Η τουρκαλβανική πολιτική του Ράμα και οι εκπλήξεις του Κοτζιά

Μπορεί για τους αμύητους η συμπεριφορά του Αλβανού «σοσιαλιστή» πρωθυπουργού να αποτέλεσε δυσάρεστη έκπληξη, αλλά για όσους παρακολουθούν τις ελληνοαλβανικές σχέσεις ήταν αναμενόμενη. Αν και από καταγωγή ο Ράμα δεν έχει τουρκαλβανική παράδοση, ο καιροσκοπισμός του τον ώθησε από νωρίς να παίξει το τουρκικό χαρτί. Δεν είναι μόνο ότι θαυμάζει ειλικρινώς τον Ερντογάν και όπου μπορεί μιμείται τις αυταρχικές μεθόδους του. Θεωρεί ότι η γονατισμένη λόγω της κρίσης Ελλάδα όχι μόνο δεν μπορεί να του προσφέρει, όπως παλαιότερα, αλλά είναι και εύκολος στόχος.

Σταύρος Λυγερός

Η πείρα έχει πείσει τον Ράμα ότι χωρίς κόστος μπορεί στο εσωτερικό της Αλβανίας να πουλάει ανθελληνισμό για να αντλεί εκλογικά οφέλη από το διάχυτο κλίμα εθνικισμού. Στο πλαίσιο αυτό καλλιεργεί μία μόνιμη ελεγχόμενη ένταση με την Αθήνα. Είναι ενδεικτικό ότι υπερηφανεύεται πως είναι ο μόνος Αλβανός πρωθυπουργός που σήκωσε κεφάλι στην Ελλάδα και έθεσε τις διμερείς σχέσεις σε βάση αμοιβαιότητας και ισοτιμίας.

Υπενθυμίζουμε ότι ήταν ο Ράμα, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που είχε προκαλέσει πολιτικό θόρυβο και είχε προσφύγει στο αλβανικό Συνταγματικό Δικαστήριο με σκοπό να ακυρωθεί η υπογεγραμμένη συμφωνία των κυβερνήσεων Καραμανλή και Μπερίσα για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών (2009). Έτσι και έγινε. Ο ίδιος ο Μπερίσα είχε εμμέσως πλην σαφώς πει στη Βουλή ότι ο τορπιλισμός εκείνης της συμφωνίας έγινε με παρέμβαση και για λογαριασμό της Άγκυρας.

Είναι αξιοσημείωτο ότι η Αθήνα δεν είχε τότε προχωρήσει σε αντίμετρα. Όχι μόνο δεν είχε θέσει όρους, αλλά και είχε διευκολύνει την αναγόρευση της Αλβανίας σε υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ χώρα. Όπως, όμως, έχει αποδειχθεί από τα γεγονότα, τη μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν και σέβονται τα Τίρανα είναι τη γλώσσα της ισχύος και του δούναι και λαβείν.

Το επαναλαμβανόμενο λάθος της Αθήνας

Όταν η Ελλάδα τους προσφέρει δωρεάν, όπως κατά κανόνα συμβαίνει από το 1990, εκλαμβάνουν τη στάση της σαν ένδειξη αδυναμίας. Γι’ αυτό και δεν διστάζουν να κλιμακώνουν τις προκλήσεις τους. Ας σημειωθεί ότι παρά την κρίση η Ελλάδα παραμένει –σύμφωνα με την κεντρική τράπεζα της Αλβανίας– η χώρα που με τα εμβάσματα των Αλβανών μεταναστών συμβάλει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στην αλβανική οικονομία.

Η ελληνική διπλωματία έχει την τάση να διαβάζει την αλβανική πολιτική με ευρωπαϊκούς όρους, γεγονός που την οδηγεί σε λάθος κινήσεις. Με κλασική ανατολίτικη νοοτροπία, στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις, οι Αλβανοί αξιωματούχοι “γλείφουν” τους Έλληνες συνομιλητές τους, δημιουργώντας τους τη λάθος εντύπωση ότι είναι μετριοπαθείς και διατεθειμένοι να λύσουν προβλήματα. Στην παγίδα έχουν πέσει όλοι σχεδόν οι Έλληνες υπουργοί Εξωτερικών, με κορυφαίο παράδειγμα τον Κοτζιά.

Ο Κοτζιάς έθεσε από νωρίς ως στόχο του να κλείσει το ελληνοαλβανικό μέτωπο. Ως στόχος είναι σωστός, αλλά για να επιτευχθεί πρέπει να ξέρεις ποιον έχεις απέναντί σου. Και βεβαίως δεν πρέπει να γίνουν εθνικές εκπτώσεις. Ξεκίνησε, λοιπόν, με τον Αλβανό ομόλογό του και συμφώνησαν να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός με σκοπό μία συνολική διευθέτηση των διμερών προβλημάτων. Τη διαδικασία αυτή ήθελε και η Κομισιόν για να προωθηθεί η αλβανική ενταξιακή διαδικασία.

Οι δυσάρεστες εκπλήξεις

Τον Σεπτέμβριο του 2016, ο Κοτζιάς βίωσε μία δυσάρεστη έκπληξη. Είχε κυκλοφορήσει non paper, με το οποίο υποτίθεται ότι ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών αποδεχόταν να εγγραφεί στην ατζέντα των συνομιλιών το Αλβανοτσάμικο. Υπενθυμίζουμε πως τα Τίρανα είχαν εκμεταλλευθεί την ευκαιρία για να προσπαθήσουν να εντάξουν το Αλβανοτσάμικο στη διμερή ατζέντα. Ο Κοτζιάς είχε τότε ξεκαθαρίσει ότι η θέση της Αθήνας ήταν και παραμένει πως δεν υφίσταται τέτοιο θέμα. Όποιος θεωρεί ότι έχει αδικηθεί από την ελληνική Πολιτεία μπορεί να καταφύγει στα ελληνικά και στη συνέχεια στα ευρωπαϊκά δικαστήρια.

Κατά τη διάρκεια παλαιότερης επίσκεψής του στα Τίρανα ο Κοτζιάς είχε βιώσει και μία άλλη δυσάρεστη έκπληξη. Έξω από τον χώρο των συνομιλιών είχαν συγκεντρωθεί 200-300 Αλβανοτσάμηδες και τον είχαν αποδοκιμάσει και αποκλείσει. Είχε τότε θεατρικά παρέμβει ο Αλβανός ομόλογός του Μπουσάτι (έχει περάσει και από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας)για να απελευθερωθεί η είσοδος!

Ο Μπουσάτι, όπως όλοι οι υπουργοί, είναι ημιμαθή εκτελεστικά όργανα του Ράμα, χωρίς δικό τους πολιτικό εκτόπισμα. Ο πρώην υπουργός στην κυβέρνηση Νάνο, πρώην πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Σοσιαλιστικού Κόμματος και γνωστός συγγραφέας Μπλούσι έχει πει δημοσίως γι’ αυτούς ότι δεν κάνουν όχι για υπουργοί, αλλά ούτε για γραμματείς!

Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών είχε εξαρχής αυταπάτες για τη δυνατότητά του να οικοδομήσει μία παραγωγική γειτονική σχέση με την Αλβανία. Ούτε η υπόθεση με το non paper, ούτε η δυσάρεστη επίσκεψή του στα Τίρανα στάθηκαν ικανές να τις διαλύσουν. Παρά τις κραυγαλέες ενδείξεις, λοιπόν, ο Κοτζιάς επέμεινε. Ο Αλβανός ομόλογός του Μπουσάτι εμφανιζόταν μετριοπαθής, αλλά τη γραμμή την αποφάσιζε ο Ράμα.

Αποκαλυπτικές ομολογίες

Στο πλαίσιο της πολιτικής του για πυροδότηση ακραίου εθνικισμού, ο Ράμα έχει κλιμακώσει την προσπάθεια αφελληνισμού της Χιμάρας. Καμπή σ’ αυτή την προσπάθεια ήταν η νέα διοικητική διαίρεση της Αλβανίας, μέσω της οποίας η Χιμάρα και άλλες μειονοτικές περιοχές τεμαχίστηκαν και προσκολλήθηκαν σε περιοχές με αλβανικό πληθυσμό, ώστε να υπονομευθεί η δυνατότητα της μειονότητας να εκπροσωπείται στο αλβανικό Κοινοβούλιο, αλλά ακόμα και στο επίπεδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Δεν περιορίσθηκε, όμως, σ’ αυτή την κίνηση. Όπως είναι γνωστό, με πρόσχημα την ανάπλαση της παραθαλάσσιας αυτής περιοχής έχει αρπάξει ελληνικές περιουσίες. Με συνοπτικές διαδικασίες κατεδάφισε σπίτια και καταστήματα Ελλήνων μειονοτικών. Είχε προηγηθεί κατεδάφιση ακόμα και ναού στις Δρυμάδες. Όργανο της ανθελληνικής αυτής επιχείρησης είναι ο κατά το ήμισυ ελληνικής καταγωγής δήμαρχος της περιοχής Γκόρος, πρώην στρατιωτικός επί καθεστώτος Χότζα, συνδεδεμένος με τις αλβανικές μυστικές υπηρεσίες και κάτοχος ελληνικού διαβατηρίου!

Αναφορικά με την επιχείρηση αφελληνισμού της Χιμάρας, είναι αξιοσημείωτο ότι οι πολιτικοί αντίπαλοι Ράμα και Μπερίσα είχαν ανταλλάξει το 2016 δημόσιες αλληλοκατηγορίες, οι οποίες αποδεικνύουν τις μεθοδεύσεις του αλβανικού κράτους σε βάρος της ελληνικής μειονότητας. Έχει σημασία είναι ότι επιβεβαιώθηκε στο ανώτατο επίπεδο και επισήμως η επιχείρηση αλλοίωσης του πληθυσμού της Χιμάρας.

Η επιχείρηση στηρίζεται στην αρπαγή των περιουσιών που υποχρεώνει τους Έλληνες μειονοτικούς να αποκόπτονται από τις πατρογονικές εστίες τους. Για να μπορεί αυτό να συμβεί το αλβανικό κράτος δεν δίνει τίτλους ιδιοκτησίας στους Έλληνες, αλλά διευκολύνει την πώληση των ελληνικών περιουσιών σε Αλβανούς.

https://slpress.gr

Τι ήταν τελικά ο Κωνσταντίνος Κατσίφας; Τρελός, εξτρεμιστής ή ένας αγνός πατριώτης;

File Photo: Μέλη της Ομοσπονδίας Πατριωτικών και Ορθοδόξων Σωματείων και μέλη του Παρατηρητήριου για τα δικαιώματα των Ελλήνων της Β. Ηπείρου πραγματοποίησαν πορεία διαμαρτυρίας σε κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης για τον θάνατο του Κωνσταντίνου Κοτσιφά, που έπεσε νεκρός από πυρά Αλβανών αστυνομικών στους Βουλιαράτες Αργυροκάστρου, Θεσσαλονίκη, Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2018. ΑΠΕ ΜΠΕ, PIXEL, ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΥΣΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΑΦΙΔΑ

Δεν γνωρίζω εάν ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ήταν «εξτρεμιστής» ή «τρελός» όπως έσπευσε να διαμηνύσει κατά τρόπο προκλητικό ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα, ούτε όμως και εάν ήταν «αγνός πατριώτης», όπως υποστηρίζουν παράγοντες του ελληνικού πολιτικού βίου.

Γνωρίζω ότι ο αδόκητος χαμός του (που θα μπορούσε σίγουρα να είχε αποφευχθεί με την ευθύνη να βαρύνει προφανώς της αλβανική πλευρά) επιχειρείται να γίνει βορά στα χέρια διαφόρων εξτρεμιστών, ένθεν κακείθεν των συνόρων.

Ο 35χρονος Κωνσταντίνος Κατσίφας μπορεί να έχασε την ζωή του με ένα όπλο στο χέρι την περασμένη Κυριακή στους Βουλιαράτες, χτυπημένος από τα πυρά Αλβανών κομάντο, πλην όμως δεν ήταν οπλίτης εν ώρα καθήκοντος αλλά πολίτης σε στιγμή φόρτισης.

• Το γεγονός ότι σε όλες τις φωτογραφίες του που προβάλλονται στα μίντια εμφανίζεται με στρατιωτική παραλλαγή και διακριτικά ειδικών δυνάμεων είναι μια στρέβλωση που εξυπηρετεί όχι τόσο την αλήθεια, αλλά πιο πολύ την σχεδόν δραματουργική ανάγκη των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης σε Ελλάδα και Αλβανία να πουλήσουν.

Ο αδικοχαμένος Έλληνας δεν είχε έννομο δικαίωμα να ανοίξει πυρ (ακόμη και αν πυροβόλησε στον αέρα όπως λέγεται) και, καθ’ όσων γνωρίζω, στην Βόρεια Ήπειρο δεν διεξάγεται επί του παρόντος ούτε ελληνοαλβανικός πόλεμος ούτε κάποιο αντάρτικο. Υπάρχουν βέβαια κύκλοι που θέλουν στην θεωρία, μέσα σε ένα όργιο υπερφίαλης ανευθυνότητας, να παρουσιάζουν εν έτει 2018 την ένωση της Ελλάδας με την Βόρεια Ήπειρο (που αποτελεί σήμερα κομμάτι της ΝΑΤΟικής Αλβανίας) ως εθνικό σκοπό… άξιο πολέμου.

Η ελληνική πολιτεία, πάντως, επισήμως δεν έχει αλυτρωτικές βλέψεις έναντι γειτονικών κρατών. Εμφανίζει, μάλιστα, αυτήν της την στάση και ως επιχείρημα ενάντια στις όποιες αλυτρωτικές βλέψεις των γειτόνων.

• Ο 35χρονος Κωνσταντίνος Κατσίφας φέρεται να έδρασε εν βρασμώ, από αντίδραση, ενδεχομένως σε ένα βαθμό δικαιολογημένη, όπως σημειώνουν άνθρωποι που τον γνώριζαν. Μένει να φανεί (και πρέπει να φανεί) εάν στην πραγματικότητα εκτελέστηκε εν ψυχρώ από την αλβανική αντιτρομοκρατική, όπως φημολογείται. Η ελληνική πολιτεία θα πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να απαιτήσει να έρθουν όλα στο φως, με ψυχραιμία αλλά και αποφασιστικότητα, μελετώντας ενδεχομένως ακόμη και σενάρια επιβολής καλά στοχευμένων κυρώσεων.

Ο πατριωτισμός “του καναπέ”

Από εκεί και πέρα ωστόσο, όσοι επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τον θάνατο του Έλληνα ομογενή για να πουλήσουν «πατριωτισμό» από την βολή του καναπέ ή τις κερκίδες καλά περιφραγμένων γηπέδων δρουν ήδη εν ψυχρώ, όχι προς όφελος των εθνικών συμφερόντων αλλά σε βάρος τους.

• Οι αλυτρωτικές κορώνες απευθύνονται κυρίως στο θυμικό. Δεν εξυπηρετούν την πατρίδα. Αντιθέτως, υπονομεύουν την θέση της εθνικής ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, δίνοντας τροφή στους ακραίους της απέναντι πλευράς. Όσο για τους υπερφίαλα πολεμοχαρείς, αυτοί ενίοτε αποδεικνύονται πολεμοκάπηλοι… ή ριψάσπιδες… ή συνεργάτες του εχθρού… όπως προκύπτει μέσα από τις σελίδες της ιστορίας.

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ φύλλο 1ης Νοεμβρίου 2018

Ο Ράμα είναι εχθρός της Ελλάδας: Μήπως ήρθε η ώρα να ασχοληθεί σοβαρά μαζί του η Αθήνα

Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ

Αποφασισμένη να οδηγήσει στα άκρα τις ελληνοαλβανικές σχέσεις  δείχνει η κυβέρνηση Ράμα και με γνωστές «Χοτζικής» έμπνευσης επιλογές πυροδοτεί την ένταση επενδύοντας στην εκμετάλλευση των αντιδράσεων που προκαλεί η ίδια ,στην ελληνική κοινή γνώμη.

Έτσι μετά  το σύνθημα που έδωσε ο ίδιος ο Έντι Ράμα με το tweet του το απόγευμα της Κυριακής λίγες ώρες μετά τον θάνατο του Κωσταντίνου Κατσίφα, οι αλβανικές αρχές αρνούνται να συνεργασθούν όπως οφείλουν βάσει και διμερών συμφωνιών για την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης, πυροδοτώντας έτσι αντιδράσεις στην Ελλάδα τις οποίες επιχειρούν να εκμεταλλευθούν πολιτικά και διπλωματικά.

• Με τρόπο που προσβάλει την μνήμη του νεκρού και προκαλεί την Ελλάδα, που χωρίς να παραγνωρίζει το γεγονός ότι ο ομογενής επέδειξε παραβατική και επικίνδυνη συμπεριφορά, επιμένει ότι όπως σε κάθε χώρα που υπάρχει κράτος δικαίου η ποινή για κάθε αδίκημα δεν «επιβάλλεται και εκτελείται» από μια  μονάδα μασκοφόρων των ειδικών δυνάμεων της Αστυνομίας, αλλά από την Δικαιοσύνη, η Αλβανική κυβέρνηση αρνείται κάθε συνεργασία με τις Ελληνικές Αρχές.

Αντ’ αυτού ο κ. Μπουσάτι έχει δώσει εντολές στο Υπουργείο Εξωτερικών να περάσει στην αντεπίθεση με προκλητικά διαβήματα στην Ελληνίδα πρεσβευτή Ελένη Σουρανή, δύο σε διάρκεια ενός 24ωρου.

Σύμφωνα με Αλβανικά ΜΜΕ μάλιστα την Τρίτη το απόγευμα το αλβανικό ΥΠΕΞ έσπευσε να εκδώσει ανακοίνωση για το περιεχόμενο του διαβήματος προς την Ελληνίδα πρεσβευτή, πριν ακόμη αυτή αποχωρήσει από το κτίριο του αλβανικού ΥΠΕΞ (όπως φαίνεται και από τον χρόνο των πλάνων της άφιξης της Ελληνίδας πρεσβευτή στο αλβανικό ΥΠΕΞ).

• Στο πρώτο διάβημα την Τρίτη το απόγευμα η αλβανική κυβέρνηση αγνοώντας προκλητικά τους ήπιους τόνους και το απλό αίτημα για συμμετοχή Έλληνα ιατροδικαστή και αστυνομικών στην διερεύνηση της υπόθεσης δήλωσε ότι το «σοβαρό γεγονός διερευνάται από την Αλβανική Εισαγγελία σοβαρών εγκλημάτων. Ο θεσμός αυτός είναι η μόνη αρχή σύμφωνα με το Σύνταγμα και την αλβανική νομοθεσία αρμόδια να διεξάγει ανεξάρτητη έρευνα για κάθε αδίκημα που προκύπτει στο έδαφος της Αλβανίας» Και με ειρωνικό τρόπο η ανακοίνωση προσέθεσε ότι η «Αλβανία είναι ασφαλές και ήσυχο μέρος για όλους τους πολίτες, χωρίς διακρίσεις συμπεριλαμβανομένων και εκείνων της ελληνικής ιθαγένειας»…

Καθώς η ελληνική πίεση παρέμενε στο τραπέζι, το αλβανικό ΥΠΕΞ επανήλθε την Τετάρτη το μεσημέρι και καλώντας και πάλι την Ε. Σουρανή για διάβημα επιχείρησε να εκμεταλλευθεί το κύμα αντιδράσεων στην Αθήνα το οποίο επιχείρησε να μεγιστοποιήσει  και δραματοποιήσει, ώστε τελικά να ζητήσει και τα… ρέστα.

Η αναφορά και μόνο στις δημόσιες ανακοινώσεις του αλβανικού ΥΠΕΞ ότι τέθηκαν στην κ. Σουράνη τα «γεγονότα που συνέβησαν στην Ελλάδα, αρχής γενομένης από τον συναγερμό για τοποθέτηση βόμβας κοντά στην αλβανική πρεσβεία στην Αθήνα, τον εμπρησμό αλβανικών επιχειρήσεων (σ.σ. αν και ηταν Βορειοηπειρωτών), τις  διαδηλώσεις μπροστά από την πρεσβεία και το προξενείο και την καύση της εθνικής σημαίας» λειτουργεί εμπρηστικά καθώς δημιουργεί την εικόνα στην αλβανική κοινή γνώμη ότι στην Ελλάδα έχει ξεκινήσει… πογκρόμ εναντίον των Αλβανών πολιτών.

Ο κ. Ράμα έχει πολλούς λόγους να θέλει να αλλάξει την ατζέντα στρέφοντας την κοινή γνώμη στο σίγουρο μονοπάτι του τυφλού ανθελληνισμού. Μια επιλογή, που στοχοποιεί συγχρόνως την ελληνική μειονότητα, που εκτός όλων των άλλων έχει να αντιμετωπίσει τους τελευταίους μήνες τη συστηματική επέλαση εις βάρος των περιουσιακών δικαιωμάτων κυρίως στην Χειμάρρα, από συμφέροντα που συνδέονται με το οργανωμένο έγκλημα και την κυβέρνηση Ράμα.

• Το αλβανικό καθεστώς και αυτό δεν αφορά μόνο τον Ε. Ράμα, είναι  βαθύτατα διαπλεκόμενο με το οργανωμένο έγκλημα και την διακίνηση ναρκωτικών σε όλη την Ευρώπη. Όλοι στα Τίρανα γνωρίζουν ότι υπό τα παρούσες συνθήκες δεν μπορεί να υπάρξει ευρωπαϊκή πορεία για την Αλβανία, όταν αποτελεί την μεγαλύτερη παραγωγό χασίς στην Ευρώπη και από το έδαφος της διακινούνται πλέον και σκληρά ναρκωτικά προς όλη την Ευρώπη.

Η αντίληψη ότι η σύγκρουση με τους «εθνικιστές» της Ελλάδας και με την ελληνική κυβέρνηση που τους… υποστηρίζει, προσφέρει ένα ισχυρό άλλοθι για τον κ. Ράμα προκειμένου να καλύψει ότι το πραγματικό εμπόδιο στην ύπαρξη κράτους δικαίου στην χώρα και στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Αλβανίας με την Ε.Ε., είναι η δίκη του «ευλογία» και συγκάλυψη στο οργανωμένο έγκλημα.

Η Αθήνα έχει επιδείξει αξιοθαύμαστη υπομονή και ανοχή απέναντι σε μια αλβανική κυβέρνηση η οποία θεωρεί ότι δικαιούται μόνο να απαιτεί και να «εισπράττει» από την Ελλάδα, ενώ συγχρόνως είναι κεκτημένο δικαίωμα της να στρέφεται εναντίον της Ελλάδας και να χρησιμοποιεί ως «όμηρο» την Ελληνική Εθνική Μειονότητα για να εξυπηρετεί δικές της επιδιώξεις που τα τελευταία χρόνια συμπίπτουν σε στρατηγικής σημασίας θέματα με εκείνα του Ταγίπ Ερντογάν.

• Αυτό όμως δεν μπορεί να συνεχίσει να γίνεται αποδεκτό. Η Αλβανία και η ηγεσία της πρέπει να αντιληφθούν επιτέλους ότι το «διαβατήριο» για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας αλλά και για την επιβίωση εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών που περιμένουν το έμβασμα από την Ελλάδα, δεν το έχει ο Ταγίπ Ερντογάν, αλλά η Αθήνα. Ίσως ακούγεται δυσάρεστο, αλλά η διπλωματία και οι σχέσεις μεταξύ των κρατών δεν είναι πάντοτε μια φιλική παρτίδα πινάκλ η μπιρίμπα…

Και τώρα είναι η ώρα να δώσει το στίγμα η Αθήνα, όχι μόνο με αφορμή την δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσιφα, αλλά για το σύνολο των ελληνοαλβανικών σχέσεων.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.

Έντι Ράμα: Η ιστορία ενός πραγματικού γενίτσαρου

Οι γενίτσαροι είναι ένα αγκάθι της ελληνικής ιστορίας που την πονά. Ποιες είναι οι ρίζες αυτών. Ποια η κατάληξή τους. Πόσο πόνεσαν τον ελληνισμό; Ποιοι είναι οι γενίτσαροι που επιβίωσαν μέχρι σήμερα και συνεχίζουν να μάχονται κατά της πατρίδας τους;

Ο αληθινός γενίτσαρος, ο Έντι Ράμα, είναι δυστυχώς κατά το ήμισυ Έλληνας και η μητέρα του, η Ελληνίδα Ανέτα Κολέκα, από το ελληνικό χωριό «Βουνό” της Χειμάρρας είναι ανηψιά του Έλληνα γενίτσαρου κομμουνιστή -φυσικά- και απηνούς διώκτη των συμπατριωτών του Βορειοηπειρωτών, Σπύρου Κολέκα.

Το κάθαρμα αυτό, ο θείος του ΄Έντι Ράμα, Σπύρος Κολέκας, υπήρξε ένας από τους εφιάλτες, τους προδότες των συμπατριωτών του Βορειοηπειρωτών επί κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία οπότε και διετέλεσε μέχρι και αναπληρωτής πρωθυπουργός του Εμβέρ Χότζα, νούμερο δύο, δηλαδή, του κομμουνιστικού καθεστώτος της Αλβανίας.

Μαζί με έναν άλλον γενίτσαρο Έλληνα Βορειοηπειρώτη, τον Γιώργο (Γκόγκο) Νούση, επίσης από το χωριό Βουνό της Χειμάρρας βρίσκονταν πίσω από τις αποφάσεις εκτοπισμών των συμπατριωτών τους Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου. Οι εξόριστοι γράφονταν στα δημοτολόγια τον νέων τόπων όπου υποχρεώνονταν να διαμείνουν, ως αυτόχθονες Αλβανοί, τους επιβάλλονταν η απαγόρευση της ομιλίας στην ελληνική γλώσσα κ.α..

https://www.pentapostagma.gr/ 

Αλβανοί και Έλληνες, ούνα φάτσα ούνα ράτσα Shqiptarë dhe grekë ..Una faccia, una razza!

του Χρήστου Ξανθάκη Θυμάμαι εκεί στην αρχή της δεκαετίας του ενενήντα, τότε που είχε ανοίξει ο Σαμαράς τα σύνορα με την Αλβανία (καλώντας τους ομογενείς να κάνουν «Χριστούγεννα στην πατρίδα»), όταν είχαν καταφθάσει ξαφνικά στην Ψωροκώσταινα εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Ένα κύμα μεταναστευτικό, για το οποίο δεν ήταν κανένας προετοιμασμένος, ούτε από τη μία ούτε από την άλλη πλευρά. Και δυο κουλτούρες, κάποτε ίδιες και απαράλλαχτες, που είχαν ωστόσο απομακρυνθεί τα μάλα μετά από διακοπή επικοινωνίας που πλησίαζε τον μισό αιώνα… Διάλλειμα εδώ μισό λεπτό, για να αραδιάσω μερικές προσωπικές εμπειρίες. Την Αλβανία είχα την εμπειρία να την επισκεφθώ το 1987, πολύ πριν ανοίξουν επισήμως τα σύνορα. Τότε είχε αρθεί η «εμπόλεμος κατάστασις» με πρωτοβουλία Παπούλια (εξ ου και το μαχητικό σύνθημα «Παπούλια, προδότη, Αλβανέ»…) και κάποια γατόνια τουριστικοί πράκτορες έστησαν τις πρώτες εκδρομές. Και θ’ αφήνανε οι Έλληνες περιηγητές την ευκαιρία να πάει χαμένη; Ακόμη θυμάμαι που με είχε πάρει ο πατέρας μου τηλέφωνο και μου είχε πει να ακολουθήσω έναν τοπικό σύλλογο Τρικαλινών στην Αλβανία. «Έλα, πλάκα θα έχει, θα πάμε σε άλλον πλανήτη», μου έλεγε προσπαθώντας να με ψήσει. Και ψήθηκα! Και είχε και δίκιο. Άλλος πλανήτης ήταν η Αλβανία του 1987. Με φιλοκινεζικό κομμουνισμό ακόμη, με Ραμίζ Αλία στην εξουσία, με πολυβολεία κάθε εκατό μέτρα από τα σύνορα ως την Κορυτσά, όλα να κοιτάνε Ελλάδα. Και λάσπη πολλή και φτώχεια και κακομοιριά και μαγαζιά μηδέν και χλίδα ζερό και κυρίους μιας κάποιας ηλικίας να γυρνάνε στην κεντρική πλατεία πιασμένοι χέρι χέρι. Λόγω ανδρικής φιλίας, λόγω παλαιού εθίμου, μην πάει ο νους σας στο πονηρό. Οι γείτονες είχαν μείνει στη δεκαετία του τριάντα και δεν είχαν ακολουθήσει ούτε στιγμή την πορεία της υπόλοιπης Ευρώπης –ούτε της Δυτικής, ούτε της Ανατολικής. Φαντασθείτε λοιπόν αυτόν τον κόσμο να έρχεται σε επαφή εντελώς ξαφνικά και εντελώς απρόσμενα με την πετροκωστοπουλική Ελλάδα του ενενήντα κάτι. Μίγμα εκρηκτικό προέκυψε και αναστάτωση μέγιστη. Με τους Ελληνάρες να πάνε να τους βγάλουν όλους εγκληματίες τους Αλβανούς. Τους το έλεγα τότε κι ακόμη το πιστεύω: «Αν ήταν όλοι εγκληματίες, δεν θα είχε μείνει ούτε ρουθούνι ελληνικό. Το ίδιο ποσοστό κακοποιών έχουμε κι από τις δύο μεριές και πιο πολύ απ’ όσο νομίζουμε τους μοιάζουμε…» Το έλεγα τότε και θα επιμείνω και τώρα. Δεν είμαστε ούνα φάτσα ούνα ράτσα με τους Ιταλούς, με τους Αλβανούς είμαστε. Και οι δυο φυλές μια χαρά αποτελούσαν συγκοινωνούντα δοχεία επί χιλιάδες χρόνια και καυγάδιζαν και συμμαχούσαν (ξεχάσαμε τώρα τη συμβολή της Αρβανιτιάς στον αγώνα του 1821;) και τα χαλάγανε και τα φτιάχνανε. Διεκόπη η επικοινωνία επί πενήντα χρόνια λόγω τρέλας και τρόμου του Εμβέρ Χότζα (κι επειδή οι Δυτικοί δεν ξέρανε τι στο διάολο να την κάνουνε την Αλβανία) και χάσαμε για καιρό τα γράδα μας. Εδώ και αρκετά έτη όμως τα έχουμε βρει και συμβαδίζουμε. Με τόσους και τόσους μεικτούς γάμους, με τόσα και τόσα παιδάκια αλβανικής καταγωγής που έχουν γεννηθεί εδώ και αναγνωρίζουν την Ελλάδα ως πατρίδα τους, με τόσες και τόσες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται ένθεν κακείθεν της συνοριακής γραμμής, δεν μας παίρνει άλλωστε και να μην τα βρούμε. Γι’ αυτό ακούγονται εξόχως παράλογες οι κραυγές όσων ζητούν πόλεμο εδώ και τώρα για το φονικό στις Βουλιαράτες. Ιδίως κάποια ουρλιαχτά που απαιτούν να αναλάβει δράση η ελληνική αεροπορία. Σαν εκείνο τον ήρωα τον Θωμά Βρακά, που πήρε μια μέρα το αεροσκάφος της ΠΑ κι έριχνε προκηρύξεις «Μπερίσα και Μέξι, θα φύγετε πριν φέξει». Έκτοτε η γελοιότητα έβαλε κοστούμι, αλλά τρίχωμα και νύχια και δόντια δεν άλλαξε ούτε μια στιγμή…  http://newpost.gr/

Kristos Ksanthaki Mbaj mend aty diku nga fillimi i viteve nëntëdhjetë, kur Samaras hapi kufirin me Shqipërinë (duke ftuar minoritarët të bënin Krishtlindjet në atdhe) qindra mijëra njerëz erdhën  papritmas në Psorokosta. Një valë migratore që i gjeti të gjithë të papërgatitur në të dyja anët. U takuan dy kultura, thuajse identike të ndara nga një ndërprerje e komunikimit që po i afrohej një gjysmë shekulli. Po ndalem këtu për të renditur disa përvoja personale. Shqipërinë pata mundësi të vizitoj në vitin 1987, shumë kohë përpara se të hapeshin zyrtarisht kufijtë. Në atë kohë me iniciativën e ish-ministrit Papulias u abrogua "gjendja e luftës" (këtu zë vend edhe slogani i asaj kohe "Papulias tradhtar, Papulaias shqiptar) dhe disa operatorë turistikë organizuan turnetë e parë. Si mund ta linin grekët shëtitës këtë mundësi t'u ikte ngaqe duart ? Mbaj mend që më kishte marrë në telefon im atë dhe më kërkoi të ndiqnim një tur lokal nga Trikala në Shqipëri. "Ejani, do jetë aventurë, do shkojmë në një tjetër planet", më tha duke u përpjekur të më bindte.  U binda.  Dhe ai kishte të drejtë. Shqipëria e vitit 1987 ishte një tjetër planet. Me një komunizëm filokinez dhe  Ramiz Alinë në pushtet, rruga nga kufiri në Korçë çdo njëqind mëtra ishte me artileri të drejtuara nga Greqia. Kishtë baltë, shumë varfëri dhe mizerje, zero dyqane dhe burra të kapur pëe krahu që i vinin rrotull pazarit. Miqësi burrash apo ndonjë zakon i vjetër, nuk ka pse të pushtoheni nga mendime të liga.  Fqinjët kishin mbetur në vitet tridhjetë dhe nuk kishin ndjekur rrjedhën e pjesës tjetër të Evropës - as Perëndimit, as Lindjes. Pra, imagjinoni që ky popull u vu në kontakt papritmas me Greqinë e viteve nëntëdhjetë. Rezultoi një përzierje eksplozive dhe u trazim i madh. Me grekët, që,i quanim të gjithë shqiptarët kriminelët shqiptarë.  Ua thosha që atëherë dhe e besoj edhe sot: Po të ishin të gjithë kriminelë, nuk do kishte mbetur grek në këmbë. E njëjta përqindje  banditësh është nga të dyja anët, dhe ne u ngjajmë më shumë nga sa mendojmë.. Ua thosha atëherë dhe insistoj dhe tani. Ne nuk jemi "una faccia, una razza" me italianët, por me shqiptarët. Të dy fiset kanë qenë enë komunikmi për mijëra vjet, kanë luftuar dhe janë  marrë vesh për bukuri (të mos harrojmë kontributin e Arvanitëve në luftën e vitit 1821) i prishnin dhe i rregullonin muhabetet vetë. Komunikimi u ndërpre për pesëdhjetë vjet nga çmenduria dhe terrori i Ervir Hoxhës (edhe për faktin se Perëndimi nuk e dinte se çfarë do të bënte me Shqipërinë),  dhe ne i humbëm gradat për një kohë të gjatë. Por prej disa vitesh i kemi gjetur muhabetet dhe tani po bashkëudhëtojmë. Me kaq shumë martesa të përziera, me kaq shumë fëmijë të origjinës shqiptare që kanë lindur këtu dhe njohin Greqinë si atdheun e tyre, me aq shumë biznese që veprojnë përgjatë vijës kufitare, nuk ka si të mos merremi vesh.  Prandaj ngjajnë jashtëzakonisht absurde ulërimat e atyre që po bëjnë thirrje për luftë pas ngjarjes në Bularat. Veçanërisht britmat e atyre që thonë se aviacioni grek duhet të veprojë. Si ai heroi  Thoma Vraka, i cili e mori një avion duke lëshuar fletushka "Berisha dhe Meksi, do të largoheni para se të feksi". Që atëherë, karagjozllëku ka veshur tjetër kostum, por flokët, thonjtë dhe dhëmbët nuk kanë ndryshuar për asnjë moment ... http://www.respublica.al/

Η κρίση στους Βουλιαράτες και το μακρύ χέρι της Τουρκίας

Του Νίκου Μελέτη
Προετοιμασμένη από καιρό για την εκμετάλλευση ενός γεγονότος το οποίο θα προκαλούσε ένταση στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, ήταν η αλβανική πλευρά, καθώς μετά την «εξουδετέρωση» του Έλληνα μειονοτικού από τις ειδικές δυνάμεις της αλβανικής αστυνομίας, εκτός του κ. Ράμα, τα αλβανικά ΜΜΕ και πολιτικοί παράγοντες της Αλβανίας πυροδότησαν το ανθελληνικό κλίμα και την επιθετική ρητορική εναντίον της μειονότητας.
Η προοπτική βελτίωσης των ελληνοαλβανικών σχέσεων που προϋποθέτει συμβιβασμούς και στο θέμα της οριοθέτησης των θαλάσσιων συνόρων, κάτι στο οποίο αντιδρά η Τουρκία, δεν είναι και η πιο εύκολη επιλογή για τον κ. Ράμα που έχει επιτύχει ο ίδιος την ακύρωση της πρώτης ελληνοαλβανικής Συμφωνίας και διατηρεί μάλιστα και προσωπική φιλία και επαφές με τον Ταγίπ Ερντογάν.
Σύμφωνα με πληροφορίες μάλιστα στην επίσκεψη που πραγματοποίησε στις 18 Οκτωβρίου ο τούρκος υπουργός εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου στα Τίρανα,ζήτησε από την κυβέρνηση Ράμα να μην προχωρήσει στην ολοκλήρωση της Συμφωνίας οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών με την Ελλάδα,καθώς η Τουρκία επιχειρεί να τορπιλίσει κάθε Συμφωνία στην ευρύτερη περιοχή που θα υιοθετεί τις βασικές αρχές της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών.
Ο κ. Τσαβούσογλου επισκέφθηκε τα Τίρανα για να τιμήσει την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους του (παραρτήματος) Πανεπιστήμιου της Νέας Υόρκης, που ήταν ελληνικών συμφερόντων αλλά πέρασε τελικά στον έλεγχο του τούρκικου μέσου άσκησης soft power του Ιδρύματος “Maarif Foundation”.
Ο θάνατος του Κωνσταντίνου Κατσίφα ήρθε σε μια..«βολική στιγμή»,για την αλβανική πλευρά καθώς η ένταση στις σχέσεις με την Ελλάδα μπορεί να δικαιολογήσει το πάγωμα των συνομιλιών για τις Θαλάσσιες Ζώνες (κάτι που επιδιώκει η Άγκυρα), καλλιεργεί το ανθελληνικό κλίμα στην Αλβανία,που είναι «χρήσιμο εργαλείο» για κάθε κυβέρνηση,προσφέρει το άλλοθι για να δικαιολογηθεί στην αλβανική κοινή γνώμη η καθυστέρηση της πορείας της χώρας προς την Ε.Ε.(που οφείλεται στο οργανωμένο έγκλημα,στην ανάσχεση των μεταρρυθμίσεων, στα προβλήματα του κράτους δικαίου κλπ).. Και ίσως ορισμένοι στα Τίρανα θεωρούν ότι το «επεισόδιο Κατσίφα» δίνει την ευκαιρία για να καταφέρουν ένα καίριο πλήγμα στην ελληνική μειονότητα αποδίδοντας της τον ρολό υπονομευτικό της ακεραιότητας του αλβανικού κράτους.
Είναι δεδομένο ότι ο Κωσταντίνος Κατσίφας ασχέτως των πραγματικών προθέσεων του που προφανώς ήταν η διασφάλιση των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας της οποίας ήταν μέλος,έδωσε την ευκαιρία στην αλβανική πλευρά να παραδώσει έναν νεκρό, ήρωα για ένα μεγάλο μέρος της μειονότητας και της ελληνικής κοινής γνώμης, και έναν «προδότη, εξτρεμιστή, τρελό» για την αλβανική κοινή γνώμη.Και αυτό αποδείχθηκε ότι τα Τίρανα ήταν έτοιμα να το διαχειριστούν και να το εκμεταλλευθούν.Το ερώτημα είναι το αν η Αθήνα μπορεί να στείλει στα Τίρανα, με πειστικό τρόπο τα μηνύματα που πρέπει. Για να αντιληφθούν ότι η καλλιεργούμενη και τροφοδοτημένη ένταση,τελικά δεν πλήττει παρά τον πιο αδύναμο κρίκο. Και αυτός στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι η Ελλάδα,αλλά η ίδια η Αλβανία.

«Θρησκευτικός πλουραλισμός και ειρηνική συνύπαρξη» -Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου & πάσης Αλβανίας κ.κ. Αναστάσιος