Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2019
Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2019
«Ο Ερντογάν δεν ήταν ευπρόσδεκτος στις Ηνωμένες Πολιτείες»- Erdogani nuk është i mirëpritur në New York!.
Νέα Υόρκη.
Γιγαντιαία αφίσα επάνω σε φορτηγό που περιέτρεχε τους δρόμους της Νέας Υόρκης έγραψε ότι « Ο Ερντογάν, ο νονός των Τζιχαντιστών Τρομοκρατών δεν είναι ευπρόσδεκτος στις Ηνωμένες Πολιτείες».
Η κινούμενη αφίσα ήταν από το σουηδικό Ερευνητικό Πρόγραμμα «Τουρκία- Ισλαμικό κράτος» που προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη σχετικά με τις ριζοσπαστικές και βίαιες εξτρεμιστικές τάσεις, με έμφαση στις ριζοσπαστικές τζιχαντιστικές συμμορίες.
New York.
Një poster gjigand mbi një kamion që qarkullonte rrugët e New Yorkut shkruante "Erdogani kumbari i Xhihadistëve terroristë nuk është i mirëpritur në SHBA"
Afisha e lëvizshme ishte nga Programi Studimor suedez "Turqia-shteti Islamik" i cili përpiqet që të sensibilizojë opinionin publik në lidhje me tendencat ekstremiste dhe të dhunshme me përqëndrim tek grupet ekstermiste xhihadiste.
Përktheu Pelasgos
Το ποδόσφαιρο στα χρόνια του Χότζα! (pics & vid)
Mε αφορμή την συμπλήρωση 100 χρόνων από την γέννηση του απόλυτου κομμουνιστή δικτάτορα της Αλβανίας, Ενβέρ Χότζα, το G-Weekend Journal προσπαθεί να ρίξει λίγο φως στα αθλητικά δρώμενα μια χώρας που βρισκόταν στον σκοταδισμό και στην πλήρη απομόνωση για 45 ολόκληρα χρόνια.
Μπορεί η χώρα της Αλβανίας πλέον να μην αποτελεί κάτι άγνωστο για την καθημερινότητα μας λόγω της όποιας στενής επαφής έχει δημιουργηθεί μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος και το κύμα οικονομικής μετανάστευσης με προορισμό την Ελλάδα.
Πριν την κατάρρευση όμως του κομμουνιστικού καθεστώτος, υπήρχε μια σκοτεινή και καθ' όλα άγνωστη περίοδος σκληρής σταλινικής δικτατορίας, από έναν άνθρωπο, τον Ενβέρ Χότζ,α ο οποίος καταδυνάστευσε μια μικρή βαλκανική χώρα επί 45 χρόνια η οποία βίωσε την πλήρη απομόνωση από τον υπόλοιπο κόσμο με ένα λαό να ζει μέσα στην απόλυτη φτώχεια και τον φόβο από τις διώξεις που είχε επιβάλει ο δικτάτορας από το Αργυρόκαστρο.
Ο σκοταδισμός και η πλήρης απομόνωση που είχε επιβάλει το καθεστώς του Χότζα στην χώρα δεν θα μπορούσε να μην έχει επιπτώσεις και στο αθλητικό κομμάτι αφού ελάχιστες είναι οι ιστορίες που έχουν γίνει γνωστές από εκείνη την εποχή, ιστορίες που ορισμένες από αυτές θυμίζουν κατασκοπευτικά θρίλερ βγαλμένα από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Για μια χώρα που ήταν η τρίτη φτωχότερη στον κόσμο η παρουσία ομάδων της στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις δεν ήταν απλά πολυτέλεια, αλλά κάτι εντελώς ξένο με τον Χότζα να μην επιτρέπει την συμμετοχή των αλβανικών ομάδων για πολιτικούς λόγους.
Η ρήξη με την μητέρα Σοβιετική Ένωση το 1961, οκτώ χρόνια μετά το θάνατο του Στάλιν, όταν και ξεκίνησε η διαδικασία αποσταλινοποίησης μέσω του προγράμματος μεταρρυθμίσεων του Νικίτα Xρουστσόφ, έφερε και το τέλος του μποϊκοτάζ. Έτσι, το 1962 η Παρτιζάν Τιράνων κάνει πρεμιέρα κόντρα στην πρωταθλήτρια Σουηδίας, Νόρκεπινγκ, σε ένα ματς όπου ο κόσμος δεν σταμάτησε να πετάει πέτρες στο γήπεδο ως (στο πρόσωπο των Σουηδών παικτών οι Αλβανοί έβλεπαν όχι μόνο έναν ποδοσφαιρικό αντίπαλο, αλλά τον μεγάλο ιδεολογικό τους εχθρό).
Η παραλίγο μοιραία καθυστέρηση και η εμπειρία ζωής της Κιλμάρνοκ
Για μια χώρα που τα πάντα ήταν υπό διαρκή έλεγχο, η όποια αθλητική δραστηριότητα δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση αφού για τα πάντα θα έπρεπε να είναι ενήμερο το Κόμμα. Το 1965 η τότε πρωταθλήτρια Σκωτίας, Κιλμάρνοκ, κληρώνεται στον 1ο γύρο με την 17 Nentori (Νοέμβρη) Τιράνων η οποία πήρε το όνομα από την ημερομηνία απελευθέρωσης των Τιράνων κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο τεχνικός των Σκωτσέζων ήθελε να πάρει μαζί του δεκαέξι ποδοσφαιριστές, αλλά η κομμουνιστική Αλβανία αποφασίζει να χορηγήσει μία λιγότερη χωρίς να δώσει εξήγηση για τον λόγο της απόφασης αυτής. Τα προβλήματα για την Κιλμάρνοκ μόλις είχαν ξεκινήσει.
Τα αεροπορικά ταξίδια στην Αλβανία δεν επιτρέπονταν και όποια πτήση γινόταν δεκτή μόνο με ειδική πτήση τσάρτερ, και όλες πραγματοποιούνταν στο φως της ημέρας, αφού μετά την δύση του ηλίου δεν επιτρεπόταν καμία πτήση από και προς την αλβανική πρωτεύουσα, ενώ όποιο αεροπλάνο γινόταν αντιληπτό τις βραδινές ώρες δεχόταν τα πυρά του αλβανικού στρατού. Από την στιγμή που η Κιλμάρνοκ δεν μπορούσε να πάει απευθείας στα Τίρανα, αναγκάστηκε να αλλάξει δύο πτήσεις και να αναχωρήσει από την Ρώμη. Στην «Αιώνια Πόλη», όμως υπήρξε καθυστέρηση και παραλίγο αυτό να αποβεί μοιραία, αφού το αεροπλάνο από Ρώμη έφτασε στην Αλβανία λίγο πριν το σούρουπο και ανάψουν τα φώτα του αεροδρομίου των Τιράνων. Τα προβλήματα για την Κιλμάρνοκ δεν είχαν σταματήσει αφού μετά την περιπετειώδη προσγείωση, συνειδητοποίησαν πως δεν μπορούσαν να έρθουν σε επικοινωνία με τον έξω κόσμο και τους δικούς τους ανθρώπους, αφού το τηλέφωνο επιτρεπόταν αυστηρά μία ώρα το πρωί και δύο ώρες το απόγευμα.
Τα παράλογα συνεχίστηκαν και κατά την διάρκεια του αγώνα, αφού όπως διαπίστωσε ο γιατρός της Κιλμάρνοκ κάθε φορά που ετοιμαζόταν να προσφέρει τις πρώτες βοήθειες σε παίκτη της ομάδας, μαζί του έμπαιναν στον αγωνιστικό χώρο Αλβανοί γιατροί με άσπρες φόρμες για να προσφέρουν και αυτοί τις υπηρεσίες τους (για να παρακολουθήσουν τις πράξεις του Σκωτσέζου γιατρού).
Βιώνοντας όλα αυτά τα περιστατικά, όπως και το γεγονός ότι η Nentori είχε «δανειστεί» για τα δύο ματς αυτά μετά από απόφαση του Υπουργείου Αθλητισμού βασικούς παίκτες της Παρτιζάνι Τιράνων, ήρθε ως ανακούφιση η νίκη στην Σκωτία και η πρόκριση, αφού την εποχή εκείνη δεν υπήρχε ο κανονισμός του εκτός έδρας γκολ και αν χρειαζόταν τρίτο ματς γινόταν σε ουδέτερη έδρα με τις φήμες της εποχής να έκαναν λόγο για σκέψεις της Αλβανίας το ματς να γίνει στην Κίνα του Μάο η οποία ήταν η τότε σύμμαχος του καθεστώτος Χότζα.
Διώξεις, αθεϊσμός και τα γένια του Άγιαξ του Μίχελς
Το 1967, ο Ενβέρ Χότζα ανακηρύσσει την Αλβανία ως το μοναδικό αθεϊστικό κράτος στον κόσμο και ξεκινάει ένα τρομακτικό διωγμό εναντίον κάθε μορφής θρησκείας. Σφραγίζει εκκλησίες και τζαμιά οι οποίες μετατρέπονται σε κρατικές αποθήκες αλλά και στάβλους. Παράλληλα κατεδαφίζει μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς, ενώ εκτελεί ιερείς και ιμάμηδες, και απαγορεύει τα γένια, τα οποία συνδέει με την Ορθόδοξη Εκκλησία αλλά και με το Ισλάμ. Άλλωστε, είχε επιβάλει τέτοια προσωπολατρία στην χώρα που δεν χρειαζόταν καμία θρησκεία.
Με το νόμο περί απαγόρευσης γενειάδας σε ισχύ, ο Άγιαξ του Ρίνους Μίχελς με τους Νέσκενς, Κρολ και τα άλλα σπουδαία ονόματα που εισήγαγαν το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, κληρώνεται με την 17 Nentori τον Σεπτέμβριο του 1970. Το αλβανικό κράτος ενημερώνει τους Ολλανδούς ότι δεν θα επιτραπεί σε κανέναν ποδοσφαιριστή της ομάδας να εισέλθει στο αλβανικό έδαφος αν τα μαλλιά ξεπερνάνε τα 4 cm και έχουν γένια. Παράλληλα, δίνουν αυστηρές οδηγίες ως προς τις γυναίκες που ακολουθούν την αποστολή πως απαγορεύονται οι μίνι φούστες ενώ επιβάλουν περιορισμό στον ποδόγυρο σε κοινή θεά να μην ξεπερνάει τα 2,5 cm από το γόνατο. Όποιος-α δεν συμμορφωνόταν με τις εντολές αυτές θα αντιμετώπιζε ποινή φυλάκισης.
Οι απαιτήσεις αυτές όπως ήταν λογικό προκαλούν την οργή του προέδρου του Άγιαξ, Γιάπ Φαν Πράαγκ ο οποίος ζητάει την αποβολή της 17 Nentori απο την διοργάνωση με το ματς να γίνεται κανονικά στα Τίρανα και τους Αλβανούς να παίρνουν στο τέλος την ισοπαλία (2-2).
Τα γένια παρέμεναν ταμπού για την Αλβανία και το 1979 η Σέλτικ κληρώνεται με την Παρτιζάνι Τιράνων για το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Η έλλειψη πληροφοριών για το στάτους της ομάδας των Τιράνων αναγκάζει τον Τύπο της Σκωτίας να σταθεί στην πολιτισμική αντίθεση προβάλλοντας απέναντι στην απαγόρευση της γενειάδας στην Αλβανία, τον Ντάνι ΜακΓκρέιν, έναν από τους καλύτερους Σκωτσέζους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, ο οποίος ήταν διάσημος σε όλο το Νησί για την χαρακτηριστική του γενειάδα. Για την Αλβανία του Χότζα όμως αποτελούσε εθνική απειλή με τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή να κάνει το ταξίδι για τα αφιλόξενα Τίρανα έχοντας τον φόβο για τις όποιες πιθανές επιπτώσεις. Τελικά, τίποτα δεν έγινε αφού ο ΜακΓκρέιν αγωνίστηκε αλλά η Σέλτικ γνώρισε την ήττα με 1-0. Ο ίδιος πάντως χρόνια μετά στην αυτοβιογραφία του αποκάλυψε πως αν το καθεστώς του είχε ζητήσει να ξυριστεί θα το είχε κάνει χωρίς κανένα ενδοιασμό.
Ο απόλυτος δικτάτορας της Αλβανίας, θα φύγει από την ζωή το 1985, με τον διάδοχό του Ραμίζ Αλία, να συνεχίζει την ίδια πολιτική απομονωτισμού. Τελικά, μετά από 45 ολόκληρα χρόνια σκληρής σταλινικής πολιτικής, χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα και ατομικές ελευθερίες το καθεστώς Χότζα κατέρρευσε δίνοντας το αίσθημα της ελευθερίας που τόσο είχαν στερηθεί οι πολίτες της σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Και ο αθλητισμός δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.
Diyanet, από θρησκευτική αρχή οικονομικός κολοσσός
Η Διεύθυνση Θρησκευτικών Ζητημάτων της Τουρκίας διαθέτει αστρονομική περιουσία και επιδίδεται σε αμφιλεγόμενα οικονομικά πρότζεκτ, όπως την κατεδάφιση της ιστορικής ζυθοποιίας Bromonti.
Η Bromonti ήταν η πρώτη επαγγελματική ζυθοποιία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Βρίσκεται στη συνοικία Σισλί στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης. Οι ιστορικές εγκαταστάσεις έχουν περιέλθει εδώ και καιρό στη δικαιοδοσία του τοπικού μουφτή. Σύμφωνα με απόφασή του θα πρέπει να κατεδαφιστούν σύντομα ώστε στη θέση τους να ανεγερθεί τζαμί και κοιτώνας. Ωστόσο υπάρχουν ήδη έντονες αντιδράσεις.
«Η ζυθοποιία Bromonti είχε ιστορική σημασία. Ένα νέο κατασκευαστικό πρότζεκτ θα καταστρέψει τη γοητεία της περιοχής μας και θα ενισχύει περαιτέρω την οικοδομική έκρηξη, που δεν είναι κάτι καλό για εμάς» ανέφερε στη DW o δήμαρχος του Σισλί, Μουαμέρ Κεσκίν. Πολέμιος της κατεδάφισης είναι και ο Αλίφ Μπουράκ Αλτάρ, επικεφαλής του τουρκικού Επιμελητηρίου Πολιτικών Μηχανικών και Αρχιτεκτόνων. «Η παλιά ζυθοποιία έχει εγκαταλειφθεί εδώ και χρόνια. Ωστόσο αυτό που θα έπρεπε να συζητάμε δεν είναι η κατεδάφισή της αλλά η αποκατάστασή της».
Πόσο πλούσια είναι στην πραγματικότητα η Diyanet;
Moυαμέρ Κεσκίν, ο δήμαρχος του Σισλί που αντιτάσσεται στα κατασκευαστικά σχέδια της Diyanet
Η κατεδάφιση της Bromonti, όπως και άλλα μεγάλα κατασκευαστικά πρότζεκτ φέρουν την υπογραφή της Diyanet, της αμφιλεγόμενης Διεύθυνσης Θρησκευτικών Ζητημάτων στην Τουρκία. Πρόκειται για μια κρατική υπηρεσία που απασχολεί πάνω από 107.000 εργαζομένους και διαχειρίζεται εκατοντάδες παρόμοια πρότζεκτ στην Τουρκία και το εξωτερικό. Σύντομα, λένε πολλοί, η Diyanet δεν θα διαφέρει πολύ από μια επιχείρηση. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα τους, ο προϋπολογισμός της ισοδυναμεί με 825 εκατομμύρια ευρώ - ποσό που υπερβαίνει κατά πολύ τον προϋπολογισμό των περισσότερων υπουργείων. Η τουρκική στατιστική υπηρεσία TÜIK εκτιμά ποσό αυτό υψηλότερα: ο προϋπολογισμός της το 2019 θα υπερδιπλασιαστεί, αγγίζοντας περίπου 1,7 δισεκατομμύρια ευρώ. Επιπλέον η Θρησκευτική Διεύθυνση διαθέτει ήδη πολλά ακίνητα και συγκεκριμένα 2017 στον αριθμό, σύμφωνα με τον επικεφαλής της Αλί Ερμπάς.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα Ομέρ Σαγκλάμ η Diyanet έχει και μια άλλη σημαντική πηγή εσόδων: μέσω των διαφόρων θρησκευτικών προσκυνημάτων και γιορτών ανά τον κόσμο αντλεί υπέρογκα ποσά. Μόνο μέσω αυτών έχουν εισρεύσει στα ταμεία της περίπου 52,4 εκατομ. ευρώ. Για τα έσοδα αυτά υπάρχει υπόνοια ότι δεν καταγράφονται πλήρως. Πολλά εξ αυτών θεωρούνται δωρεές. Αλλά σε κάθε περίπτωση πολλές πτυχές της Diyanet, όπως αναφέρει ο συγγραφέας, ούτως ή άλλως δεν ελέγχονται.
Ένα «κράτος εν κράτει» με αδιαφανείς δομές
Η Diyanet απομακρύνεται ολοένα περισσότερο από τους ιδρυτικούς της στόχους, εκτιμά ο θεολόγος Τσεμίλ Κίλιτς
Η δομή της Diyanet είναι επίσης σκιώδης. Έχει παραρτήματα σε 145 χώρες και επιδίδεται κυρίως σε πολιτιστικές, εκπαιδευτικές και φιλανθρωπικές δράσεις. Ειδικότερα το ίδρυμα Diyanet Türkiye Vakfi διαθέτει πολυάριθμες εταιρείες. Ξεκίνησε το 1975 ως φιλανθρωπική οργάνωση και μέχρι σήμερα διαθέτει περίπου 1000 παρακλάδια στην Τουρκία. Τα κέρδη της είναι υψηλά διότι από το 1977 είναι απαλλαγμένη από φόρους. Επίσης η θυγατρική του Komas Α.S. που λειτουργεί από το 1983 είναι μια προσοδοφόρα κατασκευαστική, που έχει κατασκευάσει εκατοντάδες κοιτώνες, σχολεία, τζαμιά, νοσοκομεία αλλά και ξενοδοχεία.
Με όλα αυτά η Diyanet μοιάζει πραγματικά με ένα «κράτος εν κράτει» με έντονα επιχειρηματικά στοιχεία. Σύμφωνα με τον θεολόγο Τσελίμ Κιλίτς «δεν θα πρέπει ωστόσο να δρα ως οικονομική δύναμη» αλλά θα πρέπει να εστιάζει μόνο στον σκοπό για τον οποία συστάθηκε: τη διδασκαλία της ισλαμικής πίστης και την κατανόηση της δικαιοσύνης και της αρετής. Αν δεν συνεχίσει στο δρόμο αυτό, θα καταλήξει να αντίκειται στις αρχές του ίδιου του Ισλάμ, σύμφωνα με τον Τούρκο θεολόγο.
Εκίν Αράμ Ντουράν / Nτάνιελ Μπελούτ
Επιμέλεια: Δήμητρα Κυρανούδη
Η τρομοκράτηση των Βορειοηπειρωτών στα μνημόσυνα Κατσίφα και τις εκδηλώσεις μνήμης στην Σύνοδο του ΟΑΣΕ
Την Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου η Κίνηση για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου στο πλαίσιο της συμμετοχής της στην Σύνοδο του ΟΑΣΕ 2019 στην Βαρσοβία, πήρε μέρος στην 6η Εργασιακή Συνεδρία με θέμα: "Θεμελιώδεις Ελευθερίες - Δικαίωμα του συνέρχεσθε και συνεταιρίζεσθε".
Ο πρόεδρος της Κίνησης κ. Δημήτριος Περδίκης στην παρέμβαση του ανέφερε ότι:
"Τα τελευταία πέντε χρόνια το αλβανικό κράτος χρησιμοποιεί διάφορες μεθοδεύσεις με τις οποίες ασκεί ψυχολογική τρομοκρατία σε μέλη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας τα οποία δραστηριοποιούνται για τα ανθρώπινα δικαιώματα της κοινότητας τους.
"Τα τελευταία πέντε χρόνια το αλβανικό κράτος χρησιμοποιεί διάφορες μεθοδεύσεις με τις οποίες ασκεί ψυχολογική τρομοκρατία σε μέλη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας τα οποία δραστηριοποιούνται για τα ανθρώπινα δικαιώματα της κοινότητας τους.
Συνήθως τα άτομα αυτά, κρατούνται από την αλβανική αστυνομία επί ώρες στα σύνορα Ελλάδας – Αλβανίας, χωρίς να τους δίνονται οι απαραίτητες εξηγήσεις, με αποτέλεσμα να παρεμποδίζεται η διέλευση τους".
Στην συνέχεια σημείωσε:
"Ειδικά όμως τον τελευταίο χρόνο, μετά την άδικη και αδικαιολόγητη δολοφονία του Έλληνα της Βορείου Ηπείρου Κωνσταντίνου Κατσίφα στο χωριό Βουλιαράτες στις 28 Οκτωβρίου 2018, τα φαινόμενα αυτά έχουν πολλαπλασιαστεί.
Στις 8 Δεκεμβρίου 2018 οι αλβανικές αρχές απαγόρευσαν σε περίπου 200 Έλληνες πολίτες, ακόμα και σε άτομα που είναι παράλληλα και πολίτες της Αλβανίας, να εισέλθουν στην αλβανική επικράτεια, για να μην παραβρεθούν στο σαρανταήμερο μνημόσυνο του Κωνσταντίνου Κατσίφα.
Το μέλος της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας Σταύρος Γκίνος, βρέθηκε στα κρατητήρια των Αγίων Σαράντα για επτά ώρες για να δεχθεί διάφορες ερωτήσεις. Την ίδια ημέρα όμως οδηγήθηκε και στα κρατητήρια του Αργυροκάστρου με αποτέλεσμα να κρατηθεί άλλες οκτώ ώρες για να δεχθεί τις ίδιες ερωτήσεις.
Ανάλογη ταλαιπωρία δέχθηκαν εκείνη την ημέρα και πολλοί άλλοι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, οι οποίοι κρατήθηκαν επί ώρες αδικαιολόγητα από την αλβανική αστυνομία για να μην μεταβούν στο μνημόσυνο του συμπατριώτη τους.
Παράλληλα η αλβανική αστυνομία έστησε μπλόκα κοντά στο χωριό Βουλιαράτες ελέγχοντας όλους όσους θα μετέβαιναν εκεί για να προσευχηθούν για τον αδικοχαμένο νέο. Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις Ελλήνων μειονοτικών, οι οποίοι, ύστερα από απειλές αλβανών αστυνομικών τις προηγούμενες ημέρες, δεν επιχείρησαν να μεταβούν στους Βουλιαράτες.
Η αλβανική αστυνομία επανέλαβε τις ίδιες τακτικές και στις 11 Μαΐου 2019, απαγορεύοντας σε δεκάδες Έλληνες πολίτες να παραβρεθούν στο εξάμηνο μνημόσυνο του Κωνσταντίνου Κατσίφα.
Πουθενά σε δημοκρατική χώρα δεν έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο να εμποδίζονται ή να τρομοκρατούνται άνθρωποι που θέλουν να παραβρεθούν σε μία θρησκευτική τελετή μνήμης".
Ακολούθως ο κ. Περδίκης παρέθεσε:
Ο Κολοκοτρώνης για την Παιδεία και οι τωρινοί Νενέκοι
O συριζαίος μέλος της ΕΛΜΕ Κερκύρας, χημικός καθηγητής, ο καντιποτένιος που μαγάριζε Κολοκοτρώνη και Παύλο Μελά, επανέλαβε αυτά που τόσα χρόνια κυκλοφορούν στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα από τους νεοταξίτες λέκτορες, «ινστρούχτορες» της αριστεράς. Είναι τα διαπιστευτήρια για προαγωγές και ανέλιξη. Όποιος ροκανίζει τα θεμέλια της πατρίδας είναι «ο άνθρωπός τους». Όσοι σκύβουμε και προσκυνούμε την ιερή μνήμη του Γέρου του Μοριά διδάσκουμε την αλήθεια, γιατί σεβόμαστε τους μαθητές μας, γι’ αυτό τα παιδιά μας αγαπούν και μας θυμούνται διά βίου.
Θα συλλέξουμε, στο παρόν κείμενο, όσα σπουδαία και τιμαλφή είπε ο Γέρος του Μοριά για την Παιδεία και τα παιδιά. Θα σκύψουμε κάτω, όχι από την πένα, αυτήν δεν την κάτεχε, αλλά από το απροσκύνητο σπαθί του.
«Κάλλιο για την πατρίδα
κανένας να χαθεί
ή να κρεμάσει φούντα
για ξένον στο σπαθί», έλεγε ο Ρήγας και σημειώνει ο Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά του, διά χειρός Τερτσέτη.
«Εφύλαξα πίστην εις την παραγγελίαν του Ρήγα. Και ο Θεός με αξίωσε και κρέμασα φούντα εις το Γένος μου ως στρατιώτης του. Χρυσή φούντα δεν εστόλισε ποτέ το σπαθί μου, όταν έπαιρνα δούλευσιν εις ξένα κράτη».
Από το εξαίσιο λόγο του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα, το 1838, ενώπιον όλης της τότε Αθήνας, θα ερανιστούμε τις περισσότερες σκέψεις του. Ξεκινώ από τον επίλογο όπου διαβάζω τούτα τα λόγια: «Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη εξ αιτίας των περιστάσεων έμεινα αγράμματος, και διά τούτο σας ζητώ συγχώρησι, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοί σας». Τι μεγαλειώδες μάθημα, ελεγκτικό πολλές φορές για μας τους δασκάλους! Τα παιδιά τα διδάσκεις με ταπείνωση και όχι ταπεινώνοντάς τα. Πόσες φορές μπαίνουμε στην τάξη, παραφουσκωμένοι από έπαρση και αλαζονεία, εξουδενώνοντας τους μαθητές μας, γιατί αδυνατούν να παρακολουθήσουν τις υψηλόφρονες φλυαρίες μας. Και όμως «η γνώσις φυσιοί, η δε αγάπη οικοδομεί» κατά τον απ. Παύλο. Και χωρίς να το γνωρίζει ο ανυπερήφανος ήρωας επαναλαμβάνει λόγια του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, γιατί τα λιοντάρια του Εικοσιένα ήταν πνευματικοπαίδια του.
Το τρομερό καριοφίλι ευλογήθηκε από το πετραχήλι, γι’ αυτό η Επανάσταση του ’21, ήταν αγιασμένη, όπως γράφει ο Κόντογλου.
Έλεγε ο άγιος όταν έστηνε τον σταυρό του σ’ έναν τόπο: «Και όχι μόνον δεν είμαι άξιος να σας διδάξω, αλλά μήτε τα ποδάρια σας να φιλήσω. Διότι ο καθένας από λόγου σας είναι τιμιώτερος απ’ όλον τον κόσμον». (επ. Αυγουστίνου Καντιώτη, «Κοσμάς ο Αιτωλός», σελ. 101).
«Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, όπου ημείς ελευθερώσαμεν, και, διά να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία και την φρόνιμον ελευθερία». Ποια είναι τα θεμέλια της πολιτείας, πώς ισάζετε και στολίζετε; Με τα μεγάλα έργα, τις πανάκριβες επαύλεις και τις τενεκεδοκρόταλες δόξες και λόξες; Όχι, με την ομόνοια, γιατί ακόμη και σήμερα δεν επουλώθηκαν και είναι «θυμωμένες» οι πληγές των εμφυλίων.
Βλέποντας ο Κολοκοτρώνης το μεγάλο κακό που γινόταν από την «δολερή διχόνοια», το 1824 - αφού σκοτώθηκε ο σπουδαίος γιός του Πάνος-παραδόθηκε και τον «έκλεισαν» στην Ύδρα. Ήρθε ο Ιμπραϊμ και τον αναζήτησαν. Στο Ανάπλι που επέστρεψε είπε: «Πριν έβγω στο Ανάπλι έριξα στη θάλασσα τα πικρά τα περασμένα, κάνετε κι εσείς το ίδιο! Στο δρόμο που περνούσαμε να ‘ρθουμε στην εκκλησιά, είδα να σκάβουν κάτι άνθρωποι. Ρώτησα και μου ‘πανε πως για να βρούνε κρυμμένο θησαυρό. Εκεί, στο λάκκο μέσα, ρίχτε κι εσείς τα μίση τα δικά σας. Έτσι θα βρεθεί κι ο χαμένος θησαυρός!».
Η θρησκεία, η πίστη των πατέρων ημών, η αγία μας Ορθοδοξία, είναι λιθάρι ριζιμιό του Γένους διότι «όταν επιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως και έπειτα υπέρ Πατρίδος», όπως κανοναρχεί τους νέους λίγο ενωρίτερα. Αν ο τωρινός πρωθυπουργός της Ελλάδας, διάβαζε στα εφηβικά του χρόνια τον Κολοκοτρώνη ή τον Μακρυγιάννη και όχι τις μαρξιστικές τιποτολογίες και... οζωδίες, θα είχε άλλη γνώμη για την Εκκλησία και την πίστη μας. Αλλά «τις εκ των αρχόντων (σσ. των τελευταίων δεκαετιών) επίστευσε» ποτέ στο Χριστό; Την πατρίδα μας την απελευθέρωσαν ήρωες, Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Όταν του Κολοκοτρώνη του διάβασαν την απόφαση θανάτου στο δικαστήριο της ντροπής των Βαυαρών, είπε: «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθεις εν τη βασιλεία σου». Το είπε με φωνή άτρεμη και έκαμε το σταυρό του.
Στη μάχη του Σαραβαλίου, το 1821, ο Ανδ. Ζαΐμης είχε καταφύγει στη μονή Ομπλού. Ο Κολοκοτρώνης τον ονείδιζε με τις λέξεις: «κυρ Ανδρέα, κυρ Ζαΐμη, τοις ελάφοις όρη τα υψηλά και πέτρα τοις λαγωοίς καταφυγή». Αγράμματος μεν, αλλά γνώριζε το Ψαλτήρι, γιατί λειτουργούνταν συχνά και όρθρου βαθέος και όχι δύο λεπτά πριν από την απόλυση, όπως οι σημερινές ποικιλώνυμες ασημαντότητες.
Μιλά ο Γέρος του Μοριά για την «φρόνιμον ελευθερίαν», γιατί υπάρχει και η άφρων, η ασυδοσία, η ατιμωρησία.
Πολύτιμες, μεταξένιες και οι παρακάτω παραινέσεις του γερο-Κολοκοτρώνη, η άγρυπνη συνείδηση του Γένους. Ούτε Ευρωπαίους παιδαγωγούς διάβασε ούτε γνώση των σύγχρονων του «ρευμάτων» είχε. Γνώριζε όμως την ελληνορθόδοξη παράδοση και βίωνε τα καθαρά ήθη του Γένους, την ηθική του Ευαγγελίου που ζούσε από μικρός. Ο λόγος του μας θυμίζει τους δικαίους στρατηγούς της Παλαιάς Διαθήκης, που ήσαν στην υπηρεσία του λαού του Θεού.
Διαβάζω και αγαλλιώ: «Παιδιά μου να μην έχετε πολυτέλεια, να μην πηγαίνετε εις τους καφενέδες και τα μπιλιάρδα. Να δοθήτε εις τας σπουδάς σας, και καλλίτερα να κοπιάσετε ολίγον δύο και τρεις χρόνους και να ζήσετε ελεύθεροι εις το επίλοιπο της ζωής σας, παρά να περάσετε τέσσαρους πέντε χρόνους τη νεότητά σας και να μείνετε αγράμματοι. Να σκλαβωθήτε εις τα γράμματά σας. Να ακούετε τα συμβουλάς των διδασκάλων και γεροντοτέρων, και, κατά την παροιμία, μύρια ήξευρε και χίλια μάθανε. Η προκοπή σας και η μάθησή σας να μην γίνη σκεπάρνι μόνο διά το άτομό σας, αλλά να κυττάζη το καλό της Κοινότητος, και μέσα εις το καλό αυτό ευρίσκεται και το δικό σας». Η μόνη σκλαβιά που μας αρμόζει, λέει ο Κολοκοτρώνης, είναι στα γράμματα. Σε ποιό όμως γράμματα; «Στα γράμματα που διαβάζουνε/ οι αγράμματοι κι αγιάζουνε» (Ελύτης), τα γράμματα των Πατέρων, των αγίων, των μεγάλων φιλοσόφων της αρχαιότητας, τους οποίους ζωγράφιζε η Εκκλησία στους νάρθηκες.
Να κλείσω μ’ αυτό που εντόπισα στις υποσημειώσεις της «Διηγήσεως Συμβάντων» του Τερτσέτη. Ένας Ιταλός περιηγητής ονόματι Πέκιο, συναντά τον φυλακισμένο στην Ύδρα, στο μοναστήρι του προφήτη Ηλία, Κολοκοτρώνη. Η συζήτηση έφτασε στις νίκες του Μπραΐμη. Του λέει ο στρατηγός: «Ηξεύρεις τι έφερε την νίκη των Αιγυπτίων; Η ενότης της πολεμικής δυνάμεως, ενώ οι Έλληνες αφανίζονται από την μανίαν του να θέλουν να καπιτανεύουν, χωρίς την απαιτούμενην εμπειρίαν».
Θα φθάναμε σε κρίσεις, αν «καπιτάνευαν» έμπειροι και όχι μνημονιακοί λακέδες και πειθήνια ενεργούμενα του Βερολίνου; Θα είχαμε Παιδεία που προκαλεί ναυτία στα παιδιά, αν διδάσκαμε στα αναλυτικά προγράμματα αυτά τα σπουδαία και όχι τις ακαθαρσίες του κάθε Φίλη ή Γαβρόγλου ή τα αξιολύπητα ψεύδη του κάθε Νενέκου, κάθε ανισόρροπου που έτυχε να γίνει εκπαιδευτικός;
Νατσιός Δημήτρης
δάσκαλος-θεολόγος
Κιλκίς
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-
Πέρασαν 30 χρόνια από την 18 η Απριλίου 1994, την «μαύρη νύχτα» στα χρονικά της μεταπολίτευσης στην Αλβανία σε βάρος της ...
