Τα γεγονότα της 9ης Ιουλίου όπως αποδόθηκαν στην Ιταλική εφημερίδα Notizie del Giorno (1821)

Notizie del Giorno (1821)

Η σημερινή μέρα είναι βαθιά χαραγμένη στην ιστορία του νησιού μας λόγω των τραγικών συμβάντων της 9ης Ιουλίου 1821. Τα γεγονότα εκείνης της αποφράδας μέρας ταξίδεψαν και σε άλλες χώρες, με διάφορους τρόπους. Εμείς σήμερα θα παραθέσουμε  τις 2 ανώνυμες επιστολές που στάλθηκαν από την Ζάκυνθο, σε μια Ιταλική εφημερίδα, όπου μαρτυρά τις σφαγές και τα δεινά που πέρασε το νησί εκείνες τις μέρες.

Σύμφωνα με το Θεόδωρο Παπαδόπουλο, διαπρεπή κύπριο ιστορικό, η αρχαιότερη και πλέον αυθεντική μαρτυρία για τα γεγονότα της 9^ης Ιουλίου 1821 είναι δύο ανταποκρίσεις από την Κύπρο στην Ιταλική εφημερίδα Notizie del Giorno, στις οποίες καταγράφονται επακριβώς τα γεγονότα.

Παραθέτουμε πιο κάτω τις ανταποκρίσεις αυτές όπως μεταφράστηκαν από το Γ. Χατζηκωστή.

Εφημερίδα της Ρώμης, αρ. φύλλου 43, 25 Οκτωβρίου 1821

Ζάκυνθος, 8 Οκτωβρίου. Λεπτομέρειες της οικτρής θέσης των κατοίκων της Κύπρου, προερχόμενες από αυθεντικές επιστολές σταλμένες από τη Λάρνακα στις 16 και 22 Αυγούστου.

Μετά τα αποτρόπαια γεγονότα, τα οποία συνέβησαν στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλες πόλεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έφθασε και στην Κύπρο το διάταγμα να αφοπλιστούν οι εκεί κάτοικοι. Όντως ο γενικός διοικητής της απαγόρευσε αμέσως την κατοχή και τη χρήση οποιουδήποτε είδους πυροβόλου όπλου ή τέμνοντος οργάνου. Αυτά αφαιρέθηκαν και από τους δυτικούς, τους αρμένιους και τους μαρωνίτες^. στερήθηκαν επίσης των εργαλείων τέχνης του ο καθένας, και οι κρεοπώλες, αλλαντοπώλες, οι γεωργοί και όλοι οι άλλοι. Τα πυρομαχικά, τα οποία επωλούντο στα καταστήματα χωρίς να καταβληθεί η τιμή τους μεταφέρθηκαν και αποθηκεύτηκαν στο φρούριο.

Κάποιος λεγόμενος Σάββας, είχε κρύψει ένα βαρέλι με μπαρούτι σε ένα δωμάτιο της ενοριακής εκκλησίας της Λευκωσίας που ονομάζεται Φανερωμένη. Όταν το πληροφορήθηκε αυτό ο προαναφερθείς διοικητής έσπευσε εκεί και όταν βρέθηκε το μπαρούτι, διέταξε να μεταφερθεί στο φρούριο. Ευτυχώς ο Σάββας βρισκόταν στη Λάρνακα και μόλις άκουσε αυτό που συνέβη θεώρησε καλό να κρυφτεί. Έτσι μια και δεν κατέστη δυνατό να τον βρουν, συνελήφθη στη θέση του ο παπά Λεόντιος, εφημέριος αυτής της εκκλησίας, άνθρωπος αγαπητός σε όλους και οι σωματοφύλακες τους έκοψαν το κεφάλι στη μέση της αγοράς. Ανικανοποίητοι απ’ αυτό αποκεφάλισαν άλλους πέντε έλληνες, δύο μοναχούς και τρεις λαϊκούς, που θεωρήθηκαν ένοχοι όχι για τίποτα άλλο αλλά γιατί έκρυψαν μερικά όπλα ή γιατί παλαιότερα είχαν κάποια αντιπαράθεση με τους τούρκους. Όταν έγιναν γνωστές αυτού του είδους οι σφαγές, όχι μόνο ο Σάββας αλλά και οι προύχοντες Χατζή Λοής και Χατζή Πετράκης, από την Κυθρέα, αναχώρησαν με πλοίο για να αποφύγουν την οργή του Διοικητή. Με την άφιξη όμως δύο χιλιάδων στρατιωτών από τον Άγιο Ιωάννη της Άκκρας και άλλων χιλίων που ζητήθηκαν από τις 3 του περασμένου Μαΐου, τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν πιο φρικτή όψη.

Μια Κυριακή ένα απόσπασμα 80 τούρκων στρατιωτών, ενώ βάδιζε προς τον Άγιο Παντελεήμονα για να προστατεύσει την παραλία, πέρασε μπροστά από τη λατινική εκκλησία, την οποία λειτουργούσαν οι μοναχοί του Τάγματος των Ταπεινών Φραγκισκανών. Ενώ ακόμα ετελείτο η θεία λειτουργία, είχαν το θράσος να πυροβολήσουν προς τα κει με τα όπλα τους, με αποτέλεσμα ο πολύς καπνός να καλύψει τον ναό με σκοτάδι, προκαλώντας φρικτό τρόμο στο εκκλησίασμα και κυρίως στις καθολικές κυρίες, που έπεσαν ημιθανείς στο πάτωμα. Συνεχίζοντας την πορεία τους οι στρατιώτες αυτοί, όταν έφθασαν στην κατοικία του προξένου της S. M. Cristianissima (της Α.Μ. του αυτοκράτορα της Γαλλίας), με τους πυροβολισμούς τους καταξέσχισαν τη σημαία της. Η προσβολή αυτή και η επίθεση που έγινε δυσαρέστησε πάρα πολύ όλους τους έντιμους προξένους των ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίοι διαμαρτυρήθηκαν στο Διοικητή στη Λευκωσία. Εκείνος όμως δεν τους έδωσε καμία σημασία, με αποτέλεσμα να μείνει ιδιαίτερα προσβεβλημένος ο έντιμος πρόξενος της Γαλλίας, γιατί δεν μπόρεσε να πάρει καμία ικανοποίηση. Τότε μαζί με τους άλλους προξένους ναύλωσαν ένα πλοίο για μεταφέρει τα μηνύματα τους στους εντιμότατους πρέσβεις και τους άλλους εκπροσώπους παρά την Υψηλή Πύλη^. κατά την επιστροφή όμως του πλοίου οι απαντητικές επιστολές κατασχέθηκαν από τους Υδραίους. Στο μεταξύ ο Διοικητής, ο οποίος προέβλεπε τις συνέπειες της βάρβαρης συμπεριφοράς του, έγραψε στον μεγάλο ναύαρχο καπουδάν πασά, υπό την προστασία και τις διαταγές του οποίου βρίσκεται το νησί αυτό, κατηγορώντας τους κυπρίους ότι ήσαν επαναστάτες και διατηρούσαν μυστική αλληλογραφία με τους Υδραίους. Ο εν λόγω πασάς περιορίστηκε να τον διατάξει να εξετάσει καλά το πράγμα, ο Διοικητής όμως, αντιθέτως, συμπεριφέρθηκε κατά εντελώς διαφορετικό τρόπο^. και ταυτόχρονα έδειξε και ένα πιο ωμό χαρακτήρα.

Έγραψε σε όλους τους επισκόπους του νησιού να μεταβούν στη Λευκωσία μαζί με τους κοτζαμπάσηδες, δηλαδή τους προκρίτους και τους άλλους αξιωματούχους, γιατί έπρεπε να τους ανακοινώσει ένα φιρμάνι. Εκείνοι έφθασαν στην πρωτεύουσα στις 7 του περασμένου Ιουλίου και στις 9 Ιουλίου τους υποχρέωσε να πάνε στο Σεράγιο, που ήταν η έδρα του. Αφού έδωσε εντολή να κλειστούν οι πύλες της πόλης και του Σεραγίου, αρχίζοντας τους αποκεφαλισμούς από τον επίσκοπο της Λάρνακας, διέταξε το ίδιο και για τους επισκόπους της Πάφου και της Κερύνειας και απαγχόνισε τον μακαριότατο αρχιεπίσκοπο όλου του νησιού Κυπριανό μαζί με τον αρχιδιάκονο του. Μόνο ο επίσκοπος Τριμυθούντος κατάφερε να φύγει κρυφά από το νησί φθάνοντας τελικά στην Ανκόνα, στο λοιμοκαθαρτήριο της οποίας βρίσκεται τώρα με δύο ανεψιούς του. Μη αρκούμενος στο αίμα που χύθηκε μέχρι τότε, θέλησε ακόμα να αποκεφαλισθούν οι Μασούρηδες, ο γιός του Γλυκύ και ένας ιερέας. Για κείνη την ημέρα έδωσε διαταγή να σταματήσει η σφαγή, γιατί έπρεπε να ασχοληθεί με τη σύγκληση του Διβανίου για την εκλογή νέων επισκόπων, εκείνων που κατείχαν τις σημαντικότερες θέσεις.

Στις 10 του ίδιου μήνα επανήλθε στη διάπραξη και άλλων σφαγών. Διέταξε να κόψουν τα κεφάλια όλων των προκρίτων της πόλης και των άλλων περιοχών, ανάμεσα στους οποίους οι προύχοντες Σολομωνίδης, Οιικονομίδης, Αντωνόπουλλος, Πιεράκης, Ζωγράφος, Κουρτελλάρης και άλλοι. Παρομοίως διέταξε να απαγχονισθούν όλοι οι ηγούμενοι των μοναστηριών, προβαίνοντας και σε κατάσχεση της περιουσίας των, ειδικότερα εκείνης του λαμπρού μοναστηριού του Κύκκου, αφού διέταξε να κόψουν το κεφάλι του αρχιμανδρίτη, διαρπάζοντας πρώτα κτήματα, ασημικά, ακόμα και ιερά σκεύη. Στην ίδια αποστέρηση υπέβαλε και μερικούς έλληνες, που βρίσκονταν στην υπηρεσία των ανώτερων αξιωματούχων του Σεραγίου και του Μεκκεμί ή της κατοικίας του Μουφτή, και τους υποχρέωσε διά της βίας να γίνουν τούρκοι. Την ίδια τύχη υποχρεώθηκαν να ακολουθήσουν και τα παιδιά των σφαγιασθνέντων προκρίτων και πολλοί άλλοι.

Αρ. φύλλου 44, 2 Νοεμβρίου 1821

Ζάκυνθος, 8 Οκτωβρίου. Τέλος των λεπτομερειών για την οικτρή κατάσταση των κατοίκων της Κύπρου

Στις 11 του προαναφερθέντος Ιουλίου εξεδόθη η μοιραία δικαστική θανατική απόφαση να αποκεφαλισθούν, ενώπιον των δικαστηριακών υπαλλήλων, δύο ενεψιοί του αρχιεπισκόπου και τρία άλλα άτομα. Την ίδια ποινή υπέστησαν οι έλληνες μεγαλέμποροι της Λευκωσίας, της Λάρνακας, της Λεμεσού και άλλων, οι πρωθιερείς και άλλοι έλληνες πρόκριτοι. Τι περισσότερο να πει κανείς! Το ίδιο έγινε και στις 12 του μηνός στους προκρίτους της Λεμεσού και σε άλλους τρεις κατοίκους εκείνης της πόλης, και σε πολλούς κληρικούς και λαϊκούς. Καθημερινά ο εν λόγω Διοικητής δεν επεδίωκε τίποτε άλλο παρά να φέρνει από όλα τα μέρη της νήσου αθώα και δυστυχισμένα πλάσματα^. με σκοπό να χύνεται ολοένα και περισσότερο το αίμα των χριστιανών, των μοναχών, των ιερών, υποβάλλοντος τους στις πιο εξαντλητικές ανακρίσεις και επιτηρώντας αυστηρά τους ανακριτές, για να τους έχει κάτω από τον έλεγχο του. Μετά απ’ αυτό έφθασε στην αξεπέραστη ωμότητα να βάζει να σφάζουν μεταξύ ιερέων και κληρικών άλλοτε 10, άλλοτε 15 και άλλοτε 20 κάθε μέρα. Κι’ αν περνούσε κάποια μέρα χωρίς κανένα απ’ αυτά τα θύματα, την επόμενη τα διπλασίαζε, για να τα ξαναφέρνει στον ίδιο αριθμό.

Με παρόμοιο απαίσιο σύστημα αφάνισε τους προκρίτους, τους ηγούμενους, τους πρωθιερείς^. για να διαφύγουν τον θάνατο, μερικοί, μεταμφιεζόμενοι σε δυτικούς, επιβιβάζονταν σε πλοία είτε για τη Γένοβα είτε για τη Μασσαλία και το Λιβόρνο. Μεταξύ τους φάνηκαν πολύ τυχεροί ο επίσκοπος Τριμυθούντος, ο αρχιμανδρίτης και έξαρχος του θανατωθέντος αρχιεπισκόπου Κυπριανού, οι οποίοι αφού έκοψαν τα μαλλιά τους και ξύρισαν τα γένια, ντυμένοι φράγκικα, αναχώρησαν με πλοία για την Ευρώπη. Αυτό όμως δεν τελεσφόρησε σε δύο άλλους, οι οποίοι αναγνωρίστηκαν, καθώς διέφευγαν, συνελήφθησαν και ακολούθως αποκεφαλίστηκαν. Εξ’ αιτίας αυτού προκλήθηκε μεγάλος τρόμος στις ψυχές εκείνων που ήλπιζαν να λυτρωθούν με τη φυγή. Ωστόσο για να ξεπεράσουν τα έσχατα αυτά δεινά, αντιμετωπίζουν τον κάθε κίνδυνο με τόλμη: έτσι πολυάριθμες οικογένειες, ακόμα και με τα ρούχα που φορούν, ετοιμάζονται να γλυτώσουν από κει με τη φυγή. Κανένας, τέλος, δεν θέλει πια να μείνει σ’ εκείνο το νησί, με τους ίδιους τους ευρωπαίους να διευκολύνουν την αναχώρηση τους, η οποία από πολλούς ήδη πραγματοποιείται, ενώ άλλοι ετοιμάζονται, με αποτέλεσμα σε λίγο το νησί να αποβεί μια έρημος.

Ανάμεσα στις τόσες βαρβαρότητες του τούρκου Διοικητή αξίζει ακόμα να σημειωθεί ότι διατάσσει να κατεδαφιστούν όλα τα αρχοντικά των ελλήνων και αρμενίων νοικοκυραίων, αφήνοντας μόνο το ισόγειο, έτσι που εκείνοι που θα επιβιώσουν να μη μπορούν πια να κατοικούν σε ψηλές κατοικίες και μεγαλοπρεπή σπίτια, αλλά σε κείνα που τώρα παρουσιάζουν την εικόνα ευτελών αγροτικών χαμόσπιτων. Οικτίροντας οι πρόξενοι και οι ευρωπαίοι έμποροι την αξιοθρήνητη κατάσταση των πολυάριθμων αυτών πολιτών, ιδίως των αγοριών και των κοριτσιών, δέχονται να τους κρύβουν στις κατοικίες τους. Και μολονότι ο τούρκος Διοικητής δεν επιτρέπεται να κάνει να κάνει έρευνες σ’ αυτές, επιχειρεί να τους δελεάσει να γίνουν τούρκοι, επιμένει στους πρόξενους να του τους παραδώσουν, είτε με παρακλήσεις είτε με απειλές, διακηρύσσοντας ότι διαφορετικά θα πάει ο ίδιος να τους συλλάβει στα σπίτια τους. Βλέποντας στη συνέχεια ότι οι πρόξενοι για να σώσουν από βέβαιο θάνατο τόσους δυστυχισμένους, δεν κάμπτονται στα σχέδια του, θέλει να γράψει στην Κωνσταντινούπολη για να πάρει έγκριση ότι είναι ανάγκη να μπει στα σπίτια των προξένων. Συνέβη ακόμα πολλές έγκυες γυναίκες, στη θλιβερή αγγελία του βάρβαρου θανάτου των συζύγων τους, αφού έφεραν στο φως τα πρόωρα έμβρυα τους, να πεθάνουν κι’ αυτές από τον καημό.

Για όλα αυτά ακούονται παντού στεναγμοί, και όλα είναι γεμάτα τρόμο και ταραχή: γιατί και οι χωρικοί είτε υφίστανται το τεράστιο βάρος των φόρων είτε μη μπορώντας να τους καταβάλουν, σύρονται στη φυλακή μέσα σε βαριά δεσμά και σε ασιτία. Σε ποιον δεν θα έπρεπε να γεννιέται ευσπλαχνία βλέποντας εκείνο το νησί να ερημώνεται από τους ντόπιους έλληνες, οι οποίοι σφάζονται ή τρέπονται σε φυγή ή υποχρεώνονται να σπασθούν τη μωαμεθανική θρησκεία ή τέλος να είναι βαθιά βουτηγμένοι μέσα στον τρόμο, στις βαρβαρότητες και στους φόρους, εξ’ αιτίας των οποίων σβήνουν μισοπεθαμένοι;

Σε πολλούς δυστυχισμένους προστίθεται ως αποκορύφωμα, το γεγονός ότι εδώ και πολλά χρόνια δεν θυμούνται στον τόπο πιο μεγάλη συγκομιδή όλων των προϊόντων όσο αυτόν τον χρόνο: κανένας από τους κατοίκους, εξ’ αιτίας αυτών των θλιβερότατων γεγονότων δεν μπόρεσε να ευχαριστηθεί ή να επωφεληθεί απ’ αυτά. Κανένας έμπορος, πραγματικά δεν υπάρχει, ο οποίος να ενδιαφέρεται για τα προϊόντα, παρά τις εξευτελιστικές τιμές τους^. μολονότι ένας τράγος μπορεί να βρεθεί στην τιμή των δύο λιρεττών, 40 κιλά σιτάρι για μια και μισή λιρέττα και 40 κιλά κριθάρι για μια λιρέττα και, με τον ίδιο τρόπο, αντιστοίχως κάθε άλλο είδος προμηθειών. Οι έμποροι έχοντας εμπιστευθεί τα εμπορεύματα τους και χρήματα σε άτομα που έχουν ήδη σφαγεί ή διαφύγει ή τους κατασχέθηκαν οι περιουσίες ή εξαθλιώθηκαν οικονομικά ξε’ αιτίας του πλήθους των φόρων καταντούν να πτωχεύσουν. Όλοι οι ναοί και τα μοναστήρια των ελλήνων, πλούσια από ακίνητη περιουσία από δωρεές, από συνδρομές και από άφθονα ιερά σκευή, έχουν πια εντελώς ξεγυμνωθεί με τον ίδιο τρόπο που οι αγροί έχουν ερημωθεί, η γεωργία παντελώς καταστραφεί και οποιαδήποτε δοσοληψία και εμπόριο έχουν ανασταλεί.

Φαίνεται λοιπόν ότι ο τούρκος αυτός Διοικητής έχει κάνει όρκο να καταστρέψει και να εξολοθρεύσει όλο τον ελληνικό πληθυσμό. Όμως και οι οικογένειες των προξένων της Γαλλίας, της Νεάπολης, της Ρωσσίας και άλλων έχουν ήδη αναχωρήσει με πλοία για την Ευρώπη  και το ίδιο ετοιμάζονται να κάνουν και άλλες οικογένειες των ευκατάστατων ευρωπαίων που διέμεναν εδώ. Παραμένουν επί του παρόντος μόνο οι πρόξενοι για να καταγίνονται με τα διπλωματικά τους καθήκοντα. Ακολούθως αναχώρησε από την Κύπρο ένα ναπολιτάνικο πλοίο κατευθυνόμενο στο Λιβόρνο, φορτωμένο με ελληνικές και ευρωπαϊκές οικογένειες. Άλλα πλοία, γαλλικά, σαρδηνιακά και αυστριακά εκμισθώνονται για να μεταφέρουν τις απομένουσες ευρωπαϊκές οικογένειες και εκείνους τους έλληνες που θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν τη διαφυγή τους μεταμφιεζόμενοι^. και τώρα το νησί αυτό θα παραμείνει πιο πολύ ένα καταφύγιο αγριμιών παρά ένα ενδιαίτημα ανθρώπων.

* Το κείμενο δημοσιεύθηκε πρώτα στην εφημερίδα Ξυλότυμβος.

Τὸ δρᾶμα τῆς 9ης Ἰουλίου 1821

Τὸ δρᾶμα τῆς 9ης Ἰουλίου 1821

 

Σὰν σήμερα, 9 Ἰουλίου 1821, λίγους μῆνες μετὰ τὴν ἔναρξη τῆς ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως, οἱ Τοῦρκοι ἀπαγχόνισαν στὴν Κύπρο τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κυπριανὸ καὶ ἔσφαξαν τοὺς τρεῖς Μητροπολίτες καὶ ἄλλους προκρίτους τοῦ νησιοῦ, θεωρώντας τους ὑποκινητὲς ἐξεγέρσεως.

Τὴν ἐποχὴ αὐτὴ Κυβερνήτης ἦταν ὁ σκληρὸς καὶ αἱμοσταγὴς Κιουτσοὺκ Μεχμέτ. Θέλοντας νὰ ἀναπτερώσει τὸ ἠθικὸ τῶν Τούρκων, ποὺ ὑφίσταντο τότε ἀλλεπάλληλες ἧττες στὴν Πελοπόννησο, παίρνει ἔγκριση ἀπὸ τὸ σουλτᾶνο καὶ διενεργεῖ τὸ πιὸ στυγερὸ καὶ ἀποτρόπαιο ἔγκλημα ποὺ συνέβη εἰς βάρος τοῦ Κυπριακοῦ ἑλληνισμοῦ. Ἂς ἀφήσουμε τὸν ἱστορικὸ Κηπιάδη νὰ μᾶς τὸ περιγράψει.

«Τὴν 9ην Ἰουλίου τοῦ αὐτοῦ ἔτους (1821), ἡμέραν Σάββατον, διέταξεν ὁ Ἡγεμὼν καὶ ἔκλεισαν τὰς πύλας τῆς πόλεως Λευκωσίας, καὶ ἐν τῇ πλατείᾳ τοῦ πάλαι ποτὲ διασήμου ἀνακτόρου τῶν Λουζινιανῶν Βασιλέων, παρέστη τὸ φρικωδέστερον τῶν θεαμάτων, ἀφ᾿ ὅσα ἡ πολυτλήμων Κύπρος εἶδεν ἀπὸ τῆς ὑπὸ τῶν Τούρκων ἁλώσεώς της.

Πρῶτος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός, ὃν προηγουμένως ὁ Ἡγεμὼν μεθ᾿ ὅρκου διεβεβαίωσεν ὅτι δὲν ἤθελεν ἀποκεφαλίσει καὶ ὅν τινες εἰς μάτην παρεκίνησαν νὰ δραπετεύσῃ καὶ νὰ σώσῃ οὕτως ἑαυτόν, ἀπάγεται καὶ ἀπαγχονίζεται ἐπὶ τῆς ἔναντι τῆς πύλης τοῦ Σεραγίου μέχρι πρό τινος ὑφισταμένης συκαμινέας… Εἶτα ἐκαρατόμησαν (=ἀπεκεφάλισαν) τοὺς τρεῖς Μητροπολίτας Χρύσανθον Πάφου, Μελέτιον Κιτίου καὶ Λαυρέντιον Κυρηνείας, τὸν δὲ Ἀρχιδιάκονον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μελέτιον ἀπηγχόνησαν, ἐξαρτήσαντες αὐτὸν εἰς τὴν ἔναντι τῆς συκαμίνου πλάτανον…».

Τὸν ἀπαγχνισμὸ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τὴ σφαγὴ τῶν ἄλλων Μητροπολιτῶν ἀκολούθησαν γενικώτερες σφαγὲς πολλῶν ἄλλων κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, προκρίτων τοῦ τόπου. Συνολικὰ τὰ θύματα τῆς θηριωδίας αὐτῆς, ποὺ κράτησε 6 μέρες, ἔφτασαν τὰ 470.

Τὸ δρᾶμα τῆς 9ης Ἰουλίου 1821 ἀποθανάτισε μὲ πολλὴ ζωηρότητα σ᾿ ἕνα μεγαλειῶδες ποίημά του ὁ ἐθνικὸς ποιητὴς τῆς Κύπρου Βασίλης Μιχαηλίδης. Χαρακτηριστικὸς εἶναι ὁ διάλογος τοῦ Κιουτσοὺκ Μεχμὲτ μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κυπριανό.

Κιουτσούκ:

" Ἔχω στὸ νοῦν μου πίσκοπε νὰ σφάξω, νὰ κρεμάσω

τζ᾿ ἂν ἠμπορῶ ’ποὺ τοὺς ρωμηοὺς τὴν Τζύπρον νὰ παστρέψω,

τζ᾿ ἀκόμα ἂν ἠμπόρηα τὸν κόσμον νὰ γυρίσω,

ἔθεν νὰ σφάξω τοὺς ρωμηούς, ψυσιὴν νὰ μὲν ἀφήσω».

Καὶ ὁ Κυπριανὸς ἀπαντᾶ:

«Ἡ Ρωμιοσύνη ἒν ᾿φυλὴ συνόντζαιρη τοῦ κόσμου.

Κανένας δὲν ἐβρέθητζεν γιὰ νὰ τὴν ἠξηλείψη.

Κανένας, γιατὶ σιέπει την ᾿ποὺ τ᾿ ἄψη ὁ Θεός μου.

Ἡ Ρωμιοσύνη ἒν νὰ χαθῆ, ὄντας ὁ κόσμος λείψη!

Σφάξε μας οὕλλους τζ᾿ ἂς γενεῖ τὸ γαῖμαν μας αὐλάτζιν,

κάμε τὸν κόσμον ματζιελλιὸν τζιαὶ τοὺς Ρωμηοὺς τραούλια

ἀμμὰ ᾿ξερε πὼς ὕλαντρον ὄντας κοπεῖ καβάτζιν,

τριγύρω του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια.

Τὸ ᾿νίν, ἀντὰν νὰ τρώ ᾿την γῆν, τρώει τὴν γῆν θαρκέται,

μὰ πάντα τζεῖνον τρώεται τζαὶ τζεῖνον καταλιέται».

 

Ἡ θυσία τοῦ ἐθνομάρτυρος Κυπριανοῦ καὶ τῶν ἄλλων Μητροπολιτῶν ἀποτελεῖ μιὰ ἀκόμη προσφορὰ τοῦ κλήρου στοὺς ἀγῶνες τοῦ ἔθνους. Ὅσο κι ἂν θέλουν οἱ ἐχθροὶ τῆς πίστεως νὰ συσκοτίσουν τὴν ἀλήθεια, ἡ ἱστορία μαρτυρεῖ, πὼς ἡ Ἐκκλησία ὑπῆρξε ἀνέκαθεν ἡ Κιβωτὸς τοῦ ἔθνους, τὸ καταφύγιο τοῦ λαοῦ στὶς δύσκολες στιγμές, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐμπροσθοφυλακὴ στοὺς ἀγῶνες του γιὰ τὴν ἐλευθερία.

«Χάρις στὴν Ἐκκλησία», γράφει ὁ νεώτερος Κύπριος ἱστορικὸς Κλεάνθης Γεωργιάδης, «ὁ ἑλληνισμὸς κράτησε ἀμείωτη τὴν ἐθνική του συνείδηση καὶ ὑψωμένο τὸ θρησκευτικό του συναίσθημα, δύο ὅπλα μὲ τὰ ὁποῖα ὄχι μόνο ἐπέζησε ἀλλὰ καὶ ἐπιβλήθηκε στοὺς κατακτητές» (Κλ. Γεωργιάδη, «Ἱστορία τῆς Κύπρου», Λευκωσία 1978, σελ. 248).

 

Κυριακή Δ Ματθαίου- Η Αληθινή Πίστη- Αρχιμ Επιφάνιος Χατζηγιάγκου!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΓΓ ΜΕ ΤΟ ΔΣ ΤΟΥ ΔΙΙΚ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟ UNESCO ΕΛΛΑΔΟΣ – 3/7/2020

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΓΓ ΜΕ ΤΟ ΔΣ ΤΟΥ ΔΙΙΚ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟ UNESCO ΕΛΛΑΔΟΣ – 3/7/2020

 

Την Παρασκευή, 3 Ιουλίου, στο πλαίσιο των συστηματικών προσπαθειών της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού για τη δημιουργία πανομογενειακού δικτύου των Ελλήνων ομογενών ιατρών από όλον τον κόσμο, ο Γενικός Γραμματέας, Ομότ. Καθ. Ιω. Χρυσουλάκης, πραγματοποίησε συνάντηση εργασίας με μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Διεθνούς Ιπποκρατικού Ιδρύματος Κω (ΔΙΙΚ) και συγκεκριμένα, τον Αναπληρωτή Πρόεδρο, καθ. Στέφανο Γερουλάνο, τον Γραμματέα, καθ. Νικόλαο Παπαντωνίου, και τον Ταμία, κ. Φίλιππο Καλούδη. Στη συζήτηση συμμετείχε και η Πρόεδρος της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής για την UNESCO και του Κέντρου UNESCO για τις Γυναίκες και την Ειρήνη στα Βαλκάνια, κυρία Αικατερίνη Τζιτζικώστα.

 

Στη διάρκεια της συνάντησης τονίστηκε πως ο Ιπποκράτης, ως ιστορικό πρόσωπο παγκόσμιας εμβέλειας και πατέρας της σύγχρονης Ιατρικής Επιστήμης και η Ιπποκρατική Ηθική και Δεοντολογία πρέπει να αποτελέσουν τον θεμέλιο λίθο πάνω στον οποίο θα ενώσουν τις δυνάμεις τους όλοι οι ομογενείς γιατροί. Το ίδιο ισχύει και για ολόκληρη την ιατρική κοινότητα παγκοσμίως. Κατά τη συζήτηση αναδείχθηκαν επίσης στοιχεία με ξεχωριστή πολιτιστική και επιστημονική αξία, όπως ο Ιπποκράτειος Βοτανικός Κήπος του Διεθνούς Ιδρύματος και ο Όρκος του Ιπποκράτη που είναι και αυτά σημεία αναφοράς και ένωσης για όλους τους γιατρούς, ομογενείς και μη. Ήδη, με τη μέριμνα και τον συντονισμό της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού, η πανομογενειακή ιατρική κοινότητα ενεργοποιήθηκε προς την κατεύθυνση της δημιουργίας δικτύου με πρώτη δράση τη διεθνή τηλεδιάσκεψη 100 ομογενών ιατρών από 25 κράτη που πραγματοποιήθηκε στις 20 Ιουνίου.

 

Στο ίδιο αυτό πλαίσιο, ο Γενικός Γραμματέας Χρυσουλάκης, οι εκπρόσωποι του ΔΙΙΚ και η Πρόεδρος κα Τζιτζικώστα συζήτησαν την προοπτική οργάνωσης πανομογενειακού ιατρικού συνεδρίου με συμμετοχή και της Κω για το έτος 2021. Η πρωτοβουλία αυτή έχει την αμέριστη στήριξη και του Περιφερειάρχη Αττικής,  Προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών και του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ελλήνων Ιατρών, κου Γιώργου Πατούλη, ο οποίος θα συμμετέχει στη συνεργασία. Σύντομα θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα των παραπάνω σχεδιασμών με τις αντίστοιχες κοινές δράσεις.

 

 

 

Τζον Μπόλτον: «Όταν άκουγα τον Ερντογάν νόμιζα ότι μιλούσε ο Μουσολίνι»!

Σκίτσο από τη ρωσική ιστοσελίδα regnum.

«Η συνάντηση με τον Ερντογάν είναι μια ξεχωριστή εμπειρία», γράφει ο Μπόλτον στα απομνημονεύματά του.

 « Όταν τον άκουσα, και ήταν πάντα με μεταφραστή, μου φάνηκε ότι άκουγα τον Μουσολίνι να μιλάει από το μπαλκόνι του στη Ρώμη. Η μόνη διαφορά ήταν ότι δεν ήταν ο Μουσολίνι που μίλησε στο τηλέφωνο, αλλά ο Ερντογάν».

Ο πρώην Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζον Μπόλτον, δημοσίευσε το βιβλίο «The Room Where it Happened», στο οποίο μιλά για τους 17 μήνες που πέρασε υπό την καθοδήγηση του Ντόναλντ Τραμπ. 

Ο Λευκός Οίκος προσπάθησε να εμποδίσει τη δημοσίευσή του, με βάση το γεγονός ότι δεν είχε ακόμη ολοκληρώσει τον έλεγχο και αποκάλυπτε μεγάλο αριθμό διαβαθμισμένων πληροφοριών. Ωστόσο, τα δικαστήρια απέρριψαν την ένσταση.

Τα απομνημονεύματα δημοσιεύθηκαν και κατέκτησαν την πρώτη θέση στη λίστα των best-seller της Amazon σε πολλές χώρες όσον αφορά τον αριθμό των παραγγελιών που ελήφθησαν πριν από την κυκλοφορία.

 Οι ειδήσεις που εμφανίστηκαν στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης πριν από τη δημοσίευση του βιβλίου κάλυψαν ευρέως τις συνομιλίες μεταξύ του Τραμπ και του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για το θέμα της τουρκικής κρατικής τράπεζας Halkbank. 

Το βιβλίο του Μπόλτον περιέχει αξιολογήσεις της αγωγής εναντίον της Halkbank και ορισμένων άλλων διαπραγματεύσεων μεταξύ Τραμπ και Ερντογάν.

 Αναφέρει επίσης τις δικές του μαρτυρίες και δηλώσεις σχετικά με τη σύλληψη στην Τουρκία του Αμερικανού πολίτη Πάστορα Άντριου Μπράνσον, τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία και του ρωσικού συστήματος S-400.

Ο Μπόλτον προτείνει ότι ο Ερντογάν ήθελε να χρησιμοποιήσει τον Μπράνσον ως «κάρτα ατού». 

Το βιβλίο σημειώνει ότι ο Ερντογάν κάλεσε τον Τραμπ να συζητήσει πιθανές κυρώσεις για τη Halkbank και την αγορά του S-400 μετά τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Ελσίνκι της Φινλανδίας, τον Αύγουστο του 2018.

 Αναφέρεται: 

«Η τρέχουσα έρευνα είχε στενή σχέση με τον Ερντογάν λόγω ισχυρισμών ότι αυτός και η οικογένειά του χρησιμοποίησαν τη Halkbank για τα προσωπικά τους συμφέροντα.  Όταν ο γαμπρός του Ερντογάν διορίστηκε Υπουργός Οικονομικών, η υποψία ενισχύθηκε. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Ερντογάν, πίσω από τις κατηγορίες εναντίον της Halkbank είναι ο  Φετιουλάχ Γκιουλέν και το «κίνημά του». 

Πίστευε ότι όλα αυτά ήταν συνωμοσία εναντίον του. Ο Ερντογάν ζήτησε από τους Αμερικανούς εισαγγελείς να κλείσουν την υπόθεση Halkbank. Αλλά η πιθανότητα να ικανοποιηθεί η απαίτησή του είναι εξαιρετικά μικρή ...

Ο Ερντογάν ανησυχούσε για το νομοσχέδιο που είχε υποβληθεί για τη διακοπή πώλησης των F-35, το οποίο αναμενόταν στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, λόγω της αγοράς της Άγκυρας από τη Ρωσία  των S-400.

 Γενικά, η Τουρκία είχε ανησυχίες.

Ωστόσο, τα αιτήματα του Τραμπ ήταν ελάχιστα: όπως πίστευε, ο Ερντογάν του υποσχέθηκε ότι ο Μπράνσον θα απελευθερωθεί και θα μπορέσει να επιστρέψει στην Αμερική. Ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος είπε μόνο ότι «η δίκη βρίσκεται σε εξέλιξη και ότι ο Μπράνσον δεν βρίσκεται στη φυλακή, αλλά βρίσκεται υπό κατ 'οίκον περιορισμό».

Ο Μπόλτον έφτασε στην Τουρκία τον Ιανουάριο του 2019 λίγες εβδομάδες μετά από αυτήν τη συνάντηση. Στο βιβλίο του, σημείωσε ότι ο Ερντογάν ακύρωσε μια συνάντηση μαζί του με το επιχείρημα ότι μιλούσε στην Τουρκική Μεγάλη Εθνοσυνέλευση.

 «Στο δρόμο της επιστροφής, ενημέρωσα τον Πομπέο για τις επαφές μου με την Τουρκία. Συμφωνήσαμε ότι δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε τις απόψεις μας με την Τουρκία για το κουρδικό ζήτημα και ότι η Τουρκία πρέπει να ενεργήσει «πολύ προσεκτικά», έγραψε ο προεδρικός σύμβουλος.

Αρνητικές κριτικές για τον Ερντογάν

Ο Μπόλτον χρησιμοποιεί αρνητικά επίθετα, μιλώντας για τον Ερντογάν, τον αποκαλεί «ριζοσπάστη ισλαμιστή». 

Ο Μπόλτον ήταν ο κύριος μεσολαβητής μεταξύ του Τραμπ και του Ερντογάν στο τηλέφωνο αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους. 

«Η συνάντηση με τον Ερντογάν είναι μια ξεχωριστή εμπειρία», σημειώνει ο σύμβουλος του προέδρου των ΗΠΑ.

« Όταν τον άκουσα, και ήταν πάντα με μεταφραστή, μου φάνηκε ότι άκουσα τον Μουσολίνι να μιλάει από το μπαλκόνι του στη Ρώμη. Η μόνη διαφορά ήταν ότι δεν ήταν ο Μουσολίνι που μίλησε στο τηλέφωνο, αλλά ο Ερντογάν».

Ο Μπόλτον ανέφερε ότι ορισμένοι ανώτεροι αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου, ηγέτες των συμμάχων των ΗΠΑ στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή προειδοποίησαν τον Τραμπ για τον Ερντογάν, αλλά ο πρόεδρος των ΗΠΑ δεν έλαβε σοβαρά τα λόγια τους.

« Είναι ενδιαφέρον ότι τα μέσα ενημέρωσης περιγράφουν τον Τραμπ ως ισλαμοφάγο, γιατί τότε δεν μπορούσε να καταλάβει ότι ο Ερντογάν είναι ένας ριζοσπάστης ισλαμιστής, αν και πολλοί ηγέτες των συμμαχικών χωρών και οι δικοί του σύμβουλοι του είπαν για αυτό.

 Ο Ερντογάν προσπάθησε να μετατρέψει την Τουρκία από ένα κοσμικό κράτος που δημιουργήθηκε από τον  Κεμάλ Ατατούρκ σε ένα ισλαμικό κράτος. 

Υποστηρίζει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και άλλες ριζοσπάστες στη Μέση Ανατολή, παρέχει οικονομική υποστήριξη στη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ, εξαιρετικά εχθρικό προς το Ισραήλ και βοηθά το Ιράν να σπάσει τις αμερικανικές κυρώσεις. 

Αλλά κανένα από αυτά δεν επηρέασε τον Τραμπ », σημειώνει ο Μπόλτον.

Regnum.ru

--

The Hellenic Information Team

               

 © Βαλκανικό Περισκόπιο -Γιῶργος  Ἐχέδωρος