Ανοίγουν τα «εθνικά θέματα» - Στο τραπέζι ταυτόχρονα Κυπριακό, «Μακεδονικό» και διαφορές με Αλβανία, ενώ μαίνεται ο «πόλεμος των αγωγών»

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Η Ελλάδα υπήρξε πάντοτε μία χώρα στην οποία, κατά τη διάρκεια της νεότερης τουλάχιστον ιστορίας της, τα λεγόμενα «εθνικά θέματα» -ελληνοτουρκικά, Κυπριακό, «Μακεδονικό», σχέσεις με Αλβανία κ.λπ.- βρίσκονταν στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής και αντιπαράθεσης, προκαλούσαν τριβές, συγκρούσεις ή ακόμη και «θερμά» πολεμικά επεισόδια με τους γείτονες και εταίρους της, ενώ ορισμένες φορές ήταν σε θέση να καθορίσουν τους εσωτερικούς συσχετισμούς αλλά και να ανεβοκατεβάσουν κυβερνήσεις.

Είναι δεδομένο, επίσης, ότι η εμπειρία της παγκόσμιας διπλωματικής ιστορίας διδάσκει ότι τα θέματα αυτά ανοίγουν όταν συμβαίνει ένα από τα δύο: είτε μια από τις «αντίδικες» χώρες αισθάνεται πολύ δυνατή και θεωρεί ότι μπορεί να επιβάλει τις απόψεις και τα συμφέροντά της είτε βρίσκεται σε θέση αδυναμίας ώστε η άλλη πλευρά (αυτοβούλως ή υποκινούμενη...) εκτιμά ότι είναι η μεγάλη της ευκαιρία για να πετύχει ό,τι δεν είχε καταφέρει ή να ολοκληρώσει αυτό που είχε ξεκινήσει σε προηγούμενες περιόδους.

Με βάση αυτές τις δύο διαπιστώσεις, εύκολα μπορεί να εξηγήσει κανείς την «κινητικότητα» που παρατηρείται σε όλα τα εξωτερικά μέτωπα που ενδιαφέρουν άμεσα την Ελλάδα, καθώς η χώρα βρίσκεται εδώ και αρκετό καιρό τόσο σε δεινή οικονομική θέση όσο και σε διαρκή αντιπαράθεση με τους δυτικούς της εταίρους.

Θα την κατανοήσει δε πλήρως εάν συνδυάσει την κατάσταση η οποία επικρατεί στην Ελλάδα με τις ευρύτερες γεωπολιτικές αντιθέσεις και ανακατατάξεις που έχουν ξεκινήσει, με τις περιοχές της νοτιοανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων να βρίσκονται για μια φορά στο επίκεντρο και να αποτελούν δύο από τους αδύναμους κρίκους της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων. Αναμφίβολα, λοιπόν, ο επικείμενος νέος γύρος διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό, οι πιέσεις για άρση του βέτο της Αθήνας για το όνομα της πΓΔΜ, η έγερση ζητημάτων συνόρων και υφαλοκρηπίδας από τα Τίρανα, ο πολλαπλασισμός των «εμπλοκών» πάνω από το Αιγαίο, αλλά και ο «πόλεμος των αγωγών» ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν τυχαία συμβάντα.

Ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Εντι Ράμα

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ Η ΑΘΗΝΑ;

Νέος γύρος συνομιλιών για το Κυπριακό

Στην οδό Λήδρας αναμένεται να περπατήσουν μαζί σήμερα ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, και ο νέος ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, Μουσταφά Ακιντζί. Οι δύο πολιτικοί θα συνομιλήσουν με ανθρώπους που ζουν και στις δύο πλευρές της Πράσινης Ζώνης που διχοτομεί τη Λευκωσία, επιχειρώντας να στείλουν ένα μήνυμα για την πρόθεσή τους να προχωρήσουν σε επίλυση του Κυπριακού και να μην αφήσουν να χαθεί η ευκαιρία που δημιουργεί η πρόσφατη πανηγυρική εκλογή του «διαλλακτικού» Ακιντζί.

Ο πρωθυπουργός της πΓΔΜ Νίκολα Γκρούεφσκι

Ήδη, άλλωστε, από την πρώτη τους κιόλας συνάντηση που πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ, Έσπεν Μπαρθ Άιντε, οι δύο ηγέτες έκαναν τα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση των αποκαλούμενων «Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης», ενώ συμφώνησαν να συναντούνται επισήμως δύο φορές κάθε μήνα -με το επόμενο ραντεβού να έχει δοθεί για την ερχόμενη Πέμπτη, 28 Μαΐου. Με στόχο, όπως όλα δείχνουν, να παρουσιαστεί σύντομα ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που θα γίνει αποδεκτό και από τις δύο πλευρές και θα βάλει τέλος σε ένα πρόβλημα που υφίσταται από τις Συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, πριν από 55 χρόνια, και έφερε τη διχοτόμηση με το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και την τουρκική εισβολή του 1974.

Σε κάθε περίπτωση, βεβαίως, η ουσία δεν βρίσκεται στο καλό κλίμα ανάμεσα σε Αναστασιάδη και Ακιντζί, ούτε στις επικοινωνικές κινήσεις και τα ΜΟΕ. Αυτό που τελικά θα μετρήσει και θα καθορίσει εάν θα καταστεί ή όχι εφικτή η λύση του Κυπριακού, είναι η ουσία των προτάσεων που θα παρουσιαστούν και το κατά πόσο θα θεωρηθούν αποδεκτές και από τις δύο πλευρές -διαφορετικά, είναι αναπόφευκτη η επανάληψη των όσων διαδραματίστηκαν με το περιβόητο «Σχέδιο Ανάν». Και εδώ, φυσικά, καθοριστικό ρόλο θα παίξουν η Άγκυρα και η Αθήνα

Όσον αφορά την πρώτη, αξίζει να παραθέσουμε τη θέση που διατυπώνεται στο πρόγραμμα του κυβερνώντος ΑΚΡ, ενόψει των εκλογών της 7ης Ιουνίου, όπως αποκάλυψε χθες η εφημερίδα «Φιλελεύθερος: »Η λύση του Κυπριακού πρέπει να λαμβάνει υπόψη τη βούληση των δύο ιδρυτικών λαών, την πολιτική ισότητά τους και το ότι η νήσος ανήκει από κοινού και στους δύο«. Από ελληνικής πλευράς, όμως, δεν υπάρχουν ακόμη σαφή δείγματα προθέσεων, πέρα από τις γνωστές και γενικόλογες διακηρύξεις. Ίσως ορισμένοι επιθυμούν να αποφύγουν, προς το παρόν, την »καυτή πατάτα« -αλλά δεν θα το καταφέρουν.

ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ πΓΔΜ

Στο τραπέζι η ονομασία

Πέπλο μυστηρίου εξακολουθεί να καλύπτει τα πραγματικά αίτια που προκάλεσαν τη μάχη η οποία εκτυλίχθηκε πριν από δύο εβδομάδες στο Κουμάνοβο, αφήνοντας πίσως της 18 νεκρούς -10 Αλβανούς (αρχικά οι πληροφορίες έκαναν λόγο για 14) και 8 αστυνομικούς.

Ο πρωθυπουργός Γκρούεφσκι επιμένει στην εκδοχή της εισαγόμενης τρομοκρατίας και της προσπάθειας αποσταθεροποίησης της πΓΔΜ, ενώ η αντιπολίτευση και τα Τίρανα προβάλλουν το σενάριο του αντιπερισπασμού από την πλευρά της κυβέρνησης, που δέχεται ασφυκτικές πιέσεις για να παραιτηθεί από την αντιπολίτευση. Το σίγουρο είναι ότι η πολιτική κρίση συνεχίζεται και βαθαίνει, όπως μαρτυρούν οι διαδηλώσεις και οι σκηνές στο κέντρο των Σκοπίων. Σε αυτό δε το πλαίσιο, όλες οι πλευρές βάζουν και πάλι στο τραπέζι το θέμα της ονομασίας και της ένταξης στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, η οποία σε μεγάλο βαθμό δεν είναι δυνατή εξαιτίας του βέτο της Αθήνας. Οι γνωρίζοντες αναφέρουν ότι θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη η ένταση των πιέσεων προς την ελληνική κυβέρνηση για να αναθεωρήσει τη στάση της στο συγκεκριμένο θέμα -ειδικά στην περίπτωση που αληθεύει η εκτίμηση ότι πίσω από την πολιτική κρίση κρύβεται η Δύση, η οποία θεωρεί ανεπιθύμητο τον Γκρούεφσκι λόγω της φιλορωσικής του στάσης...

Ιδού, για του λόγου το αληθές, τι έγραφε στην ηλεκτρονική του σελίδα το περιοδικό Der Spiegel την περασμένη Τετάρτη: «Η Ελλάδα αρνείται στον προς βορρά γείτονά της το δικαίωμα της χρήσης του ονόματος «Μακεδονία» και για τον λόγο αυτό, μπλοκάρει την ένταξή του στο ΝΑΤΟ και την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ. Αυτή η στάση θεωρείται, από πολλούς παρατηρητές, ως συνυπεύθυνη για το γεγονός ότι τα προηγούμενα χρόνια, η πΓΔΜ διολίσθησε σε δικτατορικές και μαφιόζικες πρακτικές». Αρκεί στη θέση της λέξης «παρατηρητές» να βάλει κανείς τις κυβερνήσεις για να υποθέσουμε τι θα ακολουθήσει...

ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ «ΔΑΚΤΥΛΟΣ»;

Τα Τίρανα αμφισβητούν και τα σύνορα

Με αιχμή -τι άλλο;- τα ενεργειακά κοιτάσματα, τα Τίρανα αποφάσισαν την προηγούμενη εβδομάδα να εγείρουν ζήτημα δικαιωμάτων έρευνας και εξόρυξης, με τον ισχυρισμό ότι η Ελλάδα παραβιάζει τα σύνορα της Αλβανίας -ανοίγοντας έτσι, ουσιαστικά, ένα κεφάλαιο συνοριακών διαφορών, τόσο στην Ήπειρο όσο και στο Ιόνιο και προκαλώντας «εμπλοκή» στο Οικόπεδο 1 της ελληνικής ΑΟΖ βορείως της Κέρκυρας.

Η κίνηση αυτή έχει προκαλέσει την έντονη δυσφορία της Αθήνας, με αποτέλεσμα να υποβαθμιστεί η ελληνική συμμετοχή στη Διαβαλκανική Συνάντηση που έγινε χθες, με τη μη συμμετοχή του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά. Υπενθυμίζεται ότι τα θαλάσσια Οικόπεδα και οι περιοχές έρευνας για την Ελλάδα έχουν ήδη δημοσιευτεί τόσο στην ελληνική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως όσο και στην επίσημη εφημερίδα της ΕΕ, χωρίς μέχρι στιγμής να έχει υπάρξει αντίδραση. Όσο για τη χάραξή τους, έγινε με βάση τη Συμφωνία για τις Θαλάσσιες Ζώνες του 2009, την οποία είχε υπογράψει και η τότε αλβανική κυβέρνηση.

Μειονότητα

Ωστόσο, πρέπει να υπενθυμίσουμε πως ως ηγέτης της αντιπολίτευσης εκείνη την περίοδο, ο νυν πρωθυπουργός Έντι Ράμα είχε πετύχει να κριθεί αντισυνταγματική η εν λόγω συμφωνία από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, χωρίς ωστόσο να προχωρήσει στο επόμενο βήμα -κάτι που φαίνεται ότι επέλεξε να κάνει τώρα, για ευνόητους λόγους.

Η κίνηση αυτή δεν φαίνεται, μάλιστα, να αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Κι αυτό διότι η κυβέρνηση Ράμα έχει σκληρύνει τη στάση της έναντι της ελληνικής μειονότητας και των εκπροσώπων της, με αποτέλεσμα να υπάρξει και ρήγμα στον κυβερνητικό συνασπισμό των δικών του Σοσιαλιστών με την ΚΕΑΔ. Η αφορμή φαίνεται δε πως δόθηκε από τη συνεργασία του Ράμα με το κόμμα PDIU, το οποίο εκπροσωπεί τους λεγόμενους «τσάμηδες», τόσο σε κεντρικό επίπεδο όσο και ενόψει των δημοτικών εκλογών της 21ης Ιουνίου.

Επίσκεψη Ερντογάν

Δεν είναι λίγοι, μάλιστα, εκείνοι που αποδίδουν το συγκεκριμένο «γάμο» σε τουρκικό «δάκτυλο». Κι αυτό διότι κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στα Τίρανα (στις 13 Μαΐου), ο Ταγίπ Ερντογάν είχε συναντηθεί με εκπροσώπους του PDIU -ενώ παράλληλα, είναι γνωστό ότι η Άγκυρα διαθέτει παραδοσιακά ισχυρή πολιτική και οικονομική επιρροή στην Αλβανία. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι εξελίξεις αυτές και οι διεκδικήσεις έναντι της Ελλάδας συμπίπτουν χρονικά με την προσπάθεια της Αλβανίας να κάνει πιο αισθητή την παρουσία της σε όλη τη Βαλκανική. Κάτι που φάνηκε και στην πρόσφατη ρήξη -ποδοσφαιρική και, ακολούθως, πολιτική- με το Βελιγράδι, αλλά και στην πΓΔΜ, με τον Ράμα να θέτει όρους προκειμένου να στηρίξει την υποψηφιότητα της χώρας για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Να λειτουργεί, άραγε, αυτοβούλως;

ΔΥΣΗ vs ΡΩΣΙΑΣ

Ενα πεδίο... βολής ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις

Πολιτικοί πάνε κι έρχονται στα Βαλκάνια τις τελευταίες εβδομάδες. Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, Ρώσοι και Τούρκοι, επιδίδονται σε μαραθώνιες επαφές με αξιωματούχους των κυβερνήσεων των χωρών της περιοχής, προσπαθώντας να προωθήσουν τα συμφέροντά τους και να υπονομεύσουν εκείνα των ανταγωνιστών τους. «Καθώς οι μεγάλες δυνάμεις χρησιμοποιούν την πολιτική και οικονομική τους ισχύ για να κερδίσουν επιρροή, οι αδύναμες τοπικές κυβερνήσεις θα συνεχίσουν να άγονται και να φέρονται ανάμεσα σε ανταγωνιστικά συμφέροντα και δυνάμεις», σημείωνε αυτή την εβδομάδα σε ανάλυσή του το αμερικανικό ινστιτούτο Stratfor.

Παράλληλα, στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, ρωσικά και κινεζικά πλοία πραγματοποιούσαν την πρώτη τους κοινή στρατιωτική άσκηση, που περιλάμβανε εντυπωσιακή δύναμη πυρός, ενώ σχεδόν ταυτόχρονα και στην ίδια περίπου περιοχή, γίνονταν μεγάλα αεροναυτικά γυμνάσια με τη συμμετοχή δυνάμεων από τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και την Ελλάδα.

Όλες οι ενδείξεις οδηγούν πλέον στο συμπέρασμα ότι η περιοχή μετατρέπεται ταχύτατα σε ένα θέατρο «θερμών επεισοδίων» ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία, καθώς ο εμφύλιος στην Ουκρανία μοιάζει να έχει δώσει το έναυσμα για μια συνολική αναθεώρηση των αναμεταξύ τους γεωπολιτικών συσχετισμών.

Ένα δε από τα επίδικα ζητήματα έχει σχέση με την ενέργεια, καθώς μετά την ήττα που υπέστη στην υπόθεση του αγωγού φυσικού αερίου South Stream, τον οποίο υποχρέωσε να ακυρώσει,, η Μόσχα επιχειρεί να περάσει στην αντεπίθεση και κάνει ρελάνς με τον αποκαλούμενο Turkish Stream, τον οποίος φιλοδοξεί να κατασκευάσει με τη συνεργασία της Άγκυρας, αλλά και τεσσάρων ακόμη χωρών -της Ελλάδας, της Σερβίας, της πΓΔΜ και της Ουγγαρίας- οι οποίες (όλως τυχαίως...) προβάλουν έντονες αντιρρήσεις στις κυρώσεις κατά των Ρώσων και προσπαθούν με κάθε τρόπο να τις σκυρώσουν ή να τις παρακάμψουν.

Όπως είναι φυσικό, Ευρωπαίοι και -κυρίως- Αμερικανοί δεν είναι διατεθειμένοι να δεχθούν τετελεσμένα και ασκούν στις κυβερνήσεις και των τεσσάρων έντονες πιέσεις για να αλλάξουν στάση στο συγκεκριμένο θέμα. Μάλιστα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν -ανάμεσά τους και ο ίδιος ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ- ότι η πολιτική κρίση στα Σκόπια και η σφαγή στο χωριό Κουμάνοβο οφείλεται σε «δάκτυλο» της Δύσης, που θέλει να ανατρέψει τον νυν πρωθυπουργό επειδή δεν ευθυγραμμίζεται με τις απαιτήσεις της.

«Καμμένος» στις ΗΠΑ

Υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να αντιμετωπιστεί και η ψυχρή έως αδιάφορη υποδοχή της οποίας έτυχε αυτή την εβδομάδα ο Έλληνας υπουργός Άμυνας στην Ουάσινγκτον. Παρά την «προσφορά» που είχε φροντίσει να κάνει για τη δημιουργία μιας νέας νατοϊκής βάσης στο Αιγαίο (προκαλώντας δυσαρέσκεια στην κυβέρνηση...), αλλά και το πρόσφατο «δώρο» των 500 εκατ. δολαρίων προς τη Lockheed Martin, με την απευθείας ανάθεση του (αμφιλεγόμενου) εκσυγχρονισμού 5 παλιών αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας P-3B, ο Πάνος Καμμένος δεν έγινε δεκτός από τον Αμερικανό ομόλογό του Άστον Κάρτερ, ο οποίος προφασίστηκε... βεβαρυμένο πρόγραμμα, ενώ οι υφυπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας με τις οποίες συνομίλησε του έθεσαν ευθέως θέμα συναίνεσης της Αθήνας στον οικονομικό «πόλεμο» κατά της Ρωσίας, αλλά και μη συμμετοχή στον νέο αγωγό.

Τα γάντια έχουν βγει και όταν μαλώνουν τα βουβάλια...

πηγή

ΟΙ ΔΥΟ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΙ

Κωνσταντίνος Χολέβας

Η μόνη πρόταση που προκύπτει από την Ιστορία και την κοινή λογική είναι να στηρίξουμε μεθοδικά τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα

Η βαλκανική αναταραχή πρέπει να μας απασχολήσει παράλληλα με την κρίσιμη διαπραγμάτευση με τους δανειστές μας. Τα Σκόπια συνταράσσονται από τις συγκρούσεις Σλάβων αστυνομικών με Αλβανούς ενόπλους και από την αποκάλυψη ότι η κυβέρνηση Γκρούεφσκι παρακολουθούσε τηλέφωνα αντιπάλων. Στην Αλβανία ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός Εντι Ράμα κάνει δηλώσεις υπέρ της «Μεγάλης Αλβανίας», αμφισβητεί την ελληνική ΑΟΖ στο Ιόνιο και υποστηρίζει τους Τσάμηδες ανθέλληνες στις επικείμενες δημοτικές εκλογές στη χώρα του.

Ορισμένοι συμπατριώτες μας έχουν την τάση να επιλέγουν μέσω των ΜΜΕ τους δήθεν μετριοπαθείς πολιτικούς στις γειτονικές χώρες. Ακούσαμε πανηγύρια κατά την εκλογή του Ράμα με το επιχείρημα ότι δήθεν είναι πιο Ευρωπαίος και πιο μετριοπαθής από τον δεξιό αντίπαλό του Σάλι Μπερίσα. Κι όμως, επί πρωθυπουργίας Ράμα έγινε επίσημο δόγμα η «Μεγάλη Αλβανία». Εξάλλου, εκείνος ως αρχηγός της αντιπολιτεύσεως είχε προσφύγει στο Συνταγματικό Δικαστήριο -με τουρκική παρακίνηση- κατά της συμφωνίας Αθηνών - Τιράνων για τον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών.

Αλλες φωνές προτείνουν να ανεχθούμε τον σκοπιανό εθνικισμό ως αντίβαρο στον αλβανικό. Η μόνη πρόταση που προκύπτει από την Ιστορία και την κοινή λογική είναι να στηρίξουμε μεθοδικά τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα απέναντι και στους δύο εθνικισμούς, αλβανικό και ψευδομακεδονικό, και να σταματήσουμε να τρέφουμε ψευδαισθήσεις ότι ο τάδε πολιτικός είναι πιο συνεργάσιμος. Οι Αλβανοί και οι Σκοπιανοί κάνουν τη δουλειά τους και εμείς πρέπει να κάνουμε τη δική μας.

Στο ζήτημα των Σκοπίων πρέπει να επανέλθουμε στην αρχική θέση μας, ότι δεν παραχωρούμε το όνομα Μακεδονία ούτε ως σύνθετο ούτε ως παράγωγο, άρα απορρίπτουμε κάθε γεωγραφικό προσδιορισμό. Να καταγγείλουμε αμέσως την Ενδιάμεση Συμφωνία του Σεπτεμβρίου 1995, η οποία, αφού καταπατήθηκε από την ΠΓΔΜ, χρησιμοποιήθηκε εκ μέρους της ως νομική βάση για να μας εγκαλέσει ενώπιον του Δικαστηρίου Διεθνούς Δικαίου. Επίσης, να ενδιαφερθούμε επισήμως για την τύχη της ελληνικής μειονότητος που ζει καταπιεσμένη στο κράτος αυτό.

Αν θέλει η αλβανική εθνική κοινότητα της ΠΓΔΜ να συνεχίσει τον ένοπλο αγώνα κατά των Σλάβων και να αποσχισθεί, ας την αφήσουμε να το κάνει. Επαναλαμβάνω: Η διάλυση των Σκοπίων θα σημαίνει ότι εξαλείφεται ένας ανθελληνικός εθνικισμός στα Βαλκάνια. Στο επιχείρημα ότι έτσι ενθαρρύνονται οι Αλβανοί θα απαντήσω ότι τον αλβανικό εθνικισμό εξέθρεψε η απόφαση των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων εταίρων μας να αποσχίσουν το Κόσοβο από τη Σερβία. Ούτε τότε μας ρώτησαν ούτε τώρα μπορούμε να εμποδίσουμε -και δεν έχουμε λόγο να το κάνουμε- τη διάλυση του σκοπιανού μορφώματος.

Η ελληνική απάντηση στον αλβανικό εθνικισμό θα είναι η επίσημη διεκδίκηση της αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου, εντός Αλβανίας, με βάση το Πρωτόκολλο της Κερκύρας του 1914.

Κωνσταντίνος Χολέβας

πηγή

Η ελληνοαλβανική κρίση, οι χάρτες και το οικόπεδο 5 - Cipras do të bojkotojë takimin e 27 Majit në Tiranë.

Η συσσώρευση προβλημάτων στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, με την κατάρρευση της συμφωνίας του 2009 για τις θαλάσσιες ζώνες, με την απαίτηση για τροποποίηση των ερευνών για υδρογονάνθρακες σε Ιόνιο και νομό Ιωαννίνων, το ζήτημα των Τσάμηδων, τα προβλήματα της μειονότητας και γενικότερα το θέμα της Μεγάλης Αλβανίας, αποσυντόνισαν ώς ένα βαθμό τη νέα κυβέρνηση που αναζητεί τρόπους διπλωματικής ανασυγκρότησης των σχέσεων με τα Τίρανα.

Ετσι, ούτε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, πήγε στη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της Διαδικασίας ΝA Ευρώπης την περασμένη Παρασκευή στα Τίρανα, ούτε ο πρωθυπουργός θα μεταβεί την Τρίτη στην αλβανική πρωτεύουσα στη Σύνοδο Κορυφής. Η πίεση των διαπραγματεύσεων με τους πιστωτές είναι τεράστια, ενώ και άλλοι ηγέτες δεν θα μεταβούν στα Τίρανα.

Υπάρχει όμως ζήτημα αντιμετώπισης των προβλημάτων και σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση θα επιχειρήσει μια συνολική προσέγγιση στα Βαλκάνια τον επόμενο μήνα, όμως η Αλβανία απαιτεί ειδική στρατηγική. Αυτό γιατί, στα άμεσης προτεραιότητας θέματα είναι τι θα γίνει με τη συμφωνία του 2009. Η Αλβανία ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα με το πρόγραμμα ερευνών που έχει αναγγείλει στο Ιόνιο, έχει παραβιάσει τα χωρικά της ύδατα στο δικό της οικόπεδο 5, όπου τα Τίρανα προγραμματίζουν δικές τους έρευνες πιθανότατα εντός των επόμενων εβδομάδων. Αυτό σημαίνει ότι θα εκδηλωθεί κρίση και ότι η διαφορά, υπαρκτή ή ανύπαρκτη πρέπει να λυθεί με κάποιο τρόπο. Είτε με διάλογο, είτε με προσφυγή, είτε με διαιτησία, είτε μέσω Χάγης. Πριν φθάσουμε εκεί όμως υπάρχουν στοιχεία που καταδεικνύουν το αβάσιμο των αλβανικών επιχειρημάτων.

Οι συντεταγμένες

Η άποψη που διατυπώνεται τις τελευταίες ημέρες ότι υπάρχει λάθος στις συντεταγμένες των ερευνών και κατά κάποιο τρόπο η Αλβανία έχει δίκιο δεν ευσταθεί. Σύμφωνα με αρμόδιες επιστημονικές πηγές που μίλησαν στην «Κ» υπό την προϋπόθεση της ανωνυμίας, οι χάρτες που δόθηκαν στη δημοσιότητα από τον πρώην υπουργό Ενέργειας Γ. Μανιάτη και επικαλούνται τα Τίρανα, είναι Διαγραμματικοί, δηλαδή ενδεικτικοί και κατά συνέπεια είναι αδύνατον οι Αλβανοί να βγάλουν συμπεράσματα για την περιοχή ερευνών, επομένως το αλβανικό διάβημα έχει πολιτική και όχι επιστημονική βάση. Ωστόσο, ταυτόχρονα, τα Τίρανα ζήτησαν τους ψηφιακούς χάρτες ερευνών από την Ελλάδα, που δείχνουν με ακρίβεια την περιοχή των οικοπέδων. Οπως επισημαίνει η ίδια πηγή οι ψηφιακοί χάρτες ταυτίζονται απόλυτα με τους χάρτες που συμφώνησαν, υπέγραψαν και αντάλλαξαν η Ελλάδα και η Αλβανία με τη συμφωνία του 2009, κατά συνέπεια, δεν υπάρχει κανένα θέμα παραβίασης αλβανικών χωρικών υδάτων και ότι τα Τίρανα, προσχηματικά θέτουν θέμα χαρτών προκειμένου να διακηρύξουν την πολιτική τους απαίτηση για αλλαγή της συμφωνίας του 2009.

Η ίδια επιστημονική πηγή υπογραμμίζει ότι με τη συμφωνία του 1992 μεταξύ Αλβανίας-Ιταλίας, οι θαλάσσιες ζώνες οριοθετήθηκαν με τη μέθοδο της μέσης γραμμής και ότι το νησάκι Σάσων της Αλβανίας έχει πλήρη επίδραση και χάρις σε αυτήν, η γειτονική χώρα κέρδισε περίπου 70 τετραγωνικά χιλιόμετρα υφαλοκρηπίδα, αλλά δεν αναγνωρίζει τα ίδια δικαιώματα στα ελληνικά νησιά που οριοθετήθηκαν και πάλι με τη μέθοδο της μέσης γραμμής.

Η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί τώρα να ανασυγκροτήσει την εξωτερική πολιτική στα Βαλκάνια και στο πλαίσιο αυτό εξετάζει τρόπους συνολικής αντιμετώπισης των διμερών προβλημάτων με την Αλβανία, καθώς είναι θέμα χρόνου το κλίμα να ενταθεί και παράλληλα με τις τάσεις αποσταθεροποίησης που αυξάνονται στα Δυτικά Βαλκάνια. Ο κ. Κοτζιάς έχει συζητήσει πολλές φορές το «αλβανικό ζήτημα» και με τη γερμανική κυβέρνηση και με την ύπατη εκπρόσωπο για την εξωτερική πολιτική και την ασφάλεια της Ε.Ε. Φεντερίκα Μογκερίνι.

..................................

Nuk ka më asnjë dyshim se marrëdhëniet mes Tiranës e Athinës janë në kuotën më të ulët që prej viteve ’90. Këto raporte morën një kurs të ri që pas rrëzimit nga Gjykata Kushtetuese  të marrëveshjes për kufirin detar në vitin 2009. Tensionet kanë kulmuar dy vitet e fundit dhe sidomos periudhën e parë të 2015 me hapjen nga qeveria shqiptare të çështjes së kërkimit të hidrokarbureve në detin Jon dhe Greqinë e Veriut. Gazeta “Kathimerini” shkruan se kjo çështje, por edhe një sër problemesh që lidhen me pretendimet shqiptare për çështjen çame, respektimin e pakicave dhe shfaqjen e ideve të Shqipërisë së Madhe kanë çorientuar Athinën që kërkon të ndërtojë një strategji të veçantë për rindërtimin e marrëdhënieve diplomatike me Tiranën. Muaji që vjen do të jetë vendimtar për politikën e jashtme greke në Ballkan. Duke iu referuar burimeve diplomatike gazeta shkruan se ashtu si ministri Jashtëm grek, Nikos Kotzias bojkotoi takimin e ministrave të jashtëm të Procesit të Europës Juglindore që u mbajt në Tiranë më 22 dhe 23 Maj, edhe kryeministri grek Aleksis Tsipras nuk do të udhëtojë drejt kryeqytetit shqiptar në 27 Maj për të marrë pjesë në samitin e nivelit të lartë të kryeministrave të rajonit në kuadër të SCEEP. Kathimerini shkruan se zgjidhja e mosmarrëveshjeve për kufirin detar mund të arrihet përmes disa opsioneve, ku nuk përjashtohet padia në Gjyqin e Hagës. “Shqipëria pretendon se Greqia me programin e kërkimeve për naftë në detin Jon, të shpallur në qershor ka cenuar ujërat territorial shqiptare në bllokun 5 ku Tirana planifikon kërkime gjatë javëve të ardhshme. Kjo do të thotë se do të shpaloset një krizë që me një mënyrë ose tjetër duhet të zgjidhet. Ose nëpërmjet dialogut, ose nëpërmjet arbitrazhit ose nëpërmjet Gjyqit të Hagës. Para se të mbërrijmë këtu ka prova e fakte që vërtetojnë se argumentet e palës shqiptare janë të pabazuara”-shkruan Kathimerini. Sipas gazetës pretendimet e palës shqiptare për cënim të integritetit territorial të ujërave shqiptare nga kërkimet për naftë në detin Jon  janë politike dhe jo shkencore. Burime zyrtare thanë për “Kathimerini” se hartat mbi të cilat është bërë plani i kërkimeve janë të njëjtat me ato që palët paraqitën gjatë negociatave për marrëveshjen e detit në vitin 2009 dhe se ngritja e kësaj çështje lidhet me qëllimin e qeverisë shqiptare për të kërkuar politikisht ndryshimin e marrëveshjes së vitit 2009. Të njëjtat burime i thanë gazetës së në marrëveshjen e vitit 1992 mes Shqipërisë, Italisë dhe Greqisë  kufijtë u caktuan me parimin e vijës së baraslarguar dhe se falë ndikimit të  ishullit të Sazanit në këtë ndarje Shqipëria përfitoi rreth 70 kilometër katror të shelfit kontinental, parim që nuk e njeh në rastin e ishulljve grekë në detin Jon. Në fund të artikullit thuhet se ministri Jashtëm grek Nikos Kotzias shqetësimet lidhur me qëndrimet e Shqipërisë ia ka përcjellë edhe qeverisë gjermane dhe Përfaqësues së Lartë për Politikën e Jashtme dhe të Sigurisë në BE, Federika Mogerini.

Αναχαιτόντας τον ανθελληνισμό…

Μπορεί τακτικά ο Βαγγέλης Ντούλες να έθεσε το ζήτημα της προσάρτησης στον κυβερνητικό συνασπισμό του Έντ Ράμα και της ακραίας εθνικηστικής παράταξης των Τσάμηδων του PDIU, ως ζήτημα ηθικής τάξης. Δεν είναι προφανώς μόνο τέτοιο. Για τον ίδιο πολιτικό, του οποίου εχθροί και φίλοι το ομολογούν ότι τον χαρακτηρίζει η ηθική διάσταση κάθε πολιτικής απόφασης έχει σπουδαία σημασία έστω και ως τέτοια. Δεν είναι δυνατό να υπήρχαν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Το 2009 το ΚΕΑΔ – ΟΜΟΝΟΙΑ με τεράστιο πολιτικό κόστος έφυγαν από το συνασπισμό με το Σαλί Μπερίσα καθώς εκείνος προσέγγισε δυνάμεις του ανθελληνικού φάσματος. Η προσέγγιση αυτή είχε αποτελέσματα όπως το βαρύ συμβάν στη Χιμάρα (Αριστοτέλης Γκούμας), την επειδύνωση του κλίματος στα ΜΜΕ, την Απόγραφή φάρσα του πληθυσμού και επρρέασε προφανώς τον προσανατολισμό στην υποβάθμιση των σχέσεων της Αλβανίας με την Ελλάδα εφόσον αποτελεί πλέον αμάρτημα για την πρώτη κάθε συζήτηση που να αφορά τα θαλάσσια σύνορα στο Ιόνιο.

Προφανώς η σπουδη του Ράμα και των Σοσιαλιστών καθώς και του Ιλίρ Μέτα της Σοσιαλιστικής Ένταξης για να ανοίξουν το συνασπισμό τους και προς τον Ιντρίζι συμαίνει ότι τους συμφέρει και η πολιτική ατζέντα την οποία κομίζει. Είναι γνωστό ότι βάση της πλατφόρμας του Ιντρίζι είναι ο ανθελληνισμός. Στις πολιτικές του πράξεις πέραν απ’ τη δηλητηριώδη ρητορία είναι δύο νομοθετικές πρωτοβουλίες τις οποίες κατάφερε να επιβάλει χάρη και στην αδυναμία των ελληνικής καταγωγής βουλευτών να προβάλουν αναχαιτική συσπείρωση. Η τροποποίηση του νόμου περί απογραφών που στην ουσία φωτογράφιζε τους ελληνικής καταγωγής πολίτες που τους ποινικοποιεί εάν ασκήσουν το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού καθώς επίσης και η ανάμειξη του PDIU στην κατάρτιση της εδαφικής μεταρρύθμισης με την ίδρυση προληματικού δήμου στα σύνορα με την Ελλάδα, αποτελούν σοβαρές αποδείξεις για την επικυνδηνότητα του σχήματος αυτού.

Έτσι η παραίτηση του Ντούλε που αποτέλεσε την σημαντικότερη πολιτική είδηση της περασμένης εβδομάδας είναι ένα ισχυρός κώδωνας κινδύνουν για το τι προμυνείει αυτός ο στενότερος πολιτικός εναγκαλισμός του ΣΚ με μια ατζέντα που θέλει ταραχές με τους γείτονες και καθυστέρηση της Ευρωπαϊκής ατζέντας της χώρας.

Δεν πρόκειται ούτε για ζητήματα μικροπολιτικής άλλο τόσο λιγότερο για την πολιτική σταδιοδρομία του Ντούλε. Έχει εξάλου αποδείξει εκείνος ότι προέχει η ηθική του ακεραιότητα και κυρίως η πλήρη εκπλήρωση των υποχρεώσεων για τις οποίες είναι στην πολιτική και τα κοινά. Η ολοληρωμένη πολιτική θέση που έλαβε το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας (αιφνιδίασε γιατί δεν είναι μια συνηθισμένη διαδικασία) επιβεβαιώνει ότι έρχονται δυσκολότερες μέρες. Στο βαθμό που δύναται ο Ντούλες και το ΚΕΑΔ έδωσε το δικό του σήμα ώστε να υπάρξει αφύπνιση της κοινότητας. Κατανοεί κανείς ότι κουρασμένη η κοινότητα μας απ’ την απαξιωτική προπαγάνδα της «ρωμιοσύνης» και των ηλεκτρονικών της εναλλακτικών, θέλει το χρόνο της να καταλάβει ότι δεν είναι όλοι οι ίδιοι σε ότι αφορά την ευαισθησία στα εθνικά. Μόνο που τώρα χρειάζεται εγρήγορση. Ίσως να μην έχουμε το χρόνο να καταλάβουμε και πρέπει να μην δωθούμε στη νάρκη που προσπαθούν να προκαλέσουν οι καθηγητές των νανουρισμάτων.

πηγή

Τροχιά επιδείνωσης των αλβανο – ελληνικών σχέσεων

Μπορεί να μην υπάρχει τρόπος προσέγγισης για τους λόγους και τα κίνητρα που οδηγούν τον Πρωθυπουργός της Αλβανίας κ. Έντι Ράμα στην επιλογή ολικής ρήξης των σχέσεων με την Αθήνα, είναι όμως ορατές οι συνέπειες. Απολύτως λογικά η Ελληνική κυβέρνηση μην έχοντας ουσιαστικά και άλλο τρόπο αντίδρασης αναμένει βήματα εκδήλωσης της πρόθεσης των Τιράνων για έναρξη των επαφών όμως αντί όμως αυτών των προθέσεων το αντίθετο διαπιστώνεται. Κρεσέντο ανθελληνικής προπαγάνδας και ρητορείας από πολιτικά πρόσωπα αλλά και ενέργειες στο πεδίο της κρατικής πολιτικής που στην ουσία αποτελούν άρνηση για βελτίωση του κλήματος. Πρόκειται προφανώς για ενέργειες της Αλβανικής κυβέρνησης που εντάσσονται στα πλαίσια εκούσιας επιλογής της για ολική ρήξη με όλο το Βαλκανικό περίγυρο.

Υπήρχε μέχρι σήμερα μια ερμηνεία σε ότι αφορά στην προπαγάνδα και το κλίμα στα ΜΜΕ που καθημερινά έχει βασικό γνώρισμα την καλλιέργεια της καχυποψίας έναντι της Ελλάδας. Ο εφησυχασμός των Ελλήνων διπλωματικών κύκλων ότι μάλλον είναι για εσωτερική κατανάλωση και εξυπηρετεί εκλογικές μικροπολιτικές σκοπιμότητες είναι εξ άλλου ανεδαφικές, απλουστευτικές και μη λογικές. Η μονιμότητα των δημοσιευμάτων, η ποικιλία των αρθρογραφούντων στο ίδιο μοτίβο, η όλου του φάσματος των ΜΜΕ και η διαχρονικότητα ανεξαρτήτως των κομμάτων που κυβερνούν καταρρίπτει την αναπαυτική αυτή ανάλυση.

Η προσέγγιση ότι η συντήρηση ενός ανθελληνικού κλίματος σε επίπεδο ΜΜΕ αφορά στην χειραγώγηση της κοινωνίας προκειμένου να συγκρατείται η επιρροή της μάζας εκείνης των Αλβανών που είναι στην Ελλάδα προς τα ενδότερα της Αλβανίας συνάδει με τη λογική ότι διαμορφώνεται όλο αυτό το πλαίσιο από κέντρα μουσουλμανικής έμπνευσης και τουρκικό δάκτυλο. Είναι λογικό διότι συντηρώντας ένα κλίμα συνεχούς απειλής απ’ την Ελλάδα παρεμποδίζεται στην ουσία η διαδικασία παραπέρα ζύμωσης μεταξύ των δύο λαών στην ουσία δηλαδή αφήνεται ελεύθερο έδαφος για τη δραστηριοποίηση φανατικών ισλαμιστών που προφανώς εχθρεύονται την επιστροφή στις χριστιανικές ρίζες πληθυσμιακών ομάδων στην Αλβανία. Επωφελείται ουσιαστικά σε ζητήματα περιφερειακής στρατηγικής η Τουρκία η οποία μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα δικαιολογεί τη διείσδυση της ως εγγυήτριας συμμάχου για την Αλβανία.

Τούτα μοιάζουν πιο λογικά έχουν όμως με τη βοήθεια του Ράμα και των επιλογών του στην περιφερειακή πολιτική, ξεπεραστεί και αυτά. Οι επιλογές αυτές έχουν πλέον μεταφέρει τα οποιαδήποτε φύσης εμπόδια στην κανονική ροή των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, απ’ το πεδίο δράσης διαφόρων κύκλων της πολιτικής, στα άκρα των εθνικιστικών προσεγγίσεων ή των μη θεσμικών μηχανισμών, στο πεδίο της επίσημης πολιτικής.

Η εξέλιξη στο ζήτημα των θαλασσίων συνόρων αποδεικνύει ότι τα Τίρανα δεν θέλουν σχέσεις με την Αθήνα καθώς με την ανάληψη των καθηκόντων ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας κ. Τσίπρας ξεκαθάρισε ότι οποιοδήποτε βήμα στις ελληνοαλβανικές σχέσεις προϋπόθεση έχει την επικύρωση της συμφωνίας για το Ιόνιο. Άλλη μια ξεκάθαρη προϋπόθεση είχε θέσει ο Τσίπρας: να απαληφθούν απ’ το τραπέζι των συζητήσεων ζητήματα που να προσβάλουν την ιστορική μνήμη και εμμέσως να αποτελούν εδαφικές διεκδικήσεις. Και εκεί τα Τίρανα κάνουν σαν να μην ακούν και προσκαλούν στο επίκεντρο της πολιτικής πολιτικά σχήματα με ιστορικό υπόβαθρο στο ναζισμό και το φασισμό.

Μέσα στο κλίμα αυτό προφανώς δύο άλλες επιτροπές μεγάλου ενδιαφέροντος για την Ελληνική πλευρά δεν γίνεται λόγος να ενεργοποιηθούν. Η μία είναι και κάπως παράλογος που συγκροτήθηκε και αφορά στα σχολικά εγχειρίδια. Είναι παράλογο να παραδέχεται ένα κράτος όπως η Ελλάδα να συζητά σε επιτροπή εάν ο Νομός Φλωρίνης ή Άρτας ακόμη περισσότερο ανήκει στην Ελλάδα ή όχι. Δεν χρειάζεται επιτροπή για να καταλάβει κανείς ότι η συντήρηση στα σχολικά εγχειρίδια τέτοιων εδαφικών διεκδικήσεων δεν αφορά παρά στη θεωρητική κατάρτιση του μελλοντικού στρατολογήσουμε υλικού για τον UCC.

Η άλλη επιτροπή σχετίζεται με τα οστά των Ελλήνων πεσόντων στον πόλεμο με τους Ιταλούς. Εκεί αποδεικνύεται τόσο η απανθρωπιά και έλλειψη ευαισθησίας από την αλβανική πολιτεία όσο και η ολιγωρία της ελληνικής πολιτείας που δεν καταφέρνει από δεκαετίας σχεδόν να θέσει σε εφαρμογή μια συμφωνία επικυρωμένη στα κοινοβούλια και των δύο χωρών.

Φαίνεται ότι τα Τίρανα έχουν σαν πολιτεία και κυβέρνηση υιοθετήσει ανθελληνική ατζέντα. Η Αθήνα μέχρι σήμερα έχει συνηθίσει να παραβλέπει το ανθελληνικό κλίμα που διαχέεται στην κοινή γνώμη θεωρώντας εσφαλμένα ότι αυτό είναι προς εσωτερική κατανάλωση και αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από προβλήματα καθημερινότητας. Μάλλον η ανθελληνική προπαγάνδα, ρητορική και «θεωρητική τεκμηρίωση» αφορά στην αποδοχή απ’την κοινή γνώμη της κρατικής ατζέντας για ρήξη με την Αθήνα. Τι σκοπιμότητες κρύβει αυτή η επιλογή θα φανεί στην εξέλιξη που τα Τίρανα την καθιστούν μάλλον μη ανατρέψιμη.

πηγή

Τζόναθαν Τζάκσον: ”Τι σημαίνει για μένα η Ορθοδοξία” (μέρος β’)

«Πάγο» στην Αλβανία από την Ε.Ε. για τις προκλήσεις σε βάρος της Ελλάδος

• Οι πολιτικές εξελίξεις στην Αλβανία, με τις συνεχείς προκλήσεις σε βάρος της Ελλάδος και της Ελληνικής Μειονότητας, που εκπορεύονται από τον ίδιο τον Αλβανό Πρωθυπουργό Έντι Ράμα, δημιουργούν πλέον ένα ευρύτερο προβληματισμό στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Ταυτόχρονα η τελευταία πρόκληση, με την εκλογή του Προέδρου του κόμματος των «Τσάμηδων» Σπετίμ Ιντρίζι ως Γ’  Αντιπροέδρου της Βουλής, που οδήγησε σε παραίτηση τον Βαγγέλη Ντούλε από τη θέση του Α’  Αντιπροέδρου της Βουλής, ενεργοποίησε και το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, που χθες έστειλε προειδοποιητικό μήνυμα κατά των εθνικιστικών επιδιώξεων που υπηρετούν τέτοιου είδους κινήσεις και αποφάσεις. 

 Ο νέος Γ’  Αντιπρόεδρος με το «καλημέρα» και πριν καλά- καλά καθίσει στη θέση του φρόντισε να κάνει σαφείς τις προθέσεις του για το τι σκοπό εξυπηρετεί η συνεργασία του με το Σοσιαλιστικό κόμμα και προσωπικά με τον Έντι Ράμα: Χαρακτήρισε θετικό το γεγονός για το κόμμα του και την υπόθεση που... υπηρετεί την εκλογή του στο συγκεκριμένο αξίωμα, για να προσθέσει ότι «όταν οι Αλβανοί της τσαμουριάς στην Ελλάδα θα κερδίσουν τα δικαιώματά τους, σύντομα θα έχουμε και τσάμη αντιπρόεδρο στην Βουλή της Ελλάδος»!!! Δήλωση που προκάλεσε την ενόχληση  ακόμη και  μετριοπαθών πολιτικών της Αλβανίας, αλλά και την αντίδραση του εκπροσώπου του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών Κ. Κούτρα, ο οποίος δήλωσε:  

«Η επιλογή προσώπων, που είναι φορείς αλυτρωτικών αντιλήψεων και συνδέονται άμεσα με το αποκρουστικό φασιστικό και ναζιστικό παρελθόν της Ευρώπης, σε υψηλές θέσεις στα ανώτατα θεσμικά όργανα του κράτους, δεν προάγει την φιλία, τη συνεργασία, την σταθερότητα και τις σχέσεις καλής γειτονίας μεταξύ των χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, ούτε, βεβαίως, συμβάλλει στην ευρωπαϊκή προοπτική της Αλβανίας».

Η τοποθέτηση του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών - ωστόσο όπως έχει αποδείξει η σύγχρονη ιστορία -  δεν μπορεί από μόνη της, αν δεν συνδυάζεται και με άλλες ενέργειες, να «συνετίσει» την Αλβανική πλευρά και να κάμψει τον ανθελληνισμό και τον εθνικισμό που καλλιεργείται και εντείνεται ενόψει των επικείμενων δημοτικών εκλογών...  

«Πάγος» από Ε.Ε.

«Πάγο» όμως στην Αλβανική τακτική, με αφορμή το διάβημα που επέδωσε η Κυβέρνηση Ράμα στην Ελλάδα, με τις παράλογες απαιτήσεις της για τις έρευνες που σχεδιάζει  η χώρα μας  για υδρογονάθρακες σε Ήπειρο και Ιόνιο, έβαλε χθες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Συγκεκριμένα δια της εκπροσώπου Τύπου της Ύπατης Εκπροσώπου για την Εξωτερική Πολιτική Μάγια Κοτσίγιαντσιτς, κάλεσε την Αλβανία να ακολουθήσει το δρόμο της Περιφερειακής συνεργασίας, κάνοντας μάλιστα σαφή αναφορά στην ευρωπαϊκή της πορεία. 

 «Η ΕΕ – τόνισε- προωθεί την πλήρη εξομάλυνση των σχέσεων στο πλαίσιο της ένταξης στην ΕΕ. Αυτό που κάνει η ΕΕ είναι να στηρίζει τα Δυτικά Βαλκάνια  να προχωρήσουν στην ευρωπαϊκή πορεία. Στο πλαίσιο αυτό, η περιφερειακή συνεργασία και συμφιλίωση είναι υψίστης σημασίας. Ελπίζουμε ότι η περιφερειακή συνεργασία θα συνεχιστεί απρόσκοπτα. Υπενθυμίζουμε τη σημασία της περιφερειακής συνεργασίας και ενθαρρύνουμε τις αρχές να εντείνουν τις προσπάθειες για την επίτευξη αυτού του στόχου, μεταξύ άλλων και μέσω μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης και διαλόγου»  ανέφερε, τονίζοντας μάλιστα τρεις φορές τη σημασία της περιφερειακής συνεργασίας.

πηγή