Τα Θρησκευτικά είναι εικόνες - Η εικονομαχία

Τα Θρησκευτικά είναι εικόνες - Η εικονομαχία 

Νίκος Λυγερός

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Τα Θρησκευτικά είναι εικόνες

Τα Θρησκευτικά είναι εικόνες κι όσοι προσπαθούν να τα αφανίσουν είναι εικονοκλάστες κι όχι μόνο αντισυνταγματικοί. Διότι το Σύνταγμα είναι αυτό που καθορίζει το νομικό πλαίσιο, αλλά είναι η πίστη που καθορίζει τη Θρησκεία.

Δεν μπορεί όποιος θέλει να κάνει ό,τι του κατεβαίνει μόνο και μόνο επειδή ξαφνικά έχει μια εξουσία. Αυτή η εξουσία είναι εξαρτημένη από την ουσία, αλλιώς δεν έχει νόημα.

Στην πατρίδα μας δεν πιστεύουμε ότι τελείωσε η Ιστορία ούτε ότι η Θρησκεία είναι το όπιο του λαού. Έτσι η Εκκλησία και το Σύνταγμα προστατεύουν τον ελληνικό λαό από τα άτομα που θέλουν να το καταπατήσουν λόγω σκοπιμοτήτων.

Καταφέραμε να ξεπεράσουμε δύο φορές τους εικονοκλάστες και αυτό με μεγάλο κόστος, γιατί ήθελαν να μας μειώσουν εκ των έσω. Πάντα αυτό αποτελεί από τα χειρότερα χτυπήματα.

Και δεν είναι τυχαίο που χρειαστήκαμε τόσα χρόνια για να νικήσουμε τους εικονοκλάστες μια πρώτη φορά από το 726 έως το 787 και μια δεύτερη από το 814 έως το 842, πράγμα που σημαίνει ότι ήταν δύσκολο.

Διότι κάθε φορά θεωρούμε ότι αποκλείεται να υπάρχουν άτομα που θέλουν το κακό μας, ενώ η ιστορία μας μάς αποδεικνύει το αντίθετο. Πρέπει λοιπόν να είμαστε πολύ προσεχτικοί με αυτές τις λεπτομέρειες που είναι βέβαια ενδείξεις μιας νοοτροπίας που προσπαθεί να επηρεάσει κόσμο για να επιβάλλει μια στρατηγική που θέλει να προκαλέσει.

Έτσι πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα για να έχουμε μια σοβαρή αντιμετώπιση των πραγμάτων.

Η εικονομαχία

Η εικονομαχία δεν είναι ένας αγώνας που έχει τελειώσει

με την έννοια ότι ακόμα και τώρα μερικοί προσπαθούν

να βλάψουν τις εικόνες με τα λόγια και τις πράξεις τους

για να θίξουν τα συμφέροντα της πατρίδας μέσω της θρησκείας

γιατί οι περισσότεροι δεν βλέπουν τις προετοιμασίες

αφού κοιτάζουν μόνο και μόνο ό,τι φαίνεται

κι όχι τα παρασκήνια της πολιτικής των ύπουλων

που θέλουν να αφανίσουν τα πάντα.

ΦΟΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΔΑΡΔΑΣ (Κορυτσάς) - Του ΑΛΕΞ.Χ.ΜΑΜΜΟΠΟΥΛΟΥ

~ ~ Από το βιβλίο "ΗΠΕΙΡΟΣ" (2ος τόμος) του Αλέξανδρου Χ. Μαμμόπουλου μεταφέρω την περιγραφή της γυναικείας φορεσιάς του Βλάχικου χωριού Δάρδα στην περιφέρεια της Κορυτσάς , καθώς και όσες φωτογραφίες είχε συλλέξει ο ακούραστος ερευνητής - λαογράφος της Ηπείρου και όχι μόνο.

** Πρός "τέρψιν" των φίλων του  Vlahofonoi  Blogspot.

Ζωγραφική Αθηνάς Ταρσούλη

**********************************************

**********************************************

****************************************

****************************************

Δάρδα της Κορυτσάς -- Φωτογραφία του 1890  από το βιβλίο "ΗΠΕΙΡΟΣ" (τόμος β') του Αλεξ.Χ.Μαμμόπουλου -- Δυστυχώς η φωτογραφία ήταν "μοιρασμένη" σε δύο σελίδες με αποτέλεσμα να "χάνει" την πανοραματικότητά της.

 ==========================

++++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++++++++++++++++++

Για την αντιγραφή 

φίλ.Π.γ.

"λάχανα μαζέματα" ( "λ.μ." ).

ΙΩΑΝΝΙΝΑ  9ος - 2015

πηγή

Δεν επετράπη σε 300 Αλβανούς να εισέλθουν στην Ελλάδα

Οι ελληνικές αρχές στο μεθοριακό σταθμό της Κρυσταλλοπηγής, με την Αλβανία,  δεν επέτρεψαν να εισέλθουν στο ελληνικό έδαφος εκατοντάδες Αλβανούς, «δεν επέτρεψαν ούτε τους ηλικιωμένους, τις γυναίκες και τα παιδιά και οι αλβανικές αρχές των συνόρων ήταν απροετοίμαστες για το συμβάν», σημειώνει το αλβανικό δημοσίευμα.

Οι πολίτες της Αλβανίας, δήλωσαν ότι παρουσίασαν τα απαιτούμενα έγγραφα για είσοδο σε χώρα Σένγκεν, αλλά οι ελληνικές αρχές των συνόρων- όπως σημειώνεται- όχι μόνο δεν τα έλεγξαν, αλλά έσκισαν τις εγγυήσεις που είχανε λάβει από τις οικογένειές τους, που ζουν και εργάζονται χρόνια στη γειτονική χώρα (Ελλάδα)».

Ο Μάρκ Μάρκου από την Πούκα, είπε ότι προκειμένου να εισέλθουν στο ελληνικό έδαφος οι συγγενείς των Αλβανών που εργάζονται και ζούνε στην Ελλάδα, πρέπει να έχουν ένα έγγραφο εγγύησης (πρόσκλησης και διαμονής) και όχι μια φωτοκόπια άγνωστης προέλευσης.

«Με την ίδια εγγύηση, όμως,  είχαμε περάσει άλλες φορές», συνέχισε ο Μαρκ που ήρθε στα ελληνικά σύνορα με την ελπίδα να περάσει στην Ελλάδα.

Στην ίδια κατάσταση βρέθηκαν και πολλοί ακόμη Αλβανοί πολίτες που στερούνταν πρωτότυπα έγγραφα εγγυήσεων για τόπο διαμονής και παραμονής τους στην Ελλάδα.

Μόνο τη Δευτέρα, σημειώνει το δημοσίευμα, 300 Αλβανοί πολίτες αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω και στα σύνορα της Αλβανίας σχηματίστηκε μια μεγάλη ουρά αυτοκινήτων, πραγματικό χάος.

Σύμφωνα με μια πηγή, όλα αυτά σχετίζονται με αλλαγές που έγιναν από την ελληνική αστυνομία πρόσφατα για την είσοδο στη χώρα, με πιο αυστηρά μέτρα, όπως σημειώνεται.

--

The Hellenic Information Team

πηγή

H Χιμάρα χρειάζεται ελληνικό λύκειο, ΤΩΡΑ

H Χιμάρα χρειάζεται ελληνικό λύκειο, ΤΩΡΑ

      Το ελληνικό σχολείο της Χιμάρας συμπληρώνει φέτος τα εννέα χρόνια από την επαναλειτουργία του. Το σχολείο πρωτολειτούργησε γύρω στο 1775 με την έλευση εκεί και τις παραινέσεις του Άγιου Κοσμά του Αιτωλού. Το 1945 το καθεστώς Χότζα είχε απαγορεύσει την λειτουργία του τιμωρώντας την Χιμάρα που είχε απόσχει του δημοψηφίσματος για την έγκριση της λαϊκής δημοκρατίας. Από τότε και για πάνω από 60 χρόνια το αίτημα για ελληνικό σχολείο είχε γίνει πόθος και αγώνας για τους Χιμαριώτες. Χάρη στην αρωγή της ελληνικής πολιτείας το σχολείο έγινε πραγματικότητα το 2007, ένα σχολείο πρότυπο που έμοιαζε με κολλέγιο σε σύγκριση με τα αντίστοιχα αλβανικά σχολεία.

       Είχε αρχίσει με μία τάξη, την 1^η δημοτικού, δεν υπήρχαν, βλέπετε, μαθητές στην πόλη με μαθησιακό επίπεδο μεγαλύτερο. Τα παιδιά αυτά τελείωσαν φέτος την 3^η γυμνασίου, σε ένα σχολείο που πλέον ασφυκτιά από έλλειψη χώρου. Τα νήπια στεγάζονται στον… γυναικωνίτη της εκκλησίας των Αγίων Πάντων και άλλες τάξεις χρησιμοποιούν για αίθουσες διδασκαλίας… γειτονικά καταστήματα.

      Φέτος πενήντα μαθητές θα συνεχίσουν στο αλβανικό σχολείο χωρίς το παραμικρό μάθημα ελληνικής γλώσσας. Ελληνικό λύκειο δεν υπάρχει στην Χιμάρα. Η ελληνική παιδεία εδώ σταμάτησε για πενήντα παιδιά στα οποία σε ένα χρόνο θα προστεθούν άλλα τόσα.

      Υπάρχει απόφαση του δημοτικού συμβουλίου της Χιμάρας με το οποίο παραχωρείται παλαιό σχολικό κτήριο για την στέγαση του λυκείου. Αυτό που λείπουν είναι τα χρήματα για την ανακαίνιση του παλαιού κτηρίου και την μετατροπή του σε ένα σύγχρονο, από κάθε άποψη, εκπαιδευτήριο. Το κόστος των εργασιών αυτών είναι 200.000 ευρώ συν τα λειτουργικά έξοδα των τριών τάξεων του λυκείου. Όταν για κάποιες κομματικές φιέστες δαπανώνται δεκάδες εκατομμύρια και για την ανακαίνιση πέντε αεροσκαφών δαπανήθηκαν πεντακόσια εκατομμύρια ευρώ, το ποσό αυτό δείχνει τόσο ελάχιστο. Και όμως το ελληνικό κράτος δείχνει αρνητικό. Ζητείται λύση, άμεση λύση ώστε στην επόμενη σχολική χρονιά να είναι έτοιμο. Ζητείται άμεσα η χρηματοδότηση και αν η σημερινή κυβέρνηση συνεχίζει να αρνείται, ας βρεθεί η χρηματοδότηση από ένα ίδρυμα, έναν ευεργέτη, έναν οργανισμό. Γιατί ο ελληνισμός αυτό το οφείλει, στην Χιμάρα, στην Βόρειο Ήπειρο, στους Βορειοηπειρώτες ευεργέτες, στους αγώνες της Χιμάρας για την Ελλάδα και τον ελληνισμό.

Δημήτρης Περδίκης   

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ ΤΩΝ ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ - Georgios Kastriotis: Princi i Epirotëve!

Ο Γεώργιος Καστριώτης ή Σκεντέρμπεης (1404 ή 1405 - 1468), γιος του Βυζαντινού άρχοντα Ιωάννη Καστριώτη και της Σέρβας πριγκίπισσας Βοϋσάβας υπήρξε μία ηρωική μορφή που κάτω από την πορφυρή σημαία με τον δικέφαλο αετό, την σημαία του Βυζαντίου, πολέμησε επί δεκαετίες κατά των Οθωμανών, με αμέτρητες νίκες. Το προσωνύμιο Σκεντέρμπεης το πήρε από τους Τούρκους που τον θεώρησαν ισάξιο με τον Μεγάλο Ισκαντάρ ή Σκεντέρ, δηλαδή τον Μέγα Αλέξανδρο.      Η Αλβανία τον θεωρεί ως τον μεγαλύτερο Αλβανό και εθνικό της ήρωα. Είναι όμως έτσι; Σύγχρονος του Καστριώτη υπήρξε ο Marinus Barletius (Μαρίνο Μπαρλέτι) λατινόφωνος ιερέας, μελετητής της ιστορίας, της κλασσικής λογοτεχνίας και της λατινικής γλώσσας. Ο Μπαρλέτι γεννήθηκε στην Σκόδρα που ήταν κτήση Βενετικής Δημοκρατίας, ακολούθησε τον Καστριώτη στους αγώνες του όπου έχασε και τους γονείς του. Κατέγραψε τα ιστορικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν. Με τον θάνατο του Καστριώτη αναχώρησε για την Ιταλία όπου το 1508 εξέδωσε στα λατινικά το έργο του με τίτλο “Historia de vita et gestis Scanderbergi, Epirotarum principis” δηλαδή «Η ιστορία της ζωής και των έργων του Σκεντερμπέη, πρίγκηπα των Ηπειρωτών». Πράγματι ο Καστριώτης έτσι αποκαλείτο και έτσι αποκαλούσε εαυτόν. Εξάλλου την εποχή εκείνη δεν υπήρχε αλβανικό έθνος και αλβανική εθνική συνείδηση. Μόνο η γλώσσα που θα αποκληθεί αργότερα arberi, αρβανίτικα και αιώνες μετά Σκιπετάρικα είχε αρχίσει να διαμορφώνεται σαν μία γλώσσα συνεννόησης ανάμεσα σε αλλόφυλλα και αλλόγλωσσα στοιχεία που κατοικούσαν σε διάφορες περιοχές των νότιων και δυτικών Βαλκανίων.   Τα Αλβανικά ταχυδρομεία το 1968 εξέδωσαν μία σειρά γραμματοσήμων για να 500 χρόνια από τον θάνατο του Γεώργιου Καστριώτη. Το γραμματόσημο των 80q. εικονίζει το βιβλίο του Μπαρλέτι το οποίο αποκαθιστά την ιστορική αλήθεια και αναφέρεται στον «Πρίγκηπα των Ηπειρωτών». Εξ ιδίων τα βέλη λοιπόν για όσους επιχειρούν στην Αλβανία να παραχαράξουν την ιστορία και την απόδειξη την φέρνει ένα τόσο μικρό γραμματόσημο. Δημήτρης Περδίκης

Georgios (Gjergj) Kastrioti ose Skëndërbeu (1404 ose 1405-1468) biri i arkondit Bizantin Joan Kastrioti dhe i princesësh Serbe Vojsavës përbën një prej figurave heroike që nën flamuri nngjyrë të kuqëremtë me shqiponjën dy krenare, flamurin e Bizantit, luftoi për dhjevjeçarë të tërë kundër Osmanëve, me fitore të panumërta. Emërtimin Skëndërbei e mori nga Turqit që e konsideruan të barabartë me Iskandar ose Skënderin e Madh, dmth Aleksandrin e Madh. Shqipëria e konsideron heroi më të madh kombëtar shqiptar. Por a është vallë kështu? Bashkëkohës i Kastriotit ishte Marinus Barletius (Marin Barleti) një klerik latinfolës, studiues i historisë, i letërsisë kalsike dhe gjuhës latine. Barleti u lind në Shkodër që ishte dhe nën zotërimin e Republikës Veneciane, ndoqi Kastriotin në betejat e tij ku dhe humbi prindërit e tij. Rregjistroi ngjarjet historike që ndodhën. Me vdekjen e Kastirotit u largua për në Itali ku më 1508 botoi një vepër të tij me titullin  “Historia de vita et gestis Scanderbergi, Epirotarum principis” dmth “Historia e jetës dhe veprës së Skënderbeut, princit të Epirit”. Me të vërtetë Kastrioti kështu thirrej dhe kështu thërriste veten. Në atë kohë nuk ekzistonte as kombi shqiptar dhe ndërgjegjie kombëtare shqiptare. Vetëm gjuha që më vonë do të quhej arbërisht, dhe shekuj më vonë shqiptarisht kishte filluar të krijohej si një gjuhë komunikimi ndërmjet fiseve të ndryshme dhe elementëve të ndryshëm gjuhorë që ekzistonin në zonat e Ballkanit jugor dhe perendimor. Posta Shqiptaer më 1968 nxorrën një pullë për 500 vjetorin nga vdekja e Gjergj Kastriotit. Pulla prej 80q, paraqet librin e Barletit i cili vendos në vend të vërtetën historike dhe i rreferohet “Princit të Epirotëve”. Tek veta ata shigjetat që përpiqen në Shqipëri të shtrembërojnë historinë dhe vërtetimin që sjell një pullë kaq e vogël Dhimitër Perdhiqi.

πηγή 

Η ευχή του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου για τα παιδιά κατά την προσευχή για την νέα σχολική χρονιά!- Urimi i Kryepiskopit Anastas tek nxënëxit për fillimin e vitit shkollor!

Αλβανοί έποικοι στο Λούκοβο απείλησαν με τσεκούρι τον Θωμά Χαϊδη

Το πρωί της Παρασκευής 11 Σεπτεμβρίου οικογένεια αλβανών εποίκων στο Λούκοβο επιτέθηκε με τσεκούρι στον 82χρονο κάτοικο του χωριού Θωμά Χαϊδη!

Συγκεκριμένα ο αλβανοέποικος Rahim Halil Lagji μαζί με τον αδερφό του Zenel Lagji και τον ανιψιό του Genti Lagji, η φάρα των οποίων εγκαταστάθηκε  στο Λούκοβο την δεκαετία του 1960, επί κομμουνιστικού καθεστώτος, βρήκαν τον κ. Θωμά Χαϊδη έξω από το σπίτι του και αφού τον ξυλοκόπησαν, στην συνέχεια τον απείλησαν με τσεκούρι λέγοντας του «Θα σε σφάξουμε και με το αίμα σου θα ποτίσουμε τις ελιές σου γιατί αυτά από δω και πέρα ανήκουν σε εμάς!». 

Η αστυνομία, η οποία δέχτηκε να πάρει κατάθεση μετά από τρεις μέρες, αν και κατέγραψε το περιστατικό ως απόπειρα δολοφονίας με τσεκούρι, δεν προχώρησε σε καμία σύλληψη. Να σημειωθεί ότι ο αδερφός του Rahim Halil Lagji, ο Edi Lagji, είναι στο Λούκοβο πρόεδρος της Τοπικής Οργάνωσης του Σοσιαλιστικού Κόμματος Αλβανίας, του πρωθυπουργού Έντι Ράμα. Η συγκεκριμένη οικογένεια διεκδικεί εκτάσεις και άλλων αυτοχθόνων κατοίκων του χωριού με απειλές και εκβιασμούς.

Ο κ. Χαϊδης είναι χρόνια αντιμέτωπος με όσους προσπαθούν να αρπάξουν τη γη των αυτοχθόνων κατοίκων του Λουκόβου και έχει παραστεί σε δεκάδες δικαστήρια, τα οποία κερδήθηκαν μεν αλλά οι αποφάσεις τους δεν εφαρμόστηκαν ποτέ. 

Ο κ. Ρομπέρτος Χαϊδης γιος του Θωμά Χαϊδη ανέβηκε εσπευσμένα από την Αθήνα στο Λούκοβο για να συμπαρασταθεί στον πατέρα του, όπως σημείωσε, απευθύνθηκε στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στο Αργυρόκαστρο, απ' όπου πήρε την απάντηση "δεν εμπλεκόμαστε σε διαφορές μεταξύ κατοίκων χωριών για τα περιουσιακά ζητήματα!"

Στις φωτογραφίες απεικονίζεται η κατάσταση του κ. Θωμά Χαϊδη ύστερα από προηγούμενες επιθέσεις που δέχθηκε από αλβανοεποίκους. 

πληροφορίες και φωτογραφίες από το προφίλ facebook του κ. Ρομπέρτου Χαϊδη