Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα opinione. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα opinione. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2020

Ο ΟΦΘΑΛΜΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ, Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΑΡΑΔΙΔΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΠΙΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΣΥΛΟΥΣ!!!


Όλοι οι Ορθόδοξοι χριστιανοί πληροφορηθήκαμε και ανατριχιάζουμε με την θλιβερή είδηση βόμβα: Η μετατροπή του Μέγα Ορθόδοξου Ιερού Ναού, Αγία Σοφία, της Ρωμιοσύνης, και της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης, στην Κωνσταντινούπολη,  σε Μουσουλμανικό τζαμί!! Απίστευτο!! Ημέρα ντροπής και πένθους η ιεροσυλία για τον Χριστιανισμό.

Μέσα από αυτόν τον Ναό πέρασαν όλοι οι Οικουμενικοί Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης. Ποιμένες Ποιμένων,  Αρχιερείς Αρχιερέων.  Ισάξιοι των Προκατόχων Τους, όπως του Γρηγορίου του Θεολόγου, του Ιωάννου του Χρυσοστόμου και του Γρηγορίου του Ε!.  Περίσεμνοι, νουνεχείς, περιεσκεμμένοι, χριστοβίωτοι.  ‘Έτσι τους χαρακτήρισαν, όσοι Τους γνώρισαν.

Αναντίρρητα, η αγγελία για την Τουρκική ιεροσυλία εις βάρος του Ναού της Αγίας του Θεού Σοφίας, σαν ημέρα πένθους για την Ορθοδοξία, συνθλίβει βαθύτατα όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς.  Εκεί που συλλειτουργούσαν οι μεγάλοι Πατριάρχες μας. Τα στηρίγματα του Ελληνικού Γένους και της Ορθόδοξης πνευματικότητας.  Οι Υπέρμαχοι και πρωταθλητές των θρησκευτικών ελευθεριών και της Ειρήνης.  Εκεί μέσα στην Αγία Σοφία οι Πατριάρχες έφεραν σε αίσιο πέρας το Αποστολικό και Ποιμαντικό Τους έργο, στα εκατομμύρια των Ορθοδόξων Χριστιανών ανά τον κόσμο, γιατί πάντοτε είχαν γνώμονα βασικό την παραγγελία του Αποστόλου Παύλου: «την Αγάπη».

Οι μεγάλοι αυτοί Πατριάρχες, κατά την μακροχρόνια διάρκεια της δουλείας υπάκουσαν στον κανόνα αυτόν της εμμονής στη θρησκεία και στα πάτρια. Διότι τα γεγονότα του Σεπτέμβρη 1955 δεν αποτελούσαν πρωτοφανή εμπειρία του Πατριάρχη και των πιστών της Πόλης, αλλά αποτελούσαν τον τελευταίο και πιο πρόσθετο διωγμό, διωγμό που εγκαινιάστηκε με την πόρθηση της ίδιας της Πόλης το 1453, που ο πορθητής διέταξε την τριήμερη λεηλασία της πρωτεύουσας της Ορθοδοξίας. 

Πέρασε η θύελλα της καταστροφής, της σφαγής, της αιχμαλωσίας των πιστών, η βεβήλωση των ιερών, και ο πρώτος Πατριάρχης συμμάζεψε το απομείναν ποίμνιο γύρω του σε σωτήρια προσπάθεια να το σώσει. Ο μεγάλος αυτός Πατριάρχης, ο Γεννάδιος Σχολάριος, είναι ο Σωτήρας της Εκκλησίας και ο δεύτερος Πατέρας του Γένους. Και είναι στη σειρά αυτή των μεγάλων Πατριαρχών των σωτήρων του Γένους, που οι σημερινοί Πατριάρχες συνεχίζουν τη λαμπρά παράδοση.

Είναι γεγονός, ότι ο θρύλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως άρχισε με τον Ιδρυτή του Απόστολου Ανδρέα το 35 μ.Χ., και συνεχίζεται με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, μέχρι σήμερα, το 2020 μ.Χ.!  Καμμιά εξουσία επί της Γης κοσμική και εκκλησιαστική, δεν έμεινε χωρίς να καταρρεύσει.  Μόνο ο θεσμός του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως συνεχίζεται, αδιάκοπα, κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες.   Και όταν στις 29 Μαΐου 1453, καταλύθηκε η Ελληνική Βυζαντινή Αυτοκρατορία από τους Οθωμανούς Τούρκους, και έπαψε ο Θεσμός της Αυτοκρατορίας, ύστερα από ιστορία 1000 χρόνων, τα ηνία του Γένους ανέλαβε ο Πατριάρχης και λυτρωθήκαμε!  Διαφορετικά, θα χανόμασταν σαν Έθνος.  Βαριά η κληρονομιά μας και μεγάλο το εθνικό μας χρέος.  Γι’ αυτό και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος , ο συνεχιστής των οραμάτων του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, χρήζει κάθε συμπαράστασης και υποστήριξης.  Αναμφισβήτητα είναι ο Πανάξιος ηγέτης του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.

Το Φανάρι έχει μεγίστη σημασία στον τομέα της πνευματικότητας, και στην Παιδεία όλου του κόσμου, όπως και στους τομείς της πνευματικής και κοινωνικής ζωής των Ελλήνων Ορθοδόξων των απανταχού, και όλων των χριστιανικών λαών. Η μακροχρόνια παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας ήταν, είναι και παραμένει λόγια και συμπεριλαμβάνει την Παιδεία, τα Γράμματα και την Επιστήμη. Ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος, ο Ναζιανζός, ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός, συνέδεσαν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, την θαυμάσια αρχαία λογοτεχνία των Ελλήνων, την πλούσια φιλοσοφία τους με τα νεότερα Χριστιανικά διδάγματα, και στη σκέψη τους συγχωνεύθηκαν η θύραθεν παιδεία και η ημετέρα παιδεία. Ο μεγάλος Πατριάρχης Φώτιος, έσωσε τα αρχαία γράμματα από την λήθη και τον εξαφανισμό. Άλλοι μεγάλοι Πατριάρχες, όπως ο Γρηγόριος ο Κύπριος και ο Γεννάδιος Σχολάριος κατείχαν και τις δυο Παιδείες, δηλαδή την Αρχαία και την Χριστιανική, και με τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία η παράδοση αυτή η λαμπρή, που σήμερα ονομάζεται Χριστιανικός Ανθρωπισμός. Οι Πατριάρχες δημιούργησαν τη διάσημη Πατριαρχική ακαδημία και επί Τουρκοκρατίας προστάτευσαν την παιδεία του γένους κάτω από αντίξοες καταστάσεις και σε περιβάλλον εχθρικό και ανελεύθερο.

 Στο Φανάρι, τα ιερά πρόσωπα των Πατριαρχών ακτινοβολούσαν και ακτινοβολούν την ατράνταχτη επιμονή και αφοσίωση στην παιδεία, τα γράμματα, τη σοφία και την Ορθόδοξη πνευματικότητα που βρίσκουμε σε ολόκληρη τη μακρινή σειρά των Πατριαρχών που δεν άφησε ποτέ να κλονιστούν, να καταστραφούν, και να εξαφανιστούν τα ελληνικά γράμματα. Τα Ελληνικά Γράμματα αποτελούν το μεγαλείο του Δυτικού κόσμου, διότι ιστορικώς ήταν η μητέρα των γραμμάτων, της φιλοσοφίας, της ιατρικής, των θετικών επιστημών όλου του Ευρωπαϊκού Κόσμου, τόσο της Δυτικής Ευρώπης, όσο και της Ανατολικής Σλαβικής. Ακόμα και ο Ισλαμισμικός κόσμος άντλησε βαθιά και πήρε πολλά στοιχεία του ακμαίου μεσαιωνικού Ισλαμικού πολιτισμού από τον Ελληνικό.

 «Σημαίνει κι η Αγιά Σοφιά, το Μέγα Μοναστήρι.  Με 400 σήμαντρα και 62 καμπάνες.  Κάθε καμπάνα και παππάς.  Κάθε παππάς και διάκος». ‘Έτσι λέγει η λαϊκή και η αλάνθαστη μούσα για την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως.  Έτσι ακριβώς η Αγία Σοφία σημαίνει που από εκκλησία του Χριστού την κάνουν οι Τούρκοι τζαμί.  Η θρυλική αυτή Εκκλησιά.  Το μεγάλο αυτό εθνικό σύμβολο του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Η πηγή του ανεσπέρου Φωτός και του Ελληνικού Γένους.

Ας είναι όμως.  Η Παρασκευή 24 Ιουλίου το 2020 θα είναι πένθους με την βεβήλωση της Ιερότητας Του Ναού Αγίας Σοφίας που θα την  σημάνει το απόρθητο θρυλικό Φανάρι, με τους εναπομένοντες Γέροντες, στα πέρατα της οικουμένης.  Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, γιατί δεν γίνεται αλλιώς.  Αυτό διδάσκει και επιτάσσει η εθνική μας παράδοση: Να το μάθει όλος ο ντουνιάς, ότι η Αγιά Σοφιά αυτό το πνευματικό Πάνθεο βεβηλώθηκε. Το διαλαλεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο μαζί με την Βασιλεύουσα των Πόλεων, την ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ, κατά τα ειωθότα, αλλά  και με τον απόηχο στ’ αυτιά όλων των Ορθοδόξων και Ελλήνων: «Πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικό μας Θα ‘νε !!»

Συνεπώς, με αυτή την ιεροσυλία, ταράσσονται και πάλι τα νερά του Βοσπόρου και η θάλασσα του Μαρμαρά σαλεύει.  Ο Ελλήσποντος ορθώνεται κι’ αγναντεύει την Πόλη.  Μια αέναη παράδοση για τους 270 Πατριάρχες μας, από το 35-2016 μ.Χ., ανά τους αιώνες των αιώνων, παρά τα 537 χρόνια τουρκικής συνεχιζόμενης κατοχής- αλλά προσωρινός- από την επάρατη εκείνη αποφράδα ημέρα του Ελληνικού Γένους, της 29ης Μαΐου 1453.  Με το Βόσπορο, το Μαρμαρά και τον Ελλήσποντο, να θρηνούν και τα παράλια του Εύξεινου Πόντου και της Μικράς Ασίας, κι όλες οι γωνιές της πάλαι ποτέ διαλαμψάσηςΒυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Αναντίρρητα, βαθύς ο πόνος και το πένθος των Ορθοδόξων και του Ελληνισμού, όπου Γης, για το σημερινό γεγονός, αλλά και μεγάλα τα μηνύματα από το θρυλικό και άγρυπνο Φανάρι, τον φύλακα αυτό της Κιβωτού των τιλμαφεστέρων, ιεροτέρων και ενδοξοτέρων παραδόσεων του Ελληνικού ‘Έθνους.  ‘Ένας χώρος εδώ και πάνω από 6 χιλιάδες χρόνια καταυγάζει στην ανθρωπότητα και στον πολιτισμό της το αθάνατο Ορθόδοξο και Ελληνικό Πνεύμα.  Από τα οποία, τα 2 χιλιάδες χρόνια είναι εμπλουτισμένα με τη δόξα και το μεγαλείο του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού που με τόση υπομονή και καρτερικότητα ο αθάνατος Οικουμενικός Θρόνος, η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, μεταλαμπαδεύει από γενιά σε γενιά.   Σ ’αυτόν  τον ιερό και αμόλυντο χώρο η σημερινή Τουρκία – ποδοπατώντας τον ανάξια και παράνομα – κατασκευάζει τον δικό της «αθεϊσμό», αμαυρώνοντας ήθη, παραδόσεις, έθιμα, αλλά και αυτήν την ιστορία!!  Ποτέ άλλοτε κατακτητής επί της Γης δεν το αποτόλμησε αυτό, αλλά σεβάστηκε ό,τι κατέλαβε.  Θα έλθει, όμως, καιρός που η Τουρκία θα πληρώσει γι’ αυτά της τα «έργα».

Τι πένθος θα  λάβουν ακόμη και τα θρυλικά άγια μνήματα της Κωνσταντινουπόλεως, όπου αναπαύεται όλη η χορεία των  Πατριαρχών, Αρχιερέων και Ελλήνων αυτοκρατόρων του Βυζαντίου.  Εκεί «ένθα ούκ έστι πόνος, ού λύπη, ού στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος», όπως επιγραμματικά λέγει ο Υμνωδός της Εκκλησίας μας, που τόσο πιστά και αφοσιωμένα υπηρέτησαν παιδιόθεν μέχρι τέλους.  Καθ’ όλα άξιοι!!  Ο Τάφος Τους καθοδηγεί, σαν άσβεστη λαμπάδα και τις σημερινές γενιές και αυτές που θα έλθουν, απόλυτα προσηλωμένες στα πεπρωμένα της Ελληνικής Φυλής και των Ελληνοχριστιανικών μας παραδόσεων, αξιών και μεγαλείων.

Αυτά τα γράφουμε σαν ελάχιστη ένδειξη φόρου τιμής και ευγνωμοσύνης, στους μεγάλους Αυτούς Εκκλησιαστικούς ‘Άνδρες, που τόσα πολλά πρόσφεραν στο Γένος των Ελλήνων και στην Εκκλησία από τον κατεχόμενο από τους Τούρκους Θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως.

‘Όπως προκύπτει, ο παγκόσμιος Ιερός ναός της Αγίας Σοφίας, χτισμένος τον 4ον αιώνα, σαν πρώτος καθολικός καθεδρικός ναός, βεβηλώνεται  από τους ισλαμιστές μετατρέποντάς τον σε τζαμί.  Αυτές είναι οι ορδές της Ασίας και του σύγχρονου Αττίλα.  Για να επιβεβαιωθεί πολλάκις το λεχθέν στην ιστορία: «Αυτοί είναι οι Τούρκοι».

Συνεπώς, τώρα εναπόκειται σε μας εδώ στους ‘Έλληνες της Ελλάδας και της Υπόλοιπης Διασποράς, να αξιολογήσουμε σωστά και γρήγορα τους πολύτιμους εθνικούς και πνευματικούς καρπούς αυτής της κληρονομιάς, ότι ο σημερινός ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ είναι αντάξιος των προγόνων του, των παρακαταθηκών του, του Βυζαντίου και της βαριάς Ελληνικής κληρονομιάς.  Όσοι ιμάμηδες και να διαβάζουν το κοράνι μέσα στον Ορθόδοξο ναό μας, η Αγία Σοφία θα καθοδηγεί, σαν άσβεστη λαμπάδα και τις σημερινές γενιές και αυτές που θα έλθουν απόλυτα προσηλωμένες στα πεπρωμένα της Ελληνικής Φυλής και των Ελληνοχριστιανικών παραδόσεων, αξιών και μεγαλείων.

Δεν γνωρίζουμε τι έχει ορίσει ο Θεός για την επίγεια Αγιά-Σοφιά. «Ανεξερεύνητες οι βουλές του Θεού. Ταιριάζει στο σημείο αυτό να πούμε το λόγο του Κυρίου: «Η σάρξ δεν ωφελεί τίποτα, το Άγιον Πνεύμα είναι εκείνο που ζωοποιεί». «Σαν ορθόδοξοι καλούμεθα να εγκολπωθούμε και να κρατήσουμε αυτό το ζωοποιό πνεύμα».

Ενώπιον και υπεράνω της προσβολής των οσίων και των ιερών, στέκει το Φανάρι, του οποίου το φως είναι σωτήριο. Το πνεύμα της Αγιά-Σοφιάς θα συνεχίζει αναλλοίωτο να ζει στην Αγία μας Εκκλησία. Το θεανθρωποκεντρικό πνεύμα, που δημιούργησε την Αγιά-Σοφιά, θα ζει στην Εκκλησία μας και μετά την σημερινή ημέρα. Ο Σταυρός της που λυτρώθηκαν οι πιστοί, ο Τρούλος της, ως μικρογραφία του ουρανού, όλος αυτός ο Επίγειος ουρανός μας αφήνει μηνύματα.

Ο μεγάλος Συμεών, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης στον 14ο αιώνα, σε εποχή που οι Οθωμανοί κατέστρεψαν και πολιορκούσαν την περιφέρεια της Θεσσαλονίκης και την πόλη την ίδια, παρότρυνε το ποίμνιο να μιμηθεί το παράδειγμα της Κωνσταντινούπολης και να μην παραδοθούν στους εχθρούς.

Το κήρυγμα του Συμεών είναι σαφές. Τα σημερινά γεγονότα μαρτυρούν, προβληματίζουν και βοούν: Οθωμανισμός και Ισλαμισμός κίνδυνος του Γένους. 

Νικόλαος Λ. Μωραΐτης. Ph.D.

Διεθνείς Σχέσεις, Συγκριτική πολιτική,

Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ, Παγκόσμια πολιτική. 

Καλιφόρνια, U.S.A.  2020

Member of International Hellenic Association (USA)

πηγή: INTERNATIONAL HELLENIC ASSOCIATION

Κυριακή 19 Ιουλίου 2020

Γρηγόρης Καραμέλος: Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί αποτελεί μια πράξη που μας προσβάλει και μας προκαλεί αγανάκτηση! -Ligoraq Karamelo: Kthimi i Shën Sofisë në xhami përbën një veprim që na revolton dhe na indinjon!



 Kemi ndjekur me indinjate dhe ndjehemi teper te prekur e te revoltuar nga vendimi i Presidentit te Turqise per te kthyer simbolin e Krishterimit, monumentin mbareboteror te orthodhoksise, krenarine e vlerave fetare, historike, arkitektonike, KISHEN e SHEN SOFISE ne Konstandinopoje, ne objekt kulti, xhami, te fese islame.

Pasojat e nje veprimi te tille jane sa te demshme aq edhe te parashikueshme. Perfitimet politike e qellimet hegjemoniste te regjimit autokratik ne Turqi nuk mund te realizohen kurrsesi ne kurriz te goditjes te vlerave shekullore e ndjeshmerise delikate te besimit te krishtere. Eshte prekur njerezimi ne piken me delikate, ne bashkejetesen qytetare te besimeve fetare, duke ringjallur forma fondamentaliste aq te denueshme nga opinioni e ndjeshmeria e qyteterimit te sotem.

Te gjithe votuesit e mi ne qarkun e Korces, pjesetare te minoritetit etnik grek e te minoriteteve te tjera, besimtare orthodhokse dhe jo vetem, e denojne kete veprim barbar, indinjohen me kete arbitraritet tendencioz dhe kerkojne nderhyrjen e gjithe komunitetit nderkombetar, te botes perparimtare, te faktoreve politike, institucioneve e organizatave mbare boterore per ti prere rrugen e per ti ndalur doren gjakatare nje veprimi te tille.

Mbeshtesim plotesisht deklaratat e qendrimin e Kishes Orthodhokse Autoqefale te Shqiperise, te Fortlumturise se Tij, Kryepiskopit Anastas dhe ndjehemi me shume te bashkuar e te motivuar ne besimin tone orthodhoks.

Pervoja e kthimit te kishave bizantine e manastireve te lashta ne monumente kulture ne qarkun e Korces eshte e hidhur dhe sot e kesaj dite perben shqetesimin tone kryesor, sepse historia, vlerat, besimi e lavdia e ketyre objekteve jane demtuar rende dhe rrezikojne te zhduken e te mos jene ne sherbim te kishes e te besimtareve orthodhokse.

 Ky apel i drejtohet Kuvendit e Qeverise te RSH per te nderhyre sa me pare ne statusin e tyre, sepse perpos te tjerave edhe me veprimin e autoriteteve turke ndaj kishes te Shen Sofise eshte me aktual e me urgjent se kurre.

 

Ligoraq Karamelo

Deputet i qarkut te Korces.

 

Παρακολουθήσαμε με ιδιαίτερη αγανάκτηση και αισθανόμαστε προσβεβλημένοι από την απόφαση του Προέδρου της Τουρκίας, να μετατρέψει το σύμβολο του χριστιανισμού, το παγκόσμιο μνημείο της ορθοδοξίας, την περηφάνεια των  θρησκευτικών, ιστορικών και αρχιτεκτονικών αξιών, το Ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, σε χώρο θρησκευτική λατρείας του ισλάμ δηλαδή σε τζαμί.

Οι συνέπειες μιας τέτοιας απόφασης είναι όσο επιβλαβείς   τόσο και προβλέψιμες.

Τα πολιτικά οφέλη και οι ηγεμονικοί στόχοι του αυταρχικού καθεστώτος στην Τουρκία δεν μπορούν σε καμία περίπτωση, να πραγματοποιηθούν εις βάρος των αιώνιων αξιών και των ευαισθησιών της χριστιανικής πίστης. Η ανθρωπότητα αγγίχτηκε στο πιο ευαίσθητο σημείο, στην πολιτισμένη  συμβίωση των θρησκειών, αναβιώνοντας ακραίες εκφράσεις  και τόσο καταδικαστέες από την κοινή γνώμη και την ευαισθησία τους σημερινού πολιτισμού.

Όλοι οι ψηφοφόροι μου στην περιοχή της Κορυτσάς, μέλη της εθνικής ελληνική μειονότητας και των άλλων μειονοτήτων, ορθόδοξοι πιστοί και όχι μόνο, καταδικάζουν την βάρβαρη αυτή πράξη, αγανακτούν με την σκόπιμη αυτή αυθαιρεσία και ζητούν την παρέμβαση όλης της διεθνής κοινότητας, του προοδευτικού κόσμου των παγκόσμιων οργανισμών για να αποκόψουν το δρόμο και να σταματήσουν το αιμοβόρο χέρι που διέπραξε αυτή την πράξη.

 Στηρίζουμε πλήρως τις δηλώσεις του Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Αλβανίας, του Μακαριότατου Αρχιεπισκόπου Τιράνων Αναστασίου και αισθανόμαστε ενωμένοι και  παρακινημένοι στην ορθόδοξη πίστη μας.

Η εμπειρία της μετατροπής των βυζαντινών ναών και των αρχαίων μοναστηριών στην περιφέρεια της Κορυτσάς είναι πικρή και μέχρι σήμερα αποτελεί βασική ανησυχία μας, διότι η ιστορία, οι αξίες, οι πίστη και η δόξα αυτών των πνευματικών δημιουργημάτων έχουν υποστεί ζημιές και κινδυνεύουν να εξαφανιστούν και να μην είναι πια στην διάθεση και στην χρήση της ορθόδοξης εκκλησίας.

 Αυτή η έκκληση απευθύνεται προς την κυβέρνηση της Αλβανικής Δημοκρατίας ώστε να παρέμβει το συντομότερο στο καθεστώς τους διότι πέρα των άλλων λόγων, μετά από την παρέμβαση των τουρκικών αρχών στο καθεστώς της Αγίας Σοφίας, κρίνεται πιο αναγκαία από ποτέ.

Γρηγόρης Καραμέλος, βουλευτής Κορυτσάς: Δεν θέλουμε η Αλβανία να ...

 

Γρηγόρης Καραμέλος

Βουλευτής Περιφέρειας Κορυτσάς.  


Σάββατο 16 Ιουνίου 2018

Ἡ προδοσία δὲν εἶναι διπλωματία

Ἡ προδοσία δὲν εἶναι διπλωματία
Ἡ Μαρία, 14 ἐτῶν, εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ χιλιάδες Ἑλληνόπουλα ποὺ μαζὶ μὲ τοὺς γονεῖς τους ἐγκαταστάθηκαν τὰ τελευταία χρόνια στὸ ἐξωτερικὸ καὶ πηγαίνει στὴν 9η τάξη ἑνὸς γερμανικοῦ γυμνασίου. Στὸ μάθημα τῆς Γεωγραφίας ὁ καθηγητὴς ἀνέφερε τὰ Σκόπια ὡς "Μακεδονία". Ἡ Μαρία τοῦ ἐπεσήμανε ὅτι ἡ ἐπίσημη ὀνομασία τοῦ κρατιδίου εἶναι FYROM καὶ στὸ ἑπόμενο μάθημα ἔφερε στὴν τάξη κάποια συνέντευξη τοῦ ἱστορικοῦ Νίκολας Χάμοντ ὅπου ἐξηγοῦσε ὅτι τὸ ὄνομα Μακεδονία δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὰ Σκόπια. Ὁ καθηγητὴς εὐχαρίστησε τὴ Μαρία καὶ εἶπε στὴν τάξη ὅτι τὸ σωστὸ ὄνομα γὶ αὐτὸ τὸ κρατίδιο εἶναι FYROM.
Τώρα γιατί τὸ ἑλληνικὸ σύστημα ἐξουσίας δὲν μπορεῖ νὰ κρατήσει τὴ γραμμὴ ποὺ τὸ ἴδιο ἀποφάσισε τὸ 1992, μᾶλλον ἐξηγεῖται μόνο σὰν αὐτοκτονικὸ σύνδρομο. Πάντως οἱ ἁπανταχοῦ ὑποστηρικτὲς τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας καὶ τοῦ πολιτικοῦ ρεαλισμοῦ αἰσθάνονται ἤδη προδομένοι.
Δυστυχῶς ἡ ἴδια αὐτοκαταστροφικὴ τάση παρατηρεῖται καὶ στὸ ἐθνικὸ θέμα τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἐνῶ εἶχαν τεθεῖ πολὺ σωστὰ τὰ θέματα τόσο τῆς καταπάτησης τῶν περιουσιῶν τῶν Βορειοηπειρωτῶν ὅσο καὶ τῶν αὐθαίρετων μειονοτικῶν ζωνῶν καὶ μόνο μετὰ τὴ λύση τους θὰ μποροῦσε νὰ γίνει συζήτηση γιὰ ἔνταξη τῆς Ἀλβανίας στὴν Εὐρ. Ἕνωση, ξαφνικὰ τὸ κλίμα ἄλλαξε. Ἡ πρόφαση ἦταν δύο ἀνούσιες κινήσεις τῶν Ἀλβανῶν ποὺ ἀκόμη περισσότερο ἐκθέτουν αὐτοὺς ποὺ τοὺς ἄνοιξαν τὸ δρόμο τῆς Εὐρώπης: Ἡ ἀπόδοση ὑπηκοότητας στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀλβανίας μετὰ ἀπὸ 25(!) χρόνια καὶ ἐπαναρρυθμίσεις  γιὰ τὴν ταφὴ τῶν Ἑλλήνων ἡρώων τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἔπους τοῦ 1940-41 μετὰ ἀπὸ 77(!) χρόνια.
Ἡ δικαιολογία γιὰ τὸ "κλείσιμο" τῶν θεμάτων εἶναι ἡ ἐπικέντρωση στὸν "ἐξ ἀνατολῶν κίνδυνο" τὴν ὥρα ποὺ οἱ Τοῦρκοι ἔχουν ἤδη τὸν ἀπόλυτο ἔλεγχο σὲ Ἀλβανία καὶ Σκόπια!
Πάντως ἂν ὑπῆρχε διάθεση νὰ ἀσκηθεῖ πραγματικὴ ἐξωτερικὴ πολιτική, ἀκόμη κι ἂν τὰ Σκόπια ἄλλαζαν τὸ ὄνομά τους σὲ "Δημοκρατία τοῦ Βαρδάρη", ἀκόμη κι ἂν ἐνεργοποιοῦνταν ἡ Αὐτονομία τοῦ 1914 στὴ Βόρειο Ἤπειρο, δὲ θὰ ἐπιτρέπαμε σὲ Σκόπια καὶ Τίρανα νὰ προηγηθοῦν καὶ νὰ θέσουν τοὺς ὅρους ἔνταξης στὴ Σερβία.
Βλέποντας ἀπὸ τὴ μία πὼς Τοῦρκοι, Βούλγαροι καὶ Ἀλβανοὶ μὲ "πλάτες" σὲ Η.Π.Α. καὶ Ρωσία ἐργάζονται γιὰ νὰ ἀποσπάσουν τὴ Μακεδονία μας καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη τὸ διωγμὸ τῶν Βορειοηπειρωτῶν καὶ τὸν ἕτοιμο στρατὸ κακοποιῶν μὲ ἄφθονο χρῆμα ἀπὸ τὸ ναρκεμπόριο γιὰ νὰ προωθήσουν τὰ σχέδια τῆς Μεγάλης Ἀλβανίας, ἂς ὑπερασπιστοῦμε ἑνωμένοι, μὲ σύμμαχο τὴν Ἀλήθεια, τὶς ἀδιαπραγμάτευτες θέσεις ποὺ κάθε σοβαρὸ κράτος ὀφείλει νὰ ἔχει.
ΥΓ: Ἡ γελοιογραφία εἶναι ἀπὸ τὸ ἑλβετικὸ σατυρικὸ περιοδικὸ "Nebelspalter" σὲ τεῦχος τοῦ 1960. Συνοδεύει τὴν παρακάτω εἴδηση: "Τὴν ἔκθεση ποὺ καταρτίστηκε ἀπὸ τὸ ἰταλικὸ Γενικὸ Ἐπιτελεῖο, στὴν ὁποία ἡ Βόρειος Ἤπειρος θεωρεῖται ἀλβανική, ὁ Ἕλληνας Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν Ἀβέρωφ χαρακτήρισε ὡς ἀνιστόρητη καὶ ἀνήθικη." Εἶναι ἀξιοπρόσεκτο πὼς ὁ  A.M.Cay (ψευδώνυμό του ἀντιναζιστῆ σκιτσογράφου Alexander M. Kaiser) ἀποδίδει τὴ Βόρειο Ἤπειρο ὡς ἀρχαιοελληνικὸ στύλο καὶ τὴν Ἀλβανία ὡς τσακάλι!

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2018

Θυάμηδες κι όχι Τσάμηδες - Thiamë dhe jo Çamë



Θυάμηδες κι όχι Τσάμηδες


του Μιχάλη Σέρβου

Η Ελλάδα πρέπει να απαντήσει άμεσα στις προκλήσεις του Αλβανού Πρωθυπουργού Έντι Ράμα που προσπαθεί να θέσει θέμα Τσάμηδων και Τσαμουριάς. Ο Αλβανός Πρωθυπουργός Έντι Ράμα έθεσε θέμα
Τσαμουριάς εκπροσωπώντας όπως είπε Αλβανούς πολίτες απόγονους των Αλβανών Τσάμηδων, που καταδικάστηκαν από τα Ελληνικά Δικαστήρια, ως εγκληματίες πολέμου, που συνεργάστηκαν με τις
κατοχικές δυνάμεις στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, δολοφονώντας χιλιάδες Έλληνες αμάχους. Αφού ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα, παραδέχθηκε επισήμως τα δήθεν δικαιώματα, άρα και τις υποχρεώσεις και ευθύνες των Τσάμηδων, να αποζημιώσει η Αλβανία την Ελλάδα για τις εγκληματικές τους πράξεις. Προσπαθεί η Αλβανία να αντικαταστήσει το υπαρκτό Βορειο-Ηπειρωτικό θέμα με το ανύπαρκτο Τσάμικο.
Στην νέα έκδοση της Ακαδημίας, που έχει κυκλοφορήσει το Αλβανικό Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό, επαναλαμβάνει τους ισχυρισμούς περί Αλβανικής Καταγωγής και Εθνικότητας της Άρτας, των Ιωαννίνων, Πρέβεζας και Ηγουμενίτσας , περιοχές οι οποίες, σύμφωνα με το Λεξικό, παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα με την χάραξη των Ελληνο- Αλβανικών συνόρων. Επίσης έντονη είναι παραχάραξη της Ελληνικής Ιστορίας, ενώ δυσφημιστική είναι η στάση του Λεξικού προς την Ελληνική Εθνική Μειονότητα. Το Λεξικό δεν έχει διαφορετικές προσεγγίσεις για τον προσδιορισμό της Ελληνικής Εθνικης
Μειονότητας και ούτε για τον ρόλο της στο Αλβανικό Κράτος. Το Πρωτόκολλο της Κερκύρας που υπεγράφη από τις Μεγάλες
Δυνάμεις και από την ίδια την Αλβανία στις 17 Μαΐου, 1914, που παρείχε καθεστώς πλήρους Αυτονομίας στην Βόρειο Ήπειρο,
αποτελεί την πρώτη Διεθνή αναγνώριση του Βορειηπειρωτικού ζητήματος.

Η πορεία της Αλβανίας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, περνάει μέσα από τον σεβασμό, των Ανθρωπίνων, Πολιτικών, Πολιτιστικών,
Εθνικών, Θρησκευτικών, Εκπαιδευτικών, Περιουσιακών Δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών και να σταματήσουν οι
Αλυτρωτικές βλέψεις της Αλβανίας σε βάρος της Ελλαδος.

Υ.Γ. : Πολλοί Θεσπρωτοί στην Ήπειρο ζούσανε στην περιοχή του ποταμού Καλαμά (Θύαμις ήταν η ονομασία στην Αρχαία Ελλάδα) πήραν το ονομα Θυάμηδες, επειδή οι Αλβανοί δεν μπορούν να προφέρουν το γράμμα (Θ) Θήτα τους αποκαλουν Τσάμηδες. Οι Θυάμηδες με μεγάλη χαρά δέχθηκαν το φιρμάνι του Σουλτάνου
να αλλάξουν την πίστη τους και από Χριστιανοί να ασπαστούν τον
Ισλαμισμό με αντάλλαγμα περιουσίες και αγροτεμάχια. Σήμερα τους
χρησιμοποιούν τους Θυάμηδες οι Αλβανοί για Αλυτρωτικες βλέψεις
σε βάρος της Ελλαδος, όπως ακριβώς το ίδιο συνέβει και με τον Ανθέλληνα, πρωην Πρωθυπουργό των Σκοπίων Νίκολα Γκρουέφσκι, καταγωγής από την περιφέρεια Καστοριάς
Thiamë e jo Çamë


Nga Mihali Servou

Greqia duhet që t’u përgjigjet drejtpërdrejt provokimeve të Kryeministrit Shqiptar Edi Rama i cili përpiqet që të ngrerë çështje çamësh dhe Çamërie. Kryeministri z Edi Rama ngriti çështje  Çamërie duke përfaqësuar siç tha qytetarët Shqiptarë, pasardhës të shqiptarëve çamë, që u dënuan nga Gjykatat Helene si kriminelë lufte, që bashkëpunuan  me forcat pushtuese nga Lufta e II-të botërore duke vrarë me mijëra grekë të pafajshëm. Pasi Edi Rama Kryeministri i Shqipërisë, pranoi zyrtarisht gjoja të drejtat, dmth dhe detyrimet e përgjegjësitë e Çamëve, që të dëmshpërblejë Shqipëria, Greqinë, për vepimet e tyre kriminale.
Përpiqet Shqipëria që ta zvendësojë këtë çështjen ekzistuese të Vorioepirit me një që nuk ekziston atë të Çamërisë

Në botimin e ri të Akademis, që ka qarkulluar Fjalori Enciklopedik Shqiptar, përsëriti pretendimet mbi prejardhjen dhe kombësinë shqiptare të Artës, Janinës, Prevezës dhe Igumenicës, të cilat, sipas fjalorit janë zona, të cilat ju dhanë Greqisë me caktimin e kufijve shqiptaro-grekë. Gjithashtu një shtrembërim të madh të historisë Helene, ndërsa ofenduese dhe shpifës janë ato sa shkruan fjalori  në lidhje me Minoritetin Etnik Helen. Ky fjalor nuk ka përqasje të ndryshme për përcaktimin e Minoritetit Etnik Greke dhe as pë rolin e tij në Shtetin Shqiptar. Protokolli Korfuzit që u nënshkrua nga Fuqitë e Mëdha dhe nga vetë Shqipëria në 17 Maj 1914, e cila njihte Autonominë e plotë në Epirin e Veriut, përbën dhe njohjen e parë Ndërkombëtare të çështjes të Epirit të Veriut.


Rrugëtimi i Shqipërisë drejt Komunitetit Europian, kalon nëpërmjet respektit të të drejtave Humane, Politike, Kulturore, Kombëtare, Fetare, të Arsimimit, Pronore të Epirotëve të Veriut dhe të ndalojnë synimet irredentiste të Shqipërisë në kurriz të Greqisë.


P.S: Shumë thesportianët në Epir, që jetonin në zonën e  lumit  Kalama (Thiamis ishte emërtimi në Greqinë e Lashtë) morën emrin Thiamë, mqs shqiptarët nuk mundeshin që ta shqiptonin gërmën (th)  i quajnë Çamë. Thiamët me gëzim të madh pritën firmanin e Sulltanit që të ndërronin besën e tyre dhe nga të Krishterë të bëhen myslymanë me këmbim pasuritë dhe pronat e tyre. Sot përdorin Thiamët shqiptarët për qëllime irrendentiste në dëm të Greqisë, ashtu siç ndodhi me antigrekun, ish- Kryeministrin e Shkupit Nikolla Gruefski që kishte prejardhjen nga zona e Kastoriasë.

Rritja e frikshme e të parëndësishmes


Cornelius Castoriadis(1922-1997) - Filozof
Nëse do të analizonim gjendjen aktuale sot, e cila i ngjason një situate shpërbërjeje dhe jo krize, një kalbëzimi të shoqërive perëndimore, dallojmë një kontradiktë të shkallës së parë. Ajo që kërkohet të zgjidhet është jashtëzakonisht e vështirë për tu zgjidhur. Kjo edhe për arsyen se vetë njerëzit, për shkak të natyrës së tyre dhe mënyrës se si ata riprodhohen nga shoqëritë perëndimore dhe jo vetëm, qëndrojnë shumë larg shtrirjes dhe diskutimit të problemit. 
Por cili është ky problem?
Duke pasur parasysh krizën ekologjike, pabarazinë ekstreme në shpërndarjen e burimeve midis vendeve të pasura e atyre të varfra, pamundësinë pothuajse absolute që sistemi të vazhdojë kursin e tij aktual, ajo që kërkohet është krijimi i një fillimi të ri imagjinar, rëndësia e të cilit nuk mund të krahasohet me asgjë të ngjashme në të kaluarën. Një krijim që do të vendosë në qendër të tij një botëkuptim të ri të jetës së individit, të ndryshëm nga rëndësia që i është kushtuar zakonisht rritjes së prodhimit dhe konsumit. Në këtë mënyrë do të fillojnë të ekzistojnë synime të tjera jetësore, për të cilët njerëzit nuk do të pendohen më vonë për tu përkushtuar në realizimin e tyre. Natyrisht, kjo do të kërkonte ç’organizimin e institucioneve të shoqërisë, të marrëdhënieve të punës, si dhe më tej të marrëdhënieve ekonomike, politike e kulturore. 
Megjithatë ky propozim ndodhet jashtëzakonisht larg nga mënyra se si sot njerëzit mendojnë dhe dëshirojnë. Është pikërisht kjo vështirësi kolosale me të cilën ne duhet të përballemi. Do të ishte e nevojshme të synojmë një shoqëri ku vlerat ekonomike nuk do të mbajnë më monopolin kryesor, ku ekonomia të rimerrte rolin e saj si një prej mjeteve që individi disponon për të mbijetuar dhe jo si qëllim në vetvete, një shoqëri në të cilën do të kemi hequr dorë prej babëzisë për të rritur vazhdimisht dhe në mënyrë të çmendur forcën e konsumit. Ky synim nuk është i nevojshëm vetëm për të shmangur shkatërrimin e sigurt të ambientit të Tokës, por gjithashtu do të ndihmonte në ndaljen e mjerimit intelektual dhe moral të individëve sot. 
Nga ky moment do të duhej që njerëzit, kryesisht në vendet e pasura, të pranojnë një standard të denjë dhe të thjeshtë jetese, dhe të heqin kështu dorë nga ideja se qëllimi jetësor i tyre është rritja e vazhdueshme e konsumit me 2 ose 3 përqind në vit. Që njerëzit ta pranojnë këtë lind nevoja të ndodhë diçka tjetër, e cila do t’i jepte kuptim jetës së tyre. Megjithatë, jemi koshientë për vështirësinë e realizimit të këtij synimi për sa kohë që shumica dërmuese e botës nuk do tapranonte një risi të tillë. Dhe kjo gjëja tjetër që përmendëm më lart lidhet me nevojën e zhvillimit të vetë njerëzve dhe jo me rritjen e vazhdueshme të palo-produkteve. Realizimi i këtij synimi do të kërkonte një organizim të ndryshëm të punës, e cila nuk do të ishte më një proces i përditshëm rutine, por do të pasqyronte kapacitetet individuale të vetë punëtorëve. Do të nevojitej, gjithashtu, një sistem tjetër politik, një demokraci e vërtetë që do të bazohej në pjesëmarrjen e të gjithë qytetarëve në vendimmarrje, si dhe një organizim i ri i arsimit, i cili do të formonte qytetarë të aftë sipas filozofisë së Aristotelit. 
Është e kuptueshme se të gjitha këto çojnë në pyetje dhe probleme të tjera. Si mund të funksionojë një demokraci e vërtetë dhe e drejtpërdrejtë në vende që nuk kanë më në gjirin e tyre 30 mijë banorë, si në rastin e Athinës së lashtë, por banohen nga më shumë se 40 milionë qytetarë, fjala vjen në Francë, ose nga miliarda njerëz kur flasim në shkallë planetare? Janë probleme me vështirësi kolosale për tu zgjidhur, përveç se në rastin kur shumica dërmuese e individëve, së bashku me kapacitetet e tyre, të ndërgjegjësohen për të ecur drejt rrugëve të zgjidhjes së problemeve dhe jo të vazhdojnë të shqetësohen se kur do të blejnë televizorin e ri tre-dimensional. 
Këto janë detyrat kryesore që duhet të ndjekim, edhe pse tragjedia e kohës sot na tregon se njerëzimit nuk i bëhet fare vonë për to. Për sa kohë do të vazhdojë njerëzimi të joshet nga budallallëku dhe iluzioni, të përmbledhura këto nën petkun e produkteve dhe mallrave? A do të mundej që një shkatërrim, për shembull ekologjik, të provokonte ndërgjegjësim e dhunshëm të masave, apo do të çonte në forcimin e regjimeve autoritare e totalitare? Askush nuk mund t'u përgjigjet pyetjeve të tilla. Ajo që mund të themi me saktësi është se ata që ndjehen koshientë për rëndësinë jetësore të këtyre çështjeve të jenë në gjendje të flasin dhe të kritikojnë rrugën që sot po na çon çmendurisht drejt greminës, dhe në këtë kontekst të ndihmojnë në shtrirjen e ndërgjegjësimit tek bashkëqytetarët e tyre. 
Shpërbërja bëhet akoma më e prekshme kur shohim zhdukjen e kuptimeve dhe rënien absolute të vlerave. Në aspektin afatgjatë, kjo përbën një kërcënim të drejtpërdrejtë për jetëgjatësinë e vetë sistemit. Kur secili e thotë me zë të lartë, siç ndodh sot në shoqëritë perëndimore, se vlera e vetme është paraja e fitimi dhe se ideali më i shenjtë për kohezionin social lidhet me pasurimin e vazhdueshëm, atëherë lind pyetja se a do të mundë vallë një shoqëri të vazhdojë të funksionojë dhe të riprodhohet mbi një konstrukt të tillë? Nëse do të ishte kështu, atëherë nëpunësit duhet të kërkojnë dhe të pranojnë bakshishe për të bërë punën e tyre, gjykatësit të nxjerrin vendimet në ankand, arsimtarët të vlerësojnë maksimalisht fëmijët e të pasurve, e kështu me radhë. Para pesëmbëdhjetë vitesh pata shkruar se e vetmja pengesë për njerëzimin është frika nga ndëshkimet penale. Por në bazë të cilës logjike do të jenë në gjendje ndëshkuesit të qëndrojnë të pa korruptuar? Cili do të ruajë rojet? Korrupsioni i përgjithshëm që vihet re në sistemin politiko-ekonomik bashkëkohor nuk është ndonjë rast i veçuar e as shaka pa kripë, por përkundrazi përbën karakteristikë strukturore endogjene të sistemit të shoqërisë në të cilën ne jetojmë.
Këtu preket një tjetër faktor themelor, i cili ka qenë i njohur në gjirin e ekspertëve politikë të së kaluarës, por tërësisht i panjohur sot për gjoja filozofët politikë, sociologët e këqij dhe teoricienët mjeranë. Ky faktor është lidhja e ngushtë që ekziston midis një regjimi shoqëror, nga njëra anë dhe tipit antropologjik i nevojshëm për funksionimin e sistemit, nga ana tjetër. Pjesën më të madhe të tipeve antropologjike kapitalizmi i ka trashëguar nga periudhat pararendëse historike, sigjykatësin indiferent, nëpunësin veberian, arsimtarin e përkushtuar, si dhe punëtorin për të cilin puna përbënte një burim krenarie, pavarësisht nga kushtet ku ai punonte. Por këto lloj figurash janë bërë të pakuptimta në periudhën ku ne jetojmë sot. Edhe tipi antropologjik që përbën në vetvete pjellën e kapitalizmit, pra biznesmeni shumpeterian, i cili ndërthur kreativitetin teknik, me kapacitetin e akumulimit të kapitalit dhe funksionimit të biznesit, i aftë në studimin, penetrimin dhe çeljen e tregjeve, përbën sot një specie në zhdukje. Dhe jo vetëm kaq, por po zëvendësohet nga burokratë drejtues dhe spekulatorë bursash. 
Përse duhet të vuajë e të mundohet dikush në procesin e prodhimit e të shitjes, kur me një lëvizje të saktë në tregjet e bursave mund të fitojë 500 milion dollarë për vetëm disa minuta? Shumat financiare që luhen në spekulimin e këtyre tregjeve çdo javë e kalojnë edhe GDP-në vjetore të Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Rezultati që shohim është hapja e shtratit për profesionin e spekulantit, i cili sipas këndvështrimit të vetë sistemit kapitalist përbën një qenie krejtësisht parazite.
Nëse bëjmë përmbledhjen e të gjithë faktorëve të mësipërm dhe marrim parasysh shkatërrimin e pashmangshëm të ambientit, si rezultat i evoluimit të kapitalizmit, duhet dhe kemi detyrën të bëjmë pyetjen se për sa kohë akoma do të jetë në gjendje të mbahet në këmbë ky sistem?
Përkthimi: Jordan Jorgji/Lektor në Universitetin “Fan Noli” të cilin e falenderojmë për dërgimin e materialit

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2018

Το νόμιμο είναι και ηθικό;- E ligjshmja a është dhe e moralshme?

Image may contain: 1 person
Δημήτριος Γαρούφας
Δικηγόρος-πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
Dhimitër Garufa-
 Avokat- ish president i Dhomës së Avokatisë së Thessalonikit
Ο Θουκυδίδης στην ιστορία του διασώζει τον επιτάφιο λόγο του Περικλέους που μεταξύ άλλων έλεγε (μετ. Ε.Βενιζέλου): "Εις τον δημόσιον μας βίον, απογεύγομεν την παρανομίαν, από ευλάβειαν προ πάντων προς τας επιταγάς των εκάστοτε αρχόντων και των νόμων, εκείνων ιδίως εξ΄αυτών, όσοι έχουν τεθεί είτε προς υπεράσπισιν των αδικουμένων, είτε μολονότι άγραφοι, φέρουν αναμφισβήτητο όνειδος εις τους παραβάτας των.." ...Αλλά και ο Τζών Κέννεντυ πριν εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ στο βιβλίο του "Σκιαγραφία των γενναίων" στο οποίο βιογραφεί 8 Αμερικανούς πολιτικούς, που είχαν το θάρρος να πάνε κόντρα στο κόμμα τους και την κοινή γνώμη υπηρετώντας το δημόσιο συμφέρον, έγραφε: "Στα ιδιωτικά επαγγέλματα το άτομο έχει το δικαίωμα να προωθεί τα ατομικά του συμφέροντα μέσα στο πλαίσιο του νόμου, για να φτάσει στην καθολική επιτυχία. Αλλά στο δημόσιο βίο απαιτούμε από το άτομο να θυσιάζει τα ατομικά του συμφέροντα για το γενικότερο καλό.."
Τα γράφω αυτά με αφορμή την συζήτηση που γίνεται πάλι αυτές τις μέρες για το "νόμιμο" και το "ηθικό" μετά από την αποκάλυψη ότι εξωκοινοβουλευτικοί υπουργοί έπαιρναν επίδομα ενοικίου... Βλέπουμε ότι η διάκριση του νομίμου από το ηθικό γινόταν από την αρχαιότητα κι΄ότι διαχρονικά είναι καθιερωμένο ότι αυτός που θέλει να εκπροσωπεί τους πολίτες πέρα από τους νόμους που ισχύουν για όλους τους πολίτες αυτόν θα τον δεσμεύουν και κάποιοι άλλοι ηθικοί κανόνες... δηλαδή αυτό που κάνει πρέπει εκτός από νόμιμο να είναι και ηθικό... και τέλος οι εκπρόσωποί μας να θυμούνται τον Αριστοτέλη που έλεγε ότι "οι πολλοί των πολιτικών ουκ αληθώς τυγχάνουσι της προσηγορίας. Ου γάρ εισί πολιτικοί κατά την αλήθεια, ο μεν γάρ πολιτικός των καλών έστι πράξεων προαιρετικός αυτών χάριν, οι δε πολλοί χρημάτων και πλεονεξίας ένεκεν άπτονται του ζην ούτως" (Ηθικά Ευδήμεια,1216α,23-27). Δηλαδή κατά τον Αριστοτέλη οι περισσότεροι πολιτικοί κακώς ονομάζονται πολιτικοί γιατί ο πολιτικός είναι αυτός που επιλέγει να κάνει καλές πράξεις για τις ίδιες τις πράξεις ενώ οι πολλοί επιλέγουν αυτή την ενασχόληση από πλεονεξία για χρήματα... θυμίζοντάς μας από τα βάθη της ιστορίας ότι ευθύνη των πολιτικών είναι η εφαρμογή των αρχών... κι΄ότι ακόμα "και τοις νόμοις και τη άλλη οικονομία ούτω τετάχθαι ώστε μη είναι τας αρχάς κερδαίνειν.."(Πολ.1308b,32-34) Δηλαδή οι νόμοι και οι θεσμοί να είναι τέτοιοι που να μην επιτρέπουν τον πλουτισμό στους ασκούντες εξουσία...
Tukididi në historinë e shkruar nga ai, ka ruajtur një pjesë të fjalën e përmbivarrshme të Perikliut ku ndër të tjera thoshte: “Në jetën tonë publike, iu shmangëm jashtligjshmërisë, kryesisht për shkak  të respektit ndaj urdhëresave të udhëheqësve dhe të ligjeve, të atyre sidomos, që janë vendosur për mbrojtjen e të personave që kanë pësuar padrejtësi, që mgjth se janë të pashkruar, sjellin një ndëshkim në shkelësit e tyre...” Por dhe Xhon Kenedi para se të zgjidhej president i USA në librin e tij “Siluetë e trimave” në të cilën shkruan biografinë e tetë politikanëve amerikanë, që kishin kurajon të shkojnë kundër partisë së tyre dhe opinionit publik me qëllim t’i shërbenin interesit publik, shkruante: “Në profesionet private, personi ka të drejtë të promovojë interesat e tij personale brenda kontekstit ligjor, që të arrijë në suksesin e plotë. Por në jetën publike, kërkojmë nga personi që të sakrifikojë interesat e tij personale për të mirën e përgjithshme.....”

I shkruaj këto duke marrë shkasë nga biseda zhvillohet këto ditë për “të ligjshmen” dhe të “moralshme” pas zbulimit që u bë në lidhje me ministra që nuk janë pjesë e parlamentit dhe përfitonin nga bonusi që parashikon ligji në lidhje me qiranë....
Shikojmë që dallimi i të ligjshme nga e moralshmja bëhej që nga lashtësi dhe diakronikisht është e caktuar që ai që do që të përfaqësojë qytetarët përtej ligjeve që janë në fuqi për të gjithë qytetarët atë e detyrojnë dhe disa ligje dhe rregulla moralë... dmth ajo që bën, përveç se është e ligjshme duhet të jetë dhe e moralshme... dhe në fund përfaqësuesit tonë duhet të kujtojnë Aristotelin që thoshte se “shumica e politikanëve nuk vlerësohen me të vërtetë nga të gjithë. Sepse nuk janë politikanë me të vërtetë, ai që është politikan i mirë është për shkak të veprave të mira dhe i bën sepse kështu zgjedh,  ndërsa shumica tërhiqen nga paratë dhe jetojnë për të ardhura sa më të shumta” (Ηθικά Ευδήμεια,1216α,23-27). Dmth sipas Aristotelit shumica e politikanëve më kot quhen të tillë pasi politikan është ai që zgjedh që të bëjë vepra të mira për vetë veprat e mira ndërsa më të shumtit e zgjedhin këtë për profesion për shak të lakmisë për para .... duke na kujtuar nga thellësia e historisë që përgjegjësi e politikanëve është aplikimi i principeve... dhe se gjithashtu ligjet dhe institucionet të jenë të tilla që të mos lejojnë pasurimin e atyre sa kanë në dorë pushtet.....

Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2018

The Guardian: "Η Αλβανία θα ενταχθεί στην ΕΕ όταν την προεδρεύσει η Τουρκία.... Δηλαδή ΠΟΤΕ" - The Guardian: "Shqipëria do të hyjnë në BE kur të ketë presidencën Turqia..... Dmth KURRË"





«Η Ευρώπη έρχεται αντιμέτωπη με μια δυνατή κρίση στα Βαλκάνια. Πρέπει να αντιδράσει γρήγορα»
Αυτός είναι ο τίτλος του αρθρογράφου Ιβάν Κράστεφ στην γνωστή βρετανική εφημερίδα «The Guardian
Προειδοποιεί για αποσταθεροποίηση  της περιοχής, εξαιτίας της αυξανόμενης  επιρροής της Ρωσίας, Τουρκίας και Κίνας.

Ο Κράστεφ εντωμεταξύ στο άρθρο του ειρωνεύεται με την πιθανότητα ένταξης της Αλβανίας στην ΕΕ.

Αυτό το πράγμα το κάνει με ένα ανέκδοτο, που δεν ξέρουμε που το έχει ακούσει.   
«Ένα ανέκδοτο στα Βαλκάνια δείχνει με το καλύτερο τρόπο την νοοτροπία των ανθρώπων που έχουν μείνει στην αναμονή για μεγάλο διάστημα: Όταν έρχεται η συζήτηση της ένταξης στην ΕΕ, η διαφορά μεταξύ των αισιόδοξων και των απαισιόδοξων είναι στο ότι οι αισιόδοξοι πιστεύουν πως η Τουρκία θα ενταχθεί στην ΕΕ κατά την Αλβανική προεδρεία, ενώ οι απαισιόδοξοι πιστεύουν πως η Αλβανία θα ενταχθεί στην ΕΕ κατά την Τουρκική προεδρεία. Δηλαδή : ΠΟΤΕ» γράφει ο Κράστεφ

Μετάφραση: Πελασγός Κορυτσάς 
 https://www.theguardian.com/
“Europa po përballet me një krizë potenciale në Ballkan. Duhet të reagojë shpejt”.

Kështu titullohet një shkrim i Ivan Krastev, për prestigjiozen britanike “The Guardian”.

Ai paralajmëron destabilizimin e rajonit, për shkak të rritjes së influencës së Rusisë, Turqisë dhe Kinës.

Krastev ndërkohë bën edhe ironi me mundësinë e anëtarësimit të Shqipërisë dhe Turqisë në BE.

Këtë gjë e bën me një batutë ballkanike, që nuk dihet se ku e ka dëgjuar.

“Një batutë ballkanike tregon më së miri mëndësinë e njerëzve të cilët mendojnë se janë lënë në pritje për një kohë të gjatë: Kur vjen puna të anëtarësimi në BE, diferenca midis optimistëve dhe pesimistëve është se optimistët besojnë se Turqia do të anëtarësohet në BE gjatë presidencës shqiptare, ndërsa pesimistët besojnë se Shqipëria do të anëtarësohet në BE gjatë presidencës turke. Që do të thotë: Kurrë”, shkruan Krastev.(TemA)