Η ΑΛΒΑΝΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΦΥΛΗ ΚΑΙ ΩΣ ΕΘΝΟΣ

Στό κεφάλαιο αυτό δέν είναι πρόθεσί μας νά ασχοληθούμε διεξο­δικά μέ τό άνωθεν θέμα. Πληροφοριακά παραθέτούμε στοιχεία γιά τόν αναγνώστη έτσι ύ5στε νά κατατοπισθή στό χώρο καί νά καταλάβη σέ βάθο_ς αυτά πού διαλαμβάνονται στό δεύτερο μέρος τον βιβλίου.

`Η Αλβανία είναι ένα κράτος στήν βορειοδυτική χερσόνησο τον Αί­μου. Συνορεύει μέ τήν Σερβία άπό τόν βορρά, τά Σκόπια άπό τά ανα­τολικά καί τήν `Ελλάδα νοτιοανατολικά. Δυτικά βρέχεται άπό τό Αδριατικό πέλαγος. `Ως κράτος είναι δημιούργημα τών μεγάλων δυνά­μεων στά 1914 (Αγγλίας, 'Ιταλίας, Αυστρίας, Ρωσίας, Αμερικής, Γαλλίας^­).

Τό κράτος αυτό εί ε πε ίπου 850.000 κατοίκους, άπό τούς όποίους οί 300.000 περίπου ήταν "Ελληνες. Σήμερα χει 3.500.000 περίπου κα­τοίκους.

`Ως γεωφυσικός χώρος απαντάται στήν αρχαιότητα μέ τό όνομα 'Ιλλυρία καί κατοικείται άπό τούς 'Ιλλυριούς, συγγενικό φυλο² πρός τούς "Ελληνες. Τά παράλια τον χώρου κατοικήθηκαν άπό "Ελληνες τής Μητροπόλεως καί στούς 8ο π.Χ.-6ο π.Χ. αιώνες δημιουργήθηκαν αξιόλογες πόλεις, όπως τό Σκούταρι (σημερινή Σκόδρα) στή βόρεια έπαρχία, ή Φοινίκη, ή 'Επίδαμνος, ή Απολλωνία, τό Βουθρωτόν, ό 'Ωρικός, ή Πάνορμος, ή Λυχνίς, ή Αυλώνα, ή Πελαγονία, ή Άντιπάτρια, ή Χιμάρα, ή Αντιφόνεια, ή Κολώνια, ό Μέροπος, Σελασφόρος, κ.τ.λ. Διακρίνονται διάφορες φυλές στήν αρχαιότητα στό βορρά άπό τόν ποταμό Γεννονσο καί κάτω κατοικείται άπό τούς 'Ηπειρώτες γιά αυτό

2. Μεγάλοι Ιστορικοί τό δέχονται ώς `Ελληνικό φύλο.

καί ή κεντρική καί νότια περιοχή τής Αλβανίας διαφέρει στήν γλώσσα, στά ήθη, στόν πολιτισμό καί τήν νοοτροπία άπό τούς βόρειους. Αυτό τό είδα_με ξεκάθαρα στόν ξεσηκωμό τόν Μάρτιο τον 1997 έναντίον τον καθεστώτος Μπερίσα στήν νότια Αλβανία.

`Η 'Ιλλυρία είναι έπαρχία τον κράτους τών Μακεδόνων βασιλέων, μετά τήν ένωσι όλων τών έλληνικών κρατιδίων κάτω άπό τό σκήπτρο τον Φιλίππου καί μετά τον Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μετά τό 146 π.Χ. έρχονται οί Ρωμαίοι καί ή 'Ιλλυρία αποτελεί τήν δυτική περιοχή τής Μακεδονίας. Μέ τήν έλευσι τον Βυζαντίου γίνεται τό Θέμα τον 'Ιλλυρικού, όπου έδραιώνεται ό `Ελληνικός πολιτισμός καί ό Χριστια­νισμός. Μέ τήν διάλυσι τον Βυζαντίου ή περιοχή κατακτάται άπό τούς Σλάβους καί στήν συνέχεια άπό τούς Τούρκους μέχρι τον 20ον αίώνος, όταν Ιδρύεται τό σημερινό Αλβανικό κράτος μέ τήν έπιμονή τών μεγά­λων δυνάμεων στήν τακτική τον «διαίρέι καί βασίλευε» στρατιωτικά και οικονομικα.

Οί Αλβανοί ουδέποτε υπήρξαν ώς φυλή καί «η Αλβανία ουδέποτε, πρίν άπό τό 1912, αποτέλεσε Κράτος, μέ τά σύνορα αυτά, καί ούτε είχε όποιαδήποτε έθνολογιχή, γεωγραφική, Ιστορική ^.η άλλrί ένότητα, ούτε είχε ένα όνομα»³. «Άλλά καί _ή γλώσσα τών Αλβανών μάς όδηγεί στό συμπέρασμα ότι δέν υπήρχε όμοεογενής αλβανική φυλή. ΕGναι ένα κράμα, τό 6ΠΟΤΟ, κατά τόν Γερμανό γλωσσολόγο Μayer, μάς δίνει σέ 5.140 λέξεις αλβανικές, 1.420 ρωμαϊκές (λατινικές, Ιταλικές, ρουμανι­κές), 540 σλαβικές, 1.180 τουρκικές, 840 έλληνικές, 430 Ινδογερμα­νεχές (;) καί 750 άγνωστων φυλών.

Κατά τόν Γερμανό Ιστορικό Hahn, οΙ Τόσκηδες (άπό τόν Γεννον­σο ποταμό καί κάτω) διαφέρουν έπίσr1ς ώς πρός τή γλώσσα μέ τούς Γκέγκηδες (τούς πάνω άπό τόν Γεννούσο), τόσο ώστε οΙ απεσταλμέ­νοι τον Αλήη Πασά πρός τόν Μουσταφά Πασά τής Σα~όδρας δέν μπο­ρούσαν νά συνεννοηθούν καί χρειάσθηχε νά γίνη χρήσι διερμηνέως ...

ΟΙ Τόσκηδες μιλούσαν τήν αλβανική μέ διαφορές άπό τούς Γκέ­γχηδες. `Ο Malte Brun, πού ασχολήθηκε μέ τήν γλώσσα τών Αλβανών, δέχεται ότι τό 1/3 τών αλβανικών ριζών είναι έλληνεχές, τό άλλό τρί το ανήκει στίς ευρωπαϊκές καί τό υπόλοιπο μάλλον αποκλίνει. πρός τις αρχαίες γλώσσες της Θ_ράκ_ης καί τής Μ. Ασίας⁴».

Κατά τόν "Ελληνα Θανάση Μαργαρίτη «Σέ ποσοστό τουλάχιστον 85% σήμερα, _ή λεγομένη αλβανική γλώσσα έχει σέ χρήσι καθημερινή λέξεις καθαρά ελληνικές. Συνεπώς είναι `Ελληνική γλώσσα (...)»⁵.

Μέχρι σήμερα οί Αλβανοί, έτσι πρωτονομάστηκαν άπό τήν Άννα Κομνηνή, δέν έχουν στό λεξιλόγιό τους τήν λέξι «Πατρίδα» άλλά «Μη­τερότοπος - τόπος μητέρας», γιατί οί άνδρες έκαμναν ληστρικές επι­δρομές καί έπέστρεφαν στον τόπο όπου είχαν αφήσει τήν μητέρα. Εί­ναι χαρακτηριστικό ότι. ό Disι'υ ΟλυJ1α2' ο αναφέρει c τι «... ες τιΊν γλώσσαν τών Αλβανών δέν υπάρχει. λέξις έκφράζουσα τήν έννοιαν της πατρίδος. Λέγουσι ρέντιβετ, άλλά τούτο σημαίνει ό ... τόπος μας»

`Υπάρχουν όμως πολλές διατυπώσεις άπό πολλά μέρη. Αναφέρω καί μία άλλη γνώμη τον "Ελληνα Θανάση Μαργαρίτη, ό όποίος ασχο­λήθηκε διεξοδικά μέ τό Θέμα: «(...) `Η καταγωγή τών όρων Αλβανία καί Αλβανοί (καλή ώρα όπως οί Μακεδόνες καί Μακεδονία τών Σκο­πιανών) —διότι περί κατασκευής πρόκει ται στήν κυριολεξία— ή όποια προσδιόριξε ενρωπαϊκό χώρο (όχι όμως αυτόν τη_ς σημερι.νήS Αλβα­νέας),γινε πολύ μεταγενέστερα άπό τούς Ρωμαίους, γιά τούς λόγους πού αναπτύσσονται στό αμέσως επόμενο κεφάλαιο εκτενώς».

Πρέπει ακόμη νά σημειώσουμε ότι άπό τά πανάρχαια χρόνια, που

οί "Ελληνες καθιέρωσαν τούς όρους γιά τούς όποίους μιλήσαμε προη-

γουμένως, μέχρι καί τόν δέκατο αίώνα μετά Χριστόν ίσχυαν οί όροι

τών αρχαίων `Ελλήνων γιά τήν συγκεκριμένη εδαφική περιοχή, όχι

μόνο τής Αλβανίας άλλά καί όλης τής χερσονήσου τον Αίμου, άσχετα

έάν τή Ρώμη είχε διαδεχθεί τό Βυζάντιο.

Μόνο άπό τόν δέκατο αίώνα μετά Κριστόν συναντάμε τούς όρους Αλβανία - Αρβανιτιά (καί Αλβανοί - Αρβανιται) μέ τούς όποίους χα­ρακτηρίζονταν όχι όλοι οί κάτοικοι τής σημερινής Αλβανίας, άλλά ορισμένοι τραχείς ορεσίβιοι, οί όποίοι κατήλθαν άπό τις βόρειες περιο­χέςτής χερσονήσου τού Αίμον άπό τη σ με ινη Κ οατία π όSνότού (...). Τά ονόματα Αλβανία - Αρβανιτιά καί Αλβανοί - Άρβαντται γιά πρώτη φορά τό συναντάμε γύρω στα 1080 μ.Χ., οταν ό. Μιχαήλ Άττα­λειάτης⁷ γράφει τά έξής στήν 'Ιστορία τον: «σύμμαχοι καί τής Ισοπολι­τείας ήυΖν συμμετέχοντες ώς καί τής αυτής θρησκείας, Αλβανοέ καί Λατίνοι ...». 'Ο Άτταλειάτης, πάλι στήν πιό πάνω `Ιστορία τον, τούς αναφέρει καί ώς «Αρβανίτας», ό όποίος γύρω στά 1081 τούς αναφέρει στην Ιστο ία τον ώς«Άρβανίτα ». 'Επίσης 'Αννα Κο ν νη στην «Αλεξιάδα» γράφει γιά «λαό Άρβανιτών»⁸. Ακόμα καί ό Γεώργιος Άκροπολίτης αναφέρει « Αλβανιτών έθνος». «Πάντως ή προέλενσι τών όνομάτων αντιϋν (χει άφετηρέα τήν Άλβα Λόyγα τής 'Ιταλίας καί τό Ρωμαϊκό ΙΜΡΕRΙUΜ), άλλά κυρίως τό βουνό 'Άλβιον ^,ήΆλπιον (...) από όπου προήλθαν οί όροι Αλβενίται _ή Άλπινίτ1χι, μέ τούς όποέονς βάφτισαν, γιά λόγους διαστρεβλώσεως τής Ιστορικής πραγματικότη­τος, όλους τούς λαούς ("Ελληνες καέ 'Ιλλυριούς) που κατοικούσαν τήν σημερινή Αλβανία.

Τό ότι οί όροι αντοέ rίταν τεχνητοί καί αφορούσαν μόνον στό φύ­λο πού κατήλθε στή σημερινή Αλβανία άπό τό 'Άλβιον _ή Άλπιον όρος, αποδεικνύεται άπό τό γεγονός ότι καί οί κάτοικοι τής γειτονικής χώρας, δέν υϊοθέτησαν τίς λέξεις Αλβανία καί Αλβανοί, μέ τίς όποίες τούς βάπτισαν οέ άνθέλληνες γιά νά έπιτύχουν τούς άνομους σκοπούς τους, άλλά αποδέχτηκαν τούς όρους «Σχιπερέα» (8CHKIP RIA) καί «Σχιπετάρ» ($CΗΚΙΡΤΑΤ) αντίστοιχα, οί όποίοι παραδόξως εΐναι έλληνιχές λέξεις, όσο καί νά προσπαθούν οί σκοτεινές δυνάμεις νά πλαστογραφήσουν τήν Ιστορία τής έλληνικότητος τής όλης περιοχής καί τών φύλων πού τήν κατοικουν σήμερα.

`Η λέξις Σχιπετάρ, κατά τήν άποψή μας, προέρχεται άπό τίς έλλη-} νικές λέξεις «σκίη» (ή), <sub>ή</sub> οποέα σημαίνει στήν 'Ιωνική διάλεκτο «σκι­ά» καί άπό τό «περιρρώξ - ώγος» (ή καί ή) που σημαίνει κρημνώδης ανάλυση «πετρώδης, βραχώδης τόπος». Πράγματι, όλοι οί συγγρα φείς, Αλβανοί καί άλλοδαποέ, υποστηρίζουν ότι`' _ή λέξη «Σκιπερέα» σημαίνει στήν αλβανική γλώσσα «ή βραχώδης χώρα», γεγονός πού αποδεικνύει τήν έλληνικότητα τής λέξεως αυτής σέ πείσμα όλων τών άνθελλήνων. Τίποτε δέν μπορεί νά πλαστογραφήσει τήν ϊστορία, τήν

αληθινή `Ιστορία. Κάποιο λάθος θά κάνουν οί άνθέλληνες, κάτι θά τούς διαφύγει καί 8ά γίνουν καταγέλαστοι, όπως συμβαίνει πάντοτε καί σέ όλες τι'ς περιστάσεις μέχρι σήμερα που αποκαλύπτονται τά ι ποπτα σχέδιά τους. Σκιπερία «SCHKIPRIA» λοιπόν (σκίη + περιρ­ρώξ) = ή σκιερή (συννεφιασμένη) βραχώδης χώρα στα αρχαία έλληνι­κά καί όχι _ή χώρα πού κατοικούν οί «Ιάπηδες» _ή «'Ιάηνδες» (όρεινοί Κροάτες) οί Άλβινίται _ή ΆλπενΖται, οί όποϊοι κατέβηκαν άπό τά βου­νά τής Κροατίας λβιον _ή Άλπιον στό νότιο χώρο τής 'Ηπείρου, τήν κάθοδο τών όποίων άνακάτεψαν οί άνθέλληνες μέ τήν Άλβα Λόγγα τής 'Ιταλίας, βαφτίζοντας όλους τούς λαούς τής περιοχής Αλβανούς γιά νά έπιτύχονν τούς άνομους σκοπούς τους».

Μά έμείς όνομάζονμε τήν νότιο Αλβανία Βόρειο "Ηπειρο. `Ο όρος βόρειος, Ηπειρος δημιουργήθηκε μετά τούς άπελενθερωτικονς πολέ­μους τον <sub>;</sub>1912-1913<sup>10</sup>. Άλλά Β. "Ηπειρος έχει καθιερωθεί στά νεώτερα χρόνια γιά νά διακρίνόυμε τούς "Ελληνες αυτής τής περιοχής όπως καί τήν έλληνικότητά της; 'Οχι. Κατηγορηματικά όχι. Στις έδαφικές έκείνες περιοχές, `όπού σήμερα βρίσκεται τό αλβανικό κράτος καί τό νεοσύ­στατο κράτος τών Σκοπίων, οί "Ελληνες άπό τά πανάρχαια χρόνια είχαν δώσει τήν όνομασία «Ηπειρος», μέ αυτό δέ τό όνομα προσδιόρι­ζαν τά έδάφη αυτά, όπως καί τούς έλληνικούς πληθυσμούς που κατοι­κούσαν εκεί.

Πρέπει νά τονίσουμε ότι ή λέξι «Ηπειρος» δέν είναι απλώς καί μόνον `Ελληνική, άλλ' ότι είναι πανάρχαια έλληνική λέξι, ή όποία άνάγεται στήν έλληνική προϊστορία. `Η λέξι «μΗπειρος» είναι σύνθετη καί σημαίνει στά αρχαία έλληνικά τήν «έκτεταμένη καί χωρίς τέλος ξηρά». Απαρτίζεται άπό τό στερητικό έπιτατικό «α», τό όποίο επι­τείνει τή σημασία κάποιας λέξης μέ τήν όποία συνδέεται (όπως π.χ. α­_χανή_ς: α έπιτατικό +.χαίνω (=χάσκω), ά-τελής: α στερητικό + τέλος, α­έναος: αεί + νάω (=ρέω) καί ^°+άπό τή λέξη «πέρας» (ά + πέρας, σημαίνει δέ cιπερος = ηπειρος¹¹. Καί καταλήγει στό συμπέρασμα σήμερα ό Θανάσης Μαργαρίτης «(...) Τά έλληνικά φύλα είχαν έπεκταθεί πέρα άπό τήν αρχική τους κοιτίδα ("Ηπειρο), έξελληνίζοντας κάθε περιοχή

όπου έ'κτιαν πόλεις (οί γηγενεϊς) αποικίες οί άλλοι "Ελληνες άπό τήν κυρίως 'Ελλάδα καί τά νησιά».

`Ο καθορισμός τών όρίων τών πόλεων-κρατών που υπήρχαν μέ τούς "Ελληνες, άλλά καί τούς ξένους λαούς, οί όποίοι είχαν έξελληνισθεί καί κατοικούσαν στίς πιό πάνω περιοχές, γινόταν μέ σαφήνεια, ακρίβεια καί τέλεια γνώσι τής γεωγραφίας τών τόπων αυτών, όπως τούτο προκύ­πτει άπό τά γραπτά τών αρχαίων `Ελλήνων συγγραφέων `Ομήρού, 'Εκα­ταίου, Πινδάρού, `Ηροδότου, Θουκυδίδου, Στράβωνος, κ.ά.

Πράγματι ή έλληνοποίησις περιοχών τής σημερινής Αλβανίας καί τής τέως Γιουγκοσλαβίας (είδικότερα τής περιοχής τού σημερινού κρά­τους τών Σκοπίων) ήταν όλοκληρωτική, λόγω τής έπεκτάσεως τών _γη­γενών 'Ελλήνων βορειότερα, πού, άφήνοντας τίς πανάρχαιες κοιτίδες τους στήν "Ηπειρο, έκτιζαν σέ νέες περιοχές συνεχώς νέες πόλεις.

"Ολη σχεδόν ή χερσόνησος τον Α'ί.μον ήταν έλληνοποιημένη μέ τήν πλήρη έννοια τον άρον. Τά βουνά, τά ποτάμια, οί λίμνες, οί Θάλασσες, οί ευρύτερες είδικές έδαφικές ζώνες, οί πόλεις τών γηγενών έλληνικών πληθυσμών, οί αποικίες τών `Ελλήνων, όλα είχαν όνομασίες έλληνικές, οί περισσότερες άπό τίς όποίες παραμένουν μέχρι σήμερα σάν απλή άπόδειξις τής έλληνικότητος τών περιοχών αυτών.

Από τόν 19ον αίώνα οί «άνθέλληνες» δίνουν μάχες παγκόσμια, γιά νά πείσουν τούς λαούς, διαστρεβλώνοντας τήν ίστορία, τήν όποία μέ Θρασύτητα πλαστογραφούν, ώστε νά καταφέρούν νά άποδείξονν ότι ποτέ δέν πέρασαν άπό τά μέρη αυτά "Ελληνες, ούτε καί υπήρξε έ_γ­κατάστασις `Ελλήνων έκεί, άν καί τά αρχαία έλληνικά φύλα αυτών τών περιοχών ήσαν γηγενή. Μάλιστα μέχρι καί σήμερα υπάρχουν "Ελ­ληνες στή σννείδησι στούς τόπους αυτούς, ακόμα δέ όπως έχει απο­δειχθεί άπό ανθρωπολογικές μελέτες ή πλειοψηφία τών πληθυσμών έχει φυλετικά έλληνική καταγωγή'' (...). Αλλά ή προπαγάνδα καί ή παραπληροφόρησι τούς θέλουν Αλβανούς, διότι μιλούν αλβανικά χω­ρίς όμως νά έχούν παύση νά είναι "Ελληνες, αφού τά ήθη, τά έθιμα, οί χοροί καί τά τραγούδια τους είναι ουσιαστικώς έλληνικά. Ακόμα καί ή γλώσσα τους, όπως θά άποδειχθή (τό αποδεικνύει όντως) στή συνέχεια αυτού τον βιβλίου λέει ό' Μαργαρίτης είναι, πανάρχαια `Ελληνική.

«Μένει ή   πληροφόρησή τους, ό έρεθισμός τους γιά νά μιλήσει τό `Ελληνικό αίμα μέσα τους που δέν χάνεται ποτέ, όπως απέδειξε _ή Ιστο­ρία, διότι αυτή εΐναι ή  μυστηριώδης δύναμι, ή  όποία υπάρχει μόνο στούς "Ελληνες καί σέ κανένα άλλο λαό»¹³. Σήμερα ή Αλβανία έχει 1.000.000 περίπου "Ελληνες, αφού έχει 3.500.000 πληθυσμό μέ τό σκε­πτικό άτι, κατά τήν ίδρυσι τον κράτους της είχε τό 1/3 έλληνικό πληθυσμό άσχετα μέ τήν βίαιη έξαλβάνισί τους καί τήν αλλαγή τών όνομάτων τό 1975 άλλά καί πιό μπροστά, όπως αναλυτικά αναφέρω παρακάτω στό βιβλίο μου αυτό.

Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Ελευθέριος Καρακίτσιος - Ορθόδοξοι Ιερείς και Διακόνοι που επέζησαν του άθεου καθεστώτος στην Αλβανία (1945-1990) Αυθεντικές Μαρτυρίες από την Β Ήπειρο. σελ 17-
Αποκλειστικά για το Πελασγός Κορυτσάς 

«Εγώ δεν μπλέκω...» - Politika e sotme, një sport ekstrem që mban larg njerëzit seriozë*

Αλέξης Παπαχελάς Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της εποχής μας είναι το γεγονός πως ελάχιστοι σοβαροί άνθρωποι θέλουν να ασχοληθούν με την πολιτική ή τον δημόσιο βίο γενικότερα. Και ποιος μπορεί να τους ψέξει γι’ αυτό; Η πολιτική έχει γίνει ένα εξτρίμ σπορ για πολύ γερά νεύρα και στομάχια. Στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αυτό που αποκαλούσαμε παλιά «καμίνι» έχει γίνει Κολοσσαίο. Κάθε έννοια ιδιωτικότητας έχει χαθεί. Προσωπικότητες δολοφονούνται στο Διαδίκτυο είτε λόγω «συμβολαίου» είτε επειδή η κερκίδα θέλει αίμα στην αρένα. Οποιος μπλέκει με την πολιτική ή το Δημόσιο και κάνει το λάθος να βάλει την υπογραφή του σε μεγάλες αποφάσεις είναι βέβαιο ότι θα τρέχει για αρκετά χρόνια στα δικαστήρια. Πρόκειται για μια άνιση μάχη με μεγάλα και μικρά συμφέροντα, την αργή και μη λειτουργική Δικαιοσύνη, συντεχνίες και απλώς παρανοϊκούς ανθρώπους. Ακόμη και όσοι θέλουν πραγματικά να προσφέρουν στον τόπο αντιλαμβάνονται γρήγορα τον βαθμό δυσκολίας. Βλέπουν, επίσης, πως οι απολαβές τους είναι μικρές. Εννοούμε ασφαλώς τις νόμιμες, γιατί υπάρχει και το είδος που ζει με χορηγίες... Αν λοιπόν είσαι σοβαρός άνθρωπος, που σκοπεύεις να παράγεις έργο και δεν θέλεις να γίνεις όμηρος ή υπάλληλος οποιουδήποτε, πρέπει να είσαι πολύ γενναίος για να κάνεις το βήμα. Είναι και ο σταυρός που δεν βοηθάει. Διαμαρτυρόμαστε συνεχώς για το πολιτικό προσωπικό μας, αλλά συνεχίζουμε να στέλνουμε τηλεμαϊντανούς στο Κοινοβούλιο και όχι σεμνούς, καταξιωμένους συμπολίτες μας. Αφήστε που ο σταυρός έχει μια μαγική ιδιότητα να μεταλλάσσει σοβαρούς ανθρώπους σε σαχλούς και φαύλους. Για να είμαστε δίκαιοι, δεν είναι μόνο ελληνικό το πρόβλημα. Κοιτάξτε τι γίνεται στη Μεγάλη Βρετανία, που έχει παράδοση και βάθος θεσμών. Δείτε ποιοι θεωρούνται πιθανοί διάδοχοι της Μέι και θα καταλάβετε πόσο δομικό και παγκόσμιο είναι το ζήτημα. Οι άνθρωποι που επιτυγχάνουν στη ζωή παλεύοντας προτιμούν τον ιδιωτικό τομέα. Οταν πιέζονται από πολιτικούς αρχηγούς για να μπουν στην πολιτική, απαντούν μονότονα: «Ο,τι θέλεις, πρόεδρε. Να βοηθήσω, αλλά με την πολιτική και το Δημόσιο δεν μπλέκω». Ο κίνδυνος είναι να γίνει η πολιτική ένα κλειστό επάγγελμα, για συγγενείς, ανθρώπους που δεν θα έβρισκαν αλλού δουλειά και κομματικά στελέχη. Πώς θα ξεφύγουμε από αυτήν την παγίδα; Οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες. Σίγουρα πρέπει να γίνουμε όλοι εμείς οι ψηφοφόροι πιο απαιτητικοί πελάτες. Nα σταματήσουμε να στέλνουμε στη Βουλή  «νούμερα» ή ανθρώπους που δεν κόλλησαν ποτέ ένα πραγματικό ένσημο. Και ταυτόχρονα, να δοθούν κίνητρα, αλλά και κάποια θεσμική προστασία για όσους τολμηρούς αποφασίσουν να... μπλέξουν. http://www.kathimerini.gr/

Alexis Papachelas Një nga problemet më të mëdha të kohës sonë është fakti se shumë pak njerëz të respektuar duan të përfshihen në politikë apo në jetën publike në përgjithësi. Politika është bërë një sport ekstrem i përshtatshëm vetëm për njerëz me stomak dhe nerva të forta. Në erën e medias sociale, ajo që ne zakonisht e quajmë se është detyrë me presion të madh është shndërruar në Koloseum. Ne po dëshmojmë vrasjen e karaktereve në internet, qoftë sepse dikush i ka urdhëruar ato, qoftë sepse spektatorët duan të shohin “gjak”në arenë.  Çdokush që përfshihet në politikë apo në jetën publike dhe bën gabimin e vendosjes së firmës së vet në një vendim me peshë është e sigurtë se do të mbërthehet në një morsë legale për disa vjet. Është një betejë e pazakontë kundër interesave të vogla dhe të mëdha, një sistemi gjyqësor të ngadaltë dhe jofunksional, unioneve dhe individëve të paqëndrueshëm. Edhe ata që me të vërtetë duan t’i ofrojnë shërbimet e veta vendit, e rrokin shumë shpejt shkallën e vështirësisë. Ata shohin po ashtu se të ardhurat e tyre do të jenë të vogla. Po flasim sogurisht për të ardhurat legale, sepse ekziston gjithashtu edhe lloji i politikanit që jeton me “sponsorizime”. Ndaj nëse ti je një përson serioz që synon të bëjë punë dhe që nuk do të mbetet “peng” i ndokujt apo të jetë në xhepin e dikujt, duhet të keni shumë kurajo për ta ndërmarrë këtë hap.  Kësaj i duhet shtuar edhe fakti se zgjedhja e përfaqësuesve përmes votimeve nuk ndihmon. Ne vazhdojmë të protestojmë kundër politikanëve tanë, por sërish votojmë personalitete televizive në Parlament në vend të qytetarëve të ndershëm, të suksesshëm dhe modestë. Ngjan madje sikur ai kryqi i vogël në fletë  e votimit ka aftësinë magjike që të shndërrojë njerëzit seriozë në individë budallenj dhe të paskrupullt.   Për te qenë të ndershëm, ky nuk është një problem vetëm grek. Mjafton të shohësh se çfarë ndodh në Britaninë e Madhe, një vend aë ka një histori të gjatë të institucuoneve të qëndrueshme politike. Duke parë se kush janë pasardhësit e përfolur të kryeministres Theresa May, e kupton sesa strukturor dhe ndërkombëtar është bërë ky problem. Njerëzit që luftojnë për sukses në jetë preferojnë sektorin privat. Kur ata presohen nga politikanët që të hyjnë në politikë, ata përgjigjen në mënyrë monotone: “Të ndihmoj me çdo gjë që dëshiron, por nuk do të përfshihem në politikë apo në sektorin publik”. Rreziku këtu qëndron në faktin se politika do të bëhet një profesion i mbyllur për të afërmit, njerëzit që nuk gjejnë dot punë gjetkë dhe për militantët partiakë. Si t’i shpëtojmë këtij kurthi? Nuk ka përgjigje të thjeshtë. Por një gjë është e qartë, votuesit duhet të bëhen më kërkues. Ne duhet të ndalojmë së votuari për në Parlament të njerëzve që nuk kanë punuar një ditë të vetme, apo të automatëve partiakë. Në të njëjtën kohë, ne duhet të mbështesim dhe të ofrojmë ndonjë mbrojtje institucionale për ata që janë mjaftueshëm kurajozë saqë hyjnë  *Titulli dhe përkthimi: ResPublica

Δημοκρατική Ένωση Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας «ΟΜΟΝΟΙΑ»

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

Θέμα: Καταδίκη επεισοδίου κλοπής και πυρπόλησης σε οικία ομογενούς στους Βαγκαλιάτες. Παράσταση στις αστυνομικές αρχές του Πρόεδρου της ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑΣ

Αποθρασύνονται οι ποικιλόμορφες και παρακινούμενες συμμορίες που προκαλούν πράξεις λεηλασιών στις κοινότητες της ΕΕΜ.

Τελευταίο κρούσμα το βαρύτατο επεισόδιο σε οικεία νέας σχετικά οικογένειας στο κεφαλοχώρι της περιοχής Λειβαδιάς, Βαγκαλιάτες. Συγκεκριμένα τα μεσάνυκτα Σαββάτου προς Κυριακή, 3 Φλεβάρη, άγνωστοι προς το παρόν εισήλθαν στο σπίτι του μόνιμου κατοίκου και δημοτικού υπαλλήλου, Σ.Τ., ο οποίος έλειπε εκείνο το βράδυ και οι δράστες φαίνεται το είχαν αντιληφθεί. Αφού αναστάτωσαν το εσωτερικό και βρήκαν σύμφωνα με τον κ. Σ.Τ. ικανό χρηματικό ποσό, πυρπόλησαν το σαλόνι προκαλώντας επιπρόσθετες ζημιές.

Ενώ έχουμε πολλά κρούσματα κλοπών είναι πρωτοφανές η πρόκληση πυρκαγιάς που από τύχη δεν κατέστρεψε όλη την οικεία.

Ο Πρόεδρος της ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΜΟΙΑ κ. Β. Κάγιος επισκέφθηκε το χωριό προκειμένου να βρεθεί κοντά στους αναστατωμένους κατοίκους κι εκφράσει συμπαράσταση στον παθόντα ομογενή Σ. Τ.

Προέβη επίσης σε έντονη παράσταση στον επικεφαλής του Τμήματος Αστυνομίας Λειβαδιάς απαιτώντας την άμεση διαλεύκανση του βαριού αυτού επεισοδίου.Η ΟΜΟΝΟΙΑ καταγγέλλοντας το επεισόδιο προειδοποιεί ότι δεν πρόκειται να ανεχθούμε τις ύπουλες αυτές πρακτικές καταπίεσης και δημιουργίας συνδρόμου φόβου.

Αγ. Σαράντα, στις 3 Φλεβάρη 2019

Εκ του Γραφείο Τύπου κι Ενημέρωσης

ΔΕΕΕΜ – ΟΜΟΝΟIA

Η ξεχασμένη Βόρειος Ήπειρος

Αν και το 2018 σημαδεύτηκε από την αναζωπύρωση του «σκοπιανού», που, με αποκλειστική ευθύνη του συνόλου των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, έφθασε στην εθνικά επιζήμια συμφωνία των Πρεσπών και στο απίστευτο ενδοκυβερνητικό «τσίρκο» που την επικύρωσε, ωστόσο, ταυτοχρόνως είχαμε και την επανεμφάνιση του Βορειοηπειρωτικού.

Μάξιμος Χαρακόπουλος

Αφορμή για το τελευταίο ήταν από τη μία οι υπόγειες διεργασίες για μια ελληνο-αλβανική συμφωνία και από την άλλη η όξυνση του αλβανικού εθνικισμού που εκδηλώθηκε με αυθαιρεσίες εναντίον των βορειοηπειρωτών. Η αλβανική επιθετικότητα κορυφώθηκε ανήμερα την 28η Οκτωβρίου, με τη δολοφονία του ομογενούς Κωνσταντίνου Κατσίφα στους Βουλιαράτες.

Η αλήθεια είναι ότι ο ελληνισμός της περιοχής αυτής έως πρόσφατα, είχε λησμονηθεί σχεδόν εντελώς από τη μητρόπολη. Κι αυτό δεν οφειλόταν μόνον στην παρατεταμένη οικονομική κρίση, που μας κατάντησε «ομφαλοσκόπους». Το κακό είχε ξεκινήσει πολύ πιο πριν, καθώς ως κοινωνία εκδηλώσαμε συμπτώματα απώλειας της ιστορικής μας μνήμης αλλά και αδιαφορίας για τον μείζονα ελληνισμό. Πιο εύκολα έβλεπε κανείς διαδήλωση για τη Νικαράγουα, παρά για τις καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Βόρειο Ήπειρο. Παραδόξως, η αριστερά κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να στιγματίσει ως ακροδεξιούς όσους αγωνιούσαν για τον βορειοηπειρωτικό ελληνισμό, καθώς βρίσκονταν υπό το φιλικό τους κομμουνιστικό καθεστώς Χότζα. 

Το βορειοηπειρωτικό, λοιπόν, περιθωριοποιήθηκε και ξεχάστηκε. Εξαίρεση αποτέλεσαν οι προσπάθειες λίγων πολιτικών που όλα αυτά τα χρόνια «τσιγκλούσαμε», στο μέτρο του δυνατού, την ελληνική πολιτεία για να πιέσει την αλβανική πλευρά και να δώσει επιτέλους την άδεια για να ταφούν οι χιλιάδες στρατιώτες μας που έδωσαν τη ζωή τους στο έπος του 40-41. Και είναι ευχής έργο που βρήκαν ανάπαυση τα οστά κάποιων απ’ αυτούς, 77 χρόνια μετά, έστω και χωρίς την παρουσία συγγενών τους. 

Ωστόσο, στην Αλβανία είναι προφανές ότι εδώ και καιρό ηχούν τα τύμπανα ενός ακραίου εθνικισμού, που στοχεύει στη δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας. Κι αυτό είναι κάτι που δεν το κρύβουν οι γείτονές μας. Στον πρόσφατο ανασχηματισμό που έκανε ο «σοσιαλιστής» Έντι Ράμα πρότεινε για υπουργούς του και δύο Κοσοβάρους -τον έναν μάλιστα για υπουργό Εξωτερικών, χωρίς να τα καταφέρει λόγω αντίδρασης του προέδρου Ιλίρ Μέτα. 

Δυστυχώς, το αλβανικό σχέδιο φαίνεται ότι προβλέπει άσχημες εξελίξεις και για τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου. Ο στόχος είναι ούτε λίγο ούτε πολύ ο εκτοπισμός των ομογενών από τις προγονικές τους εστίες. Ήδη από το 2014, με τη νέα διοικητική διαίρεση της χώρας, προωθήθηκαν αυθαίρετες συνενώσεις δήμων, ώστε να χαθούν οι ελληνικές πλειοψηφίες. Το 2015, με κυβερνητική απόφαση, που θυμίζει εποχές Χότζα, κατεδαφίζεται ο Ναός του Αγίου Αθανασίου στο χωριό Δρυμάδες. Τελευταίο κτύπημα, μετά τα γεγονότα στους Βουλιαράτες, ήταν η κυβερνητική απόφαση του Νοεμβρίου, με την οποία περίπου 14 χιλιάδες στρέμματα σε όλη την ακτογραμμή του Ιονίου, από τη Χειμάρρα μέχρι τα Εξαμήλια, ελληνικής κατά βάση ιδιοκτησίας, απαλλοτριώνονται παρανόμως, δήθεν για αξιοποίηση. 

Πρόκειται για αναμφίβολη κλοπή, που δεν συνάδει με κράτος δικαίου, το οποίο, υποτίθεται, ότι επιδιώκει να εισέλθει στην ΕΕ. Οι παραπάνω αποφάσεις συνοδεύονται από μια σκληρή ανθελληνική ρητορική τόσο από την κυβέρνηση, όσο και από πολιτικούς της αντιπολίτευσης, όπως ο Μπερίσα, που δεν ταιριάζει σε καμία περίπτωση σε χώρα που επιδιώκει φιλικές σχέσεις με τους γείτονές της. Ελπιδοφόρο στοιχείο η συντονισμένη, απέναντι στις αλβανικές προκλήσεις, αντίδραση από τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου και ιδιαιτέρως της Χειμάρρας.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο βορειοηπειρωτικός ελληνισμός για να επιβιώσει στις εστίες του χρειάζεται τη βοήθεια του εθνικού κέντρου. Και αυτό δεν μπορεί να συμβεί με την στάση που έχει τηρήσει η παρούσα κυβέρνηση και σ’ αυτό το ζήτημα. Οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις του πρώην υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά με την Αλβανία, που έμειναν στη μέση, λόγω των αντιδράσεων στο «μακεδονικό», αν ήταν όπως αυτές με τα Σκόπια, είναι λογικό να τροφοδοτούσαν ακόμη περισσότερο την αλβανική θρασύτητα. Στο ίδιο συνετέλεσε, δυστυχώς, και η στάση του ελληνικού υπουργείου Προστασίας του Πολίτη με τη δολοφονία Κατσίφα, για την οποία, παρά τις ερωτήσεις μας, σαφείς απαντήσεις δεν λάβαμε. 

Τα Τίρανα πρέπει να κατανοήσουν ότι θα έχουν κόστος για τη συμπεριφορά τους. Η Ευρώπη δεν είναι μια «ζούγκλα» χωρίς κανόνες. Η Ελλάδα οφείλει να αναδείξει με μεγαλύτερη ένταση τις αλβανικές αυθαιρεσίες, σε όλα τα ευρωπαϊκά και διεθνή όργανα. Επιπλέον, δεν είναι δυνατόν η αλβανική οικονομία να επιβιώνει, εκτός από τα κέρδη της εκτεταμένης εγκληματικότητας -όπως καταγγέλλεται διεθνώς-. από τα εμβάσματα των μεταναστών στην Ελλάδα και να δεχόμαστε τέτοιου είδους επιθέσεις. Για τον λόγο αυτό, τώρα, περισσότερο από ποτέ, η Ελλάδα χρειάζεται μια άλλη κυβέρνηση, που με σοβαρότητα και αίσθημα ευθύνης θα υπερασπιστεί τα εθνικά της δίκαια, χωρίς επιζήμιες συμφωνίες που μας οδηγούν σε εθνικές υποχωρήσεις. 

* Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Λαρίσης.

https://www.protothema.g