Η προσφορά της Εκκλησίας στους ορθοδόξους της Βορείου Ηπείρου

Οι κληρικοί (επίσκοποι και ιερείς) κατά την οδυνηρή περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας πρόσφεραν πολλά στην κοινή υπόθεση της αποκατάστασης της ελευθερίας και της συγκράτησης των χριστιανών στην ορθόδοξη πίστη τους. Η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσα από ολιγογράμματους μοναχούς στα μοναστήρια υπήρξε καταλυτική και βοήθησε πάρα πολύ τους ελληνικούς πληθυσμούς να μην χάσουν τη γλώσσα τους και τις ελληνορθόδοξες παραδόσεις τους.

Πολλοί κληρικοί μαρτύρησαν για την πίστη τους και τα ελληνικά τους φρονήματα πριν, αλλά και μετά από την απελευθέρωση του 1913.

Να θυμίσουμε τον Πατροκοσμά, τον Άγιο των Σκλάβων, ο οποίος με τις συνεχείς περιοδίες του από το 1763 μέχρι το 1779 στην Ήπειρο και ειδικότερα στην Βόρειο Ήπειρο, εμψύχωνε και ενθάρρυνε τους χριστιανούς, αναπτέρωνε το ηθικό τους σε μια εποχή που οι αναγκαστικοί εξισλαμισμοί είχαν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδος. Στις δύσκολες αυτές ώρες των απηνών διώξεων, ο ιερομόναχος Κοσμάς ο Αιτωλός κατέχει κορυφαία θέση. Ο Άγιος Κοσμάς, κατά κόσμο Κώνστας (1714-1779) υπήρξε ο μεγαλύτερος λαϊκός αναγεννητής. Φλογερός ρασοφόρος που απέτρεψε την τελευταία στιγμή τον εξισλαμισμό των κατοίκων του βόρειου Ηπειρωτικού τμήματος και ξαναζωντάνεψε την «αποσταμένη ελπίδα» και την πίστη των ραγιάδων στο «ποθούμενο».

Πήρε την άδεια και την ευλογία να αρχίσει τα κηρύγματα στην υπόδουλη πατρίδα από τον Πατριάρχη Σεραφείμ Β', ο οποίος καταγόταν από το Δέλβινο. Αναμορφωτής, παιδαγωγός, δάσκαλος, οραματιστής, ιεραπόστολος, υψώθηκε πάνω από την καθημερινότητα και με το έργο του συνέτεινε στην αφύπνιση των σκλάβων. Άφησε την τελευταία του πνοή στις 24 Αυγούστου 1779 στον Βορειοηπειρωτικό χώρο, στο Κολικόντασι, κοντά στο Μπεράτι, δίπλα στον Άψο ποταμό, όταν το σχοινί του Τούρκου του έσφιξε το λαιμό.

Να αναφέρουμε από τον μεγάλο αριθμό Μητροπολιτών της Δρυϊνουπόλεως μερικούς, οι οποίοι άφησαν σημαντικά ίχνη της δραστηριότητάς τους:

Ματθαίος Α' (1611-1614): Από το 1611 επιτρόπευε τον άρρωστο Μητροπολίτη Ιωαννίνων Μανασση. Υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες του άτυχου επαναστατικού κινήματος του Διονυσίου Σκυλοσόφου.

Κάλλιστος (1620-1636): Στις μέρες του Επισκόπου Καλλίστου ιδρύθηκε και λειτούργησε το πρώτο ελληνικό σχολείο στο Αργυρόκαστρο το 1633.

Σοφιανός (1672-1700). Για τον Σοφιανό γνωρίζουμε ότι το 1672 ίδρυσε την μοναστηριακή σχολή Πολύτσανης και πέθανε το 1711 ως μεγαλόσχημος της Μονής του Αγίου Αθανασίου, στο χωριό Πολύτσανη του Πωγωνίου. Ο Σοφιανός τη Μονή του Αγίου Αθανασίου την είχε ως ορμητήριο για την εθνικοθρησκευτική του δράση. Συνετέλεσε στην αναχαίτηση του εξισλαμισμού χρησιμοποιώντας ακόμη και ένοπλη αντίσταση. Υπήρξε ένας εμπνευσμένος απόστολος στα χρόνια της σκλαβιάς.

Δοσίθεος ο Μετσοβίτης (1760-1799). Η σαραντάχρονη ποιμαντορία του άφησε εποχή στο Αργυρόκαστρο και σε όλη τη διοικητική περιφέρεια της επισκοπής. Στις μέρες του παρατηρείται οικοδομικός οργασμός. Ανακαίνισε το επισκοπικό μέγαρο και έχτισε 70 καινούργιες εκλησίες. Επίσης επί της ποιμαντορίας του γράφτηκε ο κώδικας της Επισκοπής Αργυροκάστρου, που αποτελεί σήμερα ένα σημαντικό ιστορικό μνημείο για την εκκλησιαστική ιστορία της Ηπείρου.

Πολύκαρπος, Μητροπολίτης Λαρίσης. Καταγόταν από το χωριό Δάρδα της Κορυτσάς. Για την εθνική του δράση και τη συμμετοχή του στους αγώνες για την ανεξαρτησία καρατομήθηκε μπροστά στη Μητρόπολη της Λάρισας από τον Μαχμούτ Πασά.

Γρηγόριος ο Αργυροκαστρίτης, Μητροπολίτης Ευβοίας. Υπήρξε ο εμπνευστής και κύριος συντελεστής της επανάστασης της Εύβοιας. Για την εθνική του δράση υπέστη φρικτές ταπεινώσεις και εξευτελισμούς στα μπουντρούμια της Χαλκίδας.

Συνεργάτες του Γεωργίου ζωγράφου στον Βορειοηπειρωτικό αγώνα του 1914, μέλη της προσωρινής κυβέρνησης της Αυτονόμου Ηπείρου ήταν ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος Παπαχρήστου από το Λάμποβο του Σταυρού, ο Μητροπολίτης Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδων Βλάχος, ιδρυτής της Σχολής Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος και ο Μητροπολίτης Κορυτσάς Γερμανός.

Επώνυμοι και ανώνυμοι κληρικοί πρωτοστάτησαν στη μακραίωνη ιστορία της περιοχής της Βορείου Ηπείρου και με κάθε τρόπο στήριξαν τους αγώνες τους. Οι ιερείς κράτησαν άσβεστη την ελπίδα των ραγιάδων για απελευθέρωση. Και μετά την απελευθέρωση μέχρι το τέλος του Β' Μεγάλου Πολέμου κληρικοί αγωνίστηκαν για να κρατήσουν όρθια την ορθόδοξη πίστη. Το 1946, με την επικράτηση του προλεταριάτου και την εγκαθίδρυση της «Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας» του Ενβέρ Χότζα, άρχισαν τα δεινά και για τον κλήρο. Το καθεστώς άλλους ιερείς αποσχημάτισε, άλλους εξόρισε, άλλους φυλάκισε και πολλούς θανάτωσε, αφήνοντας ακέφαλο το ελληνικό στοιχείο. Η 45χρονη δικτατορία του Χότζα, άφησε πίσω της ερείπια και πληγές που πυορρούν ακόμα.

Γεγονός είναι ότι στον Βορειοηπειρωτικό χώρο κλήρος και λαός είναι δεμένοι με κοινούς αγώνες και κοινές θυσίες. Πριν από το 1940, γιατί μετά και μέχρι το 1990 επικράτησε σκοτάδι και σύγχυση, η Εκκλησία στην Βόρειο Ήπειρο, παρουσιάζει την εξής εικόνα:

Κάτοικοι πριν από τον πόλεμο: 250.000 Έλληνες.

Μητροπόλεις: Τιράνων και πάσης Αλβανίας, Κορυτσάς, Βερατίου, Αυλώνος και Κανίνης, Αργυροκάστρου.

Ιεροί ναοί: 265, μοναστήρια: 29, Ιερατικές Σχολές: 2, ιερείς: 500.

Μετά την εγκαθίδρυση του μονοκομματικού καθεστώτος στην Αλβανία, τα πράγματα, όσον αφορά το ελληνικό στοιχείο, άλλαξαν δραματικά. Το 1949 εξορίστηκε και πέθανε από τις κακουχίες του 1958 ο Προκαθήμενος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας Χριστόφορος (εφημ. «Καθημερινή» 25-12-1990).

Οι Αλβανοί και σήμερα ισχυρίζονται ότι οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες δεν ξεπερνούν τις 60.000 ψυχές. Τι να υποθέσουμε; Ότι οι επιπλέον 200 χιλιάδες εξαφανίστηκαν ή μετανάστευσαν; Ότι δεν μετανάστευσαν το γνωρίζουμε. Φραγμός θανάτου ήταν τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα. Εκείνο που δεν γνωρίζουμε είναι πόσοι χάθηκαν στην 45χρονη τυραννία.

Όταν, όμως, ο αριθμός των γεννήσεων στην Αλβανία αυξάνει σε ετήσια βάση (κάθε οικογένεια έχει τέσσερα-πέντε και περισσότερα παιδιά), είναι αδιανόητο να συμπεράνουμε ότι ο αλβανικός πληθυσμός έχει αλματώδη αύξηση, ενώ, αντίθετα, ο ελληνικός (μειονοτικός) πληθυσμός παρέμεινε στάσιμος ή μειώθηκε.

Βέβαια, γεγονός είναι ότι το ελληνικό στοιχείο, καθόλη τη διάρκεια της δικτατορίας, μειωνόταν μετά από εξορίες, φυλακίσεις, θανάτους. Παρατηρήθηκε ακόμη μείωση τεχνητή μετά τη βίαιη επιβολή της αθεΐας, τους μικτούς γάμους, την αλλαγή των ονομάτων και με άλλους τρόπους που είχε μεθοδεύσει το καθεστώς.

Εάν, όμως, η πληθυσμιακή μείωση των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου έφτασε τις 60.000, κατά τους ισχυρισμούς των Αλβανών, τότε δεν πρόκειται για φυσιολογική ελάττωση αλλά για πραγματική γενοκτονία.

Διαφορετικά όμως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία. Tο 1986 δημοσιεύτηκαν στοιχεία KESTON COLLEGE, σύμφωνα με τα οποία το 19% του πληθυσμού της Αλβανίας το 1945 το αποτελούσαν ορθόδοξοι Έλληνες. Τότε η Αλβανία είχε πληθυσμό περίπου 2,5 εκατομμύρια. Σύμφωνα με την παραπάνω αγγλική πηγή οι ελληνικοί πληθυσμοί ξεπερνούσαν τις 400.000 (τετρακόσιες χιλιάδες).

Να γράψουμε ακόμη παρενθετικά ότι το 1940 στη Βόρειο Ήπειρο, σύμφωνα με τον Ιταλό Τζιοβάνι Βιρτζίλι, τα ελληνικά σχολεία έφταναν τα 373, όσες και οι κοινότητες και οι εκκλησίες (εφημ. «Καθημερινή» 25-12-1990).

ΝΙΚΟΣ Θ. ΥΦΑΝΤΗΣ
Πρωινός Λόγος

https://www.himara.gr/

Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος για Αγία Σοφία: Είδα την Παναγία να δακρύζει με τα μάτια της ψυχής μου (audio)

«Αυτό που συνέβη στην Αγία Σοφία δεν ήταν προσευχή, ήταν μια θεατρική παράσταση με κεντρικό της σύμβολο όχι το Κοράνι αλλά το τεράστιο σπαθί που κρατούσε ένας από τους πρωταγωνιστές,» ανέφερε μιλώντας στο Πρώτο πρόγραμμα και την εκπομπή GPS με τους Θάνο Σιαφάκα και Γιώργο Νερούτσο, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος.

O Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος - Πρώτο πρόγραμμα - Εκπομπή GPS με τους Θάνο Σιαφάκα και Γιώργο Νερούτσο

02:11/03:20

«Το μήνυμα που εστάλη ήταν και χαρακτηριστικό και απογοητευτικό», συνέχισε ο κ. Αναστάσιος. «Δεν είναι δυνατόν να μιλάς για την παγκόσμια ειρήνη και να επιδεικνύεις το σπαθί» είπε χαρακτηριστικά. «Ο πόνος είναι πιο βαθύς τώρα» πρόσθεσε ο Αρχιεπίσκοπος, «είναι η ίδια η θρησκεία η οποία πληγώνεται από το μεγάλο αυτό σπαθί. «Προσπάθησα να δω την Παναγία μέσα από τις κουρτίνες που την είχαν καλύψει», τόνισε με συγκίνηση ο κ. Αναστάσιος, «δεν μπόρεσα, την είδα όμως με τα μάτια της ψυχής και την είδα να δακρύζει.»

Πηγή: Πρώτο Πρόγραμμα

Ευχαριστώ τον Θεό...

ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ: 24 Ιουλίου 2020: Προσευχή σε Έναν Θεό από δυο διαφορετικές θρησκείες

Γράφει ο Καθηγητής Πέτρος Π. Γρουμπός, Ομότιμος καθηγητής, Πανεπιστημίου Πατρών -Μέλος του ΙΗΑ

Η Χριστιανική προσευχή

Η Μουσουλμανική προσευχή

Στις 24 Ιουλίου 2020 η Παγόσμια κοινότητα έγινε μάρτυρας  δύο προσευχών πιστών κοινοτήτων. Στη μία η Ορθόδοξη προσευχή και στην  άλλη η Μουσουλμανική. Δύο πολύ διαφορετικές προσεγγίσεις που όμως πρέπει να προβληματίσουν ολόκληρη την ανθρωπότητα ανεξαρτήτως θρησκεύματος. Στην Ορθόδοξη ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος προσεύχετε ταπεινά μαζί με δύο ιερείς και το σύμβολο του Χριστιανισμού  τον σταυρό να δείχνει καθαρά στην εικόνα. Από την άλλη πλευρά η Μουσουλμανική προσέγγιση δείχνει την κίνηση του ανώτατου ιμάμη, Αλί Ερμπάς, ο οποίος ανέβηκε στον άμβωνα της Αγίας Σοφίας κρατώντας ένα οθωμανικό ξίφος, στη φιέστα παροδία που έστεισε ο Ερντογάν και που κράτησε δυόμιση ολόκληρες ώρες. Όλος ο πλανήτης έγινε δέκτης των δύο προσευχών.

Σε ολόκληρη την Ελλάδα και σε όλες τις  χώρες του πλανήτη που υπάρχουν Ορθόδοξες εκκλησίες, εψάλλει ο Ακάθιστος Ύμνος, έγιναν αγρυπνίες και Θείες Λειτουργίες. Οι καμπάνες κτυπούσαν πένθιμα.

Από την άλλη πλευρά η τελετή του ανοίγματος της Αγίας Σοφίας ως τζαμί και η πρώτη προσευχή ήταν γεμάτη συμβολισμούς για την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης, την υπεροχή του Ισλάμ και κυρίως την υπεροχή του ίδιου του Ερντογάν. Έξω από την Αγία Σοφία φανατισμένοι Αδερφοί Μουσουλμάνοι είχαν ξέφρενο πανηγύρι.

Και πόση διαφορά παρατηρείς στα πρόσωπα των οπαδών του Μωάμεθ και των πιστών του Χριστού! Από την μια, στην “προσευχή” της Παρασκευής, κατάρες, βλοσυρό, γεμάτο μίσος βλέμμα και τρίξιμο δοντιών και από την άλλη “αγαπάτε τους εχθρούς ημών”, πρόσωπα, μετά την Θεία Λειτουργία, χαρούμενα, με ξεχείλισμα αγάπης. Στο ναό ο ιερέας, να ευλογεί τους πιστούς, με τον σταυρό του Χριστού. Στο τζαμί ο ιμάμης, να αφιονίζει τους οπαδούς, ανεμίζοντας το ξίφος του Ισλάμ.

Η κίνησή του δεν ήταν τυχαία. Το οθωμανικό ξίφος θεωρείται σύμβολο της κατάκτησης και με τη βία, στην παράδοση της «οθωμανικής αυτοκρατορίας».

Στο κήρυγμά του, ο Ερμπάς μεταξύ άλλων είπε: «Οι πόρτες του τζαμιού της Αγιάς Σοφιάς όπως και στα άλλα τζαμιά της χώρας θα είναι ανοιχτές για όλους τους υπηρέτες του Αλλάχ» και «Όσοι αγγίζουν τα θεμελιώδη αγαθά και τις αξίες είναι καταραμένοι». Σε άλλο σημείο είπε: «Έχουμε και πόλεμο και ειρήνη. Εσείς διαλέξτε ποιο από τα δυο θέλετε».

Το γνωρίζει αυτό καλά η Δύση και κυρίως η Ευρώπη; Τι θα διαλέξει τον πόλεμο ή την ειρήνη; Γιατί πρέπει να της θυμήσει κάποιος ότι οι Τούρκοι αφού κατέκτισαν την Κωνσταντινούπολη το 1453, έκαναν τότε δύο προσπάθειες να υποτάξουν τη Βιέννη, την πρωτεύουσα της Ιεράς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στην οποία πολιορκίασαν το 1459, στη συνέχεια το 1683, κατά τη διάρκεια του λεγόμενου ” μεγάλου τουρκικου πολεμου», ο οποίος δεν τελείωσε πριν το 1699.  Η Τουρκία εξακολουθεί να έχει τις ίδιες βλέψεις στην γηραιά Ευρώπη; Χωρίς αμφιβολία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ερντογάν ονομάζεται «ο σουλτάνος». Αλλά η στρατηγική του είναι απείρως πιο διεστραμμένη, διαβολική, εξελιγμένη, επιθετική  και πολύ απειλητική από εκείνη του ‘Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς’.

Ο σεβασμός στον χαρακτήρα και στα διδάγματα που διαμηνύει ανά τους αιώνες η Αγία Σοφία επιβάλλει την αφύπνιση  και την εγρήγορση ολόκληρου του πνευματικού κόσμου, των Χριστιανικών Ομολογιών και λοιπών Εκκλησιών, των Κυβερνήσεων και των Διεθνών Οργανισμών που υπερασπίζονται την ειρήνη, την συνύπαρξη και την συνεργασία μεταξύ των Λαών, των Πολιτισμών και των Θρησκειών με σκοπό να μην επιτραπεί στην Τουρκία να διαταράξει την ειρήνη και αγαστή συνεργασία των λαών του πλανήτη μας. Να το καταλάβουν σύντομα πριν είναι πολύ αργά! Οι λαοί της Μεσογείου και των Βαλκανίων επιθυμούν και εργάζονται συστηματικά για την ειρήνη, τη σταθερότητα και την βιώσιμη ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής. Το επιθυμούν αυτό και οι μεγάλες δυνάμεις ή έχουν άλλα σχέδια; 

---

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα του ΙΗΑ εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς – μέλη του ΙΗΑ. Η ιστοσελίδα του ΙΗΑ δεν λογοκρίνει, ούτε επεμβαίνει σε άρθρα – κείμενα των μελών του ΙΗΑ.  

Πηγή: International Hellenic Association

Το πρόγραμμα εξετάσεων των «Ελλήνων του εξωτερικού και τέκνων Ελλήνων υπαλλήλων που υπηρετούν στο εξωτερικό»

Ανακοινώθηκε σήμερα από το υπουργείο Παιδείας   το  Πρόγραμμα εξετάσεων μαθημάτων γενικής παιδείας, ομάδων προσανατολισμού και ειδικών μαθημάτων, υποψηφίων της ειδικής κατηγορίας «Ελλήνων του εξωτερικού και τέκνων Ελλήνων υπαλλήλων που υπηρετούν στο εξωτερικό», για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, έτους 2020 καθώς και η προθεσμία υγειονομικής εξέτασης και πρακτικής δοκιμασίας των υποψηφίων για εισαγωγή στα  ΤΕΦΑΑ. ως ακολούθως :

Ως ώρα έναρξης εξέτασης ορίζεται για όλα τα μαθήματα η 16.00 μ.μ. Η προσέλευση των υποψηφίων στις αίθουσες εξέτασης γίνεται 30 λεπτά τουλάχιστον πριν από την έναρξη των εξετάσεων.

Η διάρκεια εξέτασης κάθε μαθήματος ορίζεται σε τρεις (3) ώρες.

Το  πρόγραμμα εξέτασης των Ειδικών Μαθημάτων και των Μουσικών Μαθημάτων  με την ειδική κατηγορία «Ελλήνων του εξωτερικού και τέκνων Ελλήνων υπαλλήλων που υπηρετούν στο εξωτερικό», έτους 2020 για εισαγωγή σε Σχολές και Τμήματα για τα οποία απαιτείται εξέταση σε ειδικά μαθήματα, ως ακολούθως:

Η προσέλευση των υποψηφίων στις αίθουσες εξέτασης γίνεται 30 λεπτά τουλάχιστον πριν από την έναρξη των εξετάσεων.

Η διάρκεια εξέτασης για τα μαθήματα:

- των ξένων γλωσσών και της Αρμονίας είναι τρεις (3) ώρες,
- των  Σχεδίων ( Ελεύθερο και Γραμμικό)  είναι έξι (6) ώρες,
- του ειδικού μαθήματος «Έλεγχος Μουσικών Ακουστικών Ικανοτήτων» είναι περίπου είκοσι (20) λεπτά.
- για το μουσικό μάθημα «Μουσική Εκτέλεση και Ερμηνεία» η εξέταση της φωνητικής ή οργανικής μουσικής διαρκεί  2΄ με 6΄ λεπτά για κάθε υποψήφιο.
- για το μουσικό μάθημα «Μουσική Αντίληψη και Γνώση», η εξέταση στο αντικείμενο της Μουσικής Αντίληψης έχει διάρκεια 30’ λεπτών, ενώ η εξέταση στο αντικείμενο της Μουσικής Γνώσης έχει διάρκεια 2 ωρών.

Β. Ο χρόνος υγειονομικής εξέτασης και πρακτικής δοκιμασίας των υποψηφίων για επιλογή στα Τμήματα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (Τ.Ε.Φ.Α.Α.) ακαδ. έτους 2020-21 ορίζεται το διάστημα από τη Δευτέρα 14-9-2020 μέχρι και τη Δευτέρα 21-9-2020.   Οι υποψήφιοι θα πρέπει να προσέλθουν στην αρμόδια Επιτροπή υγειονομικής εξέτασης και πρακτικής δοκιμασίας, προκειμένου να δηλώσουν τις ημέρες συμμετοχής στις πρακτικές δοκιμασίες.

Γ. ΕΞΕΤΑΣΗ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ

Οι υποψήφιοι με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες εξετάζονται, εφόσον έχουν αποστείλει τα προβλεπόμενα δικαιολογητικά, σύμφωνα με το παραπάνω πρόγραμμα, τις ίδιες ώρες και στα ίδια μαθήματα από επιτροπή που θα λειτουργήσει σε Κέντρο, το οποίο θα οριστεί με νεότερη Υπουργική Απόφαση. Για την παραλαβή του Δελτίου Εξεταζομένου και για τον τόπο εξέτασης, λαμβάνουν σχετική ειδοποίηση πριν την έναρξη των εξετάσεων από τη Διεύθυνση Εξετάσεων και Πιστοποιήσεων του Υπ. Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Δ. ΤΟΠΟΣ ΕΞΕΤΑΣΗΣ

Οι εξετάσεις σ’ όλα τα μαθήματα, διενεργούνται στην Αττική και στη Θεσσαλονίκη σύμφωνα με τη δήλωση του κάθε υποψηφίου.

Οι υποψήφιοι θα παραλάβουν το Δελτίο Εξεταζομένου τους, από το εξεταστικό κέντρο στο οποίο θα προσέλθουν για εξετάσεις, την ημέρα έναρξης των εξετάσεων, και το οποίο θα γνωστοποιηθεί με σχετικό δελτίο τύπου. Στο ίδιο Δελτίο Τύπου θα γνωστοποιηθεί ο τόπος εξέτασης των ειδικών και των μουσικών μαθημάτων, καθώς και ο τόπος εξέτασης των ατόμων με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

Το μήνυμα είναι: ¨Ζούμε στον 21ο αιώνα, η νοοτροπία μας είναι ακόμα εκείνη του 1453¨…- Mesazhi është: "Jetojmë në shek e 21-të dhe mentaliteti ynë është ai i vitit 1453"...

Το τεστ πολιτισμού της Τουρκίας   Βασικά, όλη η υπόθεση της Αγίας Σοφίας μπορεί να συνοψιστεί με τις φράσεις «ακατάλληλη» ή «ντροπή». Αλλά νομίζω ότι το κοινό στο οποίο απευθύνομαι δεν διαθέτει την πολιτιστική λεπτότητα για να βρει σε αυτές τις λέξεις νόημα. Για τους σκοπούς τους, θα ήταν καλύτερα να το διατυπώσουμε με ειλικρινή τρόπο που θα μπορούσαν να καταλάβουν πιο εύκολα: η πράξη που εκτελείται σε σχέση με την Αγία Σοφία είναι μια σαφής επίδειξη βαρβαρότητας.   Είναι μια διακήρυξη «της τουρκικής έλλειψης πολιτισμού και καταστροφικότητας» σε ολόκληρο τον κόσμο. Και η σύζευξη του Ερντογάν με τον ηγέτη του MHP, Ντεβλέτ Μπαχτσέλι, είναι η πολιτική συμμαχία μέσω της οποίας έχει εκδηλωθεί αυτή η έλλειψη πολιτισμού και καταστροφής.    “Μα γιατί ;” μπορείς να ρωτήσεις   Διότι με αυτό το βήμα λέγεται στον κόσμο ότι «Παρόλο που ζούμε τον 21ο αιώνα, η νοοτροπία μας είναι ακόμα εκείνη του 1453. Ακόμα και τώρα, στον 21ο αιώνα, δεν ασχολούμαστε εντελώς με τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας. Ανάμεσά μας, δεν υπάρχει αίσθηση μεγαλύτερης πολιτιστικής κληρονομιάς πέρα ​​από αυτήν που μας άφησαν. Δεν έχουμε τίποτα να συνεισφέρουμε στους πολιτιστικούς θησαυρούς της ανθρωπότητας. Δεν είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε μια νέα πολιτιστική αξία. Καταλαμβάνουμε τους πολιτιστικούς θησαυρούς της ανθρωπότητας, τους σπάζουμε ή/και τους καταστρέφουμε.”   Αυτό γίνεται. Εδώ, τώρα, τον 21ο αιώνα, η Αγία Σοφία, ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία του ανθρώπινου πολιτισμού θα «κατακτηθεί» ξανά και θα μετατραπεί σε τζαμί, όπως το 1453.       Αυτό που γίνεται εδώ είναι μια πράξη πολιτιστικού βανδαλισμού.   Αναρωτιέται κανείς: Μπορεί να  κατανοήσει αυτή η συνεργασία Ερντογάν-Μπαχτσέλι, τους λόγους για τους οποίους η παγκόσμια άποψη κάποτε είχε εντελώς τόσο αρνητική εικόνα για την Τουρκία και για τους Τούρκους;   Ο διάσημος Ρώσος στοχαστής του 19ου αιώνα Νικολάι Ντανιλέφσκι χώρισε κάποτε τις ανθρώπινες κοινωνίες σε «δημιουργούς πολιτισμού» και σε «καταστροφείς πολιτισμού». Κατέγραψε τους δέκα μεγαλύτερους μοναδικούς πολιτισμούς με χρονολογική σειρά: Αιγυπτιακός, Κινεζικός, Αρχαίος Σημιτικός (Ασσύριοι, Βαβυλώνιοι, Φοίνικες, Χαλδαίοι), Ινδικός, Περσικός, Ελληνικός, Ρωμαϊκός, νεο-Σημιτικός (Άραβες) και Γερμανο-Ρωμαϊκός (Ευρωπαϊκός) και είπε τα ακόλουθα για αυτά: «Εκτός ​​από αυτούς τους θετικούς … πολιτισμούς εκεί εμφανίστηκαν επίσης περιοδικά στις εποχές της ανθρωπότητας ορισμένοι μεταβατικοί παράγοντες όπως οι Ούννοι, οι Μογγόλοι και οι Τούρκοι, των οποίων τα κεριά ξαφνικά φουντώνουν και σβήνουν , περνώντας γρήγορα στην ιστορία. Αφού ολοκληρώσουν το καθήκον της καταστροφής, βοηθώντας τους θανάτους των ετοιμοθάνατων πολιτισμών και, διασκορπίζοντας τα ερείπια τους, επιστρέφουν στην προηγούμενη ασημαντότητα τους και εξαφανίζονται. Μπορούμε να τους αποκαλέσουμε τους αρνητικούς παράγοντες της ιστορίας.”   Όχι μόνο μεταξύ των διανοουμένων, αλλά σε ολόκληρη τη Δύση δεν υπήρξε τέλος σε αυτά που λέγονται για τον πολιτιστικό βανδαλισμό των Τούρκων.   «Στη Βαλκανική Χερσόνησο, με κάθε βήμα του, ο Τούρκος έχει ποδοπατήσει τα προϊόντα πολιτισμού χιλιάδων ετών».   «Όπου ο Τούρκος βλέπει ένα δέντρο, το κόβει». «Οι Τούρκοι έχουν εξαλείψει τους πολιτισμούς σε κάθε στροφή και δεν έχουν διατηρήσει εκείνα τα πράγματα που έχουν κατακτήσει. Δεν ήταν καθόλου λαοί πολιτισμού με μια έννοια και δεν κατάφεραν να οικοδομήσουν κάτι στα πολιτιστικά θεμέλια που έχουν καταλάβει.”   «Τα μέρη όπου ο Οθωμανός έχει πατήσει το πόδι του δεν άνθισαν», τα μέρη όπου ο Τούρκος έχει πατήσει «έχουν μαραθεί και πεθάνει». «Οι Οθωμανοί ηγέτες δεν έχουν κάνει τίποτα με τα μέρη που έχουν κατακτήσει, εκτός από να ισοπεδώσουν και να καταστρέψουν, να διαλύσουν».   Ορισμένες πηγές αναφέρουν ακόμη ότι η σκληρότητα και η ανελέητη κατάσταση των Τούρκων δεν ήταν μόνο απέναντι στους ξένους. Οι Τούρκοι ηγέτες «θα στραγγαλίσουν σκληρά και θα σκοτώσουν τους δικούς τους ανθρώπους αν είχαν ακόμη και το παραμικρό ίχνος υποψίας»[*].   Αν επρόκειτο να επαναλάβουμε αυτές τις εκφωνήσεις σήμερα, θα μπορούσαν ο Ερντογάν και ο Μπαχσέλι να αντιταχθούν λογικά;   ……………   Η γεωγραφία της Ανατολίας σήμερα είναι αυτή της καταστροφής, των ερειπίων. Είναι γεμάτη με χιλιάδες εκκλησίες και άλλα ιερά μέρη που χρησιμοποιούνται ως στάβλοι ή αποθήκες.   Οι σχέσεις Ερντογάν –Μπαχτσελί (και μπορούμε εξίσου εύκολα να προσθέσουμε τον επικεφαλής του κόμματος VP Ντογού Περιντσέκ), αντιπροσωπεύουν αυτήν την παράδοση της καταστροφής που ισοπέδωσε την Ανατολία και όχι μόνο απέλασε και εκκαθάρισε ολόκληρους λαούς, αλλά επίσης κατέστρεψε την πολιτιστική τους κληρονομιά και προσπάθησε για να σβήσει όλα τα ίχνη τους.       [*] Οι δηλώσεις σχετικά με τους Τούρκους στο κείμενο προέρχονται από τα έργα Doğan Avcıoğlu, Türklerin Tarihi, Volume I και Onur Bilge Kula, Alman Kültüründe Türk İmgesi III.   Τανέρ Ακσάμ   Τανέρ Ακσάμ Ahvalnews  13/07/2020 https://tourkikanea.gr/

Testi i kulturës së Turqisë.   Kryesisht, e gjithë çështja e Shën Sofisë do të mund të përmblidhej në frazat “e papërshtatshme” ose “turp”. Por, besoj se publiku të cilit i drejtohem nuk disponon ndjeshmërinë kulturore që të gjejë kuptim në ato fjalë. Për qëllimet e tyre, do të ishte më mirë që të formulojmë me mënyrë të sinqertë që do të mund ta kuptonin më lehtë: veprimi i  cili kryhet  në lidhje me Shën Sofinë është një tregues i qartë barbarizmi.     Është shpallja e “mungesës së kulturës  dhe aftësisë shkatërruese turke” në të gjithë botën. Dhe çifti i Erdoganit me udhëheqësin e MHP, Devled Bahçeli, është aleanca politike nëpërmjet sëcilës është shpalosur kjo mungesë kulture dhe shkatërrimi.     “Po përse?” do të mund të pyesësh.   Pikërisht sepse me këtë hap i thua botës se “Megjithë se jetojmë në shek. e 21, mentaliteti ynë është ai i vitit 1453. Akoma dhe tani, në shek. e 21-të, nuk merremi plotësisht me ruajtjen e trashëgimisë kulturore të njerëzimit. Ndërrmjet nesh, nuk ka ndjeshmëri të një trashëgimie kulturore më të madhe, përtej asaj që na lanë. Nuk kemi asgjë që të ofrojmë tek thesarët kulturorë të njerëzimit. Nuk jemi në pozita që të krijojmë një vlerë kulturore. I pushtojmë thesarët kluturore të njerëzimit, i thyejmë ose/dhe i shkatërrojmë”.         Kjo bëhet. Këtu, tani, në shek e 21-të, Shën Sofia, një nga monumentet më të rëndësishme të kulturës njerëzore do të “pushtohet” sërish dhe do të kthehet në xhami ashtu si dhe në vitin 1453.       Kjo që po ndodh këtu është një veprim vandalizmi kulturor.   Pyet veten dikush: Mundet të kuptojë bashkëpunimi Erdogan-Bahçeli, arsyet për të cilat opinioni botëror dikur kishte një opinion kaq negativ për Turqinë dhe Turqit?       Mendimtari rus i shek. të 19-të Nikolai Danilefski i ndavi shoqëritë njerëzore në “krijues kulture” dhe në “shkatërrues kulture”. Regjistroi dhjetë kulturat më të mëdha unikale në rend kohor: Egjiptiane, Kineze, Simitike të Lashtë (Asiriane, Babilonase, Finikase, Haldenje) , Indiane, Persiane, Helene, Romake, neo-Simitike (Arabët) dhe Gjermano-Romane (Europiane) dhe tha sa mëposhtë: “Përveç këtyre kulutrave pozitive... atje janë shfaqur , periodikisht gjatë epokave të njerëzimit, disa faktorë kalimtarë si Unët, Mogolët dhe Turqit, qirinjtë e të cilëve papritur zmadhohen dhe shuhen, duke kaluar shpejt në histori. Pasi plotësojnë detyrën e tyre të shkatërrimit, duke ndihmuar vdekjen e kulturave gati në vdekje, dhe duke shpërndarë gërrmadhat e tyre, kthehen në pavlerësinë e tyre të kaluar dhe zhduken. Mund t’i quajmë faktorë negativë të historisë.”           Jo vetëm ndër intelektualët, por dhe në të gjithë perëndimin nuk pati një fund për ato sa thuhen për vandalizmin kulturor të turqve.   “ Në Gadishullin Ballkanik, me çdo hap të tij, Turku kishte shkelur produktet kulturore të mijërave vjetëve”.   “Atje ku turku shikonte një pemë, e priste”, “Turqit kanë zhdukur kulturat në çdo kthesë dhe nuk kanë ruajtur ato gjëra të cilat kanë pushtuar. Nuk ishin aspak popuj kulture në një farë kuptimi dhe nuk ja dolën që të ndërtojnë diçka në themelet kulturore të cilat kanë pushtuar.”     “Vendet ku Osmani ka shkelur me këmbën e tij nuk lulëzuan”, vendet që turku ka sheklur “janë vyshkur dhe kanë vdekur”. “Udhëheqësit Osmanë nuk kanë bërë asgjë me vendet të cilat kanë pushtuar, përveç se t’i sheshonin, t’i shkatërronin dhe t’i shpërbënin”.   Disa burime përmendin gjithashtu se ashpërisa dhe gjendja e pamëshirshme e turqve nuk ishte vetëm përballë të huajve. Udhëheqësit turq “ do të mbytin egërsisht e do të vrasin njerëzit e tyre nëse kishin dhe gjurmën më të vogël të dyshimit” (*).     Nëse do të përsërisnim këto shprehi sot, do mundeshin Erdogani dhe Bahçeli të përgjigjeshin me argumenta llogjikë?     ...................   Gjeografia e Anadollit (Anatoli nga greqishtja në shqip Lindje) sot është ajo e shkatërrimit, e gërrmadhave. Është plot me mijëra kisha dhe vende të shenjta që përdoren si stalla apo depo.   Marrdhëniet Erdogan – Bahçeli ( dhe mundemi po ashtu lehtësisht që të shtojmë dhe udhëheqësin e partisë VP Dogu Perncek), përfaqësojnë atë traditë të shkatërrimit që sheshoi Anadollin dhe jo vetëm dëboi dhe spastroi popuj të tërë, por gjithashtu trashëgiminë kulturore dhe u përpoq së të shuante të gjitha gjurmët e tyre.         (*) Deklaratat në lidhje me turqit në tekst vijnë nga vepra  të Doğan Avcıoğlu, Türklerin Tarihi, Volume I dhe Onur Bilge Kula, Alman Kültüründe Türk İmgesi III.     Taner Aksham. AHVALNEWS 13/07/2020 Shqipëroi Pelasgos Koritsas.

Ένα άγιο…ρουσφέτι. Ποιο; “Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς” και την Πατρίδα μας.

Βλέποντας και ακούγοντας, στην Αγιά Σοφιά, αυτόν τον αχρείο ισλαμιστή, με το λευκό “σεμεδάκι” στην παλαβή κεφάλα του, τον Ερντογάν, να είναι γονατιστός, να διαβάζει προσευχές και να συμμετέχει με την γνωστή, μωαμεθανική ψευτοκατάνυξη, στο ανόμημά του, σκέφτηκα το πώς αντιμετωπίζουν οι ημέτεροι πολιτικοί την μόνη αληθινή Πίστη μας.

 (Και πόση διαφορά παρατηρείς στα πρόσωπα των οπαδών του Μωάμεθ και των πιστών του Χριστού! Από την μια, στην “προσευχή” της Παρασκευής, κατάρες, βλοσυρό, γεμάτο μίσος βλέμμα και τρίξιμο δοντιών και από την άλλη “αγαπάτε τους εχθρούς ημών”, πρόσωπα, μετά την Θεία Λειτουργία, χαρούμενα, με ξεχείλισμα αγάπης. Στο τζαμί ο ιμάμης, να αφιονίζει τους οπαδούς, ανεμίζοντας το ξίφος του Ισλάμ. Στο ναό ο ιερέας, να ευλογεί τους πιστούς, με τον σταυρό του Χριστού).

Δεν θυμάμαι ποτέ να άκουσα Έλληνα πρωθυπουργό, να ομολογήσει ότι είναι Χριστιανός Ορθόδοξος. Να εκστομίσει στο βήμα της Βουλής μια φράση που ακούς από απλούς ανθρώπους, όταν τους κυκλώνουν, “ώσπερ μέλισσαι κηρίον”, οι κίνδυνοι και οι δυσκολίες της ζωής. “Έχει ο Θεός”. “Η Παναγία να βάλει το χέρι της”. “Με την βοήθεια του Θεού θα τα καταφέρουμε”. Ποτέ!! 

Δεν είδα ποτέ Έλληνα πρωθυπουργό ή υπουργό, να προσέρχεται στην Θεία Λειτουργία, τις επετειακές ημέρες του Ευαγγελισμού ή του εορτασμού του “ΟΧΙ”, από νωρίς, όρθρου βαθέως, να εκκλησιαστεί σαν χριστιανός. Καταφθάνουν στην δοξολογία, με τις καραμούζες και τα τύμπανα – εν χορδαίς και οργάνοις – να ωρύονται, αναγγέλλοντας την άφιξή τους, και με την ασθμαίνουσα κουστωδία τους να συμπεριφέρεται λες και βρίσκεται σε κέντρο διασκεδάσεως. Ποτέ!!

Δεν είδα ποτέ Έλληνα πρωθυπουργό ή και υπουργό να κάνει μετάνοιες σε μια εικόνα της Παναγίας ή σε μια λειψανοθήκη αγίου. Ποτέ!!

Ντρέπονται, δεν πιστεύουν σ’ αυτό που είναι καύχημα και απαντοχή μας: η Εκκλησία του Χριστού. Είναι άθεοι, μασόνοι ή αδιάφοροι λόγω διαφθοράς και ηθικής κατάπτωσης.

Βλέπουν την πίστη του λαού σαν ένα μουσειακό κατάλοιπο, μια αξιοπερίεργη, γραφική εμμονή στο παρελθόν. Η Ορθοδοξία γι’ αυτούς είναι θρησκοληψία και σκοταδισμός, όταν κυβερνά η αριστερόμυαλη ασημαντότητα ή κρατική επιχείρηση που φέρνει έσοδα, όταν προϊσταται ο νεοφιλελεύθερος κοτζαμπασιδισμός.

Άκουγα αυτές τις ημέρες τα σπαραξικάρδια, φαρισαϊκά μυξοκλάματα των τηλεοπτικών καναλιών για την “ιεροσυλία στην Αγιά Σοφιά”. Μάλιστα. Μα η Μεγάλη Εκκλησία παραπέμπει στο Βυζάντιο, στην αυτοκρατορίας της Νέας Ρώμης – Κωνσταντινουπόλεως. Άρα, εφ’ όσον κλαίνε με μαύρο δάκρυ, παραδέχονται ότι είμαστε απόγονοι των Βυζαντινών, δικά μας ήταν για χρόνους και καιρούς τα κλέη των βυζαντινών. Δεν γίναμε κράτος και μετά έθνος, το Εικοσιένα, όπως διατείνεται η νεοταξική λέπρα των πανεπιστημίων. Οπότε…

Για χίλια εκατό χρόνια ακούγονταν στον ναό ψαλμωδίες και ύμνοι προς την Σοφία τους Θεού. Γιατί; Διότι είχε αυτοκράτορες πιστούς, Χριστιανούς Ορθοδόξους, που καμάρωναν για την πίστη τους. Γι’ αυτό επέζησε για τόσους αιώνες, θαύμα πραγματικό,  η αυτοκρατορία. ” Σταυρός νικά”, διαλαλούσαν στις μάχες και συνέτριβαν στα στίφη των ασεβών.

Στην μόνη σωζομένη υπογραφή του τελευταίου, μαρτυρικού αυτοκράτορα, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, διαβάζουμε: “Κωνσταντίνος, εν Χριστώ τω Θεώ, πιστός βασιλεύς και αυτοκράτωρ των Ρωμαίων, ο Παλαιολόγος”. Έτσι υπέγραφαν όλοι οι αυτοκράτορες. Πρώτα ομολογία πίστεως στον Χριστό και κατόπιν το περίοπτο αξίωμα.

Γράφει ο Κόντογλου: ” Απάνω στο Βυζάντιο ήταν γραμμένος ο λόγος του Παύλου: ο καυχώμενος, εν Κυρίω καυχάσθω. Όλες οι καρδιές, από τον βασιλιά ως τον πιο φτωχό καντηλανάφτη ή βαρκάρη ή στρατιώτη ή ξωχάρη, αυτά τα λόγια είχανε μέσα. Η προσευχή ήτανε η ζωή τους….

 Ο Νικηφόρος Φωκάς έκανε κάθε μέρα την προσευχή του και στον πόλεμο φορούσε από μέσα, κάτω από τον θώρακά του, ένα παλιόρασο του θείου του Γεωργίου του εν Μαλεώ, που είχε αγιάσει, για να τον φυλάγει. Ο Αλέξιος Κομνηνός, όποτε ήταν να πάγει σε καμμιά εκστρατεία έβαζε τα πολεμικά του σχέδια κάτω από την αγία τράπεζα της Αγιά- Σοφιάς και όλη την νύχτα προσευχότανε γονατιστός απάνω στα σκαλοπάτια του ιερού και το πρωί έπαιρνε το σχέδιο που έβγαινε κάτω από το σκέπασμα της αγίας τράπεζας, γιατί πίστευε πως του το έδινε ο αρχάγγελος Μιχαήλ. Ο Ιωάννης Τσιμισκής γονάτιζε σαν παιδί μπροστά στην αγία τράπεζα της Αγιά-Σοφιάς, παρακαλώντας με δάκρυα να του δώσει ο Θεός έναν φύλακα άγγελο, που να τον φωτίζει κατά τον πόλεμο. Όσο σφίγγεται το Βυζάντιο από τους βαρβάρους, κι όσο η ψυχή υποφέρνει και πονά, τόσο γυρίζει τα μάτια κατά τον ουρανό. Ο βασιλιάς Θεόδωρος Δούκας ο Λάσκαρις, συνέθεσε τον Μέγα Παρακλητικό Κανόνα στην Παναγία, που είναι γεμάτος από συντριβή, ταπείνωση και πίστη. Ο Λέων ο Σοφός εποίησε τα εξαίσια Εωθινά, που ψάλλονται στον Όρθρο κάθε Κυριακή και ο γιος του Κωνσταντίνος εφιλοτέχνησε τα Εξαποστειλάρια”. (“Μυστικά άνθη”, σελ.97-98, εκδ.”ΑΣΤΗΡ”). Ο Ιουστινιανός έγραψε τον θεολογικότατο ύμνο “ο μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού”. Ενώ είχε ιδρύσει 67 μοναστήρια μόνο μες στην Πόλη, γιατί ορθόδοξος σημαίνει  φιλομόναχος και φιλακόλουθος. Έχουμε αυτοκράτορες αγίους και πάνω από 10 αυτοκρατόρισσες, αυγούστες, που κοσμούν το Συναξάρι της Εκκλησίας. Στην Αγιά Σοφιά πήγαιναν για προσευχή όταν κινδύνευε η αυτοκρατορία και όχι στην Μέρκελ ή στην διεθνή κοινότητα οι κυβερνήτες των Ελλήνων της Ρωμανίας. (Και η παρακμή ξεκίνησε όταν άρχισαν οι συμμορίες του Πάπα να λεηλατούν και  να καταστρέφουν… σταυροφορικώς. Μετά το 1204, πάλεψε η αυτοκρατορία μας, αλλά την έπνιξαν οι αντίχριστοι από Δύση και Ανατολή).

Στην νεότερη ιστορία μας να μνημονεύσουμε τον Καποδίστρια, που τον δολοφόνησαν έξω από τον ναό του αγίου Σπυρίδωνος στο Ναύπλιο, ώρα 6:35 π.μ. Διάβαζε τον Εξάψαλμο ο κυβερνήτης, εκκλησιαζόταν συνεχώς, αληθής Ορθόδοξος Έλληνας. “Ο μόνος αντίπαλος που δύσκολα ηττάται είναι ο απόλυτα έντιμος άνθρωπος και τέτοιος είναι ο Καποδίστριας ” έλεγε ο Μέτερνιχ. Το 1811- ως ακόλουθος της ρωσικής πρεσβείας – ολόκληρη η αυστριακή αστυνομία τον παρακολουθεί μήπως ανακαλύψουν σκάνδαλα. Εις μάτην, γιατί ενώ οι άλλοι διπλωμάτες έτρεχαν σε διασκεδάσεις και χαμαιτυπεία, ο Καποδίστριας πήγαινε σε ορθόδοξους ναούς να προσευχηθεί. Γι’ αυτό τον σκότωσαν….Ο Καποδίστριας ήταν “βυζαντινός”, ταίριαζε απόλυτα στην απαρίθμηση του Κόντογλου με τους πιστούς αυτοκράτορες. Μετά από αυτόν ήρθε η ζοφώδης ξενοκρατία, κομματοκρατία και υποτέλεια που συνεχίζεται και έχει ενταθεί στις μέρες μας.

Και ας το γνωρίζουμε αυτό “Θεού πρόσωπο” το κράτος μας δεν θα δει, αν δεν αποκτήσει κυβερνήτες πιστούς εν Χριστώ τω Θεώ. Η Πατρίδα θα λάμψει, όταν ακούσουμε πρωθυπουργό της Ελλάδος, να ζητά ένα, και συγγνώμη για την φράση, ένα άγιο…ρουσφέτι. Ποιο; “Ταις πρεσβείες της Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς” και την Πατρίδα μας.

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος- Κιλκίς – Μέλος ΙΗΑ