Ο Πρόεδρος των Σκοπίων στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο! - Presidenti i FYROM-it viziton Kryepiskopin Anastas!

Στα πλαίσια  της επίσημης επίσκεψης στην Αλβανία ο Πρωθυπουργός των Σκοπίων Γεώργιε Ίβανοφ επισκέφτηκε τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο ο οποίος τον υποδέχτηκε στην έδρα της Ιεράς Συνόδου. Η συνάντηση ήταν φιλική και θερμή και συνεχίστηκε πάνω από μία ώρα και έπειτα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας των Σκοπίων επισκέφτηκε το νέο Καθεδρικό Ναό των Τιράνων αυτό της Αναστάσεως του Κυρίου. 

Ελπίζουμε ο Αρχιεπίσκοπος μας να του ανέφερε και κάτι για τις ζημιές που έχει φέρει το ψευδοκράτος και η Σχισματική τους Εκκλησία στην Ορθοδοξία στην Αλβανία και αλλού. Ένα παράδειγμα  είναι ο Νικόλα Μάρκου που χειροτονήθηκε ιερέας από αυτούς. 

Në kuadrin e vizitës zyrtare në vendin tonë, më 2 prill 2015, Presidenti Gjorgje Ivanov u prit në selinë e Sinodit të Shenjtë, në Tiranë, nga Kryepiskopi i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë, Anastasi.

 

    Takimi i ngrohtë dhe miqësor vazhdoi për më shumë se një orë dhe më pas Presidenti Ivanov, i shoqëruar nga Kryepiskopi Anastas, vizitoi Katedralen e re “Ngjallja e Krishtit”.

 

 

Έσχατη Προδοσία: ΟΧΙ στο ενδεχόμενο κλείσιμο του Ελληνικού Προξενείου στην Κορυτσά

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες των τελευταίων ημερών, το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος σχεδιάζει να αναστείλει μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2015 την λειτουργία του Γενικού Προξενείου στην Κορυτσά για «οικονομικούς λόγους».

Τις πληροφορίες ενισχύει το γεγονός ότι ο νυν Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Κορυτσά Ιωάννης Πεδιώτης παραμένει στη θέση του, ενώ η θητεία του κανονικά έχει λήξει από τον Νοέμβριο του 2014, όταν και συμπλήρωσε τρία έτη στην συγκεκριμένη υπηρεσία. Η αντικατάσταση του κ. Πεδιώτη, σύμφωνα με τις έντονες φήμες, δεν έχει πραγματοποιηθεί επειδή δεν προβλέπεται να αναλάβει κάποιος άλλος διπλωμάτης τη θέση του και ως εκ τούτου παραμένει εκεί μέχρι να κλείσει οριστικά το Ελληνικό Προξενείο.

Παράλληλα μαθαίνουμε ότι το Υπουργείο Εξωτερικών στην Αθήνα σχεδιάζει την «αναβάθμιση» του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στο Αργυρόκαστρο, γεγονός που θα δημιουργήσει οικονομικά αίτια που θα οδηγήσουν στο κλείσιμο του Προξενείου της Κορυτσάς.

Αν η μητέρα Ελλάδα έχει τόσο μεγάλη ανάγκη να «κάνει οικονομίες» στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, δεν έχει παρά να κλείσει κάποια διπλωματική αντιπροσωπεία στην Ασία, την Αφρική, την Νότιο Αμερική ή οπουδήποτε αλλού δεν υπάρχει έντονη παρουσία του Ελληνισμού.

Ενδεχόμενο κλείσιμο του Προξενείου στην Κορυτσά αποτελεί ΕΘΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ! 

Η περιοχή της Κορυτσάς αποτελεί γη με ελληνική παρουσία από τα πανάρχαια χρόνια (θυμηθείτε την πόλη Σελασφόρος), με πλούσια ελληνική ιστορία στον διάβα των αιώνων, καθώς και γενέτειρα γνωστών Ελλήνων Εθνικών Ευεργετών (Μπάγκας, Σίνας, Αδάμ κ.α).

Το Ελληνικό Προξενείο στην Κορυτσά αποτελεί έναν φάρο για τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό σε μία Περιφέρεια που το αλβανικό κράτος δεν αναγνωρίζει πουθενά ύπαρξη Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας με τα ανάλογα δικαιώματα που προβλέπουν οι διεθνείς συμβάσεις. Πρέπει να τονιστεί ότι ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την εθνική αναγέννηση του Ελληνισμού στην Κορυτσά έδειξε ο εκεί Έλληνας Γενικός Πρόξενος κατά την περίοδο 2009 – 2011 κ. Θεόδωρος Οικονόμου – Καμαρινός, ο οποίος επισκέφθηκε χωριά της περιοχής που οι κάτοικοι τους δάκρυσαν βλέποντας την ελληνική σημαία στο υπηρεσιακό αυτοκίνητο του, αφού είχαν να αντικρύσουν την γαλανόλευκη από τον Ελληνο-ιταλικό Πόλεμο του 1940 - ΄41.   

Το κλείσιμο του  Προξενείου στην Κορυτσά κρίνεται ως εθνικά εγκληματική ενέργεια, ειδικά αυτή την εποχή όπου:

1^ον: Οργιάζει στην περιοχή η ρουμανική προπαγάνδα εις βάρος του βλαχόφωνου πληθυσμού που διεξάγεται από το Προξενείο που έχει εγκαταστήσει εκεί το Βουκουρέστι εδώ και περίπου δύο χρόνια.

2^ον: Εξαπλώνεται η ισλαμική προπαγάνδα, μέσω του τουρκικού θρησκευτικού εκπαιδευτηρίου που λειτουργεί στην Κορυτσά.

3^ον: Συνεχίζεται απρόσκοπτα η προπαγάνδα των Σκοπιανών γύρω από την «μακεδονική» μειονότητα στις όχθες της Πρέσπας.  

Κατόπιν όλων αυτών καλούμε το Υπουργείο Εξωτερικών στην Αθήνα να αποσαφηνίσει τη στάση του σχετικά με τον Ελληνισμό της Περιφέρειας Κορυτσάς και να διαψεύσει τις πληροφορίες που θέλουν το κλείσιμο του Ελληνικού Προξενείου στην πόλη της Κορυτσάς.  

3 Απριλίου 2015

Εθνικός  Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914

 

 

Σχόλιο: Όπως καταλαβαίνει κανείς με απλά λόγια, εάν όλα τα παραπάνω αληθεύουν, τότε είναι μια  πράξη έσχατης  προδοσίας για το ελληνισμό και ιδιαίτερα για το ελληνισμό της Κορυτσάς. Για πολλοστή φορά ο ελληνισμός της περιοχής αυτής θα εκτεθεί σε πάρα πολλούς κινδύνους. Έχουμε περάσει τόσα πολλά από την στιγμή που βρισκόμαστε υπό το αλβανικό κράτος. Μας άλλαξαν την καταγωγή, μας αρνήθηκαν την εθνικότητα μας, μας απαγόρευσαν την μητρική γλώσσα, μας τρομοκράτησαν και τρομοκρατούν τόσο που πολλοί εξ ημών ούτε τολμούν να πουν την καταγωγή τους παρά χαμηλόφωνα. Μετά την δικτατορία πολεμήσαμε σκληρά  για να αναστηθούμε, να κερδίσουμε, να βρούμε τον εαυτό μας. Προσπαθήσαμε σκληρά και  με την βοήθεια πολλών αδελφών μας από την Ελλάδα καταφέραμε δύο μεγάλα πράγματα, την ύπαρξη του Ελληνικού Προξενείου στην Κορυτσά και το Ελληνοαλβανικό Σχολείο Όμηρος. Τώρα τι πάτε να κάνετε, έχετε ιδέα το τι πάτε να κάνετε; 

Δεν ξέρουμε ποιος στο σκέφτηκε αυτό αλλά αυτός που θα το κάνει πράξη θα είναι ο μεγαλύτερος σύγχρονος ανθέλληνας και θα δώσει την χαριστική βολή στον ελληνισμό της περιοχής. 

Καταλαβαίνεται τι θα γίνει αν δεν υπάρχει εδώ το Προξενείο; 

Τώρα που ο ισλαμισμός είναι σε έξαρση, ο εθνικισμός μας περικυκλώνει από παντού, εσείς θέλετε να μας απομακρύνετε το τελευταίο φρούριο μας. 

Αν φύγει το Προξενείο οι αλβανοί θα χτυπήσουν με όλους τους τρόπους και πολύ άγρια. Θα μας κυνηγούν ομαδικά και προσωπικά, θα κάνουν ότι περνά από το χέρι τους να κλείσουν το σχολείο μας και χωρίς την προστασία και την μέριμνα του προξενείου σύντομα θα τα καταφέρουν. 

Η Κορυτσά έχει πολλούς Έλληνες, πραγματικούς Έλληνες,  πολλοί εξ αυτών είναι και Έλληνες Πολίτες,  έχουν και άδειες ομογένειας, δείτε τα αρχεία σας. Διαβάστε την ιστορία για να καταλάβετε.

Τι παζάρια γίνονται πάλη στην πλάτη της Κορυτσάς; Πως τολμάτε να μας ανταλλάξετε για ακόμη μια φορά (πισώπλατα και χυδαία με προφάσεις χαζές); Ξέρετε ότι θα εξαφανίσετε για πάντα ότι ελληνικό υπάρχει στην περιοχή; 

Τα αισθήματα που νιώθουμε είναι απογοήτευση, οργή, αμηχανία και πολλά άλλα που δεν μπορούμε να τα περιγράψουμε. Φυσικά έπρεπε να το υποψιαστούμε γιατί μας αρνηθήκατε όταν δεχτήκατε να μην αναγνωρίσετε την ύπαρξη μας στην τελευταία Εφημερίδα της Κυβερνήσεως αλλά ότι θα φτάνατε να μας πάρετε το Προξενείο μας το οποίο και μόνο που υπάρχει μαρτυρεί την ύπαρξη μας και αποτελεί φόβητρο για τους αλβανούς εθνικιστές δεν το σκεφτήκαμε ποτέ!

Εάν αληθεύουν τα παραπάνω το ξαναλέμε αποτελεί ΈΣΧΑΤΗ Προδοσία και είναι η ταφόπλακα για πολλούς Έλληνες της περιοχής. Θα δώσετε στους Αλβανούς αυτό που περίμεναν επί χρόνια και θα φορτωθείτε στην πλάτη την εξαφάνιση χιλιάδων χρονών ιστορίας που την κουβαλάμε μέσα μας και στα μνημεία μας. 

 

Διαμαρτυρόμαστε και εμείς έντονα για όσα φαίνεται πως θα συμβούν και απαιτούμε να μην κλείσει το Ελληνικό Προξενείο Κορυτσάς. 

 

Η ΚΟΡΥΤΣΑ άντεξε και αντέχει αλλά αυτό ίσως να είναι το τελευταίο που θα μπορέσει να αντέξει. ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

Προς κ. ΛΕΩΝΙΔΑ ΠΑΠΠΑ

ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΕΕΜ «ΟΜΟΝΟΙΑ»

Κύριε Πρόεδρε,
Ειλικρινά κατανοούμε την έκδηλη ανησυχία σας ως νέος πρόεδρος της Ομόνοιας να επιχειρήσετε την υλοποίηση εκείνου του στόχου που αποτελεί όνειρο και επιδίωξη του Βορειοηπειρωτικού συνόλου και που είναι  η παντελή  ενσωμάτωση του Ελληνισμού στο ίδιο μέτωπο για τη διεκδίκηση και υλοποίηση των δικαιωμάτων του και συμφωνούμε απόλυτα ότι θα πρέπει να διαπραγματευτούμε να βρούμε τον τρόπο σύγκλεισης.
Άλλωστε, αυτός  είναι και ο  πρώτος  και βασικότερος στόχος του φορέα που αντιπροσωπεύουμε.
Και θέλουμε ειλικρινά μια δίκαιη, ισότιμη και σοβαρή Συμμαχία των Ελλήνων για να αντιμετωπίσουμε τέτοιες προκλήσεις όπως είναι οι εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά κυριολεκτικά να προωθήσουμε και επιλύσουμε τα σοβαρά προβλήματα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας που είναι τα ιδιοκτησιακά, η παιδεία, ο πολιτισμός, η ασφάλεια, η συμμετοχή στη διοίκηση και διαχείριση των φυσικών πόρων της γενέτειρας και η ισάξια  μεταχείριση των συμπατριωτών μας στη μητρόπολή μας.
Εξάλλου, εμείς ως κόμμα ζητήσαμε επίμονα και αρκετές φορές να καθίσουν όλοι οι πολιτικοί και πνευματικοί παράγοντες του τόπου στο ίδιο τραπέζι, να επεξεργαστούν το νέο πλαίσιο των αιτημάτων της ΕΕΜ και να το προωθήσουν από κοινού προς τους αρμόδιους κρατικούς φορείς για επίλυση.
Υπενθυμίζουμε τα επανειλημμένα καλέσματά μας προς Ομόνοια και ΚΕΑΔ στα συγκεκριμένα θέματα και στις κρίσιμες καταστάσεις από το 2010 μέχρι σήμερα:
-για την αναβάθμιση της ελληνικής παιδείας στα πλαίσια της συζήτησης του νόμου για την προπανεπιστημιακή παιδεία στην Αλβανία,
-για την κοινή αντιμετώπιση της καθαίρεσης της εθνικότητας από τα επίσημα έγγραφα
-για την κοινή διαχείριση του θέματος της απογραφής του πληθυσμού
-για την κοινή σύμπραξη στην αποκάλυψη των πλαστογραφιών  εις βάρους των ιδιοκτησιών της ΕΕΜ
-για  την διοικητική διαίρεση
-για την κάθοδο με τη ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ στις εκλογές του 2013
-για την κοινή προώθηση του νόμου «Για τα μειονοτικά δικαιώματα» στην Αλβανική Βουλή
-για την κοινή διεξαγωγή των δημοκρατικών εκλογών στην Ομόνοια κλπ. κλπ.
Στα οποία και οι δύο ηγεσίες δεν ανταποκρίθηκαν διόλου, αγνόησαν την ύπαρξή μας και εξακολούθησαν με αδιαλλαξία να κατατροπώνουν κάθε ωφέλιμη πρωτοβουλία για το καλό του τόπου.
Σήμερα βρισκόμαστε πράγματι σε μία από τις πιο κρίσιμες στιγμές της ιστορίας της ελληνικής μειονότητας, όχι τόσο για το ποιες θα είναι οι επιλογές των νέων τοπικών αρχόντων,αλλά περισσότερο γιατί μας δίνεται μια ευκαιρία να διαχειριστούμε μόνοι μας τις τύχες του τόπου μας και όπως συνήθως  να μην αναλωνόμαστε στη σκληρή και αδιάλλακτη επιμονή ενός κατεστημένου που δεν έχει πλέον τίποτε καλό να προσφέρει για τον τόπο μας.
Το Κόμμα των Ελλήνων  ιδρύθηκε για να φέρει μεταξύ Ελλήνων τη δημοκρατία, τη σύγκλειση, να αναβαθμίσει την ομόνοια και επιμένει σ’ αυτά διαρκώς.
Κάθε  συνομιλία, κάθε συζήτηση για κοινά θέματα είναι ευπρόσδεκτά από μας, αρκεί να είναι ειλικρινή, σταθερή και σοβαρή.
Πρέπει να διευκρινίσουμε ότι το Κόμμα των Ελλήνων δεν έρχεται σε μια τέτοια διαπραγμάτευση ως υπόλογο της κληρονομημένης  κατάστασης, αλλά ως σοβαρός και ισότιμος συνομιλητής και για την ανατροπή αυτής της κατάστασης. Εμείς απέχουμε από κάθε είδους συναλλαγές εις βάρος της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας .
Κύριε Παππά, πιστεύουμε ακράδαντα ότι αν κάποια στιγμή καθίσουμε σοβαρά γύρω από το  τραπέζι των προβλημάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας  και όχι στο τραπέζι των ιδιοτελών συμφερόντων, μπορούμε να φανούμε χρήσιμοι στο έθνος και τον εαυτό μας.
Με εκτίμηση
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΙΤΣΙΟΣ
 Πρόεδρος του Κόμματος « Εθνική Ελληνική Μειονότητα για το Μέλλον» ΕΕΜΜ

Άγιοι Σαράντα  21 Μαρτίου 2015

Μητρόπολη Πειραιώς: ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Ἐν Πειραιεῖ 1 – 4 – 2015 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Σήμερα ὁ Σατανᾶς σηκώνει πάλι μὲ αὐθάδεια τὸ κεφάλι καὶ ἀπειλεῖ νὰ καταστρέψει ὅ,τι ὡραῖο, ὑψηλό, ἠθικό, πνευματικό, χριστιανικό, εὐαγγελικό, ἀποστολικό καί πατερικό, ἔχει κατορθωθεῖ κατὰ τὸ δισχιλιετὲς διάστημα τῆς ζωῆς καὶ δράσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Προσπαθεῖ νά ἐκτροχιάσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν σκοπὸ τῆς δημιουργίας του πού εἶναι ἡ ὑποταγὴ τῆς σάρκας στὸ πνεῦμα, ἡ πνευματοποίηση καὶ ἡ κατά χάριν θέωση τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ὄχι τὸ ἀντίθετο, ἡ σαρκοποίηση, ἡ ὑποταγὴ τοῦ πνεύματος στὴ σάρκα. Αὐτὸ ἀποτελεῖ ἀνατροπὴ τοῦ σχεδίου τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ὁ ἀντικείμενος Σατανᾶς θέλει τὸν ἄνθρωπο δοῦλο τῆς σάρκας, τῆς ἡδονῆς, τῆς ἁμαρτίας, ὄχι πνευματικό, ἀλλὰ ὑλικὸ δημιούργημα, σὰν τὰ ἄλογα ζῶα.

Ἡ φερομένη πρόταση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Περγάμου κ.κ. Ἰωάννου κατά τίς ἐργασίες τῆς Εἰδικῆς Προσυνοδικῆς Ἐπιτροπῆς γιά τήν ἑτοιμασία τῶν θεμάτων τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας^[1], καθώς καί τά σκωπτικά καί ἐπικριτικά δημοσιεύματα, πού ἀφοροῦν στήν αὐτονόητη δήλωση σέ τηλεοπτικό δίαυλο τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Ἀνθίμου^[2], σχετικά μέ τόν «κολοφώνα» τῶν ἁμαρτημάτων, ὅπως εὔστοχα χαρακτηρίζεται ἀπό τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο^[3] ἡ ἀνατροπή τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας καί φυσιολογίας μέ τήν ἀπενοχοποίηση τῆς σαρκικῆς σαπρότητος, ὡς δῆθεν διαφορετικότητος καί ἐκφράσεως ἐλευθέρου αὐτοπροσδιορισμοῦ μᾶς ὑποχρεώνει νά ἀναφέρωμεν τά αὐτονόητα. 

Α. Ἡ φερομένη πρόταση τοῦ Σεβ. Μητρ. Περγάμου κ.κ. Ἰωάννου, ἡ ὁποία τελικῶς ὡς δημοσιογραφικῶς φέρεται δὲν συμπεριελήφθη στὸ κείμενο τῆς Εἰδικῆς Προσυνοδικῆς Ἐπιτροπῆς, ἕνεκα τῆς θυέλλης τῶν ἀντιδράσεων τῶν περισσοτέρων ἀντιπροσώπων, δημιουργεῖ τεράστια θεολογικά καί ἠθικά ἐρωτήματα, γιατί ἀνατρέπει συλλήβδην ὅσα ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ ἡ Πατερικὴ Παράδοση διδάσκουν περὶ ἀρσενοκοιτίας καὶ Σοδομισμοῦ. 

Β. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὡς Σῶμα Χριστοῦ, εἶναι τό ἰατρεῖο τῶν ψυχικῶν καί σωματικῶν παθῶν καί ἡ χώρα τῶν μεταποιουμένων ἁμαρτωλῶν, καί ὄχι τῶν σατανικῶς καί ἀμετανοήτως ἐμμενόντων στήν διαστροφή τῆς ἀληθείας καί τῆς ἀνθρωπίνης ἀξιοπρεπείας καί ὀντολογίας.

Διαχρονικά, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἀγωνιζομένη ἐπί τῆς Γῆς, στηλιτεύει τήν πολυποίκιλη τραγικότητα τῆς εἰδεχθοῦς ἁμαρτίας, ὡς ἀποκοπῆς καί σχάσης ἀπό τήν κοινωνία μέ τόν Ζῶντα Θεό, τόν Δημιουργό τῆς ζωῆς, καί ὄχι τόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο, τόν ὁποίο περιθάλπει διά τῶν εὐχῶν καί τῶν ἱερῶν μυστηρίων της καί περιβάλλει μέ ἄφατη στοργή καί συμπάθεια, ἐφαρμόζοντας κατά περίπτωση καί τήν οἰκονομία, μέσω τῆς ὁποίας ρυθμίζει τήν ἐπιστροφή καί ἀνάνηψή του.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σέβεται τήν προσωπική καί ἰδιωτική ζωή κάθε προσώπου, ὡς ὑπεύθυνη ἐλεύθερη ἐπιλογή. Δέν ἔχει πρόθεση οὔτε νά ἐπέμβει ρατσιστικά οὔτε νά ἀναστείλει δικαιώματα καί ἐλευθερίες.

Ἡ ἀπενοχοποίηση, ὅμως, τοῦ ἐγκλήματος τῆς ἀνατροπῆς τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας καί φυσιολογίας, μέ τήν θεσμική ἀναγνώριση τῶν αἰσχίστων παθῶν τῆς ὁμοφυλοφιλίας σήμερα, τῆς παιδοφιλίας αὔριο (βλ. Ὀλλανδία) καί τῆς κτηνοβασίας μεθαύριο (βλ. Γερμανία), ἀποτελεῖ ἀσύγγνωστο καί τερατῶδες κακούργημα εἰς βάρος τοῦ αἰωνίου Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τό ὁποῖο ἐξισώνεται πλήρως μέ τήν ὕβρη τῶν Σοδόμων καί Γομμόρων. Ἡ ἀθώωση, ὑποστήριξη καί παρουσίαση τῶν αἰσχρῶν καί ἀτίμων παθῶν ὡς φυσιολογικῆς καταστάσεως καί ὡς ἁπλῆς διαφορετικότητος προσκρούει στήν πανανθρώπινη συνείδηση, ἡ ὁποία ἀνά τούς αἰῶνες γνωρίζει ὡς φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά τίς σχέσεις ἀνάμεσα στόν ἄνδρα καί τήν γυναίκα, στό ἄρσεν καί τό θῆλυ. Αὐτή εἶναι ἡ ἀνθρώπινη φυσιολογία καί ὀντολογία. Κάθε ἄλλη σχέση ἀνατρέπει τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία, ὡς παρά φύσιν ἐκτροπή, ἡ ὁποία δέν παρατηρεῖται οὔτε καί στά ζῶα, παρά τά κατασκευασθέντα «ντοκυμαντέρς» τοῦ Σιωνιστικοῦ συστήματος.

Ἰδιαίτερα ἡ Ἁγία Γραφή, πού ἐκφράζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τοῦ Δημιουργοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί σοφοῦ Γνώστη τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, καταδικάζει τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς πάθος, ἀτιμία καί ἀσχημοσύνη, τό ὁποῖο τιμωρήθηκε αὐστηρά μέ φωτιά καί θειάφι στήν πόλη τῶν Σοδόμων καί Γομόρων. Γιά τό σύνολο τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι τό πιό σιχαμερό καί ἀκάθαρτο ἁμάρτημα καί ἀποτελεῖ μεγάλη ἀσέβεια πρός τόν Θεό - Δημιουργό τοῦ ἀνθρώπου σέ ἄρσεν καί θῆλυ καί βλάσφημη κατάργηση τοῦ Εὐαγγελίου.

Ἡ δημόσια προβολή τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἐκτός τοῦ ὅτι προσβάλλει τήν δημόσια αἰδώ καί τήν θρησκευτική μας συνείδηση, στέλνει πρός τούς νέους μηνύματα ἀνώμαλης σεξουαλικῆς συμπεριφορᾶς καί ἀποτελεῖ τορπίλλη στά θεμέλια τῆς ἑλληνικῆς οἰκογένειας καί τῆς κοινωνίας μέ τό ὀξύ δημογραφικό πρόβλημα, ἀλλά καί αἰτία ψυχοπαθολογικῶν διαταραχῶν στά παιδιά, πού θά ἀνατραφοῦν ἀπό ὁμοφυλοφιλικά ζεύγη, ὅπως ἐπιδιώκεται^[4]. 

Στὸν νέο αἰώνα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ποὺ πραγματοποιεῖται μέσα στὴν ἱστορικὴ πορεία καὶ ζωὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐγκαταλείπονται τὰ παλαιὰ πάθη, τὰ γήϊνα, τὰ σαρκικά, καὶ βιώνεται ἀπὸ τώρα, κατὰ τὶς δυνατότητες κάθε πιστοῦ, εἴτε μέσα στὸν εὐλογημένο θεσμὸ τοῦ γάμου ὡς ἐγκράτεια καὶ σωφροσύνη, εἴτε στὸν ἰσάγγελο βίο τῶν μοναχῶν μὲ τὴν ἀρετὴ τῆς παρθενίας, ἡ πορεία ἀπὸ τὸ «κατ᾽ εἰκόνα» στό «καθ᾽ ὁμοίωσιν», ἡ νίκη τοῦ πνεύματος ἐπὶ τῆς σάρκας, ἡ ἀγγελοποίηση τοῦ ἀνθρώπου στὴ θέση τοῦ φθονεροῦ καὶ ἐκπεσόντος ἀπὸ τὴν ἀγγελικὴ τάξη Ἑωσφόρου. Ἀναφερόμενος ὁ Χριστὸς στὴν αἰφνιδιαστικὴ ἔλευση τῆς ἡμέρας τῆς κρίσεως, ποὺ θὰ ξαφνιάσει ὅσους ἀνέμελα καὶ ἀφρόντιστα ζοῦν μέσα στὶς ὑλικὲς καὶ σαρκικὲς ἀπολαύσεις, λέγει ὅτι θὰ πάθουν αὐτὸ, ποὺ ἔπαθαν πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ οἱ ἄνθρωποι, δίνοντάς μας ἔτσι ἀκριβέστατη εἰκόνα τῆς ὑλιστικῆς καὶ σαρκικῆς ζωῆς τους : «Ὥσπερ γὰρ ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ Νῶε ταῖς πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ τρώγοντες καὶ πίνοντες, γαμοῦντες καὶ ἐκγαμίζοντες, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἕως ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἦρεν ἅπαντας, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου»^[5]. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς προσθέτει καὶ τὸν τρόπο ζωῆς τῶν Σοδομιτῶν, ὅμοιο πρὸς τὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ : «Καὶ καθὼς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Νῶε, οὕτως ἔσται καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· ἤσθιον, ἔπινον, ἐγάμουν, ἐξεγαμίζοντο, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, καὶ ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας. Ὁμοίως καὶ ὡς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Λώτ· ἤσθιον, ἔπινον, ἠγόραζον, ἐπώλουν, ἐφύτευον, ᾠκοδόμουν· ᾗ δὲ ἡμέρᾳ ἐξῆλθε Λὼτ ἀπὸ Σοδόμων, ἔβρεξε πῦρ καὶ θεῖον ἀπ᾽ οὐρανοῦ καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας»^[6]. Ὁ ἴδιος εὐαγγελιστὴς παρουσιάζει τὸν Σωτῆρα Χριστὸ νὰ ἐξαγγέλλει τὸν νέο αἰώνα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὅπου οἱ ἄνθρωποι ἐγκαταλείπουν τὰ σαρκικὰ καὶ ζοῦν ὡς ἄγγελοι˙ «Οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου γαμοῦσι καὶ ἐκγαμίζονται· οἱ δὲ καταξιωθέντες τοῦ αἰῶνος ἐκείνου τυχεῖν καὶ τῆς ἀναστάσεως τῆς ἐκ νεκρῶν οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται… ἰσάγγελοι γάρ εἰσι καὶ υἱοί εἰσι τοῦ Θεοῦ τῆς ἀναστάσεως υἱοὶ ὄντες»^[7].

Μέσα, λοιπὸν, στὴν καινὴ κτίση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ ὁ καινὸς, ὁ νέος ἄνθρωπος, ποὺ κτίσθηκε ἐν Χριστῷ, θάπτει τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο, νεκρώνει τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες καὶ πραγματοποιεῖ τὸ θαῦμα τῆς μεταμορφώσεώς του κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ κατ᾽ εἰκόνα Χριστοῦ. Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ζοῦμε αὐτὸ τὸ θαῦμα· ἡ ἄγονη πρὶν καὶ στεῖρα ἀνθρωπότητα γέννησε καὶ καρποφόρησε ἑκατομμύρια ἁγίων ἀνθρώπων, ὁσίων, ἀσκητῶν, παρθένων, νέων καὶ νεανίδων, ποὺ κατόρθωσαν μὲ τοὺς πνευματικούς τους ἀγῶνες ὄχι νὰ ἀποφύγουν ἁπλῶς τὸ παρὰ φύσιν καὶ νὰ μείνουν στὸ κατὰ φύσιν, ἀλλὰ νὰ φθάσουν καὶ στὸ ὑπὲρ φύσιν, ἐκπλήττοντας ἀκόμη καὶ τοὺς ἀγγέλους, ποὺ ἔβλεπαν ἀνθρώπους συνδεδεμένους μὲ σάρκα νὰ κατανικοῦν τὸν ἄσαρκο Σατανᾶ καὶ νὰ συναγωνίζονται τοὺς ἀγγέλους. Οἱ ὕμνοι πρὸς τοὺς ὁσίους ἀσκητές αὐτὰ τὰ κατορθώματα ἐξυμνοῦν. Διδάσκουν οἱ ὅσιοι ἄνδρες καὶ οἱ ὅσιες γυναῖκες «ὑπερορᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ, ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς πράγματος ἀθανάτου». Ἔζησαν ὡς «ἄσαρκοι» ἐπὶ τῆς γῆς, ὡς «ἐν σώματι ἄγγελοι», «τῶν δαιμόνων ὤλεσαν τὰς φάλαγγας, τῶν ἀγγέλων ἔφθασαν τὰ τάγματα, ὧν τὸν βίον ἀμέμπτως ἐζήλωσαν»^[8].

Γ. Οἱ σαρκικές πράξεις, ἐκτός τοῦ ἱεροῦ μυστηρίου τοῦ Γάμου, χωματοποιοῦν ἀναπόδραστα τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου καί καταστρέφουν τίς πνευματικές του ἐφέσεις, σκοτίζοντας τόν ἀνθρώπινο νοῦ, καί καταλύουν τήν δυνατότητα κοινωνίας μέ τόν Πανάγιο Θεό, πού διασαλπίζει διαχρονικά «οὐ μὴ μείνῃ τὸ πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰῶνα διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας»^[9].

Ἡ σχέση μέ τόν Θεό εἶναι βέβαια θέμα ἐλευθέρας ἐπιλογῆς, κατά τήν διάρκεια τῆς ἐπιγείου ζωῆς .Ὁ Πανάγιος, ὅμως, Θεός, στό ἐπέκεινα, στήν ἄλλη, τήν αἰώνια ζωή, ὅταν ἅπασα ἡ ἀνθρωπότης θά ὑποστεῖ τήν κοινή καί καθολική κρίση, ὅπου «οὐκ ἔστι μετάνοια», θά στηλιτεύσει, ὅπως ἀποδεικνύεται μέσω τῶν Ἱερῶν Γραφῶν, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, καί τήν ἁμαρτία καί τόν ἁμαρτωλό. Οἱ φρικώδεις λόγοι τοῦ Σαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου, «Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τό πῦρ τό αἰώνιον τό ἠτοιμασμένο τω διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ»^[10], ἀποδεικνύουν τά πράγματα.

Δέν ἔχει καμμία θέση στήν Ὀρθόδοξη Θεολογία ἡ Ὠριγενιστική θεωρία περί ἀποκαταστάσεως τῶν πάντων, μέ τήν ὁποία ἐρωτοτροποῦν καί μερικοί σύγχρονοι «ὀρθόδοξοι» θεολόγοι. Σύμφωνα μ'αὐτή, ὁ Θεός εἶναι ὁ δημιουργός τοῦ καλοῦ. Τά πάντα δημιούργησε «καλά λίαν». Τό κακό δέν ἔχει τή βάση του στόν Θεό, γιατί ὁ Θεός «οὐκ ἔστιν τῶν κακῶν αἴτιος». Τό κακό ἐμφανίσθηκε μεταγενεστέρως. Δέν εἶναι δημιούργημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος, ἐξ αἰτίας τῆς κτιστότητος καί τῆς τρεπτότητός του, κάνοντας κακή χρήση τοῦ αὐτεξουσίου του, ἐπινόησε καί ἐπέλεξε τό κακό. Πρωταίτιος καί ἐφευρέτης τῆς κακίας εἶναι ὁ διάβολος, καί συναίτιος, θύμα τῆς κακίας εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Ἄρα, τό κακό δέν ἔχει ὑπόσταση, εἶναι παρυπόσταση˙ δέν ἔχει ὀντολογία, δηλ. δέν εἶναι δημιουργός τοῦ κακοῦ ὁ Θεός. Τίποτε, ὅμως, δέν νικᾶ τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ καί τό ἔλεός Του. Ἑπομένως, οὔτε καί τό κακό μπορεῖ νά ὑπερισχύσει τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι, στό τέλος τῆς ἱστορίας θά ἐπικρατήσει μόνο τό καλό, δηλ. ὁ Θεός, ἐνῶ τό κακό θά ἐξαφανισθεῖ παντελῶς. Ἀκόμη καί τό πῦρ τῆς κολάσεως, κατά τόν  Ὠριγένη, εἶναι καθάρσιο καί ἰαματικό καί ὄχι τιμωρό. Ἑπομένως, κι αὐτή ἡ κόλαση ὑπάρχει ὡς θεραπευτήριο καί δέν εἶναι ἀπέραντη. Ἐφ' ὅσον τό κακό θά σταματήσει νά ὑπάρχει, δέν θά εἶναι αἰώνιο, οὔτε καί ἡ κόλαση θά εἶναι αἰώνια.

Ὅμως, θά πρέπει νά σημειώσουμε ὅτι ὁ Ὠριγένης ἔχει ἀναθεματισθεῖ καί καταδικασθεῖ ἀπό τήν Ε΄ Ἁγία καί Οἰκουμενική Σύνοδο (653) γιά τά μισαρά δόγματα, πού φλυαροῦσε, ἀνάμεσα στά ὁποία ἦταν ἡ θεωρία περί ἀποκαταστάσεως τῶν πάντων καί ὅτι ἡ κόλαση ἔχει τέλος. Ἡ Σύνοδος ἐπίσης ἐξέθεσε εἰκοσιπέντε ἀναθεματισμούς ἐναντίον τῶν Ὠριγενιστῶν^[11]. Ἄρα, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, διά ἀλαθήτου ἀποφάνσεως Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἔχει ἀπορρίψει καί καταδικάσει αὐτή τήν θεωρία. Ἄλλωστε, ἡ ἐσφαλμένη ἄποψη ὅτι ἡ κόλαση ἔχει τέλος, ἔρχεται σέ σφοδρή σύγκρουση μέ ἁγιογραφικά χωρία, ὅπου ὀφθαλμοφανῶς κηρύττεται ὅτι ἡ κόλαση εἶναι αἰώνια, ὅπως τά Mτθ. 25,46, Μρκ. 3,29, Β΄ Θεσ. 1,9 καί Ἀποκ. 14,11^[12] διότι εἶναι καθαρά θέμα ἐλευθέρας προσωπικῆς ἐπιλογῆς!!! Καί ἑπομένως ὁ σεβόμενος πλήρως τήν ἐλευθερία τῶν κτισμάτων Του Θεός, θά ἀνέτρεπε τήν θεόσδοτη ἐλευθερία τοῦ προσώπου παρεμβαίνων καί ἀνατρέπων τήν προσωπική ἐπιλογή. 

Ὅλα τά προαναφερθέντα ἔχουν ἄμεση καί ἄρρηκτη σχέση μέ τήν σωτηρία, τόν ἐξαγιασμό, τήν κατά χάριν θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Ἔχουν δηλ. σωτηριολογικές συνέπειες. Εἶναι θέμα ζωῆς καί θανάτου, μετοχῆς τοῦ Παραδείσου ἤ τῆς κολάσεως. Ὅποιος διακατέχεται ἀπό τά αἰσχρά καί ἄτιμα πάθη καί δέν τά καταπολεμᾶ ἐν μετανοία, ἀλλά ἀντιθέτως ὑπερηφανεύεται γι’αὐτά καί προσπαθεῖ νά τά νομιμοποιήσει ἐπίσημα καί θεσμικά ὡς φυσιολογικά, δέν σώζεται, χάνει τόν Παράδεισο. Ὁ λόγος τοῦ Ἀπ. Παύλου, πού εἶναι τό στόμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι σαφέστατος, καθαρός καί ξάστερος˙ «μή πλανᾶσθε˙ οὔτε πόρνοι, οὔτε εἰδωλολάτραι, οὔτε μοιχοί, οὔτε μαλακοί, οὔτε ἀρσενοκοῖται, οὔτε πλεονέκται, οὔτε κλέπται, οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδωροι, οὐχ ἄρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι»^[13].  

Ἀπό τά ἀνωτέρω ἀποδεικνύεται πασίδηλα ὅτι ἡ δῆθεν σχετική πρόοδος καί δημοκρατική εὐαισθησία, τά δῆθεν σχετικά «ἀνθρώπινα δικαιώματα» καί ὁ δῆθεν ἐλεύθερος αὐτοπροσδιορισμός καί προσανατολισμός περί τό γενετήσιο ἔνστικτο καί τήν ταυτότητα τοῦ φύλου δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἡ καταβαράρθρωση καί ὁ καταποντισμός τῆς ἀνθρωπίνης ἐλευθερίας καί ἀξιοπρέπειας καί ὁ πλήρης εὐτελισμός τῆς ἐννοίας «ἄνθρωπος», πού στήν ἑλληνική γλώσσα σύγκειται ἀπό τό ἐπίρρημα «ἄνω» καί τό ρῆμα «θρώσκω», πού σημαίνει «ἄνω βλέπω, ἄνω φέρομαι».

Συμπερασματικῶς ἐπισημαίνουμε ὅτι ὅ,σα καί ἄν διανοοῦνται διεστραμμένα οἱ ἄνθρωποι, ὅσες καί ἄν εἶναι οἱ δαιμονικῆς ἐμπνεύσεως ἀστάθειές τους, καί ὅποια θέση κι ἄν ἔχουν στόν κόσμο τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου, σύντομα ὁ καθένας μας θά βιώσει τήν Ἀλήθεια τοῦ Ζῶντος Θεοῦ, καί ἤδη ἀπό αὐτῆς τῆς ζωῆς προγεύεται τοῦ Παραδείσου καί τῆς Κολάσεως, ὅπως μαρτυρεῖ ἡ φωνή τῆς συνειδήσεως. Ἐπιπροσθέτως, θά πρέπει νά ληφθεῖ ὑπ’ ὄψιν ὅτι γιά τόν κάθε ἄνθρωπο ἡ Δευτέρα Παρουσία δέν θά ἐπισυμβεῖ σέ ἕνα ἀπώτατο ἀπροσδιόριστο μέλλον, ἀλλά στήν ὁριακή στιγμή τοῦ θανάτου του, ὁ ὁποῖος ὡς κλέπτης ἔρχεται «ὀψέ ἤ μεσονυκτίου ἤ ἀλεκτροφωνίας ἤ πρωΐ»^[14]. 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

---

[1] 3-3-2015 Ἡ ὁμοφυλοφιλία, μήλον τῆς ἔριδος γιά τούς Ὀρθόδοξους Ἱεράρχες στό Σαμπεζύ τῆς Γενεύης, http://www.agioritikovima.gr/arthrografia/item/55136

[2] 18-3-2015 Ἄνθιμος : Ἡ γραβάτα τοῦ Τσίπρα, ἡ ἀθεΐα καί τό «θανάσιμο ἁμάρτημα» τῆς ὁμοφυλοφιλίας http://www.amen.gr/article20926, http://www.tanea.gr/news/greece/article/5220182/anthimos-h-grabata-toy-tsipra-h-atheia-kai-to-thanasimo-amarthma-ths-omofylofias/

[3] ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Πρός τούς πολεμοῦντας τοῖς ἐπί τό μονάζειν εἰσάγουσι 3, 8, PG 47, 360-361.

[4] Ψήφισμα τῆς εἰρηνικῆς διαμαρτυρίας γιά τίς ἐκδηλώσεις «ὁμοφυλοφιλικῆς ὑπερηφάνειας» (Gay Pride), Θεσ/κη, προαύλιος χώρος Ι. Ν. Ἁγίου Δημητρίου, 14-6-2013, http://www.impantokratoros.gr/A20D2526.el.aspx

[5] Ματθ. 24, 37-39.

[6] Λουκ. 17, 26-29.

[7]Λουκ., 20, 34-36. Ματθ. 22, 30 : «Ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσι οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ᾽ ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσί».

[8] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, «Ἡ Ἐκκλησιαστικὴ ἀντίδρασις κατὰ τῆς ὁμοφυλοφιλίας», Ὀρθόδοξος Τύπος (27-6-2014)

[9] Γεν. 6, 3.

[10] Ματθ. 25, 41.

[11] ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Πηδάλιον, ἐκδ. Β. Ρηγόπουλου, Θεσ/κη 2003, σ. 212.  

[12] «Καί ἀπελεύσονται οὖτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δε δίκαιοι εἰς ζωήν αἰώνιον», «ὅς δ’ἄν βλασφημήση εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, οὐκ ἔχει ἄφεσιν εἰς τόν αἰῶνα, ἀλλ’ἔνοχός ἐστιν αἰωνίου κρίσεως», «οἵτινες δίκην τίσουσιν ὅλεθρον αἰώνιον ἀπό προσώπου τοῦ Κυρίου καί ἀπό τῆς δόξης τῆς ἰσχύος αὐτοῦ», «καί ὁ καπνός τοῦ βασανισμοῦ αὐτῶν εἰς αἰώνας αἰώνων ἀναβαίνει, καί οὐκ ἔχουσιν ἀνάπαυσιν ἡμέρας καί νυκτός οἱ προσκυνοῦντες τό θηρίον καί τήν εἰκόνα αὐτοῦ, καί εἴ τις λαμβάνει τό χάραγμα τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ».

[13] Α΄ Κορ. 6, 9-10.

[14] Μαρκ. 13, 35.

Η ΝΟΘΟΣ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ - Dashuria e jashtligjshme e Ekumenizimit

Η ΝΟΘΟΣ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ Της Χριστούφαντου ===== Συχνά, οἱ Οἰκουμενιστές ὁμιλοῦν περί ἀγάπης πρός τούς ἐκτός Ἐκκλησίας, ἐνῶ ταυτόχρονα ἐπιδεικνύουν περιφρόνηση καί διώκουν ἐκείνους πού καλοπροαίρετα τούς ἐλέγχουν καί οἱ ὁποῖοι βρίσκονται ἐντός Ἐκκλησίας.  Ἡ βάση ὅμως τῆς ἀγάπης εἶναι ἡ ἀλήθεια. Ἡ ἀγάπη δίχως ἀλήθεια, στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ὁδηγεῖ στήν πλάνη καί στήν αἵρεση. Τήν σωστή ἀγάπη πρός τούς ἐκτός Ἐκκλησίας, σέ διαχριστιανικές, διομολογιακές ἤ διαθρησκειακές συναντήσεις, τήν διασφαλίζουν οἱ Ἱεροί Κανόνες, ἐνῶ σέ προσωπικό ἐπίπεδο, ἐκτός ἀπό τούς Κανόνες, τήν ἐξασφαλίζει ἡ καθαρή ἀπό ἐμπάθεια καρδιά τοῦ Ὀρθοδόξου καί ἡ ἐνοικοῦσα σέ αὐτόν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἀπόδειξη τούτου εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ Ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ ἐφάρμοζαν τούς Ἱερούς Κανόνες, ταυτόχρονα στήν καρδιά τους εἶχαν ὠκεανό ἀγάπης. Δυστυχῶς, στό πλαίσιο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί στίς ἐκδηλώσεις τοῦ κύριου φορέα του, τοῦ Π.Σ.Ε., μέσα σέ ἀδογμάτιστους καί ἀθεολόγητους διαλόγους, βασιλεύει τό πονηρό ἐφεύρημα τοῦ ''διαλόγου τῆς ἀγάπης''. Ἀλλά, μέ τέτοιου εἴδους ἀγάπη - ὑποκριτική -, πού θυσιάζεται ἡ ἀλήθεια τῆς πίστης, μέ φαρισαϊκό ἦθος, ἀπαράδεκτη αἱρετική θεολογία καί αἱρετική ἐκκλησιολογία, οὔτε ὁ κόσμος σώζεται, οὔτε ὁ ἄνθρωπος. Οἱ αἱρετικοί δέν βοηθοῦνται ὀρθά, ὥστε νά ἐπιστρέψουν στήν Ἐκκλησία. τουναντίον μάλιστα, ἐνῶ δέν ἐντάσσονται στήν Ἐκκλησία, τούς δίνεται ἡ ψευδαίσθηση ὅτι σώζονται μέσα στήν πλάνη καί στήν ''ἐκκλησία''- ψευδοεκκλησία - πού βρίσκονται.  Γιά τούς Νεοεποχῆτες Οἰκουμενιστές, ἡ αὐθεντική γραμμή τῶν Προφητῶν, Ἀποστόλων καί πάντων τῶν Ἁγίων, θεωρεῖται σκληρή, ἀπαράδεκτη καί ἀφιλάδελφη. Χλευάζεται συνεχῶς καί χαρακτηρίζεται, ὡς ''φονταμενταλισμός'' καί φανατισμός, σκόπιμα, γιά νά ἀποδυναμωθεῖ. Ἀντί δέ αὐτῆς τῆς γραμμῆς, στούς διαλόγους τους μέ τούς ἑτερόδοξους αἱρετικούς ἤ τούς ἀλλοθρήσκους, οἱ Οἰκουμενιστές υἱοθετοῦν τήν πολιτική τῆς ''ἀγαπολογίας''.  Καί ἐνῶ οἱ Οἰκουμενιστές παρουσιάζονται χαλαροί ἕως περιφρονήσεως τῶν εὐαγγελικῶν ἐπιταγῶν, τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων ἕνεκεν τῆς δῆθεν ἀγάπης ταυτοχρόνως γίνονται τόσο φανατικοί στήν ἐφαρμογή τῶν οἰκουμενιστικῶν συνταγῶν καί τῶν δεσμεύσεων πού ἔχουν ἀναλάβει νά ἐφαρμόσουν μέσω τῶν ἀπαραδέκτων οἰκουμενιστικῶν τους συμφωνιῶν, πού θυμίζουν τακτικές Βέκκου καί ὅλων τῶν κακούργων Λατινοφρόνων. Φυσικά, ὅλα αὐτά, ὄχι μόνο ἀγάπη δέν ἀποδεικνύουν, ἀλλά, κατά πλάνην καί Ἀθηναγόρειον ψευδοσυναίσθημα ἀγάπης, μᾶλλον ἀποστασία καί μῖσος ἔναντι τῶν φορέων καί τῶν ἐκφραστῶν τῆς ἀλήθειας τῆς Ἐκκλησίας.  Ὅσο, τέλος, γιά τόν ἰσχυρισμό τῶν Οἰκουμενιστῶν, ὅτι γνωρίζουν τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἄς τονισθεῖ ὁ λόγος τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου: «Ὁ λέγων, ἔγνωκα αὐτόν καί τάς ἐντολάς αὐτοῦ μή τηρῶν, ψεύστης ἐστί καί ἐν τούτῳ ἡ ἀλήθεια οὔκ ἐστιν» (Ἰωάν. Α´ 2, 4).

Dashuria e jashtligjshme e Ekumenizimit E Kristoifandit Shpesh, Ekumenistët flasin për dashurinë ndaj atyre që janë jashtë Kishës ndërsa në të njejtën kohën tregojnë indiferencë dhe përndjekin ata sa me dëshirë të mirë iu bëjnë vërejtje dhe të cilët gjenden brenda Kishës. Por baza e dashurisë është e vërteta. Dashuria pa të vërtetë, në ambientin e Kishës udhëzon në mashtrim dhe në herezi. Dashurinë e drejtë kundrejt atyre jashtë Kishës, në takimet e ndërkrishtera, ndërkonfesionare ose ndërfetare, e  sigurojnë Kanonet e Shenjtë, ndërsa në nivel personal, përveç Kanoneve, e siguron zemra e pastër dhe pa empati (pa pasione) e Orthodhoksit dhe Hiri i Zotit i cili banon tek ai. Vërtetim për këtë janë vetë Shenjtorët, të cilë ndërsa praktikonin Kanonet e Shenjta, në të njejtën kohë në zemrën e tyre kishin një oqean dashurie. Fatkeqësisht në kontekstin e Ekumenizmit dhe në shfaqjet e mbartësit të tij kryesor, Kishillin Botëror të Kishave, nëpërmjet bisedimeve adogmatike dhe ateologjike, mbizotëron shpikja dinake e “dialogut dhe dashurisë”. Por me të tillë lloji dashurie-hipokrite- që sakrifikon të vërtetën e besimit me moralin farisaik, teologjinë e papranueshme heretike dhe eklisiologjinë heretike, as bota nuk shpëtohet, as njeriu. Heretikët nuk ndihmohen drejt, në mënyrë që të kthehen në Kishë,  bile ndodh e kundërta, ndërsa nuk rënditen në Kishë, ju jepet përshtypja që shpëtohen nëpërmjet mashtrimit dhe në “kishën” – pseudokishën- që ndodhen. Për Ekumenistët e Neo-epokës, linja origjinale e Profetëve, Apostujve dhe e të gjithë Shenjtorëve, konsiderohet e ashpër, e papranueshme dhe jovëllazërore. Përbuzet vazhdimisht dhe konsiderohet, si “fondamentalizëm” dhe fanatizëm, me qëllim të dobësohet. Në vend të kësaj rruge/linje në bisedat e tyre me heretikët heterodhoksë ose besimarët e feve të tjera, Ekumenistët adobtojnë politikën e “fjalë dashurie”. Ndërsa Ekumenistët paraqiten indiferentë deri në injorim të urdhëresave, të Kanonëve të Shenjtë dhe të doktrinës së Shenjtorëve për hir të gjoja dashurisë, në të njejtën kohë bëhen fanatikë në praktikimin e recetave ekumenistike dhe të detyrave që kanë marrë përsipër për të realizuar nëpërmjet marrveshjeve të papranueshme ekumenistike, që të kujtojnë taktikat e Vekkut dhe të gjithë Latinofilëve keqbërës. Natyrisht, të gjitha këto, jo vetëm dashuri nuk vërtetojnë, por  me mashtrim dhe me pseudoemocionin Athinagorian të dashurisë, më tepër tregojnë largim dhe urrejtje kundër institucioneve dhe përfaqësueseve të së vërtetës së Kishës. Si përfundim, përsa i përket pretendimit të Ekumenistëve që njohin dashurinë e Zotit, le të theksohet fjala e Shën Joan Theologut. “Ai që thotë: E kam njohur atë, edhe nuk ruan urdhërimet e tij, është gënjeshtar, edhe e vërteta nuk është në atë. “ (1 Joani 2, 4)