ΒΕΛΛΑ Επιστημονική Επετηρίδα (έκτος τόμος 2011) Μιχαήλ Παντούλας Προδρομικές κινήσεις ίδρυσης διδασκαλείου στην Οθωμανοκρατούμενη Ήπειρο και η Σχολή της Βέλλας.

ΒΕΛΛΑ Επιστημονική Επετηρίδα (έκτος τόμος 2011) Μιχαήλ Παντούλας Προδρομικές κινήσεις ίδρυσης διδασκαλείου...

Πρακτικά Α' Πανηπειρωτικού Συνεδρίου, Αυθεντικό "Ύψιλον Μπουγιουρντί" του Κιουταχή για τη Μάχη της Βελτσίστας

Πρακτικά Α' Πανηπειρωτικού Συνεδρίου: Μιχαήλ Παντούλας, Αυθεντικό "Ύψιλον Μπουγιουρντί" του...

Σχολές Ιωαννίνων κατά τον ύστερο 19 αιώνα το κίνημα του Διαφωτισμού και η αποτύπωση του έργου τους στην εφημερίδα του Βιλαετίου των Ιωαννίνων "Ιωαννινα - Γιάγκα" - Μιχαήλ Παντούλας

Σχολές Ιωαννίνων κατά τον ύστερο 19 αιώνα το κίνημα του Διαφωτισμού και η αποτύπωση του έργου τους στην εφη...

Συνάντηση με την Υπουργό Παιδείας Λιντίτα Νικόλα

Η Συντονιστική Επιτροπή για την Παιδεία της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, συναντήθηκε εχθές (25/05/2016) με την Υπουργό Παιδείας της Αλβανίας κα. Λιντίτα Νικόλα, παρουσία και του Πρέσβη της Ελλάδος στα Τίρανα, κ. Λεωνίδα Ροκανά.

Στην συνάντηση εργασίας που πραγματοποιήθηκε σε κεντρικό ξενοδοχείο στα Τίρανα, εκτός της Υπουργού συμμετείχε πολυμελής ομάδα εμπειρογνωμόνων αρμοδίων Διευθύνσεων, όπως της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Μειονοτήτων και Διασποράς, οι Διευθύντριες Εκπαίδευσης Περιφερειών Αυλώνας και Αργυροκάστρου κ.α.

Από πλευράς της Συντονιστής Επιτροπής για την Εκπαίδευση της ΕΕΜ, συμμετείχαν ο Γενικός Πρόεδρος της Ομόνοιας, κ. Λεωνίδας Παππάς, ο Υπεύθυνος του Ελληνικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αργυροκάστρου, κ. Παναγιώτης Μπάρκας, ο Πρόεδρος του ΕΕΜΜ-MEGA , κ. Χριστάκης Κίτσος, ο Βουλευτής Βαγγέλης Τάβος, ο Δήμαρχος Δρόπολης, κ. Αχιλλέας Ντέτσικας και ο Δήμαρχος Χιμάρας, κ. Γιώργος Γκόρος.

Η κα. Νικόλα χαραχτήρισε την συνάντηση αυτή ιστορική, εξέφρασε την πολιτική της βούληση για την επίλυση των προβλημάτων που αφορούν την παιδεία της ΕΕΜ, δήλωσε την πρόθεση της να αναλάβει η ίδια πρωτοβουλία για την κατάρτιση διαπολιτιστικών προγραμμάτων με τη συμμετοχή των μειονοτικών σχολείων και, τέλος, εξέφρασε την αισιοδοξία ότι τα μειονοτικά σχολεία όχι μόνο δεν θα υπολείπονται σε κάτι, αλλά θα αποτελούν πρότυπα σχολεία της χώρας.

Ο κ. Ροκανάς έθιξε όλα τα εκπαιδευτικά ζητήματα που αφορούν την δημόσια και ιδιωτική παιδεία της ΕΕΜ αλλά και το ζήτημα της αφαίρεσης των εθνικιστικών περιεχομένων από τα σχολικά εγχειρίδια. Τόνισε ιδιαιτέρως ότι κάθε απόφαση της αλβανικής κυβέρνησης για τα θέματα της ΕΕΜ, με προεξάρχον το εκπαιδευτικό, θα πρέπει να λαμβάνεται μόνο μετά από διαβούλευση με τους εκπροσώπους της. Σε αυτό το πλαίσιο, υπογράμμισε ότι το αλβανικό Υπουργείο Παιδείας βρίσκει στην Συντονιστική Επιτροπή για την Παιδεία τον φυσικό συνομιλητή του για θέματα μειονοτικής εκπαίδευσης.

Ο κ. Μπάρκας αναφέρθηκε στα ζητήματα που χρίζουν άμεσης αντιμετώπισης, όπως είναι τα βιβλία, ο καλύτερος συντονισμός των αρμοδίων φορέων για να μην υπάρχουν εκ νέου ελλείψεις και η προσαρμογή των σχολικών κειμένων. Τόνισε ότι η εκπαίδευση που πρέπει να παρέχεται στις μειονότητες δεν πρέπει να είναι ακριβής μετάφραση των αλβανικών βιβλίων, αλλά να προσαρμόζεται με σεβασμό στην δική τους ταυτότητα.

Ο κ. Παππάς αναφέρθηκε στα υφιστάμενα διοικητικά και νομικά ελλείμματα. Δήλωσε πως δεν έχουμε απαλλαχτεί από τη νοοτροπία που «κληρονομήσαμε» από το ολοκληρωτικό καθεστώς όσον αφορά την αντιμετώπιση των μειονοτήτων εν γένει και την εκπαίδευση τους ειδικότερα. Τα τελευταία 20 χρόνια δεν έγινε καμία μεταρρύθμιση στην μειονοτική εκπαίδευση που να συμβαδίζει με το πνεύμα των διεθνών συμβάσεων για την προστασία των μειονοτήτων, καθώς τα εκπαιδευτικά ζητήματα της ΕΕΜ ρυθμίζονται ακόμα και σήμερα με την Υπουργική Εγκύκλιο του 1994.

Για την ανάγκη ουσιαστικής συνεργασίας της Συντονιστικής Επιτροπής με το Υπουργείο Παιδείας της Αλβανίας έκαναν λόγο στην τοποθέτηση τους ο Πρόεδρος του Μέγκα, κ. Κίτσος, και ο Βουλευτής του LSI, κ. Τάβος. Ο κ. Κίτσος αναφέρθηκε ακόμα στην ανάγκη αντιμετώπισης εθνικιστικών κρουσμάτων που παρατηρούνται στα μικτά σχολεία και ζήτησε να αντιμετωπιστούν κατάλληλα, παρουσιάζοντας πρακτικές άλλων χωρών.

Τον συντονισμό της εν λόγω Επιτροπής, στην οποία κλήθηκαν να συμμετέχουν όλοι οι Έλληνες εκλεγμένοι Δήμαρχοι και Βουλευτές έχει η Ομόνοια, ενώ οι προτάσεις που αφορούν εκπαιδευτικά ζητήματα γίνονται από το Τμήμα Ελληνικής Γλώσσας του Πανεπιστήμιο Αργυροκάστρου.

Σβήνει την 25η Μαρτίου από τα σχολεία ο Φίλης με περίεργη εγκύκλιο

Μια περίεργη εγκύκλιο απέστειλε το Υπουργείο Παιδείας στα σχολείας της Α' Βάθμιας και Β' Βαθμιας εκπαίδευσης προτείνοντας μια σειρά δράσεων όχι μόνο για τη σημερινή ημέρα, που θα ήταν φυσικά δικαιολογημένο καθώς η  21η Μαρτίου έχει οριστεί ως Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων και του ρατσισμού και Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, αλλά για ολόκληρη την εβδομάδα.

Σημειώνει η εγκύκλιος:

Ο διπλός συμβολισμός αυτής της ημέρας πιστεύουμε ότι μπορεί να αξιοποιηθεί με γόνιμο τρόπο στην εκπαιδευτική διαδικασία. Συγκεκριμένα, επειδή η ποίηση μπορεί να συμπυκνώσει με τρόπο μοναδικό αξίες όπως η ισότητα, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η κοινωνική δικαιοσύνη, προτείνουμε οι σχολικές μονάδες να οργανώσουν, με όχημα και επίκεντρο την ποίηση, δραστηριότητες που θα καλλιεργούν και θα προάγουν αυτές τις αξίες. Για τον σκοπό αυτό καλούνται οι Σύλλογοι Διδασκόντων Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης να σχεδιάσουν την εβδομάδα που ξεκινά τη Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016 δραστηριότητες υπό τον γενικό τίτλο «Με την ποίηση πολεμάμε τον ρατσισμό».


Αυτές οι δραστηριότητες θα εκκινούν από την ανάγνωση και ανάλυση έργων της ελληνικής και της παγκόσμιας ποίησης τα οποία αναδεικνύουν τις αξίες της ισότητας και της αλληλεγγύης μεταξύ όλων των ανθρώπων. Είναι δυνατό να αξιοποιηθούν και στίχοι τραγουδιών που έχουν σχετικό θέμα.

Και στη συνέχεια προτείνει λεπτομερώς σειρά δράσεων.

Γιατί να μην είναι αυτή η εβδομάδα ένα τετραήμερο δράσεων, εκδηλώσεων, πρωτοβουλιών για την Επαναστάση του 1821;

Μετά την Ποντιακή Γενοκτονία ο Νίκος Φίλης θέλει να ξηλώσει και την Εθνική Παλιγγενεσία; 

Εγκύκλιος Φίλη στα σχολεία «Με την ποίηση πολεμάμε τον ρατσισμό» 

Πηγή

Πηγή 2

Τέλος τα διδασκαλεία στη Βόρεια `Ηπειρο

 

Γράφει ο Νεκτάριος Κατσιλιώτης 
Ιστορικός-Εκδότης

Το καμάρι της βαλκανικής ομογένειας…
τα διδασκαλεία που έφτιαξαν οι εξαίρετοι ομογενείς, όπως ο Ζάππας, στη Βόρεια `Ηπειρο, έκλεισαν κάτω από την εντολή της Αλβανικής κυβέρνησης.

Φυσικά,προηγήθηκαν επεισόδια-διαμαρτυρίες εγκάθετων για προνομιακή μεταχείριση των Ελλήνων ως προς το επίπεδο σπουδών.

Το μυστικό ήταν ότι αν οι `Ελληνες αποφοιτούσαν το διδασκαλείο θα μπορούσαν να λάβουν μέρος στις εξετάσεις για να μπούν στο αλβανικό δημόσιο.

Αυτό δεν το επιτρέπει η αστική τους τάξη γιατί ενοχλούνται οι εργάτες,το κοινωνικό τους στήριγμα. 

Πηγή

«Απλώς ξεροκατάπια. Είναι κι αυτό μια πράξη αντίστασης»

Οι Χριστιανοί, οι Ορθόδοξοι δεν είναι κότες, γι’ αυτό σ’ όλους τους αγώνες του Έθνους για ελευθερία ήταν στην πρώτη γραμμή. (Δέχεσαι προσβολές και ειρωνείες από τους ψευτοπροοδευτικούς του τύπου είσαι φασίστας, σκοταδιστής και λοιπά. Αν απαντήσεις δυναμικά ακούς την γνωστή επωδό: «Και το παίζεις και χριστιανός». «Αν δεν ήμουν δεν θα έμενα στα λόγια, θα σου είχα σπάσει το κεφάλι», όπως απάντησε σε ανάλογη περίπτωση, ευφυώς, αγαπητός φίλος και αδελφός)

Δημ. Νάτσιος, Δάσκαλος–Κιλκὶς

Θέτω στους αναγνώστες τον εξής προβληματισμό: Είσαι Έλληνας και πηγαίνεις μετανάστης, και όχι λαθρομετανάστης, ας πούμε στην Σουηδία. Βρίσκεις δουλειά και γνωρίζεις μια κοπέλα, ντόπια, ιθαγενή, και βγαίνεις μαζί της. Ένα βράδυ κάθεσαι σ’ ένα «μπαρ» με το κορίτσι. Κάποια στιγμή παρουσιάζεται ένας μεγαλόσωμος Σουηδός, ορμά στο τραπέζι σου πιάνει «με μεγάλη οικειότητα» τον ώμο του κοριτσιού και σε δείχνει με αποτροπιασμό λέγοντάς της: «Αυτό εδώ πού το βρήκες;».

Ερωτώ: Πώς θα αντιδρούσε ένας αξιοπρεπής, ένας σωστός και πραγματικός άντρας; Ή, αν ήταν αψύς και οξύθυμος, θα άρχιζε στις σφαλιάρες και τις κλοτσιές τον βλαμμένο και αγενή Σουηδό, ή μετά από ένα λαμπρό… ξεχεστήριο, θα έφευγε και κοιτούσε την δουλειά του. Υπάρχει και φιλότιμο να πάρει η ευχή.  

Εξηγώ την προαναφερόμενη ιστορία για τον διαπληκτισμό στο... «μπαρ».

Κάποιος γονέας, οργισμένος, με παρέπεμψε σε κείμενο, το οποίο φιλοξενείται στο «Τετράδιο Εργασιών» της Νεοελληνικής Γλώσσας της Β’ Γυμνασίου (σελ. 26), με τίτλο «...Γιατί ήμουν ξένος».

Παραθέτω το κείμενο ως έχει, για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε.

 «Δεν ξεχνώ ένα επεισόδιο από τα πρώτα χρόνια στη Σουηδία. Μόλις είχα συναντήσει την κοπέλα, της οποίας θα γινόμουν σύζυγος, όπως αποδείχθηκε, κι ένα όμορφο καλοκαιρινό βράδυ καθόμασταν σ’ ένα μπαρ προσπαθώντας να προσανατολιστούμε ο ένας στα χωρικά ύδατα του άλλου. Εκείνη πήρε ένα ποτήρι άσπρο κρασί, εγώ μία μπίρα.

Τότε παρουσιάζεται ένας άντρας της ηλικίας μου, ανάμεσα είκοσι πέντε και τριάντα, στέκεται στο τραπέζι μας και με μεγάλη οικειότητα την πιάνει από τον ώμο, μετά δείχνει εμένα και τη ρωτάει: “Αυτό εδώ πού το βρήκες;”.

Εκείνη κοκκίνισε, προσπάθησε να ξεπεράσει την αμηχανία της μ’ ένα γελάκι. Εγώ δεν είπα τίποτα. Τότε ζύγιζα πενήντα έξι κιλά κι εκείνος σίγουρα πάνω από ογδόντα. Απλώς ξεροκατάπια. Είναι κι αυτό μία πράξη αντίστασης.

Ύστερα από λίγο φύγαμε. Τη ρώτησα αν τον γνώριζε και η απάντηση με αιφνιδίασε. Όχι. Ιδέα δεν είχε ποιός ήταν.

Τι σημασία είχαν τέτοιες ή παρόμοιες σκηνές; Τι σήμαινε για κείνη να διαλέξει έναν άντρα, που όλοι, απολύτως όλοι, μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να τον αμφισβητήσουν; Γονείς κι αδέλφια, φίλοι και φίλες, γνωστοί και άγνωστοι. Πόση δύναμη έχει ξοδέψει για να υπερασπιστεί την εκλογή της; Πόσες φορές αμφέβαλλε αν έκανε σωστά, αν άξιζε τον κόπο; Όχι γιατί ήμουν εγώ, αλλά γιατί ήμουν ξένος». ( Tι ωραίο κείμενο για παιδιά! Ιστορίες για …μπαρόβιους. Εύγε στα σαϊνια του υπουργείου που το ανακάλυψαν).

 Έχω ακούσει πολλούς τα τελευταία χρόνια να διαμαρτύρονται, να οδύρονται μάλλον, διότι έλλειψε το αντιστασιακό ήθος του λαού μας, η λεβεντιά. Είναι υπερβολικοί! Μπορεί να μην βλέπουμε γύρω μας πράξεις αντίστασης, να είναι οι περισσότεροι «απραγέστεροι των βατράχων και αφωνότεροι των ιχθύων», αλλά καμμιά ανησυχία δεν πρέπει να μας κατέχει. Τα σχολικά βιβλία ετοιμάζουν την νέα γενιά των Καραϊσκάκηδων, των ατρόμητων και άφοβων αντιστασιακών του μέλλοντος. Ιδού, λοιπόν, η νέα μορφή αντίστασης, την οποία, αν είχαν ανακαλύψει οι πρόγονοί μας, θα αποφεύγαμε ποταμούς αιμάτων και θυσιών!

Όταν φτύνουν κατάμουτρα την αξιοπρέπειά σου, τον ανδρισμό σου (τώρα θα θιχτούν οι... «συμφωνημένες»), όταν σε ποδοπατούν σαν ελεεινό σκουλήκι και σε εξευτελίζουν, αντιδράς, κατά το σχολικό βιβλίο, με την εξής απροσμέτρητη ηρωϊκή πράξη: ξεροκαταπίνεις, βάζεις την ουρά στα σκέλια και φεύγεις κατησχυμμένος. (Θα την ονομάζαμε και μνημονιακή αντίδραση).

Διαβάζουμε στο κείμενο ότι το δειλό και ευτελές αυτό ανθρωπάριο-ο κιοτής, ο καντιποτένιος για να χρησιμοποιήσω γλώσσα του Εικοσιένα-κατάπιε την προσβολή  του Σουηδού, γιατί σκέφτηκε ότι ζύγιζε 56 κιλά κρέας. Ο Καραϊσκάκης δεν ζύγιζε παραπάνω. Ισχνός, ασθενής - τα παλληκάρια του πολλές φορές τον κουβαλούσαν στις μάχες για να τους ορμηνεύει, ξαπλωμένο σ’ ένα πρόχειρο φορείο, σε ξυλοκρέβατο - όμως «ήτο το φόβητρον των Τούρκων και των Ελλήνων το περιτείχισμα» (Περραιβός), ο ηρωικώς αθλήσας, «Αχιλλέας της Ρωμηοσύνης» κατά τον Παλαμά. (Είχε κι ένα γυναικείο παλιόβρακο, γράφει ο Φωτιάδης, με τ’ όνομα «το βρακί της Κατερίνας» που το φορούσε στους χέστηδες. Αλίμονο σ’ όποιον δείλιαζε. Ντροπιαζόταν όλη η οικογένειά του).

Μικρόσωμος ήταν και ο Κολοκοτρώνης, αλλά κι αυτός φόβος και τρόμος των Τούρκων. Πήγε κάποτε κάποιος να δει από κοντά τον φοβερό πολέμαρχο. Περίμενε να δει κανένα θεριό, κάποιον γίγαντα. Μόλις τον είδε, είπε απορών: «αυτός είναι ο Κολοκοτρώνης;». Και είπε ο θυμόσοφος Γέρος του Μοριά το εξής νόστιμο: «Καλύτερα να μας ακούν, παρά να μας βλέπουν».

Όσο για το ξυλοκόπημα παραπέμπω σ’ έναν άλλο απροσκύνητο λιοντάρι της Επανάστασης, τον Μακρυγιάννη, που συνήθιζε να δέρνει ανηλεώς κάτι απολειφάδια της κακιάς ώρας.

Διαβάζω στα απομνημονεύματά του και αγαλλιώ:

«Αφού είμουνα εις την Αρκαδιά, άκουγα τον πρόβοδον των Αράπηδων, ντρεπόμουν να καθήσω με τις γυναίκες, με τρακόσιους άντρες διαλεχτούς οπούχα. Το λέγω του διοικητή της Αρκαδιάς, να του αφήσω έναν αξιωματικόν με πενήντα ανθρώπους και να πάγω με τους άλλους εις την ανάγκη της πατρίδας. Μ’ αποκρίνεται: “Δεν έχεις να πας πουθενά, ότι εγώ είμαι από κείνους που κατεβάζω κι ανεβάζω στρατηγούς”. Είταν ένας μπαρμπέρης, φίλος του αρχηγού Κολοκοτρώνη και του Πρωτοσύγκελου κι αλλουνών. Εγώ ‘λεγα να πάγω να σκοτωθώ με τους οχτρούς, αυτός γύρευε να μου γκρεμίσει τον βαθμό μου. Του μίλησα δι’ αυτό, του κακοφάνη. Είπε ενού ανηψιού του, οπούχε εις το ψωμί και γεμεκλίκια και μας τάκοψε. Πήγα και τον έπιασα και τόδωσα ένα ξύλο διά πεθαμόν, κι αν δεν πήδαγε από το παλεθύρι κάτου ο διοικητής, δεν ξέρω αν έμενε ζωντανός».

Το διαβάζεις και σου έρχεται να φωνάξεις: Δώσ’ του κι άλλη μια, για μας, του κοπρίτη....

Ο Μακρυγιάννης ήταν γνήσιος και βαθύτατα ορθόδοξος, «η ανδρεία του, η τόσο επιβλητική λεβεντιά του, η μέχρις αυτοθυσίας αγάπη του για την πατρίδα, την θρησκεία, την ηθική και την δικαιοσύνη, επήγαζαν και ενισχύονταν από την ζωντανή πίστη του στην πρόνοια του Θεού και από τις συχνές προσευχές του», γράφει ο μακαριστός Γέροντας Θεόκλητος ο Διονυσιάτης στο βιβλίο του για τον Μακρυγιάννη. (εκδ. «Ο Άθωνας», σελ. 10). Όμως όταν χρειαζόταν το ξυλοκόπημα, το έριχνε και «διά πεθαμόν» μάλιστα.

Οι Χριστιανοί, οι Ορθόδοξοι δεν είναι κότες, γι’ αυτό σ’ όλους τους αγώνες του Έθνους για ελευθερία ήταν στην πρώτη γραμμή. (Δέχεσαι προσβολές και ειρωνείες από τους ψευτοπροοδευτικούς του τύπου είσαι φασίστας, σκοταδιστής και λοιπά. Αν απαντήσεις δυναμικά ακούς την γνωστή επωδό: «Και το παίζεις και χριστιανός». «Αν δεν ήμουν δεν θα έμενα στα λόγια, θα σου είχα σπάσει το κεφάλι», όπως απάντησε σε ανάλογη περίπτωση, ευφυώς, αγαπητός φίλος και αδελφός).

Στο κείμενο του σχολικού βιβλίου, ο λαγόκαρδος Γραικύλος, ξεροκατάπιε από φόβο και αυτό ήταν «πράξη αντίστασης». Αυτό είναι το είδος αντίστασης που διδάσκει το υπουργείο παιδείας, διότι «έκαστος κρίνει τα πράγματα κατά το ίδιον νόσημα». Όταν σε κυβερνούν, εδώ και δεκαετίες, δουλοπρεπείς και υποταγμένοι στους ξένους Νενέκοι, τι περιμένεις;

Πηγή

Ένα βίντεο για την εκπαίδευση στην Ιαπωνία! - Një video për arsimin në Japoni!

Η προσφυγή των Βορειοηπειρωτών το 1934 στη Χάγη για το Σχολικό Ζήτημα

Η αλβανική κυβέρνηση τον Απρίλιο 1933, δια του άρθρου 206 του αλβανικού Συντάγματος, απαγόρευσε τελείως την λειτουργία όλων των ιδιωτικών σχολείων. Στα ιδιωτικά σχολεία η αλβανική κυβέρνηση συμπεριέλαβε και τα σχολεία της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας. Με αυτή την απόφαση η Αλβανία επιδίωκε να απαλλαγεί οριστικά ως κράτος από τη χρήση της ελληνικής γλώσσας στις περιοχές της Βορείου Ηπείρου.

Ως αντίδραση σε αυτή την πρόκληση του αλβανικού κράτους οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες, το Δεκέμβριο του 1933 ιδρύουν στο Αργυρόκαστρο τη «Νέα Φιλική Εταιρεία». Σκοπός της «Νέας Φιλικής Εταιρείας», ήταν να ενθαρρύνει την Εθνική Ελληνική Μειονότητα και να την προετοιμάσει για τους μελλοντικούς αγώνες κατά των Τιράνων και την εκ νέου αναγνώριση των διεθνώς αναγνωρισμένων σχολικών προνομίων της μειονότητας. Η οργάνωση αυτή λειτουργούσε τότε στα πρότυπα της «Φιλικής Εταιρείας». Με σύνεση, απόλυτη πειθαρχία και με άκρως μυστικότητα κατάφερε με τις τοπικές εκλογές να ελέγξει την τοπική εξουσία στην περιοχή της Ελληνικής Μειονότητας. Σε κάθε χωριό υπήρχε και ο τομεάρχης που είχε αναλάβει την οργάνωση των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών. Ιδρυτής και ηγέτης της «Νέας Φιλικής Εταιρείας» ήταν ο Βασίλειος Σαχίνης.

Στις 10 Σεπτεμβρίου 1933, οι τομεάρχες της «Νέας Φιλικής Εταιρείας» συγκεντρώνονται κάτω από πλήρη μυστικότητα στη Δερβιτσιάνη, όπου αποφάσισαν πως έως ότου η Κοινωνία των Εθνών επιληφθεί του σχολικού ζητήματος, ο αγώνας θα έπρεπε να συνεχιστεί. Έτσι αποφάσισαν την κήρυξη σχολικής απεργίας. Οι Έλληνες μαθητές στη Βόρειο Ήπειρο, μετά την απόφαση της «Νέας Φιλικής Εταιρείας», αρνούνται να προσέλθουν στα αλβανικά σχολεία και το καθεστώς των Τιράνων απαντά στην απεργία με διώξεις κατά των οργανωτών, με τρομοκρατία, συλλήψεις και εκτοπισμούς δασκάλων και με βασανιστήρια.

Στις 18 Σεπτεμβρίου 1933 άρχισε από τους Βορειοηπειρώτες, ο σταδιακός... Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ...