Εκφράζουμε την αγάπη μας και την αλληλεγγύη προς τους πληγέντες! - Shprehim dashurinë tonë dhe solidaritetin ndaj të goditurve nga tërmeti!

 

Εκφράζουμε τα βαθιά  συλληπτήρια μας στους συγγενείς των νεκρών του σεισμού. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη στους πληγέντες δείχνοντας έμπρακτα την αγάπη μας. Προσευχόμαστε για όλους ώστε ο Θεός να απαλύνει τις πληγές. 

Παρακάτω είναι οι αριθμοί λογαριασμών του Υπουργείου Εσωτερικών της Αλβανίας ώστε ο καθένας να βοηθήσει οικονομικά όσο μπορεί. 

Shprehim ngushëllimet tona tek të afërmit e personave që humbën jetën gjatë tërmetit. Shprehim solidaritetin tonë tek të gjithë të goditurit nga tërmeti duke treguar me verpa dashurinë tonë. Lutemi për të gjithë që Zoti të zbusë plagët e tyre. 

Më poshtë ndodhen nr e llogarisë së Ministrisë së Brendshme që secili të japë kontributin ekonomik që mundet për të dëmtuarit. 

New York Times 1913: Η Αλβανία ένα βασίλειο που δημιουργήθηκε από την Αυστρία!- New York Times 1913- Shqipëria një mbretëri e krijuar nga Austria!

 

Στις 31 Αυγούστου του 1913 η γνωστή εφημερίδα New York Times αναφερόταν σε άρθρο της για ένα δημιουργημένο κράτος της Αυστρίας πράγμα που ήταν και αληθές. Το κράτος αυτό ήταν η Αλβανία. Τα επιχειρήματα που αναφέρει είναι εξαιρετικά και αποτελούν ιστορικά τεκμήρια που αποσιωπά η αλβανική η ιστορία αφού φαίνεται ξεκάθαρα πως είναι ένα δημιουργημένο κράτος που κατάντησε φυλακή των Ελλήνων. Διαβάστε παρακάτω το άρθρο. «Αν και οι Ευρωπαϊκές Δυνάμεις δεν έχουν ορίσει ακόμη έναν πρίγκιπα, ώστε να ανέβει στο θρόνο του νέου Βασίλειου  της Αλβανίας, λέγεται πως η πρωτεύουσα της χώρας θα είναι το Έλμπασάν το οποίο βρίσκεται σε ίση απόσταση  βόρεια από τα σύνορα με την Σερβία και νότια από τα σύνορα με την Ελλάδα και σχεδόν απέναντι από το λιμάνι του Δυρραχίου. Είναι σημαντικό λόγο των γενικών καταστάσεων που περιμένουν τον νέο μονάρχη, που η πόλη, αν και 40 μίλια από τις ακτές, μπορεί να προσεγγιστεί μόνο αφού ταξιδέψεις για κάποιες μέρες στα στενά των μουλαριών, και αυτός να μην έχει ένα τόπο κατοικίας κατάλληλο για έναν ευρωπαίο πολίτη. Εμείς είμαστε μαθημένοι να τον συνοδεύουν στο γραφείο ενός σύγχρονου μονάρχη, στο τόπο που αυτός κυβερνά, αλλά στην Αλβανία, δεν υπάρχουν ίχνη ενός έθνους η στοιχεία μίας εθνικότητας. Και τα ίχνη μίας κοινής φυλής είναι θολά. Οι γέγκιδες στα βόρεια και οι τόσκιδες στο κέντρο της πρώην τουρκικής επαρχίας, αν και πιστεύεται πως έχουν μια κοινή πολύ μακρινή καταγωγή διακρίνονται μεταξύ τους από τα χαρακτηριστικά τους, από τα ήθη τους αλλά και στο θρήσκευμα. Στα νότια  σύνορα της Βουλγαρίας και της Σερβίας υπάρχουν Αλβανοί, Έλληνες, Σέρβοι, Βούλγαροι και Τούρκοι. Δεν υπάρχει μια κοινή γλώσσα και ο μόνος νόμος που θα μπορούσαμε να πούμε πως τηρείτε είναι αυτό της βεντέτας, το οποίο είναι πολύ πετρωμένος. Όσο αφορά το θρήσκευμα, ή τα πάθη και οι προκαταλήψεις που προέρχονται από την θρησκεία, η ποικιλία είναι μεγάλη. Τα τρία πέμπτα του πληθυσμού – που εκτιμάται γύρω στο 1.200.000, ο πραγματικός αριθμός δεν είναι γνωστός- είναι μωαμεθανοί ενώ οι υπόλοιποι μοιρασμένοι ανάμεσα στην καθολική και την ελληνορθόδοξη εκκλησία και καμία εξ αυτών δεν έχει καλές σχέσεις  με τους άλλους. Το τουρκικό καθεστώς, για όσο διάστημα υπήρχε, ήταν η μόνη γνωστή σχέση ενότητας στην επαρχία, και αυτή πάλι ήταν μη κανονική, ανασφαλής, συχνά αδύναμη και με εκρήξεις αγριότητας. Η μόνη μορφή διακυβέρνησης ήταν πρακτικά φεουδαρχική, όπου οι Μπέηδες των διάφορων φυλών έχουν την ίδια εξουσία με τους Αρχηγούς των βουνών της Σκοτίας δύο αιώνες νωρίτερα. Πολλοί εξ αυτών με τους συνοδούς του συνεχίζουν να βλέπουν τον Σουλτάνο ως τον κύριο τους, πιστεύουν πως εξαιτίας των εντολών του, αποτραβήχτηκαν οι σέρβοι από  την περιοχή που κατείχαν, και είναι πεπεισμένοι πως αυτός «δεν θα επιτρέψει» ώστε ένας Ευρωπαίος πρίγκιπας θα έρθει να κυβερνήσει. Μεταξύ των μουσουλμάνων αυτών και τον χριστιανών οποιαδήποτε θρησκείας υπάρχει μία τεράστια χαράδρα και αυτό ο κυρίαρχος θα προσπαθήσει να το  διοικήσει με μια κοινή κυβέρνηση πράγμα που θα είναι σχεδόν αδύνατον. Για έναν λαό - δύσκολα θα μπορούσες να τον ονομάσεις λαό - που συμπεριλαμβάνει τόσα πολλά διαφορετικά στοιχεία και που βρίσκονται σε σύγκρουση μεταξύ τους είναι ξεκάθαρο πως οι λέξεις «αυτονομία» και «εθνική ανεξαρτησία» έχουν μια ξεθωριασμένη έννοια και συχνά δεν έχουν καν νόημα. Αυτή η κατάσταση των πραγμάτων δεν  είναι καθόλου καινούργια. Αυτό το γνώρισε πολύ καλά η Αυστρία, με την βοήθεια της Ιταλίας   και την απρόθυμη έγκριση της Γερμανίας, επιβλήθηκε στην Ευρώπη  με το καθήκον να διοργανώσει την Αλβανία ως ένα καινούργιο βασίλειο. Φωτίζει με το τρόπο αυτό τους σκοπούς και τις τάσεις « της συναυλίας της Ευρώπης», γιατί ο καθένας από τους βασικούς παίκτες αυτής της πολιτικής κινήθηκε στην πραγματικότητα από το φόβο πως η άλλη δύναμη θα κέρδιζε παραπάνω, αν η Αλβανία δεν αποσυρόταν από την διανομή των  λαφύρων του πολέμου. The New York Times, Αύγουστος 1913, - Αλβανικά,   Bota.al. Μετάφραση στα Ελληνικά Πελασγός Κορυτσάς.

Në 31 gusht të vitit 1913 gazeta prestigjose New York Times shkruante për një shtet të krijuar nga Austrohungaria gjë e cila është e plotësisht e vërtetë. Argumentat që parashtron janë të pakundërshtueshme dhe na ofrojnë një dokument historik për të vërtetat e mohuara në historinë e Shqipërisë. Lexoni më poshtë artikullin. Ndonëse Fuqitë Evropiane nuk kanë caktuar ende një Princ, që do të vendoset në fronin e Mbretërisë së re të Shqipërisë, thuhet se kryeqytet i vendit do të jetë qyteti i Elbasanit, i cili ndodhet në një distancë të barabartë nga kufiri serb në veri dhe kufiri grek në jug, dhe pothuaj përballë portit të Durrësit. Eshtë e rëndësishme për shkak të kushteve të përgjithshme që presin monarkun e ri që qyteti, edhe pse afro 40 milje nga bregu, të mund të arrihet vetëm duke bërë disa ditë rrugë përgjatë shtigjeve të mushkave, dhe që ai të mos ketë një vendbanim të përshtatshëm për një banor evropian. Ne jemi mësuar që ta asociojmë zyrën e një monarku modern, me vendini që ai qeveris; por në Shqipëri, nuk ka gjurmë të një kombi apo elementë të një kombësie. Edhe gjurmët e një race të përbashkët janë të paqarta. Gegët në veri dhe toskët në qendër të ish provincës turke, edhe pse besohet që kanë një origjinë të përbashkët shumë të largët, dallojnë mes tyre në tipare, zakone, dhe në fe. Në jug dhe në kufijtë e Bullgarisë dhe Serbisë ka shqiptarë, grekë, serbë, bullgarë dhe turq. Nuk ka gjuhë të përbashkët, dhe i vetmi ligj që mund të thuhet se respektohet është ligji i vjetër i gjakmarrjes, i cili është shumë i ngurtë. Sa për fenë, apo pasionet dhe paragjykimet që i kanë rrënjët në fe, shumëllojshmëria është e madhe. Tre të pestat e popullsisë – që vlerësohet afro 1.200.000, numri i vërtetë është i paqartë – janë muhamedanë, ndërkohë që pjesa tjetër janë të ndarë mes kishave katolike dhe ortodokse greke, dhe asnjë sekt nuk është në marrëdhënie të mira me tjetrin. Sundimi i turqve sa kohë që ekzistonte, ishte e vetmja lidhje uniteti e njohur në provincë, dhe ajo ishte e çrregullt, e pasigurtë dhe shpesh e dobët, me shpërthime egërsie. E vetmja formë qeverisjeje është praktikisht feudale, ku Bejlerët e fiseve të ndryshme kanë të njëjtin pushtet si Krerët e Maleve të Skocisë dy shekuj më parë. Shumë prej këtyre me ndjekësit e tyre, vazhdojnë ta shohin Sulltanin si zotin e tyre, besojnë se ishte prej urdhërave të tij që serbët u tërhoqën nga territori që mbanin pushtuar, dhe janë të bindur se ai “nuk do të lejojë” që një princ Evropian të vijë për t’i qeverisur. Mes këtyre myslimanëve dhe të krishterëve të cilësdo degë ka një hendek të gjerë, dhe sundimtari që do të marrë përsipër nën një qeveri të përbashkët do ta ketë pothuaj të pamundur. Për një popullsi – vështirë se mund ta quash popull – që përmbledh kaq shumë elementë të ndryshëm dhe në konflikt mes tyre është e qartë se fjalët “autonomi” dhe “pavarësi kombëtare” kanë një kuptim shumë të zbehtë, dhe shpesh nuk kanë fare kuptim. Një pjesë e konsiderueshme e shqiptarëve, analfabetë dhe që flasin dialekte të ndryshme, janë të paditur për ngjarjet e vitit që kaloi dhe nuk dinë asgjë për ndonjë luftë, përveç grindjeve mes tyre. Kjo situatë e gjërave nuk është aspak e re. Ajo dihej mirë kur Austria, me ndihmën e Italisë dhe miratimin hezitues të Gjermanisë, iu imponua Evropës me detyrën që të organizonte Shqipërinë si një mbretëri të re. Dhe hedh një dritë mbi qëllimet dhe tendencat e “koncertit të Evropës”, se secili prej lëvizësve kryesore të kësaj politike u vu në fakt në lëvizje nga frika se fuqia tjetër do të përfitonte shumë, nëse Shqipëria nuk tërhiqej nga shpërndarja e përgjithshme e plaçkës së luftës. The New York Times, Gusht 1913 – Në shqip nga Bota.al

 

Η πραγματική καταγωγή των Αλβανών: Από πού ήρθαν στην πραγματικότητα

Το όνομα "Αλβανία", παρουσιάζεται για πρώτη φορά στα μέσα του 11ου αιώνα στην "Ιστορία" του Μιχαήλ Ατταλειάτη. Στην ίδια "Ιστορία", υπάρχει και η λέξη "Αρβανίτης". Στον Γ. Ακροπολίτη, οι τίτλοι αυτοί πολλαπλασιάζονται, παρουσιάζονται σαν "Άλβανον" και "Αλβανίτης", ενώ στον Εφραίμ (1313), βρίσκουμε τις λέξεις "Αλβανούς" και "Άλβανον".

Η λέξη «Αρβανίτης» εμφανίζεται και στην «Αλεξιάδα», της Άννας Κομνηνής.

Ο Peter Lock, στο έργο του «Οι Φράγκοι στο Αιγαίο, 1204-1500», γράφει ότι η πρώτη αναφορά σε οργανωμένες επιθέσεις Αλβανών στην Ελλάδα, υπάρχει σε βενετικά αρχεία.
Συγκεκριμένα, η πρώτη μαζική επίθεση, έγινε στον Πτελεό της  Θεσσαλίας το 1350.

Τον 17ο – 18ο αιώνα, οι Σκιπετάρ, όπως αποκαλούνταν οι ίδιοι ως τότε, άλλαξαν το όνομα τους σε «Αλβανοί».

Οι δύο, σκοτεινοί αυτοί αιώνες, της αλβανικής ιστορίας, ο 17ος και ο 18ος , είναι επίσης συνδεδεμένοι με τον προσηλυτισμό της πλειονότητας των Αλβανών στο Ισλάμ.

Αρχικά, η αλβανική ελίτ, υποστήριξε ότι ήταν απόγονοι των Πελασγών! Στη συνέχεια όμως, οι Πελασγοί αντικαταστάθηκαν από τους Ιλλυριούς.

Παράλληλα, η αλβανική προπαγάνδα, διατυμπανίζει ότι ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Πύρρος ήταν Αλβανοί, η Θέτις (μητέρα του Αχιλλέα), πήρε το όνομά της από το det (θάλασσα), η θεά Ήρα από το ere (άνεμος), ο Δευκαλίων από το dhe Ka lene (αυτός που άφησε τη Γη), ενώ ο Cekrezi πάλι, αναφέρεται στον "Αλβανό Δία (!), του οποίου η ανάμνηση επιβιώνει ακόμα και σήμερα με την ονομασία του θεού ως Zot από τους σύγχρονους Αλβανούς"…Ένας από τους πρώτους που αμφισβήτησαν την καταγωγή των Αλβανών από τους αρχαίους Ιλλυριούς της Βαλκανικής, ήταν ο Νικόλαος Νικοκλής, στο έργο του "Περί της Αυτοχθονίας των Αλβανών ήτοι Σκιπετάρ", που έγραψε στη Γερμανία το 1855.

Ο Νικοκλής, θεωρούσε ότι οι Αλβανοί κατάγονται από την περιοχή του Καυκάσου.

Ο Πλούταρχος (Βίοι Παράλληλοι) γράφει σχετικά: 

"Καταλιπών δέ φρουρόν Αρμενίας Αφράνιον αυτός εβάδιζε δια τών περιοικούντων τον Καύκασον εθνών άναγκαίως έπί Μιθριδάτην. Μέγιστα δε αυτών εστίν έθνη, Αλβανοί και Ίβηρες"

Στράβωνος Γεωγραφία.

Εν αυτή δέ τη Αρμενία πολλά μέν όρη, πολλά δέ οροπέδια, έν οις ουδ αμπελος φύεται ραδίως. Πολλοί δε αύλωνες οί μέν μέαως, οι δέ και σφόδρα εύδαίμονες.. Καθάπερ τό Άραξηνόν πεδίον, δι ού ο Άράξης ποταμός ρέων εις τά άκρα της Αλβανίας και την Κασπίαν εκπίπτει θάλασσαν.

Άλλες αναφορές για την Αλβανία της Κασπίας γίνονται από τον Αρριανό στο έργο του ‘Αλεξάνδρου Ανάβασις ‘, όπου οι Αλβανοί βρίσκονται αντιμέτωποι ως εχθρικό τμήμα ενταγμένο στις περσικές δυνάμεις του Δαρείου κατά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. "Ώς δέ ομού ήδη τά στρατότεδα έγίγνετο, ώφθη Δαρείος και οί άμφ΄ αυτόν, οί τε μηλοφόροι Πέρσαι και Ινδοί και Αλβανοί και Κάρες οι ανάσπαστοι και οί Μαρδοι τοξόται κατ΄ αυτόν Άλέξανδρον τεταγμένοι και την ίλην την βασιλικην." 

Από τον Κλαύδιο Πτολεμαίο διαβάζουμε : Αλβανοί, Σκύθαι

Από τον Στέφανο Βυζάντιο, φιλόσοφο και γεωγράφο (4ου αιώνα μ.Χ.). διαβάζουμε:

Αλβανία χώρα προς τοις ανατολικοίς Ίβηρσιν. Εκεί δε και το έθνος οι Αλβανοί, ποιμενικοί και μετρίως πολεμικοί μεταξύ Ιβήρων και Κασπίας. Υπόκειται δε τη Σαρματία προς μεν τω Πόντω η Κολχική προς δε τή Κασπία η Αλβανία. 

Υποστηρίζεται ότι οι πρώτοι κάτοικοι της Παννονίας υπήρξαν οι Ιλλυριοί (πελασγικός λαός και συγγενής των Ελλήνων). Η Παννονία σήμερα περιέχεται στα εδάφη των κρατών της Σερβίας, Βοσνίας, Μαυροβουνίου, Κοσσυφοπεδίου και βορείου Αλβανίας. 

Ο Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος για την εποχή του Ηράκλειου γράφει:

..."Και επειδή η νυν Σερβλία καί παγανία καί η ονομαζομένη Ζαχλούμων χώρα καί Τερβουνία καί η των Καναλιτών υπό την εξουσίαν του βασιλέως Ρωμαίων υπήρχον, εγένοντο δε αι τοιούιαι χώραι έρημαι παρά τών Αβάρων από των εκείσε γαρ Ρωμάνους τους νύν Δελματίαν καί τό Δυρράχιον οίκούντας απήλασαν"...

Εδώ περιγράφεται η ερήμωση της Ιλλυρίας μέχρι και του Δυρραχίου και ο εποικισμός υπο των Αβάρων.

Ο Λαονικος Χαλκοκονδύλης (1430-1490), γράφει: Ουδόλως φρονώ ότι οί Αλβανοί ύπάρχουσιν Ίλλυρικόν γένος ώς τίνες λέγουσιν ... .

Παρθυαίους δὲ καὶ Ὑρκανίους καὶ Τοπείρους, τοὺς πάντας ἱππέας, Φραταφέρνης ἦγεν. Μήδων δὲ ἡγεῖτο Ἀτροπάτης. ξυνετάττοντο δὲ Μήδοις Καδούσιοί τε καὶ Ἀλβανοὶ καὶ Σακεσῖναι. τοὺς δὲ προσοίκους τῇ ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ Ὀροντοβάτης καὶ Ἀριοβαρζάνης καὶ Ὀρξίνης ἐκόσμουν

Απο την Γαλλική εγκυκλοπαίδεια, γραμμένη από επιτροπή Σοφών υπό την εποπτεία του Ιππότη D' Arteau, μεταφρασμένη κατ΄ επιτομή από τη Γαλλική, το έτος 1862, διαβάζουμε:

ΑΛΒΑΝΙΑ: υπό των νεωτέρων γεωγράφων καλείται μία των επαρχιών της Ευρωπαϊκής Τουρκίας εκτεινομένη παρά το Αδριατικόν και το Ιόνιον πέλαγος και περιλαμβάνουσα δύο διακεκριμένας Επαρχίας των αρχαίων γεωγράφων την Ιλλυρίαν και Ήπειρο Η χώοα αυτή κατά τόν μεταίωνα εκαλείτο Αρβανέσση νύν δε καλείται Αρναούτ μέν υπο των Οθωμανών, Σκίπερη δέ υπό τών εγχωρίων ήτοι των Αλβανών οίτινες και εαυτούς όνομάζουσι σκιπετάρους. 

Οί κάτοικοι της εκτεταμένης ταύτης επαρχίας διαφέρουσιν από αλλήλων κατά τε την εθνικότητα την γλώσσαν και την θρησκείαν διότι το μέν μεσημβρινόν μέρος της Αλβανίας ήτοι την κυρίως Ήπειρον οικούσιν οί Ηπειρώται, όντες ομόγλωσσοι και Ομόθρησκοι με τους λοιπούς Έλληνας, το δε αρκτικόν ήτοι την Ιλλυρίαν, ήτις και δύναται νά ονομασθεί κυρίως Αλβανία κατοικούσιν οί Αλβανοί ανάμικτοι οντες μετά Σέρβων καϊ Οθωμανών καί Έλλήνων. Εκτός της αλβανικής γλώσσης η οποία διαιρείται εις πολλάς διαλέκτους και ιδιώματα, λαλείται έτι εν τη Αλβανία καί η Ελληνική, η τουρκική κλπ 

Στις αρχές του 20αι. ο πρωθυπουργός της Σερβίας Πάσιτς δήλωνε περί του Αλβανικού ζητήματος, σε συνέντευξη που έδωσε στην Γαλλική εφημερίδα "Χρόνος":

"Οι Αλβανοί ουδέποτε είχον ιστορικόν βίον και ουδέποτε υπήρξε Αλβανία με την γεωγραφική έννοιαν ήν δίδουσι σήμερον οι εν Ευρώπη, μάλιστα δε οι προπαγανδισταί. Ανεξαρτήτως απο το ζήτημα περί καταγωγής και γλώσσης των Αλβανών, είναι βέβαιον ότι είτε Ιλλυριοί ήσαν ούτοι αρχαιώθεν είτε μετανάστες εξ Ασίας, πολιτικόν βίον ουδέποτε έσχον". 

Βεβαίως τα λεγόμενα του Σέρβου πολιτικού και μάλιστα πρωθυπουργού, ο καθένας θα περίμενε να κρύβουν πολιτικές σκοπιμότητες.

Ωστόσο σε αυτό που πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή είναι η αναφορά του Πάσιτς στην Ασιατική καταγωγή των Αλβανών.

https://www.pronews.gr/

Σχέδιο ολικής ρήξης απ’ την αντιπολίτευση - Η Κ.Ο. Δημοκρατικού Κόμματος παραιτείται σύσσωμη ώστε να ανοίξουν διαδικασίες πρόωρων εκλογών

Τραυματίες στα επεισόδια στην Αλβανία, ντου διαδηλωτών στο κυβερνητικό Μέγαρο

Χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν  σήμερα σε τεταμένη ατμόσφαιρα μπροστά από το κτίριο της αλβανικής κυβέρνησης στα Τίρανα, ενώ οι δυνάμεις της τάξης έκαναν εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων και αντλιών  νερού για να τους απωθήσουν.

Το αδιαχώρητο στις φυλακές της Αλβανίας! - TË BURGOSURIT NË RAJON, SHQIPËRIA ZË NUMRIN MË TË LARTE