Γιατί ο Θεός έδωσε ψυχή αθάνατη μόνο στον άνθρωπο; -Pse Zoti i dha shpirt të pavdekshëm vetëm njeriut?

 

Γιατί ο Θεός έδωσε ψυχή αθάνατη μόνο στον άνθρωπο;   Γιατί ο Θεός, από όλα τα δημιουργήματά Του, έδωσε ψυχή αθάνατη μόνο στον άνθρωπο; Τα ζώα τι θα γίνουν; Αλλά και η υπόλοιπη δημιουργία τι σκοπό έχει, αφού δεν είναι αθάνατη; Γιατί αυτό το «αθάνατος» μόνο για τον άνθρωπο; Γιατί η αγάπη του Θεού περιορίστηκε μόνο στον άνθρωπο; Γιατί ο σκύλος να ψοφάει και ο άνθρωπος να πεθαίνει; Θεός, από όλα τα δημιουργήματά Του, επέλεξε να δώσει αθάνατη ψυχή μόνο στον άνθρωπο. Με μια πρώτη ματιά, μπορούμε να απαντήσουμε ότι αυτό το έκανε ο Θεός γιατί έτσι θέλησε, αυτή ήταν η απόφασή Του. Και την απόφαση του Θεού δεν μπορούμε να την ελέγξουμε: «μήπως μπορεί το πήλινο αγγείο να πει σ' εκείνον που το έπλασε, γιατί με έκανες γι' αυτή ή την άλλη χρήση; Ή δεν έχει ο αγγειοπλαστης εξουσία στον πηλό να κατασκευάσει από το ίδιο υλικό άλλο αγγείο για χρήση τιμητική και άλλο για χρήση ευτελή;» (Ρωμ. θ΄ 20-21). Άλλωστε, παρόμοια ερωτήματα μπορούν να ανακύψουν και για άλλα επιμέρους τμήματα της δημιουργίας: π.χ. Γιατί μόνο τα πτηνά να είναι πτηνά; Αν όμως προχωρήσουμε λίγο πιο βαθιά, θα δούμε ότι ο Θεός θέλησε να τιμήσει μ' αυτό τον τρόπο το ιδιαίτερο πλάσμα Του, τον άνθρωπο, τον οποίον έπλασε ξεχωριστά από την υπόλοιπη κτίση. Και όχι απλά τον έπλασε ξεχωριστά, αλλά κατ' εικόνα και ομοίωσή Του! Μεγαλειώδες πλάσμα ο άνθρωπος. Μεγαλειώδες δημιούργημα, η κορυφή της δημιουργίας, μόνος αυτός με τη δυνατότητα της θέωσης, τη δυνατότητα να γίνει «κατά χάριν» θεός. Άξιος τέτοιας ιδιαίτερης τιμής από τον Θεό, να του χαριστεί η αθανασία της ψυχής. Κι ο Θεός, προαιωνίως είχε επιλέξει ως ανθρωπος να κατέβει στη γη και όχι ως κάποιο άλλο πλάσμα. Επέλεξε ο Θεός να γίνει άνθρωπος, «για να γίνει ο άνθρωπος Θεός»! Τα ζώα δεν γνωρίζουμε τι θα γίνουν. Η Εκκλησία μας δεν έχει κάποια συγκεκριμένη και καθολικά αποδεκτή απάντηση στη διδασκαλία της γι' αυτό το ερώτημα. Ο σκοπός της υπόλοιπης δημιουργίας είναι να υπηρετεί τον άνθρωπο. Είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο η δημιουργία. Και μπορεί να μην είναι αθάνατα τα υπόλοι-πα πλάσματα, αλλά η δημιουργία δεν θα χα-θεί θα πάρει καινούργια μορφή: «καινοὺς δὲ οὐρανοῦς καί γὴν καινὴν» (Β΄ Πετρ. γ΄ 13) θα δούμε μετά τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου.

Pse Zoti i dha shpirt të pavdekshëm vetëm njeriut?   Pse Zoti, nga të gjitha krijesat e Tij, i dha shpirt të pavdekshëm vetëm njeriut? Çfarë do të ndodhë me kafshët? Po krijesa tjetër, cili është qëllimi i saj, nëse nuk është e pavdekshme? Pse kjo "pavdekshmëri" është vetëm për njeriun? Pse dashuria e Zotit u kufizua vetëm te njeriu? Pse qeni të ngordhë e njeriu të vdesë? Zoti, nga të gjitha krijesat e Tij, zgjodhi t’i japë shpirt të pavdekshëm vetëm njeriut. Në pamje të parë, mund të përgjigjemi se Zoti e bëri këtë sepse kështu deshi Ai, kjo ishte vendimi i Tij. Dhe vendimin e Zotit nuk mund ta vëmë në diskutim: “Mos ndoshta mund të thotë ena prej balte ndaj atij që e ka formuar: ‘Pse më bëre për këtë apo atë përdorim?’ Apo nuk ka skulptori pushtet mbi baltën që nga i njëjti material të bëjë një enë për përdorim të nderuar dhe një tjetër për përdorim të zakonshëm?” (Rom. 9:20-21). Sidoqoftë, pyetje të ngjashme mund të ngrihen edhe për pjesë të tjera të krijimit: p.sh. Pse vetëm zogjtë të jenë zogj? Por nëse shkojmë pak më thellë, do të shohim se Zoti deshi të nderojë në këtë mënyrë krijesën e Tij të veçantë, njeriun, të cilin e krijoi ndryshe nga e gjithë pjesa tjetër e krijimit. Dhe jo vetëm që e krijoi ndryshe, por sipas “shëmbëlltyrës dhe ngjashmërisë” së Tij! Një krijesë madhështore është njeriu. Një krijim i madhërishëm, kulmi i krijimit, vetëm ai ka mundësinë e hyjnizimit, mundësinë të bëhet “perëndi me hir”. I denjë për një nderim të tillë të veçantë nga Zoti, për t’i dhënë pavdekësinë e shpirtit. Dhe Zoti, përjetësisht kishte zgjedhur që të vinte në tokë si njeri dhe jo si ndonjë krijesë tjetër. Zgjodhi Zoti të bëhet njeri, “që njeriu të bëhet Perëndi!” Për kafshët nuk e dimë çfarë do të ndodhë. Kisha jonë nuk ka një përgjigje konkrete dhe universalisht të pranuar në doktrin;n e saj për këtë çështje. Qëllimi i pjesës tjetër të krijimit është t’i shërbejë njeriut. Krijimi është një dhuratë e Zotit për njeriun. Dhe edhe pse krijesat e tjera nuk janë të pavdekshme, krijimi nuk do të zhduket – do të marrë një formë të re: “Qiell të ri dhe tokë të re” (2 Pjetrit 3:13) do të shohim pas Ardhjes së Dytë të Zotit.