Κακόγουστο παιγνίδι της ηγετικής ομάδας ΟΜΟΝΟΙΑ-ΚΕΑΔ σε βάρος της μειονότητας και των ελληνοαλβανικών σχέσεων. - Loja e keqe e lidershipit të OMONIA-PBDNJ-së në kurriz të minoritetit e të marrëdhënieve Shqipëri-Greqi

 

Του Παναγιώτη Μπάρκα  Στο δεύτερο μισό του Αυγούστου, στη Χιμάρα, μεταξύ των άλλων, ιθύνοντες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ-ΚΕΑΔ οργάνωσαν διαμαρτυρίες με σημείο αναφοράς τα προβλήματα σε σχέση  με τις ιδιοκτησίες και τις ακίνητες περιουσίες των Χιμαριωτών. Δε θέλω να αμφισβητήσω ότι τα προβλήματα αυτά στη Χιμάρα είναι πολύ έντονα σε σχέση με κάθε άλλο τμήμα της χώρας. Θίγουν κυρίως τους αυτόχθονες Χιμαριώτες υπό την ευρύτερη γεωγραφική έννοια από την πόλη της Χιμάρας. Επίσης, η παραβίαση των δικαιωμάτων επί του περιουσιακού τυχαίνουν ιδιαίτερης ευαισθησίας, όταν πρόκειται για άτομα ελληνικής εθνικότητας.   Αναμφίβολα, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί σε κανέναν το δικαίωμα διαμαρτυρίας, ως ένα δημοκρατικό μέσο για την επίλυση του προβλήματος. Απεναντίας! Όμως, οι διαμαρτυρίες και οι στάσεις σ΄αυτές μπορεί να κριθούν, μάλιστα και να καταδικαστούν όταν επικαλούνται ένα θεμελιώδες δικαίωμα αλλά, ή χρησιμοποιείται για να εκφέρουν στάσεις σε αντίθεση με τη βούληση της εθνικής ελληνικής μειονότητας, την ηθική, κοινωνική, πολιτιστική, πολιτική και εθνική ακεραιότητά της, (όπως ήταν η δήλωση της ηγετικής αυτής ομάδας ότι η Ελλάδα και η Κύπρος δε θα επιτρέψουν την ένταξη της Αλβανίας στην Ε. Ένωση, ή την άσκηση βίας πρόσφατα για την παρεμπόδιση της σύσκεψης του δημοτικού συμβουλίου της Χιμάρας), Ή, για να καλυφτούν οι πραγματικοί ένοχοι του μακελειού παραβιάσεων των περιουσιακών δικαιωμάτων στη Χιμάρα, ή για να δημιουργηθούν αποπροσανατολιστικές καταστάσεις που θα τηρήσουν ζωντανό και σε δράση το κλίμα των καταχρήσεων και παραβιάσεων και στο μέλλον. (Μαρτυρεί γι΄αυτό και το γεγονός  ότι ο δήμαρχος Γκόρος, παρά το ότι βρίσκεται υπό εκστρατεία επιθέσεων της ΟΜΟΝΟΙΑΣ-ΚΕΑΔ, δεν καταγγέλλει τις βαριές παραβάσεις των προκατόχων του!!)   Ή, για πολιτικούς λόγους, που σημαίνει προσπάθεια ανόδου των πεσμένων πολιτικών μετοχών του πολιτικού παράγοντα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ-ΚΕΑΔ. Τονίζουμε λοιπόν ότι, θα ήταν λάθος να σκεφτεί κανείς ότι στη Χιμάρα δεν υπάρχουν περιουσιακά προβλήματα, μάλιστα με βαθύτερες σκοπιμότητες και υστεροβουλίες. Τόσο το χειρότερο, θα ήταν λάθος να δετείς ότι σ΄αυτές τις υστεροβουλίες και σκοπιμότητες, τα συμφέροντα των εγκληματικών ομάδων και του μαύρου χρήματος δε χαίρουν τη στήριξη της πολιτικής και τμημάτων του κράτους. Θα ήσουν κοντόφθαλμος αν δεν έβλεπες ότι οι ενέργειες αυτές, δημοσίως ή μη, νομιμοποιούνται εξ ονόματος του ανθελληνικού εθνικισμού.  Στην προκειμένη όμως περίπτωση φαίνεται ότι πρόκειται για ενέργειες που προσβλέπουν περισσότερο στην πολιτική επιβίωση της ηγετικής ομάδας ΟΜΟΝΟΙΑ-ΚΕΑΔ. Καθετί φαίνεται ότι έχει αφετηρία σε έναν πολιτικό θυμό της ηγετικής αυτής ομάδας προς τον πρωθυπουργό Ράμα, ο οποίος, στις γνωστές πιέσεις της ηγεσίας αυτής  για την αύξηση χωρίς αντίκρισμα των ποσοστών συμμετοχής της στο ταψί της εξουσίας, απάντησε με ολοκληρωτική εξαίρεση από αυτό το ταψί. (Για να είμαστε περισσότερο αντικειμενικοί, εκτός αυτού, ο Ράμα έλαβε μια τέτοια απόφαση και για να δείξει πυγμή προς την Αθήνα, μπερδεύοντας άστοχα αυτά τα δύο πράγματα).  Όπως όμως και να έχουν τα πράγματα, η αποχώρηση της ηγεσίας αυτής από την 15-χρονη συμμετοχή στην πίτα της εξουσίας είναι σαν η μπουκιά του Μιγκένι. (δλδ που δεν καταπίνεται εύκολα). Η επιλογή της Χιμάρας ως μέσο για την επίτευξη του σκοπού αυτού, αφορά την κατάχρηση των ιστορικών και παρουσών ευαισθησιών της Χιμάρας στην Ελλάδα και πιο πέρα. Λοιπόν, για να παρασύρουν στο σκοπό τους διάφορους ελληνικούς κύκλους  και γιατί όχι και την επίσημη ελληνική πολιτική. (Είναι γεγονός ότι η κοινότητα της εθνικής ελληνικής μειονότητας στους Δήμους Φοινίκης και Δρόπολης ή Δελβίνου, Αγ. Σαράντα κλπ, αντιμετωπίζει περιουσιακά προβλήματα και προβλήματα δημογραφικής και οικονομικής αλλοίωσης της ταυτότητάς της  πολλές φορές εντονότερα απ΄ ό, τι στη Χιμαρα. Όμως η ηγεσία  της ΟΜΟΝΟΙΑΣ-ΚΕΑΔ αποφεύγει την πραγματικότητα αυτή διότι δεν παράγει ελληνικές ευαισθησίες όσο η Χιμάρα) . Στο πλαίσιο αυτό, η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ-ΚΕΑΔ θα πρέπει καταρχήν να διαμαρτυρηθεί εναντίον της, λόγω του ότι ο Μπολάνος για 8 χρόνια δήμαρχος Χιμάρας και πρόεδρος ΟΜΟΝΟΙΑΣ δεν κατέβαλε καμιά προσπάθεια για την επιστροφή των περιουσιών στους Χιμαριώτες. Η ηγεσία αυτή, πριν κατηγορήσει το Ράμα  για πολιτική αλλοίωσης της Χιμάρας, θα πρέπει να πει την αλήθεια που τόσο καλά γνωρίζει, σχετικά με τη δήλωση του πρωθυπουργού ότι επί Μπερίσια τα ξεφτέρια του υφάρπαξαν στο Μπρεγκντέτ πάνω από 50 000 εκτάρια γης, η πλειοψηφία της οποίας στην περιοχή της Χιμάρας.    Επίσης, νομίζω ότι δεν πρόκειται απλώς γι΄ αυτή την αντινομία της Ηγεσίας αυτής στη διεκδίκηση αποκατάστασης δικαιοσύνης όσον αφορά τους νόμιμους ιδιοκτήτες στη Χιμάρα, που καθορίζει εξαρχής και την αποτυχία στον διακηρυγμένο στόχο της.  Υπάρχει και ένας επιπλέον λόγος. Τα πολιτικά πρόσωπα επικεφαλής του «κινήματος» αυτού προέρχονται από ένα αμφίβολο παρελθόν, το οποίο το αλβανικό κράτος (και το ελληνικό) το γνωρίζει. Τα άτομα αυτά συνεχίζουν να πράττουν ποινικά αδικήματα διαφορετικού μεγέθους, αλλά ο νόμος δεν δρα. (Κατά την παρεμπόδιση της σύσκεψης του δημοτικού συμβουλίου της Χιμάρας, φάνηκε ξεκάθαρα ότι οι υποστηρικτές τους περίμεναν με αγωνία να υπάρξουν συλλήψεις, για να κηρύξουν ήρωες τους συλληφθέντες, αλλά δε συνέβη !!!)  Επίσης  και  τις περιουσίες τους στη Χιμάρα ή αλλού  δεν τις αγγίζει κανείς (και καλώς κάνουν), αλλά κατά περίεργο τρόπο  αυτές αυξαίνουν και ανθούν, όταν την ίδια στιγμή οι κτήτορές τους μιλούν για κρατικό πογκρόμ εναντίον των Χιμαριωτών.  Υπό την οπτική αυτή γωνία προσβάλλει την πολιτιστική και κοινωνική ακεραιότητα της κοινότητας των Χιμαριωτών και της εθνικής ελληνικής μειονότητας, η συμπεριφορά της ηγεσίας αυτής και των ελάχιστων οπαδών της στην παρεμπόδιση της σύσκεψης του δημοτικού συμβουλίου την προηγούμενη βδομάδα. Σε περίπτωση που οι ιθύνοντες του δημοτικού συμβουλίου  δεν επέτρεψαν την ελεύθερη παρουσία της κοινότητας στη σύσκεψη, αυτό είναι λάθος. Όμως, είναι ασυγχώρητο η χρήση σωματικής και στοματικής βίας για την παρεμπόδιση της σύσκεψης ενός επίσημου θεσμού. Από την άλλη πλευρά πρόκειται για το πολεοδομικό σχέδιο όλου του δήμου της Χιμάρας αποτελούμενο από 25 μονάδες και όχι του τμήματος που αποτελούν οι Έλληνες. Το πολεοδομικό σχέδιο είναι γνωστό ότι αποτελεί το βασικό εργαλείο για την ρυθμισμένη ανάπτυξη του συνόλου του δήμου  και δεν αποτελεί σχέδιο ανάπλασης μιας συγκεκριμένης περιοχής που μπορεί να θίξει συγκεκριμένα συμφέροντα. Το πολεοδομικό σχέδιο ποτέ δεν αρνείται και δεν εμποδίζει την επίλυση των περιουσιακών προβλημάτων. Το αντίθετο όμως εμποδίζει πραχτικά την ανάπτυξη του δήμου και επιτρέπει περιθώρια για καταχρήσεις.      Ταυτοχρόνως, τη μελέτη για το πολεοδομικό σχέδιο της Χιμάρας έχει εκπονίσει μια ελληνική εταιρία και, ούτε κατά τη διαδικασία της μελέτης, ούτε μετά από τη δημοσίευσή της, ούτε μετά την ανακοίνωση του σχεδίου στις ενδιαφερόμενες πλευρές, δεν παρουσιάστηκαν παράπονα, παρατηρήσεις, προτάσεις.  Τότε γιατί περίμεναν την ημέρα της ψήφισης από το δημοτικό συμβούλιο για να αντιδράσουν με τον τρόπο αυτό, διόλου πολιτισμένου, κοινωνικού, αλλά πολύ προκλητικό;!       Στο πλαίσιο αυτό συμφερόντων θα πρέπει να  κριθεί και η στάση της ηγεσίας  αυτής ότι θα επηρεάσει την Ελλάδα και την Κύπρο για να εμποδίσουν την ένταξη της Αλβανίας στην Ε. Ε.   Αυτή δεν αποτελεί θέση που εκφράζει την πολιτική βούληση της εθνικής ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία και πιστεύω ούτε της Αθήνας και Λευκωσίας. Η εθνική ελληνική μειονότητα στην Αλβανία, και όταν της σκότωναν τα παιδιά στα σύνορα, και όταν της παραβιάζονταν βίαια τα εκπαιδευτικά και θρησκευτικά δικαιώματα, και όταν καταπατιόνταν τα περιουσιακά και αστικά δικαιώματα, ποτέ δεν ήταν και ούτε είναι κατά της ευρωατλαντικής ένταξης της χώρας και του κράτους όπου ζει. Μάλιστα, η ιστορία γεγονότων και τα ντοκουμέντα μιλούν για το αντίθετο. Ότι από το 1991, ήταν ο εμπνευστής αυτής της πορείας για την Αλβανία και τη στάση αυτή υπαγορεύει στην εθνική ελληνική μειονότητα, ο δυτικός της πολιτισμός και η πεποίθηση ότι μόνο στην ευρωπαϊκή οικογένεια, (τμήμα της οποίας είναι στην πράξη η εθνική ελληνική μειονότητα, ως η πρωτοποριακή ένταξη της Αλβανίας) η εθνική ελληνική μειονότητα θα χαίρει πλήρως και με αξιοπρέπεια όλων των δικαιωμάτων της.  Η ηγεσία αυτή θα πρέπει να κατανοήσει ότι, άλλο πράγμα είναι οι υποχρεώσεις που θέτουν οι θεσμοί της Ε.Ε προς το αλβανικό κράτος για τον σεβασμό των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων, ως όρο για την ενταξιακή της πορεία στην Ε.Ε και εντελώς άλλο πράγμα είναι η τοποθέτηση της εθνικής ελληνικής μειονότητας ότι θα εμποδίσει την ενταξιακή πορεία της στο όνομα των δικαιωμάτων της.  Καταδικασθαία είναι επίσης  και η προσπάθεια αυτής της ηγεσίας, η οποία για λόγους πολιτικής της επιβίωσης, πράττει το αντίθετο της φυσιολογικής αποστολής της.  Χάνοντας η ηγεσία αυτή κάθε είδος στήριξης του εκλογικού της σώματος, απαιτεί τώρα να επιβληθεί σ΄αυτό με εισαγόμενο κύρος, το οποίο επιδιώκει να κερδίσει αναλαμβάνοντας ρόλο υπερασπιστή των συμφερόντων της Ελλάδας με την Αλβανία. (Καταχράστηκε αρκετά τις ανθελληνικές και προτουρκικές θέσεις του Ράμα καθώς και το υποτιθέμενο θέμα των τσάμιδων).  Ένας τέτοιος ρόλος είναι διπλά επιζήμιος, τόσο για τις ελληνοαλβανικές σχέσεις, όσο και για την ίδια την μειονότητα. Ο ρόλος της  μειονότητας  δεν είναι εκείνος της αρνητικής επίδρασης στις σχέσεις αυτές, αλλά είναι υπέρ της θετικής επίδρασης, των ειρηνικών σχέσεων, των σχέσεων συνεργασίας και σε ευρωπαϊκό πνεύμα. Από την άλλη πλευρά, η προσπάθεια της ηγεσίας αυτής, η οποία για να δικαιολογήσει το κλίμα αντιπαλότητας μεταξύ των δύο χωρών, επιδιώκει να επιδεινώσει τις σχέσεις της εθνικής ελληνικής μειονότητας  με την κυβέρνηση της χώρας της, είναι προσπάθειες λανθασμένες και επιζήμιες. Η μειονότητα, ανεξαρτήτως  της εθνικής ελληνικής ταυτότητας αποτελεί μια ξεχωριστή οντότητα, που ζει στην Αλβανία και διατηρεί τις γνωστές σχέσεις με το μητρικό έθνος. Υπό την οπτική αυτή γωνία οι σχέσεις της με το κράτος στο οποίο ζει διατηρούν μια διπλή διάσταση, αλλά ποτέ ταυτισμένη πλήρως με εκείνη που το έθνος κορμός έχει με το αλβανικό κράτος, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για αρνητικές σχέσεις μεταξύ τους. ΤΕΛΟΣ Του Παναγιώτη Μπάρκα Αργυρόκαστρο 27.08.2017

Nga Panajot Barka Në gjysmën e dytë të gushtit në Himarë, midis të tjerësh, drejtues të OMONIA – PBDNJ-së  organizuan protesta me pikë referimi problemet e pronësisë dhe të pasurive të patundshme të himarioteve. Nuk dua kursesi të vë në dyshim se këto probleme në Himarë janë më shumë evidente se në çdo pjesë tjetër të vendit. Ato kanë prekur sidomos himariotet autoktonë, me kuptimin gjeografik më të gjerë se qyteti i Himarës. Po ashtu, shkeljet e të drejtave pronësore fitojnë një sensibilitet më të madhë kur bëhet fjalë për banorët me përkatësi etnike greke. Nuk ka dyshim se nuk mund t’i mohohet askujt e drejta e protestës, si një mjet demokratik për zgjidhjen e problemit. Përkundrazi! Por, protestat dhe qëndrimet në to mund të gjykohen, madje edhe të denohen, kur ato nisen nga një e drejtë bazike dhe, ose përdoren për të shprehur qendrime që bien ndesh me vullnetin e minoritetit etnik grek, integritetin e vet moral, civil, kulturor e politike, (siç qe deklarata e këtij lidërshipi se Greqia dhe Qipro nuk do të lëjojnë hyrjen e Shqipërisë në BE, apo edhe aplikimi i dhunës së vërbër për të prishur së fundmi mbledhjen e këshillit bashkiak  të Himarës) Ose për të fshehur shkaktarët e vërtetë të batërdisë së shkeljeve pronësore në Himarë, ose për të krijuar korelacione çorientuese për të mbajtur të gjallë dhe në efektivitet klimën e abuzimeve dhe shkeljeve edhe në të ardhmën, (flet për këtë edhe fakti që kryebashkiaku Goro, edhe pse i ndodhur nën ofensivën e sulmeve të OMONIA-PBDNj-së, nuk denoncon shkeljet e renda të paraardhësve të vet!!), Ose për qëllime politike, që do të thotë përpjekje për rritje të kredibilitetit  të renë të faktorit politik të OMONIA-PBDNj-së. Pra e theksojmë, do të ishte gabim të mendoje se në Himarë nuk ka probleme të kësaj natyre, madje dhe me prapamendime e prapaveprime më të thella e më të renda se aq. Aq me keq do të ishte gabim të pranoje se në këto prapaveprime interesat e grupeve kriminale e të parave të pista nuk mbështetn nga politika e segmentë të shtetit. Do të ishte miopi nëse nuk do të shikoje se këto veprime publikisht ose jo, legjitimohen në emër të nacionalizmit antihelen. Por, në rastin konkret bëhet fjalë për një veprim për mbijetësë politike të lidershipit të OMONIA-PBDNj-së. Gjithçka duket se e ka zanafillën tek një zemëratë politike e këtij lidershipi ndaj kryeministrit Rama, i cili, presioneve të njohura të tij për të rritur pa arsye përqindjen e pjesëmarrjes në tepsinë e pushtetit, iu përgjigj me përjashtimin e tij total nga kjo tepsi. (Për të qenë sa më objektiv, përveç kësaj Rama e mori këtë vendim edhe për të treguar forcë ndaj Athinës duke lidhur gabimisht këto dy gjera). Sidoqoftë, për këtë lidership ky dëbim, pas 15 vjetesh në tepsinë e pushtetit, është si kafshata e Migjenit. Përzgjedhja e Himarës si instrument për arritjen e këtij qëllimi lidhet me abuzimin e sensibiliteteve historike dhe aktuale të Himarës në Greqi dhe më gjerë. Pra, me tërheqjen pas vetës të qarqeve të ndryshme helene dhe pse jo edhe të politikës zyrtare greke. (Eshtë fakt që komuniteti i minoritetit etnik grek në bashkitë Finiq dhe Dropull, apo në Delvinë e Sarandë, ka probleme pronësore dhe shpërbërjeje të homogjenitetit demografik dhe ekonomik shumë herë më të theksuara se në Himarë. Por, lidershipi i OMONIA-PBDNj-së e anashkalon këtë fakt se nuk prodhon nacionalitet helen aq sa Himara) Në këtë kuptim lidershipi i OMONIA-PBDNj-së duhet të protestojë ndaj vetës për faktin se Bollano për tetë vjet kryetar i Bashkisë së Himarës dhe Kryetar i OMONIA-s nuk bëri asgjë për kthimin e pronave himarioteve. Ky lidership, para se të akuzojë Ramën për politikë zhbërjeje të Himarës, duhet të tregojë të vërtetën që e njeh mirë, lidhur me deklaratën e kryeministrit se në kohën e Berishës skifterët e tij rrembyen në Bregdet, mbi 50 mijë hektarë tokë, pjesa dermuese në Himarë. Gjithashtu besoj se nuk është thjeshtë ky iligjitimet i lidertshipit të OMONIA-PBDNj-së, në kërkim të vendosjës së drejtësisë për pronarët e ligjshëm në Himarë, që e paracakton që në embrion dështimin e “kauzës” së tij të deklaruar. Ka edhe një arsye tjetër. Personazhet politikë në krye të kësaj “kauze” kanë një të shkuar të dyshimtë që shteti shqiptar (dhe ai grek) e njeh mirë. Prej tyre vijohet të konsumohen vepra penale në masë të ndryshme, por ligji nuk vepron. (Në prishjen e mbledhjës së kësh. Bashkiak të Himarës, u duk qartë se nga pala tjetër pritej në agoni që të kishte arestime, për t’i shpallur “të arestuarit” heronj, por nuk ndodhi!!!)  Por, edhe pronat e tyre  në Himarë apo gjetkë nuk i cenon njeri (dhe mirë bën), por edhe çuditërisht shtohen e lulezojnë ndërkohë që ata flasin për raprezalje shtetërore ndaj Himarioteve Në këtë kendveshtrim ishte fyese për kredibilitetin kulturor e civil të komunitetit himariot dhe të minoritetit etnik grek sjellja e këtij lidershipi dhe pasuesve të tij të paktë ndaj mbledhjes së këshillit bashkiak të javës së kaluar. Nëse drejtuesit e këshillit bashkiak nuk lëjuan pjesëmarrjen e lirë të komunitetit në takim është e gabuar. Por, është e pafalshme ushtrimi i dhunës fizike dhe verbale për ta penguar e prishur një mbledhje institucionale. Nga ana tjetër bëhet fjalë për studimin urbanistik të të gjithë bashkisë së Himarës të përberë prej 25 njesish dhe jo për pjesën e pretenduar nga komuniteti grek në Himarë. Ky plan dihet se përbën instrumentin bazë për një zhvillim të rregulluar të bashkisë dhe jo një studim pjesor urbanistik që mund të prek interesa të caktuara. Plani urbanistik kurresesi nuk mohon dhe nuk pengon zgjidhjen e problemeve pronësore, por e kundërta, pengon realisht zhvillimin e bashkisë dhe lëjon hapësira për abuzime. Po ashtu, studimin urbanistik të bashkisë së Himarës e kishte marrë përsipër një studjo greke dhe, as në procesin e studimit, as pasi ky studim u publikua dhe iu komunikua paleve të interesuara, nuk u paraqiten ankesa, propozime e vërrejtje. Përse atëherë, u prit dita e aprovimit për të reaguar në këtë mënyrë, aspak civile, aspak të kulturuar, por shumë provokuese?! Në këtë kuadër interesah duhet gjykuar qëndrimi i këtij lidershipi se do të ndikojë te Greqia dhe Qiproja që të pengojnë anëtarësimin e Shqipërisë në BE. Ky nuk është aspak qëndrim që shpreh vullnetin politik të minoritetit etnik grek në Shqipëri dhe besoj as të Athinës apo të Nikosias. Minoriteti etnik grek, edhe kur i vriteshin anëtarët e vet në kufi, edhe kur prekeshin dhunshëm të drejtat e tij arsimore e fetare, edhe kur shkelëshin të drejtat e tij pronësore e civile, kurrë nuk ka qenë dhe nuk do të jetë kundër integrimit euroatllandik të vendit e të shtetit ku jeton. Madje historia e fakteve dhe dokumentave tregon të kundërtën. Se që nga 1991 ishte aspiranti i parë i kësaj rruge për Shqipërinë dhe këtë qëndrim minoritetit grek ia dikton kultura e tij perendimore dhe bindja se vetëm në familjen evropiane, (pjesë e të cilës është realisht minoriteti etnik grek, si pararojë e gjithë shoqërisë shqiptare) ai do të gezojë në mënyrë të plotë e me dinitet të gjitha të drejtat. Ky lidership duhet ta kuptojë se, tjetër gjë është detyrimi prej institucioneve të BE-së i shtetit shqiptar për respektimin e të drejtave të njeriut dhe të minoriteteve si kusht për anatërësimin e Shqipërisë në BE, dhe krejt tjetër gjë është deklarimi i vet minortetit për t’u kthyer në pengësë të këtij procesi në emër të të drejtave të tij. Po aq e denueshme është përpjekja e këtij lidershipi, i cili, për mbijetesën e vet politike, bën të kundërtën e misionit të vet të natyrshëm. Ky lidership duke humbur çdo lloj mbështetje të elektorati i vet kërkon tani t’i imponohet atij me kredibilitet të importuar, që kërkon ta fitojë duke tentuar të marrë përsipër rolin e mbrojtësit të interesave të Greqisë në Shqipëri. (Abuzoi mjaft me qëndrimet antihelene dhe pro turke  të Ramës, si edhe me të ashtuquajturin problemin çam). Ky rol  është dyfish i dëmshëm si për marrëdhëniet  greko shqiptare, ashtu edhe për vetë minoritetin. Roli i minoritetit  nuk është ai i ndikimit negativ në këto marrëdhënie, por i ndikimit pozitiv, i marrëdhënieve paqësore, bashkëpunuese  e në frymë evropiane. Nga ana tjetër, përpjekja e këtij lidershipi, i cili për të justifikuar klimën konfrontuese midis dy vendeve kërkon të armiqësojë marrëdhëniet e minoritetit etnik grek me qeverinë e vendit të tij, është sa e gabuar aq edhe e demshme. Minoriteti, pavarësisht identitetit të tij etnik grek, përbën në vetvete një idividualitet me vete, që jeton në Shqipëri dhe ka marrëdhënie të caktuara etnike me kombin am. Në këtë kendveshtrim marrëdhëniet e tij me shtetin ku jeton kanë një përmasë të dyfishtë por kurrsesi të identifikuar plotësisht me kombin am, sidomos kur bëhet fjalë për marrëdhënie negative midis tyre

Η δολοφονία νέων από Κορυτσά και Ερσέκα που περνούσαν τα σύνορα με την Ελλάδα από το κομμουνιστικό καθεστώς! - Vrasja e të rinjve korçarë dhe kolonjarë në kufi më 23 gusht 1990 (pamje të rënda)

Από τον  Καστριώτ Ντερβίση Στις πρώτες πρωινές ώρες της 23 Αυγούστου τοθ 1990, οι νέοι από την Κορυτσά απομακρύνονται από το ξενοδοχείο (στην Ερσέκα) όπου διέμεναν και μαζί με άλλους φίλους από την Ερσέκα κατευθύνονται προς τα Ελληνικά σύνορα προς το συνοριακό φυλάκιο του Ρεχόβου. Οι ομάδα τον νέον δέχτηκε πυροβολισμούς στην προσπάθεια τους να μπουν στην Ελλάδα. Τελικά Σκοτώθηκαν: Πετρίτ Μπασκίμ Χαϊντήνη  από την Κορυτσά 26 ετών Αρτούρ Τζεβαχίρ Κερτσέλη από την Κορυτσά, 25 ετών Νίκο Στεφάν Γιώτη από την Ερσέκα 24 ετών Σαφέτ Ιρφάν Ράπο από την Ερσέκα 31 ετών. Συνελήφθη Αβνή Σαμή Ρούμη 27 ετών από την Κολόνια ο οποίος καταδικάστηκε με 4 χρόνια φυλάκισης. Κατάφερε να ξεφύγει μόνο ο Παντούς Θανάση Νίτσα 29 ετών από την Κορυτσά. Το πτώμα του Σαφέτ Ράπο βρέθηκε αργότερα αφού είχε χτυπήσει από την πτώση του από βράχο. Πολύ σπάνια τα σώματα τα έδιναν στις οικογενείας τους και αυτή την φορά τα έδωσαν. Η τελετή της ταφής των δύο νέων στην Κορυτσά μετατράπηκε σε αντι- κομμουνιστική διαδήλωση όπου συνελήφθησαν 12 άτομα και καταδικάστηκαν.  Το άρθρο αυτό αφιερώνετε στην μνήμη των νέων που σκοτώθηκαν με τραγικό τρόπο, όταν σκέφτηκαν πως η Αλβανία άλλαζε και κατά την αναζήτηση της ελευθερίας. Οι φωτογραφίες είναι από το τραγικό αυτό γεγονός.

Nga Kastriot Dervishi Në orët e para të mëngjesit të datës 23 gushtit 1990, të rinjtë nga Korça largohen nga hoteli (në Ersekë) ku qëndronin dhe bashkë me shokët e tjerë nga Erseka i drejtohen kufirit me Greqinë në postën kufitare të Rehovës. Grupi i të rinjve qëllohet nga njësiti i postës kufitare. Si përfundim, U vranë: Petrit Bashkim Ajdini nga Korça, 26 vjeç Artur Xhevahir Kërcelli nga Korça, 25 vjeç Niko Stefan Joti nga Erseka, 24 vjeç Safet Irfan Rrapo nga Erseka, 31 vjeç U arrestua Avni Sami Rumi, 27 vjeç nga Kolonja, i cili u dënua me 4 vjet burgim. Realizoi arratisjen vetëm Pandush Thanas Nica, 29 vjeç nga Korça. Kufoma e Safet Rrapos u gjet më vonë pasi kishte marrë edhe dëmtimet e rënies nga shkëmbi. Si rrallë herë, trupat e pajetë të të rinjve iu kthyen familjeve. Ceremonia e varrimit në Korçë ndaj dy të rinjve u kthye në një demonstratë të fuqishme antikomuniste. Për këtë arsye u ndaluan 12 persona, të cilët janë dënuar. Ky postim u kushtohet kujtimet të këtyre të rinjve të humbën jetën në moshë të re në mënyrë tragjike, pikërisht atëherë kur mendonin se Shqipëria po ndryshonte. Fotografitë janë të ngjarjes së 23 gushtit 1990.

Ανακάλυψαν αρχαίο μωσαϊκό με ελληνική επιγραφή 1.500 ετών στην Παλιά Πόλη Ιερουσαλήμ! - Zbulimi i një mozaiku 1500 vjeçar në greqisht!

Μία σπάνια ανακάλυψη ενός αρχαίου λειψάνου και ενός ιστορικού ντοκουμέντου έφεραν στο φως αρχαιολόγοι στην Παλιά Πόλη Ιερουσαλήμ. Πρόκειται για ένα μωσαϊκό πάτωμα ηλικίας 1.500 χρόνων πάνω στο οποίο υπάρχει μία ελληνική επιγραφή. Η ανακάλυψη είδε το φως στη διάρκεια εργασιών εγκατάστασης υπόγειων καλωδίων τηλεπικοινωνίας. Η επιγραφή αναφέρει τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Ιουστινιανό του 6ου αιώνα, καθώς και τον Κωνσταντίνο, ο οποίος υπηρέτησε ως ηγούμενος εκκλησίας η οποία ιδρύθηκε από τον Ιουστινιανό στην Ιερουσαλήμ. Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν τα Ιουστινιάνια κτήρια που υπάρχουν στην πόλη. Η πλήρης επιγραφή αναφέρει: «Ο πιο ευσεβής Ρωμαίος αυτοκράτορας Φλάβιος Ιουστινιανός και ο πιο θεοσεβής ιερέας και ηγούμενος, Κωνσταντίνος, ανέγειραν το κτήριο στο οποίο (αυτό το μωσαϊκό) τοποθετήθηκε κατά την 14η ένδειξη». Η ένδειξη είναι μια αρχαία μέθοδος μέτρησης ετών που χρησιμοποιήθηκε για φορολογικούς σκοπούς. Όπως δήλωσαν οι αρχαιολόγοι σύμφωνα με την επιγραφή το ψηφιδωτό χρονολογείται γύρω από τα έτη 550/551 μ.Χ. Ο Ιουστινιανός ήταν ένας από τους σημαντικότερους ηγέτες της βυζαντινής εποχής. Το 543 μ.Χ. ίδρυσε την Εκκλησία της Νέας Ιερουσαλήμ – μια από τις μεγαλύτερες χριστιανικές εκκλησίες στην ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και τη μεγαλύτερη στην Ιερουσαλήμ την εποχή εκείνη. «Το γεγονός ότι η επιγραφή διατηρήθηκε τόσους αιώνες αποτελεί ένα αρχαιολογικό θαύμα», δήλωσε ο Ντέιβιντ Γκέλμαν διευθυντής των ανασκαφών της Αρχής των Ισραηλινών Αρχαιοτήτων. «Κάθε αρχαιολόγος ονειρεύεται να βρεί στις ανασκαφές μία επιγραφή, ειδικά μία τόσο καλά διατηρημένη και σχεδόν εντελώς άθικτη”. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το κτήριο μέσα στο οποίο ήταν τοποθετημένο το μωσαϊκό, ήταν δίπλα στην παλιά Πύλη της Αρχαίας Πόλης της Δαμασκού, η οποία χρησίμευε ως πανδοχείο για τους προσκυνητές.... Διαβάστε περισσότερα www.elkosmos.gr/

Një zbulim i rrallë i një pjese të një dokumenti historik sollën në dritë historianët dhe arkeologët në qytetin e vjetër të Jeruzalemit. Bëhet fjalë për një dysheme prej mozaiku të patkën 1500 vjeçare mbi të cilën kishte një mbishkrim në greqisht. Zbulimi pa dritën gajtë punimeve për instalimin e kabllove të nëndheshme për komunikim. Mbishkrimi përmend Perandroin Romak Justinian të shek të 6-të, si dhe Konstandinin, i cili shërbeu si igumen i kishës e cila u themelua nga Justiniani në Jerusalem. Arkeologët besojnë se do t’i ndihmojë që të kuptojnë ndërtesat Justiniane që ekzistojnë në qytet. Mbishkrimi i plotë shkuran: “Perandrori Romak më fisnik Flabio Justinian dhe kleriku besimtar dhe igumen, Konstandini, ndërtuan ndërtesën tek e cila (ky mozaik) u vendos pas indiktit të 14-të”. Indikti është një metodë e lashtë e matjeve të viteve e cila u përdor me qëllim taksat. Ashtu siç kanë deklaruar arkeologët, sipas mbishkrimit mozaiku vlerësohet të jetë bërë rreth viteve 550/551 pas Krishtit. Justiniani ishte një nga udhëheqësit më të rëndësishëm të periudhës bizantine. Më 543 pas Krishtit themeloi Kishën e Jerusalemit të ri – një nga kishat më të mëdha të krishtera në Perandorinë Romake lindore dhe më të madhen në Jerusalem gjatë asaj periudhe. “Fakti që mbishkrimi u ruajt për kaq shekuj përbën një mrekulli arkeologjike” deklaroi Devid Gelman drejtor i gërmimeve të Institutit Arkeologjik Izraelit. “Çdo arkeolog e ka ëndër që të gjejë në gërmimet e tij një mbishkrim sidomos një kaq shumë të ruajtur dhe pothuajse të papreku”.  Hulumtuesit besojnë se ndërtesa ku ishte e vendosur mozaiku gjendej pranë Hyrjes së vjetër të Qytetit të Lashtë të Damaskut e cila përdorej si han për pelegrinët.

Αυστραλός επιστήμονας ασπάζεται την ορθοδοξία και χειροτονείται ελληνορθόδοξος ιερέας

Ο Jeremy Krieg γεννήθηκε στην Νότια Αυστραλία και είναι ένα από τα τρία παιδιά μιας θρησκευόμενης χριστιανικής οικογένειας με γερμανικές ρίζες. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι πρόγονοί του μετανάστευσαν στην Αυστραλία γύρω στο 1840 οπότε και ασπάστηκαν τον λουθηρανισμό.

«Οι γονείς μου ήταν εκείνοι που πρώτοι δίδαξαν και εμπότισαν σε μένα τον ίδιο, αλλά και στα δύο μου αδέλφια, την αγάπη για το θεό και τη σημασία της χριστιανικής πίστης» εξηγεί σε συνέντευξή του στο «Νέο Κόσμο» ο 40χρονος σήμερα ελληνορθόδοξος ιερέας, ο οποίος είναι και πτυχιούχος Ηλεκτρονικής Μηχανολογίας, Φυσικών Επιστημών και Μαθηματικών.

«Όταν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου εργάστηκα ως μηχανικός λογισμικού στον τομέα της άμυνας σε μια εταιρία που έφερε την ονομασία Defence Science Technology Organisation και μετέπειτα σε μια εταιρία ηλεκτρονικού διαδικτύου. Στην ηλικία των 28 χρόνων, συνειδητοποίησα ότι, παρά τις όποιες σπουδές μου και τη δυνατότητα που αυτές μου έδιναν να απαντήσω σε πολύπλοκα ζητήματα φυσικής, μαθηματικών και μηχανολογίας, αδυνατούσα να βρω απαντήσεις σε βαθύτερα ζητήματα που με απασχολούσαν και αφορούσαν την πίστη μου, η οποία ήδη αποτελούσε σημαντικό κομμάτι της ζωής μου» εξηγεί ο π. Ιερεμίας, ο οποίος με αφετηρία την διαπίστωση αυτή αποφάσισε να μελετήσει και να εντρυφήσει σε θρησκευτικά ζητήματα με απώτερο σκοπό να ανακαλύψει την αλήθεια για την πίστη του και -ει δυνατόν- να αλλάξει τη ζωή του, προσαρμόζοντάς την σε όποια αλήθεια ανακάλυπτε για την χριστιανοσύνη.

«Καθώς μεγάλωνα, είχα έρθει σε επαφή μόνο με τις θεωρίες του λουθηρανισμού, ενώ η αλήθεια είναι ότι αν και ανέκαθεν έτρεφα ιδιαίτερη εκτίμηση σε ό,τι αφορά την αξία των χριστιανικών μυστηρίων, απέρριπτα την ιδέα της ύπαρξης ενός Πάπα και γι’ αυτό έως τότε ένιωθα να με εκφράζει μερικώς μόνο ο λουθηρανισμός.

«Παρ’ όλα αυτά εξακολουθούσα να πιστεύω ότι ορισμένα διδάγματα της λουθηρανικής πίστης δεν ταυτίζονταν με όσα εγώ αντιλαμβανόμουν ως αλήθεια, γι’ αυτό και ξεκίνησα να μελετώ τα διδάγματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αρχικά μέσα από το διαδίκτυο και μετέπειτα ακολουθώντας σπουδές Θεολογίας».

Ο πατέρας Ιερεμίας υποστηρίζει ότι αυτό που τον «τράβηξε» στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ότι -σε αντίθεση με τις υπόλοιπες- αυτή παραμένει πιστή σε όσα διακηρύττει και δεν αλλοιώνει ούτε επιτρέπει συμβιβασμούς «στο όνομα» της συλλογικής ένταξης και της καθολικής ενότητας.

Πεπεισμένος για την ορθότητα της απόφασής του, ο Αυστραλός μηχανολόγος επισκέφθηκε αρχικά την λιβανέζικη ορθόδοξη εκκλησία, η οποία υπάγεται στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αντιόχειας και το 2005 πήρε την μεγάλη απόφαση να βαφτιστεί ορθόδοξος.

«Λίγο αργότερα ξεκίνησαν οι πρώτες μου επαφές με την Ενορία Ιεράς Μονής Αγίου Νεκταρίου Croydon και, συγκεκριμένα, με την ομάδα πιστών εκεί, η οποία λειτουργούσε υπό την αιγίδα του αρχιμανδρίτη Σιλουάν» λέει ο πάτερ Ιερεμίας, ο οποίος δύο χρόνια αργότερα γνώρισε εκεί τη σημερινή σύζυγό του Ιωάννα, παιδί Ελλήνων μεταναστών με καταγωγή από την Ήπειρο και τον Πόντο, με την οποία ενώθηκε με τα δεσμά του γάμου την Κυριακή του Θωμά 2009.

«Συνεχίσαμε και εγώ και η πρεσβυτέρα να έχουμε ενεργή συμμετοχή στην Ενορία, να διδάσκουμε στο κατηχητικό και να ψέλνω στη λειτουργία».

Η αφοσίωση και το έργο του ζευγαριού τράβηξε την προσοχή του θεοφιλεστάτου Επισκόπου Δορυλαίου κ.κ. Νικάνδρου, ο οποίος προσέγγισε τον νεαρό τότε μηχανολόγο και του πρότεινε να χειροτονηθεί και να γίνει επίσημα μέλος της ελληνορθόδοξης Εκκλησίας.

«Με την ευλογία του αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Στυλιανού, χειροτονήθηκα διάκονος στις 12 Μαΐου 2012 από τον θεοφιλέστατο Επίσκοπο Δορυλαίου κ.κ. Νίκανδρο, και ιερέας στα τέλη του ίδιου χρόνου, οπότε και ξεκίνησα να λειτουργώ τα Σαββατοκύριακα ως εθελοντής ενώ συνέχισα να εργάζομαι ως μηχανικός».

Τα τελευταία δύο χρόνια ο πατέρας Ιερεμίας εργάζεται ως διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Πρόνοιας «Αγία Φιλοθέη» ενώ τα ελληνικά του βελτιώνονται μέρα με τη μέρα.

«Μαθαίνω την γλώσσα μαζί με την κορούλα μου, η οποία ήρθε στο κόσμο σχεδόν ένα μήνα μετά την χειροτονία μου και ήταν, μάλιστα, το πρώτο παιδάκι που βάφτισα. Την ονομάσαμε Στυλιανή για να τιμήσουμε τον άγιο αφού γεννήθηκε στις 26 Νοεμβρίου και θεωρούμε μεγάλη ευλογία το γεγονός πως η κόρη μου ήταν το πρώτο παιδί στο οποίο διάβασα τις προσευχές της 8ης μέρας και της Σαρακοστής.

Πόσο δύσκολο, όμως, είναι για τον ίδιο τον πάτερ να βρίσκεται σε ένα περιβάλλον όπου όλοι οι «αδελφοί» του είναι Έλληνες και πώς του συμπεριφέρονται οι ελληνορθόδοξοι πιστοί;

«Με υποδέχτηκαν όλοι πολύ θερμά, με όλη τους την καρδιά και μάλιστα πιστεύω πως όσοι με γνωρίζουν είναι μαζί μου πολύ πιο επιεικείς από ό,τι θα ήταν αν δεν ήμουν ξένος» παραδέχεται ο πάτερ Ιερεμίας, ο οποίος είναι ο τρίτος κατά σειρά ιερέας που χειροτονήθηκε σε ελληνορθόδοξη Εκκλησία της Αυστραλίας χωρίς να είναι Έλληνας ενώ όπως μας αποκαλύπτει δεν είναι πλέον μόνος στην Πολιτεία της Νότιας Αυστραλίας αφού πρόσφατα η ελληνορθόδοξη Εκκλησία υποδέχθηκε ακόμα έναν «ξένο» στους κόλπους της, τον πάτερ Δανιήλ.

«Με τον πατέρα Δανιήλ είμαστε και κουμπάροι, αλλά και ζωντανή απόδειξη ότι η ορθοδοξία δεν έχει γλώσσα και πατρίδα. Γι’ αυτό συμβουλεύω όλους όσοι επιθυμούν να ακολουθήσουν το ταξίδι αυτό να οπλιστούν με υπομονή και επιμονή για να μπορέσουν να ξεπεράσουν όλα τα εμπόδια και τις τυχόν δυσκολίες έχοντας το βλέμμα τους διαρκώς στραμμένο σε έναν και μοναδικό στόχο: να φτάσουν στην πραγματική αλήθεια, που δεν είναι άλλη από την πίστη στην ορθοδοξία.

«Ελπίζω ότι βλέποντας ανθρώπους σαν εμάς να ασπάζονται την ορθόδοξη πίστη και άλλοι συνάνθρωποι μας θα αρχίσουν να αναρωτιούνται και να ερευνούν την πίστη μας, κατανοώντας πως η θρησκεία που υπηρετούμε δεν ξεχωρίζει Έλληνες, Σέρβους, Ρώσους, Ρουμάνους, αλλά ανήκει σε όλους και είναι η ύψιστη έκφραση αγάπης του Θεού στον κόσμο αυτό» καταλήγει ο πάτερ.

neoskosmos.com

Ξεσηκώθηκε η Χειμάρρα και ματαίωσε τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου – Έντρομος ο εξωμότης Γκόρος

 

Οι Χειμαρριώτες ματαίωσαν τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου της πόλης τους, που είχε θέμα την «ανάπλαση» της Χειμάρρας, δηλαδή το σχέδιο καταπάτησης και υφαρπαγής των ελληνικών περιουσιών.

Τοπικές πηγές που μίλησαν στο TRIBUNE από τη Χειμάρρα, είπαν ότι η συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου ήταν προγραμματισμένη να γίνει το πρωί της Παρασκευής 25 Αυγούστου στις 11.00 τοπική ώρα.

Το δημοτικό συμβούλιο υπό την προεδρία του εξωμότη και ατιμασμένου δημάρχου Χειμάρρας Γιώργου Γκόρου, που η Ελληνική Δημοκρατία αφαίρεσε την υπηκοότητα, συναντήθηκε σε ένα εστιατόριο της Χειμάρρας, στο «Πόρτο Παλέρμο», που βρίσκεται απέναντι από το κάστρο του Αλή Πασά.

200 Χειμαρριώτες είχαν συγκεντρωθεί έξω από το εστιατόριο και περίμεναν να εισέλθουν στη συνεδρίαση, επειδή τους είχαν πει ότι θα ήταν «ανοιχτή», για να πουν τις απόψεις τους.

Τελευταία στιγμή όμως ο εξωμότης και ατιμασμένος Γιώργος Γκόρος αποφάσισε να καλέσει τη Δημοτική Αστυνομία και να μην επιτρέψει στους κατοίκους να εισέλθουν.

Τότε οι Χειμαρριώτες έσπασαν τον αστυνομικό κλοιό και μπήκαν με φωνές και διαμαρτυρίες με αποτέλεσμα να ματαιωθεί η συνεδρίαση.

Ο Γιώργος Γκόρος άφωνος και φοβισμένος είχε φωνάξει γύρω του δημοτικούς αστυνομικούς να τον προσέχουν, ενώ οι υπόλοιποι δημοτικοί σύμβουλοι, ταραγμένοι από την αντίδραση του λαού, παρέμεναν σιωπηλοί.

http://www.tribune.gr