Φωτογραφίες από τον Εορτασμό των Χριστουγέννων στην Ι Μ Κορυτσάς και τις ευχές των πιστών στο Μητροπολιτικό Μέγαρο!-FOTO NGA KREMTIMI I KRISHTLINDJES DHE PRITJA E VIZITAVE NË MITROPOLINË E SHENJTË TË KORÇËS.

Πηγή

Το Μήνυμα των Χριστουγέννων του Μητροπολίτη Κορυτσάς κ.κ Ιωάννη! - Mesazhi me rastin e Krishtlindjes nga Mitropoliti i Korçës Hirësia e Tij +imzot Joani!

 

DASHURIA E PERSOSUR E NXJERR JASHTE FRIKEN (I JO.4;18). I Krishtlindja është një kremtim që çdo vit ripërtërin tek ne shpresën dhe na jep forcë e kurajo për t’u përballur me vështirësitë e kësaj bote. Ajo na kujton vazhdimisht praninë e Perëndisë dhe të dashurisë së Tij të pafundme për ne, prani, e cila e largon frikën dhe dëshpërimin nga jeta jonë. Madje lajmërimi për Lindjen e Krishtit fillon pikërisht me fjalët: Mos kini frikë. Me fjalët: ‘Mos ki frikë, Maria’, Kryeengjëlli Gabriel jep lajmin e mirë për Lindjen e Shpëtimtarit (Lk.1:30). Të njëjtat fjalë: ‘Mos kini frikë – u thotë gjithashtu Engjëlli i Zotit barinjve – sepse ja tek po ju jap juve lajmin e mirë për një gëzim të madh, që do të jetë për gjithë popullin. Sepse sot ju lindi juve në qytetin e Davidit një shpëtimtar, i cili është Zoti Krisht’ (Lk.2:10-11). Pa dyshim, në këtë jetë ne përballemi me vështirësi të shumta, qofshin ekonomike apo shpirtërore. Tragjedi të ndryshme si zjarret, përmbytjet dhe tërmetet me pasoja shkatërrimtare, si edhe fatkeqësi të tjera, krijojnë dhimbje dhe vuajtje, duke shkaktuar frikë dhe dëshpërim. Por lajmi i mirë i Lindjes së Krishtit na siguron se tashmë nuk jemi vetëm, Perëndia është bashkë me ne (Mt. 2:22). Ai lindi të shenjtërojë çdo aspekt të ekzistencës njerëzore. Ai lindi për të na shpëtuar nga e keqja, për të sjellë shpresë dhe dritë në frikën dhe në errësirën e jetës sonë. Le të kemi pra kurajo dhe le të mos mposhtemi nga frika, duke u mbështetur në besimin se Perëndia është dhe do të jetë gjithmonë pranë nesh. Premtimi i Tij se nuk do t’ju lë jetimë, do të vij tek ju (Jn.14:18), na jep forcë dhe ngushëllim, sepse Perëndia s’na ka dhënë frymë frike, po fuqie edhe dashurie e urtësie (2 Tim. 1:7). II Në Jisu Krishtin dhe në shërimin që vjen nëpërmjet Tij, janë të thirrur të gjithë njerëzit, pa përjashtim, kushdo qofshin ata. Ne jemi thirrur të marrim pjesë në këtë ngjarje, duke festuar jo vetëm nga jashtë, me dritat, zbukurimet dhe tryezat, por kryesisht duke e përjetuar thellë atë dhe duke e bërë pjesë të jetës sonë. Madje festimi nga jashtë është thjesht një shprehje e dukshme e festimit shpirtëror të brendshëm. Rreziku dhe kurthi më i madh i kohëve moderne është festimi i Krishtlindjes pa Krishtin. Nuk mund të ketë Krishtlindje pa Krishtin! Sipas mësimit të Etërve të Kishës vetëm zbulimi i kuptimit të vërtetë të Krishtlindjes dhe përjetimi i saj në jetën tonë mund të na çlirojë nga shqetësimet dhe hidhërimet, duke na dhënë një jetë të re pa dhimbje e pa mbarim. ‘Jisu Krishti, – shkruan Shën Maksim Konfesori – i cili lindi në mish për ne njëherë e përgjithmonë, dëshiron të lindë përsëri në frymë në ata që e dëshirojnë. Në secilin prej nesh, Ai bëhet përsëri një fëmijë në mitrën e shpirtit tonë dhe e formon veten prej virtyteve’. Tek të gjithë ne mund të lindë pyetja: si duhet të jetojmë që Krishti të formohet tek ne (Gal. 4:19)? Në Dhiatën e Vjetër ne mësojmë se njeriu u krijua sipas ikonës dhe ngjashmërisë së Perëndisë (Gen.1:26). Zoti e mori natyrën tonë të rënë për ta ringritur atë. Ai erdhi në këtë botë për të bashkuar natyrën hyjnore me atë njerëzore, që njeriu të mund të bëhej i ngjashëm me Perëndinë. III Bëhuni të përsosur, siç është i përsosur Ati juaj që është në qiejt – na thotë Zoti (Mt. 5:48). Duke komentuar këtë Shën Vasili i Madh shkruan: ‘E shikoni sesi Zoti e restauron tek ne atë që është sipas ngjashmërisë? Nëse ju e urreni të keqen dhe çliroheni nga smira dhe mllefet, duke mos kujtuar armiqësitë e shkuara; nëse ju bëheni një vëlladashës dhe zemërdhembshur, ju jeni bërë të ngjashëm me Zotin. Nëse ju falni armiqtë tuaj me gjithë zemër, ju jeni bërë të ngjashëm me Zotin’. Vetëm në një zemër të mbushur me dashuri dhe dhembshuri, në një zemër plot virtyte dhe mirësi është formuar dhe ka lindur me të vërtetë Krishti. Të dashur vëllezër dhe motra. Le të ndezim në shpirtrat dhe zemrat tona dritën e dashurisë së Krishtit, dritë e cila do të na ndriçojë dhe do të largojë prej nesh errësirën. Le ta përhapim këtë dashuri tek të gjithë njerëzit, sidomos tek ata që janë në nevojë dhe tek ata që janë të vetmuar, të dëshpëruar dhe të frikësuar. Sot më shumë se kurrë njerëzit kanë nevojë për dashurinë e Krishtit, sepse vetëm dashuria e përsosur e largon frikën dhe na jep siguri, paqe e gëzim. Gëzuar Krishtlindjet dhe për shumë vjet! Mitropoliti i Korçës, Pogradecit, Kolonjës, Devollit dhe Voskopojës + Joani

«Η τέλεια αγάπη έξω βάλλει τον φόβον» (Α’ Ιωαννη Δ:18) * Τα Χριστούγεννα αποτελούν μία εορτή που κάθε χρόνο ανανεώνουν την ελπίδα και μας δίνουν δύναμη και κουράγιο για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες αυτού του κόσμου. Αυτή η εορτή μας υπενθυμίζει διαρκώς την παρουσία του Θεού και τις ατελείωτης αγάπης Του για μας, παρουσία που απομακρύνει τον φόβο και την απελπισία από την ζωή μας. Μάλιστα η είδηση για την Γέννηση του Χριστού ξεκινά ακριβώς με τα λόγια: «Μη φοβού,». Με τα λόγια: «Μη φοβού, Μαριάμ» ο Αρχάγγελλος Γαβριήλ δίνει το χαρμόσυνο μήνυμα για την Γέννηση του Σωτήρος (Λουκ, Α:30). Τα ίδια λόγια : «Μη φοβείσθε»- λέει ο Άγγελος του Θεού στους ποιμένες-«Ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ. Ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ως εστί Χριστός Κύριος..» (Λουκά 2:10-11). Αναμφίβολα, στην ζωή αυτή εμείς αντιμετωπίζουμε διάφορες δυσκολίες, είτε οικονομικές, είτε πνευματικές. Διάφορες τραγωδίες όπως οι φωτιές, οι καταποντισμοί και οι σεισμοί με καταστροφικές συνέπειες, όπως και άλλες καταστροφές δημιουργούν πόνο και βάσανα, προκαλώντας φόβο και απελπισία. Αλλά η καλή είδηση της Γέννησης του Χριστού μας εξασφαλίζει πως τώρα πιά δεν είμαστε μόνοι, ο Θεός είναι μαζί μας (Ματθ. Β,22). Εκείνος γεννήθηκε για να αγιάσει κάθε όψη της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτός γεννήθηκε για να μας σώσει από το κακό, για να φέρει ελπίδα και φως και στο σκοτάδι της ζωής μας. Άρα, ας κάνουμε κουράγιο και ας μην νικηθούμε από τον φόβο στηριζόμενοι στην πίστη μας στο Θεό πως είναι και θα είναι πάντοτε μαζί μας. Η υπόσχεση Του πως δεν θα μας αφήσει ορφανούς και θα έρθει κοντά μας (Ιωάννη ΙΔ, 18) μας ενδυναμώνει και παρηγορεί,  διότι ο Θεός δεν μας έδωσε πνεύμα δειλίας , αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού. ** Στον Ιησού Χριστό και στην γιατρειά που προέρχεται μέσω Αυτού, έχουν προσκληθεί όλοι οι άνθρωποι, ανεξαιρέτως, όποιοι και να είναι.  Εμείς έχουμε προσκληθεί να λάβουμε μέρος στο γεγονός αυτό, εορτάζοντας, όχι μόνο εξωτερικά με τα λαμπιόνια, τους στολισμούς και τα τραπέζια, αλλά κυρίως βιώνοντάς το βαθιά και κάνοντάς το μέρος της ζωής μας. Μάλιστα ο εξωτερικός εορτασμός είναι απλώς μια εμφανή έκφραση του εσωτερικού πνευματικού εορτασμού. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος των σύγχρονων εποχών είναι ο εορτασμός των Χριστουγέννων χωρίς Χριστό. Δεν μπορεί να υπάρχουν Χριστούγεννα χωρίς Χριστό! Σύμφωνα με την διδασκαλία των πατέρων της Εκκλησίας, μόνο η ανακάλυψη του πραγματικού νοήματος των Χριστουγέννων και η βίωση του στην καθημερινότητα μας μπορεί να μας λυτρώσει από τις στεναχώριες και τις πίκρες, χαρίζοντας μας μια καινούργια ατελεύτητη και άνευ πόνου ζωής. «Ο Ιησούς Χριστός – γράφει ο Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής – ο οποίος γεννήθηκε κατά σάρκα για μας μια φορά και για πάντοτε, επιθυμεί να γεννηθεί ξανά κατά πνεύμα σε όσους των επιθυμούν. Στον καθ’ ένα από μας, Αυτός γίνεται πάλι ένα παιδί στην «μήτρα» της ψυχής μας και δημιουργείται από τις αρετές». Στον καθ’ ένα από μας θα μπορούσε να γεννηθεί το ερώτημα: Πως θα πρέπει να ζήσουμε για να σχηματισθεί και να πάρει μορφή   ο Χριστός μέσα μας. (Γαλ Δ, 19); Στην Παλαιά Διαθήκη μαθαίνουμε πως οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού (Γεν 1:26). Ο Θεός πήρε την πεσμένοι μας φύση για να την καθυψώσει. Αυτός ήρθε στο κόσμο για να ενώσει την θεϊκή φύση με την ανθρώπινη ώστε ο άνθρωπος να μπορεί να γίνει όμοιος με τον Θεό. *** «Έσεσθε ουν υμείς τέλειοι, ώσπερ ο πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς τέλοιος έστιν»- μας λέει ο Κύριος (Ματθ Ε,48). Σχολιάζοντας ο Μέγας  Βασίλειος γράφει: « Βλέπεται πως ο Θεός ανακαινίζει σε μας το κατ’ εικόνα; Εάν εσείς μισείτε το κακό και απελευθερώνεστε από την ζήλεια και τις κακίες, ξεχνώντας τις εχθρότητες του παρελθόντος, εάν εσείς αγαπάτε τους αδερφούς σας και γίνετε  ελεήμονες, εσείς έχετε γίνει όμοιοι με τον Θεό». Μόνο σε μια γεμάτη από αγάπη και έλεος καρδιά,   σε μία καρδιά γεμάτη αρετές και καλοσύνη έχει δημιουργηθεί και έχει γεννηθεί πραγματικά ο Χριστός. Αγαπητοί αδελφοί. Ας ανάψουμε στις ψυχές και στις καρδιές μας το φως της αγάπης του Χριστού, το φως που θα μας φωτίσει και θα απομακρύνει από μας το σκοτάδι. Ας μεταδώσουμε την αγάπη αυτή σε όλους του ανθρώπους γύρω μας, ιδιαίτερα σ’ αυτούς που είναι μόνοι, απελπισμένοι και φοβισμένοι. Σήμερα περισσότερο από ποτέ οι άνθρωποι έχουν ανάγκη την Αγάπη του Χριστού, διότι μόνο η τέλεια αγάπη βγάζει έξω τον φόβο και μας δίνει ασφάλεια, ειρήνη και χαρά. Εις πολλά έτη. Χρόνια πολλά και ευλογημένα Χριστούγεννα. Ο Μητροπολίτης Κορυτσάς, Πογραδετσίου, Κολώνιας, Δεαβολίου και Μοσχόπολης, +ΙΩΑΝΝΗΣ.

Ο Τομ Χανκς έλβε την Ελληνική Υπηκοόητα! -Aktori i njohur Tom Hanks merr nënshtetësinë Greke!

Ο γνωστός αστέρας του Χόλιγουντ είναι λάτρης της Ελλάδας, έχει παντρευτεί με Ελληνίδα και διακρίνεται για το φιλανθρωπικό του έργο

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος υπέγραψε, σήμερα, τιμητική πολιτογράφηση του γνωστού Αμερικανού ηθοποιού Τομ Χανκς.

Ο γνωστός αστέρας του Χόλιγουντ είναι λάτρης της Ελλάδας, έχει παντρευτεί με Ελληνίδα και διακρίνεται για το φιλανθρωπικό του έργο.

Εδώ και πολλά χρόνια ο Αμερικανός Τομ Χανκς περνάει τα καλοκαίρια του στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αντίπαρο. 

 

----

Ylli i njohur i Hollywood-it është një adhurues i Greqisë, është martuar me një zonjë që ka origjinë helene dhe dallohet për veprën e tij filantropike. 

 

Presidenti i Greqisë z Prokop Pavllopullos nënshkroi, sot dhënien e nënshtetësisë  aktorit të njohur amerikan Tom Hanks. 

 

Ylli  i njohur është një prej adhuruseve të Greqisë, gruaja e tij është helene dhe kontributi i tij në fushën e filantropisë është i njohur. Këtu e shumë vite aktori Tom Hanks kalonë verën në Greqi dhe më konkrretisht në Antiparo. 

Ένωση της Βορείου Ηπείρου με την Ελλάδα: Εθνικός στόχος ή πολιτική πραγματικότητα;

 

Λίγα χιλιόμετρα βόρεια της Θεσσαλονίκης στο συνοριακό σταθμό της Γευγελής συνάντα κανείς την πρώτη πινακίδα στα αλβανικά: Maqedonia e Veriut λοιπόν, ως απόρροια του δώρου πού έδωσαν τα Σκόπια στην αλβανική τους μειονότητα για να στηρίξει τη συμφωνία των Πρεσπών και ένας ακόμη διεκδικητής της ιστορίας και της πατρίδας του Μεγάλου Αλεξάνδρου προστέθηκε επίσημα και με ελληνική μάλιστα συνυπογραφή.

Περνώντας λοιπόν μέσα από τη Γή των Σκιπιτάρων πού την προσδιόριζε στο ομώνυμο έργο του ο Γερμανός συγγραφέας Κάρλ μει το 1870 στην περιοχή της πόλης των Σκοπίων, βλέπει τους αλβανικούς μουσουλμανικούς πληθυσμούς να κυριαρχούν σέ μεγάλες περιοχές τριών κρατων-Τέτοβο στα Σκόπια, περιοχή βόρεια του Γενούσου ποταμού στην Αλβανία, κοιλάδα του Πρέσεβο στη Σερβία-και φυσικά στην αποσχισθείσα σερβική επαρχία του Κοσσυφοπεδίου. Συνεχίζοντας ΒΔ μετά την Κροατία και τη Σλοβενία και φθάνοντας στα γερμανόφωνα κράτη ανακαλύπτει πολυπληθείς αλβανικές κοινότητες, κυρίως στην Ελβετία, μέχρι να καταλήξει στο αλβανικό τζαμί στο Ντούισμπουργκ της Γερμανίας, κοντά στα σύνορα με την Ολλανδία.

Έχοντας λοιπόν μία Ελβετίδα καθηγήτρια Καλλιτεχνικών από τη Ζυρίχη πολλούς Αλβανούς μαθητές και για να τους προσεγγίσει καλύτερα παιδαγωγικά, θέλησε να επισκεφτεί την πατρίδα τους. Ταξίδεψε λοιπόν με τον Ιταλό σύζυγό της φέτος το καλοκαίρι και βρέθηκε στην περιοχή της… Κορυτσάς! το ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αρχιτεκτονική και τη ζωγραφική τους παρακίνησε να αναζητήσουν τους καταπληκτικούς βυζαντινούς ναούς των χωριών της περιοχής και τις μοναδικές αγιογραφίες πού αναφέρονταν στον πολύ λεπτομερή και ενημερωμένο γερμανικό ταξιδιωτικό οδηγό τους. Οδηγώντας στους δύσβατους δρόμους των χωριών, περπατώντας σε χωράφια και βάλτους και χάρη στην ευγένεια και την αγάπη των κατοίκων για τον τοπο τους, ανακάλυψαν και θαύμασαν τα ανεκτίμητα αυτα ελληνικά μνημεία. Ταυτόχρονα έγιναν μάρτυρες της εγκατάλειψης τους και της προσπάθειας του αλβανικού κράτους να εξαφανίσει κάθε ίχνος ελληνικής παρουσίας στη Βόρειο Ήπειρο, είτε αφήνοντας τα να ρημάζουν, είτε σβήνοντας τις ελληνικές επιγραφές διαπράττωντας ένα τεράστιο έγκλημα κατά της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Πάντως διαπίστωσαν ότι εκεί όπως τους είπε και ο ανεπίσημος ντόπιος ξεναγός τους δεν υπάρχει…αλβανικός πολιτισμός.

Πράγματι όταν κάποιος αγοράζει κάποιο τουριστικό πακέτο για την Αλβανία, ουσιαστικά δε βλέπει τίποτα αλβανικό αφού συνήθως κατευθύνεται στη Βόρειο Ήπειρο. Ξεκινώντας από τις ακτές του Ιονίου με τους Αγίους Σαράντα, την ελληνική Χιμάρα, και το βορειότερο ελληνικό χωριό τη Νάρτα στην Αυλώνα όπως αναφέρουν οι ξένοι ταξιδιωτικοί οδηγοί, συνεχίζοντας για το πανέμορφο Αργυροκάστρο και φθάνοντας στη Μοσχοπόλη και την Κορυτσά έχει περάσει δεκάδες ελληνικά χωριά και ιστορικούς τόπους του Ελληνισμού. Ιδίως η παρουσία των μοναστηριών και των εκκλησιών οριοθετεί την περιοχή και θυμίζει το πρόσφατο αμερικανικό σχέδιο στο Κοσσυφοπέδιο να αποδώσει στους Σέρβους την περιοχή όπου υπάρχουν Ορθόδοξα μοναστήρια. Πέρα όμως από τη ζωντανή μνήμη, υπάρχει η αγάπη των κατοίκων για την Ελλάδα πού ξεπερνάει και αυτή το γεωγραφικό περιορισμό των 99 μειονοτικών χωριών. για τους παλαιότερους, η απελευθέρωση και η παρουσία του Ελληνικού Στρατού το 1940-41 είναι η πιο γλυκιά παιδική ανάμνηση ελευθερίας και ταυτόχρονα θαυμασμού και συμπόνιας για τους Έλληνες στρατιώτες. Μία νεότερη κυρία από αυτά τα μέρη πού απαγορεύτηκε η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας ήδη από τη δεκαετία του 1930, διηγήθηκε χαρακτηριστικά ότι τα τελευταία λόγια της μητέρας της ήταν το Πάτερ ημών στα ελληνικά. τη γλώσσα πού σήμερα σχεδόν όλη η νέα γενιά γνωρίζει ή θέλει να μάθει.

Μετά από δεκαετίες διώξεων και μαρτυρίου δημιουργείται λοιπόν εκ των πραγμάτων μία μεγάλη ευκαιρία για τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου να ορθοποδήσει, αρκεί να αφυπνιστεί ο απανταχού Ελληνισμός και να δράσει και το επίσημο Ελληνικό κράτος. το παρόν εξαιρετικό διπλωματικό προσωπικό της Ελλάδας στο χώρο αυτό καλείται να αντιμετωπίσει τον πρωτόγονο και υποκινούμενο αλβανικό εθνικισμό με αποφασιστικά βήματα για την προστασία της ζωής, της περιουσίας και των δικαιωμάτων όλων των Βορειοηπειρωτών. Όπως είπε στην πρόποσή του ένας νεαρός οικογενειάρχης, στο πανηγύρι του χωριού του στη Βόρειο ¨Ήπειρο, απευθυνόμενος στους καλεσμένους από την Ελλάδα: να είμαστε ενωμένοι. Και συνέχισε: Οι ορεσίβιοι Αλβανοί αποζητούν την Ευρώπη. Εμείς εδώ είμαστε Ευρώπη!

Δημ. Πέτκος
Βορειοηπειρωτικό ΒΗΜΑ

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ’ την Βόρειο Ήπειρο

Χριστούγεννα 2019: Τα έθιμα στην Ήπειρο των παραδόσεων

Τα σπάργανα του Χριστού (φωτ.: epirus-tv-news.gr)


Τα χιλιάδες πολύχρωμα λαμπιόνια που στολίζουν τις γειτονιές και τις πλατείες σε κάθε χωριό ή πόλη, τα χριστουγεννιάτικα δένδρα, οι ευρηματικές ιδέες συλλόγων με τις μουσικές και τα κεράσματα, οι μυρωδιές από τα ζαχαροπλαστεία και τους φούρνους δημιουργούν γιορτινή ατμόσφαιρα, γεμίζουν φως και ελπίδα τον κόσμο και τον προετοιμάζουν για τη Γέννηση του Θεανθρώπου και τον ερχομό της νέας χρονιάς. Μέσα σε αυτόν τον γιορτινό καμβά, στην Ήπειρο των παραδόσεων τα ήθη και τα έθιμα του τόπου, που έρχονται από το βάθος του χρόνου, αποτυπώνουν τις πτυχές της πολιτιστικής και πολιτισμικής ταυτότητας του τόπου, καθώς είναι άμεσα συνυφασμένα με τις συνθήκες του μακρινού παρελθόντος, με τις αρχές και τις αξίες των περασμένων γενεών.


Οι Ηπειρώτες είχαν βαθιά πίστη. Το «σαρανταήμερο» (από τις 15/11 έως και τις 24/12) νήστευαν, για να υποδεχτούν τη Γέννηση του Χριστού. Ακόμη και σήμερα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που με ευλάβεια τηρούν τη νηστεία.

Τα έθιμα των Χριστουγέννων για κάθε οικογένεια άρχιζαν με το σφάξιμο του χοίρου, που σε ορισμένες περιοχές ήταν ιεροτελεστία. Το χοιρινό είχε εξέχουσα θέση στο γιορτινό τραπέζι, αλλά και στα γλέντια που γίνονταν ανήμερα των Χριστουγέννων στις πλατείες των χωριών.

«Τα σπάργανα του Χριστού» (βλ. κεντρική φωτ.) είναι το γλύκισμα-έθιμο που συναντάμε σε όλη την Ήπειρο και αναβιώνει έως σήμερα. Σε κάθε σπίτι ετοιμάζουν τα σπάργανα για το τραπέζι της παραμονής. Πρόκειται για χυλό από σταρένιο αλεύρι που ψήνεται σε πυρωμένη πέτρα μέσα στο τζάκι, ενώ στη συνέχεια τις «τηγανίτες» αυτές τις μελώνουν σε ζαχαρόνερο, με καρύδια και κανέλλα. Είναι το γλύκισμα που τρώγεται το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων. Το έθιμο συμβολίζει τα σπάργανα του Ιησού στη φάτνη. Σε χωριά του Πωγωνίου τα λένε «λαλαγγίτες» και είναι το γλύκισμα για το τραπέζι της παραμονής.


(Φωτ.: epirusgate.blogspot.com)

Στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι έως και σήμερα, σε πολλά σπίτια, οι νοικοκυρές μαγειρεύουν τα «γιαπράκια». Είναι οι γνωστοί μας λαχανοντολμάδες, και συμβολίζουν το φάσκιωμα του νεογέννητου Χριστού.

Το αναμμένο πουρνάρι και το έθιμο της φωτιάς
Το έθιμο συμβολίζει τους βοσκούς που πήγαν να προσκυνήσουν το θείο βρέφος και είχαν ανάψει ένα ξερό κλαδί για να βλέπουν μέσα στη νύχτα. Πρόκειται για πολύ παλιό έθιμο στην Ήπειρο, που ακόμα συναντάται με μικρές παραλλαγές στις διάφορες περιοχές της. Το έθιμο τηρείται κυρίως στα χωριά της Άρτας.

Ανήμερα Χριστούγεννα, όποιος επισκεφτεί φιλικό ή συγγενικό σπίτι για να ευχηθεί χρόνια πολλά, καθώς και οι παντρεμένοι που θα πάνε στο πατρικό τους, κρατούν ένα κλαρί από πουρνάρι που το ανάβουν στο δρόμο.


Τα φύλλα του τρίζουν καθώς καίγονται και η ευχή στον κάθε οικοδεσπότη είναι να μεγαλώνει η φαμίλια και να προκόβουν τα κοπάδια.

Στα Γιάννενα δεν κρατούν το πουρνάρι αναμμένο στο χέρι τους, αλλά στη χούφτα τους έχουν δαφνόφυλλα και πουρναρόφυλλα. Όταν μπουν στο σπίτι, τα πετούν μέσα στο τζάκι και καθώς τα φύλλα καίγονται πετάνε σπίθες. Τότε δίνεται η καλύτερη ευχή στον νοικοκύρη: «Αρνιά, κατσίκια, νύφες και γαμπρούς!». Δηλαδή, να προκόβουν τα κοπάδια του, να πληθαίνει η φαμελιά του, να μεγαλώνουν τα κορίτσια και τα παλικάρια του, να του φέρνουν στο σπίτι νύφες και γαμπρούς, να του δώσουν εγγόνια που δε θ' αφήσουν τ' όνομα το πατρικό να σβήσει.


(Φωτ.: pixabay.com)

Στο χωριό Πουρνιά της Κόνιτσας, την παραμονή των Χριστουγέννων, το παραδοσιακό «έθιμο της φωτιάς» δημιουργεί γιορτινή διάθεση. Το πρωί στην πλατεία του χωριού ανάβει μια μεγάλη φωτιά και ο κόσμος, κρατώντας μαγκούρες στα χέρια, πηγαίνει σε όλα τα σπίτια του χωριού για τα κάλαντα. Οι νοικοκυρές προσφέρουν φρεσκοψημένα καρβέλια ψωμί. Στην Αγία Παρασκευή της Κόνιτσας τα παιδιά την παραμονή έπαιρναν τις «τζιουμάκες», ξύλα από κρανιά σαν μπαστούνι, και χτυπούσαν με αυτό τις πόρτες και τα παράθυρα των σπιτιών για τα κάλαντα.

Τα περασμένα χρόνια στα χωριά της Ηπείρου επέστρεφαν για τις γιορτινές μέρες οι ξενιτεμένοι και στηνόταν το «Ζιαφέτι», ένα μεγάλο πανηγύρι στις πλατείες και τις αυλές των εκκλησιών με τα κλαρίνα να αντηχούν στα βουνά, και το γλέντι να κρατά ακόμη και δύο μέρες.


Το «αμίλητο νερό» είναι χριστουγεννιάτικο έθιμο της Άρτας.

Ανήμερα των Χριστουγέννων, και νωρίς το πρωί πριν ξημερώσει, οι γυναίκες πήγαιναν χωρίς να μιλάνε, να πάρουν νερό από ξένη βρύση και έλεγαν «όπως τρέχει το νερό στη βρυσούλα μου, έτσι να τρέχει και η σοδειά μου». Από το «αμίλητο νερό» έπιναν όλοι στο σπίτι, για το καλό. Στη βρύση η γυναίκα άφηνε εδέσματα «για να την ταΐσει», όμως στην πραγματικότητα για να βρουν οι φτωχοί συγχωριανοί φαγητό.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Μ. Τζώρα.

Πως να ξεπεράσουμε τις μικρότητες της καθημερινής ζωής; Προσπαθήστε να μην κατηγορείτε κανέναν, αλλά να προσεύχεσθε για τους άλλους. Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

–Πως να ξεπεράσουμε τις μικρότητες της καθημερινής ζωής;

–Ποιο είναι το όπλο του εχθρού κατά της σωτηρίας μας; Η ζήλια. Σύμφωνα με τα Ευαγγέλια, ο Πιλάτος γνωρίζει ότι από φθόνο ήθελαν να φονεύσουν τον Χριστό (Ματθ. 27, 18). Αυτή είναι η μεγαλύτερη δύναμη του εχθρού. Πρέπει λοιπόν να αποφεύγετε πάνω από όλα τον λογισμό της ζήλιας.
Υπάρχει η «καλή στάση» ζωής, όπως υπάρχει και η «κακή». Για παράδειγμα, ο Καίσαρ έλεγε: «Να προτιμάς να είσαι πρώτος μέσα σ’ ένα χωριό παρά δεύτερος στη Ρώμη». Αυτό το γνωρίζουμε όλοι· είναι αληθινά καθαρά εωσφορική υπερηφάνεια. Δεν υπάρχει φράση που να μπορεί να το εκφράσει αυτό με πιο καθαρό τρόπο.
Όταν βρισκόμαστε σ’ έναν χώρο, όπου ο καθένας από μας μπορεί να φανταστεί ότι είναι πρώτος, κανένας δεν μπορεί να προοδεύσει. Αλλά αν κάποιος είναι ο τελευταίος, βρίσκεται σε μια κατάσταση, όπου η συνάντηση με κάποιον άλλον του επιτρέπει να λάβει πνευματικό όφελος, να μάθει κάτι καινούργιο και, από το γεγονός αυτό και μόνο να προοδεύσει. Έτσι, «η καλή στάση» είναι να είσαι ο τελευταίος. Τι νομίζετε; Το να είσαι πρώτος για μένα είναι καταχθόνια ανία· αλλά να είσαι τελευταίος είναι συνεχής χαρά, διότι μαθαίνεις κάτι το νέο, το χρήσιμο…

Προσπαθήστε να μην κατηγορείτε κανέναν, αλλά να προσεύχεσθε για τους άλλους. Το να κρίνεις κάποιον για τις ελλείψεις του, σημαίνει ότι ξεχνάς ότι και εσύ έχεις κάποιες ελλείψεις. ..Δεν υπάρχουν προβλήματα που θα έπρεπε να λυθούν πρωτίστως με μεθόδους συμπεριφοράς ή οργάνωσης. Όχι, δεν πρόκειται για έλλειψη οργάνωσης. Αυτό που πρέπει να έχουμε είναι το θάρρος να υπομένουμε τα πάντα…. Γιατί αυτό που σας λέω τώρα είναι πολύ σημαντικό; Διότι, όπως ήδη σας το είπα, αν καταφέρουμε να ζούμε –ας πούμε- με την αδελφή Κ…., υπάρχουν χιλιάδες άλλα πρόσωπα όμοια με αυτήν…, ή μαζί με κάποιον που έχει έναν άλλο χαρακτήρα· καταλαβαίνετε; Αν καταφέρουμε να βρούμε τρόπο να ζούμε με ένα πρόσωπο, θα μπορέσουμε να το κάνουμε με πολλά εκατομμύρια προσώπων που είναι όμοια με αυτό. ….

“Κάθε φορά που σκέπτεσθε με έναν τρόπο υποτιμητικό για τους αδελφούς ή τις αδελφές σας, καταστρέφετε τη ζωή, και οι αδελφές και οι αδελφοί που κατηγορείτε το αισθάνονται και πληγώνονται. Πως συμβαίνει αυτό; Ακόμη και μεταξύ αυτών που δεν προσεύχονται, υπάρχει μια ψυχολογική ευαισθησία και αισθάνονται τα ψυχικά κύματα, την ψυχική ενέργεια που εκπέμπουν οι άλλοι. Κανείς δεν αντιλαμβάνεται τίποτε, δεν ακούει λόγια, δεν βλέπει χειρονομίες. ο,τι γίνεται, γίνεται μυστικά, η ζωή όμως καταστρέφεται.”
(από το βιβλίο «Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας», Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Σαχάρωφ, Τόμος Α, Απόσπασμα από την ομιλία 12, «Ξεπεράστε τις μικρότητες της καθημερινής ζωής στρέφοντας το πνεύμα σας εκεί που είναι ο Χριστός», Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, 2014 )

***

Καθετί που αποκτάται με τους εσωτερικούς σας αγώνες αντανακλάται στην εν Θεώ ζωή σας. Πολεμείστε ενάντια σε κάθε πάθος που εγείρει μέσα σας λογισμούς κατακρίσεως για τον πλησίον. Μη δέχεσθε αυτό που ο εχθρός σας υποβάλλει εναντίον εκείνου που είναι άδικος μαζί σας. Είτε είσθε μόνοι στο κελλί σας είτε με άλλους, κάθε λογισμός κατακρίσεως, κάθε αρνητική εσωτερική κίνηση δημιουργεί ρωγμή στο πνευματικό σας οχυρό και στο οχυρό της αδελφότητος. Κανένας λογισμός δεν γεννιέται και δεν παρέρχεται χωρίς συνέπειες. Με αγαθούς λογισμούς, θα μπορείτε να βλέπετε στον καθένα που συναντάτε ένα αγαπημένο πρόσωπο. Αντιθέτως, με αρνητικούς λογισμούς το πρόσωπό σας, οι ψυχικές σας ενέργειες θα διαταράξουν τις σχέσεις σας και θα επηρεάσουν το περιβάλλον σας. Όταν η χάρη είναι μαζί μας δεν βλέπουμε τα ελαττώματα των άλλων βλέπουμε μόνο τα παθήματα και την αγάπη των αδελφών.

Αν προσευχόμαστε συνεχώς για να αγαπούμε τους αδελφούς μας, για να διανύουμε την οδό της ζωής μας με το ίδιο πνεύμα και την ενότητα της πνευματικής αγάπης, η πραγματοποίηση της ομοιώσεως μας με τον Χριστό θα είναι ευκολότερη. Αντιθέτως, αν σταματούμε στις αναπόφευκτες λεπτομέρειες και τα ελαττώματα της εξωτερικής ζωής, τότε θα χάσουμε τη χάρη της θεωρίας του Αιωνίου.

Είναι προτιμότερο να μην κρίνουμε. Ζω με το φόβο του Θεού, σημαίνει φοβούμαι να κρίνω τον άλλο με τρόπο αμαρτωλό, και όχι όπως θα τον έκρινε ο Θεός.
Πηγή: Αρχιμανδρίτου Σοφρωνίου: “Περί Πνεύματος και ζωής πνευματικά κεφάλαια”)

***

π. Ζαχαρίας, Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας

Ο κάθε ένας από τους εν Χριστώ αδελφούς μας, κάθε ένας από τους αδελφούς μας είναι ναός του Θεού, κατοικητήριον του Αγίου Πνεύματος. Αυτό είναι το καθήκον της ζωής μας : να χτίσουμε τον ναό του Θεού μέσα μας και να τον διαφυλάξουμε ακόμα και μέσα στους αδελφούς μας, με την ευγένεια, με την προσευχή, με την αγαθοεργία μας, ο,τιδήποτε προωθεί το χτίσιμο του ναού του Θεού μέσα στους αδελφούς μας, και κατά έναν παράδοξο τρόπο αυτό θα αντανακλάται και σε εμάς τους ίδιους.
Έτσι, όταν έχουμε μια αρνητική σκέψη για τους αδελφούς μας, αυτό είναι μία επίθεση – προσβολή κατά του ναού του Θεού που υπάρχει μέσα τους. Και όταν κρατάμε μνησικακία εναντίον του αδελφού μας, αυτό διατηρεί το πνεύμα της κακίας μέσα μας και διατηρεί την αντίσταση στην οικοδόμηση του ναού του Θεού. Είναι όμως φοβερό να ακούη κανείς τον λόγο του Κυρίου μέσω του Αποστόλου Παύλου «Ει τις τον ναόν του Θεού φθείρει, φθερεί τούτον ο Θεός» (Α’Κορ. γ’ 17). Καθώς δουλεύουμε μαζί, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί μεταξύ μας, ώστε να κάνουμε τα πάντα για να χτίσουμε τον ναό του Θεού μέσα μας και επίσης αυτόν τον ναό να τον διαφυλάξουμε και ακόμη και να προωθήσουμε την οικοδομή του μέσα στους αδελφούς μας. Όταν μας έχουν προσβάλει με κάτι, δεν κερδίζουμε τίποτα με το να ανταποδώσουμε την προσβολή, εάν ακούσουμε έναν κακό λόγο για εμάς και ανταποδίδουμε άλλους πέντε κακούς λόγους ή όταν μας κάνουν κριτική και δικαιολογούμαστε, με αυτόν τον τρόπο δεν οικοδομούμε τον ναό του Θεού ούτε σε μας, αλλά ούτε και στους αδελφούς μας. Αλλά όταν μας προσβάλλουν και εμείς ταπεινωνόμαστε για χάρη της προστασίας του ναού του Θεού, τότε σίγουρα θα φέρουμε σε φιλότιμο τον αδελφό μας, ώστε να αρχίση και εκείνος να ταπεινώνη τον εαυτό του και να αναζητά συμφιλίωση – καταλλαγή με τον Θεό, να αναζητά μια καλύτερη σχέση με τον Θεό και με τους αδελφούς του και να μπορέση τελικά να οικοδομήση και αυτός τον ναό του Θεού μέσα του.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι που μπορεί να γίνη αυτό. Ο πιο σημαντικός είναι το να προσευχόμαστε ο ένας για τον άλλον…

Μέρα με τη μέρα πρέπει να κάνουμε καινούργια αρχή. Εάν βάζουμε καινούργια αρχή, οι Πατέρες μας μας διαβεβαιώνουν ότι βρισκόμαστε εις οδόν σωτηρίας. Μια νέα αρχή οικοδόμησης του ναού του Θεού μέσα μας, αλλά και διαφύλαξης της οικοδομής του ναού του Θεού μέσα στους αδελφούς μας. Όταν κάνουμε έτσι, εκπληρώνουμε τις δύο μεγάλες εντολές από τις οποίες κρέμονται τα πάντα: Το να αγαπούμε τον Θεό δίνοντάς Του όλον τον χώρο μέσα μας, και να αγαπούμε τους αδελφούς μας, συμβάλλοντας στο να γίνη το ίδιο μέσα τους ( δηλαδή να δώσουν και εκείνοι όλον τον χώρο στον Θεό).

https://iconandlight.wordpress.com