Η σημαία της Βορείου Ηπείρου στο 2ο Τρόπαιο Εθνικής Επετείου 25ης Μαρτίου 1821

Το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας διοργάνωσε και εφέτος την επετειακή πορεία Στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, στο πλαίσιο τους εορτασμού της εθνικής επετείου. Η εκδήλωση με τον τίτλο 2ο Τρόπαιο Εθνικής Επετείου 25ης Μαρτίου 1821 είχε στόχο τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης του αγώνα για την ανεξαρτησία και την ελευθερία.

Με επιτυχία ολοκληρώθηκε το εφετινό 2ο Τρόπαιο, το οποίο είχε σημείο εκκίνησης την πλατεία Αρεόπολης στη Λακωνία στις 17 Μαρτίου, για να καταλήξει στην πλατεία Άρεως στην Τρίπολη την Πέμπτη 19 Μαρτίου.

Η τελετή έναρξης έγινε την Τρίτη 17 Μαρτίου στην Αρεόπολη, την Τετάρτη 18 Μαρτίου από το Γύθειο. Την τελευταία ημέρα Πέμπτη 19 Μαρτίου ξεκίνησαν από τα Άνω Δολιανά (Αγ. Ιωάννης) με κίνηση στο δρομολόγιο Άνω Δολιανά – Ρίζες – Λιθοβούνια – Στενό – Νεοχώρι – Αγ. Βασίλειος – Πέλαγος – Α/Δ Τρίπολης –  Τρίπολη (Πλατεία Άρεως).

Όσοι κατέφθαναν στην πλατεία Άρεως ήταν φανερά κουρασμένοι αλλά κανένας δεν ήταν μετανιωμένος, το αντίθετο ήταν υπερήφανοι που έτρεξαν για την πατρίδα και τους ήρωές της.
Η πορεία ήταν περίπου 80 χιλιόμετρα στην οποία συμμετείχαν  46 άτομα από όλη την Ελλάδα.

από το www.arcadiaportal.gr


Σημείωση Εθνικού Συλλόγου "Βόρειος Ήπειρος 1914"

Στην πορεία τιμής και μνήμης συμμετείχε και ο καταγόμενος από τη Λάκκα Σουλίου στρατιωτικός Βασίλειος Κορδάς, o οποίος σε όλο το τριήμερο της διαδρομής, από την Αρεόπολη Λακωνίας (όπου οι Μανιάτες κήρυξαν πρώτοι τον Αγώνα κατά των Οθωμανών στις 17 Μαρτίου 1821), έως την Τρίπολη και το άγαλμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, έφερε τη σημαία της Βορείου Ηπείρου. Με τις δηλώσεις που έκανε στη συνέχεια σε τοπικά μέσα της Αρκαδίας αναφέρθηκε στην ιστορία του τμήματος της Ηπείρου που παραμένει εκτός της επικράτειας του ελληνικού κράτους και το συμβολισμό που έφερε τη σημαία του στην επέτειο της 25ης Μαρτίου.

Θερμά συγχαρητήρια στον Ηπειρώτη συναγωνιστή που τιμά τον Ελληνικό Στρατό και την σημαία της ιδιαίτερης πατρίδος μας. 
Ευχόμαστε να είναι πάντα υγιής και δυνατός ώστε να συνεχίζει στον ίδιο δρόμο και να εκπροσωπεί επάξια την Ενιαία Ήπειρο σε ανάλογες εκδηλώσεις.

πηγή

Δυo γιορτές ορόσημα για την Εκκλησία και το Έθνος

ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ,  ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ  &  ΚΟΝΙΤΣΗΣ

Αριθ.  Πρωτ. 9

 Εν Δελβινακίω τη 9η Φεβρουαρίου 2015

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  178η

ΘΕΜΑ:  25η Μαρτίου : Δυo γιορτές ορόσημα για την Εκκλησία και το Έθνος

 Αγαπητοί μου Χριστιανοί, 

-Α-

  Η 25η Μαρτίου είναι μεγάλος σταθμός για την Εκκλησία και το Έθνος. Είναι δυo γιορτές, που ο ορθόδοξος χριστιανικός λαός μας τις θεωρεί άρρηκτα συνδεδεμένες. Γιατί η μια σηματοδοτεί την σωτηρία μας. Και η άλλη, την απαρχή της λυτρώσεως της Ελληνικής μας Πατρίδος από τον απάνθρωπο τουρκικό ζυγό. 

 Πράγματι !  Όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ έφερε το «ευαγγέλιο», δηλαδή το ευχάριστο μήνυμα στην Παρθένο Μαριάμ, που κατοικούσε στην Ναζαρέτ,

ότι θα γινόταν η μητέρα του Υιού του Θεού, πρόσθεσε κι’ αυτά τα λόγια :  «Ούτος έσται μέγας και υιός υψίστου κληθήσεται, και δώσει αυτώ Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαυίδ του πατρός αυτού, και βασιλεύσει επί τον οίκον Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος" (Λουκά α  32-33). "Αυτός σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών" (Ματθ. α΄  21). Αυτός θα σώση από τις αμαρτίες του τον κόσμο, ο οποίος θα Τον πιστέψη ως Σωτήρα και θα γίνη με την πίστη αυτή ο πραγματικός λαός Του.

-Β-

 Η Παναγία μας, το έργο της σωτηρίας που θα έφερνε ο Μεσσίας στην ανθρωπότητα, το περιγράφει περίφημα στην Ωδή που είπε μετά την συνάντησή της με την συγγενή της την Ελισάβετ, την μητέρα του Προδρόμου : Ο Θεός πάντοτε, και στο παρελθόν, αλλά προ παντός τώρα, με την αποστολή του Μεσσία, έκανε έργα ισχυρά και δυνατά με το παντοδύναμο χέρι Του (...). Έδωσε άφθονες τις πνευματικές δωρεές της σωτηρίας σ'  όσους τις πόθησαν πολύ. Αντίθετα όμως αποδίωξε με αδειανά χέρια ανθρώπους που είχαν υλικά πλούτη, καθώς κι' εκείνους που είχαν την ιδέα ότι κατέχουν τον θησαυρό της αρετής. (Λουκά α  51-53). 

  Ας έχη δόξαν ο Άγιος Θεός που δεν μας ξέχασε, αλλά μας θυμήθηκε και θέλησε να μας προφυλάξη και να μας σώση από τα πλοκάμια της ποικιλόμορφης αμαρτίας. Φτάνει μόνο, αυτό να μην το ξεχνάμε ποτέ. 

-Γ-

 Αλλά η Υπεραγία Θεοτόκος είπε στην περίφημη ωδή Της και τούτον τον προφητικό λόγο :   Ο Θεός "καθείλε δυνάστας από θρόνων και ύψωσε ταπεινούς"  (Λουκά α  52). Δηλαδή, έριξε κάτω από τους θρόνους τους άρχοντες κραταιούς και δυνατούς, και ανύψωσε ταπεινούς και περιφρονημένους. Κι' αυτό, ακριβώς έγινε στις 25 Μαρτίου 1821. Στην Μονή της Αγίας Λαύρας, όταν υψώθηκε το Λάβαρο της Επαναστάσεως, οι Έλληνες, με μια φωνή και με μια καρδιά είπαν "ελευθερία η θάνατος". Από την άσχημη ζωή της δουλείας προτιμότερος είναι ο θάνατος  για την απελευθέρωση της Πατρίδος μας από την δουλεία τετρακοσίων ετών κάτω από τον τουρκικό ζυγό. Για την Ορθόδοξη Πίστη και για την Ελλάδα άρχιζε ο αγώνας εκείνος, όπως αργότερα το διεκήρυξε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης προς τους μαθητές των Αθηνών, στη Πνύκα  : "Όταν επιάσαμε τα όπλα είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως κι' ύστερα υπέρ Πατρίδος".

-Δ-

 Ήταν βέβαια, άνισος εκείνος ο αγώνας. Γιατί μια χούφτα Έλληνες τα έβαλαν με την πανίσχυρη τουρκική αυτοκρατορία. Όμως, στο τέλος, παρά τις αδυναμίες και τα ελαττώματά τους και τον διχασμό – τον αιώνιο εχθρό της φυλής μας - ενίκησαν και δημιούργησαν την νέα Ελλάδα βγαλμένη από τα ιερά κόκκαλα των αγωνιστών. Σ’ όσους απορούν πως έγινε αυτό το θαύμα, η απάντηση είναι μία και μοναδική : Ο Θεός «καθείλε δυνάστας από θρόνων και ύψωσε ταπεινούς». Ο Θεός έδωσε την δύναμη στους ραγιάδες να παλαίψουν και στο τέλος να νικήσουν, όπως και η Παναγία μας, που είχε γίνει, για μια ακόμη φορά, η Υπέρμαχος του Έθνους μας Στρατηγός. Είναι χαρακτηριστική η προσευχή του Γέρου του Μοριά στο εξωκκλήσι της Παναγίας, στο Χρυσοβίτσι, όταν τα πράγματα είχαν πολύ δυσκολέψει και φαινόταν σχεδόν αδύνατη η άλωση της Τριπολιτσάς : «Παναγία μου, βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούνε». Κι’ Εκείνη, πράγματι, τους βοήθησε, τους εμψύχωσε, και σε λίγο η τότε πρωτεύουσα της Πελοποννήσου βρισκόταν στα χέρια των επαναστατημένων Ελλήνων. 

-Ε-

 Αυτές τις δυο γιορτές γιορτάζουμε σήμερα, αδελφοί μου. Και πρέπει, στους δύσκολους καιρούς που περνάμε, να φροντίζουμε αδιάκοπα να ανανεώνουμε την αγάπη μας προς τον Χριστό και την Ελλάδα. Σε καιρούς, που άλλοι αρνούνται επίσημα την χριστιανική τους ιδιότητα, κι’ άλλοι υπονομεύουν την Ελληνική μας Πατρίδα, ας μένουμε σταθεροί και αμετακίνητοι σε όσα μας παρέδωσαν με τόσες θυσίες οι πατέρες μας, αλλά και στην σωτηρία που μας χάρισε ο Κύριος. Κι’ ας μη ξεχνάμε, ότι έχουμε εθνικά θέματα ανοιχτά : Βόρειος Ήπειρος, Κύπρος, Θράκη, Αιγαίο, μας θέλουν άγρυπνους στις επάλξεις του χρέους. Οι καιροί ου μενετοί. 

 Χρόνια πολλά, άγια, ευλογημένα, αγωνιστικά.      

Διάπυρος προς Χριστόν ευχέτης

Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†  Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ 

Ό,τι δεν έκανε ο Ενβέρ Χότζα τότε το κάνει σήμερα η Μεταφραστική Υπηρεσία του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών

Ο κ. Λευτέρης Δράζιος, από το Χλωμό Πωγωνίου της Βορείου Ηπείρου και μεταφραστής της μεταφραστικής υπηρεσίας του ΥΠΕΞ, έστειλε την κατωτέρω καταγγελία, απίστευτο πραγματικά, ελληνική δημόσια υπηρεσία να προσπαθεί να αφελληνίσει τα ελληνικότατα ονόματα των ομογενών μας εκ Βορείου Ηπείρου.

Ποιόν εξυπηρετεί αυτή η πολιτική;

Ό,τι δεν έκανε ο Ενβέρ Χότζα…

Γράφει ο Λευτέρης Δράζιος   

Ο στυγνός δικτάτορας της Αλβανίας Ενβέρ Χότζα είχε προκαλέσει πολλά δεινά στον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου, αλλά δεν απαγόρευε  στους Βορειοηπειρώτες να αυτοπροσδιορίζονται και να γράφουν εξελληνισμένο το ονοματεπώνυμό τους στην ελληνική γλώσσα (σε όσους κατοικούσαν στις λεγόμενες μειονοτικές ζώνες). Εγώ προσωπικά, για τις αλβανικές αρχές ήμουν ο Lefter Drazho, αλλά για μένα τον ίδιο, για τους συγχωριανούς μου, για τους συμμαθητές μου, για τους αναγνώστες μου, δεν ήμουν ο Λευτέρ (ή Λεφτέρ) Ντράζο, αλλά ο Λευτέρης Δράζιος. Το ίδιο και οι άλλοι Έλληνες ομογενείς στην Αλβανία. Ήταν ο Γιώργος, ο Γρηγόρης, ο Δημήτρης, ο Βαγγέλης, ο Χρήστος, ο Αλέξανδρος, η Αγγελική, η Ελένη κλπ.

Ό,τι δεν έκανε ο Ενβέρ Χότζα στην Αλβανία τότε, το κάνει σήμερα η Μεταφραστική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας. Καταργεί το δικαίωμα όσων ομογενών δεν έχουν ακόμη αποκτήσει ελληνική ταυτότητα ή ταυτότητα ομογενούς, να αυτοπροσδιορίζονται με την εξελληνισμένη μορφή των ονοματεπωνύμων τους και επιβάλλει να γράφονται τα ονοματεπώνυμα με την εξαλβανισμένη μορφή τους. Για λόγους που μόνο οι ίδιες γνωρίζουν, η Διευθύντρια, κα Αναστασία Σπέντζα και η προϊστάμενη βαλκανικών γλωσσών, κα Λαμπρινή Σεμπεκοπούλου, έχουν επιδοθεί το τελευταίο διάστημα σε ένα ατέλειωτο κυνήγι, καθ’ υπέρβαση καθήκοντος, ελέγχοντας τις μεταφράσεις και πιέζοντας αφόρητα τους μεταφραστές να, με σκοπό να αποδίδουν τα ονοματεπώνυμα των ομογενών όπως τα αναγράφουν οι αλβανικές αρχές, δηλαδή να ενεργούν σε αντίθεση με την εθνική τους συνείδηση. 

Οι εν λόγω κυρίες παραγνωρίζουν ότι στη Βόρειο Ήπειρο ζούσε, ζει και ελπίζω να ζει στους επόμενους αιώνες μια διεθνώς αναγνωρισμένη ελληνική μειονότητα και τα μέλη της στην Ελλάδα, θα πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα με όλους τους Έλληνες και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να συμπεριφέρεται ρατσιστικά προς αυτά.

Μάταια εσείς, Έλληνες Βορειοηπειρώτες, από τη Δρόπολη, το Βούρκο, το Πωγώνι, τη Χειμάρρα, την Πρεμετή, την Κορυτσά, πασχίσατε να βάλετε στους υιούς σας ελληνικά ονόματα όπως Σωκράτης, Ιπποκράτης, Αριστοτέλης, Μιλτιάδης κλπ. Εάν καταθέσετε αλβανικό πιστοποιητικό προς μετάφραση στη Μεταφραστική Υπηρεσία, μην εκπλαγείτε όταν σ’ αυτή διαβάσετε τα ονόματα ως Σωκράτ, (μπορεί και Σοκράτ) Ιποκράτ, Αριστοτέλ, Μιλτιάδ κλπ.

Κι εσύ, εγγονέ του Ευάγγελου Ζάππα, τι κι αν περηφανεύεσαι με το Ζάππειο. Για τη Μεταφραστική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών είσαι ο Βανγκέλ (στην καλύτερη περίπτωση Βαγγέλ) Ζάπα, διότι οι κυρίες,  διευθύντρια και προϊσταμένη – όπως οι ίδιες υποστηρίζουν – εφαρμόζουν κατά παράδοξο και παράλογο τρόπο το σύστημα ΕΛΙΟΤ και από την αλβανική γλώσσα στην Ελληνική. (Σύμφωνα μ’ αυτό το σύστημα μήπως θα πρέπει να αποδοθεί και το Athinë – Greqi, που υπάρχει σε πάρα πολλά αλβανικά πιστοποιητικά ως Αθήνε – Γκρεκί;)

Εσύ Χριστάκη Τόλη (τυχαία τα ονόματα και τα επώνυμα), που έχεις αποκτήσει την ελληνική ταυτότητα, είσαι και στη μετάφραση Χριστάκης Τόλης. Ωραία. Η γυναίκα σου όμως, που δεν έχει αποκτήσει ακόμη ελληνική ταυτότητα, στη μετάφραση, σύμφωνα με τη Διεύθυνση της Μεταφραστικής Υπηρεσίας, θα γραφτεί Καλόπι Τόλι (όχι Καλλιόπη Τόλη) και ο υιός σου, Σοτίρ Τόλι. Κι ας αναφέρονται τα ονόματα αυτά στο ίδιο πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης.

Κι εσύ, μετανάστρια της δεύτερης γενιάς, που γεννήθηκες και μεγάλωσες στην Αθήνα και έχεις ληξιαρχική πράξη γέννησης από το ελληνικό ληξιαρχείο και οι γονείς σου σε βάπτισαν στην εκκλησία με το όνομα Ιωάννα Αγγελή (μπορεί να μην είσαι ομογενής, αλλά χριστιανή  ορθόδοξη) και με αυτά τα στοιχεία έχεις όλους τους τίτλους σπουδών σου, από το δημοτικό έως το Πανεπιστήμιο, στη μετάφραση του πιστοποιητικού δεν θα είσαι πλέον Ιωάννα Αγγελή, αλλά Γιοάνα Ανγκελί. 

Δεν παρά να κλαις εσύ με μαύρο δάκρυ, γιατί εκεί που θα πας να καταθέσεις το πιστοποιητικό, δεν θα το δεχτούνε, επειδή δεν ταιριάζουν τα στοιχεία σου; Η διευθύντρια έχει την απάντηση: «ένα λάθος που έγινε πριν από είκοσι τόσα χρόνια, δεν μπορεί να διαιωνίζεται» «να πας να κάνεις ταυτοπροσωπία» και άλλες παρόμοιες, που δεν ξέρεις τι να απαντήσεις.

Μη το σκέφτεστε πόσα προβλήματα θα προκύψουν αύριο μεθαύριο με τα επίσημα έγγραφα των ομογενών. Η Μεταφραστική Υπηρεσία είναι εδώ για να δημιουργήσει τα μύρια όσα προβλήματα.

Ενώ στην επίσημη ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών αναγράφεται ξεκάθαρα: «Η Μεταφραστική Υπηρεσία  βεβαιώνει μόνον το γνήσιο της υπογραφής των μεταφραστών. Οι μεταφραστές είναι υπεύθυνοι για την απόδοση της μετάφρασης», και αυτό τηρούνταν για δεκαετίες, τελευταία, οι υπάλληλοι, που έχουν το δικαίωμα υπογραφής και τη σφραγίδα του Υπουργείου, τελευταία, καθ’ υπέρβαση καθήκοντος, υποκαθιστούν τους μεταφραστές. Και αυτό συμβαίνει μόνο στην αλβανική γλώσσα.

Ως γνωστόν, στην Ελλάδα έχουν δικαίωμα και οι δικηγόροι να κάνουν επίσημες μεταφράσεις, οι οποίες γίνονται δεκτές από τις δημόσιες υπηρεσίες. Προς αυτούς έχει δοθεί παρόμοια οδηγία – εντολή για την αναγραφή των ονομάτων των Βορειοηπειρωτών;

Το ερώτημα που τίθεται είναι, συμφωνεί με αυτή την πρακτική η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών και ο ευαίσθητος σε θέματα ομογένειας και μετανάστευσης Πρωθυπουργός της χώρας κος Τσίπρας;

Και τελικά, ποιον εξυπηρετεί αυτή η πολιτική; Σίγουρα όχι τα συμφέροντα της Ελλάδας και των ομογενών.

Λευτέρης ΔΡΑΖΙΟΣ

Μεταφραστής Υπουργείου Εξωτερικών 

Μεταφράσεις από και προς όλες τις γλώσσες

Αγίου Κων/νου 4 ΟΜΟΝΟΙΑ - 104 31  

210-5202060 

πηγή 

Η απάντηση ενός Έλληνα στον Γερμανό που έστειλε ειρωνική επιστολή για τα χρέη της χώρας μας! - Përgjigjia e një Greku tek Gjermani që dërgoi një letër ironike për borxhet e vendit tonë.

Η απάντηση ενός Έλληνα στον Γερμανό που έστειλε ειρωνική επιστολή για τα χρέη της χώρας μας! Απίστευτος διάλογος στο γερμανικό περιοδικό Stern - Αξίζει να διαβάσετε την εκπληκτική απάντηση στην επιστολή του Γερμανού συντάκτη! Η παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες. με τίτλο «Αγαπητοί μας Έλληνες», δημοσιεύεται σε πρόσφατο τεύχος του γερμανικού εβδομαδιαίου περιοδικού, Stern, για να λάβει την εκπληκτική απάντηση του Έλληνα. Ο υπέρτιτλος του άρθρου Walτer Wuellenweber αναφέρει: «Μετά τις τράπεζες, θα πρέπει τώρα οι Γερμανοί να σώσουν και την Ελλάδα. Πρώτα έκαναν αλχημείες οι Έλληνες στο ευρώ και τώρα, αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν». Αγαπητοί Έλληνες, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις. Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό, και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό. Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο ακριβοί μας φίλοι. Το ζήτημα πάντως είναι, ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά κι' εμάς. Στην ουσία, ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ, μιας και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά. Θα θέλαμε, ο πρωθυπουργός σας να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς, αφού συνεχίζετε απτόητοι, ν' απεργείτε. Μη μας λέτε λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή. Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι επομένως, έχει και την ευθύνη. Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, ν' αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς. Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν, ότι τους πει ο λαός. Θα μας πείτε, βεβαίως, ότι κι εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Κι έχετε δίκιο. Οι Έλληνες είναι εκείνοι, που μας είχαν δείξει το δρόμο της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονομίας. Τώρα μας δείχνετε και πάλι το δρόμο. Μόνο που αυτή τη φορά, είναι λάθος δρόμος. Κι από το σημείο που εσείς έχετε τώρα φτάσει, δεν πάει παραπέρα. Και η απάντηση που δόθηκε από ένα συμπατριώτη μας: Αγαπητέ μου Walτer Wuellenweber, ονομάζομαι Γεώργιος Π. Ψωμάς. Είμαι δημόσιος λειτουργός κι όχι υπάλληλος, όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των «συμπατριωτών» σου (μου) και άλλων «συμπατριωτών» σου (μου) αναφέρουν, ως βρισιά και με περίσσεια χλεύη. Ο μισθός μου είναι 1.000. Το μήνα, όχι την ημέρα, όπως ίσως σ' έχουν παρασύρει, να νομίζεις. Ούτε 1.000 λιγότερα από σένα. Από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που σας έχουμε παραχωρήσει με αδιαφανείς όρους κι' έναντι αυτών των 200 δις που λέτε, ότι μας δώσατε, το 40% περίπου των αμυντικών εξοπλισμών μας, το σύνολο σχεδόν των εθνικών τηλεπικοινωνιών μας, την κατασκευή 2 μεγάλων αεροδρομίων καθώς και πολλών χιλιομέτρων εθνικού οδικού δικτύου. Αν ξεχνώ κάτι, ζητώ να με συγχωρέσεις. Σημειώνω, πως είμαστε από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς στα καταναλωτικά προϊόντα που παράγουν τα εργοστάσιά σας. Η αλήθεια είναι, πως δεν ευθύνονται μόνο οι πολιτικοί μας γι' αυτή την καταστροφή. Ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης έχει και μια εταιρία γερμανικών κυρίως συμφερόντων, η οποία τους λάδωνε, για ν' αναλαμβάνει, όπως λέω παραπάνω, δημόσια έργα (βλ. C4Ι). Πιθανολογώ, πως φταίνε και τα γερμανικά ναυπηγεία, τα οποία μας πούλησαν κάτι υποβρύχια, που γέρνουν. Είμαι σίγουρος, ότι εσύ δεν με πιστεύεις ακόμα, αλλά δείξε λίγο υπομονή και περίμενε, διάβασέ με, κι αν δεν σε πείσω, τότε διώξε με από την Ευρωζώνη, τον τόπο της Αλήθειας και της Ευημερίας, του Δίκαιου και του Σωστού. Λοιπόν Walτer, μισός αιώνας και πάνω πέρασε από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από τότε που η Γερμανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα. Οι οφειλές αυτές, που μόνον η Γερμανία αρνείται να ξοφλήσει στην Ελλάδα (η Βουλγαρία και η Ρουμανία, τακτοποίησαν ήδη τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους), συνίστανται: α) Σε χρέη ύψους 80 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. β) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο μεσοπόλεμο, ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας. γ) Στα αναγκαστικά δάνεια, τα οποία συνήψε το Γ΄ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής. δ) Στις επανορθώσεις, που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα, για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ, την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως επεδίκασαν οι Σύμμαχοι. ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσμένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωμένων σε μάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα). στ) Στην ατίμητη ηθική προσβολή, που προξένησε στον ελληνικό λαό και στις ανθρωπιστικές ιδέες που εκφράζει η ελληνική ιδέα. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας. Ξέρω Walτer, σε πειράζουν αυτά που γράφω, αλλά και μένα με πείραξαν, αυτά που έγραψες! Αλλά περισσότερο με πειράζουν, αυτά που σκέφτεσαι και θέλεις να κάνεις για μένα και τους «συμπατριώτες» σου, τους Έλληνες ! Walτer, φίλτατε Walτer, στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται 130 γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες, περιλαμβάνονται σχεδόν όλοι οι γερμανικοί κολοσσοί, οι οποίες πραγματοποιούν ετήσιο τζίρο της τάξης των 6,5 δισ. ευρώ. Ξέρεις Walτer, σύντομα δε θα μπορώ ν' αγοράζω Γερμανικά προϊόντα, γιατί δεν θά έχω λεφτά. Εγώ Walτer μεγάλωσα στα λίγα, θα τ' αντέξω. Και μην ανησυχείς για τους νέους στην Ελλάδα, είμαστε ακόμα πολλοί παλιοί, για να τους βοηθήσουμε, να εξοικειωθούν στη νέα κατάσταση. Αλλά εσείς βρε Walτer, τους ανέργους σας, που θα δημιουργηθούν από την κατάσταση αυτή στην Ελλάδα, πως θα τους αντιμετωπίσετε; Πες μου σε παρακαλώ, έχω απορία: Εμείς οι Έλληνες πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη, την Ευρωζώνη (κι απ' όπου αλλού θέλετε, εσείς, οι Γερμανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί και λοιποί «συμπατριώτες). Πρέπει να φύγουμε, για να σωθούμε από μια Ένωση, κατ' επίφαση. Από μια ομάδα κερδοσκόπων. Από μια ομάδα, στην οποία είμαστε συμπαίκτες, όσο καταναλώναμε τα προϊόντα των συμπαικτών! Εγώ φίλτατε Walτer, πιστεύω, ότι οι Έλληνες θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν Mercedes, BMW, Opel, Ford, Scoda, κλπ. συμμαχικά προϊόντα, γιατί, δεν μπορούν και δεν πρέπει! Δεν το αξίζουν. Θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν προϊόντα από το Lidl, το Praktiker και το IKEA. Γιατί δε θα μπορούν πια να τ' αγοράσουν αυτά τα προϊόντα, βρε αδερφέ, τι να κάνουμε! Φίλτατε Walτer, θα πρέπει να κανονίσουμε και κάποιες άλλες «λεπτομέρειες» . αν μου επιτρέπεις βέβαια, γιατί εσύ είσαι ο «πιστωτής» της ζωής μου. Ξέρεις βρε φίλε Walτer, θέλω να μου επιστρέψεις τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μου, που έκλεψες εσύ (όχι ΕΣΥ βεβαίως, αλλά κάποιοι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ), θέλω τα ΑΘΑΝΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ, που βρίσκονται στα Μουσεία του Βερολίνου, του Μονάχου, του Λονδίνου, του Παρισιού, της Ρώμης! Τα θέλω τώρα, που μπορεί να πεθάνω, αλλά θέλω να πεθάνω, κοντά στους πατέρες μου!

Përgjigjia e një Greku tek Gjermani që dërgoi një letër ironike për borxhet e vendit tonë. Një dialog i pandodhur ndonjëherë në revistën gjermane Stern – ja vlen që ta lexoni përgjigjen në letrën e redaktorit Gjerman! Më poshtë pason letra e Walter Wuellenweber, drejtura qytetarëve grekë, me titullin “Të dashur Grekë”, dhe që u botua në numërin e fundit të revistës javore, Stern që të merrte një përgjigje të mrekullueshme të Grekut. Super titulli i artikullit të Walτer Wuellenweber ndër të tjera thotë: “Pas bankave, do të duhet gjermanët që të shpëtojnë dhe Greqinë. Në fillim bënë eksperimente grekët në euro dhe tani, në vend që të bëjnë kursim, ekonomi, bëjnë grevë”. Të dashur grekë, që prej 1981 i përkasim të njejtës familje. Vetë që ne kemi ofruar sa asnjë tjetër në arkën e përbashkët, dmth rreth 200 miliard, ndërsa ju në të kundërt keni marrë për kokë sa asnjë tjetër, pothuajse 100 miliard. Kurrë ndonjë popull deri më tani me dëshirën e tij në këtë masë, dhe në kaq periudhë të gjatë kohore, tjetër popull. Je me gjithë kuptimin e fjalës, miqtë tanë më të shtrenjtë. Por çështja si përfundim është, se në fund nuk mashtroni vetëm veten tuaj por dhe ne. Në esencë, kurrë nuk ishit të denjë të euros, sepse mgjth hyrjen tuaj, nuk arritët deri tani që të plotësoni kriteret e stabilitetit. Në KE jeni populli i cili harxhon shumat më të mëdha në të mira materiale . Do të donim kryeministri juaj të ecë në programin e tij, por me sa duket këtë nuk e doni ju, pasi vazhdoni të palodhur, të bëni grevë. Mos na thoni pra, se vetëm politikanët kanë përgjegjësi për shkatërrimin. Ju keni shpikur Demokracinë dhe si rrjedhim duhet ta dini që populli është ai që qeveris dhe si rrjedhim, ka dhe përgjegjësi. Asnjeri nuk ju detyron që t’iu shmangeni taksave, të paguani rryshfet, të reagoni në çfarë do lloj politike të logjikshme dhe të zgjidhni në krye politikanë të korruptuar. Në fund të fundit, politikanët janë populistë dhe bëjnë çfarë t’iu thotë populli. Do të na thoni sigurisht që dhe ne Gjermanët nuk jemi shumë më të mirë, siç duan të besojnë disa. Dhe keni të drejtë. Grekët janë ata që na kishin treguar rrugën e Demokracisë dhe Filozofisë, pasi dhe njohuritë e para të Ekonomisë Kombëtare. Tani na tregoni sërish rrugën. Vetëm se kësaj here, është rrugë e gabuar. Nga kjo pikë që ju keni tashmë arritur nuk shkohet më tutje. Më poshtë përgjigjia e një prej bashkëatdhetarëve tanë: I dashur Walτer Wuellenweber, quhem Georgios P Psomas. Jam një funksionar publik dhe jo nënpuës, siç më quajnë mediat e “bashkëatdhetarëve” tënd (tim) dhe “bashkëatdhetarëve” tënd (tim), në formë ofenduese dhe si fyerje të tepruar. Rroga ime është 1.000 euro. Në muaj, jo në ditë siç mund të të kenë mashtruar që të krijosh si ide. As 1000 më pak se ty. Që prej 1981 i përkasim të njejtës familje. Vetëm se ju kemi dorëzuar me kushte të padukshme dhe kundrejt atyre 200 mil që thoni se na dhatë, 40% përafërsisht të armatimeve mbrojtëse që kemi, pothuajse në total telekomunikacionin tonë, krijimin e dy aerodromeve të mëdha si dhe shumë kilometro të rrjetit rrugor. Nëse harroj diçka, kërkoj që të më falni. Shënoj, se jemi një prej importuesve më të mëdhenjë në produktet që prodhojnë fabrikat tuaja. E vërteta është se nuk e kanë fajin vetëm politikanët tanë për këtë katastrofë. Një pjesë të madhe të përgjegjësisë  e ka dhe një kompani i interesave gjermane, e cila ju jepte rryshfet, që të merrte përsipër, siç thashë më lart, punë publike. Duke folur me propabilitet, mendoj që e kanë fajin dhe fabrikat e anijeve gjermane të cilat na shitën nëndetëse që anojnë. Jam i sigurt, se ti nuk më beson akoma, por duro pak dhe prit, lexomë, dhe nëse nuk të bind më dëbo nga eurozona, vendin e së Vërtetës dhe të Mirqënies, të së Drejtës. Pra Walter, gjysmë shekulli dhe më tepër kaloi nga përfundimi i Luftës së II Botërore, që prej atëhere kur Gjermania duhjet të shlyente detyrimet e saj ndaj Greqisë. Detyrimet e saj, që vetëm Gjermania i mohon që t’ia shlyejë Greqisë (Bullgaria dhe Rumania, i kanë shlyer detyrimet e tyre), përbëhet nga: a)      Borxhe prej 80 milionësh markash gjermane, nga lufta e 1-rë botërore. b)     Në borxhe nga pastrime të ndryshme në periudhën ndëmjet luftrave që arrin shumën e 593.873.000 dollarësh, dhe që ishin në kurriz të Gjermanisë. c)      Në hua të detyrueshme të cilat mori Raihu i 3-të nga Greqia, rreth 3,5 miliard dollarësh, gjatë pushtimit. d)     Në zhdëmtimet që ka si detyrim Gjermania tek Greqia, për shrponësime, rrëmbime dhe shkatërrime që i shkakëtoi Raihu i 3-të, gjatë pushtimit dhe që arrin shumën e 7,1 miliard dollarësh, ashtu siç e caktuan Aleatët. e)      Në detyrimet e pallogaritura të Gjermanisë për marrjen e jetës së 1.125.960 Grekëve (38.960  të ekzekutuar, 12.000 të vdekurve nga plumba qorë, 70.000 të vrarëve në beteja, 105.000 të vdekur në kampet e Gjermanisë, 600.000 të vdekur nga uria dhe 300.000 nga humbja dhe ulja e lindshmërisë). f)       Në ofendimin e paçmueshëm moral që shkakëtoi në popullin grek dhe në idetë humanë që shpreh ideja greke.  Ky problem nuk është ekonomik, por i rendit moral, i një vlerë të stërlartë morale.  E di Walter, të shqetësojnë të gjitha këto sa po të shkruaj, por dhe mua më shqetësuan ato sa ti shkrojte! Por më tepër me shqetësuan ato që mendon dhe dëshiron që të bësh për mua dhe “bashkëatdhetarët” tënd, Grekët! Walter i nderuar Walter, në Greqi punojnë rreth 130 kompani Gjermane, përfshihen pothuajse të gjitha kompanitë e mëdha gjermane, të cilat bëjnë xhiro vjetore rreth 6,5 miliar euro. E di Walter, shpejt nuk do të mundem që të ble produkte Gjermane, sepse nuk do të kem para. Unë Walter u rrita me pak, do të duroj. Mos u shqetëso për të rinjtë në Greqi, jemi akoma shumë të vjetër, që t’i ndihmojmë, të përshtaten në këtë situatë të re. Por ju more Walter, të papunët tuaj, që do të krijohen nga kjo situatë në Greqi si do t’i përballoni? Më thuaj të lutem kam një pyetje: Ne Grekët duhet që të ikim  nga Europa, nga eurozona ( e nga çdo vend tjetër që të doni ju, gjermanët, suedezët, hollandezët dhe të “Bashkatdhetarët” e tjerë). Duhet të ikim, që të shpëtojmë nga një Bashkim, i shtirur. Nga një grup mashtruesish. Nga grup, tek i cili jemi dhe ne lojtarë, për sa kohë konsumojmë produktet e lojtarëve të tjerë. Unë i nderuar Walter besoj se Grekët do të duhet të ndalojnë së bleri, Mercedes, BMW, OPEL, FORD, Scoda, etj, produkte aleate, sepe nuk munden dhe nuk duhet! Nuk e meritojnë. Do të duhet të ndalojnë të blejnë produkte nga LIDL, Praktiker, nga IKEA. Sepse nuk mundet më që t’i blejnë këto produkte, more vëlla, si t’ia bëjmë! I nderuar Walter, do të duhet që të rregullojmë disa “hollësira”, nëse më  lejon sigurisht, sepse ti je “kredidhënësi” i jetës sime. E di more mik Walter, dua të më kthesh KULTURËN time, që më vodhe ti (jo TI sigurisht, por disa prej TËNDËVE) dua KRIJIMET E PAVDEKSHME TË PARARDHËSVE TiM, që gjenden në Muzetë e Berlinit, Mynihut, Londrës, Parisit, Romës! I dua tani, nuk mundem të vdes, por dua të vdes, pranë etërve tim! Përgatiti  E A K

Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ «ΔΥΝΑΜΕΩΣ» - Dobësia e "Forcës" njerëzore

«Κύριε τῶν δυνάμεων, μεθ᾿ ἡμῶν γενοῦ…» (Μέγα ἀπόδειπνο) ΜΙΑ, ἀγαπητοί μου, μία σύντομη καὶ χαρακτηριστικὴ προσευχὴ τῆς περιόδου τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς εἶνε ὁ ὕμνος τοῦ Μεγά­λου ἀποδείπνου «Κύριε τῶν δυνάμεων, μεθ᾿ ἡμῶν γενοῦ· ἄλλον γὰρ ἐκτός σου βοη­θὸν ἐν θλίψεσιν οὐκ ἔχομεν· Κύριε τῶν δυνά­μεων, ἐλέησον ἡμᾶς». Ἐδῶ δύο πράγματα ὁμολογοῦμε· τὴ δύναμι τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶνε ἀδύνατος. Ἀλλὰ τί λένε τώρα μερικοί· ―Δὲ ντρέπεστε στὸν αἰῶνα μας νὰ καλλι­εργῆτε τέτοιες ἰδέες; Ἀδύνατος εἶνε σήμερα ὁ ἄνθρωπος; Στὰ παλιὰ τὰ χρόνια μπορεῖ νὰ ἦταν. Σπίτια τότε δὲν εἶχε, μέσα σὲ καλαμιὲς καὶ πάνω στὰ δέντρα ζοῦσε, ἠλεκτρικὸ ῥεῦμα δὲν ὑπῆρχε, τὴ νύχτα φωτιζόταν μὲ δᾳδιά, ῥοῦχα δὲν εἶχε νὰ φορέσῃ καὶ κρύωνε, δέρ­ματα ζῴων φοροῦσε. Τώρα ὅμως εἶνε δυνατός, σχεδὸν παντοδύναμος! Δὲ βλέπετε τί ἔ­φτειασε καὶ ποῦ ἔφτασε· ἀεροπλάνα καὶ πυραύλους καὶ διαστημόπλοια, καὶ ταξιδεύει ψηλά, ἄγγιξε τὴ σελήνη. Τί ἄλλο θέλετε;… Ὥστε λοιπὸν παντοδύναμος; Τὸ μεγαλύ­τε­­ρο ἁμάρτημα εἶνε ἡ ὑπερηφάνεια καὶ ἡ ἀλαζονεία. Ἂς χαμηλώσουν ὅμως τὸ ὕφος των, ἂς προσγειωθοῦν καὶ ἂς ταπεινωθοῦν. * * * Παρ’ ὅλα τὰ ἐπιτεύγματα τῆς ἐπιστήμης ὁ ἄνθρωπος ἐξακολουθεῖ νὰ εἶνε ἀδύνατος. Ἔχει ἀδυναμία. Ποῦ εἶνε ἡ ἀδυναμία του. Δὲ διαβάσατε; Στὶς 19 Φεβρουαρίου 1985 ἕνα ἀεροπλά­νο ξεκίνησε ἀπὸ τὴ Μαδρίτη. Ὑ­πολόγιζαν σὲ μισὴ ὥρα νὰ φτάσῃ στὸν προορισμό του. Ἔ­φτασε; Δὲν ἔφτασε. Ἐκεῖ ποὺ τα­ξίδευε, κάτι συνέβη, ἔπεσε, συνετρίβη πάνω σ’ ἕνα βουνό, καὶ δὲ σώθηκε οὔτε ἕνας· 142 ἄτομα ἦταν μέσα, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἕ­νας ὑπουργός. Κομμά­τια τοὺς περισυνέλεγαν, ἀλλοῦ τὰ κεφάλια ἀλλοῦ τὰ κορμιά… Νάτη ἡ ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου. Προωδεύσαμε, παύσαμε νὰ περπατοῦμε μὲ τὰ πόδια καὶ μὲ τ’ ἀθῷα γαϊδουράκια. Τώρα ταξιδεύουμε μὲ ἀεροπλάνα καὶ αὐτοκίνητα. Γέμισε ὁ τόπος αὐ­το­κίνητα. Ὅταν ἦρθα στὴ Φλώρινα ὡς ἐπίσκοπος, λίγα αὐτοκίνητα ὑπῆρχαν· τώρα δὲν ἔχουμε δρόμους νὰ στα­θμεύσουν. Κανένα δὲν κατηγορῶ· οὔτε ἀπαγορεύεται νὰ ἔχῃ καθένας τὸ αὐτοκίνητό του. Ἀλλὰ ποιά ἡ ἀσφάλεια; Ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ ἀ­γοράζεις τροχοφόρο – τί κάνεις· κινδυνεύ­εις. Ρωτῆστε αὐτοὺς ποὺ ξέρουν ἀπὸ αὐτοκίνητο. Ξέρετε ποιοί φοβοῦνται περισσότερο; Αὐ­τοὶ ποὺ ὁδηγοῦν· γιατὶ ξέρουν τὸ μηχανισμό. Ἀπὸ μία βίδα ―ἂν λασκάρῃ―, πάει τὸ αὐ­το­κί­νητο· ἔχασε ὁ σωφὲρ τὸν ἔλεγχο, ἐκτροχι­άζεται, καταστρέφεται. Κ’ ἔπειτα σοῦ λένε δυνατός. Ἄ, σπουδαία δύναμις ὁ ἄνθρωπος!  Θέ’ς κάτι ἄλλο; Λοιπόν, ἐκεῖ ποὺ εἶσαι ὑγι­ής —ἀπὸ μιὰ τρίχα ἐξ­αρτᾶται ἡ ζωή μας—, πάει μιὰ σταγόνα αἷμα στὸν ἐγκέ­φαλο καὶ παθαίνεις ἐγκεφαλικὸ ἐ­πεισόδιο. Ἄντε στὸ νοσο­κομεῖο νὰ τοὺς δῇς· οὔτε μι­λᾶνε, οὔ­τε κινοῦνται, οὔτε τίποτα. Σὰ νεκροί, σὰν φυτὰ εἶ­νε. Ἐκεῖ ποὺ κάθεσαι, ἐκεῖ ποὺ διαβάζεις, ἐκεῖ ποὺ μελετᾷς, ἐκεῖ ποὺ τρῶς, ἐκεῖ ποὺ κοιμᾶ­σαι, ἐκεῖ ποὺ περπατᾷς, μιὰ σταγόνα αἷμα καὶ τέλος. Τί λές, εἶνε δυνατὸς ὁ ἄνθρωπος; Ρώτησε τοὺς γιατρούς· Μιὰ στα­γόνα αἵματος προκαλεῖ θρόμβωσι στὴν καρδιά, ἔμφρα­γμα, καὶ πάει ὁ ἄνθρωπος; Τί λές, εἶνε δυνατός; Προσπαθοῦν οἱ ἐπιστήμονες, στύβουν τὸ μυαλό τους Ἀμερικανοί, Γάλλοι, Ἄγγλοι, ῾Ρῶ­σοι, νὰ βροῦν – τί; Κυνηγοῦν ὅ­πως ὁ κυνη­γὸς στὸ δάσος. Τί κυνηγοῦν; καμμιὰ τί­γρι, κανένα λιοντάρι; Κάτι ἀγριώτερο. Διότι κανένα λιον­τά­ρι καὶ καμ­μιά τίγρις δὲν ἔκανε τόση καταστρο­φή. Πῶς λέ­γεται τὸ θηρίο ποὺ κυνηγοῦν; Καρ­κίνος! Δὲ μποροῦν νὰ τὸ πιάσουν. Μικρόβιο εἶνε; τί εἶ­νε; Προσπαθοῦν, μὰ τίποτα. Πάει, τελείωσε ὁ ἄνθρωπος. Νά ἡ δύναμίς του! * * * Ἀδύνατος ὁ ἄνθρωπος σωματικῶς, ἀπὸ στι­γμὴ σὲ στιγμὴ κινδυνεύει. Μὰ πρὸ παντὸς ἀ­δύ­νατος ἠθικῶς καὶ πνευματικῶς. Μέσα του ἔχει τὸ κακό, φωλιάζει στὴν καρδιά του σὰν λερναία ὕδρα μὲ ἑφτὰ κεφάλια. Δυστυχῶς δὲν τὸ αἰσθάνονται ὅλοι. Ὅποιος τὸ αἰσθάνε­ται ἀναστενάζει κι ἀγωνίζεται νὰ τὸ ξεῤῥιζώ­σῃ. Πόσες φορὲς ἀκοῦς «Θέλω, μὰ δὲν μπο­ρῶ»! Βλέπει ὁ ταλαίπωρος, ὅτι τὸ κακό, ὅποιο ὄνομα κι ἂν φέρῃ, εἶνε συμφορὰ – θάνατος, κι ὅμως δὲν τ’ ἀποφεύγει. Καταλαβαίνει λ.χ. αὐ­τὸς ποὺ καπνί­ζει, ὅτι τὸ κά­πνισμα βλάπτει. Προσπαθεῖ, μὰ πάλι τὸν βλέ­πεις μὲ τὸ τσιγάρο· δὲν μπορεῖ νὰ τὸ νικήσῃ. Νιώθει ὁ ἄλλος, ὅτι τὸ ἀλκο­ὸλ τοῦ σάπισε τὰ σπλάχνα, θὰ τὸν πεθάνῃ. Ἕνα διάστημα τὸ κό­βει· μὰ πάλι νάτον στὴν ταβέρνα. Βλέπει ὁ ἄλλος, ὅτι τὸ χαρτο­παίγνιο εἶνε παγίδα. Σταματάει γιὰ λίγο, καὶ πάλι νικιέται καὶ παίζει… Εἶνε αἰχμάλωτος τοῦ κακοῦ. Τὸ δρᾶμα τοῦ ἀνθρώπου ἔνιωθε ὁ ἀ­πόστολος Παῦλος, ποὺ ἔλεγε «Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄν­θρωπος…» (῾Ρωμ. 7, 24). Ξέρω τὸ καλό, μὰ κάνω τὸ κακό. Τί ἀδυναμία εἶν’ αὐτή! κι ἂς φαίνεται φιλόσοφος κι ἂς ἔχῃ στέμμα. Ὁ Μέγας Ἀ­λέ­ξανδρος κατέκτησε τὸν κόσμο, ἔγινε κυρί­αρχος τῆς οἰκουμένης, ἐν τούτοις δὲν μπόρεσε νὰ νικήσῃ τὸν κακὸ ἑαυτό του· ἔγινε οἰ­νοπό­της στὰ τελευταῖα, καὶ πάνω στὴ μέθη σκότωσε τὸν καλύτερό του φίλο. Ὁ νικητὴς τῶν λα­ῶν νικήθηκε ἀπὸ τὸ πάθος! Γι’ αὐτὸ οἱ ἀρχαῖοι ἔλεγαν, ὅτι «τὸ νικᾶν ἑαυτόν», τὸ νὰ νικᾶμε τὸν ἑαυτό μας, εἶνε ἡ πιὸ μεγάλη νίκη. Θυμᾶμαι ἕναν ἀείμνηστο πνευματικὸ πα­τέρα στὴν Καλαμάτα, τὸν Ἰωὴλ Γιαννακόπου­λο, ποὺ τὸν ἀξίωσε ὁ Θε­ὸς νὰ ἑρμηνεύσῃ ὅλη τὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Ἦταν σπουδαῖος ἄνθρω­πος καὶ ἀσκητὴς μεγάλος. Τὸν ῥώτησαν κά­πο­­­τε· —Πάτερ Ἰωήλ, τί ἐπιθυμεῖς νὰ γίνῃς; —Ζη­τῶ μεγάλα πράγματα. —Τί, θέλεις νὰ γίνῃς δεσπότης; —Μικρὸ εἶν’ αὐτό. —Τί θέλεις, νὰ γί­­νῃς ἀρχιεπίσκοπος; —Μικρὸ εἶνε κι αὐτό. ―Ἔ, θέλεις νὰ γίνῃς πατριάρχης; —Μικρὸ κι αὐτό. —Δὲ σὲ καταλαβαίνω· τί θέ’ς νὰ γίνῃς, αὐτοκράτορας; —Ναὶ αὐτοκράτορας, ἀλλὰ μὲ δασεῖα. Κόψανε τώρα τοὺς τόνους καὶ τὰ πνεύματα. Ἔχει σημασία αὐτὸ ποὺ εἶπε. Αὐ­τοκρά­τωρ μὲ ψιλὴ εἶνε αὐτὸς ποὺ κυριαρχεῖ σ’ ἕνα κράτος, αὑ­τοκράτωρ μὲ δασεῖα εἶνε αὐτὸς ποὺ κυριαρχεῖ στὸν ἑαυτό του. Νά ἡ σημασία. Αὐτό, λέει, προσπαθῶ νὰ κατορθώσω. Τί νὰ τὸ κάνῃς ν’ ἀνεβῇς στὰ ὕψιστα ἀξιώματα, ἂν δὲν μπορῇς νὰ κυβερνήσῃς τὸν ἑαυτό σου; Ἀδύνατος, πολὺ ἀδύνατος ὁ ἄνθρωπος. Ἡ Νεκρώσιμος ἀκολουθία λέει· «Ἐμνήσθην τοῦ προφήτου βοῶντος· Ἐγώ εἰμι γῆ καὶ σπο­δός». Τί εἶμαι; λέει· δὲν εἶμαι τίποτα, μία χούφτα χῶμα καὶ στάχτη. Ποιός εἶνε ὁ προφήτης ποὺ τὸ εἶπε αὐτό; Ὁ Ἀβραάμ (Γέν. 18,27). Ὅταν συνειδητοποιοῦμε τὴν ἀδυναμία μας, τότε ἀναγκαζόμεθα νὰ ζητήσουμε καταφύγιο στὸ Θεό. Ὅλοι! Ἔρχονται στιγμές, ποὺ καὶ ὁ πιὸ σκληρὸς ἄνθρωπος βλέπει τὴν ἀ­δυναμία του. Κι αὐτοὶ ἀκόμα οἱ ἄπιστοι ἔρχεται στιγμὴ ποὺ ζητοῦν τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χαρίλαος Φλωράκης, ἀρχηγὸς τοῦ κομμουνιστικοῦ κόμματος, ρωτήθηκε ἀπὸ ἕνα δημοσιογράφο· —Πιστεύεις στὸ Θεό; —Ὄχι, εἶπε· ἐμεῖς εἴμεθα ἄθεοι. Ἀλλὰ μετὰ σταμάτησε, σκέφτηκε, καὶ συνέχισε· Τί νὰ σοῦ πῶ· μιὰ φορὰ στὸ βου­νό, ἐκεῖ ποὺ ἤμουν ἀντάρτης στὸν Ὄλυμπο, καθὼς τὸ πρωΐ σηκώθηκα, ἀκούω ἕνα σφύρι­γμα· ἕνα πελώριο φίδι ἐρχόταν πάνω μου. Τό­τε θυμήθηκα τὴ γιαγιά μου, ποὺ καθὼς μὲ εἶ­χε στὰ γόνατα μοῦ ᾿λεγε νὰ κάνω τὴν προσ­ευχή μου ὅταν κινδυνεύω, καὶ φώναξα· Παναγιά, βοήθα με!… Βοήθεια ζητάει κι ὁ φτωχὸς κι ὁ πλούσιος, κι ὁ μικρὸς κι ὁ μεγάλος. Βοήθεια ζητάει ὁ ἄρ­­ρωστος στὸ κρεβάτι. Βοήθεια! φωνάζει ὁ ναύ­της μέσ᾿ στὰ ἄγρια κύματα τοῦ πελάγους. Βο­ήθεια ζητάει ἡ χήρα καὶ τὸ ὀρφανό. Ὅλοι φω­νάζουν βοήθεια, μὰ κυρίως γιὰ τὰ μικρά, τὰ ὑ­λικὰ καὶ σωματικά. Ἕνα δὲ λέμε· Βοήθα με, Θεέ μου, ν’ ἀπαλλαγῶ ἀπὸ τὸ πάθος μου, ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Βλέ­πω σὰν κῦμα τὸν κακὸ λογισμό, νιώθω ὅτι κινδυνεύω, βοήθα με νὰ μὴν τὸν δεχτῶ καὶ βρεθῶ στὴν ἄβυσσο! Αὐτὴ τὴν ἀνάγκη δὲν τὴν αἰσθάνονται πολλοί. Δὲ λέμε, Βοήθησέ με, Κύριε, νὰ στα­θῶ στὰ πόδια μου, νὰ μὴν ὑποχωρήσω, νὰ μὴ γίνω θῦμα. Δὲ λέμε, Βοήθησέ με, Κύριε, νὰ παλέψω μὲ τὸ διά­βολο, ὅπως πάλεψες ἐσὺ καὶ τὸν νίκησες. Ἂν ποῦμε, «Κύριε τῶν δυνάμεων», βοήθη­σέ με· βλέπω τὴν ἀσθένειά μου, ὅτι εἶμαι ἕνα μηδέν, καὶ ζητῶ τὴ βοήθειά σου, τότε ὁ Κύριος θ’ ἀπαντήσῃ «Ἐν τούτω νίκᾳ»! * * * Καὶ σήμερα, ἀγαπητοί μου, καὶ αὔριο καὶ μέ­χρι συντελείας τῶν αἰώνων ὁ ἄνθρωπος θὰ αἰσθάνεται πάντοτε τὴν ἀδυναμία του. Γι’ αὐ­τὸ ἂς γονατίζῃ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἂς τὸν παρακαλῇ καὶ ἂς κράζῃ· «Κύριε τῶν δυνάμεων, μεθ᾿ ἡμῶν γενοῦ· ἄλλον γὰρ ἐκτός σου βοη­θὸν ἐν θλίψεσιν οὐκ ἔχομεν· Κύριε τῶν δυνά­μεων, ἐλέησον ἡμᾶς». † ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος (ἱ. ναὸς Ἁγ. Παντελεήμονος Φλωρίνης 25-2-1985, Καθαρὰ Δευτέρα ἑσπέρας)

“Zot i fuqive, qëndro pranë nesh...” (Pasdarka  e Madhe) Një lutje e shkurtër dhe karakteristike, të dashurit e mi, e periudhës së Kreshmës së Madhe është himni i Pasdarkës së Madhe “O Zot i fuqive, qendro me ne, tjetër përveç teje nuk kemi ndihmës në hidhërime, o Zoti i fuqive, mëshirona” (përkthim i lirë). Këtu pohojmë dy gjëra, forcën e Zotit dhe pamundësinë e njeriut, që njeriu është i dobët. Por çfarë thonë sot disa. -          Nuk keni turp në shekullin që jetojmë të përpunoni të tilla ide. I dobët është sot njeriu? Në vitet e hershme mund të ishte. Shtëpi nuk kishte, në pemë dhe nëpër kallame jetonte, rrymë elektrike nuk ekzistonte, natën ndriçoheshin me pishtarë, rroba nuk kishte veshur dhe kishte frikë, lëkurë kafshësh vishte. Por tani është i fortë, pothuajse i plotfuqishëm! Nuk shikon ku arriti dhe ku po shkon, aeroplane dhe rraketa dhe anije kozmike dhe udhëton lart, duke prekur hënën. Çfarë tjetër doni?.... *** Mgjth arritjet e shkencës njeriu vazhdon të jetë i dobët. Ka dobësi. Ku është dobësia e tij. Nuk lexuat? Më 19 Shkurt 1985 një aeroplan u nis prej Madritit. Llogaritën në gjysëm ore të arrinte në destinacionin e tij. Arriti? Nuk arriti. Atje ku po udhëtonte, diçka ndodhi, u rrëzua mbi një mal dhe nuk shpëtoi askush, 142 persona ishin brenda, ndër ta  dhe një ministër. Copra i mblodhën, gjetkë koka, gjetkë trupi... Ja dobësia e njeriut. Përparuam, ndaluam së ecuri me këmbë dhe me gomerët e pafajshëm. Tani udhëtojmë me aeroplanë dhe makina. U mbush vendi makina. Kur erdha në Follorinë si episkop, pak makina kishte, tani nuk kemi rrugë që të parkojnë. Asnjë nuk akuzoj, as ndalohet që të ketë dikush makinën e tij. Por çfarë sigurie? Nga çasti që ble një rrotëlëvizëse – çfarë bën, rrezikohesh.  Pyesni ata që i njohin makinat. E dini se cilët kanë frikë më tepër? Ata që ngasin, sepse e dinë mekanizmin. Nga një vidhë – nëse lirohet- ikën makina, e humbi shoferi kontrollin, doli nga rruga, u shkatërrua. Dhe më pas të thonë i fortë. Ah kjo fuqi e madhe e njeriut! Do dhe një tjetër? Pra, atje ku je i shëndetshëm – nga një qime varet jeta jonë- shkon një pikë gjaku në tru dhe pëson goditje në tru. Ajde në spital ti shohës, as flasin, as lëvizin asgjë nuk bëjnë. Si të vdekur, si bimë janë. Atje ku rri atje ku lexon, atje ku studion, atje ku fle, atje ku ecën, një pikë gjaku në fund. Çthua, është i fortë njeriu? Pyesni mjekët, një pikë gjaku shkakëton trompozë në zemër, pushim zemre dhe ikën njeriu? Çthua, a është i fortë? Përpiqen shkencëtarët, shtrydhin trurin, amerikanët, francezët, anglezët, rusët, të gjejnë çfarë ? Ndkjeku si gjuhetari në pyll. Çfarë ndjekin? Ndonjë tigër, ndonjë luan? Diçka më të egër. Sepse asnjë luan dhe asnjë tigër nuk bëri kaq dëm. Si quhet ky përbindësh që ndjekin? Kancer! Nuk e kapin dot. Është mikrob? Çfarë është? Përpiqen por asgjë. Iku mbaroi njeriu. Ja fuqia! *** Njeriu si trup është i dobët, nga çasti në çast rrezikohet. Por para së gjithash është i dobët moralisht dhe shpirtërisht. Brenda tij ka të keqen e cila ka krijuar fole në zemrën e tij si një hidër me shtatë kokë. Fatkeqësisht nuk e ndjejnë që të gjithë. Ai që e ndjen rrënkon dhe lufton që ta shkulë. Sa herë dëgjon “Dua por nuk mundem”! Shikon i mjeri që e keqja, çfarë do emri që mbart, është  fatkeqësi- vdekje, por nuk i shmanget. E kuptoj, psh, ai që pi duhan, që duhani bën dëm. Përpiqet, por sërish e shikon me cigare, nuk mundet ta mundë. Ndjen tjetri, se alkooli i kalbi të brendshmet, do ta vdesë. Një farë kohe e ndërpret por ja sërish në tavernë. Shikon tjetri, se loja me letra bixhozi është kurth. Ndalon për pak, dhe sërish mundet dhe luan.... Është rrob i së keqes. Dramën e njeriut e ndjente apostull Pavlli, që thoshte “Mjerë unë njeriu...” (Romakët 7,24). E di të mirën, por bëj të keqen. Çfarë dobësie është kjo! Dhe le të duket si filozof dhe le të ketë stemë. Aleksandri i Madh pushtoi botën, u bë zotërues në botë, mgjth atë nuk mundi të mundë veten e tij keqe, u bë pijanik në fund të jetës dhe gjatë dehjes së tij vrau shokun e tij. Fitimtari e popujve u mund nga pasionet! Për këtë njerëzit në lashtësi thoshin, se “të mundësh veten”, të mundim veten tonë është fitorja më e madhe. Më kujtohet një atë shpirtëror i ndjerë nga Kalamata, Joil Gianakopoulos, që e denjësoi Zoti të interpretojë Dhjatën e Vjetër. Ishte njeri i madh dhe asket i madh. E pyetën dikur – Atë Joil, çfarë dëshiron të bëhesh? – Kërkoj gjëra të mëdha. – Çfarë do që të bëhesh dhespot? – Gjë e vogël është dhe kjo- Epo do të bëhesh patrik? – E vogël është dhe kjo. – Nuk të kuptoj, çfarë do që të bëhesh, perandor? – Po perandor, por me theks.  I hoqën tashmë thekset e greqishtes të lashtë. Ka rëndësi kjo që tha. Perandor me theks të lartë është ai që mbizotëron në një shtet, perandor me theks të rëndë, është ai që mbizotëron tek vetja e tij. Ja rëndësia. Këtë thotë dua të arrij. Për çfarë ti duash gradat, nëse nuk qeveris dot veten tënde? I dobët, shumë i dobët njeriu. Shërbesa e vdekjesh thotë. “ U kujtova për ato sa thërriste profeti, unë jamë toka dhe hi”. Çfarë jam? Thotë, nuk jam asgjë, një grusht me dhe (tokë), hi. Kush është profeti që e tha këtë Abraami (Gjeneza 18, 27). Kur ndërgjegjësohemi për dobësinë tonë, atëhere detyrohemi që të kërkojmë strehim tek Zoti. Të gjithë! Vijnë çaste, që dhe njeriu më i fortë sheh dobësinë e tij. Dhe ata akoma të pabesët, vjen çasti që kërkojnë ndihmën e Zotit. Harilao Floraki, udhëheqës i partisë komuniste (Greqi), u pyet nga një gazetar, - Beson tek Zoti?- Jo, tha, ne jemi të pabesë. Por më pas ndaloi, u mendua dhe vazhdoi. – Çfarë të të them, njëherë në mal kur isha partizan në Olimp, pasi në mëngjes u ngrita , dëgjoj një fërshëllimë, një gjarpër i stërmadh po vinte pranë meje. Atëhere mu kujtua gjyshja ime, e cila gjatë kohës që më kishte në gjunjët e saj, më thoshte që të bëja lutjen time kur jam në rrezik dhe thirra, o Shën Mari më ndihmo!.... Ndihmë kërkon dhe i varfëri dhe i pasuri, dhe i vogli dhe i madhi. Ndihmë kërkon i sëmuri në krevat. Ndihmë! Thërret marinari në dallgët e egëra të detit. Ndihmë kërkon vejusha dhe jetimi.Të gjithë thërresim ndihmë, por kryesisht për gjërat e vogla materiale dhe trupore.  Një gjë a nuk themi, më Ndihmo o Zoti im, që të çlirohem nga pasioni im, nga mëkati. Shikoj si dallgë mendimin e keq, ndjej që rrezikohem, më ndihmo që të mos e pranoj dhe të gjendem në ferr! Këtë nevojë nuk e ndjejnë shumë. Nuk them, më ndihmo o Zot që të qëndroj më këmbë, që të mos tërhiqem, që të mos bëhem viktimë. Nuk themi, më ndihmo o Zot, që të luftoj me djallin, siç luftove ti dhe e munde. Nëse themi, “Zoti i fuqive” më ndihmo, se e shikoj sëmundjen time, që jam një zero dhe kërkoj ndihmën tënde atëhere Zoti do të përgjigjet : “Me këtë fito”! *** Dhe sot të dashurit tim dhe nesër dhe deri në fund të shekujve njeriu do të ndjejë gjithmonë dobësinë e tij. Për këtë le të gjunjëzohet para Zotit, le t’i lutet  dhe le të thërrasë fort “ O Zot  i fuqive, qëndro pranë nesh, tjetër nuk kemi veç teje ndihmës në hidhërime  o Zoti i fuqive, mëshirona”. (përkthim i lirë). Episkop Avgustini. (Kisha e Shën Pantelimonit Follorinë 25-2 1985, e Hëna e Bardhë mbasdite)