Dyqanxhinjtë e patriotizmit

Në politikë thonë se vota është lakmuesi më i mirë. Që ndan egjrën nga kashta. Mund të biesh dakord me këtë shprehje, por mundet edhe mos të jesh. Në çdo rast, asnjë politikan nuk mund të tërheqë për hunde shoqërinë pafundësisht. Ky është rasti me Shpëtim Idrizin, që pasi u degdis me vota jashtë Parlamentit, së fundmi ka nisur të rihapë dyqanin e patriotizmit në stendat e të cilit shpall patriotë dhe tradhëtarë. 

Një ngjarje e sotme në Gjirokastër i ka dhënë shansin Idrizit që të flasë edhe ditën e diel, duke u shprehur se teksa “patriotët” ndalohen të protestojnë në Këlcyrë ku po zhvilloheshin ceremoni për të rënët grekë në luftën italo-greke, një ekstremist që qëlloi me armë ndaj forcave policore në Bularat lejohej të bridhte i lirë në Shqipëri. Me këtë përrallë, entuziasti Idrizi ia hodhi edhe vetes kur doli e bëri zëdhënësin e emocioneve të ndrydhura shqiptare. U përgënjeshtrua shpejt, pasi siç raportohet, ekstremisti grek është vrarë nga forcat e RENEA-s, duke lënë me gisht në gojë zotin Idrizi që pasi ia dhuruan partinë e çështjes çame, bëri çmos që ta çonte në fund. 

Zotëria bën mirë që të tregohet – bashkë me patriotët e çquar që ngjallen në kësi rastesh – që të protesojë para Parlamentit për varrezat e grekëve, jo para varrezave. Të shkojë dhe të protestojë edhe para Parlamentit grek për të kërkuar varreza për të rënët e Çamërisë, në mënyrë që edhe nderi për të cilin bërtet të vihet në vend, por edhe ne të shpëtojmë veshët nga kjo llomotitije e bezdisshme që përherë do të na tregojë se kush është patriot, se çfarë bën një patriot, se kush lëfton për mëmëdhenë e të tjera mrrokulla si këto. Jemi vend i vogël dhe në fund të fundit, z. Idrizi nuk duhet të ketë iluzionin e gabuar se e njohin vetëm pëmes konferencave për shtyp.

http://www.respublica.al/

Italia do t'i kërkojë falje Greqisë për shpalljen e luftës në vitin 1940

Italia do të kërkojë formalisht ndjesë ndaj Greqisë për shpalljen e luftës në vitin 1940. Lajmi bëhet i ditur nga gazeta konservatore greke “Kathimerini” sipas së cilës akti formal do të bëhet nga presidenti italian, Sergio Mattarella gjatë vizitës së tij më 28 tetor në Selanik.

Në këtë ditë, që në Greqi njihet si ”Dita e Jo-së”, në përkujtim të refuzimit që ish-diktatori grek, Ioannis Metaxas bëri ndaj ultimatumit të Mussolinit, autoritetet greke do të organizojnë ceremoni të posaçme. Mattarella pritet të kërkojë falje gjatë paradës ushtarake në Selanik për të vijuar vizitën në shoqërinë e presidentit grek, Prokopis Pavlopoulos, në Qefaloni, për të nderuar ushtaratë italianë të divizionit “Acqui” që u ekzekutuan nga trupat gjermane në vitin 1943 pas kapitullimit të Italisë.

Kjo është hera e parë që Italia kërkon falje për ngajrjet e LIIB, ndërkohë që ndaj vendit tonë, Shqipërisë, nuk dihet të ketë ndonjë shenjë të kësaj natyre. Këtu do përjashtuar fjala e ish-presidentit italian, Napolitano në parlamentin shqiptar, gjatë së cilës ai përmendi ndihmën e popullit shqiptar për ushtarët e çmobilizuar italianë pas 8 shtatorit 1943.

Situata e krijuar është interesante edhe në një plan tjetër. Pavlopoulos është një president që shpesh ka akuzuar shqiptarët e Çamërisë si bashkëpunëtorë me gjermanët dhe italianët dhe nuk është çudi që të kërkojë nga Shqipëria që edhe kjo e fundit të kërkojë falje për faktin se më 28 tetor 1940 u angazhua zyrtarisht në operacionet ushtarake ndaj vendit të tij.  

http://www.respublica.al/

Ambasadorja Eleni Sourani: Varrimin e eshtrave të të rënëve tanë, sukses i mardhënieve Shqiptaro-Greke

Në ceremoninë përkujtimore  për nder të Ushtarakëve  Grekë, të rënë gjatë  luftës Italo – Greke (1940 – 1941) që u  zhvillua  ditën e Diel  më 28 Tetor në Bularat, në bashkëpunim  me palën shqiptare, ashtu siç parashikohet në Marrëveshjen Ndërshtetërore të Bashkëpunimit Greqi – Shqipëri, Ambasadorja e Greqisë në Shqipëri znj. Eleni Sourani , në fjalën e saj, midis të tjerave, theksoi:

28  Tetor 1940 në të gdhirë. Duke i thënë JO ultimatumit italian, sapo kishte filluar një prej historive më emocionuese dhe më të lavdishme  të Luftës së dytë Botërore.

Sulmi italian fillon para se të gdhijë mirë dita.

Kombi si një  trup i vetëm, në Greqi dhe në diasporë, ngrihet  në këmbë  me një  vendim  të vetëm ‘’Rezistencë deri në fund’’.  JO-ja, si një shprehje  moderne e së famshmes spartane ‘’Mολών λαβέ – Mollon llave  – Në ta mban, eja t’i marrësh’’, u kthye në simbol të vendosmërisë së një populli  për të mbrojtur deri në fund, deri  tek njeriu i fundit, lirinë dhe dinjitetin e Atdheut.

Në këto male, prej komandantëve  lokalë, u dëgjua shumë herë urdhëri ‘’rezistencë deri në fund ‘’Ishte ky vendim por edhe angazhim, që krijoi mrekullinë e epopesë së 1940-s.

Në sajë të atyre,  të cilët ndër shekuj  zgjodhën  sakrificën dhe vdekjen në vend të një jete  nën skllavëri, ekzistojmë sot, atyre ua kemi borxh.

Erdhëm edhe sivjet këtu, në vendin e sakrificës, për t’u  transmetuar  Djemve të Greqisë,   mirënjohjen  shekullore të  kombit.

Atyre, që ngritën  në supet e tyre të ngrira, dinjitetin e popujve të  Europës të nëpërkëmbur prej fashizmit  dhe poshtëruan  arrogancën e diktatorit.

Rëndësia e veçantë e JO-së  Greke, ka të bëjë me momentin historik në të cilin ajo u tha. Domethënë, ajo u tha në momentin  kur Boshti ndihej i pamposhtur  dhe çdo rezistencë ngjante e kotë. Me të vërtetë, lufta ishte për liri dhe dinjitet.

Këtë brez të vitit 1940  nderon Helenizmi sot, në çdo cep të botës. Ky brez, që është kaq   afër  brezit tonë, na frymëzon që të ecim në rrugën e detyrës kundrejt  Atdheut. Të ruajmë paqen, dinjitetin dhe lirinë. Të ndërtojmë marrëdhënie miqësie dhe bashkëpunimi me fqinjët tanë.

Duke ecur me këtë frymë edhe në marrëdhëniet tona  me Shqipërinë mike dhe aleate, po shohim që  po korrin  sukses  përpjekjet diplomatike 40vjeçare për gjetjen dhe varrimin e eshtrave të të rënëve tanë. Një element  i qytetërimit tonë të përbashkët europian , është që të rënët në luftë të prehen  në  vendin   e sakrificës së tyre. Varreza ushtarake  të aleatëve por edhe të armiqve, janë shpërndarë kudo nëpër Europë. Në tokën greke prehen  jo vetëm mijërat e ushtarëve aleatë nga  Lufta e Parë dhe e Dytë Botërore, por edhe 15.000 ushtarë Gjermanë  që humbën jetën e tyre në Greqi, gjatë invazionit dhe pushtimit të Atdheut  tonë, në periudhën  1941 – 1944. Ndaj këtyre Djemve trima të  Greqisë që sakrifikuan  për  idealet njerëzore të  lirisë dhe të dinjitetit dhe që prehen  këtu, përkulemi  me respekt ne sot.

Si një aureolë, u qëndron mbi krye lavdia dhe pavdekësia. I përjetshëm qoftë  kujtimi i tyre, i përjetshëm  kujtimi ndaj sakrificave të tyre.
http://telegraf.al/

ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΕΣΒΕΩΣ κ. ΕΛΕΝΗΣ ΣΟΥΡΑΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ (Βουλιαράτες 28.10.2018)

Ξημερώματα 28ης Οκτωβρίου 1940. Με το ΟΧΙ στο ιταλικό τελεσίγραφο, μια από τις πιο συγκινητικές και ένδοξες ιστορίες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μόλις έχει αρχίσει. Ο Αμερικανός Πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ θα πει για εκείνη τη δραματική νύχτα "Σας έδωσαν προθεσμία τριών ωρών για να αποφασίσετε για πόλεμο ή για ειρήνη, αλλά ακόμα κι αν δίνονταν τρεις ημέρες ή τρεις εβδομάδες ή τρία έτη, η απάντηση θα ήταν η ίδια. Οι Έλληνες ανά τους αιώνες δίδαξαν αξιοπρέπεια».

Πριν ακόμη χαράξει, εξαπολύεται η ιταλική επίθεση. «Αι ημέτεραι δυνάμεις προκαλύψεως αμύνονται του πατρίου εδάφους» αναφέρει το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν του Γενικού Επιτελείου. Σύσσωμο το έθνος, στην Ελλάδα και στη διασπορά, ξεσηκώνεται με μία απόφαση «Αντίσταση μέχρις εσχάτων». Το ΟΧΙ, σαν σύγχρονο «Μολών λαβέ», έγινε σύμβολο της αποφασιστικότητας ενός λαού να υπερασπιστεί, μέχρι τέλους, μέχρι και τον τελευταίο, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια της Πατρίδας.

Στην ημερήσια διαταγή του ο Στρατάρχης Παπάγος αναφέρει: «Η υπόθεση του αγώνα τον οποίο μας επέβαλε ο αχαλίνωτος ιμπεριαλισμός μιας μεγάλης δυνάμεως, η οποία ουδέν είχε ποτέ να φοβηθεί από εμάς, είναι η δικαιότερη υπόθεση την οποία είναι δυνατόν να υπερασπιστεί ένας στρατός. Πρόκειται περί αγώνος υπάρξεως. Έλληνες αξιωματικοί και οπλίτες φανείτε ήρωες». Κι εκείνοι υπάκουσαν μέχρις εσχάτων. «Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δεν αποδίδει το ελάχιστον εκείνων των πράξεων αυτοθυσίας των Ελλήνων, που ήταν καθοριστικός παράγων της νικηφόρας έκβασης του κοινού αγώνα των εθνών, κατά το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, για την ανθρώπινη ελευθερία και αξιοπρέπεια», δήλωσε, μετά τη νίκη, στο Βρετανικό Κοινοβούλιο ο Ουίστων Τσώρτσιλ.

Και ο Στρατηγός Κατσιμήτρος, Διοικητής της 8ης Μεραρχίας στην ημερησία διαταγή του, την 28η Οκτωβρίου, προς τους υπερασπιστές των συνόρων τονίζει δύο φορές ότι η αντίσταση θα είναι μέχρις εσχάτων.

Θέλω να σταθώ στο σημείο αυτό «Μέχρις εσχάτων», μέχρι το τέλος, μέχρι και τον τελευταίο στρατιώτη. Σε τούτα τα βουνά, ακούστηκε πολλές φορές από τους τοπικούς διοικητές η εντολή «αντίσταση μέχρις εσχάτων». Κι ήταν αυτή η απόφαση αλλά και η δέσμευση που δημιούργησε το θαύμα της εποποιίας του ’40. «Μέχρις εσχάτων», ΟΧΙ, «Το την Πόλι σοι δούναι ουκ εμόν εστί», «Ελευθερία ή Θάνατος», «Ή ταν ή επί τας» είναι εκφράσεις του ίδιου αδούλωτου πνεύματος που συνδέει γενιές Ελλήνων πάνω από 2.500 χρόνια. Και σ’ αυτό το πνεύμα οφείλουμε την ύπαρξή μας και την διαφύλαξη της εθνικής μας ταυτότητας. Χάρη σ’ αυτούς, που ανά τους αιώνες, επέλεξαν τη θυσία και τον θάνατο από μια υπόδουλη ζωή, υπάρχουμε. Και σε αυτούς χρωστάμε.

Ήλθαμε και εφέτος εδώ, στον τόπο της θυσίας, να μεταφέρουμε την αιώνια ευγνωμοσύνη του έθνους στα Παιδιά της Ελλάδος. Σ’ εκείνους, που με το χαμόγελο στα χείλη, έπεσαν στη φωτιά και προασπίστηκαν, μέχρις εσχάτων, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια της Πατρίδας, δείχνοντας απόλυτη περιφρόνηση στον θάνατο. Σ’ εκείνους που σήκωσαν στους παγωμένους ώμους τους την ποδοπατημένη από το φασισμό αξιοπρέπεια των λαών της Ευρώπης και ταπείνωσαν την αλαζονεία του δικτάτορα. Που απέτρεψαν με τη θυσία τους τα σχέδια διαμελισμού της Ελλάδος που σχεδίαζε ο Άξονας. Ο αγώνας τους άλλαξε την πορεία του πολέμου και οι νίκες τους σκόρπισαν ελπίδα. «Όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι είναι βαθιά εντυπωσιασμένοι από το κουράγιο και την προσήλωση του Ελληνικού έθνους που αμύνεται τόσο γενναία» δηλώνει ο Αμερικανός Πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ.

Η ιδιαίτερη αξία του ΟΧΙ των Ελλήνων έγκειται στην ιστορική στιγμή που ελέχθη. Όταν δηλαδή ο άξονας ήταν αήττητος και κάθε αντίσταση φαινόταν μάταιη. Πράγματι, ο αγώνας ήταν για ελευθερία και αξιοπρέπεια. Οι Έλληνες είμαστε λαός φιλειρηνικός που αγαπά τη ζωή. Αγωνίζεται για την ελευθερία και την αξιοπρέπειά του και σέβεται την ελευθερία και αξιοπρέπεια όλων των λαών. Τον πόλεμο μας τον επέβαλε η μεγαλομανία ενός παρανοϊκού δικτάτορα, που οδήγησε στην καταστροφή και στην ταπείνωση τον ίδιο του τον λαό. Έφερε αντιμέτωπους στο πεδίο της μάχης δύο λαούς, Έλληνες και Ιταλούς, που η ιστορία τους είχε ενώσει ως τους δύο φορείς του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Η ιταλική επίθεση την Ελλάδα δεν ήταν απλώς αδικαιολόγητη. Ήταν εγκληματική. Στο τηλεγράφημά του προς την ελληνική κυβέρνηση την 28η Οκτωβρίου, ο Βρετανός Πρωθυπουργός αναφέρει «Η Ιταλία ανακάλυψε ότι οι απειλές της ήταν άχρηστες ενώπιον του ήρεμου θάρρους σας».

Ο πόλεμος στην Αλβανία δεν ήταν το τέλος του μαρτυρίου. Ακολούθησε η γερμανική επίθεση, η μέχρις εσχάτων μάχη των οχυρών, η μάχη της Κρήτης, η συμμετοχή των ελληνικών δυνάμεων στα μέτωπα της Μέσης Ανατολής και στη μάχη του Ατλαντικού. Οι ελεύθεροι Έλληνες δεν σταμάτησαν να μάχονται μέχρι την τελική νίκη κατά του Άξονα. Στην κατεχόμενη Πατρίδα, η εθνική αντίσταση αντιμετώπισε τα φρικαλέα εγκλήματα πολέμου των ναζί ενώ η πείνα θέριζε τον άμαχο πληθυσμό. Σ’ όλα αυτά, η γενιά του ’40 στάθηκε όρθια, περήφανη, ελεύθερη. Ο μεγάλος Γάλλος ηγέτης Μορίς Σουμάν δηλώνει «Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της μαρτυρικής, υποδουλωμένης, ματωμένης αλλά ζωντανής Ευρώπης».

Αυτή τη γενιά ο Ελληνισμός τιμά σήμερα σε κάθε γωνιά της γης. Αυτή η γενιά, η τόσο κοντά στη δική μας, μας εμπνέει να πορευθούμε στον δρόμο του χρέους προς την Πατρίδα. Να διαφυλάξουμε την ειρήνη, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία. Να οικοδομήσουμε σχέσεις φιλίας και συνεργασίας με τους γείτονές μας. Να προστατεύουμε την αξιοπρέπεια του κάθε ανθρώπου που βρίσκεται στον ευλογημένο μας τόπο. Αυτή την Ελλάδα υπερασπίστηκαν με τη ζωή τους αυτοί που σήμερα τιμούμε. Και αυτή είναι η δική μας Ελλάδα. Και η Ελλάδα των παιδιών μας.

Πορευόμενοι σ’ αυτό το πνεύμα και στις σχέσεις μας με την φίλη και σύμμαχο Αλβανία, βλέπουμε να τελεσφορεί μία διπλωματική προσπάθεια 40 ετών για τον εντοπισμό και την ταφή των οστών των πεσόντων μας. ‘Ένα εθνικό χρέος, που η ελληνική πολιτεία ποτέ δεν λησμόνησε, άρχισε να εκτελείται εφέτος τον Ιανουάριο, με τις εκταφές στο Ντραγκότ, όπου ανευρέθησαν και ετάφησαν στα δύο στρατιωτικά κοιμητήρια 673 πεσόντες. Το έργο είναι τεράστιο καθώς πρόκειται να πραγματοποιηθούν έρευνες σε 129 σημεία, όπου διεξήχθησαν μάχες. Από τη μέχρι σήμερα διαδικασία, δύο σημεία πρέπει να τονισθούν. Η άριστη συνεργασία των δύο ομάδων, ελληνικής και αλβανικής, στη περιοχή των εκταφών, που με πνεύμα σεβασμού και προσοχής στις συμφωνημένες διαδικασίες, ολοκλήρωσαν το έργο στο Ντραγκότ σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, παρά τον εφετινό βαρύ χειμώνα. Το δεύτερο σημείο, που θα ήθελα να τονίσω, είναι το γεγονός ότι οι πεσόντες ανευρέθησαν σε ατομικούς τάφους και την ένδειξη «Έλληνας στρατιώτης», όπου είχαν ταφεί από τις ιταλικές υπηρεσίες, στην 10ετία του ’60, όταν οι ιταλικές αρχές αναζήτησαν και έλαβαν τα οστά των Ιταλών πεσόντων. Ο σεβασμός και η μέριμνα, με την οποία μεταχειρίσθηκαν οι ιταλικές υπηρεσίες τις σορούς των δικών μας νεκρών, είναι δείγμα του κοινού μας ευρωπαϊκού πολιτισμού. Στοιχείο, επίσης, του κοινού μας ευρωπαϊκού πολιτισμού είναι οι πεσόντες σε πόλεμο να αναπαύονται στον τόπο της θυσίας τους. Στρατιωτικά νεκροταφεία συμμάχων αλλά και εχθρών υπάρχουν διάσπαρτα σε όλη την Ευρώπη. Στην ελληνική γη αναπαύονται όχι μόνον οι χιλιάδες σύμμαχοι από τον Α΄και τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά και οι 15.000 Γερμανοί που έχασαν τη ζωή τους στην Ελλάδα, κατά την εισβολή και την κατοχή της Πατρίδας μας, την περίοδο 1941-44.

Με την ευκαιρία αυτή, θέλω να κάνω έκκληση στους εξ αίματος συγγενείς των πεσόντων να δώσουν δείγμα DNA στη βάση δεδομένων που τηρείται στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Όπως γνωρίζετε, οι στρατιώτες μας, την εποχή εκείνη, δεν είχαν μεταλλικές ταυτότητες, με αποτέλεσμα όλοι όσοι έχουν ανευρεθεί μέχρι σήμερα να είναι άγνωστοι. Μόνον οι εξ αίματος συγγενείς μπορούν να διευκολύνουν την αναγνώρισή τους. Η πατρίδα κάνει το χρέος της και, σε συνεργασία με τις αλβανικές αρχές, προχωρά στις έρευνες και τις εκταφές. Η εκκλησία προσφέρει τις επικήδειες προσευχές. Αλλά το όνομα πάνω στην πλάκα μόνον εσείς, οι εξ αίματος συγγενείς, μπορείτε να το δώσετε.

Θέλω να κλείσω με ένα απόσπασμα από το Άσμα Ηρωικό και Πένθιμο του νομπελίστα ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη για τον χαμένο ανθυπολοχαγό

«Ήταν γενναίο παιδί.Με την εκδίκηση της αδικίας μπροστά του ―Φωτιά στην άνομη φωτιά!―Με τ αίμα πάνω από τα φρύδια. Tα βουνά της Αλβανίας βροντήξανεΎστερα λιώσαν χιόνι να ξεπλύνουν Tο κορμί του, σιωπηλό ναυάγιο της αυγήςΒρόντηξαν τα βουνά της Αλβανίας Δεν έκλαψαν Γιατί να κλάψουν; Ήταν γενναίο παιδί!»

Σε αυτούς τους γενναίους, κλείνουμε σήμερα ευλαβικά το γόνυ. Τους τύλιξε η αθανασία και η δόξα. Αιωνία τους η μνήμη και αιώνια η ανάμνηση της θυσίας τους.

http://tachydromos.org/

Tελετή μνήμης προς τιμήν Ελλήνων πεσόντων Στρατιωτικών κατά τον Ελληνο-Ιταλικό πόλεμο στα στρατιωτικά κοιμητήρια Κλεισούρας και στους Βουλιαράτες [ΦΩΤΟ]

Tελετή μνήμης προς τιμήν Ελλήνων πεσόντων Στρατιωτικών κατά τον Ελληνο-Ιταλικό πόλεμο (1940-1941), την Κυριακή 28 Οκτωβρίου στα στρατιωτικά κοιμητήρια Κλεισούρας και στους Βουλιαράτες, σε συνεργασία με την αλβανική πλευρά όπως προβλέπεται από τη διμερή Διακρατική Συμφωνία Συνεργασίας Ελλάδος-Αλβανίας.

ΠΗΓΗ: FB/greqia ne tirane

Ανακοίνωση Υπουργείου Εξωτερικών για το θάνατο Έλληνα πολίτη κατά ανταλλαγή πυροβολισμών στους Βουλιαράτες Αλβανίας

Οι ελληνικές αρχές, σε επαφή με τις αλβανικές, παρακολούθησαν στενά και από την πρώτη στιγμή την εξέλιξη επεισοδίου στο χωριό Βουλιαράτες Αλβανίας, όπου Έλληνας υπήκοος φέρεται να άνοιξε πυρ με όπλο καλάσνικοφ εναντίον οχήματος της αλβανικής αστυνομίας, η οποία και επιχείρησε τη σύλληψή του.

Πριν λίγο ενημερωθήκαμε επισήμως ότι σε ανταλλαγή πυροβολισμών με δυνάμεις της αλβανικής αστυνομίας, ο Κωνσταντίνος Κατσίφας έπεσε νεκρός.

Εκφράζουμε τη βαθειά λύπη μας για το θάνατο του Έλληνα ομογενή και τα συλλυπητήρια μας στην οικογένειά του.

Σε κάθε περίπτωση, είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι η επιχείρηση έφτασε σε σημείο απώλειας ανθρώπινης ζωής.

Αναμένουμε από τις αλβανικές αρχές την απόλυτη διαλεύκανση των συνθηκών υπό τις οποίες έχασε τη ζωή του ο εν λόγω Έλληνας πολίτης και θα προβούμε στις απαραίτητες ενέργειες άμεσα.

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

Τό Ἔπος 1940-41: «νά μή ξεχάσουμε ποτέ τό αἷμα τῶν πατέρων μας, πού πότισε τά Βορειοηπειρωτικά βουνά»

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 8ῃ Ὀκτωβρίου 2018

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 215^ῃ

Θέμα: «Τό Ἔπος 1940-41: Ἁναμέτρηση ἀνάμεσα στήν φιλοπατρία καί τόν ἰμπεριαλισμό».

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

Ὁ ἀείμνηστος λογοτέχνης Ἄγγελος Τερζάκης, στό τέλος τοῦ περίφημου βιβλίου του: «Ἑλληνική Ἐποποιΐα 1940-1941», σημειώνει: «Περισσότερο κι’ ἀπό τήν ὑπόθεση ἑνός ἔθνους πού ἀγωνίζεται γιά τήν ἀνεξαρτησία του, ἡ 28η Ὀκτωβρίου τοῦ 1940 προβάλλει στή σκηνή τῆς Ἱστορίας ἕναν ἀγώνα γενικώτερο · μιᾶς φυλῆς ἀνθρώπων. Αὐτῆς πού προσδιορίζεται ἀπό τό πάθος τῆς ἐλευθερίας. Πέρα ἀπό τόν πάταγο τῶν αὐτοκρατοριῶν πού γκρεμίζονται, θ’ ἀπομείνει ν’ ἀκούγεται μέσα στόν ἀποκαμωμένο κόσμο, λιανό καί κρυστάλλινο, ἐρημικό καί ἄτρεμο, τό ἑωθινό πού σήμανε ἡ σάλπιγγα πάνω στόν ἑλληνικό βράχο μιά φθινοπωρινή αὐγή» (σελ. 223).

Κι’ ἕνας Εὐρωπαῖος δημοσιογράφος, ὁ Ἀνρύ Ροσφόρ, σύγχρονος πρός τά γεγονότα τοῦ ἑλληνοϊταλικοῦ πολέμου καί θερμός φιλέλληνας, ἔγραψε τότε ὅτι «ἡ Ἑλλάς ἔχει ἕνα ποτάμι μεγαλύτερο κι’ ἀπό τόν Ρῆνο, καί ἀπό τόν Νεῖλο κι’ ἀπό τόν Δούναβη κι’ ἀπό τόν Ἀμαζόνιο τῆς Ἀμερικῆς. Εἶναι τό αἷμα πού ἔχυσε γιά τήν Ἐλευθερία της καί τήν τιμή της, σύμβολον τῆς Ἐλευθερίας καί τῆς τιμῆς γιά ὅλη τήν ἀνθρωπότητα» (περιοδικό «Ἑλληνική Δημιουργία» 1.11.50, ἐν περ. «Ὁ Σωτήρ» 19.10.2003).

-Β-

Ἄς ἀναλογιστοῦμε τί ἔγινε στ’ ἀλήθεια, τά ξημερώματα ἐκείνης τῆς Δευτέρας 28ης Ὀκτωβρίου 1940: Ἡ μικρή Ἑλλάδα μας στάθηκε ὄρθια καί ἀντιμετώπισε μέ γενναιότητα, φιλοπατρία καί ἡρωϊσμό τόν πάνοπλο Ἰταλό εἰσβολέα. Ἡ πολιτειακή, ἡ πολιτική καί ἡ στρατιωτική ἡγεσία τῆς Χώρας μας ἐγνώριζε, ὅτι ὁ ἐχθρός εἶχε ἀσύγκριτη ὑπεροπλία σέ σχέση μέ τίς δικές μας δυνάμεις. Κι’ ἀκόμη, ὅτι ὅλα τά εὐρωπαϊκά κράτη, ἐκτός ἀπό τήν Ἀγγλία, εἶχαν ὑποταγῆ στόν «Ἄξονα». Γι’ αὐτό καί δέν περιμέναμε βοήθεια ἀπό ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι, μάλιστα, ζοῦσαν μέσα στόν τρόμο τοῦ φασισμοῦ καί, κυρίως, τοῦ Ναζισμοῦ.

-Γ-

Κι’ ὅμως! Οἱ Ἕλληνες, μέ τό στόμα τοῦ πρωθυπουργοῦ Ἰωάννου Μεταξᾶ, φώναξαν σάν ἕνας ἄνθρωπος τό θρυλικό «ΟΧΙ», πού σήμαινε ἄρνηση στήν ἐθνική ταπείνωση καί ἀτίμωση. Ὁ πόλεμος τῶν Ἑλλήνων ἦταν πόλεμος «ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν». Πόλεμος γιά τά ὑψηλά καί ἅγια ἰδανικά τῆς τιμῆς, τῆς ἐλευθερίας καί τῆς δικαιοσύνης.

Ὁ λαός μας, μέ τήν τότε ἄξια ἡγεσία του θριάμβευσε καί μεγαλούργησε χάρη στήν πίστη του καί στήν ἐλπίδα του στήν θεϊκή συμμαχία. Ὁ κόσμος ὁλόκληρος ἄκουγε, κάθε τόσο, τίς νέες ἑλληνικές νῖκες: Ἔπεσε ἡ Κορυτσᾶ, ἔπεσαν οἱ Ἅγιοι Σαράντα, κατελήφθη τό Ἀργυρόκαστρο καί ἡ Πρεμετή, ἔπεσε ἡ Χειμάρρα, ἔπεσε ..., ἔπεσε ... Ἡ Βόρειος Ἤπειρος ἔπλεε ἀπ’ ἄκρη σ’ ἄκρη στή γαλανόλευκη! Ὁ Θεός τῆς δικαιοσύνης, μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας μας, ἦλθε ἀρωγός στόν ἀγῶνα τοῦ Ἔθνους καί εὐλόγησε – διά τῆς Ἐκκλησίας Του – τά «ὅπλα τά ἱερά», ὅπως ἔγραφε ὁ μεγάλος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρύσανθος ὁ ἀπό Τραπεζοῦντος στό διάγγελμα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, πού ὁ ἴδιος εἶχε συντάξει.

-Δ-

Ἡ περιφανής νίκη τῆς μικρῆς Ἑλλάδος ἔκανε τούς τρομαγμένους καί ἐξουθενωμένους λαούς τῆς Εὐρώπης νά ἀναθαρρήσουν καί νά καταλάβουν ὅτι στό τέλος ὁ Ἄξονας θά ἡττηθῆ. Ὁ λόγος τοῦ ἐθνικοῦ μας ποιητῆ Κωστῆ Παλαμᾶ διεκήρυττε πρός ὅλες τίς κατευθύνσεις, ὅτι «ἡ μεγαλωσύνη στά ἔθνη δέν μετριέται μέ τό στρέμμα, μέ τῆς καρδιᾶς τό πύρωμα μετριέται καί μέ τό αἷμα».

Βέβαια, τώρα, οἱ Εὐρωπαῖοι δείχνουν νά λησμονοῦν τήν προσφορά τῆς Ἑλλάδος σ’ ἐκεῖνα τά φοβερά χρόνια. Ἄς εἶναι! Ἐμεῖς, ὅμως, νά μή ξεχάσουμε ποτέ τό αἷμα τῶν πατέρων μας, πού πότισε τά Βορειοηπειρωτικά βουνά, γιατί αὐτή εἶναι ἡ βαρειά κληρονομιά μας.

Γι’ αὐτό, ἄς γιορτάσουμε τήν μεγαλειώδη ἐπέτειο τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 μονοιασμένοι, ἑνωμένοι στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, γιά νά ἀντιμετωπίσουμε νικηφόρα τίς δυσκολίες πού ἔρχονται. Χρόνια πολλά, ἅγια καί ἀγωνιστικά. Ἡ Ἑλλάδα θά ζῇ καί θά μεγαλουργῇ.

Διάπυρος πρός Χριστόν εὐχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ

http://www.sfeva.gr/