Ράμα: Η Αλβανία δεν ανοίγει τα σύνορά της, δεν μπορούμε να σώσουμε .....

«Η Αλβανία δεν θα ανοίξει τα σύνορά της για τους πρόσφυγες» δήλωσε ο αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα.

«Δεν έχουμε κανένα λόγο να το κάνουμε αυτό, γιατί δεν έχουμε ούτε τις συνθήκες, ούτε την δυνατότητα, ούτε και την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να σώσει τον κόσμο, ενώ άλλοι κλείνουν τα σύνορά τους» δήλωσε ο πρωθυπουργός Εντι Ράμα.

Ο αλβανός πρωθυπουργός ανέφερε τα παραπάνω, μιλώντας στο τηλεοπτικό κανάλι «Top Channel», διαψεύδοντας τις δήλωσεις της υπουργού για θέματα Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης Κλάιντα Γκιόσα, η οποία από την Κορυτσά χτες, Πέμπτη, εξέφρασε την ετοιμότητα της Αλβανίας να ανοίξει τα σύνορα της για να υποδεχτεί τους πρόσφυγες σε συνεργασία με τους γείτονές της.

Εν τω μεταξύ, οι Αρχές έχουν λάβει αυξημένα μέτρα τόσο στα σύνορα με την Ελλάδα και την ΠΓΔΜ, όσο και στους οδικούς άξονες που συνδέουν την Αλβανία με τους γείτονές της με περιπολίες και σημεία ελέγχου ώστε να αποφευχθεί η διέλευση των προσφύγων στην χώρα.

Την Πέμπτη, η αστυνομία συνέλαβε 12 πακιστανούς πρόσφυγες στην Κακαβιά που παραδόθηκαν μετά στις ελληνικές αρχές.

Οι Αλβανοί κι εμείς

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΛΛΙΑΣ
Αρχίζω από το αυτονόητο, που είναι όμως το επιδιωκόμενο. Όπως συμβαίνει με όλα τα αυτονόητα στην Ελλάδα. Απαιτείται εδώ και τώρα συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα. Η εσωτερική πολιτική συνοχή συνιστά θεμελιώδη προϋπόθεση για την επίτευξη των στόχων μας. Στη θέση και υπό τις συνθήκες που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα, η συνεννόηση και ο διάλογος αποτελούν τον απαραίτητο και αναγκαίο πολλαπλασιαστή ισχύος. Φοβούμαι όμως ότι αυτό είναι και το δυσκολότερο.

Μόλις επέστρεψα από ένα τριήμερο ταξίδιενημέρωσης σε γνώριμα μέρη και με γνώριμα πρόσωπα. Εκεί όπου αφιέρωσα πάνω από 15 χρόνια της θητείας μου στο Υπ. Εξ. και είναι εδώ και 25 χρόνια στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός μου. Στο Βελιγράδι, στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας και στο Κόσοβο. Αλήθεια, διερωτώμαι συχνά αν έχουμε αντίληψη της εικόνας που εκπέμπει σήμερα η Ελλάδα, ακόμη και στη δική της γειτονιά. Εδώ, στα Βαλκάνια.

Δεν αρκεί τι πιστεύουμε εμείς για τη δική μας δύναμη, δυνατότητες, κύρος και αξιοπιστία. Σημασία έχει επίσης πώς μας υπολογίζουν, αν μας υπολογίζουν και πώς μας μετρούν και οι άλλοι. Γείτονες και μη, φίλοι, σύμμαχοι, αντίπαλοι και ανταγωνιστές. Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί. Ήδη κρατάει πάνω από έξι χρόνια. Αν συνεχιστεί, τότε η εθνική τραγωδία είναι ορατή και αναπόφευκτη. Δικαιούμαι να κάνω έκκληση προς τους πολιτικούς μας ταγούς: Συνεννοηθείτε, συνεργαστείτε, μιλήστε, συνεννοηθείτε. Όσο το κλίμα της ταπείνωσης και της αυτοταπείνωσης, της απαξίωσης και της αυτοαπαξίωσης διατηρείται, τόσο δυσκολότερο θα είναι για την Ελλάδα να βρει λύση ικανοποιητική στα ζητήματα που την απασχολούν και την ανησυχούν.

                                       ***
Αποτελεί σταθερή μου πεποίθηση. Η Αλβανία και η Ελλάδα έχουν δύο επιλογές. Ή θα συνεχίσουμε την πολιτική των διπλωματικών οχυρών, χαρακωμάτων και αναχωμάτων ή θα αποφασίσουμε ότι τα προβλήματα της δικής μας γενιάς και το άχθος της ιστορίας δεν θα τα μεταφέρουμε στις επόμενες. Πολιτικοί, διπλωμάτες και στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι και πανεπιστημιακοί τόσο στην Αλβανία όσο και στην Ελλάδα, έχουμε ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση. Η Ελλάδα και η Αλβανία αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλο με αισθήματα φόβου, ανασφάλειας, καχυποψίας, συνάμα δε υπεροψίας και αλαζονείας.

Ένα Νέο Συμβόλαιο Συνεργασίας

Η αποκατάσταση εμπιστοσύνης και λειτουργικών σχέσεων με την Αλβανία και η σημασία που έχει για τον αλβανικό παράγοντα στο σύνολό του η αναγνώριση της Δημοκρατίας του Κοσόβου συνιστούν τους δύο θεμελιώδεις πυλώνες χάραξης μιας νέας πολιτικής στρατηγικής με αρχή, μέση και κυρίως με τέλος. Ενός νέου Συμβολαίου Συνεργασίας μεταξύ της Ελλάδος, της Αλβανίας και των Αλβανών γειτόνων μας.

Για την Ελλάδα, η στρατηγική αυτή πρέπει να περιλαμβάνει και τα ακόλουθα στοιχεία: Πρώτον, την επίλυση υπό τη μορφή μιας Συμφωνίας-Πακέτου των υπαρκτών προβληματων με την Αλβανία. Δεύτερον, την ένταξή της μέσα σε ένα πλαίσιο συνολικής πολιτικής συνεννόησης με τον αλβανικό παράγοντα στα Βαλκάνια, που θα περιλαμβάνει και τη δρομολόγηση της διαδικασίας αναγνώρισης της Δημοκρατίας του Κοσόβου. Τρίτον, την εξασφάλιση ικανοποιητικής λύσης και θετικού πολιτικού και διπλωματικού κεφαλαίου σε ζητήματα που απασχολούν και ενδιαφέρουν την Αθήνα.

Προτείνω: α. Έναρξη διμερών συνομιλιών,στο επίπεδο των Γενικών Γραμματέων των ΥΠΕΞ της Ελλάδος και της Αλβανίας, σύμφωνα με το Άρθρο 17 του Σύμφωνου Φιλίας, Συνεργασίας, Καλής Γειτονίας και Ασφάλειας, που υπεγράφη τον Μάρτιο του 1996, για μια συνολική αποτίμηση της εφαρμογής του. Η ισχύς του Συμφώνου λήγει το 2018. Μπορεί να ανανεωθεί αυτόματα για μια πενταετία εφόσον δεν καταγγελθεί μονομερώς είτε από την Ελλάδα είτε από την Αλβανία το 2017. Η κοινή αξιολόγηση της εικοσαετούς εφαρμογής του θα δείξει ότι χρειάζεται επικαιροποίησή του και πιθανώς συνομολόγηση νέου. Θα σημειωθούν τα θέματα στα οποία υπάρχει σύγκλιση. Κυρίως όμως οι διαφορές. Είναι πιθανόν η Αλβανία να σταθμίζει κατά πόσο την συμφέρει να καταγγείλει μονομερώς, όπως έχει το δικαίωμα να πράξει το 2017, το ισχύον Σύμφωνο. Η δική μου προτροπή είναι: τόσο η αποτίμηση της εφαρμογής του Σύμφωνου του 1996, όσο και η διαδικασία αναθεώρησης και συμπλήρωσής του να γίνουν κοινή συναινέσει, με γραπτή συμφωνημένη διαδικασία και με δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα. Μέχρι το τέλος του 2016. Άλλες σκέψεις μπορεί να οδηγήσουν σε απρόβλεπτες περιπέτειες και σε «κενό ασφαλείας». Θα είναι ένα επικίνδυνο άλμα στο κενό.

β. Παράλληλα και ταυτόχρονα, την έναρξη ενός σοβαρού πολιτικού διαλόγου μεταξύ Αθηνών και Πρίστινας, με στόχο τη συνομολόγηση μιας νομικά δεσμευτικής Συμφωνίας με το Κόσοβο, η οποία στη συνέχεια θα υποβληθεί προς κύρωση στα δύο Κοινοβούλια. Μέσω της πρωτοβουλίας αυτής, εκτιμώ ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να προωθήσει με μεγάλη καθυστέρηση, ακόμη και σε σχέση με τα θαρραλέα βήματα των ηγεσιών της δημοκρατικής Σερβίας, τα δικά της συμφέροντα με τον αλβανικό παράγοντα στα Βαλκάνια. Είναι ξεκάθαρο ότι οι σχέσεις Ελλάδος-Αλβανίας είναι ανεξάρτητες μεν των σχέσεών μας με το Κόσοβο, με ιδιαίτερη όμως βαρύτητα για την απόφαση αναγνώρισης από την Αθήνα της Δημοκρατίας του Κοσόβου. Γιατί; Απλά, διότι η υπογραφή της Συμφωνίας με το Κόσοβο από την ελληνική κυβέρνηση και στη συνέχεια η κύρωσή της από τη Βουλή των Ελλήνων προϋποθέτει ένα θετικό πολιτικό και διπλωματικό κεφάλαιο στις σχέσεις μας με την Αλβανία. Το οποίο δυστυχώς σήμερα δεν φαίνεται να υπάρχει.

Οι ειδικότερες επιδιώξεις-στόχοι της Ελλάδος πρέπει να περιλάβουν και τα εξής:

Πρώτον: Εγκατάλειψη στην πράξη από την Αλβανία εθνικιστικών και αναθεωρητικών ενεργειών και λόγων που τροφοδοτούν αρνητικά τα Μέσα Ενημέρωσης, την πολιτική ατζέντα και δηλητηριάζουν την νέα γενιά.

Δεύτερον: Λύση οριστική των ιστορικών εκκρεμοτήτων που εξακολουθούν να υφίστανται στην Ελληνική Εθνική Μειονότητα, από την εποχή του Ενβέρ Χότζα. Καμιά αλβανική κυβέρνηση δεν προχώρησε στην επίσημη «κατάργηση των μειονοτικών ζωνών» στην Αλβανία. Κατά συνέπεια για την Αλβανία, για το σύνολο των γνωστών πολικών κομμάτων της γειτονικής μας χώρας, ως μέλη της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας θεωρούνται και έτσι αντιμετωπίζονται μόνο όσοι ζουν στη Δρόπολη και στους Αγίους Σαράντα. Ούτε η Χειμάρρα και η περιοχή της Αυλώνας μήτε η Κορυτσά. Ούτε οι χιλιάδες Έλληνες, μέλη της Μειονότητας που ζουν και εργάζονται στα Τίρανα. 
Στήριξη στο Κ.Ε.Α.Δ. Δυστυχώς η διάσπαση της Μειονότητας βρίσκει πρόθυμους ανάδοχους και στην Αθήνα. Η επίσημη Ελλάδα και τα ελληνικά πολιτικά κόμματα,οφείλουν να ανανεώσουν τη στήριξή τους στο Κόμμα της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η πολιτική του σημασία είναι πολλαπλάσια της κοινοβουλευτικής του δύναμης.

Τρίτον, την εφαρμογή από την πλευρά των Τιράνων της Διμερούς Συμφωνίας για τα Στρατιωτικά Κοιμητήρια. Θα περίμενα προσωπικά τα Τιρανα να δείξουν την ευαισθησία που αρμόζει σε ένα ζήτημα που αγγίζει τις καρδιές όλου του Ελληνισμου.

Τέταρτον, Εφαρμογή της Συμφωνίας του 2009 για την Οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδας και των Θαλάσσιων Ζωνών. Οι σχέσεις των δύο χωρών εκτιμώ ότι θα τελούν υπό ομηρεία ενόσω καθυστερεί η διευθέτηση της εφαρμογής της. Η πραγματικότητα είναι ότι η Αλβανία υπέγραψε μια Συμφωνία με την Ελλάδα από τη οποία για δικούς της λόγους υπαναχώρησε. Άρα, δεν μπορεί να ελπίζει στην αποκατάσταση σχέσεων εμπιστοσύνης με την Ελλάδα, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.

Η Ελλάδα έκανε ό,τι έπρεπε; Η απάντηση είναι όχι. Και πάντως όχι τότε που υπήρχε ίσως κάποια δυνατότητα. Θα μπορούσε, ήδη από το 2009, να προτείνει στην Αλβανία την προσθήκη στη υπάρχουσα διμερή Συμφωνία για την Οριοθέτηση των Θαλάσσιων Ζωνών μιας παραγράφου η οποία θα κατέγραφε επακριβώς και τη μεθοριακή γραμμή των χερσαίων συνόρων και θα ήρε, επίσης, κάθε παρερμηνεία για τη νομική ισχύ των Συνεπειών της Άρσης του Εμπόλεμου. Ας την απέρριπτε η Αλβανία.
 Η πραγματικότητα επίσης είναι ότι υπήρξε αδικαιολόγητη καθυστέρηση να φέρουμε προς κύρωση τη Συμφωνία εντός του 2009 στην Βουλή των Ελλήνων. Και δη, πριν από την έκδοση της Απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Είναι δική μας ολιγωρία. Ανεξάρτητα από την εκ προμελέτης υπαναχώρηση της Αλβανίας, η Συμφωνία εξακολουθεί να μην έχει κυρωθεί ούτε από την Ελλάδα. Άρα; Εκτιμώ ότι σε λίγα χρόνια –αν η κατάσταση μείνει ως έχει– θα παραμείνει σαν απολίθωμα πολιτικής ανάλογο και αντίστοιχο της άσκησης των δικαιωμάτων μας, οψέποτε θα το αποφασίζαμε, που απορρέουν από τη Σύμβαση του Δικαίου της Θαλάσσης (12 μίλια).

Θυμάστε τι λέγαμε για είκοσι περίπου χρόνια εντός ή εκτός Βουλής; Άρση παρερμηνειών για τη χερσαία μεθοριακή γραμμή. Τελικά υπάρχει ή δεν υπάρχει κοινή καταγραφή, κοινό έγγραφο αποδοχής της υφιστάμενης χερσαίας μεθοριακής γραμμής με την Αλβανία; Ισχύει ότι οι συνοριακές πυραμίδες συντηρούνται χωριστά από κάθε πλευρά; Kάνω λάθος; Τι ερμηνεία πιστεύουμε ότι δίνουν τα Τίρανα; Επιπλέον, η διατύπωση του Άρθρου 1, που αφορά στην μεθόριο, του Σύμφωνου Φιλίας, Συνεργασίας, Καλής Γειτονίας και Ασφαλείας, της 21ης Μάρτιου 1996, επιτρέπει παρερμηνείες. Η Αθήνα είχε τους λόγους της που επεδίωξε το 1996 αυτή την διατύπωση. Η Αλβανία άραγε δεν το γνωρίζει; Απαιτείται διόρθωση αυτού του αναχρονισμού σε συνδυασμό και με τη νομική διευθέτηση της άρσης των συνεπειωώ του λεγόμενου Εμπόλεμου.

Η συνολική Λύση-Πακέτο με την Αλβανίαμπορεί να είναι ισορροπημένη και να δώσει λύση στο μέτρο του εφικτού στα πραγματικά προβλήματα που υπάρχουν και να βάλει στην άκρη τα αγκάθια του παρελθόντος. Επίσης, ικανή να αντισταθεί, εάν τα Τίρανα το θελήσουν, στις παρεμβάσεις γνωστών και σε μας τρίτων οι οποίοι προωθούν αποκλειστικά τα δικά τους συμφέροντα.

Το τέλος των διεκδικήσεων; Το διμερές συμβατικό πλαίσιο και δη Σύμφωνο Φιλίας του 1996 θα έπρεπε κανονικά να σηματοδοτεί και το τέλος του αλυτρωτισμού, του αναθεωρητισμού και διεκδικήσεων. Συμβαίνει όμως αυτό σήμερα; Αν η Αλβανία επιμείνει να προτάσσει το παρελθόν και τις διεκδικήσεις του χθες, ειδικά στο θέμα των Τσαμηδών, σαν κυρίαρχη επιλογή σήμερα, φοβούμαι ότι κινδυνεύει να πετύχει τον στόχο της. Πώς; Βρίσκοντας μιμητές και στην Ελλάδα στον εύκολο αλλά ανεύθυνο και επικίνδυνο αυτό δρόμο. Ο εθνικισμός, ο λαϊκισμός και ο αλυτρωτισμός συντηρούν τις ψευδαισθήσεις, τρέφουν τις αυταπάτες και ανοίγουν νέες πληγές. Δεν λύνουν τα προβλήματα.

Η Ιστορία 
Η ιστορία μας είναι γραμμένη και δεν θέλω να ξαναγραφεί. Γνωρίζω επίσης ότι η ιστορία στην Αλβανία είναι γραμμένη διαφορετικά. Αν η αναθεωρητική θέση της Αλβανίας,, όπως αντανακλάται και στα σχολικά βιβλία ειδικά για τους Τσάμηδες, μείνει ως έχει, τότε φοβούμαι ότι θα κληροδοτήσει στις επόμενες γενιές στην Αλβανία και στην Ελλάδα οργή και ένταση. Να μην υπολογίζει κανείς σε «λευκές σελίδες». Ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Αλβανία. Κάτι ακόμη. Αντί της υπάρχουσας κοινής Επιτροπής για την Αναθεώρηση των βιβλίων της Ιστορίας και της γεωγραφίας –με μηδενικό έργο στο παρελθόν και με ανάλογη βέβαιη πρόβλεψη για το μέλλον– είναι προτιμότερο να σκεφθούμε την συγγραφή ενός τόμου, που θα περιέχει και τις δύο απόψεις. Γραμμένο από ιστορικούς της Ελλάδος και της Αλβανίας, στην Ελληνική και στην Αλβανική. Ας το τολμήσουμε. Θα λειτουργήσει ως «κάθαρση» και θα διευκολύνει την Πολιτική και την Διπλωματία.

Να κοιτάξουμε στο Μέλλον
Ως κατάληξη της κοινής προσπάθειαςπροτείνω μια Κοινή Δήλωση στο ανώτερο Πολιτειακό επίπεδο πάνω στις ακόλουθες γραμμές: 
• Οι δεσμοί μεταξύ των δύο λαών και των δύο χωρών είναι ισχυροί και ιστορικοί. Σήμερα αυτά που μας συνδέουν είναι πολλά και πιο σημαντικά από αυτά που μας χωρίζουν.
• Δυστυχώς όμως στην ιστορία μας είχαμε και δύσκολες στιγμές, άσχημες στιγμές, που προκάλεσαν ανθρώπινο πόνο και ανθρώπινη δυστυχία. Είναι λυπηρό, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
• Για τις στιγμές αυτές δεν ευθύνονται οι σημερινές γενιές, ούτε πρέπει να επιβαρυνθούν με αυτές οι επόμενες.

                                        
                                      ***
Γνωρίζω ότι η προσέγγιση που προτείνωδεν τυγχάνει μεγάλης στήριξης. Ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Αλβανία. Εδώ, στην Αθήνα, μας αρέσει να επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο. Να καταγγέλλουμε, να οικτίρουμε εαυτούς, να μελετούμε εμβριθώς και να αναλύουμε το Δόγμα του κ. Αχμέτ Νταβούτογλου και κυρίως να εκπέμπουμε φόβο και ανασφάλεια. Προϊόν αρκετές φορές άγνοιας. Πολλοί προτιμούν την πολιτική των δηλώσεων, με πολιτικό και κομματικό χρωματισμό και των πυροτεχνημάτων. Θόρυβος, λάμψη και μετά πάλι σκοτάδι.

Ο δύσκολος δρόμος είναι να πιστέψουμεεμείς εδώ στην Ελλάδα στη δυνατότητα να διαμορφώσουμε ένα ισχυρό εθνικό, διεκδικητικό διαπραγματευτικό πακέτο. Αυτή είναι η πρότασή μου για μια στρατηγική εξόδου από το σημερινό τέλμα. Στηρίζεται στην αναζήτηση ενός νέου υψηλού σημείου –στο ψηλότερο δυνατό επίπεδο– ισορροπίας συμφερόντων. Αναγκαία και απαραίτητη προϋπόθεση είναι η συνεργασία των πολιτικών μας δυνάμεων. Το πρόβλημα αυτό είναι εξ ολοκλήρου δικό μας. Σε σχέση με την Αλβανία και όχι μόνο.

«Δυστυχισμένοι Έλληνες. Αναθεματισμένοι κυβερνήτες» Μακρυγιάννης

 «Δυστυχισμένοι Έλληνες. Αναθεματισμένοι κυβερνήτες» Μακρυγιάννης

«Για να σωθεί η Ελλάδα /στους καιρούς τους ύστατους/

θέλει έναν Καιάδα /γκρεμοτσακίστε τους»

Ν. Γκάτσος

Το νεοελληνικό κράτος το ελευθέρωσαν οι Έλληνες, αλλά το έστησαν οι Βαυαροί και το κυβερνούν 10-15 οικογένειες, δυναστείες πολιτικών. Το κράτος αυτό, αντί να αναδείξει τις αρετές του λαού, την αντοχή, την καρτερία, το πνεύμα θυσίας και αυταπάρνησης, που το κράτησαν όρθιο στα χρόνια της πολυαίωνης σκλαβιάς, «φρόντισε» να εκλύσει τις χειρότερες ροπές του και να υποσκάψει τον εσώτερο χαρακτήρα του, το φιλότιμό του. Από την πρώτη ημέρα του ελεύθερου βίου του, οι δαίμονες της πατρίδας, οι πολιτικοί του, κατακερμάτισαν τον λαό σε κομματικά σουλτανάτα. «Οι πολιτικοί μας και οι ξένοι τρώγονταν και καθένας κοίταζε να περισκύση η δική του φατρία. Άλλος το ήθελε Αγγλικόν, άλλο Ρούσικον, άλλος Γαλλικόν… τήραγαν να πάρουν κάνα λεπτό, ότι εις την Ελλάδα ηύραν αλώνι ν’ αλωνίσουν». (Μακρυγιάννης, «Απομνημονεύματα»). Το κράτος αυτό το ανέστησε το αίμα του λαού του, με τους πολέμους του ’12-’13, για να έρθουν μετά οι άπληστες κομματικές συμμορίες, να το βυθίσουν στο Διχασμό και να το οδηγήσουν στο μικρασιατικό σφαγείο. Το κράτος αυτό είδε τον ανθό του να πολεμά με ηρωισμό στα βουνά της Ηπείρου και της Μακεδονίας αυτοκρατορίες ολάκερες, για να βρεθεί μετά από έξι χρόνια εμφυλίου αιματοκυλίσματος, ντροπιασμένο, ερειπωμένο «παλιόψαθα των εθνών». Γιατί; Για το ποια «φατρία θα περισκύση».

«Α, ναι, πόσες ανόητες μάχες, ηρωισμοί και θυσίες και ήττες κι άλλες μάχες, για πράγματα που κιόλας ήταν από άλλους αποφασισμένα», θρηνεί ο Ρίτσος στην «Ελένη». Το κράτος αυτό έδιωξε τα καλύτερα παιδιά του στα ξένα και στοίβαξε τα υπόλοιπα σε τρισάθλιες τερατουπόλεις, μεταβάλλοντας τα σε κομματικά υποζύγια τυχοδιωκτών και απατεώνων. Το κράτος αυτό με εκφυλιστική απάθεια και δειλία ανέχτηκε ένα σφύζον και θαυμαστό κομμάτι του Ελληνισμού, να ποδοπατείται και να δηώνεται από τις ορδές του Αττίλα. Το κράτος αυτό, αντί να συνέλθει από την καταστροφή, επανέφερε τους ίδιους «εθνοσωτήρες» και τα εκγονά τους για να συνεχίσουν απτόητοι το ψεύτισμα των ψυχών και την διάλυση της πατρίδας. Και βαπτίζει τους διαγουμιστές της Κύπρου φίλους και τους στηρίζει αναίσχυντα στην επέλασή τους προς την Δύση. Το κράτος αυτό ανέχθηκε μία δράκα σλαβοτουρκόγυφτων να μαγαρίζει το όνομα της Μακεδονίας και να τους εκλιπαρεί ψοφοδεώς για συνεννόηση.

Το κράτος αυτό επέτρεψε σε μία ολιγομελή, άνομη ομάδα καλαναρχών, να μετατρέψει τη διασκέδαση και την ενημέρωσή του, σε διδασκαλείο ηθικής παραλυσίας και διαφθοράς. Την παιδεία σε αναξιοκρατικό άντρο, μπουκώνοντας τα παιδιά με άχρηστες γνώσεις και γεμίζοντάς τα «με μιαν αρρωστιάρικη ανησυχία, για το πώς θα βγάλουν το ψωμί τους μονάχα». Και επιτρέπει να κυκλοφορούν μες στις τάξεις βιβλία-προπαγανδιστικά σκουπίδια, πολύ πιο επικίνδυνα από Τουρκοκρατίες.

Το κράτος αυτό καταμόλυνε ακόμα και την Δικαιοσύνη- «πράγμα πολλών χρυσίων τιμιώτερον» κατά τον Πλάτωνα. Οι ανεπάγγελτοι, επαγγελματίες πολιτικοί, όταν κρίνονται για ατασθαλίες παράγοντες του αντίπαλου κόμματος, εκθειάζουν την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Όταν λογοδοτούν οι ίδιοι προπηλακίζουν τη Δικαιοσύνη και διαπομπεύουν τους λειτουργούς της εκτοξεύοντας ύβρεις και ονειδισμούς. Το κράτος αυτό κομματικοποίησε τις «ένστολες» δυνάμεις του τόπου, διαβρώνοντας την επαγγελματική τους συνείδηση. Τα νέα ιδεώδη των στρατιωτικών είναι οι γρήγορες προαγωγές και οι διοικήσεις. Το κράτος αυτό εμπορευματοποίησε τον έξοχο πολιτισμό μας. Η ελληνική μουσική παράδοση ψυχομαχεί. Την περιφρονούν οι Ελληνόπαιδες, την μυκτηρίζουν, υποτονθορίζοντας (=μουρμουρίζοντας) τις «μουσικές δημιουργίες» των διαφημιστικών. Κατάντησε την νεολαία νευρόσπαστο, λικνιζόμενο στους ρυθμούς του κάθε μασκαρά, που υποδύεται τον καλλιτέχνη. Το ανίκανο κομματικό κράτος διέφθειρε την γλώσσα μας - «εργαλείο μαγείας και φορέα ηθικών αξιών» (Ελύτης). Από τον 19ο αι. ακόμη ο συγγραφέας Χουρμούζης διεκτραγωδεί και γράφει για τα εκτρώματα της γλωσσικής ξενομανίας των Ελλήνων: «Συμπεριφορά γελοιωδεστάτη... ξιπασμένων οψιπλούτων αηδεστάτη επίδειξις! Πτωχοαλαζονεία αξία οίκτου, γλώσσα παρδαλή!».

Το κομματικό αυτό κράτος νοικιάζει μισθοφόρους «ψευτοδιανοούμενους», για ευνουχισμό της κοινωνίας και άλωση των ψυχών. «Γνωρίζω μερικούς όπου σχεδόν εντρέπονται να λέγωσιν ότι είναι Έλληνες!», έγραφε συγγραφέας του 18ου αι.

Το κράτος αυτό, το ψευτορωμαίικο, ανέχεται εδώ και δεκαετίες να το απομυζούν τρεις-τέσσερις οικογένειες και τα πορφυρογέννητα, πολλές φορές κνωδαλώδη, βλαστάρια τους, ομού με τις στρατιές των κηφήνων, των σφουγγοκωλάριων που τους δορυφορούν. Και όταν στέρεψε η ευρωπαϊκή θηλή, φόρτωσαν στον λαό τις μαγαρισιές και τις ανομίες τους, ρίχνοντάς τον βορά στα νύχια της τοκογλυφικής κτηνωδίας.

«Στ’ όνομα της αλήθειας, ας μου συγχωρεθεί η σημερινή οργή, οργή ιερή και χίλες φορές δίκαιη. Χρόνια τώρα κάνω υπομονή, για να αποθρασύνουνται ολοένα αυτά τα φουσκωμένα χαρτοφάναρα. Η Ελλάδα είναι εκεινού που δωρίζει σ’ αυτή έργα τιμημένα, κανωμένα με αίμα και με υπομονή, έργα που τα κάνει μονάχα η αγάπη. Δεν έχει κανένα δικαίωμα απάνω στην Ελλάδα ο «γυμνοσάλιαγκας», που τον καθίζει στην «έδρα» κάποιος ασήμαντος πολιτικός. Αυτά τα πρόσωπα που λέγω, τα πήρανε δεν ξέρω ποιοί από τις επαρχίες, κάτι δασκαλάκια φοβισμένα, και τα θρονιάσανε στα υπουργεία, στα Πανεπιστήμια και στ’ άλλα πόστα της πολιτείας, και γινήκανε, αυτά τα ψοφήμια, θηρία ανήμερα, να καταξεσκίσουν κάθε άξιον εργάτη….

Καθαρίστε από την πνευματική πανούκλα τη δυστυχισμένη την Ελλάδα, για να μπορέσουνε να δουλέψουνε οι άξιοι δουλευτάδες…. Τα σκουλήκια που είπα, για να σώσουνε την τιποτένια ύπαρξή τους, δεν αφήνουνε καμμιά άξια ψυχή να ορθοποδήσει, από συμφέρον κι από φθόνο. Όλοι τούτοι οι πνευματικοί σαλταδόροι έχουνε πιάσει τα πόστα, όλα τα πόστα, κι η δύναμή τους είναι ιερή συμμαχία που έχουνε κάνει μεταξύ τους, ενώ ο καθένας είναι σαν μιά μυτζήθρα, που παριστάνει το κάστρο. Αλλά είναι δεμένοι μεταξύ τους, όπως είναι οι κάμπιες κολλημένες η μία στον πισινό της άλλης. Μόλις τις χωρίσει κανένας ψοφάνε. Έτσι πρέπει να γίνει και με τις ανθρωποκάμπιες που μαραζώνουνε το πνευματικό ολόδροσο δέντρο της φυλής μας.

Τίμια αδέρφια μου, Έλληνες καθαρογεννημένοι, ξεριζώστε αυτά τα φαρμακερά βρωμοχόρταρα!»

(Φώτης Κόντογλου, «Μυστικά Άνθη», σελ. 338, εκδ. «Αστήρ»)

 Νατσιός Δημήτριος, δάσκαλος Κιλκίς

Πηγή 

Ντούλες: «Αλλαγή πορείας για το ΚΕΑΔ» (βίντεο)

Ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ Βαγγέλης Ντούλες, βρέθηκε την Τρίτη 26 Ιανουαρίου για μια «απλή συνάντηση», σύμφωνα με τον ίδιο, στα κεντρικά γραφεία του Δημοκρατικού Κόμματος στα Τίρανα όπου τον περίμενε ο πρόεδρος Λουλζίμ Μπάσα.

Ακολούθησε συνέντευξη του κ. Ντούλε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων στο μεγαλύτερο τηλεοπτικό κανάλι της Αλβανίας με τον δημοσιογράφο Ιλίρ Πατσο, όπου ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ επιβεβαίωσε την αλλαγή πορείας του κόμματος κάτι που θα επισημοποιηθεί στην γενική συνέλευση του κόμματος.

Ο κ. Ντούλες δήλωσε ότι το ΚΕΑΔ de facto δεν είναι πια μέλος του κυβερνώντος συνασπισμού επειδή δεν υπηρετήθηκαν οι στόχοι που είχα ορισθεί και ούτε τηρήθηκαν οι συμφωνίες σύμφωνα με τις οποία το ΚΕΑΔ εντάχθηκε στην συμμαχία του Ράμα. Όσον αφορά την ένταξη του ΚΕΑΔ στον δεξιά συμμαχία, δήλωσε πως θα το αποφασίσει η γενική συνέλευση του κόμματος που αναμένετε την άνοιξη.

Σχετικά με την συνάντηση με τον πρόεδρο του Δημοκρατικού Κόμματος κ. Μπάσα, ο κ. Ντούλες είπε πως συζήτησαν γενικά θέματα όπως τις νέες μεταρρυθμίσεις στην δικαιοσύνη και στον εκλογικό νόμο.

Αρκετοί δημοσιογράφοι αναφέρουν πως ο κ. Ντούλες, ζήτησε διευκρινίσεις από τον κ. Μπάσα σχετικά με την στάση του Δημοκρατικού κόμματος για συνεργασίες με κόμματα του αλβανικού εθνικιστικού χώρου. Αφήνοντας να εννοηθεί πως έτσι ξεκίνησαν οι "διαπραγματεύσεις" για μια μελλοντική συμμαχία μεταξύ των δύο κομμάτων.

Πηγή: http://www.himara.gr

Η Ελλάδα και η προσφυγική κρίση στο Αιγαίο και τα Βαλκάνια

Γράφει η Μυρένα Σερβιτζόγλου,
Σύμβουλος Επικοινωνίας στην Πρεσβεία της Ελλάδος στα Τίρανα

Τον τελευταίο χρόνο, πολλές φορές τα αλβανικά ΜΜΕ απασχόλησε το προσφυγικό ζήτημα, έτσι όπως αυτό έχει διαμορφωθεί στην ευρύτερη γειτονική περιοχή. Εκφράστηκαν έντονες ανησυχίες για το ενδεχόμενο το προσφυγικό ρεύμα από Τουρκία με κατεύθυνση προς Ελλάδα και Σκόπια να αλλάξει κατεύθυνση προς τα αλβανικά σύνορα. Για το λόγο αυτό το αλβανικό κράτος έλαβε και ανακοίνωσε προληπτικά μέτρα, όπως την ενισχυμένη φύλαξη των συνόρων και την επιλογή χώρων για δημιουργία εγκαταστάσεων προσφύγων κοντά στα σύνορα. Μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχει σημειωθεί εκτροπή της κατεύθυνσης της προσφυγικής ροής και η Αλβανία δεν αντιμετωπίζει επείγουσες καταστάσεις, εν πολλοίς, χάρη στις ενέργειες της ΕΕ και της Ελλάδος.

Τα στοιχεία για την Ελλάδα κατά το 2015 είναι τα εξής:
– 758.596 αφίξεις μέσω θαλάσσης
– 3.283 αφίξεις στον Έβρο
– 66.400 πρόσφυγες σε πρόγραμμα μετεγκατάστασης από την Ελλάδα σ” άλλη χώρα της ΕΕ
– 70% πρόσφυγες από την Συρία, 19% από το Αφγανιστάν, 5% από Ιράκ
– 94.024 διασωθέντες πρόσφυγες στην θάλασσα
– 206 έχασαν την ζωή τους
– 413 συλληφθέντες διακινητές

Η Ελλάδα δεν απέτυχε να σφραγίσει τα σύνορά της. Η φύλαξη, όμως, των θαλασσίων συνόρων παρουσιάζει ιδιαιτερότητες σε σχέση με τα χερσαία σύνορα. Η Ελλάδα, τηρεί στο ακέραιο τις διεθνείς υποχρεώσεις της και με σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή πραγματοποιεί επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης.

Η Ελλάδα δεν αρνήθηκε ή δεν απαξίωσε ευρωπαϊκή βοήθεια. Η Ελλάδα συνεργάζεται με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό FRONTEX για την καταγραφή και ταυτοποίηση προσφύγων και μεταναστών στα νησιά του Αιγαίου. Η Ελλάδα ουδέποτε αρνήθηκε τη συνεργασία με τον FRONTEX στα σύνορα με τη FYROM, απλά κατέστησε σαφές ότι δεν αποδέχεται κοινές περιπολίες και παρατηρητές από τη FYROM.

Επιπλέον, η Ελλάδα ενεργοποίησε τον Μηχανισμό Πολιτικής Προστασίας της ΕΕ, που θα προσφέρει υλικοτεχνική υποδομή όπως σκηνές, γεννήτριες, κρεβάτια, είδη υγιεινής και κιβώτια πρώτων βοηθειών έκτακτης ανάγκης.

Το ζήτημα των προσφυγικών και μεταναστευτικών ρευμάτων αφορά την ΕΕ στο σύνολό της, και όχι μόνο τις χώρες πρώτης υποδοχής. Χρειάζεται μια ολοκληρωμένη διαχείριση του προβλήματος από την ΕΕ, η οποία θα αντιμετωπίζει και τα δίκτυα παράνομης διακίνησης.

Η Ελλάδα αντιμετωπίζει την προσφυγική κρίση εν μέσω μιας οικονομικής κρίσης και διαχειρίζεται ικανοποιητικά το φαινόμενο με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, τους κανόνες Διεθνούς Δικαίου και με γνώμονα την ασφάλεια των προσφύγων και των ευρωπαίων πολιτών.

Η ελληνική κοινωνία έχει δείξει αλληλεγγύη και ευαισθησία στην αντιμετώπιση της κρίσης, παρά τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει.

Η λύση για να σταματήσει το θλιβερό φαινόμενο της απώλειας ανθρώπινων ζωών στη θάλασσα, είναι η ταυτοποίηση των προσφύγων να γίνεται στην Τουρκία, στον Λίβανο και στην Ιορδανία, και στη συνέχεια να πραγματοποιείται απευθείας και με ασφάλεια η μεταφορά τους στις χώρες της ΕΕ (μηχανισμός επανεγκατάστασης).

Η φύλαξη των θαλάσσιων και χερσαίων συνόρων είναι θέμα εθνικής αρμοδιότητας.

Οι διακρίσεις των αιτούντων άσυλο με βάση την υποτιθέμενη εθνικότητά τους συνιστούν παραβίαση των δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Αλέξης Τσίπρας, ενόψει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου όπου θα συζητηθεί και το προσφυγικό ζήτημα στις 17 και 18.12.15 υπενθυμίζει προς όλες τις κατευθύνσεις: «Η Ελλάδα δίνει τη μάχη του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης κρατώντας ζωντανές τις ευρωπαϊκές αξίες».

Στην Ώρα Πρωθυπουργού και αναφορικά με την Συνθήκη Σένγκεν ο Πρωθυπουργός τόνισε: «Το τελευταίο διάστημα έγινε μια συντονισμένη προσπάθεια, με αναπαραγωγή αναληθών δημοσιευμάτων, να εμφανιστεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θέτει θέμα εξόδου της χώρας από το Σένγκεν, επειδή δεν πληροί τους όρους, τις προϋποθέσεις και τις υποχρεώσεις της.

Δυστυχώς, για όλους αυτούς που αναπαράγουν αυτές τις ανεύθυνες κινδυνολογίες, την προηγούμενη εβδομάδα το Συμβούλιο των Υπουργών Εσωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης όχι μόνον δεν απείλησε την Ελλάδα, όχι μόνο δεν της έδειξε τον δρόμο την εξόδου από τη Σένγκεν, αλλά, αντιθέτως, έδωσε επισήμως και συγχαρητήρια στην Ελλάδα, διότι παρά τις τεράστιες δυσκολίες των υπέρογκων ροών, αλλά και τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, ανταποκρινόμαστε με υπεράνθρωπες προσπάθειες στις υποχρεώσεις μας».

πηγή

Τίτλοι τέλους για την συμμαχία ΚΕΑΔ με το Σοσιαλιστικό κόμμα

Σε μια συνέντευξη όπου έδωσε ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ Βαγγέλης Ντούλες στην εφημερίδα "Φωνή της Αμερικής", ανακοίνωσε πως τον ερχόμενο Ιανουάριο στο Γενικό Συμβούλιο του Κόμματος θα αποφασιστεί και επίσημα το ΤΈΛΟΣ της συμμετοχής του ΚΕΑΔ στην συμμαχία των κομμάτων που κυβερνούν στην Αλβανία από τον Οκτώβρη του 2013.

Ο Ντούλες αναφέρθηκε και στην συμμαχία μεταξύ Ράμα και Μετά που κυβερνά την χώρα τα τελευταία δύο χρόνια, την οποία χαρακτήρισε ως μη θεσμική και επηρεασμένη από τις ανθρώπινες αδυναμίες των δύο.

Όσον αφορά την συνεργασία του ΚΕΑΔ με το συνασπισμό των κομμάτων που κυβερνούν είπε ότι: "ντε φάκτο είναι μια μην συνεργασία που δεν θα συνεχιστεί."

Επίσης αναφέρθηκε και στο γεγονός ότι η Αλβανία δεν έχει καταφέρει να ανοίξει της συνομιλίες με την Ευρωπαϊκή Ένωση για την ένταξη της και οφείλετε στο υβριδικό σύστημα που υπάρχει εδώ και χρόνια στην Αλβανία το οποίο λειτουργεί μη δημοκρατικά.

Πηγή: http://www.himara.gr