Ταξιδέψτε στη Δερόπολη και στο Πωγώνι με ηπειρώτικη μουσική (ΒΙΝΤΕΟ)

Η εκπομπή της ΕΡΤ το ” Αλάτι της Γης” μας ταξίδεψε σήμερα, μέσω της Κομπανίας Βέρδη, στην ηπειρωτική μουσική παράδοσή της Δερόπολης και του Πωγωνίου Βορείου Ηπείρου!

Τον γνήσιο ήχο της περιοχής μας μεταφέρουν, με τα όργανα και το τραγούδι τους, τα μέλη της «Κομπανίας Βέρδη»: Κώστας Βέρδης (κλαρίνο), Στέφανος Βέρδης (βιολί), Μιχάλης Βέρδης (λαούτο) και Βαγγέλης Βέρδης (ντέφι). Συμμετέχει και ο εξαιρετικός ηπειρώτης τραγουδιστής Γιάννης Λίτσιος, με καταγωγή από τη Δερβιτσάνη της Δερόπολης.

Τα μέλη της κομπανίας κατάγονται από το χωριό Βουλιαράτι της Δερόπολης, όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν ο Κώστας Βέρδης με τον αδελφό του Βαγγέλη. Εκεί, στα γλέντια και στα τοπικά πανηγύρια, μυήθηκαν στην πλούσια μουσική παράδοση της περιοχής, με τα μοιρολόγια, τους χορευτικούς σκοπούς και τα πολύ ιδιαίτερα πολυφωνικά τραγούδια.

Ως «Συγκρότημα Κώστα Βέρδη» ξεκίνησαν στα μέσα της δεκαετίας του 1970 σε όλη την ευρύτερη περιοχή της Δερόπολης, σε συνεργασία με σημαντικούς τοπικούς οργανοπαίκτες. Με το άνοιγμα των συνόρων το 1991, τα δύο αδέρφια εγκαταστάθηκαν στα Γιάννενα, συνεχίζοντας τη μουσική τους δραστηριότητα και μέσα από ηχογραφήσεις, συναυλίες και μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Τα τελευταία 10 χρόνια το μουσικό σχήμα μετονομάστηκε σε «Κομπανία Βέρδη» όταν εντάχθηκαν σ’ αυτό και οι δύο γιοι του Κώστα, ο Μιχάλης στο λαούτο και ο Στέφανος στο βιολί.

Στόχος τους είναι η διάδοση της ηπειρώτικης μουσικής παράδοσης, με έμφαση στο αυθεντικό ρεπερτόριο του τόπου καταγωγής.

ΕΝΑΣ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ, ΕΝΑΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑ ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΧΑΛΑ …

Από το προσωπικό προφίλ του Λεωνίδα Παππά, Πρώην Πρόεδρου " Ομόνοιας" και από τους αξιότερους που ανέλαβαν την ηγεσία της και  που θα αναλάβουν στο μέλλον. 

Η αθλιότητα συνεχίζεται.. Για 14 ακόμη μέρες δεν λειτουργεί ο συνοριακός σταθμός της Κρυσταλλοπηγής!

 

Η αθλιότητα συνεχίζεται και για 14 ημέρες (θα δείξει μέχρι πότε). Σύμφωνα με την εφημερίδα της κυβερνήσεως με ημερομηνία 29 11 2020, η είσοδος την χώρα δεν επιτρέπεται από το συνοριακό φυλάκιο της Κρυσταλλοπηγής διότι δεν αναφέρεται πουθενά στο κείμενο. 

Οι υπεύθυνοι ανεύθυνοι που παίρνουν αυτές τις αποφάσεις, δεν γνωρίζουν πως οι Έλληνες υπήκοοι από την περιοχή της Κορυτσάς απέχουν τουλάχιστον 5 ώρες από την Κακαβιά μέσα από δρόμο που σου βγαίνει η ψυχή. Δεν γνωρίζουν πως χώρισαν οικογένειες, δεν μπορούν να πάρουν τα φάρμακα τους οι ηλικιωμένοι της περιοχής. Δεν μπορούν να έχουν καμία μορφής ιατρικής περίθαλψης που το κράτος είναι υποχρεωμένο να τους παρέχει διότι έχουν πληρώσει την ασφάλιση τους και είναι Έλληνες πολίτες, Είναι απομονωμένοι και εγκαταλελειμμένοι χωρίς καμία βοήθεια. Είναι χωρισμένοι από τα παιδιά τους που δεν μπορούν να έρθουν ούτε να τους δουν ούτε να τους θάψουν, Θεός φυλάξει.

 Δεν ξέρουμε ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη αν κάποιος χάσει την ζωή του υπό τις συνθήκες αυτές με κλειστά σύνορα, διότι δεν μπορεί να έχει αυτά που το κράτος υποχρεούται μα του παρέχει. Φυσικά καλούμε όλους τους Έλληνες πολίτες να πράξουν όσα πρέπει νομικά εναντίον τον υπευθύνων της εγκατάλειψης τους.

Επιπλέον η οικονομική ζημιά στους Έλληνες της περιοχής είναι ανυπολόγιστη, η πίκρα μεγάλη και η απογοήτευση  σχεδόν καταστροφική. Οι οικονομικοί ιστοί που συνδέουν την Κορυτσά με την Ελλάδα είναι εκατοντάδων ετών και τώρα η κυβέρνηση αυτή δείχνει πως δεν γνωρίζει και δεν σέβεται τίποτα.

Το αστείο δόγμα της κυβέρνησης πως θα πρέπει να λειτουργεί ένας συνοριακός σταθμός μα κάθε χώρα, δεν είναι μόνο ανεύθυνο, είναι σκόπιμο και σκοπεύει στην καταστροφή μας, διότι δεν έχει η Ελλάδα, η «πατρίδα», ομογενείς στα Σκόπια, στην Βουλγαρία, έχει εδώ στην Β Ήπειρο, στην πολύπαθη Κορυτσά. Δεν μπορεί να μας συγκρίνει ή να μας μεταχειριστεί όπως τους άλλους γιατί απλά εδώ έχει τουλάχιστον 25000 υπηκόους χωρίς να υπολογίσουμε τα ΕΔΤΟ . Είναι ΕΓΚΛΗΜΑ.

Από που προκύπτει αυτή η αναισθησία, μήπως έχει ως στόχο την πολλοστοί απογοήτευση των Ελλήνων της Κορυτσάς και την τελική αφομοίωση τους. Τι σκοπεύει; Αναμένουμε απάντηση. Κανείς όμως δεν αντιδρά. Εκεί στην ΝΔ μήπως έχετε δικτατορία; Που πήγαν οι «πατριώτες» βουλευτές, αν υπάρχουν ή υπάρχουν μόνο για την φιγούρα.

Καλούμε όλους τους Έλληνες πολίτες της Κορυτσάς να μην ξαναψηφίσουν κανένα κόμμα που δεν μας σέβεται και σφυρίζει αδιάφορα. Καλούμε  και όλους τους Έλληνες πολίτες που  ζουν στην πατρίδα και έχουν συναίσθηση και αντίληψη του εγκλήματος που συντελείται να κάνουν το ίδιο.

Δεν είναι απλά έκλεισαν για ένα μήνα, τι έγινε;

Είναι η ίδια η πράξη και η αίσθηση που μας δημιουργεί σε πολλά επίπεδα, συναισθηματικά κυρίως (μέχρι στιγμής), που απογοητεύει τους πάντες. 

ΝΤΡΟΠΗ.

Εφημερίδα της Κυβερνήσεως 29 11 2020 by Pelasgos Koritsas on Scribd

Πρακτικόν Παραδόσεως Πόλεως Κορυτσάς στον Ελληνικό Στρατό το 1940! - Procesverbal i dorëzimit të qytetit të Korçës tek Ushtria Helene në vitin 1940!

Φωτογραφία: Το πρακτικό παράδοσης της πόλης της Κορυτσάς στο Ελληνικό Στρατό το 1940, μετά από την απελευθέρωση της από τις φασιστικές ιταλικές δυνάμεις. Ακολουθεί το κείμενο:   «Πρακτικόν Παραδόσεως Πόλεως Κορυτσάς   Η κάτωθι υπογεγραμμένη επιτροπή της πόλεως Κορυτσάς αποτελομένη από των κυρίων : Αντιπροσώπου αρχιερέως Κορυτσάς Παπαϊωσήφ Σταυροφόρου του Οσιωτάτου Μουφτή Αφέζ Τζαφερλλή του γραμματέως του Δημαρχείου Κορυτσάς Πετράκη Πιλκάτη, του προέδρου επιμελητηρίου Χαράλαμπου Μάνου , του Κοτσί Τζότζε, Θεοδώρου Μαλικίου οδοντοϊατρού, Βασιλείου Μπάλη, Σκενδέρη Βίλα,  Μηνά Θάτση, Τζάλε Ντισνιτσα, Μουαρέμ Μπούτκα, Σωτηρίου Γκούμα, Ναούμ Στράλλα, Ε Χαρισιάδη ιατρού παρδίδει την πόλη Κορυτσάς είς τους εκπροσώπους των Ελληνικών Στρατευμάτων Αντι/ρχων Θεοδωράκου Δημητρίου και ταγ. Πεζικού Χατζήν Δημήτριον. Εν Κορυτσά στις 22 Νοεμβρίου 1940 Η παραδιδούσα Επιτροπή (Υπογραφές )»   Σχόλιο: Για το ιστορικό πλαίσιο πολλά έχουν γραφτεί και δεν έχουμε κάτι να προσθέσουμε. Θα παρατηρήσουμε όμως μόνο κάτι. Αν προσέξετε τις υπογραφές, πολλοί εκ των Κορυτσαίων που υπογράφουν και είναι ελληνορθόδοξοι υπογράφουν το 1940, ελληνικά, πράγμα που δείχνει πως ακόμη, παρά τους πολλαπλούς διωγμούς διατηρούσαν την ελληνική συνείδηση και την γλώσσα, σε αντίθεση με άλλους όπως ο Κότσι Τζότζε που εξαλβανίστηκαν.

Fotografi: Procesverbali i dorëzimit të qytetit të Korçës tek Ushtria Helene në vitin 1940 pas çlirimit të qytetit nga forcat fashiste italiane. Në vijim teksti origjinal:   “Procesverbal i dorëzimit të qytetit të Korçës.   Komisioni i poshtënënshkruar i qytetit të Korçës, i përbërë nga zotërinjtë: Përfaqësues  Kryepriftit të Korçës Papajosif Stavroforos, të nderuarit Myfti Hafiz Xhaferli, sekretarit të Bashkisë Korçë Petraq Pilkati, kryetarit të dhomës së tregëtisë Harallamb Mano, Koçi Xoxes, Theodhor Maliqi dentist, Vasil Balli, Skender Vila, Mina Thaci, Xhale Dishnica, Muharrem Butka, Sotir Guma, Naum Stralla, E Harisiadhi mjek, dorëzon qytetin e Korçës në përfaqësuesit e Forcave Ushtarake Helene Nënkolonelit Dhimitri Theodhoraku dhe Majorit të këmbësorisë Dhimitër Haxhi.   Në Korçë më 22 Nëntor  1940 Komisioni Dorëzues (firmat)”       Koment: Përsa i përket kontekstit historik janë shkruar mjaftueshëm dhe nuk kemi çfarë të shtojmë. Nëse vëreni nënshkrimet, firmat, shumë prej korçarëve që janë helenorthodhoksë, nënshkruajnë në vitin 1940, në greqisht, gjë që tregon se megjithë përndjekjet ata ruanin ndërgjegjien greke dhe gjuhën e tyre, në kundërshtim me të tjerë si Koçi Xoxe që u shqiptarizuan.

Ο πρωταγωνιστής και Φρούραρχος της Κορυτσάς

Αντισυνταγματάρχης Πεζικού Δημήτριος Π. Θεοδωράκης

Protagonisti dhe Mbrojtësi i Korçës Nënkoloneli i Këmbësorisë Dhimitër P Theodhoraki

 

Μητροπολίτης Ἀργυροκάστρου Νεόφυτος Κεκέζης (1835-1841) - Mitropoliti i Gjirokastrës Neofit Kekezi (1835-1841)

 

Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Βασιλείου Μπάρα (1887-1964). «Τό Δέλβινο τῆς Βορειου Ἠπείρου καί οἱ γειτονικές του περιοχές», κεφ. «Ἐκκλησιαστικά», σελ. 138-139. Νεόφυτος Κεκέζης (1835-1841):   Ἀργυροκαστρίτης, γέννημα καί θρέμμα. Ξεκίνησε Διάκονος ἀπό τό Ἀργυροκάστρο καί γύρισε Δεσπότης (ἐξελέγη τόν Νοέμβριο τοῦ 1835). Περήφανοι γι’ αὐτόν οἱ πατριῶτες του οἱ «Καστεροί», τόν ἐκαρτέρησαν μέ ἐνθουσιασμό. Εἶχαν διπλό πανηγύρι! Ἕνα πού προβιβάστηκε ἡ ἐπισκοπή τους σέ Μητρόπολη καί τ΄ ἄλλο πού, ἴσως γιά πρώτη φορᾶ, ἐρχόταν ντόπιος Δεσπότης. Ἀπό τήν ὥρα πού πάτησε ὁ Νεόφυτος στό Κάστρο, πρώτη του δουλειά ἦταν ν΄ ἀνοίξει τά σχολεῖα Ἀργυροκάστρου καί Δελβίνου, πού τά βρήκε κλεισμένα. Ἔφτασε δέ στό Ἀργυρόκαστρο Μέγα Σάββατο τοῦ 1836. Ἀτυχῶς οἱ προύχοντες τοῦ Ἀργυροκάστρου κατάφεραν καί ἔπαυσαν τόν ἐνθουσιώδη καί φιλοπρόοδο τοῦτο Δεσπότη, γιατί δέν μπόρεσε φαίνεται να ἱκανοποίησει τούς ἰδιοτελείς σκοπούς των. Οἱ μεγάλες πικρίες πού τόν ἐπότισαν ξεχειλίζουν στό παρακάτω εἰρωνικό ἐπίγραμμα, πού φεύγοντας ἔγραψε μέ τό χέρι του σέ ἕνα παραθύρι τῆς Μητρόπολης: "Ἀργυρόκαστρον γῆ ἄνυδρος καί ξηρά, καί... χαλκείον πάσης κακίας καί μηχανορραφίας". Ἡ φράσις ἔμεινε παρομοιώδης καί δίνει ανάγλυφη τήν εἰκόνα τῆς πραγματικότητος. Τό ἀνήσυχο πνεύμα τοῦ σεμνοῦ τούτου Δεσπότη ἐκδηλώνεται κυρίως σέ ἀγαθά καί κοινωφελή ἔργα. Καί στήν Κορυτσά πού ξαναδιορίστηκε σημείωσε ἀξιόλογη δράση. Στίς μέρες του ἀνακαινίστηκε τό Μητροπολιτικό Μέγαρο, τό ὁποίο εἶχε χτισθεῖ ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο τῆς Α' Ἰουστινιανῆς Ἀχριδῶν Παρθένιον (1676). Ἐπίσης μέ τήν ἀξίωσή του ἀνηγέρθη μεγαλοπρεπές Διδακτήριο, χωρητικότητος 500 μαθητῶν, μέ δαπάνη 700 καισαροβασιλικῶν φλουριῶν, τά ὁποία εἶχαν δωρήσει οἱ Κοριτσαίοι ἀδερφοί Λιάτσε γιά τήν ἀνέγερση τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ, ὁ Νεόφυτος ὅμως συνέστησε νά διατεθοῦν γιά τήν ἀνέγερση Διδακτηρίου. Τήν σύσταση αὐτή τοῦ Νεοφύτου ὄχι μόνον τήν ἀπεδέχθησαν μ΄ ἐνθουσιασμό οἱ εὐγενείς δωρηταί, ἀλλά καί ἐπηύξησαν τήν δωρεά τους, ἀπό 500 καισαροβασιλικά φλωριά, πού ἦταν ἀρχικῶς, σέ 700 (βλ. <Ἀνατολ. Ἀστήρ> Κων/πόλεως, ἀριθ. Φύλ. 493 τῆς 19-08-1867, στήλη «Ἐκκλησιαστικά»). Ἐπίσης ἀπό τίς αἱματηρές οἰκονομίες του, ἐπροίκισε τά σχολεῖα Ἀργυροκάστρου μέ 15000 γρόσια, συμαντικό ποσό γιά τήν ἐποχή ἐκείνη, δυνάμενο νά ἐξασφαλίσει ἄνετα τήν κανονική λειτουργία τους. Ἀπέθανε στήν Κορυτσά τήν νύχτα τῆς 6ης πρός τήν 7ης Ἀπριλίου τοῦ ἔτους 1874, περί ὥραν (τουρκικήν) 9η πρωϊνή, ἀφοῦ ἔμεινε πολλές ἡμέρες κλινήρης καί μέ φοβερούς πόνους. (βλ. Κώδ. Πατρ. Ἀρχ. ΚΒ΄ σελ 30.- <Ἤπειρ. Χρον.> Ε΄ σελ. 71-72.   * Προηγούμενος Μητροπολίτης Ἀργυροκάστρου Ἰωακείμ ὁ Χίος (1828-1835) * Ἑπόμενος Μητροπολίτης Ἀργυροκάστρου Νικόδημος Ἀνκρης πρώην Τυρολόης (1841-1848)

Nga libri, i Vasil Barës (1887-1964). “Delvina e Epirit të Veriut dhe zonat fqinje”, kap. “Ekklisiastika” fq 138-139.   Neofitos Kekezis (1835-1841):   Argjirokastrit, lindur dhe rritur. Filloi si Dhjakon nga Gjirokastra dhe u kthye Dhespot (u zgjodh në Nëntor të vitit 1835). Krenar për të Patriotët e tij “Kështjellarët”, e pritën me entuziazëm. Kishin festë të dyfishtë! Gëzimi i parë që Peshkopata e tyre u ngrit në rangun e Mitropolisë dhe tjetra që ndoshta për herë të parë, vinte Dhespot vendas. Nga çasti që shkeli këmbën Neofiti, në Kështjellë, puna e tij e parë  ishte të hapte shkollat e Gjirokastrës dhe Delvinës, të cilat i gjeti të mbyllura. Mbërriti në Gjirokastër të Shtunën e Madhe të vitit 1836. Fatkeqësisht udhëheqësit e Gjirokastrës ja dolën që ta pushonin këtë Dhespot entuziast dhe dashamirës së përparimit, sepse nuk mundi, me sa duket, që të kënaqë qëllimet e tyre personale. Hidhërimet e mëdha me të cilat e ujitën duken në epigramën e mëposhtme ironike, të cilën duke u larguar shkroi me dorën e tij në dritaren e Mitropolisë: “Gjirokastër tokë paujë dhe e thatë dhe punishte e çdo ligësie dhe intrige”. Kjo frazë mbeti unikale dhe krijon imazhin e realitetit. Fryma e kërkuese e këtij Dhespoti të hijshëm shprehet kryesisht nga veprat e tij të mira dhe bamirëse.  Dhe në Korçë ku u caktua sërish pati një aktivitet që ja vlen të përmendet. Në ditët e tij u krye rikonstruksioni i ndërtesës së Mitropolisë, e cila ishte ndërtuar nga Kryepiskopi i Justinianisë së 1-rë Partheni i Ohrit (1676). Gjithashtu me kërkesë të tij u ndërtua dhe një shkollë madhështore që do të nxinte 500 nxënës, me një kosto 700 monedhave floriri (çezariane), të cilat ia  kishin dhuruar vëllezërit Korçarë Liace për ngritjen e Kishës së Mitropolisë, por Neofiti këshilloi që të disponoheshin për ngritjen e shkollës. Këtë propozim të Neofitit jo vetëm që e pranuan me kënaqësi dhuruesit fisnikë, por dhe e shtuan dhuratën e tyre nga 500  monedha florii, që ishte në fillim në 700 (shiko Anatoli Astir Konstandinupojës, nr flete 493 dt 19 08 1867, tema “Ekklisiastika” Kishtare) Gjithashtu nga kurismet e forta të tij, pajisi shkollat e Gjirokastrës me 15000 groshë, një shumë të rëndësishme për atë kohë, e cila mund të siguronte me lehtësi funksionimin e rregullt të tyre. Vdiq në Korçë natën e 6 duke u gëdhirë 7 Prill të vitit 1874, afërisht me orën turke 9-të e mëngjesit, pasi qëndroi shumë ditë në krevat me dhimbje të tmerrshme. (shiko Kod. Patr. Ark 22, fq 30, “Kron. Epir” fq 71-72.     ·        Mitropoliti i para tij në Gjirokastër, Joakimi nga Hio (1828-1835) ·        Mitropoliti i Gjirokastrës pas tij, Nikodhim Ankris ish Tiroloit (1841-1848)

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/

Καυσοκαλύβια Ιερά Καλύβη Άγιου Γεωργίου Ιωσαφαίων (Οδοιπορικό )