Ο ήρωας του βορειοηπειρωτικού αγώνα Καπετάν Σούλιος απ' την Κορυτσά- Heroi Kapedan Sulio, nga Çifligu i Korçës !

Ένας από τους σπουδαιότερους και ηρωικότερους αγωνιστές του Βορειοηπειρωτικού Αγώνα, που απέβλεπε στην απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου και την ενσωμάτωσή της στην Μητέρα Ελλάδα, ήταν ο Καπετάν Σούλιος, κατά κόσμον Γεώργιος Βασιλείου. Γέννα και θρέμμα της Βορείου Ηπείρου (γεννήθηκε στο Τσιφλίκι Κορυτσάς) ο Καπετάν Σούλιος, ίδρυσε, τότε, δικό του αρματωλίκι και ανταρτικό σώμα στην περιοχή Βιγλίστης - Κορυτσάς - Μοσχοπόλεως και αγωνίστηκε για την απελευθέρωση της πατρώας γης, αναδειχθείς σε ήρωα του Βορειοηπειρωτικού Αγώνος αλλά και του Μακεδονικού. Μάλιστα φέρεται ότι πλησίον του Σκλήθρου Φλωρίνης, εξόντωσε σε συμπλοκή ολόκληρη βουλγαρική συμμορία. Ο Καπετάν Σούλιος μετείχε σε όλες τις εξεγέρσεις του Βορειοηπειρωτικού λαού, ιδίως δε σε εκείνη του 1914, οπότε η Βόρειος Ήπειρος ανεκηρύχθη Αυτόνομη. Το 1912, ο Κορυτσαίος καπετάνιος, βοήθησε για την απελευθέρωση της Κορυτσάς από τον Ελληνικό Στρατό. Οι αγώνες του, όμως, και οι θυσίες των παλικαριών του, απέβησαν, δυστυχώς, άκαρπες και το όνειρό του να δει την Πατρίδα του ελεύθερη, κάτω από τα φτερά της Ελλάδος, έμεινε ανεκπλήρωτο, αφού η μαρτυρική και σήμερα Βόρειος Ήπειρος, εξακολουθεί να βρίσκεται υπό την εξουσία άλλου κράτους. Έτσι αναγκάστηκε, απογοητευμένος, να αποσυρθεί και να εγκατασταθεί στον Παπαγιάννη Φλωρίνης, όπου και πέθανε το 1927. Η Ελληνική πολιτεία, όμως, δεν τον ξέχασε. Ανεγνώρισε τους αγώνες του και την προσφορά του για την απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου και τον τίμησε δεόντως, με την φιλοτέχνηση και τοποθέτηση της προτομής του στην Φλώρινα και μάλιστα στην λεωφόρο Νίκης - νυν Κω/νου Καραμανλή, που οδηγεί προς την Κορυτσά. Την δαπάνη για την προτομή την χορήγησε ο μεγάλος Κορυτσαίος εθνικός ευεργέτης Μ. Μπάγκας. Πηγή: http://www.himara.gr

Një prej luftëtarëvemë heroikë dhe më të njohur të Luftës për Autonominë e V. Epirit, që donte ta instalonte tek trupi i Mëmës Greqi, ishte Kapetan Sulio, ose siç njihej nga njerëzit e tjerë, Gjeorgjio Vasiliou. I lindur dhe i rritur në Epirin e Veriut ( u lind në Çifligun e Korçës) Kapetan Sulio, themeloi, atëhere një çetë dhe trupë të tijën në zonën e Bilishtit- Korçës – Voskopojës dhe luftoi për çlirimin e atdheut të tij , duke u bërë një prej heronjëve të Luftës për Autonomi por dhe të betejës për të mbrojtur çështjen e Maqedonisë. Bile thuhet se pranë Sklithrës së Follorinës, eliminoi të gjithë anëtarët e një prej çetave bullgare. Kapetan Sulio merrte pjesë në të gjitha kryengritjet e popullit të Vorioepirit, në veçanti gjatë asaj të 1914, kur dhe Epiri i Veriut, u shpall i autonom. Më 1912, kapedani Korçar, ndihmoi ,për çlirimin e Korçës, ushtrinë Helene. Por këto beteja të tij, dhe sakrficat e trimave u shuan dhe fatkeqësisht nuk dhanë fruta , dhe ëndërra e tij që të shikonte atdheun e tij të varfër, nën krahët e Greqisë,  mbeti e paplotësuar, pasi Epiri i Veriut vazhdon të martirizohet deri më sot nën pushtetin e një shteti tjetër. Kështu u detyrua, i zhgënjyer, që të tërhiqej dhe të vendosej në Papajani të Follorinës ku dhe vdiq më 1927. Por, shteti Grek nuk e harroi. I njohu  betejat e tij  dhe ato sa ofroi  për çlirimin e Epirit të Veriut dhe e nderoi ashtu siç duhej me një krijimiin artisitik të bustit të tij në Follorinë dhe bile në rrugën kryesore të saj Bulevardi i Nikis- (fitores)  që shkon dhe drejt Korçës. Peshën ekonomike për këtë statujë e mbajti bamirësi i madh i kombit Grek me origjinë nga Korçë, M Banga (Mpangka).

ΕΟΚΑ - Γιατί ήθελαν να πεθάνουν;

 

«ΓIATI ήθελαν να πεθάνουν;»

10 Μαΐου 1956

     «ΓIATI ήθελαν να πεθάνουν;», με ρώτησε καθώς κουλουριαζόταν στο ζεστό της κρεβατάκι, κοιτάζοντας με τα γεμάτα απορία ματάκια της. Δέκα μόλις χρονών η Ειρήνη έφυγε γεμάτη απορίες από την επίσκεψη της τάξης της στα Φυλακισμένα Μνήματα. «Δεν φοβόντουσαν κλεισμένοι σε εκείνες τις φυλακές;», «Η μητέρα τους δεν έκλαιγε;», «Δεν πονούσαν όταν απαγχονίζονταν;»
Της εξήγησα ότι οι ήρωες βάζουν πάνω από όλα την πατρίδα και της μίλησα για τα κρατητήρια, για τους μαθητές που ξεχύνονταν στους δρόμους για να διεκδικήσουν την ελευθερία.
«Θα ήθελα να ζω εκείνη την εποχή». Η απάντησή της με σόκαρε. Της είπα ότι οι ήρωες δεν γίνονται πάντα με τα όπλα και τους σκοτωμούς, ότι σήμερα, εποχή του διαλόγου και του σεβασμού μας βοηθά να διεκδικήσουμε με άλλο τρόπο την ελευθερία. Δεν το κατάλαβε.

«Απεδείχθη πλέον ότι, αι ίδιαι δυνάμεις της βαρβαρότητος, αι οποίαι οργίασαν κατά τον προηγούμενον πόλεμον υπό τας στολάς των Ναζί, οργιάζουν και σήμερον κατά τον ίδιον τρόπον υπό τας στολάς και τα διακριτικά του αγγλικού στέμματος»

(Εφημερίδα «Τα Νέα», των Αθηνών, 10 Μαΐου 1956).

Ἀνὴρ κατὰ τὸν φύσεως νόμον τὸν ἄνδρα κλαίω·

δὲν χύνονται τὰ δάκρυα ματαίως ἐπὶ τὸν τάφον τῶν εὐδοκίμων.

ΚΑΛΒΟΣ

      ...τα μεσάνυχτα το μήνυμα διαδίδεται από θάλαμο σε θάλαμο. Οι Άγγλοι στρατιώτες άνοιξαν το κελί του μελλοθανάτου και τον μεταφέρουν στην αγχόνη. Είναι ο Μιχαλάκης Καραολής, ο πρωτομάρτυρας του Κυπριακού Αγώνος. Αγέρωχος και ψύχραιμος οδηγείται προς το μαρτύριο. Λίγο πριν είχε εξομολογηθεί στον ιερέα των Φυλακών και είχε κοινωνήσει. Την ώρα που ο Τουρκοκύπριος δήμιος ανοίγει την μακάβρια καταπακτή οι Φυλακές σείονται από συνθήματα και από τον Εθνικό μας Ύμνο. Λίγο αργότερα η διαδικασία επαναλαμβάνεται. Νέα αγωνία, νέα συνθήματα, πάλι ο Εθνικός Ύμνος. Αυτή την φορά το παλικάρι που οδηγείται στην αγχόνη λέγεται Ανδρέας Δημητρίου. Από τότε οι δύο τους αποτελούν αχώριστο δίδυμο στην ιστορική μνήμη και στην καρδιά των Νεοελλήνων. Η Ελλάδα και η Κύπρος γέμισαν δρόμους κι πλατείες με το όνομα Καραολή και Δημητρίου. Κι ο Αγώνας φούντωσε. Το παράδειγμα των δύο νέων που έδωσαν την ζωή τους για την Ελευθερία και την Αυτοδιάθεση-Ένωση χαλύβδωσε πολλούς άλλους. Ο Ελληνισμός ολόκληρος οφείλει ευγνωμοσύνη σ' αυτά τα παιδιά και σε όλη την γενιά των αγωνιστών της ΕΟΚΑ του 1955-59. Μας χάρισαν την τελευταία ένδοξη σελίδα της Ελληνικής Ιστορίας. Ανεδείχθησαν πρότυπα ηρώων για τις παρούσες και τις μέλλουσες γενεές.

Δεν τον τρομάζουν τα κελιά

δεν τον τρομάζει ο χάρος

μονάχα στη μανούλα του

ζητά να δώσουν θάρρος

Τόσο ο Καραολής όσο και ο Δημητρίου υπήρξαν γόνοι φτωχών και άσημων οικογενειών. Οι γονείς τους πάλευαν για την επιβίωση της οικογένειάς τους, μέσα σε πολύ δύσκολες και αντίξοες συνθήκες. Όσοι έζησαν τη δεκαετία του 1950, αλλά και πιο πριν, ξέρουν τι σημαίνει πείνα και δυστυχία. Ο αγώνας για το μεροκάματο από το πρωί μέχρι το βράδυ ήταν το καθημερινό, ολόχρονο πρόγραμμα της μεγάλης πλειοψηφίας του κυπριακού λαού. Στο χωράφι, στο αμπέλι, στο κουτσοδούλι .

Παρ' όλες, όμως, τις δυσκολίες της ζωής, οι γονείς των δυο ηρώων, έβαλαν τα παιδιά τους στο δρόμο της πίστεως και της πατρίδας. Πιο δύσκολος υπήρξε ο ρόλος της μητέρας του Δημητρίου, Ευδοκίας, αφού ο πατέρας του είχε πεθάνει όταν ο ήρωας ήταν πέντε χρονών. Με βάση την αγωγή των γονιών, λοιπόν, αλλά και τη μάθηση στο σχολείο, στις καρδιές των δυο ηρώων σιγόκαιε πάντα η λαμπάδα της λευτεριάς και αυτό που χρειαζόταν για να εκραγούν, να επαναστατήσουν, ήταν να τους δώσουν το μεγάλο πυρσό κάποιοι άλλοι. Πράγματι, αυτό έγινε πολύ πριν από την 1η Απριλίου '55. Μυήθηκαν οι ήρωες στον αγώνα και άρχισαν να εργάζονται εντατικά γι' αυτόν, ώστε την ώρα έναρξης της απελευθερωτικής προσπάθειας αποτελούσαν σημαντικά κλειδιά στους μηχανισμούς του μεγάλου κινήματος.

Ο Μιχαλάκης Καραολής

Ο Μιχαλάκης Καραολής γεννήθηκε στο Παλαιχώρι Ορεινής το 1933, οι δε προετοιμασίες για τον απελευθερωτικό αγώνα το 1954, τον βρήκαν να εργάζεται στο Γραφείο του Φόρου Εισοδήματος, στη Λευκωσία. Τον Ιούνιο του 1955, ο Καραολής ανατίναξε το Γραφείο, τοποθετώντας ωρολογιακή βόμβα σ' αυτό μέρα Κυριακή, για να μην υπάρξουν θύματα. Ο ήρωας, μαζί με άλλους συναγωνιστές του, υπό την επίβλεψη του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη, προέβη επίσης σε σειρά άλλων ενεργειών στην πρωτεύουσα, μεταξύ των οποίων και η εκτέλεση εχθρών του αγώνα. Σε μια τέτοια περίπτωση, την Κυριακή 28 Αυγούστου '55, τριμελής ομάδα, από τους Καραολή, Ανδρέα Παναγιώτου και Γιώργο Ιωάννου, εκτέλεσε στην Οδό Λήδρας Έλληνα συνεργάτη των Άγγλων, λοχία του Σπέσιαλ Μπραντς (Ειδικού Κλάδου), που ήταν ένας από πλέον σκληρούς διώκτες της ΕΟΚΑ.

Την ώρα εκείνη γινόταν συγκέντρωση του ΑΚΕΛ στη διπλανή αίθουσα της «Αλάμπρας» - το γνωστό γυναικοπάζαρο της Λευκωσίας. Από τους πυροβολισμούς των αγωνιστών προκλήθηκε σύγχυση μεταξύ πολλών αριστερών που βρίσκονταν στην περιοχή. Ενώ, λοιπόν, ο Καραολής και ο Παναγιώτου, που χρησιμοποίησαν τα πιστόλια τους, έτρεχαν σε σημείο της Λήδρας για να πάρουν τα ποδήλατά τους και να φύγουν, παριστάμενοι, μη γνωρίζοντας ακριβώς τι συνέβαινε, προσπάθησαν να τους εμποδίσουν. Ο Παναγιώτου, προτάσσοντας το πιστόλι του κατόρθωσε να απομακρυνθεί, ο Καραολής, όμως, δεν το πέτυχε ακριβώς, αφού αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το ποδήλατο και να απομακρυνθεί τρέχοντας. Εξ αιτίας αυτού, οι Άγγλοι βρήκαν στα αρχεία του Τμήματος Οδικών Μεταφορών ότι το ποδήλατο ανήκε σ' αυτόν, αφού τότε οι αριθμοί κατασκευής των ποδηλάτων ήταν καταγραμμένοι στα βιβλία του Τμήματος. Έτσι ο Καραολής καταζητήθηκε και έπρεπε, με βάση την τακτική του Διγενή, να καταφύγει στο αντάρτικο.

Ενώ, λοιπόν, οι Άγγλοι τον καταζητούσαν, ο Καραολής ετοιμαζόταν να πάει στην ομάδα του Γρηγόρη Αυξεντίου, στον Πενταδάκτυλο, αφού, στο μεταξύ, έγινε ανεπιτυχής προσπάθεια από την ΕΟΚΑ να καταστρέψει με βόμβα το ποδήλατο του αγωνιστή, σε αποθήκη της Αστυνομίας. Αρχές Σεπτεμβρίου '55, ο Καραολής ξεκινούσε με αυτοκίνητο, που οδηγούσε ο Ανδρέας Χριστούδης, για να πάει στην ομάδα Αυξεντίου, έχοντας στην τσέπη του συστατικό σημείωμα της ΕΟΚΑ προς τον Αυξεντίου. Το σημείωμα ήταν χειρόγραφο, γραμμένο από τον Αβέρωφ της ΕΟΚΑ, Γιαννάκη Δρουσιώτη, βοηθό του Διγενή στα πρώτα στάδια του αγώνα.

Στο δρόμο προς το Λευκόνοικο, στο τουρκικό χωριό Τζάος, ο Καραολής συνελήφθη από Τούρκους αστυνομικούς σε οδόφραγμα. Ακολούθησε η δίκη του στο Έκτακτο Κακουργιοδικείο της Λευκωσίας, το οποίο και τον καταδίκασε σε θάνατο. Η καταδίκη του ήταν αποτέλεσμα δυο καταθέσεων Τούρκων ψευδομαρτύρων, αλλά και της φανερής προκατάληψης των Άγγλων δικαστών και του «δικηγόρου του Στέμματος», που δεν ήταν άλλος από το γνωστό Ραούφ Ντενκτάς.

Κατά το διάστημα της δίκης του Καραολή και μέχρι την καταδίκη του, τα τέλη Νοεμβρίου '55, η ΕΟΚΑ κατέβαλε πολλές προσπάθειες για απόδρασή του από τις Κεντρικές Φυλακές. Ούτε αυτό πέτυχε, για διάφορους λόγους, για ν' ακολουθήσει η απόρριψη της έφεσης του Καραολή και η απόρριψη της αίτησης των δικηγόρων του από το Ανακτοσυμβούλιο της Αγγλίας, τον Απρίλη του 1956. Με βάση αυτά, δυστυχώς για τον Καραολή, άλλος δρόμος δεν έμεινε παρά να μαρτυρήσει στην αγχόνη των αποικιοκρατών.

 

Ο Αντρέας Δημητρίου

Ο Ανδρέας Δημητρίου καταγόταν από τον Άγιο Μάμα Λεμεσού. Γεννήθηκε το 1934 και καταδικάστηκε σε θάνατο, με την κατηγορία ότι πυροβόλησε και σκότωσε Άγγλο στην Αμμόχωστο, στις 28 Νοεμβρίου 1955. Δικάστηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο, έκανε έφεση, απορρίφθηκε, όπως απορρίφθηκε και η αίτηση για χάρη, την οποία υπέβαλαν οι δικηγόροι στον Κυβέρνητη Χάρνιγκ. Η δράση του Δημητρίου στην ΕΟΚΑ ήταν πολυσήμαντη. Ήταν δραστήριος και θαρραλέος και δεν δίσταζε να ρισκάρει ακόμα και τη ζωή του, για να πετύχει η όποια επιχείρηση αναλάμβανε. Μια από τις επιχειρήσεις στις οποίες πρωταγωνίστησε ήταν και η αρπαγή όπλων από τις στρατιωτικές αποθήκες Αμμοχώστου, στις οποίες εργαζόταν. Η επιχείρηση πέτυχε απόλυτα και η ΕΟΚΑ ενισχύθηκε σημαντικά.

Σκληρά αντίποινα

Τον απαγχονισμό των Καραολή και Δημητρίου ακολούθησαν σκληρά αντίποινα της ΕΟΚΑ, που ήταν η εκτέλεση δυο Άγγλων στρατιωτών - των Γκόρντον Χιλ και Ρόναλντ Σίλτον - τους οποίους η Οργάνωση είχε απαγάγει και κρατούσε. Τα πτώματα των στρατιωτών αυτών βρέθηκαν αργότερα, στην περιοχή Πενταδακτύλου και στο Πραστειό Μεσαορίας, αντίστοιχα. Η ΕΟΚΑ σχεδίασε επίσης επίθεση κατά του αστυνομικού σταθμού Παλαιχωρίου, που θα γινόταν την ημέρα του απαγχονισμού των δυο ηρώων. Λόγω του ότι, όμως, οι Άγγλοι είχαν ενισχύσει σε μεγάλο βαθμό τη φρουρά του σταθμού, η ομάδα που σχεδίασε την επιχείρηση δεν ρίσκαρε και το ανέβαλε. Στην Ελλάδα, βίαιες συγκρούσεις μεταξύ αστυνομίας και χιλιάδων διαδηλωτών, που διαμαρτύρονταν για τον απαγχονισμό των Καραολή και Δημητρίου, είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο τεσσάρων ατόμων και των τραυματισμό πέραν των 200.

Στην Αγγλία, η κοινή γνώμη αντιμετώπισε με αίσθημα φρίκης τους απαγχονισμούς. Η εφημερίδα «Ντέιλι Χέραλντ», εκφραστικό όργανο του Εργατικού Κόμματος, επέκρινε την απόφαση για τους απαγχονισμούς και πρόσθετε: «Πρόκειται περί επαναλήψεως των σφαλμάτων, τα οποία διαπράχθηκαν στην Ιρλανδία. Η Κύπρος έχει εξεγερθεί και η ειρήνη δεν είναι δυνατό να αποκατασταθεί στη νήσο, παρά με την υποστήριξη του κυπριακού λαού. Η σημερινή πολιτική δεν είναι δυνατό να οδηγήσει σε οτιδήποτε άλλο, παρά στη συμφορά».

Οδηγήθηκε στην αγχόνη στις 10 Μαΐου 1956 τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο μαζί με τον Ανδρέα Δημητρίου. Εκτελέστηκε πρώτος λέγοντας: "Εμένα δεν πρέπει να με λυπάστε, αφού εγώ δεν βρίσκω λόγο για να με κλαίω, ούτε οι συγγενείς μου πρέπει να με κλαίνε.

Οι Άγγλοι δεν επέτρεψαν στην οικογένειά του να πάρει το σώμα του και να το θάψει, αλλά αντ' αυτού το έθαψαν οι ίδιοι σε ένα περιφραγμένο χώρο εντός των φυλακών, τα λεγόμενα Φυλακισμένα Μνήματα. Η εκτέλεση αυτών των Κυπρίων αγωνιστών προκάλεσε εντονότατο ρεύμα αγανάκτησης σ΄ ολόκληρο τον κόσμο. Στην Αθήνα πραγματοποιήθηκαν πολλές συγκεντρώσεις και πορείες. Τιμής ένεκεν ο Δήμος Αθηναίων μετονόμασε την οδό Λουκιανού όπου και το οίκημα της Αγγλικής Πρεσβείας σε οδό Καραολή και Δημητρίου, το ίδιο έπραξε και ο Δήμος Πειραιά μετονομάζοντας την οδό Ναυάρχου Μπητ στη σημερινή οδό Καραολή και Δημητρίου.

Ο Μιχαλάκης Καραολής κατά την διάρκεια της κράτησης του ανέφερε σε ένα γράμμα προς τους φίλους του τα παρακάτω:

Τα ελληνόπουλα δεν ξέρουν μόνο πως πρέπει να ζουν.

Ξέρουν και πώς να πεθαίνουν και πως την πατρίδα να τιμούν.

Σας ευχαριστούμε! Αιωνία σας η μνήμη.

Πηγή

Παρέμβαση ΕΣΒΗ 1914 σε επετειακή εκδήλωση για τους άταφους Πεσόντες του Βορειοηπειρωτικού Έπους 1940 - ΄41

Το μέλος του προεδρείου του ΕΣΒΗ 1914
Λευτέρης Πρίφτης
στο βήμα της εκδήλωσης

ΕΝΩΣΗ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΠΕΣΟΝΤΩΝ

ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940 - 41

ΑΘΗΝΑ, 09.03.2016

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με άταφους τους ήρωες 1940 - 41 δεν έχει θέση  η Αλβανία στην Ευρωπαϊκή 'Ένωση

    - Να ζητηθεί από την Κυβέρνηση και όλες τις πολιτικές δυνάμεις να  θέσουν ως προϋπόθεση για την ένταξη της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση τη μεγάλη ανθρωπιστική και εθνική εκκρεμότητα με τους 7976  πεσόντες στα πεδία των μαχών της Βορείου Ηπείρου κατά το Έπος 1940 – 41, που σχεδόν στο σύνολό τους παραμένουν άταφοι ή προσωρινά θαμμένοι  επί 75 χρόνια. 

    - Να ζητηθεί από τους Έλληνες πολίτες -εάν δεν ανταποκριθούν οι θεσμικοί παράγοντες- να συστρατευθούν  με κάθε πρόσφορο μέσο στην προσπάθεια της Ένωσης για να τεθεί τέλος στην απάνθρωπη αυτή κατάσταση και να διαμηνύσουν προς κάθε κατεύθυνση, ότι με άταφους τους πεσόντες δεν πρόκειται να ενταχθεί η Αλβανία στην Ε.Ε.

v  - Να εξεταστεί το ενδεχόμενο προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με την επίκληση του μη σεβασμού και της μη τήρησης των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων,  όπως ορίζονται από το Διεθνές Δίκαιο και την Οικουμενική Διακήρυξη  του Ο.Η.Ε.

Αυτές οι προτάσεις έγιναν δεκτές μετά από εισήγηση του Γ. Σούρλα Επίτιμου Πρόεδρο της Ένωσης, ο οποίος μαζί με τον Πρόεδρο Αρ. Μπουλούκο, ενημέρωσαν τους παρευρισκόμενους για τις ενέργειες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, τα προβλήματα που έχουν ανακύψει από την στάση της αλβανικής πλευράς και την αδράνεια της ελληνικής αλλά και τις προοπτικές που διαγράφονται.

Στην επετειακή εκδήλωση που οργάνωσε η Ένωση Συγγενών Πεσόντων για την  9η Μαρτίου 1941, ημέρα κατά την οποία άρχισε η εαρινή επίθεση των Ιταλών ομιλητές ήταν  Δημήτριος Σκαρβέλλης Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ και Παναγιώτης Κωνσταντόπουλος, Αντιστράτηγος ε.α. Αναφέρθηκαν στην ηρωική αντίσταση των ελληνικών δυνάμεων στο απόρθητο Ύψωμα 731, γεγονότα που έκριναν την νικηφόρα έκβαση του ελληνοϊταλικού πολέμου στο Ύψωμα, που βαφτίστηκε οι «Θερμοπύλες που δεν έπεσαν», όπου ο Μουσολίνι παρακολουθούσε προσωπικά τη συντριβή των Ιταλικών Δυνάμεων.

Ο Επίτιμος Πρόεδρος                                                            Ο Πρόεδρος 

 Γεώργιος Σούρλας                                                               Αρ. Σούρλας    

Σημείωση ΕΣΒΗ 1914: Το παρόν στην εκδήλωση έδωσε και ο Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914. Στις παρεμβάσεις που ακολούθησαν τις ομιλίες, μεταξύ άλλων πήρε το λόγο το μέλος της προεδρικής τριανδρίας του Συλλόγου κ. Ελευθέριος Πρίφτης, αναφέροντας τρία στοιχεία:

1ον) Στην εκδήλωση που πραγματοποίησε ο ΕΣΒΗ 1914 στις 26/10/2014 στο Πολεμικό Μουσείο με θέμα "Το Έπος της Βορείου Ηπείρου 1940 - 1941", ο Αντιστράτηγος ε.α. Σταύρος Δερματάς αποκάλυψε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, ότι οι Ιταλοί περισυνέλεξαν σωρούς πολλών Ελλήνων πεσόντων στρατιωτών, τις οποίες και μετέφεραν στην Ιταλία, προκειμένου να συμπληρώσουν τον αριθμό των δικών τους νεκρών! Πολλούς από τους δικούς της πεσόντες η ιταλική πλευρά δεν μπόρεσε να τους βρει και για να καλυφθεί το κενό πήραν στη θέση τους μεγάλο αριθμό σωρών Ελλήνων Ηρώων, από τα πρόχειρα ελληνικά στρατιωτικά νεκροταφεία που είχαν κάνει οι ίδιοι οι Ιταλοί κυρίως στην περιοχή της Κλεισούρας. 

Συνεπώς πολλοί από τους Έλληνες πεσόντες εφόσον δεν βρεθούν ποτέ στα άγια χώματα της Βορείου Ηπείρου, μάλλον θα πρέπει να αναζητηθούν στην Ιταλία!

2ον) Για να μπει η Αλβανία στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα πρέπει να έχει διαφορές με κάποιο άλλο κράτος - μέλος. Εκτός από το ζήτημα το Άταφων Ηρώων του 1940 - ΄41, η Αλβανία βρίσκεται ακόμα σε εμπόλεμη κατάσταση με την Ελλάδα, αφού μέχρι σήμερα δεν έχει υπογραφεί Συνθήκη Ειρήνης μεταξύ των δύο χωρών. Άρση του εμπολέμου δεν έχει γίνει επίσημα και όποια άλλη συμφωνία έχει γίνει ανάμεσα σε Ελλάδα και Αλβανία απλούστατα είναι παράνομη.

3ον) Εκτός από τους 7.976 Έλληνες πεσόντες, στη Βόρειο Ήπειρο περιμένουν την δικαίωση και άλλοι 400.000 ζωντανοί. Είναι οι Έλληνες της αλύτρωτης αυτής περιοχής... 

Από τον πολιτικό κόσμο της Ελλάδας, ο Βουλευτής Λακωνίας της Νέας Δημοκρατίας Αθανάσιος Δαβάκης δεσμεύτηκε να μεταφέρει το ζήτημα στην Επιτροπή Αμύνης και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής. Θα παρακολουθούμε αν μείνει στα λόγια ή αν προχωρήσει σε πράξεις.

Ιδιαίτερα θετική εντύπωση έκανε το γεγονός ότι όλοι όσοι πήραν το λόγο, είτε οι κεντρικοί ομιλητές είτε όσοι έκαναν παρεμβάσεις, αναφέρονταν σε "Έπος της Βορείου Ηπείρου", "Βουνά της "Βορείου Ηπείρου" και "Βορειοηπειρωτικό Μέτωπο" και όχι σε άλλους πολιτικό - γεωγραφικούς όρους που λανθασμένα έχουν επικρατήσει. Προφανώς κάτι αλλάζει... 

Από την πλευρά του ο Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914 θα είναι στο πλευρό της Ένωσης Συγγενών Πεσόντων Έπους 1940 - ΄41, υπέρ της δικαίωσης του δίκαιου αιτήματος της, προκειμένου οι Ήρωες του Βορειοηπειρωτικού Έπους να βρουν επιτέλους την ανάπαυση που τους αξίζει.

πηγή

Με άταφους τους ήρωες 1940 - 41 δεν έχει θέση η Αλβανία στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Η Ένωση συγγενών Πεσόντων μαχητών του Έπους 1940 – 41, ζητάει με επιστολή απ την ελληνικη πολιτεία τα παρακάτω :

-Να ζητηθεί από την Κυβέρνηση και όλες τις πολιτικές δυνάμεις να θέσουν ως προϋπόθεση για την ένταξη της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση τη μεγάλη ανθρωπιστική και εθνική εκκρεμότητα με τους 7976 πεσόντες στα πεδία των μαχών της Βορείου Ηπείρου κατά το Έπος 1940 – 41, που σχεδόν στο σύνολό τους παραμένουν άταφοι ή προσωρινά θαμμένοι επί 75 χρόνια.

-Να ζητηθεί από τους Έλληνες πολίτες -εάν δεν ανταποκριθούν οι θεσμικοί παράγοντες- να συστρατευθούν με κάθε πρόσφορο μέσο στην προσπάθεια της Ένωσης για να τεθεί τέλος στην απάνθρωπη αυτή κατάσταση και να διαμηνύσουν προς κάθε κατεύθυνση, ότι με άταφους τους πεσόντες δεν πρόκειται να ενταχθεί η Αλβανία στην Ε.Ε.

-Να εξεταστεί το ενδεχόμενο προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με την επίκληση του μη σεβασμού και της μη τήρησης των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων, όπως ορίζονται από το Διεθνές Δίκαιο και την Οικουμενική Διακήρυξη του Ο.Η.Ε.

-Αυτές οι προτάσεις έγιναν δεκτές μετά από εισήγηση του Γ. Σούρλα Επίτιμου Πρόεδρο της Ένωσης, ο οποίος μαζί με τον Πρόεδρο Αρ. Μπουλούκο, ενημέρωσαν τους παρευρισκόμενους για τις ενέργειες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, τα προβλήματα που έχουν ανακύψει από την στάση της αλβανικής πλευράς και την αδράνεια της ελληνικής αλλά και τις προοπτικές που διαγράφονται.

-Στην επετειακή εκδήλωση που οργάνωσε η Ένωση Συγγενών Πεσόντων για την 9η Μαρτίου 1941, ημέρα κατά την οποία άρχισε η εαρινή επίθεση των Ιταλών ομιλητές ήταν Δημήτριος Σκαρβέλλης Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ και Παναγιώτης Κωνσταντόπουλος, Αντιστράτηγος ε.α. Αναφέρθηκαν στην ηρωική αντίσταση των ελληνικών δυνάμεων στο απόρθητο Ύψωμα 731, γεγονότα που έκριναν την νικηφόρα έκβαση του ελληνοϊταλικού πολέμου στο Ύψωμα, που βαφτίστηκε οι «Θερμοπύλες που δεν έπεσαν», όπου ο Μουσολίνι παρακολουθούσε προσωπικά τη συντριβή των Ιταλικών Δυνάμεων.

Πηγή: http://www.himara.gr

Αλβανικό Υπ Εξ: Δεν αναγνωρίζεται κανένας Έλληνας στρατιώτης από το Έπος 1940 αν δεν υπάρχει μεταλλική ταυτότητα. - “Jo ushtarë pa medaljon”, MPJ: Kërkimet për varret greke me hartë

Përballë instistimit të palës greke për të nisur menjëherë gërmimet, pala shqiptare i ka bërë të qarta disa qëndrime, iu përgjigj interesimit të Top Channel ministria e Jashtme, nëpërmjet këshilltarit për mediat, Glevin Dervishi. E para, gërmimet në terren do të bëhen vetëm pasi komisionet e të dyjave palëve të bien dakort, për mënyrën se si do të bëhet në praktikë zbatimi marrëveshjes. Në kërkesat e palës shqiptare thote ministria e Jashtme, është përfshirë edhe përdorimi i detyruar i hartës së gërmimit përmes koordinatave të përcaktuara qartë, miratuar nga komisioni i përbashkët. Në këto kërkesa të palës shqiptare është përfshirë gjithashtu saktësimi i shenjave për identifikimin e eshtrave: dhe kjo shenjë do të jetë vetëm medaljoni i ushtarit, përfundon sqarimin këshilltari i ministrisë së jashtme.   Nëse eshtrave nuk iu gjendet medaljoni, pavarësisht pretendimit të palës greke, asnjë varr nuk do të konsiderohet se i përket ushtarëve grekë.   Top Channel ka mesuar gjithashtu se pala greke nuk po institon më tek shifra e 10 mijë ushtarëve të rënë në territorin shqiptar, duke pretenduar për 7 mijë të tillë, ndërsa arkivat shqiptare, pohojnë burime për TCH është shumë herë më e vogël. Athinës në krizë ekonomike kjo ulje e numrit të të rënëve mund t’i interesojë vetëm në një pikë: të paguajë më pak para për mbajtjen e varreve, në bazë të ligjit të ri shqiptar për shërbimin e varrimit, për të cilën gjithashtu është vënë në dijeni pala greke.   Në marrëveshjen e nënshkruar plot 7 vjet më parë është rënë dakort për ndërtimin e dy vendprehjeve, njëra pranë Këlcyrës me një sipërfaqe 10 mijë metra katrorë dhe në Bularat të Gjirokastrës, 1610 m2. Mungesa e përcaktimit të kritereve të gërmimit dhe identifikimit të ushtarëve greke në të, ka zgjatur me vite procesin, duke zgjeruar në të njëjtën kohë çështjet e mprehta mes dy shteteve, por që për të cilat pala shqiptare beson se heqja e ligjit të luftës do t’u jepte zgjidhje edhe të ngërçeve të tjera në marrëdhëniet Shqipëri – Greqi. top channel

Απέναντι στην επιμονή της Ελληνικής Πλευράς για να ξεκινήσουν άμεσα η έρευνες για τους ήρωες, Έλληνες στρατιώτες, η Αλβανική πλευρά έχει θέσει κάποιους όρους για αυτές. Έτσι ο εκπρόσωπος του Υπ Εξ Αλβανία Γλεβίν Ντερβίση, απάντησε στο έντονο ενδιαφέρων του Top Channel σχετικά με τους όρους. Πρώτον, η έρευνες στο περιβάλλον θα γίνουν μόνο αφού οι επιτροπές και των δύο πλευρών θα συμφωνήσουν, για τον τρόπο που θα γίνει πράξη η εφαρμογή του συμφώνου. Στους όρους της αλβανικής πλευράς, αναφέρει το ΥΠ Εξ, είναι η υποχρεωτική χρήση του χάρτη έρευνας μέσω των ξεκάθαρων συντεταγμένων. Στις απαιτήσεις της Αλβανικής πλευράς υπάρχει επίσης και η εξακρίβωση των ενδείξεων ταυτοποίησης των οστών: αυτή η ένδειξη θα είναι η μεταλλική ταυτότητα, τελειώνει η διευκρίνιση του Υπ Έξ. Εάν τα οστά θα είναι χωρίς μεταλλική ταυτότητα, ανεξάρτητα από του ισχυρισμούς της ελληνικής πλευράς, κανένας τάφος δεν θα θεωρείται πως ανήκει στους έλληνες πεσόντες. Σύμφωνα με το Top Channel η Ελληνική πλευρά δεν επιμένει πια στον αριθμό  10 χιλιάδες ενώ υποστηρίζει πια τον αριθμό των 7 χιλιάδων, ενώ στα αλβανικά αρχεία, σύμφωνα με το ίδιο ανθελληνικό κανάλι,   αναφέρουν πως ο αριθμός είναι πολύ μικρότερος από αυτό. Στην συμφωνία που έχει υπογραφεί εδώ και 7 χρόνια, έχει συμφωνηθεί  η δημιουργία δύο νεκροταφείων. Το ένα κοντά στην Κλεισούρα με εμβαδό 10.000 τετραγωνικά μέτρα και ένα στους Βουλιαράτες  Αργυροκάστρου με εμβαδό 1610 τετραγωνικά μέτρα. Η έλλειψη κριτηρίων για την έρευνα και εκσκαφή και ο τρόπος ταυτοποίηση των ελλήνων στρατιωτών σ’ αυτή την συμφωνία,  έχει καθυστερήσει την διαδικασία δημιουργώντας έτσι και καθυστερήσεις στις βασικές υποθέσεις μεταξύ των δύο χωρών, αλλά για τα οποία η αλβανική πλευρά πιστεύει πως η κατάργηση της «εμπόλεμης κατάστασης»  μεταξύ των δύο χωρών θα έλυνε όλα τα άλλα κολλήματα στις Ελληνοαλβανικές σχέσεις. Μετάφραση / Ετοίμασε, ο Πελασγός Κορυτσάς.

Γ. Σούρλας: Η Αλβανία παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα με τους άταφους πεσόντες

Συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας είχε ο πρώην υπουργός Γεώργιος Σούρλας, κατά την οποία ενημέρωσε τον Προκόπη Παυλόπουλο για την εκκρεμότητα των άταφων πεσόντων στη Βόρειο Ήπειρο.

Κατόπιν της συνάντησης, η οποία έλαβε χώρα και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο κ. Σούρλας δήλωσε: «Ακόμη μια παγκόσμια ημέρα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, βρίσκει την Αλβανία να τα παραβιάζει όταν εξακολουθούν να παραμένουν άταφοι επί 74 χρόνια οι χιλιάδες Έλληνες μαχητές, που έπεσαν κατά το Έπος 1940 – 41 στη Βόρειο Ήπειρο.

Πρόκειται για παραβιάσεις που συνιστούν την πλέον ακραία μορφή έλλειψης σεβασμού στους νεκρούς και κατανόησης του πόνου των παιδιών και των συγγενών, που πασχίζουν να εκπληρώσουν το καθήκον τους.

Η διαβεβαίωση του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Πρόκοπη Παυλόπουλου, κατά τη συνάντησή μας με το Δ.Σ. της Ένωσης Συγγενών Πεσόντων ότι θα ενεργήσει άμεσα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του, δικαιολογεί την αισιοδοξία ότι θα αποκατασταθεί η μεγάλη αυτή εθνική και ανθρωπιστική εκκρεμότητα, που δεν προσιδιάζει ούτε στις παραδόσεις, ούτε στις πατριωτικές και θρησκευτικές μας πεποιθήσεις.
Το ερώτημα που προβάλλει επιτακτικά είναι, όταν παραβιάζονται δικαιώματα για τους νεκρούς τι μπορούμε να προσδοκούμε για τους ζώντες;

Όταν παραβιάζεται κατάφωρα η Χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, από χώρες που την συνυπέγραψαν, πώς μπορεί να προσδοκάς από τους πολίτες να την σεβαστούν;».

πηγή