Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!

Παρασκευή 29 Μαΐου 2020

Βιωματικοί λόγοι σύγχρονων αγίων Γερόντων για την προσευχή

Βιωματικοί λόγοι σύγχρονων αγίων Γερόντων για την προσευχή

Όταν προσεύχεσαι, να ξεχνάς την σωματική σου αρρώστια, να την αποδέχεσαι σαν κανόνα, σαν επιτίμιο, για την άφεση των αμαρτιών σου. Για τα παραπέρα μην ανησυχείς, άφησέ τα στο Θεό κι ο Θεός ξέρει τη δουλειά Του.
Άγιος Πορφύριos
* * * * * * * * *

Όσο κόβεις σχέσεις από τα κοσμικά, τόσο ελευθερώνεται ο νούς σου και καθαρίζει και προσεύχεσαι καλύτερα.
Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης
* * * * * * * * *

Για να προσευχηθούμε με την καρδιά  για τον συνάνθρωπό μας, πρέπει να τον πονέσουμε. Να βγούμε σιγά-σιγά από τον εαυτό μας και ν’αρχίσουμε ν’αγαπάμε και να πονάμε τους συνανθρώπους μας εάν θέλουμε  η  προσευχή μας να γίνει καρδιακή. Να κάνουμε τον πόνο του, δικό μας πόνο.

Άγιος Παΐσιος

* * * * * * * * * * * * * * *

Καμιά προσευχή δεν πάει χαμένη. Εμένα η προσευχή με κράτησε τόσα χρόνια.
Άγιος  Ιάκωβος  Τσαλίκης
* * * * * * * * * * * * * * *

Μην αφήνεις την προσευχή. Να φοβάσαι την αμέλεια και την αδιαφορία. Όταν το πρωί προσευχηθείς και νιώσεις κατάνυξη, όλη την ημέρα θα πετάς. Όταν το πρωί ξεκινήσεις χωρίς προσευχή, όλα ανάποδα θα σου έρχονται.
Γέροντας Ιερώνυμος
* * * * * * * * * * * * * *

Όταν  είμαστε στην χάρη του Θεού, τότε η προσευχή μας γίνεται καθαρή. Να προσευχόμαστε συνεχώς, ακόμα και ξαπλωμένοι στο κρεβάτι μας, όταν ετοιμαζόμαστε για ύπνο ή ξεκουραζόμαστε.
Άγιος Πορφύριος
* * * * * * * * * * * * * *

Όταν πηγαίνεις να κάνεις την προσευχή σου, να θυμάσαι τα πάθη σου, τα αδύνατα σημεία  που έχεις την ευκολία με την οποία ξεφεύγεις και πέφτεις, να θυμάσαι  ότι ο Χριστός  μπορεί να σε συγκρατήσει.
Γέροντας  Ιωήλ
* * * * * * * * * * * * * *

Να γονατίζεις και να λες: Κράτα με ,Χριστέ μου, να  μη σου φύγω.
Γέροντας  Ιωήλ
* * * * * * * * * * * * * *
Όταν  ο άνθρωπος προσεύχεται πρέπει  να αισθάνεται ότι είναι μικρό  παιδί και ο Θεός ο στοργικός πατέρας, που ότι και να του γυρέψει θα του το δώσει ο καλός  Θεός εάν είναι προς όφελός του.
Άγιος Παΐσιος
* * * * * * * * * * * * *

Ζήτησα στην προσευχή μου από τον Θεό να μου δώσει  το χάρισμα να γνωρίζω από τα πρόσωπα τις καρδιές των ανθρώπων για να μπορώ να τους βοηθάω.Και ο Θεός μου το έδωσε.
Άγιος  Ιάκωβος
* * * * * * * * * * * * * *

Η  προσευχή χωρίς την αγάπη είναι σαν το πουλί  που το βλέπεις καλό και όμορφο, αλλά δεν έχει φτερά και δεν μπορεί να πετάξει.
Γέροντας Αμφιλόχιος
* * * * * * * * * * * * * *

Να κάνετε μετάνοιες όταν προσεύχεστε. Έστω και αν αυτό σας κουράζει. Η προσευχή που συνοδεύεται από εκούσια θυσία, γίνεται πιο ευάρεστη στο Θεό και πιο αποτελεσματική.
Άγιος  Πορφύριος
* * * * * * * * * * * * * *

Η προσευχή, όταν γίνεται με επιμέλεια, εγρήγορση, ευλάβεια, πίστη, κατάνυξη και προσοχή, είναι και ωφέλιμη. Ο διάβολος πολεμάει με ποικίλους τρόπους εκείνους που προσεύχονται, ενώ εκείνους που δεν προσεύχονται τους αγαπάει. Με την προσευχή ο άνθρωπος μιλάει στο Θεό και του ζητάει τα καλά και σωτηρία. Ο προσευχόμενος πρέπει να έχει ταπείνωση.
Γέροντας  Αμφιλόχιος
* * * * * * * * * * * * * *

Πάντοτε να κάνεις ευχή πριν αρχίσεις κάθε εργασία. Να λες « Θεέ μου, δώσε μου δύναμη και φώτιση» και κατόπιν να αρχίσεις την δουλειά σου. Και στο τέλος «δόξα τον Θεό»
Γέροντας Τύχον
* * * * * * * * * * * * * *

Αρχή της πορείας προς την καθαρή προσευχή, είναι η μάχη προς τα πάθη. Είναι αδύνατο να γίνει πρόοδος στην ευχή όσο ενεργούν τα πάθη. Παρ’όλα αυτά δεν εμποδίζεται η παρουσία της χάρης της προσευχή, αρκεί να μην υπάρχει αμέλεια και κενοδοξία.
Γέροντας Ιωσήφ
* * * * * * * * * * * * *

Όταν πηγαίνεις να κάμεις την προσευχή σου,
• να θυμάσαι τα πάθη σου· τα αδύνατα σημεία σου· την ευκολία, με την οποία ξεφεύγεις και πέφτεις!
• να θυμάσαι, ότι ο Χριστός μπορεί να σε συγκρα τήσει· και να σε δυναμώσει· και να σε βοηθήσει να νικήσεις·
• να γονατίζεις λοιπόν ενώπιον Του και να Τον ικετεύεις:
* Κράτα με, Χριστέ μου, μη Σου φύγω!
* Κράτα με, Χριστέ μου, μη Σου φύγω!
* Κράτα με, Χριστέ μου, μη Σου φύγω!
Και μη φοβάσαι. Δεν θα σε αφήσει. Είναι φιλάνθρωπος. Και φιλόψυχος.
Γέροντας Ιωήλ
* * * * * * * * * * * * * *

Για να βρεις καλό πνευματικό, πρέπει να κάνεις τρεις μέρες προσευχή και κατόπιν  ο Θεός θα φωτίσει. Και στο δρόμο που θα πηγαίνεις, να κάνεις προσευχή να τον φωτίσει ο Θεός να σου πει λόγους καλούς.
Γέροντας Τύχον
* * * * * * * * * *  * *  *

Η πρώτη βαθμίδα της πνευματικής ανυψώσεως είναι η νοερά προσευχή.
Γέροντας Αμφιλόχιος
* * * * * * *  * * * * * * * *

Με την ευχή αγιάζεις τον τόπο που κάθεσαι και το έργο που κάνεις.

Γέροντας Αμφιλόχιος

* * * * * * *  * * * * * * * *

Η προσευχή είναι χάρη. Την δίνει ο Θεός, όταν υπάρχει ζήλος και ταπείνωση.
Γέροντας Αμφιλόχιος
* * * * * * * * * * * * *

Δεν έχει αξία να κάνεις εκατό μετάνοιες και να μην νιώθεις τίποτα. Ας κάνεις μόνο είκοσι ή δεκαπέντε αλλά να γίνονται με συναίσθηση και αγάπη.
Άγιος  Πορφύριος
* * * * * * *  * * * * * * * *

Γενικά, η προσευχή είναι η μόνη υποχρεωτική και απαραίτητη εργασία και αρετή για όλη την λογική φύση.
Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπεδινός
* * * * * * *  * * * * * * * *

Δεν πρέπει παιδιά μου να έχει κανείς αμφιβολίες ούτε δυσπιστίες. Να έχετε πίστη Θεού ως κόκκον σινάπεως και ότι ζητήσετε ο Θεός θα σας το δώσει. Πάντα η προσευχή στηρίζει. Να μη φοβόμαστε.
Άγιος  Ιάκωβος Τσαλίκης
* * * * * * * * * * * * * * *

Όταν η νοικοκυρά λέει την ευχή, κάνοντας τις δουλειές του σπιτιού, όλα αγιάζονται. Και το φαγητό της και αυτοί που τρώνε το φαγητό της.
Άγιος Παΐσιος
* * * * * * * * * * * * *

Να σκέπτεσαι καλά για τον άλλο. Με την προσευχή σας, μέσω του Χριστού, επηρεάζετε ευνοϊκά τον άλλο. Να μην σκέφτεστε άσχημα για κάποιον, διότι τότε επηρεάζετε κι’ αυτόν άσχημα.

Άγιος  Πορφύριος

Πέμπτη 28 Μαΐου 2020

Μαρτυρίες ενός Έλληνα στρατιώτη για την Κορυτσά του 40. ( Βίντεο) - Dëshmi të një ushtari helen për Korçën në vitin 1940. (Video )



Μαρτυρίες ενός Έλληνα στρατιώτη για την Κορυτσά του 40. ( Βίντεο)

 

Καθώς κάμνουμε την επίσκεψή μας στο Ντρένοβο, ξαφνιαζόμαστε που βλέπουμε τον κόσμο να μας μιλάει ελληνικά, να φοράει την ίδια με μας φορεσιά, να έχει το ίδιο βλέμμα και την όμοια έκφραση. Στα μαγαζιά πίνουμε ούζα, κονιάκ, γλυκά τρώμε και διαβάζουμε στο κοινοτικό γραφείο, σε γλώσσα ελληνική και αλβανική:

«Εν ονόματι της Α.Μ του Βασιλέως Γεωργίου ανακηρύσσω την πόλιν Κορυτσάς ελευθέραν και καλώ τον λαόν εις υποταγήν.

Ο Δ/της Κορυτσάς»

Κρέας 70 δραχμές, 10 λεκ. Το σχολείο γεμάτο από υλικά του εχθρού. Πλήθος ποδήλατα, μουσικά όργανα και άλλα.. σελ 33

 

Μέχρι το λεκανοπέδιο της Κορυτσάς βρίσκαμε κόσμο να μιλάει ελληνικά θαυμάσια. Οι αρβανίτες έδειχναν ικανοποίηση και χαρά από τις επιτυχίες του στρατού μας.  Το μέρος φτωχό και ο κόσμο φτωχός. Σε πολλά χωριά δεν βρίσκουμε σχολεία. .. σελ 37

 

… Να η σιλουέτα της Κορυτσάς. Φτάσαμε!

Πολλά αυτοκίνητα η πρώτη εντύπωση. Σε λίγο μπροστά στο Δημαρχείο, όπου και η μικρή πλατεία της πόλης. Μαζί με το νοσοκομείο της πόλης, το ξενοδοχείο «Πάλλας» και τις στρατώνες να είναι τα πιο επιβλητικά κτίρια. Είναι στολίδια της και τα χρυσαφικά της αυτά.

Εφημερίδες… «Νίκη», «Εξόρμηση», Δελτάρια, κύριοι… ο Γκράτσι προφήτης!... Ο Μουσολίνι καρνάβαλος…

Ρεκλάμες, εφημερίδες, περιοδικά, όλα ελληνικά.

Η πρώτη μας φροντίδα- παρέα με τον εφ. Σπυρούλη- ήταν να επισκεφτούμε τη Μητρόπολη, που τη βομβάρδισαν εχθρικά αεροπλάνα. Ένας επιβλητικός τρούλος μας περιμένει να κάνει την εμφάνισή του, μια Παναγιά χτυπημένη από τα σίδερα των εχτρικών οβίδων και τρεις αστραφτεροί πολυέλαιοι στη μέση κρεμασμένοι σαν από ουράνιο θόλο. Η εκκλησία είναι απαλλαγμένη από περιττές ζωγραφιές. Ανάβουμε τα κεράκια μας και φεύγουμε. Γύρω από την Μητρόπολη πολλά σπίτια γκρεμισμένα από το βομβαρδισμό. Όλα αυτά θα θυμίζουν το πέρασμα του ιταλικού πολιτισμού. Σελ 116

 

Πολεμικές δόξες, Ελληνικό Έπος στα Βουνά της Β Ηπείρου Τάκης Γ Σίσκου Εκδόσεις 3Ε- Ελίκρανον

 

 

 

Dëshmi të një ushtari helen për Korçën në vitin 1940. (Video )

 

 

Pasi bëjmë vizitën tonë në Drenovë, befasohemi kur shikojmë njerëzit që na flasin greqisht, të kenë veshur veshje të njejta me tona, të kenë të njejtin shikim dhe shprehje me ne. Në dyqan pimë uzo, konjak, hamë ëmbëlsira dhe lexojmë në zyrën e komunës, në gjuhën greke dhe shqip.

“Në emër të Madhërisë së Tij Mbretit Gjergj, shpall qytetin e Korçës të lirë dhe i bëj thirrje popullit të bindet.

Komandanti i Korçës”.

Mishi 70 dhrahmi, 10 lek. Shkolla e mbushur me materiale të armikut. Biçikletat, veglat muzikore etj ishin me shumicë..

Fq 33

Deri në fushëgropën e Korçës gjenim njerëz që flisnin në mënyrë të mrekullueshme greqisht. Arvanitët ishin të kënaqur dhe gëzuar për sukseset e ushtrisë sonë. Vendi ishte i varfër dhe populli i varfër.  Në shumë fshatra nuk gjenim as shkolla.

Fq 37.

 

... Ja silueta e Korçës. Mbërritëm! Shumë makina, përshtypja e parë. Pas pak mbërritëm në Bashkia ku ishte dhe sheshi i vogël i qytetit. Bashkë me spitalin e qytetit, hoteli “Pallas” dhe gazermat  ishin ndërtesat më mbizotëruese. Janë zbukurimet dhe stolitë e saj.

Gazeta... “Fitorja”, “Sulmi”, Raporte zotërinj.. Graci profet! ... Musolini Karnaval...

Reklama, gazeta, revista, të gjitha greqisht.

Puna jonë e parë- bashkë me rekrutin Spiruli- ishte që të vizitonim Mitropolinë , të cilën e bombarduan aeroplanët armiq. Një kupolë impresionuese na priste që të shaqej,një e Tërëshenjtë e goditur nga hekurat e gjyleve armike dhe tre llambadarë të varur në mes si nga qielli. Kisha e çliruar nga ikonat murale të tepërta. Ndezim qirinjtë tanë dhe largohemi. Rreth Mitropolisë shumë shtëpi të rrëzuara nga bombardimi. Të gjitha këto na kujtojnë kalimin e kulturës italiane.

Fq 116

 

Lavdi Luftarake: Epopeja Helene në Malet e Epirit të Veriut, Taki G Siskou, Botimet 3E Elikranon.


Τετάρτη 27 Μαΐου 2020

Γεννεαλογία Ευθυμίου . Κ. Ι. Μήτκου. - Gjenealogjia e Efthim (Thimi) . K. J. Mitkos

Thimi Mitko - Wikipedia

Γεννεαλογία Ευθ. Κ. Ι. Μήτκου.

 

 

 

“Ο ιερεύς από Δέλβινον μετκησεν εις Μπόριαν, μεγαλούπολιν ούσαν τότε. Εγέννησεν τούτος τον Αθανάσιον, ο δε Αθανάσιος τον Δημήτριον (Μήτκον) και ο Δημήτριος τον Ιωάννην και Αναστάσιον, Αικατερίναν, και Λήναν, ο δε Ιωάννης τον Κωνσταντίνον, Ναούμ, Πέτρον, Χρήστον, Δημήτριον, και Αθανάσιον. Και τέλος ο Κωνσταντίνος τον Ευθύμιον, Φίλιππον, Ιωσήφ, Ιωάννην, Αικατερίναν, Μαρίαν, και Θεμιστοκλέα.

Εκ των αδελφών του Κωνσταντίνου οι μεν Ναούμ, Πέτρος και Δημήτριος, έμειναν άτεκνοι διόλου καίτοι νυμφευθέντες (δεν ετεκνοποίησαν) ο δε Χρήστος επήγεν εις την Επανάστασιν της Ελλάδος του 1821, ως αγωνιστής, και εφονεύθη, ως και ο Αθανάσιος απέθανεν άγαμος. Εκ δε των αδελφών του Ευθυμίου, ο μεν Φίλιππος απέθανε τριετής, ο δε Ιωσήφ 32 ετών νυμφευμένος καταλιπών μόνον ένα υιόν τον Ιωάννην. Ο δε έτερος Ιωάννης απέθανε 13 ετών, και οι λοιποί κόρη και ο Θεμιστοκλής απέθανον νήπια όντα ακόμη. Η δε Αικατερίνη υπανδρεύθη τον Δημ. Ν.

Τόλκον, και εχήρευσε το 1859 έχουσα ένα υιόν τον Νικολάκην.

Ο προπάτωρ μου Ιωάννης Μήτκος νυμφευθείς την Αικατερίναν του Θεοδώρου Παύλη, έζησεν ως έμπορος της Ευρώπης, 65 ετών, εν μεγίστ ομονοί και έρωτι μετά της γυναικός του, ώστε εκάτεροι ηύχοντο ν’ αποθάνη πρώτος αυτός. Ότε λοιπόν απέθανε πρώτη η σύζυγός  του, τόσον ελυπήθη και τοι γέρων ήδη ων, ώστε ενώ το λείψανόν της εκείτο εις την οικίαν την πρώτην εσπέραν, οι δε συγγενείς άπαντες εδειπνούσαν όλοι μαζί κατ’ έθος, εγερθείς εκ της τραπέζης ο Ιωάννης επήγεν εις το λείψανον επάνω εκφωνών τους πόνους του, και εκείθεν εξήλθε του δωματίου ίνα υπάγ, φαίνεται, εις την χρείαν. Κυριευθείς όμως αίφνης υπό λειποθυμίας, χωρίς να παρατηρηθ παρά τινος, έπεσεν από την υψηλήν κλίμακα κάτω εις τον λιθόστρωτον,

και έμεινεν ημιθανής. Ούτω λοιπόν μετά 24 ώρες απέθανεν και ο ίδιος, και ενταφιάσθη πλησίον

της συζύγου την αυριανήν του ενταφιασμού αυτής.

 Ο ρηθείς προπάτωρ μου έλαβε πολλάς αλλεπαλλήλους καταδρομάς των κατά καιρούς διοικητών του τόπου και μάλιστα ένεκα του υιού του Χρήστου, πολεμούντος εις τον αγώνα της Ελλάδος κατά των Τούρκων εν γνώσει αυτών. Ο διοικητής της πατρίδος λοιπόν απεκάλει τον πάππον μου αντάρτην, και παρ’ ολίγον να τον καταστρέψη οικογενειακώς, αν δεν είχεν υποστήριγμα άλλων Τούρκων πατριωτών. Τοιαύτας καταδρομάς ποτέ ποτέ δεν του έλειψαν του μακαρίτου.

Παρομοίας καταδρομάς έλαβον κι εγώ κατά το 1860 έτος υπό του Διοικητού Κοριτσάς Χαϊδάρ Βέη Κρητικού, χαρακτηρίσαντος εμέ ως απόστολον της Ελλάδος, και επάλαισα πέντε έτη εις τα Δικαστήρια με μεγάλην μου ικανοποίησιν, ουχ ήττον όμως με θυσίαν μου χρηματικήν

μεγάλην. Φαίνεται ήσαν πεπρωμένα αυτά εις την οικογένειάν μας. Μυστήρια ην τα του θεού βουλεύματα. Τούτου ένεκα ήλθον πάλιν εις Αίγυπτον, την γην της ελευθερίας διά τους ξένους, να πνέω ελεύθερον αέρα, να διατηρήσω δε αξιοπρεπώς της κοινωνικής μου θέσεως και τη πολυμελή απορφανευμένην μου οικογένειαν.

 

Ότε περιπλανώμην εις την Τάχταν προς αποσύνταξιν παλαιών βερεσεδίων του μακαρίτου γαμβρού μου, μετά τόσας καταδρομάς, όσας έλαβον εν τ πατρίδι, μετά τόσην λύπην,

όσην είχε ποτισθή η οικογένειά μου δι’ αυτάς, εσυλλογιζόμην δε και την παρούσαν θλίψιν αυτής διά την μακράν μου απουσίαν, να πον εκείνη δι’ εμέ, και εγώ δι’ εκείνην, τόσον εθλιβόμην, ώστε ησθανόμην παλμούς εντός του στήθους μου. Αλλά τέλος πάντων έστρεφον βλέμμα προς πάσαν εν γένει την κοινωνίαν, πάσχουσαν πολυειδώς και πολυτρόπως και ως εκ του διοικητικού, και του κοινωνικού τρόπου, όπως γράφει ο περίφημος Βίκτωρ Ουγώ, εσκεφτόμην δε φιλοσοφικώς το άστατον εν γένει της φύσεως, και το ατελές της ανθρωπότητος, επομένως ότι οι μεγάλοι και αγαθοί άνδρες πάσχουν προ πάντων, παρηγορούμην τα μέγιστα. Και ως φαίνεται, η

θεία αγαθότης και πρόνοια με ενεθάρρυνεν, επάνω εις το δίκαιόν μου, διότι και εις την πλέον

μεγίστην δοκιμασίαν μου δεν απηλπίσθην ποτέ, αλλά πάντοτε ήμουν εύθυμος και θαρραλέος,

ώστε ηπόρουν οι εχθροί μου βλέποντες την γενναιότητά μου [και] το θάρρος μου.”

 

Πηγή Ευθύμιος Μήτκος Λεξικογραφία Αλβανό-Ελληνική, Ελλήνο-Αλβανική Δώρις Κυριαζής Τίρανα 2014 σελ 78

Gjenealogjia e Th. K. J. Mitkos

 

 

 

Urata u zhvendos prej Delvine [të Leskovikut] në Mborje, asokohe qytet i madh. Ky lindi Thanasin, Thanasi Dhimitrin (Mitkon) dhe Dhimitri Janin dhe Anastasin,

Katerinën, dhe Linën, ndërsa Jani Kostandinin, Naumin, Petron, Kriston, Dhimitrin, dhe Thanasin. Dhe, fundi, Kostandini [lindi] Efthimin, Filipin, Josifin, Janin, Katerinën, Marien, dhe Themistokliun. Prej vëllezërve të Kostandinit, Naumi, Petroja dhe Dhimitri mbetën pa asnjë trashëgimtar edhe pse u martuan (nuk bënë fëmijë) ndërsa Kristoja shkoi në Kryengritjen e Greqisë të 1821-së, si luftëtar, dhe u vra, kurse Thanasi vdiq pa vënë kurorë. Prej vëllezërve të Efthimit, Filipi vdiq në moshë tre vjeç, kurse Josifi ndërroi jetë 32-vjeçar, i martuar, dhe la vetëm një djalë, Janin. Jani tjetër vdiq 13 vjeç, kurse të tjerët, njëra vajzë dhe Themistokliu vdiqën në moshë të vogël. Katerina u martua me Dhim. N. Tolkon, dhe mbeti e ve më 1859, me një djalë, Nikollaqin.

Stërgjyshi im Jani Mitkoja u martua me Katerinën e Theodhor Pavlit dhe e shkoi

jetën si tregtar i Europës, 65 vjeç, në mirëkuptim dhe dashuri të plotë me gruan e vet, saqë çdonjëri uronte të vdiste i pari. Kur qëlloi dhe vdiq e para e shoqja, kaq shumë u pikëllua edhe pse tashmë i plakur, saqë ndërsa lipsana e saj ndodhej në shtëpi

mbrëmjen e parë, kurse të afërmit po darkonin pas zakonit, Jani u ngrit prej tryezës dhe iu afrua kufomës me thirrje plot dhembje, dhe prej aty doli nga dhoma për të shkuar, duket, që të derdhte ujët. Por papritur i ra të fikët, pa u vënë re nga askush, dhe u rrëzua nga shkalla e lartë drejt e në kalldrëm, duke mbetur gjysmë i vdekur.

Kësisoj, pas 24 orësh vdiq edhe ai vetë dhe e kallën pranë së shoqes të nesërmen e varrimit të saj  Gjyshi im, për të cilin po flasim, mori goditje të njëpasnjëshme prej mydyrëve të vendit, sidomos për shkak të të birit Kristos, që luftonte në kryengritjen e Greqisë kundër turqve, dhe ata e njihnin këtë gjë. Mydyri i Korçës pra e quante gjyshin tim rebel dhe sa nuk e shkatërroi me gjithë familje, po të mos kish mbështetjen e patriotëve të tjerë myslimanë. Të tilla goditje kurrë nuk iu ndanë të ndjerit.

Goditje të ngjashme mora edhe unë gjatë vitit 1860 prej mydyrit të Korçës Hajdar

Bej Gjiritlliut, që më quajti të dërguar të Greqisë, dhe m’u desh të përplasem gjyqeve për pesë vjet, me të madhe kënaqësi, por edhe me dëm jo të vogël e pará të madhe.

Duket se kështu ish e shkruar t’i ndodhte derës sonë. Tekat e Perëndisë nuk i njeh

kurrkush. Paskëtaj erdha gjene në Egjipt, të mbushesha me ajër lirie, e, siç i kish hije

sërës sime,të kujdesesha për familjen time me shumë gojë e me jo pak morte.

Tek endesha rrugëve të Tahtas për të mbledhur paratë e dhëna veresé qëmoti prej të ndjerit dhëndrit tim, pas kaq goditjesh që mora në vendlindje, pas kaq hidhërimesh, që kishte provuar familja ime nga shkaku i tyre, mendja më shkonte edhe te brenga e saj shkaktuar prej mungesës sime të zgjatur, teksa i dhimbsesha unë asaj e më dhimbsej ajo mua, dhe vrerosesha aq shumë, saqë më dukej se do më çahej kraharori.

Prapëseprapë i ktheja sytë nga vegjëlia mbarë, që vuante prej gjithfarë plagësh e

gjithësosh mënyrash për shkak të organizimit [të keq] të shtetit e të shoqërisë, sikurse shkruan edhe i famshmi Viktor Hygo; rrekesha të kuptoja thelbin e paqëndrueshmërisë së natyrës në përgjithësi dhe të papërsosmërisë së njerëzimit, e, për rrjedhojë – mendoja– burrat e mëdhenj dhe fisnikë heqin më shumë se të tjerët, e kësisoj ndihesha mjaft i ngushëlluar. Dhe me sa duket, mirësia dhe providenca hyjnore më jepnin zemër, për të drejtën time, ngaqë edhe në çastin më të vështirë nuk i humba shpresat kurrë, por ngaherë kam qenë gazmor dhe kurajoz, aq sa edhe armiqtë e mi çuditeshin me trimërinë dhe guximin tim.

 

Burimi. Thimi Mitko Fjalëtore Shqip -Greqisht, Greqisht – Shqip, Dhori Qirjazi Tiranë 2014


Κυριακή 24 Μαΐου 2020

Κυριακή του Τυφλού Η μεγαλύτερη αρρώστια της ψυχής Αρχιμ Επιφάνιος Χατζηγιάγκου!



Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΘΕΕ ΜΟΥ

ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ: Ο τυφλός προ του Σταυρού.

Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΘΕΕ ΜΟΥ

 

Ὅταν τριγύρω βλέπω τῆς φύσεως τὰ κάλλη,
τὸν ἥλιο, τὴ σελήνη, τ’ ἄστρα
τὰ φωτεινά,
τὴ θάλασσα, π’ ἀφρίζει κι ἁπλώνεται μεγάλη,
τοὺς ποταμούς, τὰ δένδρα, τοὺς κάμπους,
τὰ βουνὰ
καὶ τ’ ἄνθη, ποὺ στολίζουν ἀγροὺς καὶ μονοπάτια,
Σ’ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, ποὺ μοῦ  δωκες
τὰ μάτια.

 

***

Κι ὅταν ἀκούω τὸ φλοῖσβο στὴν ἥσυχη ἀμμουδιὰ
κι ὅταν ἀκούω στὸ δάσος τὸ ζηλεμμένο ἀηδόνι
κι ὃταν ἀκούω τ’ ἀγέρι στοῦ δέντρου τὰ κλαδιὰ
κι ὅταν ἀκούω ἀκόμη τοὺς στεναγμοὺς τοῦ γκιώνη
καὶ τὴ φωνὴ τοῦ γρύλλου στὴ σκοτεινὴ νυχτιά,
Σ’ εὐχαριστῶ, Θεέ
μου, ποὺ  μοῦ δωκες τ’ αὐτιά.

 

***

Κι ὅταν στὸ δρόμο βρίσκω γέρο, τυφλό, ζητιᾶνο
ἢ κι ὀρφανὰ παιδάκια, ποὺ τρέμουν καὶ πεινοῦν,
καὶ σταματῶ μ’ ἀγάπη κι ἐλεημοσύνη κάνω
κρυφὰ ἀπ’ τοὺς διαβάτες, ποὺ δίπλα μου περνοῦν,
κι εὐφραίνετ’ ἡ ψυχή
μου κι ἀγάλλεται καὶ χαίρει,
Σ’ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, ποὺ μοῦ  ’δωκες τὸ χέρι.

.
᾽Ιωάννης Πολέμης


Ο ΤΥΦΛΟΣ

Ο τυφλός Βαρτίμαιος | Αιρετικός

Ο ΤΥΦΛΟΣ

 

Τὶ εἶν' ἡ βοὴ στὸ Γολγοθᾶ ποὺ κόσμος τρέχει ἀπάνω;

-Πηγαίνουν νὰ σταυρώσουν δυὸ μαζί μὲ κάποιον πλᾶνο.

-Ποιοὶ νἆν οἱ δυὸ, ποὺ ἐκδικητής ὁ χάρος τοὺς προσμένει;

-Κλέφτες, φονιάδες, ἄρπαγες, κακούργοι ξακουσμένοι.

-Καὶ ποιὸς ὁ πλᾶνος ποὺ κι αὐτὸς θὰ σταυρωθῇ μαζὶ τους;

-Τοὺς Φαρισαίους ρώτησε, εἰναι δουλειὰ δικὴ τους!

-Θὰ πάω νὰ δῶ... Εἶπα «νὰ δῶ» κι ἦρθαν στὸ νοῦ μου πάλι.

Τὰ χρόνια ποὺ ἤμουνα τυφλός. Τυφλός! Ἐσεῖς οἱ ἄλλοι

δὲν ξέρετε πόσο ἡ ψυχή μέσα στὰ στήθη εἶν' ἄδεια,

ὅταν μὲ μάτια ὁρθάνοιχτα βαδίζει στὰ σκοτάδια!

Πῶς τὴ θυμοῦμαι τὴ στιγμή ποὺ ἐστάθη αὐτός μπροστὰ μου

καὶ μ' εὐσπλαχνίσθη, κ’ ἔσκυψε, πῆρε πηλὸ ἀπὸ χάμου

κι ἀλείφοντας τὰ μάτια μου μὲ τὸν πηλό ἐκεῖνο,

μοῦ εἶπε νὰ πάω στοῦ Σιλωάμ τὴ στέρνα νὰ τὰ πλύνω!

Ὅταν τὸν πρωτοακτίκρυσα τὸν Φωτοδότη ἐμπρός μου,

στὴν ὄψη του εἶδα ὅλες μαζὶ τὶς ὀμορφιὲς τοῦ κόσμου. Μοσχοβολοῦσε κ’ ἔλαμπε τὸ κάθε κίνημά του...

Φῶς καὶ τὰ χείλη, κ’ ἡ φωνή, τὰ μάτια κ’ ἡ ματιά του.

Στὰ χείλη του ἡ παρηγοριά, στὰ μάτια του ἡ ἐλπίδα...

Ἔστρεψα τότε ὁλόγυρα τὰ δυὸ μου μάτια κι εἶδα

κάθε ποὺ ζεῖ καὶ ποὺ δὲν ζεῖ, κ’ εἶδα παντοῦ γραμμένη

τὴν ὄψη του, λὲς κ’ ἤτανε καθρέπτης του ἡ οἰκουμένη.

Φῶς ἡ ζωή, χαρὰ τὸ φῶς! … Ἂς πάω νὰ δῶ τὸν πλᾶνο

ποὺ θὰ καρφώσουν στὸ Σταυρό. Κατὰ τὸ λόφο ἐπάνω

κόσμος, περιγελάσματα, κι ὀχλοβοή, κ’ ἀντάρα,

χίλιες φωνὲς σὰν μιὰ φωνή, κι ὅλες σὰν μιὰ κατάρα.

Ποῦ πάει; Σπρώχνει καὶ σπρώχνεται καὶ πνίγεται καὶ πνίγει,

καὶ σταματᾶ προσμένοντας. Παράμερα ξανοίγει

τρεῖς μαυροφόρες ποὺ κρατοῦν μιὰ λιγοθυμισμένη. 

Θὲ νἆναι μάνα, ἡ δύστυχη! Ξάφνω, μὲ μιᾶς σωπαίνει

τὸ πλῆθος ποὺ ἀνταριάζονταν. -Γκάπ! Γκούπ!

 Καρφώνουν, κρότοι πνιγμένοι μὲς στὰ βογγητά!  Ὑψώνονται οἱ δυὸ πρῶτοι

σταυροί· κανείς δὲν στρέφεται. Γκάπ! Γκούπ!  Ξανακαρφώνουν,

μὰ βόγγος δὲν ἀκούγεται. Νὰ, καὶ τὸν τρίτον ὑψώνουν.

… Πῶς; Σὺ ποὺ μοῦ ’δωσες τὸ φῶς, ἐσένα πλᾶνο λένε;

Κ’ ἦταν γραφτὸ τὰ μάτια μου νὰ βλέπουν γιὰ νὰ κλαῖνε;

Τί νὰ τὰ κάνω καὶ τῆς γῆς καὶ τ' οὐρανοῦ τὰ κάλλη;

Πάρε τὸ φῶς ποὺ μοῦ 'δωσες καὶ τύφλωσέ με πάλι!


Πέμπτη 21 Μαΐου 2020

ΕΚΔΗΜΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΠΑΚΟΥ

ΕΚΔΗΜΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΠΑΚΟΥ

Η ΣΦΕΒΑ με συγκίνηση αποχαιρετά τόν Γεώργιο Μπάκο, τον εμβληματικό φύλακα και την “ψυχή” του στρατιωτικού  νεκροταφείου των ηρώων του 1940, στο χωριό Βουλιαράτες του Αργυροκάστρου.

            Γνήσιος Ηπειρώτης  με καρδιά γεμάτη αγάπη για τον Χριστό και την Ελλάδα, αρετές που διδάχθηκε από την οικογένειά του στα δύσκολα χρόνια της αθεϊστικής δικτατορίας του Ενβέρ Χότζα ανέλαβε με υψηλό αίσθημα ευθύνης  και παρά τον κίνδυνο,   την διαφύλαξη της μνήμης των νεκρών αξιωματικών και οπλιτών, που έδωσαν τη ζωή τους είτε στις μάχες που έγιναν για την απελευθέρωση της Δρόπολης τον Νοέμβριο του 1940, είτε πέθαναν στο ορεινό νοσοκομείο που λειτουργούσε κατά την διάρκεια του πολέμου στο χωριό του, στους Βουλιαράτες. Ο πατέρας του Δημήτρης διέσωσε σε σχεδιάγραμμα τα ονόματα και τις θέσεις που είχαν ταφεί οι νεκροί, και όταν στη δικτατορία του  Χότζα, καταστράφηκαν οι πρόχειροι σταυροί που είχαν στηθεί, πέτυχε με τη συνεργασία των κατοίκων του χωριού, να μην ανασκαφεί ο χώρος αλλά να διατηρηθεί  προς μελλοντική κοινοτική εκμετάλλευση και στην ουσία να παραμείνει άθικτος. Αυτός είναι και  ο λόγος που στην περίπτωση του νεκροταφείου στους Βουλιαράτες είχαμε από την πρώτη στιγμή τα ονόματα και την ακριβή θέση ταφής των περίπου 60 νεκρών που αναπαύονται εκεί, κάτι που δεν συνέβη πουθενά αλλού στα μέτωπα του πολέμου στη Βόρειο Ήπειρο,

            Όταν πέθανε ο κ. Δημήτρης  το 1972, έδωσε τα στοιχεία στον γιό του Γεώργιο, “ορκίζοντάς” τον  να τα διαφυλάξει με κάθε θυσία, και να τα παραδώσει σε εκπρόσωπο του ελληνικού κράτους, όταν  θα ερχόταν η κατάλληλη στιγμή. Η στιγμή αυτή ήλθε το 1991 όταν με την πτώση του καθεστώτος και το άνοιγμα των συνόρων, το υλικό παρεδόθη σε εκπρόσωπο της πρεσβείας για να αξιοποιηθεί κατάλληλα και να βρούνε οι  ήρωες νεκροί την δικαίωση και την τιμή που τους άξιζε αλλά και να μπορούν οι συγγενείς τους να αποτίσουν τον οφειλόμενο φόρο τιμής μετά από 50 σχεδόν χρόνια.

            Με πρωτοβουλία του χωριού και την αμέριστη στήριξη του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου (και λίγα χρόνια αργότερα  και της ελληνικής κυβέρνησης) οριοθετήθηκε και διαμορφώθηκε κατάλληλα ο χώρος και οι τάφοι, ενώ κτίστηκε και το εκκλησάκι της Αγίας Σκέπης. Στην πορεία το στρατιωτικό νεκροταφείο στους Βουλιαράτες έγινε το κεντρικό σημείο τιμής και μνήμης του έπους του 1940 για την Βόρειο Ήπειρο και αυτό που ξεκίνησε με τη συμμετοχή μόνο των κατοίκων του χωριού και μετρημένων στα δάχτυλα Ελλαδιτών στη δεκαετία του 1990, είναι σήμερα μία μεγαλειώδης εκδήλωση μνήμης με τη συμμετοχή πολλών επισήμων και εκατοντάδων προσκυνητών από την Ελλάδα και άλλες περιοχές της Βορείου Ηπείρου.

            Ο κ. Μπάκος πιστός στην υπόσχεση που έδωσε στον πατέρα του, ανέλαβε την ευθύνη της φύλαξης και περιποίησης του νεκροταφείου. Από τότε ως σήμερα, παρά τα 80 χρόνια που κουβαλούσε στην πλάτη του, και το γεγονός ότι δεν είχε αυτοκίνητο και το σπίτι του απείχε αρκετά από το νεκροταφείο, κάθε φορά που ένα λεωφορείο με προσκυνητές ερχόταν στο χωριό, οποιαδήποτε ημέρα και ώρα και κάτω από  οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες , ο κ. Γιώργος ήταν εκεί, εθελοντικά και με νεανική διάθεση, για να υποδεχθεί τους συμπατριώτες του στην ιδιαίτερη πατρίδα του , να τους ξεναγήσει στο ηρώο, και να ανάψει μαζί τους ένα κερί στη μνήμη των παλικαριών που έδωσαν τη ζωή τους  για την Ελευθερία. Δεκάδες φορές και εμείς, τα μέλη της ΣΦΕΒΑ είχαμε την χαρά να τον συναντήσουμε στο νεκροταφείο, να τον  ακούσουμε να μας εξιστορεί με εθνική υπερηφάνεια  τα γεγονότα εκείνης της εποχής αλλά και τα βάσανα του καθεστώτος του Χότζα, ενώ με συγκίνηση τον θυμόμαστε να δακρύζει συχνά για τους αξιωματικούς και οπλίτες που “αναπαύονται” στον ιερό εκείνο τόπο. Όταν τον ρωτούσαμε αν κουράζεται από το διακόνημά του αυτό, μας απαντούσε εμφατικά: Οι ήρωες αυτοί δώσανε τα νιάτα τους για την ελευθερία της Ελλάδος αλλά και τη δική μας και εγώ θα σκεφτώ την ώρα που θα αφιερώσω για να έλθω να ανοίξω το νεκροταφείο για να προσκυνήσετε; Όσο ζω και αναπνέω, θα έρχομαι εδώ να κάνω αυτό που δεν μπόρεσαν να κάνουν οι γονείς, οι σύζυγοι και τα παιδιά τους, που τους θρήνησαν και τους έκλαψαν από μακριά χωρίς να μπορούν να αφήσουν ένα λουλούδι στον τάφο τους και να τους ανάψουν το κανδήλι”!

            Ας είναι αιωνία η μνήμη του κ. Γεώργιου Μπάκου! Είμαστε σίγουροι ότι οι ψυχές των ηρώων του 1940 που τόσο τους αγάπησε και τίμησε την μνήμη τους , θα τον υποδεχθούν με αγάπη και ο Άγιος Θεός,  που με άδολη πίστη  υπηρετούσε τόσα χρόνια στην τοπική ενορία, θα τον αναπαύσει από τους κόπους του!

ΣΦΕΒΑ, 15/5/2020

ΕΚΔΗΜΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΠΑΚΟΥ

Τετάρτη 20 Μαΐου 2020

Οι 114 πεσόντες Κορυτσαίοι κατά τον Αυτονομιακό Αγώνα (1914)! - 114 helenët korçarë të rrënë në betejën për liri (1914)!


Την νύχτα της 19 προς 20 Μαρτίου 1914 ημέρα Τετάρτη ξεκίνησε η επανάσταση, η εξέγερση των Ελλήνων της Κορυτσάς ενάντια στους Αλβανούς και τους Ολλανδούς που τους βοηθούσαν. Δύο ώρες μετά την έναρξη της επανάστασης δολοφονείται  μπροστά από τον Ναό του Αγίου Γεωργίου ο διάκων  Βασίλειος Γκιώνης. Ένας άξιος επαναστάτης από το Λάμποβο του Αργρυροκάστρου. Τον άφησαν άταφο για τέσσερις μέρες μέχρι που έγινε αγνώριστος.

Κατά τις πενθήμερες μάχες  όπου 5000 γέγκιδες ήρθαν από την Άνω Αλβανία και περιέζωσαν την πόλη , έπεσαν 114 (μεταξύ των οποίων και 7 γυναίκες) άτομα στην Κορυτσά.

Ακολούθησε άγριος διωγμός. Εκδιώχθηκαν οι Έλληνες και μόνο για έναν χαιρετισμό όπως είναι το "καλημέρα" και οι Άθλιοι αλβανίζοντες χριστιανοί χρησιμοποίησαν τα πάντα για να αλλάξουν την ιστορία του τόπου, να εισάγουν την αλβανική ως την μόνη γλώσσα στην εκκλησία κ.α. Στις 24 Ιουνίου 1914 οι αυτονομιακές δυνάμεις υπό την αρχηγία του ταγματάρχου  κ Γεωργίου Τσόντου Βάρδα και του λοχαγού Γεωργίου Μουρατζά μπήκαν στην Κορυτσά θριαμβευτικά δίνοντας ένα τέλος στην Αλβανική αρχή στην Κορυτσά που διήρκησε τέσσερεις μήνες και οκτώ ημέρες.

Τα ονόματα των ηρώων από όλη την περιοχή που έπεσαν στην μάχη για την ελευθερία είναι:

 

 

Natën e 19 duke u gëdhirë 20 Mars  1914 ditë e Mërkurë filloi kryengritja e helnëve të Korçës kundër forcave shqiptare dhe hollandeze që i ndihmonin. Dy orë pas fillimit të kryengritjes u vra  para Kishës së Shën Gjergjit  dhiakon Vasil Gjioni një kryengritësi i denjë.  U qëllua nga një vrimë. Kishte origjinë nga Labova e Gjirkoastrës. E lanë të pavarosur për katër ditë deri sa nuk njihej më.

 

Gjatë luftimeve pesëditore ku 5000 gegë erdhën nga Shqipëria e sipërme dhe rrethuan qytetin, ranë në betejë 114 (ndërmjet tyre 7 gra) persona në Korçë.

Vrasjet u pasuan nga përndjekjet ndaj helenëve të qytetit të cilët u mbyllën në burg dhe për fjalën “mirëmëngjes” në greqisht. Filoshqiptarët e mjerë gjoja të krishterë përdorën çfarëdo që kishin mundësi që të ndryshonin historinë e vendit dhe të futnin në kisha, si gjuhë të vetme, shqipen etj.

Më 24 Qershor 1914 forcat autonome nën udhëheqjen e kolonelit Gjeorgjio Tsontou Varda dhe oficerit Gjeorgi Muratza  hynë në Korçës triumfuese duke i dhënë fund udhëheqjes shqiptare e cila zgjati 4 muaj dhe tetë ditë.

Emrat e heronjëve që ranë nga e gjithë zona në luftë për liri janë:






Tabelë e të vrarëve dhe e të maskaruarve nga shqiptarët  gjatë kryengritjes së helenëve të Korçës
       
1 Heriodiakon Vasil  Gjoni Epirot
2 Alip  Gjergji Fundo Korçë
3 Nikola Kotta Korçë
4 Dhimitër  Kocijorgji Korçë
5 Sokrati  Qirjako Korçë
6 Grigor Konstandin Orgocka Korçë
7 Stavro Adham Orgocka Korçë
8 Theodhos Vasil Lubonja Korçë
9 Haralllamb Ilia Qesaraka Korçë
10 Lluka  Vasil Kuku Korçë
11 Sotir Mele Korçë
12 Konstandin Joan Alabashi Korçë
13 Anastas Krosnoridhi Korçë
14 Nikola Joan Rëmbeci Korçë
15 Theodhos Kristo Milonas Korçë
16 Konstandin Kovi Malaveci Korçë
17 Petro  Puriki Korçë
18 Nikola Shipska Korçë
19 Kristo Maliqiari Korçë
20 Dhionis Kristo Maliqiari Korçë
21 Llazar Anastas Kashta Korçë
22 Rafail  Anastas Boboshtica Korçë
23 Ilia Papasotiriu Gjyresi Korçë
24 Efthim Llazar Sovjani Korçë
25 Grigor Kristo Grabocka Korçë
26 Andrea  Naum Mborja Korçë
27 Apostol Konstandin Bodhica  Korçë
28 Athanas Karelis Korçë
29 Vasil Kristo Skorovoda Korçë
30 Joan Polena Korçë
31 Konstandin Vasil Gjançi Korçë
32 Guri Vani Rizo Korçë
33 Gjergj Athanas Lialiazis Korçë
34 Nikola Pula Korçë
35 Vasil Kristo Civici Korçë
36 Joan Treska Korçë
37 Joan Anastasiu Korçë
38 Konstandin Dhimitri  Kamenicë
39 Anastas Dhimitri  Bellovodë
40 Irakli Theodhosi Bellovodë
41 Ilia Mano Bradvicë 
42 Adam Evangjel Sepi Bradvicë 
43 Kristo Gargara Bradvicë 
44 Petro  Antoniu Dadi Grapsh
45 Gjergj Vasil Pipuli Grapsh
46 Andon Lionu Grapsh
47 Nikola Dhimitri  Malavec
48 Grigor Joani Malavec
49 Nikola Kristo Pendavinj
50 Nikola Llambi Pendavinj
51 Athanas Tasi Pendavinj
52 Kristo Koçi Pendavinj
53 Konstandin Nasi Pendavinj
54 Konstandin Jani Pendavinj
55 Papa Vasili   Pendavinj
56 Efthim  Joani Kalvarës
57 Nikola Treni Hoçisht
58 Jakov  Sotir Plaku Hoçisht
59 Evangjel Konstandin Tredu Bilisht
60 Jakov  Vasili Bilisht
61 Dhimitër  Sotiri Pojan
62 Dhimitër  Kreshu Pojan
63 Joan Boiku Pojan
64 Vasil Kolie Pojan
65 Perikli Cega Pojan
66 Llazar Sotiri Gjyrez
67 Haralllamb Kovi   Rembec
68 Ilia  Kristo Nuni Rembec
69 Athanas Moni Rembec
70 Efthim  Moni Rembec
71 Andon Nikolla Tërova
72 Pavllo Papakristo Tërova
73 Apostol Meliu Tërova
74 Konstandin Penu Ormançiflig
75 Filip Harallamb Viso Ormançiflig
76 Dhiamand Josif Ormançiflig
77 Athanas  Taqe Ormançiflig
78 Stavro Luaresi Mborje
79 Llazar Theodhor Nasi Shipskë
80 Gjergj Anastas Miti Shipskë
81 Efthim Gjergj Gusho Boboshticë
82 Themistokli  Anastasiu Pumirë
83 Aleks Vasili Pumirë
84 Stavro Gjergj Binziu Osojë
85 Nikola Anastasiu Korçë
86 Thomai Anastas Vasili Korçë
87 Eleni  e veja e Josif Manos Korçë
88 Ksanthipi e veja e Dhimitër Piperit Korçë
89 Sofia  Naum Bardhi Korçë
90 Vasiliqi bashkëshortja e Aleks Kristos Korçë
91 Llazar Nikolla Skorovodë
92 Grigor Qirici Skorovodë
93 Argjir Sotiri Skorovodë
94 Llazar Athanasi Skorovodë
95 Aleks Mihail Skorovodë
96 Aleks Kristo Bellush
97 Pandeli Gjeorgjiu Bellush
98 Naum Llazari Orgockë
99 Gjergj  Anastasi  Gostivisht
100 Anastas Evangjeli Gozhdarasda
101 Josif Gjergji Fundo Gozhdarasda
102 Sotir K. Dhimashi Bezhan
103 Kristo Athanas Dede Bezhan
104 Llazar Athanas Dede Bezhan
105 Llazar G. Shtragu Bezhan
106 Athanas Zatu Bezhan
107 Haralllamb V. Kristo Lubonja
108 Kosta Kristo Lubonja
109 Spiri Jo. Martini Borovë
110 Kristo Gjergj Lina Borovë
111 Kristo A. Qiriaqidhi Rehovë
112 Anastas Qiriaqidhi Rehovë
113 Thoma  Panajotu Rehovë
114 Vasil Jako Skorovodë


Πηγή : Τα κατά τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας της πόλεως και επαρχίας Κορυτσάς- Γεωργίου Μπαϊρακτάρη, Τυπογραφείο Π.Α Πετράκου, Αθήναις 1921