Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα άποψη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα άποψη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015

Για πρώτη φορά στην ιστορία της η Ομόνοια χωρίς δήμαρχο.


Όπως είχαμε αναφέρει και σε προηγούμενο άρθρο τρεις ήταν οι Δήμοι στους οποίους η μειονότητα διεκδικούσε την θέση του δημάρχου. Σε γενικές γραμμές τα αποτελέσματα σε αυτούς τους Δήμους μας έδειξαν δύο πράγματα, πρώτον ότι η μειονότητα εξελίσσεται σαν εκλογική ομάδα, παίρνει πλέον έμπρακτα αποφάσεις και καταψηφίζει ανθρώπους που δεν θεωρεί άξιους, και δεύτερον ότι η Αλβανική κυβέρνηση, κάθε τετραετία εξελίσσει τον ανθελληνισμό της όσο περισσότερο μπορεί.

Για τον Δήμο Δερόπολης:
Σε αυτό το Δήμο οι Δεροπολίτες έδειξαν για ακόμα μια φορά αυτό που είχαν αισθανθεί γρηγορότερα από όλη την υπόλοιπη μειονότητα, απέχθεια στο πρόσωπο του Ντούλε. Για καιρό τώρα, δεν χάνουν ευκαιρία να καταψηφίσουν το ΚΕΑΔ χάριν του αρχηγού του, Βαγγέλη Ντούλε, ο οποίος παραδόξως κατάγεται και από την περιοχή της Δερόπολης. Δήμαρχος για αυτή την τετραετία εδώ θα είναι ο Αχιλλέας Ντέτσικας ο οποίος κατέβαινε με το Δημοκρατικό Κόμμα (PD). Όσο στενάχωρο και να φαίνεται, το γεγονός ότι δήμαρχο σε αμιγώς Ελληνικά χωριά έβγαλε αλβανικό κόμμα, ελπίζουμε να κυβερνήσει τον Δήμο με αξιοπρέπεια όπως διαφήμιζε προεκλογικά και όχι ως συνιστώσα του PD.

Για τον Δήμο Φοινίκης:
                Δεν ξέρουμε άμα μιλάμε για νίκη ή για ήττα της Ομόνοιας σε αυτό το Δήμο, πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό το αποτέλεσμα ήταν η σφραγίδα που διασφάλισε το «κλείσιμο» της ομάδας του Ντούλε. Δήμαρχος εδώ είναι ο Λεωνίδας Χρήστου ο οποίος ήταν υποψήφιος με το ΜΕΓΚΑ. Με αυτό το αποτέλεσμα το ΜΕΓΚΑ έκανε την πρώτη πολιτική του νίκη από την ίδρυση του πριν 5 χρόνια, πράγμα που κατά την άποψη μας δεν οφείλεται σε αποδοτικότερο προεκλογικό αγώνα ή  ότι κάποιος συμπάθησε περισσότερο το κόμμα, αλλά στο μίσος του κόσμου προς τον Ντούλε κυρίως και στο Γιάννη Μπάμπη στη συνέχεια. Χωρίς τον δήμαρχο Φοινίκης με το μέρος του, ο Ντούλες είναι πλέον πολύ δύσκολο να επανεκλεγεί βουλευτής. Συγχαρητήρια στον κ. Χρήστου, ελπίζουμε σε μια καλή διακυβέρνηση του δήμου.

Για τον Δήμο Χειμάρρας:
                Εδώ παρατηρήθηκε πως ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός μπορεί να μαζευτεί σύσσωμος σε δύσκολους καιρούς. 1500 άτομα περίπου ανεβήκαν να στηρίξουν τον Έλληνα υποψήφιο Φρέντι-Διονύση Μπελέρη σε μια προσπάθεια ρήξης του ανθελληνικού κατεστημένου στην Χειμάρρα. Μάταια όμως καθώς στην προεκλογική εκστρατεία του αντιπάλου, του Γιώργου Γκόρου,  επιστρατεύτηκε ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας που χρησιμοποίησε κάθε λογής «βρόμικο παιχνίδι» ξεκινώντας με μία εντελώς άδικη διοικητική διαίρεση, στη συνέχεια άρχισε να απειλεί ότι θα κόψει το νερό και ότι δεν θα συνεργαστεί με κανέναν άλλο υποψήφιο, μετά άρχιζε να μοιράζει κατάρες και να σκίζει αφίσες, και τέλος μια σειρά παρατυπιών κατά την εκλογική διαδικασία. Παρόλο που εδώ ο Δήμος χάθηκε, έγινε αισθητή η παρουσία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού στο χώρο και στο εσωτερικό της Αλβανίας αλλά και γενικότερα στην Ευρώπη.


Τέλος οφείλουμε να τονίσουμε την νίκη του Αναστάσιου Γκούντα, υποψήφιου του ΚΕΑΔ για τον δήμο Κονίσπολης, στην περιοχή της Τζάρας. Ομοίως με τη Χειμάρρα παρόλο που δεν είχαμε νίκη σε ολόκληρο το Δήμο η Ελληνική παρουσία ήταν σημαντική.


Εν κατακλείδι, η Ομόνοια δεν κατάφερε να εκλέξει Δήμαρχο κάποιον επίσημο εκπρόσωπο της για πρώτη φορά από τότε που ιδρύθηκε.Για αυτό ο κ.Ντούλες πρέπει να αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες του. Ελπίζουμε η «ήττα» της Ομόνοιας να την βοηθήσει να ανανεωθεί και να αναγεννηθεί από τις στάχτες της.
πηγή

Πέμπτη 16 Απριλίου 2015

Βαλκάνια 2015: Η τουρκική προσπάθεια για δημιουργία ισχυρής ζώνης επιρροής - Ballkani 2015: Pëpjekja turke për krijimin e një zone të fortë ndikimi.

Τα Βαλκάνια αποτελούσαν ανέκαθεν το πιο όμορφο αλλά παρατημένο παιδί της Ευρώπης. Μια περιοχή εμποτισμένη με εθνικισμούς, διχασμούς και θρησκευτικές συγκρούσεις. Μια περιοχή που βίωνε , όπως και οι κάτοικοι τους στις προσωπικές τους ζωές, σε υπερθετικό βαθμό τα πάντα. Το 2015 βρίσκει τα Βαλκάνια , σε καλύτερη μοίρα από ό,τι στις αρχές του αιώνα μας αλλά με τις ίδιες προσλαμβάνουσες και συνισταμένες. Μια εξ αυτών είναι η διαχρονική προσπάθεια της Τουρκίας να δημιουργήσει μια ισχυρή ζώνη επιρροής στην περιοχή των Βαλκανίων με δούρειο ίππο την Θρησκεία. Είναι γνωστή και η πολιτική στόχευση των ηγετών της γειτονικής χώρας, Ερντογάν και Νταβούτογλου , για την δημιουργία ενός νεο-οθωμανικού τόξου που θα περιλαμβάνει όλες τις Βαλκανικές χώρες με ισχυρό το Μουσουλμανικό στοιχείο όπως η Αλβανία και η Βοσνία, Η στόχευση της Τουρκίας γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρη. Σύμφωνα με δημοσίευμα της Σέρβικης εφημερίδα «Πολίτικα», η Τουρκία μέσω του ιδρύματος θρησκευτικών υποθέσεων χτίζει στην πρωτεύουσα της Αλβανίας, Τίρανα, το μεγαλύτερο Μουσουλμανικό τέμενος στην περιοχή των Βαλκανίων. Το τζαμί θα μπορεί να φιλοξενεί 4,500 πιστούς. Στις εγκαταστάσεις περιλαμβάνονται εκτός από το τζαμί και αίθουσα ομιλιών, βιβλιοθήκη όπως και μουσείο με αναφορά στην ιστορία των Βαλκανίων, έχοντας ως σκοπό την επανανοηματοδότηση της ιστορίας των Βαλκανίων μέσα από μια νεο-οθωμανική σκοπιά. Στην Αλβανία που το 70% του πληθυσμού είναι μουσουλμάνοι και ο Αλβανός Πρωθυπουργός Έντι Ράμα , έχει πολλές φορές κατηγορηθεί ότι προωθεί μια φιλοτουρκική ατζέντα στην περιοχή έχοντας ως αναφορά τις συνεχείς προκλήσεις στο Κόσοβο αλλά και την γενικότερη πολιτική αντιμετώπισης των θρησκευτικών μειονοτήτων. Ήδη η Τουρκία , μέσω του ιδρύματος, κατασκευάζει χώρους λατρείας στην Βοσνία, τα Σκόπια και το Κόσοβο θέλοντας να δημιουργήσει θύλακες επιρροής μέσω αυτού του μοντέλου «θρησκευτικής διπλωματίας». Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι το μοντέλο αυτό δράσης δημιουργεί αντιδράσεις από άλλες χώρες όπως η Σερβία που βλέπουν με μεγάλη δυσπιστία να επαναλαμβάνεται ένα τραγικό έργο που μερικά χρόνια οδήγησε σε μια ανείπωτη τραγωδία με θύματα και από τις δύο πλευρές. huffingtonpost

Ballkani përbën prej kohësh fëmijën më të bukur por më të braktisur të Evropës. Një zonë e mbushur me nacionalizma, përçarje dhe përplasje fetare. Një zonë që përjetonte, si dhe banorët e saj në jetën e tyre personale, në një nivel të hiperboluar gjithçka. 2015- a e gjen Ballkanin,në një pozicion mjaft më të mirë se ato të fillimeve të shekullit por me të njejtat të shenja dhe të dhëna. Një prej tyre është dhe përpjekja e vazhdueshme e Turqisë që të krijojë një zonë ndikimi të fortë në zonën e Ballkanit me Kalë të Trojës Fenë. Është e njohur dhe qëllimi politik i udhëheqësve të vendit fqinj, Erdogan dhe Davutoglu, për krijimn e një ylberi neo-otomanist i cili përfshin vendet e Ballkanit me element të fortë myslyman siç është Shqipëria dhe Bosnja. Qëllimi i Turqisë bëhet gjithmonë dhe më i qartë. Sipas publikimi të gazetës Serbe “Politika”, Tuqia nëpëmjet institucionit të çështjeve fetare ndërton në kryeqytetin Shqiptar, Tiranën, xhaminë më të madhe Myslymane në zonën e Ballkanit. Xhamia do të mundet të mirëpresë 4500 besimtarë. Në këtë kompleks përfshihen përveç xhamisë, sallë konferencash, bibliotekë si dhe muzeu referuar historisë së Ballkanit, duke pasur si qëllim rikompozimin e një historie me kuptim tjetër të Ballkanit nëpëmjet një këndvështrimi neo-otoman. Në Shqipërinë me shumicë myslymane dhe vetë Kryeministri E Rama është akuzuar shumë herë se po vepron mbi baza të një axhende filoturke në zonë duke pasur si pikë referimi gjithmonë provokimet në Kosovë por dhe mënyrën se si përballon minoritetet fetare. Tashmë Turqia, nëpërmjet një institucioni, ndërton vende adhurimi në Bosnjë, Shkup dhe Kosovë duke dashur të krijojë qëndra ndikimi nëpërmjet këtij modeli të “dipllomacisë fetare”. Por ja vlen të shënohet se modeli i këtij aktiviteti ka krijuar reagime në vende të tjera si Serbia që shohin me dyshim të madh të përsëritet e njejta vepër tragjike që para disa vitesh çoi në një tragjedi të papërshkrueshme me viktima nga të dyja anët. huffingtonpost

Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΣΑΝ ΑΝΔΡΕΣ

Υπάρχουν ακόμη γυναίκες που μεγαλώνουν σαν άνδρες στη βόρεια Αλβανία; Ναι. Στην περίπτωση τους, την αλλαγή φύλλου την επέβαλε ένας παλιός κώδικας τιμής, το Κανούν. Οσο θα υπάρχει το Κανούν, θα υπάρχουν κι αυτές οι γυναίκες, μου λέει ένας φίλος ανθρωπολόγος. Εγώ, πάντως, συνάντησα μία στην Αθήνα. Και ήθελα να μάθω τι λέει για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Tης  Γεωργίας Λινάρδου
Σ’ ένα επαγγελματικό ταξίδι στον βορρά της Αλβανίας, στα μέσα της δεκαετίας του 2000, στάθηκα τυχερή. Συνάντησα κάποιες από τις εναπομείνασες «ορκισμένες παρθένες»-sword virgins, όπως είναι ευρύτερα γνωστές- για τις ανάγκες ενός ρεπορτάζ για το Κανούν, την αλβανική βεντέτα που κάθε χρόνο αφήνει πίσω της αρκετά θύματα, όχι μόνον στην Αλβανία, αλλά στην Ιταλία και την Ελλάδα.
Σχεδόν δέκα χρόνια μετά κι ενώ ο αριθμός των «ορκισμένων παρθένων» της Αλβανίας - λένε- ότι μειώνεται διαρκώς, ήμουν πεπεισμένη πως δεν θα συνταντούσα ξανά ποτέ μπροστά μου Virgjinesa.
young1
Ομως, είδα. Οχι στην Αλβανία, αλλά εδώ στην Αθήνα. Θα την ξαναδώ και σήμερα. Είναι γύρω στα πενήντα πέντε. Με μία πρώτη ματιά νομίζεις πως βλέπεις άνδρα. Δεν είναι. Είναι μία από τις γυναίκες που κληρονόμησαν τον «όρκο παρθενίας», εξαιτίας ενός πανάρχαιου κώδικα τιμής. Του Κανούν. Πέραν αυτής της βεντέτας, αναφέρω την παράδοση: σε μία οικογένεια που έχει μόνον κορίτσια, ο πατέρας επιλέγει το νεαρότερο και το «ορκίζει» ώστε να αναλάβει την τύχη της. Δηλαδή, να γίνει ο αρχηγός του νοικοκυριού. Θυμίζει λίγο Bacha Posh στο Αφγνανιστάν και το Πακιστάν. Γενιές κοριτσιών εκεί μεγαλώνουν σαν αγόρια. Οχι μόνον ντύνονται ως τέτοια, αλλά τους δίνεται και αγορίστικο όνομα! Κι αυτό σεβόμενοι μια παράδοση που υποτιμά τα κορίτσια και είναι έτοιμη να...  κεράσει με όποια ακριβή τιμή τη γέννηση αγοριών. Κι όλα αυτά γιατί όταν μία οικογένεια δεν έχει αγόρι, θα πρέπει να το «εφεύρει». Οπότε καταλαβαίνουμε...
young2
Κάπως έτσι μεγάλωσε και το θηλυκό που συναντώ συχνά. Είναι γυναίκα, αλλά δείχνει άντρας. Οχι διότι το θέλησε εκείνη, αλλά η «παράδοση» της κοινωνίας του χωριού που της άλλαξε το φύλλο. Εδωσε όρκο. Τον σεβάστηκε.
Σήμερα;
Συμπεριφέρεται σαν άντρας. Μιλά σαν άντρας. Ακόμη και οι ρυτίδες στο πρόσωπο της, σε γυναίκα δε φέρνουν.
«Ποτέ δε φορώ φούστα, γιατί δε μου αρέσει. Εσένα;» Με ρωτά.
-Καλά κι εγώ δεν τρελαίνομαι. Από που είσαι;
«Από την Αλβανία. Τι θες άλλο;»
-Τίποτα. «Γιατί θα γράψεις τώρα;»
-Για τη γιορτή της γυναίκας.
«Κάτι καλύτερο δε βρήκες;»
Απλά, γέλασα και σταμάτησα την κουβέντα εκεί.
young3
Υστερα από λίγες ώρες έκανα ένα τηλεφώνημα σ’ έναν γνωστό μου ανθρωπολόγο τον Χρήστο Χριστόπουλο, συνεργάτη της Αντονίας Γιανγκ, ίσως της μοναδικής ανθρωπολόγου που έχει αφιερώσει τη ζωή της στην έρευνα για το τι συμβαίνει στα βουνά της βόρειας Αλβανίας. Η Αντονία Γκιανγκ είναι καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Bradford στην Αγγλία.
Η Γιάνγκ  έχει γράψει ένα σημαντικό βιβλίο με τίτλο: Women who become men. κυκλοφόρησε το 2009. Ακόμη ταξιδεύει στον βορρά της Αλβανίας,  στα ορεινά της «κρυμμένης Ευρώπης», και καταγράφει τα όσα ζει εκεί.
Σε μία από τις πρόσφατες περιγραφές της, αναφέρει: «Είναι οι άντρες του κάθε νοικοκυριού που θα μιλήσουν στον επισκέπτη, που θα πιουν και θα καπνίσουν μαζί τους. Είναι οι άντρες που εκπροσωπούν την οικογένεια έξω από το σπίτι». Και σε αυτό περιλαμβάνεται το Κανούν και η υπόλοιπη... κληρονομιά του, όπως είναι οι “ορκισμένες παρθένες”».
Αυτή η ασυνήθιστη παράδοση ξεκίνησε εκατοντάδες χρόνια πριν, βαθιά στις... αλβανικές Άλπεις. Οι γυναίκες, με περιορισμένες επιλογές, έδωσαν τον όρκο burrnesha. Μια υπόσχεση να ζήσουν σαν άντρες. Να ντύνονται σαν άντρες, να λειτουργούν σαν άντρες, να αναλάβουν τις ευθύνες και τις ελευθερίες ενός άντρα. Ομως, οι ελευθερίες είχαν μία τιμή: Οι burrneshas έδωσαν υπόσχεση δια βίου αγαμίας.  Αυτές οι ορκισμένες παρθένες ζουν ακόμη, αλλά ο αριθμός τους έχει ελαττωθεί.
Κρατώ το σχόλιο ενός ξένου συναδέλφου για το θέμα: «Πολλοί Αλβανοί δεν γνωρίζουν καν ότι υπάρχουν. Αλήθεια, τι συμβαίνει όταν η κοινωνία που τις δημιούργησε, δεν τις χρειάζεται». Ναι. «Και στο μεταξύ, πως ζεις;».
Και στο μεταξύ σου λέει κάτι η... Γιορτή της Γυναίκας;


Read more: http://www.newsbomb.gr/bombplus/gynaika/story/564458/gynaikes-poy-megalonoyn-san-andres#ixzz3TnNwKZ00

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2015

Αποδομώντας το «Στρατηγικό Βάθος» του Αχμέτ Νταβούτογλου - Një kritikë e thellë ndaj “Thellësisë Strategjike” të kryeministrit aktual turk. "Neootomanizmi është në fakt Pan-islamizëm"-‘Davutoğlu’s book “Strategic Depth” far from being deep’

Το βιβλίο «Στρατηγικό Βάθος» του Αχμέτ Νταβούτογλου, πρώην υπουργού Εξωτερικών και νυν πρωθυπουργού της Τουρκίας, μπήκε στο μικροσκόπιο: αυτή τη φορά από τον Ουμίτ Κουβάντς, έναν τούρκο συγγραφέα και σκηνοθέτη ντοκιμαντέρ, του οποίου το βιβλίο «Pan - Islamcinin Macera Kilavuzu» (Οδηγός Περιπέτειας του Παν-Ισλαμιστή) κυκλοφόρησε στα βιβλιοπωλεία της Τουρκίας την περασμένη εβδομάδα. Σε αυτό, ο Κουβάντς αποδομεί τις θέσεις που εκφράζει ο Νταβούτογλου στο διάσημο και πολυδιαβασμένο βιβλίο του, χαρακτηρίζοντάς το «μη επιστημονικό» και «καθόλου βαθύ».

«Δεν αποδεικνύει τους ισχυρισμούς του. Δεν είναι επιστημονικός. Αυτό που προσπαθεί να κάνει είναι να διαδώσει τον πανισλαμισμό, αλλά το βιβλίο δεν είναι καθόλου βαθύ σε αντίθεση με τον τίτλο του» είπε ο ίδιος, σε συνέντευξη που παραχώρησε στη τουρκική εφημερίδα Today's Zaman. «Με το βιβλίο του Νταβούτογλου, μία χώρα μπορεί να μπει σε περιπέτειες, σε επικίνδυνες περιπέτειες. Ο λόγος που το αποκαλώ περιπέτεια είναι επειδή τα μέσα που έχει στη διάθεσή της η χώρα δεν είναι συμβατά με τον στόχο που θέλει να επιτύχει ο συγγραφέας. Το βιβλίο του Νταβούτογλου είναι ένα ιδεολογικός οδηγός δράσης, δεν είναι ένα ακαδημαϊκό βιβλίο που βασίζεται σε μία θεωρία» σχολίασε ο Κουβάντς.

Πανισλαμισμός μόνο στα χαρτιά

Και προσέθεσε: «Ο Νταβούτογλου θέλει να καθιερώσει έναν "πολιτισμό" που θα βασίζεται στο Ισλάμ. Ωστόσο, δεν αναφέρει το πώς θα υλοποιηθεί  αυτό το ιδανικό. Υποστηρίζει ότι αν η τουρκική ηγεσία μπορέσει να πείσει τους Άραβες ότι οι Οθωμανοί δεν ήταν ιμπεριαλιστές και ότι αντίθετα, προσπαθούσαν να σώσουν τους Άραβες από τον δυτικό αποικιοκρατικό επεκτατισμό, τότε οι Άραβες θα δεχθούν τη τουρκική ηγεσία. Είναι εμφανές ότι ο Νταβούτογλου πιστεύει ότι η σημερινή ηγεσία της Τουρκίας μπορεί να μπορεί να διαδώσει τον πανισλαμισμό στη Μέση Ανατολή». Ο Κουβάντς υπογράμμισε ότι ο τούρκος πρωθυπουργός είναι πολύ καλά ενημερωμένος και μπορεί να μιλήσει και να γράψει πολύ καλά, σε αντίθεση με πολλά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης.

Επομένως «ο Νταβούτογλου μπορεί να πείσει αυτούς τους ανθρώπους στο AKP, οι οποίοι δεν είναι σε θέση να αμφισβητήσουν τη βάση των επιχειρημάτων του καθόλου. Μπορεί εύκολα να πουλήσει τις ιδέες του».

Όπως είπε ο 58χρονος συγγραφέας - που προβλέπει ότι το AKP θα επικρατήσει και πάλι στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουνίου - οι απόψεις του Νταβούτογλου είναι επικίνδυνες γιατί στη βάση τους έχουν την ιδέα της κατάκτησης. «Δεν έχουμε δει τί μπορεί να σημαίνει αυτός ο κίνδυνος ακόμη. Κάποια στιγμή η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να κρατήσει αποστάσεις από το Ισλαμικό Κράτος και το Ισλαμικό Κράτος θα ανατινάξει πόλεις και ανθρώπους εδώ στη Τουρκία. Οι τούρκοι ηγέτες νομίζουν ότι μπορούν να ελέγξουν το Ισλαμικό Κράτος αλλά αυτό είναι επικίνδυνο για τη χώρα. Και υπάρχουν άνθρωποι εδώ στη Τουρκία, Τούρκοι, που μοιράζονται την ίδια λογική με το Ισλαμικό Κράτος. Ας θυμηθούμε, τον πρώην πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που είπε ότι δυσκολεύτηκε να κρατήσει το 50% των ψηφοφόρων μακριά από τους δρόμους. (Το 2013 προσπάθησε να εκφοβίσει τους διαδηλωτές στο πάρκο Γκεζί λέγοντας ότι οι υποστηρικτές του μπορεί επίσης να βγουν στους δρόμους και ότι δυσκολευόταν να τους ελέγξει). Δεν είναι αυτό επικίνδυνο;» τόνισε ο Κουβάντς.

«Είναι ένας στρατηγιστής χωρίς ανθρωπισμό»

Ο Νταβούτογλου, συνέχισε ο συγγραφέας, αναλύει τα πάντα από την σκοπιά της ισχύος.«Αξιολογεί τα πάντα στρατηγικά - τους ανθρώπους, τα χωριά, τα ποτάμια, τα δάση - και υποστηρίζει ότι όλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως όργανα από το κράτος. Αυτό δεν είναι καθόλου ανθρωπιστικό. Είναι η τυπική άποψη ενός στρατηγιστή. Πώς μπορεί να είναι βαθύ; Και η οπτική του γωνία στο βιβλίο δεν είναι ακαδημαϊκή. Δεν αποδεικνύει τους ισχυρισμούς του. Δεν είναι επιστημονικός. Το μόνο που προσπαθεί να κάνει είναι να διαδώσει τον πανισλαμισμό, αλλά το βιβλίο του δεν είναι βαθύ, σε αντίθεση με το όνομά του» υποστήριξε.

Και κατέληξε: «Όπως και το παλαιό καθεστώς, συνεχίζει να εξυμνεί την τουρκικότητα (σσ. ο τουρκικός ποινικός κώδικας απαγόρευε οποαδήποτε προσβολή προς τη "τουρκικότητα", ωστόσο το 2008  αντικαταστάθηκε από τον όρο "τουρκικό έθνος"), το πώς η Τουρκία θα πρέπει να ασκεί επιρροή στα Βαλκάνια. Οι Τούρκοι στην Ελλάδα και στη Βουλγαρία είναι σημαντικοί. Οι Αλβανοί είναι σημαντικοί. Οι Τούρκοι στην Κύπρο είναι σημαντικοί. Η Κεντρική Ασία είναι σημαντική για τη Τουρκία κλπ. Η ίδια ιστορία. Αν δεν τα έλεγε αυτά, δεν θα του επιτρεπόταν να παραδίδει μαθήματα στη στρατιωτική ακαδημία στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Δεν μας λέει κάτι πρωτότυπο και λέει ότι η Τουρκία πρέπει να ασκεί μεγαλύτερη επιρροή. Αλλά πως;»
.........................
Gazeta turke “Zaman” që posedohet nga Fetullah Gulen, ka publikuar këtë të hënë një intervistë me gazetarin dhe kolumnistin Ümit Kıvanç. Ky i fundit ka botuar së fundmi një libër me titull: “Guidë në aventurën pan-islamiste”, libër i cili analizon në mënyrë shumë kritike konceptet dhe doktrinën që kryeministri aktual turk, Ahmet Davutoglu, ka përpunuar në librin e tij të njohur “Thellësia strategjike”. Davutogluja është lakuar shpesh edhe në Shqipëri për atë që thirret si neootomanizëm, por për gazetarin turk, ky është në fakt panislamizëm. “Po të ndiqen ato që shkruan ai një vend mund të lëshohet në një aventurë shumë të rrezikshme. Libri i Davutoglusë është një guidë për aksion ideologjik; nuk është një libër akademik që bazohet në ndonjë teori”, thotë gazetari Kıvanç që ka edhe një çelës për të kuptuar qëllimet e kryeministrit turk. “Davutoglu do të donte të vendoste një “qytetërim”-koncepti i tij kyç-që bazohet në Islam. Ai argumenton se nëse lidershipi turk do të mund të bindë arabët se otomanët nuk ishin imperialistë, por përkundrazi, ata po përpiqeshin që të shpëtonin arabët nga ekspansionizmi kolonial perëndimor, atëherë arabët do të pranonin lidershipin turk. Me sa duket Davutoglu beson se lidershipi aktual i Turqisë, mund të përhapë panislamizmin në Lindjen e Mesme. Por vlerësimet e tij nuk bazohen në realitet...ai nuk përpiqet të provojë argumentet e tij, nuk është shkencor, optika e tij nuk është akademike. Ky libër është larg të qenit “i thellë”, në kundështim me titullin: “Thellësia Strategjike”, thotë Kıvanç që shfaq kështu një kritikë për një libër të mbivlerësuar, tezat e të cilit janë provur deri më tani si jo të përputhshme me realitetin e forcave. respublica
...................
This week's Monday Talk hosts the author of a new book, “Pan-İslamcının Macera Kılavuzu” (Pan-Islamist's Adventure Guide), by Ümit Kıvanç, which hit the bookstores a couple of weeks ago, comprising a critical analysis of former foreign minister and current Prime Minister Ahmet Davutoğlu's book “Strategic Depth,” considered a “masterpiece” in Turkey,
Among the criticism and analysis expressed in the interview, Kıvanç says about Davutoğlu's book: “He does not prove his arguments. He is not scientific. All he tries to do is to disseminate pan-Islamism. It is all right to be pan-Islamist, but this book is far from being deep, contrary to its name: ‘Strategic Depth'.”
In any democratically developed country, Kıvanç's arguments would be covered in the mainstream media, and most probably, government ministers, opposition party leaders and Davutoğlu himself would face many questions about this criticism. None of this has happened in Turkey, yet.
“But what media outlet can have me, somebody critical of the country's prime minister, on their television programs or pages? Is that possible? In any country in the world, if an academic becomes prime minister, and if that academic has an ambitious book that claims to direct foreign policy, and if somebody writes a book which is critical of that book, this becomes headlines or remains in the top news for at least a few days,” said Kıvanç in reference to the restrictions on media freedom in Turkey.
Answering our questions, Kıvanç explained why he found Davutoğlu's book “ideological,” not “academic,” lacking new theories based on objective evaluations, and why his views on foreign policy pose dangers for Turkey.
I'd like to start with the name of your book: “Pan-Islamist's Adventure Guide.” Is there a little mockery in this name about Ahmet Davutoğlu's 560-plus-page-book, which has been much acclaimed in Turkey?
No, indeed, I've taken his book very seriously. With his book, a country can be taken on an adventure, a very dangerous adventure. The reason I called this an “adventure” is that the way through the adventure seems like it is not going to be successful because the capacity of the country is not compatible with the target that the author would like to reach. Davutoğlu's book is an ideological action guide; it is not an academic book that is based on a theory.
What is the goal that Davutoğlu would like to reach at the end?
Davutoğlu would like to establish a “civilization” -- “civilization” is his key concept -- which is based on Islam. However, he does not ask any questions about how this ideal will be realized. He argues that if the Turkish leadership can convince the Arabs that the Ottomans were not imperialists, on the contrary, they were trying to save Arabs from the West's colonial expansionism, then the Arabs would accept Turkey's leadership! Apparently, Davutoğlu believes that Turkey's current leadership can spread pan-Islamism in the Middle East.
You say that his call for action is dangerous. How have you come to this conclusion?
He is well informed, writes well and speaks impressively. Most other leaders of the Justice and Development Party's (AK Party) do not seem to have those qualities. Davutoğlu can be convincing for those AK Party people who would not question the basis of his ideas at all. Therefore, he can easily sell his ideas. His ideas are dangerous because his foreign policy ideal is based on conquest, which would be very adventurous and dangerous at this time in the world.
We have not seen those dangers yet; we have yet to see the time that the government will try to distance itself from the Islamic State of Iraq and the Levant [ISIL], and ISIL will blow up cities and people here in Turkey… Turkish leaders think they can control ISIL, but this is dangerous for the country. And there are people in Turkey, Turkish people, who apparently share the same mentality as ISIL.
Let's remember, former Prime Minister Recep Tayyip Erdoğan had said that he had a hard time keeping 50 percent of the voters away from the streets. [In 2013, Erdoğan sought to intimidate the Gezi Park demonstrators as he hinted that his supporters could also take to the streets, saying he was hardly keeping the 50 percent at home.] Isn't all this dangerous? Let's remember the al-Qaeda bombings of November 2003 in İstanbul that left 51 people dead. Did the citizens of Turkey mourn? I think we should have had people queued up for visits of condolence in front of the British Consulate General… What about the innocent passengers who became victims to the bombings while waiting at the bus station in Levent? Did our Muslim citizens show any reactions to the loss of innocent lives?


‘Davutoğlu has typical look of a strategist'


In my last interview, Alastair Crooke, director and founder of the Conflicts Forum based in Beirut, told me that Turkey might become a hostage to ISIL, just like Pakistan did. Do you share this view?
I am afraid Turkey might [like Pakistan], but Turkey's Middle East surroundings are different from the surroundings of Pakistan and Afghanistan. We are likely to see genuine formations in Turkey, too, similar to Pakistan's Taliban.
Let's return to your book and its title: What does Davutoğlu say? Does he tell us anything?
He is looking at everything from strategic and geopolitical perspectives. He defines everything as part of power relations. He evaluates everything strategically and he sees that everything -- people, villages, rivers, forests, etc. -- can be used by the state as instruments. This is not humanitarian at all. This view is typical of a strategist. How can it really be deep? And he does not have an academic viewpoint in his book. He does not prove his arguments. He is not scientific. All he tries to do is to disseminate pan-Islamism. It is all right to be pan-Islamist, but this book is far from being deep, contrary to its name, “Strategic Depth.”
You highlight in your analysis that Davutoğlu emphasized “self-confidence” in his book many times. Does this reach a point of megalomania?
According to Davutoğlu, the reason why the pan-Islamic movement has not been widespread thus far is because nobody has been wise enough to do it, and he implies that he is wise enough, and Turkey should be confident that it can be done. Is that megalomania? I don't know. He does not base his arguments on objective evaluations. Why hasn't pan-Islamism been widespread? What are the reasons for it? What happened to prevent it? Those and more questions need to be asked for an objective evaluation of the issue. Davutoğlu does not ask those questions but tells us that nobody has been wise enough to do it. But if Turkey tries to exert influence in the Middle East, how is Turkey going to deal with Saudi Arabia and/or the United Arab Emirates? Saudis are much richer than Turkey. Why are they supposed to pay homage to Turkey? There are no answers to this question in the book, either.


‘Like the old regime, he continues to glorify Turkishness'


What does Davutoğlu tell us that is different from the old system of Turkey?
Like the old regime, he continues to glorify Turkishness, emphasizes how Turkey should be influential in the Balkans; Turks in Greece and Bulgaria are important; Albanians are important; Turks in Cyprus are important; Central Asia is important to Turkey, etc., same old stories. If he did not, he would not have been allowed to give regular lectures at the military academy at the end of the 1990s. He does not really tell us anything original and says that Turkey should be more influential. But how?
Could you give us an example to his strategic thinking that you emphasize?
In his book, “Strategic Depth,” Davutoğlu wrote: Even if there is no Muslim-Turk left in Cyprus, Turkey would have a Cyprus problem. Those are words that could have been uttered only by the most cold-blooded strategist of the military. But these are Davutoğlu's words. The old system, based on military tutelage, glorified Turkishness by ornamenting it with Islam -- it was Turkic-Islam. Davutoğlu is doing the opposite: taking Islam to the center ornamented by Turkishness. This is pan-Islamism. For pro-Davutoğlu people, Turkishness is not much different from being Muslim. In the Ottoman millet system, the answer to the question of “What is your millet?” was “Islam, Protestant or Catholic, etc.” First and foremost, there is Islam and then Turkishness. So, Davutoğlu does not separate those two from each other.


‘Some people would not listen even if Davutoğlu were to say good things'


You are highly critical of a former foreign minister and now prime minister in your book. What type of feedback, criticism or/and comments have you received?
Nothing. For part of the society in Turkey, Davutoğlu is already bad, so there is no reason for them to hear something analytical, and there is no reason for them to listen, even if Davutoğlu says something positive, something good. On the other hand, for pro-Davutoğlu people, they have nothing to say against my arguments.
Have you had any interview requests from the media about your book?
I've had a couple of interviews, mostly from websites, including K24, the new book review site. But what media outlet can have me, somebody critical of the country's prime minister, on their television programs and pages? Is that possible? In any other country in the world, if an academic becomes prime minister, and if that academic has an ambitious book that claims to direct foreign policy, and if somebody writes a book which is critical of that book, this becomes headlines or remains in the top news for at least a few days. This is what civilization -- Davutoğlu often refers to civilization -- is all about.
Davutoğlu's book has been translated into a few languages…
Serbian, Greek… not many; it has not been translated into German or English. My guess is that Western media representatives who know Turkish, in Turkey, or diplomats have already read the book, and they probably did not see the need for its translation. There are some criticisms of Davutoğlu's book from strategists who said that Davutoğlu did not have well-grounded, objective arguments; he is too emotional.

‘Davutoğlu liberally uses the concept of Lebensraum'


At the end of the book, you have a chapter on Davutoğlu's sources of inspiration. Would you tell us about this?
Let's first remember this: The work that we are analyzing, Davutoğlu's book, does not offer a new theory established with an immense intellectual effort to open up our minds. There is, of course, an intellectual effort, but it is serving his intentions. And the product is: ideological material for the political circles that would like to have an influence in the world. Davutoğlu's sources of inspiration are strategists such as Karl Ernst Haushofer, Halford John Mackinder, Alfred Thayer Mahan and Nicholas Spykman. Those people are gurus of geopolitical strategy. Let's take Haushofer. He is the person who introduced the concept “Lebensraum” [living space] to Adolf Hitler -- a concept Davutoğlu liberally uses in his book. [Lebensraum was an ideology proposing an aggressive expansion of Germany and the German people.] Davutoğlu, as a person who adopts a geopolitical approach, naturally has been inspired by those people.
Do you think Davutoğlu has a vision like Hitler's?
This is something that should be asked to Davutoğlu… I don't think Davutoğlu yearns for a Hitler-like regime, but his ideas point to an authoritarian or totalitarian regime -- President Erdoğan in particular is suitable for that type of authoritarian or totalitarian regime.
Do you expect any conflicts to arise between those two leaders, Davutoğlu and Erdoğan?
I don't because it is not easy to go against leadership and authority in right-wing political parties. In the history of political parties in Turkey, there are not many political leaders who did it. Additionally, the AK Party regime cannot take any cracks; if there are any cracks, it will fall.

‘Obviously, AK Party will win June 7 elections'


We have entered the election period for the June 7 elections. What are your projections?
Obviously, the AKP [ruling Justice and Development Party, AK Party] will win. The main opposition parties in Parliament are following policies to guarantee the AKP's win.
Do you think the pro-Kurdish Peoples' Democratic Party (HDP) should enter the election as a party?
It is only the HDP which can make this decision. Of course, we can be critical of its decisions. The HDP leadership now says that it wants to be a party of Turkey. I think the HDP should be in Parliament; if not, there will be really bad things happening in Turkey.
What will happen and why?
There will be conflict and war with the Kurds. Kurds will no longer accept anything less than equal citizenship at this point, but the state still wants to control and dominate. The Gülen community should be aware of those facts, too. Incredibly, they still think that Kurds can be controlled. The Gülen community media still writes: “State negotiates with PKK.” I ask: Who else is the state going to negotiate with?
PROFILE
Ümit Kıvanç
Kıvanç was born in İstanbul in 1956. He has worked for newspapers including Milliyet and Cumhuriyet and with the İletişim Publishing House. He has written columns in newspapers and magazines such as Radikal, Radikal2, Nokta, Taraf and Birikim. He had several books published by the İletişim Publishing House. In the mid-1990s, he started to make documentaries. His latest book, “Pan-İslamcının Macera Kılavuzu” (Pan-Islamist's Adventure Guide), was put out by the Birikim Publishing House.

http://www.todayszaman.com/monday-talk_davutoglus-book-strategic-depth-far-from-being-deep_372116.html

Ο νόμος 7501 και οι νέοι ιδιοκτήτες


Ο νόμος 7501 και οι νέοι ιδιοκτήτες
Μετά την κατάρρευση του δικτατορικού συστήματος στην Αλβανία άρχισαν οι πρώτες μεταρρυθμίσεις και στον οικονομικό τομέα. Ιδιωτικοποιήθηκαν όλα τα, μέχρι τότε, κρατικά κτίρια και ιδρύματα όπως καταστήματα, αποθήκες, γραφεία διευθύνσεων κ.ά. Λίγο αργότερα  εγκρίθηκε ο νόμος 7501 βάση του οποίου επωφελούνταν αγροτική γη  όσοι βρίσκονταν στα χωριά μέχρι την στιγμή που εγκρίθηκε ο νόμος αυτός.
Και οι δύο νόμοι ήταν επηρεασμένοι από την σοσιαλιστική νοοτροπία, διότι, αν και στην Αλβανία εγκαθιδρύθηκε η λεγόμενη δημοκρατία, η χώρα δεν είχε απαλλαγεί οριστικά από την κομμουνιστική επιρροή. Το γεγονός που ο τότε ηγέτης Ραμίζ Αλία παραδέχτηκε τον πλουραλισμό στη χώρα τονίζοντας πως «…εμείς θα τους υποκινήσουμε να ιδρύσουν κόμματα αριστερά, δεξιά, κεντρώα, αλλά οπωσδήποτε πρέπει να ελέγχονται και να διευθύνονται από μας. Τις θεμελιώδεις αρχές αυτών των κομμάτων εμείς θα τις συντάξουμε. Επικεφαλής τους θα είναι άνθρωποι που υποστηρίζουν την στρατηγική μας…», τα λέει όλα. 
Οι δύο νόμοι
Ο πρώτος νόμος, αυτός της ιδιωτικοποίησης, ωφελούσε τους ίδιους τους προύχοντες του δικτατορικού συστήματος διότι στα γραφεία και στα ιδρύματα, που είχαν σχέση με τις ιδιωτικοποιήσεις, εργάζονταν, επί το πλείστον,  δικοί τους άνθρωποι.
Και ο δεύτερος νόμος, της διανομής της συνεταιριστικής γης, είχε ως βάση τις σοσιαλιστικές και όχι τις καπιταλιστικές αρχές. Καταπατήθηκαν τα δικαιώματα των ιδιοκτητών διότι, δεν έλαβαν την δική τους περιουσία βάση των τίτλων ιδιοκτησίας που κατείχαν, αλλά η περιουσία τους διανεμήθηκε στους άλλους.  Δεκάδες-εκατοντάδες οικογένειες, που είχαν φύγει από το χωριό για διάφορους λόγους, δεν δικαιούνταν να μπουν στην μοιρασιά του νόμου 7501 κι ας είχαν, πάρα πολλοί απ’ αυτούς, την δική τους γη, την δική τους περιουσία. Χωριά ολόκληρα, όπως το Περδικάρι στα Ριζά των Αγ. Σαράντα, που το ξεκλήρισε το δικτατορικό σύστημα  και το έστειλε στα βάθη της χώρας εξορία, δεν δικαιούνταν να ξαναπάρουν πάλι την γη τους, αλλά  έμειναν στον ήλιο μοίρα.
Ο νόμος και η Ελληνική Κοινότητα
Αν και η κάθε οικογένεια στις ελληνικές κοινότητες κέρδισε από τον νόμο 10 έως 20 στρέμματα καλλιεργήσιμης γης, το χτένι τους έντεσε σε άλλα κομποδέματα. Με το αιτιολογικό ότι οι  επιτροπές των κοινοτήτων, που ασχολήθηκαν με την διανομή της γης, δεν έκαμαν καλά τη δουλειά τους, δημιουργήθηκε νέα επιτροπή, κρατική, η οποία αναμέτρησε τα στρέμματα του καθενός και βρήκε πολλές «παρανομίες». Δεν συνταυτίζονταν η δεύτερη με την πρώτη διανομή και λόγω της δυσαναλογίας δημιουργήθηκαν οι κενές «οάσεις» τις οποίες η κυβέρνηση, ως κρατικές πλέον,  μπορούν να τις παραχωρήσουν σε ερχόμενες αλλόθρησκες οικογένειες. Κι αυτές θα «φυτευτούν» μέσα στην καρδιά μιας  Εθνικής Μειονότητας, σε αντίθεση με τον Διεθνή Νόμο περί  δημογραφικής αλλοίωσης τέτοιων ειδών Μειονοτήτων.
Είναι αυτές οι «παρανομίες» που, αν και πέρασαν δύο και άνω δεκαετίες, οι χωρικοί  ταλαιπωρούνται, τους έγινε η ζωή μαύρη, για ν’ αποσπάσουν το πολυπόθητο «περιουσιακό πιστοποιητικό», που γνωστοποιεί την νομιμότητα της περιουσίας τους, διότι αλλιώς τυγχάνει να τα χάσουν όλα.
Αυτά συμβαίνουν στην καλλιεργήσιμη γη, που προβλέπει ο νόμος αυτός. Ως αναφορά για τις  απέραντες λιβαδικές και δασικές εκτάσεις, παίζεται ένα άλλο πιο φρικτό, σατανικό και εξολοθρευτικό παιχνίδι σε βάρος της Ε.Ε.Μ. Αυτό της υφαρπαγής τεραστίων στρεμμάτων με πλαστούς τίτλους ιδιοκτησίας  (δήθεν από την Υψηλή Πύλη) χαραγμένα σε κάποιον σκοτεινό, εθνικιστικό  θάλαμο του αφελληνισμού.
Τα παραθαλάσσια
Αλλιώς στέκει η υπόθεση με τις ζηλευτές και τουριστικές παραλίες των παραθαλασσίων κοινοτήτων. Εδώ στρέφεται η προσοχή των μεγάλων κυβερνητικών και βουλευτικών καρχαριών και όχι των απλών πολιτών.
Οι Νιβιτσιώτες έδωσαν κοντά δύο χρόνια μάχη  για δεκάδες στρέμματα τουριστικής περιοχής στην Κακομαία, στήνοντας το τσαντίρι  για μήνες έξω στην ύπαιθρο και όπου συνεπλάκησαν με τις αστυνομικές δυνάμεις τόσο της κυβέρνησης Νάνου, όσο και της κυβέρνησης Μπερίσια. Δυστυχώς απέτυχαν. Τους άρπαξαν εκατοντάδες στρέμματα με την δικαιολογία τουριστικού χωριού, πίσω από το οποίο κρύβονταν οι ίδιοι οι κυβερνώντες.
Σύμφωνα με δήλωση του πρώην Υπουργού Οικονομικών της Αλβανίας Ντ. Πρίφτι στο τηλεοπτικό δίκτυο Top Channel, ιδιοκτήτης του τουριστικού χωριού στις Δρυμάδες είναι ο πρόεδρος του LSI και Πρόεδρος της Βουλής Ι. Μέτα.
Το ίδιο ρεφρέν και στη Χιμάρα, το Λούκοβο και σε άλλα χωριά των παραθαλασσίων.
Με λίγα λόγια στα μέρη αυτά «φύτρωσαν» οι λεγόμενοι «νέοι ιδιοκτήτες», οι όψιμοι, οι οψίπλουτοι που ποτέ η χώρα κι εμείς οψόμεθα φως…
(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014

Αλβανία: Περπατώντας ανάμεσα στα ερείπια των πρώτων ελληνικών διδασκαλείων

Το Κεστοράτι Αργυροκάστρου είναι η γενέτειρα του Ηπειρώτη ευεργέτη Χριστάκη Ζωγράφου. Βρίσκεται μόλις λίγα χιλιόμετρα ανατολικά της πόλης του Αργυροκάστρου, στο αλβανικό τμήμα της Ηπείρου. Εδώ σώζονται ακόμα τα χτίσματα του συγκροτήματος των Ζωγράφειων Διδασκαλείων. Πρόκειται για ένα διώροφο νεοκλασικό κτίριο με συνολικά 35 παράθυρα και τρεις εισόδους.
Τα Ζωγράφεια Διδασκαλεία ήταν τα πρώτα εκπαιδευτήρια συστηματικής μόρφωσης Ελλήνων δασκάλων σε σχέση με το ελληνικό Γένος. Ιδρύθηκαν στα 1874 από τον Ηπειρώτη ευεργέτη κι εκεί φοιτούσαν και τα δύο φύλα.
Την αρχοντιά του κτιρίου δεν μπορεί να "γονατίσουν" ούτε η γκρεμισμένη οροφή, ούτε το σανό που έχουν τοποθετήσει στον δεύτερο όροφο νεόφερτοι κτηνοτρόφοι, ούτε και η κοπριά των ζώων στον πρώτο όροφο. Ωστόσο, η λέσχη θηλέων, τα αρχοντικά του ευεργέτη, ο περικαλλής ναός και άλλα κτίρια που χτίστηκαν από τον Χριστάκη Ζωγράφο έχουν κατεδαφιστεί. Κατεστραμμένοι είναι και οι δρόμοι με τα γνωστά καλντερίμια.
Για να κατανοηθεί η σημασία των Ζωγράφειων Διδασκαλείων θα πρέπει να τονιστεί ότι παρόμοιο διδασκαλείο της Αθήνας ιδρύθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1878. Δύο χρόνια μετά, το 1880, ιδρύθηκαν τα διδασκαλεία της Τρίπολης, της Κέρκυρας και της Λάρισας. Το ιεροδιδασκαλείο Βελλάς ιδρύθηκε το 1911 και εκείνο των Ιωαννίνων το 1913.
Η λειτουργία των διδασκαλείων στο Κεστοράτι συμπίπτει χρονικά με τις προκλήσεις για την ολοκλήρωση του ελληνικού έθνους κράτους και τους κινδύνους ενσωμάτωσης σ' αυτό που διατρέχει η Ήπειρος. Η πλούσια εμπειρία των Ηπειρωτών όσον αφορά την συνεισφορά των Γραμμάτων στη Νεοελληνική Ιδεολογία και την απελευθερωτική Επανάσταση, υπαγόρευε στους Ηπειρώτες την ευρύτατη επέκταση και την ποιοτική άνοδο του σχολείου. Μοναδικός στόχος παρέμενε η ενίσχυση και προβολή του Ελληνισμού ως βασικό όπλο για να εμποδιστεί ο ακρωτηριασμός της ενιαίας Ηπείρου.
Σημειώνεται ότι το 1878, έτος του Συνεδρίου του Βερολίνου, στην Ήπειρο λειτουργούσαν 530 ελληνικά σχολεία με 20.000 μαθητές και περισσότερους από 800 δασκάλους. Δεν περιλαμβάνονται σ' αυτά το σαντζάκι της Κορυτσάς, στο οποίο υπήρχαν 70 ελληνικά σχολεία με 2000 μαθητές (σ.σ. πηγή Βακαλόπουλος Κ., 2003, Η ιστορία της Ηπείρου, Θεσσαλονίκη).
Για την άνθιση της Παιδείας στο βόρειο τμήμα της Ηπείρου, υπήρξε καθοριστική η αμέριστη συνεισφορά των μεγάλων Ηπειρωτών εθνικών ευεργετών Ζωγράφου, Σίνα, Αρσάκη, Ζάππα, Μπάγκα, Δούκα και άλλων.

Ο Χριστάκης Ζωγράφος αποφοίτησε από τη Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων. Εργαζόταν στην Κωνσταντινούπολη και στο Παρίσι ως τραπεζίτης. Στήριξε ιδιαίτερα την ελληνική Παιδεία με τη χρηματοδότηση και ίδρυση σχολείων (Ζωγράφεια διδασκαλεία). Οι γενναίες δωρεές που προσέφερε σε κάθε τομέα των Γραμμάτων και των Επιστημών συνέβαλαν αποφασιστικά στη μόρφωση των υπό οθωμανικό ζυγό κυρίως ελληνικών πληθυσμών. Το Ζωγράφειο Λύκειο στην Κωνσταντινούπολη πήρε το όνομά του, λόγω του αστρονομικού ποσού που πρόσφερε για την ανέγερσή του. Από κοινού με τον άλλο συμπατριώτη του ευεργέτη, τον Κ. Ζάππα, ενίσχυσαν τον "Ηπειρωτικό Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογο Κωνσταντινουπόλεως" (1872), ο οποίος τελούσε χρέη "αφανούς" υπουργείου Παιδείας της Ελλάδας για την εκπαίδευση στην Ήπειρο.
Το νεοκλασικό συγκρότημα των Ζωγράφειων Διδασκαλείων στο Κεστοράτι καταστράφηκε από τους Αλβανούς εθνικιστές, συνεργάτες των Γερμανών ναζιστών στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το κομμουνιστικό καθεστώς επισκεύασε τη στέγη και διαρρύθμισε τους εσωτερικούς χώρους για να στεγάσει πλέον το γνωστό αλβανικό γυμνάσιο και λύκειο της περιοχής.

Σε ένα "κομμάτι", στο βορειοανατολικό τμήμα των Διδασκαλείων, εκεί που ήταν η κοινή αυλή με την εκκλησία, το κομμουνιστικό καθεστώς, αφού φρόντισε πρώτα για την κατεδάφιση του ναού, έστησε την προτομή ενός συγγενούς των Ζωγράφων, του Κότο Χότζη. Το αλβανικό κομμουνιστικό καθεστώς αναγνώρισε στο πρόσωπό του έναν από τους στυλοβάτες της Παιδείας στην αλβανική γλώσσα και τού απένειμε τον υψηλό τίτλο του "Δασκάλου του Λαού".
Εκτιμάται, ωστόσο, πως η προβολή του έγινε για να επισκιαστεί των έργο των Ζωγράφων, με δεδομένο, μάλιστα, ότι ο γιος του Χριστάκη Ζωγράφου, ο Γεώργιος, το 1914 τέλεσε και Πρόεδρος της Αυτόνομης Κυβέρνησης της Βορείου Ηπείρου, ιστορικό γεγονός το οποίο η επίσημη αλβανική ιστοριογραφία και πολιτική το ανέδειξε ως σύμβολο του ελληνικού επεκτατισμού σε βάρος των αλβανικών εδαφών.

Ο μόνος άμεσος απόγονος των φημισμένων Ζωγράφων είναι ο 93χρονος Νικόλαος Ζωγράφος. Το επώνυμό του έχει μεταλλαχθεί σε Ζωγκράφη, με μοναδικό στόχο να απομακρυνθεί, έστω και ηχητικά, από το επώνυμο της γνωστής οικογένειας.
Ο μπάρμπα-Νίκος ζει μόνος σε ένα κονάκι του αρχοντικού. Έχει τα κλειδιά του ερειπωμένου κτιρίου των Διδασκαλείων και στη μνήμη του έχει "κλείσει" όλο το μεγαλείο του συγκροτήματος.
Παρά την προχωρημένη ηλικία του, μας ξεναγεί και στα δύο μέρη του κτιρίου. Στην είσοδο των Διδασκαλείων, στον τοίχο κάτω από τις σκάλες που σε οδηγούν στο δεύτερο όροφο μας δείχνει το ελληνικό αλφάβητο, το οποίο δεν κατάφεραν να σβήσουν οι σουβάδες και μπογιές του κομμουνιστικού καθεστώτος. Σε κάθε αψίδα των παράθυρων, αν και δεν φαίνεται τίποτε, διαβάζει τα γνωμικά των αρχαίων Ελλήνων.

Στη συνέχεια, μας οδηγεί στα κατεδαφισμένα αρχοντικά του ευεργέτη. Μας δείχνει νοερά την υψηλή αψίδα στη μαρμάρινη είσοδο του τριώροφου κτιρίου. Στην ουσία, πάνω στους σωρούς με πέτρες και χώματα υπάρχει μια κρυψώνα σκύλου με σκουριασμένες λαμαρίνες. Μας δείχνει επίσης τον τόπο όπου υπήρχε το άλλο σπουδαίο κτίριο του συγκροτήματος, η στέγη των θηλέων. Ακριβώς πάνω στα ερείπια, κάποιος νέος κάτοικος στο Κεστοράτι έχει χτίσει, με πέτρες, ένα διόροφο σπίτι...
Ο μπάρμπα-Νίκος δεν αναφέρει το όνομά του. Τον αποκαλεί "αυτός" προκειμένου να καταδείξει ότι έχει διαπράξει "ιεροσυλία". Μας επισημαίνει δε, ότι "αυτός" έχει κλείσει το νεόκτιστο σπίτι του κι έχει μεταναστεύσει στην Ελλάδα.
Στην απέναντι γειτονιά είναι ακόμα ένας συνομήλικος του απόγονου του Ζωγράφου, ο μπάρμπα-Θωμάς. Με μια κίνηση θέλησε να μας δείξει τη νοσταλγία του για εκείνα τα χρόνια, κατεβάζοντας από τον τοίχο μια κορνίζα με αναπαράσταση του συγκροτήματος των Ζωγράφειων Διδασκαλείων, στην ακμή τους, το πρωτότυπο της οποίας βρίσκεται στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη της Αθήνας...

Ενισχύστε οικονομικά την προσπάθεια μας!

Ετικέτες

ενημέρωση (2161) ενημέρωση-informacion (1422) Αλβανία (904) ορθοδοξία (422) ιστορία-historia (373) Εθνική Ελληνική Μειονότητα (366) ελληνοαλβανικές σχέσεις (311) ορθόδοξη πίστη - besimi orthodhoks (277) Εθνική Ελληνική Μειονότητα - Minoriteti Etnik Grek (253) Β Ήπειρος (239) ορθοδοξία-orthodhoksia (232) ορθόδοξη πίστη (222) εθνικισμός (195) διωγμοί (162) τσάμηδες (122) shqip (119) Κορυτσά-Korçë (118) Κορυτσά Β Ήπειρος (103) informacion (100) Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος (97) ορθόδοξη ζωή (96) ορθόδοξη ζωή- jeta orthodhokse (75) διωγμοί - përndjekje (61) ορθόδοξο βίωμα (59) εθνικισμός-nacionalizmi (56) ορθόδοξη εκκλησία της Αλβανίας (55) Ελλάδα-Αλβανία (48) Ι.Μ Κορυτσάς - Mitropolia e Shenjtë Korçë (45) ανθελληνισμός (44) Ελληνικό Σχολείο Όμηρος (43) πολιτισμός - kulturë (43) besimi orthodhoks (40) Γενικό Προξενείο Ελλάδος Κορυτσά (39) Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας - Kisha Orthodhokse Autoqefale Shqiptare (37) ιστορία ορθοδοξίας (36) βίντεο (34) Shqipëria (32) ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821 (32) κομμουνισμός- komunizmi (30) πνευματικά (27) Μητρόπολη Κορυτσάς - MItropolia e Korçës (24) πολιτική-politikë (23) απόδημος ελληνισμός-helenizmi i diasporës (22) αλβανικά (21) εκπαίδευση (21) Αρχαία Ελλάδα (20) helenët-Έλληνες (19) κομμουνισμός (19) Greqia (17) Βλαχόφωνοι Έλληνες (15)