Με εκπροσώπους της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία συναντήθηκε ο Τσίπρας - Dule e Tavo raportojnë te Cipras për problemet e minoritetit

Σύμφωνα με πληροφορίες, η συνάντηση πραγματοποιήθηκε κατά την περιοδεία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην Ήπειρο, όπου παραβρέθηκαν οι εκπρόσωποι της ελληνικής μειονότητας.

Με τους εκπροσώπους της ελληνικής εθνικής μειονότητας στην Αλβανία, Βαγγέλη Ντούλε, πρόεδρο του κόμματος Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και Βαγγέλη Τάβο, από το κόμμα LSI, συναντήθηκε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.

Βάσει πληροφοριών του ΑΠΕ-ΜΠΕ, η συνάντηση πραγματοποιήθηκε κατά την περιοδεία του πρωθυπουργού στην Ήπειρο.

Κατά τις ίδιες πληροφορίες, οι δύο εκπρόσωποι της ελληνικής μειονότητας παραβρέθηκαν στην ομιλία του κ. Τσίπρα στα Γιάννενα.

Στο επίκεντρο της συνομιλίας βρέθηκαν οι εξελίξεις στην Αλβανία, οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η μειονότητα, καθώς και η ενταξιακή προοπτική της γειτονικής χώρας.

Το Σάββατο, Έλληνες ομογενείς της Αλβανίας κατήγγειλαν τον βανδαλισμό και την καταστροφή των δίγλωσσων (σ.σ. ελληνόγλωσσων και αλβανόφωνων) πινακίδων στον δήμο Φοινίκης.

Υπενθυμίζεται ότι η τοποθέτηση των πινακίδων ολοκληρώθηκε την Πέμπτη. Είχε προηγηθεί η αφαίρεσή τους από την αλβανική κυβέρνηση, η οποία επικαλέστηκε λόγους οδικής ασφάλειας και έλλειψης των σχετικών αδειών.

Η αφαίρεσή τους είχε προκαλέσει την έντονη αντίδραση των Ελλήνων ομογενών, όπως και της ελληνικής κυβέρνησης, με τον υπουργό Εξωτερικών, Γιώργο Κατρούγκαλο, να απευθύνει αυστηρές προειδοποιήσεις.
.............................

Vangjel Tavo dhe Vangjel Dule raportuan te kryeministri grek Aleksis Tsipras mbi problemet e minoritetit grek në Shqipëri. Takimi mes tyre u zhvillua gjatë turit që shefi i qeverisë greke pati në Janinë.

Sipas mediave greke, fokusi i bisedës ishin zhvillimet në Shqipëri, sfidat me të cilat ballafaqohet minoriteti si dhe perspektiva e anëtarësimit të vendit tonë. Nuk jepen më shumë detaje, por qëndrimet e dy përfaqësuesve të minoritetit grek mendohet të kenë qenë me nota kritike për qeverinë,  nisur nga pozicionimi që Dule dhe Tavo kanë në raport me zotin Rama sa i takon zhvillimeve të fundit  që lidhen me çështjen e pronave në bregdet, por edhe tabelave dygjuhëshe në Bashkinë e Finiqit.

Tabelat e rivendosën me disa ndryshime, por heqja e tyre natën dhe arsyetimet për sigurinë rrugore dhe mungesën e lejeve përkatëse lanë hapësirë për interpretim. Kujtojmë që Tsipras ka anuluar ardhjen e tij në Shqipëri qysh prej mandatit të parë të zotit Rama, ndonëse mesazhet kanë qenë të qarta për respektim të të drejtave të minoritetit.

https://sputniknews.gr/politiki/201905143413405-tsipras-ekproswpoi-meionothtas-alvania/

Korriku i vitit të kaluar u duk sikur shënoi një pikë kthese në marrëdhëniet mes dy vendeve pas deklaratave të Bushatit dhe Kotzias për përmbylljen e paketës që parashikonte heqjen e Ligjit të Luftës dhe problemeve të mbartura nga Lufta e Dytë Botërore. Gjithçka u stopua pas vrasjes në Bularat tetorin e kaluar të Kostandin Kacifës, për të cilën Prokuroria Shqiptare nuk ka dalë ende me një raport.

http://www.respublica.al/

«Πορθητής», S-400 και ανατολίτικο παζάρι

Η Τουρκία οδηγείται αργά αλλά σταθερά στην εξαιρετικά επικίνδυνη πορεία που επέλεξε η ίδια επιμένοντας πεισματικά σε μια πολιτική «υπερδύναμης» που δεν έχει όμως καμιά επαφή με την σύγχρονη πραγματικότητα.

Η αδιέξοδη αυτή πολιτική διανθίζεται με συμπεριφορές που θυμίζουν την παροιμία «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ», οδεύοντας  όμως άδοξα προς το τέλος τους.

Ο αφόρητα φλύαρος Ρ.Τ. Ερντογάν δεν σταματούσε καθόλου -ιδιαίτερα την προεκλογική περίοδο των φετινών δημοτικών εκλογών στην Τουρκία- να επιμένει πως η Τουρκική «υπερδύναμη» θα αγοράσει μαζικά από Αμερικανούς και Ρώσους τον πιο σύγχρονο πολεμικό εξοπλισμό του κόσμου. Στόχος του η εξυπηρέτηση  μέχρι το 2023, την επέτειο δηλαδή των 100 χρόνων από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, του σχεδίου επιβολής των νέο-οθωμανικών φαντασιώσεων του, στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, των Βαλκανίων, της Ασίας και της Αφρικής.

Δυστυχώς όμως για τα μεγαλεπήβολα αυτά σχέδια, οι Αμερικανοί διέλυσαν κάθε σκέψη ή προσδοκία η αγορά 100 υπερσύγχρονων, αμερικανικών μαχητικών αεροπλάνων F-35 να συνδυαστεί με την  προμήθεια του Ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος S-400. Το δίλημμα που έθεσαν φαινόταν απλό: διαλέξτε ή το ένα ή το άλλο. Και τα δύο μαζί, αποκλείεται.

Βέβαια το «δίλλημα» δεν ήταν τόσο απλό, όσο πιθανόν να φαίνεται: Η επιλογή από την Τουρκία του Ρωσικού συστήματος δεν συνεπάγεται μόνο την απαγόρευση παράδοσης των αμερικανικών μαχητικών, αλλά «συνοδεύεται» από εξαιρετικά επώδυνες συνέπειες όπως η επιβολή κυρώσεων που είναι αδύνατο να αντέξει η Τουρκική οικονομία χωρίς ολοκληρωτική κατάρρευση, η επιτάχυνση της δημιουργίας Κουρδικού κράτους, η πολύ πιθανή «πρακτική» έξωση της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ, η ένταξη της Κύπρου σε αυτό, κ.α.π.

Το αδιέξοδο και το ορατό πλέον άδοξο τέλος της εμμονής σε πολιτικές  «υπερδύναμης», οδηγεί ταχύτατα τον Τούρκο ψευτο-χαλίφη στα γνωστά, παραδοσιακά μονοπάτια της διαπραγμάτευσης με το καθιερωμένο «ανατολίτικο παζάρι». 

Διαρρέει ανεπίσημα ότι «ξανασκέφτεται» την αγορά του Ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος (δημοσίευμα της Γερμανικής Bild), κυκλοφορεί μέσω ελεγχόμενων ΜΜΕ «έγκυρες» φήμες ότι θα καθυστερήσει η παραλαβή του Ρωσικού συστήματος, ταυτόχρονα όμως σπεύδει να στείλει μέσα στην Κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, συνοδεία πολεμικών πλοίων, τον «Πορθητή», το «Μπαρμπαρός» και προσεχώς το «Γιαβούζ», για να πραγματοποιήσουν (δήθεν) γεωτρήσεις και έρευνες για υδρογονάνθρακες.

Παράλληλα, ανακοινώνει πομπωδώς την πραγματοποίηση ναυτικών ασκήσεων με πραγματικά πυρά στο Καστελόριζο, δεσμεύει Ελληνικές περιοχές με άχρηστες Naftex για δήθεν στρατιωτικές ασκήσεις, καλεί απειλητικά την Ελλάδα να «αποστρατικοποιήσει» τα νησιά του Αιγαίου απέναντι από τα Μικρασιατικά παράλια, εντείνει την επιθετική συμπεριφορά με εμπρηστικές δηλώσεις και στρατιωτικούς «εκφοβισμούς» τόσο προς την Ελλάδα όσο και προς την Κύπρο αυξάνοντας κάθετα την πίεση, όπως ακριβώς θα έκανε ένας προαγωγός προκειμένου να εκφοβίσει το θύμα του.

Τα τουρκικά πλοία «Πορθητής» και «Μπαρμπαρός» είναι βέβαια ανίκανα να πραγματοποιήσουν μέσα στην Κυπριακή ΑΟΖ αυτό που διαφημίζουν (το «Γιαβούζ» αποκτήθηκε πρόσφατα «για γεωτρήσεις»), αλλά οι Τούρκοι «μετρούν» τις ασυνήθιστα έντονες διεθνείς αντιδράσεις: Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Ευρωπαϊκή Ένωση, Αίγυπτος, Ισραήλ, Ιταλία -ακόμα και η παραδοσιακά φιλοτουρκική Γερμανία- καταδικάζουν με ασυνήθιστα σκληρή διπλωματική γλώσσα την άκομψη τουρκική «διαπραγμάτευση».

Το τουρκικό όμως μήνυμα προς την Δύση, με υπερβολική δόση αλαζονείας μέσα σε ένα μπουκέτο ανατολίτικου παζαριού, είναι απόλυτα σαφές: Δώστε μου μερίδιο του Κυπριακού και Ελληνικού ενεργειακού πλούτου και θα παραιτηθώ από την αγορά του ρωσικού συστήματος, θα σταματήσω (προσωρινά βέβαια) την προκλητική και επιθετική συμπεριφορά, θα ικανοποιήσω τον κατάλογο όλων ή κάποιων από τα αιτήματα σας – με δυο λόγια θα επιστρέψω ήρεμα «στο μαντρί». 

Φαίνεται όμως πως και αυτή η στρατηγική είναι ουσιαστικά αδιέξοδη: 

·         Υποτιμάει την βέβαιη Ρωσική αντίδραση με σοβαρές συνέπειες στο μέτωπο της Συρίας, όπου η Τουρκία εξαρτάται απόλυτα από τις Ρωσικές αποφάσεις. Άλλωστε η Ρωσία, δεν συμφώνησε χωρίς λόγο να αποδεχτεί την Τουρκική μεγαλομανία να παγιδευτεί μέσα στον βάλτο της Συρίας. Τώρα που η Τουρκία έπεσε στην παγίδα, δεν μπορεί να κουνηθεί καθόλου χωρίς την «έγκριση» της Ρωσίας. Επιπλέον πολύ σοβαρά προγράμματα (αγωγός Turkish Stream, πυρηνικό εργοστάσιο, τουρισμός, εμπορικές συναλλαγές κ.α.) θα τεθούν σε σκληρή δοκιμασία.

·         Η ήδη κλονισμένη εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Ρ. Τ. Ερντογάν θα βρεθεί στα τάρταρα: Η Δύση θα τον υποδεχτεί «στο μαντρί» χωρίς να του έχει καμιά απολύτως εμπιστοσύνη, στην δε Ρωσία θα χυθεί και η τελευταία σταγόνα αξιοπιστίας που συγκεντρώθηκε με πολύ κόπο στην καρδάρα των Ρωσο-τουρκικών σχέσεων, μετά την άκομψη κατάρρευση του Ρωσικού βομβαρδιστικού τύπου Sukhoi Su-24M τον Νοέμβριο του 2015.

·         Η κατάσταση στην τουρκική οικονομία είναι απελπιστική: Το χρέος πλησιάζει με ταχύτητα το μισό τρισεκατομμύρια δολάρια, το νόμισμα βρίσκεται εκ νέου κοντά στο ιστορικό ρεκόρ των 7 λιρών προς ένα δολάριο, μια πιθανή πτώχευση οδηγεί είτε στο ΔΝΤ με «υποχρεωτική» υποστήριξη των ΗΠΑ και επώδυνους όρους, είτε στο έλεος της Ρωσίας ή της Κίνας γιατί δεν είναι βέβαιο πως ο «καλός φίλος» της Τουρκίας (δυναστεία Αλ-Θανί του Κατάρ) θα μπορούσε να ανταπεξέλθει στα γιγαντιαία δάνεια που θα απαιτούσε η Τουρκική οικονομία για να διασωθεί. 

·         Ο τουρκικός στρατός, παρά τις μεγαλοστομίες του Ρ.Τ. Ερντογάν, του Χουλουσί Ακάρ και των άλλων υποτακτικών, κυριολεκτικά παραπατάει: Στην Συρία οι Κουρδικές δυνάμεις εξοπλίζονται από το Ισραήλ και την Αμερική επιφέροντας, με συνεχή κτυπήματα, σοβαρές απώλειες στον Τουρκικό στρατό κατοχής μέσα στην Συρία. Στις Κουρδικές περιοχές της Τουρκίας και του Ιράκ οι ανθρώπινες απώλειες παραμένουν σοβαρές και η ζωή των Τούρκων στρατιωτών κινδυνεύει καθημερινά. Σχεδόν  κάθε μήνα συλλαμβάνονται Τούρκοι στρατιωτικοί με την αόριστη κατηγορία των «συνεργατών του ιμάμη Γκιουλέν», αυξάνοντας συνεχώς τον αριθμό των Τούρκων στρατιωτικών που σαπίζουν στις φυλακές της Τουρκίας και εντείνοντας την ανασφάλεια και τον φόβο μέσα  στο Τουρκικό στράτευμα. Η αβεβαιότητα για απρόσκοπτη τροφοδοσία με τα απαραίτητα ανταλλακτικά ή άλλο αναγκαίο υλικό για τις επιχειρησιακές ανάγκες του Τουρκικού στρατού, η δημιουργία πολλών «μετώπων» σε διαφορετικές περιοχές με τεράστιες αποστάσεις μεταξύ τους που μηδενίζουν την πιθανή αλληλο-υποστήριξη σε δύσκολες καταστάσεις, συμπληρώνουν μια βασική εικόνα του «πανίσχυρου» Τουρκικού στρατού, που όμως παραπαίει.

·         Στο εσωτερικό μέτωπο, η απόφαση να διενεργηθούν και πάλι εκλογές στον πιο κρίσιμο δήμο της Τουρκίας (Κωνσταντινούπολη), οδηγεί σε οξεία αντιπαράθεση μεταξύ κεμαλικών και ισλαμιστών καλλιεργώντας επικίνδυνες συνθήκες διχασμού. Η επανάληψη των εκλογών, δίνει το μήνυμα πως  οι εκλογές θα επαναλαμβάνονται μέχρι να κερδίσει ο υποψήφιος των ισλαμιστών και επιβεβαιώνει την ουσιαστική δικτατορία που έχει επιβληθεί στην Τουρκία, με το πρόσχημα του πραξικοπήματος του Ιουλίου του 2016.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η σύγχρονη Τουρκική Δημοκρατία από την ίδρυση της μέχρι σήμερα, δεν πήρε ποτέ μια πολεμική πρωτοβουλία χωρίς προηγουμένως να έχει εξασφαλίσει πολύ γερές πλάτες. Το πάθημα των νεότουρκων στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο τους έγινε μάθημα και έκτοτε, κρατούν με ιερή ευλάβεια την προϋπόθεση εξασφάλισης πανίσχυρης υποστήριξης σε κάθε πολεμική πρωτοβουλία. Αυτό ακριβώς έγινε κατά την εισβολή στην Κύπρο, το ίδιο και στις εισβολές στην Συρία και στο Ιράκ, με αυτήν την προϋπόθεση είναι χαραγμένοι όλοι οι μακροπρόθεσμοι, επεκτατικοί στόχοι της Τουρκίας.  

Στις μέρες μας, αυτή η προϋπόθεση της «πανίσχυρης υποστήριξης» απουσιάζει. Η τουρκική «σύμπραξη» με την Ρωσία δεν προσφέρει ούτε ουσιαστικά, ούτε πρακτικά, την ζωτική αυτή προϋπόθεση. Ούτε όμως και η πιθανή «επιστροφή στο μαντρί» λόγω έλλειψης στοιχειώδους αξιοπιστίας του Ρ. Τ. Ερντογάν.

Αντίθετα, υπάρχει «μαζική αντίθεση» στους λεονταρισμούς, στους θεατρινισμούς και στις σπασμωδικές ενέργειες της Ερντογανικής Τουρκίας.

Η Ελλάδα αξιοποιεί πλήρως το γεγονός ότι βρίσκεται με την πλευρά του Διεθνούς Δικαίου το οποίο έχουν αναγνωρίσει σχεδόν όλες οι χώρες του κόσμου. Τα Ελληνικά και Κυπριακά συμφέροντα συμπίπτουν επιτέλους με τα συμφέροντα των πιο μεγάλων δυνάμεων της σύγχρονης εποχής και είναι κάθετα αντίθετα με τις επιθετικές, νέο-οθωμανικές φαντασιώσεις της ηγεσίας της σημερινής Τουρκίας.

Αλήθεια, αναρωτήθηκε κανείς αν η Τουρκία κατείχε τα νησιά του Αιγαίου και η Ελλάδα τα μικρασιατικά παράλια, θα δεχόταν ποτέ η Τουρκία να συζητήσει – πολύ δε περισσότερο, να παραχωρήσει το ελάχιστο χιλιοστό από τα δικαιώματα που θα της εξασφάλιζε το διεθνές δίκαιο;  Ή αν έχει κανένα μεγαλόψυχο «Σουσλώφ», όπως έχουμε εμείς, να καλεί «να μην είμαστε μονοφαγάδες»;

Η Τουρκική μεγαλομανία βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο αδιέξοδο. Αν επιχειρήσει πολεμική ενέργεια χωρίς «ισχυρές πλάτες», κινδυνεύει σοβαρά να διαμελιστεί με την «φαμίλια» να οδηγείται στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Αν παραμείνει άπρακτη, καταρρέει μία από τις θεμελιώδεις νέο-οθωμανικές φαντασιώσεις που αφορούν ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο.

Για αυτόν ακριβώς τον λόγο επιλέγει κραυγές, απειλές, θεατρινισμούς και θρασύδειλες κινήσεις επικοινωνιακού εντυπωσιασμού.

πηγή

INTERNATIONAL HELLENIC ASSOCIATION

Αλβανία: «Η γειτονιά των ληστών της πολιτικής»

 «Η γειτονιά των ληστών της πολιτικής», το τετράγωνο με τις 122 λευκές βίλες που αγοράστηκαν με δισεκατομμύρια «μαύρα χρήματα»

«Όσο κουνάς ένα σακί με αποκαΐδια, τόση μαύρη σκόνη βγαίνει»

Στον δρόμο που συνδέει την πρωτεύουσα με το Ελμπασάν, πίσω από το πρώτο  σούπερ μάρκετ ή πιο απλά μόλις τέσσερα χιλιόμετρα από τα Τίρανα προς την Πετρέλα, υπάρχει ένας δρόμος, όπου παράλληλα με αυτόν, υπουργοί, διευθυντές υπουργείων και πρωθυπουργοί- που έκλεψαν και συνεχίζουν να κλέβουν το δημόσιο- έχουν την κατοικία τους.

   Είναι οι βίλες  των Βαλκάνιων ολιγαρχών, η γειτονικά των πάνω από 90 εκατομμυρίων ευρώ. 

Οι οποίοι -ολιγάρχες - είχαν στιγματισθεί από τον πρώην επικεφαλής του αμερικανικού Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Τζον Κέρι, πριν από χρόνια στη διάσκεψη του Βερολίνου.

 Είναι οι νέοι Αλβανοί δισεκατομμυριούχοι που έγιναν πλούσιοι με το έγκλημα και τη διαφθορά. Ενώ ένα μεγάλο μέρος από αυτούς συνδέεται με τον κόσμο της μαφίας.

Έχουν δημιουργήσει ένα συγκρότημα κατοικιών με πολυτελείς βίλες, η μία δίπλα στην άλλη που οι ιδιοκτήτες τους έχουν όλα τα πολιτικά χρώματα που μπαίνουν και βγαίνουν  από το συγκρότημα αυτό, πηγαινο-ερχόμενοι στα Τίρανα, χρησιμοποιώντας την πρωτεύουσα ως τόπο διαπραγμάτευσης ή ως «καζίνο», όπου παίζονται δισεκατομμύρια με σημαδεμένα χαρτιά.

Υπάρχουν 122 λευκοβαμμένες βίλες, έκτασης 350 τ.μ. σε οικόπεδο πάνω από 600 τ.μ. που αγοράστηκαν με μαύρα χρήματα βουλευτών, υπουργών, πρεσβευτών, τηλεοπτικών συντονιστών, σχολιαστών των ΜΜΕ, κρατικών αξιωματούχων, εισαγγελέων, δικαστών, ανώτερων τελωνειακών υπαλλήλων, επικεφαλής πολιτικών κομμάτων, εγκληματιών, εμπόρων ναρκωτικών, εμπόριο λευκής σαρκός κλπ.

Υπάρχουν επίσης βίλες πολύ έμπειρων διπλωματών που κατηγορούνται για υποθέσεις διαπλοκής, οι οποίες ποτέ δεν εξιχνιάζονται γιατί ‘ο  όμοιος τον όμοιο δεν χτυπά’.

Το δημοσίευμα επισημαίνει ότι ο φουκαράς λαός τρέχει στους δρόμους της χώρας και του  εξωτερικού για το μεροκάματο, ενώ οι δισεκατομμυριούχοι της συνοικίας αυτής,  έχουν στα χέρια τους, τους πολιτικούς, δηλητηριάζουν τους νέους με τα ναρκωτικά ενώ τα δικά τους τα παιδιά τα στέλνουν σε σχολεία πολυτελείας στις δυτικές χώρες, όπως σημειώνει και η «shqiptari.net».

Δικαίως έχει βαφτιστεί αυτή η συνοικία «Lagja e hajdutëve të politikës»/ «Γειτονιά των ληστών της πολιτικής» που είναι μια έκταση 226 χιλιάδων τ.μ. εκ των οποίων οι 79 χιλιάδες τ.μ. είναι βίλες που η κάθε μία είναι της τάξης των 500 χιλιάδων ευρώ.

telegraf.al

-

The Hellenic Information Team

               

  Το παρόν άρθρο μεταφράστηκε και επιμελήθηκε από το  © Βαλκανικό Περισκόπιο-Γιῶργος  Ἐχέδωρος

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά  της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης  τουιστολογίου παραγωγής- https://www.echedoros-a.gr

Η επίδραση της παγκόσμιας βιομηχανίας τηλεπικοινωνιών στον πολιτισμό και στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Νικόλαος Λ. Μωραΐτης. Ph.D.

Στον 21ον αιώνα, που βρισκόμαστε, ο κόσμος συρρικνώνεται γρήγορα, αλλά δεν ενώνεται.  Μερικές εταιρίες, με την τεχνολογική τους εξάπλωση, ελέγχουν μια παγκόσμια εμπορική κουλτούρα που διεισδύει σε κάθε χωριό ή γειτονιά.  Η σημερινή πλανητικοποίηση (globalization) δεν δημιουργεί ένα παγκόσμιο χωριό, αλλά έναν διαιρεμένο πλανήτη.

Η συντεχνιακή πλανητικοποίηση, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ισχυρών δρώντων, επιδιώκει να ενοποιήσει και να μεταβάλλει σιγά-σιγά τις δραστηριότητες όλων των χωρών του πλανήτη σε ένα «ομοιογενοποιημένο» μοντέλο ανάπτυξης. Χώρες με διαφορετικές κουλτούρες και παραδόσεις όπως αυτές των Ινδιών, Σουηδίας, Ταϊλάνδης, Βραζιλίας και Γαλλίας, πρέπει να αποδεχτούν τις ίδιες αξίες και τρόπο ζωής και να δημιουργηθούν καταστάσεις ώστε να εξυπηρετηθούν από τις ίδιες τις παγκόσμιες εταιρίες, εστιατόρια, (fast food), αλυσίδες ενδυμάτων, τηλεοράσεις και φιλμ. Το ομοιογενές μοντέλο εξυπηρετεί την αποδοτικότητα αναγκών των μεγάλων εταιριών, και τους παρέχει τη δυνατότητα να διπλασιάσουν τις προσπάθειές τους σε έδαφος που επεκτείνεται με γρήγορους ρυθμούς.

Η νέα εξέλιξη της πλανητικοποίησης έχει ορισμένα χαρακτηριστικά στοιχεία-κλειδιά: ελεύθερο εμπόριο, deregulation (μείωση κανονισμών) και ιδιωτικοποίηση, όσο το δυνατόν περισσότερη οικονομική δραστηριότητα, και γρήγορη εμπορευματοποίηση σε κάθε απομένουσα όψη της ζωής.  Αυτά συμπεριλαμβάνουν τα λίγα απομένοντα στοιχεία πρωτόγονης απλότητας των κοινών στοιχείων της ζωής που μέχρι τώρα έχουν παραμείνει έξω από το εμπορεύσιμο σύστημα: Όπως κουλτούρα, επιλογές και γενετικές κατασκευές της ζωής.  Όλα έχουν ιδιωτικοποιηθεί και εμπορευματοποιηθεί σαν ένα τμήμα του σχεδίου της πλανητικοποίησης.

Όποιος έχει ταξιδέψει ανά τον κόσμο, θα δει ότι η ποικιλία κουλτούρας εξαφανίζεται.  Περιοχές όπως η Ασία, η Ευρώπη ή η Αμερική αρχίζουν να γίνονται πιο πολύ όμοιες παρά διαφορετικές, καθώς όλες έχουν απορροφηθεί από ένανομοιογενή τρόπο ζωής κυριαρχημένο από τα πολιτιστικά προϊόντα των Δυτικών χωρών που πλημμυρίζουν τον κόσμο.  Ο κόσμος βλέπει τις ίδιες ταινίες, φοράει τα ίδια ρούχα, τρώγει τα ίδια φαγητά και ακολουθεί τις ίδιες καταναλωτικές συμπεριφορές.

Η συντεχνιακή διαφήμιση σκεπάζει τον κόσμο με εικόνες που εξυμνούν τη δυτική γεύση, ντύσιμο, τροφή και τρόπο ζωής.  Αξίζει να σημειώσουμε ότι το 70% των προγραμμάτων της τηλεόρασης ανά τον κόσμο, έχει εισαχθεί από τις Η.Π.Α.  Παρόμοιες στατιστικές επικρατούν και σε περιοχές των επικοινωνιών.  Π.χ. στον Καναδά, το 85% των περιοδικών στα περίπτερα εφημερίδων είναι Αμερικάνικα, κι αυτός υπήρξε ο λόγος της διαμάχης του παγκοσμίου οργανισμού εμπορίου μεταξύ των δύο χωρών.

Παραδοσιακές αξίες και κουλτούρες που είναι διαφορετικές από αυτές της Δύσης, λαμβάνονται υπόψη ως καθυστερημένες, απηρχαιωμένες και χωρίς αξία στο σύγχρονο κόσμο, εκτός εάν τύχουν εμπορίας για τουριστική κατανάλωση.  Οι περισσότερες, όμως, χώρες βλέπουν την κουλτούρα ως την πλουσιότερή τους κληρονομιά που χωρίς αυτή δεν έχουν ρίζες, ιστορία ή ψυχή.  Πολλές χώρες αισθάνονται ότι το δικαίωμα να υποστηρίξουν την πολιτιστική τους ποικιλία είναι τόσο σημαντικό όσο και το δικαίωμα επιβίωσής τους.  Εντατικά προσπαθούν να αντισταθούν ή τουλάχιστον να ελέγχουν την εισαγωγή της κουλτούρας μέσα στη δική τους επικράτεια.  Πιστεύουν ότι η κουλτούρα δεν πρέπει να είναι εμπορεύσιμο προϊόν.  Ότι οι συμφωνίες εμπορίου δεν πρέπει να έχουν τον λόγο στην προσπάθεια ενός κράτους να ρυθμίσει πολιτιστικές εισαγωγές κάθε είδους.

Οι χώρες αναγνωρίζουν τα βαθιά επακόλουθα του ελεύθερου εμπορίου στα πολιτιστικά προϊόντα και λαμβάνουν όσα μέτρα προστασίας μπορούν και θεωρούν ικανοποιητικά.  Ακόμη και Αμερικανοί πολίτες ανησυχούν για τη συνεχιζόμενη προαγωγή και συντεχνιοποίηση και βλέπουν τον παγκόσμιο οργανισμό εμπορίου ως ένα εργαλείο που διαιωνίζει αυτή την εξέλιξη.

Αντιθέτως, τα κύρια Αμερικανικά συγκροτήματα βιομηχανικής ψυχαγωγίας βλέπουν την κουλτούρα σαν μια μεγάλη επιχείρηση που πρέπει να προωθηθεί στον παγκόσμιο οργανισμό εμπορίου.  Τα προϊόντα της Αμερικανικής λαϊκής κουλτούρας είναι από τα πλέον εξαγώγιμα προϊόντα της χώρας αυτής.  Η βιομηχανία αυτή των προϊόντων συνδυάζει μεγάλες εταιρείες τηλεπικοινωνιών, κινηματογραφικά στούντιο, δίκτυα τηλεοράσεως, καλωδιακές εταιρίες και Internet, που λειτουργούν μαζί σ’ ένα σύμπλεγμα ιστού που περιλαμβάνει εκδόσεις, ταινίες, ραδιοφωνικές εκπομπές, βίντεο, τηλεόραση, συστήματα καλωδιακά και δορυφορικά, υπερ-θεατρικές παραγωγές και εγγραφή και κατανομή μουσικής.

Τις αξίες που μεταβιβάζουν τα μαζικά μέσα ενημέρωσης θα ήταν καλύτερα να τις ονομάζουμε ηθική διαφθορά και πολιτιστική παρακμή.  Ιδιαιτέρως η τηλεόραση γρήγορα αντικαθιστά τους ρόλους που διαδραμάτισαν παραδοσιακά η οικογένεια, η εκκλησία και το σχολείο.  Χάνοντας τις αξίες, το πνεύμα, τις παραδόσεις, τον «εθνικό πολιτισμό», εκθειάζεται η αυτο-ικανοποίηση, ομαλοποιείται η έντονη βία και η κτηνωδία και ενθαρρύνεται η ερωτική ασυδοσία δια μέσου παραδειγμάτων και ερεθιστικών ισάξιων πιέσεων που υποθάλπτουν τα χειρότερα κοινωνικά ένστικτα.  Το αποτέλεσμα είναι η απώλεια του ελέγχου της κοινωνικής συμπεριφοράς.  Τα έργα του Χόλυγουντ και οι παραγωγοί της τηλεόρασης έχουν γίνει πολιτιστικοί υπονομευτές που αναπαράγουν μια αυτοκαταστρεπτική ηθική.

Η σημερινή έμφαση στη λατρεία του υλικού πλούτου, στην κατανάλωση και στη διάδοση της αυτο-ικανοποίησης, που προβάλλονται ως ο ορισμός της καλής ζωής, δημιουργεί τυφλώσεις στα κοινωνικά διλήμματα-κλειδιά, και έτσι, εμποδίζεται μη αντίδραση που θα μπορούσε να δημιουργήσει μια αποτελεσματική διορθωτική δράση.  Το αποτέλεσμα αυτών είναι η δημιουργία μίας μαζικής κουλτούρας, οργανωμένης από κερδοσκόπους που εκμεταλλεύονται την πείνα για κοινοτοπία, την πορνογραφία ακόμη και τον βαρβαρισμό.

Μια τέτοια υπεροχή παρακμής και ηδονισμού σε έναν πολιτισμό δεν βοηθάει, παρά έχει μόνο διαφθείρει ηθικά τις αξίες της κοινωνίας, καταστρέφοντας και διαβρώνοντας για μια ακόμη φορά τα βαθιά αισθήματα της πεποίθησης.  Η τηλεόραση ιδιαίτερα παράγει ένα σημαντικό αρνητικό αποτέλεσμα, διασπώντας την συνέχεια της γενιάς που μεταβιβάζει τις παραδόσεις και τις αξίες.

Είναι εντυπωσιακό να παρατηρεί κανείς το βαθμό εις τον οποίο τα πιο λαϊκά προγράμματα είναι προορισμένα για το ακροατήριο των νέων, να επικεντρώνονται στην παρακμή, ενώ χειροκροτούν την απόρριψη της παράδοσης.

Τα περισσότερα προγράμματα τηλεοράσεως για τα παιδιά, παρουσιάζουν ότι το χαρακτηριστικό των γονιών τους είναι άτομα συναισθηματικά, εκκεντρικά, χωρισμένα, υπαλληλικοί εγκληματίες και πως το αλκοόλ και η κοκαΐνη τους έχουν γίνει πάθος.

Αυτό είναι μια αιτία που αποκλείει την πατρική ικανότητα από την δυνατότητα μεταβίβασης αξιών στα παιδιά.

Η έντονη απαξίωση της οικογένειας, ως βασικής κοινωνικήςμονάδας, χειροτερεύει την κουλτουρο-φιλοσοφική δυσπραγίατης σύγχρονης «Δύσης».  Η απαξίωση αποτελεί άμεση συνέπειατης αλλαγής των κοινωνικών αξιών που τις κατευθύνουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.  Η οικογένεια απαιτεί δομή, υπευθυνότητα και περιορισμούς.

Οι πολλές απαιτήσεις μιας καλής οικογενειακής ζωής λειτουργούν εναντίον του κόκκου του εγκαταλελειμμένου ηδονισμού, γιατί οι απαιτήσεις αυτές επιβάλλουν τις υποχρεώσεις της θυσίας, της νομιμοφροσύνης και της εμπιστοσύνης.

Αντιθέτως, το αδυνάτισμα του οικογενειακού δεσμού κάνει το άτομο πιο ευαίσθητο στην περαστική μανία της κοινωνικής και πνευματικής παρακμής. Όλα αυτά είναι επιβλαβή για τη γενιά των σταθερών αρχών.  

Επιπλέον, πολλοί πιστεύουν ότι η εποχή της πληροφόρησης είναι δική μας.  Αλλά ένα μεγάλο τμήμα της πληροφόρησης που δεχόμαστε είναι ελεγχόμενο από ένα μονοπωλιακό συνασπισμό μικρού αριθμού πηγής των ΜΜΕ. Με έδρα κυρίως στο πλούσιο Βορρά, οι ηγέτες της βιομηχανίας συγχωνεύονται για να συνδυάσουν τους πόρους τους και στη συνέχεια επεκτείνουν την σφαιρική  εμβέλεια τους.1  

Στις Η.Π.Α. για παράδειγμα, ενώ υπάρχουν 25.000 σημεία (outlets) που παρέχουν πληροφορίες των ΜΜΕ, μόνον 23 συγκροτήματα ελέγχουν τις εφημερίδες, τα περιοδικά, την τηλεόραση, τα βιβλία – εικόνες, ήχους και πληροφορίες.2 Kαι καθώς η συντεχνιακή Αμερική των ΜΜΕ συγχωνεύει τις πηγές της με λιγότερες μονάδες, το αποτέλεσμα θα είναι ότι και πιο λιγότεροι συντεχνιακοί διευθυντές θα ελέγχουν την πληροφορία που διοχετεύουν και βλέπουν οι Αμερικανοί.

Ήδη, το τοπίο επαφής της πληροφόρησης είναι χρωματισμένο από το γεγονός ότι η ιδιοκτησία των πηγών των ΜΜΕ, παγκοσμίως, συγκεντρώνεται σε ένα μικρό αριθμό μεγάλων και πολυεθνικών εταιρειών.  Π.χ., στις αρχές του 80’ ο αριθμός τους ήταν περίπου 50, και κατά τα μέσα του 1990 είχε συρρικνωθεί μόνον στις 20.  Σήμερα, ο αριθμός των εταιριών που κυριαρχούν στα ΜΜΕ έχει συρρικνωθεί από του 20 στις πέντε  Αυτές οι πέντε έγιναν σημαντικοί ιδιοκτήτες όλων των ειδών των μέσων μαζικής ενημέρωσης. 

Αυτό δίνει στον πλούσιο βορρά, και ιδιαιτέρως στις ΗΠΑ,εξαιρετική ισχύ επίδρασης στον τρόπο που σκέφτεται ο κόσμος, σε όλη τη γη, κατασκευάζοντας τα πιστεύω και τον τρόποθέασης του κόσμου.

Η δράση των ΜΜΕ στην δυτική κουλτούρα λειτουργείεπηρεαστικά, καθώς μια χούφτα από νέα και υπηρεσίες πληροφοριών λειτουργούν σαν ένα μεγάλο κυκλοφοριακό σύστημα που αντλεί ιδέες, πληροφορίες και ιδανικά από το πλούσιο κέντρο προς τη μακρινή περιφέρεια του Νότου.

Η ισχύς των ΜΜΕ, επίσης, αποδίδεται στο CNN που μεταδίδει νέα επί 24ώρου βάσεως, κάνοντας το γύρο του κόσμου.  Και το MTV που έχει ονομαστεί «ένα από τα πρώτα παγκόσμια κανάλια τηλεοράσεως που δημιουργεί ένα παγκόσμιο μοντέλο κουλτούρας, εφηβικό συνδεδεμένο μέσω μουσικής».3

Πράγματι, η συγχώνευση μεγάλων εταιριών τηλεπικοινωνιών συγκεντρώνει πιο έντονα τον έλεγχο της πληροφόρησης στα χέρια μιας ομάδας.  Τον Ιανουάριο π.χ του 2000, η εταιρεία πουπροέκυψε από την συγχώνευση μεταξύ: American online και Time Warner, απέκτησε μια τεράστια δύναμη με οικονομικούς πόρους, σε ποσοστό κατά ¼ μεγαλύτερη από τον ετήσιο προϋπολογισμό της Γαλλίας.  Γι’ αυτό ο Νότος που είναι αντίπαλος της πλανητικοποίησης, δεν διαμαρτύρεται τόσο πολύ για τον εκσυγχρονισμό και το εμπόριο, αλλά αντιτίθεται στην «συντεχνιακή» πλανητικοποίηση που επιβάλλεται από τις πολυεθνικές εταιρίες, ενάντια στις αξίες και τις ανάγκες της μεγάλης πλειοψηφίας του αναπτυσσόμενου κόσμου.  Ο έλεγχος της τηλεόρασης και άλλων πηγών ΜΜΕ από τις ΗΠΑ και μια μικρή ομάδα χωρών της Ευρώπης ήταν η αιτία που ο Νότος άρχισε την αμφισβήτηση κατά τη δεκαετία του 1980.   Δυσαρεστημένοι από την κάλυψη των ΜΜΕ του Βορρά και την κυριαρχία του με άλλες μορφές επικοινωνίας, ο Νότος απαίτησε μια νέα τάξη πληροφόρησης και επικοινωνίας, ώστε να δημιουργηθεί ένα νέο καθεστώς με δίκαιους κανόνες, ώστε να καλυτερέψει η έλλειψη ισορροπίας και ροής της πληροφόρησης από το Βορρά στο Νότο.

Ο αναπτυσσόμενος κόσμος πιστεύει ότι με τον σημερινό τρόπο, καλλιεργούν τις αξίες του Βορρά και έναν εμφανή καταναλωτισμό που διαιωνίζει την εξάρτηση του Νότου από τον Βορρά.

Η νέα παγκόσμια υποδομή πληροφοριών είναι ιδιαιτέρως ταραχώδης διότι κυριαρχία στα παγκόσμια προϊόντα παρέχει όχι μόνον τη δυνατότητα μεταφοράς προϊόντων γύρω στον κόσμο, αλλά, και την κυριαρχία στις πολιτιστικές εξαγωγές.  Αυτή η κυριαρχία εξασφαλίζει το ενδεχόμενο να επηρεάσει την τοπική κουλτούρα με ένα Δυτικό ρεύμα και σε μεγάλο βαθμό καταναλωτικό, σφαιρικής συμμόρφωσης.

Κλείνοντας, «Ίσως η παγκοσμιοποίηση είναι μια ωραία λέξη που χρησιμοποιούν οι εταιρείες για να κρύψουν τις προσπάθειές τους να μολύνουν όλο τον κόσμο με πολιτιστικούς ιούς της εμπορευματοποίησης».4 Όποια και να είναι η αλήθεια, ηπαγκόσμια βιομηχανία τηλεπικοινωνιών, η οποία υπερβαίνει τοένα τρισεκατομμύριο δολάρια, είναι πράγματι το κύριο όχημα για τη γρήγορη εξάπλωση ιδεών, πληροφορίας και εικόνας, παγκοσμίως. Αυτοί οι κολοσσιαίοι γίγαντες επιλέγουν ποια πληροφορία θα παρουσιάσουν, πως θα διαμορφώσουν τις αξίες μας, και τις εικόνες μας για το πως πρέπει να βλέπουμε τον κόσμο. Αυτά τα μεγάλα συγκροτήματα τηλεπικοινωνιών διαμορφώνουν την κοινή γνώμη για τα γεγονότα, έχουν κυρίαρχη επιρροή στις ειδήσεις, στις πληροφορίες, και στην κουλτούρα. 

Νικόλαος Λ. Μωραΐτης. Ph.D.

Διεθνείς Σχέσεις-Συγκριτική Πολιτική,

Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ.

Καλιφόρνια, U.S.A.

Member of International Hellenic Association (USA)

Πηγή: INTERNATIONAL HELLENIC ASSOCIATION

Η γενοκτονία των Ποντίων

Πριν από τον όρο «Γενοκτονία» υπήρχε ο όρος «Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας». Η γενοκτονία ως όρος διαμορφώθηκε κυρίως στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1945, όπου δικάστηκε η ηγεσία των ναζιστών εγκληματιών του πολέμου.

Συγκεκριμένα ο όρος σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας. Πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις.

Ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Στην περίπτωση των Ελλήνων του Πόντου, επειδή ήταν Έλληνες και χριστιανοί.

Το 1915 ήταν μια χρονιά ορόσημο για τον ποντιακό ελληνισμό της Μικράς Ασίας. Τη χρονιά εκείνη, και ενώ όλα τα ευρωπαϊκά κράτη είχαν εμπλακεί στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Τούρκοι εκπόνησαν ένα σχέδιο εξόντωσης των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας. Τον Ιούνιο πραγματοποιήθηκε η εξορία και στη συνέχεια η σφαγή των Αρμενίων, ενώ αρχίζουν οι πρώτες βιαιοπραγίες εναντίον του ποντιακού στοιχείου. Τον Δεκέμβριο του 1916 εκπονήθηκε από τους Τούρκους στρατηγούς Εμβέρ και Ταλαάτ σχέδιο εξόντωσης του άμαχου ελληνικού πληθυσμού του Πόντου που προέβλεπε «Άμεση εξόντωση μόνον των ανδρών των πόλεων από 16 έως 60 ετών και γενική εξορία όλων των ανδρών και γυναικόπαιδων των χωριών στα ενδότερα της Ανατολής με πρόγραμμα σφαγής και εξόντωσης».

Το πρόγραμμα ξεκίνησε 15 ημέρες αργότερα και εφαρμόστηκε κυρίως στις περιοχές της Σαμψούντας και της Πάφρας. Η περιοχή της Τραπεζούντας είχε γλιτώσει από τη μανία των Τούρκων διότι είχε καταληφθεί τον Απρίλιο του 1916 από τον ρωσικό στρατό. Όταν όμως οι Ρώσοι εγκατέλειψαν την πόλη τον Φεβρουάριο του 1918, τότε ο μισός περίπου πληθυσμός της περιοχής εγκατέλειψε τις εστίες του και ακολούθησε τον ρωσικό στρατό κατά την υποχώρησή του. Οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Καυκάσου και των παραλίων της Γεωργίας.

Οι Πόντιοι πίστεψαν ότι το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου θα έφερνε και οριστικό τέρμα στα δεινά τους, αλλά διαψεύσθηκαν...

Οι εκκλήσεις τους για να συμπεριληφθούν στο ελληνικό κράτος δεν εισακούστηκαν από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος θεωρούσε ότι ο Πόντος ήταν πολύ απομακρυσμένος από τις υπόλοιπες ελληνικές περιοχές με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η υπεράσπισή του από τις τουρκικές επιδρομές. Σε αντάλλαγμα πρότεινε να προχωρήσουν οι Πόντιοι στη δημιουργία μιας ομοσπονδίας με τους Αρμένιους, και πράγματι ο αρχιεπίσκοπος Τραπεζούντας Χρύσανθος Φιλιππίδης και ο πρόεδρος των Αρμενίων Αλέξανδρος Χατισιάν υπέγραψαν τον Ιανουάριο του 1920 συμφωνία για τη δημιουργία ποντοαρμενικού κράτους. Όμως τον Νοέμβριο του 1920 ο αρμενικός στρατός ηττήθηκε στο Ερζερούμ από τις δυνάμεις του Κεμάλ με αποτέλεσμα να συνθηκολογήσουν οι Αρμένιοι και να μείνουν οι Πόντιοι μόνοι τους. Έκτοτε και μέχρι τον Αύγουστο του 1922 ο Κεμάλ, έχοντας εκκαθαρίσει τα δευτερεύοντα μέτωπα στη Μικρά Ασία, προχώρησε ανενόχλητος στη σταδιακή εξόντωση του ποντιακού ελληνισμού. Οι πόλεις και τα χωριά κάηκαν, οι χωρικοί σφάχτηκαν, ατιμάστηκαν, εξορίστηκαν ή έφευγαν ομαδικά στα δάση και στα βουνά. Όσοι άνδρες συλλαμβάνονταν προωθούνταν στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας. Υπολογίζεται ότι στο διάστημα 1914-1922 εξοντώθηκαν περίπου 200.000 Πόντιοι.

Οι Τούρκοι εκτόπιζαν και εξόριζαν τους Έλληνες μέσα στην βαρύτερη κακοκαιρία, χωρίς να τους επιτρέπουν να παραλάβουν ούτε τρόφιμα ούτε στρώματα. Τα κυβερνητικά όργανα που συνόδευαν τους εκτοπιζόμενους δεν επέτρεπαν στα θύματά τους να σταθμεύουν σε κατοικημένα μέρη, αλλά μόνο σε μέρη έρημα και εκτεθειμένα στις χειμερινές συνθήκες. Ο σκοπός ήταν διπλός: πρώτα να μην μπορούν να στεγασθούν και έπειτα να μην μπορούν να αγοράσουν τρόφιμα. Δεν επέτρεπαν για κανένα λόγο να δώσουν βοήθεια στους γέρους γονείς ή στα ανήλικα παιδιά και στους αρρώστους, οι οποίοι εγκαταλείπονταν στα φαράγγια και στα δάση και πέθαιναν από την πείνα ή αποτελειώνονταν από την λόγχη των Τούρκων. Σε διάφορα μέρη της χώρας ιδρύθηκαν λουτρώνες δήθεν για στρατιωτικούς λόγους. Τα κυβερνητικά και αστυνομικά όργανα που οδηγούσαν τους μετατοπιζόμενους εξανάγκαζαν τους δυστυχείς για λόγους δήθεν υγιεινής να λουστούν. Έβαζαν κατά εκατοντάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά στα λουτρά, γυμνούς, με θερμοκρασία 40 βαθμών. Τα ενδύματα των δυστυχών λεηλατούνταν. Όταν έβγαιναν από το λουτρό, τους εξανάγκαζαν να παρατάσσονται στο χιόνι και με θερμοκρασία κάτω του μηδενός και να περιμένουν επίσκεψη του αστυνόμου για καταμέτρηση, ο οποίος ποτέ δεν ερχόταν πριν από μία ώρα. Έπειτα άλλη μία ώρα περίμεναν τον γιατρό για ιατρική επιθεώρηση.

Κατά την επιθεώρηση χαρακτηρίζονταν άρρωστοι οι νεότεροι και υγιέστεροι, οι οποίοι θανατώνονταν κατά την αποστολή στο νοσοκομείο.

Από την έκρηξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου (1914) ως τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922), οι Νεότουρκοι με τα σκληρά μέτρα που έλαβαν εναντίον των Ελλήνων του Πόντου με τη μέθοδο των εξοριών, βιασμών, σφαγών, εξανδραποδισμών και απαγχονισμών (κατά τον Πανάρετο Τοπαλίδη) εξόντωσαν:

α. κατά την περίοδο 1914-1918 

170.576 Ποντίους 

β. κατά την περίοδο 1918-1922 

119.122 Ποντίους 

συνολικά 

289.698 Ποντίους 

ποσοστό δηλαδή 41,56% σε σύνολο 697.000 Ελλήνων κατοίκων, ενώ κατά τον Γ. Βαλαβάνη οι απώλειες των Ποντίων σύμφωνα με τη Μαύρη Βίβλο του Κεντρικού Συμβουλίου των Ποντίων στην Αθήνα ανέρχονται σε 303.238 ως το 1922, και 353.000 ως το Μάρτιο του 1924, ποσοστό που ξεπερνά το 50% του ολικού πληθυσμού των Ελλήνων του Πόντου.

• Από το βιβλίο του Βλάση Αγτζίδη Έλληνες του Πόντου.http://www.pontos-news.gr/

Γιώργος Μπαμπινιώτης: «Τραγικό εθνικό λάθος η Συμφωνία των Πρεσπών» (video, pics)

Καθήλωσε το κοινό της Φλώρινας για περισσότερες από δύο ώρες ο Καθηγητής Γλωσσολογίας και πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιώργος Μπαμπινιώτης, στην ομιλία του με θέμα «Η γλώσσα της Μακεδονίας μας και η γλώσσα των Σκοπίων».

Την ομιλία φιλοξένησε ο «Αριστοτέλης» στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα θεάτρου του και προλόγισε ο πρόεδρος του συλλόγου Κωνσταντίνος Ραπτόπουλος – Χατζηστεφάνου.

Ο κ. Μπαμπινιώτης ανέπτυξε το θέμα διεξοδικά, βασιζόμενος σε πλούσια ιστορικά και γλωσσολογικά στοιχεία, χρησιμοποιώντας πληθώρα παραδειγμάτων για να καταδείξει τις διαφορές των δύο γλωσσών, τονίζοντας πως σε καμία περίπτωση η γλώσσα της γείτονος χώρας δε μπορεί να ονομάζεται «μακεδονική» καθώς στην πραγματικότητα είναι Βουλγαροσερβική ή Σερβοβουλγαρική που ανήκει στην ομάδα των νοτιο-σλαβικών γλωσσών.

Ο κ. Μπαμπινιώτης αναφέρθηκε επίσης στην περίφημη 3η Διάσκεψη του ΟΗΕ του 1977, λέγοντας πως ουδέποτε αναγνωρίστηκε τότε «μακεδονική» γλώσσα, χαρακτηρίζοντας ως «αστείο» αυτό το επιχείρημα.

«Θεωρώ» κατέληξε, «ότι η Συμφωνία των Πρεσπών, αυτή η επίσημη ελληνική αναγνώριση, ήταν ένα τραγικό εθνικό λάθος, το οποίο θα πληρώνουμε συνέχεια και αποτελεί την πιο κραυγαλέα κλοπή της ιστορίας».

Αμέσως μετά την ομιλία του ακολούθησε συζήτηση με το κοινό, με συντονιστή τον δημοσιογράφο – διευθυντή της εφημερίδας «Εστία» Μανώλη Κοττάκη.

http://neaflorina.gr/