Εμμ. Γούναρης: Αλβανικές συμπεριφορές στους έλληνες Βορειοηπειρώτες

Υπό του
Δρος ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΓΟΥΝΑΡΗ 
Εμπειρογνώμονος, Πρεσβευτού ε.τ.,
Διδάκτορος του Πανεπιστημίου του Βερολίνου (FU Berlin)

---

-Προϋποθέσεις για μια ομαλοποίηση των ελληνοαλβανικών σχέσεων

Ομολογουμένως, τα τελευταία τραγικά γεγονότα στους Βουλιαράτες έδειξαν τις πραγματικές συνθήκες στις οποίες ζουν οι έλληνες Βορειοηπειρώτες στις μειονοτικές περιοχές της Βορείου Ηπείρου και τη σχεδόν εγκατάλειψη της αναγνωρισμένης από διεθνείς συμβάσεις εθνικής ελληνικής μειονότητος από πλευράς Ελλάδος. Ιδιαίτερα δε η απαξίωση της κυβερνήσεως του ΣΥΡΙΖΑ να ασχοληθεί με τα τραγικά γεγονότα στους Βουλιαράτες.

Τα τραγικά αυτά γεγονότα θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν η Αλβανική Αστυνομία δεν είχε επιδείξει τέτοια προκλητικότητα απέναντι στον ομογενή Κωνσταντίνο Κατσίφα, το μόνο μέλημα του οποίου ήταν η ανάρτηση ελληνικών σημαιών στους Βουλιαράτες και στο στρατιωτικό νεκροταφείο της μειονοτικής περιοχής, όπου αναπαύονται μερικοί από τους 13.000 έλληνες στρατιώτες που έπεσαν στις μάχες εναντίον των ιταλών φασιστών το 1940, που είχαν αρχικώς καταλάβει την Αλβανία και στη συνέχεια είχαν επιτεθεί εναντίον της Ελλάδος.

Αν η Αλβανική Αστυνομία δεν είχε αποφασίσει την εκτέλεση του Κωνσταντίνου, αφενός θα μπορούσε να τον είχε συλλάβει και αφετέρου θα είχε αποφευχθεί ο εξοπλισμός του, κάτι βέβαια που έπραξε ο Κωνσταντίνος χωρίς να έχει την πρόθεση να πυροβολήσει τους αλβανούς αστυνομικούς, αγανακτισμένος από τη συμπεριφορά των αλβανικών αρχών έναντι των Βορειοηπειρωτών. Άλλωστε η εκτέλεση αυτού έγινε όταν ο ίδιος είχε αφήσει το όπλο το οποίο έφερε με τα χέρια ψηλά. Ακόμη βέβαια οι αλβανικές αρχές δεν έχουν προβεί στην παρουσίαση των πραγματικών γεγονότων της όλης επιχείρησης με παρουσίαση του σχετικού βίντεο.

Πάντως, από τη στιγμή της εκτέλεσης του Κωνσταντίνου Κατσίφα και μέχρι την ταφή του, οι αλβανικές αρχές, συμπεριλαμβανομένων του πρωθυπουργού Ράμα και του πρώην πρωθυπουργού Μπερίσα, έδειξαν απάνθρωπη συμπεριφορά όχι μόνο έναντι των Βορειοηπειρωτών αλλά και έναντι των υπολοίπων Ελλήνων.

Δυστυχώς, πολλοί έλληνες πολιτικοί, αγνοώντας τις βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου και τις συμβάσεις για τις μειονότητες, έφθασαν στο σημείο να συγκρίνουν τα δικαιώματα της ελληνικής εθνικής μειονότητας στη Βόρειο Ήπειρο ή στη Νότιο Αλβανία -όπως θέλετε πείτε την περιοχή αυτή- με τη μουσουλμανική μειονότητα στην ελληνική Θράκη, ξεχνώντας ότι στην ελληνική Θράκη έχουμε να κάνουμε με μία θρησκευτική μειονότητα την καλούμενη ελληνική μουσουλμανική μειονότητα!

Η Τουρκία βέβαια αποκαλεί τη μειονότητα αυτή τουρκική, κάτι που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης του 1923. Ως γνωστόν, οι μουσουλμάνοι της Θράκης, όπως και οι Τσάμηδες, είναι όλοι Έλληνες, βιαίως εξισλαμισθέντες κυρίως κατά το έτος 1433, προκειμένου να μη χάσουν τα μεγάλα αγροκτήματα που είχαν αντιστοίχως στη Θράκη και στη Θεσπρωτία.

Στη Βόρειο Ήπειρο έχουμε να κάνουμε με μία διεθνώς αναγνωρισμένη εθνική ελληνική μειονότητα, ευρισκόμενη σε ένα ανεξάρτητο κράτος, που δεν παύει όμως να είναι και πατρίδα των Βορειοηπειρωτών. Ακριβώς για τους λόγους αυτούς οι Βορειοηπειρώτες νομίμως μπορούν να αναρτούν ελληνικές σημαίες, να γιορτάζουν τις ελληνικές εθνικές επετείους και να διατηρούν όλα τα ελληνικά έθιμα, ενώ η μουσουλμανική μειονότητα στην ελληνική Θράκη συνεορτάζει τις ελληνικές εθνικές γιορτές, ούσα ελληνική και όχι εθνική μειονότητα της Τουρκίας! Όσοι όμως εξ αυτών αν και ολίγοι αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι προβαίνουν σε τήρηση τουρκικών εθνικών επετείων, χωρίς όμως να εμποδίζονται από τις ελληνικές αρχές.

Από την άλλη πλευρά, όλοι οι μουσουλμάνοι αλβανοί ιθύνοντες καλό είναι να γνωρίζουν ότι όλοι οι Αλβανοί ήταν πριν το 1400 χριστιανοί ορθόδοξοι, σαν τους Έλληνες, βιαίως εξισλαμισθέντες από τους Τούρκους. Γι’ αυτό βλέπουμε τώρα όσοι έφυγαν από την Αλβανία μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος και ήταν μουσουλμάνοι ή άθεοι εύκολα να βαπτίζονται χριστιανοί, όπως ήταν οι πρόγονοί τους, πριν φτάσουν οι Τούρκοι στα Βαλκάνια. Άλλωστε δεν θα μπορούσαν να είναι κάτι το διαφορετικό από τους Έλληνες, αφού οι αρχαίοι Ιλλυρίοι, που ζούσαν στη σημερινή Αλβανία και τους οποίους οι Αλβανοί θεωρούν προγόνους τους, ήταν πρώτα ξαδέλφια των Ελλήνων. Γι’ αυτό όλοι οι ιστορικοί λέγουν ότι οι συγγενείς των Ελλήνων είναι οι Αλβανοί και οι συγγενείς των Αλβανών είναι οι Έλληνες.

Ευτυχώς, τα τραγικά γεγονότα στους Βουλιαράτες δεν οδήγησαν στην Ελλάδα σε κάποια μορφή αντεκδίκησης εναντίον των Αλβανών, οι οποίοι, κατοικούντες στην Ελλάδα, έχουν ήδη ενταχθεί στην ελληνική κοινωνία και πολλοί από αυτούς έχουν λάβει και την ελληνική υπηκοότητα, εργαζόμενοι σκληρά σε πάσης φύσεως εργασίες, κάτι που όλοι οι Έλληνες αναγνωρίζουν! Ευτυχώς που η πλειονότητα των Αλβανών δεν εχθρεύεται τους Έλληνες, όπως επίσης η πλειονότητα του ελληνικού λαού δεν εχθρεύεται τους Αλβανούς! Οι καιροί πλέον έχουν αλλάξει, μάλλον οι αλβανοί κυβερνώντες δεν το έχουν καταλάβει!

Με την τακτική που ακολουθεί ο αλβανός πρωθυπουργός Ράμα εναντίον της Ελλάδος, ιδιαίτερα δε εναντίον των Βορειοηπειρωτών, το μόνο που κατορθώνει είναι να δυσκολεύει την είσοδο της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού η είσοδος της Αλβανίας στην ΕΕ εξαρτάται απ’ όλα μεν τα κράτη-μέλη της ΕΕ, αλλά ιδιαίτερα από την Ελλάδα. Μια καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου των Αλβανών μπορεί να γίνει μόνο με την είσοδο της Αλβανίας στην ΕΕ, κάτι που γνωρίζουν όλοι οι Αλβανοί… Ελπίζω η πολιτική του κ. Ράμα να αλλάξει.

Μια ομαλοποίηση των ελληνοαλβανικών σχέσεων, προκειμένου να αρχίσουν οι διαδικασίες για την είσοδο της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προϋποθέτει μεταξύ άλλων τη λήψη των κάτωθι μέτρων από την Αλβανία:

1. Να σεβαστεί τα δικαιώματα της εθνικής ελληνικής μειονότητας, κάτι που προβλέπεται σε σωρεία διεθνών συνθηκών, όπως το Πρωτόκολλο της Πρεσβευτικής Διασκέψεως του Λονδίνου που υπεγράφη από τις Δυνάμεις (Γερμανίας, Αυστροουγγαρίας, Γαλλίας, Μ. Βρετανίας, Ιταλίας, Ρωσίας) στις 16.7/29.7.1913, η Διακοίνωση των Δυνάμεων στις 11.4/24.4.1914, ο Χάρτης των ΗΕ, η Πράξη του Ελσίνκι το 1975 κ.ά. (βλέπε Γούναρη Εμμ. «Το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα στα πλαίσια της διπλωματικής ιστορίας και του διεθνούς δικαίου: 1912 – 2015», Αθήνα, 2015, σ. 215 επ.).

2. Να σταματήσει κάθε συνεργασία της Αλβανίας με την τουρκική προκλητικότητα σε βάρος της Ελλάδας.

3. Να διαλύσει την τουρκική στρατιωτική βάση στην Αυλώνα, αφού η Αλβανία είναι πλέον κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ και δεν χρειάζεται προστασία.

4. Να σταματήσει να δέχεται μουσουλμανική βοήθεια από ισλαμικά κράτη, όπως το Κατάρ, η Σαουδική Αραβία, και από την Τουρκία, που δεν αποβλέπουν στην ανάπτυξη του βιοτικού επιπέδου του αλβανικού λαού, αλλά στην ισλαμοποίηση του πρώην χριστιανικού αλβανικού λαού, και που, βέβαια, απεχθάνεται η πλειοψηφία των Αλβανών.

5. Να υλοποιήσει την περισυλλογή όλων των οστών των πεσόντων ελλήνων στρατιωτών από τα αλβανικά μέτωπα κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου (1940 – 1941).

6. Να επικυρώσει την ελληνοαλβανική συμφωνία του 2009 για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών των δύο κρατών.

Σε αντιστάθμισμα όλων αυτών, η ελληνική πλευρά μεταξύ άλλων πρέπει να πράξει τα εξής:

1. Να άρει το γνωστό «εμπόλεμο» διά νόμου, το οποίο άλλωστε είχε αρθεί από τον Ανδρέα Παπανδρέου με πολιτική δήλωσή του στις 28.8.1987.

2. Να επιλύσει το θέμα των υπό μεσεγγύηση τελούντων περιουσιών των Αλβανών, των Βορειοηπειρωτών και των Τσάμηδων (βλ. Γούναρης εθν. αν. σ. 181 επ), για όσους εκ των Τσάμηδων δεν είχαν καταδικασθεί για εγκλήματα κατά των Ελλήνων και είχαν αποχωρήσει από την Ελλάδα με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

3. Να εξαλείψει τη γραφειοκρατία για την απόκτηση άδειας παραμονής από αλβανούς υπηκόους στην Ελλάδα, που έρχονται σε αντίθεση με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, ή για εγκαταστημένους ή γεννημένους Αλβανούς στην Ελλάδα που δικαιούνται να λάβουν την ελληνική υπηκοότητα.

4. Να παράσχει τεχνολογική και αναπτυξιακή βοήθεια στην Αλβανία για την καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου του αλβανικού λαού και να υποστηρίξει τέτοιες πρωτοβουλίες στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μόνο έτσι μπορεί να επιτευχθεί μια ομαλοποίηση των ελληνοαλβανικών σχέσεων, άλλος τρόπος δεν υπάρχει.
http://www.paron.gr

Πέθανε ο Σαράντος Καργάκος...

Ένας τεράστιος δάσκαλος του Ελληνισμού έφυγε για την γειτονιά των αγγέλων. Μια άριστη προσωπικότητα που δίδαξε γράμματα σε γενιές Ελλήνων δεν είναι πια κοντά μας. Πολυγραφότατος ιστορικός συγγραφέας και εξαίρετος φιλόλογος αφήνει πίσω του ένα τεράστιο έργο που θα εξακολουθεί να διδάσκει και να φωτίζει. Στάθηκε πάντα επικριτικά απέναντι στην εξουσία και υπερασπίστηκε με πάθος την υπόθεση του Μακεδονικού εκδίδοντας σπουδαία βιβλία για την ιστορία της Μακεδονία μας.
Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε στα μεγαλύτερα φροντιστήρια των Αθηνών. Δίδαξε επίσης στην Σχολή Πολέμου του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, στην Σχολή Εθνικής Άμυνας και στην Διακλαδική Σχολή Θεσσαλονίκης. Αρθρογράφησε σε πλήθος επιστημονικών περιοδικών και εφημερίδων και εξέδωσε πάνω από 75 βιβλία ιστορικού και φιλολογικού περιεχομένου.
Δάσκαλε καλό σου ταξίδι…

Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει την Τετάρτη 16 Ιανουαρίου, 14.00 στον ΙΝ Αγίου Αντωνίου, στο 2ο Νεκροταφείου Αθηνών

Ὁ ἱστορικός, φιλόλογος καί δοκιμιογράφος κ. Σαράντος Ἰ. Καργάκος, γεννήθηκε τό 1937 στό Γύθειο Λακωνίας. Στή διάρκεια τοῦ Ἐμφυλίου ἐγκαταστάθηκε στήν Ἀθήνα. Σπούδασε, ἐργαζόμενος ἀπό μαθητής, Κλασσική Φιλολογία στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, ὅπου εἶχε τρίτος εἰσαχθεῖ χωρίς νά τοῦ δοθεῖ ὑποτροφία. Πρωταγωνίστησε στό φοιτητικό κίνημα τῶν ἐτῶν 1961-1963 καί ὑπῆρξε εἰσηγητής τοῦ 15% γιά τήν παιδεία. Ἐργάστηκε ἐπί 35 ἔτη στά μεγαλύτερα ἰδιωτικά ἐκπαιδευτήρια τῶν Ἀθηνῶν καί στούς μεγαλύτερους φροντιστηριακούς ὀργανισμούς, στούς ὁποίους πάντα ἦταν ἱδρυτικό μέλος («Ἡράκλειτος», «Ἀριστοτέλης»).

Στίς 19 Μαρτίου 1969 παραιτήθηκε ἀπό τήν ἰδιωτική ἐκπαίδευση (Λύκειο Μπαρμπίκα), ἀρνούμενος νά εκφωνήσει τόν «προκατασκευασμένο» λόγο γιά τήν Ἐθνική Ἐπέτειο. Δύο φορές τό στρατιωτικό καθεστώς ἔβαλε λουκέτο στόν φροντιστηριακό ὀργανισμό στόν ὁποῖο ἦταν ἱδρυτικό μέλος («Ἡράκλειτος»). Ἐπανῆλθε γιά μερικά χρόνια στήν ἰδιωτική ἐκπαίδευση (Σχολή «Ζηρίδη»), χωρίς νά ζητήσει «ἀναγνώριση» γιά τά ἔτη τῆς ἀναγκαστικῆς ἀπουσίας του, ἀλλά καί πάλι παραιτήθηκε λόγῳ τῆς κατιούσας πορείας πού ἔλαβε ἡ ἑλληνική παιδεία μετά τή μεταπολίτευση. Πρόλο πού τό στρατιωτικό καθεστώς τοῦ εἶχε ἀρνηθεῖ ἔκδοση διαβατηρίου, ὁ κ. Σ. Ἰ. Καργάκος δέν ἐδίστασε μετά τό 1991 νά διδάξει στή Σχολή Πολέμου τοῦ Ἑλληνικοῦ Ναυτικοῦ, στή Σχολή Ἐθνικής Ἀμύνης (ΣΕΘΑ) καί στή Διακλαδική Σχολή τῆς Θεσσαλονίκης. Δέν βαρύνεται μέ καμμιά ἐπίσημη (κρατική) τιμητική διάκριση.

Ἀπό τά φοιτητικά χρόνια του ἄρχισε νά ἀρθρογραφεῖ σέ ἐφημερίδες καί περιοδικά. Ὑπήρξε συνεργάτης τῶν περιοδικῶν «Πανσπουδαστική», «Πολιτικά Θέματα», «Οἰκονομικός Ταχυδρόμος», «Πειραϊκή Ἐκκλησία», «Ἐρυθρός Σταυρός», «Κοινωνικές Τομές», «Ἰχνευτής», «Ἑλλοπία», «Ἀρδην», «Ἐθνικές Ἐπάλξεις» καί «4 Τροχοί». Ἐξακολουθεῖ νά συνεργάζεται μέ τά περιοδικά «Εὐθύνη» καί «Νέμεσις» καί τίς ἐφημερίδες «Ἑστία» καί ἡ «Σφήνα». Ἐπί τετραετία ὑπῆρξε ἀρθρογράφος καί λογοτεχνικός κριτικός τῆς ἐφημερίδας «Ἐλεύθερος Τύπος» καί «Τύπος τῆς Κυριακῆς». Ὑπῆρξε ἐπίσης ἀρθρογράφος καί κριτικός τῆς ἐφημερίδας «Ἡ Ἀπόφαση» καί παλαιότερα συνεργάτης τῆς «Καθημερινῆς» καί τῆς «Ἀπογευματινῆς».

Ἔχει δημοσιεύσει 75 βιβλία. Ἀπό αὐτά ξεχωρίζουν οἱ γλωσσικές μελέτες «Ἀλαλία, ἤτοι τό σύγχρονο γλωσσικό μας πανόραμα» (Gutenberg1986) και «Ἀλεξία, γλωσσικό δρᾶμα μέ πολλές πράξεις» (Gutenberg1993) καί οί συλλογές δοκιμίων «Προβληματισμοί, ἕνας διάλογος μέ τούς νέους» (6 τόμοι, ἐκδ. Gutenberg). Μεταξύ τῶν ἐτῶν 1977-2000 κυκλφορήθηκαν τά βιβλία του: «Ἡ πολιτιστική συνεισφορά τοῦ ἀρχαίου καί μεσαιωνικοῦ κόσμου» (2 τόμοι, ἐκδ. Gutenberg), «Ζαχαρίας Μπαρμπιτσιώτης, ὁ δάσκαλος τῆς κλεφτουριᾶς» (ἐκδ. Σιδέρη), «Συντακτικό τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς» (συνεργασία Χρήστου Λεμπέση, ἐκδόσεις Πατάκη), «Λυκούργου, κατά Λεωκράτους Λόγος» (ἐκδ. Κάκτος), «Κινούμενη Ἄμμος» (κείμενα πολιτικά και κοινωνικά, ἐκδόσεις Ἁρμός), «Ἡ Στρατηγική τοῦ Λόγου» (ἐκδ. Gutenberg), ἡ ἱστορική μελέτη «Ἀλβανοί-‘Αρβανίτες-Ἕλληνες» (ἐκδ. Σιδέρη) καί ἡ ὀγκώδης μονογραφία «Ἀλεξανδρούπολη: μιά νέα πόλη μέ παλιά ἱστορία» (αὐτοέκδοση)

Μεταξύ τῶν ἐτῶν 2000-2002 κυκλοφορήθηκαν: «Ἡ Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Κόσμου καί τοῦ Μείζονος χώρου» (Ἑλληνική καί Παγκόσμια Ἱστορία σέ δύο τόμους ἀπό τίς ἐκδόσεις Gutenberg), ἡ πολιτική μελέτη «Γιά μιά δημοκρατία ευθύνης» (ἐκδόσεις Καστανιώτη), «Παγκοσμιοποίηση: γιά ἕνα παγκόσμιο σύστημα ἀπολυταρχικῆς ἐξουσίας» (ἐκδόσεις Κάκτος), «Ὀλυμπία καί Ὀλυμπιακοί Ἀγώνες» (ἐκδ. Σιδέρη).

Τό 2003 κυκλοφορήθηκαν δύο ἀκόμη ἔργα του: τά «Μικρά Γλωσσικά» (Ἀστρολάβος/Εὐθύνη) καί «Ἡ πολιτική σκέψη τοῦ Παπαδιαμάντη» (Ἁρμός). Στίς 2 Δεκεμβρίου 2004 κυκλοφορήθηκε ἡ τρίτομη «Ἱστορία τῶν Ἀρχαίων Ἀθηνῶν, ἕνα ὀγκώδες ἔργο 2.000 σελίδων (ἐκδόσεις Gutenberg). Ἕνα ἔργο μοναδικό στήν ἑλληνική καί διεθνῆ βιβλιογραφία, πού ἐντός δεκαμήνου ἔκανε τρεῖς ἐπανεκδόσεις.

Τό 2006 κυκλοφορήθηκαν «Ἡ Ἱστορία τῆς Ἀρχαίας Σπάρτης» (ἐκδ. Gutenberg) καί «Ἡ Ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας» (ἐκδόσεις Γεωργιάδη). Τό 2007 ἀπό τίς ἐκδόσεις Ἰ. Σιδέρη ἐκδόθηκαν τἀ ἀκόλουθα ἔργα τοῦ κ. Σ. Ἰ. Καργάκου: «Τό Βυζαντινό Ναυτικό» , «Ἡ ἱστορία ἀπό τἠ σκοπιά τῶν Τούρκων» καί «Μεσόγειος: ἡ ὑγρή μοῖρα τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Εὐρώπης», καί ἀπό τίς ἐκδόσεις Γεωργιάδη τα «Μαθήματα Νεώτερης Ἱστορίας (Τοῦρκοι καί Βυζάντιο – Τό Ὀθωμανικό imperium–Τουρκοκρατία» (τ. Α’). Τά «Μαθήματα» συνεχίσθηκαν μέ τήν ἔκδοση ἄλλων δύο τόμων (Β1 καί Β2) κατά τά ἔτη 2008-2010 ὑπό τόν τίτλο «Μεγάλες μορφές καί μεγάλες στιγμές τοῦ ‘21». Ἐπίσης σέ μικρό σχῆμα ἡ μελέτη «Ἡ παιδεία σήμερα, ἡ παιδεία αὕριο» (ἐκδόσεις Ἀστρολάβος/Εὐθύνη).

Τό 2008 κυκλοφορήθηκαν τά ἀκόλουθα ἔργα του: «Τά Σατιρικά τοῦ Κώστα Καρυωτάκη» (ἐκδ. Ἁρμός), τό ἱστορικό καί ταξιδιωτικό ὁδοιπορικό «Οἱ Πέρσες κι ἐμεῖς» (ἐκδ. Σιδέρη), ἡ συλλογή δοκιμίων «Ἑλληνική Παιδεία. ἕνας νεκρός μέ… μέλλον!» (Ἁρμός). Τό 2009 κυκλοφορήθηκαν δύο ἀκόμη ἔργα του: «Λιβύη: ἀναζητώντας τό χαμένο «σίλφιο» στήν ἑλληνική Κυρήνη» (Ἰ. Σιδέρης) καί «Κ.Π. Καβάφης: ἡ νεώτερη αἰγυπτιακή Σφίγγα» (Ἁρμός). Μεταξύ τῶν ἐτῶν 2009-2010 ὁλοκληρώθηκε ἡ ἐκτύπωση τοῦ δίτομου ἔργου «Ἡ Μικρασιατική Ἐκστρατεία – Ἀπό τό ἔπος στήν τραγωδία» (αὐτοέκδοση) καί παράλληλα ἑτοιμάζεται γιά ἐκτύπωση μιά ὀγκώδης μονογραφία περί Ἀλεξάνδρου μέ τίτλο: «Μέγας Ἀλέξανδρος: ὁ ἀνθρωπος φαινόμενο». Ἔχει ἐπίσης ὁλοκληρώσει καί μιά τρίτομη ἱστορία τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821.

Παρά τίς δελεαστικές προτάσεις πού τοῦ ἔγιναν ἀπό πολιτικούς ἀρχηγούς νά πολιτευθεῖ, ἀρνήθηκε τήν “ἀρένα” τῆς πολιτικῆς καί ἀκολούθησε τήν ὁδό τῆς Μεγάλης Πολιτικῆς, πού γι’ αὐτόν εἶναι ἡ Διδασκαλία. Τήν ὁποία προσφέρει ἀκόμη, τώρα ἀμισθί.

Ἀποσύρθηκε ἀπό τή φροντιστηριακή δραστηριότητα τό 1983 καί ἔκτοτε ἀφοσιώθηκε στήν ἄσκηση τοῦ συγγραφικοῦ καί δημοσιογραφικοῦ ἔργου, χωρίς νά ζητήσει ποτέ νά γίνει μέλος τῆς ΕΣΗΕΑ. Οὐδεμία σχέση ἔχει μέ φροντιστηριακούς ἤ σχολικούς ὀργανισμούς. Τό λεγόμενο ὅτι εἶναι ἰδιοκτήτης γνωστοῦ ἰδιωτικοῦ σχολείου δέν εὐσταθεῖ.

Ὁ κ. Σαράντος Ἰ. Καργάκος ἔχει νυμφευθεῖ τήν Ἰωάννα Δ. Κώττα, δικηγόρο καί ἐκπαιδευτικό, μέ τήν ὁποία ἀπέκτησαν δύο τέκνα: τόν Γιάννη, ἱστορικό καί φιλόλογο, μέ σπουδές στρατιωτικῆς κοινωνιολογίας στό «Κίνγκς Κόλλετζ» τοῦ Λονδίνου, καί τήν Ρωξάνη, καθηγήτρια γερμανικῆς φιλολογίας, μέ σπουδές βιβλιολογίας στο «London University».

http://www.elkosmos.gr/

ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ ΥΦΗΛΙΟΥ

January 11, 2019 Capt. E.N.Rigos

 ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ ΥΦΗΛΙΟΥ

Νίνα Γκατζούλη

Συντονίστρια Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου

Email: ninagatz@comcast.net

Τηλ: 603-742-0466

10 Ιανουαρίου 2019

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,

Τα μέλη των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου διαφωνούμε ευθαρσώς με την προδοτική «Συμφωνία των Πρεσπών», καθώς αυτή βλάπτει καίρια την υπόσταση της Ελλάδας και τον ελληνισμό. Πρώτιστο και υψίστης σημασίας γεγονός είναι το ότι η «Συμφωνία» αυτή έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με τη θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, όπως και το ότι προέρχεται από μία διασπασμένη κυβέρνηση κατά την εισήγηση της εν λόγω «Συμφωνίας» η οποία δεν διέθετε πλειοψηφία, καθώς ο κυβερνητικός εταίρος, ΑΝΕΛ, απαραίτητος για την ύπαρξη της κυβέρνησης, επίσημα έχει δηλώσει την αντίθεσή του στην παραχώρηση του ονόματος της «Μακεδονίας».

Πιστεύουμε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να κυβερνάται σαν καθεστώς Πρωθυπουργικής δικτατορίας από ένα κόμμα το οποίο στις τελευταίες εκλογές έλαβε το απολύτως μειοψηφικό ποσοστό 19,3% επί όλων των Ελλήνων που έχουν δικαίωμα ψήφου. Παράλληλα, δεν υπάρχει στη χώρα μας νομοθεσία από την οποία προκύπτει η αρμοδιότητα του Υπουργού Εξωτερικών να εκχωρεί από μόνος του την πανάρχαιη Εθνική μας Ιστορία, επιτρέποντας στους Σλαβοαλβανούς των Σκοπίων να αυτοαποκαλούνται «Μακεδόνες» και η Βουλγαροσλαβική γλώσσα τους «Μακεδονική».

Κορυφαίο ζήτημα είναι ότι καλείστε κυρίες και κύριοι βουλευτές να συμπράξετε με την ψήφο σας ως συνένοχοι σε ένα ανοσιούργημα κατά της ελληνικής δημοκρατίας, με ό,τι αυτό σημαίνει νομικά, καθώς δεν υπάρχει προηγούμενο στα ελληνικά πολιτικά χρονικά που να έχουν φαλκιδευτεί σε καιρό δημοκρατίας τα συνταγματικά δικαιώματα του Προέδρου της Δημοκρατίας μας. Γιατί η υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών εκ μέρους της χώρας μας εδράζεται στο άρθρο 36 του Συντάγματος της Ελλάδος και πρόκειται για υλοποίηση αρμοδιότητας του Προέδρου της Δημοκρατίας ως Διεθνούς Παραστάτη της Χώρας. Σύμφωνα με το άρθρο 36 παρ. 1 του Ελλ. Συντάγματος «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με τήρηση οπωσδήποτε των ορισμών του άρθρου 35 παράγραφος 1, εκπροσωπεί διεθνώς το Κράτος, […] συνομολογεί συνθήκες ειρήνης, συμμαχίας, οικονομικής συνεργασίας και συμμετοχής σε διεθνείς οργανισμούς ή ενώσεις και τις ανακοινώνει στη Βουλή, με τις αναγκαίες διασαφήσεις, όταν το συμφέρον και η ασφάλεια του Κράτους το επιτρέπουν».

Οι προϋποθέσεις της άσκησης της συγκεκριμένης αρμοδιότητας του Π.τ.Δ. είναι δύο, και συγκεκριμένα: α) η τήρηση των ορισμών του άρθρου 35 παρ.1, Συντ. και β) η ανακοίνωση της συνθήκης στην Βουλή, με τις αναγκαίες διασαφήσεις.

Στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν παραβιάστηκε καταφανώς το Ελλ. Σύνταγμα και η συμφωνία είναι ακυρώσιμη, αφού ο ΠτΔ ουδέποτε προέβη στην ανακοίνωση της Συμφωνίας των Πρεσπών στην Ελληνική Βουλή και ουδέποτε η υπογραφείσα Συμφωνία δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της κυβερνήσεως.

Δεύτερος, από τους πολλούς, αλλά κορυφαίος λόγος κατάφωρης παραβίασης του ελληνικού Συντάγματος είναι το ότι καλείστε να γίνεται συνένοχοι με την ψήφο σας σε μια εγκληματική πράξη κατά του πολιτεύματός μας, αφού σας ζητούν να υπερψηφίσετε μία «Συμφωνία» η οποία ήδη σήμερα, 10 Ιανουαρίου 2019 θεωρείται πλέον λήξασα. Πράγμα το οποίο συνιστά ουσιώδη λόγο παραβίασης του άρθρου 60 της Συνθήκης της Βιέννης (λόγω εκπνοής τεθείσης προθεσμίας), αφού στο Α΄ μέρος της «Συμφωνίας των Πρεσπών» το Άρθρο 1, παρ.4, εδαφ.ε, όριζε ότι: «η ΠΓΔΜ όφειλε να ολοκληρώσει στο σύνολό του (in toto) (στο σύνολό τους) τις συνταγματικές τροποποιήσεις έως το τέλος του 2018». Έτσι η μη έγκαιρος τροποποίηση του Συντάγματος της ΠΓΔΜ αντιβαίνει στην ίδια την «Συμφωνία των Πρεσπών».

Θέλουμε να τονίσουμε ξανά το γεγονός, ότι η «Συμφωνία των Πρεσπών» έγινε χωρίς την έγκριση του ελληνικού λαού (ο πρωθυπουργός κ. Α. Τσίπρας χωρίς αμφιβολία φοβήθηκε το δημοψήφισμα), ενώ το άρθρο του συντάγματος 1.2 αποσαφηνίζει πως «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία». Ο ελληνικός λαός αποφάσισε σε πάνδημα, μεγαλειώδη συλλαλητήρια σε 24 πόλεις της Ελλάδος, με ειδικά ψηφίσματα σε 43 δήμους της Μακεδονίας μας, με συλλογή πολλών εκατοντάδων χιλιάδων υπογραφών στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ότι αυτή η συμφωνία δεν είναι προς το συμφέρον του. Επομένως ο αριθμός των 151 βουλευτών είναι ελάχιστος για να αποφασίσει για την εκφρασμένη πλειοψηφία των 85% του ελληνικού λαού για ένα τόσο σοβαρό εθνικό θέμα. Άλλωστε το άρθρο 28.2 του συντάγματος αναφέρει: «Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή την συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών».

Η Συμφωνία: Πρώτον, δεν λύνει το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων. Πόσο μάλλον, δεν το λύνει erga omnes. Και ενώ προβλέπει ότι το κράτος θα ονομάζεται «Βόρεια Μακεδονία», εν τούτοις:

1. Η ιθαγένεια θα είναι σκέτο «μακεδονική» (αφορά σε όλους τους πολίτες της χώρας). Η ιθαγένεια δημιουργεί ταυτότητα, άρα αναγνωρίζει εθνότητα. Η γλώσσα θα ονομάζεται σκέτο «μακεδονική».

2. Τα διεθνή σύμβολα θα είναι MK και MKD, δηλαδή σκέτο «Μακεδονία»

3. Τα εμπορεύματά τους θα είναι σκέτο «μακεδονικά». Όσα ελληνικά προϊόντα χρησιμοποιούν σήμερα την ίδια ονομασία προέλευσης, θα πρέπει να κάνουν αίτηση για να το διατηρήσουν, εάν εγκριθεί από κοινή εμπορική επιτροπή, ή να προσφύγουν σε διεθνή διαιτησία βάσει των κωδίκων Αλικάντε.

4. Το επίθετο «μακεδονικός/η/ο» όσον αφορά σε πρόσωπα, αντικείμενα, αφηρημένες έννοιες, θα μονοπωλείται από τα Σκόπια, δεδομένου ότι αυτοί θα το έχουν στο όνομα του κράτους.

5. Παραμένει στο άρθρο 36 του Συντάγματος των Σκοπίων μετά τις τροποποιήσεις που έκαναν ή προτίθενται να κάνουν η αναφορά σε «μακεδονικό κράτος» χωρίς τον προσδιορισμό «βόρειο».

6. Η ασυμμετρία ότι για εκείνους το «Μακεδονία» θα είναι το όνομα μιας κρατικής οντότητας με διεθνή εκπροσώπηση, υποκείμενο στο διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς σχέσεις, ενώ για την Ελλάδα θα είναι –στην καλύτερη περίπτωση- όνομα μίας εσωτερικής περιφέρειας, άρα μόνο εσωτερικής χρήσης, παράγει όλες τις παραπάνω προβληματικές επιφυλάξεις, με αποτέλεσμα όχι απλώς να μην λύνει το «Μακεδονικό ζήτημα», αλλά να το διαιωνίζει και να το δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο, εις βάρος μάλιστα των εθνικών μας συμφερόντων.

Δεύτερον, θέτει τις βάσεις για αναγνώριση «μακεδονικής μειονότητας» στην Μακεδονία.

1. Η πρώτη «Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού» των υποτιθέμενων «εθνικά Μακεδόνων» ιδρύθηκε στην Φλώρινα τον Ιανουάριο του 1990, δηλαδή 21 ολόκληρους μήνες ΠΡΙΝ τον Σεπτέμβριο του 1991 όταν η πΓΔΜ αποσχίστηκε από την Γιουγκοσλαβία και αιτήθηκε διεθνούς αναγνώρισης. Δεν είναι καινούργιο, ούτε πρόκειται να σταματήσει.

2. Η υποτιθέμενη επιτυχία της Συμφωνίας ήταν το άρθρο 7 όπου διαχωρίζεται η έννοια της Μακεδονίας. Κανείς δεν διάβασε προσεκτικά την παράγραφο 5 που λέει τα εξής: «Τίποτα στην παρούσα Συμφωνία δεν αποσκοπεί στο να υποτιμήσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο, ή να αλλοιώσει ή να επηρεάσει τη χρήση από τους πολίτες εκάστου Μέρους.». Δηλαδή δεν μπορεί η Ελλάδα να επηρεάσει την χρήση του όρου «Μακεδονία» από τους Σκοπιανούς.

3. Μετά τις πρόσφατες Συνταγματικές τροποποιήσεις στα Σκόπια στο άρθρο 36 παραμένει η αναφορά σε «Μακεδόνες», που δεν είναι πολίτες της χώρας, αλλά «κατοικούν στο εξωτερικό». Η αναφορά σ’ αυτούς, ως σκέτο «Μακεδόνες» αφ’ ενός αναγνωρίζει «εθνότητα Μακεδόνων», η οποία χρήζει φροντίδας και προστασίας από το «μακεδονικό κράτος» (είναι το ίδιο άρθρο με αυτό που αυτή η έκφραση παραμένει αναλλοίωτη, αφ’ ετέρου εγγυάται τα δικαιώματα όσων «εκδιώχθηκαν ή κυνηγήθηκαν από μακεδονικούς εθνοαπελευθερωτι κούς αγώνες». Ο μοναδικός τέτοιος αγώνας, σύμφωνα με το σκεπτικό τους, ήταν ο ελληνικός Εμφύλιος πόλεμος. Θέτει λοιπόν η «Συμφωνία» τις βάσεις πίεσης προς την Ελλάδα, ώστε να παύσει να «εκδιώκει» τους δήθεν «εθνικά Μακεδόνες» στο έδαφός της, δηλαδή όσους σλαβόφωνους ζουν στην Ελλάδα.

4. Μετά τις πρόσφατες Συνταγματικές τροποποιήσεις στα Σκόπια, στο Προοίμιο παραμένει η αναφορά στην διακήρυξη της ΑΣΝΟΜ το 1944 (Αντιφασιστική Διάσκεψη για την Εθνική Απελευθέρωση της Μακεδονίας). Στην διακήρυξη αυτή προβλέπεται ρητά ο στόχος «Ένωσης των Μακεδόνων της Ελλάδας, της Βουλγαρίας και της «Μακεδονίας» σε ένα κράτος».

5. Η σαφής, αναγνώριση «μακεδονικής εθνικής συνείδησης» γίνεται από την Ελλάδα για πρώτη φορά στην Ιστορία με την «Συμφωνία των Πρεσπών». Ενώ:

 Δεν υπάρχει κανένας χάρτης περιηγητή του 19ου ή προηγούμενου αιώνα στον οποίον να αναφέρονται «εθνικά Μακεδόνες»,

 σε καμία Οθωμανική απογραφή δεν αναφέρονται «εθνικά Μακεδόνες»,

 στην απογραφή που είχε διενεργήσει ο Τούρκος Διοικητής του βιλαετίου Θεσσαλονίκης, και όχι «Μακεδονίας», Χιλμή Πασάς το 1905, δεν αναφέρονται πουθενά «Μακεδόνες».

 στην απογραφή του 1921 στην Γιουγκοσλαβία δεν αναφέρθηκε κανένας «Μακεδόνας» και καμία ύπαρξη ή χρήση «μακεδονικής γλώσσας»,

 Έλληνας υπουργός εξωτερικών αναγνώρισε τους Σλαβόφωνους της Μακεδονίας ως «βουλγαρική μειονότητα» στο Πρωτόκολλο Πολίτη-Καλφώφ το 1924. Το Πρωτόκολλο δεν κυρώθηκε από το ελληνικό Κοινοβούλιο το 1925, άρα δεν εγκρίθηκε η αναγνώριση.

 Έλληνας υπουργός εξωτερικών αναγνώρισε τους Σλαβόφωνους της Μακεδονίας ως «σερβική μειονότητα» το 1926. Η συμφωνία της δικτατορικής κυβέρνησης Θ. Παγκάλου δεν κυρώθηκε από το ελληνικό Κοινοβούλιο το 1927, άρα δεν εγκρίθηκε η αναγνώριση.

 Ερώτημα για αναγνώρισή τους ως «μακεδονική εθνότητα» δεν έθεσε ποτέ κανείς μέχρι σήμερα, διότι δεν υφίσταται τέτοια εθνότητα.

 Με τη «Συμφωνία των Πρεσπών» γίνεται έμμεση αναγνώριση όσων απέμειναν στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο και τον Εμφύλιο ως «εθνικά Μακεδόνες». Έτσι, απομένει η απόρριψη κύρωσης της συμφωνίας αυτής από το ελληνικό Κοινοβούλιο για τρίτη φορά, σήμερα.

Τρίτον, δεν είναι απλώς μία «Συμφωνία για το όνομα» (άρθρο 1), αλλά μία πολύ γενικότερη συμφωνία κατά την οποία η Ελλάδα παραχωρεί καταναγκαστικά την εμπειρία, τεχνογνωσία και τους πόρους της σε όλα τα πεδία της πολιτικής, κρατικής και άλλης ανθρώπινης δραστηριότητας. Δείτε τα άρθρα 9-18.

Επιβάλλεται στην χώρα μας (άρθρο 13), λόγω του ότι τα Σκόπια είναι περίκλειστο κράτος, να ισχύσουν οι «προβλέψεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας», αλλά και συμφωνίες που «θα εφαρμόζονται και όταν ΘΑ συνομολογούνται», δηλαδή στο μέλλον… Έτσι η χώρα μας υποχρεώνεται να παραδώσει προς «συνεργασία» τώρα τα λιμάνια της Θεσσαλονίκης και Καβάλας και στο μέλλον την ΑΟΖ της. Επομένως η Ελλάδα δεν θα μπορεί να ξεφύγει απ’ αυτήν την «Συμφωνία» ποτέ.

Πρόκειται για μία εθνικά απαράδεκτη «Συμφωνία», η οποία υπονομεύει ευθέως τα συμφέροντα των Ελλήνων, και η οποία επιβραβεύει και ενθαρρύνει έναν επιθετικό εθνικισμό εναντίον μας. Ο επεκτατισμός είναι δομικό στοιχείο του κράτους της ΠΓΔΜ έτσι που δεν νοείται χωρίς αυτόν σε βάρος της Ελλάδος.

Είναι τραγικό το ερώτημα που πιστοποιεί την αφαίρεση της πολιτιστικής και πολιτικής μας ταυτότητας: Αν αυτοί είναι Μακεδόνες, τότε εμείς τι είμαστε;

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, δεν έχετε το δικαίωμα να αγνοήσετε το γεγονός πως εμείς είμαστε ΟΙ Μακεδόνες. Όπως δεν έχετε κανένα δικαίωμα να καταδικάσετε τις επόμενες γενιές σε απώλεια της εθνικής τους ασφάλειας, ιστορικής τους μνήμης και ταυτότητας, ούτε να αγνοείτε την ξεκάθαρη βούληση του 85% του ελληνισμού, ο οποίος την περυσινή χρονιά, 2018, πραγματοποίησε στην Ελλάδα και το εξωτερικό περί τα 140 συλλαλητήρια διαδηλώνοντας την αντίθεσή του με τη «Συμφωνία των Πρεσπών».

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, σε οποιοδήποτε κόμμα και αν ανήκετε, κάνετε το καθήκον σας τηρώντας το Σύνταγμα και τους νόμους και πάνω από όλα κάνετε το καθήκον σας προς την πατρίδα μας: αρνηθείτε να κυρώσετε αυτή την συμφωνία.

Με τιμή,

Οι ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ ΥΦΗΛΙΟΥ

Παμμακεδονική Ένωση ΗΠΑ

Πρόεδρος: Δημήτρης Φιλιππίδης

Παμμακεδονική Ομοσπονδία Αυστραλίας

Συντονιστής: Παναγιώτης Ιασωνίδης

Παμμακεδονική Ένωση Καναδά

Πρόεδρος: Χρήστος Καράτζιος

Παμμακεδονική Ένωση Αφρικής

Πρόεδρος: Αμύντας Παπαθανασίου

Παμμακεδονική Ομοσπονδία Καναδά

Πρόεδρος: Γεώργιος Παπαδάκης

Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων (Ελλάδα)

Πρόεδρος: Γεώργιος Τάτσιος

Συνυπογράφοντες:

Γεώργιος Ν. Ρωμανός (MSc) / Συγγραφέας, Ιστορικός Ερευνητής

Ανδρέας Σταλίδης (MSc, MA, MPhil) Μαθηματικός Αναλυτής

Πηγή  INTERNATIONAL HELLENIC ASSOCIATION

--

"Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ - ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ - ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ"

Capt. Evangelos N.M. Rigos

IHA Director www.professors-PhDs.com

HEC Life Director www.greece.org

Ολοκληρώθηκε η εκδήλωση στη Δερβιτσάνη για την 28η Επέτειο Ίδρυσης της ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ - Χαιρετισμοί απο τον κ.Τσίπρα και τον κ. Παυλόπουλο

Θέμα: Εκδήλωση στη Δερβιτσάνη για την 28η Επέτειο Ίδρυσης της ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ. Μήνυμα Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίαςκ.Προκόπη Παυλόπουλο και Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Χαιρετισμοί από πολιτικά κόμματα. Συνάντηση επανίδρυσης της Ένωσης ΝέωντηςΟΜΟΝΟΙΑΣ.

Πραγματοποιήθηκαν χθες, Σάββατο,12 Ιανουαρίου οι προγραμματισμένες δραστηριότητες για την 28η Επέτειο Ίδρυσης της ΔΕΕΕΜ-ΟΜΟΝΟΙΑ, υπό την αιγίδα του Γενικού Συμβουλίου της Οργάνωσης.

Παρά τις δυσκολίες των καιρικών συνθηκών δεκάδες μέλη και στελέχη της Οργάνωσης απ όλο το χώρο που λειτουργούν δομές και τοπικέςοργανώσεις, προσήλθαν στη Δερβιτσάνη. Ιδιαίτερα να επισημανθεί η συμμετοχή νέων και νεανίδων.

Συμμετείχε στις δραστηριότητες η Πρέσβης της Ελλάδας στα Τίρανα κα. Ελένη Σουρανή με συνεργάτες της και τον Γενικό Πρόξενο της Ελλάδας στο Αργυρόκαστρο κ. Λάμπρο Κακκίση.

Στον Ι. Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου τελέστηκε Θεία Λειτουργία καθώς και Μνημόσυνο για στελέχη της ΟΜΟΝΟΙΑΣ που έχουν με τα χρόνια εκδημήσει εις Κύριον όπως και για όλους όσους μαρτύρησαν σε φυλακές κι εξορίες αγωνισμένοι για τα δίκαια και τις ελευθερίες της ΕΕΜ. Επίσης κατά το έθιμο ευλογήθηκε η Βασιλόπιτα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ με τις ευχές για το Νέο Έτος, την πρόοδο και την ευημερία των μελών και κοινοτήτων της ΕΕΜ. Τον Μητροπολίτη Αργυροκάστρου κ. Δημήτριο εκπροσώπησε ο αρχιμ. Πορφύριος.

Στην γεμάτη αίθουσα εκδηλώσεων του κοινοτικού Πολιτιστικού Κέντρου ακολούθησαν οι ομιλίες και χαιρετισμοί.

Ο Πρόεδρος της ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ κ. Βασίλης Κάγιος αναφέρθηκε στους διαχρονικούς αγώνες της ΕΕΜ με την πτώση του κομουνισμού με την έμπνευση και το συντονισμό της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Πολλά απ τα προβλήματα που απ την αρχή αποτελούν τον πυρήνα του Προγράμματος της Οργάνωσης παραμένουν ζητούμενο και σήμερα ενώ προστίθενται νέα λόγω της δυσκαμψίας της Αλβανικής πολιτείας να εναρμονιστεί στα όσα επιτάσσουν διεθνείς συμβάσεις και πρακτικές.

Ο κ. Κάγιος ανάγνωσε επίσης ευχετήρια μηνύματα για την Επέτειο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ απ τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο καθώς και τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας κ. Αλέξη Τσίπρα. Τα μηνύματα αποτελούν όχι απλά ενίσχυση και παρότρυνση για τα στελέχη της Οργάνωσης αλλά κι έκκληση μεγαλύτερης συμμετοχής στον αγώνα περισσότερων μελών της ΕΕΜ.

Τα μηνύματα δημοσιεύονται συννημένα.

Μήνυμα Προέδρου της Δημοκρατίας

Χαιρετισμός Πρωθυπουργού

Χαιρέτησε εγκαρδίως την Εκδήλωση η Πρέσβης της Ελλάδας στα Τίρανα κα. Ελένη Σουρανή, η οποία με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και προσωπική αφοσίωση ζει όλη αυτή την περίοδο την αγωνία των μελών της ΕΕΜ για περισσότερη ασφάλεια, δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό, ισοπολιτεία στο περιουσιακό, δημογραφική δυσχέρεια κ.α.

Τον χαιρετισμό του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, την προσωπική του μέριμνα για την ΕΕΜ και της ΝΔ εν συνόλω μετέφερε με πατριωτική ομιλία ο βουλευτής του κόμματος και πρώην υπουργός κ. Σταύρος Καλαφάτης.

Διαβάστηκαν επίσης τα ευχετήρια μηνύματα του Αναπληρωτή Υπ Εξ κ Γεωργίου Κατρούγκαλου, του Προέδρου των ΑΝΕΛ και Υπουργού Αμύνης κ. Πάνο Καμμένου, της Προέδρου ΚινΑλ κα. Φώφη Γεννηματά καθώς και του ΚΚΕ και της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας.

Ιδιαίτερης πολιτικής βαρύτητας ήταν η ομιλία του Προέδρου του ΚΕΑΔ κ. Βαγγέλη Ντούλε που έκανε πολιτική ανάλυση του έτους που πέρασε με έμφαση στη δολοφονία απ τις αρχές του Κων/νου Κατσίφα αλλά και την διαδικασία απογύμνωσης μέσω εκ νέου κρατικοποίησης των γαιών στην παράκτια ζώνη και τη Χιμάρα. Αναφέρθηκε επίσης στη ζοφερή εσωτερική κατάσταση στην Αλβανία και τις συνέπειες που δύναται να έχει στο σύνολο της ΕΕΜ. Για άλλη μια φορά επανέλαβε την έκκληση του για περισσότερη συσσάστραυεση και συμμετοχή στις φακές της ΟΜΟΝΟΙΑΣ εκφράζοντας την μόνιμη ετοιμότητα της Οργάνωσης και του Κόμματος για όποιες κινήσεις διευκολύνουν την εξέλιξη. Κατηγόρησε την πολιτεία ότι δεν έχει ειλικρινή διάθεση να ασχοληθεί και προωθήσει λύσεις για την ΕΕΜ. Για ακόμη μια φορά επανέλαβε την ιδέα ώστε οι πολιτικοί φορείς απ την Ελλάδα δουν ουσιαστικά τα προβλήματα και ειδικά την προοπτική του Ελληνισμού εδώ, όπως και εξαντλήσουν τις δυνατότητες μακριά από μικροπολιτικά συμφέροντα για να συμβάλουν στην κατά το δυνατό μεγαλύτερη κι ουσιαστικότερη ενότητα στόχων και αγώνων.

Παρευρέθηκαν επίσης οι Δήμαρχοι Φοινίκης και Δερόπολης κ Λεωνίδας Χρήστου και Αχ. Ντέτσικας, Αντίστοιχα.

Στην εκδήλωση τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή για τον Κωνσταντίνο Κατσίφα καθώς και εψάλη ο Εθνικός Ύμνος.

Ακολούθησε δεξίωση για τους παρευρισκόμενους.

https://www.himara.gr/

Κρίστοφερ Κινγκ: Οι Ηπειρώτες είναι οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει. -Kristofer King: Epirotët janë njerëzit më të lumtur që kam njohur.

 

Ο βραβευμένος με Γκράμι μουσικός παραγωγός μιλάει για το βιβλίο του «Ηπειρώτικο μοιρολόι» και εξηγεί γιατί σχεδιάζει να ζήσει στην Ελλάδα.  Με τον Κρίστοφερ Κινγκ συναντιόµαστε στο Μετς ένα µεσηµέρι που έχουν ανοίξει οι ουρανοί και οι δρόµοι έχουν γίνει ποτάµια. Αυτός ο µουντός και βαρύς καιρός αποδεικνύεται ιδανικός για µια κουβέντα σχετικά µε την αγάπη του Αµερικανού συγγραφέα για την Ηπειρο, τη µουσική και τους ανθρώπους της.  Ο βραβευµένος µε Γκράµι µουσικός παραγωγός δεν έρχεται σαν παντογνώστης να µιλήσει για την ιστορία και την κουλτούρα τής τόσο γοητευτικής γωνιάς της δυτικής Ελλάδας και αυτό είναι προς τιµήν του. Ερχεται ως άνθρωπος που ζητάει να ενωθεί µε µια δύναµη που αιχµαλώτισε την ψυχή του µέσα στα άγρια βουνά.  Οπως γράφει στην εισαγωγή του βιβλίου «Ηπειρώτικο µοιρολόι» (Εκδόσεις ∆ώµα), κάποιοι κριτικοί το αντιµετωπίζουν σαν φιλοσοφικό έργο, άλλοι σαν µουσικολογική µελέτη, σαν ιστορικό πόνηµα, ταξιδιωτικό χρονογράφηµα ή προσωπικές αναµνήσεις. Κι όλοι έχουν δίκιο. Είναι όλα αυτά µαζί. Ενα βιβλίο που εξετάζει την Ηπειρο σε όλα τα επίπεδα από την πλευρά του ξένου παρατηρητή. Στις σελίδες του θα βρει κανείς αναφορές στη µουσική, στο τσίπουρο, στα πανηγύρια, αλλά και στον Αλή Πασά, τον Αχέροντα, στα Τζουµέρκα. Η πένα του Κινγκ, γοητευµένη από το βιολί του Αλέξη Ζούµπα και το κλαρίνο του Κίτσου Χαρισιάδη, αφήνεται στη γοητεία των προσωπικών τους ιστοριών και στο µεγαλείο της µουσικής τους. Το πρώτο πράγµα που µου λέει όταν βρισκόµαστε είναι ότι ετοιµάζεται να ζήσει µόνιµα στην Ηπειρο.  Είναι πολύ µεγάλο βήµα να αφήσετε την Αµερική και να εγκατασταθείτε µόνιµα στην Ελλάδα. Πώς το αποφασίσατε;  Πώς θα µπορούσα να µην αποφασίσω κάτι τέτοιο; Εσάς σας αρέσει εδώ, έτσι δεν είναι;  Ναι, µου αρέσει πολύ.  Γιατί τότε να µην αρέσει και σ’ εµένα; Ηταν απολύτως φυσιολογική απόφαση. Πνευµατικά ήµουν εδώ όλον αυτό τον καιρό. Νιώθω ότι ανήκω εδώ, ακόµη κι αν τυχαία γεννήθηκα στην Αµερική.  Πώς νιώσατε την πρώτη φορά που επισκεφτήκατε την Ηπειρο, την πρώτη φορά δηλαδή που βρεθήκατε στο λιµάνι της Ηγουµενίτσας;  Ενιωσα σαν να επέστρεψα σπίτι µου. Τα βουνά της Ηπείρου δεν είναι τόσο διαφορετικά από εκείνα που υπάρχουν στην περιοχή όπου µεγάλωσα στη Βιρτζίνια. Στην Ηπειρο ένιωσα σαν να γύριζε πίσω ο χρόνος. ∆υστυχώς τα πράγµατα στη Βιρτζίνια έχουν αλλάξει πολύ µε τα χρόνια, όπου κι αν γυρίσεις βλέπεις malls.  Χαρακτηρίζετε το βιβλίο σας ερωτική επιστολή προς τη µουσική και τους ανθρώπους της Ηπείρου. Ως Ηπειρώτισσα σας καταλαβαίνω, γιατί κάθε φορά που ακούω κλαρίνο νιώθω την καρδιά µου να χτυπάει σαν να είµαι ερωτευµένη. Μόνο που την ίδια στιγµή νιώθω σαν ο άνθρωπος που αγαπώ να έχει φύγει.  Μου συµβαίνει το ίδιο. Ακριβώς αυτό είναι η ηπειρώτικη µουσική. Ενας έρωτας που πονάει. Ενας έρωτας που εµπεριέχει την απώλεια. Ακόµη και τα µικρά παιδιά όταν ακούν ηπειρώτικη µουσική συννεφιάζουν και δακρύζουν. Αναρωτιέµαι αν αυτό έχει να κάνει µε την πεντατονική κλίµακα και µε το πωγωνίσιο ύφος, το οποίο µε συγκινεί πολύ. Πήγαινες µε τον πατέρα σου µικρή στα πανηγύρια;  Ναι.  Πώς προσπαθούσε να σου εξηγήσει τι εκφράζει αυτή η µουσική; Πώς σε έκανε να νιώσεις τον πόνο που κρύβεται σε αυτήν;  ∆εν το συζητήσαµε ποτέ. Απλώς ακούγαµε παρέα και νιώθαµε ο ένας τον πόνο του άλλου. Μας φαινόταν απολύτως φυσιολογικό.  ∆εν είναι περίεργο όµως; Να µη σου το εξηγήσουν όταν είσαι παιδί αλλά να νιώθεις ότι αυτό περιγράφει τη θλίψη; Πώς το µαθαίνουν τα παιδιά µόνα τους; Πώς το νιώθουν; Είναι εγκεφαλικό το θέµα άραγε; Εχει να κάνει µε τη χηµεία µας; ∆εν ξέρω. Θα είχε µεγάλο ενδιαφέρον να φέρναµε παιδιά από όλο τον κόσµο για να δούµε πώς θα νιώσουν ακούγοντας αυτό το είδος µουσικής.  Γράφετε στο βιβλίο σας ότι προτού η µουσική γίνει εµπόρευµα ήταν τροφή για την ψυχή. ∆εν είναι πλέον;  Σε κάποια µέρη ναι. Στην Αµερική δεν είναι πια. ∆εν µοιάζει µε καλοµαγειρεµένο και θρεπτικό φαγητό αλλά µε φαστ φουντ. Ευτυχώς στην Ελλάδα ακόµη η µουσική είναι τροφή για την ψυχή, λειτουργεί σαν γιατρικό.  Η µουσική έγινε εµπόρευµα από την εποχή που προσπαθήσαµε να τη χωρέσουµε σε δίσκους;  Ναι, προτού τη βάλουµε σε δίσκους η µουσική ήταν µέσο ελεύθερης έκφρασης, είχε θεραπευτική αξία. Στη συνέχεια έγινε το µέσο για το κέρδος. Πέρα από την έκφραση, η µουσική ήταν παλιότερα ο τρόπος να ενωθείς µε τους άλλους. Στην Ηπειρο, για παράδειγµα, όταν χορεύεις κινείσαι µε τον ρυθµό των µουσικών. Αγοράζοντας έναν δίσκο προσπαθείς να ζήσεις ακριβώς αυτό, όµως το πράγµα δεν λειτουργεί τόσο απλά.  Μια ακροάτρια απολαμβάνει τη μουσική του κλαριτζή Γιάννη Χαλδούπη (φωτογραφία από το βιβλίο) Një dëgjuese shijon muzikën e klarinistit Jani Haldhupi ( Foto nga Libri)  Προσπάθησα να σας βρω στο Facebook αλλά δεν έχετε προφίλ. Γιατί;  ∆εν θέλω να σπαταλάω χρόνο στα social media. Θεωρώ ότι είναι πηγή απόσπασης της προσοχής, γιατί όλοι παθαίνουν εµµονή όταν ανεβάζουν κάτι στο Facebook. Ασχολούνται συνεχώς µε το πόσοι έκαναν λάικ σε αυτό που ανέβασαν, πόση ώρα τους πήρε να µαζέψουν είκοσι λάικ και χάνουν τον έλεγχο. Ξαφνικά βρίσκονται να ζουν σε έναν κόσµο µη ρεαλιστικό, στον οποίο δεν έχει σηµασία πώς είναι κανείς πραγµατικά και πώς νιώθει, αλλά ποια είναι η εικόνα που δίνει στους άλλους. Ολοι έχουν ανάγκη να προσελκύουν την προσοχή και το Facebook είναι από τα σύγχρονα µέσα που χρησιµοποιεί πολύς κόσµος για να γίνεται αρεστός. Ευτυχώς δεν µε ενδιαφέρει αν αρέσω στους άλλους.  Εχετε ιδιαίτερη αγάπη στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Τι σας γοητεύει σε εκείνη την εποχή;  Σήµερα όλα είναι πιο εύκολα. Πριν από λίγες ηµέρες απέκτησα για πρώτη φορά κινητό, ένα smartphone. Μου πήρε µόλις λίγα λεπτά για να καταλάβω πώς λειτουργεί. Αυτό που µου αρέσει στη γη της Ηπείρου είναι ότι τα πράγµατα δεν ήταν ποτέ εύκολα. Πριν από εβδοµήντα χρόνια ο παππούς και η γιαγιά σας έπρεπε να καλλιεργήσουν τη γη για να εξασφαλίσουν την τροφή τους. Φύτευαν τις ντοµατιές και περίµεναν να περάσουν µήνες για να φάνε τις ντοµάτες. Ισως δεν είχαν ηλεκτρικό ρεύµα ή τρεχούµενο νερό. Τα πράγµατα ήταν πολύ δύσκολα και ίσως γι’ αυτό τον λόγο οι µικρές χαρές να τους έκαναν πιο χαρούµενους από ό,τι σήµερα. Ετσι θέλω να σκέφτοµαι τα πράγµατα. ∆εν ξέρω αν η ζωή ήταν καλύτερη δύο γενιές πίσω, ίσως να µην υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση. Η µητέρα µου γεννήθηκε σε µια οικογένεια µε δώδεκα αδέρφια. Ηταν τόσο φτωχοί που κανένα από τα παιδιά δεν είχε δική του κούκλα. Υπήρχε µία την οποία µοιράζονταν όλα τα αδέρφια. Κι όµως βίωσε βαθιά την ευτυχία.  Οι Ηπειρώτες είναι ευτυχισµένοι άνθρωποι;  Πλάκα έχει αυτό γιατί όλοι πιστεύουν ότι οι Ηπειρώτες είναι σκυθρωποί. Και ίσως σε έναν βαθµό να ισχύει αυτό, αρκεί να ξύσεις λιγάκι την επιφάνεια. Απέξω φαίνονται σκληροί, µόλις όµως σε γνωρίσουν καλύτερα αποκαλύπτεται ένας πλούτος συναισθηµάτων που δεν περιµένεις να συναντήσεις. Ακούω κόσµο να µιλάει για την Ικαρία. Λένε ότι οι κάτοικοί της ζουν 120 χρόνια. Βασικά πιστεύω ότι είναι πιο σηµαντικό να είσαι χαρούµενος από το να ζήσεις πολύ. Οι Ηπειρώτες είναι οι πιο ευτυχισµένοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει.  Ο Κίτσος Χαρισιάδης (φωτογραφία από το βιβλίο)  - Kiço Harisiadhi (foto nga Libri) Πώς βιώνετε τα πανηγύρια;  Σαν φάση µετασχηµατισµού. Από τη φύση µου δεν είµαι πολύ κοινωνικός. Καθόλου, θα έλεγα. Εδώ στην Ελλάδα όµως κάτι συµβαίνει και είµαι συνεχώς µε κόσµο, µε φίλους που θεωρώ οικογένεια. Γι’ αυτό µου αρέσει. Παρότι δεν γεννήθηκα εδώ, στα πανηγύρια νιώθω ότι περιβάλλοµαι από την οικογένειά µου. Νιώθω τους πάντες γύρω µου σαν µια µεγάλη αγκαλιά. Κι όλο αυτό δεν έχει να κάνει µε τη θρησκεία αλλά µε την ανθρωπιά.  Τα ηπειρώτικα πανηγύρια σάς θυµίζουν τα παιδικά σας χρόνια στη δυτική Βιρτζίνια;  Ναι, µου θυµίζουν τη γιορτή του Church Homecoming, τότε που όλοι πήγαιναν στην εκκλησία και έπειτα συγκεντρώνονταν για να µοιραστούν κεράσµατα, να παίξουν µουσική και να χορέψουν. Αυτό δεν συµβαίνει πια όµως, γιατί όλα άλλαξαν λόγω του εκµοντερνισµού και της παγκοσµιοποίησης. Οι άνθρωποι δεν µένουν σταθεροί σε ένα µέρος, µετακινούνται πολύ και οι παλιοί πέθαναν. Στο µέρος όπου µεγάλωσα τώρα βρίσκεται ένα µοντέρνο θέρετρο. Πλέον δεν γνωρίζω τους γείτονές µου. Στην Ηπειρο η οικογένεια ζει στην ίδια γη για πολλές γενιές. Είναι ακόµη ζωντανή η µνήµη. Οι άνθρωποι στην Αµερική την έχασαν στην προσπάθειά τους να κάνουν λεφτά.  Ο Γρηγόρης Καψάλης και ο Θωμάς Χαλιγιάννης (φωτογραφία από το βιβλίο)  Grigor Kapsali dhe Thoma Haligianni ( Foto nga libri)  Είναι κακό να κάνει κανείς λεφτά; ∆εν πιστεύετε αυτό που λένε ότι συµβάλλουν στην ευτυχία;  Οχι. Πολύ ευχαρίστως θα αντάλλασσα τη ζωή µου στην Αµερική –που όπως είπα και πριν θα το κάνω σύντοµα– µε τη ζωή στην Ηπειρο. Ακόµη και αν ζω φτωχικά τρώγοντας φασόλια κάθε µέρα για το υπόλοιπο της ζωής µου.  Κάποιοι αντέδρασαν όταν έµαθαν ότι ο Βασίλης Μπαρούνης σας πούλησε όλη τη συλλογή ηπειρώτικης µουσικής που κρατούσε µε τον αδερφό του, µε αποτέλεσµα αυτήν τη στιγµή ένα σηµαντικό µέρος των παλιών ηχογραφήσεων να βρίσκεται εκτός Ελλάδας.  Θα έλεγα ότι είναι πολύ περίεργο να υπάρχει αυτήν τη στιγµή σε ένα δωµάτιο κάπου στη Βιρτζίνια η µεγαλύτερη συλλογή δίσκων 78 στροφών. Γι’ αυτό το µόνο σωστό είναι να τους επαναπατρίσω, ώστε να τους αξιοποιήσουν τόσο νεότεροι µελετητές όσο και µουσικοί. Αυτό είναι το πλάνο, γι’ αυτό έρχοµαι να ζήσω εδώ.  Τον Μάρτιο σκοπεύετε να επισκεφτείτε τον τάφο του Αλέξη Ζούµπα στο Ντιτρόιτ. Τι σχεδιάζετε να κάνετε εκεί;  Θα τοποθετήσω µια ταφόπλακα γιατί όλα αυτά τα χρόνια ο τάφος είναι παραµεληµένος. Θέλω να βρεθώ εκεί και να πω µερικά πράγµατα για εκείνον.  INFΟ  Το βιβλίο του Κρίστοφερ Κινγκ «Ηπειρώτικο μοιρολόι» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Δώμα  πηγή: documentonews.gr/article/kristofer -kingk-oi-hpeirwtes-einai-oi-pio-eytyxismeno i-anthrwpoi-poy-exw-gnwrisei

I vlerësuar me çmimin Grami, producenti muzikor flet për librin e tij "Miroloi Epirot" (Vajtimet Epirote)  dhe shpjegon arsyet për të cilat po planifikon që të jetojë në Greqi. Me Kristofer Kingun takohemi në Mets një mesditë që qiejtë janë  hapur dhe rrugët janë bërë lumenj. Ky mot i rëndë dhe i errët është ideal për një bisedë në lidhje me dashurinë e këtij shkrimtari Amerikan për Epirin, muzikën dhe njerëzit e saj. I vlerësuar me çmimin Grami, producenti nuk vjen si një person që di gjithçka që të flasë për historinë dhe kulturën e  këtij këndi kaq shumë tërheqës të Greqisë Perendimore dhe kjo është për nder të tij. Vjen si një njeri i cili kërkon që të bashkohet me një fuqi që rrobëroi shpirtin e tij në malet e egra. Ashtu siç shkruan në hyrje të librit të tij:"Mirolojet Epirote" (Botimet Dhoma), disa kritikë e shikojnë si një vepër filozofike, të tjerë si një studim muzikologjik, si një krijim historik, kronografi udhëtimi ose si kujtime personale. Të gjithë kanë të drejtë. Është të gjitha këto sëbashku. Një libër që analizon Epirin në të gjitha nivelet nga pikëpamja e vëzhguesit të huaj. në faqet e tij do të gjejë dikush referata mbi muzikën, cipuron,  panairet, por dhe për Ali Pashain, Aherontin, Xhumerkën. Pena e Kingut, e magjepsur  nga violina e Aleksi Zumbës dhe klarinën e Kiço Harisiadhit, dorëzohet në tërheqjen e historive të tyre personale dhe madhështinë e tyre muzikore. Gjëja e parë që më thotë kur takohemi është që po përgatitet të jetojë përgjithmonë në Epir. Është një hap shumë i madh që të lini Amerikën dhe të vendoseni përgjithmonë në Greqi. Si e vendosët? Si do të mundesha që të mos vendosja diçka të tillë? Juve ju pëlqen këtu , kështu nuk është? Po më pëlqen shumë. Atëhere përse të mos më pëlqejë dhe mua? Ishte një vendim plotësisht i natyrshëm. Nga pikëpamja shpirtërore isha këtu gjatë gjithë kësaj kohe. Ndjej se i përkas këtij vendi edhe megjithëse u linda rastësisht në Amerikë. Si u ndjetë për herë të parë kur vizituat Epirin, herën e parë pra që  gjendët në portin e Igumenicës? U ndjeva sikur u ktheva në shtëpinë time. Malet e Epirit nuk janë kaq të ndryshme nga ato që ka në zonën ku unë jam rritur në Virxhinia. Në Epir u ndjeva sikur kthehej prapa koha. Fatkeqësisht gjërat në Virxhinia kanë ndryshuar shumë me vitet, kudo që të kthesh kokën shikon qëndra tregëtare. E cilësoni librin tuaj një letër erotike drejtuar muzikës dhe njerëzve të Epirit. Si epirote ju kuptoj, sepse sa herë që dëgjoj klarinetë e ndjej zemrën time që godet sikur të jem e dashuruar. Vetëm që në të njejtën kohë ndjej sikur njeriu që dua ka ikur. Më ndodh dhe mua e njejta gjë. Pikërisht kjo është muzika Epirote. Një dashuri që dhemb. Një dashuri që përmban humbjen. Akoma dhe fëmijët e vegjël kur dëgjojnë muzikë epirote mallëngjehen dhe lotojnë. Pyes veten nëse kjo ka të bëjë me shkallën pentatonike dhe me stilin pogonisht, i cili prek kaq shumë. Shkoje me babain tënd kur ishe e vogël nëpër panaire. Po. Si përpiqej që të të shpjegonte se çfarë shpreh kjo muzikë? Si të bënte që të ndjeje dhimbjen që fshehej tek ajo? Nuk e diskutuam kurrë. Thjesht dëgjonim në shoqëri dhe ndjenim njëri dhimbjen e tjetrit. Na dukej plotësisht e natyrshme. Por, a nuk është e çuditëshme? Të mos të të shpjegojnë asgjë kur je fëmijë por dhe të ndjesh se ajo përshkruan mërzinë? Si e mësojnë këtë fëmijët vetë? Si e ndjejnë? Është vallë një proces mendor? Ka të bëjë me kiminë tonë? Nuk e di. Do të ishte me interes të madh që të sillnim fëmijët nga e gjithë bota dhe të shikonim si do të ndjehen duke dëgjuar këtë lloj muzike. Keni shkruar në librin tuaj se para se muzika të bëhej tregëti ishte ushqim për shpirtin. Nuk është më? Në disa vende po. Në Amerikë nuk është më. Nuk ngjason me gjellën e gatuar mirë dhe të ushqyeshme por me një fast food. Fatmirësisht në Greqi muzika është akoma ushqim për shpirtin, funksionon si një ilaç. Muzika u kthye në mall për tregëti që prej kohës që u përpoqëm që ta nxinim nëpër disqe? Po, para se ta vendosnim nëpër disqe muzika ishte një mjet i shprehjes së lirë, kishte vlerë ushqyese. Në vazhdim u bë mjet për fitim. Përtej  shprehjes, muzika ishte më parë mënyra që të bashkoheshe me të tjerët. Në Epir psh, kur kërcen lëviz me rritmin e muzikantëve. Duke blerë një disk përpiqesh që të jetosh pikërisht këtë por, kjo nuk funksionon kaq thjesht. U përpoqa të të gjej në Facebook por nuk keni profil. Pse? Nuk dua që të konsumoj kohën në mediat sociale. E konsideroj se është burim i zhvendosjes së vëmendjes, sepse të gjithë fiksohen kur publikojnë diçka në Facebook. Merren vazhdimisht me sa njerëz bënë like tek ajo që kanë vendosur, sa kohë ju mori që të mbledhin 20 like dhe humbin kontrrollin. Papritur gjenden në një botë jo reale, në të cilën nuk ka rëndësi se si është dikush realisht dhe se si ndjehet por, cili është imazhi që ju jep të tjerëve. Të gjithë kanë nevojë që të tërheqin vëmendjen dhe Facebook-u është një nga mjetet moderne që e përdorin shumë njerëz që të bëhen të pëlqyeshëm. Fatmirësisht nuk më intereson që t'iu pëlqej të tjerëve. Keni një dashuri të veçantë për dhjetëvjeçarët e parë të shek të 20-të. Çfarë ju tërheq në atë periudhë? Sot të gjitha janë më të lehta. Para pak ditësh mora për herë të parë një celular, një smartphone. Mu deshën vetëm pak minuta që të kuptoj se si funksionon. Ajo që më pëlqen në tokën e Epirit është se gjërat nuk ishin kaq të thjeshta. Para shtatëdhjetë vjetëve gjyshi dhe gjyshja juaj do të duhej që të punonte tokën që të siguronin ushqimin e tyre. Mbillnin domate dhe prisnin që të kalonin muajt që të hanin domaten. Ndoshta nuk kishin as energji elektrike ose ujë të rrjedhshëm. Gjërat ishin shumë të vështira dhe ndoshta për këtë arsye gjërat e vogla i gëzonin më shumë se sa sot. Kështu dua që ti mendoj gjërat. Nuk e di nëse jeta ishte më e mirë dy breza më parë, ndoshta mund të mos ekzistojë një përgjigje e qartë. Nëna ime u lind në një familje me 12 fëmijë. Ishin kaq të varfër  sa asnjë prej fëmijëve nuk kishte një kukëll të tijën. Kishin një që e ndanin të gjithë sëbashku. Por, ja që ajo përjetoi një lumturi të madhe. Epirotët janë njerëz të lumtur? Kjo është e lezetshme sepse të gjithë besojnë se Epirotët janë njerëz seriozë. Ndoshta deri në një farë mase kjo mund të jetë e vlefshme, mjafton që të gërvishtësh pak sipërfaqen. Nga jashtë duken të ashpër por, sapo të njohin më mirë hapet para teje pasuria e ndjenjave që nuk pret që t'i zbulosh. Dëgjoj njerëz që flasin për Ikarinë. Thonë që banorët e saj jetojnë 120 vjet. Kryesisht besoj se është me e rëndësishme  që të jesh i lumtur se sa të jetosh shumë. Epirotët janë njerëzit më të lumtur që kam njohur. Si i përjetoni panairet? Si një fazë rifromimi. Unë nga natyra nuk jam shumë shoqëror. Aspak, do të thosha. Por, këtu në Greqi diçka ndodh dhe jam vazhdimisht me njerëz, me miq që i konsideroj familje. Për këtë arsye më pëlqen. Mgjth se nuk u linda këtu, në panairte ndjehem sikur rrethohem nga familja ime. Ndjej të gjithë sa janë përreth si një përqafim të madh. E gjitha kjo nuk ka të bëjë me fenë por me njerëzillëkun. Panairet epirote ju kujtojnë vitet tuaja të fëmijrisë në Virxhinia? Po më kujtojnë festën e Church Homecoming, atëhere kur të gjithë shkonin në Kishë dhe më pas mblidheshin që të ndanin të qërasurat, të luanin muzikë dhe të kërcenin. Por, kjo nuk ndodh më sepse të gjitha ndryshojnë për shkak të modernizimit dhe të globalizmit. Njerëzit nuk qëndrojnë stabël në një vend, lëvizin shumë dhe të vjetërit kanë ndërruar jetë. Në vendin ku unë jam rritur tani ka një vend pushimi modern. Tashmë nuk i njoh më fqinjët e mi. Në Epir familja jeton në të njejtën tokë për shumë breza. Memorja është akoma e gjallë. Njerëzit në Amerikë e humbën gjatë përpjekjes për të bërë para. Është gjë e keqe që të bëjë dikush para? Nuk besoni tek ajo që thuhet se ato të bëjnë të lumtur? Jo. Me shumë kënaqësi do ta ndërroja jetën time në Amerikë - që siç thashë më lart do ta bëj shumë shpejt- me jetën në Epir. Edhe sikur të jetoja në mënyrë të varfër duke konsumuar fasule çdo ditë për pjesën tjetër të jetës sime. Disa reaguan kur mësuan se Vasil Baruni ju shiti të gjithë koleksionin me muzikë epirote që e ruante me vëllain e tij me rezultat në këto momente një pjesë e mirë e regjistrimeve të vjetra të jetë jashtë Greqisë. Do të thoja se është shumë e çuditëshme që në këto momente në një dhomë diku në Virxhinia të ekzistojë koleksioni më i madh me disqe 78 xhirosh. Për këtë e vetmja gjë e drejtë është që ta rikthej në atdhe, në mënyrë që t'i shfrytëzojnë sa studiuesit më të rinj sa dhe muzikantët. Ky është plani, prandaj po vij që të jetoj këtu. Në mars keni si qëllim që të vizitoni varrin e Aleksi Zumbës në Detroit. Çfarë keni planfikuar që ta bëni atje? Do të vendos një gur varri sepse të gjitha këto vite varri është i braktisur. Dua që të jem atje që të them disa gjëra për atë. Info Libri i Christopher King "Miroloi Epirot"  ka dalë në qarkullim nga Botimet Dhoma. Përktheu, përgatiti Pelasgos

Στο όνομα της αλήθειας................

“ Στο όνομα της αλήθειας, ας μου συγχωρηθεί η σημερινή οργή, οργή ιερή και χίλιες φορές δίκαιη. Χρόνια τώρα κάνω υπομονή, για να αποθρασύνονται ολοένα αυτά τα φουσκωμένα χαρτοφάναρα.

Η Ελλάδα είναι εκεινού που δωρίζει σ αυτή έργα τιμημένα, καμωμένα με αίμα και με υπομονή, έργα που τα κάνει μονάχα η αγάπη. Δεν έχει κανένα δικαίωμα απάνω στην Ελλάδα ο “γυμνοσάλιαγκας”, που τον καθίζει στην “έδρα” κάποιος ασήμαντος πολιτικός. Αυτά τα πρόσωπα, τα πήρανε δεν ξέρω ποιοί από τις επαρχίες, κάτι δασκαλάκια φοβισμένα και τα θρονιάσανε στο υπουργείο, στα Πανεπιστήμια και στ άλλα πόστα της Πολιτείας, και γινήκανε αυτά τα ψοφίμια, θηρία ανήμερα, να καταξεσκίσουν κάθε άξιον εργάτη…

Καθαρίσετε από τη πνευματική πανούκλα την Ελλάδα, για να μπορέσουνε να δουλέψουνε οι άξιοι δουλευτάδες. Αυτά τα σκουλήκια, για να σώσουνε τη τιποτένια ύπαρξή τους, δεν αφήνουνε καμμιά άξια ψυχή να ορθοποδήσει, από συμφέρον και από φθόνο. Όλοι τούτοι οι πνευματικοί σαλταδόροι έχουνε πιάσει τα πόστα, όλα τα πόστα, κι η δύναμή τους είναι η ιερή συμμαχία που έχουνε κάνει μεταξύ τους, ενώ ο καθένας είναι σαν μια μυζήθρα, που παριστάνει το κάστρο. Αλλά είναι δεμένοι μεταξύ τους, όπως είναι οι κάμπιες κολλημένες η μια στο πισινό της άλλης. Μόλις τις χωρίσει κανένας ψοφάνε. Έτσι πρέπει να γίνει και με τις ανθρωποκάμπιες που μαραζώνουνε το πνευματικό ολόδροσο δέντρο της φυλής μας.

Τίμια αδέρφια μου, Έλληνες καθαρογεννημένοι, ξεριζώστε αυτά τα φαρμακερά βρωμοχόρταρα!”

Ποιός φταίγει γι’ αυτή την κατάσταση; Όλοι μας. Όλοι συνεργήσαμε για να καταντήσει η ζωή έτσι που κατήντησε. Όλοι δουλέψαμε για να χτισθεί τούτος ο τερατώδικος πύργος του Βαβέλ. Άλλοι κουβαλήσανε για πέτρες τις πετρωμένες και αναίσθη­τες καρδιές τους, άλλοι κουβαλήσανε λάσπη από τα κατάβαθά τους που φωλιάζουνε τα βρωμερά πάθη. Εκείνος ο παλιός πύργος του Βαβέλ ρήμαξε κι εξαφανίσθηκε. Μα τούτος θα στέκεται ασάλευ­τος, κι οι άνθρωποι ολοένα θα τον κάνουνε πιο ψηλόν, με σκοπό να χτυπήσουνε τον Θεό.

Εσείς που θλιβόσαστε και πονάτε γι’ αύτη την κατάσταση, καλά κάνετε να λυπόσαστε, μα μην ονειρευόσαστε πως θάρθουνε καλύτερες μέρες για τον κόσμο. Ο κόσμος τρέχει σαν τρελλός. Κατά μεν τη δική του γνώμη ανηφορίζει στον θρίαμβο, κατά δε τη δική σας γνώμη κατηφορίζει στα τάρταρα και στον χαμό. Ποιός από τους δυο έχει δίκιο, μοναχά ο Θεός το γνωρίζει. Αυτό το τρέ­ξιμο δεν θα πάψει ως την τελευταία μέρα, που θα λάμψει η αλή­θεια και θα δικαιωθούνε όσοι την πιστέψανε σωστά, και μαρτυρήσανε γι’ αυτή και εμπαιχτήκανε γι’ αυτή.

Ίσως νάρχεται κιόλας ο Αντίχριστος. Τα σημεία και τα τέρατα που προφητεύτηκε πως θα κάνει αρχίσανε να φανερώνουνται. Η επιστήμη βασιλεύει κι η αθεΐα βασιλεύει μαζί της.

Μια βροντερή φωνή ακούγεται από πάνω, μα την ακούνε μόνο εκείνοι, που έχουνε αυτιά για να την ακούσουνε. Και λέγει: «Να, έρχομαι σαν τον κλέφτη. Καλότυχος εκείνος που ξαγρυπνά και βαστά καθαρά τα φορέματά του. Ο καιρός είναι κοντά. Ο ά­δικος ας αδικήσει ακόμα, κι ο βρωμερός ας βρωμισθεί ακόμα, κι ο δίκαιος ας κάνει δικαιοσύνη ακόμα, κι ο άγιος ας αγιάσει ακόμα. Να, έρχομαι γρήγορα!».

Ναι, ο κόσμος δεν αλλάζει πορεία. Ας μην περιμένουμε πια τίποτα καλύτερο, θα πηγαίνουμε ολοένα στα χειρότερα. Ανήφο­ρος πια δεν υπάρχει. Μοναχά κατήφορος. Όσοι έχουνε μέσα τους τον φόβο του Θεού, αυτοί οι λίγοι θ’ απομείνουνε, «το μικρόν ποίμνιον» που είπε ο Χριστός. Κι αν γράφουμε, γι’ αυτούς γράφουμε και για τους ίδιους τους εαυτούς μας που κιντυνεύουμε να αρπα­χτούμε από τα δίχτυα πούναι μπλεγμένοι εκείνοι που θέλουμε να δασκαλέψουνε. Για να καθόμαστε ανύσταχτοι.΄΄

από το βιβλίο του Φώτη Κόντογλου
“Μυστικά Άνθη”

Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, Αρχιμ Επιφάνιος Χατζηγιάγκου Φλώρινα (7-1-2019)