Στις 13 Μαΐου 2017 ο Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914, πήρε την πρωτοβουλία για την πραγματοποίηση εκδήλωσης για την 103η επέτειο της υπογραφής του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας (17 Μαΐου 1914), η οποία έλαβε χώρα στο Μνημείο του Εξαίρετου Οπλαρχηγού της Ηπείρου Θύμιου Λώλη στο χωριό Κρανιά του Δήμου Φοινικαίων στη Β. Ήπειρο.
Στην εκδήλωση είχε καθοριστική συμβολή η ιστορική Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΣΦΕΒΑ) και έδωσαν το παρόν δεκάδες κάτοικοι της περιοχής, κυρίως νέοι, ενώ κεντρικός ομιλητής ήταν η σύγχρονη ηρωική μορφή του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού κ. Ευάγγελος Παπαχρήστος.
Η εκδήλωση έγινε από έναν καθόλα νόμιμο και αναγνωρισμένο από την Ελληνική Δικαιοσύνη φορέα, κατόπιν συνεννόησης με τις τοπικές αρχές, την Διαχειριστική Ενότητα Μεσοποτάμου και την Κοινότητα Κρανιάς, γεγονός που επιβεβαιώνει και η παρουσία του Διαχειριστή Μεσοποτάμου κ. Γιάννη Χαρίση.
Ο σκοπός της εκδήλωσης ήταν διττός: Αφενός μεν να τιμηθεί η μνήμη των ηγετών και των Ηρώων του Αυτονομιακού Αγώνα της Βορείου Ηπείρου του 1914, αφετέρου δε να επισημανθεί η διεκδίκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού βάσει του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας και των διεθνών συνθηκών που υπέγραψε το ίδιο το αλβανικό κράτος.
Τα πεπραγμένα της εκδήλωσης δημοσιεύτηκαν άμεσα συνοδεία φωτογραφικού υλικού, αφού επρόκειτο για μία πράξη δημόσια που ήθελε να περάσει τα ως άνω γραφόμενα μηνύματα.
Η κίνηση αυτή ήταν λογικό και αναμενόμενο να προκαλέσει τις αντιδράσεις αλβανικών εθνικιστικών κύκλων που δεν επιθυμούν οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου να πράττουν το αυτονόητο, να διεκδικούν και να αγωνίζονται για την αξιοπρεπή διαβίωση τους και τα απαράγραπτα δικαιώματα τους στα πάτρια εδάφη τους.
Αυτό όμως που δεν περιμέναμε ήταν να αντιμετωπιστεί αυτή η πρωτοβουλία με τρόπο υποτιμητικό έως και εχθρικό, από ελληνικής καταγωγής πρόσωπα.
Με μεγάλη έκπληξη και απογοήτευση διαβάσαμε στην εφημερίδα «ΤΟ ΟΡΑΜΑ» (φύλλο Απρίλιος – Μάιος 2017), άρθρο του κ. Παναγιώτη Μπάρκα με τίτλο «Νέες απώλειες για την Εθνική Ελληνική Μειονότητα».
Στο συγκεκριμένο άρθρο ο κ. Μπάρκας - αν και γράφει εναντίον του αλβανού «δημοσιογράφου» που στοχοποίησε και συκοφάντησε τους συντελεστές της επετειακής εκδήλωσης με ανυπόστατα και γελοία σενάρια - εντούτοις υποστηρίζει ότι η συγκέντρωση στο Μνημείο του Θύμιου Λώλη έγινε από «μία ομάδα Ελλήνων μειονοτικών, χωρίς επίσημη ταυτότητα» (!), οι οποίοι «ανάρτησαν τις σημαίες της Ελλάδας, της Αλβανίας και της Ευρωπαϊκής Ένωση και έβγαλαν λόγους». Να σημειωθεί ότι οι τρεις σημαίες ήταν ήδη αναρτημένες στο σημείο.
Όσο για τον χαρακτηρισμό «μειονοτικοί», ο αρθρογράφος έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πρόταση που γράφει ο ίδιος πιο κάτω περί «απόδοσης από τον αλβανικό εθνικιστικό μηχανισμό της χειραγωγημένης ταυτότητας του υποτελή Έλληνα μειονοτικού». Στην πράξη λοιπόν ο κ. Μπάρκας υιοθετεί τον χαρακτηρισμό που θέλουν να αποδώσουν οι Αλβανοί στους Βορειοηπειρώτες.
Ο ίδιος αρθρογράφος χαρακτήρισε επίσης την εκδήλωση «σχεδόν ανώνυμη και ασήμαντη». Για τον χαρακτηρισμό «σχεδόν ανώνυμη», απαντήσαμε παραπάνω, όσο για το «ασήμαντη», δεν προσβάλλει τους διοργανωτές και τους παρευρισκόμενους αλλά την μνήμη όσων αγωνίστηκαν για μία Ελληνική και Αυτόνομη Βόρειο Ήπειρο.
Αν θέλει να υποβαθμίσει αυτή την πρωτοβουλία για να καθησυχάσει τους Αλβανούς δεν είναι καθόλου τιμητικό για τον ίδιο.
Ο κ. Μπάρκας στη συνέχεια παραθέτει κάποια ρητορικά ερωτήματα:
«Ποιος προμήθευσε τον συγκεκριμένο Αλβανό δημοσιογράφο με φωτογραφικό υλικό και άλλες λεπτομέρειες στην εκδήλωση; Ποιοι είναι “οι χωρίς ταυτότητα” οργανωτές της; Πρόκειται για υπενθύμιση ιστορικού γεγονότος ως αναντίρρητο δικαίωμα ή για “επικαιροποίηση” των στόχων του με τρόπο που θυμίζει προβοκάτσια;»
Στα ρητορικά ερωτήματα του κ. Μπάρκα απαντήσαμε στην εισαγωγή του κειμένου. Όσο για την «προβοκάτσια» που επικαλείται, λίγο απέχει από το να μας αποκαλέσει «κουκουλοφόρους μοναρχοφασίστες που απειλούν να τινάξουν στον αέρα τις “αδερφικές” σχέσεις μεταξύ του Ελληνικού και του αλβανικού λαού»…
Τέλος αναρωτιέται: «Πως εξηγείται που μία τέτοια εκδήλωση προκαλεί την ανθελληνική θύελλα του αλβανικού εθνικισμού, ενώ οι διοργανωτές της δεν διατρέχουν κανέναν κίνδυνο;»
Το ερώτημα αυτό ευελπιστούμε να είναι προϊόν άγνοιας, ειδάλλως υποκρύπτει δόλο.
Διότι ορισμένα δραστήρια μέλη του Εθνικού Συλλόγου «Βόρειος Ήπειρος 1914» (αν θέλει ο κ. Μπάρκας τα ονόματα είναι στη διάθεση του), ταλαιπωρούνται από τις αλβανικές αρχές κάθε φορά που περνάν από τις μεθοριακές διαβάσεις, με ανεξήγητες καθυστερήσεις ακόμα και επί ώρες, ενώ κάποιες φορές έχουν προσαχθεί στην Αστυνομική Διεύθυνση Αργυροκάστρου. Περιττό να αναφέρουμε τις διάφορες απειλές και "συστάσεις" από διάφορους καλοθελητές. Εκτός και αν ο αρθρογράφος θεωρεί σωστό ότι πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά ώστε να μην τολμήσει ξανά κανείς να υπενθυμίζει εντός βορειοηπειρωτικού εδάφους ότι το 1914 οι παππούδες μας έκαναν έναν αγώνα για να ζουν ως Έλληνες στις πατρογονικές τους εστίες.
Οι απαντήσεις αυτές δόθηκαν για την σωστή ενημέρωση του κ. Μπάρκα, με αφορμή τα ερωτήματα που έθεσε, με την ελπίδα να προέρχονται από ελλιπή ενημέρωση, η οποία όμως δεν δικαιολογείται από την στιγμή που δεν κρύψαμε τίποτα και από την πρώτη στιγμή αναλάβαμε την ευθύνη των πράξεων μας.
Ο Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914, αποτελείται στο μεγαλύτερο ποσοστό από Έλληνες της Βορείου Ηπείρου που θέλουμε να προβάλλουμε και να διεκδικήσουμε το εθνικό ζήτημα της ιδιαίτερης πατρίδας μας.
Στο πλαίσιο του αγώνα μας φέραμε κατά τη διάρκεια της τελευταίας διετίας, το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα σε δύο διασκέψεις του ΟΑΣΕ στη Βαρσοβία καθώς και σε ειδική εκδήλωση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, ενέργειες που για βρούμε ανάλογο προηγούμενο πρέπει να πάμε δεκαετίες πίσω.
Επίσης διεξάγουμε τον αγώνα και εντός της Βορείου Ηπείρου, μεταξύ άλλων και με την καθιέρωση της εκδήλωσης για την επέτειο του Αυτονομιακού Αγώνα και της υπογραφής του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας, έχοντας πάντα την συμπαράσταση του σύγχρονου Ήρωα Ευάγγελου Παπαχρήστου. Μία εκδήλωση την οποία θα έπρεπε να είχαν καθιερώσει εδώ και χρόνια οι λεγόμενοι «αντιπροσωπευτικοί φορείς της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας».
Αυτό που γίνεται αντιληπτό όμως είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των «πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών παραγόντων και προσωπικοτήτων», εντός της Β. Ηπείρου συναγωνίζονται για το ποιος θα επιδείξει μεγαλύτερη εθελοδουλία, ραγιαδισμό και καρπαζοεισπρακτορισμό απέναντι τους αλβανούς.
Όσοι πιστεύουν ότι είναι «προβοκατόρικο» το να τιμούμε την επέτειο του Αυτονομιακού Αγώνα του 1914, ένα γεγονός – ορόσημο για την ιστορική μας πορεία, τότε με την ίδια λογική δεν πρέπει και δεν είμαστε άξιοι να τιμούμε και τις εθνικές επετείους της 25ης Μαρτίου 1821 και της 28ης Οκτωβρίου 1940.