Η βρετανίδα πρέσβυς παραθέτει γνωστή δήλωση Τσόρτσιλ για την 28η Οκτωβρίου

Tο μήνυμα της πρέσβειρας της Βρετανίας στην Αθήνα για την εθνική επέτειο της 28η Οκτωβρίου


Την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου χαιρέτισε η βρετανίδα πρέσβειρα στην Αθήνα Κέιτ Σμιθ, παραθέτοντας περίφημη δήλωση του Ουίνστον Τσόρτσιλ για το ελληνικό θάρρο, αλλά και πρωτοσέλιδο δημοσίευμα βρετανικής εφημερίδας της εποχής, της Evening Standard. 

«"Στο εξής δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες" δήλωσε ο Winston Churchill αναγνωρίζοντας την ανδρεία των Ελλήνων. Μετά το ΟΧΙ, η Ελλάδα και η Βρετανία μόνες στα άκρα της Ευρώπης συνέχιζαν να αντιστέκονται στη ναζιστική πλημμυρίδα» τόνισε στο λογαριασμό της στο twitter η κ. Σμιθ. 

«Η ΙΤΑΛΙΑ & Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ: Ο ΜΕΤΑΞΑΣ ΛΕΕΙ ‘’ΠΟΛΕΜΗΣΤΕ’’ ΚΑΙ ΖΗΤΑ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ» αναφέρει η βρετανική εφημερίδα για την κήρυξη του πολέμου από τη φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι. 



Πηγή: http://www.skai.gr/
Follow us: @skaigr on Twitter | skaigr on Facebook

Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΟΧΥΡΩΝ

Αναφορά στο έπος του ’40

(Τότε που οι ήρωες μιμούνταν τους Έλληνες)

Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΟΧΥΡΩΝ

π. Δημητρίου Μπόκου

(Από τη σειρά μαθημάτων των παιδικών συναντήσεων της ενορίας μας του έτους 2013)

Στις 6 Απριλίου 1941 τα γερμανικά στρατεύματα, χωρίς να προηγηθεί κανένα τελεσίγραφο, πριν ακόμα ξημερώσει, επιτέθηκαν απροειδοποίητα στην Ελλάδα από τη μεριά των ελληνο-βουλγαρικών συνόρων. Τα προκεχωρημένα φυλάκια του ελληνικού στρατού με φωτοβολίδες έδωσαν αμέσως το σήμα συναγερμού και πάραυτα όλα τα οχυρά της γραμμής «Μεταξά» τέθηκαν επί ποδός πολέμου. Οι λίγοι Έλληνες (σε αναλογία 1 προς 10 με τους εχθρούς) όρθωσαν το ανάστημά τους και έφραξαν, όπως και στην Ήπειρο, τον δρόμο στον αλαζονικό εισβολέα. Νέα επικά κατορθώματα γράφτηκαν, κάστρα άπαρτα αναδείχτηκαν τα λιγοστά οχυρά. Ρούπελ, Περιθώρι, Ιστίμπεη, Παλιουριώνες, είναι μερικά μόνο από τα νέα θρυλικά ονόματα που πέρασαν με χρυσά γράμματα στην Ιστορία.

Στο βουνό Μπέλες, θέση Δεμίρ Καπού, πάνω απ’ τη Ροδόπολη, ένα οχυρωματικό συγκρότημα προκάλυψης του οχυρού Ποποτλίβιτσα, το σκυρόδετο πολυβολείο Π9, κρατάει μια ολόκληρη μέρα καθηλωμένο ολόκληρο γερμανικό επίλεκτο τάγμα αλπινιστών. Με ένα και μοναδικό πολυβόλο ο έφεδρος λοχίας από τα Άνω Πορόια Σερρών Δημήτριος Ίντζος και η ολιγάριθμη ομάδα του στρώνουν τις πλαγιές με σωρούς από τα πτώματα των Γερμανών. Πάνω από 200 Γερμανοί καταδρομείς κείτονται νεκροί. Η αντίσταση σταμάτησε μόνο όταν τελείωσαν οι 33.000 σφαίρες και όλες οι χειροβομβίδες τους, και μόνο όταν οι επιτιθέμενοι κατάφεραν με πυροβόλα, τανκς και βομβαρδιστικά καθέτου εφορμήσεως - στούκας - ν’ ανατινάξουν την οροφή.

Οργισμένος από την τρομερή φθορά του τάγματός του ο Γερμανός διοικητής, πρόσταξε να βρουν ποιος διοικούσε το πολυβολείο. Μα πόση ήταν η έκπληξή του, όταν παρουσιάστηκε μπροστά του αγέρωχος ένας απλός έφεδρος λοχίας! Ο Γερμανός του έδειξε το μακάβριο θέαμα του πεδίου της μάχης.

-  Τούτο το μακελειό, είπε, είναι δικό σου έργο, λοχία! Σκότωσες τους καλύτερους άντρες μου.

-  Ναι, για την πατρίδα μου! απάντησε ατρόμητος ο Έλληνας.

Ο Γερμανός, αναγνωρίζοντας τον ηρωισμό και την αξία του γενναίου Έλληνα, άπλωσε το χέρι του και τον συνεχάρη. Μα την επόμενη στιγμή δίνει εντολή να τον εκτελέσουν, αφήνοντας άφωνους και Γερμανούς και Έλληνες στρατιώτες.

Η εν ψυχρώ δολοφονία του ήρωα Δημήτρη Ίντζου ήταν το πρώτο στυγνό και απάνθρωπο έγκλημα των Γερμανών δημίων εναντίον της Ελλάδας, μια κυνική παραβίαση της συνθήκης της Γενεύης του 1929, περί αιχμαλώτων πολέμου, που την είχε αποδεχτεί και υπογράψει και η Γερμανία.

Οι Έλληνες όμως έκαμαν κάτι εντελώς διαφορετικό, κάτι αληθινά μεγάλο. Την πρώτη νύχτα της επίθεσης (6 προς 7 Απριλίου) οι τραυματιοφορείς του οχυρού Παλιουριώνες, βγήκαν έξω, ενώ διαρκούσαν ακόμα τα πυρά, περισυνέλεξαν τους Γερμανούς τραυματίες, τους έφεραν μέσα στο οχυρό και τους περιποιήθηκαν. Έδειξαν ότι είναι δυνατόν να αγαπάς την πατρίδα σου, χωρίς να χρειάζεται να είσαι ρατσιστής.

Τρεις ολόκληρες μέρες τα οχυρά στέκονταν απόρθητα μέσα σε φοβερή κόλαση πυρός. Οι Γερμανοί παραδέχτηκαν πως η γραμμή «Μεταξά» αποδείχτηκε ανώτερη από την περίφημη γραμμή «Μαζινό» της Γαλλίας. Μα στο ίδιο χρονικό διάστημα που εδώ δεν μπόρεσαν να προχωρήσουν ούτε βήμα, έθεσαν εκτός μάχης ολόκληρη τη Γιουγκοσλαβία. Ο στρατός της κατέρρευσε. Από τα ελληνο-σερβικά σύνορα οι Γερμανοί προήλασαν ανενόχλητοι πλέον προς τη Θεσσαλονίκη. Ο ελληνικός στρατός αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει. Τα οχυρά έλαβαν εντολή να σταματήσουν την αντίσταση.

Οι Γερμανοί θαύμασαν τον μεγαλειώδη αγώνα των Ελλήνων και υποκλίθηκαν μπροστά τους. Ομολόγησαν ότι αισθάνονται περήφανοι, που είχαν αντίπαλο έναν τόσο ηρωικό στρατό. Εξέφρασαν τη λύπη τους που οι περιστάσεις θέλησαν να έχουν αντίπαλο και όχι σύμμαχο έναν τέτοιο στρατό. Απέδωσαν τιμές στους μαχητές των οχυρών, στο Ρούπελ και αλλού. Δεν κράτησαν κανένα αιχμάλωτο. Κατέβασαν την ελληνική σημαία από τα οχυρά, μόνο όταν και ο τελευταίος Έλληνας στρατιώτης αποχώρησε και χάθηκε στον ορίζοντα. Ο ίδιος ο αιμοσταγής δικτάτορας της Γερμανίας Χίτλερ, δήλωσε στις 4 Μαΐου 1941:

-  Ενώπιον της Ιστορίας είμαι υποχρεωμένος να αναγνωρίσω, ότι, από τους μέχρι τώρα αντιπάλους μας, ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε με εξαιρετική γενναιότητα, απαράμιλλο θάρρος και ύψιστη περιφρόνηση προς τον θάνατο. Δεν συνθηκολόγησε, παρά μόνο όταν κάθε περαιτέρω αντίστασή του ήταν αδύνατη και απολύτως μάταιη.

Ο ραδιοφωνικός σταθμός της Μόσχας μετέδωσε στις 27 Απριλίου 1942:

-  Πολεμήσατε άοπλοι εναντίον πανόπλων και νικήσατε. Μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν ήταν δυνατόν να γίνει αλλιώς, γιατί είστε Έλληνες. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι, σας ευγνωμονούμε.

Και ο Στάλιν, μετά τη νίκη του στο Στάλιγκραντ, είπε από το ραδιόφωνο της Μόσχας στις 31 Ιανουαρίου 1943:

-  Λυπάμαι, γιατί δεν θα ζήσω επί μακρόν, για να ευγνωμονώ τον ελληνικό λαό, του οποίου η αντίσταση έκρινε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πώς κατάφεραν οι λίγοι Έλληνες με τα πενιχρά τους εφόδια να μεγαλουργήσουν απέναντι στη φονικότερη πολεμική μηχανή της εποχής τους;

Δυο πράγματα διαθέτει ο Έλληνας: Αγάπη στην πατρίδα και πίστη στον Θεό. Αντίθετα με όσα λένε οι σημερινοί απάτριδες, προδότες και εθνομηδενιστές, τη φιλοπατρία του δεν τη θεωρεί ρατσισμό, φυλετική διάκριση. Αγαπάει την πατρίδα του, χωρίς να μισεί κανένα λαό. Θυσιάζεται για το έθνος, το γένος του, τη λευτεριά του, όταν αυτά τα επιβουλεύονται άλλοι λαοί. Ξέρει να πεθαίνει για την πατρίδα του, χωρίς αυτός να επιβουλεύεται ποτέ τα άλλα έθνη. Έχει φιλότιμο και μεγαλείο ο Έλληνας.

Αλλά πιστεύει και στον Θεό. Τον έχει σύμμαχο και βοηθό του σε κάθε δίκαιο αγώνα. Γνωρίζει πως με τη δύναμη του Θεού μπορεί να πετύχει το αδύνατο. Θυμάται πάντα τα λόγια Του: «Εις διώξεται χιλίους και δύο μετακινήσουσι μυριάδας» (Δευτ. 32, 39). «Να μη φοβάστε, γιατί Κύριος ο Θεός σας, αυτός ο ίδιος, θα πολεμήσει για σας» (Δευτ. 3, 22).

Και είχαν να λένε οι Έλληνες, πως στον πόλεμο του ’40 πολεμούσε γι’ αυτούς ο Θεός και η Υπέρμαχος Στρατηγός, η Παναγία.

Αμφιβάλλεις; Διάβασε την παρακάτω ιστορία.

Η ΣΙΓΟΥΡΗ ΒΟΗΘΕΙΑ

Τα οχυρά της Μόροβας υψώνονταν απειλητικά πάνω απ’ τα κεφάλια τους. Ο φοβερός χειμώνας τα έκανε απόρθητα. Τυλιγμένοι στις χοντρές χλαίνες τους οι στρατιώτες, σκυφτοί στο μισοσκόταδο, σφίγγοντας με δάχτυλα παγωμένα το όπλο τους, κοίταζαν τον χιονισμένο κατάλευκο όγκο σκεφτικοί, ενώ περίμεναν το σύνθημα για την επίθεση. Θα επιχειρούσαν το ακατόρθωτο, ενάντια στην ασυνήθιστα εχθρική φύση και στην ανώτερη πολεμική μηχανή που ’ταν στημένη απέναντί τους.

Στη ζοφερή εκείνη περίσταση, στιγμές πριν δοθεί το σύνθημα, κάτι συγκλονιστικά απροσδόκητο τους έκαμε να κοκκαλώσουν. Δέκα μέτρα μπροστά τους μια ψηλή μορφή ντυμένη στα μαύρα πρόβαλε ξαφνικά απ’ το πουθενά και στάθηκε ακίνητη.

-  Τίς ει; ούρλιαξε απ’ την τρομάρα του ο σκοπός.

Μα απάντηση δεν πήρε.

-  Τίς ει; φώναξε πιο δυνατά θυμωμένος.

Και πάλι τσιμουδιά. Οι φαντάροι κοίταζαν καθηλωμένοι. Και ξαφνικά, σαν το παγωμένο αγέρι που μαστίγωνε τα πρόσωπά τους, ένα μουρμουρητό διέτρεξε απ’ άκρη σ’ άκρη το χαράκωμα και τους έκαμε ν’ ανατριχιάσουν: Η Παναγία!

Στη στιγμή η ψηλή μαυροφόρα όρμησε μπροστά σαν αητός. Σαν ένας άνθρωπος οι στρατιώτες την ακολούθησαν. Στη θέα της πλημμύριζαν αντρειοσύνη. Τα φοβερά οχυρά της απόρθητης γραμμής Ιβάν - Μόροβας, μετά από σκληρούς αγώνες μιας ολόκληρης βδομάδας, έπεσαν το ένα μετά το άλλο στα χέρια τους. Κι όταν, νικητές πλέον, ροβόλησαν προς την ανυπεράσπιστη Κορυτσά, τότε η Υπέρμαχος Στρατηγός έγινε ατμός, νέφος απαλό και χάθηκε.

(Ελεύθερη διασκευή απ’ το βιβλίο, «Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας», εκδ. «ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΣ», σελ. 174).

Αγάπη για την πατρίδα και πίστη στον Θεό λοιπόν!

Μήπως είναι καιρός ν’ αναθερμάνουμε κι εμείς τις δυό αυτές ανίκητες δυνάμεις, που χάλκεψαν τα θαυμαστά μεγαλουργήματα της φυλής μας; Ας μη φανεί πως είμαστε ανάξιοι της ελευθερίας, για την οποία θυσιάστηκαν οι υπέροχοι εκείνοι αθάνατοι Έλληνες του ’40.

(Και τώρα, το ανέκδοτό μας)

Αλλά μια και το ’φερε η κουβέντα για πολέμους και βομβαρδισμούς, ας γελάσουμε και λίγο με ένα ανέκδοτο για μια διαφορετική κατάρριψη αεροσκάφους!

ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ!!!

Σε μια άτυχη πτήση των ποντιακών αερογραμμών (ας μας συγχωρέσουν οι συμπαθέστατοι Πόντιοι), καθώς το αεροπλάνο πετούσε πάνω ακριβώς απ’ το νεκροταφείο μιας πόλης, αναφλέγεται από ξαφνική βλάβη ο μοναδικός του κινητήρας και η ισχύς του πέφτει απότομα στο μηδέν. Το αεροσκάφος χάνει την άντωσή του, περιέρχεται σε κατάσταση απώλειας στήριξης, αρχίζει μια ανεξέλεγκτη σπειροειδή βύθιση και τελικά ακυβέρνητο, αφήνοντας φλόγες και πυκνό καπνό πίσω του, πέφτει στο έδαφος, στη μέση του νεκροταφείου.

Ακολουθεί μια φοβερή έκρηξη, το αεροπλάνο τυλίγεται στις φλόγες, η φωτιά απλώνεται ακαριαία σε μεγάλο κύκλο και όλη σχεδόν η γύρω περιοχή καίγεται. Τα συνεργεία διάσωσης σπεύδουν για τυχόν επιζώντες, αλλά εις μάτην. Οι συγγενείς των θυμάτων που εν τω μεταξύ καταφθάνουν, θρηνούν και οδύρονται απαρηγόρητοι. Σαν να μην έφταναν αυτά, την επομένη διαβάζουν εμβρόντητοι στα «Ποντιακά Νέα»:

«Πρωτοφανής τραγωδία από την πτώση αεροσκάφους στο νεκροταφείο της πόλης μας. Μέχρι στιγμής από τα σωστικά συνεργεία έχουν ανασυρθεί 5.000 νεκροί»!!!

Α ν τ ι ύ λ η

Dyqanxhinjtë e patriotizmit

Në politikë thonë se vota është lakmuesi më i mirë. Që ndan egjrën nga kashta. Mund të biesh dakord me këtë shprehje, por mundet edhe mos të jesh. Në çdo rast, asnjë politikan nuk mund të tërheqë për hunde shoqërinë pafundësisht. Ky është rasti me Shpëtim Idrizin, që pasi u degdis me vota jashtë Parlamentit, së fundmi ka nisur të rihapë dyqanin e patriotizmit në stendat e të cilit shpall patriotë dhe tradhëtarë. 

Një ngjarje e sotme në Gjirokastër i ka dhënë shansin Idrizit që të flasë edhe ditën e diel, duke u shprehur se teksa “patriotët” ndalohen të protestojnë në Këlcyrë ku po zhvilloheshin ceremoni për të rënët grekë në luftën italo-greke, një ekstremist që qëlloi me armë ndaj forcave policore në Bularat lejohej të bridhte i lirë në Shqipëri. Me këtë përrallë, entuziasti Idrizi ia hodhi edhe vetes kur doli e bëri zëdhënësin e emocioneve të ndrydhura shqiptare. U përgënjeshtrua shpejt, pasi siç raportohet, ekstremisti grek është vrarë nga forcat e RENEA-s, duke lënë me gisht në gojë zotin Idrizi që pasi ia dhuruan partinë e çështjes çame, bëri çmos që ta çonte në fund. 

Zotëria bën mirë që të tregohet – bashkë me patriotët e çquar që ngjallen në kësi rastesh – që të protesojë para Parlamentit për varrezat e grekëve, jo para varrezave. Të shkojë dhe të protestojë edhe para Parlamentit grek për të kërkuar varreza për të rënët e Çamërisë, në mënyrë që edhe nderi për të cilin bërtet të vihet në vend, por edhe ne të shpëtojmë veshët nga kjo llomotitije e bezdisshme që përherë do të na tregojë se kush është patriot, se çfarë bën një patriot, se kush lëfton për mëmëdhenë e të tjera mrrokulla si këto. Jemi vend i vogël dhe në fund të fundit, z. Idrizi nuk duhet të ketë iluzionin e gabuar se e njohin vetëm pëmes konferencave për shtyp.

http://www.respublica.al/

Italia do t'i kërkojë falje Greqisë për shpalljen e luftës në vitin 1940

Italia do të kërkojë formalisht ndjesë ndaj Greqisë për shpalljen e luftës në vitin 1940. Lajmi bëhet i ditur nga gazeta konservatore greke “Kathimerini” sipas së cilës akti formal do të bëhet nga presidenti italian, Sergio Mattarella gjatë vizitës së tij më 28 tetor në Selanik.

Në këtë ditë, që në Greqi njihet si ”Dita e Jo-së”, në përkujtim të refuzimit që ish-diktatori grek, Ioannis Metaxas bëri ndaj ultimatumit të Mussolinit, autoritetet greke do të organizojnë ceremoni të posaçme. Mattarella pritet të kërkojë falje gjatë paradës ushtarake në Selanik për të vijuar vizitën në shoqërinë e presidentit grek, Prokopis Pavlopoulos, në Qefaloni, për të nderuar ushtaratë italianë të divizionit “Acqui” që u ekzekutuan nga trupat gjermane në vitin 1943 pas kapitullimit të Italisë.

Kjo është hera e parë që Italia kërkon falje për ngajrjet e LIIB, ndërkohë që ndaj vendit tonë, Shqipërisë, nuk dihet të ketë ndonjë shenjë të kësaj natyre. Këtu do përjashtuar fjala e ish-presidentit italian, Napolitano në parlamentin shqiptar, gjatë së cilës ai përmendi ndihmën e popullit shqiptar për ushtarët e çmobilizuar italianë pas 8 shtatorit 1943.

Situata e krijuar është interesante edhe në një plan tjetër. Pavlopoulos është një president që shpesh ka akuzuar shqiptarët e Çamërisë si bashkëpunëtorë me gjermanët dhe italianët dhe nuk është çudi që të kërkojë nga Shqipëria që edhe kjo e fundit të kërkojë falje për faktin se më 28 tetor 1940 u angazhua zyrtarisht në operacionet ushtarake ndaj vendit të tij.  

http://www.respublica.al/

Ambasadorja Eleni Sourani: Varrimin e eshtrave të të rënëve tanë, sukses i mardhënieve Shqiptaro-Greke

Në ceremoninë përkujtimore  për nder të Ushtarakëve  Grekë, të rënë gjatë  luftës Italo – Greke (1940 – 1941) që u  zhvillua  ditën e Diel  më 28 Tetor në Bularat, në bashkëpunim  me palën shqiptare, ashtu siç parashikohet në Marrëveshjen Ndërshtetërore të Bashkëpunimit Greqi – Shqipëri, Ambasadorja e Greqisë në Shqipëri znj. Eleni Sourani , në fjalën e saj, midis të tjerave, theksoi:

28  Tetor 1940 në të gdhirë. Duke i thënë JO ultimatumit italian, sapo kishte filluar një prej historive më emocionuese dhe më të lavdishme  të Luftës së dytë Botërore.

Sulmi italian fillon para se të gdhijë mirë dita.

Kombi si një  trup i vetëm, në Greqi dhe në diasporë, ngrihet  në këmbë  me një  vendim  të vetëm ‘’Rezistencë deri në fund’’.  JO-ja, si një shprehje  moderne e së famshmes spartane ‘’Mολών λαβέ – Mollon llave  – Në ta mban, eja t’i marrësh’’, u kthye në simbol të vendosmërisë së një populli  për të mbrojtur deri në fund, deri  tek njeriu i fundit, lirinë dhe dinjitetin e Atdheut.

Në këto male, prej komandantëve  lokalë, u dëgjua shumë herë urdhëri ‘’rezistencë deri në fund ‘’Ishte ky vendim por edhe angazhim, që krijoi mrekullinë e epopesë së 1940-s.

Në sajë të atyre,  të cilët ndër shekuj  zgjodhën  sakrificën dhe vdekjen në vend të një jete  nën skllavëri, ekzistojmë sot, atyre ua kemi borxh.

Erdhëm edhe sivjet këtu, në vendin e sakrificës, për t’u  transmetuar  Djemve të Greqisë,   mirënjohjen  shekullore të  kombit.

Atyre, që ngritën  në supet e tyre të ngrira, dinjitetin e popujve të  Europës të nëpërkëmbur prej fashizmit  dhe poshtëruan  arrogancën e diktatorit.

Rëndësia e veçantë e JO-së  Greke, ka të bëjë me momentin historik në të cilin ajo u tha. Domethënë, ajo u tha në momentin  kur Boshti ndihej i pamposhtur  dhe çdo rezistencë ngjante e kotë. Me të vërtetë, lufta ishte për liri dhe dinjitet.

Këtë brez të vitit 1940  nderon Helenizmi sot, në çdo cep të botës. Ky brez, që është kaq   afër  brezit tonë, na frymëzon që të ecim në rrugën e detyrës kundrejt  Atdheut. Të ruajmë paqen, dinjitetin dhe lirinë. Të ndërtojmë marrëdhënie miqësie dhe bashkëpunimi me fqinjët tanë.

Duke ecur me këtë frymë edhe në marrëdhëniet tona  me Shqipërinë mike dhe aleate, po shohim që  po korrin  sukses  përpjekjet diplomatike 40vjeçare për gjetjen dhe varrimin e eshtrave të të rënëve tanë. Një element  i qytetërimit tonë të përbashkët europian , është që të rënët në luftë të prehen  në  vendin   e sakrificës së tyre. Varreza ushtarake  të aleatëve por edhe të armiqve, janë shpërndarë kudo nëpër Europë. Në tokën greke prehen  jo vetëm mijërat e ushtarëve aleatë nga  Lufta e Parë dhe e Dytë Botërore, por edhe 15.000 ushtarë Gjermanë  që humbën jetën e tyre në Greqi, gjatë invazionit dhe pushtimit të Atdheut  tonë, në periudhën  1941 – 1944. Ndaj këtyre Djemve trima të  Greqisë që sakrifikuan  për  idealet njerëzore të  lirisë dhe të dinjitetit dhe që prehen  këtu, përkulemi  me respekt ne sot.

Si një aureolë, u qëndron mbi krye lavdia dhe pavdekësia. I përjetshëm qoftë  kujtimi i tyre, i përjetshëm  kujtimi ndaj sakrificave të tyre.
http://telegraf.al/

ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΕΣΒΕΩΣ κ. ΕΛΕΝΗΣ ΣΟΥΡΑΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ (Βουλιαράτες 28.10.2018)

Ξημερώματα 28ης Οκτωβρίου 1940. Με το ΟΧΙ στο ιταλικό τελεσίγραφο, μια από τις πιο συγκινητικές και ένδοξες ιστορίες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μόλις έχει αρχίσει. Ο Αμερικανός Πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ θα πει για εκείνη τη δραματική νύχτα "Σας έδωσαν προθεσμία τριών ωρών για να αποφασίσετε για πόλεμο ή για ειρήνη, αλλά ακόμα κι αν δίνονταν τρεις ημέρες ή τρεις εβδομάδες ή τρία έτη, η απάντηση θα ήταν η ίδια. Οι Έλληνες ανά τους αιώνες δίδαξαν αξιοπρέπεια».

Πριν ακόμη χαράξει, εξαπολύεται η ιταλική επίθεση. «Αι ημέτεραι δυνάμεις προκαλύψεως αμύνονται του πατρίου εδάφους» αναφέρει το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν του Γενικού Επιτελείου. Σύσσωμο το έθνος, στην Ελλάδα και στη διασπορά, ξεσηκώνεται με μία απόφαση «Αντίσταση μέχρις εσχάτων». Το ΟΧΙ, σαν σύγχρονο «Μολών λαβέ», έγινε σύμβολο της αποφασιστικότητας ενός λαού να υπερασπιστεί, μέχρι τέλους, μέχρι και τον τελευταίο, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια της Πατρίδας.

Στην ημερήσια διαταγή του ο Στρατάρχης Παπάγος αναφέρει: «Η υπόθεση του αγώνα τον οποίο μας επέβαλε ο αχαλίνωτος ιμπεριαλισμός μιας μεγάλης δυνάμεως, η οποία ουδέν είχε ποτέ να φοβηθεί από εμάς, είναι η δικαιότερη υπόθεση την οποία είναι δυνατόν να υπερασπιστεί ένας στρατός. Πρόκειται περί αγώνος υπάρξεως. Έλληνες αξιωματικοί και οπλίτες φανείτε ήρωες». Κι εκείνοι υπάκουσαν μέχρις εσχάτων. «Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δεν αποδίδει το ελάχιστον εκείνων των πράξεων αυτοθυσίας των Ελλήνων, που ήταν καθοριστικός παράγων της νικηφόρας έκβασης του κοινού αγώνα των εθνών, κατά το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, για την ανθρώπινη ελευθερία και αξιοπρέπεια», δήλωσε, μετά τη νίκη, στο Βρετανικό Κοινοβούλιο ο Ουίστων Τσώρτσιλ.

Και ο Στρατηγός Κατσιμήτρος, Διοικητής της 8ης Μεραρχίας στην ημερησία διαταγή του, την 28η Οκτωβρίου, προς τους υπερασπιστές των συνόρων τονίζει δύο φορές ότι η αντίσταση θα είναι μέχρις εσχάτων.

Θέλω να σταθώ στο σημείο αυτό «Μέχρις εσχάτων», μέχρι το τέλος, μέχρι και τον τελευταίο στρατιώτη. Σε τούτα τα βουνά, ακούστηκε πολλές φορές από τους τοπικούς διοικητές η εντολή «αντίσταση μέχρις εσχάτων». Κι ήταν αυτή η απόφαση αλλά και η δέσμευση που δημιούργησε το θαύμα της εποποιίας του ’40. «Μέχρις εσχάτων», ΟΧΙ, «Το την Πόλι σοι δούναι ουκ εμόν εστί», «Ελευθερία ή Θάνατος», «Ή ταν ή επί τας» είναι εκφράσεις του ίδιου αδούλωτου πνεύματος που συνδέει γενιές Ελλήνων πάνω από 2.500 χρόνια. Και σ’ αυτό το πνεύμα οφείλουμε την ύπαρξή μας και την διαφύλαξη της εθνικής μας ταυτότητας. Χάρη σ’ αυτούς, που ανά τους αιώνες, επέλεξαν τη θυσία και τον θάνατο από μια υπόδουλη ζωή, υπάρχουμε. Και σε αυτούς χρωστάμε.

Ήλθαμε και εφέτος εδώ, στον τόπο της θυσίας, να μεταφέρουμε την αιώνια ευγνωμοσύνη του έθνους στα Παιδιά της Ελλάδος. Σ’ εκείνους, που με το χαμόγελο στα χείλη, έπεσαν στη φωτιά και προασπίστηκαν, μέχρις εσχάτων, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια της Πατρίδας, δείχνοντας απόλυτη περιφρόνηση στον θάνατο. Σ’ εκείνους που σήκωσαν στους παγωμένους ώμους τους την ποδοπατημένη από το φασισμό αξιοπρέπεια των λαών της Ευρώπης και ταπείνωσαν την αλαζονεία του δικτάτορα. Που απέτρεψαν με τη θυσία τους τα σχέδια διαμελισμού της Ελλάδος που σχεδίαζε ο Άξονας. Ο αγώνας τους άλλαξε την πορεία του πολέμου και οι νίκες τους σκόρπισαν ελπίδα. «Όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι είναι βαθιά εντυπωσιασμένοι από το κουράγιο και την προσήλωση του Ελληνικού έθνους που αμύνεται τόσο γενναία» δηλώνει ο Αμερικανός Πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ.

Η ιδιαίτερη αξία του ΟΧΙ των Ελλήνων έγκειται στην ιστορική στιγμή που ελέχθη. Όταν δηλαδή ο άξονας ήταν αήττητος και κάθε αντίσταση φαινόταν μάταιη. Πράγματι, ο αγώνας ήταν για ελευθερία και αξιοπρέπεια. Οι Έλληνες είμαστε λαός φιλειρηνικός που αγαπά τη ζωή. Αγωνίζεται για την ελευθερία και την αξιοπρέπειά του και σέβεται την ελευθερία και αξιοπρέπεια όλων των λαών. Τον πόλεμο μας τον επέβαλε η μεγαλομανία ενός παρανοϊκού δικτάτορα, που οδήγησε στην καταστροφή και στην ταπείνωση τον ίδιο του τον λαό. Έφερε αντιμέτωπους στο πεδίο της μάχης δύο λαούς, Έλληνες και Ιταλούς, που η ιστορία τους είχε ενώσει ως τους δύο φορείς του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Η ιταλική επίθεση την Ελλάδα δεν ήταν απλώς αδικαιολόγητη. Ήταν εγκληματική. Στο τηλεγράφημά του προς την ελληνική κυβέρνηση την 28η Οκτωβρίου, ο Βρετανός Πρωθυπουργός αναφέρει «Η Ιταλία ανακάλυψε ότι οι απειλές της ήταν άχρηστες ενώπιον του ήρεμου θάρρους σας».

Ο πόλεμος στην Αλβανία δεν ήταν το τέλος του μαρτυρίου. Ακολούθησε η γερμανική επίθεση, η μέχρις εσχάτων μάχη των οχυρών, η μάχη της Κρήτης, η συμμετοχή των ελληνικών δυνάμεων στα μέτωπα της Μέσης Ανατολής και στη μάχη του Ατλαντικού. Οι ελεύθεροι Έλληνες δεν σταμάτησαν να μάχονται μέχρι την τελική νίκη κατά του Άξονα. Στην κατεχόμενη Πατρίδα, η εθνική αντίσταση αντιμετώπισε τα φρικαλέα εγκλήματα πολέμου των ναζί ενώ η πείνα θέριζε τον άμαχο πληθυσμό. Σ’ όλα αυτά, η γενιά του ’40 στάθηκε όρθια, περήφανη, ελεύθερη. Ο μεγάλος Γάλλος ηγέτης Μορίς Σουμάν δηλώνει «Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της μαρτυρικής, υποδουλωμένης, ματωμένης αλλά ζωντανής Ευρώπης».

Αυτή τη γενιά ο Ελληνισμός τιμά σήμερα σε κάθε γωνιά της γης. Αυτή η γενιά, η τόσο κοντά στη δική μας, μας εμπνέει να πορευθούμε στον δρόμο του χρέους προς την Πατρίδα. Να διαφυλάξουμε την ειρήνη, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία. Να οικοδομήσουμε σχέσεις φιλίας και συνεργασίας με τους γείτονές μας. Να προστατεύουμε την αξιοπρέπεια του κάθε ανθρώπου που βρίσκεται στον ευλογημένο μας τόπο. Αυτή την Ελλάδα υπερασπίστηκαν με τη ζωή τους αυτοί που σήμερα τιμούμε. Και αυτή είναι η δική μας Ελλάδα. Και η Ελλάδα των παιδιών μας.

Πορευόμενοι σ’ αυτό το πνεύμα και στις σχέσεις μας με την φίλη και σύμμαχο Αλβανία, βλέπουμε να τελεσφορεί μία διπλωματική προσπάθεια 40 ετών για τον εντοπισμό και την ταφή των οστών των πεσόντων μας. ‘Ένα εθνικό χρέος, που η ελληνική πολιτεία ποτέ δεν λησμόνησε, άρχισε να εκτελείται εφέτος τον Ιανουάριο, με τις εκταφές στο Ντραγκότ, όπου ανευρέθησαν και ετάφησαν στα δύο στρατιωτικά κοιμητήρια 673 πεσόντες. Το έργο είναι τεράστιο καθώς πρόκειται να πραγματοποιηθούν έρευνες σε 129 σημεία, όπου διεξήχθησαν μάχες. Από τη μέχρι σήμερα διαδικασία, δύο σημεία πρέπει να τονισθούν. Η άριστη συνεργασία των δύο ομάδων, ελληνικής και αλβανικής, στη περιοχή των εκταφών, που με πνεύμα σεβασμού και προσοχής στις συμφωνημένες διαδικασίες, ολοκλήρωσαν το έργο στο Ντραγκότ σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, παρά τον εφετινό βαρύ χειμώνα. Το δεύτερο σημείο, που θα ήθελα να τονίσω, είναι το γεγονός ότι οι πεσόντες ανευρέθησαν σε ατομικούς τάφους και την ένδειξη «Έλληνας στρατιώτης», όπου είχαν ταφεί από τις ιταλικές υπηρεσίες, στην 10ετία του ’60, όταν οι ιταλικές αρχές αναζήτησαν και έλαβαν τα οστά των Ιταλών πεσόντων. Ο σεβασμός και η μέριμνα, με την οποία μεταχειρίσθηκαν οι ιταλικές υπηρεσίες τις σορούς των δικών μας νεκρών, είναι δείγμα του κοινού μας ευρωπαϊκού πολιτισμού. Στοιχείο, επίσης, του κοινού μας ευρωπαϊκού πολιτισμού είναι οι πεσόντες σε πόλεμο να αναπαύονται στον τόπο της θυσίας τους. Στρατιωτικά νεκροταφεία συμμάχων αλλά και εχθρών υπάρχουν διάσπαρτα σε όλη την Ευρώπη. Στην ελληνική γη αναπαύονται όχι μόνον οι χιλιάδες σύμμαχοι από τον Α΄και τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά και οι 15.000 Γερμανοί που έχασαν τη ζωή τους στην Ελλάδα, κατά την εισβολή και την κατοχή της Πατρίδας μας, την περίοδο 1941-44.

Με την ευκαιρία αυτή, θέλω να κάνω έκκληση στους εξ αίματος συγγενείς των πεσόντων να δώσουν δείγμα DNA στη βάση δεδομένων που τηρείται στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Όπως γνωρίζετε, οι στρατιώτες μας, την εποχή εκείνη, δεν είχαν μεταλλικές ταυτότητες, με αποτέλεσμα όλοι όσοι έχουν ανευρεθεί μέχρι σήμερα να είναι άγνωστοι. Μόνον οι εξ αίματος συγγενείς μπορούν να διευκολύνουν την αναγνώρισή τους. Η πατρίδα κάνει το χρέος της και, σε συνεργασία με τις αλβανικές αρχές, προχωρά στις έρευνες και τις εκταφές. Η εκκλησία προσφέρει τις επικήδειες προσευχές. Αλλά το όνομα πάνω στην πλάκα μόνον εσείς, οι εξ αίματος συγγενείς, μπορείτε να το δώσετε.

Θέλω να κλείσω με ένα απόσπασμα από το Άσμα Ηρωικό και Πένθιμο του νομπελίστα ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη για τον χαμένο ανθυπολοχαγό

«Ήταν γενναίο παιδί.Με την εκδίκηση της αδικίας μπροστά του ―Φωτιά στην άνομη φωτιά!―Με τ αίμα πάνω από τα φρύδια. Tα βουνά της Αλβανίας βροντήξανεΎστερα λιώσαν χιόνι να ξεπλύνουν Tο κορμί του, σιωπηλό ναυάγιο της αυγήςΒρόντηξαν τα βουνά της Αλβανίας Δεν έκλαψαν Γιατί να κλάψουν; Ήταν γενναίο παιδί!»

Σε αυτούς τους γενναίους, κλείνουμε σήμερα ευλαβικά το γόνυ. Τους τύλιξε η αθανασία και η δόξα. Αιωνία τους η μνήμη και αιώνια η ανάμνηση της θυσίας τους.

http://tachydromos.org/

Tελετή μνήμης προς τιμήν Ελλήνων πεσόντων Στρατιωτικών κατά τον Ελληνο-Ιταλικό πόλεμο στα στρατιωτικά κοιμητήρια Κλεισούρας και στους Βουλιαράτες [ΦΩΤΟ]

Tελετή μνήμης προς τιμήν Ελλήνων πεσόντων Στρατιωτικών κατά τον Ελληνο-Ιταλικό πόλεμο (1940-1941), την Κυριακή 28 Οκτωβρίου στα στρατιωτικά κοιμητήρια Κλεισούρας και στους Βουλιαράτες, σε συνεργασία με την αλβανική πλευρά όπως προβλέπεται από τη διμερή Διακρατική Συμφωνία Συνεργασίας Ελλάδος-Αλβανίας.

ΠΗΓΗ: FB/greqia ne tirane