Η ντροπιαστική σιωπή 16 μηνών για το θάνατο του Κ. Κατσίφα!- Heshtja e turpshme 16 mujore për vdekjen e K Katsifas!

Παναγιώτης Στάθης. Η υπόθεση του θανάτου του Κων/νου Κατσίφα, έχει διπλωματικές και πολιτικές διαστάσεις που σε κεντρικό επίπεδο είναι, προφανώς, καλύτερο να χειριστεί η Πολιτεία. Το ελληνικό κράτος δεν παρακολουθεί «αμέριμνο» την εξέλιξη της έρευνας, όπως πιθανόν να εκτιμά ένας παρατηρητής. Γιατί προφανώς σε αυτό το επίπεδο οι κραυγές δεν έχουν θέση, αλλά οι όποιες κινήσεις είναι ελεγμένες και ψύχραιμες. Αυτό λοιπόν είναι η εθνική διάσταση του θέματος. Γιατί υπάρχει και η προσωπική. Η οικογενειακή. Η στάση της μάνας, της αδελφής. Εκεί που το συναίσθημα περισσεύει. Το σκέφτηκα όταν άκουσα χθες την αδελφή του Κατσίφα να ουρλιάζει στον Ant1 για «παρατεταμένη συγκάλυψη των δολοφόνων του αδελφού μου» . Είχε προηγηθεί μια σειρά δημοσιευμάτων που αναφέρονταν σε πόρισμα της Εισαγγελίας περι … αυτοκτονίας του. Αυτοκτονία (άκουσον, άκουσον) με …δυο σφαίρες στην καρδιά. Η Εισαγγελία εξέδωσε ανακοίνωση πως δεν εχει εκδοθεί ακόμα πορισμα , πλην για τα περι «αυτοκτονίας» δεν είπε κουβέντα. Κι εδώ τίθεται το ερώτημα: Πόσο ντροπιαστικό είναι για ένα κράτος να μην δίνει – επιτέλους- μια απάντηση σε αυτή τη μάνα που έχασε το παιδί της. Πόσο ευτελές να μην της απευθύνει έστω μια ενημέρωση για όσα έγιναν; Πόσο τελικά μακριά είναι όλα αυτά από μια χώρα που επιθυμεί να ενταχθεί στην Ευρωπαική Ενωση και να τηρεί το ευρωπαικό κεκτημένο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πόσο; https://www.dikastiko.gr

Panajoti Stathi Çështja e vdekjes së Konstandin Katsifas ka dimensione diplomatike dhe politke, të cilat në nivel qëndror është më mirë që t’i menaxhojë Shteti. Shteti Helen nuk ndjek “i shkujdesur” zhvillimin e këtij hetimi, ashtu siç ka mundësi që ta ndjekë një vëzhgues. Pasi qartazi në këtë nivel klithmat nuk zënë vend, por disa lëvizje janë të kontrrolluara dhe të qeta. Ky pra është dimensioni kombëtar i çështjes. Pasi është dhe ai personal. Familjar. Pozicioni i nënës dhe motrës. Atje ku ndjenja tepron. Më erdhi si mendim dje kur dëgjova motrën e Katsifas që ulërrinte në Ant1 për “mbulimin e zgjatur të vrasësve të vëllait tim”. Më para pati një sërë artikujsh të cilët i referoheshin ekspertizës së prokurorit në lidhje me .... vetëvrasjen e tij. Vetëvrasje (dëgjoni, dëgjoni) me .... dy plumba në zemër. Prokuroria doli me një deklarat se nuk ka dalë akoma ekspertiza, përveç se për “vetëvrasjen” nuk tha asgjë. Këtu ngrihet pyetja: Sa e turpshme është për një shtet që të mos japë- në fund të fundit- një përgjigje në këtë nënë për birin e saj. Sa e vogël është që të mos i dërgojë të paktën një informim për ato sa ndodhën? Si përfundim sa larg janë të gjitha këto nga një vend që dëshiron të jetë pjesë e Bashkimit Europian dhe që aderon të ruajë arritjet europiane mbi të drejtat e njeriut. Sa?  Përktheu Pelasgos Koritsas

Χρήστος Μάστορας: Η δραματική ιστορία από τον Χότζα μέχρι τη δικαίωση

Ο Χρήστος Μάστορας όχι μόνο δεν κρύβει την ελληνική καταγωγή του, αλλά είναι από τους λίγους Βορειοηπειρώτες που μιλούν δημόσια για θέματα που αφορούν την ιδιαίτερη πατρίδα του, τους Ελληνες κατοίκους της και την αντιμετώπισή τους τόσο από την Αλβανία όσο και από την Ελλάδα

Μια αιχμηρή ανάρτησή στα social media του frontman του συγκροτήματος Μέλισσες Χρήστου Μάστορα για το θέμα κατάργησης των άδικων ρυθμίσεων που είχαν θεσπιστεί από τον Γιώργο Κατρούγκαλο για την ασφάλιση χιλιάδων ομογενών από τη Βόρειο Ηπειρο ήταν αρκετή για να υπάρξει παρέμβαση του πρωθυπουργού και να δοθεί λύση.
«Τη στιγμή που σας γράφω, βράζω μέσα μου από θυμό. Με το ζόρι καταφέρνω να πληκτρολογήσω. Η λέξη “Βορειοηπειρώτης” δεν είναι συνώνυμη με τη λέξη “Νοτιοαλβανός”. Μιλάμε για τους Ελληνες που έχουν τη γλώσσα τους ελληνική και την κουλτούρα τους ηπειρώτικη». Ετσι ξεκίναγε την επίμαχη ανάρτησή του ο δημοφιλής καλλιτέχνης ζητώντας από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη να δώσει λύση.

Μετά τον θόρυβο που προκλήθηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας ανακοίνωσε την επίλυση του προβλήματος, ενώ και ο ίδιος ο πρωθυπουργός επικοινώνησε με τον δημοφιλή τραγουδιστή, τονίζοντάς του πως αντιλαμβάνεται πλήρως τον θυμό και την οργή που εξέφρασε με τη συγκεκριμένη ανάρτηση.
Η δημόσια παρέμβαση του Χρήστου Μάστορα προκάλεσε την επιδοκιμασία εκατοντάδων ακολούθων στα social media, ανάμεσά τους και πολλοί γνωστοί καλλιτέχνες.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Χρήστος Μάστορας μίλησε δημόσια για ζητήματα και εξελίξεις που αφορούν τον βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό. Το είχε πράξει και το 2019 μετά την εκτέλεση του Κωνσταντίνου Κατσίφα από τους επίλεκτους της RENEA, απαντώντας και στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίκο Φίλη που είχε δηλώσει πως «δεν υπάρχει Βόρειος Ηπειρος» και πως «ο Κατσίφας μπήκε με καλάσνικοφ στο έδαφος μιας ξένης χώρας». Είχε γράψει μεταξύ άλλων: «Ξέρετε, κύριε Φίλη, για ποιον λόγο υψώνουμε ελληνικές σημαίες σ’ αυτό το έδαφος που εσείς ονομάζετε νότια Αλβανία κι εμείς Βόρειο Ηπειρο; Ξέρετε γιατί επιμένουμε να γιορτάζουμε βροντερά τις επετείους μας, να κρατάμε τις παραδόσεις μας ζωντανές και τη γλώσσα μας ελληνική πάνω σε αυτό το έδαφος, αγαπητέ κύριε Φίλη; Νομίζετε πως είμαστε τίποτα εκ γενετής φασίστες; Τίποτα ακροδεξιοί με επεκτατικές βλέψεις; Οχι, κύριε Φίλη. Είμαστε Ελληνες».
Στο πρόσωπο του νεαρού καλλιτέχνη οι συμπατριώτες του βλέπουν έναν άνθρωπο που με τις δημόσιες παρεμβάσεις του και χωρίς κανένα απολύτως κόμπλεξ στο να αποκαλεί την ιδιαίτερη πατρίδα του Βόρειο Ηπειρο πετυχαίνει και φέρνει στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας θέματα που τους απασχολούν.

Περήφανος

Ο Χρήστος Μάστορας όχι μόνο δεν διανοήθηκε να κρύψει ποτέ την καταγωγή του από τη Βόρειο Ηπειρο, αλλά είναι από τους λίγους Βορειοηπειρώτες που μιλούν δημόσια για θέματα που αφορούν την ιδιαίτερη πατρίδα του, τους Ελληνες κατοίκους της και την αντιμετώπισή τους τόσο από την Αλβανία όσο και από την Ελλάδα.
«Είμαι Ελληνας Βορειοηπειρώτης και είμαι περήφανος για την καταγωγή μου. Εμαθα από την οικογένειά μου να μην κρύβω ή να διαπραγματεύομαι», δήλωσε ο ίδιος σε παλαιότερη συνέντευξή του απαντώντας σε... ψιθύρους lifestyle εντύπων και εκπομπών για την καταγωγή του, η οποία είναι από το Βοδίνο της Ανω Δρόπολης.
Ενα μικρό χωριό, εντός της αναγνωρισμένης από τα Τίρανα μειονοτικής περιοχής, που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τα ελληνοαλβανικά σύνορα και τον μεθοριακό σταθμό της Κακαβιάς. Λόγω θέσης το χωριό, που είναι χτισμένο με πέτρα με τη χαρακτηριστική ηπειρωτική αρχιτεκτονική, αποκαλείται και «μπαλκόνι της Δρόπολης» και έχει πανοραμική θέα προς την εύφορη πεδιάδα της περιοχής, αλλά και τα ελληνικά βουνά της Μουργκάνας, ακριβώς απέναντι. Πριν από το 1990 αριθμούσε περισσότερους από 500 κατοίκους, αλλά σήμερα ο μόνιμος πληθυσμός δεν ξεπερνάει τους 40, ηλικιωμένους στη συντριπτική πλειονότητα.

Ο Χρήστος Μάστορας ατενίζοντας από το Βοδίνο, το «μπαλκόνι της Δρόπολης», την πανοραμική θέα προςτην εύφορη πεδιάδα αλλά και τα ελληνικά βουνά της Μουργκάνας, ακριβώς απέναντι

«Οι παππούδες μας, που μας λένε ιστορίες γεμάτες σοφία και διδάγματα, είναι μηχανές του χρόνου», έγραψε σε μια παλαιότερη ανάρτησή του ο Χρήστος Μάστορας κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στις ρίζες του. Τους προ-παππούδες, παππού Βαγγέλη και η μάνα Τσάντα (Αλεξάνδρα), και στους παππούδες του, γιαγιά Αμαλία και παππού Χρήστο, που έχει και το όνομά του.
Ο προπάππους Βαγγέλης Κωτσιάς, που δεν είναι πλέον στη ζωή, γεννήθηκε στο Βοδίνο το 1916, τρία χρόνια αφότου το χωριό επιδικάστηκε με την υπόλοιπη Βόρειο Ηπειρο στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος. Ολόκληρη η ζωή του στη συνέχεια ήταν ταυτόσημη με τη μοίρα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, με λίγες χαρές και πολλές πίκρες. Παλικάρι 25 ετών ήταν το 1941, όταν με τους άλλους συγχωριανούς του υποδέχτηκαν στο χωριό τους ελευθερωτή τον Ελληνικό Στράτο κατά τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο. Δίπλα στην εκκλησία του χωριού, την Αγία Παρασκευή, έκλαψαν και έθαψαν τρεις Ελληνες στρατιώτες που έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια του πολέμου.
Τα πέτρινα χρόνια
Στα πέτρινα χρόνια του κομμουνιστικού καθεστώτος του Ενβέρ Χότζα που ακολούθησαν, μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο μπαρμπα-Βαγγέλης στοχοποιήθηκε από το καθεστώς και μετά από συνοπτική δίκη καταδικάστηκε ως εχθρός του κόμματος σε ποινή φυλάκισης 15 ετών και οδηγήθηκε σιδηροδέσμιος στις άθλιες φυλακές του Σπατς στη Βόρεια Αλβανία. Για έντεκα χρόνια εργάστηκε κάτω από άθλιες συνθήκες στις σκοτεινές σήραγγες, βγάζοντας χρώμιο και νικέλιο σε υψόμετρο πάνω από 1.500 μ. Οι κρατούμενοι στο Σπατς ήταν στην πλειονότητά τους Ελληνες, πολλοί εκ των οποίων δεν άντεξαν και άφησαν εκεί την τελευταία τους πνοή. Ηταν μια δύσκολη εποχή για τον ίδιο αλλά και για τη γυναίκα του Αλεξάνδρα, που πήρε τα τρία τους παιδιά -Αμαλία, Δημήτρη και Βασίλη- και εγκαταστάθηκαν στο μακρινό Λάτσι, 55 χλμ. από τις φυλακές του Σπατς.
Κάτω από πολλές δυσκολίες η οικογένεια κατάφερε να επιβιώσει στον αλβανικό Βορρά. Στο Λάτσι η Αμαλία γνώρισε τον Χρήστο Μάστορα, παππού του καλλιτέχνη, και ένωσαν τις ζωές τους φέρνοντας στον κόσμο τα δύο παιδιά του, τον Αλφρεντ και την Αννίτα, που μεγάλωσαν με αγάπη και πολλές στερήσεις.

Mε τη λατρεμένη του γιαγιά Αμαλία

Ο Αλφρεντ, αν και άριστος μαθητής, δεν του επετράπη από το καθεστώς να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο λόγω οικογενειακής «προϊστορίας». Αργότερα κατάφερε να ολοκληρώσει τις σπουδές του ως μηχανικός μεταλλειολόγος, επάγγελμα που άσκησε στην Αλβανία και μετά το 1990 στην Ελλάδα. Τα δύσκολα αυτά χρόνια μοναδική παρηγοριά είναι η παραδοσιακή ηπειρώτικη μουσική που το άκουσμά της λείαινε τις πίκρες και τις αγωνίες. Με την ηπειρώτικη μουσική μεγάλωσε και ο Χρήστος Μάστορας, που τη θεωρεί κομμάτι της κουλτούρας του, δίνοντας μεγάλη σημασία στην παράδοση.
Το 1971 ο μπαρμπα-Βαγγέλης αποφυλακίστηκε πρόωρα και επέστρεψε μόνιμα στο Βοδίνο, όπου έζησε έως τα βαθιά του γεράματα. Απεβίωσε το 2003 σε ηλικία 87 ετών. Ο Χρήστος Μάστορας μιλάει πάντα με νοσταλγία για τον προπάππου Βαγγέλη και τα όσα δύσκολα πέρασε τα πέτρινα χρόνια στη φυλακή-κολαστήριο του Σπατς - και όχι μόνο.
Στο Κουκάκι
Οι γονείς του καλλιτέχνη Αλφρεντ και Ντονίκα γνωρίστηκαν στο μακρινό Λάτσι και με τις ευλογίες το κόμματος ένωσαν τις ζωές τους, φέρνοντας το 1986 στον κόσμο το πρώτο τους παιδί. Ηταν μια εποχή όπου τα θεμέλια του καθεστώτος άρχισαν να τρίζουν. Λίγο αργότερα γεννήθηκε και η αδελφή του Αμαλία.
Σε ηλικία μόλις 2 ετών ο Χρήστος ήρθε αντιμέτωπος με ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Ενα είδος λευχαιμίας που χρειαζόταν συνεχείς μεταγγίσεις αίματος αφού δεν είχε καθόλου ερυθρά αιμοσφαίρια. Οι γιατροί στο νοσοκομείο των Τιράνων όπου νοσηλευόταν τον είχαν ξεγράψει, ευελπιστώντας σε ένα θαύμα, που τελικά ήρθε από έναν ιδιοφυή αλλά παρεξηγημένο ιδιώτη γιατρό -με το όνομα Αχιλλέας- ο οποίος ζούσε σε διπλανό χωριό στη Δρόπολη.
Ο γιατρός αυτός ήταν περιζήτητος μέσα στη μειονότητα και ο πατέρας του Χρήστου ταξίδεψε χιλιόμετρα μακριά προκειμένου να τον συναντήσει και να του δείξει τις εξετάσεις. Ο Αχιλλέας κλείστηκε στο εργαστήριό του και παρασκεύασε ένα φάρμακο από βότανα, το οποίο έδωσε στον Αλφρεντ Μάστορα λέγοντάς του να το πίνει το παιδί κρυφά από τους γιατρούς. Οπως και έγινε, με αποτέλεσμα μέσα σε λίγες εβδομάδες το πρόσωπο του 2χρονου Χρήστου να κοκκινίσει και πάλι, κάνοντας τους γιατρούς του νοσοκομείου να μιλούν για θαύμα.
Η πτώση του καθεστώτος, το άνοιγμα των συνόρων και ο πόθος για έναν καλύτερο τρόπο ζωής οδήγησε την οικογένεια Μάστορα στην Ελλάδα. Ηταν μια ιδιαίτερη στιγμή για τον μικρό Χρήστο και την οικογένειά του όταν περνούσαν τα σύνορα της Κακαβιάς και πατούσαν για πρώτη φορά το ελληνικό έδαφος. Τελικά το Βοδίνο ήταν τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά από την Ελλάδα τα δύσκολα και πέτρινα χρόνια που προηγήθηκαν.

H ανάρτηση της... αγανάκτησης στα social media που προκάλεσε την παρέμβαση του ίδιου του πρωθυπουργού για να διορθωθεί η αδικία

Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο Κουκάκι, όπου έστησαν τη νέα τους ζωή. Δύσκολα αλλά με αξιοπρέπεια και μεγαλώνοντας με αγάπη τα δύο τους παιδιά.
Ο πατέρας του Αλφρεντ ήταν αυτός που του μετέδωσε την αγάπη για τη μουσική, και ειδικά για την κιθάρα, με την οποία τον νανούριζε μωρό. «Ημουν μωράκι και ο πατέρας μου από δίπλα κρατούσε μια ηλεκτρική κιθάρα, την οποία έμαθα αργότερα ότι την είχε φτιάξει μόνος του. Ημουν σχεδόν κρεμασμένος από το μπράτσο της κιθάρας. Ο ήχος της με τρέλαινε», εξομολογήθηκε ο Χρήστος σε παλαιότερη συνέντευξή του, τονίζοντας ότι από τότε που θυμάται τον εαυτό του ήξερε πως θα γίνει κιθαρίστας.
Συγγενείς θυμούνται τον Χρήστο μικρό παιδί ακόμη, με τα ξαδέλφια του στο δωμάτιό του, να δίνει μουσικές παραστάσεις ενώπιόν τους εισπράττοντας το χειροκρότημά τους. Στο Δημοτικό δημιουργεί με δύο φίλους του μουσικό γκρουπ γράφοντας και ερμηνεύοντας στίχους πάνω στις έτοιμες μελωδίες ενός αρμόνιου του πατέρα του. Την ίδια εποχή ξεκινάει μαθήματα κιθάρας και μεγαλώνοντας αρχίζει να τον συναρπάζει η μουσική metal, που στάθηκε καθοριστική στο να ασχοληθεί με την ηλεκτρική κιθάρα και τη μετέπειτα εξέλιξή του. Στο Γυμνάσιο κλειδώνεται με τις ώρες στο δωμάτιό του και πειραματίζεται ηχογραφώντας ελληνικές και ξένες επιτυχίες. Πνεύμα ανήσυχο, με μια ηλεκτρική κιθάρα θα ξεκινήσει να ηχογραφεί σε υπολογιστή δημιουργώντας δικά του τραγούδια, ενώ όταν έφτασε στο Λύκειο δημιούργησε την πρώτη του μπάντα, τους True Illusion.
Γράφοντας στίχους και ερμηνεύοντας τα τραγούδια του, ξεκινάει να εμφανίζεται σε μουσικές σκηνές για ροκ και έντεχνη μουσική, αρχικά Τετάρτες και μετά Σαββατοκύριακα, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις για τις φωνητικές του ικανότητες αλλά και για το dress code του: άσπρο καπέλο και τιράντες. Ως τα 22 του ήταν στραμμένος κυρίως στο ξένο ρεπερτόριο. Ακόμη και όταν δημιουργήθηκαν τo 2008 οι Μέλισσες, τα πρώτα τραγούδια είχαν καθαρά ποπ μορφή. Ωστόσο στην πορεία οι έξωθεν επιρροές λειάνθηκαν και το σχήμα ακολούθησε τη θεαματική μουσική πορεία που γνωρίζουμε. 

 

 https://www.protothema.gr/

Κομισιόν: Πλήρης σεβασμός των δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στην Αλβανία

Φωτ. αρχείου: Τελετή μνήμης προς τιμήν Ελλήνων πεσόντων Στρατιωτικών κατά τον Ελληνο-Ιταλικό πόλεμο στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο στου Βουλιαράτες Αλβανίας την Κυριακή, 28 Οκτωβρίου 2018. (EUROKINISSI/ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΜΠΑΚΟΛΑΣ)

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ. «Η Επιτροπή παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τις προετοιμασίες για την απογραφή πληθυσμού και κατοικιών του 2020, που θα πραγματοποιηθεί στην Αλβανία, συμπεριλαμβανομένου του νομοθετικού έργου που σχετίζεται με το σχέδιο νόμου για την απογραφή. Η Επιτροπή αναμένει από την Αλβανία να διεξαγάγει την απογραφή του 2020 σύμφωνα με τα σχετικά διεθνή πρότυπα». Αυτό απάντησε ο αρμόδιος Ευρωπαίος επίτροπος για τη Διεύρυνση, Olivér Várhelyi, στον ευρωβουλευτή της ΝΔ, Μανώλη Κεφαλογιάννη, ο οποίος, με ερώτησή του, είχε ζητήσει να ενημερωθεί ενόψει τις επικείμενης απογραφής στην Αλβανία για τις ενέργειες της Κομισιόν για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων αυτοπροσδιορισμού της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στην Αλβανία και της αντικειμενικής προσέγγισης της θρησκευτικής διαστρωμάτωσης της αλβανικής κοινωνίας.

Στην απάντηση προς τον κ. Κεφαλογιάννη, ο οποίος είναι και πρόεδρος της Επιτροπής Σταθεροποίησης και Σύνδεσης ΕΕ-Αλβανίας, ο επίτροπος προσθέτει: «Ειδικότερα, συνιστάται στις αλβανικές Αρχές να διασφαλίσουν ότι οι συστάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με το σχέδιο νόμου για την απογραφή λαμβάνονται πλήρως υπόψη και να ακολουθούν τις κατευθυντήριες γραμμές της EUROSTAT και της συνδιάσκεψης των Ευρωπαίων στατιστικολόγων για την εκτέλεση της απογραφής του 2020. Η διαδικασία θα πρέπει να διεξάγεται με πλήρη σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση στηρίζει την Αλβανία στην εκτέλεση της επικείμενης απογραφής με χρηματοδοτική στήριξη ύψους 4,8 εκατ. ευρώ».

https://www.ekirikas.com/

Ακραίοι Αλβανοί επιχείρησαν να καταστρέψουν την προτομή του Σαχίνη στη Δερβιτσάνη

Ο μανιώδης τρόπος των αλβανικών Μ.Μ.Ε. και τα ασταμάτητες κλήσεις τους προς όλους τους Αλβανούς να καταστρέψουν οτιδήποτε θεωρούν εχθρικό για την εθνική τους ακεραιότητα, φαίνεται πως οδήγησε ομάδα ακραίων εθνικιστών της περιοχής του Αργυροκάστρου, προς τη Δερβιτσάνη. Σκοπός τους η καταστροφή της προτομής του Βασιλείου Σαχίνη, η οποία και βρίσκεται πλησίον της εκκλησίας τους χωριού.

Δημοσιεύματα βορειοηπειρωτικών μέσων ενημέρωσης, κάνουν λόγο για δέκα νεαρούς οι οποίοι και προσήχθησαν στην Αστυνομική Διεύθυνση Αργυροκάστρου, κατηγορούμενοι και για άλλες ακραίες ενέργειες προηγούμενων ετών. 

Απ' ότι έχουμε ενημερωθεί, δύο οχήματα της Αστυνομίας έχουν επιληφθεί του όλου γεγονότος και δεν έχει σημειωθεί μέχρι στιγμής καμία βεβήλωση στο μνημείο του εθνομάρτυρα.

Αξίζει να αναφερθεί πως σύμφωνα με τα μειονοτικά δικαιώματα των Ελλήνων στην Αλβανία, η ανέγερση ή και η τοποθέτηση μνημείων προς τιμήν προσωπικοτήτων της ιστορίας τους, επιτρέπεται από το κράτος και στην προκειμένη περίπτωση πληρούνται όλες οι νομικές προϋποθέσεις.

https://www.himara.gr/

Η Αποχώρηση Του Ελληνικού Στρατού Από Την Β Ήπειρο Και Οι Προετοιμασίες Για Τον Αγώνα- Ελευθερία Μαντά

Η Αποχώρηση Του Ελληνικού Στρατού Από Την Β Ήπειρο Και Οι Προετοιμασίες Για Τον Αγώνα- Ελευθερίας Μαντά by Pelasgos Koritsas on Scribd

Στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο το διεθνές βραβείο «KlausHemmerle 2020»- Kryepiskopit Anastas iu dorëzua Çmimi Ndërkombëtar “Klaus Hemmerle 2020”

Στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο το διεθνές βραβείο

«KlausHemmerle 2020»

για την συμβολή του στην προσέγγιση και ειρηνική συνύπαρξη

κοινοτήτων διαφορετικών παραδόσεων

Με το βραβείο KlausHemmerle 2020 θα τιμηθεί ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιος, την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2020 στις 7μμ, στον ιστορικό Καθεδρικό Ναό του Aachen της Γερμανίας. Η τιμητική αυτή διάκριση απονέμεται ανά διετία από την Κίνηση Fokolare σε διεθνείς προσωπικότητες, οι οποίες έχουν συμβάλει στην προσέγγιση και κατανόηση κοινοτήτων με διαφορετικές πολιτιστικές και θρησκευτικές παραδόσεις. Τον Έπαινο του τιμωμένου (Laudatio) θα εκφωνήσει ο Καρδινάλιος KurtKoch, Πρόεδρος του «Ποντιφικού Συμβουλίου για την Προώθηση της Χριστιανικής Eνότητος» (PCPCU). Στην ευχαριστήρια αντιφώνησή του ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος θα αναφερθεί σύντομα στο θέμα «Ειρηνική συνύπαρξη σε ένα πολυθρησκευτικό κόσμο». Η τελετή θα κλείσει με πρόγραμμα κλασικής μουσικής.

Οι Fokolare είναι μια Ρωμαιοκαθολική «Κίνηση πνευματικής και κοινωνικής ανανεώσεως», που αποβλέπει στην επικράτηση της ειρήνης και την αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων και των λαών. Αριθμούν περίπου 140.000 μέλη και δραστηριοποιούνται σε 180 χώρες. Από το 2002 έχουν θεσπίσει το εν λόγω βραβείο προς τιμήν του πνευματικού «γεφυροποιού» KlausHemmerle (1929-1994), ο οποίος διετέλεσε Επίσκοπος Aachen (1975-1994) και Καθηγητής της Φιλοσοφίας της Θρησκείας.

Με την ευκαιρία της εκδηλώσεως αυτής θα είναι διαθέσιμη στους ενδιαφερόμενους η γερμανική μετάφραση του βιβλίου του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου «Ιεραποστολή στα ίχνη του Χριστού», που πρόσφατα εκδόθηκε με τη φροντίδα του Πανεπιστημίου του Friburg, Ελβετίας.

(Γραφείο Τύπου) 12.2.2020

................................

Më 14 shkurt 2020, Kryepiskopi i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë, Anastasi, u nderua me Çmimin “Klaus Hemmerle 2020”, Për kontributin e tij në përqasjen dhe bashkekzistencën paqësore të komuniteteve të traditave të ndryshme. Ceremonia e dorëzimit të Çmimit u bë në Kishën Katedrale historike të Aahenit, në Gjermani, ku morën pjesë më shumë se 300 të ftuar. Veprimtaria u hap me muzikë klasike.

Pastaj ipeshkvi i Aaheni, Dr. Helmut Dieser, bëri mirëseardhjen, duke e quajtur Kryepiskopin Anastas “pionier të besimit dhe ekumenizmit”.
Lavdërimin (Laudatio) për personin e nderuar me këtë çmim e mbajti kardinali Kurt Koh, President i “Këshillit Pontifik për Promovimin e Unitetit të Krishterë” (PCPCU), që kishte ardhur posaçërisht me këtë rast. Ai foli për rrugëtimin hierapostolik të Kryepiskopit Anastas, që e çoi në Afrikë e më pas në Shqipëri, duke ndërtuar gjithmonë marrëdhënie respekti të thellë me pjesëtarët e besimeve të tjera. Ai theksoi gjithashtu, se shembulli i Fortlumturisë së Tij është dëshmi se dialogu ndërfetar dhe angazhimi hierapostolik nuk janë në kontradiktë me njëri-tjetrin.

Gjithashtu, përshëndetën Presidentja e Lëvizjes së Fokolarëve, Maria Voce, Kryetari i Konferencë së Episkopëve Orthodhoksë të Gjermanisë, Mitropoliti Augustos Lambardakis dhe përfaqësues të Levizjes. Në ceremoni merrnin pjesë edhe episkopë orthodhoksë të kishave në Gjermani.
Në përshëndetjen e tij falënderuese, Kryepiskopi Anastas foli për temën “Bashkekzistenca paqësore në një botë multifetare”.
Me këtë rast u promovua edhe botimi në gjermanisht i librit të Kryepiskopit Anastas “Ierapostoli në gjurmët e Krishtit” “Mission auf dem Weg Jesu Christi”.

Ceremonia u mbyll me një program me muzikë klasike, me pjesë nga Bah.
Më parë, Kryepiskopi Anastas ishte pritur me këtë rast nga Kryetarja e Bashkisë së Ahahenit, Marianne Konradt.

Fokolarët janë një “Lëvizje për ripërtëritje shpirtërore dhe sociale” romano-katolike, që ka për qëllim arritjen e paqes dhe të bashkekzistencës paqësore midis njerëzve dhe popujve. Ata numërojnë reth 140.000 anëtarë dhe veprojnë në 180 vende. Prej vitit 2002 kanë themeluar çmimin në fjalë për nder të Klaus Hemmerle (1929-1994), “këtij ndërtuesi urash” shpirtërore, i cili ka qenë Episkop i Aahen (1975-1994) dhe profesor i Filozofisë së Fesë.

Σοῦ λέω ἀλήθεια ὅτι δὲν ἔγινες ἐπίσκοπος, ἐπειδὴ ἤσουν ἄξιος γιὰ ιεροσύνη, ἄλλα γιατί αὐτῆς τῆς πόλεως τέτοιος ἐπίσκοπος τῆς ἄξιζε»...

... Σοῦ λέω ἀλήθεια ὅτι δὲν ἔγινες ἐπίσκοπος, ἐπειδὴ ἤσουν ἄξιος γιὰ ιεροσύνη, ἄλλα γιατί αὐτῆς τῆς πόλεως τέτοιος ἐπίσκοπος τῆς ἄξιζε»...

 Eρώτησις ΙΣΤ':  Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει ὅτι οἱ ἐξουσίες τοῦ κόσμου ἔχουν ταχθῆ ἀπὸ τὸν Θεὸ [Ρωμ. 13,1]. Πρέπει λοιπὸν νὰ δεχθοῦμε ὅτι κάθε ἄρχοντας ἢ βασιλεὺς ἢ ἐπίσκοπος προχειρίζεται στὸ ἀξίωμα αὐτὸ ἀπὸ τὸν Θεό;

Ἀπόκρισις: Ὁ Θεὸς λέει στὸν Νόμο: «Θὰ σᾶς δώσω ἄρχοντας σύμφωνα μέ τὶς καρδιές σας» (Ιερεμ. 3,15). Εἶναι λοιπὸν φανερὸ ὅτι οἱ μὲν ἄρχοντες καὶ οἱ βασιλεῖς ποῦ εἶναι ἄξιοι αὐτῆς τῆς τιμῆς προχειρίζονται στὸ ἀξίωμα αὐτὸ ἀπὸ τὸν Θεό. Οἱ ἄλλοι πάλι ποῦ εἶναι ἀνάξιοι προχειρίζονται κατὰ παραχώρησιν ἢ καὶ βούλησιν τοῦ Θεοῦ σὲ ἀνάξιο λαὸ ἐξ αἰτίας αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς ἀναξιότητός των. Καὶ ἄκουσε σχετικὰ μερικὲς διηγήσεις. 

Ὅταν εἶχε γίνει βασιλεὺς ό Φωκᾶς ὁ τύραννος [Φλάβιος Φυτκάς: αὐτοκράτωρ τοῦ Βυζαντίου (602-610), περιβόητος γιὰ τὴν σκληρότητα καὶ ἀκολασία του.] καὶ ἄρχισε ἐκεῖνες τὶς αἱματοχυσίες μὲ τὸν Βονόσο [λογοθέτης (ὑπουργὸς) ἐπὶ Φλαβίου Φωκά] τὸν δήμιο, ὑπῆρχε κάποιος μοναχὸς στὴν Κωνσταντινούπολη ἅγιος ἄνθρωπος, ποὺ ἔχοντας πολλὴ παρρησία πρὸς τὸν Θεό, σὰν νὰ δικαζόταν μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἔλεγε μὲ ἁπλότητα:

 «Κύριε, γιατί ἔκανες τέτοιον βασιλέα;» Καί τότε, ἀφοῦ τὸ ἔλεγε αὐτὸ γιὰ ἀρκετὲς ἡμέρες, τοῦ ἦλθε φωνὴ ἐκ Θεοῦ ποῦ ἔλεγε: «Διότι δὲν βρῆκα ἄλλον χειρότερο». Ὑπῆρχε καὶ κάποια ἄλλη πόλις στὴν περιοχὴ τῆς Θηβαΐδος ποῦ ἦταν γεμάτη παρανομία, τῆς ὁποίας οἱ πολῖτες διέπρατταν πολλὰ μιαρὰ καὶ ἄτοπα πράγματα. Σ' αὐτὴν λοιπὸν κάποιος ἄνθρωπος τοῦ ἱπποδρόμου διεφθαρμένος στὸ ἔπακρον ἀπόκτησε ξαφνικὰ κάποια ψευδοκατάνυξη καὶ πῆγε καὶ κουρεύτηκε μοναχὸς καὶ ντύθηκε τὸ μοναχικὸ σχῆμα. Ἀλλ' ὅμως καθόλου δὲν σταμάτησε τὶς πονηρὲς πράξεις του. Συνέβη λοιπὸν νὰ πεθάνει ὁ ἐπίσκοπος τῆς πόλεως αὐτῆς. Τότε παρουσιάσθηκε σὲ κάποιον ἅγιο ἄνθρωπο ἄγγελος Κυρίου καὶ τοῦ λέει: «Πήγαινε καὶ προετοίμασε τὴν πόλι, γιὰ νὰ χειροτονήσουν ἐπίσκοπο τὸν πρώην ἄνθρωπο τοῦ ἱπποδρόμου». Πῆγε λοιπὸν αὐτὸς καὶ ἔκανε ὁ,τί τοῦ παρηγγέλθη.

 Ἀφοῦ λοιπὸν χειροτονήθηκε ὁ προαναφερθεὶς πρώην ἢ μᾶλλον ἔτι φαυλόβιος, ἄρχισε μὲ τὸν νοῦ του νὰ φαντάζεται ὅτι κάτι εἶναι καὶ νὰ υψηλοφρονεί. Τότε τοῦ παρουσιάσθηκε ἄγγελος Κυρίου καὶ τοῦ λέει: «Γιατί υψηλοφρονείς, ἄθλιε; Σοῦ λέω ἀλήθεια ὅτι δὲν ἔγινες ἐπίσκοπος, ἐπειδὴ ἤσουν ἄξιος γιὰ ιεροσύνη, ἄλλα γιατί αὐτῆς τῆς πόλεως τέτοιος ἐπίσκοπος τῆς ἄξιζε».

Γι' αὐτὸ λοιπόν, ἂν ποτὲ δεῖς κάποιον ἀνάξιο καὶ πονηρὸ βασιλέα ἢ ἄρχοντα ἢ ἐπίσκοπο, μὴν ἀπορήσεις, μήτε νὰ κατηγορήσεις τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ μᾶλλον μάθε ἀπ' αὐτὸ καὶ πίστευε ὅτι παραδιδόμεθα σὲ τέτοιους τυράννους ἐξ αἰτίας τῶν ἀνομιῶν μας, κι ὅμως πάλι δὲν ἀφήνουμε τὰ κακά μας ἔργα.

Ὅσιος Ἀναστάσιος Σιναΐτης

Τα κατάφεραν να μετατρέψουν την δολοφονία του Κ Κατσίαφα σε αυτοκτονία! Τώρα ας περιμένουμε και άλλες "αυτοκτονίες"!!!

Δυστυχώς αυτό που περιμέναμε, υποψιαζόμασταν πως η δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα θα μετατρέπονταν σε αυτοκτονία έγινε. Σύμφωνα με το shqiptiarja.com που φέρνει στο φως το  πόρισμα του εισαγγελέα, ο Κωνσταντίνος Κατσίφας αυτοκτόνησε με δύο σφαίρες, ένα στη σιαγόνα, από κάτω προς τα πάνω, και ένα στο στήθος, από το δικό του καλάσνικοφ μετά από την περικύκλωση από την αστυνομία, (τις ειδικές δυνάμεις) κατά την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου στους Βουλιαράτες. 
(Οι σφαίρες αυτές, επειδή το καλάσνικοφ ήταν σε θέση να ρίξει πολλές σφαίρες,  σύμφωνα με αυτούς, το δάχτυλο ήταν στην σκανδάλη όταν έπεφτε και πήρε και την άλλη σφαίρα στο στήθος).

Η δολοφονία που προκάλεσε έκρηξη του εθνικού συναισθήματος των Ελλήνων στην Αλβανία, μετατράπηκε σε αυτοκτονία.

Η δικαιοσύνη στην Αλβανία και ειδικά οι εισαγγελείς, είναι ευρύτατα γνωστό, πως είναι ειδική στην μετατροπή πασών των εγκλημάτων σε ό, τι θέλουν αυτοί ανάλογα με το συμφέρων τους, όποια και να είναι αυτά.

Αυτό το πόρισμα αποτελεί δεύτερη εκτέλεση του Κ Κατσίφα και όλων των Ελλήνων της Αλβανίας.

Αδέρφια μετά από αυτό να προσέχεται μην γίνουν και άλλες «αυτοκτονίες»  Ελλήνων  εξτρεμιστών στην Αλβανία, είτε από την αστυνομία είτε από τα ακραία κυκλώματα που εμφανέστατα δηλώνουν το μίσος τους με ποικίλους τρόπους και που τα ΜΜΕ προβάλλουν με τόση επιμέλεια. Η πατρίδα μας ή κοιμάται ή δεν μας θέλει. Κατά πάσα πιθανότητα ισχύ το δεύτερο.

ΑΙΩΝΊΑ Η ΜΝΉΜΗ Αδελφέ Κωνσταντίνε. Ο Θεός να σε αναπαύσει. Εμείς ξέρουμε πως ένας Έλληνας δεν γίνεται ποτέ αυτόχειρας παρά μόνο πέφτει  υπερήφανα στην μάχη για τα πιστεύω του και την ελευθερία του.

Στα χρόνια της «Λιγότερης Δύσης» - Në kohët e tkurrjes së Perëndimit

Πρέπει μάλλον να αρχίζουμε να συνηθίζουμε σε νέες πραγματικότητες.
Η περίφημη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου εκδίδει κάθε χρόνο μία έκθεση, που γίνεται αντικείμενο συζήτησης μεταξύ αξιωματούχων και ειδικών από διάφορες χώρες.
Φέτος, ο τίτλος της έκθεσης είναι εντυπωσιακός, και αρκετά κινδυνολογικός. Αναφέρεται στο φαινόμενο της «Λιγότερης Δύσης» ή, αγγλιστί, «Westlessness». Δεν πρόκειται ασφαλώς για κάποια νέα συζήτηση. Οι «Νιου Γιορκ Τάιμς» περιέγραψαν την περυσινή διάσκεψη στο Μόναχο σαν ένα ρέκβιεμ για τη Δύση. Δεκάδες άρθρα, ομιλίες και βιβλία ασχολούνται με το ζήτημα. Ακόμη και εκείνοι που μιλούσαν για άκαιρες ή πρόωρες προφητείες αρχίζουν να κλονίζονται.
Τι είναι, λοιπόν, το φαινόμενο της «Λιγότερης Δύσης»; Πρώτα απ’ όλα το γεγονός ότι ο κόσμος μας είναι όλο και λιγότερο «δυτικός». Το κέντρο βάρους, μαζί με το χρήμα, έχει μετατοπισθεί με μεγάλη ταχύτητα προς Ανατολάς. Αυτό είναι, κατά πάσα πιθανότητα, ένα νομοτελειακό φαινόμενο που δεν αντιστρέφεται.
Το παράδοξο, βέβαια, είναι ότι ταυτόχρονα και η ίδια η Δύση γίνεται λιγότερο «δυτική». Το βλέπουμε στις ΗΠΑ με τη διακυβέρνηση Τραμπ, αλλά και στην Ευρώπη. Οι ηγέτες που εκφράζουν την αμφισβήτηση του παραδοσιακού δυτικού μοντέλου είναι οι πιο ισχυροί αυτή την ώρα. Αντιθέτως, η άλλη πλευρά βρίσκεται σε αποδρομή (Μέρκελ) ή σε βαθιά κρίση αξιοπιστίας και έλλειψης επικοινωνίας με τον μέσο πολίτη (Μακρόν, Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ).
Η Δύση έχει περάσει και παλαιότερα περιόδους έντονης κρίσης και εσωτερικής αμφισβήτησης. Είχαμε όμως πάντοτε την πεποίθηση πως θα ξανάβρισκε τον δρόμο της, καθώς η Ιστορία κάνει κύκλους. Καθοριστικό ρόλο στην εδραίωση μιας τέτοιας μεταφυσικής –σχεδόν– αισιοδοξίας διαδραμάτιζε το αξίωμα ότι το αμερικανικό φιλελεύθερο κατεστημένο θα έβρισκε ένα «μονοπάτι» για να βγάλει τη Δύση από τα αδιέξοδά της.
Τώρα, όμως, το εν λόγω κατεστημένο έχει κυριολεκτικά χάσει την μπάλα και, το κυριότερο, την ικανότητα να καταλαβαίνει και να μιλάει στους πολίτες. Γι’ αυτό και αρχίζουμε να συμβιβαζόμαστε με το αδιανόητο μιας δεύτερης θητείας Τραμπ. Που θα σημάνει, χωρίς καμία αμφιβολία, το τέλος της Δύσης όπως την ξέραμε. Πώς το λένε οι Κινέζοι; «Μακάρι να μπορέσεις να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς». Επ’ αυτού παράπονο δεν έχουμε.

......................................
 Alexis Papachelas

Ndoshta ka ardhur koha të fillojmë të mësohemi me realitete të reja. Konferenca e Sigurisë e Mynihut, forumi kryesor për debatin mbi politikën ndërkombëtare të sigurisë, publikon një raport vjetor që diskutohet gjerësisht nga zyrtarë dhe ekspertë të vendeve të ndryshme. Titulli që mban këtë vit Raporti i Mynihut për Sigurinë është i habitshëm dhe deri diku alarmues. Ai i  referohet fenomenit të "pa - Perëndimit" - ose ndryshe një botë më pak "perëndimore".
Ky sigurisht nuk është një debat i ri. “New York Times” e përshkroi konferencën e vitit të kaluar në Mynih si një rekuiem për Perëndimin. Dhjetëra artikuj, ligjërata dhe libra trajtojnë këtë çështje. Edhe ata që e larguan skepticizmin si profeci të parakohshme kanë filluar të dyshojnë te vetja. Atëherë, çfarë është “pa Perëndimin”? Para së gjithash, është ideja që të dyja njëkohësisht, bota dhe vendet "perëndimore" po humbasin terren. Qendra e gravitetit, si dhe kapitali, janë zhvendosur me shpejtësi në Lindje. Kjo është ndoshta një prirje e pashmangshme që nuk mund të kthehet mbrapsht.
Sidoqoftë, paradoksi është se në të njëjtën kohë, vetë Perëndimi po bëhet më pak "perëndimor". Kjo është vërejtur te Shtetet e Bashkuara nën Presidentin Donald Trump, si dhe në kontinentin evropian. Drejtuesit që kanë zgjedhur të sfidojnë modelin tradicional perëndimor janë ata që janë më të fuqishmit për momentin. Ndërkohë, ndikimi i kampit rival është në dobësim e sipër (kancelarja gjermane Angela Merkel) ose në një krizë të thellë besueshmërie dhe larg qytetarëve mesatarë (Presidenti Emmanuel Macron në Francë ose demokratët në SHBA).
Perëndimi ka kaluar kohë të kriza të mëdha dhe dyshimeve të brendshme më parë. Por ne gjithmonë kemi pasur bindjen se përfundimisht do ta gjente rrugën e tij sërish, pasi historia priret të përsërisë vetveten. Faktori që luajti një rol vendimtar në krijimin e një optimizmi të tillë -  thuajse metafizik - ishte premisa që establishmenti liberal amerikan do të gjente gjithmonë një mënyrë për ta nxjerrë Perëndimin nga çdo situatë pa rrugëdalje. Por tani ky establishment është në çrregullim dhe, më e rëndësishmja, ka humbur aftësinë për të kuptuar dhe folur me njerëzit e tij. Kjo është arsyeja pse ne kemi filluar të pajtohemi me atë që nuk e mendonim kohë më parë: një mandat të dytë për Trump-in. Një perspektivë e tillë do të thoshte pa dyshim fundi i Perëndimit siç ne e njohim. Ndërsa mallkimi kinez: “Jetofshi në kohë interesante” duket se po ngjit. Sigurisht që në kohë të tilla po jetojmë!
Kathimerini/TvT

 Përktheu: http://www.respublica.al/