Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ «ΔΥΝΑΜΕΩΣ» - Dobësia e "Forcës" njerëzore

«Κύριε τῶν δυνάμεων, μεθ᾿ ἡμῶν γενοῦ…» (Μέγα ἀπόδειπνο) ΜΙΑ, ἀγαπητοί μου, μία σύντομη καὶ χαρακτηριστικὴ προσευχὴ τῆς περιόδου τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς εἶνε ὁ ὕμνος τοῦ Μεγά­λου ἀποδείπνου «Κύριε τῶν δυνάμεων, μεθ᾿ ἡμῶν γενοῦ· ἄλλον γὰρ ἐκτός σου βοη­θὸν ἐν θλίψεσιν οὐκ ἔχομεν· Κύριε τῶν δυνά­μεων, ἐλέησον ἡμᾶς». Ἐδῶ δύο πράγματα ὁμολογοῦμε· τὴ δύναμι τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶνε ἀδύνατος. Ἀλλὰ τί λένε τώρα μερικοί· ―Δὲ ντρέπεστε στὸν αἰῶνα μας νὰ καλλι­εργῆτε τέτοιες ἰδέες; Ἀδύνατος εἶνε σήμερα ὁ ἄνθρωπος; Στὰ παλιὰ τὰ χρόνια μπορεῖ νὰ ἦταν. Σπίτια τότε δὲν εἶχε, μέσα σὲ καλαμιὲς καὶ πάνω στὰ δέντρα ζοῦσε, ἠλεκτρικὸ ῥεῦμα δὲν ὑπῆρχε, τὴ νύχτα φωτιζόταν μὲ δᾳδιά, ῥοῦχα δὲν εἶχε νὰ φορέσῃ καὶ κρύωνε, δέρ­ματα ζῴων φοροῦσε. Τώρα ὅμως εἶνε δυνατός, σχεδὸν παντοδύναμος! Δὲ βλέπετε τί ἔ­φτειασε καὶ ποῦ ἔφτασε· ἀεροπλάνα καὶ πυραύλους καὶ διαστημόπλοια, καὶ ταξιδεύει ψηλά, ἄγγιξε τὴ σελήνη. Τί ἄλλο θέλετε;… Ὥστε λοιπὸν παντοδύναμος; Τὸ μεγαλύ­τε­­ρο ἁμάρτημα εἶνε ἡ ὑπερηφάνεια καὶ ἡ ἀλαζονεία. Ἂς χαμηλώσουν ὅμως τὸ ὕφος των, ἂς προσγειωθοῦν καὶ ἂς ταπεινωθοῦν. * * * Παρ’ ὅλα τὰ ἐπιτεύγματα τῆς ἐπιστήμης ὁ ἄνθρωπος ἐξακολουθεῖ νὰ εἶνε ἀδύνατος. Ἔχει ἀδυναμία. Ποῦ εἶνε ἡ ἀδυναμία του. Δὲ διαβάσατε; Στὶς 19 Φεβρουαρίου 1985 ἕνα ἀεροπλά­νο ξεκίνησε ἀπὸ τὴ Μαδρίτη. Ὑ­πολόγιζαν σὲ μισὴ ὥρα νὰ φτάσῃ στὸν προορισμό του. Ἔ­φτασε; Δὲν ἔφτασε. Ἐκεῖ ποὺ τα­ξίδευε, κάτι συνέβη, ἔπεσε, συνετρίβη πάνω σ’ ἕνα βουνό, καὶ δὲ σώθηκε οὔτε ἕνας· 142 ἄτομα ἦταν μέσα, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἕ­νας ὑπουργός. Κομμά­τια τοὺς περισυνέλεγαν, ἀλλοῦ τὰ κεφάλια ἀλλοῦ τὰ κορμιά… Νάτη ἡ ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου. Προωδεύσαμε, παύσαμε νὰ περπατοῦμε μὲ τὰ πόδια καὶ μὲ τ’ ἀθῷα γαϊδουράκια. Τώρα ταξιδεύουμε μὲ ἀεροπλάνα καὶ αὐτοκίνητα. Γέμισε ὁ τόπος αὐ­το­κίνητα. Ὅταν ἦρθα στὴ Φλώρινα ὡς ἐπίσκοπος, λίγα αὐτοκίνητα ὑπῆρχαν· τώρα δὲν ἔχουμε δρόμους νὰ στα­θμεύσουν. Κανένα δὲν κατηγορῶ· οὔτε ἀπαγορεύεται νὰ ἔχῃ καθένας τὸ αὐτοκίνητό του. Ἀλλὰ ποιά ἡ ἀσφάλεια; Ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ ἀ­γοράζεις τροχοφόρο – τί κάνεις· κινδυνεύ­εις. Ρωτῆστε αὐτοὺς ποὺ ξέρουν ἀπὸ αὐτοκίνητο. Ξέρετε ποιοί φοβοῦνται περισσότερο; Αὐ­τοὶ ποὺ ὁδηγοῦν· γιατὶ ξέρουν τὸ μηχανισμό. Ἀπὸ μία βίδα ―ἂν λασκάρῃ―, πάει τὸ αὐ­το­κί­νητο· ἔχασε ὁ σωφὲρ τὸν ἔλεγχο, ἐκτροχι­άζεται, καταστρέφεται. Κ’ ἔπειτα σοῦ λένε δυνατός. Ἄ, σπουδαία δύναμις ὁ ἄνθρωπος!  Θέ’ς κάτι ἄλλο; Λοιπόν, ἐκεῖ ποὺ εἶσαι ὑγι­ής —ἀπὸ μιὰ τρίχα ἐξ­αρτᾶται ἡ ζωή μας—, πάει μιὰ σταγόνα αἷμα στὸν ἐγκέ­φαλο καὶ παθαίνεις ἐγκεφαλικὸ ἐ­πεισόδιο. Ἄντε στὸ νοσο­κομεῖο νὰ τοὺς δῇς· οὔτε μι­λᾶνε, οὔ­τε κινοῦνται, οὔτε τίποτα. Σὰ νεκροί, σὰν φυτὰ εἶ­νε. Ἐκεῖ ποὺ κάθεσαι, ἐκεῖ ποὺ διαβάζεις, ἐκεῖ ποὺ μελετᾷς, ἐκεῖ ποὺ τρῶς, ἐκεῖ ποὺ κοιμᾶ­σαι, ἐκεῖ ποὺ περπατᾷς, μιὰ σταγόνα αἷμα καὶ τέλος. Τί λές, εἶνε δυνατὸς ὁ ἄνθρωπος; Ρώτησε τοὺς γιατρούς· Μιὰ στα­γόνα αἵματος προκαλεῖ θρόμβωσι στὴν καρδιά, ἔμφρα­γμα, καὶ πάει ὁ ἄνθρωπος; Τί λές, εἶνε δυνατός; Προσπαθοῦν οἱ ἐπιστήμονες, στύβουν τὸ μυαλό τους Ἀμερικανοί, Γάλλοι, Ἄγγλοι, ῾Ρῶ­σοι, νὰ βροῦν – τί; Κυνηγοῦν ὅ­πως ὁ κυνη­γὸς στὸ δάσος. Τί κυνηγοῦν; καμμιὰ τί­γρι, κανένα λιοντάρι; Κάτι ἀγριώτερο. Διότι κανένα λιον­τά­ρι καὶ καμ­μιά τίγρις δὲν ἔκανε τόση καταστρο­φή. Πῶς λέ­γεται τὸ θηρίο ποὺ κυνηγοῦν; Καρ­κίνος! Δὲ μποροῦν νὰ τὸ πιάσουν. Μικρόβιο εἶνε; τί εἶ­νε; Προσπαθοῦν, μὰ τίποτα. Πάει, τελείωσε ὁ ἄνθρωπος. Νά ἡ δύναμίς του! * * * Ἀδύνατος ὁ ἄνθρωπος σωματικῶς, ἀπὸ στι­γμὴ σὲ στιγμὴ κινδυνεύει. Μὰ πρὸ παντὸς ἀ­δύ­νατος ἠθικῶς καὶ πνευματικῶς. Μέσα του ἔχει τὸ κακό, φωλιάζει στὴν καρδιά του σὰν λερναία ὕδρα μὲ ἑφτὰ κεφάλια. Δυστυχῶς δὲν τὸ αἰσθάνονται ὅλοι. Ὅποιος τὸ αἰσθάνε­ται ἀναστενάζει κι ἀγωνίζεται νὰ τὸ ξεῤῥιζώ­σῃ. Πόσες φορὲς ἀκοῦς «Θέλω, μὰ δὲν μπο­ρῶ»! Βλέπει ὁ ταλαίπωρος, ὅτι τὸ κακό, ὅποιο ὄνομα κι ἂν φέρῃ, εἶνε συμφορὰ – θάνατος, κι ὅμως δὲν τ’ ἀποφεύγει. Καταλαβαίνει λ.χ. αὐ­τὸς ποὺ καπνί­ζει, ὅτι τὸ κά­πνισμα βλάπτει. Προσπαθεῖ, μὰ πάλι τὸν βλέ­πεις μὲ τὸ τσιγάρο· δὲν μπορεῖ νὰ τὸ νικήσῃ. Νιώθει ὁ ἄλλος, ὅτι τὸ ἀλκο­ὸλ τοῦ σάπισε τὰ σπλάχνα, θὰ τὸν πεθάνῃ. Ἕνα διάστημα τὸ κό­βει· μὰ πάλι νάτον στὴν ταβέρνα. Βλέπει ὁ ἄλλος, ὅτι τὸ χαρτο­παίγνιο εἶνε παγίδα. Σταματάει γιὰ λίγο, καὶ πάλι νικιέται καὶ παίζει… Εἶνε αἰχμάλωτος τοῦ κακοῦ. Τὸ δρᾶμα τοῦ ἀνθρώπου ἔνιωθε ὁ ἀ­πόστολος Παῦλος, ποὺ ἔλεγε «Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄν­θρωπος…» (῾Ρωμ. 7, 24). Ξέρω τὸ καλό, μὰ κάνω τὸ κακό. Τί ἀδυναμία εἶν’ αὐτή! κι ἂς φαίνεται φιλόσοφος κι ἂς ἔχῃ στέμμα. Ὁ Μέγας Ἀ­λέ­ξανδρος κατέκτησε τὸν κόσμο, ἔγινε κυρί­αρχος τῆς οἰκουμένης, ἐν τούτοις δὲν μπόρεσε νὰ νικήσῃ τὸν κακὸ ἑαυτό του· ἔγινε οἰ­νοπό­της στὰ τελευταῖα, καὶ πάνω στὴ μέθη σκότωσε τὸν καλύτερό του φίλο. Ὁ νικητὴς τῶν λα­ῶν νικήθηκε ἀπὸ τὸ πάθος! Γι’ αὐτὸ οἱ ἀρχαῖοι ἔλεγαν, ὅτι «τὸ νικᾶν ἑαυτόν», τὸ νὰ νικᾶμε τὸν ἑαυτό μας, εἶνε ἡ πιὸ μεγάλη νίκη. Θυμᾶμαι ἕναν ἀείμνηστο πνευματικὸ πα­τέρα στὴν Καλαμάτα, τὸν Ἰωὴλ Γιαννακόπου­λο, ποὺ τὸν ἀξίωσε ὁ Θε­ὸς νὰ ἑρμηνεύσῃ ὅλη τὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Ἦταν σπουδαῖος ἄνθρω­πος καὶ ἀσκητὴς μεγάλος. Τὸν ῥώτησαν κά­πο­­­τε· —Πάτερ Ἰωήλ, τί ἐπιθυμεῖς νὰ γίνῃς; —Ζη­τῶ μεγάλα πράγματα. —Τί, θέλεις νὰ γίνῃς δεσπότης; —Μικρὸ εἶν’ αὐτό. —Τί θέλεις, νὰ γί­­νῃς ἀρχιεπίσκοπος; —Μικρὸ εἶνε κι αὐτό. ―Ἔ, θέλεις νὰ γίνῃς πατριάρχης; —Μικρὸ κι αὐτό. —Δὲ σὲ καταλαβαίνω· τί θέ’ς νὰ γίνῃς, αὐτοκράτορας; —Ναὶ αὐτοκράτορας, ἀλλὰ μὲ δασεῖα. Κόψανε τώρα τοὺς τόνους καὶ τὰ πνεύματα. Ἔχει σημασία αὐτὸ ποὺ εἶπε. Αὐ­τοκρά­τωρ μὲ ψιλὴ εἶνε αὐτὸς ποὺ κυριαρχεῖ σ’ ἕνα κράτος, αὑ­τοκράτωρ μὲ δασεῖα εἶνε αὐτὸς ποὺ κυριαρχεῖ στὸν ἑαυτό του. Νά ἡ σημασία. Αὐτό, λέει, προσπαθῶ νὰ κατορθώσω. Τί νὰ τὸ κάνῃς ν’ ἀνεβῇς στὰ ὕψιστα ἀξιώματα, ἂν δὲν μπορῇς νὰ κυβερνήσῃς τὸν ἑαυτό σου; Ἀδύνατος, πολὺ ἀδύνατος ὁ ἄνθρωπος. Ἡ Νεκρώσιμος ἀκολουθία λέει· «Ἐμνήσθην τοῦ προφήτου βοῶντος· Ἐγώ εἰμι γῆ καὶ σπο­δός». Τί εἶμαι; λέει· δὲν εἶμαι τίποτα, μία χούφτα χῶμα καὶ στάχτη. Ποιός εἶνε ὁ προφήτης ποὺ τὸ εἶπε αὐτό; Ὁ Ἀβραάμ (Γέν. 18,27). Ὅταν συνειδητοποιοῦμε τὴν ἀδυναμία μας, τότε ἀναγκαζόμεθα νὰ ζητήσουμε καταφύγιο στὸ Θεό. Ὅλοι! Ἔρχονται στιγμές, ποὺ καὶ ὁ πιὸ σκληρὸς ἄνθρωπος βλέπει τὴν ἀ­δυναμία του. Κι αὐτοὶ ἀκόμα οἱ ἄπιστοι ἔρχεται στιγμὴ ποὺ ζητοῦν τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χαρίλαος Φλωράκης, ἀρχηγὸς τοῦ κομμουνιστικοῦ κόμματος, ρωτήθηκε ἀπὸ ἕνα δημοσιογράφο· —Πιστεύεις στὸ Θεό; —Ὄχι, εἶπε· ἐμεῖς εἴμεθα ἄθεοι. Ἀλλὰ μετὰ σταμάτησε, σκέφτηκε, καὶ συνέχισε· Τί νὰ σοῦ πῶ· μιὰ φορὰ στὸ βου­νό, ἐκεῖ ποὺ ἤμουν ἀντάρτης στὸν Ὄλυμπο, καθὼς τὸ πρωΐ σηκώθηκα, ἀκούω ἕνα σφύρι­γμα· ἕνα πελώριο φίδι ἐρχόταν πάνω μου. Τό­τε θυμήθηκα τὴ γιαγιά μου, ποὺ καθὼς μὲ εἶ­χε στὰ γόνατα μοῦ ᾿λεγε νὰ κάνω τὴν προσ­ευχή μου ὅταν κινδυνεύω, καὶ φώναξα· Παναγιά, βοήθα με!… Βοήθεια ζητάει κι ὁ φτωχὸς κι ὁ πλούσιος, κι ὁ μικρὸς κι ὁ μεγάλος. Βοήθεια ζητάει ὁ ἄρ­­ρωστος στὸ κρεβάτι. Βοήθεια! φωνάζει ὁ ναύ­της μέσ᾿ στὰ ἄγρια κύματα τοῦ πελάγους. Βο­ήθεια ζητάει ἡ χήρα καὶ τὸ ὀρφανό. Ὅλοι φω­νάζουν βοήθεια, μὰ κυρίως γιὰ τὰ μικρά, τὰ ὑ­λικὰ καὶ σωματικά. Ἕνα δὲ λέμε· Βοήθα με, Θεέ μου, ν’ ἀπαλλαγῶ ἀπὸ τὸ πάθος μου, ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Βλέ­πω σὰν κῦμα τὸν κακὸ λογισμό, νιώθω ὅτι κινδυνεύω, βοήθα με νὰ μὴν τὸν δεχτῶ καὶ βρεθῶ στὴν ἄβυσσο! Αὐτὴ τὴν ἀνάγκη δὲν τὴν αἰσθάνονται πολλοί. Δὲ λέμε, Βοήθησέ με, Κύριε, νὰ στα­θῶ στὰ πόδια μου, νὰ μὴν ὑποχωρήσω, νὰ μὴ γίνω θῦμα. Δὲ λέμε, Βοήθησέ με, Κύριε, νὰ παλέψω μὲ τὸ διά­βολο, ὅπως πάλεψες ἐσὺ καὶ τὸν νίκησες. Ἂν ποῦμε, «Κύριε τῶν δυνάμεων», βοήθη­σέ με· βλέπω τὴν ἀσθένειά μου, ὅτι εἶμαι ἕνα μηδέν, καὶ ζητῶ τὴ βοήθειά σου, τότε ὁ Κύριος θ’ ἀπαντήσῃ «Ἐν τούτω νίκᾳ»! * * * Καὶ σήμερα, ἀγαπητοί μου, καὶ αὔριο καὶ μέ­χρι συντελείας τῶν αἰώνων ὁ ἄνθρωπος θὰ αἰσθάνεται πάντοτε τὴν ἀδυναμία του. Γι’ αὐ­τὸ ἂς γονατίζῃ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἂς τὸν παρακαλῇ καὶ ἂς κράζῃ· «Κύριε τῶν δυνάμεων, μεθ᾿ ἡμῶν γενοῦ· ἄλλον γὰρ ἐκτός σου βοη­θὸν ἐν θλίψεσιν οὐκ ἔχομεν· Κύριε τῶν δυνά­μεων, ἐλέησον ἡμᾶς». † ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος (ἱ. ναὸς Ἁγ. Παντελεήμονος Φλωρίνης 25-2-1985, Καθαρὰ Δευτέρα ἑσπέρας)

“Zot i fuqive, qëndro pranë nesh...” (Pasdarka  e Madhe) Një lutje e shkurtër dhe karakteristike, të dashurit e mi, e periudhës së Kreshmës së Madhe është himni i Pasdarkës së Madhe “O Zot i fuqive, qendro me ne, tjetër përveç teje nuk kemi ndihmës në hidhërime, o Zoti i fuqive, mëshirona” (përkthim i lirë). Këtu pohojmë dy gjëra, forcën e Zotit dhe pamundësinë e njeriut, që njeriu është i dobët. Por çfarë thonë sot disa. -          Nuk keni turp në shekullin që jetojmë të përpunoni të tilla ide. I dobët është sot njeriu? Në vitet e hershme mund të ishte. Shtëpi nuk kishte, në pemë dhe nëpër kallame jetonte, rrymë elektrike nuk ekzistonte, natën ndriçoheshin me pishtarë, rroba nuk kishte veshur dhe kishte frikë, lëkurë kafshësh vishte. Por tani është i fortë, pothuajse i plotfuqishëm! Nuk shikon ku arriti dhe ku po shkon, aeroplane dhe rraketa dhe anije kozmike dhe udhëton lart, duke prekur hënën. Çfarë tjetër doni?.... *** Mgjth arritjet e shkencës njeriu vazhdon të jetë i dobët. Ka dobësi. Ku është dobësia e tij. Nuk lexuat? Më 19 Shkurt 1985 një aeroplan u nis prej Madritit. Llogaritën në gjysëm ore të arrinte në destinacionin e tij. Arriti? Nuk arriti. Atje ku po udhëtonte, diçka ndodhi, u rrëzua mbi një mal dhe nuk shpëtoi askush, 142 persona ishin brenda, ndër ta  dhe një ministër. Copra i mblodhën, gjetkë koka, gjetkë trupi... Ja dobësia e njeriut. Përparuam, ndaluam së ecuri me këmbë dhe me gomerët e pafajshëm. Tani udhëtojmë me aeroplanë dhe makina. U mbush vendi makina. Kur erdha në Follorinë si episkop, pak makina kishte, tani nuk kemi rrugë që të parkojnë. Asnjë nuk akuzoj, as ndalohet që të ketë dikush makinën e tij. Por çfarë sigurie? Nga çasti që ble një rrotëlëvizëse – çfarë bën, rrezikohesh.  Pyesni ata që i njohin makinat. E dini se cilët kanë frikë më tepër? Ata që ngasin, sepse e dinë mekanizmin. Nga një vidhë – nëse lirohet- ikën makina, e humbi shoferi kontrollin, doli nga rruga, u shkatërrua. Dhe më pas të thonë i fortë. Ah kjo fuqi e madhe e njeriut! Do dhe një tjetër? Pra, atje ku je i shëndetshëm – nga një qime varet jeta jonë- shkon një pikë gjaku në tru dhe pëson goditje në tru. Ajde në spital ti shohës, as flasin, as lëvizin asgjë nuk bëjnë. Si të vdekur, si bimë janë. Atje ku rri atje ku lexon, atje ku studion, atje ku fle, atje ku ecën, një pikë gjaku në fund. Çthua, është i fortë njeriu? Pyesni mjekët, një pikë gjaku shkakëton trompozë në zemër, pushim zemre dhe ikën njeriu? Çthua, a është i fortë? Përpiqen shkencëtarët, shtrydhin trurin, amerikanët, francezët, anglezët, rusët, të gjejnë çfarë ? Ndkjeku si gjuhetari në pyll. Çfarë ndjekin? Ndonjë tigër, ndonjë luan? Diçka më të egër. Sepse asnjë luan dhe asnjë tigër nuk bëri kaq dëm. Si quhet ky përbindësh që ndjekin? Kancer! Nuk e kapin dot. Është mikrob? Çfarë është? Përpiqen por asgjë. Iku mbaroi njeriu. Ja fuqia! *** Njeriu si trup është i dobët, nga çasti në çast rrezikohet. Por para së gjithash është i dobët moralisht dhe shpirtërisht. Brenda tij ka të keqen e cila ka krijuar fole në zemrën e tij si një hidër me shtatë kokë. Fatkeqësisht nuk e ndjejnë që të gjithë. Ai që e ndjen rrënkon dhe lufton që ta shkulë. Sa herë dëgjon “Dua por nuk mundem”! Shikon i mjeri që e keqja, çfarë do emri që mbart, është  fatkeqësi- vdekje, por nuk i shmanget. E kuptoj, psh, ai që pi duhan, që duhani bën dëm. Përpiqet, por sërish e shikon me cigare, nuk mundet ta mundë. Ndjen tjetri, se alkooli i kalbi të brendshmet, do ta vdesë. Një farë kohe e ndërpret por ja sërish në tavernë. Shikon tjetri, se loja me letra bixhozi është kurth. Ndalon për pak, dhe sërish mundet dhe luan.... Është rrob i së keqes. Dramën e njeriut e ndjente apostull Pavlli, që thoshte “Mjerë unë njeriu...” (Romakët 7,24). E di të mirën, por bëj të keqen. Çfarë dobësie është kjo! Dhe le të duket si filozof dhe le të ketë stemë. Aleksandri i Madh pushtoi botën, u bë zotërues në botë, mgjth atë nuk mundi të mundë veten e tij keqe, u bë pijanik në fund të jetës dhe gjatë dehjes së tij vrau shokun e tij. Fitimtari e popujve u mund nga pasionet! Për këtë njerëzit në lashtësi thoshin, se “të mundësh veten”, të mundim veten tonë është fitorja më e madhe. Më kujtohet një atë shpirtëror i ndjerë nga Kalamata, Joil Gianakopoulos, që e denjësoi Zoti të interpretojë Dhjatën e Vjetër. Ishte njeri i madh dhe asket i madh. E pyetën dikur – Atë Joil, çfarë dëshiron të bëhesh? – Kërkoj gjëra të mëdha. – Çfarë do që të bëhesh dhespot? – Gjë e vogël është dhe kjo- Epo do të bëhesh patrik? – E vogël është dhe kjo. – Nuk të kuptoj, çfarë do që të bëhesh, perandor? – Po perandor, por me theks.  I hoqën tashmë thekset e greqishtes të lashtë. Ka rëndësi kjo që tha. Perandor me theks të lartë është ai që mbizotëron në një shtet, perandor me theks të rëndë, është ai që mbizotëron tek vetja e tij. Ja rëndësia. Këtë thotë dua të arrij. Për çfarë ti duash gradat, nëse nuk qeveris dot veten tënde? I dobët, shumë i dobët njeriu. Shërbesa e vdekjesh thotë. “ U kujtova për ato sa thërriste profeti, unë jamë toka dhe hi”. Çfarë jam? Thotë, nuk jam asgjë, një grusht me dhe (tokë), hi. Kush është profeti që e tha këtë Abraami (Gjeneza 18, 27). Kur ndërgjegjësohemi për dobësinë tonë, atëhere detyrohemi që të kërkojmë strehim tek Zoti. Të gjithë! Vijnë çaste, që dhe njeriu më i fortë sheh dobësinë e tij. Dhe ata akoma të pabesët, vjen çasti që kërkojnë ndihmën e Zotit. Harilao Floraki, udhëheqës i partisë komuniste (Greqi), u pyet nga një gazetar, - Beson tek Zoti?- Jo, tha, ne jemi të pabesë. Por më pas ndaloi, u mendua dhe vazhdoi. – Çfarë të të them, njëherë në mal kur isha partizan në Olimp, pasi në mëngjes u ngrita , dëgjoj një fërshëllimë, një gjarpër i stërmadh po vinte pranë meje. Atëhere mu kujtua gjyshja ime, e cila gjatë kohës që më kishte në gjunjët e saj, më thoshte që të bëja lutjen time kur jam në rrezik dhe thirra, o Shën Mari më ndihmo!.... Ndihmë kërkon dhe i varfëri dhe i pasuri, dhe i vogli dhe i madhi. Ndihmë kërkon i sëmuri në krevat. Ndihmë! Thërret marinari në dallgët e egëra të detit. Ndihmë kërkon vejusha dhe jetimi.Të gjithë thërresim ndihmë, por kryesisht për gjërat e vogla materiale dhe trupore.  Një gjë a nuk themi, më Ndihmo o Zoti im, që të çlirohem nga pasioni im, nga mëkati. Shikoj si dallgë mendimin e keq, ndjej që rrezikohem, më ndihmo që të mos e pranoj dhe të gjendem në ferr! Këtë nevojë nuk e ndjejnë shumë. Nuk them, më ndihmo o Zot që të qëndroj më këmbë, që të mos tërhiqem, që të mos bëhem viktimë. Nuk themi, më ndihmo o Zot, që të luftoj me djallin, siç luftove ti dhe e munde. Nëse themi, “Zoti i fuqive” më ndihmo, se e shikoj sëmundjen time, që jam një zero dhe kërkoj ndihmën tënde atëhere Zoti do të përgjigjet : “Me këtë fito”! *** Dhe sot të dashurit tim dhe nesër dhe deri në fund të shekujve njeriu do të ndjejë gjithmonë dobësinë e tij. Për këtë le të gjunjëzohet para Zotit, le t’i lutet  dhe le të thërrasë fort “ O Zot  i fuqive, qëndro pranë nesh, tjetër nuk kemi veç teje ndihmës në hidhërime  o Zoti i fuqive, mëshirona”. (përkthim i lirë). Episkop Avgustini. (Kisha e Shën Pantelimonit Follorinë 25-2 1985, e Hëna e Bardhë mbasdite)

Με την Ελλάδα εγώ ξυπνάω και κοιμάμαι!

Ενδιαφέρουσα ανακοίνωση για τους συγγενείς των πεσόντων 1940-41

Ανοιξε ο δρόμος και άρχισε η διαδικασία ενημέρωσης συγγενών πεσόντων για τη λήψη γενετικού υλικού προκειμένου να ταυτοποιηθούν οι πεσόντες 1940-41 που έπεσαν στο Αλβανικό μέτωπο.

Σύμφωνα με το Γενικό Επιτελείο Στρατού και το 401 ΓΣΝΑ/Κέντρο Μοριακής Βιολογίας οι συγγενείς των πεσόντων που επιθυμούν να αναγνωρίσουν μέσω ανάλυσης DNA τα λείψανα πεσόντων συγγενών τους θα πρέπει να προσέλθουν (μετά από τηλεφωνική προσυνεννόηση)  στο 401 ΓΣΝΑ (οδός Παν.Κανελλοπούλου 1 Αθήνα) στο κέντρο Μοριακής Βιολογίας (αρμόδιος ο διευθυντής του κέντρου ιατρός Παναγιώτης Μενούνος τηλ.210 7494749) για να γίνει η λήψη γενετικού υλικού.

Ετσι θα δημιουργηθεί η βάση δεδομένων και το υλικό αυτό θα χρησιμοποιηθεί για την αναγνώριση της ταυτότητας λειψάνων πεσόντων που έχουν περισυλλεγεί ή θα περισυλλεγούν αργότερα.

Για τους συγγενείς των πεσόντων που κατοικούν σε άλλα μέρη εκτός του νομού Αττικής η αιμοληψία μπορεί να γίνει σε στρατιωτικούς ή αν δεν υπάρχουν σε κρατικούς υγειονομικούς σταθμούς,

Στη συνέχεια το υλικό αυτό πρέπει να αποσταλεί στο 401 ΓΣΝΑ/Κέντρο Μοριακής Βιολογίας.

Σημειώνεται ότι στην όλη διαδικασία λήψης γενετικού υλικού δεν υπάρχει καμία οικονομική επιβάρυνση για τους συγγενείς.

Διευκρινίζεται επίσης ότι η λήψη αίματος μπορεί να γίνει από τους παρακάτω συγγενείς:

 Για περισσότερες πληροφορίες στο διευθυντή του κέντρου Μοριακής Βιολογίας στο 401 ΓΣΝΑ ιατρό κ.Παναγιώτη Μενούνο, τηλ. 210 7494749 τις εργάσιμες ημέρες και ώρες.

Ετοίμασε ο Ε Α Κ

Το πρόγραμμα του Ελληνικού Προξενείου Κορυτσάς για την εορτή της 25 Μαρτίου! - Programi i Konsullatës Greke në Korçë me rastin e festës kombëtare të 25 Marsit!

Ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Κορυτσά

Ιωάννης Πεδιώτης

σας προσκαλεί

στις εκδηλώσεις για τον εορτασμό της  Εθνικής Επετείου

που θα πραγματοποιηθούν την Κυριακή 22 Μαρτίου 2015

_____________________________________________________________________

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Κυριακή 22 Μαρτίου 2015

                       10:00   Δοξολογία στην Παλαιά Μητρόπολη Κορυτσάς

           11:00              Σχολική εορτή του Εκπαιδευτηρίου «ΟΜΗΡΟΣ»  

                                  

                       13:30              Δεξίωση στο Ξενοδοχείο «Life Gallery»

                                              

Konsulli i Pergjithshem i Greqise ne Korce

Ioannis Pediotis

ju fton

ne aktivitetet per festimin e Pervjetorit te Dites Kombetare

te cilat do te zhvillohen te Diele 22 Mars 2015

_____________________________________________________________________

PROGRAMI

E Diele 22 Mars 2015

                       10:00   Dhoksologji ne Mitropoline e Vjeter te Korces

           11:00              Feste shkollore e Kolegjit «OMIROS»  

                                  

                       13:30              Pritje ne Hotelin «Life Gallery»

ΒΙΝΤΕΟ: Ετσι ήταν η αρχαία Αθήνα! Η απεικόνιση που συγκινεί και συναρπάζει! - Video: Kështu ishte Athina në Lashtësi shijoheni!

Ιάκωβος - Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ: 50 χρόνια από την ιστορική πορεία - Orthodhoksia në krah të Martin Luther King në luftë kundër racizmit!

Όταν οι υπόλοιπες εκκλησίες θεωρούσαν τους μαύρους κατώτερους ο επικεφαλής της ορθόδοξης εκκλησίας στην Αμερική έγραφε ιστορία στους δρόμους της Αλαμπάμα Από την Μαργαρίτα Πουρνάρα Ο Τζορτζ Πελεκάνος ο διάσημος Ελληνοαμερικανός συγγραφέας, μιλά συχνά για την ιδιαίτερη σχέση ανάμεσα στους Αφροαμερικάνους και τους Έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ. Οχι μόνον δεν υπήρχε αντιπαλότητα ή ρατσισμός αλλά πολύ συχνά, οι συμπατριώτες μας είχαν πέσει θύματα ρατσισμού από την Κου Κλουξ Κλαν σε πολιτείες του Νότου και αντιλαμβάνονταν στο πετσί τους τι θα πει να σε μισούν λόγω εθνικότητας ή χρώματος. Με έναν τρόπο που δεν μπορούμε να φανταστούμε ίσως σήμερα, καθώς έχουν αλλάξει τα πράγματα, οι δύο εθνοτικές ομάδες συμπορεύτηκαν και αλληλουποστηρίχθηκαν καθώς είχαν να αντιμετωπίσουν κοινούς εχθρούς. Αναμφισβήτητα, η πιο χρυσή σελίδα των Ελλήνων στο θέμα της υπεράσπισης των πολιτικών δικαιωμάτων της αφροαμερικανικής κοινότητας, ήταν η τολμηρή απόφαση του Αρχιεπισκόπου Ιάκωβου να βαδίσει στο πλευρό του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στις 15 Μαρτίου του 1965 στην πόλη Σέλμα της Αλαμπάμα. Η πορεία έμεινε στην ιστορία, έγινε εξώφυλλο στο περιοδικό Life και τον τοποθέτησε στην εμπροσθοφυλακή ενός αγώνα, που όχι μόνον δικαιώθηκε αλλά απετέλεσε τον θεμέλιο λίθο για την συνολική κοινωνική και πολιτική αναβάθμιση των Ελληνοαμερικανών. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στην ίδια πορεία που έκανε πριν από λίγες ημέρες ο πρόεδρος Ομπάμα είχε δίπλα του τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο και του απηύθηνε ιδιαίτερες ευχαριστίες. Αν κάτι άλλαξε την εικόνα μας στις ΗΠΑ προς το καλύτερο ήταν ο παθιασμένος αγώνας της αντίστασης κατά των Ναζί το 1940 - 41, η εμφάνιση του Ιάκωβου στην Αλαμπάμα και η επιτυχημένη προσπάθεια συστράτευσης εναντίον της Τουρκίας μετά τα γεγονότα στην Κύπρο. Μαζί με την τεράστια πρόοδο, την άνοδο του μορφωτικού και οικονομικού επιπέδου, μετέτρεψαν τους Ελληνοαμερικάνους, σε μια από τις πλέον σεβαστές κοινότητες στην συγχρονη Αμερική Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, εξετάζοντας όχι μόνον την συγκυρία που έκανε την πρωτοβουλία του ιεράρχη να δείχνει σήμερα μια από τις ευφυέστερες πολιτικές κινήσεις αλλά και τους δύο πρωταγωνιστές. Η δεκαετία του ’60 ήταν μια από τις πλέον έντονες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας των ΗΠΑ, με γεγονότα όπως η δολοφονία του Κένεντι αλλά τον πόλεμο στον Βιετνάμ καθώς και η δολοφονία του ίδιου του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Οι φυλετικές εντάσεις και η διεκδίκηση της ισότητας από τους έγχρωμους είχαν πάρει τεράστιες διαστάσεις με τον Κινγκ να διοργανώνει μεγάλο αριθμό ειρηνικών διαδηλώσεων στον Αμερικανικό Νότο αλλά και την μεγαλειώδη πορεία στην Ουάσινγκτον, στην οποία εκφώνησε τον γνωστό λόγο «I have a dream». Oσο η κοινότητα των μαύρων διεκδικούσε την ισοπολιτεία, τόσο μια σειρά δυνάμεων αντιστεκόταν με λεκτική και σωματική βία. Μια από τις εστίες των επεισοδίων ήταν η Αλαμπάμα, με τεράστιο ποσοστό έγχρωμου πληθυσμού. Στις 7 Μαρτίου του 1965 αστυνομικοί είχαν ξυλοκοπήσει διαδηλωτές στην Σέλμα σε μια πορεία που έμεινε γνωστή ως Ματωμένη Κυριακή, σε μια απόπειρα του ηγέτη των μαύρων να προωθήσει το θέμα της ψήφου των Αφρομερικανών. Ο Λούθερ Κινγκ που ήταν πάστορας κάλεσε τους εκπροσώπους άλλων θρησκευτικών δογμάτων να του συμπαρασταθούν και να βαδίσουν μαζί. Ο Ιάκωβος ανταποκρίθηκε αμέσως και έσπευσε να βρεθεί στην πρώτη γραμμή παρά τον τεράστιο κίνδυνο να πέσει θύμα επίθεσης είτε αστυνομικών είτε ρατσιστών. Μετά την συμμετοχή του δέχθηκε απειλές αλλά δεν κάμφθηκε: «Κάθε χριστιανός πρέπει να καταφερθεί με αγανάκτηση κατά όλων των ειδών των διώξεων. Αυτό είναι που με έκανε να πάω με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στην Σέλμα. Όλοι φέρουμε ευθύνη, και πρέπει να συνεχίσουμε να εκφράζουμε την αντίθεσή μας» είχε δηλώσει . Μάλιστα δύο ημέρες μετά την εμφάνισή του ένας λευκός ιερέας ο Τζέιμος Ριμπ, έχασε την ζωή του στην Σέλμα, επειδή ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από λευκούς άνδρες. Ο Michael Shikany, ο οποίος υποδύθηκε τον Ιάκωβο στην ταινία «Selma», το 2014, είπε ότι «με τα επιβλητικά του ράσα που φορούσε, το παρουσιαστικό του και τον υψηλό βαθμό στην ιεραρχία της Εκκλησίας, θα ήταν αδύνατο να του επιτεθούν οι αστυνομικοί στον ίδιον ή τους διαμαρτυρόμενους εκείνη την ημέρα. Ομως ο Ιάκωβος  δεν το γνώριζε αυτό, έδειξε ακατάβλητο θάρρος που ήταν εκεί». Η αλήθεια είναι ότι ο αρχιεπίσκοπος που έγινε αντιπαθής στην Ελλάδα καθώς κατηγορήθηκε για την ανοχή του στην Χούντα, διέθετε οξύνοια. Η παρουσία του στην Αλαμπάμα διαμόρφωσε τους συσχετισμούς εκείνη την ημέρα. Ο απόηχος της απόφασης αυτής ενίσχυσε την θέση των Ελληνοαμερικανών, κάνοντάς τους υπερήφανους για τον ηγέτη τους. Σίγουρα, δεν ήταν ένας τυχαίος άνθρωπος. Τις δεκαετίες που έμεινε σε αυτήν την θέση, η πόρτα του λευκού Οίκου ήταν πάντοτε ανοιχτή και όλοι οι πρόεδροι αναφερόνταν με σεβασμό στο όνομά του. Εργάστηκε για την μόρφωση και την κοινωνική άνοδο αλλά κυρίως την συσπείρωση των οικονομικά ισχυρών Ελληνοαμερικανών με την οργάνωση Leadership 100. Για πολλούς Ελληνες, ο Ιάκωβος παραμένει μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Για τους Ελληνοαμερικανούς αλλά και για τους Αφροαμερικανούς παραμένει μια εμβληματική φυσιογνωμία που είχε το θάρρος του πρωτοπόρου και γνώριζε καλά την τέχνη της διπλωματίας. Το μεγαλύτερό του επίτευγμα ήταν ότι κατάφερε να διαχωρίσει την θέση της ορθοδοξίας από τις υπόλοιπες εκκλησίες, που έβλεπαν τους έγχρωμους ως κατώτερους. To μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Δημήτριου με αφορμή την 50η επέτειο

Kur Kishat e tjera i konsideronin zezakët si krijesa më të ulta udhëheqësi i kishës orthodhokse në Amerikë shkruante histori në rrugët e Alabamës Nga Margarita Purnara. Xhorxh Pelekanos shkrimtari i madh grekoamerikan, flet shpesh për marrdhënien e veçantë ndërmjet afroamerikanëve dhe emigrantëve Grekë në USA. Jo vetëm që nuk kishte armiqësi apo racizëm por shpesh, bashkëatdhetarët tanë, kishin rrënë viktima të racizmit nga Ku Klaks Kalan në shtete të Jugut dhe e ndjenin në lëkurën e tyre se çdo të thotë të të urrejnë për shkak të kombësisë apo ngjyrës. Në një mënyrë që nuk mund ta imagjinojmë ndoshta sot, pasi kanë ndryshuar gjërat, dy grupet etnike udhëtuan së bashku dhe u mbështetën tek njëra-tjetra pasi kishin përballuar armiq të përbashkët . Pa diskutim, faqja më e artë e Helenëve mbi çështjen e mbrojtjes së të drejtave të komunitetit afroamerikan, ishte vendimi i guximshëm i Kryepiskopi Jakov të ecë krah Martin Luther King në 15 Mars të 1965 në qytetin Selma të Alabamës. Kjo demostratë mbeti në histori, u bë faqe e parë e revistës Life dhe e vendosi në front të një beteje, që jo vetëm u vërtetua e drejtë por dhe u bë guri themeltar  për përmirësimin  total shoqëror  dhe  politik të Grekoamerikanëve. Nuk është aspak e rastësishme se në vetë  demostratën që bëri para pak ditësh presidenti Obama kishte pranë tij Kryepiskopin Dhimitër dhe iu drejtua me fjalë të zjarrta falenderuese. Nëse diçka ndryshoi imazhin tonë në USA për më mirë ishte beteja e apasionuar e rrezistencës kundër nazizmit më 1940-1941, shfaqja e Jakovit në Alabama dhe përpjekja e sukseshme e krjimit të një fronti kundër Turqisë gjatë ngjarjeve me Qipron. Bashkë me përparimin e stërmadh, ngritjen e nivelit të edukimit por dhe të nivelit shoqëror, i kthyen Grekoamerikanët në një prej komuniteteve më të respektuara në Amerikën moderne. Le t’i marrim gjërat me radhë, duke analizuar jo vetëm koinçidencën që bëri këtë iniciativë të ierarkut të ngjasojë sot si një prej lëvizjeve më inteligjente politike por dhe dy protagonistët. Dhjetëvjeçari i 60’ ishte një prej periudhave më intesive të historisë moderne amerikane, me ndodhi si vrasja e Kenedit por dhe lufta në Vietnam, si dhe vrasja e Martin Luther King. Tensionet racore nga njerëzit me ngjyrë kishin marrë dimesione të mëdha me Kingun në organizimin e shumë prej demostratave paqësore në Jugun Amerikan por dhe në demostratën madhështore në Uashington, në të cilën mbajti dhe fjalën e tij të njohur me titull “I Have a Dream”. Sa më tepër komuniteti i njerëzve me ngjyrë kërkonte barazinë qytetare kaq më tepër një numër fuqish rrezistonte me dhunë fizike dhe lektike. Një prej vatrave të përplasjeve ishte Alabama, me një numër të madh të popullatës me ngjyrë. Më 7 Mars të 1965 policë kishin rrahur demostrues në Selma në një demostratë që mbeti e njohur si e Djela e Përgjakur, në një përpjekje të udhëheqësve të njerëzve me ngjyrë që t’i jepte shtytje temës së votimit të Afroamerikanëve. Luther Kingu që ishte pastor, thirri përfaqësuesit e dogmave të tjera që ta mbështetin dhe të ecin së bashku. Jakovi u përgjigj menjëherë dhe nxitoi që të gjendej në vijën e parë mgjth rrezikun e madh që kishte për të mbetur viktimë e sulmit të policëve ose të racistëve. Pas pjesmarrjes  e kërcënuan por nuk u përkul: “Çdo i krishter duhet t’ia dalë të përballet me zell kundër të gjitha llojeve të përndjekjeve dhe dëbimeve. Kjo është ajo që më bëri që të shkoj me Martin Luther King në Selma. Të gjithë mbajmë përgjegjësi dhe duhet të vazhdojmë të shprehim kundërshtimin tonë” kishte deklaruar. Bile dy ditë pas shfaqjes së tij një klerik i bardhë Xheims Rib, humbi jetën në Selma sepse u rrah deri në vdekje nga burra të bardhë. Michael Shikany, i cili kishte si rol Jakovin në filmin “Selma” të 2014, tha se “me rason e tij imponuese që kishte veshur, paraqitja e tij dhe grada e tij e lartë në ierarkinë e Kishës do të ishte e pamundur që ta sulmonin policët atë apo vetë demostruesit gjatë asaj dite. Por Jakovi nuk e dinte këtë, tregoi kurajo, guxim të pathyeshëm që ishte atje”. E vërteta është që kryepiskopi që ishte antipatik në Greqi pasi u akuzua për tolerancën e tij ndaj Juntës, kishte zgjuarsi. Prezenca e tij në Alabama krijoi marrdhëniet atë ditë. Jehona e këtij vendimi përforconte pozitën e Grekoamerikanëve, duke i bërë ata krenarë për udhëheqësin e tyre. Me siguri, nuk ishte një person i rastësishëm. Dhjetëvejeçarët që ishte në këtë pozitë, dera e Shtëpisë së Bardhë ishte gjithmonë e hapur dhe të gjithë presidentët i rreferoheshin me respekt emrit të tij. Punoi për edukimin dhe ngritjen shoqërore por kryesisht përqëndrimin e grekoamerikanëve të fuqishëm ekonomikisht por dhe për afroamerikanët mbetet një personalitet simbolik që kishte kurajon e përparimtarit dhe dinte shumë mirë artin e dipllomcisë. Arritja e tij më e madhe ishte që ja doli mbanë të ndante pozicionin e orthodhoksisë nga kishat e tjera, që i shihnin njerëzit me ngjyrë si më të ulët. Mesazhi i Kryepiskopit Dhimitër me rastin e këtij 50 Vjetori. Përkthimi na u dërgua  me email. Përktheu Ali Korçari  na kërkoi të shënojmë se: Pres vërejtje për përkthimin nga të (pa) aftët që kanë poste shumë lart në Kryepiskopatë dhe janë gjithë ditës para facebook që të korrigjojnë të tjerët që punojnë falas dhe me dashuri për Kishën.

O Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ για την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως

Τι λέει το Κοράνι για τους Έλληνες; -Çfarë thotë Kurani për Grekët.

Τι λέει το Κοράνι για τους Έλληνες;  «Οι Έλληνες [πάντα] θα...νικούν. Είναι θέλημα του Αλλάχ» [Surah ΧΧΧ, 1-5] (Φυσικά, με το ισχυρότερο όπλο στον κόσμο: τον πολιτισμό τους! Τα κανόνια σκουριάζουν. Ο πολιτισμός όμως διαιωνίζεται.) Λίγοι γνωρίζουν ότι η ιερή λέξη «Κοράνιο» είναι ελληνικότατη και μάλιστα ομηρική*. Προέρχεται από το ιερό ελληνικό ρήμα «κορέω», που σημαίνει σπέρνω -τον Λόγο του Θεού!- και κατ' επέκταση «σαρώνω». Το ρήμα «κορέω» εκφράζει και την ιερή πράξη της δημιουργίας: όταν ο πατέρας μας «εκόρευσε», δηλαδή έσπειρε τον σπόρο του στην κόρη-μάνα μας και έπλασαν εμάς! Σήμερα το ρήμα είναι γνωστό ως: «δια-κορεύω», από το κόρη: δια-κορεύω<κόρη. Δηλαδή η πιο δημιουργική πράξη στον κόσμο! Στο «Κοράνιο» (η λέξη είναι ΔΑΝΕΙΟ των Αράβων, Περσών και Τούρκων από το ελληνικό-ομηρικό: κορέω). Το «Κοράνιο» έχει 114 «Κεφάλαια» (η αντίστοιχη «Αραβική» λέξη: «Surah» είναι και αυτή ελληνική, από το «Σειρά»). Αλλά και η λέξη «Αλλάχ» είναι από το ελληνικότατο «άλιος», που είναι η πρωτο-ελληνική λέξη ήλιος: Ο πρώτος πρώτος Θεός του πρωτο-Ελληνα Πελασγού ήταν, όχι ο Δίας, όχι ο Κρόνος, αλλά ο Ηλιος! Που χαρίζει το φως και τη ζωή στους Ανθρώπους: άλιος**ήλιος**Ελλάς (=το Φως)**Hellas**(Η=Χ) Αλλάχ... Και το όνομα «Μωάμεθ» είναι δάνειο από το ελληνικότατο «μεγάθυμος» = ον με πλούσιο κόσμο ψυχής. Καθηγητής Πάντειου Πανεπιστημίου Σταύρος Θεοφανίδης (Αποσπάσματα από το Βιβλίο του « Τα Αγγλικά Είναι Ελληνική Διάλεκτος » (English is a Hellenic Dialect) πηγή athensmagazine

Çfarë thotë Kurani për Grekët? “Grekët (gjithmonë) do të fitojnë. Është vullnet i Allahut” ( Surah XXX, 1-5) (Natyrisht, me armën e botës: kulturën e tyre! Gjylet ndryshken. Por kultura jeton përjetësish.) Shumë pak e dinë që fjala “Kuran-Koranio(greqisht)” është një fjalë greke e periudhës homerike*. Vjen nga folja greke e shenjtë “koreo”, që do të thotë mbjell – Fjalën e Zotit!- dhe si rrjedhim “Sarono-skanoj”. Folja “Koreo” shpreh dhe veprimin e shenjtë të krijimit. Kur ati ynë “ekorevse” dmth mbolli farën e tij në bija-mama dhe na krijuan ne! Sot folja është e njohur me termin “diakorev” nga bija: diakorevo<bijë. Dmth veprimi më krijues në botë! Në “Kurani” (fjala është huazim i arabëve, persëve dhe turqve nga greko-homerikëve: koreo). Kurani ka 114 “kapituj” (fjala respektive në “Arabisht”  për kapituj: “Surah” është gjithashtu greke nga fjala “Sira= Rresht”. Por dhe fjala “Allah” është nga fjala greke “Alios” që në greqishten e parë ILIOS= Djell: Perëndia e parë e helenëve të hershëm Pelasgë është, jo Dhias=Zeus, jo Kronos=Saturn por ILIOS=Djell! Ai që fal dritën dhe jetën tek Njerëzit. Alios**Ilios**HELAS (drita) **Hellas** (H=X= H(shq)  )(H)Allah... Por dhe emri “MOAMETH=Muhamed” është huazim nga fjala greke “Megathimos=ZemërimMadhi” = krijesë me botë të pasur shpirtërore. Pedagog i Universitetit Pandio: Stavros Theofanidhis (Shkëputur nga Libri i tij “Anglishtja është një Dialekt Helen”. Athens Magazinë. Përktheu Pedagog i Universitetit në Thessaloniki .