Η αμοιβαία δυσπιστία ως πηγή των ελληνοαλβανικών κρίσεων - Mosbesimi i ndërsjellë si burim i problemeve shqiptaro-greke

Mosbesimi i ndërsjellë si burim i problemeve shqiptaro-greke Jordan Jorgji Zhvillimet në lidhje me kishën ortodokse të Shën Thanasit në Dhërmi nxorën sërish në pah marrëdhëniet problematike midis shtetit shqiptar dhe atij grek. Duket se burimi i problemeve të marrëdhënieve në fjalë lidhet në mënyrë të rëndësishme me ekzistencën e mosbesimit të ndërsjellë midis shqiptarëve dhe grekëve, si dhe mes shteteve të tyre. Rrënjët e mosbesimit shqiptaro-grek fillojnë të paktën në shekullin e 19- të, disa dekada pas krijimit të shtetit grek dhe para krijimit të atij shqiptar. Në kuadrin e shoqërisë së segmentarizuar të perandorisë osmane ku identiteti fetar ishte më i fuqishëm se ai kombëtar, përplasja e ideve nacionale përbën themelin e mosbesimit midis dy kombeve dhe shteteve. Pra, mosbesimi i ndërsjellë fillon nga identiteti i theksuar fetar - ortodoks - i grekëve, si dhe nga nevoja e shqiptarëve për kontrollin e identiteteve fetare nën ombrellën e një ndërgjegjeje kombëtare. Reagimi i Greqisë në rastet e prishjes së kishave, përveç anës pragmatiste të politikës së influencës, tregon ndjeshmërinë e këtij shteti kundrejt mosrespektimit të vendeve të kultit ortodoks. Shqipëria nga ana tjetër e quan reagimin grek ndërhyrje në punët e brendshme tek një shtet tjetër sovran. Ky lloj tensioni u përsërit këtë vit, ashtu si dy vite më parë, në prishjen e kishës së Përmetit, po në muajin gusht, afër ditës fetare të Shën Marisë, duke i ngjarë më shumë një provokimi se sa një politike të pjekur e demokratike në bashkëpunim me komunitetin lokal dhe fetar. Identifikimi, në të kaluarën, i disa klerikëve ortodoksë të kishës autoqefale shqiptare dhe asaj greke me nacionalizmin dhe irridentizmin grek, por edhe konceptimi nga shteti shqiptar i origjinës greke si kërcënim real për Shqipërinë, ka dëmtuar jo vetëm marrëdhëniet shqiptaro-greke, por edhe ato të kishës autoqefale me shtetin shqiptar. Sot, kryepeshkopi Anastas konsiderohet nga nacionalistët shqiptarë si tejçuesi i politikës së Athinës në Shqipëri, ndërsa nacionalistët grekë propagandojnë shtypjen e ortodoksëve në Shqipëri si dhe kërcënimet e përditshme, me të cilat kryepeshkopi përballet. Sot, referimi i fjalës “vorioepir” nga shteti grek bezdis Shqipërinë, ashtu siç bezdis Greqinë referimi i fjalës “çam” nga zyrtarë të shtetit shqiptar. Shqetësimi vjen sepse këto dy nocione lidhen më shumë me irridentizëm se sa me realitetin pragmatist. Kur vjen fjala për minoritetin grek në Shqipëri, nacionalistët grekë zmadhojnë dukshëm numrat duke futur edhe ata që s’kanë as lidhje gjuhësore ose etnike me Greqinë dhe as disponojnë ndonjë identitet kombëtar grek. Nga ana tjetër dhe në mënyrë të ngjashme, nacionalistët shqiptarë zvogëlojnë deri në inekzistencë ose në ekzistencë artificiale elementin grek në Shqipëri. Propaganda klasike shqiptare përmblidhet shpeshherë në epitetet e tipit “grekomanë”, “tradhtarë shqipfolës”, “të shitur për një pension”, etj. Shqipëria shprehu pakënaqësinë e saj sepse në faqen e internetit të presidencës greke ndeshej fjala “vorioepir”, ndërsa në Greqi, theksohet pakënaqësia ndaj përdorimit të hartave shqiptaromadhe nga zyrtarë shqiptarë, si për shembull nga ish-kryeministri Berisha në zyrën e tij apo dhe nga Rama gjatë ndriçimit të kryeministrisë. Ndërsa gjatë Luftës së Dytë Botërore mosbesimi greko-shqiptar përfundoi në armiqësi ndërluftuese, gjendje lufte që për çudi, tipikisht, vazhdon deri më sot, gjatë periudhës gjysmëshekullore të Luftës së Ftohtë mosbesimi dypalësh i shtoi armiqësisë historike kundërshtinë ideologjike të kohës. Ndërhyrja nxitëse e Shqipërisë në luftën civile greke si dhe roli i Greqisë tek presionet e Perëndimit kundër regjimit të Hoxhës helmuan edhe më tej këto marrëdhënie. Pas viteve 1990, shqiptarë dhe grekë do të vijnë në kontakt të drejtpërdrejtë dhe të gjerë mes tyre përmes emigracionit masiv shqiptar në Greqi. Përveç të tjerash, ky fenomen shërbeu në prodhimin e stereotipeve tek të dyja shoqëritë karshi njëra-tjetrës. Për grekët, shqiptarët sollën në Greqi kriminalitetin, ndërsa për shqiptarët, grekët ishin popull racist që shkelnin të drejtat e emigrantëve. Mosbesimi midis dy vendeve u rrit akoma dhe më shumë. Precipitimi i këtij mosbesimi në marrëdhëniet ndërshtetërore u pasqyrua përmes tensioneve të herëpashershme. Pavarësia e Kosovës si dhe të drejtat e shqiptarëve të Ish Republikës Jugosllave të Maqedonisë pas Marrëveshjes së Ohrit, i dha një hov kombësisë shqiptare dhe krenarisë për të deklaruar këtë kombësi. Mundësia e kalimit të këtij entuziazmi në irridentizëm shqetëson jo vetëm Greqinë, por edhe shtete të tjera të Ballkanit. Trekëndëshet diplomatike ose gjeostrategjike përbëjnë një faktor tjetër që mëshuan në mosbesimin shqiptarogrek dhe e përdorën atë. Pas pushtimit të Shqipërisë, Italia fashiste sulmoi Greqinë duke përdorur si pretekst problemin çam. Disa dhjetëvjeçarë më vonë, ish-ministrja e jashtme greke Dhora Bakojani fajësoi ndërhyrjen e Turqisë, në rrëzimin nga Gjykata Kushtetuese shqiptare të marrëveshjes së shelfit kontinental midis Shqipërisë dhe Greqisë në vitin 2010. Sipas ekspertëve grekë, qëndrimet e Shqipërisë janë identike me ato turke se ishujt nuk disponojnë shelf kontinental, ndërsa pala greke mbron qendrueshmërisht pikëpamje të kundërt. Rama, Majko dhe Berisha, kundërshtojnë ndërhyrjet e Greqisë duke theksuar se Shqipëria nuk është nën tutelën e Greqisë, ndërsa shumë media greke bëjnë fjalë për provokime shqiptare mbi sovranitetin tokësor dhe detar të Greqisë. Është tepër e rëndësishme të kuptohet se në marrëdhëniet ndërshtetërore nuk mjafton vetëm zgjidhja mekanike apo aritmetike e problemeve dypalëshe dhe shumëpalëshe. Nevojitet analizë e kujdesshme e perceptimeve konfliktuale, të cilat helmojnë marrëdhëniet midis brezave dhe shoqërive duke sjellë urrejtje dhe luftë, edhe pse këto perceptime mund të jenë prodhuar për përdorim të brendshëm. Çdo shtet ka si qëllim primar mbrojtjen e interesave kombëtare. Por aq e rëndësishme sa këto interesa janë edhe ato ndërkombëtare dhe rajonale, për ekzistencën e paqes dhe progresit në vend dhe në rajon. Qasja midis Shqipërisë dhe Greqisë, por edhe midis vendeve të tjera, duhet të bazohet në krijimin e një atmosfere miqësore afatgjatë, ku problemet e ndryshme të zgjidhen në klimën e miqësisë së përhershme midis kombeve. Nuk mjaftojnë vetëm qarku i mbyllur i ekzistencës së marrëdhënieve ndërshtetërore, ministrave, diplomatëve, nëpunësve civilë, rrogave....dhe rutinës që vijon. πηγή

Η αμοιβαία δυσπιστία ως πηγή των ελληνοαλβανικών κρίσεων Ιορδάνης Γιώργη (Jordan Jorgji) Οι πρόσφατες εξελίξεις σχετικά με την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου στην Δρυμάδες έφεραν και πάλι στο προσκήνιο τις προβληματικές σχέσεις ανάμεσα στην Αλβανία και την Ελλάδα. Φαίνεται ότι οι κρίσεις στις διμερείς αυτές σχέσεις έχουν ως σημαντική πηγή την ύπαρξη αμοιβαίας δυσπιστίας μεταξύ Αλβανών και Ελλήνων, καθώς και μεταξύ των χωρών τους. Οι ρίζες της ελληνοαλβανικής δυσπιστίας ξεκινάνε τουλάχιστον κατά τον 19ο αιώνα, μερικές δεκαετίες μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους και πριν τη σύσταση του αλβανικού. Στο πλαίσιο μίας κερματισμένης οθωμανικής κοινωνίας, όπου η θρησκευτική ταυτότητα ήταν σαφώς ισχυρότερη από την εθνική, η σύγκρουση των εθνικών ιδεών και κινημάτων αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο της δυσπιστίας μεταξύ των δύο εθνών και κρατών. Έτσι λοιπόν, η αμοιβαία δυσπιστία ξεκίνησε, αφενός, από την έντονη θρησκευτική – ορθόδοξη – ταυτότητα των Ελλήνων, και αφετέρου, από την προτεραιότητα των Αλβανών να ελέγχουν τις θρησκευτικές ταυτότητες κάτω από την ομπρέλα μιας συνολικής – εθνικής – συνείδησης. Η αντίδραση της Ελλάδας στις περιπτώσεις εκούσιας βλάβης στις εκκλησίες, εκτός από τη διάσταση της άσκησης μίας ρεαλιστικά πολιτικής επιρροής, δείχνει την ευαισθησία της συγκεκριμένης χώρας σε κάθε έλλειψης σεβασμού για τους ορθόδοξους χώρους λατρείας. Η Αλβανία, από την άλλη, χαρακτηρίζει την ελληνική αντίδραση ως παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις ενός άλλου κυρίαρχου κράτους. Αυτό το είδος έντασης επαναλήφθηκε φέτος, όπως και πριν από δύο χρόνια όταν κατεδαφίστηκε μία εκκλησία στη Πρεμετή, επίσης το μήνα Αύγουστο, κοντά στην εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Έτσι, οι ενέργειες της Αλβανίας απέναντι στις εκκλησίες, μοιάζουν περισσότερο με εσκεμμένη πρόκληση παρά με μια σοβαρή και δημοκρατική πολιτική που χαράζεται σε συνεργασία με τη τοπική και θρησκευτική κοινότητα. Η παρελθούσα ταύτιση ορισμένων ιερέων, Αλβανών και Ελλήνων, με τον ελληνικό εθνικισμό και αλυτρωτισμό, αλλά και η εχθρική αντιμετώπιση από την Αλβανία της ελληνικής καταγωγής ως εν δυνάμει απειλητικό στοιχείο, έβλαψαν όχι μόνο τις ελληνοαλβανικές σχέσεις, αλλά είχαν αρνητικό αντίκτυπο και στη σχέση της αυτοκέφαλης ορθόδοξης εκκλησίας με το αλβανικό κράτος. Η αντίληψη που επικρατεί σήμερα στο κόλπο των Αλβανών εθνικιστών για τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο είναι ότι προωθεί στην Αλβανία τα σχέδια και την πολιτική της Αθήνας. Με τον ίδιο τρόπο, οι Έλληνες εθνικιστές κάνουν λόγο για καθημερινές απειλές και πίεση που δέχεται στην Αλβανία ο Αρχιεπίσκοπος καθώς και όλοι οι ορθόδοξοι. Σήμερα, η αναφορά του όρου «Βόρειος Ήπειρος» από το ελληνικό κράτος ενοχλεί την Αλβανία, όπως επίσης, ενοχλεί την Ελλάδα κάθε φορά που Αλβανοί αξιωματικοί επικαλούνται τη λέξη «Τσάμηδες». Η ανησυχία αυτή προέρχεται από το γεγονός ότι οι δύο έννοιες σχετίζονται περισσότερο με αλυτρωτικές τάσεις παρά με την πραγματιστική πραγματικότητα. Όσον αφορά την ελληνική μειονότητα στην Αλβανία, οι Έλληνες εθνικιστές αυξάνουν συχνά τους αριθμούς, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτή άτομα που δεν διαθέτουν σχεδόν κανένα γλωσσικό ή εθνοτικό δεσμό με την Ελλάδα και ούτε νιώθουν συνειδητά μέλη ενός ελληνικού έθνους. Από την άλλη και με παρόμοιο τρόπο, Αλβανοί εθνικιστές  έχουν σταθερά την τάση να μειώνουν σε ανυπαρξία ή σε τεχνητή ύπαρξη το ελληνικό στοιχείο στην Αλβανία. Η εθνικιστική προπαγάνδα των Αλβανών συνοψίζεται συχνά σε  επιθετικούς μειονεκτικούς προσδιορισμούς κατά των Ελλήνων της μειονότητας, όπως "γκρεκομάνοι", "αλβανόφωνοι προδότες", "λασποαίματοι", "πουλημένοι για μία σύνταξη" και ούτω καθεξής. Η Αλβανία εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της επειδή συνάντησε τον όρο «Βόρειο Ήπειρο» στην ιστοσελίδα του Έλληνα Προέδρου της Δημοκρατίας. Ομοίως, η Ελλάδα ανησυχεί για την ευρεία χρήση συμβόλων της «Μεγάλης Αλβανίας» και από επισήμους Αλβανούς, όπως, για παράδειγμα, από τον πρώην πρωθυπουργό Μπερίσα – ο όποιος φυλάει στο γραφείο του τον προκλητικό χάρτη της «Μεγάλης Αλβανίας» που εμφανίστηκε στον ποδοσφαιρικό αγώνα με τη Σερβία – ή από το νυν πρωθυπουργό Ράμα – ο οποίος επέτρεψε την προβολή αυτού του χάρτη στους τοίχους του Πρωθυπουργικού Μεγάρου. Ενώ, στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η ελληνοαλβανική δυσπιστία κατέληξε σε «αντιμαχόμενη έχθρα» - εμπόλεμη κατάσταση που παραδόξως, συνεχίζεται, τυπικά, μέχρι και σήμερα – κατά τη διάρκεια μισού αιώνα του Ψυχρού Πολέμου, η διμερής δυσπιστία συνδύασε τις ιστορικές ανασφάλειες και διενέξεις με την ιδεολογική αντιπαλότητα, χαρακτηριστικό στοιχείο τότε. Η παρέμβαση της Αλβανίας στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο αφενός, και ο ρόλος της Ελλάδας στις πιέσεις της Δύσης κατά του καθεστώτος «Χότζα» αφετέρου, δηλητηρίασαν περαιτέρω τις σχέσεις.  Μετά το 1990, Αλβανοί και Έλληνες θα έρθουν σε άμεση και ευρεία επαφή μεταξύ τους, μέσω της μαζικής μετανάστευσης των Αλβανών στην Ελλάδα. Αυτό χρησίμευσε, μεταξύ άλλων, στη δημιουργία στερεοτύπων και στις δύο κοινωνίες κατά του «άλλου». Για τους Έλληνες, οι Αλβανοί έφεραν την εγκληματικότητα στην Ελλάδα, ενώ για τους Αλβανούς, οι Έλληνες ήταν ένας ρατσιστικός λαός που καταπατούσε τα δικαιώματα των μεταναστών. Η δυσπιστία μεταξύ των δύο χωρών αυξήθηκε πιο πολύ. Ο αντικατοπτρισμός της συγκεκριμένης δυσπιστίας στις διακρατικές σχέσεις, προκάλεσε, συχνές εντάσεις.   Η ανεξαρτησία του Κοσσόβου, καθώς και η αναβάθμιση των δικαιωμάτων των Αλβανών στην ΠΓΔΜ μετά τη Συμφωνία της Αχρίδας, εμψύχωσε τους Αλβανούς να δηλώνουν με περισσότερη υπερηφάνεια την αλβανική τους ταυτότητα. Η πιθανή υπέρβαση αυτού του ενθουσιασμού σε αλυτρωτισμό, ενοχλεί όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και τις άλλες χώρες των Βαλκανίων. Τα διπλωματικά ή γεωστρατηγικά «τρίγωνα» αποτελούν έναν άλλο παράγοντα που τονίζουν και εκμεταλλεύονται την ελληνοαλβανική δυσπιστία. Το 1940, μετά την κατάληψη της Αλβανίας, η φασιστική Ιταλία επιτέθηκε στην Ελλάδα, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα το πρόβλημα των «Τσάμηδων». Δεκαετίες αργότερα, η πρώην υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας, Ντόρα Μπακογιάννη, κατηγόρησε την παρέμβαση της Τουρκίας στην καταψήφιση από το αλβανικό Συνταγματικό Δικαστήριο της συμφωνίας για την υφαλοκρηπίδα, η οποία υπεγράφη ανάμεσα στην Αλβανία και την Ελλάδα το 2009. Σύμφωνα με Έλληνες ειδικούς, υπάρχει ταύτιση στις αλβανικές και τις τουρκικές θέσεις ότι οι βραχονησίδες δε διαθέτουν υφαλοκρηπίδα, ενώ η ελληνική πλευρά προβάλλει αντίθετη άποψη. Ο Ράμα, ο Μπερίσα και ο Μαΐκο, αντιτίθενται σε «παρεμβάσεις» της Αθήνας, τονίζοντας ότι η Αλβανία δεν βρίσκεται υπό τη κηδεμονία της Ελλάδα. Από την άλλη, ελληνικά ΜΜΕ υποστηρίζουν ότι τα Τϊρανα αμφισβητούν τα θαλάσσια και χερσαία σύνορα με την Ελλάδα. Εξαιρετικά σημαντικό αποτελεί το γεγονός ότι στις διακρατικές σχέσεις δεν αρκεί μόνο η λογική της μηχανικής ή αριθμητικής λύση στα διμερή ή πολυμερή θέματα. Χρειάζεται προσεκτική ανάλυση των αλληλοσυγκρουόμενων αντιλήψεων, οι οποίες δηλητηριάζουν τις σχέσεις μεταξύ των γενεών και των κοινωνιών, φέρνοντας μίσος και πολέμους. Αυτό δεν δικαιολογεί τη πιθανή κατασκευή των συγκεκριμένων αντιλήψεων για εσωτερική χρήση, με σκοπό  την αποβολή πολιτικού κόστους. Πρωταρχικός στόχος κάθε κράτους αποτελεί η υπεράσπιση και η προώθηση των εθνικών συμφερόντων. Παράλληλα, εξίσου σημαντικά είναι τα περιφερειακά και τα διεθνή συμφέροντα, η διατήρηση της ειρήνης και της προόδου, και τη χώρα αλλά και ευρύτερα. Η ελληνοαλβανική προσέγγιση, καθώς και η προσέγγιση με άλλες χώρες, θα πρέπει να βασίζεται στη δημιουργία μίας μακροπρόθεσμης φιλικής ατμόσφαιρας, όπου τα διάφορα προβλήματα να επιλυθούν σε κλίμα  μόνιμης φιλίας μεταξύ των λαών και εθνών. Δεν αρκεί μονάχα ο κλειστός κύκλος μίας απλής και μονότονης ύπαρξης των διακρατικών σχέσεων, των υπουργών, των διπλωματών, των δημοσίων υπαλλήλων, των μισθών .... και της ρουτίνας που ακολουθεί.

Μέρκελ για την ΕΕ: Έξω η Ελλάδα - μέσα η Αλβανία

Τι μηνύματα στέλνει η Γερμανίδα καγκελάριος με την διήμερη περιοδεία σε Αλβανία, Σερβία και Βοσνία - Δίνει διαβεβαιώσεις για στήριξη της ευρωπαϊκής τους προοπτικής  και την ίδια στιγμή δηλώνει απο τα Τίρανα πώς τα "πράγματα στην Ελλάδα δεν πάνε"

Ενώ η καγκελάριος της Γερμανίας Ανγκέλα Μέρκελ αλλάζει ρόλους με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και εμφανίζεται ως η σκληρή απέναντι στην Ελλάδα που αποδέχεται ακόμη και grexit, την ίδια ώρα περιοδεύει στα Βαλκάνια και αφήνει ελπίδες για ευρωπαική πορεία στην Αλβανία.

Η κα Μέρκελ πήρε επάνω της το παιχνίδι με την Ελλάδα τόσο στην συνάντησή της με τον κ. Ολάντ στο Παρίσι όπου διαμόρφωσαν την κοινή γραμμή, όσο και στην τριμερή με τον Έλληνα πρωθυπουργό την Τρίτη το απόγευμα αλλά και στην Σύνοδο Κορυφής όπου εκφράστηκε εχθρότητα προς την Ελλάδα από τα κράτη δορυφόρους του Βερολίνου. 

Η κα Μέρκελ επιμένει στο δόγμα “αλληλεγγύη αντί μεταρρυθμίσεων”, σκληραίνει την ρητορική της και εμφανίζεται άκαμπτη. Αφήνει δε να εννοηθεί ότι η ΕΕ έχει προετοιμαστεί ακόμη και για τις οικονομικές συνέπειες ενός grexit, για το οποίο δημοσίως διατείνεται ότι μπορεί να αντιμετωπίσει ακόμη και στο πολιτικό πεδίο.

Την ώρα όμως που δηλώνει έτοιμη να ωθήσει την Ελλάδα εκτός Ευρώπης διαβεβαιώνει τα κράτη των Βαλκανίων ότι η ευρωπαική τους προοπτική είναι εξασφαλισμένη. Μία ημέρα μετά την Σύνοδο Κορυφής η καγκελάριος της Γερμανίας ξεκίνησε διήμερη περιοδεία σε Αλβανία, Σερβία και Βοσνία.

Από την Αλβανία  ενημέρωσε πως δεν υπάρχει καμία τεχνητή καθυστέρηση των διαδικασιών ένταξης τόσο της γειτονικής χώρας, όσο και των υπολοίπων κρατών των Δυτικών Βαλκανίων.

Διευκρίνισε βέβαια, ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την ένταξη των χωρών στην ΕΕ, είναι να καλύπτονται οι όροι που έχουν τεθεί για τη δημόσια διοίκηση και το δικαστικό σύστημα.

Η Καγκελάριος της Γερμανίας επισκέπτεται τις τρεις χώρες προκειμένου να διαπιστώσει την πρόοδο που έχει επιτελεστεί, καθώς και να συζητήσει για οικονομικά και ενεργειακά θέματα. Πριν λίγες ημέρες, η Άγγελα Μέρκελ ενέκρινε ποσό 107.500.000 ευρώ προς την Αλβανία, προκειμένου να επενδυθούν στους τομείς της ενέργειας και της ύδρευσης. 

Πρώτο Θέμα

Ν.Δ.: Η κυβέρνηση να βάλει στη θέση του τον Αλβανό πρωθυπουργό

Οργισμένος με τον Αλβανό πρωθυπουργό Έντι Ράμα είναι ο συντονιστής ΟΔΕ Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών της Νέας Δημοκρατίας Κώστας Τασούλας, επειδή έθεσε θέμα οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας.

Συγκεκριμένα, κ. Τασούλας αναμένει από την κυβέρνηση να βάλει στη θέση του τον Αλβανό Πρωθυπουργό που «σ’ ένα κρεσέντο προκλητικότητας και θράσους επιχειρεί να αμφισβητήσει κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας στο Ιόνιο».

Ο βουλευτής της Ν.Δ. έκανε λόγο για συνεχιζόμενη προκλητικότητα, που «δεν μπορεί παρά να μας προβληματίσει», γιατί -όπως είπε- δεν έχει να κάνει μόνο με τις επικείμενες δημοτικές εκλογές στην Αλβανία, αλλά και με «το ότι, όσοι γύρω μας επενδύουν στην αστάθεια, κρίνουν πως μπορούν να δοκιμάζουν τώρα τις αντοχές μας».

«Τώρα που ο Έλληνας Πρωθυπουργός δηλώνει έτοιμος να πει το μεγάλο “όχι” στην Ευρώπη, η κυβέρνηση οφείλει να μην ανεχθεί καμία παρόμοια προκλητικότητα και να το δείξει άμεσα και αποφασιστικά», κατέληξε. 

Ο Αλβανός πρωθυπουργός ρωτήθηκε σε τηλεοπτική του συνέντευξη αν η χώρα του σχεδιάζει να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο για το θέμα τη υφαλοκρηπίδας και απάντησε ότι μέχρι στιγμής δεν προκύπτει η ελληνική πλευρά να έχει αρχίσει συγκεκριμένο πρόγραμμα εξερεύνησης υδρογονανθράκων στο Ιόνιο Πέλαγος.

Κάτι τέτοιο, πρόσθεσε, θα αποτελούσε σοβαρό αδίκημα και καταπάτηση του διεθνές δίκαιου της θάλασσας».

Από το Μαυροβούνιο στη Βόρεια Ήπειρο

Από το Μαυροβούνιο στη Βόρεια Ήπειρο

Ν. Λυγερός

Το Μαυροβούνιο ήταν ανεξάρτητο πριγκιπάτο έως το 1910 στη συνέχεια μετατράπηκε σε βασίλειο και ενσωματώθηκε στο Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας το 1918 έως το 1945. Μετέπειτα ανήκε στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας έως το 1992. Ύστερα δημιουργήθηκε η Ομοσπονδία Σερβίας και Μαυροβουνίου το 2003, η οποία διαλύθηκε μετά το δημοψήφισμα ανεξαρτησίας του Μαυροβουνίου. Το 2006 το Μαυροβούνιο έγινε το 192ο μέλος του ΟΗΕ και το 2007 μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης. Αυτή η ιστορική αναδρομή έχει ως στόχο τη διευκρίνιση της κατάστασης ενός κράτους με πληθυσμό μικρότερο του εκατομμυρίου με έκταση 13, 812 km2, με σύνορα 625 χιλιόμετρα και 293, 5 χιλιόμετρα. Αυτά τα αντικειμενικά στοιχεία, που θα παίξουν ένα σημαντικό ρόλο και για τον καθορισμό της ΑΟΖ του Μαυροβουνίου, είναι ενδεικτικό μιας τάσης. Όποιες και αν ήταν οι προσπάθειες της Σερβίας να αφομοιώσει το Μαυροβούνιο όλα αυτά τα χρόνια με διάφορα συστήματα, συνειδητοποιούμε ότι η διαφορά έκανε τη διαφορά και η λύση βρέθηκε μέσω του ευρωπαϊκού πλαισίου. Επιπλέον πρέπει μακροπρόθεσμα να αντιληφθούμε ότι η ένταξη του Μαυροβουνίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αναμενόμενη, αφού αποτελεί με τις άλλες χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας και της Αλβανίας μια τοπολογική τρύπα. Με αυτά τα δεδομένα είναι δυνατόν όχι μόνο να κάνουμε μια αναλογία αλλά και να δημιουργήσουμε ένα πιθανό μοντέλο για την Βόρεια Ήπειρο. Όπως η Σερβία γνώριζε εξ αρχής τη διαφορά που υπήρχε με το Μαυροβούνιο, έτσι και η Αλβανία γνώριζε τη διαφορά με τη Βόρεια Ήπειρο. Κατά συνέπεια είναι προς όφελός της, ειδικά για την ενταξιακή πορεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση να χρησιμοποιήσει ορθολογικά και στρατηγικά την ύπαρξη της Βορείου Ηπείρου. Αλλιώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να επαναληφθεί το σενάριο του Μαυροβουνίου με τη Σερβία. Επιπλέον στην πρώτη περίπτωση δεν υπάρχει θρησκευτική διαφορά και το γλωσσικό έχει σχέση περισσότερο με διάλεκτο παρά με γλώσσα, ενώ στη δεύτερη περίπτωση η διαφορά είναι μεγαλύτερη. Συνεπώς η Αλβανία δεν έχει κανένα όφελος να καταπιέζει τους Βορειοηπειρώτες ειδικά μετά την απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης στις 6 Απριλίου 1935 όσον αφορά την απαραίτητη λειτουργία των ελληνικών σχολείων. Αφού η Αλβανία ως κράτος κοσμικό θέλει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να διαχωρίσει ξεκάθαρα τις θέσεις από την νέο οθωμανική προπαγάνδα της Τουρκίας και να προωθήσει την ύπαρξη της Βορείου Ηπείρου, αλλιώς το πιο πιθανό είναι να βρεθεί αντιμέτωπη με μια ανάλογη περίπτωση με το Μαυροβούνιο, το οποίο μάλιστα χρησιμοποιεί ακόμα και το ευρώ ως νόμισμα ενώ δεν ανήκει βέβαια στην ευρωζώνη για να διαχωρίσει τη θέση του με τη Σερβία που χρησιμοποιεί το δηνάριο. Το μοντέλο ή το σενάριο υπάρχει, στο χέρι της Αλβανίας είναι να επιλέξει την πορεία της για να ενταχθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. πηγή

Σύννεφα στις σχέσεις με Αλβανία μετά τη διακοίνωση Τιράνων

• 

Ο υπουργός Εξωτερικών κ. Νίκος Κοτζιάς.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Σε νέα, ακόμη πιο δυσμενή φάση εισέρχονται οι σχέσεις Αθηνών - Τιράνων μετά τη ρηματική διακοίνωση που επέδωσε χθες το υπουργείο Εξωτερικών της Αλβανίας στον Ελληνα πρέσβη Λεωνίδα Ροκανά, με την οποία απαιτεί την τροποποίηση του προγράμματος ερευνών της χώρας μας στο Ιόνιο για υδρογονάνθρακες, με το αιτιολογικό ότι παραβιάζεται η αλβανική υφαλοκρηπίδα.

Σύμφωνα με έγκυρες πηγές, το αλβανικό υπουργείο Εξωτερικών παρέδωσε και χάρτη στον Ελληνα πρέσβη προκειμένου να υποστηρίξει τη βασιμότητα των θέσεών του, που ωστόσο καταρρίπτονται από το διεθνές δίκαιο. Η ελληνική κυβέρνηση είναι έντονα ενοχλημένη από την κίνηση των Τιράνων, αλλά όπως επισημαίνουν διπλωματικές πηγές, η ενόχληση δεν παράγει πολιτικά αποτελέσματα αν δεν συνοδεύεται από πολιτικό σχέδιο. Στοιχείο της ενόχλησης πάντως ήταν η ματαίωση της συνάντησης του κ. Νίκου Κοτζιά με τον Αλβανό πρέσβη στην Αθήνα κ. Ντερβίσι.

Από το 2009

Η εξέλιξη αυτή είτε αιφνιδίασε είτε όχι την ελληνική κυβέρνηση, αποτελεί συνέχεια της πολιτικής που έχει εγκαινιάσει η Αλβανία από το 2009, όταν ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και νυν πρωθυπουργός Εντι Ράμα οργάνωσε προσφυγή στο Συνταγματικό Δικαστήριο για την ακύρωση της συμφωνίας, πράγμα που πέτυχε. Η Αλβανία θεωρεί ότι η συμφωνία του 2009 για τις θαλάσσιες ζώνες των δύο χωρών ήταν ετεροβαρής για την ίδια και έκτοτε ζητεί επαναδιαπραγμάτευση, πράγμα που αρνείται και σωστά, σύμφωνα με ειδικούς νομικούς, η ελληνική πλευρά. Τα Τίρανα, ενώ στη διαπραγμάτευση δέχθηκαν την οριοθέτηση με τη μέθοδο της μέσης γραμμής, στη συνέχεια άλλαξαν στάση και θεωρούν ότι τα Διαπόντια Νησιά δεν έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα, θέση που υποστηρίζει και η Τουρκία για τα νησιά του Αιγαίου.

Είναι άλλωστε γνωστό στην ελληνική διπλωματία ότι η Τουρκία υποδαύλισε τις κινήσεις του Εντι Ράμα με στόχο την ακύρωση της συμφωνίας του 2009 και εκτιμάται ότι και τώρα βρίσκεται πίσω από τη ρηματική διακοίνωση.

Σύμφωνα με έγκριτες νομικές πηγές, το διάβημα της Αλβανίας είναι ανυπόστατο, καθώς τα Τίρανα, αφενός δεν έχουν κάνει επίσημη ανάκληση της υπογραφής τους στη συμφωνία του 2009, αφετέρου, δε, δεν μπορούν να καταστήσουν τη συμφωνία αυτή αδύνατη στην εφαρμογή της. Κατά συνέπεια, τονίζουν οι ίδιες πηγές, η Ελλάδα νομίμως έχει προγραμματίσει έρευνες στο Ιόνιο και νομίμως μπορεί να τις διεξάγει. Το πρόβλημα μπορεί στη συνέχεια να προκύψει από εταιρείες που ενδεχομένως δεν θα ήθελαν να ξοδέψουν μεγάλα ποσά για έρευνες σε μια περιοχή όπου διατυπώνονται αμφισβητήσεις, έστω και αν είναι αβάσιμες. Ηδη, το υπουργείο Εξωτερικών ετοιμάζει την επίσημη απάντησή του προς τα Τίρανα και σε πολιτικό και σε νομικό επίπεδο.
πηγή

Ντόναλντ Λού: «Άτομα με ύποπτο παρελθόν στις λίστες υποψηφίων δημάρχων στην Αλβανία»

Ο Πρεσβευτής των ΗΠΑ στα Τίρανα, Ντόναλντ Λου, δήλωσε ότι στους καταλόγους των υποψηφίων δημάρχων στης εκλογές της 21ς Ιούνιο έχει και άτομα πιθανόν με σκοτεινό παρελθόν και εμπλεκόμενοι σε εγκληματικές δραστηριότητες.

«Υποσχεθήκαμε ότι θα ελέγξουμε τους καταλόγους υποψηφίων δημάρχων για να ανακαλύψουμε άτομα που συνελήφθησαν ή έχουν καταδικαστεί για σοβαρά αδικήματα, τόσο εδώ στην Αλβανία όσο και σε άλλες χώρες. Σε γενικές γραμμές αισθανόμαστε καλά για το περιεχόμενο των καταλόγων, για την παρουσία ενός μεγάλου αριθμού γυναικών. Έχουμε εντοπίσει όμως αρκετά άτομα που πιθανόν να έχουν σκοτεινό παρελθόν και ανάμιξη σε εγκληματικές δραστηριότητες, και αυτό το συζητάμε με τους πολιτικούς ηγέτες», δήλωσε ο πρέσβης των ΗΠΑ Ντόναλντ Λου.

Μετά από τη δήλωση αυτή, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Νίκο Πελεσι, ανέφερε ότι η δήλωση του κ. Λου θα πρέπει να εξεταστεί προσεκτικά για να διασφαλιστεί η ακεραιότητα των υποψηφίων.

Εν το μεταξύ βουλευτής του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος κατηγόρησε το Δημοκρατικό Κόμμα της αντιπολίτευσης ότι έχει συμπεριλάβει στους καταλόγους της ος υποψήφιους δημάρχους 9 άτομα με ύποπτο παρελθόν και με επιβαρυμένο ποινικό μητρώο.

Στην Αλβανία εξακολουθεί να προκαλεί ανησυχία το γεγονός ότι στην πολιτική ζωή της χώρας δραστηριοποιούνται και προσπαθούν να εισέλθουν άτομα με σκοτεινό και ύποπτο παρελθόν.

Το Αλβανικό Κοινοβούλιο ανέθεσε σε ad hoc επιτροπή του το έργο να ελέγξει το παρελθόν ανώτερων αξιωματούχων και πολιτικών, για να αποφευχθεί η παρουσία όσων εμπλέκονται με την μυστική υπηρεσία του κομμουνιστικού καθεστώτος (η περιβόητη "Sigurimi") και εκείνων που πιθανόν να εμπλέκονται με ομάδες οργανωμένου εγκλήματος ή άλλες εγκληματικές δραστηριότητες.

Πηγή: www.himara.gr

Γ. Παπανδρέου σε αλβανικό κανάλι: « Η Θάλασσα» μπορεί να επαναδιαπραγματευθεί, η Τσαμουριά ανήκει στην ιστορία. - Papandreu: “Deti” mund të rinegociohet, Çamëria i përket historisë

Papandreu: “Deti” mund të rinegociohet, Çamëria i përket historisë  Në një intervistë telefonike për Top Channel, vetëm pak orë përpara zgjedhjeve të parakohshme në Greqi, ish-kryeministri Jorgos Papandreu, kreu i partisë më të re politike Lëvizja e Socialistëve Demokratë, bën një analizë të krizës që ka pushtuar vendin.  “Greqia ra ne nje krize ekonomike, por une besoj qe arsyeja per kete krize ekonomike, eshte kriza politike. Çeshtja e riorganizimit te shtetit, lufta kunder korrupsionit, berja e me shume transparence, me shume meritokraci. Dhe keto çeshtje u bene me te medha gjate 10-15 viteve te fundit, kur Greqia u rrit. Dhe keto çeshtje nuk na u thane ne. Kjo eshte arsyje pse ne shkuam ne krize dhe u desh nderhyrja e trojkes. Une besoj qe keto çeshtje u lane menjane nga Qeveria, por edhe nga partia e cila une isha pjese dhe nuk u perballen me to. Nepermjet kesaj une mendoj qe ne duhet te perfshijme qytetaret grek dhe te bejne ndryshme e per kete arsyje une kam propozuar berjen e nje referendumi”, tha Papandreu. I pyetur lidhur me pergjegjesite e tij per krizen greke, Jorgos Papandreu shprehet: “Une isha ai qe do menaxhoja krizen e krijuar nga qeveria paraardhese, sepse ata na lane me nje deficite prej 50.6 %, pothuajse dyfishi borxhit qe Greqia kishte. Gjithashtu ata falsifikuan statistikat ne menyre qe ta mbulonin kete gje. Këto gjera krijuan krizen. Sigurisht dhe me krizen e Eurozones dhe ate boterore, te lidhura me krizen tone. Por une isha ai qe duhet te paguante faturen e pergjegjesive te gabimeve dhe deshtimeve te te tjereve. Por sigurisht, duke bere kete gje, u desh qe une te beja zgjidhje shume te veshtira, shkurtime shume te veshtira”.  Duke ju referuar sondazheve, te cilat nxjerrin fituese partine radikale te majte, Sirizia, zoti Papandreu shprehet se eshte skeptik per ate qe mund te bejne, por nuk perjashton mundesine e bashkepunimit, ne rast se kjo parti mbeshtet nismat e tij. "Kjo eshte nje pyetje e madhe. Ajo qe po ndodh tani me Sirizen eshte shprehja e nje vote proteste, kunder problemeve te 5-6 viteve te fundit. Por se cfare do te ndodh nese Siriza vjen ne pushtet, eshte me te vertete nje pyetje e madhe dhe askush nuk eshte shume i qarte. Prandaj edhe une kam thene qe ne na duhet nje referendum, sepse cfare do diskutimi eshte bere mes Greqise dhe Bashkimit Europian, qytetaret grek duhet te firmosin dhe te votojne per te", tha Papandreu. Si nje nga figurat me te njohura te politikes greke, i pyetur per marreveshjen detare mes dy shteteve, ai eshte shprehur se zgjidhja e saj i sherben te dy vendeve. “Siç ju e dini ka pasur nje marreveshje e bere nga qeveria paraardhese, e cila eshte ndryshuar nga Gjykata Kushtetuese e Shqiperise. Ne shpresojme qe do te jemi ne gjendje ta finalizojme ate marreveshje dhe te aplikohet nga te dy vendet. Mendoj qe keto ceshtje duhet  te shikohet perseri si nje situate fituese per te gjithe dhe jo si nje situate e pazgjidhshme. Nga pala greke kjo marreveshje konsiderohet si e realizuar. Ka disa pika per te cilat kerkohet rinegocimi, por une besoj qe te dy palet duke punuar bashke mund te gjejne nje rrugezgjidhje per kete çeshtje, sepse ne fund eshte ne interesin e te dy paleve qe te jemi ne gjendje te perdorim zonat tona ekskluzive Ekonomike”, theksoi Papandreu. Persa i perkete Çeshtjes Çame, ish-kryeministri Papandreu e ka quajtur ate nje histori te dhimbshme per te dy vendet dhe sipas tij, nuk duhen te ndizen flaket e dhimbjeve, por duhet mesuar prej tyre. “Se pari, kjo eshte nje çeshtje historike, e cila ka qene shume e dhimbshme per te dyja palet. Gjeja e pare qe ne duhet te bejme fillimisht eshte ajo, se ne nuk duhet te ndahemi dhe te krijohen shume probleme dhe shume dhimbje per te dyja palet. Ne tashme jemi shume breza larg asaj dhe duhet ta shikojme nga kendveshtrimi historik nen driten e marredhenive te reja shqiptaro-greke. Ne nuk duhet te ndezim flaken e dhimbjeve dhe plageve te se shkuares, por natyrisht ne duhet te mesojme prej tyre, pra siç theksova jo t’i hedhim zjarrit bernzine. Duhet te shohim dhe çeshtjet ligjore. Nga eksperienca ime, Greqia gjithmone  ka thene qe keto çeshtje mund te dergohen ne Gjykaten e te Drejtave te njeriut, per te cilat Greqia ka qene gjithnje nje zbatuese e rregullt e vendimeve te kesaj gjykate”, theksoi Papandreu. Jorgos Papandreu, i njohur per politikat e tij pro- shqiptare gjate qeverisjes se tij, ka shprehur besimin se shqiptaret qe jetojne ne greqi dhe qe kane te drejte vote do ta mbeshtesin ate, duke premtuar se do vijoi te jete nje nga mbeshtetesit me te medhenje te shqiptareve qe jetojne ne Greqi. / Top Channel

Παπανδρέου: « Η Θάλασσα» μπορεί να επαναδιαπραγματευθεί, η Τσαμουριά ανήκει στην ιστορία. Σε μια τηλεφωνική συνέντευξη για το  Top Channel, μόνο λίγες ώρες πριν τις πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα, ο πρώην- πρωθυπουργός κ Γ. Παπανδρέου, ο αρχηγός του νέου κόμματος Κίνημα, κάνει μια ανάλυση για την κρίση της χώρας. « Η Ελλάδα έπεσε σε μια οικονομική κρίση, αλλά εγώ πιστεύω πως ο λόγος για αυτή την οικονομική κρίση, είναι η πολιτική κρίση. Η υπόθεση της αναδιοργάνωσης του κράτους, ο πόλεμος στην διαφθορά, η διαφάνεια και η αξιοκρατία. Και οι υποθέσεις αυτές έγιναν τεράστιες  κατά τα τελευταία 10 – 15 χρόνια όταν και η Ελλάδα μεγάλωσε. Για αυτά δεν μας ενημέρωσαν για το λόγο αυτό πήγαμε στην κρίση και χρειάστηκε η παρέμβαση της Τρόικας. Εγώ πιστεύω πως στις υποθέσεις αυτές δεν λήφθηκαν υπόψη από την Κυβέρνηση, αλλά και από το κόμμα στην οποία συμμετείχα και εγώ και δεν τα αντιμετωπίσαμε. Μέσω αυτής εγώ σκέφτομαι πως πρέπει εμείς νε συμπεριλάβουμε τους έλληνες πολίτες και να κάνουμε αλλαγές  και για το λόγο αυτό εγώ έχω προτείνει το δημοψήφισμα» είπε ο Παπανδρέου. Όταν ρωτήθηκε για τις ευθύνες τους για την δημιουργία της ελληνική κρίσης, ο Γιώργος Παπανδρέου εκφράστηκε: « Εγώ ήμουν αυτός που θα διαχειριζόμουν την δημιουργημένη κρίση από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, γιατί αυτή μας άφησαν με χρέος  50,6 % σχεδόν τα διπλάσια του χρέους που η Ελλάδα είχε. Επίσης αυτή πλαστογράφησαν τα στατιστικά, με τρόπο ώστε να το καλύψουν. Αυτά τα πράγματα δημιούργησαν την κρίση. Σίγουρα και με την κρίση της Ευρωζώνης και την Παγκόσμια κρίση, συνδεδεμένα με την κρίση μας. Αλλά εγώ ήμουν αυτός που έπρεπε να πληρώσει το λογαριασμό των υπευθύνων των λαθών και αποτυχιών των άλλων.  Αλλά σίγουρα, κάνοντας αυτό χρειάστηκε εγώ να κάνω πολύ δύσκολες επιλογές, πολύ δύσκολες περικοπές». Αναφερόμενος στις δημοσκοπήσεις, οι οποίες βγάζουν νικήτρια των εκλογών το κόμμα του ΣΎΡΙΖΑ, ο κ Παπανδρέου αναφέρεται σκεπτικός, για αυτό που μπορούν να κάνουν, αλλά δεν απορρίπτει την πιθανότητα συνεργασίας, σε περίπτωση που το κόμμα αυτό στηρίζει της προτάσεις του. « Αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα.  Αυτό που συμβαίνει τώρα με το ΣΥΡΙΖΑ είναι η έκφραση ενός ψήφου διαμαρτυρίας, εναντίων   των προβλημάτων των τελευταίων 5-6 ετών.  Αλλά το τι θα συμβεί εάν το Σύριζα θα έρθει στην εξουσία είναι στ’ αλήθεια ένα μεγάλο ερώτημα και κανένας δεν μπορεί να είναι ξεκάθαρος. Για το λόγο αυτό και εγώ έχω πει πως μας χρειάζεται ένα δημοψήφισμα, για το τι συζήτηση πρέπει να γίνει μεταξύ της Ελλάδας και της ΕΕ, οι έλληνες πολίτες πρέπει να υπογράφουν και να ψηφίσουν γι’ αυτό», είπε ο Παπανδρέου. Ως ένα από τα πιο γνωστά πρόσωπα της ελληνικής πολιτικής, όταν ερωτήθηκε για τις συμφωνίες για τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ των δύο χωρών, αυτό εκφράστηκε πως η λύση εξυπηρετεί τις δύο χώρες. « Όπως γνωρίσετε υπήρχε μία συμφωνία από την προηγούμενη κυβέρνηση, η οποία αλλάχτηκε από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας. Εμείς ελπίζουμε πως θα είμαστε σε κατάσταση να την κλείσουμε αυτή την συμφωνία και να εφαρμοστεί από τις δύο χώρες. Σκέφτομαι πως οι υποθέσεις αυτές πρέπει να τεθούν  προς συζήτηση  ως υποθέσεις  νίκης για όλους και όχι ως κάτι ανεπίλυτο. Από την ελληνική πλευρά αυτή η συμφωνία θεωρείται ως πραγματοποιημένη. Υπάρχουν μερικά σημεία που μέσω της συνεργασίας θα βρουν μια λύση για την υπόθεση αυτή, γιατί στο τέλος είναι προς όφελος και των δύο χωρών για να είμαστε ικανοί να χρησιμοποιούμε τις δικές μας οικονομικές αποκλειστικές περιοχές», τόνισε ο Παπανδρέου.    Όσο  αφορά την Τσάμικη Υπόθεση, ο πρώην Πρωθυπουργός Παπανδρέου την ονόμασε ως μία πονεμένη ιστορία για τις δύο χώρες και σύμφωνα μ’ αυτόν δεν πρέπει να ανάψουν οι φλόγες των πόνων, αλλά πρέπει να μάθουμε από αυτά. « Πρώτον, αυτή η υπόθεση είναι ιστορική, η οποία ήταν  επίπονη και για τις δύο πλευρές. Το πρώτο πράγμα που εμείς πρέπει να κάνουμε αρχικά είναι αυτό, γιατί εμείς δεν πρέπει να χωριστούμε και να δημιουργηθούν περισσότερα προβλήματα και πόνος και για τις δύο πλευρές. Εμείς τώρα πια είμαστε πολλές γενιές μακριά από αυτό και πρέπει να το δούμε από την ιστορική οπτική γωνιά, υπό το φως των νέων ελληνοαλβανικών σχέσεων. Εμείς δεν πρέπει να ανάψουμε τις φλόγες του  πόνου των πληγών του παρελθόντος, αλλά φυσικά πρέπει να μάθουμε από αυτά, άρα όπως τόνισα όχι να ρίξουμε βενζίνη. Πρέπει να δούμε και τις νομικές υποθέσεις. Από την εμπειρία μου, η Ελλάδα πάντοτε έχει πει πως αυτές οι υποθέσεις μπορούν να σταλούν στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τις αποφάσεις του οποίου πάντοτε έχει εφαρμόσει η Ελλάδα», τόνισε ο Παπανδρέου. Ο Γιώργος Παπανδρέου, γνωστός για τις φιλο-αλβανικές του πολιτικές κατά την διακυβέρνηση του, έχει εκφράσει την εμπιστοσύνη πως οι αλβανοί που ζουν στην Ελλάδα και  έχουν το δικαίωμα ψήφου θα τον στηρίξουν, υποσχόμενος πως θα συνεχίσει να είναι ένας από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές των Αλβανών που ζουν στην Ελλάδα. Σχόλιο: Αυτός στηρίζει τους Αλβανούς και δεν λέει κουβέντα για την μειονότητα το ίδιο και ο ΣΥΡΙΖΑ, τι θα κάνουμε τελικά που πάμε, θα ενδιαφερθεί κανείς για μας η θέλουν απλώς να μην υπάρχουμε. Ψηφίστε τους και θα δούμε τι ωραία θα περάσουμε μετά.  Δεκάδες είναι τα άρθρα υποστήριξης προς το ΣΥΡΙΖΑ από τα Αλβανικά ΜΜΕ, κάτι θα ξέρουν και εμείς δεν το ξέρουμε. Ίσως να γίνουν, πραγματικότητα τα  όσα σχεδιάζουν τόσα χρόνια, περί αλβανική μειονότητας και αρβανιτών με αλβανική συνείδηση.

Ο ποδοσφαιρικός αντικατοπτρισμός του εθνικισμού μέσα από τη διόπτρα της “Μεγάλης Αλβανίας”-Futbolli si ushqyes i nacionalizmit ekstrem

Jordan Jorgji Përballja midis Serbisë dhe Shqipërisë, në kuadrin e fazës eleminatore për Kampionatin Europian të futbollit u katandis në një sherr masiv banal. Të gjithë e vumë re urrejtjen fanatike dhe fashiste të pasqyruar te tifozët serbë. Kjo histori e pati hyrjen e saj kur institucionet shtetërore serbe penguan gazetarët shqiptarë, për shkak të shallit të tyre me simbolet kombëtare. Më parë, federata serbe e futbollit na dërgoi ftesa diskriminuese, me dëshirën e pasuksesshme për të na ndarë në shtetas dhe joshtetas shqiptarë. Mbërritja e skuadrës shqiptare në Beograd, i dha një pjese të serbëve, mundësinë e nxjerrjes së dufit nacionalisto-shovinist, i cili u shpreh me parulla të tipit “Kosova është Serbi”, ose duke djegur flamurin e NATO-s. Parada e homoseksualëve, pak kohë më parë në Beograd, e dëshpëroi pa masë pjesën më të madhe të serbëve, e cila, e rritur me frymën e “dashurisë” tradicionale fetaro-kombëtare për atdheun dhe ortodoksinë, u lehtësua disi kur shpërthyen kundër fqinjëve të saj të padëshiruar. Klima e tifozëve të sillte ndër mend Koloseun e lashtë, ku populli çirrej nga gëzimi ndërsa luanët shqyenin skllevërit. Mungesa e tifozëve shqiptarë, situatë, të cilën serbët duhet ta kishin shfrytëzuar për të dërguar mesazhe respekti dhe solidariteti ndaj fqinjëve shqiptarë, duke hapur në këtë mënyrë një kapitull të ri në marrëdhëniet serbo- shqiptare, nuk e pengoi pjesën më të madhe të tifozëve të shprehnin urrejtjen e tyre për çdo gjë shqiptare. Le të kthehemi tani te banderola fluturuese, e cila e nxori përfundimisht situatën nga kontrolli. Atje pasqyrohej harta e Shqipërisë së Madhe, ndërsa poshtë saj fjala Autoktonë. Na vjen apo s’na vjen mirë, ky ishte një provokim nga ana jonë. Aspak më i vogël nga provokimi i serbëve se “Kosova është Serbi”, por përsëri ai mbetet provokim. Le ta lemë mënjanë Kosovën, e cila, ka qenë është dhe ndoshta do të vazhdojë të jetë problem themelor në marrëdhëniet midis serbëve dhe shqiptarëve. Në hartë pasqyrohen dukshëm pjesë të territorit serb, në të cilat banon një popullsi e konsiderueshme shqiptarësh, megjithatë ato përbëjnë pjesë territoriale integrale të shtetit të Serbisë. Edhe Kosova vetë, sot për sot, është shtet i pavarur dhe integrimi i saj në hartë, brenda territorit të shtetit shqiptar, shpreh hapur irredentizëm. Edhe pse, siç u tha, tifozët serbë ishin të “uritur” për të shpërthyer kundër shqiptarëve, valëvitja e “Shqipërisë së Madhe” do të kishte provokuar edhe tifozët më të kulturuar. Besoj se edhe ne do të indinjoheshim maksimalisht, në qoftë se në Tiranë do të valëviteshin parulla, të cilat do ta deklaronin Kosovën si pjesë të Serbisë, “Vorio-Epirin” si pjesë të Greqisë, Pogradecin dhe Korçën si pjesë të IRJM- së, Shkodrën si pjesë të Malit të Zi, e kështu me radhë. Në hartën e Shqipërisë Natyrale shfaqen dukshëm pjesë territoriale nga shtetet e Serbisë, Malit të Zi, Greqisë, pjesa më e madhe e IRJM-së, si dhe e gjithë Kosova. Është normale që kjo të krijojë indinjatë dhe kundërpërgjigje te nacionalistët e kombeve fqinje. Si koncept, harta e Shqipërisë së Madhe nuk ndryshon shumë nga ajo e Megali Idheas, Stara Srbias apo e Bullgarisë së Shën Stefanit. Për sa i përket fjalës autoktonë, ajo i referohet lidhjes së kombit tonë me popullsinë e ilirëve dhe në qoftë se shkojmë edhe më tej në kohë, me pellazgët e lashtë, edhe pse për këta të fundit nuk ekzistojnë të dhëna. Lidhja me ilirët, na bën më të lashtë në kohë se sllavët, ndërsa ajo me pellazgët, më të lashtë se helenët dhe latinët. Pyetja që lind është se përderisa ilirët e lashtë, gjeografikisht shtriheshin në të gjithë Ballkanin Perëndimor si dhe në zonat bregdetare juglindore të gadishullit të Italisë, përse ne të mos i shfaqim këto zona në hartën e Shqipërisë Natyrale, si autoktonë që jemi? Përse territori ynë natyral të identifikohet me Perandorinë Otomane, domethënë me katër vilajetet me popullsi shqiptare dhe jo me ilirët, “baballarët tanë”, të cilët ishin më të vjetër sesa serbët? Është e kuptueshme se pothuajse çdo shqiptar do të dëshironte realizimin e Shqipërisë së Madhe, por në qoftë se i referohemi kohës ku ne jetojmë, si dhe normave ndërkombëtare, Shqipëria e Madhe përbën një irredentizëm të pastër. Irredentizëm përbën gjithashtu edhe nacionalizmi i fqinjëve, i cili synon në shkëputje territoresh, në emrin e kombit natyral, padrejtësisë së Fuqive të Mëdha në vendosjen e kufijve, etj. Përballja e nacionalizmave midis tyre, sjell konflikte, ndërsa ushqimi i gjeneratave të reja me fanatizma që pjellin urrejtje, i bën këto konflikte, pothuajse të pashmangshme! burimi

Jordan Jorgji* Τον προηγούμενο μήνα, στο Βελιγράδι, έλαβε χώρα η ποδοσφαιρική συνάντηση Σερβίας-Αλβανίας, μέσα σε κλίμα απόλυτης έντασης. Όπως όλοι είδαμε, ο διαιτητής σταμάτησε, και αργότερα διέκοψε οριστικά, τον αγώνα, λόγω ρίψης καπνογόνων και άλλων αντικειμένων από Σέρβους.  Η κατάσταση βγήκε εκτός ελέγχου όταν Σέρβοι οπαδοί μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο, ενώ διαδραματίστηκαν σκηνές ωμής βίας ανάμεσα σε εκείνους και τους Αλβανούς παίκτες. Το άσχημο και αναξιοπρεπές τέλος, προκλήθηκε κυρίως από το εθνικιστικό λάβαρο της “Μεγάλης Αλβανίας”, το οποίο, ορισμένοι Αλβανοί των Σκοπίων, προέβαλαν μέσω ιπτάμενου τηλεκατευθυνόμενου ελικοπτέρου, στο γήπεδο της Παρτιζάν Βελιγραδίου.   Πολλά μη αλβανικά ΜΜΕ παρουσίασαν το επεισόδιο με το εθνικιστικό λάβαρο, ως τη βασική πρόκληση, καθώς βιάστηκαν να επιρίψουν ολόκληρη την ευθύνη στους Αλβανούς. Ξέχασαν όμως να περιγράψουν ορισμένα γεγονότα που προηγήθηκαν του “ποδοσφαιρικού πολέμου”. Η σερβική ομοσπονδία ποδοσφαίρου, δεν επέτρεψε να παραβρεθούν Αλβανοί φίλαθλοι μέσα στο στάδιο, προβάλλοντας ως προϋπόθεση την απόδειξη διαβατηρίου του αλβανικού κράτους, επιθυμώντας με αυτό το τρόπο να αποκλείσει τους Αλβανούς των άλλων χωρών της περιοχής. Έτσι κατάφερε, σε ένα στάδιο γεμάτο από περίπου 30 χιλιάδες Σέρβους οπαδούς, να μην υπάρχει κανένας Αλβανός, εκτός από ορισμένους προσκεκλημένους στη θύρα V.I.P. Πιο πριν, οι σερβικές αρχές σταμάτησαν στο αεροδρόμιο γνωστούς Αλβανούς δημοσιογράφους, επειδή φορούσαν κασκόλ με την εθνική σημαία της Αλβανίας. Επίσης, κατά τη διάρκεια του αγώνα, οι Σέρβοι οπαδοί δεν αρκέστηκαν στο γιουχάρισμα του εθνικού ύμνου του αντιπάλου, γεγονός που κακώς συμβαίνει και σε αγώνες άλλων χωρών, και ως αποτέλεσμα μπορεί να έχει καθιερωθεί ως φυσιολογικό φαινόμενο μέσα στο πνεύμα της αθλητικής αντιπαράθεσης. Δεν παρέλειψαν, όμως, ρατσιστικά συνθήματα είς βάρος των Αλβανών, όπως “σκοτώστε τους Αλβανούς” ή “σκοτώστε τους Κροάτες για να μείνει ο Αλβανός ανάδερφος”. Αν κρίνουμε από όλα αυτά, δεν μπορεί να υφίσταται ίσια ευθύνη Σέρβων και Αλβανών, ή χειρότερα, να αποδοθεί ολόκληρη η ευθύνη στους δεύτερους. Ας έλθουμε τώρα στο αλβανικό εθνικιστικό λάβαρο του αγώνα. Εκεί παρουσιάζονταν ο χάρτης της “Μεγάλης Αλβανίας”, καθώς και η λέξη “Αυτόχθονες” κάτω από το χάρτη. Σαφώς, αυτό το γεγονός αποτελεί πραγματική πρόκληση, όχι μονάχα για τον αγώνα που διεκόπη, αλλά για ολόκληρη την περιοχή των Βαλκανίων, καθώς και ευρύτερα. Στο χάρτη της “Μεγάλης Αλβανίας” συμπεριλαμβάνονται εδάφη από τα κράτη των Σκοπίων, της Ελλάδας, της Σερβίας και του Μαυροβουνίου. Σχεδόν ολόκληρη η Θεσπρωτία, ένα μέρος της Δυτικής Μακεδονίας και η Κέρκυρα στην Ελλάδα, σχεδόν ολόκληρη η Π.Γ.Δ.Μ και το Μαυροβούνιο, καθώς και περιοχές της νότιας Σερβίας, εμφανίζονται ενσωματωμένα στη “Μεγάλη Αλβανία”. Εκεί, εντάσσεται και το Κόσσοβο, αν και αυτό αποτελεί σήμερα ανεξάρτητο κράτος, αναγνωρισμένο από την πλειοψηφία των κρατών. Δίχως καμία αμφιβολία, ο χάρτης αποτελεί ξεκάθαρα αλβανικό αλυτρωτισμό εις βάρος των γειτόνων. Σε αυτό το πλαίσιο, η αληθινή πρόκληση δεν εντοπίζεται σε ένα απλό ερυθρόμαυρο πανό όπου εμφανίζεται ένα ανύπαρκτο κράτος, αλλά στη μυθοποίηση και την προσωποποίηση του χάρτη αυτού στη συνείδηση των Αλβανών. Στην Αλβανία βλέπεις καθημερινά να πουλάνε και να αγοράζουν τη “Μεγάλη Αλβανία” σε σημαίες και σε άλλα αντικείμενα. Ο μέσος Αλβανός πιστεύει στην ιστορική ύπαρξη της “μεγάλης” του χώρας, για αυτό και προτιμά να ονομάζει τον χάρτη “φυσική” και όχι “μεγάλη” Αλβανία. Εξ ου και ο χαρακτηρισμός “αυτόχθονες” στο εθνικιστικό λάβαρο στο γήπεδο, και κυρίως στη συνείδηση των Αλβανών. Δύο διαφορετικές όψεις του αλβανικού εθνικισμού, οι οποίες κατάγονται από την αλβανική εθνική αφύπνιση του 19ου αιώνα. Η τότε γεωγραφική περιχαράκωση του μελλοντικού κράτους των Αλβανών, όπου οι τελευταίοι προσδοκούσαν να ταυτίσουν γεωγραφικά το κράτος τους με το έθνος, περιείχε τα τέσσερα βιλαέτια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, εκείνο του Κοσσόβου, της Σκόδρας, του Μοναστηρίου, καθώς και των Ιωαννίνων. Ορισμένοι πρωτεργάτες του αλβανικού εθνικού κινήματος, συμπεριλάμβαναν στο χάρτη και το βιλαέτι της Θεσσαλονίκης. Οι μη Αλβανοί αποκαλούν αυτό το χώρο “Μεγάλη Αλβανία”, ενώ οι Αλβανοί τον αποκαλούν “Φυσική Αλβανία”. Η άλλη όψη, σχετίζεται με την καταγωγή του έθνους, θεμελιώδης παράγων, σχεδόν, σε κάθε εθνική αφύπνιση. Οι Αλβανοί πρωτεργάτες του εθνικού κινήματος, προσπάθησαν να συνδέουν τις ρίζες του λαού τους, με τους αρχαίους Ιλλυρίους, και ορισμένοι με τους αρχαίους Πελασγούς. Αυτό θα εξυπηρετούσε το κίνημα σε δύο ζητήματα: πρώτον, να τοποθετήσει τις ρίζες του αλβανικού έθνους όσο πιο βαθιά σε χρόνο, και δεύτερον, να διαφοροποιήσει τους Αλβανούς από το έθνος των Ελλήνων, καθώς και από το έθνος ή τα έθνη των νοτιοσλάβων. Ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι η δεύτερη όψη έρχεται σε αντίφαση με το γεωγραφικό χώρο του αλβανικού εθνικού κινήματος και εθνικισμού. Μολονότι, οι Ιλλύριοι κατοικούσαν σε όλο το δυτικό κομμάτι της βαλκανικής χερσονήσου καθώς και σε ένα μέρος της ιταλικής – ενώ οι Πελασγοί σε μία, επίσης, ευρύ περιοχή – τα “φυσικά” εδάφη των Αλβανών, τον 19ο αιώνα αλλά και σήμερα, ταυτίζονται με την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο εθνικός μύθος του γεωγραφικού χώρου, έρχεται να αντικαταστήσει την ερυθρόμαυρη σημαία με το δικέφαλο αετό, στη συνείδηση του μέσου Αλβανού. Για τον τελευταίο, οι ξένοι, κυρίως οι Μεγάλες Δυνάμεις, ευθύνονται για τον “ακρωτηριασμό” του έθνους του, της γεωγραφικά “φυσικής Αλβανίας”. Δυστυχώς, και στη συνείδηση ορισμένων εκπροσώπων της εγχώριας ελίτ, για παράδειγμα στα μίντια, ο εμφανιζόμενος στον ιπτάμενο ελικόπτερο χάρτης, θεωρείται εθνικό σύμβολο, εθνική σημαία των Αλβανών, ενώ η αντίληψη των ξένων για το λάβαρο ως αλυτρωτισμό και πρόκληση, αποτελεί αλβανοφοβία και αδικία κατά των Αλβανών και των δικαίων τους. Ένεκεν τούτου, την επόμενη μέρα της απόδοσης, από την πειθαρχική επιτροπή τη FIFA, της νίκης στη Σερβία, δύο γνωστές αλβανικές εφημερίδες έγραψαν χαρακτηριστικά “Εννέα φασιστές χάρισαν τη νίκη στη Σερβία”. Ο αλυτρωτικός αυτός εθνικισμός γίνεται πιο ανησυχητικός, όταν συνδυάζεται με μίσος, το οποίο καλλιεργείται στις νέες γενιές από τις ελίτ, κυρίως τα μίντια. Η φανατική γειτονοφοβία, δεν συνιστά αποκλειστικό χαρακτηριστικό μόνο των Αλβανών. Το συνθήμα των Σέρβων οπαδών “Σκοτώστε τους Αλβανούς”, δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο ποδοσφαιρικά και περιφερειακά γεγονός, αλλά υποδηλώνει το μεγάλο “βαλκανικό” μίσος κατά του ανεπιθύμητου γείτονα, κληρονομούμενο από το παρελθόν και καλλιεργούμενο στις νέες γενιές. Η αναμέτρηση των εθνικισμών φέρνει συγκρούσεις. Η γαλουχία των νέων γενιών με φανατισμό, ο οποίος γεννά μίσος, καθιστά τις συγκρούσεις σχεδόν αναπόφευκτες. *Υποψήφιος Διδάκτωρ  Παντειου Πανεπιστημίου Διεθνείς Ευρωπαϊκές και Περιφερειακές Σπουδές πηγή