Οι Αλβανοί και η καταγωγή τους: (Αλβανικοί) μύθοι και ιστορική πραγματικότητα

Η αλβανική εθνική αφύπνιση - Η ίδρυση του αλβανικού κράτους - Οι αλβανικές θεωρίες για την καταγωγή τους από τους αρχαίους Ιλλυριούς

Η αλβανική εθνική αφύπνιση, γνωστότερη ως "Αλβανική Εθνική Αναγέννηση" (rilindja), ξεκίνησε τις δεκαετίες του 1830 και του 1840. Τουλάχιστον στο ξεκίνημά του, το αλβανικό εθνικό κίνημα, ήταν παρόμοιο με τα άλλα εθνικά κινήματα της ευρύτερης περιοχής. Ξεκίνησε από μια μικρή ελίτ διανοούμενων που ζούσαν, κυρίως, σε μεγάλες πόλεις της οθωμανικής αυτοκρατορίας αλλά και την Ευρώπη.

Αυτοί άντλησαν τις ιδέες και τα οράματά τους, κυρίως από τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό.

Ο 19ος αιώνας, βρήκε τους Αλβανούς, ως έναν από τους πλέον καθυστερημένους και απομονωμένους λαούς της Ευρώπης. Ήταν αποκομμένοι και χωρίς επαφές με τον υπόλοιπο κόσμο. Υπήρχε υποτυπώδες οδικό δίκτυο (μουλαρόδρομοι θα λέγαμε καλύτερα) και πλήρης αναρχία, ως τις αρχές του 20ου αιώνα, όπως γράφει ο Αλβανός ποιητής Ασντρένι που ζούσε στο Βουκουρέστι και χρειάστηκε δύο μέρες για να μεταβεί από το Δυρράχιο στα Τίρανα, που απέχουν περίπου 40 χιλιόμετρα!

Άλλο βασικό πρόβλημα της Αλβανίας, ήταν η έλλειψη ενός μεγάλου διοικητικού, οικονομικού και πολιτιστικού κέντρου. Υπήρχε μεγάλος αριθμός περιφερειακών κέντρων τα οποία είχαν διαμάχες μεταξύ τους και αποτελούσαν έτσι, παράγοντες διχόνοιας.

Από την άλλη πλευρά, οι Οθωμανοί, ιδίως μετά τη Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζί (1774), που υπογράφτηκε έπειτα από την συντριπτική τους ήττα από τους Ρώσους και σήμανε την αρχή του εδαφικού κατακερματισμού της αυτοκρατορίας, υιοθέτησαν απέναντι στους Αλβανούς μια πολιτική υποκίνησης εσωτερικών τοπικών και θρησκευτικών διαιρέσεων και διαφορών. Θεωρούσαν τους Αλβανούς απλώς ως "Τούρκους" ή «Ορθόδοξους», κάτι που αποτέλεσε ένα από τα σοβαρότερα εμπόδια που συνάντησαν οι Αλβανοί στη δημιουργία της εθνικής τους ταυτότητας.

Παράλληλα, μεγάλο πρόβλημα αντιμετώπιζαν οι Αλβανοί και στην εκπαίδευση. Ως τα τέλη του 19ου αιώνα, σε ολόκληρη την Αλβανία υπήρχαν μόνο 2 αλβανικά σχολεία, ενώ τα ελληνικά και τα τουρκικά, έφταναν τα 5.000. Το αλβανικό αλφάβητο καθιερώθηκε μόλις το 1908! Λίγο πριν τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, σε ολόκληρη περιοχή της Miredita, μόνο τρεις (!) άνθρωποι μπορούσαν να γράφουν και να διαβάζουν σε συνολικό πληθυσμό 18.000. Ο Σέρβος, πρώην πρωθυπουργός, Vladan Georgevitch στο βιβλίο του "Les Albanais et les Grandes Puissances", που κυκλοφόρησε στο Παρίσι το 1913 και μεταφράστηκε και στα γερμανικά, προσπαθούσε να πείσει τους αναγνώστες του, ότι οι Αλβανοί ήταν τόσο υποανάπτυκτοι, που εξακολουθούσαν να έχουν ουρές!

Αλλά και ο Ιταλός E. Guicciardini, στο βιβλίο  του "Impressioni d' Albania. Nuova Antologia" εξηγεί ότι: "Η Τουρκία συμπεριφέρεται στους Αλβανούς Μουσουλμάνους χειρότερα από τους Χριστιανούς, εξαιτίας του φόβου που έχει ότι η ενότητα του Ισλάμ θα δοκιμαστεί αν δημιουργηθεί εθνική συνείδηση σε ένα μέρος του μουσουλμανικού κόσμου, προβάλλοντας τη θρησκευτική αλληλεγγύη.

Στην Αλβανία, αυτή η αποτρεπτική πολιτική εκτείνεται επίσης και στον χριστιανικό πληθυσμό (η μόνη περίπτωση), καθώς οι Τούρκοι φοβούνται ότι θα έχουν αρνητική επιρροή επάνω στους Αλβανούς μουσουλμάνους"

Οι θεωρητικοί του αλβανικού εθνικού κινήματος

Ο Naum Vedilarxhi (1767 – 1846), ήταν ο πρώτος ιδεολόγος του αλβανικού εθνικού κινήματος. Συνέκρινε την κατάσταση των Αλβανών, με εκείνη της προνύμφης που μια μέρα θα γίνει πεταλούδα.

Ο Πάσχο Βάσα ήταν πατριώτης, πολιτικός και μυθιστοριογράφος από τη Σκόδρα. Στο ποίημα του "O moj Shqypni" ("Ω φτωχή μου Αλβανία"), γράφει:

"Αφυπνισθείτε Αλβανοί, ξυπνήστε από το βαθύ ύπνο σας. Ας ορκιστούμε όλοι μας, σαν αδέλφια, να μην νοιαζόμαστε για εκκλησίες και τζαμιά. Η πίστη των Αλβανών είναι ο Αλβανισμός!"

Ο Naim Frasheri (1846 – 1900), ήταν Αλβανός εθνικιστής, μουσουλμάνος (Μπεκτασής), σημαντικός ρομαντικός ποιητής και σημαίνουν στέλεχος της "Αλβανικής Αναγέννησης"

Ο Fan Noli (Theofan Stilian Noli), (1882 – 1965), ήταν Αλβανός εθνικιστής, συγγραφέας, λόγιος, διπλωμάτης, πολιτικός και ιερωμένος, ιδρυτής της Αλβανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και πρωθυπουργός της Αλβανίας το 1924.

Τέλος, ο Gjergi Fishta (1871 – 1940), ήταν Αλβανός εθνικιστής, Φραγκισκανός μοναχός, ποιητής και μεταφραστής.

Το Συνέδριο του Βερολίνου - Η Λέγκα του Πρίζρεν

Μετά τη Συνθήκη Ειρήνης του Αγίου Στεφάνου και τα προβλήματα που αυτή δημιούργησε, συγκλήθηκε το Συνέδριο του Βερολίνου (1878) με σκοπό ένα πιο ορθολογικό διαχωρισμό της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ανάμεσα στις άλλες αποφάσεις του Συνεδρίου, αποφασίστηκε  το μοίρασμα επαρχιών που κατοικούνταν από Αλβανούς σε άμεσους γείτονες. Το Συνέδριο δεν αναγνώριζε καν ότι υπήρχε "Αλβανικό Ζήτημα" και ο Γερμανός καγκελάριος Μπίσμαρκ, έστειλε ένα άλλο, πολύ πιο ανησυχητικό σήμα, λέγοντας ότι η "Αλβανία δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια γεωγραφική έκφραση". Δύο Αλβανοί Εθνικιστές ηγέτες ο Abdyl Frasheri και ο Υani Vreto που πήγαν στο Συνέδριο, δεν κατάφεραν να συναντήσουν κανένα σημαντικό πρόσωπο.

Αυτή η αποτυχημένη προσπάθεια, είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία της Λέγκας του Πρίζρεν, μίας πολιτικο -στρατιωτικής οργάνωσης, που σήμανε ουσιαστικά τη μετάβαση του "ρομαντικού" εθνικού κινήματος, σε ένα πραγματικά εθνικό κίνημα με εθνική αλβανική ιδεολογία.

Παρά την στρατιωτική ήττα της Λέγκας από τους Οθωμανούς, η ίδρυσή της αποτελεί μια ιστορική καμπή στην ιστορία των Αλβανών.

Η αυστριακή και ιταλική διείσδυση στην Αλβανία – Η ίδρυση του αλβανικού κράτους

Πάγιος στόχος της Ρωσίας κατά τον 19ο αιώνα, όπως έχουμε δει και σε άλλα άρθρα, ήταν η κάθοδος της στο Αιγαίο. Από την άλλη πλευρά, η Αυστροουγγαρία είχε εδαφικές βλέψεις στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και άλλες βορειοδυτικές περιοχές των Βαλκανίων. Η δε Ιταλία, δεν μπορούσε να δεχτεί μια μεγάλη Ελλάδα και θεωρούσε την Αλβανία, περίπου ως προτεκτοράτο της. Με την ίδρυση σχολείων, τη συνδρομή του Βατικανού αλλά και με πολιτιστικές παρεμβάσεις, οι Ιταλοί είχαν πετύχει να διεισδύσουν στην Αλβανία.

Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων, Ιταλία και Αυστροουγγαρία έκαναν τα πάντα για να δημιουργήσουν αλβανικό κράτος, σε βάρος της Σερβίας στον βορρά και της Ελλάδας στο νότο.

Παρά την καθυστέρηση στην κατάληψη των Ιωαννίνων, οι ελληνικές δυνάμεις στη συνέχεια, κατέλαβαν την Κορυτσά, την Πρεμετή, το Αργυρόκαστρο και το Τεπελένι, ενώ Σέρβοι και Μαυροβούνιοι προέλαυναν προς το Δυρράχιο (οι πρώτοι) και τη Σκόδρα, την οποία και κατέλαβαν (οι δεύτεροι).

Παράλληλα, ελληνικές δυνάμεις ξεκίνησαν από την Πρέβεζα για την Αυλώνα. Οι Ιταλοί που το πληροφορήθηκαν, υποκίνησαν τους Αλβανούς να ανακηρύξουν ανεξάρτητο κράτος με πρωτεύουσα την Αυλώνα(26/11/1912). Αρχηγός της κίνησης αυτής, ήταν ο Τούρκος Ισμαήλ Κεμάλ, ο οποίος "αυτοχρίστηκε" Αλβανός και ζήτησε από τις Μεγάλες Δυνάμεις, να αποτρέψουν την κατάληψη από τις ελληνικές δυνάμεις της Αυλώνας, κάτι που πέτυχε.

Ασφυκτικές πιέσεις ασκήθηκαν προς τους Σέρβους να οπισθοχωρήσουν, αλλά και τους Μαυροβούνιους, να εγκαταλείψουν τη Σκόδρα.

Με τη Συνθήκη του Λονδίνου, στις 17/5/1913 και το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, στις 17/12/1913, καθορίστηκαν τα σύνορα του νέου αλβανικού κράτους, παρά τις διαμαρτυρίες και τις προσπάθειες της ελληνικής πλευράς, που έβλεπε ένα μεγάλο κομμάτι της Βόρειου Ηπείρου να προσαρτάται στην Αλβανία.

Οι Αλβανοί και η Ιλλυρία

Το όνομα "Αλβανία", παρουσιάζεται για πρώτη φορά στα μέσα του 11ου αιώνα στην "Ιστορία" του Μιχαήλ Ατταλειάτη. Στην ίδια "Ιστορία", υπάρχει και η λέξη "Αρβανίτης". Στον Γ. Ακροπολίτη, οι τίτλοι αυτοί πολλαπλασιάζονται, παρουσιάζονται σαν "Άλβανον" και "Αλβανίτης", ενώ στον Εφραίμ (1313), βρίσκουμε τις λέξεις "Αλβανούς" και "Άλβανον".

Η λέξη «Αρβανίτης» εμφανίζεται και στην «Αλεξιάδα», της Άννας Κομνηνής.

Ο Peter Lock, στο έργο του «Οι Φράγκοι στο Αιγαίο, 1204-1500», γράφει ότι η πρώτη αναφορά σε οργανωμένες επιθέσεις Αλβανών στην Ελλάδα, υπάρχει σε βενετικά αρχεία.

Συγκεκριμένα, η πρώτη μαζική επίθεση, έγινε στον Πτελεό της  Θεσσαλίας το 1350.

Τον 17ο – 18ο αιώνα, οι Σκιπετάρ, όπως αποκαλούνταν οι ίδιοι ως τότε, άλλαξαν το όνομα τους σε «Αλβανοί».

Οι δύο, σκοτεινοί αυτοί αιώνες, της αλβανικής ιστορίας, ο 17ος και ο 18ος , είναι επίσης συνδεδεμένοι με τον προσηλυτισμό της πλειονότητας των Αλβανών στο Ισλάμ.

Αρχικά, η αλβανική ελίτ, υποστήριξε ότι ήταν απόγονοι των Πελασγών! Στη συνέχεια όμως, οι Πελασγοί αντικαταστάθηκαν από τους Ιλλυριούς. Ειδικά μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν πολλοί Αλβανοί διανοούμενοι βρέθηκαν στις Η.Π.Α., η προπαγάνδα τους, άγγιξε τα όρια της γελοιότητας.

O Fan Noli, έγραφε το 1916: "Οι Αλβανοί είναι οι μόνοι νόμιμοι κάτοικοι της Αλβανίας. Κατέχουν αυτή τη χώρα προ αμνημονεύτων χρόνων πολύ πριν τους Έλληνες και τους Σλάβους που ήρθαν στη Βαλκανική Χερσόνησο" .

Ο Kristo Dako, έγραφε: "(Οι Αλβανοί), είναι οι απόγονοι των αρχικών κατόχων του εδάφους" (1917)

Τον Σεπτέμβριο του 1918, στην αμερικανική εφημερίδα "New York Evening Sun", δημοσιεύεται ένα άρθρο με τίτλο "Οι αρχαίοι Ιλλυριοί στην Αντάντ: Μετά 2.000 χρόνια μοναχικού αγώνα οι Αλβανοί ενώνουν τις δυνάμεις τους με τους στρατιώτες της δημοκρατίας – Το λυκόφως ενός γλαφυρού λαού" (όλα αυτά είναι οι Αλβανοί, όπως καταλαβαίνετε…)

Οι Fan Noli, Faik Konitsa, Kostadin Cekrezi και Kristo Dako, που βρέθηκαν στις Η.Π.Α. στις αρχές του 20ου αιώνα, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην παρουσίαση της Αλβανίας στον υπόλοιπο κόσμο.

Το 1919, ο Cekrezi, έγραφε ότι "σήμερα είναι γενικώς αναγνωρισμένο (σημ: από ποιους;) ότι οι Αλβανοί είναι η πιο αρχαία φυλή στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Όλες οι ενδείξεις (σημ: ποιες είναι αυτές;), τονίζουν το γεγονός ότι είναι απόγονοι των πρώτων ινδοευρωπαίων μεταναστών που εμφανίστηκαν στους ιστορικούς χρόνους από τους συγγενείς Ιλλυριούς, Μακεδόνες και Ηπειρώτες".

Παράλληλα, η αλβανική προπαγάνδα, διατυμπανίζει ότι ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Πύρρος ήταν Αλβανοί, η Θέτις (μητέρα του Αχιλλέα), πήρε το όνομά της από το det (θάλασσα), η θεά Ήρα από το ere (άνεμος), ο Δευκαλίων από το dhe Ka lene (αυτός που άφησε τη Γη), ενώ ο Cekrezi πάλι, αναφέρεται στον "Αλβανό Δία (!), του οποίου η ανάμνηση επιβιώνει ακόμα και σήμερα με την ονομασία του θεού ως Zot από τους σύγχρονους Αλβανούς"…

Μια πρώτη απάντηση στις αλβανικές θεωρίες

Ένας από τους πρώτους που αμφισβήτησαν την καταγωγή των Αλβανών από τους αρχαίους Ιλλυριούς της Βαλκανικής, ήταν ο Νικόλαος Νικοκλής, στο έργο του "Περί της Αυτοχθονίας των Αλβανών ήτοι Σκιπετάρ", που έγραψε στη Γερμανία το 1855. Ο Νικοκλής, θεωρούσε ότι οι Αλβανοί κατάγονται από την περιοχή του Καυκάσου.

Στον εκτενή πρόλογό του, στο βιβλίο της Μαρίας Μιχαήλ – Δέδε, "Οι Έλληνες Αρβανίτες", ο Αχιλλέας Γ. Λαζάρου, αναφέρεται σε μια σειρά επιστημόνων οι οποίοι αρνούνται την εντοπιότητα των Αλβανών στο έδαφος της σημερινής Αλβανίας. Αυτοί είναι μεταξύ άλλων, ο Ρουμάνος Th. Capidan, οι επίσης Ρουμάνοι Al. Rosetti και Radu Vulpe, ο Βούλγαρος Vl. Georgiev  κ.α.

Στο θέμα αυτό, με τις αντίθετες απόψεις από αυτές των Αλβανών, θα επανέλθουμε σύντομα. Κλείνουμε αυτό το κεφάλαιο με, ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Γάλλου διπλωμάτη Ρενέ Πιο (1883-1951), με τίτλο ‘’Η Δυστυχισμένη Ήπειρος’’:

‘’Η Ευρώπη πρόκειται να επιτρέψει τη διάπραξη ενός εγκλήματος και η τύχη των μερών της Β. Ηπείρου θα είχε ήδη κανονιστεί. Οι Μεγάλες Δυνάμεις, υποκλινόμενα προ των ιταλικών ορέξεων θα έχουν παραχωρήσει εις το υποθετικόν  βασίλειον  της Αλβανίας εδάφη κατοικημένα από Έλληνες πατριώτες, παραδίδουσι αυτούς εις την τυραννίαν των Αλβανών. Η Ιταλία ζητούσα να κάμει την Αλβανίαν όσο δυνατόν μεγάλην, προς μόνον σκοπόν να την μοιραστεί αργότερον με την Αυστροουγγαρίαν, νομίζοντας ότι η συνένοχος της θα την αφήσει να εγκατασταθεί εις τον Αυλώνα και να τον κάμει πρωτεύουσα της Ιταλικής αποικίας εις Αλβανίαν’’.

Έλληνες και Αλβανοί τον 19ο αιώνα - Προσπάθειες προσέγγισης

Τον Απρίλιο του 1847, ξεσηκώθηκαν οι εξισλαμισμένοι Έλληνες μουσουλμάνοι της περιοχής της Αυλώνας, ενάντια στον σουλτάνο, αφού ήρθαν σ’ επαφή με τον τότε πρωθυπουργό  της χώρας μας, Ιωάννη Κωλέττη. Αρχηγός του κινήματος, ήταν ο καταγόμενος από το Κούτσι της Αυλώνας Ζεϊνέλ (μπέης) Γκιώνη Λέκα, ο οποίος είχε προσωπική φιλία με τον Κωλέττη, από τον οποίο και επηρεάστηκε στις παράτολμες ενέργειές του.

Αρχικά, το κίνημα είχε πολλές επιτυχίες και εξαπλώθηκε από το Μπεράτι μέχρι την Κόνιτσα και τη Θεσπρωτία. Τελικά, οι Τούρκοι μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό, συγκέντρωσαν ισχυρές δυνάμεις από τα Γιάννενα και το Μοναστήρι και συνέτριψαν τους επαναστάτες. Το κίνημα, είχε διάρκεια 5 μήνες (Απρίλιος- Αύγουστος 1847). Ο Γκιώνη Λέκα, κρύφτηκε μερικούς μήνες και αφού είδε ότι δεν υπήρχε σωτηρία, παραδόθηκε τον Οκτώβριο του 1848. Στις 15 Αυγούστου 1847, στο χωριό Κουρλέσι της Αυλώνας, 47 μπέηδες και άρχοντες της περιοχής, συνέταξαν ένα έγγραφο το οποίο έστειλαν στο Κωλέττη, με τον σύνδεσμο τους Στέφανο Τσάλη , από το Κηπαριό της Χειμάρρας. Σ’ αυτό, οι μουσουλμάνοι της περιοχής, δηλώνουν ότι είναι απόγονοι Ελλήνων και ζητούν βοήθεια της μητέρας Ελλάδας! Ουσιαστικά δηλαδή, την ένωση με τη χώρα μας.

Ο θάνατος του Κωλέττη (31 Αυγούστου 1847), έδωσε τέλος σε οποιαδήποτε σκέψη για περαιτέρω κινήσεις, ενώ ήταν καθοριστικός και για την αποτυχία του κινήματος του Γκιώνη Λέκκα . Μια δεύτερη προσπάθεια, φαίνεται ότι έγινε αργότερα, στα χρόνια του Γεώργιου Α’! Καθώς στη χώρα μας υπήρχε η άποψη ότι η Αλβανία δεν μπορεί ν’  αποτελέσει ξεχωριστό κράτος, έγιναν προσπάθειες δημιουργίας δυαδικού βασιλείου, με ηγεμόνα τον Γεώργιο Α! Ο Leonidas Embirikos στο ‘’Histoire de la Langue albanaiseen Grece de la Greation de l’ Etact Hellenidue Jusdn’ a nos Jours’’(2002), δημοσιεύει δυο σχέδια συντάγματος του σχεδιαζόμενου ελληνοαλβανικού κράτους.

Η προοπτική δημιουργίας ενιαίου ελληνοαλβανικού κράτους, υποχωρεί μετά την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα και παύει μετά τους Βαλκανικούς πολέμους και την ίδρυση της Αλβανίας .

Πηγές: ‘’ΒΑΛΚΑΝΙΑ 1913- 2011- Εκατό Χρόνια θύελλες και Χίμαιρες ‘’, ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ , Θεσσαλονίκη, 2012

ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ‘’ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ, Η συνεχιζόμενη ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ.

Μαρία Μιχαήλ-Δέδε, ‘’Οι Ελληνες Αρβανίτες ‘’, Εκδόσεις Δωδώνη 1977

Stephanie Schwander- Sierers, Bernd J.Fischer (επιμέλεια),’’Αλβανικές Ταυτότητες , Μύθος και Ιστορία’’, Εκδόσεις Παπαζήση 2012

Νικόλαος Νικοκλής, ‘’Περί της Αυτοχθονίας των Αλβανών ήτοι Σκιπιτάρ ‘’, Α’ έκδοση 1855, Επανέκδοση Αναστατικές Εκδόσεις Διονυσίου Νότη Καραβία Κωνσταντίνος Α. Βακαλόπουλος, ‘’Ιστορία του Βόρειου Ελληνισμού – Ήπειρος’’ ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΑΔΕΛΦΩΝ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ 1992

http://www.protothema.gr/

Απλά για ένα όνομα; – Σκόπια και το βιβλίο των Τούρκων στρατιωτικών με τίτλο ”Η Μακεδονία δεν είναι Ελληνική”

Το 1993, ο Τούρκος συνταγματάρχης Kurmay Baskanligi και ο συμπατριώτης του στρατηγός Erdogan Oznal συνέγραψαν ένα βιβλίο με τίτλο «Η Μακεδονία δεν είναι Ελληνική» (MAKEDONYA YUNAN DEĞİLDİR).

Το βιβλίο αυτό χρησιμοποιείται εδώ και κάποιο καιρό από τα Σκοπιανά μέσα ενημέρωσης στα πλαίσια προπαγάνδας για την μη ελληνικότητα της Μακεδονίας, ισχυριζόμενα ότι έχει συντριπτικά στοιχεία πως η Αθήνα δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τη Μακεδονία ως χώρα.

Το γεγονός αυτό κάνει απόλυτα σαφές ακόμη και στον πιο αδαή ότι για τα Σκόπια και τους υποστηρικτές τους στο θέμα της ονομασίας, δηλαδή τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, την Τουρκία, και το ΝΑΤΟ, η διαμάχη δεν αφορά ”απλά ένα όνομα”.

Λίγες ημέρες πριν κατά τη διάρκεια ενός συνεδρίου στην Κωνσταντινούπολη, ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε πως  «Η Τουρκία θα βρίσκεται πάντα στο πλευρό της “Μακεδονίας”, επειδή η Ελλάδα είναι λάθος».

H στήριξη βέβαια της Τουρκίας στα Σκόπια για το ζήτημα της ονομασίας δεν είναι κάτι καινούριο καθώς ήδη στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ήταν από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισαν τα Σκόπια ως ”Μακεδονία”, ενώ η Τουρκία έχει επενδύσει και πάνω από 200 εκατομμύρια ευρώ στα αεροδρόμια των Σκοπίων.

Τα Σκόπια βέβαια χρησιμοποιούν εδώ και πολλά χρόνια διάφορα μέσα προπαγάνδας.

Ένα από αυτά είναι και μια σειρά ντοκιμαντέρ 40 επεισοδίων με τον τίτλο ”Οι Αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες” όπου και πάλι γίνεται προσπάθεια αποκόλλησης της Μακεδονίας απ’ την Ελλάδα.

Το ντοκιμαντέρ αυτό γυρίστηκε από μια εταιρεία που ονομάζεται Lloyd Harrison Entertainment Group, ιδιοκτήτης της οποίας είναι ένας Αυστραλός με καταγωγή από τα Σκόπια που ονομάζεται Jim Stefan. Ο Jim Stefan, με πραγματικό όνομα Jiminov Stefanovski, είχε καταδικαστεί το 2002 στην Αυστραλία για χρηματική απάτη και παράνομη κατοχή όπλων, ενώ εμπλέκεται και με πολιτικά κόμματα της χώρας.

Αυτό όμως που κάνει εντύπωση είναι ότι οι Σκοπιανοί χρησιμοποιούν μερικές φορές και ελληνικές παραγωγές που με κάποιο τρόπο συνάδουν στην δική τους προπαγάνδα. Ένα από τα επεισόδια του ντοκιμαντέρ ”1821” του ΣΚΑΙ, ανέβηκε στο Youtube με τίτλο ”Το ντοκιμαντέρ που σόκαρε την Ελλάδα”.

Ταυτόχρονα Σκοπιανοί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χρησιμοποιούν οποιαδήποτε στοιχεία ή ορισμούς μπορούν να βρουν που εξυπηρετούν τον δικό τους σκοπό απο-ελληνοποίησης της Μακεδονίας, ανεξαρτήτως αν είναι ψευδή ή ερμηνεύονται επίτηδες ψευδώς, όπως είναι η εβραϊκή εγκυκλοπαίδεια ή ακόμη και η ίδια η αρχαία ελληνική ιστορία την περίοδο που υπήρχαν πόλεις-κράτη.

Γίνεται λοιπόν απόλυτα κατανοητό ότι το, ενίοτε κυβερνητικό, επιχείρημα πως ”δεν κινδυνεύουμε από ένα όνομα”, μπορεί να ακούγεται λογικό στα χείλη αυτών που το λένε, δεν ισχύει όμως για ένα μεγάλο μέρος του λαού των Σκοπίων που έχουν αμετακίνητη άποψη μετά από χρόνια πλύσης εγκεφάλου και προπαγάνδας.

Γίνεται επίσης κατανοητό, ανακεφαλαιώνοντας, πως όσοι τάσσονται για όποιο λόγο υπέρ της παραχώρησης του ονόματος της Μακεδονίας στα Σκόπια, τάσσονται αυτομάτως και υπέρ όσων εποφθαλμιούν το διχασμό της Ελλάδας, αλλά και υπέρ των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ΗΠΑ, Βρετανίας, και ΝΑΤΟ.

http://www.offtherecord.net.gr/

Κοπή βασιλόπιτας από την Ομόνοια Παράρτημα Κορυτσάς! - Prerja e Vasilopitës nga Omonia Dega Korçë!

Η Ομόνοια Παράρτημα Κορυτσάς  όπως κάθε χρόνο διοργάνωσε μια εκδήλωση για την Κοπή της Βασιλόπιτας . Την τελετή αυτή την ένταξε στο πλαίσιο των εκδηλώσεων,  για την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας που έχει καθοριστεί για της  9 Φεβρουαρίου. Την εκδήλωση, που είχε τίτλο «Την γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική» την  άνοιξαν οι μαθητές του Ελληνοαλβανικού Σχολείου Όμηρος με δύο ποιήματα, του Οδυσσέα Ελύτη και Νίκου Γκάτσου. Έπειτα πήρε το λόγο ο Πρόεδρος εν καθήκον του Παραρτήματος κ Γρηγόρης Καραμέλος  ο οποίος χαιρέτησε και ευχαρίστησε   τους παρευρισκομένους . Ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος κ Γεώργιος Αλαμάνος με την σειρά του χαιρέτησε την εκδήλωση και αναφέρθηκε στην σπουδαιότητα της ελληνικής γλώσσας, της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στην περιοχή αλλά και το πολυδιάστατο ρόλο της ομογένειας στην πόλη αυτή.  Στην συνέχεια μίλησε ο Πρόεδρος του ΚΕΑΔ κ Βαγγέλης Ντούλες ο οποίος χαιρέτησε την εκδήλωση και αναφέρθηκε στην σπουδαιότητα της Ελληνικής Γλώσσας. Ο Συντονιστής Εκπαίδευσης κ Σωτηρούδας Βασίλειος που έλαβε το λόγο αμέσως μετά, μέσα από τις απόψεις σπουδαίων ανθρώπων των γραμμάτων από όλο τον κόσμο, αναφέρθηκε στην σπουδαιότητα της Ελληνικής γλώσσας. Η καθηγήτρια Αγγλικής Γλώσσας του Φαν Νολι  κ ¨Ολσα Πρίφτη, παίρνοντας ως παράδειγμα την γνωστή ομιλία του Ζολώτα στα αγγλικά, αναφέρθηκε συνοπτικά για την προσφορά της ελληνικής γλώσσας σε όλες τις γλώσσες του κόσμου και ιδιαίτερα στην αγγλική γλώσσα.   Τέλος διαβάστηκε ο λόγος του Υφυπουργού Εξωτερικών κ Τέρενς Κούικ για την Παγκόσμια Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας. Χορηγοί της εκδήλωσης ήταν διάφοροι ομογενείς επιχειρηματίες. Οι παρευρισκόμενοι διασκέδασαν με ελληνική μουσική. Παραθέτουμε φωτογραφίες και βίντεο για καλύτερη ενημέρωση.

Omonia Dega Korçë si çdo vit organizoi një event me rastin e Prerjes së Vasilopitës. Këtë ceremoni e vendosi në kontekstin e aktiviteve të Ditës Ndërkombëtare të Gjuhës Greke  që është caktuar në datën 9 shkurt. Këtë event, me titull “Gjuha që më dhanë është ajo Greke” e hapën nxënësit e Shkollës Shqiptaro-Greke Omiros me dy poezi, nga Odisea Eliti (nobelist)  dhe Niko Gatsos. Më pas mori fjalën Kryetari në detyrë i Degës së Korçës z Ligoraq Karamelo i cili përshëndeti dhe falenderoi ata sa ishin prezentë. Konsulli i Përgjithshëm i Greqisë z Jorgo Alamano, në vazhdim, përshëndeti  eventin dhe iu referua rëndësisë së Gjuhës Greke, të edukimit në gjuhën greke në zonë, por dhe rolit multidimensional të homogjenëve në këtë qytet. Në vazhdim foli dhe Kryetari i PBDNJ-së  z Vangjel Dule, i cili përshëndeti këtë event dhe iu referua rëndësisë së Gjuhës Helene. Koordinatori i Arsimit për Shqipërinë, përfaqësues i Ministrisë së Arsimit të Greqisë,  z Sotiroudha Vasilios,nëpërmjet thënieve të njerëzve të mëdhenj e të njohur, të dijes nga e gjithë bota, foli mbi rëndësinë e gjuhës Helene. Pedagogia e Gjuhës Angleze në Universitetin Fan Nolin, znj Olsa Prifti, duke marrë si shembull një fjalë të mbajtur nga Zolota, analizoi shkurtimisht kontributin e gjuhës greke në të gjithë gjuhët e botës dhe në veçanti në gjuhën angleze. Në fund u lexua fjala e Zv/ministrit të Jashtëm z Terens Kuik mbi Ditën Ndërkombëtaretë Gjuhës Helene. Sponsorë të këtij eventi ishin biznesmenë që janë pjesë e homogjenëve. Më pas të ftuarit u argëtuan me muzikën greke. Po shtojmë fotografi dhe video për një informim më të mirë.

Ακόμη ένα Ιστορικό ελληνικό έγγραφο παρουσιάζει το Αλβανικό Κρατικό Αρχείο - Një dokument tjetër historik heleno-orthodhoks paraqet Arikvi i Qëndror i Shtetit!

Ένας ακόμη άγνωστος κώδικας για το κοινό στο φως από το Αλβανικό Κεντρικό Αρχείο του Κράτους. Το χειρόγραφο αυτό βρίσκεται στην ενότητα «Συλλογή εγγράφων πριν από το 1912» ως πρόσθετο μιας άλλης ενότητας αυτό του 1989. Αφού σ΄εκείνη την χρονιά στα αρχεία του Α.Κ.Α.Κ υπήρχε και ένα ξεχωριστό τμήμα για τα χειρόγραφα. «Η Συλλογή Κωδίκων», το χειρόγραφο έπρεπε να είχε τακτοποιηθεί εκεί. Ίσως οι υπεύθυνοι δεν είχαν καταλάβει πως γινόταν λόγος για ένα χειρόγραφο αυτής της κατηγορίας. Ήταν η εποχή κατά την οποία ο Θεοφάν Πόπα, από τους ελάχιστους βυζαντινολόγους μελετητές της εποχής και ό μόνος που ασχολήθηκε με τους κώδικες, δεν ζούσε πια. Σήμερα σας παρουσιάζουμε αυτό τον «αδερφό» των άλλων κωδίκων του Βερατίου, αν και δεν η φυσική του  θέση δεν είναι δίπλα από αυτούς. Ο κώδικας διατηρεί το κείμενο του Τριωδίου και της Πεντηκοσταρίου , βυζαντινή μουσική, και έχει χειρόγραφα σε 102 σελίδες, έχει δημιουργηθεί κατά το 19αι και έχει διαστάσεις 230Χ160 χιλιοστά.   Ο αντιγραφέας είναι ανώνυμος. Όπως λέει το σημείωμα στο εσωτερικό του εξώφυλλου του κώδικα, ήταν στην κατοχή του Αιδεσιμότατου  Ιερέα Μιχαήλ Γεωργίου Βουτζιάννη. Το σημείωμα έχει γίνει στης 6 Μαρτίου 1879. Στο υλικό που λειτουργεί ως περιτύλιγμα, τοποθετημένο από το Αλβ. Αρχείο του Κράτους έχει σημειωθεί «Σεραφίμ Τζουβέρι 1983», μάλλον είναι και η ημερομηνία που επήλθε στην κατοχή τους Αρχείου.  Αυτό τα αρχείο και άλλα κειμήλια που υπάρχουν  στο Αρχείο του Κράτους θα παρουσιαστούν σε μια έκθεση, στα πλαίσια του Πανεθνικού έτους αφιερωμένο στο ήρωα Γεώργιο Καστριώτη. Σημείωση: Το ιστορικό αυτό έγγραφο όπως και χιλιάδες άλλα που υπάρχουν στο Αρχείο του Κράτους αποδεικνύουν περίτρανα, με το καλύτερο τρόπο,  την ελληνικότητα της περιοχής μας.

Një kodik i panjohur muzikor në fondet e AQSh Dorëshkrimi që paraqesim është vendosur në fondin “Koleksion dokumentesh përpara vitit 1912” si shtesë fondi e vitit 1989. Meqenëse në atë vit në fondet e AQSh ekzistonte një fond i veçantë për librat e dorëshkruar, “Koleksion i kodikëve”, dorëshkrimi duhej të ishte sistemuar atje. Ndoshta arkivistët nuk e kanë kuptuar se bëhet fjalë për një dorëshkrim të asaj kategorie. Është koha kur Theofan Popa, nga të paktët studiues bizantinistë të kohës dhe i vetmi që ishte marrë me kodikët, nuk jetonte më. Sot paraqesim këtë “vëlla” të kodikëtve të tjerë të Beratit, paçka se nuk është vendosur fizikisht pranë tyre. Kodiku përmban tekstin e Triodit dhe Pesëdhjetores, muzikë bizantine, është dorëshkrim në letër, ka 102 fletë, është prodhuar në mes të shek. XIX, ka përmasa 230 x 160 mm. Kopisti është anonim. Siç thotë shënimi në anën e brendshme të kapakut të kodikut, ka qenë pronë e të Përndershmit priftit Mihal Jorgo Vutziani. Shënimi i përket 6 marsit të vitit 1879. Në materialin mështjellës të vendosur nga AQSh është shënuar “Serafin Xhuveri, 1983”, me gjasë data e dhurimit apo shitjes së kodikut në AQSh. Së shpejti këtë kodik, bashkë me të tjera thesare të fondeve më pak të njohura të AQSh do t’i paraqesim në një ekspozitë, në kuadër të Vitit Mbarëkombëtar Gjergj Kastrioti Skënderbeu. Së shpejti.... Foto: AQSh. Shënim: Ky dokument historik, në greqisht, si dhe mijëra të tjerë  që janë në Arkiv vërtetojnë më së miri identitetin helen të jugut të Shqipërisë së sotme.

Reuters: Οι ξεχασμένες ορθόδοξες εκκλησίες της Αλβανίας

Αρκετές παλαιές ορθόδοξες εκκλησίες της Αλβανίας παραμένουν εγκαταλελειμμένες κάτω από ερείπια εξαιτίας της πολύχρονης παραμέλησης των Αρχών, με αποτέλεσμα τα σπάνια έργα τέχνης που αυτές περιέχουν να μένουν απροστάτευτα. Ωστόσο, οι ειδικοί επισημαίνουν πως η αποκατάσταση των ναών είναι ακόμα εφικτή, γεγονός που, εάν συμβεί, αναμένεται να προσελκύσει το ενδιαφέρον αρκετών τουριστών.

Κάποιες από τις υποδομές στα νότια της χώρας που χρονολογούνται στη βυζαντινή περίοδο, έχουν ήδη τεθεί στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος με πρωτοβουλία της κυβέρνησης και της ίδιας της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Οι εκκλησίες βρίσκονται σε γραφικές τοποθεσίες και η τραγική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα τελευταία χρόνια μαρτυρεί το οξύμωρον της αλβανικής πολιτικής πραγματικότητας του τελευταίου αιώνα.

Η Αλβανία έγινε λειτουργικό κράτος μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ύστερα από την κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η χώρα απέκτησε κομμουνιστικό καθεστώς με ηγετική φυσιογνωμία τον δικτάτορα Ενβέρ Χότζα, ωστόσο το 1990 η Αλβανία στράφηκε στη δημοκρατία και, πλέον, φιλοδοξεί να εισέλθει στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ενας άνδρας ανάβει τα κεριά στην Παναγία του Αργυροκάστρου.

Τοιχογραφίες στο έδαφος

Ενα κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί ο μεταβυζαντινός ναός του Αγίου Αθανασίου στη Λεσινίτσα, στους Αγίους Σαράντα. Από τον προηγούμενο Μάιο, οι ανεκτίμητες τοιχογραφίες του ναού παραμένουν στο έδαφος μετά την πτώση της οροφής και του νότιου τοίχου του ναού. Η εκκλησία έχει τοποθετήσει πλαστικά επικαλύμματα στους εναπομείναντες τοίχους για προστασία, τη στιγμή που τα συντρίμμια έχουν συσσωρευτεί στη μια πλευρά του ορθόδοξου ναού.

Στο παρελθόν, η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου είχε θεωρηθεί πολιτιστικός ναός από το καθεστώς του Ενβέρ Χότζα, ο οποίος θεωρήθηκε σκληροπυρηνικός σταλινιστής, ωστόσο από τότε ο ναός έχει εισπράξει την αδιαφορία των Αρχών. «Κανείς δεν έκανε τίποτα, αλλά ο Χότζα έδειξε ενδιαφέρον για την εκκλησία», φαίνεται να ισχυρίζονται αρκετοί πολίτες, οι οποίοι καθιστούν αποκλειστικά υπεύθυνους τους ηγέτες που διαδέχθηκαν τον Χότζα. Το 1967, ο Χότζα κατάργησε κάθε μορφής θρησκεία στη χώρα και προέβη στην πρωτοφανή απόφαση να επιβάλει στην Αλβανία τον αθεϊσμό. Αλλωστε, ο Χότζα είχε καταφέρει να επιβληθεί ο ίδιος ως ο θεός τον οποίο θα σέβονταν όλοι οι Αλβανοί. Ο Χότζα κατέστρεψε την ίδια περίοδο αρκετά τζαμιά και εκκλησίες στη δεκαετία του 1960, ωστόσο ορισμένες δεν γκρεμίστηκαν καθώς εκτίμησε την απαράμιλλη ομορφιά και αξία τους. Σημειώνεται ότι περίπου το 60% των Αλβανών πολιτών ισχυρίζονται πως είναι μουσουλμάνοι, ενώ οι υπόλοιποι θεωρούνται χριστιανοί.

Η εκκλησία της Λεσινίτσας είναι διακοσμημένη με αγιογραφίες που απεικονίζουν σκηνές από τη Βίβλο σε χρώματα σκούρου μπλε και κόκκινου. Ο ναός του Αγίου Αθανασίου χρονολογείται το 1797, αλλά οι τοιχογραφίες αφήνουν ανοικτό το ενδεχόμενο ο ναός να είναι ακόμα παλαιότερος. Την ίδια στιγμή, η εκκλησία στο Λάμποβο του Σταυρού έχει δεχθεί και αυτή σημαντική αισθητική βελτίωση. Δυστυχώς, ο ολόχρυσος σταυρός που ζυγίζει 0,8 κιλά, δώρο του αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α΄, χάθηκε το 1989 και δεν έχει βρεθεί από τότε.

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο