Γνωστός Αλβανός αναλυτής: Οι Αμερικανοί δεν βομβάρδισαν τη Σερβία για τους Αλβανούς

 

 

Ο συγγραφέας και αναλυτής Φάτος Λουμπόνια, γνωστός για τα καυστικά κείμενά του που τον χαρακτηρίζουν ως ‘επικριτή της εξουσίας’,  έχοντας ως έναυσμα την πίεση που ασκείται στον νέο πρωθυπουργό του Κοσόβου, Αλμπίν Κούρτι, για την άρση των τελών στα σερβικά προϊόντα, έγραψε ένα εντελώς αντι-αμερικανικό άρθρο.

 «Μου ζήτησαν να γράψω για τον αλαζονικό τρόπο με τον οποίο ο διαχειριστής του διαλόγου Κοσσυφοπεδίου- Σερβίας, πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στη Γερμανία, Ρίτσαρντ Γκρένελ απείλησε  τη νεοσύστατη κυβέρνηση του Αλμπίν Κούρτι», γράφει ο αναλυτής.

«Οδηγήθηκα, επιπλέον, από τη συσσωρευμένη αποστροφή προς τους Αλβανούς πολιτικούς που έχτισαν τη νομιμοποίησή τους, ως υπάκουοι και υποτακτικοί των ισχυρών, για να καταχραστούν στη συνέχεια το λαό τους με τον χειρότερο τρόπο».

Ο Λουμπόνια θα υπογραμμίσει ότι οι κύριοι αντίπαλοι του Αλμπίν Κούρτι είναι αυτοί οι ‘προσκυνημένοι’ Αλβανοί.

Στο άρθρο του θα σημειώσει ότι οι Αλβανοί πρέπει να αποβάλουν από το νου τους το πρότυπο ότι δεν θα είχαν το Κοσσυφοπέδιο χωρίς τους Αμερικανούς, να αποβάλλουν από μέσα τους την υποταγή.

Θέτει, επίσης, το ερώτημα:

«Γιατί οι Αμερικανοί βομβάρδισαν τη Σερβία, για το δικό μας όφελος ή για το δικό τους;»

Σύμφωνα με τον ίδιο, «υπάρχουν πολλά στοιχεία που δείχνουν ότι πέρα από την ανθρωπιστική ρητορική (για τους Αλβανούς), οι βομβιστικές επιθέσεις ήταν πρωτίστως για τα αμερικανικά συμφέροντα».

Συνεχίζει:

«Μεταξύ των πιο διαδεδομένων απόψεων, είναι ότι αυτές οι βομβιστικές επιθέσεις δικαιολόγησαν την ύπαρξη του ΝΑΤΟ και μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, η οποία δυτική συμμαχία με την άγραφη συμφωνία του Γκορμπατσόφ θα διαλύονταν δήθεν μαζί με το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, όπως είχαν γεννηθεί».

Ο Λουμπόνια παρουσιάζει και τις θέσεις του Αμερικανού καθηγητή φιλοσοφίας Νόαμ Τσόμσκι  που γράφει ότι οι βομβαρδισμοί στη Σερβία δεν έγιναν για τους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου, αλλά επειδή ο Μιλόσεβιτς δεν αποδέχονταν να ενταχθεί στη δυτική σφαίρα επιρροής.

Θα συνεχίσει ο Αλβανός διανοούμενος:

Το γεγονός ότι οι Αμερικανοί δεν παρενέβησαν για να υποστηρίξουν άλλους λαούς που αγωνίζονται για ανεξαρτησία και για το κράτος τους, όπως στην περίπτωση αυτή είναι οι Κούρδοι,  που τους αφήνουν στο έλεος μετά από τη συνεργασία τους, όπως έγινε πρόσφατα με την απόφαση του Τραμπ, είναι μία ακόμη απόδειξη ότι οι Αμερικανοί θέτουν, φυσικά, πρώτα τα συμφέροντά τους…

Πρέπει να απαλλαγούμε από το πρότυπο ότι οι Αμερικανοί πάντα σκέφτονται το συμφέρον των Αλβανών και κάθε κίνησή τους είναι στην πλευρά του καλού εναντίον του κακού. 

Το ότι το 1999 τα συμφέροντά τους συνέπεσαν με τα συμφέροντα των Αλβανών δεν αποτελεί απόδειξη ότι πάντα κάνουν οτιδήποτε προς όφελος των Αλβανών.

Ο συγγραφέα δίνει ακόμα ένα παράδειγμα για να την επίρρωση των θέσεων του:

Να μην ξεχνάμε την πίεση του πρέσβη των ΗΠΑ Αρβίζου, όταν πριν λίγα χρόνια επεδίωκε να φέρει στην Αλβανία τα χημικά όπλα από τη Συρία…

https://www.echedoros-a.gr/
Gazeta Tema

Ακούσιοι Μισθοφόροι

Μία περιήγηση στην Τουρκία θα σας πείσει ότι εκεί κάποτε κατοικούσε ένας άλλος λαός και τα ερείπια που άφησε πίσω του μαρτυρούν για τη ύπαρξη του, τον πολιτισμό, του την θρησκεία του, ακόμη και την γλώσσα του χαραγμένη σε πέτρες. Οι καταπατητές τους τα βλέπουν με δέος, οι πολιτικοί τους τα μισούν και οι αρχαιολόγοι τους τα εκμεταλλεύονται σαν παγκόσμια πολιτιστική τους κληρονομιά.

Αρχικά οι Τούρκοι ήταν μειοψηφία αλλά με την θρησκευτική τους καθοδήγηση και την επεκτατική τους πολιτική δεν δίστασαν άλλους εκ των γηγενών, Έλληνες , Αρμενίους, Κούρδους, να εξοντώσουν, άλλους να τους εκδιώξουν και άλλους να εξισλαμίσουν ενσωματώνωντας  τους στην κρυπτο-πολυεθνική τους κοινωνία, η συντήρηση της οποίας  τους αναγκάζει να κρεμούν σημαίες σε κάθε βήμα μπας και πεισθούν ότι είναι ένα έθνος.

Ο επεκτατισμός τους και η γενοκτονία των γηγενών πληθυσμών όπου και αν βρίσκονται εξελίσσεται βάσει σχεδίου όπως στην Κύπρο, στην Θράκη, στην Συρία και όπου αλλού. Στα επεκτατικά τους σχέδια μέχρι τώρα χρησιμοποιούσαν τον δικό τους στρατό τα θύματα του οποίου, στα μέτωπα των επιχειρήσεων σε ξένες χώρες, βαραίνουν την ηγεσία τους στα μάτια του ίδιου του λαού τους.

Στις ημέρες μας χρησιμοποιούν ακούσιους και απλήρωτους μισθοφόρους από τις τάξεις των μεταναστών. Στην Τουρκία έχουν εισρεύσει μερικά εκατομμύρια οικονομικοί μετανάστες, Αφγανοί, Πακιστανοί, Ιρανοί, Αφρικανοί, με μόνο κοινό χαρακτηριστικό τους το Ισλάμ, αλλά και μία μειοψηφία προσφύγων από δικές τους εμπόλεμες ζώνες όπως Σύριοι και Κούρδοι. Όλοι αυτοί αποτελούν φθηνό εργατικό δυναμικό για την Τουρκική οικονομία, έχουν μείνει εκεί αρκετά χρόνια, μιλάνε άπταιστα τουρκικά και πάντα ονειρεύονται μία καλύτερη ζωή στην Ευρώπη με την Ελλάδα να είναι η κοντινότερη και πλέον ευάλωτη πύλη.

Αυτήν την αντίληψη περί ευάλωτης Ελλάδος έχει δημιουργήσει η εθνομηδενιστική νέα τάξη πραγμάτων με συνεργούς δύο άσπονδους εχθρούς, την παγκοσμιοποίηση και την διεθνιστική αριστερά, με πρωτοστάτες το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ, τον μεταλλαγμένο, ενδημικό αυτόν ιό του ΠΑΣΟΚ, που έχει μολύνει  και την πάλαι ποτέ εθνική αλλά σήμερα υποταγμένη στη  Γερμανική ΕΕ, ΝΔ.

Η ανεξέλεγκτη και παράνομη εισροή μεταναστών σε ένα κράτος αποτελεί παραβίαση της εθνικής του κυριαρχίας και ο δήθεν περιορισμός τους σε μη βιώσιμα, μη παραγωγικά και χρηματοδοτούμενα κλειστά κέντρα υποδοχής αποτελεί άμεσο κίνδυνο για τον εποικισμό της χώρας καθόσον οι ροές συνεχίζονται. Η Ευρώπη αρνείται να τους υποδεχθεί και η Τουρκία όχι μόνο δεν δέχεται επιστροφές αλλά αντιθέτως χρησιμοποιεί τους μετανάστες ως εμπροσθοφυλακή ενός σχεδιασμένου υβριδικού πολέμου.

Οι άμοιροι αυτοί άνθρωποι με μόνη τους αμοιβή την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, από αυτό που τους επεφύλαξαν τα διεφθαρμένα καθεστώτα στις χώρες τους και ο ανταγωνισμός των υπερδυνάμεων, έχουν μετατραπεί σε ακούσιους και απλήρωτους μισθοφόρους στα επεκτατικά σχέδια της Τουρκίας. 

Με τις ακτωρούς της συνοδεύει τις βάρκες των παράνομων μεταναστών μέχρι τα Ελληνικά χωρικά ύδατα και όταν αυτές απωθούνται από το Ελληνικό Λιμενικό  τις τρυπάνε αναγκάζοντας τους Έλληνες να τους περισυλλέξουν ως δήθεν ναυαγούς. Τα τυχόν θύματα πνιγμού δεν επιστρέφουν στην Τουρκία τυλιγμένα με την σημαία τους όπως τα πτώματα των Τούρκων στρατιωτών από την Συρία για να δημιουργήσουν την αντίδραση του τουρκικού λαού. Αντιθέτως μάλιστα η είδηση του πνιγμού τους χρησιμοποιείται από την τουρκική προπαγάνδα και τον ηθικό αυτουργό του θανάτου τους Recep Tayyip Erdoğan σαν μομφή εναντίον των Ελλήνων.

Το ίδιο κάνουν και με την μεταφορά των μεταναστών στα ελληνικά σύνορα του Έβρου με τουρκικά μέσα μεταφοράς παραπληροφορώντας τους ότι τα ελληνικά σύνορα είναι δήθεν ανοικτά. Τους εξοργίζουν εναντίον μας όταν τα βρίσκουν κλειστά και τους  εξοπλίζουν προς το παρόν μόνο με ήπια μέσα τρομοκρατίας, όπως δακρυγόνα και άλλα παρόμοια. Εάν υπάρξουν θύματα από την παράνομη προσπάθεια τους να εισέλθουν δια της βίας στην ελληνική επικράτεια πάλι δεν θα επιστρέψουν στην Τουρκία τυλιγμένα με σημαίες αλλά θα κατηγορήσουν  τις ελληνικές αρχές.

Η σχεδιασμένη έκθεση σε κίνδυνο μη Τούρκων αμάχων σε θέση εισβολής στην Ελλάδα  ως εμπροσθοφυλακή του ενεργούμενου τουρκικού επεκτατισμού αποτελεί γενοκτονία έναντι των μεταναστών και θέλουν μάλιστα να βγουν και από πάνω κατηγορώντας τους Έλληνες που αμύνονται για την υπεράσπιση της πατρίδας τους.

Οι Τούρκοι είναι αδίστακτοι δολοφόνοι και δεν πτοούνται ούτε από τον θάνατο αμάχων και δη ξένων, ούτε από τον θάνατο στρατιωτών ξένων και δικών τους προκειμένου να πετύχουν τα προμελετημένα επεκτατικά σχέδια τους. Δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε εάν στο μέλλον εξοπλίσουν τους μετανάστες και τους χρησιμοποιήσουν σαν μισθοφόρους για τους οποίους δεν θα κλάψει η τουρκική κοινωνία εάν σκοτωθούν αλλά αντιθέτως θα εξαγριωθεί εναντίον μας.

Ας τα έχουν αυτά στο μυαλό τους μερικοί εξ ημών, απάτριδες, εθνομηδενιστές, προδότες που βγαίνουν στα πρωινάδικα και κόπτονται περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων των δήθεν προσφύγων, όπως ονομάζουν τους παράνομους μετανάστες, αγνοώντας τα δικαιώματα ακόμη και την ανάγκη επιβίωσης αυτού του λαού που τους έχει αναθρέψει σε συνθήκες ελευθερίας και ισοπολιτείας.

Η εκμετάλλευση των άμισθων μεταναστών ως μισθοφόρους για τον εποικισμό της  Ελλάδος  στην οποία ελπίζουν ότι θα βρουν  γη και ύδωρ εκτοπίζοντας το ντόπιο πληθυσμό αποτελεί αφενός φιλοδοξία επεκτατισμού των Τούρκων και αφετέρου γενοκτονία έναντι των μεταναστών που τους θυσιάζουν για τον δικό τους σκοπό. 

Η δική μας όμως υποχρέωση είναι να υπερασπίσουμε την πατρίδα μας μέχρις εσχάτων, στον αγώνα αυτόν πρέπει να συμμετέχει και η Εκκλησία όχι να ευλογήσει τα όπλα αλλά τους Έλληνες που θα τα επωμιστούν για να υπερασπιστούν τα ιερά και τα όσια της πατρίδας μας.

Ηλίας Σταμπολιάδης

Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός 

Καθηγητής Πολυτεχνείου 

Μέλος του ΙΗΑ

Μεταναστευτικό χάος και τουρκικό Βιετνάμ

Η αιφνιδιαστική κίνηση της Τουρκίας να κηρύξει τώρα υβριδικό πόλεμο εναντίον της Ελλάδος, χρησιμοποιώντας όσους οικονομικούς μετανάστες και πρόσφυγες συγκέντρωνε και οργάνωνε στο έδαφός της, οφείλεται στα οξύτατα αδιέξοδα του παντουρκισμού τα οποία αντιμετωπίζει στα «μέτωπα» της Συρίας (κάτω από την ανελέητη πίεση Ρώσων, Σύρων, Ιρανών) και της Λιβύης (κάτω από την πίεση του στρατηγού Χ. Χαφτάρ, Ρωσίας, Γαλλίας και Αιγύπτου). 

Ήδη, τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» των δήθεν τελεσιγράφων του Ρ. Τ. Ερντογάν (15 Φεβρουαρίου 2020), για «να αποσυρθούν οι Σύριοι μέχρι τέλους Φεβρουαρίου από την Ιντλίμπ» φυσικά και δεν έφεραν κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα.  

Οι πομπώδεις δηλώσεις του ιδίου του Τούρκου Προέδρου (24 Φεβρουαρίου 2020) για «σύνοδο κορυφής» Τουρκίας, Ρωσίας, Γερμανίας, Γαλλίας για το Ιντίλπ τις πρώτες μέρες του Μαρτίου, ήταν απλά όνειρα ανοιξιάτικης νύχτας. 

Τα σχεδόν καθημερινά πρωτοσέλιδα όμως των τουρκικών εφημερίδων με τις φωτογραφίες των αδικοχαμένων νέων στον βωμό των φαντασιώσεων ενός μεγαλομανούς καθεστώτος, αποτελούν ένα ασήκωτο πολιτικό βάρος. 

Το ασήκωτο αυτό πολιτικό βάρος γίνεται ακόμα βαρύτερο, από την περιπέτεια της Λιβύης όπου καταρρέει η εικόνα της «πανίσχυρης Τουρκίας» σε διπλωματικό, πολιτικό, στρατιωτικό και οικονομικό επίπεδο με αποκορύφωμα την απώλεια του Χαλίλ Σοισάλ, του διοικητή των Τούρκων της Λιβύης, κατά την διάρκεια βομβαρδισμού τουρκικού πλοίου με πολεμοφόδια στο λιμάνι της Τρίπολης (18 Φεβρουαρίου 2020).

Οι φαντασιώσεις ανασύστασης της οθωμανικής αυτοκρατορίας τον εικοστό πρώτο αιώνα, εν όψει των εκατό χρόνων από την ίδρυση της σύγχρονης Τουρκικής «Δημοκρατίας» το 2023, κρατούν σταθερή την πορεία της Τουρκίας προς στα βράχια. 

Η δημοτικότητα του Ρ. Τ. Ερντογάν μέσα στην Τουρκία βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα της τελευταίας 15ετίας. Η τουρκική λίρα βυθίζεται συνεχώς και συγκρατείται με «ενέσεις» δισεκατομμυρίων δολαρίων τα οποία όμως δεν είναι ανεξάντλητα.

Η Τουρκία θα πρέπει, αργά ή γρήγορα,  να προχωρήσει σε ένα οδυνηρό συμβιβασμό στην Συρία μένοντας ουσιαστικά με άδεια χέρια βαμμένα στο αίμα των αθώων παιδιών της.

Το τουρκικό Βιετνάμ που διαμορφώνεται σταδιακά από την πρώτη ακόμα εισβολή στην Συρία, 39 ημέρες μετά το «πραξικόπημα» του 2016, χειροτερεύει καθημερινά, με ολοένα μεγαλύτερες ανθρώπινες και υλικές απώλειες. 

Παράλληλα, η διατήρηση του διορισμένου Αλ- Σάρατζ στην θέση του, έχει τεράστιο κόστος (ανθρώπινο, οικονομικό, πολιτικό) ο οποίος δεν φαίνεται μάλιστα πως θα μακροημερεύσει. Τέλος, η παρουσία Γαλλικών πολεμικών πλοίων στην Κυπριακή ΑΟΖ μειώνει σημαντικά την «πίεση» της Τουρκίας για μια «λύση» του Κυπριακού, σύμφωνα με τις φαντασιώσεις των παντουρκιστών.

Μέσα σε αυτό ακριβώς το σκηνικό, η Τουρκία αποφάσισε να κηρύξει υβριδικό πόλεμο στην Ελλάδα. 

Η Τουρκική προπαγάνδα άρχισε να λειτουργεί πολλούς μήνες νωρίτερα κοινοποιώντας σε τουρκικά και διεθνή ΜΜΕ χονδροειδή ψεύδη, όπως π.χ.: «Η Τουρκία φιλοξενεί περίπου 3,7 εκατομμύρια Σύριους πρόσφυγες, τον μεγαλύτερο προσφυγικό πληθυσμό στον κόσμο» (2 Ιανουαρίου 2020). 

Στις 28 Φεβρουαρίου 2020, μετά από έκτακτη στρατιωτική σύσκεψη που έγινε στην Άγκυρα, το Ερντογανικό καθεστώς έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα μέσω δηλώσεως «ανώνυμου αξιωματούχου» της τουρκικής κυβέρνησης στο Reuters: «Η Τουρκική αστυνομία, η ακτοφυλακή και οι συνοριακοί φύλακες διατάχθηκαν να σταματήσουν να εμποδίζουν τους Σύρους πρόσφυγες να περνούν στην Ευρώπη!» επισημαίνοντας πως (δήθεν) πάνω από 1 εκατομμύριο πρόσφυγες πλησίασαν στα σύνορα της Συρίας με την Τουρκία.

Όλα αυτά -και πολλά άλλα- ήταν οι προπαγανδιστικές δικαιολογίες του υβριδικού πολέμου εναντίον της Ελλάδος που είχε αποφασίσει το Ερντογανικό καθεστώς της Τουρκίας. Η πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική:

Η Τουρκία, παρά τις διεθνείς υποχρεώσεις που ανέλαβε, ποτέ δεν έκλεισε τα σύνορα της προς την Ελλάδα. Υπό την υψηλή εποπτεία της ΜΙΤ οργανώνει, εδώ και δύο τουλάχιστον δεκαετίες, τις μεταναστευτικές ροές μουσουλμανικών πληθυσμών προς την Ελλάδα. Σαν αποτέλεσμα, έχει ήδη «προωθήσει» στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, περισσότερα από τέσσερα εκατομμύρια μουσουλμάνων εξασφαλίζοντας τεράστια οικονομικά οφέλη και αξιόλογη δύναμη πολιτικής «επιρροής».

Από το έτος 2015 η Τουρκία άρχισε την κατασκευή ενός φαραωνικού έργου που θα κάλυπτε 764 χιλιόμετρα στα σύνορα Τουρκίας – Συρίας με ένα τείχος ύψους 4 μέτρων από μπετόν, ώστε να εμποδίσει τις μεταναστευτικές ροές «ανεπιθύμητων» Σύριων ή Κούρδων στο έδαφος της.  

Το τείχος αυτό ολοκληρώθηκε από το 2018 και βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία, αποκλείοντας την είσοδο στην Τουρκία προσφύγων από την Συρία, άσχετα αν ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της Άγκυρας προσπαθεί να τρομοκρατήσει ολόκληρη την Ευρώπη με τσουνάμι μεταναστών που δήθεν μετακινείται προς τα τουρκικά σύνορα από την Συρία.

Αντίθετα, η Τουρκία φορώντας υποκριτικά τον μανδύα του ανθρωπισμού, υποδέχεται ευχαρίστως μουσουλμανικούς πληθυσμούς από το Πακιστάν (κατά προτίμηση), την Αφρική (όπου προσφέρει αεροπορικά εισιτήρια είτε δωρεάν, είτε με συμβολικό αντίτιμο 50 Ευρώ προς την Κωνσταντινούπολη), το Αφγανιστάν, το Μπαγκαντές, το Ιράν και πολλές άλλες μουσουλμανικές χώρες.

Ο τελικός στόχος της είναι να εφαρμόσει την ρήση Τουργκούτ Οζάλ («Δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με τους Έλληνες, αρκεί να τους στείλουμε μερικά εκατομμύρια από την εδώ μεριά και να τελειώνουμε μ’ αυτούς») και μάλιστα με όσο το δυνατόν πιο επιλεγμένους «μετανάστες».

Αυτό ακριβώς είναι το καλά οργανωμένο σχέδιο υβριδικού πολέμου εναντίον της Ελλάδος (κυρίως) αλλά και της Ευρώπης, από τους βρικόλακες της νέο-οθωμανικής αυτοκρατορίας το οποίο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στις μέρες μας.

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α Τ Α: Η «εσπευσμένη» έναρξη εφαρμογής του τουρκικού σχεδίου υβριδικού πολέμου εναντίον της Ελλάδος λόγω των αρνητικών εξελίξεων σε Συρία, Λιβύη και Κύπρο αποτελεί απόδειξη του πανικού που επικρατεί στην Άγκυρα. 

Οι ασταμάτητες μεταναστευτικές ροές με τους αυθεντικούς πρόσφυγες να μην ξεπερνούν το 5% των «αφίξεων», δημιούργησαν σταδιακά την επιδιωκόμενη από την Τουρκία επικίνδυνη κατάσταση για την εθνική ασφάλεια της Ελλάδος, την εγκληματικότητα και την κοινωνική συνοχή. 

Η εσπευσμένη όμως ενέργεια της Τουρκίας, προσφέρει στην Ελλάδα μιαμοναδική ευκαιρία να σφραγίσει τα σύνορα της εξουδετερώνοντας ένα ακόμα μέτωπο που προσπαθεί απεγνωσμένα να ανοίξει η Τουρκία.

Οι εγχώριοι «χρήσιμοι ηλίθιοι» τύπου Τασίας καθώς και οι διάφοροι «έμποροι του ανθρωπισμού» έχουν δυστυχώς ισχυρή παρουσία στα περισσότερα ελληνικά κόμματα καθώς και στα κέντρα εξουσίας με μεγάλη οικονομική δύναμη. 

Όλοι αυτοί, είναι εντελώς ανίκανοι να αντιληφθούν τον μεγάλο κίνδυνο που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από την ασταμάτητη «άφιξη» μουσουλμανικών πληθυσμών, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ομιλεί διαφορετικές γλώσσες, ανήκει σε διαφορετικές αιρέσεις και δόγματα, δεν έχει καμιά πολιτισμική επαφή με την Ελληνική κοινωνία ούτε μπορεί να ενταχθεί σε αυτήν λόγω απουσίας μηχανισμών ενσωμάτωσης όσων παραμένουν στην Ελλάδα, δεν μπορεί να εργαστεί, δεν μπορεί να στεγαστεί με στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής, ούτε να εξασφαλίσει τα στοιχειώδη προς το ζην.

Τα «παυσίπονα» της διεθνούς βοήθειας (Ε.Ε, ΟΗΕ) δεν θα είναι για πάντα, αφήνοντας εξ ολοκλήρου τους κινδύνους που δημιουργούνται από αυτές τις καταστάσεις  και όλα τα βάρη στην Ελλάδα.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η Ελλάδα έχει μια ανεπανάληπτη ευκαιρία να βάλει επί τέλους ένα οριστικό επίλογο σε ένα τεράστιο και επικίνδυνο πρόβλημα που ξεκίνησε να δημιουργείται σταδιακά εδώ και μερικές δεκαετίες και δεν φαινόταν πιθανό να σταματήσει. Έχει την ευκαιρία να σφραγίσει επί τέλους τα σύνορα της και να απελαύνει χωρίς καμιά άλλη διαδικασία, όποιον εισέρχεται παράνομα.   

Ήδη, άρχισε να δημιουργείται ένα ευνοϊκό διεθνές κλίμα με δηλώσεις Αμερικής («Αναγνωρίζουμε το δικαίωμα της Ελλάδας να εφαρμόζει τους νόμους της στα σύνορά της»), Γαλλίας («Πλήρης αλληλεγγύη προς την Ελλάδα και τη Βουλγαρία»), Γερμανίας («Απαράδεκτο να φέρνει τους πρόσφυγες σε κατάσταση αδιεξόδου, ωθώντας τους να πηγαίνουν στα σύνορα», Αυστρίας («Θα στηρίξουμε την Ελλάδα και τις βαλκανικές χώρες στο προσφυγικό») ακόμα και των …. Σκοπίων! 

Η μέχρι τώρα Ελληνική αντίδραση φαίνεται να δικαιώνεται από την έξαλλη αντίδραση του ιδίου του Τούρκου προέδρου αυτοπροσώπως: «Η Ελλάδα δεν σέβεται τους διεθνείς κανόνες μεταναστευτικού δικαίου και σκότωσε δύο ανθρώπους στα σύνορα» (1 Μαρτίου 2020).

Τώρα πόσο αξιόπιστος είναι ένας άνθρωπος που έχει στήσει τείχος 764 χιλιομέτρων από μπετόν για να σεβαστεί καλύτερα «τους διεθνείς κανόνες μεταναστευτικού δικαίου», είναι ένα άλλο θέμα… 

_________________________________________________________________________________

* Ο Λεωνίδας Κουμάκης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης του Πέρα και στην συνέχεια φοίτησε για δυο χρόνια στο Ζωγράφειο Γυμνάσιο, πριν εξαναγκαστεί να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη, λόγω της απέλασης του πατέρα του, το 1964. Στην Ελλάδα τέλειωσε το Γυμνάσιο Παγκρατίου στην Αθήνα και την Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα, από το 1967, άρχισε να εργάζεται σε ελληνική οινοβιομηχανία στην οποία παρέμεινε επί 30 συνεχή χρόνια και της οποίας διετέλεσε Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής και Διευθυντής Εξαγωγών. Την δεκαετία 2003 – 2013 ασχολήθηκε με έντυπες και ηλεκτρονικές εκδόσεις. Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία» (αυτοβιογραφία, ολόκληρο το βιβλίο δωρεάν στην βιβλιοθήκη του International Hellenic Association τόσο η Ελληνική έκδοση έτους 2020, όσο και η Αγγλική έκδοση έτους 2019), «Ματιές στις ρίζες του Ελληνισμού» (1997), «Αποχαιρετισμός» (1996) και «Τουρκία στις φλόγες» (2017). Διετέλεσε Πρόεδρος του ιστορικού Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών και είναι μέλος του IHA. Έγραψε τα σενάρια των ντοκιμαντέρ «Οι απελάσεις Ελλήνων υπηκόων από την Τουρκία το 1964» και «90 χρόνια Σύλλογος Κωνσταντινουπολιτών (1928-2018)» τα έτη 2014 και 2018 αντίστοιχα.

πηγή

Κλείστε ερμητικά τα σύνορα — όχι άλλη γενοκτονία από την Τουρκία

01/03/20

Ενώ η Τουρκία προωθεί συστηματικά και οργανωμένα τα σχέδιά της για τον εποικισμό της Ελλάδας σε πρώτη φάση, όπως έπραξε στην Κύπρο, η ελληνική κυβέρνηση και η αντιπολίτευση συζητά για Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, για μια πολυπολιτισμική κοινωνία και για την ενσωμάτωση παράνομων μουσουλμάνων μεταναστών ανά την ελληνική επικράτεια, ενισχύοντας κατά βάση με αυτόν τον τρόπο την πολιτική της Τουρκίας. 

Αφ’ ετέρου, η Γερμανία και οι λοιποί «άσπονδοι φίλοι και σύμμαχοί μας», ή μένουν απαθείς ή στηρίζουν την Τουρκία έμμεσα ή άμεσα στα σχέδιά της εναντίον της Ελλάδας. Είναι δεδομένο ότι η Τουρκία, εκτός από την γενοκτονία των Ελλήνων στο διάστημα από το 1914 έως το 1923, έχει κάνει και εθνοκάθαρση στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο, την Τένεδο και την Κύπρο. Επί πλέον επιδιώκει τον ακρωτηριασμό της Ελλάδας στο Αιγαίο και την Θράκη. 

Σύμφωνα με την Διακήρυξη του ΟΗΕ από την 9η Δεκεμβρίου του 1948, γενοκτονία θεωρείται  η ηθελημένη καταστροφή ή ο αφανισμός ενός μέρους ή μιας ολόκληρης εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας ανθρώπων και αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

Συγκεκριμένα με το άρθρο 2 της Σύμβασης για την Πρόληψη και Καταστολή Εγκλημάτων Γενοκτονίας, η Γενοκτονία ορίζεται ως οποιαδήποτε από τις παρακάτω πράξεις

 1. Θανάτωση των μελών της ομάδας

2. Πρόκληση σοβαρής σωματικής ή ψυχικής βλάβης σε μέλη της ομάδας.

3.Σκόπιμη επιβολή συνθηκών ζωής με στόχο το φυσικό αφανισμό, ολικό ή μερικό, μελών της ομάδας

4.  Επιβολή μέτρων που αποσκοπούν στην παρεμπόδιση γεννήσεων εντός της ομάδας

5. Δια της βίας μεταφορά ανήλικων μελών της ομάδας σε κάποια άλλη.”

Στην περίπτωση της πολιτικής της Τουρκίας κατά της Ελλάδας, ήδη ισχύουν οι όροι 2 και 3 της σύμβασης του ΟΗΕ. Εδώ πρόκειται εν κατακλείδι για την απόφαση της Τουρκίας να γενοκτονήσει τους Έλληνες σε καιρό ειρήνης, όπως έκανε το 1914 -1923, αλλά αυτήν την φορά με άλλα μέσα και με άλλους τρόπους.

Η Ελλάδα, εφόσον υπάρχει η πολιτική βούληση και μόνο, μπορεί να βάλει φραγμό στα σχέδια της Τουρκίας: Η κυβέρνηση πρέπει να κηρύξει τον Έβρο και τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου σε κατάσταση πολιορκίας με βάση τον νόμο 566/1977. Ο στρατός πρέπει να αναλάβει τη φύλαξη των συνόρων, όπως σε μια εμπόλεμη κατάσταση. Σε τέτοιες συνθήκες που επικρατούν πρέπει να καθοριστούν με σαφήνεια κανόνες εμπλοκής με διαδοχικά στάδια βαρύτητας. Να διακηρυχθεί προς όλες τις κατευθύνσεις και προ πάντων προς το εξωτερικό η απόφαση αυτή της Ελλάδας, λόγω του ότι η σωτηρία της πατρίδας είναι ο υπέρτατος νόμος.

Οι Έλληνες είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπίσουμε τα ιερά και όσια της πατρίδας μας και εάν χρειαστεί να αγωνιστούμε συντασσόμενοι στις ανάγκες των ενόπλων μας δυνάμεων. Ο λαός απαιτεί από την Ελληνική Κυβέρνηση αλλά και την αντιπολίτευση να σταματήσουν άμεσα  τις μεταξύ τους διχογνωμίες και να ενεργήσουν με βάση τα συμφέροντα και κυρίως την ανάγκη επιβίωσης του Ελληνικού Λαού και να  βάλουν φραγμό στα σχέδια της Τουρκίας.

Νυν υπέρ πάντων αγών.

https://professors-phds.com/ 

«Δεν χρειαζόμαστε «Δασκάλους Εμπιστοσύνης», αλλά Ρωμιοσύνης

            Δεν θυμάμαι πότε, έχει αρκετά χρόνια, δημοσιεύτηκε σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα, σκιτσογραφία που ερμήνευε αριστοτεχνικά το πρόβλημα που ονομάζεται παιδεία. Το σκίτσο παρίστανε δύο ίδιες εικόνες, στις οποίες πρωταγωνιστούν τα ίδια πρόσωπα.  (Η λέξη «σκίτσο», ιταλική, όπως και το γνωστό «σκετς», είναι αντιδάνεια από την ελληνική λέξη «σχέδιο»).

 Τα δύο, λοιπόν σχέδια-σκίτσα παραπέμπουν σε σχολική αίθουσα, όπου γίνεται παραλαβή βαθμών από τους γονείς, τρίμηνο ή τετράμηνο.  Στο πρώτο σκίτσο η ημερομηνία γράφει 1975. Το δεύτερο, ας πούμε, 2020. Στο πρώτο οι δύο γονείς, οργισμένοι, είναι στραμμένοι προς το παιδί τους-μαθητή, που ακούει με σκυμμένο κεφάλι και του λένε την φράση: «Τι βαθμοί είναι αυτοί;». Στο δεύτερο, της ‘’θαυμαστής’’ εποχής μας, είναι στραμμένοι προς τον δάσκαλο και του λένε την ίδια φράση: «Τι βαθμοί είναι αυτοί;». Το παιδί, πλέον, δεν είναι απέναντι, αλλά δίπλα τους και χασκογελά χαιρέκακα. Όντως μεγαλοφυής περιγραφή της μετάλλαξης της χρεοκοπίας, του διασυρμού της παιδείας του σχολείου, της οικογένειας. 

 Και τα πράγματα συνεχώς χειροτερεύουν. Απανωτά τα κρούσματα βίας και ανομίας εντός του σχολικού χώρου. Μαθητές μαχαιροβγάλτες, γονείς ξυλοκοπούν ή απειλούν απροκάλυπτα δασκάλους, μαθητές εξυβρίζουν, προπηλακίζουν εκπαιδευτικούς.

 Πριν από λίγες ημέρες μαθητές σε Γυμνάσιο-Λύκειο των Αθηνών, αφού σακάτεψαν στο ξύλο συμμαθητή τους, έσπευσαν κορδωμένοι και πασιχαρείς, να αναρτήσουν και φωτογραφία τους στο διαδίκτυο, όπου» αμετανόητοι χρησιμοποιούν υβριστικό λεξιλόγιο, θέλοντας να δείξουν ότι καταφέρνουν να παραμείνουν απτόητοι, παρά τον σάλο που έχει προκληθεί και τις ενδεχόμενες ποινικές κυρώσεις που τους περιμένουν». (εφ. “Πρώτο Θέμα”, 13-2-2020). Μάλιστα η τροπαιούχος φωτογραφία τραβήχτηκε μες στο αστυνομικό τμήμα του Βύρωνα.  Βεβαίως-βεβαίως “τα παιδιά” αφέθησαν ελεύθερα «προκειμένου να επανεκτιμηθεί η υπόθεση» και ….λοιπά και λοιπά. Το θέμα έχει και συνέχεια. Ο δικηγόρος της οικογένειας κατήγγειλε ότι δέχτηκε τηλεφώνημα όπου σε σπαστά ελληνικά τον απείλησαν να σταματήσει τις δηλώσεις «γιατί θα τον βρουν σε χαντάκι». Ενώ ιδιοκτήτης τοπικού καναλιού, ο οποίος παρευρέθηκε σε γενική συνέλευση γονέων, απειλήθηκε από γονείς να μην ανεβάσει στιγμιότυπα, διότι διαφορετικά «θα τον θάψουν κάτω από τη γη». Η υπουργός Παιδείας έσπευσε στο Λύκειο και αφού χαρακτήρισε το γεγονός πρωτοφανές, το καταδίκασε απερίφραστα και εξήγγειλε τον θεσμό του «Δασκάλου Εμπιστοσύνης». Μάλιστα. (Αν μπει στον κόπο η κ. υπουργός θα συναντήσει τέτοια “πρωτοφανή” επεισόδια σε όλα σχεδόν τα σχολεία της χώρας).

Με το συμβάν στο σχολείο, ξετυλίχτηκε όλη η φθορά και η διαφθορά που υπέστη η ελληνική κοινωνία από τα συνεχή και ανηλεή της διεστραμμένης «Νέας Εποχής». Παιδιά που λειτουργούν μες στην σχολική αίθουσα σαν… αγέλη λύκων ανθρωποφάγων. Γονείς εγκληματικά ανώριμοι, ουσιαστικά ανύπαρκτοι. (Ο Αλέξανδρος Δουμάς πατήρ έγραφε χαριτολογώντας ότι, «επειδή ο Θεός δεν μπορεί να βρίσκεται παντού, γι’ αυτό έφτιαξε την μητέρα». Η τωρινή μητέρα σήμερα κυνηγά καριέρες ή έχει αναθέσει την ανατροφή των παιδιών της, στον τρίτο γονέα, το διαφθορείο που λέγεται τηλεόραση ή διαδίκτυο).  Γονείς, που για να μην τσαλακωθεί το όνομά τους, σπεύδουν και καλύπτουν ανήκουστες για άλλες εποχές, ανομίες των παιδιών τους, φορτώνοντας την ευθύνη στα συνήθη υποζύγια, τους εκπαιδευτικού,ς τους οποίους απειλούν και καθυβρίζουν.

Γονείς που λησμονούν την μεγάλη αλήθεια που αντηχεί στους αιώνες από τον χρυσοστομικό άμβωνα: «Ου γαρ το σπείραι ποιεί πατέρα μόνον, αλλά το παιδεύσαι καλώς∙ ουδέ το κυήσαι μητέρα εργάζεται, αλλά το θρέψαι καλώς».  (αγ. Χρυσοστόμου,  «Λόγος Α΄ περί της Άννης», Migne 54, 636). Σωστή παίδευση και ανατροφή σημαίνει γονέας και όχι μόνον «σπορά και κύηση». Το να πετροβολούμε τους δασκάλους και να τους ελέγχουμε για ελλιπή εφημερία είναι η εύκολη, εκτονωτική αντίδραση.  «Για όλα φταίει το σχολείο». Μα το σχολείο είναι εικόνα της κοινωνίας μας.

 “Από αυτή την άποψη, δεν θα έπρεπε να είναι τόσο εύκολο για μερικούς από εμάς να καταδικάζουμε τους νέους ότι έχουν πάρει λάθος δρόμο.  Οι νέοι δεν έχουν πάρει λάθος δρόμο, όχι.  Απλώς -και αυτό είναι το πιο τραγικό- βαδίζουν μπροστά από εμάς στον δρόμο που εμείς τους δείξαμε να βαδίζουν.  Εμείς είμαστε αυτοί οι οποίοι στην πράξη βάζουμε πάνω απ’ όλα τα υλικά αγαθά και τα χρήματα.  Εμείς με τα λόγια μεν εξαιρούμε τα υψηλά, αλλά ασχολούμαστε ολημερίς με τα χαμηλά.  Εμείς στην καλύτερη περίπτωση, μιλάμε για αρχές και αξίες, αλλά στην πράξη ενεργούμε έτσι, θα ήταν παράλογο να έχουμε από τους νέους την απαίτηση να βαδίζουν άλλο δρόμο.  Απλώς, αφού πρώτα τους διδάξαμε εμείς, τώρα μας διδάσκουν αυτοί, δείχνοντάς μας που οδηγεί ο δρόμος που εν τη αφελεία μας επιλέξαμε να βαδίσουμε”. (Γ. Τσέντος, “Η κρίση στην Παιδεία”).

Να επανέλθω στην αντίδραση της υπουργού Παιδείας.Ο «Δάσκαλος Εμπιστοσύνης». Μυρίζει από μακριά η εξαγγελία αριστερόστροφη κενο-τομία.  Δεν χρειαζόμαστε «δασκάλους εμπιστοσύνης», αλλά Δασκάλους Ρωμιοσύνης. 

 Κάποτε το έθνος είχε αυτόν τον δάσκαλο.  Ήταν ο δάσκαλος που κρατούσε στο ένα του χέρι το Ευαγγέλιο και στο άλλο τον Όμηρο, που μιλούσε για Πίστη, Γλώσσα και Πατρίδα και που έβλεπε τον εαυτό του θεματοφύλακα της ελληνικής παράδοσης, από τον Τρωικό πόλεμο και τον Βασίλειο Βουλγαροκτόνο ως την ευλογημένη επανάσταση του 21΄ και την ιστορία του Παπαρρηγόπουλου. Ο δάσκαλος εκείνος, δεν ήξερε πολλά πράγματα-νέες τεχνολογίες, ευρωπαϊκά προγράμματα, ξένες γλώσσες και λοιπές  … δράσεις.  Όχι. Γνώριζε όμως αρχαία ελληνικά και ιστορία και μετέδιδε την φλόγα της ψυχής του, πολλές φορές με πολλή ρητορική, αλλά πάντοτε με εντιμότητα, συνέπεια και ευθύνη. Ήταν ο λόγιος Έλληνας δάσκαλος, που ευτύχησε να έχεις στις Παιδαγωγικές Ακαδημίες, καθηγητές αναστήματα.  Τον δάσκαλο αυτόν τον κλόνισε, τον πολέμησε, τον εκδίωξε από το σχολείο η πατριδοφάγος θολοκουλτούρα του νεοσταλινισμού.  Στον δάσκαλο εκείνο εμπιστεύονταν οι γονείς τα παιδιά τους και ήξεραν ότι θα βγει το γερά αρματωμένο σχολιαρόπαιδο,με τα αειθαλή γράμματα του Γένους. Είναι ο δάσκαλος που όταν το απαιτούσε η περίσταση, άφηνε το κοντύλι και έπιανε το καριοφίλι.  Ήταν ο ποιήσας και διδάξας.  Διαβάζω στο ωραίο βιβλίο του Χρ. Ζαλοκώστα «Πίνδος», σελ. 194 (εκδ. «Εστία»).

«Η εχθρική αντεπίθεση του Μαρτίου έχει εκδηλωθεί. Το 731 έχει μεταβληθεί σε ηφαίστειο. Οι φαντάροι μας, πεσμένοι με την κοιλιά στους λάκκους των οβίδων, πυροβολούν, χωρίς διακοπή, για να συγκρατήσουν το εχθρικό πεζικό.

Ο δάσκαλος – έτσι έχει βαφτίσει τον διοικητή του ο λόχος, γιατί δημοδιδάσκαλος είναι το επάγγελμά του – με προβιές και επιδέσμους, γύρω από τα κρυοπαγημένα πόδια του, αντί για παπούτσια, χωρίς να προφυλάγεται τρέχει νευριασμένος από διμοιρία σε διμοιρία και δίνει οδηγίες.

– Μην πυροβολείτε στα στραβά, παιδιά! Μην ξοδεύετε ασκόπως τις χειροβομβίδες σας, τους λέει. Κι όταν ο ταγματάρχης του φωνάζει να μην εκθέτει τόσο τον εαυτό του, ο δάσκαλος του απαντάει:

– Φοβάμαι μήπως χάσουμε σήμερα το ύψωμα. Και τι θα δικαιολογηθώ ύστερα εγώ στους μαθητές μου, άμα γυρίσω στο σχολείο;».

(Χρ. Ζαλοκώστα, «Πίνδος», εκδ. «Εστία», σελ. 194).

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος Κιλκίς – Μέλος ΙΗΑ

Πηγή: INTERNATIONAL HELLENIC ASSOCIATION

Η ελληνική μειονότητα στην Αλβανία στα χρόνια του Ενβέρ Χότζα

Άγνωστα στοιχεία μέσα από τα αλβανικά αρχεία για τα δεινά του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως τις αρχές της δεκαετίας του ’90.

Η πρόσφατη ανάρτηση στο Facebook του Χρήστου Μάστορα, τραγουδιστή του δημοφιλούς συγκροτήματος «Μέλισσες», για τα προβλήματα των Βορειοηπειρωτών σχετικά με τις συντάξεις τους και όχι μόνο και η απάντηση που έλαβε από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη πυροδότησε πολλές συζητήσεις για μία ακόμα φορά για την ελληνική μειονότητα της Αλβανίας.

Λίγο πολύ είναι γνωστά σε γενικές γραμμές όλα όσα υπέφεραν οι Βορειοηπειρώτες, ιδιαίτερα στα χρόνια του καθεστώτος του Χότζα. Ωστόσο υπάρχουν και άγνωστες, συγκλονιστικές λεπτομέρειες, τις οποίες φέρνει για πρώτη φορά στο φως ο διδάκτωρ Ιστορίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κύριος Σταύρος Ντάγιος στο βιβλίο του ‘’ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΙΑ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΜΟΙΒΑΙΑΣ ΔΥΣΠΙΣΤΙΑΣ’’, εκδόσεις LITERATUS, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2015. Με ιδιαίτερη ευγένεια και προθυμία για μία ακόμα φορά ο κύριος Ντάγιος όχι μόνο μας έδωσε την άδεια να χρησιμοποιήσουμε στοιχεία από το εξαιρετικό βιβλίο του αλλά μας είπε και άλλες ενδιαφέρουσες πληροφορίες τις οποίες θα παρουσιάσουμε στο σημερινό μας άρθρο.

Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος

Όπως γνωρίζουμε η Αλβανία αν και πολέμησε στο πλευρό της φασιστικής Ιταλίας, βρέθηκε μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο πλευρό των νικητών. Υπάρχει μία έντεχνα διοχετευμένη από αλβανικής πλευράς προπαγάνδα, ότι στρατεύματα της γειτονικής χώρας πήραν μέρος σε επιχειρήσεις των Ιταλών του Μουσολίνι εναντίον της Ελλάδας ,περίπου με το πιστόλι στον κρόταφο και εκβιαστικά. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει όμως. 22.000 Αλβανοί στρατιώτες εντάχθηκαν χωρίς καμία πίεση στο πλευρό των Ιταλών και πολέμησαν κατά των ελληνικών στρατευμάτων. Η στροφή όμως που έγινε από τον Ενβέρ Χότζα το 1943 έδωσε άλλοθι στις Μεγάλες Δυνάμεις για να συμπεριλάβουν την Αλβανία στις νικήτριες χώρες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ήδη από το 1942 οι ισχυρές χώρες είχαν αποφασίσει ότι η Αλβανία θα παρέμενε ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Οι προσπάθειες του τότε Έλληνα πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Τσαλδάρη στη Συνδιάσκεψη της Ειρήνης στο Παρίσι (1946) να αποδοθεί η Βόρεια Ήπειρος (μεταξύ άλλων) στη χώρα μας, απέβησαν άκαρπες. Η Αλβανία είχε τη στήριξη και την προστασία της Σοβιετικής Ένωσης κατά κύριο λόγο και δευτερευόντως της ενωμένης τότε Γιουγκοσλαβίας του Τίτο. Για μία ακόμα φορά η Ελλάδα πλήρωσε βαρύτατο τίμημα πολεμώντας στο πλευρό των Συμμάχων οι οποίοι συναγωνίζονταν ο ένας τον άλλον σε επιδαψίλευση τιμών και επαίνων για τη χώρα μας στη διάρκεια του πολέμου και μετά τη λήξη του της παραχωρήθηκαν μόνο τα Δωδεκάνησα, τα οποία μάλιστα όπως έχουμε γράψει, αποδόθηκαν μετά από ατέρμονες διαπραγματεύσεις στην Ελλάδα.

Η πληθυσμιακή κατάσταση της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία

Η εθνική ελληνική μειονότητα στην Αλβανία, όπως είναι αναγνωρισμένη από το επίσημο αλβανικό κράτος είναι η μεγαλύτερη πληθυσμιακά και γεωγραφικά, καθώς και η πιο αναπτυγμένη μειονότητα στη γειτονική χώρα και αποτελεί ανάλογα με τις διάφορες πηγές και εκτιμήσεις το 1,1-4,9% του συνολικού αλβανικού πληθυσμού. Ο ελληνικός πληθυσμός ζει στις νότιες περιοχές της Αλβανίας, στις περιφέρειες Αργυροκάστρου, Αγίων Σαράντα, Δέλβινου και Πρεμετής που ανήκουν ιστορικά στη Βόρειο Ήπειρο ,ενώ από τον πληθυσμό αυτό εξαιρέθηκαν οι περιοχές της Κορυτσάς, της Κολόνιε και του Λεσκοβικίου όπου υπήρχε παραδοσιακά συμπαγές ελληνικό στοιχείο, αλλά και όλος ο βλαχόφωνος ελληνισμός της Αλβανίας που ήταν διάσπαρτος σε διάφορες περιοχές. Σύμφωνα με στοιχεία του 2003 οι Αρωμούνοι (Βλάχοι) της Αλβανίας ήταν συνολικά 139.000.

Οι Αλβανοί ξεκίνησαν τις προσπάθειες για αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης της ελληνικής περιοχής ήδη από την εποχή του βασιλιά Ζογκ (Ζόγκου) όταν επιχείρησαν να μετεγκαταστήσουν αλβανόφωνους του Κοσόβου στην περιοχή. Συνάντησαν ωστόσο τη σθεναρή αντίσταση των κατοίκων της Δρόπολης. Παρόμοιο αποτέλεσμα είχαν και οι προσπάθειες των μπέηδων του Λιμποχόβου να εγκαταστήσουν αλβανόφωνους στο Βουλιαράτι. Το 1945 έγιναν νύξεις για την εγκατάσταση των Τσάμηδων που είχαν εκτοπιστεί από την Ελλάδα στην Δρόπολη και τον Βούρκο για να αλλοιώσουν τον ελληνικό πληθυσμό και να τον μετατοπίσουν ,αλλά και για να χρησιμοποιηθούν ως προφυλακή μιας ενδεχόμενης ελληνικής επίθεσης στο μέλλον. Κάτι τέτοιο τελικά δεν έγινε και οι Τσάμηδες εγκαταστάθηκαν στις περιοχές της Αυλώνας, του Φίερι και του Δυρραχίου.

Ωστόσο οι Αλβανοί πέτυχαν σε ορισμένες περιοχές να αλλοιώσουν τον πληθυσμό κάποιων μειονοτικών περιοχών. Ιδιαίτερα στην περιοχή των Αγίων Σαράντα όπου παρήκμασαν, ερημώθηκαν ή εξαφανίστηκαν 11 ελληνόφωνα χωριά. Το 1951 το μεθοριακό χωριό Περδικάρι ερημώθηκε και οι κάτοικοί του υπό την υπόνοια της δραπέτευσής τους στην Ελλάδα εξορίστηκαν στην ενδοχώρα, υποχρεούμενοι να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Στις παρυφές της ελληνόφωνης περιοχής των Αγίων Σαράντα ιδρύθηκαν τα χωριά Βάρφαϊ, Μπάικαϊ, Στιάρι, Βάνα, Γκιάστα και Ξαμίλι ενώ άλλοι οικισμοί εμφυτεύτηκαν, όπως γράφει πολύ εύστοχα ο κύριος Ντάγιος, μέσα στην ελληνική περιοχή για να διαταραχθεί η πληθυσμιακή της ομοιογένεια. Πρόκειται για τους οικισμούς Ντόμπρα, Σελεγκάρι, Μπίστριτσα και Τσλιρίμι. Στο Αργυρόκαστρο ιδρύθηκε το 1947 ο οικισμός Ασίμ Ζενέλι από μεταφερόμενους αλβανόφωνους του ορεινού όγκου του Κουρβελεσίου (στις παρυφές των μειονοτικών περιοχών), η Μπούλιο (1950) αποτελούμενη από μεικτό πληθυσμό, Έλληνες και Αλβανούς, τα Βρυσερά ως διοικητικό κέντρο στην αρχή και οικισμός στη συνέχεια και το Λυκομύλι τα οποία κατοικούνται και τα δύο από ελληνικούς πληθυσμούς και δύο βλάχικα χωριά το Αντόν Πότσι και η Χουμελίτσα. Το καθεστώς του βασιλιά Ζογκ θεωρούσε Έλληνες τους Βλάχους και τους υποχρέωνε να εγγραφούν στα ληξιαρχικά μητρώα της Ελλάδας ακόμα και να υπηρετούν στον Ελληνικό Στρατό. Με την επικράτηση του κομμουνιστικού καθεστώτος ο βλαχόφωνος ελληνισμός αγνοήθηκε και υποτιμήθηκε.

Πάντως μία ακριβής εικόνα του πληθυσμού της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία είναι αδύνατη.

Το 2001, Αλβανοί μελετητές συνέταξαν τον “Γεωγραφικό Χάρτη του Αλβανικού Πληθυσμού”, σύμφωνα με τον οποίο 65.900 Έλληνες εξακολουθούν να παραμένουν στην Αλβανία.

Κατά τους υπολογισμούς τους, 11.000 Έλληνες μετανάστευσαν οριστικά, συνεπώς ο συνολικός πληθυσμός της ελληνικής μειονότητας είναι 66.900 κάτοικοι (Ardile Berxholi, “Minoritet”, σ.102). Μπορεί ο αριθμός αυτός να φαίνεται μικρός, ωστόσο είναι η πρώτη φορά που επίσημες αλβανικές πηγές αναφέρουν ότι ο πληθυσμός των Ελλήνων της μειονότητας ξεπερνά τις 60.000.

Ομογενειακά σωματεία και διάφοροι φορείς στην Ελλάδα αναφέρουν ότι οι Έλληνες της Αλβανίας είναι πολύ περισσότεροι, κάποιοι ανεβάζουν τον αριθμό τους σε 500.000, συμπεριλαμβάνοντας και τους Ελληνορθόδοξους της Κορυτσάς, του Λεσκοβικίου και της Πρεμετής.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία (Διεθνής Επιτροπή Εθνολογικού Ελέγχου), στις αρχές του 1914, στον καζά της Κορυτσάς ζούσαν 40.080 Έλληνες (έναντι 28.600 Αλβανών), στον καζά του Λεσκοβικίου 7.453 Έλληνες (έναντι 2.993 Αλβανών), στον καζά της Πρεμετής 12.551 Έλληνες (έναντι 10.823 Αλβανών) και στον καζά της Κολόνιε 14.269 Έλληνες, (έναντι 6.615 Αλβανών). Βλέπουμε για μία ακόμη φορά λοιπόν, την κατάφωρη αδικία που έγινε με την ένταξη όλων αυτών των περιοχών, και φυσικά της ευρύτερης περιοχής του Αργυρόκαστρου, της Χιμάρας, του Δέλβινου και των Αγίων Σαράντα στην Αλβανία .

Οι Βορειοηπειρώτες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Μετά τον Πόλεμο, η Ελλάδα θεωρήθηκε ως βασική απειλή για την Αλβανία και αυτό συντέλεσε αποφασιστικά στη διαμόρφωση της εθνικής πολιτικής του αλβανικού κράτους, απέναντι στην ελληνική μειονότητα. “Η επιβολή της έννομης τάξης σε όλες τις ανατολικές χώρες έγινε με τρόπο εγκληματικό, δικτατορικό και αντιδημοκρατικό”, γράφει ο Σταύρος Ντάγιος.

Ο Ενβέρ Χότζα, ηγέτης της Αλβανίας από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μέχρι τον θάνατό του (11/4/1985), προσπάθησε να εξοντώσει με σταλινικές μεθοδεύσεις την ελληνική μειονότητα, την ίδια στιγμή που η Ελλάδα δεν ήταν σε θέση να αντιδράσει αποτελεσματικά. Το 1947 ,κυκλοφόρησαν φήμες ότι ο πόλεμος με την Ελλάδα είναι αναπόφευκτος. Ο Χότζα επιτέθηκε με μένος εναντίον των Αγγλοαμερικανών και τόνισε ότι ο Εμφύλιος στην Ελλάδα, δεν θα επηρεάσει τη μειονότητα. Από το 1949, οι διώξεις των Βορειοηπειρωτών, εντάθηκαν.

Ο Χότζα και οι κομμουνιστές στην Αλβανία, δεν δυσκολεύτηκαν να εκριζώσουν τους δημοκρατικούς θεσμούς του παρελθόντος, καθώς αυτοί δεν υπήρχαν καν. Το εθνικιστικό κομμουνιστικό δόγμα επικράτησε σχεδόν χωρίς καμία αντίδραση.

Το καλοκαίρι του 1945 τα σύνορα έκλεισαν και η Βόρεια Ήπειρος απομονώθηκε. Οι Βορειοηπειρώτες δεν είχαν πλέον καμία επικοινωνία με την Ελλάδα, όπου βρίσκονταν πολλοί συγγενείς και φίλοι τους. Οι παλαιοί ελληνοδιδάσκαλοι και οι φορείς της εθνικής ιδέας είχαν εξοντωθεί ή είχαν οδηγηθεί στις φυλακές. Το ίδιο συνέβαινε με τους μορφωμένους ιερείς. Η πολιτική της αλβανικής κυβέρνησης απέναντι στην ελληνική μειονότητα, ήταν η εξής: απόλυτος έλεγχος των ελληνόφωνων περιοχών με την επιβολή σκληρών κατασταλτικών μέτρων, διώξεις και εξόντωση των Βορειοηπειρωτών που είχαν διακριθεί για τα εθνικά τους φρονήματα, αποτροπή της ελληνικής επιρροής στους Βορειοηπειρώτες, μέσω της απόλυτης απομόνωσης τους από την Ελλάδα και διασφάλιση της πολιτικής υποστήριξής τους μέσω υποσχέσεων και διάβρωσης της εθνικής και κοινωνικής τους συνοχής. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε και η Μόσχα, που συνιστούσε στον Χότζα να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός, να κρατήσει την ελληνική μειονότητα ελεγχόμενη στενά και η συνδεδεμένη με την αλβανική κομμουνιστική κυβέρνηση και να χρησιμοποιήσει για τον σκοπό αυτό όλα τα μέσα, την πειθώ και την καταστολή. Τα βασικά μέρη εναντίον της ελληνικής μειονότητας, ήταν τα εξής: συστηματική, μεθοδική και συνεχής φθορά του ελληνικού στοιχείου με διασπορά σε άλλες περιοχές, αναγκαστική μετακίνηση Βορειοηπειρωτών που χαρακτηρίζονταν ως αντιφρονούντες προς το καθεστώς, εμφύτευση αλβανικών χωριών, εμβόλιμα, σε αμιγώς βορειοηπειρωτικές περιοχές, αναγκαστική μετακίνηση Βορειοηπειρωτών για εξεύρεση εργασίας και παράλληλη μετακίνηση Αλβανών σε αμιγώς ελληνόφωνες περιοχές με επαγγελματικές προφάσεις. Η διδασκαλία, εκμάθηση και διάδοση της ελληνικής γλώσσας, παρεμποδίστηκε με κάθε τρόπο. Οι περιουσίες των Βορειοηπειρωτών κατασχέθηκαν, οι εκκλησιαστικές δημεύθηκαν, οι ιερείς αποσχηματίστηκαν και διώχθηκαν, τα θρησκευτικά ιδρύματα μετατράπηκαν σε αποθηκευτικούς χώρους και μόνον μερικές εκκλησίες παρέμειναν ως διατηρητέα μνημεία.

Ελληνικά ονόματα και τοπωνύμια άλλαξαν καταναγκαστικά. Με το Διάταγμα 5339/1975:

«Πολίτες, έχοντες ακατάλληλα ονόματα και προσβλητικά επώνυμα από πολιτική, ιδεολογική και ηθική άποψη υποχρεούνται να τα αλλάξουν».

Ως αποτέλεσμα της πρακτικής αυτής, στο 75%-80% των μαθητολογίων στις βορειοηπειρωτικές περιοχές εμφανίζονταν αλβανικά ονόματα ενώ ο βορειοηπειρωτικός πληθυσμός από αντίδραση, χρησιμοποιούσε διπλή ονομασία. Μια επίσημη (αλβανικό όνομα) και μία για καθημερινή χρήση (ελληνικό όνομα). Υπήρξαν επίσης σφοδρές αντιδράσεις τόσο από τους Βορειοηπειρώτες όσο και από την Ελληνική Κυβέρνηση. Οι Αλβανοί αντέδρασαν εγείροντας, για πρώτη φορά από το 1947 θέμα Τσάμηδων.

Σε υπόμνημα που έδωσε ο Αλβανός ΥΠΕΞ Νέσι Νάστε, στον Έλληνα πρέσβη στα Τίρανα Δημήτριο Φραντζεσκάκη, στις 26 Ιανουαρίου 1976, αναφερόταν μεταξύ άλλων και τα εξής:

«Με λύπη υποχρεωνόμαστε να σας υπενθυμίσουμε ότι ήταν ακριβώς οι Έλληνες σοβινιστές της Μεγάλης Ιδέας αυτοί που διέπραξαν βαρβαρότητες εις βάρος της αλβανικής μειονότητας των Τσάμηδων στην Ελλάδα, δολοφόνησαν, λεηλάτησαν και έδιωξαν τους Τσαμήδες από τα εδάφη τους με ένα πουκάμισο στην πλάτη. Γι' αυτό εμείς δεν ενοχοποιήσαμε τον ελληνικό λαό, μήτε κυβερνητική υπόθεση εγείραμε, αν και μπορούσαμε να το πράξουμε».

Τελικά, το θέμα έληξε με ένα υπόμνημα της αλβανικής πλευράς, στο οποίο εξηγούσε ότι η Αλβανία δεν σκόπευε ν' αλλάξει τα ελληνικά τοπωνύμια, αλλά εκείνα που είχαν επιβληθεί από τους κατακτητές.

Διώξεις, καταναγκαστικές δραπετεύσεις και φυλακίσεις

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, παρουσιάζουν οι διώξεις και οι φυλακίσεις των Βορειοηπειρωτών. Η Αλβανία στις διεθνείς συμβάσεις που είχε υπογράψει, εμφανιζόταν ως εγγυήτρια της ελληνικής μειονότητας, της γλώσσας, του πολιτισμού, των ηθών και των εθίμων της και είχε δεσμευτεί ότι θα ασκούνται απρόσκοπτα τα εθνικά της δικαιώματα. Φυσικά, τίποτε απ' αυτά δεν έγινε.

Στα τέλη Ιουνίου 1945, ένοπλες περιπολίες Αλβανών ανταρτών έστηναν μπλόκα σε όλες τις περιοχές όπου ζούσαν Έλληνες και συλλάμβαναν επιφανείς Βορειοηπειρώτες, οι οποίοι είτε αντιμετώπιζαν «σκληρή» εξορία σε απρόσιτες περιοχές της χώρας, είτε οδηγούνταν στις φυλακές ή σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Από τους Αγίους Σαράντα εντοπίστηκαν και μεταφέρθηκαν στον Βορρά 25 ελληνικές οικογένειες, από το Δέλβινο 6 και από το Αργυρόκαστρο 10, με την αιτιολογία ότι ήταν Έλληνες. Στις 22 Ιουνίου 1945, συνελήφθησαν και εκτοπίστηκαν από τη Δερβιτσιάνη 25 οικογένειες. Παράλληλα, μαζικές ήταν οι λιποταξίες από τον αλβανικό στρατό.

Το πρώτο εξάμηνο του 1946, λιποτάκτησαν από την Κορυτσά μόνο, 20 στρατιώτες. Την ίδια περίοδο, στην Καστοριά κατέφυγαν 103 Βορειοηπειρώτες, στη Χαλκηδόνα 668, στη Θεσσαλονίκη 854, στην Έδεσσα 92, στην Κοζάνη και σε άλλες περιοχές 1198 Έλληνες Βορειοηπειρώτες 150 φυλακισμένοι δραπέτευσαν από τις φυλακές Ελμπασάν και πήραν ομήρους αστυνομικούς και σωφρονιστικούς υπαλλήλους. Τον Σεπτέμβριο του 1946, δραπέτευσε ο αστυνομικός διοικητής Κορυτσάς. Παρά την καταστολή και τα μέτρα αστυνόμευσης, στις αρχές του 1947, παρατηρήθηκε νέο κύμα αποδράσεων. Βέβαια, οι αποδράσεις των Βορειοηπειρωτών είχαν ξεκινήσει από τη δεκαετία του 1930. Στη διάρκεια της Κατοχής 3.865 Έλληνες Βορειοηπειρώτες είχαν εγκαταλείψει τις εστίες τους. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία των Αλβανών, ο αριθμός των δραπετών μόνο από τις ελληνόφωνες περιοχές του Αργυροκάστρου μεταξύ 1945-1949 ήταν 595, ενώ ως το 1984, έφτασαν τους 854, οι οποίοι, σύμφωνα με τις αλβανικές αρχές, ήταν αναμεμειγμένοι σε πολιτικές δραστηριότητες κατά της Αλβανίας, ενώ 81 απ' αυτούς χρησιμοποιήθηκαν ως σύνδεσμοι από ξένες μυστικές υπηρεσίες. Το 1950, οι Αλβανοί κατήγγειλαν ότι Ελληνοαμερικανοί πράκτορες βρίσκονταν πίσω από τις δραπέτευσης των Βορειοηπειρωτών. Επρόκειτο για έωλο ισχυρισμό, καθώς η Ελλάδα δεν είχε κανένα συμφέρον από τη φυγή Βορειοηπειρωτών από τις εστίες τους. Τα μέλη των οικογενειών όσων δραπέτευσαν, δεινοπαθούσαν. Χαρακτηρίζονταν «εχθροί του λαού» και έξω εξορίζονταν στην ενδοχώρα. Στις αρχές του 1960, οι μισοί από τους πολιτικούς κρατούμενους στην Αλβανία κατηγορούνταν για απόπειρα διαφυγής από τη χώρα. Ως τις αρχές της δεκαετίας του '60, το κύμα φυγής συνεχιζόταν. Στις 25 Μαρτίου 1961 αναρτήθηκαν κατά μήκος των ελληνικών συνόρων, ιδίως στην Κακαβιά φωτεινές επιγραφές και πανό με συνθήματα «Ζήτω η Ελλάδα!» και «Ζήτω η Βόρειος Ήπειρος!», ενώ μία μέρα αργότερα Βορειοηπειρώτες που είχαν έρθει στην Ελλάδα φώναξαν: «Ελευθερία στα αδέλφια μας! Επιτρέψτε μας να επικοινωνήσουμε με τους αδελφούς μας», εμφανιζόμενοι με εθνική στολή του Πωγωνίου, της Δρόπολης και του Βούρκου, αλλά με μαύρη αμφίεση.

Το 1961, επέστρεψαν στην Ελλάδα, μετά από δική τους επιθυμία, από την Αλβανία, πολιτικοί πρόσφυγες μέσω Κακαβιάς. Φωτογραφίες που βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας μέσα από το protothema.gr σήμερα, από τον επαναπατρισμό των προσφύγων, μας έστειλε ο κύριος Σταύρος Ντάγιος.

Τον ευχαριστούμε θερμά και γι' αυτό!

Να σημειώσουμε, ότι η δραπέτευση από την Αλβανία, δεν ήταν καθόλου εύκολη. Εκτός από τους στρατιώτες, τους μυστικούς πράκτορες και τους ανθρώπους του καθεστώτος, κατά μήκος της συνοριακής γραμμής με την Ελλάδα, υπήρχαν ηλεκτροφόρα σύρματα ύψους 2,20 μέτρων, όπως βλέπετε στη φωτογραφία που μας παραχώρησε ο κύριος Ντάγιος. Μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, τα σύρματα «έπεσαν», έτσι έγινε πολύ εύκολη η φυγή από την Αλβανία προς την Ελλάδα. Στα ελληνοαλβανικά σύνορα σήμερα, υπάρχουν κολονάκια (πυραμίδες όπως λέγονται), που συνδέονται μεταξύ τους με νοητά ευθύγραμμα τμήματα και κανένα άλλο εμπόδιο…

Πολιτικές δίκες στην Αλβανία του Ενβέρ Χότζα

Οι πολιτικές δίκες με κατασκευασμένες κατηγορίες ήταν επίσης πολύ συχνές. Από τον Γενάρη του 1946, 16 ελληνοδιδάσκαλοι που είχαν φοιτήσει σε ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα εκτελέστηκαν ενώ εκατοντάδες άλλοι φυλακίστηκαν. Η φωτογραφία του Σταύρου Ντάγιου από τις φυλακές Αργυροκάστρου το 1945, είναι ενδεικτική της κατάστασης που επικρατούσε σ’ αυτές.

Την 1η Ιουλίου 1946 άρχισε η δίκη 19 Ελλήνων Βορειοηπειρωτών στο στρατοδικείο της Περιφέρειας Αργυροκάστρου με κατηγορίες για κατασκοπεία σε βάρος της Αλβανίας, εσχάτη προδοσία κλπ. Στο κατηγορητήριο, υπήρχαν τα ονόματα άλλων 86 εμπλεκόμενων. Τρεις κατηγορούμενοι, ο Αριστοτέλης (Τέλης) Χαρμπάτσης από τη Δίβρη, ο Σωτήρης Σκεύης από τα Καλύβια του Πασά και ο Νάσος Πάντος από τη Σωπική καταδικάστηκαν σε θάνατο δια τουφεκισμού, άλλοι δύο, ο Φίλιππας Παπαθανάσης και ο Χαράλαμπος Λέζος σε ισόβια κάθειρξη και οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι, συνολικά, σε 134 έτη φυλάκισης!

Σημαντική ήταν και η δίκη που έγινε για την επινοημένη υπόθεση της «Μονής της Πέπελης» (1963»). Η δίκη έγινε στις 29-30 Σεπτεμβρίου 1964. Καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν ο Ευθύμιος Τάταρης και ο Κώστας Μπόζδος (γνωστότερος ως Παπά-Κώστας). Άλλοι δύο συγκατηγορούμενοί τους, ο Μιχάλης Γκιόκας και ο Γιώργος Στόλης καταδικάστηκαν σε 20 και 12 χρόνια φυλάκισης αντίστοιχα.

Το θέμα της ελληνικής μειονότητας στη Βόρειο Ήπειρο είναι τεράστιο και θα επανέλθουμε σύντομα.

Βέβαια, οι Αλβανοί θεωρούσαν ότι συμπεριφέρονταν άψογα στους Βορειοηπειρώτες. Τον Μάρτιο του 1946, ο Αλβανός αντιπρόεδρος Κόστα Τζότζε είπε στο Αργυροκάστρο, απευθυνόμενος προς τους Έλληνες μειονοτικούς:

«Να γνωρίζουν οι σύντροφοι ότι πατρίδα τους είναι ο σοσιαλισμός ενώ εκεί, στην Ελλάδα, είναι στην εξουσία ο φασισμός, ο ιμπεριαλισμός, ότι ο μοναδικός δρόμος που τους προωθεί και τους εγγυάται όλα τα δικαιώματα είναι η οδός του Δημοκρατικού Μετώπου» ή με άλλα λόγια εκεί (στην Ελλάδα) είναι η κόλαση κι εδώ (στην Αλβανία) είναι ο παράδεισος…

Πηγή: ΣΤΑΥΡΟΣ Γ. ΝΤΑΓΙΟΣ, «ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΙΑ. 50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΜΟΙΒΑΙΑΣ ΔΥΣΠΙΣΤΙΑΣ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ LITERATUS 2015.

Ευχαριστούμε θερμά τον κύριο Ντάγιο που μας έδωσε την άδεια να χρησιμοποιήσουμε στοιχεία από το βιβλίο του καθώς και για τις φωτογραφίες που μας παραχώρησε.

https://www.protothema.gr

Χαρακόπουλος: Το ελληνικό κράτος δεν στάθηκε όσο έπρεπε στους Βορειοηπειρώτες

Το πνεύμα του Χότζα συνεχίζει να στοιχειώνει τα Τίρανα

«Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου, και τα λόγια των πρωταγωνιστών του βορειοηπειρωτών, ξεδιπλώνεται με την πλέον δραματική παραστατικότητα η στρέβλωση των ανθρώπινων ψυχών μέσα στα πλαίσια μιας κοινωνίας-φυλακής, όπως ήταν η Αλβανία του Χότζα». Τα παραπάνω επισήμανε ο βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας και συγγραφέας κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος κατά την ομιλία του στην παρουσίαση του βιβλίου του κ. Θοδωρή Δεύτου "Το πέρασμα αντίκρυ", το οποίο αναφέρεται στην τραγική ιστορία των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου κατά τη διάρκεια του δικτατορικού καθεστώτος του Ενβέρ Χότζα.

Ο Θεσσαλός πολιτικός ανέφερε ακόμη ότι «κάποιοι ακόμη επιμένουν, ειδικά στη χώρα μας, όπου οι ιδεοληψίες όπως φαίνεται έχουν βρει πολύ εύφορο έδαφος για να φύονται, ότι η ιδέα του κομουνισμού ήταν καλή, η εφαρμογή ήταν λάθος. Κι όμως, πουθενά όπου εφαρμόστηκε ο κομουνισμός δεν έφερε την ευτυχία στους ανθρώπους, πουθενά δεν έφερε την ισότητα, πουθενά δεν έφερε δημοκρατία. Μόνον ανισότητα, ανελευθερία και δυστυχία».

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος σημείωσε επίσης ότι «δυστυχώς, την επαύριον του πολέμου, η Ελλάς αν και μια από τις νικήτριες χώρες, λόγω του διεθνούς παζαριού δεν πήρε την Βόρειο Ήπειρο και την Κύπρο. Και για τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου άρχισε ένας διαρκής Γολγοθάς, μια σταύρωση δεκαετιών.

Το μίσος κατά της εθνικής ελληνικής μειονότητας εκ μέρους του καθεστώτος ήταν απύθμενο. Όλα τα μέλη της ήταν ύποπτοι για κατασκοπία υπέρ της Ελλάδας. Ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα μπήκαν στα σύνορα και τοποθετήθηκαν φύλακες από τον βορρά της Αλβανίας, με ανθρώπους δηλαδή εχθρικούς, όπως λέει και ο συγγραφέας. Αμέσως, ξεκίνησαν οι φυλακίσεις, τα βασανιστήρια, οι διώξεις, οι παρακολουθήσεις, η πιο στυγνή καταπίεση που μπορεί κάποιος να φανταστεί. Αλλά ο ελληνισμός άντεξε, και άντεξε ηρωικά κρατώντας ψηλά την ταυτότητά του, με ένα ήθος σπάνιο, κόσμημα για όλη την ελληνική ιστορία». 

Και πρόσθεσε ότι «το ελληνικό κράτος, που δυστυχώς και μετά την πτώση του κομουνιστικού καθεστώτος της Αλβανίας δεν στάθηκε όσο έπρεπε κοντά στους αδελφούς μας της Βορείου Ηπείρου. Γιατί εκεί συνεχίστηκε και συνεχίζεται η καταπίεση, συνεχίζονται οι διώξεις, οι διακρίσεις από ένα πολιτικό σύστημα που υποτίθεται ότι έχει επιλέξει να συμβαδίσει με την προοδευμένη Ευρώπη, αλλά αυτό μόνο στα λόγια. Γιατί στην πράξη βλέπουμε τι κάνει στην Χειμάρρα, που αρπάζονται οι περιουσίες, τι κάνει στα μειονοτικά χωριά, πως παραβιάζονται κατοχυρωμένα δικαιώματα. Το βλέπουμε κυρίως με τις δολοφονίες ομογενών στις μέρες μας. Ακόμη περιμένουμε να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Το πνεύμα του Χότζα συνεχίζει να στοιχειώνει τους κυβερνώντες στα Τίρανα».

https://www.himara.gr/

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

Άγιος Εφραίμ Σύρου, Για τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου Αρχιμ Επιφάνιος Χατζηγιάγκου!

Ο Αριστερός "παράδεισος" στην Αλβανία που ονειρεύονται οι αριστεροί στην Ελλάδα!- "Parajsa" e majtë në Shqipëri të cilën e ëndërrojnë të majtët në Greqi!

Στις 27.7.1988 η έκθεση της παγκοσμίως αξιόπιστης Διεθνούς Αμνηστίας (Μ. Βρετανία) για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη «Χώρα των Αετών». Μεταξύ άλλων  στην έκθεση αυτή έχουν καταγραφεί και τα εξής: Σ’ ένα στρατόπεδο εργασίας, περιφραγμένο με σύρμα αγκαθωτό, φρουρούμενο δε από ενόπλους άνδρες με ειδικώς εκπαιδευμένους σκύλους, πολιτικοί κρατούμενοι υποχρεώνονται να σκάβουν και να εξορύσσουν από τη γη χαλκό επί οκτώ ώρες ημερησίως, έξι έως επτά ημέρες εβδομαδιαίως. Στο ίδιο στρατόπεδο καθώς και σε άλλα, πολιτικοί κρατούμενοι εκτίουν ποινές φυλακίσεως μέχρι είκοσι πέντε ετών, επειδή προσπάθησαν να εξέλθουν της χώρας.

Έτσι ήταν ο αριστερός «παράδεισος» της Αλβανίας, για Έλληνες και Αλβανούς, που βασίζεται στην ίδια θεωρία την οποία υπηρετεί ο Α Τσίπρας και ο κάθε αριστερός στην Ελλάδα. Ίδια θεωρία, ίδια πράξη μην το ξεχάσετε αυτό.

…..

Në dt. 27.7. 1988 raporti i Amnesty International mbi gjendjen e të drejtave të njeriut në “Vendin e Shqiponjave”. Ndër të tjera në këtë raport janë përmëndur sa më poshtë: Një kamp pune, i rrethuar me tela me gjemba, që ruhet nga burra dhe qenë të stërvitur, të dënuar politikë të cilët detyrohen që të gërrmojnë e të nxjerrin nga toka bakër për tetë orë në ditë, gjashtë deri shtatë ditë në javë. Në këtë kamp ushtarak si dhe në të tjera, të dënuarit politikë shlyejnë dënime me burg deri 25 vjet, sepse u përpoqën që të largoheshin nga vendi.

Kjo ishte parajsa e majtë e Shqipërisë, si për shqiptarë ashtu dhe për grekët, e cila bazohej në të njejtën teori të cilën A Cipra dhe çdo i majtë në Greqi i shërben. E njejta teori, e njejta praktikë, këtë mos e harroni kurrë.

Φωτογραφία από τα συρματοπλέγματα στην Κομμουνιστική Αλβανία. Τρεις γυναίκες δουλεύουν την "μαλακή ζώνη" για να ελέγχουν οι στρατιώτες αν κάποιος έχει πατήσει. 

Κυριακή Απόκρεω, Αρχιμ Επιφάνιος Χατζηγιάγκου, Φλώρινα!