Ιστορικά στοιχεία για την Αυτονομία της Β Ηπείρου από τον ολλανδό ταγματάρχη Τόμσον - Të dhëna historike mbi autonominë e V Epirit nga koloneli hollandez Tomson

Për 100 vjetorin e misionit Holandez të paqes u botua kronologjia e kolonel Tomsonit i cili ishte prezent në Shqipëri me qëllim kontributin e fuqive të mëdha në krijimin e këtij shteti. Ndër të tjera mori pjesë si ndërrmjetës ndër dy palët me qëllim paqen. Në kronologjinë e tij dolën në pah disa letërkëmbime të cilat na japin informacione të shumta dhe mbi të gjitha vërtetojnë se Epiri i Veriut ishte pjesë e pandashme e Greqisë dhe banorët e saj ishin kryengritës grekë të cilët kërkonin autonominë apo bashkimin me atdheun. Le të lexojmë letrat e le të krijojmë një ide mbi ato ngjarje historike të rëndësishme që ndodhën në këtë vend. LETRA I, Vlorë, e martë 17 SHKURT 1914  Është një letër e kolonel Tomsonit dërguar të vëllait, kapitenit të kufirit, Gerrit Jan Pieter Albert Thomson. Në kohën kur është shkruar kjo letër, De Veer dhe Tomson kanë qenë në një tur investigimi në Shqipëri dhe duhej të raportonin në Holandë për veprimtarinë e tyre. Përmbajtja e letrës, e cila publikohet për herë të parë në shqip, është kjo:  [...] puna ime këtu është interesante, por është pothuajse e pamundur të bashkëpunosh me gjeneralin De Veer. Nuk kam parë ndonjëherë ndonjë nursëz të tillë. Ai është një ushtarak i modës së vjetër, në kuptimin më të keq të kësaj fjale. Gjithçka duhet të varet nga fakti se ai është gjenerali këtu. Kur njerëzit përpiqen të lidhen me mua, ai zemërohet. Ai u inatos shumë ndaj një artikulli të “Corriere della Sera”, aq shumë u zemërua, sa u soll shumë keq me korrespondentin e kësaj gazete. Korrespondenti më pyeti se mos kishte shkarë gjë nga trutë gjenerali De Veer. Në të vërtetë, unë kam refuzuar çdo intervistë, ndërkohë që vetë De Veer shkroi në “Nieuwe Courant”, gjë që e diskutova edhe me të. Ai sërish u zemërua me mua dhe i detyroi serxhentët që na shoqëronin, të betoheshin se nuk do të flisnin me gazetarët. Vërej se në kapitullin 3, të raportit paraprak, De Veer është kritikuar për shpjegimin e tij. Në këtë fazë të investigimit tonë, vetëm një idiot mund të shprehë idetë e tij në gazetë ashtu. Por De Veer ka pasur kohë të mjaftueshme për ta bërë këtë, sepse punën ia bëja unë. Tani jam duke shkruar pjesën e fundit të raportit tim, që shpresoj ta nis këtë javë për atje. Ky raport do të jetë i gjerë dhe duhet të ketë formën e një manuali. Varet nga rrethanat se sa kohë do të qëndroj ende këtu. Do të doja të vendosja oficerë të rinj dhe secilin në distriktin e tij. Pas kësaj, puna ime këtu mbaron. Është e pamundur të bashkëpunosh me De Veer. Edhe Mallinckrodi, i cili është një djalë i mirë, mendon të japë dorëheqjen. De Veer nuk ka takt që të bashkëpunojë me oficerët shqiptarë. Nuk e kuptoj se përse një njeri i tillë ka ardhur këtu. Ai i flet shumë keq gjuhët që njeh dhe të tjera e të tjera. Kështu, tani ti i di pak a shumë kushtet e mia. Më shkruaj, nëse ke dëshirë dhe kohë. Besoj se puna në jug do të fillojë shumë shpejt dhe mbase do të përfshihem në të, ngaqë do të jetë një punë e vështirë. Më kanë pyetur nëse do të doja të isha guvernator atje. Shihemi. Mbahu fort dhe shpresoj që të zgjidhet Roterdami (është fjala për një punë të re të të vëllait atje, f.a.) Nëse jo, mos u shkurajo! Secili ka vështirësitë e veta në jetë, edhe pse ndonjëherë duket ndryshe.  LETRA II, ATHINË, 13 MARS 1914  Letra e përfaqësuesit holandez në Athinë, J.E de Sturler, dërguar Ministrit të Punëve të Jashtme të Holandës në Hagë.  “Emërimi i major Tomsonit si ‘Commissair Général extraordinaire’ për jugun e Shqipërisë – rreth së cilës kam pasur nderin ta informoj ministrin me letrën e datës 11 dhjetor, nr. 432/91 – u prit me entuziazëm të madh nga ministri i Jashtëm (i Greqisë): ‘Drejtimi i aktivitetit kurajoz nga major Tomsoni, është ngritur prej nesh me besim dhe konfidencë të madhe”, tha zoti Streit (ministri i Jashtëm i Greqisë). Kur prefekti i Korfuzit më njoftoi se nuk mund të vepronte ndaj kërkesës së Tomsonit, për ta vënë në kontakt me zotin Zografos, ngaqë nuk është miratuar prej nesh, i shkrova menjëherë prefektit dhe i kërkova mbështetjen për ta vënë atë (Tomsonin) në kontakt me zotin Zografos.  Njoftimet nga Koritza janë të këqija; ajo është pushtuar nga kryengritësit dhe nga luftimet që janë bërë sërish me shqiptarët, kanë ndodhur gjithfarë mizorish. Takimi mes major Tomsonit dhe zotit Zografos do të ndihmojë shumë që ata të mirëkuptohen mes tyre, për të rivendosur rregullin dhe për të arritur një marrëveshje. Do t’ju kërkoja që të informoni major Tomsonin në emrin tim.  Zoti Streit më lexoi në konfidencë telegramin që mbreti (i Greqisë) i ka dërguar Princ Vidit, me mbërritjen e këtij të fundit në Durrës. Aty, Madhëria e tij i uron me fjalë të përzemërta mirëseardhjen princit, duke i uruar atij përparime dhe i konfirmon qëllimin e tij të sinqertë për marrëdhëniet të mira me Shqipërinë. Ky telegram që ministri Streit nuk dëshiron akoma ta bëjë publike, ka një rëndësi të madhe, sepse në të janë shprehur qëllime të mira, të cilat ushqehen si prej Mbretit, ashtu edhe prej qeverisë (greke) – për këtë gjë ju kam informuar më parë.  Dje u informova nga major Tomsoni, njoftim i dërguar prej tij më 10 dhjetor me “Baron Bück”: “Tani jam rrugës për në Korfuz, ku dëshiroj të takoj guvernatorin. Jam tejet i zënë me një detyrë të vështirë. Unë shpresoj se, nëse do të jetë e nevojshme, mund të kërkoj ndihmën tuaj”.  Kjo është e njëjtë me atë që më tregoi edhe prefekti i Korfuzit.  Siç mund ta kuptoni edhe ju, zoti Ministër, mua më është kërkuar urgjentisht nga të dyja anët, nga qeveria greke dhe nga majori Tomson, të veproj si ‘trait d’union’ [ndërmjetës]. Mendoj – nisur nga marrëdhëniet tona ekonomike dhe politike, po aq nga misionin ushtarak në Shqipëri – se ky bashkëpunim i kërkuar dhe ky ndërmjetësim, të mos anulohet. Nuk kam harruar se më duhet t’ju informoj për të gjitha hollësitë. Por deri tani nuk kam mësuar ende ndonjë gjë, kështu që nuk e di çfarë hapi tjetër duhet të bëj, nëse atyre do t’u lejohet apo jo, për aq kohë sa në këtë çështje nuk kam udhëzime dhe kompetencë.  I dërguari, J.E. de Sturler  LETRA III, VLORË, 9 PRILL 1914  Letra e kolonel Tomsonit, drejtuar përfaqësuesit të qeverisë holandeze në Athinë, J.E. de Sturler. Të enjten, më 9 prill 1914, koloneli Tomson dhe adjutanti i tij, Mallinckrodt, kanë qenë me shërbim në Vlorë. Prej aty, Tomsoni i shkroi një letër përfaqësuesit të qeverisë holandeze në Athinë, J.E. de Sturler. Mes tjerash, ai pohon vetë se si idetë e tij mbi Vorio Epirin nuk ishin të pranueshme nga kabineti qeveritar i Turhan Pashës. Po kështu flet edhe drejtuesin e misionit holandez, gjeneralin De Veer. Përmbajtja e përmbledhur e letrës, e cila botohet për herë të parë në shqip, është kjo:  Ai (Tomsoni) qysh në krye të misionit në Korfuz, i ka dërguar Zografosit, nëpërmjet Karapanos, një ‘exposé de principes’ mbi këtë çështje. I ka dërguar gjithashtu një kopje të saj edhe Venizellosit. Ky material është një lloj proklamate, ku ai shpjegon elementët kryesorë të qeverisjes së Vorio Epirit. Ai është i bindur se do t’ia dalë me këtë plan. Mendimi i tij është që të emërohet Zografos si guvernator i Gjirokastrës. Për këtë iu desh të shkonte në Durrës, në një takim me kabinetin qeveritar. Por atje iu shpjegua se Esat Pasha donte të formonte një ushtri me gati 25 mijë trupa, në mënyrë që të nisnin një luftë frontale në jug. Ai (Tomsoni) e ka kundërshtuar me forcë këtë ide, duke ia bërë të qartë kabinetit se çfarë do të ndodhte nëse do të dërgoheshin ata 25 mijë trupa të padisiplinuar në jug. Ai i shpjegoi atij (Esat Pashës) edhe pamundësinë financiare për ta mbështetur këtë ide. Në takimin e tij me princ Vidin, ai (Tomsoni) u përpoq me të gjitha mënyrat që ta bindte tjetrin të hiqte dorë nga kjo ide. Ai (Tomsoni) i takoi personalisht vetë ministrat, ata që ishin miqësorë dhe silleshin me dashamirësi me të dhe u përpoq t’ua ndryshonte mendjen dhe t’i bënte përkrahës të idesë së tij. Ai e dinte se disa bejlerë dhe pashallarë ishin xhelozë me të, për shkak të angazhimit të tij në çështjen e Epirit. Këta bejlerë dhe pashallarë nuk e shprehën hapur këtë xhelozi, por e akuzuan se kishte bërë propozime mbi çështjet e administrimit në jug, ndërkohë që ende nuk ekzistonte ndonjë status për jugun. Përgjigjja e tij (Tomsonit) ndaj vërejtjeve të tyre ishte se statusi duhet të përshtatet me nevojat e popullatës dhe se ishte një gjë e çuditshme që të qeveriset një zonë që është nën pushtetin e rebelëve, pa pasur gati politikat qeverisëse. Ai insistoi në një plan “plein pouvoir” (fuqiplotë) për Epirin, që të bëhej gjithçka e mundshme, pasi e njihte mirë këtë çështje. Në këtë takim që zgjati me orë të tëra, ai e kishte mbrojtur me këmbëngulje idenë e tij dhe ishte irrituar nga sjellja dhe kthesa e çuditshme që i bëri diskutimit Turhan pasha. Ai (Tomsoni) u tha në atë moment, se nëse ata nuk do të merrnin menjëherë një vendim, duhet të merrnin parasysh edhe dorëheqjen e tij nga përfshirja në misionin në jug. Këtë ia ka kërkuar edhe Princ Vidit, i cili ka një personalitet të dobët dhe frikë për vdekje nga Esat pasha. Prandaj ai (Tomsoni) e shmangu nga vetja këtë çështje dhe ia la atë ministrisë përgjegjëse. Në fund, ai (Princ Vidi) e firmosi vendimin, ku roli i tij (Tomsonit) si “commissionair general” për çështjen e jugut mbyllej dhe me këtë problem do të merrej ministria përgjegjëse. Më vonë ai (Tomsoni) ia shpjegoi skenarin e tij mbi Epirin, disa anëtarëve të KNK-së dhe tha se Austria, Gjermania, Rusia dhe Franca ishin dakord me idenë e tij. Ishte shumë i bindur se në fund, edhe pa luftë e vrasje, rezultati në jug do të ishte i njëjti. Gjatë këtij misioni, ai pati marrë një pneumoni, që e kishte mbajtur në shtrat gati një javë me temperaturë të lartë. Me kujdesin e madh të Reddingius, ishte bërë më mirë. Një çështje tjetër shqetësuese për të ishte se nuk kishte kurrfarë ideje se ç’mendonte De Veer për këtë gjë. De Veer, gjatë kohës që ai kishte qenë i sëmurë, paska menduar se u dashkërka që edhe ai të kontribuojë për këtë çështje. Masat që ai ka marrë tani në Epirus nuk ishin kurrsesi as dëshira e tij, dhe as e kishin miratimin i tij. Ai (Tomsoni) dyshon se si do të shkojnë gjërat tani e tutje në jug. Ai vazhdon të qëndrojë në Shqipëri, sepse beson se në fund mbase mund të ndodhë ndonjë gjë e mirë. Ai (Tomsoni) do të përpiqet ta mbrojë punën e mirë që ka bërë deri tani mbi këtë çështje dhe është i bindur se ata do ta linin që ta vepronte siç duhet në Korçë dhe në Gjirokastër dhe se do t’ia dilte mbanë, pavarësisht kundërshtimeve.

Για τα 100 χρόνια από τις ειρηνευτικές αποστολές της Ολλανδίας δημοσιεύθηκε η χρονολογία του ολλανδού Ταγματάρχη Τόμσον  ο οποίος ήταν παρών στην Αλβανία κατά την δημιουργία αυτού του κράτους και μάλιστα έλαβε μέρος ως διαμεσολαβητής για την επίλυση του ζητήματος που προέκυψε με την Αυτονομία της Β Ηπείρου το 1914. Ας διαβάσουμε τις επιστολές και να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας. Η πρώτη Επιστολή, Αυλώνα, Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 1914 (Ημέρα κήρυξης της Αυτονομίας της Β Ηπείρου)   Επιστολή του Ταγματάρχη Τόμσον προς τον αδελφό του, ο οποίος ήταν λοχαγός στα σύνορα, Gerrit Jan Pieter Albert Thomson. Την στιγμή που γράφτηκε η επιστολή ο De Veer και ο Τόμσον ήταν σε ερευνητική περιοδεία στην Αλβανία γιατί έπρεπε να αναφέρουν στην Ολλανδία για την δραστηριότητα τους. Το περιεχόμενο της επιστολής, οι οποία δημοσιεύεται για πρώτη φορά στα αλβανικά (και από μας στα ελληνικά, μόνο στο Πελασγό Κορυτσάς)  είναι το εξής: […] η δουλειά μου εδώ έχει ενδιαφέρων, αλλά είναι σχεδόν αδύνατον να συνεργαστείς με τον Στρατηγό De Veer. Δεν έχω δει ποτέ μου τέτοιο πικρό πρόσωπο. Αυτός είναι ένας στρατιωτικός της παλιάς σχολής, με την άσχημη έννοια της λέξεως. Τα πάντα πρέπει να εξαρτώνται από το γεγονός ότι αυτός είναι ο στρατηγός εδώ. Όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να έρθουν σε επαφή με μένα αυτός στεναχωριέται. Στεναχωρήθηκε πολύ με το άρθρο της «Corriere dela Sera», τόσο πολύ που συμπεριφέρθηκε πολύ άσχημα με τον ανταποκριτή αυτής της εφημερίδας.  Ο ανταποκριτής με ρώτησε αν ήταν καλά στα μυαλά του ο Στρατηγός De Veer. Στα αλήθεια εγώ δεν έχω αρνηθεί οποιαδήποτε  συνέντευξη, εντωμεταξύ ο De Veer έγραψε στην  «Nieuwe Courant», πράγμα που το συζήτησα μαζί του. Αυτός ξανά στεναχωρήθηκε μαζί μου και ανάγκασε τους λοχίες που μας συνόδευαν, να ορκιστούν ότι δεν θα μιλούσαν σε δημοσιογράφους. Παρατηρώ στο κεφ. 3  της προκαταρτικής έκθεσης, ο De Veer, έχει λάβει κριτικές για την δική του εκδοχή. Κατά την φάση αυτή της έρευνας μας, μόνο ένας ηλίθιος θα μπορούσε να εκφράσει τις ιδέες του στην εφημερίδα κατά αυτόν τον τρόπο.  Αλλά ο De Veer είχε το χρόνο που χρειαζόταν για να το κάνει αυτό, γιατί την δουλειά του την έκανα εγώ. Τώρα βρίσκομαι στο σημείο που γράφω το τελευταίο μέρος της αναφοράς μου  το οποίο ελπίζω να το στείλω αυτή την εβδομάδα για εκεί. Αυτή η αναφορά θα είναι ευρύτερη και πρέπει να έχει την μορφή ενός εγχειριδίου. Εξαρτάται από τις περιστάσεις για το πόσο θα  καθίσω εδώ.  Θα ήθελα, να τοποθετούσα νέους αξιωματικούς και τον καθένα στην περιοχή του. Μετά από αυτό η δουλειά μου εδώ τελειώνει. Είναι αδύνατον να συνεργαστείς με τον De Veer. Και ο  Mallinckrodi που είναι καλό παιδί, σκέφτεται να παραιτηθεί. Ο De Veer, δεν έχει τον τρόπο για να συνεργαστεί με τους αλβανούς αξιωματικούς. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος έχει έρθει εδώ. Αυτός μιλάει άσχημα τις γλώσσες που γνωρίζει και άλλα, και άλλα. Έτσι λίγο πολύ τώρα εσύ γνωρίζεις την κατάσταση μου. Να μου γράψεις αν θέλεις και έχεις χρόνο. Πιστεύω πως η δουλειά μας στον νότο θα ξεκινήσει πολύ νωρίς και ίσως θα λάβω μέρος σ’ αυτήν επειδή θα είναι δύσκολη δουλειά. Μ’ έχουν ρωτήσει εάν θα ήθελα να ήμουν κυβερνήτης εκεί. Εις το επανιδήν. Κρατήσου γερά και ελπίζω να επιλεχτεί το Ρόδεραμ (γίνεται λόγος για μια νέα δουλειά για τον αδερφό του εκεί). Εάν όχι μην αποθαρρύνεσαι! Ο καθένας έχει τις δικές του δυσκολίες στην ζωή αν κε μερικές φορές φαίνεται διαφορετικά. Δεύτερη Επιστολή Αθήνα 13 Μαρτίου 1914. Η επιστολή τους ολλανδού εκπροσώπου στην Αθήνα , J.E de Sturler, προς τον Υπουργό Εξωτερικών της Ολλανδίας στην Χάγκη. «Διορισμός του Ταγματάρχη Τόμσον σε ‘Commissair Général extraordinaire’ του  νότου της Αλβανίας,- γύρω από το οποίο είχα την τιμή να ενημερώσω τον Υπουργό μέσω της επιστολής  με ημερομηνία 11 Δεκεμβρίου αριθ 432/91- αντιμετωπίστηκε με μεγάλο ενθουσιασμό από τον Υπουργό Εξωτερικών (της Ελλάδος): « Η ανάληψη της θαρραλέας δραστηριότητας από τον ταγματάρχη Τόμσον, έχει προωθηθεί από μας με μεγάλη εμπιστοσύνη και πίστη», είπε ο κ Στρέιτ ( Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος). Όταν ο Νομάρχης Κέρκυρας με ειδοποίησε πως δεν μπορούσε να δράσει σύμφωνα με το αίτημα του Τόμσον, για να τον φέρει σ’ επαφή με τον κ Ζωγράφο, επειδή δεν έχει εγκριθεί από μας, έγραψα αμέσως στον νομάρχη και του ζήτησα την στήριξη τους για να το φέρουμε αυτόν (τον Τόμσον) σε επαφή με τον κ Ζωγράφο. Οι ειδήσεις από την Κορυτσά είναι άσχημες, αυτή έχει καταληφθεί από τους επαναστάτες και από τις μάχες που έχουν γίνει ξανά με τους αλβανούς, έχουν συμβεί ποικίλες βιαιοπραγίες. Η συνάντηση με τον  ταγματάρχη Τόμσον και του κ Ζωγράφο θα βοηθήσει πάρα πολύ ώστε αυτοί να βρουν την κοινή γλώσσα μεταξύ τους, για να επανέλθει η τάξη και να φτάσουν σε μία συμφωνία. Θα ήθελα να ενημερώσετε τον ταγματάρχη Τόμσον στο όνομα μου. Κύριε Στρέιτ μου διάβασε εμπιστευτικά το τηλεγράφημα που ο Βασιλιάς της Ελλάδας έχει στείλει στον Πρίγκιπα Βιντ, κατά την άφιξή του στο Δυρράχιο. Εκεί η αυτού μεγαλειότητα του εύχεται θερμά και καρδιακά το καλωσόρισμα στον  πρίγκιπα, ευχόμενος σ’ αυτόν πρόοδο και τον επιβεβαιώνει για τους αγνούς του σκοπούς για τις καλές σχέσεις με την Αλβανία. Αυτό το τηλεγράφημα που ο Υπουργός Στρέιτ, δεν θέλει ακόμα να δημοσιευτεί, έχει μεγάλη σημασία, γιατί σ’ αυτό έχουν εκφραστεί οι καλές προθέσεις τα οποία προωθούνται όσο από το Βασιλιά τόσο και από την κυβέρνηση (ελληνική) – για το λόγο αυτό σας έχω ενημερώσει και νωρίτερα. Χτες ενημερώθηκα από τον ταγματάρχη Τόμσον, με μια ανακοίνωση που είχε σταλεί από αυτό στις 10 Δεκεμβρίου με τον «Baron Buck». «Τώρα βρίσκομαι καθ’ οδών για την Κέρκυρα, όπου και επιθυμώ να συναντήσω τον κυβερνήτη. Είμαι υπερβολικά φορτωμένος με ένα δύσκολο καθήκον. Εγώ ελπίζω πως εάν θα είναι αναγκαίο μπορεί και να ζητήσω την βοήθεια σας». Αυτό είναι το ίδιο με αυτό που μου έδειξε και ο Νομάρχης της Κέρκυρας. Όπως μπορείτε να καταλάβετε και εσείς κ Υπουργέ, εμένα με έχουν στείλει επείγοντος από τις δύο πλευρές, από την Ελληνική Κυβέρνηση και τον Συνταγματάρχη Τόμσον, να πράξω ως διαμεσολαβητής ειρήνης ,  ‘trait d’union’. Σκέφτομαι – ξεκινώντας από τις οικονομικές και πολιτικές  σχέσεις, τόσο και από την στρατιωτική αποστολή στην Αλβανία – ότι αυτή η απαιτούμενη  συνεργασία και αυτή η διαμεσολάβηση να μην ακυρωθεί. Δεν έχω ξεχάσει, γιατί πρέπει, να σας ενημερώσω για όλες τις λεπτομέρειες. Αλλά μέχρι τώρα δεν έχω μάθει ακόμη τίποτα, έτσι δεν ξέρω πιο επόμενο βήμα να κάνω, εάν σ΄ αυτούς  θα τους επιτραπεί η όχι, για όσο καιρό για  την υπόθεση αυτή δεν έχω οδηγίες και αρμοδιότητα. Ο απεσταλμένος J.E. de Sturler , Επιστολή Γ, Αυλώνα στις 9 Απριλίου 1914. Επιστολή του ταγματάρχη Τόμσον, προς τους εκπροσώπους της Ολλανδικής Κυβέρνησης στην Αθήνα. J.E. de Sturler. Την Πέμπτη στις 9 Απριλίου, 1914, ο ταγματάρχης Τόμσον και ο βοηθός του, Mallinckrodit, ήταν σε υπηρεσία στην  Αυλώνα. Από εκεί ο Τόμσον έγραψε μία επιστολή στον εκπρόσωπο της Ολλανδικής Κυβέρνησης  στην  Αθήνα τον J.E. de Sturler . Μεταξύ άλλων αυτός αποδέχεται πως οι ιδέες για την Βόρειο Ήπειρο, δεν γίνονταν αποδεκτές από την κυβέρνηση του Τουρχάν Πασά. Έτσι αναφέρεται και ο διευθυντής της ολλανδικής αποστολής, ο Στρατηγός De Veer. Το περιεχόμενο της επιστολής οι οποία και σήμερα δημοσιεύεται για πρώτη φορά είναι το παρακάτω: Αυτός (ο Τόμσον) από την αρχή της αποστολής στην Κέρκυρα,  έχει στείλει στον Ζωγράφο, μέσω του Καραπάνου, μία «έκθεση των αρχών» ‘exposé de principes’ πάνω στην υπόθεση αυτή. Έχει στείλει επίσης έναν αντίγραφό της στον Βενιζέλο. Αυτό το υλικό είναι ένα  είδος Διακήρυξης, όπου αυτός εξηγεί τα βασικά στοιχεία της Διακυβέρνησης στην Βόρειο Ήπειρο. Αυτός είναι πεπεισμένος ότι θα καταφέρει να εκπληρώσει το σχέδιο αυτό. Η σκέψη του είναι να διοριστεί ο Ζωγράφος Διοικητής, Κυβερνήτης  Αργυροκάστρου. Για το λόγο αυτό χρειαζόταν να πάει στο Δυρράχιο για μία συνάντηση με την κυβέρνηση. Αλλά εκεί του  εξήγησαν πως ο Εσάτ Πασά ήθελε να δημιουργήσει ένα στρατό με σχεδόν 25000 άντρες, ώστε να ξεκινήσει μετωπική σύγκρουση, πόλεμο στον νότο. Αυτός (ο Τόμσον), έχει αντιταχθεί ισχυρά σε μια τέτοια ιδέα, ξεκαθαρίζοντας στην κυβέρνηση το τι θα συνέβαινε εάν αυτοί οι 25000 απείθαρχοι άντρες θα στέλνονταν στον νότο. Αυτός εξήγησε σ΄ εκείνον (Εσάτ Πασά) και την οικονομική αδυναμία για να στηρίξει μία  τέτοια ιδέα. Στην συνάντηση του με τον Πρίγκιπα Βίντ, αυτός (ο Τόμσον) προσπάθησε με όλους τους τρόπους να τον πείσει να παραιτηθεί από την ιδέα αυτή. Αυτός (ο Τόμσον) συνάντησε αυτοπροσώπως, τους υπουργούς, αυτούς που ήταν φιλικοί και μιλούσαν φιλικά μ’ αυτόν και προσπάθησε να τους κάνει  υποστηρικτές της ιδέας του. Αυτός ήξερε μερικούς μπέη και πασάδες που τον ζήλευαν, λόγο της ενασχόλησης του με την υπόθεση της Ηπείρου. Αυτοί οι μπέη  και πασάδες δεν εξέφρασαν ανοιχτά την ζήλεια αυτή, αλλά τον κατηγόρησαν ότι είχε κάνει προτάσεις για την διοίκηση στο νότο, ενώ ακόμη δεν υπήρχε κάποιο στάτους για το νότο. Η απάντηση του (Τόμσον) προς τις παρατηρήσεις τους ήταν πως το στάτους πρέπει να προσαρμοστεί στις ανάγκες του πληθυσμού και ότι ήταν παράξενο να κυβερνηθεί μια περιοχή που βρίσκεται υπό τον έλεγχο των ανταρτών, χωρίς να υπάρχουν έτοιμες κυβερνητικές πολιτικές. Αυτός επέμενε σε ένα σχέδιο πληρεξούσιο για την Ήπειρο, για να γινόταν ότι ήταν δυνατόν, αφού γνώριζε πολύ καλά την υπόθεση αυτή. Στην συνάντηση αυτή που διήρκησε ολόκληρες ώρες, αυτός είχε επιμείνει πάνω στην ιδέα του και είχε νευριάσει από την συμπεριφορά και παράξενη στροφή που έκανε στην συζήτηση ο Τουρχάν Πασά. Αυτός (ο Τόμσον) είπε εκείνη την στιγμή, ότι αν αυτοί δεν θα έπαιρναν αμέσως μία απόφαση, έπρεπε να λάβουν υπόψη να παραιτηθούν από την συμμετοχή της αποστολής στο νότο. Αυτό του το έχει ζητήσει και ο Πρίγκιπας Βιντ, ο οποίος έχει αδύναμο χαρακτήρα και φοβάται υπερβολικά τον Εσάτ Πασά. Για το λόγο αυτό, αυτός (ο Τόμσον) απέφυγε αυτή την υπόθεση και το ανέθεσε στο αρμόδιο υπουργείο. Τέλος αυτός, (ο Πρίγκιπας Βιντ) υπέγραψε την απόφαση, όπου  ο ρόλος του (ο Τόμσον) ως γενικός επίτροπος για τις υποθέσεις του νότου έκλεινε, και με το πρόβλημα αυτό θα ασχολούνταν το αρμόδιο υπουργείο. Αργότερα (ο Τόμσον) του εξήγησε το σενάριό του για την Ήπειρο, σε μερικά μέλη της ΚΝΚ και είπε πως η Αυστρία, η Γερμανία, η Ρωσία και η Γαλλία ήταν σύμφωνες με την ιδέα του. Ήταν πεπεισμένος ότι στο τέλος και χωρίς πολέμους και σκοτωμούς, το αποτέλεσμα στο νότο θα ήταν το ίδιο. Κατά την αποστολή αυτή αυτός έπαθε πνευμονία, που τον κράτησε στο κρεβάτι σχεδόν μία εβδομάδα με υψηλό πυρετό. Με την μεγάλη φροντίδα του Reddingius, είχε βελτιωθεί η υγεία του. Ένα άλλο ανησυχητικό γεγονός γι’ αυτόν ήταν ότι δεν είχε καμία ιδέα για το τι σκεφτόταν ο De Veer πάνω στην υπόθεση. Ο De Veer κατά την περίοδο που αυτός ήταν άρρωστος έχει σκεφτεί πως χρειαζόταν να προσφέρει για την υπόθεση αυτή. Τα μέτρα που έχει λάβει τώρα στην Ήπειρο δεν είναι σε καμία περίπτωση η επιθυμία του και ούτε είχαν την έγκριση του. Αυτός (ο Τόμσον) υποψιάζεται για το πώς θα εξελιχτούν τα πράγματα από δω και πέρα στο νότο. Αυτός συνεχίζει να  βρίσκετε στην Αλβανία γιατί πιστεύει πως στο τέλος ίσως μπορεί να συμβεί κάτι καλό. Αυτός (ο Τόμσον) θα προσπαθήσει να υπερασπιστεί το καλό έργο που έχει κάνει πάνω στην υπόθεση αυτή μέχρι τώρα και είναι πεπεισμένος πως θα τον αφήναν να δρούσε όπως θα έπρεπε στην Κορυτσά και στο Αργυρόκαστρο και ότι θα τα κατάφερνε παρά τις αντιδράσεις.

Δυρράχιο έσπασαν την πλάκα στην "Πλατεία Θεσσαλονίκη"- Durrës, thyhet pllaka që mbante emrin "Sheshi Selaniku"

Pa kaluar as dy javë nga përurimi i sheshit Selaniku në Durrës persona të paidentifikuar kanë thyer pllakën me mbishkrimin “Sheshi Selaniku”. Teksa Durresi i ktheu reston qytetit grek, i cili një vit më parë emërtoi një shësh më emrin e qytetit tonë bregdetar, duke bërë të njëtën, historia përsëritet edhe sa i përket reagimeve. Në kohën kur emertua “Sheshi Durrësi” në Selanik u shoqërua me protesta të shumta nga qarqet nacionaliste greke, ndërsa në durrës u gjet një tjetër formë reagimi, teksa u thye pllaka që mbante emrin e sheshit. Shqiptarja.com

Δεν πέρασαν ούτε δύο εβδομάδες από εγκαίνια της Πλατείας Θεσσαλονίκης στο Δυρράχιο και άτομα αγνώστου ταυτότητας έχουν σπάσει την πλάκα με την επιγραφή « Πλατεία Θεσσαλονίκης». Ενώ το Δυρράχιο έκανε το ίδιο που πριν ένα χρόνο η Θεσσαλονίκη ονόμασε μία πλατεία με το όνομα της , το ίδιο φαίνεται πως έκαναν και οι εθνικιστές , ως προς τις αντιδράσεις τους. Όταν ονομάστηκε η «Πλατεία Δυρραχίου» στην Θεσσαλονίκη το γεγονός συνοδεύτηκε με ακραίες αντιδράσεις από εθνικιστικούς κύκλους  στο Δυρράχιο βρήκαν ένα άλλο τρόπο πήγαν και έσπασαν την δίγλωσση πλάκα που είχε τοποθετηθεί στην πλατεία. Shqiptarja.com

Ξεκίνησαν οι εργασίες συντήρησης των αρχοντικών Ζάππα στο Λάμποβο

Την φροντίδα που στερήθηκαν επί ολόκληρες δεκαετίες, άρχισαν να δέχονται τελικά τα ερειπωμένα σήμερα αρχοντικά των Εθνικών Ευεργετών Ευάγγελου και Κωνσταντίνου Ζάππα στο Άνω Λάμποβο του Αργυροκάστρου, ένα πολιτιστικό μνημείο ιδιαίτερης αξίας που παραλίγο να χαθεί για πάντα!

Έπιασαν έτσι τόπο τα απανωτά δημοσιεύματα του «Π.Λ.» για τον κίνδυνο να καταρρεύσουν ολοκληρωτικά τα αρχοντικά των αδελφών Ζάππα, που κινητοποίησαν τον Γιαννιώτη Υπουργό Πολιτισμού Κώστα Τασούλα και, μετά από παρέμβασή του προς τον Υπουργό Εξωτερικών Βαγγέλη Βενιζέλο, έγιναν ήδη μία σειρά από βασικές εργασίες συντήρησης του κτιριακού συμπλέγματος, προκειμένου αυτό να διασωθεί.

Καθαρισμός, περίφραξη…
Ήδη, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, οι χώροι του σπουδαίου αυτού μνημείου, που η Αλβανική πλευρά επιχειρεί να οικειοποιηθεί, όπως ήδη έχει αποκαλύψει ο «Π.Λ.», καθαρίστηκαν από χόρτα, βλάστηση και σκουπίδια κι έγιναν πια άνετα προσβάσιμοι, μέσω πέτρινων σκαλοπατιών που οδηγούν από την Πλατεία του Λαμπόβου στην εξωτερική πύλη του συγκροτήματος των αρχοντικών.

Η σημαντικότερη ωστόσο παρέμβαση που έγινε ως τώρα στα αρχοντικά Ζάππα είναι η περίφραξη όλου του χώρου με πέτρινο περιμετρικό τοίχο και συρματόπλεγμα, με μόνη δίοδο σ’ αυτόν μία σιδερένια καγκελόπορτα η οποία τοποθετήθηκε στην μπροστινή πλευρά του. Περίφραξη η οποία θα προστατεύει στο εξής το μνημείο από… ανεπιθύμητους επισκέπτες και εξωτερικές επιζήμιες παρεμβάσεις!

Τέλος, στον χώρο έχουν τοποθετηθεί και μαρμάρινες επιγραφές που υποδηλώνουν την ταυτότητα των κτιρίων, ενώ μία μαρμάρινη πλάκα στην καινούρια καγκελόπορτα της εισόδου κάνει γνωστό στους επισκέπτες και τους περαστικούς ότι πρόκειται για τα αρχοντικά των Εθνικών Ευεργετών Ευάγγελου και Κων/νου Ζάππα.

Πρέπει να γίνουν πολλά
Φυσικά, τα παραπάνω είναι μόνο μια καλή αρχή. Απομένει να γίνουν πολλά ακόμη ώσπου να φτάσουμε στην πλήρη αποκατάσταση και ανάδειξη των αρχοντικών Ζάππα που πρέπει να είναι και ο τελικός στόχος του ελληνικού Κράτους, καθώς η σημασία τους ως ιστορικά και πολιτιστικά μνημεία είναι μεγάλη.
Το κόστος αυτό είναι σημαντικό και δύσκολα θα βρεθούν τα απαιτούμενα χρήματα, αν και πρέπει να γίνει προσπάθεια για κάτι τέτοιο εκ μέρους των Υπουργείων Πολιτισμού και Εξωτερικών.

Μέχρι να γίνει αυτό, οι μικρότερης έκτασης επεμβάσεις είναι ανάγκη να συνεχιστούν με την αποκατάσταση ορισμένων γκρεμισμένων τοίχων, την τοποθέτηση φωτισμού, προστατευτικών κιγκλιδωμάτων για τους επισκέπτες κ.λ.π., ώστε να αναδειχθούν ακόμη περισσότερο τα αρχοντικά των Ζαππαίων.

Πηγή: www.himara.gr

Στην Ευρωπαϊκή επιτροπή το ζήτημα των αλβανικών σχολικών βιβλίων γεωγραφίας

Ο επικεφαλής των ευρωβουλευτών της ΝΔ καταγγέλλει ότι «τα σχολικά βιβλία μίας υπό ένταξη χώρας στην ΕΕ βρίθουν αλυτρωτικών αναφορών και χαρακτηρισμών περί εδαφών μίας χώρας-μέλους της ΕΕ, που δήθεν τους ανήκουν»

Για ενέργειες ακραίου αλυτρωτισμού και παραχάραξης της ιστορίας από την Αλβανία, μία υπό ένταξη χώρα, που αντιβαίνουν βασικές αρχές και αξίες της ΕΕ, κάνει λόγο ο επικεφαλής των ευρωβουλευτών της ΝΔ, Μανώλης Κεφαλογιάννης, με ερώτησή του προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Συγκεκριμένα, ο κ. Κεφαλογιάννης καταγγέλλει στην ερώτησή του ότι «τα σχολικά βιβλία μίας υπό ένταξη χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, της Αλβανίας, βρίθουν αλυτρωτικών αναφορών και χαρακτηρισμών περί εδαφών μίας χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δήθεν τους ανήκουν».

«Παρά τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει απέναντι στην Ελλάδα για το θέμα», τονίζει ο επικεφαλής των ευρωβουλευτών της ΝΔ, «οι Αλβανοί συνεχίζουν να παρουσιάζουν στα σχολικά τους βιβλία σαν δήθεν αλβανικές τις Πρέβεζα, Ηγουμενίτσα, Πάργα και Καστοριά».

Απευθυνόμενος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο κ. Κεφαλογιάννης ρωτά τι πρόκειται να πράξει για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας στα σχολικά βιβλία της Αλβανίας και τη ρητή αποφυγή στο μέλλον κάθε αλυτρωτικής ενέργειας και προπαγάνδας.

Πηγή: www.himara.g
r

Οι Τσάμηδες αγκαλιά με τον Ράμα

Οι τριήμερες εκδηλώσεις μνήμης για τους 49 Ήρωες Πρόκριτους της Παραμυθιάς, που, πριν 71 χρόνια, εκτελέστηκαν από τις Γερμανικές κατοχικές δυνάμεις με την συνεργασία των αυτοαποκαλούμενων Τσάμηδων, ξύπνησαν μνήμες στην ακριτική και αιματοβαμμένη περιοχή της Ηπείρου.

Οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν χθες με αρχιερατικό μνημόσυνο που τελέστηκε στον τόπο της εκτέλεσης και κεντρική ομιλία από τον πρώην βουλευτή, φιλόλογο Μιχάλη Παντούλα.

Η εκτέλεση των προκρίτων της Παραμυθιάς έχει κοινά χαρακτηριστικά με τα εγκλήματα – εκδίκησης των ναζί σε άλλες περιοχές της Ηπείρου (Κομμένο, Μουσιωτίτσα, Λυγγιάδες, Κεφαλόβρυσο κ.α.), έχει όμως και μια ειδοποιό διαφορά που «αγγίζει» τα εθνικά μας συμφέροντα μέχρι και τις ημέρες μας. Αυτή δεν είναι άλλη από τις ανεκδιήγητες απαιτήσεις των «Τσάμηδων» -που εκδιώχτηκαν με δικαστικές αποφάσεις ως εγκληματίες πολέμου- για επιστροφή περιουσιών κ.α., πυροδοτώντας το ανθελληνικό μένος στην Αλβανία.

Οι «Τσάμηδες» αποτελούν το «καλό χαρτί» για τις Αλβανικές Κυβερνήσεις των τελευταίων είκοσι χρόνων, οι οποίες σχεδόν σε κάθε επίσημη συνάντηση κορυφής που γίνεται, βάζουν θέμα «αποκατάστασής» τους, με απώτερο σκοπό να πιέσουν για την ικανοποίηση άλλων αιτημάτων.

Τελευταία φορά, στην πρόσφατη συνάντηση του Πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά με τον Έντι Ράμα, σε μια προφανή προσπάθεια του τελευταίου να… παίξει «καθυστέρηση» στο ζήτημα της Α.Ο.Ζ..

Φασίστες και Ναζιστές 

Η έξαρση του λεγόμενου κατά τους Αλβανούς «Τσάμικου ζητήματος» άρχισε να γίνεται εμφανής μετά την πτώση του καθεστώτος των Εμβέρ Χότζα- Ραμίζ Αλία, καθώς μέχρι τότε ουσιαστικά είχαν τεθεί στο περιθώριο.

Η στάση αυτή, δεν είχε σχέση με την πρόθεσή τους να έχουν καλές σχέσεις με την Ελλάδα- το αντίθετο μάλιστα συνέβαινε- αλλά επειδή ήταν γνωστός ο βίος και η πολιτεία των «Τσάμηδων» τα προηγούμενα χρόνια και στην Αλβανία. Οι «Τσάμηδες» στο σύνολό τους στον Β΄ Παγκόσμια Πόλεμο, εμφορούμενοι από φασιστική ιδεολογία, ήταν συνεργάτες των Γερμανών ναζιστών και των Ιταλών κατακτητών, δωσίλογοι και σε πολλές περιπτώσεις, όπως σε αυτή της σφαγής των προκρίτων της Παραμυθιάς, έπαιξαν καθοδηγητικό και πρωταγωνιστικό ρόλο.

Η αντίδραση Κ. Παπούλια 

Οι «Τσάμηδες» τα πρώτα χρόνια είχαν προσκολληθεί στον Σαλί Μπερίσα και μάλιστα οι προκλήσεις τους χρόνο με τον χρόνο γινόταν και πιο έντονες, σε σημείο μάλιστα το 2005 ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας να ακυρώσει επίσημη επίσκεψή του στους Αγίους Σαράντα. Είχε προηγηθεί δήλωση του Κων. Μητσοτάκη, ως πρωθυπουργού από τα Τίρανα μάλιστα το 1992, ότι δεν τίθεται θέμα επιστροφής τους στην Ελλάδα και ότι πρόκειται περί εγκληματιών πολέμου σύμφωνα με αποφάσεις των Ελληνικών Δικαστηρίων καθώς και δήλωση του Κ. Στεφανόπουλου το 2004, ως Προέδρου της Δημοκρατίας, ότι «το θέμα έκλεισε ιστορικά και οριστικά».

«Αγκαλιά» με τον Ράμα! 

Σταδιακά όμως η επιρροή τους επεκτάθηκε και προς άλλους πολιτικούς και κομματικούς σχηματισμούς, φθάνοντας μάλιστα με τους 2-3 βουλευτές που είχαν στο Αλβανικό Κοινοβούλιο να αξιώνουν ρόλο ρυθμιστή της πολιτικής κατάστασης, ανάλογα με την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων. Και αν μεν σε προηγούμενες κυβερνητικές περιόδους η πλειοψηφία ήταν εύθραυστη, δεν συμβαίνει το ίδιο με την τωρινή του Έντι Ράμα. Στην περίοδο που ο νυν πρωθυπουργός ήταν στην αντιπολίτευση, είχε πάρει αποστάσεις εν μέρει από τους «Τσάμηδες», γεγονός που είχε φέρει στην πλευρά του το Κ.Ε.Α.Δ. του Βαγγέλη Ντούλε ο οποίος ως μια από τις αφορμές απόρριψης της συνεργασίας με τον σχηματισμό του Σ. Μπερίσα στις τελευταίες εκλογές είχε επικαλεστεί τη συνεργασία του με «Τσάμηδες». Ένα χρόνο μετά, η Κυβέρνηση Ράμα, βρίσκεται σε απόλυτη ταύτιση με τους «Τσάμηδες» και μάλιστα ικανοποιεί με μεγάλη προθυμία τα αιτήματά τους. Το πλέον χαρακτηριστικό και πρόσφατο αφορούσε τη δημιουργία Δήμου Τσαμουριάς, με έδρα την Κονίσπολη, που βρίσκεται δίπλα από τα σύνορα με τη Θεσπρωτία, ενισχύοντας έτσι τις αλυτρωτικές τους βλέψεις.

Με την ανοχή ή και τις υποδείξεις της Αλβανικής Κυβέρνησης οι «Τσάμηδες» επιχειρούν τα τελευταία χρόνια να διεθνοποιήσουν τα αιτήματά τους, χωρίς προσώρας να το έχουν καταφέρει. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Ελληνικές Κυβερνήσεις θα πρέπει να μείνουν «απλοί παρατηρητές» στις κινήσεις τους, αντίθετα είναι εκείνες που οφείλουν να επιβάλλουν στην Αλβανία την «απόσυρση» από την ατζέντα των Ελληνοαλβανικών σχέσεων το συγκεκριμένο, ανύπαρκτο, «ζήτημα».

Η εγκατάσταση στη Θεσπρωτία 

Οι Τσάμηδες εγκαταστάθηκαν στην Θεσπρωτία τον 17ο αιώνα μετά την ατυχή επανάσταση του επισκόπου Τρίκκης Διονυσίου, του Σκυλοσόφου και θεωρούσαν τους εαυτούς τους Τούρκους. 

Στους Βαλκανικούς πολέμους 1912-13 όταν ο Ελληνικός Στρατός έμπαινε στην Ήπειρο, πολεμούσαν στο πλευρό των Τούρκων και μετά την οριοθέτηση των ελληνοαλβανικών συνόρων το 1913, παρέμειναν εντός ελληνικού εδάφους.

Το 1923, μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης για την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών, οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες ήταν ανταλλάξιμοι και έπρεπε να φύγουν στην Τουρκία. Όμως τότε, μετά από παρέμβαση της Ιταλίας ο δικτάτορας Θεόδωρος Πάγκαλος ενέδωσε στο αίτημα του Μουσολίνι να παραμείνουν. Και στις 28-10-1940 ο Μουσολίνι στο τελεσίγραφο του κατηγορεί την Ελλάδα για τον φόνο του πράκτορα τους, του τσάμη ληστή Νταούτ Χότζα… Τότε στη Θεσπρωτία ζούσαν περίπου 20.000 Τσάμηδες.

Στην Ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδος, τρία από τα 14 αλβανικά τάγματα που συνέπραξαν με τον εχθρό, ήταν στελεχωμένα από Τσάμηδες και κατά την διάρκεια της κατοχής, συνεργάσθηκαν με τους Ιταλούς φασίστες, διαπράττοντας κτηνώδη εγκλήματα εις βάρος των Ελλήνων, με οργανωτή την Αλβανική Εθνική Επιτροπή και αρχηγούς τους διαβόητους αδελφούς Νουρή και Ναζάρ Νίνο.

Όταν έφυγαν οι Ιταλοί, συνεργάστηκαν στενά με τους Γερμανούς, συνεχίζοντας τα εγκλήματα τους. Φόρεσαν γερμανικές στολές, περιβραχιόνιο με τον αγκυλωτό σταυρό και προέβαιναν σε δολοφονίες, σφαγές, βιασμούς κοριτσιών, εμπρησμούς κατοικιών και αρπαγή ελληνικών περιουσιών.

Εκτέλεσαν τον μανιάτη νομάρχη Γεώργιο Βασιλάκο και 49 προκρίτους της Παραμυθιάς στις 29-9-1943, που ήταν εμπόδιο στο σχέδιο τους, να αποσπασθούν από την Ελλάδα και να ενσωματωθούν στην Αλβανία. Όταν έφυγαν στις 21-9-1944 οι Γερμανοί, οι δοσίλογοι Τσάμηδες, έφυγαν μόνοι ή εκδιώχθηκαν στην Αλβανία, από τον ΕΔΕΣ του στρατηγού Ναπολέοντα Ζέρβα.

1930 θανατικές καταδίκες για εγκλήματα 

Το 1945, άρχισαν στο Ειδικό δικαστήριο Δωσιλόγων Ιωαννίνων, δίκες, για τις 632 δολοφονίες Ελλήνων, 428 απαγωγές κι εξαφανίσεις, 209 βιασμούς κορασίδων, 2.332 πυρπολήσεις κατοικιών 53 λεηλασίες χωριών και κλοπές κοπαδιών ζώων. Εκδόθηκαν 1.700 αποφάσεις, καταδικάστηκαν 1.930 Τσάμηδες ερήμην εις θάνατον, ως εγκληματίες πολέμου και συνεργάτες κατακτητών. 

Όπως αναφέρει ο Τάσος Κοντογιαννίδης στη Real News, οι Τσάμηδες, θρασύτατα ομιλούν για «γενοκτονία» και είναι λυπηρό που υπάρχουν Έλληνες, «προοδευτικοί της Αριστεράς», που υποστηρίζουν φασίστες, ναζιστές, δολοφόνους και δωσίλογους, που έχουν προβεί προσφάτως σε βομβιστικές επιθέσεις στο Αστυνομικό Τμήμα και τη μητρόπολη Παραμυθιάς, ενώ ετοίμασαν κι ένοπλο στρατό 5.000 ανδρών, τον UCC, για να… ελευθερώσουν την Τσαμουριά!

Πηγή: www.himara.gr

Την μνήμη των Εθνικών Ευεργετών τίμησε ο Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914

Ο Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914 τίμησε την Ημέρα Μνήμης και Τιμής για τους Εθνικούς Ευεργέτες, όπως έχει οριστεί η 30η Σεπτεμβρίου, συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις που διοργάνωσε σήμερα η Ελληνική Πολιτεία σε συνεργασία με την Εταιρεία Ελλήνων Ευεργετών.
Αντιπροσωπεία του Συλλόγου μας παραβρέθηκε στη δοξολογία και την επιμνημόσυνη δέηση που τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου στην Αθήνα και στη συνέχεια μετέβη στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη όπου εκπρόσωπος μας κατέθεσε τιμητικό στεφάνι. 

Η παρουσία μας στις εκδηλώσεις αυτές είχε σκοπό να υπενθυμίσει ότι πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι, από τους Εθνικούς Ευεργέτες είχαν την καταγωγή τους από το σημερινό αλύτρωτο τμήμα της μίας και Ελληνικής Ηπείρου μας.
Οι Ευαγγέλης και Κωνσταντίνος Ζάππας από το Λάμποβο Αργυροκάστρου, ο Χρηστάκης Ζωγράφος από το Κεστοράτι Αργυροκάστρου, ο Απόστολος Αρσάκης από τη Χοταχόβα Πρεμετής, οι Γεώργιος και Σίμων Σίνας από την Μοσχόπολη, ο Ιωάννης Μπάγκας από την Κορυτσά είναι τα πιο γνωστά ονόματα που κοσμούν το Πάνθεον των Ευεργετών του Ελληνικού Έθνους.
Υπήρξαν όμως και λιγότερο γνωστοί σήμερα Ευεργέτες, που αξίζει να μνημονεύουμε τα ονόματα τους όπως ο Σπύρος Στράτης και Σπύρος Ρίζος από το Δέλβινο, o Χρήστος Κωνσταντίνου και ο Χατζηλεόντιος Χρήστου από το Αργυρόκαστρο, ο Ζώτος Ντούρος και ο Σταθάκης  Λούκας από την Πρεμετή, ο Πέτρος Πράτσικας και οι αδελφοί Λάππα από τη Δρόβιανη Δελβίνου, ο Αντώνιος Νέτης από τη Σαρακινίστα Αργυροκάστρου, ο Σπυρίδων Τσέλιος από τη Γλύνα Αργυροκάστρου, ο Αναστάσιος Αβραμίδης, οι Θωμάς και  Γεώργιος Αδάμ από την Κορυτσά, ο Ηλίας Χαρίτος από τη Νίβανη Αργυροκάστρου,  ο Ιωάννης Δήμας από τη Χιμάρα και πολλοί άλλοι.

Η ημέρα αυτή παράλληλα όπως και τα ονόματα που προαναφέραμε πρέπει να υπενθυμίζουν στην Ελληνική Πολιτεία το χρέος της απέναντι στην Βόρειο Ήπειρο, ιδιαίτερη πατρίδα μεγάλου μέρους των Εθνικών Ευεργετών, ώστε να τιμήσει και ουσιαστικά τη μνήμη τους.

Το παράδειγμα τους ας καθοδηγεί τους σημερινούς κυβερνώντες της Ελλάδας μας

ΑΘΑΝΑΤΟΙ! 

Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914

30 Σεπτεμβρίου 2014

esvh1914@gmail.com

πηγή

Πῶς «βαπτίζουμε» τὸ ἄσπρο, μαῦρο, καὶ τὸ ἱστορικὸ... ἀνιστόρητο

Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης,

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Κυριακὴ πρωὶ πρὶν πᾶμε στὴν ἐκκλησία ἔτυχε νὰ παρακολουθήσουμε τὴν γνωστὴ τηλεοπτικὴ ἐκπομπὴ ἱεράρχη μητρόπολης τῆς κεντρικῆς Ἑλλάδας, ποὺ ὑποτίθεται πὼς προωθεῖ τὶς παραδοσιακές μας ἀξίες. Πρώτη δυσάρεστη ἔκπληξη. Στὴν ἐκπομπὴ ἀπαγορεύεται ὁ ὅρος καὶ ὁ χαρακτηρισμὸς «λαθρομετανάστης». Ὅλοι αὐτοὶ οἱ μουσουλμάνοι ποὺ κατὰ ἑκατοντάδες εἰσέρχονται καθημερινὰ βάσει συγκεκριμένου σχεδίου στὴν χώρα μας, ταυτίζονται μὲ τοὺς Ἕλληνες μετανάστες ποὺ πήγαιναν μετὰ ἀπὸ ἐξονυχιστικοὺς ἐλέγχους στὴν Γερμανία τὴν δεκαετία τοῦ πενήντα καὶ τοῦ ἑξήντα γιὰ νὰ δουλέψουν στὶς γερμανικὲς φάμπρικες. Μάλιστα ἀναφέρθηκε πὼς δὲν θὰ πρέπει ὅλοι αὐτοὶ νὰ αἰσθάνονται κανένα... «κόμπλεξ κατωτερότητας» ἀπὸ τοὺς γηγενεῖς καὶ ὅτι θὰ πρέπει νὰ τοὺς τονίζουμε πὼς καὶ αὐτὰ ποὺ πιστεύουν, (ὅπως ἴσως καὶ οἱ… Τζιχαντιστές), ἔχουν μεγάλη ἀξία καὶ ὅτι θὰ πρέπει καὶ ἐμεῖς νὰ τὰ… γνωρίσουμε ἀπὸ αὐτούς. Δεύτερη δυσάρεστη ἔκπληξη. Ἡ ὀθωμανικὴ κατοχὴ βαφτίζεται… πολυπολιτισμὸς καὶ τονίζεται, ἀκοῦστε, πὼς τὴν ἐποχὴ ἐκείνη οἱ χριστιανοὶ ζοῦσαν ἁρμόνικα μὲ τοὺς μουσουλμάνους, ὅτι ὅταν....

γιόρταζαν οἱ χριστιανοὶ γιόρταζαν μαζί τους καὶ οἱ μουσουλμάνοι καὶ ὅτι ὅταν γιόρταζαν οἱ μουσουλμάνοι γιόρταζαν μαζί τους καὶ οἱ χριστιανοί. Ἔστω καὶ νὰ συνέβαινε αὐτό σε κάποιες περιπτώσεις, δηλαδὴ γιὰ νὰ μὴν τρελαθοῦμε τελείως, ὅλοι αὐτοὶ ποὺ μαρτύρησαν στὴν σκοτεινὴ ἐκείνη ἐποχή, τὰ ἑκατομμύρια τῶν ἄγριων γενοκτονιῶν τῆς Ἀνατολῆς, εἶναι ἁπλὰ μυθεύματα γιατί ὑπῆρχε ἕνας.. «ὄμορφος» καὶ «χαριτωμένος» πολυπολιτισμός, ποὺ πρέπει καὶ σήμερα νὰ τὸν μιμηθοῦμε γιὰ νὰ πᾶμε μπροστὰ στὸν ἐκσυγχρονισμὸ τῆς ἱστορίας μας. Ἀκόμα καὶ ἡ γνωστὴ σὲ ὅλους μας ἀξιότιμη κύρια Ρεπούση, ἔχει ξεπεραστεῖ ἀπὸ ὅλες αὐτὲς τὶς «προοδευτικὲς» ἀπόψεις.  Ἀλλὰ δὲν ἔφταναν ὅλα αὐτὰ τὰ πολὺ «ὡραῖα». Στὴν περίφημη αὐτὴ ἐκπομπὴ τῆς δημόσιας τηλεόρασης, ποὺ τὴν πληρώνουμε ὅλοι ἐμεῖς, ἔφτασαν στὸ σημεῖο νὰ ἀναφέρουν ὅτι θὰ πρέπει νὰ ἀλλάξει καὶ τὸ σύνταγμα γιὰ νὰ ἐπανακαθορίσουμε τὴν ἴδια μᾶς τὴν ταυτότητα καὶ τὴν κάνουμε πιὸ ἀνεκτικὴ στὴ διαφορετικότητα, στὴν ἄλλη ἄποψη καὶ νὰ σβήσουμε τὸ ἀποκλειστικό της ἑλληνορθόδοξης ὕπαρξής μας. Μπράβο καὶ συγχαρητήρια στὴν περίφημη αὐτὴ ἐκπομπή!!! 

Τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχει ἐνταθεῖ μιὰ ξέφρενη ἐκστρατεία μὲ ὅλα τα μέσα, ἀλλαγῆς ὅλων των παραδοσιακῶν μας πιστεύω, ὅλων των παραδοσιακῶν μας ἀξιῶν, μὲ ἀποκορύφωμα τὴν ἀνατροπὴ τῆς ἴδιας μας τῆς φύσης σὰν ἀνθρώπινα ὄντα καὶ πολὺ περισσότερο σὰν πρόσωπα τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλὰ τὸ θλιβερὸ δὲν εἶναι ὅτι οἱ γνωστοὶ «σωτῆρες» τῆς πατρίδας μᾶς ἀγωνίζονται νὰ μᾶς… «ἀλλάξουν  τὰ φῶτα», ἄλλωστε αὐτὴ εἶναι ἡ ἀποστολή τους, ἀλλὰ ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ στηρίζουν καὶ τὰ ἐνισχύουν καὶ ἱεράρχες τῆς ἑλληνικῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱεραρχίας. Δὲν φτάνει ποὺ οἱ διάφοροι πολιτικοὶ «σωτῆρες» μᾶς «ἔσωσαν» ἀπὸ τὴν καταστροφή, ὀδηγώντας τοὺς Ἕλληνες στὴν αὐτοκτονία, στὸν ξεριζωμὸ καὶ στὴν ἀνεπανάληπτη ἔνδεια, δὲν φτάνει ποὺ ἔχει παραδοθεῖ σὲ ξένους τοκογλύφους καὶ ἀνθέλληνες ἡ ἐθνική μας κυριαρχία, θὰ πρέπει νὰ τὸ ὑποστοῦμε καὶ αὐτό. Δηλαδὴ νὰ βλέπουμε δημόσια  ἱεράρχες νὰ στηρίζουν καὶ νὰ προπαγανδίζουν ὅλη αὐτὴ τὴν νεοταξικὴ λαίλαπα. Σὲ ἐκκλησίες μητρόπολης τῆς δυτικῆς Θράκης καὶ μάλιστα στὸν ἀκριτικὸ Ἔβρο, μοιράστηκε πρόσφατα, ἀκοῦστε, μέσα στοὺς ἱεροὺς ναοὺς ἕνα βιβλίο μὲ τίτλο καὶ περιεχόμενο νά.. γνωρίσουμε τὸ Ἰσλάμ. Δηλαδὴ ἐκεῖνο ποὺ μᾶς καίει καὶ ἐκεῖνο ποὺ μᾶς ἀπασχολεῖ καὶ ἴσως ἐκεῖνο ποὺ θὰ μᾶς… «σώσει» εἶναι νά…γνωρίσουμε τὸ Ἰσλάμ! 

Μὲ ὅλα αὐτὰ φαίνεται πόσο δίκαιο εἶχε ἐκεῖνος ὁ κορυφαῖος βυζαντινολόγος, ὁ Στῆβεν Ράνσιμαν καὶ πόσο ἐπίκαιρος εἶναι ὅταν ἔγραφε στὸ κορυφαῖο βιβλίο τοῦ «Βυζαντινὴ Θεοκρατία», ὅτι, «Ὁ σεβασμὸς γιὰ τὴν θεϊκὴ ἐξουσία τοῦ Αὐτοκράτορα ἢ τοῦ Πατριάρχη δὲν ἐμπόδιζε τοὺς Βυζαντινοὺς νὰ ξεσηκώνονται σὲ ἐπανάσταση ἐναντίον ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ τὸν θεωροῦσαν ἀνάξιο γιὰ τέτοια θέση».

Ανακοίνωση της Ομόνοιας για το θάνατο του Θεόδοωρου Σπυρόπουλο!

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ “ΟΜΟΝΟΙΑ”

BASHKIMI DEMOKRATIK I MINORITETIT ETNIK GREK “OMONIA’’

DEMOCRATIC UNION OF GREEK MINORITY IN ALBANIA “OMONIA”

                                                ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Address: Rruga Nr3, Sarande, Albania, web site: www.deem-omonoia.com, e-mail: info@deem-omonoia.com,

tel – fax 00355 85222522

Ανακοίνωση

Ο απανταχού Ελληνισμός και η ελληνοαμερικανική κοινότητα θρηνεί έναν μεγάλο Έλληνα, τον Θεόδωρο Σπυρόπουλο πρώην Συντονιστή του ΣΑΕ Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και μέλος του Ελληνο – Αμερικάνικου Εθνικού Συμβουλίου.

Το Γενικό Συμβούλιο της ΔΕΕΕΜ Ομόνοια και ο πρόεδρος της Βασίλης Μπολάνος, εκφράζοντας τα αισθήματα όλης της Βορειοηπειρωτικής κοινότητας εκφράζουν στην οικογένεια και προς όλους τους συνεργάτες του εκλιπόντος βαθύτατα συλλυπητήρια για την απώλεια του αγαπημένου τους.

Η εκδημία του δημιουργεί ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Η διαχρονική και ανιδιοτελής προσφορά του προς τον απανταχού Ελληνισμό, αλλά και τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό ειδικότερα αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Ευχόμαστε ο Θεός να αναπαύει την ωραία και μεγάλη Ορθόδοξη και Ελληνική ψυχή του, και να διατηρεί τη μνήμη του αιωνία.  

Άγιοι Σαράντα 28 Σεπτεμβρίου 2014

Εκ του Γενικού Συμβουλίου

                           Πρόεδρος

        Βασίλης Μπολάνος