Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!

Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2018

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ για την 27η Επέτειος της ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ

 
Η Δημοκρατική Ένωση Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας «ΟΜΟΝΟΙΑ» πραγματοποίησε και φέτος την επετειακή εκδήλωση για τα 27 χρόνια από την ίδρυσή της.
Στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Δερβιτσάνης, τελέστηκε μνημόσυνο για τα στελέχη που απεβίωσαν και ευλογήθηκε η Βασιλόπιτα για το νέο έτος. Αμέσως μετά, επίσημοι προσκεκλημένοι και μέλη της οργάνωσης που είχαν έρθει από διάφορες περιοχές της Ελλάδος και της Αλβανίας κατευθύνθηκαν στο Πολιτιστικό Μέγαρο.
O  χορευτικός όμιλος Δρόπολης καλωσόρισε τους παρευρισκόμενους με κάποια πολυφωνικά τραγούδια.
Μετά την ανάγνωση της χαιρετιστήριας επιστολής του Προέδρου της Αλβανικής Δημοκρατίας  κ. Ιλίρ Μέτα , την εκδήλωση χαιρέτησαν  ο Γενικός Πρόξενος του Αργυροκάστρου κ. Βασίλειος Τόλιος, βουλευτής πρόεδρος του ΚΕΑΔ κΕυάγγελος Ντούλες, ο πρόεδρος του κόμματος ΕΕΜΜ – MEGA κ. Χρήστος Κίτσιος, ο περιφεριάρχης της Ηπέιρου κ. Αλέξανδρος Καχριμάνης, ο έκπροσωπος του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτής Ιωαννίνων κ. Ιωάννης Στέφος, ο εκπρόσωπος της ΝΔ και βουλευτής Θεσπρωτίας κ. Βασίλειος Γιόγιακας , από τους Ανεξάρτητους Έλληνες ο πολιτευτής Ιωαννίνων κ. Αντώνης Βασιλείου, στρατηγός εν αποστρατεία.

Εκτός των προαναφερομένων , στην εκδήλωση ήταν παρόντες ο  εκπρόσωπος της ελληνικής πρεσβείας στα Τίρανα κ. Γρηγόριος Δελιαβέκουρας, ο βουλευτής της περιοχής κ. Βαγγέλης Τάβος, ο δήμαρχος της Δρόπολης κ. Αχιλλέας Ντέτσικας,
οι πρώην πρόεδροι της Ομόνοιας Γιάννης Γιάννης και Βασίλης Μπολάνος, οι πρώην βουλευτές της Ομόνοιας   Παναγιώτης Μπάρκας και Ζήσος Λούτσης, η Πρόεδρος της Κυβερνητικής Επιτροπής Μειονοτήτων κα. Κωνσταντίνα Βεζιάνη, οι πρώην υπουργοί  Κώστας Μπάρκας  και Σπύρος Ξέρας, ιδρυτές της Ομόνοιας , κ.α.

Όλες οι τοποθετήσεις στράφηκαν γύρω από την ανάγκη συστράτευσης του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, γύρω από την Ομόνοια. Ο Γενικός Πρόεδρος της ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ κ. .Λεωνίδας Παππάς μίλησε για λαική απαίτηση και εθνική αναγκαιότητα.

Στο τέλος της εκδήλωσης ακολούθησε δεξίωση.
                                           Γραφείο Τύπου 29/1/2018

           Φωτογραφία του Βαγγέλης Παπαχρήστος.                              
                       Φωτογραφία του Βαγγέλης Παπαχρήστος.
                                  Φωτογραφία του Βαγγέλης Παπαχρήστος.       Φωτογραφία του Βαγγέλης Παπαχρήστος.


Φωτογραφία του Βαγγέλης Παπαχρήστος.Φωτογραφία του Βαγγέλης Παπαχρήστος.Φωτογραφία του Βαγγέλης Παπαχρήστος.Φωτογραφία του Βαγγέλης Παπαχρήστος.

Γραφειο Τύπου ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ

Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2018

Οδοιπορικό στον τάφο του Αγίου Κοσμά στο Κολικόντασι

tafos agiou kosma
Του π. Ηλία Μάκου για την Romfea.gr

Η Ιερά Μονή του Αγίου Κοσμά, όπου ο τάφος του, βρίσκεται βόρεια της Απολλωνίας, στην ανατολική όχθη του Άψου ποταμού, κοντά στο χωριό Κολικόντασι της Μεγάλης Μουζακιάς.
Απέχει μερικά χιλιόμετρα από την πόλη Φίερι. Χτίστηκε μεταξύ Αυγούστου 1813 και Ιουνίου 1814 από τον Αλή Πασά τον Τεπελενλή, όταν αυτός περιέλαβε στο πασαλίκι του το Μπεράτι και την περιοχή του.
Ό Αλής, μπαίνοντας στο Μπεράτι, θυμήθηκε τον Πατρο—Κοσμά και κάλεσε τον Μητροπολίτη Βελεγράδων Ίωάσαφ, Β', τον οποίον πρόσταξε να κόμη την ανακομιδήν του αγίου και να κτισθή και μοναστήριον έπ' ονόματι του αγίου τιμώμενον, επειδή τον γνώρισε ως αληθή άνθρωπο του Θεού».
Στο εξωτερικό της κόγχης του Ιερού γίνεται αναφορά στον Αλή Πασά.
"ΑΝΗΓΕΡΘΗ ΕΚ ΒΑΘΡΩΝ/ Ο ΘΕΙΟΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΣ ΟΥ/ΤΌΣ ΝΑΟΣ ΔΙΑ ΠΡΟΣΤΑ/ΓΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΥΨΗΛΟΤΑΤΟΥ ΒΕΖΥΡ / ΑΛΗ ΠΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΕΠΕΛΕ/ΝΗ"agios kosmas
Τα λείψανα του αγίου φυλάσσονται στην Αρχιεπισκοπή στα Τίρανα για λόγους ασφαλείας. Είναι τοποθετημένα σε μια απλή ξύλινη λάρνακα.
Από το σκελετό των λειψάνων λείπουν η κάρα, πού κλάπηκε το 1917 από Αυστροουγγαρούς και πιθανόν βρίσκεται σήμερα σε μουσείο της Βιέννης και μικρά τεμάχια, που βρίσκονται σε προσκυνηματικούς ναούς σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.
Για το πώς σώθηκε ή Μονή του Αγίου Κοσμά και ο τάφος του από την καταστρεπτική μανία του αθεϊστικού καθεστώτος του Εμβέρ Χότζα, ό Χρήστος Μητρός από την πόλη Φίερι της Αλβανίας απεκάλυψε τα εξής: "Όταν το 1968 με νόμο του αλβανικού κράτους απαγορεύθηκε κάθε θρησκευτική εκδήλωση, ήρθε διαταγή από τα Τίρανα να γκρεμισθούν οι Εκκλησίες και να εξαφα­νισθούν οι σταυροί από τους χριστιανικούς τάφους. Ό αστυνομικός διοικητής του Φίερι πήρε μαζί του το αρμόδιο συνεργείο και πήγαν στο Μοναστήρι, προκειμένου να το εξαφανίσουν.
Γνωρίζοντας την ευλάβεια των Ελλήνων στον άγιο Κοσμά έδωσε εντολή να ξεκινήσει το έργο της κατεδαφίσεως από τον τάφο του αγίου. Όταν οι εργάτες έδωσαν το πρώτο χτύπημα στο Ιερό μνημείο, τότε μια δυνατή βοή έσπασε την ησυχία του χώρου και μια δυνατή φωτιά ξεπήδησε μέσα από τον τάφο του αγίου.
Έντρομοι οι παριστάμενοι ετράπησαν σε φυγή και δεν επανήλθαν παρά τις απειλές των Τιράνων και παρά την καθησυχαστική δήλωση του καθεστώτος ότι δήθεν, εξερράγη ξεχασμένη από τον Β' Παγκό­σμιο πόλεμο βόμβα".
Ωστόσο κάποιοι Αλβανoί, οι περισσότεροι ακραίοι, μεταξύ των οποίων και ο καθηγητής Πελούμπ Τζούφι, με κάθε ευκαιρία (παλαιότερα, αλλά και τώρα) επιτίθενται κατά του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, στον οποίο ο αλβανικός λαός (Ορθόδοξοι και Μουσουλμάνοι) εκδηλώνει μεγάλο σεβασμό.
Κάνοντας διάφορες διαστρεβλώσεις και αναφορές, που δεν έχουν καμία σχέση με την επιστημονική έρευνα, φτάνουν στο σημείο, συκοφαντώντας τον άγιο να μιλήσουν για διετεταγμένη υπηρεσία του ιερομόναχου Κοσμά στην Αλβανία, "ως μέρος ενός σχεδίου, να κρατηθούν υπόδουλοι στην οθωμανική Αυτοκρατορία οι χριστιανικοί λαοί και να διαδοθεί η ελληνική γλώσσα στις αλβανικές περιοχές με την ίδρυση ελληνικών σχολείων με στόχο τον εξελληνισμό των Αλβανών".
Να αναφερθεί ότι την ίδια στιγμή ξεχνούν πως ο πρώτος, που τίμησε ως άγιο τον πατροΚοσμά στην Ελλάδα και στην Αλβανία, ήταν ένας καθαρόαιμος Αλβανός. Ο Αλή πασάς των Ιωαννίνων.
Ο Αλής, μέχρι το τέλος του με πολλές πράξεις έδειξε ότι θεωρούσε τον ιεραπόστολο Κοσμά πρόσωπο με αγιοσύνη και με ακτινοβολία, που ξεπερνούσε τα θρησκευτικά δόγματα. Ήταν αυτός που μετά τον απαγχονισμό του αγίου, έχτισε στο Καλικόντασι (χωριό κοντά στο Φίερι) μοναστήρι αφιερωμένο στον πατροΚοσμά με τον τάφο του, έκανε γι' αυτό το λόγο λαϊκούς εράνους στην Αλβανία και στην Ήπειρο, εξέδωσε φιρμάνια υπέρ του ιερομάρτυρα Κοσμά, οργάνωσε επίσημες τελετές προς τιμή του στα Γιάννινα, φρόντισε να συνταχθεί η ακολουθία του και γενικά αναβίωσε η μνήμη του.
Και όλα αυτά τα έπραξε ο Αλής, πολλά χρόνια προτού ανακηρυχθεί άγιος ο Κοσμάς ο Αιτωλός.
stauros agios kosmasΚαι προκύπτει το ερώτημα: Γιατί ο τύραννος των Ιωαννίνων έδειξε μια ξεχωριστή ευσέβεια στον Κοσμά τον Αιτωλό.
Μια μερίδα ιστορικών πιστεύει ότι το έκανε για να δημιουργήσει ιδεολογική γέφυρα με τον υπόδουλο χριστιανική λαό, στο πλαίσιο της γενικότερης επιθυμίας του να ανακηρυχθεί σε σουλτάνο, γνωρίζοντας ότι το πρόσωπο και το κήρυγμα του Κοσμά, είχε ιδιαίτερη λαϊκή απήχηση.
Άλλοι υποστηρίζουν ότι επέδρασαν τα λόγια του αγίου κατά την συνάντησή τους στο σπίτι του στο Τεπελένι, πολύ πριν γίνει πασάς στα Γιάννινα,: «Να θυμάσαι όμως σε όλη τη διάρκεια της εξουσίας σου να αγαπάς και να υπερασπίζεσαι ιδιαίτερα τους Χριστιανούς, αν θέλεις να μείνει η εξουσία αυτή στους διαδόχους σου».
Μερικοί σημειώνουν ότι ήθελε να λυτρωθεί από τις εσωτερικές αγωνίες και τύψεις του. Δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε τι ισχύει ή τι δεν ισχύει από αυτά.
Το πιθανότερο πάντως είναι να συνέβη κάτι απλό. Ο Αλής, όσο σκληρός και αν ήταν, είχε την ευφυία να αντιληφθεί την αναμορφωτική σ' όλη την έκτασή της δράση του πατρο Κοσμά, να την αναγωνρίσει και να την αποδεχτεί.

Σύμφωνα με τον ερευνητή της ζωής και του έργου του εθνομάρτυρα Κοσμά του Αιτωλού Μιχάλη Παντούλα (φιλολόγου και πρώην βουλευτή) "η μελέτη των σωζόμενων επιστολών και διδαχών του πατροΚοσμά καταδεικνύει ότι το περιεχόμενο του βασικού μηνύματός του προς τους χειμαζόμενους ορθόδοξους πληθυσμούς των Βαλκανίων, ήταν η διατήρηση της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης ως ιδεολογικού όπλου επιβίωσης των ραγιάδων απέναντι στον κυρίαρχο μωαμεθανισμό του Τούρκου κατακτητή".
Ακόμη σημειώνει ότι "ο σταυρός από θρησκευτικό σύμβολο έγινε το σύμβολο αποτίναξης του οθωμανικού ζυγού. Απέναντι στη θρησκεία του κατακτητή ο ιερομόναχος Κοσμάς ύψωσε με τη διδασκαλία του την ορθόδοξη πίστη των κατακτημένων, προσδίδοντας στις ιδέες του ευρύτερο περιεχόμενο".
Η προτροπή του αγίου Κοσμά προς τους ξενόφωνους ορθόδοξους πληθυσμούς (αλβανόφωνους, βλαχόφωνους, σλαβόφωνους, τουρκόφωνους) να σπουδάσουν ελληνικά, όπως εξηγεί ο κ.Παντούλας, πέρα από το ότι εξυπηρετούσε τη στερέωση της χριστιανικής πίστης και την αποτροπήτων εξιλαμισμών, "ικανοποιούσε την ανάγκη ενίσχυσης και ισότιμης συμμετοχής των ανθρώπων στο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι, καθόσον τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο η γνώση της ελληνικής γλώσσας αποτελούσε αναγκαία προϋπόθεση για κάτι τέτοιο".
Και υπογραμμίζει ότι "η λειτουργία σχολείων σε περιοχές με έντονα συντηρητικούς πληθυσμούς συνέβαλε καθοριστικά στη δημιουργία θετικού περιβάλλοντος παιδείας, ικανό να τους πείσει ότι η κατάκτηση της γνώσης αποτελεί το μοναδικό δρόμο, που οδηγεί τους ανθρώπους, τις κοινωνίες και τους λαούς στην ευημερία και στην πρόοδο".
0-fieri-1
0-fieri-2
0-fieri-3
0-fieri-4

Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2018

Γεώργιος Σούρλας: Aπόντες οι Έλληνες πολιτικοί από την περισυλλογή οστών των Ελλήνων στρατιωτών


Για την έναρξη της περισυλλογής των οστών των Ελλήνων στρατιωτών που έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι στην Βόρειο Ήπειρο κατά τη διάρκεια του Ελληνο-ιταλικού Πολέμου, μίλησε στο Κανάλι Ένα ο Επίτιμος Πρόεδρος της Ένωσης Τέκνων, Συγγενών και Φίλων Άταφων Πεσόντων Έπους 1940-΄41 Γεώργιος Σούρλας.
«Άρχισε η διαδικασία της αποκατάστασης της θλιβερής ιστορίας για τα επιγενόμενα από το Έπος του ΄40, που αφήνουν όμως ανεξίτηλα τα θλιβερά συμπεράσματα γιατί και τα περισσότερα από τα παιδιά των Πεσόντων δεν είναι πια στη ζωή για να κάνουν το καθήκον τους, αλλά και γιατί οι Βορειοηπειρώτες  που γνώριζαν σε ποια σημεία ακριβώς είχαν γίνει οι προσωρινοί ενταφιασμοί ή υπήρχαν διάσπαρτα οστά έχουν φύγει και αυτοί σχεδόν όλοι από τη ζωή. Δεν αναπληρώνονται όλα αυτά», είπε ο κ. Σούρλας στην εκπομπή «Δύο Ρεπόρτερ», των δημοσιογράφων Νίκου Μπαρδούνια και Πέτρου Κασσιμάτη.
Παράλληλα εξέφρασε την πικρία του για την παντελή απουσία του ελληνικού πολιτικού κόσμου από αυτή την τόσο σημαντική στιγμή: «Από την Ελλάδα δεν παρέστη κανείς. Μόνο οι διπλωματικές Αρχές από Τίρανα και Αργυρόκαστρο έδωσαν το παρόν οι οποίοι όμως είναι κρατικοί υπάλληλοι, αλλά από την Ελλάδα δεν ήρθε κανένας εκπρόσωπος της κυβέρνησης ή της Βουλής. Και αυτή η μοναξιά είναι ανυπόφορη».
Το συναίσθημα αυτό όμως δεν ήταν πρωτόγνωρο για τον πρώην υπουργό.
«Είναι μία μοναξιά την οποία είχα και όταν ξεκίνησα πριν από δώδεκα χρόνια που μου λέγανε “Που πας;”, “Δημιουργείς προβλήματα”, “Θα φορτωθούμε και αυτό;”, “Εντάξει αυτό πέρασε και τελείωσε, τι ψάχνεις τώρα;”. Όλα αυτά με πλήγωσαν, με στεναχώρησαν αλλά ταυτόχρονα με χαλύβδωσαν και έλεγα ότι πρέπει να γίνει κάτι. Δεν ήταν σωστό να γιορτάζουμε και να καμαρώνουμε στην Ελλάδα και αυτοί τους οποίους τιμούσαμε να είναι πεταμένοι στα βουνά και στα λαγκάδια της Βορείου Ηπείρου», θυμάται ο Επίτιμος Πρόεδρος της Ένωσης Τέκνων, Συγγενών και Φίλων Άταφων Πεσόντων Έπους 1940-΄41.

«Τώρα πρέπει να ολοκληρωθεί αυτή η προσπάθεια, να γίνει η αναζήτηση και η περισυλλογή των 7.200 στρατιωτών που παραμένουν σε εκκρεμότητα και να γίνει ένας τιμητικός ενταφιασμός. Θα επιδιώξουμε σαν Ένωση να είναι παρών εκείνη την ημέρα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκεί στην Κλεισούρα και να γίνει στον χώρο ένα Μνημείο στο οποίο θα αναγράφονται τα ονόματα των Πεσόντων», σημείωσε ο κ. Σούρλας.

Όταν τα αυτονόητα βαπτίζονται «κινήσεις καλής θέλησης»

Όταν τα αυτονόητα βαπτίζονται «κινήσεις καλής θέλησης»
Ως  ΣΦΕΒΑ χαιρετίζουμε   την ευχάριστη είδηση της ενάρξεως της εκταφής των οστών   των πεσόντων  ελλήνων στρατιωτικών του έπους του 1940. Ωστόσο οφείλουμε να επισημάνουμε ότι η αλβανική πλευρά απλά υλοποιεί  τώρα, όσα η ίδια υπέγραψε πριν 7 ολόκληρα χρόνια και για την ώρα αποδέχεται ως νεκροταφεία τα δύο που ήδη υπάρχουν, στην Κλεισούρα και στους Βουλιαράτες Αργυροκάστρου. Δεν υφίσταται βεβαίως υπό τις συνθήκες αυτές κάποιος λόγος ιδιαίτερης ικανοποίησης από ελληνικής πλευράς για το αυτονόητο καθήκον της Αλβανίας να σεβαστεί τους νεκρούς του πολέμου μετά από σχεδόν 80 χρόνια!
Με βάση την πάγια πολιτική της Αλβανίας έναντι της ελληνικής κοινότητας της Βορείου Ηπείρου με τελικό  σκοπό της εξαφάνισή της, δηλώνουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν μπορεί να υπάρχει εξομάλυνση των σχέσεων Ελλάδος Αλβανίας χωρίς τον απόλυτο σεβασμό των δικαίων και δικαιωμάτων του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Ευχόμαστε ολόψυχα τα δύο κράτη να προχωρήσουν χωρίς αντιπαραθέσεις στο μέλλον και πιστεύουμε ότι η πατρίδα μας έχει κάνει όλα τα απαραίτητα βήματα για να το αποδείξει. Από την Αλβανία ακόμη περιμένουμε να κατασιγάσει ο ανθελληνισμός που εκπορεύεται όχι μόνο από τα ΜΜΕ και ακραίους κύκλους αλλά και από  την ίδια την κυβέρνηση και το ίδιο το  εκπαιδευτικό σύστημα της γείτονος χώρας εναντίον όχι μόνο των βορειοηπειρωτών αλλά και εναντίον της ίδιας της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας.
Πολύ άσχημα σχολιάστηκε από τους αδελφούς μας στην  Κορυτσά το γεγονός ότι ο υπουργός εξωτερικών κατά την διάρκεια της τριήμερης παραμονής του στην πόλη, δεν βρήκε ούτε 10 λεπτά να αφιερώσει στον ελληνισμό της περιοχής. Στα αλήθεια ήταν τόσο δύσκολο να προγραμματισθεί μία ανεπίσημη επίσκεψη στην εκκλησία  ή στο σχολείο ΟΜΗΡΟΣ  που χρηματοδοτείται από το ίδιο το ελληνικό κράτος για να έλθει σε μία σύντομη, ανθρώπινη επαφή ο κ.Κοτζιάς με την ελληνική κοινότητα της πόλης; Ελπίζουμε αυτό να μην έγινε κατ’απαίτηση των Αλβανών!
Σημαντική εξέλιξη υπήρξε και η παροχή της αλβανικής υπηκοότητας στον Αρχιεπίσκοπο κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ. Μία οφειλόμενη ενέργεια της αλβανικής πολιτείας σε έναν άνθρωπο που   ανασυγκρότησε την αλβανική ορθόδοξη εκκλησία και συνέβαλε στην στήριξη με ποικίλους τρόπους  της αλβανικής κοινωνίας σε πολύ δύσκολους καιρούς. Ωστόσο η αυτονόητη αυτή υποχρέωση της αλβανικής πολιτείας θεωρούμε ότι κακώς μπήκε στη ζυγαριά των διμερών ελληνοαλβανικών σχέσεων. Δεν είναι νοητό δηλαδή αυτό το θέμα να είναι παγίως στην ατζέντα των διμερών θεμάτων και πιθανώς (επ’ αυτού πιο κατάλληλοι να μας ενημερώσουν είναι οι ιθύνοντες του υπουργείου  εξωτερικών) να έδωσε η Ελλάδα κάτι άλλο ως αντάλλαγμα για την χορήγηση υπηκοότητας στον Αρχιεπίσκοπο. Το ζήτημα αυτό αφορούσε αποκλειστικά την αλβανική πολιτεία και μόνο και μέχρι τώρα αναδείκνυε την αγνωμοσύνη του αλβανικού πολιτικού συστήματος (τουλάχιστον της πλειοψηφίας του) έναντι του Αρχιεπισκόπου αποκλειστικά και μόνο λόγω της ελληνικής καταγωγής του.
Συμπερασματικά οι δύο κινήσεις «καλής θέλησης» στις οποίες φαίνεται ότι προέβη η Αλβανία και για τις οποίες βιάστηκαν να πανηγυρίσουν ορισμένοι στη χώρα μας, πιστεύουμε ότι δεν δικαιολογούν ελπίδες  για ουσιαστική βελτίωση των σχέσεων. Αυτές θα πρέπει απαραιτήτως να περνούν μέσα από τον απόλυτο σεβασμό της ελληνικής  μειονότητας στη Βόρειο Ήπειρο αλλά και την επαγρύπνηση για τυχόν ανακίνηση του υποτιθέμενος θέματος των Τσάμηδων. Διαφορετικά η πιθανή άρση των συνεπειών του εμπολέμου (που η ίδια η Αλβανία μας κήρυξε το 1940) θα έχει δυσάρεστες συνέπειες για την ελληνική πλευρά που στο μέλλον θα βρει μπροστά της περισσότερα θέματα από αυτά που νομίζει ότι κατορθώνει τώρα βιαστικά να κλείσει.

Γιορτάστηκε η 27η επέτειος της ίδρυσης της οργάνωσης ΟΜΟΝΟΙΑ


Γιορτάστηκε η 27η επέτειος της ίδρυσης της οργάνωσης ΟΜΟΝΟΙΑ
Γιορτάστηκε η 27η επέτειος της ίδρυσης της οργάνωσης ΟΜΟΝΟΙΑ
Η πλατεία: «Γρηγόρης Ντριγκόγιας» στο Κεφαλοχώρι της Δρόπολης, τη Δερβιτσιάνη,  γέμισε κι αυτή τη χρονιά με κόσμο. Από  τη Δρόπολη,  το Αργυρόκαστρο,  τους Αγ. Σαράντα, τη Χιμάρα, το Δέλβινο και το Βούρκο. Ήρθαν να συμμετάσχουν  στην 27η  επέτειο από την ίδρυση της Ομόνοιας.
Λίγη ιστορία
27 χρόνια πέρασαν από την 11η Ιανουαρίου του 1991, όταν μια ομάδα πρωτοβουλίας,  από διάφορα μέρη του χώρου, συγκεντρώθηκαν στη Δερβιτσιάνη, όταν ακόμα το κλίμα ήταν ρευστό και οι άνθρωποι των μυστικών υπηρεσιών παραμόνευαν σαν οι ύαινες και ήταν έτοιμοι να καταβροχθίσουν τον οποιοδήποτε, χωρίς αιτία και χωρίς λόγο. Οι: Ανδρέας Ζαρμπαλάς, Αναστάσης Ντούρος, Βαγγέλης Παπαχρήστος, Βαγγέλης Ζαφειράτης, Βασίλης Βασιλείου, Βασίλης Ζαφειράτης, Βασίλης Ζιούλας, Γιώργος Μπούκας, Γιάννης Γιάννης, Δημήτρης Κίκης, Δημήτρης Ζιούλας, Ζήσος Λούτσης, Θοδωρής Βεζιάνης, Θανάσης Μάλλιος, Θωμάς Τζιας, Κώστας Νάτσιος, Λάμπης Θανάσης, Μιχάλης Λίτσιος, Νίκος Μπαλκόνης, Παναγιώτης Μπάρκας, Τηλέμαχος Κοκίνης, Χριστάκης Τόλης,αποφάσισαν να ιδρύσουν τον πρώτο πολιτικό φορέα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, με το όνομα «ΟΜΟΝΟΙΑ».
Μια οργάνωση που αμέσως  αγαπήθηκε και υποστηρίχτηκε απ’ όλον τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό, γιατί ήταν η πρώτη δική του οργάνωση, ήταν  ο Φορέας που θα τον καθοδηγούσε σε νέους αγώνες, σε νέες νίκες, για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών τους.
Η Ομόνοια, αυτά τα 27 χρόνια, έχει γίνει  σύμβολο, μέσα και έξω της χώρας. Έχει γίνει η κινητήρια δύναμη για την αναγνώριση και την αναβάθμιση της Ελληνικής μας Κοινότητας.
27η επέτειος
Η εκδήλωση της 27ης επετείου της ίδρυσης της Ομόνοιας άρχισε με την Θεία Λειτουργία στον ιερό ναό «Κοίμηση της Θεοτόκου» και το μνημόσυνο για την ανάπαυση των ψυχών των κεκοιμημένων πρωτεργατών και αγωνιστών για τα δίκαια του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
 Στη γιορτή της Ομόνοιας παρευρέθηκαν ο Πρώτος Σύμβουλος της Ελληνικής Πρεσβείας στα Τίρανα κ. Γρηγόριος Δελιαβέκουρας, ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στο Αργυρόκαστρο κ. Βασίλειος Τόλιος, ο εκπρόσωπος, του ΣΥΡΙΖΑ βουλευτής Ιωαννίνων κ. Ιωάννης Στέφος, ο εκπρόσωπος της ΝΔ και βουλευτής Θεσπρωτίας κ. Βασίλειος Γιόγιακας, ο Περιφερειάρχης Ηπείρου κ. Αλέκος Καχριμάνης, ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ και βουλευτής κ. Βαγγέλης Ντούλες, ο πρόεδρος του ΜΕΓΚΑ κ. Χρήστος Κίτσιος, ο πολιτευτής και εκπρόσωπος του ΑΝΕΛ κ. Αντώνης Βασιλείου, ο  βουλευτής του κόμματος ΣΚΕ Αλβανίας κ. Βαγγέλης Τάβος, ο δήμαρχος Δρόπολης κ. Αχιλλέας Ντέτσικας, η διευθύντρια Γραφείου Μειονοτήτων στα Τίρανα κ. Κωνσταντίνα Βεζιάνη, πρώην Πρόεδροι της Ομόνοιας, πρόεδροι Παραρτημάτων Αργυροκάστρου, Αγίων Σαράντα, Κορυτσάς και Τιράνων, μέλη του Γενικού Συμβουλίου, της τοπικής αυτοδιοίκησης και άλλοι.
Η εκδήλωση άρχισε με το πολυφωνικό-χορευτικό γκρουπ Δρόπολης με υπεύθυνο τον κ., Αντώνη Τούνη, που ερμήνευσε ωραία παραδοσιακά τραγούδια. Διαβάστηκε το χαιρετιστήριο μήνυμα του Πρόεδρου της Αλβανικής Δημοκρατίας κ. Ιλίρ Μέτα προς την ηγεσία της Ομόνοιας με την ευκαιρία της 27ης επετείου. Στο χαιρετισμό του ο Γενικός Πρόξενος κ. Βασίλειος Τόλιος, μετέφερε  τις θερμές ευχές της πρέσβειρας της Ελλάδος στα Τίρανα κ. Ελένη Σουρανή η οποία εύχεται ό,τι το καλύτερο και ό,τι το σοφότερο. Οι στιγμές και οι απαιτήσεις των καιρών, τόνισε μεταξύ άλλων ο κ. Τόλιος,  είναι ιδιαίτερα απαιτητικές, επιβάλλουν να είναι απαιτητικές  κι εμείς να υψωθούμε στο επίπεδο αυτών των απαιτήσεων. Ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ κ. Ε. Ντούλες αναφερόμενος στην ενότητα τόνισε: «’Όλοι ζητάμε ενότητα. Τι είναι αυτή; Ο καθένας την αντιλαμβάνεται με το δικό του τρόπο.. Είναι δύσκολο να έχουμε ενότητα στηριζόμενοι στα πρόσωπα.  Αν υπάρχει κάποια ελπίδα είναι η ενότητα στόχων. Να δώσουμε την μάχη στους κοινούς μας στόχους». Ο πρόεδρος του ΜΕΓΚΑ κ. Χρ. Κίτσιος στο χαιρετιστήριό του τόνισε πως μας χρειάζεται μια Ομόνοια που δεν διαχωρίζει τους Έλληνες σε πατριώτες και προδότες, μια Ομόνοια που  μονίμως να νοιάζεται για τα καθημερινά προβλήματα του κόσμου και που για την επίλυσή τους να ενεργοποιεί όλα τα νόμιμα μέσα και να αξιοποιεί την προσφορά του καθενός σ’ αυτόν τον αγώνα. Ομόνοια μιας μικρής ομάδας δεν μπορεί να είναι χρήσιμη για την κοινότητά μας. Χαιρέτησαν ο Περιφερειάρχης Ηπείρου κ. Α. Καχριμάνης, οι βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ κύριοι Στέφος και Γιόγιακας και ο εκπρόσωπος του ΑΝΕΛ κ. Βασιλείου.
Ακολούθησε η ομιλία του Γενικού Προέδρου της Ομόνοιας κ. Λεωνίδα Παππά, ο οποίος αναφέρθηκε στις επιτεύξεις της Ομόνοιας σε αυτά τα 27 χρόνια, την αναγκαιότητα της συσπείρωσης και της ενότητας όλων γύρω από την οργάνωση, καθώς και για τους στόχους. Επικεντρώθηκε στην αναδιοργάνωση και ανασυγκρότηση της Ομόνοιας ώστε ν΄ αναβαθμιστεί πιο πολύ ο ρόλος  και η υπόληψή της.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τον ψαλμό του εθνικού μας ύμνου και την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας.
Βαγγέλης Παπαχρήστος

VIDEO/Apeli nga Athina për bashkimin e minoritarëve grekë në një subjekt të vetëm, gjen aprovim sot në Dervician


Në 27 vjetorin e themelimit të Omonias, organizatës së minoritetoit Etnik Grek në Shqipëri, themeluesit e saj të dikurshëm apo drejtuesit aktualë, kanë pasur një emërues të përbashkët. Atë të ripozicionimit përfaqësues në një subjekt të vetëm politik.
Tezën e bashkimit në një përfaqësi të vetme, e kanë hedhur edhe përfaqësues të shtetit grek të akredituar në vendin tonë, si dhe vetë faktori politik minoritar në Shqipëri. Për herë të parë sot, është dukur në aktivitet, edhe kreu i MEGA Kristaq Kico, partia e të cilit, doli si fraksion nga PBDNJ këtu e shtatë vite më parë.
Ai është parë krahë përkrahë kreut të PBDNJ Vangjel Dule ku deri më dje, kanë qenë kundërshtarë të egër politik në ballafaqimet elektorale. Krahas përshëndetjeve të të pranishmëve në përvjetorin e 27 të Omonias, ka rënë në sy edhe telegram i urimit të presidentit Ilir Meta i cili ka vlerësuar kontributin e kësaj organizate qysh në krijimin e saj.
Kreu i OMONIA-s Leonidha Papa, ka qenë i pari që mbështet unifikimin e qëndrimeve politike të minoritetit grek në Shqipëri në një subjekt të vetëm. Madje edhe kreu i PBDNJ Vangjel Dule, është shprehur optimist për bashkimin e të gjithë faktorit grek në Shqipëri, në një përfaqësim të vetëm dhe unik ashtu si sikur.


Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2018

Το «Κτίριο Σεφέρη» στην Κορυτσά γίνεται πάλι έδρα του ελληνικού Γενικού Προξενείου - "Ndërtesa Seferi" bëhet sërish selia e Konsullatës së Përgjithshme Greke në Korçë !


Έδρα του ελληνικού Γενικού Προξενείου στην Κορυτσά, γίνεται και πάλι το «Κτήριο Σεφέρη» καθώς οι εργασίες αποκατάστασης του νεοκλασικού αρχοντικού, προχωρούν με γρήγορους ρυθμούς και αναμένεται να ολοκληρωθούν μέσα στο 2018.

Όπως σε κάθε πόλη, υπάρχουν κτίρια τα οποία αποτελούν μαρτυρίες της ιστορικής τους πορείας και της ιδιαίτερης ταυτότητάς τους, κοινωνικής και πολιτιστικής, το λεγόμενο «Κτήριο Σεφέρη», είναι για την όμορφη Κορυτσά, δηλωτικό του αρχιτεκτονικού πλούτου της, αλλά και της δύναμης, του καθοριστικού ρόλου του ελληνικού και ορθόδοξου στοιχείου, στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας της.

Το «Κτήριο Σεφέρη», φέρει αυτή την ονομασία, λόγω της χρήσης του, ως Γενικού Προξενείου, όταν υπηρέτησε ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης, ως γενικός πρόξενος, τη διετία 1936- 1937. Πρόκειται, για ένα νεοκλασικό κτίριο το οποίο βρίσκεται στο κέντρο, στην καρδιά της Κορυτσάς, στην αρχή του πεζόδρομου της πόλης, διακόσια μέτρα από τον Ορθόδοξο Καθεδρικό Ναό, πλησίον του νέου Δημαρχείου, της Περιφέρειας και της Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Στο επιβλητικό αρχοντικό, με τη μεγάλη μαρμάρινη σκάλα και τον κήπο με τις τριανταφυλλιές, στο οποίο βρισκόταν και η προξενική κατοικία, τον Νοέμβριο του 1936 ο νεαρός Γιώργος Σεφεριάδης, έφτασε από την Αθήνα ως διπλωμάτης. Εκεί, ο ποιητής έμεινε για 2 χρόνια και έγραψε κάποια σπουδαία ποιήματα.

Το ιστορικό κτίριο, ανασκευάστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα από τον ιατρό Μιχαήλ Τούρτουλη, ο οποίος είχε σπουδάσει στην Αθήνα.

Κατά την περίοδο του καθεστώτος του Ενβέρ Χότζα είχε χρησιμοποιηθεί για κρατικούς και κομματικούς σκοπούς, ενώ στη συνέχεια λειτούργησε ως έδρα του Δημοκρατικού Κόμματος στην πόλη. Το 1997 καταστράφηκε από πυρκαγιά, η οποία ξέσπασε κατά τη διάρκεια των ταραχών στην Αλβανία. Ένα χρόνο αργότερα, αγοράστηκε από το ελληνικό κράτος το 1998, από τον τότε γενικό πρόξενο, σήμερα Πρέσβη ε.τ. Νίκο Βαμβουνάκη.

Η άδεια ανακατασκευής το κτιρίου, εκδόθηκε τον Σεπτέμβριο του 2016, ενώ οι εργασίες άρχισαν τον Μάιο του επομένου έτους. Το κτίριο, έχει τρία επίπεδα και συνολική έκταση 650 τ.μ. Το κόστος ανακατασκευής του έργου έχει καλυφθεί με χορηγίες, σε είδος και σε χρήμα, από ελληνικές και ομογενειακές εταιρίες που δραστηριοποιούνται στην Αλβανία.

Ο γενικός πρόξενος της Ελλάδας στην Κορυτσά Γεώργιος Αλαμάνος μίλησε στο Αθηναϊκό/ Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων για τη σημασία της αποκατάστασης του ιστορικού κτιρίου: «Η ταχεία αποκατάσταση- ανακατασκευή του "Κτήρίου Σεφέρη" ήταν επιβεβλημένη. Τούτο επειδή το κτίριο αυτό θα αποτελέσει μία εξαιρετικής ωραιότητας και θέσης "στέγη" του Γενικού μας Προξενείου, ταυτόχρονα δε και ένα σύμβολο του μεγάλου ενδιαφέροντός μας για την αναβάθμιση της ελληνικής παρουσίας στην περιοχή της Κορυτσάς. Ο υπουργός Εξωτερικών κ. Ν. Κοτζιάς με τις έγκαιρες αποφάσεις του άνοιξε τον δρόμο για την υλοποίηση του έργου, με τρόπο μάλιστα ασυνήθιστο, μέσω δηλαδή χορηγιών. Ευχαριστούμε θερμά τους χορηγούς, ελληνικές και ομογενειακές επιχειρήσεις, καθώς και τα διευθυντικά τους στελέχη, όχι μόνο για τις χορηγίες αλλά και για την προθυμία με την οποία ανταποκρίθηκαν. Το έργο θα ολοκληρωθεί, και θα εγκαινιασθεί πιστεύω, εντός του έτους».
Seli e Konsullatës së Përgjithëshme Greke në Korçë bëhet sërish “Ndërtesa SeferI”, pasi punimet për rindërtimin e kësaj shtëpie tradicionale po vazhdojnë me rritme të shpejta dhe priten të përfundojnë brenda vitit 2018.

Si në çdo qytet, ekzistojnë ndërtesa të cilat përbëjnë dëshmi të rrugëtimit historik dhe të identitetit t veçantë që kanë, nga pikëpamja shoqërore dhe kulturore,  shtëpia “Seferi”, është për qytetin e bukur të Korçës pjesë e pasurisë arkitekturore të saj, e cila përfaqëson më së miri elementin helen dhe orthodhoks të qytetit, në krijimin e profilit të saj.



Ndërtesa “Seferi” mban një emër, për shkak të përdorimit të saj, si Konsullata e Përgjithsme, ku Jorgo Seferi kreu funksionin e konsullit të Përgjithshëm gjatë viteve 1936-37. Bëhet fjalë pra për një ndërtesë klasike në zemër të Korçës në pedonalen e qytetit, dyqind metro nga Katedralja Orthodhokse, pranë Bashkisë së re, Prefekturës dhe Bibliotekës Qëndrore. Kjo ndërtesë mbizotëruese, me shkallë prej mermeri dhe kopsht me trëndafila, në të cilën ndodhej dhe shtëpia Konsullore, në Nëntor të vitit 1936 i riu Jorgo Seferiadhi, pasi kishte erdhur nga Athina si dipllomat. Atje, poeti qëndroi për dy vjet dhe shkroi disa poezi të bukura.





Ndërtesa historike, u rindërtua në fillimet e shekullit të 20-të nga mjeku Mihail Turtulli, i cili kishte studiuar në Athinë.


Gjatë periudhës së Diktaturës së Enver Hoxhës ishte përdorur për shërbime shtetërore apo partiake, ndërsa në vazhdim u kthye si bazë e Partisë Demokratike në qytet. Më 1997 u shkatërrua nga një zjarr i cili filloi gjatë rrëmujrave të atij viti në Shqipëri. Një vit më vonë u ble nga shteti helen në vitin 1998 nga konsulli i asaj kohe, sot Ambasador  Niko Vamvounaki.


Leja e rikonstruksionit të ndërtesës, u dha në shtator të vitit 2016, ndërsa punimet filluan në Maj të vitit që pasoi. Ndërtesa, ka tre nivele dhe një sipërfaqe totale prej 650 m2. Kostoja e rikonstruksionit të veprës është mbuluar nga financime, donacione në mall dhe vlera monetare nga kompani homogjene dhe helene që kanë aktivitetet e tyre në Shqipëri.


Konsulli i Përgjithshëm i Greqisë në Korçë z Alamano, foli në Agjencinë Athinease/Maqedonase të Lajmeve për rëndësinë e rikonstruksionit të kësaj ndërtese historike: “Rikonstruksioni i shpejtë- rindërtimi i “Ndërtesës Seferi” është diçka e detyrueshme. Kjo sepse ajo ndërtesë do të kthehet në një “strehë” të një bukurie dhe vendi të veçantë për Konsullatën tonë të Përgjithshme, në të njejtën kohë dhe një simbol të një interesi të madh për përmirësimin e prezencës helene në zonën e Korçës. Ministri i Jashtëm z N Kotzias me vendimet e tij, në kohën e duhur, hapi rrugën për materializimin e kësaj vepre, në mënyrë jo të zakonshme, dmth nëpërmjet donacioneve.
Falenderojmë donatorët, financuesit, kompani, biznese helene dhe homogjene si dhe administratorët e tyre, jo vetëm për donacionet por dhe për vullnetin  me të cilin reaguan. Vepra do të realizohet dhe do të inagurohet, besoj brenda vitit”.

seferis123-thumb-large


ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ, ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ - Krenaria, mëkati më i madh.

Αποτέλεσμα εικόνας για τελωνου και φαρισαιου

ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ, ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ
«Πς ψν αυτν ταπεινωθήσεται» (Λουκ. 18,14)

άν, γαπητοί μου, μπορ κανες π σς ν μο δείξ να νησ πο ν μ τ βρέχ θάλασσα, τότε μπορε ν βρεθ κα νθρωπος πο ν μ τν πλήττουν τ κύματα τς μαρ­τίας. Κα μία μέρα κόμα ν ενε ζωή του, δν τν ποφεύγει (βλ. Ἰὼβ 4,17· 14,4-5. Παρ. 20,9). Ενε μαρτωλς νθρωπος! τ φωνάζει δια συνείδησί του, τ φωνάζει παγκόσμιος στορία, τ φωνάζει πρ παντς τ σημεριν εαγγέλιο. κείνη μακαρία φων πο κούσα­με, « Θεός, λάσθητί μοι τ μαρτωλ» (Λουκ. 18,13), ξίζει παραπάνω π λλες πολύωρες προσ­ευχές· ατ νέβασε π τ γ στν οραν ναν μαρτωλό. Ατ ενε προσευχ κα κάθε λλου νθρώπου πο δν φησε τ συνείδησί του ν πωρωθ.

μαρτωλς νθρωπος κάθε ποχς, μ πρ παντς μαρτωλός, στ τετράγωνο κα στν κύβο, νθρωπος το αἰῶ­νος μας. Μπο­ρε κανες ν παριθμήσ τ ­μαρ­τή­ματα το συγχρόνου κόσμου; Εκολώτερο ενε ν μετρή­σ τος κόκκους τς μ­μου τς θαλάσσης τς τρίχες τς κεφαλς του τς σταγό­νες τν κεανν, παρ τ μαρτήματα πο δι­απράττονται, μικρ κα μεγάλα, κρυφ κα φανερά, ν οκ κα ν δήμ, σ ­ποι­ο­δήποτε σημεο το κόσμου. Ο γ­γελοι σφαλς θ χουν σημειώσει στ μητρα τους τν αἰῶνα μς ς τν πι μαρτωλ αἰῶνα τς στορίας.
μαρτωλς νθρωπος. λλ ἐὰν σς ρωτήσω, ποιά ενε μεγαλύτερη π λες τς ­μαρτίες, τί θ παντήσετε; ενε φόνος, ψευδορκία, σέβεια στος γονες, τ ­μαρτήματα τς σαρκός, χαριστία, βλασφημία τν θείων;… χι, γαπητοί μου.
σφαλς ατ κα λλα κόμη ενε σο­βαρ κα κλείνουν τν θύρα το παραδείσου. λλ πάνω π ατά, στν κορυφ τς πυ­ραμί­δος, ενε να μάρτημα πο πάνω στ ζυγαρι το Θεο ζυγίζει περισσότερο. Ποιό νά νε ατό; νας μοιχς πόρνος δικος χάριστος κα φονις κ γκληματίας, ρχονται στιγμς πο ναλογίζεται τ μάρτημά του, τ θύματα πο χει δημι­ουργήσει, τν αώνια κόλασι πο τν περιμένει, κα πέφτει μπροστ στν Λυτρωτ το κόσμου κα λέει «Χριστέ, συχώρεσέ με». νας μόνο στέκεται ρθι­ος, σν κολώνα κα πάσσαλος, κα δν λυγίζει ν ζητήσ τ ­λεος το Θεο· κα μαρτία του, βυσσώδης, πο μες δν τν πολογίζουμε λλ ο γ­γελοι κα ζω κα στορία κα ψυχολο­γία κα πρ παντς τ ερ εαγγέλιο σήμερα τ βα­θμολογον ς τν βαρύτερη μαρτία – ποιά ενε, δελφοί μου; Ενε περηφάνεια.
στε περηφάνεια ενε τόσο μεγάλο κακό, στε κατατάσσεται στν πρώτη γραμ­μή;…

* * *
Σς φαίνεται, γαπητοί μου, ατ περβολι­κό. λλ σς κάνω μία ρώτησι, πάνω στν ποία στυψαν τ μυαλά τους κα φιλόσοφοι χω­ρς ν βρον πάντησι. ­ρώτησι ενε· πό­θεν τ κακό; π πο εσέβαλε τ κακ στν κό­­σμο; Μήπως ­π τ Θεό; ­παγε τς βλασφημί­ας! γαθς Θες δν μπορε νά νε πηγ το κα­κο. Μήπως π τν ν­θρωπο; Ο­τε· γιατ νθρωπος ε­νε τ θμα το κακο. Τότε π πο ρθε συμφορά; Κατ τ Γρα­φ τ κακ προ­λ­θε π τ σαταν, ατς ενε φευρέτης τς μαρτίας. Κα ποιά μαρτία διέπραξε;
Προ­ηγουμένως σατανς ταν τ λαμπρό­τε­ρο στρο. Γιατ πως πάρχουν λικ στρα, τσι πάρχουν κα πνευματικ στρα (βλ. κα Dante Al­ighieri, «Παράδεισος», 3ο βιβλίο το ργου Θεία Κωμδία). παράδει­σος ενε γεμτος π τέτοια στρα· χι ­λικ πο μι μέρα θ σβήσουν πως λο τ σύμ­παν, λ­λ πνευματικ πο ποτέ χρόνος δν θ τ σβή­σ, πως ενε π.χ. ο μεγάλοι πατέρες τς κ­κλησίας (Γρηγόριος, Βασίλειος, Χρυσό­στομος κ.λπ.), γι τος ποίους κκλησία μας ψάλλει «στέρες πολύφωτοι το νοητο στερεώματος» (δοξ. γ. Πατέρ.). Πρν ­π τος γίους πατέρας, ­στέρες κα φτα μεγάλα ενε ο γγελοι, κα πρτος μέσα στ πλήθη κενα, γγε­λος πο φωσφόριζε κα σελάγιζε στ νοητ στε­ρέωμα, ταν «ωσφόρος». Τ νομα ατ στν ­γία Γραφ σημαίνει κα τν αγερινό, τν γνω­στ πλα­νή­τη φροδίτη· κατ λέξιν σημαί­νει «ατν πο φέρει τν ω, δηλαδ τν α­γή, κα προμηνύει τν νατολή» (Ψαλμ. 109,3). Κυρίως μως σημαίνει τν σαταν, κα δηλώνει κρι­βς τ κάλλος, τν ραιότητα κα λαμπρότη­τα πο ε­χε. ωσφόρος λοιπόν, πρωτοστά­της γγελος πο βρισκόταν κοντ στ θρόνο το ψί­στου, πεσε (σ. 14,12)· πεσε π τ ψος το ο­ρανο «ς στραπή», καριαα – στ στιγμή, ­πως στραπή, τσι τν εδε Κύριος (Λουκ. 10,18).
Κα τίθεται τ ρώτημα· πς πεσε ωσ­φόρος; (σ. ..), ποιά ταν μαρτία του πο τν γκρέμισε π τν ορανό; Γραφ ­παντ. ωσφόρος δν εχε λικ σμα· ­μαρτία του δν ταν οτε μοιχεία οτε πορ­νεία οτε κλοπή, κάτι π ατ πο διαπράττει νθρωπος μ τ σμα του· μαρτία πο διέπραξε τ ­υλο πνεμα ταν μαρτία υλη, πνευματικ ­μαρτία, ταν περηφάνεια.
νοξτε σς παρακαλ τν προφήτη σαΐα (βλ. σ. 14,13-15), κ κε θ δτε τί λέει. Επε μέσα στ σκέψι του ωσφόρος· Μικρ εν θέσι πο κατέχω, πρέπει ν ψωθ· θ νεβ στν ο­ρα­ν πάνω π τ σύννεφα, θ στήσω τ θρόνο μου πάνω π τ στέρια, θ γίνω μοιος μ τν ψιστο(!). Κα μόλις κανε ατ τν περή­­­φανη σκέψι, κατέπεσε στν δη. Κι χι μόνο διος λλά, πως λέει ποκάλυψις συμβο­λικά, μ τν ορά του παρέσυρε κα τ να τρίτο τν στέρων, δηλαδ γγέλους πο γιναν δαίμονες (π. 12,4). Κα τότε κούστηκε φω­ν το ρχαγγέλου Μιχαήλ, πο τν κομε κ μες στν θεία λειτουργία, «Στμεν καλς, στ­μεν μετ φόβου…» (θ. Λειτ.), σάλπιγγα πο σήμανε συναγερμ κα γρήγορσι γγέλων κα νθρώπων γι ν μείνουν πιστο στν Κύριο.
περηφάνεια λοιπν γκρέμισε π τν ο­ραν τν ωσ­φό­ρο κα πλθος γγέλους· γκρέ­μισε πειτα στν δμ τος πρωτοπλάστους πο μειναν μετανόητοι στν παρακοή τους, γκρέμισε στ Βαβλ μ τ σύγχυ­σι τν γλωσσν κείνους πο ξεκίνησαν ν χτίζουν πύργο πο θά φτανε μέχρι τ στρα, γκρέμισε ­σχυρος κα περηφάνους πως π.χ. τν πάν­οπλο Γολιθ μ τ σφεντόνα νς Δαυΐδ. Κύ­ριος, πως ψαλε Παναγία, «καθελε δυνά­στας π θρόνων κα ψωσε ταπεινούς» (Λουκ. 1,52).
ς ίξ καθένας μας να βλέμμα στ βάθη τς ψυχς του. Δν πάρχει θνητς πάνω στ γ, πο ν μν χ μέσα του περηφάνεια. λλος περηφανεύεται γι τν ραιότητά του, λλος γι τ σωματική του δύναμι, λλος γι τ γνσι κα πιστήμη του, λλος γι τ πλού­τη του, λλος γι τ παιδιά του, λλος γι τ γυνακα του, λλος γι τν πατρίδα του, λ­λος γι ,τιδήποτε π τ λικ γαθά. Μέσ᾿ στ ίζα τς πάρξεώς μας ενε περηφάνεια.
Τ ποτελέσματα τς περηφανείας ποιά ε­­νε, γαπητοί μου; στορία παλαιότερη κα νεώτερη μ μύρια παραδείγματα, καθς κα σύγχρονη περα, πογράφουν κενο πο ε­πε τ ψευδς στόμα το Λυτρωτο μας, τι «πς ψν αυτν ταπεινωθήσεται, δ τα­πεινν αυτν ψωθήσεται» (Λουκ. 18,14· βλ. κα 14,11). Ατ ενε νόμος πο θέσπισε Κύριος.
Σς παρακαλ σήμερα, νοξτε τν προφή­­τη σαΐα κα θ βρτε κάποια φοβερ χωρία (βλ. σ. 6,11· 24,6-13). Λέει κε, προφητεύοντας πρν ­π χτακόσα χρόνια, τι ξ ατίας τς περη­φανείας θ ρθ μέρα πο ο πόλεις θ ­δειάσουν, θ μείνουν ρημες, κατοίκητες, γ θ ρημώσ, ο νθρωποι θ λιγοστέψουν. πειδ τ θνη κα ο λαο περηφανεύον­ται, θ ταπεινωθον· θ γίν «ρμαγεδν» κα «σει­σμς μέγας» (π. 16,16,18)· κα μέσα στ ρείπια θ ταφον στρατηγο κα βασιλες κα ρχοντες κα πιστήμονες πυρηνικν ρευνν. περηφάνεια ενε λέθριο κακό.

* * *
Γι᾿ ατ κριβς, γαπητοί μου, κα γία μας κκλησία σήμερα παρουσιάζει μπροστά μας δύο εκόνες, τ μαύρη εκόνα το περή­φανου νθρώπου πο μιμεται τ δαίμονα, κα τ φωτει­ν εκόνα το ταπεινο. περή­φανος κάνει χθρ τ Θεό· κα ποιος πάει κόν­τρα μ τ Θεό, ποιος κι ν ενε, θ γίν στάχτη.
Σήμερα κκλησία μας νοίγει τ Τριδιο. Κρεμάει π τ στρα μι σκάλα κα μς λέει· Προχωρετε, νεβαίνετε, γίνετε ­στρονατες το πνεύματος! βδομήντα μέρες διαρκε περίοδος ατή. Σήμερα ενε πρώτη μέρα. τελευταία θ ενε τ Μέγα Σάββατο, ταν ερες σκορπίζοντας δα­φνόφυλλα μέσα στ να θ λέ «νάστα, Θεός, κρνον τν γν…» (Ψαλμ. 81,8). μπρός! σαλπίζει τ ερ εαγγέλιο.
ς νεβομε τ σκάλα ατή. Τ πρτο σκα­λ γράφει πάνω· Ταπεινωθτε! ς ταπεινωθομε, ς κλάψουμε, ς πενθήσουμε, ς γίνου­με λαφρο σν φτερωτο γγελοι, κα τότε θ φτάσουμε στ ψη τν ορανν, γι ν μνο­με κε μαζ μ τος γγέλους Πατέρα Υἱὸν κα γιον Πνεμα ες αἰῶνας αώνων· μήν.

(†) πίσκοπος Αγουστνος

(Στον . ν. γ. λευθερίου ρεως Γκύζη – θηνν 30-1-1966 πρωί)

Περίοδος Δ΄ – τος ΛΕ΄, Φλώρινα – ριθμ. φύλλου 2065
Krenaria, mëkati më i madh.

“Ai që lartëson veten do të përulet”(Lluka 18,14)

Nëse të dashurit e mi, mundet dikush prej jush të më tregojë dikë që të mos e lagë deti, atëhere mund të gjendet dhe një njeri që të mos e dëmtojnë dallgët e mëkatit. Dhe sikur vetëm një ditë të jetë jeta e tij, nuk i shmang dot (Shiko Jovi 4,17 – 14, 4-5  Fjalët e Urta 20, 9). A është njeriu mëkatar? E tregon vetë ndërgjegjia e tij, e shpall vetë historia botërore, e shpall mbi të gjitha ungjilli i sotëm. Ai zë i largët që dëgjuam “Zoti, të më mëshirojë mua mëkatarin” (Lluka 18,13), që vlen më tepër se lutjet të tjera të gjata dhe ishte kjo lutje që ngjiti nga toka në qiell një mëkatar. Kju është lutja e çdo njeriu që nuk lejoi që shpiriti i tij të mbulohej nga çmërçi.




Në çdo kohë njeriu është mëkatar, por, mbi të gjitha mëkatar në katror dhe në kub është njeriu i shekullit tonë. Mundet dikush të numërojë mëkatet e botës moderne?
Është më kollaj që të numërojë kokërrat e rërës  së detit ose qimet e kokës së tij ose pikat e qiellit, sesa mëkatet që kryhen, të vogla e të mëdha, fshehur apo hapur, në publik  apo privatisht, në çdo vend të botës. Ëngjëjt me siguri do të kenë shënuar në regjistrat e tyre, shekullin tonë si shekullin më mëkatar të historisë.


Mëkatar njeriu, por, nëse iu pyes cili është mëkati më i madh nga të gjithë, çfarë do të përgjigjeshit? Është vrasja, betimi i rremë, mosrespekti ndaj prindëve, mëkatet e trupit, mosmirënjohja, blasfemia e hyjnoreve, ... Jo të dashurit e mi.


Sigurisht që të gjitha këto janë të rënda dhe mbyllin derën e parajsës. Por mbi të gjitha këto, në majën e piramidës, është një mëkat që mbi peshoren e Zotit  peshon më tepër. Cila të jetë kjo? Një kurvar, një i padrejtë, një vrasës e kriminel, ka momente që mendon mëkatet e tij, viktimat që ka krijuar, ferrin e përjetshëm që e pret, dhe gjunjëzohet para Shpëtimtarit të botës dhe thotë: “Krisht, më fal”. Vetëm njëri qëndron më këmbë si një kollonë apo hu, dhe nuk mendon aspak se duhet të kërkojë mëshirën e Zotit, dhe mëkati i tij,  prej ferri, që ne nuk e mendojmë, por që ëngjëjt, jeta, historia, psikologjia por mbi të gjitha ungjilli i sotëm e vlerësojnë si mëkatin më të rëndë- cila është vëllezërit e mi? Është krenaria.

-         Pra krenaria është kaq e keqe e madhe, sa të rënditet në vijën e parë!!

****


Ju duket të dashurit e mi, diçka e ekzagjeruar kjo. Por do t’iu bëj një pyetje, mbi të ciln do të shtrydhnin trurin dhe filozofët dhe nuk do të gjenin përgjigje. Pyetja është: nga ku vjen e keqja? Nga ku hyri e keqja në botë? Mos ndoshta nga Zoti? Mos iu afro blasfemisë! Zoti i mirë nuk mundet që të jetë burimi i së keqes. Mos ndoshta nga njeriu? As nga ai, sepse njeriu është viktimë e së keqes. Atëhere nga ku erdhi kjo e keqe? Sipas Shkrimit të Shenjtë e keqja e ka prejardhjen nga shejtani, ai është shpikësi i së keqes. Por cilin mëkat bëri ai?

Në fillim shejtani, stanai, ishte ylli më i ndritur. Sepse ashtu siç ekzistojnë yjet materiale, kështu ekzistojnë dhe yjet shpirtërore ( shiko Dante Alighieri, Parajsa, libri i tretë i veprës Komedia Hyjnore). Parajsa është e mbushur me hyje të tilla, jo materiale të cilat një ditë do të shuhen ashtu si gjithë universi, por shpirtërore, që koha kurrë nuk do t’i shuajë, siç janë psh. Etërit e mëdhenj të Kishës (Grigori, Vasili, Goëarti etj) për të cilët Kisha jonë psallën “Yje të shumëndritshëm të qiellit imagjinar” .

Para etërve tanë të shenjtë, hyjet dhe dritat e mëdha janë ëngjëjt, dhe ndër ta më i bukuri ëngëll ishet ai eosfori/ luciferi. Emri i të cilit.


Ky emër në shkrimin e shenjtë do të thotë dhe yll mëngjesi, planetin e njohur afërdita dhe fjalë për fjalë po të përkthehet do të thotë “ ai që sjell mëngjesin, paralajmëron mëngjesin” (Psalmos 109,3). Por kryesisht do të thotë shejtan, dhe tregon pikërisht, bukurinë dhe ndriçimin që kishte. Luciferi pra, ëngjëlli që ishte pranë fronit të më të lartit, ra (Isaia, 14, 12), ra nga lartësia e qiellit “si rrufe”, menjëherë- në çast, si rrufe, dhe kështu e pa Zoti (Lluka, 10, 18)


Ngrihet pyetja, si ra Luciferi, (Isaia) cili ishte mëkati i tij që e rrëzoi nga qielli? Shkrimi përgjigjet. Luciferi nuk kishte trup prej materieje ose mëkati i tij nuk ishte as kurvëria as vjedhja, apo diçka nga ato që bën njeriu me trupin e tij, mëkati që ai kreu kjo frymë e patrup, ishte mëkat jo material, mëkat shpirtëror, ishte krenaria.



Hapeni ju lutem profetin Isaia (shiko Isaian 14,13-15) dhe atje do të shikoni se çfarë thotë. Tha në mendjen e tij Luciferi, është e vogël grada që kam, duhet të ngrihem, do të ngjitem në qiell mbi retë, do të ngre fronin tim mbi yjet, do të bëhem i ngjashëm me më të Lartin (!). Sapo bëri këtë mendim krenar, ra në had. Jo vetëm ai,por , siç thotë dhe Zbulesa në mënyrë simbolike, me bishtin e tij tërhoqi një të tretën e hyjeve, dmth ëngjëj që u bënë demonë ( Apostulli 12,4). Atëhere u dëgjua zëri i kryengjëllit Mihail, që e dëgjojmë dhe në meshën hyjnore “Le të qëndrojmë mirë, le të qëndrojmë me frikë...” (Mesha Hyjnore) ,  boria që ishte alarmi për gadishmëri të ëngjëjve dhe njerëzve që të mbeten besimtarë ndaj Zotit.


Krenaria pra rëzoi nga qielli  Luciferin dhe një mori ëngjëjsh, rrëzoi më pas në Edhem dhe të parëkrijuarit që mbetën të papenduar në mosbindjen e tyre, rrëzoi në Babel me ngatërrimin e gjuhëve ata, që filluan të ndërtonin një kullë që do të arrinte deri në yjet, rrëzoi të fortët dhe krenarët si psh Goliatin me hedhien e gurit nga  një David. Zoti, ashtu siç psalli dhe e Tërëshenjta, “rrëzoi të fortët nga froni dhe lartësoi të përulurit” (Llukai 1, 52) .

Le të hedhë një sy, secili prej nesh, në thellësinë e zemrës së tij. Nuk ka të vdekshëm mbi kët tokë që të mos ketë brenda vetes krenari. Dikush krenohet për bukurinë e tij, dikush por forcën e tij trupore, dikush tjetër për njohuritë dhe shkencën që zotëron, dikush për pasurinë e tij, dikush tjetër për fëmijët e tij,dikush për gruan e tij, dikush për çdo gjë nga të mirat materiale. Në rrënjën e ekzistencës sonë është krenaria.

Rezultati i krenarisë, cili është të dashurit e mi? Historia e vjetrë dhe e re, me një mijë shembuj, si dhe eksperienca moderne, nënshkruajnë atë që tha goja e papërgënjeshtruar e Shpëtimtarit tonë, se “kushdo që lartëson veten do të përulet, dhe ai që përul veten do të lartësohet” (Lluka 18,14 shiko dhe 14,11)

Ky është ligji që vendosi Zoti.

Ju lutem sot hapni, profetin Isaia dhe do të shikoni disa pjesë të tmerrshme (Shiko Isaia 6,11   24, 6-13). Thotë atje duke profetizuar, para 800 vjetësh, se për shkak të krenarisë do të vijë një ditë që qytetet do të zbrazen, do të mbeten të shkreta, të pabanueshme, toka do të shkrretohet, njerëzit do të pakësohen. Mqs kombet dhe popujt krenohen, do të përulen, do të bëhet “Armagedoni” dhe “tërmet i madh” (Apostujt 16, 16, 18) dhe në gërrmadhat do të varrosen gjeneralët, mbretërit, fisnikët, shkencëtarët e kërkimeve bërthamore. Krenaria është një e keqe shkatërrimtare.


***

Për këtë pikërisht, të dashurit e mi, dhe Kisha jonë e Shenjtë sot paraqet para nesh dy figura. Figurën e zezë të njeriut krenar i cili imiton demonin, dhe figurën e ndritur të të përulurit. Krenari bën armik Zotin, dhe ai që shkon në të kundërt me Zotin, kushdo qoftë, do të bëhet pluhur.


Sot Kisha jonë hap Triodhin. Var nga yjet një shkallë dhe na thotë: Ecni, ngjituni, bëhuni astronautë të frymës! Shtatëdhjetë ditë mban kjo periudhë. Sot është dita e parë. E fundit është e Shtuna e Madhe, kur prifti duke shpërndarë fletë dafine në kishë thotë “Zoti u Ngjall, duke gjykuar botën..” (Psalmi 81,8). Përpara! Thërret ungjilli i shenjtë.

Le të ngjitimi këtë shkallë. Shkalla e parë shkruan sipër: PËRULUNI! Le të përulemi, të qajmë, të mbajmë zi, të bëhemi të lehtë si ëngjëj me krahë, dhe atëhere do të arrijmë në lartësinë e qiejve, për të lavdëruar atje bashkë me ëngjëjt Atin Birin dhe Shpirtin e Shenjtë në jetë të jetëve. Amin.



(†) Episkop Avgustini.


(Në Shën Eleftheri i Areos Gizi Athinë 30-01-1966 në mëngjes)

Përgatiti Përktheu Pelasgos Koritsas