Συνάντηση Ράμα - Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη

 

Ο Τούρκος Σουλτάνος και τα Βαλκάνια της καρδιάς του!

 του Γιώργου Κυριακού

Το βαλκανικό τάνγκο Ερντογάν – Ράμα! - BE nuk do pranojë një satelit të Turqisë në Adriatik. SHBA po kërkon zëvendësuesin e Ramës

Απάντηση Ε Ράμα στην Ν Κασιμάτη: "Είναι τιμή και προνόμιο για μένα να θεωρήσω τον εαυτό μου φίλο του Ερντογαν" - E Rama eurodeputetes Greke në KiE

Ο Ράμα κλείνει σχολεία του Γκιουλέν και ανοίγει του Ερντογάν! Η τουρκοποίηση της Αλβανίας με γρήγορους ρυθμούς!

 

Το σχολείο Τουργκούτ Οζάλ στα Τίρανα, ένα από τα πολλά σχολεία του ΦΕΤΟ και το μεγαλύτερο ιδιωτικό σχολείο στην Αλβανία

Τουρκία: Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη

 

Σάββας Καλεντερίδης: Κίνηση αντιπερισπασμού της Τουρκίας με αθλιότητες! Η αλήθεια πίσω από τους Τσάμηδες. Οι Αλβανοί συμπεριφέρθηκαν χωρίς μπέσα στην Ελλάδα.

 

Murat - ο προαγωγός της Άγκυρας: απ’ τη Θράκη στην Θεσπρωτία μας

 

«Η παροιμιώδης φράση» του Ράμα που κρύβει κόμπλεξ στις σχέσεις με την Τουρκία! - "Batuta" që fsheh një kompleks për marrëdhëniet me Turqinë

 

Οι Τούρκοι ιστορικοί διαφωνούν για τον Γεώργιο Καστριώτη ως Ήρωα των Αλβανών

Οι σύγχρονοι Τούρκοι ιστορικοί συνεχίζουν να έχουν διαφορετικές απόψεις για τον Γεώργιο Καστριώτη- Σκεντέρ Μπέη, και την εποχή του. 

Καθώς  ορισμένοι από αυτούς επιθυμούν να αναφέρουν ότι ο Καστριώτης ήταν ένα

Σε τροχιά εκλογών η Αλβανία με… τουρκικό «άρωμα»

 

Οι συντεχνίες (ισνάφια), ένας θεσμός άγνωστος στους Αλβανούς.- Esnafet, një institucion i panjohur tek Shqiptarët.

 

Φωτό: Αλβανοί στο παλιό παζάρι των Τιράνων. Όμως, απειροελάχιστοι ήταν οι μουσουλμάνοι Αλβανοί μεγαλέμποροι της εποχής εκείνης που διεξήγαγαν εμπόριο με το εξωτερικό. Το εμπόριο βρισκόταν στα χέρια των Ελλήνων, ως επί το πλείστον βλάχικης καταγωγής (προερχόμενοι από Μοσχόπολη, Μπελίτσα, Μηλόβιστα, Συρράκο κ.α.), οι οποίοι εισήγαγαν προϊόντα από τον αλβανικό χώρο στην Ιταλία κ.α.   Οι συντεχνίες (ισνάφια), ένας θεσμός άγνωστος στους Αλβανούς.   Στα τέλη του 18ου αι.-αρχές 19ου αι., οι βλαχόφωνοι Έλληνες έμποροι και τεχνίτες οργάνωσαν στα Τίρανα τις συντεχνίες (ισνάφια) τους, μεταφέροντας έναν θεσμό οργανωμένο πάνω στα απομεινάρια των βυζαντινών συστημάτων, ο οποίος λειτουργούσε στον αρχικό τόπο καταγωγής τους όπως και σε όλες τις περιοχές του τουρκοκρατούμενου ελληνισμού ενώ ήταν άγνωστος στους Αλβανούς. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Οι Αλβανοί, ως εξισλαμισμένοι που ήταν κατά το μεγαλύτερο τμήμα τους, είχαν αποκτήσει τις τουρκικές συνήθειες. Οι Τούρκοι γενικά, με ελάχιστες εξαιρέσεις, περιφρονούσαν το εμπόριο και την χειροτεχνία, ήταν αφοσιωμένοι κυρίως στην γεωργία, εξακολουθούσαν πάντοτε να είναι στρατιωτικοί, ή στρατοκρατικοί παράγοντες, ή δημόσιοι υπάλληλοι, ή εισοδηματίες τσιφλικούχοι με μεγάλα κτήματα. Οι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να ασχοληθούν με τα περισσότερα από τα επιτηδεύματα, το μεγάλο εμπόριο και τις συναλλαγές που ήταν σχεδόν αποκλειστικό προνόμιο των Ελλήνων. Ενωμένοι γερά με τις συντεχνίες οι υπόδουλοι Έλληνες, σφιχτοδεμένοι γύρω σε αυτές αποκτούν δύναμη, πλούτη, γίνονται σεβαστοί στον κατακτητή και επιβάλλονται χάρις στην οικονομική τους ανεξαρτησία που επιτρέπει την ηθική, πνευματική και πατριωτική τους υπόσταση. Μέλη στα ισνάφια ήταν, όπως και στα βυζαντινά χρόνια, μονάχα οι αποκαταστημένοι μαστόροι που κατοικούσαν μόνιμα σε μια πόλη. Όλοι είχαν τα εργαστήριά τους που ταυτόχρονα ήταν και μαγαζιά. Η οργάνωση, νόμοι και κανόνες των ελληνικών ισναφιών αποδεικνύουν ότι κύριο μέλημα για κάθε ισνάφι ήταν η φροντίδα και η περιφρούρηση των επαγγελματικών και εμπορικών συμφερόντων καθώς και η ενότητα των παραγωγικών τάξεων. Παράλληλα εξασφάλιζε στους εργαζόμενους ενιαία, γρήγορη και συμφέρουσα προμήθεια των αναγκαίων ειδών από τους τόπους της παραγωγής τους. Tαυτόχρονα όμως μεριμνούσε και για την δίκαιη κατανομή των πρώτων υλών, ώστε όλοι να βρίσκονται στο ψηλότερο επίπεδο της παραγωγικής τους εργασίας και να αναπτύσσεται η παραγωγική ικανότητα και απόδοση και του πιο φτωχού μάστορα. Η μεγαλύτερη όμως εθνική υπηρεσία των συντεχνιτών, παντού σε όλο τον ελληνισμό, στάθηκε η ανεκτίμητη προσφορά τους στην εκπαίδευση της νεολαίας, στην ίδρυση και υποστήριξη των σχολείων, στη δωρεάν εκπαίδευση απόρων, στην εκτύπωση βιβλίων κ.α. Στο βιβλίο του Δ. Μπεντούλη για την Ορθόδοξη Κοινότητα Τιράνων βρίσκουμε αναφορές στα ισνάφια των βλαχόφωνων Ελλήνων της πόλης αλλά, δυστυχώς, οι πληροφορίες που παρέχει είναι πενιχρές και φτάνουν μέχρι μια πολύ πρώιμη περίοδο. πηγή

Foto: Shqiptarët në pazarin e vjetër të Tiranës. Por shumë të paktë ishin tregtarët e mëdhenj shqiptarë myslymanë në atë kohë që bënin tregti me botën e jashtme. Tregtia ishte në duart e helenëve, të cilët në shumicën e rasteve ishin me prejardhje helene ( vinin nga Voskopoja, Belica, Milovica, Sirako etj), të cilët sollën produkte nga ambienti shqiptar në Itali etj.          Esnafet, një institucion i panjohur tek Shqiptarët.   Në fund të shekullit të 18-të në fillim të shekullit të 19-të, tregtarët dhe artizanët helenovllahë organizuan në Tiranë esnafet e tyre, duke sjellë një institucion të ogranizuar mbi mbetjet e sistemeve bizantine, i cili funksiononte në vendin fillestar  të prejardhjes së tij, të helenizmit nën zgjedhn turke ndërsa për shqiptarët ishte e panjohur. Arsyeja ishte e thjeshtë. Shqiptarët, si të islamizuar që ishin, në pjesën më të madhe të tyre, kishin marrë zakone turke. Turqit në përgjithësi, me përjashtime të pakta, përbuznin tregtinë dhe artizanatin, ishin të dedikuar kryesisht në bujqësia, vazhdonin që të ishin gjithmonë ushtarakë, elementë të administratës ushtarake, nëpunës së administratës, përfitues të ardhurash nga çifligjet dhe pronat e mëdha. Turqit nuk mundën që të merreshin me shumicën e arritjeve të kohës, tregtia e madhe dhe këmbimet ishin privilegj pothuajse plotësisht, i Helenëve. Të bashkuar fort me esnafet, helenët e skllavëruar, të lidhur rreth tyre fitojnë fuqi, pasuri, bëhen të respektueshëm në sytë e pushtuesit dhe imponohen me forcën që ju jep pavarësia e tyre ekonomike, dimensioni i tyre shpirtëror dhe patriotik. Anëtarë në ensafet ishin, ashtu si dhe gjatë viteve të bizantit, vetëm mjeshtrat që ishin banorë të përhershëm të qytetit. Të gjithë kishin punishtet e tyre të cilat në të njejtën kohë ishin dhe dyqane. Organizimi, ligjet dhe rregullat e esnafeve helene, vërtetojnë se përkujdesja bazë për çdo esnaf ishte përkujdesja dhe mbrojtja e interesave profesionale dhe tregtare si dhe uniteti i klasave prodhuese. Paralelisht iu siguronte punëtorve një përfitim të unifikuar, të shpejtë e të favorshëm të materialeve të nevojshme nga vendet e prodhimit të tyre. Në të njejtën kohë përkujdesej dhe për ndarjen e drejtë të lëndës së parë, në mënyrë që të gjithë të ishin në nivelin më të lartë të punës së tyre prodhuese dhe të zhvillohej aftësia prodhuese dhe rendimenti dhe i mjeshtrit, zançiut më të varfër. Por shërbimi më i madh kombëtar i esnafeve, kudo në helenizëm, ishte kontributi i paçmuar i tyre në edukimin e rinisë, në themelimin dhe mbështetjen e shkollave, në edukimin falas të njerëzve pa të ardhura, në botimin e librave etj. Në librin e D Bedulit për komunitetn Orthodhoks të Tiranës, gjejmë të dhëna mbi ensafet e Helenëve vllahofonë të këtij qyteti por, fatkeqësisht, informacionet që jep janë të pakta dhe arrijnë deri në një periudhë tepër të hershme.

Ο εκτουρκισμός της Αλβανίας συνιστά μείζονα απειλή για την Ελλάδα

 

Η εισβολή της Τουρκίας σε χώρες με μουσουλμανικό πληθυσμό στα Βαλκάνια δεν είναι μόνο πολιτιστικός. Είναι πλέον και πληθυσμιακός. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Αλβανία. 

 

Ένας μεγάλος εθνικός κίνδυνος για την Ελλάδα. Η Τουρκία με την ίδια μεθοδικότητα που μπόρεσε και προσηλύτισε μεγάλο μέρος της μουσουλμανικής μειονότητας στα Σκόπια, πράττει ακριβώς το ίδιο και στην Αλβανία. Μόνο που εδώ τα πράγματα είναι χειρότερα. Στην Αλβανία παρατηρείται ευθεία αλλοίωση πληθυσμού με τους αλβανούς να αποποιούνται την ιθαγένεια τους, ενώ αντίθετα πολλοί τούρκοι παίρνουν πλέον αλβανική υπηκοότητα.

Η ιδιότυπη αυτή εισβολή της Τουρκίας στην Αλβανία έχει ξεκινήσει εδώ και δύο δεκαετίες. Πολλά μουσουλμανικά τέμενη λειτουργούν χρηματοδοτούμενα από την Τουρκία, ενώ οι ιμάμηδες λειτουργούν ως προπαγανδιστές του τουρκικού καθεστώτος προσηλυτίζοντας νεαρούς αλβανούς κατά χιλιάδες.

Δεν μιλάμε μόνο για αλβανούς μουσουλμάνους, αλλά και άθεους, καθολικούς και σε μικρότερα μεγέθη, ορθόδοξους. Η Τουρκία διατηρεί πλέον στρατιωτική βάση στην Αλβανία, μεγάλες επενδύσεις μέσω χρηματοδοτήσεων ακόμα και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, μετατρέπει δηλαδή σταδιακά την Αλβανία σε ένα τουρκικό προτεκτοράτο με ασύμμετρες συνέπειες για την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας.

Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, χιλιάδες τούρκοι λαμβάνουν αλβανική υπηκοότητα, το τελευταίο μάλιστα διάστημα εμφανιζόμενοι ως πολιτικά διωκόμενοι από τον Ερντογάν.

Ένα πρόσφατο ΦΕΚ αποκαλύπτει την αλήθεια:

14 τούρκοι πήραν αλβανική υπηκοότητα μόλις σε μία ημέρα. (Βαλκανικό Περισκόπιο)

Στον αντίποδα έχουμε την ανυπαρξία του ελληνικού κράτους που αφήνει την ελληνική γηγενή κοινότητα της Αλβανίας να φθίνει και να διώκεται από το επίσημο αλβανικό κράτος. Και όμως, η Βόρειος Ήπειρος θα μπορούσε εδώ και δεκαετίες να έχει καθεστώς αυτονομίας. Αντί αυτού, άφησα με τους Βορειοηπειρώτες έρμαια των αλβανών που προβαίνουν σε μία ακόμα εθνοκάθαρση, δημιουργώντας μεθοδικά ένα μέτωπο απειλής στον βορρά.

Η Ελλάδα θα πρέπει να αντιδράσει πριν οι συνέπειες να είναι μη αναστρέψιμες.

https://dynatielladanews.com

Τούρκοι παίρνουν αλβανική υπηκοότητα, ενώ οι Αλβανοί την ‘πετάνε’

 

Το χάσμα που δημιουργείται από τη φυγή των Αλβανών, φαίνεται να δημιουργεί συνθήκες για τον ερχομό στη χώρα πολιτών που προέρχονται από τη Μικρά Ασία και τη Μέση Ανατολή, γράφει αλβανικό δημοσίευμα.

Όπως σημειώνει η αλβανική  εφημερίδα ‘Σέκουλι’ «μόνο σήμερα όπως δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Αλβανικής Κυβέρνησης 14 πολίτες τουρκικής καταγωγής έλαβαν την αλβανική υπηκοότητα, πρόκειται για άτομα που αντιτίθενται στο καθεστώς που έχει εγκαταστήσει ο Ερντογάν στην Τουρκία.

Η εφημερίδα σχολιάζει ότι «δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για τους Αλβανούς, οι οποίοι καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια να παραιτηθούν από την αλβανική υπηκοότητα.

Στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης υπάρχει ο ακριβής αριθμός  των Αλβανών που εγκαταλείπουν όχι μόνο τα διαβατήριά τους αλλά και την ταυτότητά τους, «επειδή αισθάνονται προδομένοι από την απατηλή πολιτική που αντιτίθεται στα συμφέροντα της χώρας».

Το δημοσίευμα παρουσιάζει ένα σχετικό απόσπασμα από τη Εφημερίδα της Κυβερνήσεως με το σχετικό θέμα.

--

The Hellenic Information Team

Ο Ράμα και η Αλβανία τιμούν τα 97 χρόνια της ίδρυσης της Τουρκικής Δημοκρατίας! - Rama dhe Shqipëria nderojnë 97 vjetorin e themelimit të Republikës Turke!

 

Στο κέντρο των Τιράνων, στο Πολυτεχνείο, έγινε προβολή της Τουρκικής Σημαίας και της Αλβανικής μαζί για τον εορτασμό των 97 χρόνων εγκαθίδρυσης της Δημοκρατίας στην Τουρκία. 

Ενώ όλος ο κόσμος στέκεται δίπλα στην Γαλλία για τις τρομοκρατικές επιθέσεις ο Ράμα στέκεται δίπλα στην Τουρκία. Τέτοιο ενθουσιασμό έχει για τον φίλο του τον Ερντογάν που δεν μπορεί να το κρύψει. 

Τι θα γινόταν αν πρόβαλε για την Εθνική Εορτή της Ελλάδας την Ελληνική Σημαία σεβόμενος και τιμώντας  την Εθνική Ελληνική Μειονότητά που υπάρχει στην χώρα; Αυτό δεν το έκανε και δεν θα το κάνει ποτέ. Ούτε για άλλη χώρα το κάνει. Για τον μπαμπά Ερντογάν όμως όλα. 

...................................................................

Në qëndër të Tiranës, mbi Univeristetin Politeknik, u shfaq flamuri turk dhe ai shqiptar me rastin e 97 vjetorit të krijimit të Republikës Turke. 

Ndërsa e gjithë bota qëndron pran Francës për sulmet terroriste, Rama qëndron pranë Turqisë. Ka aq entuziazëm në lidhje me mikun e tij Erdogan, sa nuk e fsheh dot.

Çfarë do të ndodhte nëse do të reflektonte në ndonjë murr me rastin e Festës Kombëtare të Gtreqisë, Flamurin Grek në respekt dhe të Minoritetit Etnik Grek që jeton në këtë vend? Këtë as e ka bërë as nuk do ta bëjë kurrë. As për ndonjë vend tjetër nuk do ta bënte.Për baba Erdoganin i bën të gjitha.

Η οριοθέτηση των Θαλασσίων Ζωνών Ελλάδας / Τουρκίας

 

Του Βασίλη Μούτσογλου

Πρέσβη ε.τ., Συγγραφέα – Μέλους ΙΗΑ

Από την δεκαετία του 1970, η Τουρκία πρόβαλε διεκδικήσεις επί του Αιγαίου. Το 1923, η Συνθήκη της Λοζάνης με το Άρθρο 12 απέδωσε τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου στην Ελλάδα. Η Ίμβρος, Τένεδος και το Λαγόνησι kαθώς και όλα τα νησιά που βρίσκονται εγγύτερα των 3 ν. μ από τις ακτές της Ανατολίας, δόθηκαν στην Τουρκία. Τα Δωδεκάνησα ανήκαν στην Ιταλία και αποδόθηκαν στην Ελλάδα αργότερα, με την Συνθήκη των Παρισίων (1947). Δηλαδή το σύνορο στο Αιγαίο τέθηκε σε απόσταση 3 ν. μ. από τις ακτές της Τουρκίας, η οποία έλαβε το σύνολο της Ανατολίας από όπου εκδιώχθηκαν όλοι οι Έλληνες, ενώ στην Ελλάδα  αφέθηκε ο γεωγραφικός χώρος δυτικά του συνόρου αυτού. Υπό αυτήν την οπτική γωνία δεν είναι τα νησιά κοντά στις τουρκικές ακτές αλλά οι τουρκικές ακτές κοντά στα Ελληνικά νησιά.  

​Η Ελλάδα από το 1961 είχε δώσει άδειες εξερεύνησης στη θεωρούμενη ως ελληνική Υφαλοκρηπίδα, χωρίς να προκληθούν τότε αντιδράσεις. Η έναρξη της γενικότερης κρίσης στο Αιγαίο τοποθετείται την 1η Νοεμβρίου 1973, με τη δημοσίευση στην επίσημη εφημερίδα της Τουρκικής κυβερνήσεως, ενός χάρτη, ο οποίος έδειχνε τμήματα της Υφαλοκρηπίδας του βορειοανατολικού Αιγαίου που παραχωρούντο στην Τουρκική εταιρεία Πετρελαίου, προς εκμετάλλευση. Η Τουρκική Κυβέρνηση δεν έλαβε υπόψη της το γεγονός ότι η Υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου δεν είχε οριοθετηθεί, ούτε ότι τα νησιά, σύμφωνα με τη σύμβαση της Γενεύης του 1958 είχαν δικαιώματα στην Υφαλοκρηπίδα. Η κρίση που προκλήθηκε και η οποία πλησίασε τα όρια θερμής σύγκρουσης, διευθετήθηκε με την Απόφαση Συμβουλίου Ασφαλείας  του ΟΗΕ της 25 Αυγούστου 1976 με την οποία κλήθηκαν τα δύο κράτη να μειώσουν την ένταση στις μεταξύ τους σχέσεις και να διευκολύνουν τις διαπραγματεύσεις για την οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδας. 

Μετά την κρίση αυτή, οι δύο πλευρές συμφώνησαν σε μια διαδικαστική συμφωνία, το Πρακτικό της Βέρνης (11 Νοεμβρίου 1976). Σύμφωνα με το άρθρο 6 του Πρωτοκόλλου που συντάχθηκε, τα δύο μέρη ανέλαβαν την υποχρέωση να απόσχουν από κάθε πρωτοβουλία ή πράξη, σχετική με την Υφαλοκρηπίδα του  Αιγαίου, που θα μπορούσε να παρενοχλήσει τις διαπραγματεύσεις. Με τον τρόπο αυτό η Ελλάδα στερήθηκε του δικαιώματος να πραγματοποιεί έρευνες στο Αιγαίο ακόμη και εγγύς των ακτών της. Παρόλο που η Ελλάδα κήρυξε αργότερα το Πρωτόκολλο ανενεργό, ήταν φανερό ότι οποιαδήποτε ενέργεια στο Αιγαίο θα προκαλούσε σύγκρουση, όπως κινδύνευσε να γίνει τον Μάρτιο 1987. Με την επιστολή του της 8 Απριλίου 1987, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας συμφώνησε με την τουρκική πρόταση, όπως οι δύο χώρες περιορίσουν τις έρευνες τους εντός των χωρικών τους υδάτων. Εκτιμώντας ότι το Πρωτόκολλο την εξυπηρετεί, η Τουρκία δεν προέβη έκτοτε σε έμπρακτη αμφισβήτηση της Υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο αλλά στη Μεσόγειο.

​Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θαλάσσης (United Nations Convention on the Law of theSea, UNCLOS) τέθηκε προς υπογραφή την 10 Δεκεμβρίου 1982 και κατέστη ενεργή στις 16 Νοεμβρίου 1994 με την κατάθεση των εγγράφων επικύρωσης 60 κρατών. Λόγω πλέον της υπογραφής και επικύρωσης της Σύμβασης από μεγάλο αριθμό κρατών και της εφαρμογής της για μεγάλο χρονικό διάστημα, θεωρείται ότι έχει καταστεί Εθιμικό Δίκαιο και επομένως, το γεγονός ότι δεν έχει υπογραφεί από την Τουρκία, δεν την απαλλάσσει από την υποχρέωση να την σέβεται.

​Η UNCLOS μεταξύ άλλων προβλέπει χωρικά ύδατα (Αιγιαλίτιδα Ζώνη) 12 ν.μ.

Η Τουρκία ήδη με μήνυμα του Υπουργού Εξωτερικών I. Caglayangil από τις 24 Οκτωβρίου 1979, αναγόρευσε την άσκηση αυτού του διεθνώς παραδεκτού ελληνικού δικαιώματος, σε αιτία πολέμου ενώ και η Τουρκική Εθνοσυνέλευση, στις 8 Ιουνίου 1995, κήρυξε ως casus belli (αιτία πολέμου) την ενδεχόμενη επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων. Κατά την συζήτηση της UNCLOS στο Montego Bay η Τουρκία είχε προβάλει σφοδρές αντιρρήσεις για το εύρος των 12 ν.μ., χωρίς να εισακουσθεί. Η Ελλάδα θεωρεί ότι η επέκταση των χωρικών της υδάτων είναι κυριαρχικό της δικαίωμα και δεν το θέτει υπό διαπραγμάτευση.

​Εντός των χωρικών υδάτων, το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχία και το μόνο δικαίωμα που έχουν τα άλλα κράτη είναι αυτό της αβλαβούς διέλευσης – της διέλευσης υπό προϋποθέσεις. Αντιθέτως στην Υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, ΑΟΖ (η στήλη ύδατος πάνω από την Υφαλοκρηπίδα), υπάρχουν απλώς κυριαρχικά δικαιώματα που σχετίζονται με την οικονομική εκμετάλλευση. Σε αντίθεση με την Υφαλοκρηπίδα, όπου το δικαίωμα των κρατών υφίσταται εξαρχής, για την ΑΟΖ απαιτείται κήρυξη, ενέργεια στην οποία δεν προχώρησε η Ελλάδα. Σημειώνεται ότι τα κράτη που δεν έχουν πρόσβαση σε θάλασσα (Άρθρο 69) ή τα κράτη που γεωγραφικά είναι σε μειονεκτική θέση (Άρθρο 70) έχουν επίσης κάποια δικαιώματα στην εκμετάλλευση «προσήκοντος μέρους του πλεονάσματος των ζώντων πόρων» των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών των παράκτιων κρατών της ιδίας περιοχής. 

Σύμφωνα με την UNCLOS, Άρθρο 121, τα νησιά που μπορούν να συντηρήσουν ζωή έχουν τα ίδια δικαιώματα σε Υφαλοκρηπίδα – Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη  με τις ηπειρωτικές ακτές. Η Σύμβαση δεν προβλέπει βαθμούς επήρειας, τα νησιά είτε έχουν πλήρη είτε δεν έχουν καθόλου Υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, ανάλογα με το αν μπορούν ή όχι να συντηρήσουν ζωή (sustain human habitation or economic life of their own). Αυτό είναι το μοναδικό κριτήριο, ανεξαρτήτως του μεγέθους των νησιών.

Πάντως σύμφωνα και με την UNCLOS, η εκμετάλλευση των πόρων της Υφαλοκρηπίδας προϋποθέτει οριοθέτηση της, είτε μονομερώς εκ μέρους του κράτους σε περίπτωση ανοικτής θάλασσας είτε με συμφωνία των δυο μερών εφόσον οι δυο ακτές κείνται η μια απέναντι από την άλλη (σε απόσταση λιγότερη των 400 ν. μ) ή δίπλα από την άλλη. Η συμφωνία αυτή αποτελεί Διεθνές Δίκαιο το οποίο δεσμεύει όμως, μόνο τα συμβαλλόμενα κράτη (Σύμβαση για το Δίκαιο των Συνθηκών, Άρθρο 34) και όσες τρίτες χώρες συμφωνήσουν εγγράφως ότι δεσμεύονται (Άρθρο 35).

Σε περίπτωση που τα δυο κράτη δεν μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους, μπορούν να παραπέμψουν τη διαφορά στο Διεθνές Δικαστήριο. Δεν υπάρχει δυνατότητα μονομερούς προσφυγής της Ελλάδας – η Τουρκία δεν έχει συμφωνήσει στην δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου. Στις περιπτώσεις αυτές γίνεται μια διμερής προσυνεννόηση και συντάσσεται ένα συνυποσχετικό για την παραπομπή του θέματος στο Δικαστήριο. Σύμφωνα με το Άρθρο 38.2 του καταστατικού του, το Δικαστήριο μπορεί «να κρίνει μια υπόθεση ex aequo et bono (equity- ευθυδικία), αν οι διάδικοι συμφωνούν σε αυτό». Εφόσον λοιπόν υπάρχει συμφωνία των διαδίκων στο συνυποσχετικό, το Δικαστήριο μπορεί να αποφασίζει περί μειωμένης επήρειας των νησιών. 

Επομένως, αναφορικά με την Τουρκία, ενδεχόμενη παραπομπή του θέματος στο ΔΔ, μπορεί να συνεπάγεται και την αποδοχή της ρήτρας της equity, που είναι όρος sine qua non για την Τουρκία, αλλά ίσως επιζήμιος για την Ελλάδα. Το ζήτημα αυτό είχε εμποδίσει μια προηγούμενη προσπάθεια προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο το 1974. Εφόσον γίνεται αποδεκτή η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο, οι δυο χώρες, κατά την σύνταξη του συνυποσχετικού, θα πρέπει να βρουν τρόπους για την αποφυγή δημιουργίας μιας κατάστασης όπου η Τουρκία δεν θα συμφωνούσε σε προσφυγή στο δικαστήριο χωρίς την ρήτρα της ευθυδικίας και η Ελλάδα θα διαφωνούσε σε αυτό. 

Τέλος, δεδομένου ότι το Αιγαίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ημίκλειστη θάλασσα υπό την έννοια του άρθρου 122 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, τα συνορεύοντα κράτη θα πρέπει να συνεργάζονται κατά την άσκηση των δικαιωμάτων τους που προκύπτουν από την εν λόγω Σύμβαση, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 123 της ίδιας σύμβασης. Επομένως, όλες οι πλευρές θα πρέπει να αντιληφθούν ότι η μόνη νόμιμη και επομένως βιώσιμη λύση είναι η ειρηνική οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδας, είτε μέσω διαπραγματεύσεων είτε μέσω του Διεθνούς Δικαστηρίου.

Η Τουρκία προβάλλοντας ότι τα νησιά δεν έχουν δική τους Υφαλοκρηπίδα στοχεύει να περιβάλει τα Ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου εντός της Υφαλοκρηπίδας της Ανατολίας (πολιτική Γαλάζιας Πατρίδας) με απώτερο στόχο την δημιουργία ειδικού καθεστώτος. Έχει σχετική «εμπειρία» αφού κατάφερε να αποτινάξει το ειδικό καθεστώς που είχε προβλεφθεί για την Ίμβρο και Τένεδο και να εκδιώξει τον αποκλειστικά ελληνικό πληθυσμό των νησιών αυτών εκτουρκίζοντας τα. Η Τουρκία δεν είναι χώρα δικαίου αλλά ισχύος – το μόνο που σέβεται είναι η ισχύς. Εάν δεν γνώριζε ότι η Ελλάδα θα αντέτασσε την στρατιωτική της ισχύ, η οποία αν και μικρότερη θα μπορούσε να της προξενήσει ανυπολόγιστες ζημίες, δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η Τουρκία θα προχωρούσε δυναμικά στα σχέδια της. Και τα σχέδια της προβλέπουν επέκταση προς Δυσμάς. Οι δυσχέρειες στην οικονομία της δεν αποτελούν εμπόδιο, θεωρούνται κάτι προσωρινό ενώ τα  εδαφικά – κυριαρχικά κέρδη, μόνιμα.

Η Ελλάδα δεν αρνείται την ύπαρξη δικαιωμάτων της Τουρκίας επί των θαλασσών που την περιβάλλουν – όσα δικαιούται. Δεν πρόκειται όμως να ενδώσει στις απαιτήσεις της βάσει του ισχυρισμού περί υπεροπλίας της. Η αποφασιστική στάση της Ελλάδας και ο σεβασμός της προς το Διεθνές Δίκαιο μαζί και με την ηθική συμπαράσταση των συμμάχων της αποτελεί την μοναδική αποτρεπτική δύναμη έναντι μια αναθεωρητικής Τουρκίας.  

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα του ΙΗΑ εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς – μέλη του ΙΗΑ. Η ιστοσελίδα του ΙΗΑ δεν λογοκρίνει, ούτε επεμβαίνει σε άρθρα – κείμενα των μελών του ΙΗΑ.  

Πηγή: International Hellenic Association

Σταματήστε τον νέο Χίτλερ τώρα!

 

Delaware – USA

http://www.professors-PhDs.com.

    Mail: IHAHellas@gmail.com

August 20 , 2020

Προς : Όλες τις χώρες-μέλη των Ηνωμένων Εθνών και τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας

Κοινοποίηση: Όλα τα μέλη του Αμερικανικού Κογκρέσου, της Αμερικανικής Γερουσίας, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Ρωσικού Κοινοβουλίου και τα Διεθνή Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αφού έθεσε υπό τον ασφυκτικό έλεγχο του την σημερινή Τουρκία, εξελίσσεται ραγδαία σε νέο Αδόλφο Χίτλερ του εικοστού πρώτου αιώνα, ακολουθώντας μια επεκτατική και αναθεωρητική πολιτική με στόχο να επιβάλλει δια της βίας κυριαρχία σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο. 

Η προπαγάνδα της Τουρκίας περί «Γαλάζιας πατρίδας» στην οποία συμπεριλαμβάνει και μεγάλα τμήματα τα οποία σύμφωνα με την UNCLOS ανήκουν στην Ελληνική και στην Κυπριακή Δημοκρατία, δεν διαφέρει καθόλου από την θεωρία του ζωτικού χώρου Lebensraum των Ναζί. 

Μέχρι σήμερα η Τουρκία υπό την ηγεσία του Ερντογάν, εισέβαλε με στρατιωτική βία στο Ιράκ, στην Συρία, στην Λιβύη, στην Κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και τώρα στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα, διακηρύσσοντας αδιανόητους για την εποχή μας στόχους νεκρανάστασης οθωμανικής αυτοκρατορίας και «αποκατάστασης» των εδαφών που είχε την περίοδο της ακμής της.

Οι διάφορες δικαιολογίες που χρησιμοποιούνται για κάθε «ενέργεια» είναι πέρα και έξω από κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, διεθνών συνθηκών και ειρηνικής συνύπαρξης γειτονικών λαών.

Οι υποκριτικές τουρκικές προτάσεις για «συζήτηση από μηδενική βάση» θυμίζουν ένα ληστή που με την απειλή όπλων έχει εισβάλει στο σπίτι σου και ζητάει να συζητήσετε ποιο τμήμα του σπιτιού σου θα του παραχωρήσεις μέχρι να ξανα-επιστρέψει δριμύτερος! 

Η σημερινή Τουρκία υπό τον ασφυκτικό έλεγχο του Ερντογάν υποκρίνεται ότι σέβεται τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών, αλλά αγνοεί συστηματικά αποφάσεις του ίδιου οργανισμού, δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία η οποία είναι αναγνωρισμένη από όλα σχεδόν τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ και μέλος της Ε.Ε., αγνοεί 189 αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, διακηρύσσει την μονομερή κατάργηση διεθνών συμβάσεων που έχουν υπογράψει πολλές χώρες όπως η Συνθήκη της Λωζάνης, αρνείται εσκεμμένα να προσχωρήσει στη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του ΟΗΕ την οποία έχουν υπογράψει όλες σχεδόν οι παράκτιες χώρες του κόσμου, εξαπολύει συστηματικά οργανωμένα κύματα παράνομων μεταναστών προς την Ευρώπη – πολλές φορές με την συνοδεία τουρκικών ακταιωρών – και ασκεί τρομοκρατία με την απειλή χρήσης βίας σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο, την Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια.  

Η πολιτική ίσων αποστάσεων μεταξύ του θύτη και των θυμάτων των επιθετικών «ενεργειών» του Ερντογάν φέρνουν πιο κοντά ένα νέο αιματοκύλισμα, με ευθύνη όσων σιωπούν ή παραβλέπουν τα εγκλήματα του τουρκικού καθεστώτος, όπως ακριβώς συνέβη πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο απέναντι στον Αδόλφο Χίτλερ και στοίχισε στην ανθρωπότητα 60 εκατομμύρια νεκρούς.

Η ευθύνη της Διεθνούς Κοινότητας, με εξαίρεση της Γαλλικής Δημοκρατίας, για την επικείμενη γενίκευση του χάους και του αίματος που συστηματικά σπέρνει η σημερινή Τουρκία του Ερντογάν είναι τεράστια και η ολιγωρία που επιδεικνύει απέναντι στην τουρκική δραστηριότητα εντελώς αδικαιολόγητη.

Καλούνται οι χώρες-μέλη των Ηνωμένων Εθνών και τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, να μην επιτρέψουν άλλο αιματοκύλισμα στην Μέση Ανατολή, στην Βόρειο Αφρική και στα Βαλκάνια από τις ολοένα και πιο επιθετικές δραστηριότητες του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. 

Ένας άνθρωπος που χαρακτηρίζεται ανεύθυνος και επικίνδυνος από τους ίδιους τους τούρκους βουλευτές, που χαρακτηρίζεται «κανονικός ισλαμοφασίσας»  από την σύγχρονη τουρκική διανόηση όπως ο Τούρκος καθηγητής Πολιτικών Επιστημών και πρώην διευθυντής του ΟΗΕ στη Σλοβενία, δημοσιογράφος και συγγραφέας Τζενγκίζ Ακτάρ, δεν μπορεί πλέον, υπό την ένοχη ανοχή της διεθνούς κοινότητας να καταπατάει προκλητικά το διεθνές δίκαιο, τις διεθνείς συμφωνίες και να παριστάνει τον χαλίφη με διάφορες ιεροσυλίες σε Βυζαντινούς Ναούς της σημερινής Τουρκίας, με τελευταίο κρούσμα την ιεροσυλία στο παγκόσμιο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς, τον Ναό της Αγίας του Θεού Σοφίας.  

Καλείται ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών και το Συμβούλιο Ασφαλείας να συστήσουν, με ποινή αποβολής από τον ΟΗΕ, την σημερινή Τουρκία:

1)   Να εφαρμόσει άμεσα τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών αποσύροντας από τα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας τον τουρκικό στρατό κατοχής. 

2)   Να αποσύρει αμέσως τις στρατιωτικές δυνάμεις και τις εγκαταστάσεις της από τα εδάφη του Ιράκ, σύμφωνα με τις εκκλήσεις της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης του Ιράκ.

3)   Να αποσύρει  αμέσως τις στρατιωτικές δυνάμεις και τις εγκαταστάσεις της από τα εδάφη της Συρίας σύμφωνα με τις αποφάσεις της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Συρίας.

4)   Να τερματίσει αμέσως την με συνοδεία πολεμικών πλοίων παρουσία της μέσα στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας σημαντικά τμήματα της οποίας, σε συνεννόηση με όμορες χώρες και σύμφωνα με όσα καθορίζονται από το διεθνές δίκαιο, έχουν ήδη δημοπρατηθεί σε μεγάλες εταιρείες προς αξιοποίηση.

5)   Να παύσει άμεσα κάθε στρατιωτική παρουσία και προκλητική καταστρατήγηση του εμπάργκο όπλων των Ηνωμένων Εθνών στην Δημοκρατία της Λιβύης με το πρόσχημα της «συνεργασίας» με την Λιβυκή διοίκηση της Τρίπολης, η οποία ανέλαβε με ρητή εντολή «να απομακρύνει τις παραστρατιωτικές και τις ξένες στρατιωτικές δυνάμεις από το έδαφος της Λιβύης» και όχι να τις πολλαπλασιάσει. 

6)   Να τερματίσει αμέσως την με συνοδεία πολεμικών πλοίων παρουσία της μέσα στην υφαλοκρηπίδα της Ελληνικής Δημοκρατίας σημαντικά τμήματα της οποίας, σε συνεννόηση με χώρες της Ανατολικής Μεσογείου και σύμφωνα με όσα καθορίζονται από το διεθνές δίκαιο, έχουν ήδη δημοπρατηθεί σε μεγάλες εταιρείες προς αξιοποίηση.

7)   Να ζητήσει την παραίτηση του προέδρου της 75ης Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ Τούρκου πρέσβη Βολκάν Μπόζκιρ, σαν συμβολική ενέργεια αποδοκιμασίας των επιθετικών ενεργειών της σημερινής Τουρκίας.  

Από το Διοικητικό Συμβούλιο

του INTERNATIONAL HELLENIC ASSOCIATION