ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ

ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΟΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΕΙΝΑΙ ΑΦΩΡΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΚΑΤΗΡΑΜΕΝΟ ΚΑΙ ΒΑΛΕΤΕ ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΑ ΕΙΣ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΥΛΟΓΙΑΝ, ΚΑΙ Η ΣΕ ΘΑΝΑΤΩΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΠΑΡΑΚΑΙΡΑ Η ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΑΣ Η ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ Η ΤΟ ΖΩΟΝ ΣΟΥ ΨΟΦΑ Η ΑΛΛΟΝ ΚΑΚΟ ΣΟΥ ΚΑΜΕΙ. ΕΔΩ ΠΩΣ ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΟΥ; ΤΗΝ ΦΥΛΑΓΕΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ; ΑΝ ΕΙΣΤΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΝΑ ΤΗΝ ΦΥΛΑΤΤΕΤΕ. 

ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ 

ΔΙΔΑΧΑΙ

THE PROFITS AND SHOPPING MADE ON SUNDAYS (THE DAY OF THE LORD), ARE CURSED (EITHER YOU BUY OR SELL), AND WITH THESE YOU BRING FIRE TO YOUR HOMES INSTEAD OF BLESSINGS OF THE LORD, AND GOD EITHER TAKES YOU FROM LIFE EARLY OR TAKES AWAY YOUR WIFE OR CHILD, OR YOUR LIVESTOCK DIES OR SOME OTHER MISFORTUNE HAPPENS TO YOU. HOW ARE THINGS HERE MY DEAR CHRISTIANS? DO YOU KEEP SUNDAY LIKE YOU ARE SUPPOSED TO?  IF YOU ARE CHRISTIANS THEN YOU MUST KEEP SUNDAY AS A HOLY DAY THAT BELONGS TO THE LORD!

ST. KOSMAS OF ETOLIA - TEACHINGS

ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ

Του Φώτη Μιχαήλ

Κυριακή: Ημέρα του Κυρίου.  

Κυριακή: Ημέρα ανάπαυσης και  αγιασμού.Και όμως, 1700 χρόνια μετά την καθιέρωση της Κυριακής, ως ημέρας αργίας (επί Μεγάλου Κωνσταντίνου, αρχές 4ου αιώνα) και χωρίς να προηγηθεί ανάλογη λαϊκή απαίτηση, αποφασίζεται από την Πολιτεία η πλήρης κατάργησή της!  

Για εμάς τους Ορθοδόξους Έλληνες, η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας δεν είναι θέμα οικονομικό ή πολιτικό, όπως θέλουνε να το παρουσιάσουν. Είναι θέμα κυρίως Πνευματικό. Είναι ζήτημα, που σχετίζεται με την διασφάλιση της Πολιτισμικής μας Ταυτότητας και με τον σεβασμό στα Ιερά και τα Όσια του Γένους μας.

Ο μεγάλος Εθναπόστολος Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, που έδωσε το αίμα του για να σώσει την αργία της Κυριακής από τις ορέξεις των Οβραίων, σε μια από τις Διδαχές του, τονίζει: ''Εκείνο το κέρδος οπού γίνεται την Κυριακήν είναι αφωρισμένο και κατηραμένο, και βάνετε φωτιά και κατάρα εις το σπίτι σας και όχι ευλογίαν''.

Οι πολιτικοί μας άρχοντες μπορεί να επικαλούνται επ' αυτού πολλές και διάφορες δικαιολογίες. Για εμάς, όμως, η κατάλυση της απ' αιώνων καθιερωμένης Κυριακάτικης αργίας συνιστά  ύβρη βαρύτατη, διότι περιφρονεί ανενδοίαστα την ίδια την Ιστορία μας και πάνω απ' όλα την Ιερή Ορθόδοξη παρακαταθήκη μας.

Στην υπερχιλιόχρονη ιστορική διαδρομή της Ρωμηοσύνης, οι αγορές των προγόνων μας κατά τις Κυριακές ήτανε πάντοτε κλειστές.

Την αργία της Κυριακής δεν την ακούμπησαν ούτε οι Τούρκοι στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς ούτε οι Γερμανοί του '41 ούτε οι Ιταλιάνοι  και οι Βούλγαροι. Την καταργούν, όμως, σήμερα ''δικοί'' μας άνθρωποι και μάλιστα εκλεγμένοι από τα ίδια μας τα χέρια!

Στην περίπτωσή μας δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: Ή ότι εμείς τρελαθήκαμε εντελώς και δεν ξέρουμε προς τα πού πάμε και τι κάνουμε ή ότι οι εχθροί μας, με την δική μας δυστυχώς συγκατάθεση, βάλθηκαν να αφανίσουν  από προσώπου γης κάθε τι, που θυμίζει Ελληνοπρέπεια και Ορθοδοξία.  

Επιτέλους, ποιοι είναι αυτοί που ωφελούνται τόσο πολύ από την λειτουργία της αγοράς ασταμάτητα 365 ημέρες τον χρόνο;

Μήπως είναι οι ήδη εξουθενωμένοι καταστηματάρχες; 

Τα λειτουργικά τους έξοδα, με εβδομάδα έξι ημερών μέχρι τώρα, τους έχουνε γονατίσει προ πολλού. Από 'δω και μπρος, με εβδομάδα εφτά ημερών, πόσο ακόμα θα αντέξουνε;

Μήπως είναι τα εκατομμύρια των ανέργων και οι αμέτρητοι ανασφάλιστοι; 

Αυτοί έχουνε ξεχάσει τις πόρτες των μαγαζιών εδώ και καιρό. Τι να την κάνουνε και την Κυριακή;

Μήπως είναι οι συνταξιούχοι των 300-600 ευρώ; 

Η ανημποριά των άνεργων παιδιών τους, κυριολεκτικά τους έχει στραγγίσει. Τι να απομείνει για να ξοδέψουνε και τις Κυριακές;

Μήπως είναι οι οικογενειακές επιχειρήσεις, οι σύζυγοι και τα παιδιά των καταστηματαρχών; 

Αυτοί κι αν δεν είναι, που όχι μονάχα δεν ωφελούνται από το μέτρο, αλλά και έχουνε πάθει την μεγαλύτερη ζημιά: Τα εξαντλητικά ωράρια δοκιμάζουν πολύ σκληρά την συζυγία τους και τα παιδιά τους καταδικάζονται να ζούνε χωρίς γονείς εφτά ημέρες την εβδομάδα! 

Για την απόφαση, την οπισθοδρομική και μισάνθρωπη, να καταργηθεί η Κυριακάτικη αργία, δεν θα τα βάλλουμε αποκλειστικά και μόνον με τους κυβερνήτες μας ούτε και με την λεγόμενη ακαδημαϊκή, καλλιτεχνική και οικονομική ελίτ της πολύπαθης Πατρίδας μας. Και δεν θα τα βάλλουμε μαζί τους, όχι γιατί είναι άμοιροι ευθυνών, αλλά διότι το ήθος, η ηθική και τα πιστεύω των περισσοτέρων δεν μας αφήνουν περιθώρια να ελπίζουμε, από την πλευρά τους, για κάτι καλύτερο.

Η ευθύνη, για την απόφαση αυτή, βαρύνει πρωτίστως εμάς τους ίδιους, οι οποίοι και άρχοντες αντίχριστους εκλέγουμε και τις αντίχριστες και ανθελληνικές τους αποφάσεις τις αντιμετωπίζουμε νωχελικά, με φρόνημα  δουλικό και διάθεση καθαρά μοιρολατρική.

Επειδή, όμως, η αργία της Κυριακής συνιστά θέσπισμα πνευματικής τάξεως, πάνω και πέρα από την προσωπική ευθύνη ενός εκάστου, προβάλλει υπερέχουσα η βαριά  ευθύνη των ανθρώπων της Εκκλησίας. Ανθρώπων, οι οποίοι τάχθηκαν οικειοθελώς να φυλάνε ανύσταχτα την ακεραιότητα της Πίστεως και να προστατεύουν σύμπασα την πνευματική μας κληρονομιά από κάθε επίβουλο. 

Η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας είναι κατ' εξοχήν θέμα Πίστεως. Και σε θέματα Πίστεως, οι προσδοκίες και οι ελπίδες μας στα πρόσωπα των Επισκόπων και των Μητροπολιτών είναι οι μοναδικές που μας απέμειναν.

Πάντως, μέχρι στιγμής, επί του θέματος, οι περισσότεροι άμβωνες παραμένουν βωβοί. Γι' αυτό και αναρωτιόμαστε: 

Μέχρι πότε θα εξακολουθούν να υπάρχουν Μητροπολίτες, οι οποίοι θα ανέχονται ή ακόμα και θα επικροτούν, με την σιωπή τους, αποφάσεις σαν κι αυτή, που θίγουν  τον Πολιτισμό μας και προσβάλλουν βάναυσα την Πίστη μας; 

Οι Ελληνόρρυθμοι της Σικελίας και η καθαρή μαρτυρία τους!

Στους καιρούς των νέων εθνικισμών και αλυτρωτισμών, οι οποίοι επανήλθαν στη βαλκανική χερσόνησο και όχι μόνο υπό τις ευλογίες επίσημων αρχών, οι καθαρές φωνές, που δηλώνουν αυθεντικά την ταυτότητα και συνείδησή τους απαλλαγμένες από ποικιλώνυμες σκοπιμότητες, είναι ωφέλιμες όσο ποτέ άλλοτε.

Την αναγκαιότητα αυτή υπηρετεί η αναδίφηση στο πρωτογενές υλικό, που δημοσιεύτηκε στα τχ. 22, 23-24 του 1973 και 1-2, 3-4 του 1974 του περιοδικού “ΕΚΚΛΗΣΙΑ” και εκδόθηκε ως ανάτυπο (Αθήνα 1974) από το συγγραφέα των σχετικών κειμένων κ. Γρ. Θ. Στάθη, υπάλληλο τότε της Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος προφρόνως μου διέθεσε το αρχειακό και φωτογραφικό υλικό. Τον ευχαριστώ από καρδιάς. Τα συγκεκριμένα δημοσιεύματα αναφέρονται, λεπτομερώς, στα της επίσημης επίσκεψης της Συνοδικής Αντιπροσωπείας της Ελλαδικής Εκκλησίας στη Σικελία (Παλέρμο, 11-14.10.1973) σε ανταπόδοση επίσκεψης υπό την ονομασία “Περιοδεία της Αδελφοσύνης” (Crociera della Fraternita) της οποίας ηγούνταν ο Αρχιεπίσκοπος του Παλέρμου κ. Francesco Caprino (Αθήνα, 13.9.1970). Στην αποστολή αυτή συμμετείχε και ο Επίσκοπος των Ελληνορρύθμων της επαρχίας “Piana dei Greci” (Πεδιάδα των Ελλήνων) κ. Ιωσήφ Περνιτσάρο συνοδευόμενος από πολλούς ιερείς και πιστούς.

Οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως Ελληνοαλβανοί (Grecoalbanesi) κάτοικοι της συγκεκριμένης περιοχής προέρχονται από την Πελοπόννησο, είναι άποικοι του 15ου αιώνα και η Εκκλησία τους είναι Ελληνόρρυθμη⋅ ακολουθεί, δηλαδή, το βυζαντινό τυπικό και σε όλες τις λατρευτικές συνάξεις χρησιμοποιεί την ελληνική γλώσσα. Ο τόπος της εγκατάστασής τους έφερε, από το 1488, την ονομασία “Piana dei Greci” (Πεδιάδα των Ελλήνων). Η ονομασία αυτή άλλαξε σε “Piana degli Albanesi” (Πεδιάδα των Αλβανών) το 1939, με απόφαση του φασίστα Μουσολίνι για προφανείς λόγους πολιτικής σκοπιμότητας. Παρόμοιοι λόγοι επέβαλαν, επίσης, την υπαγωγή της Εκκλησίας τους στη δικαιοδοσία του Πάπα Ρώμης, την οποία σήμερα συγκροτούν δύο Ελληνόρρυθμες επισκοπές. Η πρώτη λειτούργησε το 1919 στο Lungro της Καλαβρίας και η δεύτερη το 1938 στην Piana dei Greci της Σικελίας, αφού προηγήθηκαν μεγάλοι και δύσκολοι αγώνες των κατοίκων. 

Σύμφωνα με τα ισχυριζόμενα από τον Επίσκοπο των Ελληνόρρυθμων κ. Ιωσήφ Περνιτσιάρο οι σχέσεις τους με την ανατολή κρατήθηκαν σταθερές έως και τα μέσα του 19ου αιώνα: «Πράγματι, όταν κατά τον 15ον αιώνα οι κοινότητές μας εγκατεστάθηκαν εις την Δύσιν –μάρτυς μου η ιστορία- δεν διέκοψαν την “κοινωνίαν” μετά της Ανατολής⋅ αντιθέτως, εκαλλιέργησαν και ανέπτυξαν την κοινωνίαν ταύτην, διά της ανταλλαγής ιερέων και επισκόπων, οι οποίοι ήρχοντο από την Ανατολήν μέχρι πριν από ένα αιώνα, διά να λειτουργούν εις τους Ναούς μας, να χειροτονούν διακόνους και ιερείς, να ευλογήσουν αντιμήνσια και το άγιον μύρον. Και από εδώ ανεχώρουν πάλιν προς την Ανατολήν, διά να συνεργασθούν διά την διαφύλαξιν της χριστιανικής πίστεως των αδελφών των, οίτινες είχον μείνει υπό τον ζυγόν της ξενικής κατοχής…».

Οι Ελληνόρρυθμοι της Σικελίας, όπως και η αντίστοιχη κοινότητα στο Lungro της Καλαβρίας, γίνονται καθημερινά δέκτες μιας οργανωμένης επίθεσης “εθνικής συμμόρφωσης” από τα αλβανικά ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα ενημέρωσης και τις διπλωματικές υπηρεσίες της γείτονος χώρας. Η χρονική απόσταση από την προαναφερόμενη επίσημη επίσκεψη της αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος στη Σικελία (1973) επιβάλλει μία σύντομη επισκόπηση όσων ειπώθηκαν δημοσίως κατά τις συναντήσεις. Και τούτο γιατί εκφράζουν με αυθόρμητο και καθαρό τρόπο την ιστορική πραγματικότητα, χωρίς στις τοποθετήσεις αυτές να εμφιλοχωρούν οι σύγχρονες εθνικιστικές ή άλλες σκοπιμότητες σε ό,τι αφορά την κοινότητα των Ελληνόρρυθμων.

Κατά πρώτον επέλεξα μερικά αποσπάσματα από την προσφώνηση του Αρχιεπισκόπου του Παλέρμο κ. Salvatore Pappalardo προς την αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ελλάδος: «Σήμερον αντηχεί η αρχαιοτάτη αποστολική παράδοσις της Εκκλησίας των Συρακουσών⋅ σήμερον αναθάλλει και πάλιν η απαράμιλλος βυζαντινή άνθησις των Εκκλησιών Ακράγαντος και Μεσσήνης… σήμερον σκιρτά και αγάλλεται η Εκκλησία της “Πεδιάδος των Ελλήνων”… όπως ανταλλάξουν και πάλιν ασπασμόν μετά των εκ πίστεως και εξ αίματος αδελφών… Σήμερον πανηγυρίζουν εις το Παλέρμον… αύριον δε εις την “Πεδιάδα των Ελλήνων”, όπου θα σας περιβάλλουν οι αδελφοί, οι οποίοι εν τη Δύσει υπήρξαν μόνιμοι αντιπρόσωποι της Ελληνικής Χριστιανοσύνης…».

Εξαιρετική σημασία έχουν, επίσης, οι λόγοι του Ελληνόρρυθμου Επισκόπου κ. Ιωσήφ Περνιτσιάρο, κατά την υποδοχή της αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος στο Ναό του Αγ. Δημητρίου στην “Πεδιάδα των Ελλήνων” (12.10.1973), αποστομωτικοί της πρόσφατης αλβανικής εθνικιστικής υστερίας: «Προσφιλέστατοι εν αρχιεροσύνη Αδελφοί και πάντες υμείς, τα μέλη της αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Επιτρέψατέ μας να σας διαβεβαιώσωμεν, ότι η χαρά μας σήμερον είναι υπερτέρα εκείνης των λοιπών εν Σικελία αγίων Εκκλησιών. Σήμερον, όντως, σας υποδεχόμεθα εις τον οίκον μας, ο οποίος είναι και ιδικός σας οίκος, διότι σεις δι’ ημάς είσθε αληθινοί αδελφοί εκ πίστεως και εξ αίματος, λόγω των δεσμών, οίτινες εκπηγάζουν από την κοινήν λειτουργικήν παράδοσιν, την γλώσσαν, την νοοτροπίαν, το γένος. Την τοιαύτην ημών υπόστασιν ανεγνώρισε και η Δύσις, αφ’ ότου προ πεντακοσίων και πλέον ετών μας εδέχθη εις την γην ταύτην της διασποράς μας, ήτις κατέστη πλέον δι’ ημάς η δευτέρα πατρίς μας. Εις τας δημοσίας πράξεις, τα έγγραφα των εκκλησιαστικών και πολιτικών Αρχών, ως και εις την τρέχουσαν γλώσσαν των περιοίκων χρησιμοποιείται πάντοτε δι’ ημάς εις μόνον όρος χαρακτηριστικός και χωρίς περιστροφάς⋅ “οι Έλληνες”. Και διά την ονομασίαν αυτήν είμεθα ανέκαθεν υπερήφανοι…».

Τέλος, στο επίσημο “Κοινόν ανακοινωθέν”, που εκδόθηκε μετά το πέρας της επίσκεψης της αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος, αναφέρονται και τα εξής: «Η αποκορύφωσις της χαράς και της εκπλήξεως ταύτης υπήρξεν η συνάντησις εις την επαρχίαν της “Πιάνα των Ελλήνων”, η οποία χαράσσει τας προοπτικάς μιας περαιτέρω συνεργασίας εν αγάπη Χριστού».

Στην ιστορική διαχρονία η Ελλάδα υπήρξε η γη των προγόνων των Σικελών της “Magna Grecia”, της Βυζαντινής Σικελίας και των Ελληνόρρυθμων Grecoalbanesi της “Πεδιάδας των Ελλήνων” (Piana dei Greci). Είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούμε να αναζητήσουμε αυτά που μας ενώνουν και όχι ό,τι μας διαιρεί. Αρκεί η αναζήτηση να εκδηλώνεται με αμοιβαία αισθήματα και να εκφράζεται με αυθορμητισμό και ειλικρίνεια. Σε διαφορετική περίπτωση η ιστορία είναι αμείλικτη για όσους την παραχαράσσουν συνειδητά.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΝΤΟΥΛΑΣ

http://www.proinoslogos.gr