ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΉ ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΉ ΙΣΤΟΡΙΚΉ ΟΡΘΌΔΟΞΗ ΤΩΝ ΚΟΡΥΤΣΑΙΩΝ ΗΠΕΙΡΩΤΏΝ - GAZETË ELEKTRONIKE, KULTURORE, HISTORIKE, ORTHODHOKSE E KORÇARËVE EPIROTË
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα kërkime-έρευνες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα kërkime-έρευνες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 2023
Τετάρτη 30 Ιουνίου 2021
Δευτέρα 21 Μαΐου 2018
Η ταυτότητα των Αλβανών στην Ελλάδα-Identiteti i shqiptarëve në Greqi.
Η ταυτότητα
των Αλβανών στην Ελλάδα
Η πιο
πρόσφατη και πιο άρτια φετινή μελέτη δείχνει ότι οι Αλβανοί μετανάστες
ενσωματώθηκαν στην ελληνική κοινωνία ταχύτερα και πληρέστερα από κάθε άλλη
ομάδα ξένων μεταναστών.[1] Αντιγράφουμε:
Οι μετανάστες
έχουν γίνει οργανικό στοιχείο της τοπικής κοινωνίας και η ενσωμάτωση τους
προκύπτει από τις ίδιες διαδικασίες που ορίζουν τις ζωές των ντόπιων. Καθώς
οι Αλβανοί μετανάστες έχουν ενταχθεί σε μεγάλο βαθμό στις τοπικές κοινωνίες
θα ήταν ίσως άκαιρο να συζητάμε για αλβανική κοινότητα στην Ελλάδα, καθώς οι
περισσότεροι εμφανίζονται διασκορπισμένοι στον αστικό και περιαστικό ιστό
χωρίς ιδιαίτερα κοινωνικά δίκτυα ενεργοποιημένα μεταξύ τους. Δεν προβάλλουν
ιδιαίτερα την εθνική ταυτότητα, η οποία δεν φαίνεται να είναι ένας ισχυρός
συνδετικός κρίκος που να τους συσπειρώνει στην καθημερινή τους ζωή. Οι
Αλβανοί στη μεγάλη πλειοψηφία τους προσαρμόζονται, αποφασίζουν να ζήσουν εδώ,
μαθαίνουν αμέσως ελληνικά και εντάσσονται.
Σύμφωνα με
πρόσφατα στοιχεία, το ποσοστό των μαθητών με αλβανική καταγωγή/υπηκοότητα που
φοιτούν στα ελληνικά σχολεία φτάνει στο 71,5% του συνόλου των αλλοδαπών
μαθητών. Το Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών αναφέρει ότι 100.000 Αλβανοί
μετανάστες έχουν τελειώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και 20.000 είναι
απόφοιτοι ανώτατης εκπαίδευσης. Οι γονείς ωθούν τα παιδιά τους στην εκμάθηση
της ελληνικής γλώσσας, στην απόκτηση πτυχίου τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και, σε
αρκετές περιπτώσεις, τους αποτρέπουν από το να χρησιμοποιούν την αλβανική.
Η διαδικασία
συγκρότησης της ταυτότητας των Αλβανών διαφοροποιείται με βάση τα βιώματά
τους και τις ηλικίες. Από την επιτόπια έρευνα προκύπτει ότι οι Αλβανοί
δεύτερης και, πλέον, τρίτης γενιάς βρίσκονται σε μια ενδιάμεση συνθήκη.
Αναφέρει ο Δώρης Κυριαζής:
Η δεύτερη και
η τρίτη γενιά παραμένουν Αλβανοί αλλά τρόπον τινά Αλβανοί, αρχίζουν και
ενσωματώνουν στοιχεία ελληνικότητας, δηλαδή συνδυάζουν πια, είναι κάτι που
βρίσκεται στο ενδιάμεσο, πιστεύω πως μάλλον αγαπάνε περισσότερο την Ελλάδα ως
τη χώρα που μεγάλωσαν και ζούμε και εντάξει έχουν και από ακούσματα από
επαφές από ταξίδια και ένα είδος σχέσης ξανά πνευματικής με την άλλη χώρα την
Αλβανία. Θα πρέπει να γίνουν έρευνες για να επαληθευτούν, αυτή η κατηγορία
των ανθρώπων με διπλή ταυτότητα και αν μου επιτραπεί ο όρος και τη διπλή
πατρίδα.
Χαρακτηριστικά
μας αναφέρει ένας πληροφορητής:
Λέει το παιδί
μου εγώ πατέρα έρχομαι στην Αλβανία μαζί σου και με λένε το ελληνάκι. Είμαι
στην Ελλάδα στο σχολείο και με λένε το αλβανάκι. Με ρωτάει το παιδί μου,
πατέρα εγώ τι είμαι. Εγώ σαν πατέρας δεν ξέρω τι να του απαντήσω, εσείς
ξέρετε να του απαντήσετε;
Ακόμη όμως
και σε πιο σύντομες επισκέψεις στην χώρα καταγωγής, οι οποίες δεν συνδέονται
με κάποιου είδους μόνιμη εγκατάσταση, τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει στην
Ελλάδα δεν φαίνεται να βρίσκουν κάποιο κοινό στοιχείο. Αναφέρει ένας άλλος
πληροφορητής μας:
Δηλαδή τα
παιδιά και όταν πηγαίνουν στους παππούδες πηγαίνουν μία φορά το χρόνο
δυο-τρεις μέρες και αυτά όταν ήταν μικρά, τώρα όσο μεγαλώνουν δεν πηγαίνουν
καν, οι περισσότεροι παππούδες έχουν πεθάνει οι σχέσεις πλέον με τη χώρα αυτή
είναι σχεδόν μηδενικές οπότε πιστεύω αυτή η γενιά έχει ενταχθεί πλήρως στην
ελληνική κοινωνία είναι μόνο μία ανάμνηση η Αλβανία για αυτούς.
Οι δυσμενείς
αναπαραστάσεις στο δημόσιο λόγο και οι κρατικές πολιτικές δεν βοήθησαν
ιδιαίτερα στην ένταξη των μεταναστών στις τοπικές κοινωνίες. Όπως παρατηρούν
η Triandafyllidou και Veikou το 2002, η απροθυμία του Ελληνικού Κράτους να
διαχειριστεί την μετανάστευση ως ένα μακροπρόθεσμο φαινόμενο αρχικά καθώς
επίσης η έλλειψη ενός πλαισίου πολιτικών ακόμη και 10 χρόνια μετά το πρώτο
μεγάλο κύμα δείχνουν ότι υπάρχει σχέση μεταξύ αυτών και του
εθνικοπολιτισμικού ορισμού της ελληνικής ταυτότητας.
Ο
μεταναστευτικός νόμος 2910/2001 χορήγησε ίσα δικαιώματα με αυτά των Ελλήνων
στους ξένους πολίτες που διαμένουν νόμιμα στη χώρα, όσον αφορά στην εθνική
ασφάλιση και κοινωνική προστασία. Ο ασφαλιστικός φορέας που καλύπτει τους
περισσότερους μετανάστες είναι το Ι.Κ.Α. Οι παροχές που δικαιούται ο
ασφαλισμένος και τα εξαρτημένα μέλη της οικογένειάς του είναι ίδιες με αυτές
των Ελλήνων ασφαλισμένων:
ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, νοσοκομειακή περίθαλψη,
επίδομα ασθενείας, ατυχήματος, μητρότητας, σύνταξη και λοιπές παροχές. Έως
τότε το έλλειμμα της ιατρικής ασφάλισης των Αλβανών αναπληρώθηκε από τη
συνδρομή των ίδιων των ιατρών στα δημόσια νοσοκομεία. Πρόσβαση στα δημόσια
νοσοκομεία υπήρχε παράτυπα, ιδιαιτέρως για επείγοντα περιστατικά, αλλά
διέφερε ως προς την ποιότητα και το εύρος της πρόσβασης. Πολλοί Έλληνες
ιατροί καθώς και Έλληνες πολίτες στάθηκαν αρωγοί σε προβλήματα υγείας που
αντιμετώπιζαν οι Αλβανοί, σε αντίθεση με άλλες εκδηλώσεις του δημόσιου βίου,
όπου η ρατσιστική διακριτική αντιμετώπιση των Αλβανών ήταν έκδηλη. Τα σχόλιά
τους για τους Έλληνες ιατρούς στο Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι εγκωμιαστικά.
Μεγάλη αλλαγή
στον μεταναστευτικό χάρτη της Ελλάδας αποτελεί η αύξηση των Μουσουλμάνων μεταναστών
με την «προσφυγική κρίση». Το έντονο κλίμα του «αντι-αλβανισμού», του
ρατσισμού κατά των Αλβανών άρχισε να υποχωρεί και να υποκαθίσταται από το
ρατσισμό έναντι των μουσουλμανικών μεταναστευτικών και προσφυγικών πληθυσμών,
το οποίο σηματοδότησε μεγαλύτερη κοινωνική ένταξη των Αλβανών μεταναστών που
παραμένουν σήμερα η πολυπληθέστερη κοινότητα μεταναστών στην Ελλάδα. Το
μεγαλύτερο ποσοστό αυτών κατοικεί σε αστικά κέντρα, κυρίως, στην Αθήνα και
στη Θεσσαλονίκη. Ως συνέπεια της οικονομικής κατάστασης, ένα ποσοστό αυτών
ταξιδεύει σε χώρες της Ε.Ε. αναζητώντας εργασία. Ένας αριθμός των Αλβανών
μεταναστών αποφασίζει τα τελευταία χρόνια να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής
προκειμένου να αναζητήσει ασφαλέστερες εργασιακές και οικονομικές συνθήκες
διαβίωσης. Σε αρκετές περιπτώσεις, η επιστροφή αυτή έχει προσωρινό χαρακτήρα
και προσιδιάζει με ένα σχήμα επαναλαμβανόμενης κινητικότητας ανάμεσα στις δύο
χώρες, παρά μία απόφαση επιστροφής και μόνιμης εγκατάστασης.
Η συλλογική
δραστηριότητα και εκπροσώπηση των Αλβανών μεταναστών σχετίζεται με την
υπεράσπιση και προώθηση ζητημάτων που αφορούν στην παραμονή τους και τη
νομική κατάστασή τους στην Ελλάδα.
Άρχισαν τη
δεκαετία του 2000 να συστήνονται Σύλλογοι Αλβανών με νομική υπόσταση και με
την ειδικευμένη μορφή. Ωστόσο, πολλοί Αλβανοί μετανάστες επιλέγουν να απέχουν
από σχέσεις με συλλόγους, γιατί θεωρούν ότι δημιουργήθηκαν πολλοί
προσωποπαγείς σύλλογοι που δεν εξυπηρετούσαν συλλογικά συμφέροντα και
«υπάγονται στα κόμματα της Αλβανίας», ενώ δεν υπάρχει συνεργασία μεταξύ των
συλλόγων των Αλβανών ώστε να προωθούνται τα κοινά συμφέροντα. Αυτό ισχύει και
για πολλά άτομα σε νεαρή ηλικία, της λεγόμενης «δεύτερης γενιάς» που δεν
θέλουν να σχετίζονται με Αλβανικούς συλλόγους.
Τα τελευταία
χρόνια παρατηρείται μια έντονη κινητικότητα των Αλβανών μεταναστών δεύτερης
γενιάς προς την εκμάθηση της μητρικής τους γλώσσας (Gogonas 2009, 2010). Η
δημόσια χρήση των αλβανικών δε θεωρείται, πλέον, ως μία απορριπτέα ή
στιγματισμένη πρακτική. Αντίθετα αποτελεί ένα πρόσθετο προσόν γλωσσομάθειας, μια
ακόμη γλώσσα στο βιογραφικό, η γνώση της οποίας βελτιώνει τις δεξιότητες και
αυξάνει βελτιώνει την ανάδειξη ενός επαγγελματικού προφίλ, κάτι που μπορεί να
ανοίξει εργασιακούς δρόμους. Η τάση αυτή έρχεται σε αντίθεση με τη στάση που
ακολουθούσαν τα πρώτα χρόνια της διαβίωσης στην Ελλάδα οι μετανάστες γονείς
αλλά και τα ίδια τα παιδιά (Ευθυμιάδου 2014, Κοιλιάρη 2014).
Ν.Ι.Μέρτζος
[1]
Μελετώντας πτυχές της Αλβανικής Μετανάστευσης στην Ελλάδα, Ιωάννης Μάνος,
Δώρα Παπαδοπούλου και Βασιλική Μακρυγιάννη, Κέντρο για τη Δημοκρατία και τη
Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, Θεσσαλονίκη, 2017, σελίδες 29, 32, 37,
46, 50-51, 55-56, 58, 61, 65, 68, 75-82, 89, 95-99, 103,105, 107-109, 123
|
Identiteti i
shqiptarëve në Greqi.
Një studim i
shkëlqyer i kohëve të fundit tregon se emigrantët shqiptarë janë instaluar në
shoqërinë helene më shpejt dhe në mënyrën më të plotë nga çdo grup tjetë i
huaj (1).
Po kopjojmë:
Emigrantët
janë bërë pjesë organike e komunitetit lokal dhe trupëzimi i tyre vjen si
rrjedhim i të njejtave procedura që cakton jeta e vendasve. Pasi emigrantët
shqiptarë janë instaluar në një nivel të lartë në shoqëritë lokale do të
ishte ndoshta e pavend që të diskutojmë për një komunitet shqiptar në Greqi,
pasi shumica prej tyre janë të shpërndarë në rrjetin qytetar dhe atë rural pa
rrjete të veçanta shoqërore të aktivizuar ndërmjet tyre. Nuk proklamojnë në veçanti identitetin e tyre kombëtar, e cila
nuk duket që të jetë një hallkë e fortë lidhëse e cila ti mbledhë në jetën e
përditëshme. Shqiptarët në shumicën e tyre dërmuese përshtaten, vendosin që
të jetojnë këtu, mësojnë menjëherë greqisht dhe instalohen.
Sipas të
dhënave të fundit, përqindja e nxënësve me prejardhje/nënshtetësi shqiptare
që studiojnë në shkollat helene arrin në 71,5 % të numrit total të nxënësve
të huaj. Forumi Helen i Emigrantëve raporton se 100.000 emigrantë shqiptarë
kanë mbaruar arsimin e mesëm të lartë
dhe 20.000 prej tyre kanë përfunduar studimet e larta. Prindërit i
shtyjnë fëmijët e tyre në mësimin e gjuhës helene, në marrjen e një dipllome
universitare dhe në mjaft raste i dekurarojnë të përdorin gjuhën shqipe.
Procesi i
strukturimit të identitetit të shqiptarëve diferencohet me bazë eksperiencat
e tyre të jetuar dhe në moshat e ndryshme. Nga kërkimi në vend del se shqiptarët
e brezit të dyt dhe tashmë ata të brezit të tretë, gjenden në një gjendje të
mesme.
Dhori Qiriazi
raporton se:
Brezi i dytë
dhe i tretë mbeten shqiptarë por në një farë mënyrë shqiptarë. Fillojnë që të
instalojnë elementë të së qënit helen, dmth ndërthurrin tashmë, është një
gjendje që gjendet në mes, besoj se më shumë duan Greqinë si vendi ku u
rritën dhe jetojmë si dhe kanë dëgjime nga kontaktet dhe udhëtimet e një
llojë marrdhënie shpirtërore me vendin tjetër Shqipërinë. Do të duhet që të bëhen
kërkime që të vërtetohet, kjo kategori e personave me identitet të dyfishtë
dhe nëse mund të më lejohet përkufizimi dhe atdhe të dyfishtë.
Ja se çfarë
na sjell një informues:
Më thotë
djali im, unë baba po vij në Shqipëri me ty dhe më quajnë grek. Jam në Greqi
në shkollë dhe më quajnë shqiptar. Më pyet djali, baba, unë çfarë jam. Unë si
baba nuk di se çfarë ti përgjigjem, ju dini se çfarë përgjigje t'iu jepni?
Por akoma,
dhe në vizitat më të shkurtra në vendin e prejardhjes, të cilat nuk lidhen me
një farë qëndrimi të përhershëm, fëmijët që janë rritur në Greqi nuk duket se
kanë gjetur ndonjë element të përbashkët.
Na thotë dhe
një informues tjetër:
Dmth fëmijët,
dhe kur shkojnë në gjyshërit e tyre njëherë në vit, dy - tre ditë dhe këto
kur ishin të vegjël, tani sa më shumë rriten nuk shkojnë fare, shumica e
gjyshërve kanë vdekur dhe marrdhëniet me këtë vendin tashmë janë pothuajse
zero, kështu që mendoj se ky brez është plotësisht i instaluar në shoqërinë
helene dhe Shqipëria për ta është thjesht një kujtim.
Përfaqësimet
negative në fjalën publike dhe politikat shtetërore nuk ndihmuan në veçanti
instalimin e emigrantëve në shoqëritë lokale.
Ashtu siç
vërejnë Triantafillidou dhe Veikou në vitin 2002, mungesa e vullnetit të
Shtetit Helen të menaxhojë emigrimin fillimisht si një fenomen afatgjat si
dhe mungesa e një kornize politike dhe dhjetë vjet pas dallgës së parë të
madhe, tregojnë se ka një lidhje ndërmjet tyre dhe përcaktimit etnokulturor
të identitetit helen.
Ligji i
emigracioniti vitit 2910/2001 iu dha të drejta të barabarta me ato të
helenëve, të gjithë qytetarëve që banojnë në mënyrë të përhershme në vend,
përsa i përket sigurimeve kombëtare dhe mbrojtjes sociale.
Institucioni
i sigurimeve shoqërore i cili mbulon shumicën e emigrantëve është IKA.
Përfitimet që
kanë të drejtë të marrin të siguruarit dhe anëtarët e familjes që varen prej
tyre, janë të njejta me ato të të siguruarve helene: përkujdesje mjekësore,
spitalore, kompesime në rast sëmundjeje, aksidenti, lindje fëmijësh, pension
etj. Deri atëhere mungesa e sigurimeve mjekësore e shqiptarëve, u plotësua
nga kontributi i vetë mjekëve në spitalet shtetërore.
Aksesi në
spitalet shtetërore ekzistonte në mënyrë jo-formale, në veçanti në rastet
urgjente, por ndryshonte përsa i përket cilësisë dhe gjërësisë së aksesit.
Shumë mjekë helenë si dhe qytetarë helenë qëndruan pranë dhe ndihmuan në
zgjidhjen e problemeve shëndetësore që përballonin shqiptarët, në kundërshtim
me demostrimet e tjera të jetës publike, ku përballimi racist dhe diferencues
i shqiptarëve ishte i dukshëm. Komentet e tyre për mjekët Helenë në Sistemin
Kombëtar të Shëndetit janë glorifikuese.
Një ndryshim
të madh në hartën e emigracionit të Greqisë përbën shtimi i myslymanëve
emigrantë gjatë "krizës së emigrimit". Klima e fortë e
"anti-shqiptarizmit", e racizmit ndaj shqiptarëve filloi që të
tërhiqej dhe të zvendësohej nga një racizëm ndaj popullatave emigruese
myslymane, e cila shënonte dhe instalimn më të madh shoqëror të emigrantëve
shqiptarë të cilët deri më sot mbeten komuniteti më i madh i emigrantëve në
Greqi. Përqindja më e madhe e tyre banon në qëndrat qytetare, kryesisht në
Athinë dhe në Thessaloniki. Si rrjedhim
i gjendje ekonomike, një pjesë e tyre udhëton në vendet e B.E duke
kërkuar punë. Një numër emigrantë shqiptarësh vendos vitet e fundit që të
kthehet në vendin e prejardhjes me qëllim që të kërkojë kushte ekonomike dhe
punësimi më të sigurta. Në mjaft raste, ky kthim kishte një karakter të
përkohshëm dhe ngjason me tepër me një formë të një lëvizje të përsëritur
ndërmjet dy vendeve, se sa një vendim i kthimit dhe qëndrimit të përhershëm.
Aktiviteti
kolektiv dhe përfaqësimi i emigrantëve shqiptarë, ka lidhje me mbrojtjen dhe promovimin
e çështjeve që kanë lidhje me qëndrimin e tyre dhe gjendjen juridike të tyre
në Greqi.
Filluan në
dhjetëvjeçarin e 2000-ës që të krijohen Shoqatat e Shqiptarëve me një
dimension juridik dhe me një formë të specializuar. Ndërkaq, shumë emigrantë
shqiptarë zgjedhin që të qëndrojnë larg nga marrdhëniet me shoqatat, sepse e
konsiderojnë se u krijuan shumë shoqata të personifikuara që nuk iu shërbejnë
interesave të përbashkëta dhe "janë degë të partive në Shqipëri",
ndërsa nuk ekziston një lloj bashkëpunimi ndërmjet shoqatave të shqiptarëve
në mënyrë që të promovohen interesat e përbashkëta. Kjo vlen dhe për shumë
persona të rinj në moshë, të së ashtuquajturës "brezi i dytë" që
nuk duan që të kenë lidhje me shoqatat shqiptare.
Vitet e
fundit vërehet një lëvizje e theksuar tek emigrantët shqiptarë të brezit të
dytë për mësimin e gjuhës së tyre mëmë. (Gogonas 2009, 2010). Përdorimi
publik i shqipes, nuk konsiderohet, tashmë si një praktikë e përjashtuar dhe
e shenjëstruar. Në kundërshtim ajo përbën një aftësi shtesë gjuhore, një
gjuhë më tepër në CV, njohuria e sëcilës përmirëson aftësitë dhe shton,
përmirëson shpalosjen e një profili profesional, diçka që mund të hapë rrugë
të tjera punësimi.
Kjo tendencë
vjen në kundërshtim me pozicionin që ndiqnin gjatë viteve të para të jetesës
në Greqi prindërit emigrantë por dhe vetë fëmijët (Efthimiadou 2014, Koiliari
2014).
N.I Mertzos
(1) Duke
studiuar aspektet e Emigrimit Shqiptar në Greqi, Joan Mano, Dhora
Papadhopoulou dhe Vasiliki Makriyianni, Qëndra për Demokracinë dhe Miqësinë
në Europën Juglindore, Thessalonik 2017, fq 29, 32, 37, 46, 50-51, 55-56, 58,
61, 65, 68, 75-82, 89, 95-99, 103,105, 107-109, 123
Përgatiti,
përshtati, përktheu Pelasgos Koritsas.
|
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Ενισχύστε οικονομικά την προσπάθεια μας!
-
Αν ο Marin Mema ήταν έλληνας Το 10χρονο βίωμα ενός αδημοσίευτου άρθρου Λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Αριστοτέλη ...
-
Το φαινόμενο Θεοφάνης Μαυρομάτης (Φαν Νόλι) Η σκοτεινή πλευρά της Σελήνης Fenomeni Theofan Mavromati (Fan Noli) Ana e er...
Ετικέτες
ενημέρωση
(2161)
ενημέρωση-informacion
(1494)
Αλβανία
(907)
ορθοδοξία
(422)
ιστορία-historia
(404)
Εθνική Ελληνική Μειονότητα
(366)
ελληνοαλβανικές σχέσεις
(312)
ορθόδοξη πίστη - besimi orthodhoks
(280)
Εθνική Ελληνική Μειονότητα - Minoriteti Etnik Grek
(259)
Β Ήπειρος
(241)
ορθοδοξία-orthodhoksia
(239)
ορθόδοξη πίστη
(222)
εθνικισμός
(195)
διωγμοί
(162)
Κορυτσά-Korçë
(122)
τσάμηδες
(122)
shqip
(119)
Κορυτσά Β Ήπειρος
(110)
informacion
(100)
Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος
(97)
ορθόδοξη ζωή
(96)
ορθόδοξη ζωή- jeta orthodhokse
(76)
διωγμοί - përndjekje
(62)
ορθόδοξο βίωμα
(59)
εθνικισμός-nacionalizmi
(58)
ορθόδοξη εκκλησία της Αλβανίας
(55)
Ελλάδα-Αλβανία
(48)
Ι.Μ Κορυτσάς - Mitropolia e Shenjtë Korçë
(47)
ανθελληνισμός
(44)
πολιτισμός - kulturë
(44)
Ελληνικό Σχολείο Όμηρος
(43)
Γενικό Προξενείο Ελλάδος Κορυτσά
(41)
besimi orthodhoks
(40)
Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας - Kisha Orthodhokse Autoqefale Shqiptare
(40)
ιστορία ορθοδοξίας
(36)
βίντεο
(35)
Shqipëria
(32)
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821
(32)
κομμουνισμός- komunizmi
(30)
πνευματικά
(27)
Μητρόπολη Κορυτσάς - MItropolia e Korçës
(24)
πολιτική-politikë
(24)
απόδημος ελληνισμός-helenizmi i diasporës
(22)
αλβανικά
(21)
εκπαίδευση
(21)
Αρχαία Ελλάδα
(20)
helenët-Έλληνες
(19)
κομμουνισμός
(19)
Greqia
(17)
Βλαχόφωνοι Έλληνες
(15)