Απελευθέρωση της Κορυτσάς (22 Νοε 1940)

Μετά τη λήξη της πρώτης περιόδου του Ελληνοϊταλικού Πολέμου (13 Νοε. 1940) και την επιτυχή απόκρουση της ιταλικής εισβολής άρχισε η συνεχώς εντεινόμενη ελληνική αντεπίθεση για την απελευθέρωση των πόλεων της Βόρειας Ηπείρου.

Κατά την έναρξη της ελληνικής αντεπίθεσης εναντίον των Ιταλών στις 14 Νοεμβρίου 1940 το 65ο Σύνταγμα Πεζικού, ανήκε στη Χ Μεραρχία Πεζικού, η οποία υπό το Γ΄ Σώμα Στρατού συμμετείχε στην επιθετική ενέργεια προς Μοράβα – Κορυτσά. Στις 0630 της 14ης Νοεμβρίου, το 65ο Σύνταγμα  Πεζικού (μείον τάγμα), σε σύνδεσμο με τα τμήματα της ΙΧ Μεραρχίας που ενεργούσαν βορειότερα, επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στο βόρειο τομέα της Χ Μεραρχίας. Μέχρι τις 0800, κατέλαβε το χ. Βόζιγραδ εντός του βορειοηπειρωτικού εδάφους και μέχρι το μεσημέρι έφθασε μπροστά από το ύψ. 1259, όπου και καθηλώθηκε από τη σθεναρή αντίσταση των Ιταλών.

Τη νύκτα 14/15 Νοεμβρίου, το 65ο Σύνταγμα Πεζικού υπήχθη στη δύναμη του Αποσπάσματος, Συνταγματάρχη Μπεγέτη Ιωάννη, Διοικητή Πεζικού της ΙΧ Μεραρχίας. Το Απόσπασμα Μπεγέτη αποτελούσαν ως τότε τα Ι/53, Ι/65 και Ι/27 Τάγματα Πεζικού και ανήκε στην ΙΧ Μεραρχία, η οποία ενεργούσε αμέσως βορειότερα από τη Χ Μεραρχία. Το Απόσπασμα Μπεγέτη, τη βάση του οποίου αποτελούσε πλέον το 65ο Σύνταγμα Πεζικού, συνέχισε την επίθεση του το πρωί της 15ης Νοεμβρίου 1940. Μετά από σκληρό αγώνα κατέλαβε περίπου στις 1100 το ύψ. 1271 και τις απογευματινές ώρες το ύψ. 1259. Συνελήφθησαν αιχμάλωτοι 11 αξιωματικοί και 250 οπλίτες Ιταλοί και κυριεύθηκε άφθονο πολεμικό υλικό. Στις 16 Νοεμβρίου 1940 συνεχίστηκε η επίθεση από το Απόσπασμα Μπεγέτη και καταλήφθηκε το ορεινό συγκρότημα Χήπετς, το ύψ. 1500 και το χ. Ρέσνιτσε. Συνελήφθησαν αιχμάλωτοι 11 αξιωματικοί και 120 οπλίτες Ιταλοί ενώ κυριεύθηκε άφθονο πολεμικό υλικό. Την επομένη, 17 Νοεμβρίου, ολοκληρώθηκε η κατάληψη της κορυφογραμμής Πρόπας (ύψ. 1710) – ύψ. 1779 – Σβέτι Ατανάς (ύψ. 1700), μετά από σκληρούς αγώνες, κυρίως στο ύψ. 1779 όπου οι Ιταλοί εξαπέλυσαν επανειλημμένες αντεπιθέσεις, οι οποίες αποκρούσθηκαν. Στις 18 Νοεμβρίου, το Απόσπασμα Μπεγέτη επιτέθηκε από Πρόπας προς Ντάρζα για να διευκολύνει τον αγώνα της Χ Μεραρχίας και με προωθημένα τμήματα κατέλαβε το ύψ. Μπίγκλα (ύψ. 1435). Από το πρωί αυτής της ημέρας βρέθηκαν κάτω από τα πυρά πυροβολικού του αποσπάσματος, τόσο η οδός Ερσέκας – Κορυτσάς, όσο και το αεροδρόμιο Κορυτσάς.

Την επομένη, το Απόσπασμα Μπεγέτη συνέχισε την επίθεσή του στην κατεύθυνση Πρόπας – ύψ.  1720 για να διευκολύνει την προέλαση της Χ Μεραρχίας και κατέλαβε τις απογευματινές ώρες, μετά από σκληρό αγώνα, το δασώδες ύψωμα, δύο χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Ντάρζας. Συνελήφθησαν αιχμάλωτοι 2 αξιωματικοί και 18 οπλίτες Ιταλοί.

Στις 20 Νοεμβρίου, δεν έγινε καμιά σοβαρή επιθετική ενέργεια λόγω πυκνής ομίχλης. Την επομένη, παρά τις συνεχιζόμενες δυσμενείς καιρικές συνθήκες, το Απόσπασμα συνέχισε την πίεσή του προς τη διάβαση της Ντάρζας για υποβοήθηση της προσπάθειας της Χ ΜΠ, η οποία μέχρι το απόγευμα κατέλαβε το ύψ. Λότο, καθώς και το ύψωμα 1.000 μ. νότια του υψ. 1435 (Μπίγκλα) και το ύψωμα 2.000 μέτρα δυτικά του Σβέτι Ατανάς (1700). Στις 22 Νοεμβρίου, το Απόσπασμα Μπεγέτη συνέχισε την επίθεσή του και κατέλαβε τα υψώματα νότια του χ. Ντρενόβου και το ύψ. 1405 ενώ προώθησε και αναγνωρίσεις προς την Κορυτσά. Στις 1500 κατέλαβε το χ. Μπόριγια και στις 1745 το Ι/53 Τάγμα Πεζικού με λόχο του Ι/27 Τάγματος Πεζικού εισήλθαν στην Κορυτσά χωρίς αντίσταση, μέσα σε μεγάλο ενθουσιασμό του ελληνικού πληθυσμού.

Το Απόσπασμα του Συνταγματάρχη Μπεγέτη Ιωάννη, του οποίου τη βάση αποτε­λούσε το 65ο Σύνταγμα Πεζικού συντέλεσε αποφασιστικά στη διάσπαση της αμυντικής τοποθεσίας στο όρος Μοράβα και είχε ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση της Κορυτσάς.

Κοινή επιτροπή Αλβανίας Ελλάδας για την αναθεώρηση των σχολικών βιβλίων

Η Αλβανία και η Ελλάδα αποφάσισαν την επανενεργοποίηση της κοινής επιτροπής για την αναθεώρηση των σχολικών βιβλίων στον τομέα της ιστορίας, της γεωγραφίας, του πολιτισμού και της οικονομίας, με βάση τις αρχές της UNESCO και του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Σε κοινή συνέντευξη Τύπου οι δύο υπουργοί Παιδείας, Λιντίτα Νικόλα και Ανδρέας Λοβέρδος τόνισαν τη σημασία της αναθεώρησης των εγχειρδίων.

Η κυρία Νικόλα είπε ότι "για πρώτη φορά τα παιδιά στα ελληνικά μειονοτικά σχολεία στην Αλβανία, εφοδιάστηκαν με τα σχολικά βιβλία στην ελληνική γλώσσα πριν από την έναρξη του σχολικού έτους. Η ελληνική γλώσσα είναι επίσης μέρος των εξετάσεων, στα πλαίσια των δικαιωμάτων της μειονότητας ενώ ο προϋπολογισμός του 2015 προβλέπει, έργα και επενδύσεις σε σχολεία όπου οι μαθητές σπουδάζουν ελληνικά".

Η κυρία Νικόλα, δήλωσε ότι η Αλβανία έχει μια θετική εικόνα διεθνώς, ως μία από τις χώρες που πληρούν τα διεθνή πρότυπα όσον αφορά τα δικαιώματα των μειονοτήτων, και αυτό - όπως είπε - αποδεικνύεται και σε διεθνείς αναφορές.

Ο κ. Λοβέρδος τόνισε ότι "τα παιδιά της εθνικής ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία θα πρέπει να έχουν την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση και εμείς θα κάνουμε το καθήκον μας". Πρόσθεσε δε ότι ελπίζει ότι όλα θα πάνε καλά και ότι οποιαδήποτε απόφαση της μικτής επιτροπής θα λαμβάνεται με συναίνεση.

Η Αλβανίδα υπουργός δήλωσε ότι "η αλβανική κοινότητα στην Ελλάδα και η ελληνική μειονότητα στην Αλβανία αποτελούν γέφυρα συνεργασίας μεταξύ των χωρών μας, και ιδίως η συνεργασία στους τομείς της εκπαίδευσης και του αθλητισμού, παγιώνει αυτές τις γέφυρες".

Ο κ. Λοβέρδος είπε ότι μεταξύ της Αλβανίας και της Ελλάδας, υπάρχει ένα πολύ καλό πολιτικό πλαίσιο. Κάλεσε την κυρία Νικόλα να επισκεφτεί τον Ιανουάριο την Αθήνα, και είπε ότι θα συζητήσουμε σημαντικά θέματα και την έγκριση των προτάσεων για τα κείμενα που η αλβανική πλευρά έχει θέση.

Και οι δύο υπουργοί επισήμαναν ότι η συναίνεση θα είναι στο επίκεντρο στα πλαίσια της αναθεώρησης των σχολικών βιβλίων.

Dorothy King για την Μακεδονία τους μακεδόνες και τους Σκοπιανούς - Dorothy King mbi Maqdoninë, Makedonasit dhe sllavët e FYROM ! - Dorothy King about Macedonia & Ancient Macedonians and FYROM

Προκάλεσαν και στη Γένοβα οι Αλβανοί -Εβγαλαν ξανά σημαίες της «Μεγάλης Αλβανίας» [εικόνες & βίντεο]

Περισσότεροι από 20.000 Αλβανοί βρέθηκαν στο στάδιο «Λουίτζι Φεράρις» της Γένοβας για τη φιλική αναμέτρηση της Ιταλίας με την Αλβανία, ωστόσο οι διαθέσεις τους κάθε άλλο παρά φιλικές ήταν. Τρεις φορές διέκοψαν τον αγώνα, εμφάνισαν ξανά σημαίες της «Μεγάλης Αλβανίας», με τους παίκτες της ομάδας τους να τους αγκαλιάζουν και να τους φιλούν.

Η ισχυρή αστυνομική δύναμη που υπήρχε από νωρίς το μεσημέρι έξω από το γήπεδο δεν δυσκόλεψε τους Αλβανούς οπαδούς να προκαλέσουν ξανά, λίγες μόνο εβδομάδες μετά το επεισόδιο στη Σερβία. Αυτή τη φορά δεν υπήρχε κάποιο... ελικοπτεράκι, αλλά με την παρουσία τους κατάφεραν να μεταφέρουν τα δικά τους μηνύματα, προκαλώντας ξανά.

Οι οπαδοί των Αλβανών σήκωσαν ξανά σημαίες της «Μεγάλης Αλβανίας», εκτόξευσαν καπνογόνα στον αγωνιστικό χώρο και εισέβαλαν σε αυτόν τρεις φορές, αγκαλιάζοντας τους παίκτες τους. Από την πλευρά τους, οι ποδοσφαιριστές του Τζιάνι Ντε Μπιάσι, και συγκεκριμένα ο αρχηγός Τσάνα αλλά και ο Λίλα (που αγωνίζεται στον ΠΑΣ Γιάννινα) αγκάλιασαν και φίλησαν σαν ήρωες τους οπαδούς, προστατεύοντάς τους μάλιστα από τους άνδρες ασφαλείας του γηπέδου.

Κάποια από τα πανό αναφέρονταν στα όσα συνέβησαν στη Σερβία, ενώ κάποια άλλα είχαν ως στόχο τον Μισέλ Πλατινί, τον οποίο χαρακτήριζαν «ιδιοκτησία της Gazprom».

Το μισό γήπεδο και παραπάνω, στο οποίο είχαν πάρει τις θέσεις τους οι περίπου 20.000 Αλβανοί οπαδοί, ήταν γεμάτο πανό με μηνύματα εθνικιστικού περιεχομένου.

Πηγή: Προκάλεσαν και στη Γένοβα οι Αλβανοί -Εβγαλαν ξανά σημαίες της «Μεγάλης Αλβανίας» [εικόνες & βίντεο] | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/179058/prokalesan-kai-sti-genova-oi-alvanoi-evgalan-xana-simaies-tis-megalis-alvanias-eikones#ixzz3JYXAcSyq

O μεγαλοϊδεατισμός στα Βαλκάνια - Mega-ideatizmi në Ballkan

O μεγαλοϊδεατισμός στα Βαλκάνια είναι μια παλιά και μάλλον βαριά ασθένεια που υποτροπίασε στο ποδοσφαιρικό παιχνίδι ανάμεσα στη Σερβία και την Αλβανία, όπου εμφανίσθηκε η «σημαία» της λεγόμενης Μεγάλης Αλβανίας. Σε αυτή την υποτιθέμενη σημαία η γειτονική μας χώρα φθάνει μέχρι τη Θεσπρωτία. Όσον αφορά στις διεκδικήσεις σε βάρος της χώρας μας αυτές δεν προκύπτουν μόνο από το «θέμα των Τσάμηδων», αλλά και από την προσπάθεια να παρουσιάσουν τους Αρβανίτες της Ελλάδας ως μειονότητα με αλβανική εθνική συνείδηση. Ποιοι είναι όμως οι Αρβανίτες; Για να απαντήσουμε στο θέμα αυτό πρέπει να επιστρέψουμε στον 11ο αιώνα. Τότε οι Αρβανίτες πρωτοεμφανίζονται στις βυζαντινές πηγές από τον Μιχαήλ Ατταλειάτη και αργότερα ως Αρβανίτες από το Άρβανον (περιοχή της Βορείου Ηπείρου) στο βιβλίο της Άννας Κομνηνής «Αλεξιάδα». Τον 13ο αιώνα ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων της Αλβανίας ζει στις πεδιάδες και στις ακτές, μαζί με Έλληνες και Λατίνους. Όταν οι Φράγκοι κατέλαβαν τις ακτές, αρκετοί απ’ αυτούς τους χωρικούς απωθήθηκαν στις ορεινές περιοχές της χώρας όπου διατηρούνταν ισχυρές παραδοσιακές κοινότητες. Η δημιουργία του Δεσποτάτου της Ηπείρου και η συμπαράταξη των ορεσίβιων Αλβανών στις συγκρούσεις εναντίον Σλάβων και Βενετών επιβεβαιώνει τις στενές σχέσεις των πρώτων με το ελληνικό στοιχείο. Οι Αλβανοί φύλαρχοι ανταμείφθηκαν για τις πολεμικές τους υπηρεσίες στον βυζαντινό αυτοκράτορα με απονομή τίτλων και απόδοση εκτεταμένων περιοχών. Με αυτό τον τρόπο όμως, από παραδοσιακοί αρχηγοί φατριών μεταλλάχθηκαν σε άρχοντες οι οποίοι στις σχέσεις με τους «ανθρώπους» τους, αψηφούσαν το πατροπαράδοτο εθιμικό δίκαιο και την αρχή της ισονομίας. Προσπαθώντας να ξεφύγουν από το νέο αυτό γαιοκτητικό καθεστώς των αρχόντων και αποκτώντας σιγά-σιγά νομαδικές συνήθειες (αφού οι άρχοντες άρπαζαν τη γη τους), πολλοί Ηπειρώτες και Αλβανοί άρχισαν να μετακινούνται προς τον ελλαδικό χώρο, συντασσόμενοι γύρω από τους αρχηγούς των φατριών τους, οι οποίοι για τον έναν ή τον άλλο λόγο δεν είχαν κατορθώσει να αποκτήσουν τον τίτλο του άρχοντα-γαιοκτήμονα. Οι φατρίες αυτές ήταν πιστές στην Ορθοδοξία χαράσσοντας ακόμη μια διαχωριστική γραμμή με τους άρχοντες, κυρίως των παράκτιων περιοχών, οι οποίοι πρόθυμα ασπάστηκαν το καθολικό δόγμα. Αρχικός τόπος εγκατάστασής τους ήταν η Θεσσαλία. Αργότερα, η οθωμανική εισβολή στην Αλβανία και στη βόρεια και κεντρική Ελλάδα προκάλεσε νέα κύματα καθόδου προς τον νότο. Σχεδόν όλες αυτές οι φατρίες τάχθηκαν κατά καιρούς στη στρατιωτική υπηρεσία των Καταλανών, των Βενετών και των Παλαιολόγων. Στις πηγές ωστόσο, η επωνυμία Αρβανίτης (Αρναβούτ) κατέληξε να σημαίνει τον μισθοφόρο πολεμιστή από τα Βαλκάνια ανεξάρτητα από την εθνική του καταγωγή. Η ανάμειξη των Αρβανιτών με τους πολυπληθέστερους ελληνικούς πληθυσμούς είχε ως αποτέλεσμα με το πέρασμα των αιώνων, το μεγαλύτερο μέρος τους να αφομοιωθεί πλήρως γενετικά και πολιτισμικά. Κάποιοι ελάχιστοι πληθυσμοί διατηρήθηκαν με ενδογαμίες κυρίως σε απομονωμένα χωριά. Αυτοί διατήρησαν τα έθιμα και το γλωσσικό ιδίωμα που προέρχεται από την αλβανική γλώσσα με μεγάλες επιρροές από τρεις γλώσσες. Την ελληνική, τα σλάβικα και τα λατινικά. Πάντως, έχει παρατηρηθεί πως σε πολλά μέρη εγκατάστασής τους, οι Αρβανίτες μετέδωσαν τη γλώσσα τους και στους ελληνόφωνους κατοίκους της περιοχής για τις καθημερινές συνδιαλλαγές τους. Το κοινό θρησκευτικό δόγμα, η κοινή καταγωγή (όσον αφορά στους Ηπειρώτες) και η όσμωση τόσων αιώνων με το ελληνικό στοιχείο κατέστησε τους Αρβανίτες «πιο Έλληνες από τους Έλληνες». Φυσικό επακόλουθο λοιπόν ήταν η ταύτιση με τους αγώνες του ελληνικού έθνους (Ελληνική Επανάσταση, Μακεδονικός Αγώνας, Βαλκανικοί πόλεμοι). Η ελληνικότητα τους δεν αμφισβητήθηκε ποτέ. Κατά τη διάρκεια αυτών των αγώνων μάλιστα, ήρθαν αντιμέτωποι με μουσουλμάνους Αλβανούς, τους λεγόμενους «Τουρκαλβανούς». Αμέσως μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία ωστόσο, οι κυβερνήσεις της γείτονος έθεσαν «αρβανίτικο» θέμα. Τη δεκαετία του ΄90 ο Σαλί Μπερίσα δήλωσε ότι οι Αρβανίτες είναι αλβανική μειονότητα στην Ελλάδα. Οι οργισμένες αντιδράσεις των τελευταίων ήταν μια ηχηρή απάντηση στον νεόκοπο αυτό μεγαλοϊδεατισμό.

Mega-ideatizmi në Ballkan është një sëmundje e vjetër por dhe e rëndë e cila degjeneroi në ndeshjen ndërmjet Serbisë dhe Shqipërisë, ku u shfaq dhe “flamuri i të ashtuquajturës Shqipëri e Madhe. Në këtë flamur të supozuar fqinji i Greqisë, Shqipëria arrin deri në Thesproti. Përsa iu përket pretendimeve në kurriz të Greqisë ato nuk rrjedhojnë vetëm në saj të “çështjes Çame”, por dhe nga përpjekja për të paraqitur Arvanitët e Greqisë si njëminoritet me ndrëgjegjie kombëtare shqiptare. Por çfarë janë Arvanitët? Që ti përgjigjemi kësaj çështjeje duhet të kthehemi në shek e 11-të. Atëhere Arvanitët shfaqen për herë të parë në burimet bizantine nga Mihail Ataliati dhe më vonë si Arvanitë nga Arvanon ( zonë e Epirit të Veriut) në librin e Ana Komninisë “Aleksiada”. Në shek e 13-të një pjesë e madhe e banorëve të Shqipërisë jeton në fushat dhe në bregdetet së bashku me Grekët dhe Latinës. Kur frangët pushtuan bregdetin, mjaft prej këtyre banorëve të fshatrave depërtuan në zonat malore të vendit ku dhe rueshin komunitetet e forta tradicionale. Krijimi i Dhespotatit të Epirit dhe i rënditjes së Shqiptarëve malësorë në përplasjet kundër Sllavëve dhe Venetikasve vërteton dhe marrdhëniet e ngushta të të parëve me elementin helen. Udhëheqësit Shqiptarë për shërbimet e tyre luftarake tek perandori bizantin me ndarjen e titujve dhe dhënien në dorëzim të zonave të mëdha. Por në këtë mënyrë, nga udhëheqës tradicionalë familjesh u shndërruan në udhëheqës  të cilët në marrdhëniet me “njerëzit” e tyre, anashkalonin të drejtën tradicionale të dorëzuar nga të parët dhe principin e trajtimit të barabartë. Duke u përpjekur të rrëshqasin nga ky pushtet i ri i pronarit  dhe duke fituar ngadalë-ngadalë zakone nomade (pasi këta feudalë rrëmbenin tokën e tyre) shumë Epirotë dhe Shqiptarë filluan të lëvizin drejt ambjentit helen, duke u rënditur rreth udhëheqësve të vatrave të tyre, të cilët për një ose tjetër arsye nuk ja kishin dalë mbanë që të marrin titullin e pronarit-feudal. Këto vatra ishin besimtare në Orthodhoksi duke vijëzuar akoma dhe vijat ndarëse me feudalët, kryesisht të zonave bregdetare të cilët me kënaqësi pranuan dogmën katolike. Vend kryesor i instalimit të tyre ishte Thessalia. Më vonë, pushtimi osman në Shqipëri dhe në veri dhe Greqinë qëndrore shkakëtoi të tjera dallgë zbritjeje për në jug. Pothuajse të gjitha këto vatra u vendosën kohë pas kohësh në shërbimin ushtarak të Katalanëve, Venecianëve dhe Paleologëve. Në burimet ndërkaq, mbiemri Arvanit (Arnavut) përfundoi të ketë kuptimin e një luftëtari mercenar nga Ballkani pavarësisht nga prejardhja e tij kombëtare. Ngatërrimi i Arvanitëve me popullata të shumta në numër greke kishte si rezultat me kalimin e shekujve pjesa më e madhe e tyre të asimilohet plotësisht si nga ana gjenetike po ashtu dhe nga ana kulturore. Disa pakica të vogla u rojtën kryesisht me martesa të brendshme kryesisht në fshatra të izoluara. Këta mbrojtën zakonet dhe dialektin gjuhor që vjen nga gjuha shqiper me ndikime të mëdha nga të treja gjuhët. Atë greke, sllave dhe latine. Mgjth atë, është vënë re se në shumë vende të instalimit të tyre, Arvanitët transmetuan gjuhën e tyre dhe tek popullatat grekëfolëse të zonës me marrdhënien e tyr të përditëshme. Besimi i tyre i përbashkët, prejardhja e tyre e përbashkët  (përsa ju përket Epirotëve)  dhe frymëmarrja e përbashkët e kaq shekujve me elementin grek i bëri Arvanitët “më Grekë se Grekët”. Rrjedhim natyral pra ishte përputhja me betejat e kombit helen (Kryengritja Greke, beteja Maqedonase, Lufta Ballkanike). Fakti i të qënurit ata Helenë nuk u vendos kurrë në diskutim apo në dyshim. Gjatë këtyre betejav, bile, erdhën prëballë dhe me Shqiptarët Myslymanë, të quajturit “Turkoshqiptarë”. Menjëherë pas rënies së komunizmit në Shqipëri, ndërkaq, qeveritë e vëndit fqinj ngritën çështje “arvanite”. Gjatë dhjetëvjeçarit të ’90 Sali Berisha deklaroi se Arvanitët janë minoritet shqiptar në Greqi. Reagimi i ashpër i këtyre të fundit kundrejt tij ishte një përgjigje e fortë kundër këtij  megaloideatizmi të ri të tej lodhur.

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας: η αμαρτία στην Ελλάδα θα φέρει δεινά.

Η Ελλάδα κοιμάται στην αμαρτία, όπως τα ζώα στην κοπριά τους!
Η χάρις του Κυρίου έχει φύγει από την Ελλάδα κι η Παναγιά μας οδεύει μακριά μας!
Τα δεινά έρχονται και όχι αργά-αργά! Έρχονται καλπάζοντας! Επισκέπτρια της μονής στην Αριζόνα μεταφέρει τα λόγια του.Διηγείται και δύο θαυμαστά περιστατικά.