Σταυρός και ντουφέκι. Αυτά τα δύο είναι η Ελλάδα

Σταυρός και ντουφέκι.  Αυτά τα δύο είναι η Ελλάδα

Τον  Οκτώβριο του 1964, ο Ηλίας Βενέζης, ο σπουδαίος λογοτέχνης μας και ακαδημαϊκός, εκφώνησε λόγο στην Ακαδημία Αθηνών με τίτλο «το πάθος των Φιλικών».

Στον επίλογο της ομιλίας του αναφέρθηκε στον θάνατο ή, καλύτερα, στην «οσιακή κοίμηση» του Αλέξανδρου Υψηλάντη, του αθάνατου αρχηγού της Φιλικής Εταιρείας.

Διαβάζω:

«Όταν οι Αυστριακοί αποφυλάκισαν τον πρίγκηπα ήταν πια αργά.  Λίγες μέρες μετά την αποφυλάκισή του ο Αλέξανδρος Υψηλάντης πέθανε στην Βιέννη, στις 9 Ιανουαρίου του 1828.  Ετοιμοθάνατο τον βρήκε ο συμπολεμιστής του του Ιερού Λόχου, ο Λασάνης. Του έφερε την εφημερίδα του τόπου, τον “Αυστριακόν Παρατηρητήν”.

-         Τι νέα γράφουν; ρώτησε αργά τον Λασάνη ο πρίγκηψ.

-         Ο Καποδίστριας έφθασε στην Μάλτα. Μια φρεγάδα αγγλική τον περιμένει να τον μεταφέρει στην Ελλάδα, του αποκρίθηκε.

-         Ας έχει δόξαν ο Θεός, μουρμούρισε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης.

Άρχισε να ψελλίζει το Πάτερ Υμών.  Αλλά πριν τελειώσει την προσευχή του, είχε ξεψυχήσει». (Ακαδημία Αθηνών, Πανηγυρικοί Λόγοι Ακαδημαϊκών για την 28^η Οκτ. 1940, σελ. 399).

Τι διαβάζουμε εδώ; Το οσιακό τέλος ενός πραγματικού Έλληνα, ενός αληθινού Ορθοδόξου Χριστιανού.  Το διαβάζεις και μουρμουρίζεις «την ευχή σου να έχουμε, αρχηγέ», όπως αυθόρμητα λέμε όταν αναχωρούν, για την αιωνιότητα περιώνυμοι για την αρετή και την αγιότητά τους Γέροντες, όπως πρόσφατα ο οσιακής μνήμης Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεϊτης. 

Δοξάζει τον Θεό, όταν ακούει πως ο Καποδίστριας, άλλος φιλόθεος και φιλόπατρις Έλληνας, κατέρχεται να την κυβερνήσει. Συγκινείται. Η εύθραυστη καρδιά του – 7 χρόνια σάπιζε στην φυλακή, στην υγρή και φρικτή ειρκτή του κάστρου Μούνκατς της Αυστροουγγαρίας – δεν αντέχει. Αισθάνεται το τέλος.  Δεν κλαίει, δεν οδύρεται,  δεν καταριέται.  Όχι.  Είναι αητός υψιπέτης, η γενιά του Εικοσιένα.  «Για του Χριστού την πίστη την αγία και της Πατρίδος την ελευθερία». Αγιασμένη Επανάσταση, αγιασμένοι και οι πολεμιστές της. Έκλεισε τα μάτια του, ψιθυρίζοντας το «Πάτερ ημών». Δοξολογώντας τον Θεό για τις ευεργεσίες του στην αιματοκυλισμένη Πατρίδα, παρακαλώντας το έλεός Του για την βασανισμένη ψυχή του.  Οι σπουδαίοι, οι γενναίοι, οι υψηλόφρονες, δείχνουν την λεβεντιά τους ενώπιον του θανάτου, όταν τον αντικρίζουν. Τότε αποκαλύπτεται η μεγαλοσύνη τους, η παλληκαριά, η εμπιστοσύνη στον δικαιοκρίτη Σωτήρα του κόσμου.  (Υπάρχουν και σήμερα κάποιοι «μεγαλομάρτυρες» με ανίατες, βαριές και επώδυνες ασθένειες που “φεύγουν” αλύγιστοι, όρθιοι, αγογγύστως. «Ο υπομείνας χρόνιον ασθένειαν αγογγύστως ως μάρτυς παραλειφθήσεται» λέει ο άγιος Διάδοχος Φωτικής).

Αυτήν την αγέρωχη και ηρωική στάση μπροστά στον θάνατο, διαβάζουμε στους βίους πολλών αγωνιστών του Γένους.

Στο βιβλίο «Τελευταίες ώρες, τελευταία λόγια των αγωνιστών του ΄21», του Κ. Παπαδημητρίου, διαβάζουμε για κάποιους επιφανείς της Ιστορίας μας. Ο Ρήγας Φερραίος, πριν εκπνεύσει, από τις σφαίρες των Τούρκων, είπε τα εξής:  «Έτσι πεθαίνουν τα παλληκάρια.  Αρκετό σπόρο έσπειρα και θα έρθει η ώρα που άλλοι θα θερίσουν». (Το διηγήθηκε Τούρκος στο Βελιγράδι, που υπήρξε δήμιος του Ρήγα, στον γλύπτη Ιω. Κόσσο που έφτιαξε τον ανδριάντα του ήρωα που κοσμεί τον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών).

Οι τρομεροί Κατσαντωναίοι, που μαρτύρησαν στα χέρια του κτηνώδους Αλή πασά, πέθαναν, έχοντας το όνομα του αγίου Κοσμά του Αιτωλού στα χείλη τους.  (Ήταν πνευματικοπαίδια του).

Ο Εμμανουήλ Ξάνθος, που τον ποδοπάτησαν στην Βουλή, το 1852, και τραυματίστηκε, πέθανε στο νοσοκομείο «δεόμενος του Υψίστου να δικάσει ευμενώς τα παραπτώματα αυτού».

Ο Παπαφλέσσας, στο Μανιάκι, θα πει σε όσους δειλόψυχους τον προτρέπουν να κρυφτεί στα βουνά:

-         «Καθίστε εδώ να πεθάνουμε σαν αρχαίοι Έλληνες».

Και πέθανε, ο νέος Λεωνίδας, με σπασμένο το γιαταγάνι του….

Ο Καραϊσκάκης, ο φόβος και τρόμος της Τουρκιάς, «έσβησε», παρακαλώντας τους αγωνιστές «να γλιτώσουν την Αθήνα», δηλαδή την Πατρίδα.

Ο Δημ. Μακρής, ο αρματολός του Ζυγού, ο ήρωας της Εξόδου του Μεσολογγίου, έβαλε την γερόντισσα γυναίκα του, λίγο πριν «κοιμηθεί», να του τραγουδήσει το αναστάσιμο, κλέφτικο μοιρολόι:

«Να ‘μουν πουλί να πέταγα, να πήγαινα τ’ αψήλου,

ν’ αγνάντευα τη Ρούμελη, το έρμο Μεσολόγγι

πώς πολεμά με την Τουρκιά με τέσσερις πασάδες.

Πέφτουν κανόνια στη στεριά και μπόμπες του πελάγου

πέφτουν τα λιανοντούφεκα σαν άμμος, σα χαλάζι.

Και ο Μακρής τους φώναζε και ο Μακρής φωνάζει:

Παιδιά βαστάτε τ’ άρματα και τα βαριά ντουφέκια….». 

Το άκουσεε και βασίλεψαν τα μάτια του.  Αυτός που όταν ο Όθων τον ζήτησε για υπασπιστή του,   του απάντησε:  «Δεν έμαθα εγώ να τσακάω τ’ μέση μ’».

Ο Κανάρης, ο μπουρλοτιέρης των Αγαρηνών, γέροντας πια, εκοιμήθη λέγοντας σε μια τελευταία συνομιλία, με ξένο ιστορικό, που τον ρώτησε, που οφείλονται τα κατορθώματα του ‘21. Απάντησε ο ήρωας απεικονίζοντας την γενιά μας, του «φάγωμεν, πίωμεν». «Τότε μεγαλουργούσαν οι καρδιές, τώρα μεγαλουργούν τα χρήματα».  Κατεβάζω από το Εικονοστάσι του Γένους και άλλους.  Ο Παύλος Μελάς, ο αητός της Μακεδονίας μας, ψυχορραγούσε λέγοντας: «Τον σταυρό να τον δώσεις στην γυναίκα μου και το τουφέκι του Μίκη και να τους πεις ότι το καθήκον μου έκαμα».

Σταυρός και ντουφέκι.  Αυτά τα δύο είναι η Ελλάδα.  Πίστη στον Χριστό και την Θεομάνα μας και .. ντουφέκια στους αντίχριστους Κιουταχήδες, τους Ερντογάνηδες που απειλούν, όπως έκαναν οι πρόγονοί του, με αιματοχυσίες και δηώσεις.  (Και ο Δράμαλης απειλούσε ώσπου γνώρισε το κολοκοτρωναίικο ντουφέκι).

Και σπεύδω στους ήρωες της Κύπρου, τα λιοντάρια της ΕΟΚΑ, τους αθλητές της αγχόνης.  Αποσπώ από το “Συναξάρι”  τους, το πολυτίμητο βιβλίο του Σπύρου Παπαγεωργίου «Διά χειρός ηρώων», μιαν επιστολή του Ιακώβου Πατάτσου.  (Τον κρέμασαν οι τρισάθλιοι Άγγλοι, όταν ήταν βασίλισσα η εσχατόγρια Ελισσάβετ).

Διαβάζω και «προσκυνώ» τα πάθη του λαού μας.  Γράμμα στην μάνα του, στις 8 Αυγούστου του 1956:

«Χαίρε. Ευρίσκομαι μεταξύ των αγγέλων. Τώρα απολαμβάνω τους κόπους μου. Το πνεύμα μου φτερουγίζει γύρω από τον θρόνο του Κυρίου. Θέλω να χαρείς, όπως κι εγώ.  Αν κλαις, θα λυπούμαι. Το όνομά σου θα γραφεί στην ιστορία, γιατί εδέχθης να θυσιασθεί το παιδί σου για την Πατρίδα. Είναι καιρός τώρα να καμαρώσεις το παιδί σου.  Ευρίσκεται εκεί ψηλά όπου ψάλλουν οι αγγέλοι.  Χαίρε αγαπημένη μου μητέρα.  Μη κλαίς για να ακούσεις την αγγελική φωνή μου που ψάλλει:  Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ. Ψάλλε και συ μαζί μου. Ψάλλε, προσεύχου, δόξαζε τον Θεόν  σ’ όλη σου την ζωήν».  Αυτό δεν είναι επιστολή, είναι δοξαστικό αθλητού του Έθνους μας. Ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο ελεύθερος πολιορκημένος του Μαχαιρά, βροντοφώναζε «μολών λαβέ».

Τούτος ο λαός, στις μεγάλες του ώρες, είχε παλληκαρίσια ψυχή. Και σήμερα κάτω από τα μπάζα που μας έριξαν ο καντιποτένιοι, ίσως σιγοκαίει η φλόγα, το πύρωμα της καρδιάς…

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς

Το Βάπτισμα Δ΄ Βάπτισις , Αρχιμ Επιφάνιος Χατζηγιάγκου, Φλώρινα!

Σε αυτόν έρχεσαι και του φέρνεις φαγητό; Όχι φαγητό, αλλά δηλητήριο να τού δώσεις...

 Κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου συνέλαβαν από τα βουνά κάποιον αντάρτη 

— τον ξέρουν οι παλαιοί Κοζανίτες — και δεμένο τον έσερναν μέσα στην πόλη. Κάποιοι άνανδροι Κοζανίτες, που όταν εκείνος ήταν στα πράγματα κάθονταν κλαρίνο μπροστά του, τώρα βλέποντάς τον σαν χτυπημένο σκυλί να τον μεταφέρουν στην πόλη, τον έφτυναν. 

Τον πιάσανε λοιπόν και σε άθλια κατάσταση τον έριξαν στη φυλακή. 

Όταν το έμαθα στενοχωρήθηκα (παρόλο που με είχε πολεμήσει άγρια). Πήγα στις φυλακές για να τον δω. Οι υπεύθυνοι των φυλακών δεν με επέτρεπαν να μπω. 

— Σε αυτόν έρχεσαι και του φέρνεις φαγητό; Όχι φαγητό, αλλά δηλητήριο να τού δώσεις, μου είπαν.

— Όπως ερχόμουν σε εσάς και έφερνα φαγητό στη φυλακή και όχι δηλητήριο, το ίδιο θα κάνω και σε αυτόν τον φυλακισμένο, 

τους απάντησα. 

Με άφησαν και μπήκα. 

Όταν άνοιξε η πόρτα και με είδε, έκλαψε. 

Ήταν σε άθλια κατάσταση. Και είπε:

— Πάτερ Αυγουστίνε, εσύ ήλθες να με δεις! Ούτε η γυναίκα μου, ούτε τα παιδιά μου δεν με επισκέφτηκαν. 

Τώρα πιστεύω, ότι υπάρχει Χριστός!

Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

Το Βάπτισμα Γ΄ Κατήχησις - Αρχιμ Επιφάνιος Χατζηγιάγκου Φλώρινα !

Γιάννης Πάριος και άλλοι Έλληνες Καλλιτέχνες στην Αλβανία του Ε Χότζα! (Ελληνικούς Υπότιτλους)

Η σελίδα μας σας προσφέρει ένα μοναδικό ιστορικό βίντεο με ελληνικούς υπότιτλους από το Αλβανικό Αρχείο- Ταινιοθήκη. 2 Ιουλίου 1978. Ομάδα Ελλήνων Καλλιτεχνών επισκέπτονται την Αλβανία στα πλαίσια βελτίωσης των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Χορευτές και τραγουδιστές αποτελούν την ομάδα. Μεταξύ αυτών, ο Γιώργος Κατσαρός, ο Γιάννης Πάριος, η Πολίνα, Θεόδωρο Κρίτα, Στυλιανός Μπέλλος και τον Θανάση Πολυκανδριώτη  κ.α. Η περιοδεία ξεκίνησε από τους Αγίους Σαράντα και συνεχίστηκε στο Αργυρόκαστρο, Δρόπολη, στην υπόλοιποι Αλβανία και έκλεισε στην Κορυτσά. Φυσικά την διαδρομή αυτή το Κομμουνιστικό Καθεστώς το χρησιμοποίησε προπαγανδιστικά στο εσωτερικό της χώρας καθώς σε κάθε πόλη πήγαιναν τους επισκέπτες σε διάφορα σημεία όπως μουσεία κ.α για να θαυμάσουν τα θαύματα και τα επιτεύγματα του κομμουνισμού. Την ίδια στιγμή ο κόσμος υπέφερε. Αυτή είναι η όψη του κομμουνισμού δεν υπάρχει χειρότερο πολιτικό σύστημα και πρέπει να εξαφανιστεί από προσώπου γης αυτή η ιδεολογία που στρέφεται ενάντια στον ίδιο τον άνθρωπο και την ελευθερία του. Εμείς το βιώσαμε σε κανέναν δεν το ευχόμαστε να το βιώσει.

Faqja jonë ju ofron një video historike me titra greqisht nga Arkvi i Filmit Shqiptar. Në dt 2 Korrik 1978, një grup artistësh Grek vizituan Shqipërinë në kontekstin e përmirësimit të marrdhënieve ndërmjet dy vendeve. Kërcimtarë dhe këngëtarë janë pjesë të këtij grupi. Ndër ta Jorgo Kacaros, Jani Parios, Polina, Theodhor Krita, Stilianos Bello , Thanasi Polikandhrioti etj. Kjo vizitë filloi në Sarandë dhe vazhdoi në Gjirokastër, Dropull në të gjithë Shqipërinë me stacion të fundit Korçën. Natyrisht ky udhëtim u përdor për propagandë të brendshme nga sistemi. Në çdo qyteti vizistorët vizitonin pika të rëndësishme si muzeun etj me qëllim që vizitori të mrekullohej me mrekullitë e komunizmit. Në të njejëtn kohë populli vuante. Ky është aplikimi dhe fytyra e vërtetë e komunizmit  i cili është sistemi më i keq politik dhe do të ishte mirë të zhdukej nga faqja e dheut kjo ideologji antihumane që kthehet kundër njeriut dhe lirisë së tij. Ne e jetuam, urojmë që askush tjetër të mos e jetojë.

LETËR NGA FSHATI QË REFUZON TE FLASË SHQIP

 Nga Eleana Zhako
I nderuar bashështetas shqiptar i Top Channelit,
Të shtunën u transmentua në Top Channel një emision për fshatin Derviçan të Dropullit, nga seria “Fshatra në Shqipëri”, me titullin “Derviciani, fshati që refuzon shqipen” nga gazetarja Ilnisa Agolli.

Porsa pashë titullin bombastik në linkun e kanalit në youtube, mendova ububu, kush ishte ky gjëmëmadh apo gjëmëmadhe, që na nxori bojën. Kjo fjalë, më është fiksuar nga leximet e hershme të veprave të Kadaresë, atëherë kur lexoja pothuajse shqip dhe pakëz greqisht.

Në përshkrimin e vendosur në link, i cili brenda pak orëve pati më shumë se 10.000 shikues, thuhet: “Për shkak të minoritetit etnik grek në zonën e Dropullit të qarkut Gjirokastër, ngjall jo pak interes për t’u vizituar fshati më i madh aty. Derviciani! E çuditshme është se aty hasesh me vështirësi të mëdha komunikative edhe pse je në tokë shpiptare. Banorët njohin të dyja gjuhët, por shqipen e refuzojnë. Megjithatë, aty ka ende kode komunikimi”. Gazetaren në fjalë nuk e njoh, as di nëse, para se të nisej për Dropull, kish marrë udhëzime të qarta, se ku ta fokusonte emisionin. Fjalët kyçe “tokë shqiptare”, “minoritet etnik grek”, “vështirësi të mëdha komunikative”, do të mjaftonin për të joshur me mijëra shikues.

Në ndryshim nga emri zyrtar, derviçanjotët i thonë fshatit të tyre Derviçan, pa i- mes ç-së dhe a-së. Gazetarja i drejtohet një burri të moshuar me pyetjen “Flisni shqip?”. Shoh se kalimtari i parë ishte Mili, i cili për t’iu shmangur kamerës, parapëlqeu të mos bëzante. Ky ishte i dyshuari i parë, agjenti i parë grek. Më pas kamera ndalet te një tjetër kalimtar, i cili me një shqipe të rrjedhshme, u tregua më kavalier ndaj pyetjeve të gazetares. Gazeterja e fillon komunikimin me: “Tani ju jeni minoritet etnik grek, si është kjo puna”. Kalimtari i përgjigjet, që “si çdo shtet, që ka minoritet”, për t’i lënë të kuptojë, që Shqipëria nuk përbën ndonjë përjashtim. Rënien e një borie dhe trembjen, që shkaktojnë dritat e makinës, kur bien mbi fytyrën e të intervistuarit, gazeterja e interpreton si “refuzim për të folur shqip” ose “frikë për të folur shqip”. Çdo komunikim me shikuesin e paraprin me “Banorët e Dervicianit nuk lejojnë të flitet shqip”. E tronditur nga ky zbulim ngjethës, gazetarja interviston një sërë plakash pa dhëmbë, të cilat qëllimisht s’kuptonin fjalorin e thjeshtë të gazetares, dhe largoheshin tinëz. E vendosur për ta kryer misionin deri në fund, arrin të gjejë ish-mësuesin e fshatit, tashmë 85 vjeçar, për t’u marrë vesh me të si shqiptarja me shqiptarin. Ai i flet për historinë e Derviçanit, marrëdhënien me fshatin fqinjë Lazaratin, ku ai kishte punuar si mësues, dhe detaje të tjera rreth dropullitëve. Por, ndoshta mësuesi Masho s’e pa të udhës që të fliste për vitet e tij të burgut në kohën e komunizmit.

Gazetarja, disi e shqetësuar, që s’po ndeshte ndonjë kope bagëtish, për t’i përçuar shikuesit ndjesinë që ndodhet në një fshat të mirëfilltë, ndesh më në fund një fshatar – bariun. Për fatin e mirë a të keq të gazetares, fshatari jo vetëm, që iu përgjigj pa mëdyshje pyetje të saj në shqip, por edhe i dha, që të përkëdhelte qengjin e tij minoritar. I vetmi etyd paqësor dhe i një bukurie të veçantë, ishte vizita në kishën e fshatit, rreth së cilës gazetarja kishte një informacion të admirueshëm nga një shoqërues vendas.

Shpresoja që ndoshta gazetarja do shkonte edhe në shkollën e fshatit, e cila është shkolla më e madhe e zonës së Dropullit, por nxënësve nuk iu desh të kalonin testin linguistik dhe gjenetik të Top Channel-it. Në të njëjtën shkollë dikur ka dhënë mësim edhe Sterjo Spasse, një prej shkrimtarëve më të njohur shqiptarë, që i përkiste pakicës maqedonase të Shqipërisë. Mund të kërkonin të filmonin një orë mësimi në shqip ose greqisht, të intervistonin ndonjë prej mësuesve, por kamera dukej sikur orientohej vetvetiu në pamje gjysmë të errëta dhe mbi fytyra të trembura.

Gjithashtu, në hyrje të fshatit, ngrihet statuja e një prej futbollistëve më të njohur derviçanjotë dhe yjeve të kombëtares shqiptare të atëhershme, Lefter Millos, i cili humbi jetën në një aksident rrugor në Greqi, në vitin 1997. Nëse Millo do të ishte ende gjallë, pyetjet alla dedektive të gazetares, do ta shndërronin në statujë të heshtur. Për një çast i përfytyrova topkanalistët të drejtohen për te varrezat e fshatit, dhe të shokuar nga zbulimi i emrave dhe mbishkrimeve pothuajse ekskluzivisht në gjuhën greke, të kërkojnë të gjejnë qoftë edhe një emër të vetëm në shqip.

Desha t’i thoja, që shumë vite të shkuara, në Derviçan dhe në fshatin ngjitur, në Goranxi, janë bërë xhirimet e filmit të njohur shqiptar, Vitet e Pritjes. Si ide alternative, mund t’i propozoja të kërkonte të shkonte në një nga shtëpitë tradicionale, ku u xhiruan skenat e famshme të kumteve kobzeza, ku tre burra nga fshati u dorëzonin familjarëve, lajmin e vdekjes së të afërmit të tyre në emigracion; të kërkonte ish-kafenenë historike afër kishës, ku u xhirua i njëjti film; të fliste me njerëz të administratës lokale, por edhe me njerëz të thjeshtë, për shpërfytyrimin e arkitekturës tradicionale të Derviçanit, dhe nëse po merren gjë masa mbrojtëse; të shkonte në pallatin e kulturës, që ndodhet në qendër të fshatit, në piaca, siç i thonë vendasit, i cili dikur ka shërbyer edhe si kinema dhe vend koncertesh nga ansamble të ndryshme kombëtare; të intervistonte Jorgo Konomin, një nga shoferët e paktë të autokinemasë të asaj kohe në Shqipëri; të shkonte në ambulancën e fshatit, ku mund të fliste shumë lirshëm shqip me personelin mjekësor; të pyeste për lidhjet e banorëve të Derviçanit me Gjirokastrën, që i ndan një distancë prej më pak se shtatë kilometra, dhe që pjesa më e madhe e burrave të fshatit punonte në qytet gjatë kohës së komunizmit; mbi lidhjet me Janinën, që është qyteti më i afërt i Greqisë, dhe që tradicionalisht këto dy qytete kanë qenë qendrat më të afërta urbanistike me krahinën e Dropullit.

Por, në të kundërt, qëllimi i topkanalistëve, nuk ishte rrëfimi i këtij fshati, i zakoneve lokale, i kuzhinës tradicionale, veshjeve dhe gjithfarë kurioziteti tjetër, që lidhet me gazetarinë e udhëtimit, por ekspertiza e vetëdijes së tyre gjuhësore dhe kombëtare në thembër të Shqipërisë.

Emisione të tilla, që zgjedhin në mënyrë kaq të përciptë dhe tinëzare njëkohësisht, të çorientojnë shikuesin, duke u përqendruar në detajin e etnisë së huaj dhe duke i prezantuar banorët e një fshati të caktuar, si bukëshkalë, armiqësorë dhe të bujtur në tokën e shqiponjave, nuk synojnë në njohjen e tjetrit dhe bashkekzistencën e kulturave të ndryshme, por në kultivimin e një race të veçantë: atë të klikuesve militantë.

© 2020, Eleana Zhako. Të gjitha të drejtat të rezervuara. Ndalohet rreptë kopjimi pa lejen e autores.

https://peizazhe.com/

Δημοκρατική Ένωση Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας «ΟΜΟΝΟΙΑ»-ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ- Bashkimi Demokratik i Minoritetit Etnik Grek ΟΜΟΝΟΙΑ- KOMUNIKATË PËR SHTYP

Δημοκρατική Ένωση Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας

«ΟΜΟΝΟΙΑ»

Αγ. Σαράντα, στις 15 Ιανουαρίου 2020

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

Εκφράζουμε τη βαθύτερη ανησυχία μας, για την πύκνωση των περιπτώσεων και την αύξηση της εντάσεως του προσβλητικού και προκλητικού περιεχομένου σε τηλεοπτικές εκπομπές, ηλεκτρονικές ανακοινώσεις και αναρτήσεις σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης που αναφέρονται στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα στην Αλβανία.  

Ειδικότερα, στο τηλεοπτικό κανάλι με εθνική κάλυψη κι εμβέλεια, Top Channel, στη χρονική διάρκεια ολίγων μηνών, υπήρξαν τέσσερις εκπομπές οι οποίες ξεπέρασαν τα εσκαμμένα και τα όρια της ομαλής επικοινωνίας, στο σημείο που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως προσβολή για τα μέλη και τις κοινότητες της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Η γραμμή του καναλιού, οι σχέσεις και οι γνωστές διασυνδέσεις αυτού του μιντιακού ομίλου με την Κυβέρνηση, προκαλούν τη δικαιολογημένη ανησυχία, ότι η καμπάνια πρόκλησης εντάσεως στους κόλπους και στις κοινότητες της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, αλλά και της κοινωνίας μας ευρύτερα, δεν είναι μία τυχαία σύμπτωση. 

Καταγγέλλοντας δημόσια τις περιπτώσεις αυτές, απευθύνουμε έκκληση να επανεξετάσουν τη στάση τους και να εισέλθουν σε αποδεκτές επιλογές δημόσιας  επικοινωνίας, οι οποίες, σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να τηρούν αποστάσεις από φαινόμενα που προσβάλλουν το καθεστώς της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, την ισχύουσα νομοθεσία κατά των διακρίσεων και, ειδικά, την φιλότιμη προσπάθεια για τη συνέχεια της ειρηνικής συνύπαρξης.   

Από πλευράς μας, πάντως, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός να απευθυνθούμε στις ανεξάρτητες αρχές που έχουν καθήκον την επιτήρηση των τηλεοπτικών παραγωγών και την παραβίαση της ισότητας των πολιτών με μεθόδους προσβολής και διακρίσεων.  

Εκ του Γραφείο Τύπου κι Ενημέρωσης

ΔΕΕΕΜ – ΟΜΟΝΟIA

Bashkimi Demokratik i Minoritetit Etnik Grek

ΟΜΟΝΟΙΑ

KOMUNIKATË PËR SHTYP

Sarandë, më 15 janar 2020

Shprehim shqetësimin e thellë, për shpeshtimin në raste dhe rritjen e intensitetit të përmbajtjes irrituese dhe provokative në emisione televizive, publikime dhe postime elektronike, ne portale ose rrjete sociale qe i referohen Minoritetit Etnik Grek në Shqipëri.

Veçanërisht, në kanalin televiziv me mbulim kombëtar, Top Channel, vetëm në harkun kohor të pak muajve, pati katër emisione të cilat kapërcejnë pragun e komunikimit normal dhe mund të karakterizohen si denigruese për pjesëtaret dhe komunitetet e MEG. Linja editoriale, lidhjet dhe ndërlidhjet e njohura të këtij grupi mediatik me Qeverinë ngjallin shqetësimin e justifikuar se kjo fushatë tensionimi në gjirin dhe në komunitetet e MEG dhe trazimi i marrëdhënies të tij me shoqërinë më gjerë, nuk është një koincidencë e rastësishme.

Duke i denoncuar publikisht këto raste bëjmë thirrje qe te rishikojnë qëndrimet dhe zgjedhjet  e pranuara të komunikimit publik qe duhet të qëndrojnë larg fenomeneve qe cenojnë  pozitën e MEG, kuadrin ligjor antidiskriminim dhe, sidomos, përpjekjen sfiduese për vijimin e bashkekzistencës paqësore.

Rezervohemi sidoqoftë, në të drejtën tonë për t’iu drejtuar autoriteteve të pavarura qe e kanë për detyrë mbikëqyrjen e emetimeve televizive dhe shkeljen e barazisë së shtetasve me metoda denigrimi dhe diskriminim.

Zyra e Shtypit dhe Komunikimit

BDMEG OMONOIA

Χυδαία επίθεση αλβανικού τηλεοπτικού σταθμού κατά της Ε.Ε.Μ.

 

 

Με μια άκρως επιθετική και αισχρή συμπεριφορά γνωστό τηλεοπτικό κανάλι της Αλβανίας, σε σχετική του εκπομπή εξαπέλυσε επίθεση κατά των Ελλήνων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στην αλβανική επικράτεια, με επίκεντρο τη Δερβιτσάνη, το μεγαλύτερο χωριό του Δήμου Δρόπολης στην περιφέρεια Αργυροκάστρου.

Η «δημοσιογράφος» μη σεβόμενη ούτε τα στοιχειώδη της δημοσιογραφικής συμπεριφοράς, χαρακτήρισε τους Έλληνες κατοίκους του χωριού, ως «αρνητές στην ομιλία της Αλβανικής» καθώς όπως έκρινε η ίδια: «Γνωρίζουν την Αλβανική, αλλά την απορρίπτουν για κάποιον ανεξήγητο λόγο!» Ενώ η αναφορά της συνεχίζει και στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook, όπου και συμφωνεί σε σχόλια φίλου της, που θέλει τους Έλληνες της Μειονότητας, «φοβισμένους και πουλημένους για το ελληνικό επίδομα των 300 Ε».

Επιπλέον κατά την παραμονή της στο χωριό συνέχιζε να «ανακρίνει» γριές και γέρους, οι οποίοι και ενώ της είπανε πως η αλβανική γλώσσα χρησιμοποιείται όταν είναι απαραίτητο και όταν οι κάτοικοι έρχονται σε επαφή με την επίσημη πολιτεία, αλλά και τους αλλοεθνείς Αλβανούς επισκέπτες.

Παρά τα όσα της είπανε, η ίδια θεώρησε πως ο βυζαντινός αετός στην Εκκλησιά του χωριού αποτελεί σύμβολο παράξενο για ένα χωριό όπου «δε θέλει» να ομιλήσει τη γλώσσα της Αλβανικής Δημοκρατίας και πιθανόν να θεωρεί το σύμβολο του αετού ως μοναδικό προνόμιο της Αλβανίας. Η εν λόγω εκπομπή όπως πολύ εύκολα διαφαίνεται, έχει εγείρει σειρά από άρθρα υπέρ και κατά της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, με πλήθος «πατριωτών» του διαδικτύου, να καταριέται και να θέλει τη μετοίκηση των αυτοχθόνων Ελλήνων της χώρας, στην Ελλάδα.

Σχετικές επιθέσεις όλο και πληθαίνουν τελευταία, παρά την προεδρία της Αλβανίας στον Ο.Α.Σ.Ε. και ενόψει της γενικής απογραφής του πληθυσμού στη χώρα. Μην ξεχνάμε όμως πως η συνέχιση στη χρήση τέτοιων μεθόδων συμπεριφοράς όλο και περισσότερο τρέφει και θα τρέφει το μίσος και το φόβο στη μεγαλύτερη εθνική μειονότητα σε όλη την επικράτεια. Ενώ μέχρι στιγμής κανένας επίσημος φορέας εκ μέρους των Ελλήνων, δεν έχει λάβει μια επίσημη θέση σε ένα τόσο σοβαρό θέμα.
Ίδωμεν λοιπόν τι μας επιφυλάσσει το μέλλον…

Ο Ανταποκριτής
Πηγή: Himara.gr  

  
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

Μήνυμα του ΠτΔ κ. Παυλόπουλου για την επέτειο ίδρυσης της Βορειοηπειρωτικής οργάνωσης ΟΜΟΝΟΙΑ

 
«Η Ελληνική Πολιτεία είναι έτοιμη να στηρίξει κάθε δράση προς την κατεύθυνση της ευημερίας και προκοπής και της εν γένει υποστήριξης του Ελληνισμού της Αλβανίας, στο πλευρό του οποίου θα συνεχίσει να στέκεται, αταλάντευτη, και στο μέλλον» τονίζει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος στον χαιρετισμό του, που εστάλη στην Ελληνική Πρεσβεία στα Τίρανα, για την Επέτειο 29 ετών από την Ίδρυση της «ΔΕΕΕΜ-ΟΜΟΝΟΙΑΣ» και θα αναγνωσθεί στη σχετική εκδήλωση από την Πρέσβη κα Σοφία Φιλιππίδου.
Όπως σημειώνει ο κ. Παυλόπουλος «Όλα αυτά τα χρόνια, η «ΟΜΟΝΟΙΑ», συχνά υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, κατόρθωσε να εκπροσωπεί επάξια τον Ελληνισμό της Αλβανίας, δίνοντας αγώνες για την υπεράσπιση των απαράγραπτων Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του».
Παράλληλα, υπογραμμίζει ότι σήμερα, η προστασία των μειονοτικών και περιουσιακών δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των προϋποθέσεων, που η ίδια η ΕΕ έχει θέσει στην Αλβανία σε σχέση με την Ευρωπαϊκή της πορεία και ταυτόχρονα τονίζει ότι «Η Ελλάδα παρακολουθεί στενά το ζήτημα και προβαίνει στις κατάλληλες ενέργειες για την διασφάλιση των δικαιωμάτων των μελών της ΕΕΜ».
Ακολούθως, αναφέρει, ότι «Αποφασιστικής σημασίας, όμως, για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που αντιμετωπίζετε, είναι και η δική σας δραστηριοποίηση, οι δικές σας ενέργειες. Για την αποτελεσματικότητα των προσπαθειών σας, βεβαίως, απαιτείται δημιουργία συναινέσεων, συνεννόηση καθώς επίσης συντονισμός κινήσεων και δράσεων, στοιχεία που, σε ορισμένες τουλάχιστον περιπτώσεις, έλειψαν τα προηγούμενα χρόνια».
Καταλήγοντας, εκφράζει την βεβαιότητά του, ότι άπαντες συνειδητοποιούν την σημασία και τον επείγοντα χαρακτήρα της αποκατάστασης συνθηκών ενότητας και ομοψυχίας στους κόλπους της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στην Αλβανία και ότι θα πράξουν τα δέοντα, πολύ δε περισσότερο υπό τις σημερινές συνθήκες.
Δήμητρα Κατσιμεντέ - ΑΠΕ-ΜΠΕ
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο