Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιωάννης Πεδιώτης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιωάννης Πεδιώτης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015

Η επιτυχημένη θητεία του Γ Π της Ελλάδος κ Ιωάννη Πεδιώτη στην Κορυτσά.

Οι τελευταίες μέρες έφεραν μια καλή είδηση για τον ελληνισμό της Κορυτσάς και είχε σχέση  με το Γενικό Ελληνικό Προξενείο στην μαρτυρική αυτή πόλη. Μετά από μια είδηση που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο και αναφερόταν στην πιθανότητα αναστολής λειτουργίας του εν λόγο Γ. Προξενείου ήρθε η διάψευση από τον ίδιο το Υπουργό Εξωτερικών κ Κοτζιά, ο οποίος ξεκαθάρισε με τους πιο αυστηρούς τόνους, πως το Ελληνικό Προξενείο θα συνεχίζει κανονικά την λειτουργία και ότι ο νυν Γ Πρόξενος κ Ιωάννης Πεδιώτης συνεχίζει να  βρίσκεται στην θέση του για καθαρά υπηρεσιακούς λόγους .
Το Ελληνικό Προξενείο στην Κορυτσά αποτελεί το ουσιαστικότερο και σημαντικότερο  «κάστρο» του ελληνισμού της εποχής. Όλοι οι Γ Πρόξενοι  πριν τον κ Ιωάννη Πεδιώτη, που έχουν υπηρετήσει σ’ αυτό, έχουν κάνει το καλύτερο δυνατόν για τον ελληνισμό της περιοχής, ο καθένας με τις δυνατότητες που είχε και που δεν είναι επί του παρόντος να αναλύσουμε.
Ο κ Ιωάννης Πεδιώτης με την μεγάλη του εμπειρία στην Αλβανία μετά από την θητεία του στο Ελληνικό Προξενείο στο Αργυρόκαστρο, έφερε στην Κορυτσά μια νέα νοοτροπία.
Μία νοοτροπία που πηγάζει από την πολύ καλή γνώση της πραγματικότητας της Κορυτσάς και του τρόπου που την αντιμετωπίζουν στην Αθήνα αλλά και στα Τίρανα. Από την αρχή της θητείας του εδώ προσπάθησε να εξαλείψει το διχασμό που υπήρχε στην ελληνική κοινότητα της Κορυτσάς πράγμα που δεν άργησε να δώσει καρπούς με την ένωση όλων σε μία ΟΜΟΝΟΙΑ την πραγματική. Επιπλέον βρήκε συσσωρευμένα  προβλήματα.  Στο Ελληνικό Σχολείο πχ  οι δάσκαλοι ήταν απλήρωτη για 13 μήνες. Ιδιαίτερα με τις δικές του προσπάθειες αλλά και άλλων φορέων και παραγόντων που δρούσαν, σε συντονισμό με τον κ Ιωάννη Πεδιώτη, το πρόβλημα λύθηκε λίαν συντόμως. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Με στόχο την βελτίωση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης από το Ελληνικό Σχολείο, έδωσε για πρώτη φορά την δυνατότητα στους γονείς να εκφραστούν για όλα τα θέματα, μέσω  ανώνυμου ερωτηματολογίου. Διαφήμισε και βοήθησε το σχολείο ποικιλοτρόπως, δημιουργώντας μια παράδοση  για την λήξη της Σχολικής Χρονιάς η οποία γίνεται στο κέντρο της Κορυτσά, σε κτίριο όπου ήταν παλαιότερα το Γενικό Προξενείο Κορυτσάς και διέμενε ο ποιητής Νομπελίστας και Πρόξενος Κορυτσάς ο Γιώργος Σεφέρης. Ως πραγματικός οραματιστής, με στόχο την καλύτερη σχέση, το δέσιμο του Σχολείου με την κοινωνία της Κορυτσάς, την ελληνική κοινότητα της, φρόντισε για πρώτη φορά να διδάξουν ντόπιοι ομογενείς  δάσκαλοι οι οποίοι είχαν Πτυχία Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων της Ελλάδας. Αυτό αναβάθμισε το Σχολείο όσο αφορά την ποιότητα και επιπλέων δίνει την δυνατότητα στα παιδιά να έρχονται σε επαφή με πρόσωπα της κοινότητας, που θα τους συναντούν στο δρόμο και στην καθημερινή ζωή, που θα μπορούν να τους μιλούν για την ιστορία του τόπου και τις ελληνικής κοινότητας , που θα μιλάνε ελληνικά και έξω από το σχολείο και όταν μεγαλώσουν κ.α. Επιπλέον δίνει την δυνατότητα και στην ελληνική κοινότητα της Κορυτσάς να έχει κοντά της άτομα μορφωμένα στην Ελλάδα που ίσως μπορούν να προσφέρουν ποικιλοτρόπως στις ανάγκες της. Προσπάθησε έντονα ώστε το Σχολείο να γίνει γνωστό σε όλοι την Ελλάδα και ιδιαίτερα στους πολιτικούς κύκλους , στο πλαίσιο αυτών των προσπαθειών, κατά τις εκδηλώσεις για την Εθνική Εορτή της 25 Μαρτίου 2013 παρευρέθηκε ο ίδιος ο Υπουργό Παιδείας ο κ  Κ Αρβανιτόπουλο. Ο κ Υπουργός  έμεινε έκπληκτος με όσα είδε και άκουσε.  
Δεν είναι όμως μόνο το σχολείο που άλλαξε πορεία προς το καλύτερο με τον κ Ιωάννη Πεδιώτη στο Προξενείο.  Χωρίς να προκαλεί, με διπλωματία ως την δύναμη του νερού, κατάφερε να κάνει πιο αισθητή την παρουσία της Ελληνικής Κοινότητας στην Κορυτσά. Υπό την μέριμνα του διοργανώθηκαν ίσως  οι καλύτερες Εθνικές Εορτές.
  Λαμβάνοντας υπόψη κανείς και τις δυσκολίες των τελευταίων ετών σε όλα τα επίπεδα, ελληνοαλβανικές σχέσεις, οικονομικές δυσκολίες, θα μπορούσε να πει, πως ο ελληνισμός της Κορυτσάς, κατά την θητεία του, βρήκε την δύναμη να εκδηλωθεί.  Για του λόγου του αληθές, όταν εγκαινιάστηκε το νέο κτίριο του Προξενείου στην Κορυτσά μέρα και της Εθνικής Εορτής της 25 Μαρτίου 2014, η Κορυτσά θύμιζε σε όλα Ελλάδα. Η Γιορτή του Σχολείου παρουσιάστηκε στο μοναδικό  θέατρο της Κορυτσά, παρουσία επισήμων, υψηλών προσκεκλημένων από Ελλάδα και Αλβανία.   Ένας εκ των κεντρικότερων δρόμων της Κορυτσάς, αποκλείστηκε και πλήθος κόσμου,  από την ελληνική κοινότητα της Κορυτσάς και από Ελλάδα, με παραδοσιακές στολές χόρευαν επί αρκετή ώρα. Άρα, χωρίς πολλά λόγια και δηλώσεις, κατάφερε να τους κάνει όλους να μιλούν για τους Έλληνες της Κορυτσάς, για τον ελληνισμό της. Οι ομιλίες του κατά τις εθνικές εορτές  συγκινούσαν και ενθάρρυναν  χωρίς να προκαλούν, ήταν ουσιαστικές και εποικοδομητικές για όλους.
Έναν άλλον αγώνα που έδωσε και συνεχίζει να δίνει είναι και  ο αγώνας για την ανοικοδόμηση της Προξενικής Κατοικίας του νομπελίστα Ποιητή Γιώργου Σεφέρη. Ένα κτίριο επιβλητικό, κλασσικό αρχοντικό με αιώνια αίγλη που συναρπάζει, στο κέντρο της Κορυτσάς το οποίο θα άλλαζε ριζικά τα δεδομένα για την ελληνική κοινότητα της Κορυτσάς. Επιπλέον θα βοηθούσε πάρα πολύ στην δημιουργία μιας άλλης εικόνας, μιας άλλης παρουσίας της Ελλάδας στην Κορυτσά. Φυσικά ο αγώνας του  έγινε και γίνεται με όλα τα κατάλληλα μέσα και σίγουρα θα φέρει αποτελέσματα.
Η επίδραση του κ Πεδιώτη, στο δημιουργικό πνεύμα της ελληνικής κοινότητας Κορυτσάς φάνηκε και από μια άλλη ιστορική εξέλιξη. Κατά την θητεία του δημιουργήθηκαν δύο ιστοσελίδες, ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Το ένα ήταν με ορθόδοξο πνευματικό περιεχόμενο (σταμάτησε να λειτουργεί) και το άλλο στο οποίο στέλνουμε και το άρθρο αυτό, αποτελεί μια τίμια και αγνή προσπάθεια συνέχισης της ένδοξης εφημερίδας του Κωνσταντίνου Σκενδέρη με την ονομασία ΠΕΛΑΣΓΟΣ ΚΟΡΥΤΣΑΣ. Στην ουσία μετά από 100 χρόνια για πρώτη φορά έχουμε ένα ΜΜΕ που ενημερώνει και κατά ένα τρόπο ανήκει στην κοινότητα, πράγματι κάτι πολύ σημαντικό.  Να μην ξεχάσουμε και το γεγονός πως το ΚΕΑΔ και η ΟΜΟΝΟΙΑ στην Κορυτσά, κατά την θητεία τους πήραν από τα μεγαλύτερα ποσοστά στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές .
Θα μπορούσαμε ν’ αναφέρουμε και άλλα πολλά που έγιναν κατά αυτά τα τρία και κάτι χρόνια. Αυτό όμως που θα θέλαμε να τονίσουμε με το άρθρο αυτό είναι η πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που θα θέλαμε να συνεχιστεί στην Κορυτσά. Έχοντας και υπόψη τα παραπάνω ο επόμενος Πρόξενος , που θα έρθει στην Κορυτσά, θα βρει αρκετά ψηλά το πήχη και σίγουρα θα πρέπει να ακολουθήσει τα βήματα του νυν Γενικού Προξένου του κ Πεδιώτη και να κάνει μια μεγάλη προσπάθεια για να το ξεπεράσει. Είναι υποχρέωση  όλων μας  να ευχαριστήσουμε και να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας προς τον κ Ιωάννη Πεδιώτη για όσα έκανε και μας τιμούν. Σε όλα αυτά τα χρόνια στάθηκε πραγματικά δίπλα μας , περισσότερο με έργα παρά με λόγια και έδωσε ουσιαστικά μια νέα πνοή στη ζωή Ελληνικής Κοινότητας Κορυτσάς. Μακάρι όλοι οι πολιτικοί και οι δική μας εκπρόσωποι ν’ ακολουθήσουν τα βήματα του.
 Θ.

Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

Ο εκπληκτικός λόγος του Γ.Π της Ελλάδος στην Κορυτσά κ Ιωάννη Πεδιώτη, για την Εθνική εορτή της 25 Μαρτίου!

Αξιότιμοι προσκεκλημένοι, αγαπητές και αγαπητοί φίλοι και συμπατριώτες,
Σ ΄ αυτούς τους καιρούς που ζούμε, με τα οικονομικά προβλήματα και όλα τα άλλα που μας καταδυναστεύουν τα τελευταία χρόνια, είναι ίσως δύσκολο να στρέψουμε το νου πίσω και να γιορτάσουμε Επετείους, σαν κι αυτήν που γιορτάζουμε σήμερα. Η Ελλάδα μας, περνάει, για μια ακόμη φορά στην ιστορία της, μια μεγάλη δοκιμασία, οικονομική μεν, αλλά που μοιάζει πολύ με πόλεμο. Γιατί είναι κάποιοι που λένε -και όχι άδικα- ότι η Πολιτική είναι το όπλο, αλλά η Οικονομία είναι αυτή που πατάει τη σκανδάλη. Βρισκόμαστε σήμερα σε μια κατάσταση όπου, για λόγους τόσο δικής μας ευθύνης, όσον και των εταίρων μας στην ευρωζώνη, ο οικονομικός εφιάλτης κρέμεται πάνω από το κεφάλι μας. Αυτή η κατάσταση διαρκεί τουλάχιστον πέντε χρόνια τώρα και, ανεξάρτητα από τις επίπονες και επίμονες προσπάθειες της νέας Κυβέρνησης, μάλλον δεν θα τελειώσει ούτε εύκολα, ούτε γρήγορα.
Όμως, ακριβώς για τα παραπάνω, νομίζω ότι είναι, σήμερα, κατάλληλη ευκαιρία να μεταφερθούμε νοητά στο 1821. Για να κάνουμε μια σύγκριση και να αντλήσουμε ελπίδα για το μέλλον. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος του μεγαλείου των απλών ανθρώπων που έζησαν τότε και να κατανοήσουμε τη διαφορά μεταξύ των θυσιών που έκαναν εκείνοι και των θυσιών που καλούμεθα εμείς, οι απόγονοι και κληρονόμοι να κάνουμε.
Αγαπητοί φίλοι,
Υπάρχει ένα βιβλίο και ένας συγγραφέας που περιγράφει ένα φαινόμενο που ονομάζει «μαύρο κύκνο», εξαιτίας της σπανιότητάς του. Το φαινόμενο αυτό, για να υπάρξει, χρειάζεται τρεις προϋποθέσεις: να είναι εντελώς ακραίο, να δημιουργεί ακραίες συνέπειες και να εξηγείται εκ των υστέρων. Αυτές τις προϋποθέσεις εκπληρώνει η ελληνική Επανάσταση του 1821.
Πρώτα απ’ όλα, το Κράτος που ονομάζεται σήμερα Ελλάδα, τότε δεν ήταν ούτε καν γεωγραφική έννοια, αλλά μια χωρίς ιδιαίτερη σημασία Επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι κάτοικοί του, ραγιάδες, με χίλιες υποχρεώσεις και ελάχιστα δικαιώματα. Ο Τούρκος κυρίαρχος είχε δικαίωμα ζωής και θανάτου στους και θρησκευτικά κατώτερους, χριστιανούς υποτελείς, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα. Φτώχεια, πείνα, στα περισσότερα μέρη και στο συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού. Φυσικά, λέξεις όπως, Δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, Υγεία, Παιδεία, Δικαιοσύνη, απλώς δεν υπήρχαν ως έννοιες. Καμμία δυναμική για Επανάσταση, από πλευράς υλικών δυνατοτήτων και καμμία σοβαρή εκτίμηση ότι, ο πληθυσμός αυτός, θα μπορούσε να απειλήσει την ακεραιότητα της Αυτοκρατορίας. Άλλωστε, τα αρχεία της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μιλούν για μια ακόμη εξέγερση, μικρής σημασίας, η οποία αναμενόταν ότι θα καταπνιγεί σε ελάχιστο χρόνο. Όμως, η Επανάσταση του 1821, ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, επικράτησε. Δεν ήταν, βέβαια, η πρώτη. Είχαν προηγηθεί πολλές άλλες. Αυτή όμως ήταν η τελική και αυτή που έφερε το ποθητό αποτέλεσμα. Αιώνες εθνικών πόθων δικαιώθηκαν και το νεοελληνικό Κράτος, επιτέλους ιδρύθηκε. Τα όριά του μικρά, αρκετά όμως για να αποτελέσουν τη βάση για επιβίωση και τη μελλοντική του μεγέθυνση. Και η ακριβής εξήγηση για τα αίτια της επιτυχίας της Επανάστασης, που δεν ήταν μονοσήμαντα, ούτε αυτονόητα, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι συνεχίζει να αποτελεί θέμα συζήτησης.
Αγαπητοί φίλοι,
σ’ αυτή η μικρή αναδρομή, παρέλειψα την περιγραφή των τουρκικών αγριοτήτων και των ασύλληπτων σήμερα τρόπων, από κοινό νού, που χύθηκε ο ποταμός του αίματος στη διάρκεια του εθνικού αγώνα, γιατί νομίζω ότι, πολλές φορές, και σίγουρα στην περίπτωση αυτή, οι λέξεις είναι εντελώς ανεπαρκείς και δεν μπορούν να αναπαραστήσουν με ακρίβεια όλα τα γεγονότα. Αρκούμαι να πω ότι, οι άνθρωποι του 1821, έζησαν καταστάσεις που, σήμερα, εκφεύγουν της κατανόησής μας.
Το ελληνικό Κράτος ιδρύεται λοιπόν, επιτέλους, το 1830. Από τότε, έχουν περάσει ακριβώς 185 χρόνια. 185 χρόνια. Μια ανάσα για την Ιστορία. Μόλις επτά γενιές. Τι κατάφερε σ’ αυτά τα ελάχιστα χρόνια, αυτό το Κράτος και οι άνθρωποι που το υπηρέτησαν;
Μεγεθύνθηκε, περιλαμβάνοντας στους κόλπους του το μεγαλύτερο, αλλά όχι όλο, μέρος των ελληνικών πληθυσμών, ενοποιώντας έτσι, σε μεγάλο βαθμό, τη σύνθεσή του και δίνοντας φυσική και ψυχική ασφάλεια στους κατοίκους του. Δημιούργησε μία πολιτιστική και πολιτισμική νησίδα στην ταραγμένη από τότε βαλκανική Περιοχή. Μη ξεχνάμε ότι την εποχή εκείνη, ήταν η ελληνική Επανάσταση που έδωσε το έναυσμα στις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες να ξεσηκωθούν απέναντι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, πείθοντας με την επικράτησή της ότι η Αυτοκρατορία μπορούσε να νικηθεί. Η εθνική καταστροφή του 1922, παρά την οδυνηρή απώλεια πατρογονικών εστιών στην Μικρά Ασία, συνέβαλε και αυτή στην περαιτέρω ενοποίηση της Ελλάδας, με την αναγκαστική έλευση ενός εκατομμυρίου προσφύγων. Και στη συνέχεια, η Ελλάδα έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, αποδεικνύοντας την αυτονόητη ευρωπαϊκή της ταυτότητα και ισχυροποιώντας τη διεθνή θέση της. Σήμερα, η χώρα μας διαθέτει υποδομές που δεν διέθετε σε καμμία άλλη περίοδο της Ιστορίας της, εμπεδωμένη εθνική κυριαρχία που, παρά τις κατά καιρούς προκλήσεις, κανείς δεν διανοείται να δοκιμάσει να την αμφισβητήσει στην πράξη, ισχυρή Δημοκρατία και Θεσμούς, ενώ αποτελεί το μόνο ισχυρό και στέρεο προπύργιο της Ευρώπης στα ανατολικά. Κοιτάξτε βόρεια, νότια και ανατολικά της Πατρίδας μας. Θα δείτε καθεστώτα ανελεύθερα και καταπιεστικά, θα δείτε πληθυσμούς που υποφέρουν, όχι με την έννοια που δίνουμε εμείς, αλλά με πολύ σκληρότερο τρόπο, θα δείτε πρόσφυγες, απάτριδες και δυστυχία.
Τι κοινό έχουμε λοιπόν εμείς με τους προγόνους μας του 1821 και τι μας χωρίζει; Το κοινό νομίζω ότι είναι εκείνο το μυστήριο γονίδιο που δημιουργεί τον πόθο για ελευθερία, με κάθε κόστος, με πέσιμο στη φωτιά, αλλά και τον ατομικισμό και, πολλές φορές, την, πέρα από τη λογική, φαντασίωση του εαυτού μας και των δυνατοτήτων μας «εκείνο που με σώζει, εκείνο που με τρώει, είναι που ονειρεύομαι», όπως έχει τραγουδήσει ο Διονύσης Σαββόπουλος.
Δυστυχώς, έχουμε και ένα άλλο στοιχείο κοινό με τους τότε. Την σχεδόν γονιδιακή ανικανότητα για ενότητα, εκτός από πολεμικές περιόδους και αυτό όχι πάντα και όχι συνεχώς και την ακατανίκητη επιθυμία για αξιώματα. Δεν χρειάζεται παρά, απλή ανάγνωση της Ιστορίας της ελληνικής Επανάστασης, για να διαπιστώσει κανείς τη συγκλονιστική ταυτότητα των χαρακτήρων και τις αντιδράσεις στα γεγονότα, των τότε Ελλήνων, με εμάς, τους σημερινούς.
Και αυτό που μας χωρίζει, είναι ότι, εκείνοι, εύχονταν και έλπιζαν, αλλά δεν είχαν διανοηθεί ότι το Κράτος που δημιούργησαν, θα σημείωνε τόση μεγάλη πρόοδο. Μέσα από τεράστιες δυσκολίες και πισωγυρίσματα, αιματηρούς παγκοσμίους πολέμους και εμφύλιες συρράξεις, είναι αλήθεια. Το γεγονός, όμως, ότι, όχι όλοι, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, έχει ζήσει τις τελευταίες δεκαετίες τόσο απροσδόκητα καλά, μας έχει οδηγήσει στο να θεωρούμε «θυσίες», εντός εισαγωγικών, παραχωρήσεις που θα προκαλούσαν στους προγόνους εκείνους, αν όχι θυμό, τουλάχιστον καγχασμό.
Και μας χωρίζει και κάτι άλλο, βαθύτερο: η μεγάλη άμβλυνση των πολιτισμικών μας αξιών, κατανοητή, ίσως, από την επικράτηση της παγκοσμιοποίησης, αλλά που μπορεί να οδηγήσει μελλοντικά, αν καταλήξει σε «ουδετεροποίηση» της εθνικής συνείδησης, σε κίνδυνο για την ίδια την υπόσταση του Κράτους. Ιδιαίτερα αν δεν κατανοήσουμε σωστά το, εκτός της Ελλάδος περιβάλλον, τις επιδιώξεις και τον τρόπο σκέψης των άλλων και θεωρήσουμε, απλοϊκά ή με αφέλεια, ότι ταυτίζονται με τη δική μας θεώρηση των πραγμάτων.
Το ιστορικό λοιπόν καθήκον μας, των σημερινών Ελλήνων, όλων των Ελλήνων, ανεξάρτητα αν ζούμε στην Ελλάδα, στην Αλβανία, ή οπουδήποτε αλλού, είναι να διαφυλάξουμε με απόλυτο τρόπο, όσα οι προηγούμενοι κατόρθωσαν, να ξεπεράσουμε με ενότητα, αλληλεγγύη, επιμονή και υπομονή τις μεγάλες δυσχέρειες που προέκυψαν τα τελευταία χρόνια και να μεταβάλλουμε, όσο μπορούμε, στοιχεία του χαρακτήρα και των συμπεριφορών μας, που αντιτίθενται σ’ αυτούς τους στόχους.
Αν αποτύχουμε, η Ιστορία δεν θα μας συγχωρήσει. Αν το κατορθώσουμε, θα είναι το καλύτερο μνημόσυνο στη γενιά του 1821 και η ύψιστη απόδοση τιμής στην Ελληνική Επανάσταση, στην οποία οφείλουμε κυριολεκτικά τα πάντα. Την ύπαρξή μας ως Κράτους, αλλά και την ίδια την ύπαρξή μας ως ατόμων με ελεύθερη συνείδηση και με τη δυνατότητα να αποφασίζουμε μόνον εμείς για το πώς θέλουμε να ζούμε.

Σας ευχαριστώ.

Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Κορυτσά κ Ιωάννης Πεδιώτης.

Σχόλιο: Εμείς όλοι των ευχαριστούμε για τον πολύ ωραίο και γεμάτο νοήματα λόγο του. 

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

Επίσκεψη του Δημάρχου Θεσσαλονίκης κ Γιάννη Μπουτάρη στην Κορυτσά. - Vizita e Kryebashkiakut të Thessalonikut z Jani Boutari, në Korçë!


Στα πλαίσια της τριήμερης περιοδείας του στην Αλβανία ο Δήμαρχος της Θεσσαλονίκης κ Γιάννης Μπουτάρης παρευρέθηκε στην Κορυτσά.
Γύρω στις 19:00 ο κ Γ Μπουτάρης έφτασε στο Γενικό Ελληνικό Προξενείο της Κορυτσάς όπου τον υποδέχτηκε ο οικοδεσπότης, Γ.Π της Ελλάδος κ Ιωάννης Πεδιώτης συνοδευόμενος από τον Δήμαρχο Κορυτσάς, κ Σωτηράκη Φίλο, τους δύο αντιδημάρχους Στέφανο Γερμένη και Μπελίντα Τερόβα, τον πρόεδρος της ΚΕΑΔ παράρτημα Κορυτσάς κ Αρμπέν Ηλία , προσωπικό του Προξενείου κ.α.
Αφού συνάντησε τους παρευρισκομένους και  συστήθηκε με όλους με την βοήθεια του Γ.Π.Ε κ Ιωάννη Πεδιώτη, ο κ Μπουτάρης μαζί με τον κ Φίλο έκαναν σύντομες δηλώσεις για τα ΜΜΕ.
Ο κ Σ Φίλο, Δ Κορυτσάς, είπε πως πάντοτε ο κ Μπουτάρης είναι καλοδεχούμενος  επειδή οι δύο Δήμοι έχουν «αδελφοποιηθεί», έχουν μικρή απόσταση μεταξύ τους, στην Θεσσαλονίκη μένουν πια και έχουν ενταχθεί πολλοί κάτοικοι της Κορυτσάς,  αλλά και επειδή ο κ Μπουτάρης έχει καταγωγή από την Μοσχόπολη. Εξέφρασε επίσης και την ελπίδα πως η συνεργασία των δύο Δήμων θα προχωρήσει σε συγκεκριμένες πράξεις.
Ο κ Μπουτάρης τον ευχαρίστησε για την υποδοχή. Είπε οι δύο Δήμοι αν και έχουν δημιουργήσει μια ειδική σχέση  δεν έχουν προχωρήσει σε άμεση συνεργασία, αλλά τώρα με την  νέα θητεία του θα συνεργαστούν σε συγκεκριμένα προγράμματα.
Μετά από τις δηλώσεις τους, που παραθέτουμε πιο κάτω σε βίντεο, τα ΜΜΕ αποχώρησαν. Οι δύο Δήμαρχοι με την παρουσία του ΓΠΕ κ. Πεδιώτη και τους άλλους επισήμους συνέχισαν την συζήτηση.
Με το τέλος της συνάντησης ο κ Δήμαρχος θα αποχωρούσε για Θεσσαλονίκη.
Παραθέτουμε βίντεο και φωτογραφίες  για πληρέστερη ενημέρωση.  


Në kontekstin e vizitës së tij treditore në Shqipëri, Kryebashkiaku i Thessalonikut z Jani Boutari u ndodh për një vizitë të shkurtër në Korçë.
Rreth orës 19:00 z Boutari arriti në Konsullatën e Përgjithëshme Greke në Korçë ku e priste Konsulli i Përgjithshëm i Greqisë z Joan Pedhioti i shoqëruar nga Kryebashkiaku i Korçës z Sotiraq Filo, dy zvëndëskryetarët z Stefan Gjermeni dhe znj Belinda Gjermeni, Kryetarin e PBDNJ dega Korçë z Arben Ilia,  personel i Konsullatës Greke.
Pasi u takua me të gjithë personat prezentë z Boutari dhe z Filo bënë një deklaratë të shkurtër për shtyp në Media.
Z Filo i uroi mirëseardhjen z Boutari dhe tha se është i mirëpritur për shkak të shumë arsyeve ndër të cilat është dhe origjina e tij nga zona e Korçës dhe për më saktë nga Voskopoja.  Gjithashtu shprehu dëshirën që “vëllazërimi” i dy Bashkive të konkretizohet me veprimet  e përshtatëshme.
Z Boutari e falenderoi nga zemra për mikëpritjen. Nënvizoi faktin që dy bashkitë janë vëllazëruar por nuk kanë pasur një bashkëpunim konkret, gjë e cila do të ndyshojë me 5 vjeçarin e ri gjatë të cilit ai do të jetë në krye të Bashkisë së Thessalonikut, periudhë gjatë së cilës do të kryhen disa programe të përbashkëta.

Pas këtyre deklaratave, mediat u larguan dhe të dy kryebashkiakët  dhe shoqëruesit e tyre vijuan bisedimet mbi çështje të ndryshme.
Kryebashkiaku i Thessalonikut menjëherë pas takimit do të linte  Korçën për  tu kthyer në qytetin e tij.
Po shtojmë fotografi dhe video për një informim sa më të plotë .