Νίκος Κοτζιάς: Τα Σκόπια να ξεπεράσουν το όνειρο της «Μεγάλης Μακεδονίας»

Το κλειδί είναι  να ξεπερασθούν τα αλυτρωτικά και σοβινιστικά σχέδια της Μεγάλης Μακεδονίας. Τέτοια έργα είναι παραπλήσια και πανομοιότυπα με εκείνα που ονειρεύονται μια Μεγάλη Αλβανία και εκδίδουν  χάρτες που περιλαμβάνουν  τμήματα της βόρειας Ελλάδας και νησιών του Αιγαίου, είπε ο υπουργός των Εξωτερικών της Ελλάδας, Νίκος Κοτζιάς, στους παρευρισκόμενους Έλληνες του Εξωτερικού.

Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, σε διάλεξή του στο Κολλέγιο ‘Αγ. Αντώνιος’ της Οξφόρδης κατηγόρησε για άλλη μια φορά  τα Σκόπια για αλυτρωτισμό. Υποστήριξε ότι η Ελλάδα εργάζεται για τη σταθερότητα και την ειρήνη  στην πΓΔΜ και δεν παρέλειψε να υπενθυμίσει ότι η Ελλάδα έχει κάνει συμβιβασμούς στην επίλυση της διαφωνίας του ονόματος και άρχισε τα μέτρα οικοδόμηση εμπιστοσύνης, ως μια διαδικασία που μπορεί να επιλύσει τη διαφορά του ονόματος.

«Αλλά στην ομιλία του», γράφει το σλαβικό δημοσίευμα των Σκοπίων, «δεν υπήρξε καμία λέξη για το Διεθνές Δικαστήριο υπέρ των Σκοπίων, αν και ο Κοτζιάς υποστήριξε για τη χώρα του ότι είναι μια ειρηνική δύναμη που προσπαθεί σε καλές και σε δύσκολες εποχές να προστατεύσει  και να υπερασπισθεί το διεθνές δίκαιο, τη λειτουργία του κράτους δικαίου και του ευρωπαϊκού πολιτισμού με το συμβιβασμό».

Αυτή η στάση δεν έχει την ανάλογη αντιμετώπιση από την κυβέρνησης της πΓΔΜ και όπως θεωρεί ο Κοτζιάς –συνεχίζει το σλαβικό δημοσίευμα- αυτό είναι ευθύνη των δυτικών δυνάμεων για τη στάση τους προς την πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία των Σκοπίων που χαϊδεύουν την κυβέρνηση της.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η λανθασμένη στάση της διεθνούς κοινότητας,  για εσπευσμένη προσπάθεια εισόδου των Σκοπίων  στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ,  οδήγησε σε επιδείνωση των σχέσεων με την Ελλάδα και έκανε αδιάλλακτη την κυβέρνηση της πΓΔΜ προς την Αθήνα.

πηγή

Μία εικόνα 1000 λέξεις: Έλληνες αιχμάλωτοι επιστρέφουν το 1956 από την Αλβανία

Μετά από επτά χρόνια αιχμαλωσίας και καταναγκαστικών έργων στην Αλβανία οι Έλληνες φιλούν το χώμα της πατρίδας μετά την απελευθέρωση τους. Αυτή είναι η άγνωστη ιστορία τους

Κωστής Χριστοδούλου

Μία από τις πιο άγνωστες και μαύρες ιστορίες του εμφυλίου είναι το κεφάλαιο που έκλεισε ακριβώς επτά χρόνια μετά την ολοκλήρωση του. Αφορά τις συνθήκες σκλαβιάς που έζησαν οι όμηροι που πήραν μαζί τους κατά την άτακτη υποχώρηση τους στην Αλβανία μετά την ήττα στον Γράμμο οι δυνάμεις του ΔΣΕ. Ένα μείγμα από αιχμαλώτους του τακτικού στρατού, ανδρών και γυναικών από γύρω χωριά αλλά και ανθρώπων που ακολούθησαν τις δυνάμεις του ΔΣΕ και πίστεψαν ότι στην γειτονική χώρα θα ζήσουν την ζωή που ονειρεύτηκαν σε μία σοσιαλιστική χώρα και τελικά αναγκάστηκαν να δουλεύουν κάτω από άθλιες συνθήκες σχεδόν σαν αιχμάλωτοι πολέμου.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: Πριν μπει το καλοκαίρι του 1949 και γείρει οριστικά η πλάστιγγα υπέρ του τακτικού στρατού ο Δημοκρατικός Στρατός (ΔΣ) είχε καταφέρει καίρια πλήγματα κυρίως στην 75η ταξιαρχία όπου πέρα από τις ανθρώπινες απώλειες που προκάλεσε κατάφερε να αιχμαλωτίσει τόσο αξιωματικούς όσο και οπλίτες του Ελληνικού Στρατού. Προσπάθησε να τους εντάξει στις δυνάμεις του ΔΣΕ – ανεπιτυχώς, καθώς οι τελευταίοι γνώριζαν ότι ουσιαστικά ο πόλεμος είχε κριθεί –  παρέμεναν όμως αιχμάλωτοι και ακολουθούσαν τις κινήσεις του ΔΣ στα βουνά της Δυτικής Μακεδονίας και την Ηπείρου.

Μετά την κατάρρευση του ΔΣΕ τον Αύγουστο του 1949, οι αντάρτες περνούσαν στην Αλβανία και εκεί κατέθεταν τον οπλισμό τους στους Αλβανούς. Στην σύγχυση της υποχώρησης όσοι από τους αιχμαλώτους μπόρεσαν κατέφυγαν στον ΕΣ πολλοί όμως ακολούθησαν τους αντάρτες στην γειτονική χώρα και εγκλωβίστηκαν εκεί.

Οι μαχητές του ΔΣΕ στις επόμενες εβδομάδες που ακολούθησαν μοιράστηκαν στα κράτη του Ανατολικού μπλοκ, κανένα όμως ανατολικό κράτος δεν ήθελε να πάρει τους αιχμαλώτους που πέρασαν στην Αλβανία για να μη δημιουργηθούν διπλωματικές προστριβές με την Ελλάδα, έτσι οι αιχμάλωτοι αυτοί έμειναν στην Αλβανία, αιχμάλωτοι ενός στρατού (του ΔΣΕ) που πλέον δεν υπήρχε.

Οι μαρτυρίες

Ανάμεσα στους αιχμαλώτους ήταν και ο νεαρός τότε γιατρός – και μετέπειτα γνωστός χειρούργος στην Αθήνα – Νικήτας Αγαπητίδης ο οποίος κατέγραψε ψύχραιμα δεκαετίες αργότερα την εμπειρία του στο βιβλίο «Το Χρονικό της Αιχμαλωσίας (1949 – 1956). Εθελοντής οπλίτης από τα Δωδεκάνησα θα πιαστεί αιχμάλωτος από τους αντάρτες έξω από την Πυρσόγιαννη, την ώρα που χειρουργούσε. Θα τους ακολουθήσει έως τα τέλη Αυγούστου και θα περάσει «μέσα», όπως αποκαλούνταν η Αλβανία, μετά την τελική εκκαθάριση. Εκεί,  αρχικά θα φιλοξενηθεί αρχικά σε ένα νοσοκομείο ανταρτών στην Κορυτσά και στην συνέχεια πιστεύοντας η τύχη τους θα περάσει στα χέρια των Αλβανών. Όπως αφηγείται αρχικά θεωρούσαν την συγκεκριμένη εξέλιξη θετική καθώς πίστευαν ότι πλέον είχαν να κάνουν με ένα κράτος μέλος του ΟΗΕ το οποίο μέσα από τις τυπικές διαδικασίες θα φρόντιζε για τον επαναπατρισμό τόσο τον δικό του όσο και των εκατοντάδων άλλων που βρέθηκαν στην ίδια δυσχερή θέση.

Στο βιβλίο αναφέρονται οι άθλιες συνθήκες κράτησης τους σε στρατόπεδα συγκεντρώσεων χωρίς τις ελάχιστες συνθήκες υγιεινής και τις μηδαμινές μερίδες φαγητού καθώς και την εξοντωτική εργασία από την ανατολή έως την δύση του ήλιου που οδήγησε αρκετούς συμπατριώτες μας στον θάνατο. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά υπήρχαν περιπτώσεις όπου «τους κρατούμενους, εκτός από τις τιμωρίες, τους στέλνουν να κάνουν και βαριές δουλειές , πολλές φορές άσκοπες. Τους βάζουν να μπουν σε βάλτους για να κόψουν βούρλα, άλλα οι βάλτοι είναι γεμάτοι βδέλλες και σε λίγο από τα πόδια τους αρχίζουν να τρέχουν από πολλά σημεία αιματα. Το αίμα δεν σταματάει και οι κρατούμενοι σοφίζονται τους κόσμου τους τρόπους για να το σταματήσουν».

Γίνονται αναφορές για προσπάθειες απόδρασης, οι οποίες μεταφράστηκαν σε αρκετά χρόνια φυλάκισης, για σαδιστές επικεφαλής οι οποίοι τους αντιμετώπιζαν ως «σαμποτέρ στο όραμα του σοσιαλισμού» και άλλες κωμικοτραγικές ιστορίες. Και όλα αυτά με τα χρόνια να περνούν να αλλάζουν στρατόπεδα και εργασίες (γεωργικές, διάνοιξη δρόμων, αποστραγγιστικά, οικοδομικά κ.α.) χωρίς να υπάρχει φως στον ορίζοντα.

Η ελληνική πλευρά δεν επιθυμούσε να ανοίξει διάλογο με την Αλβανία – με την οποία να μην ξεχνάμε ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση και αμφισβητούσε την εδαφική της υπόσταση – αλλά ταυτόχρονα φοβόταν να αγγίξει το θέμα άμεσα αν δεν ξεκαθάριζε την «εθνικοφροσύνη» των συμπολιτών μας που επέστρεφαν.

Το 1956 βρέθηκε τελικά μία φόρμουλα επαναπατρισμού με το σόφιμα ότι εισήλθαν παράνομα στο έδαφος της Αλβανίας και ως τέτοιους οι Αλβανοί τους απέλασαν.

Η επιστροφή

Τον Αύγουστο του 1956 η Ελλάδα θα στείλει στο λιμάνι του Δυρραχίου το πλοίο «Αλιάκμων» να παραλάβει 217 αιχμαλώτους από ένα σύνολο που ξεπερνούσε τους 500. Πρόκειται ουσιαστικά για την πρώτη φουρνιά που είχαν «λευκό μητρώο πολιτικών φρονημάτων» και οι οποίοι μεταφέρθηκαν στον Πειραιά στις 24 Αυγούστου 1956 από όπου και η κεντρική φωτογραφία με τους απελευθερωθέντες αιχμάλωτους να φιλούν το ελληνικό έδαφος με το που έδεσε το «Αλιάκμων».

Το επόμενο διάστημα υπήρξε απελευθέρωση και άλλων μικρότερων ομάδων. Τι έγιναν όλοι αυτοί οι άνθρωποι μετά; Οργανώθηκαν σε ένα σύλλογο επαναπατρισθέντων, "Η Ανάσταση" με σκοπό να τύχουν μίας χαμηλή αποζημίωση ώστε να ξεκινήσουν ξανά την ζωή τους. Η μόνη βοήθεια που έτυχαν ήταν 300 δραχμές από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό και μία ...κουβέρτα από το Κράτος. Αντίστοιχα οι στρατιώτες που είχαν αιχμαλωτισθεί απόζημίωθηκαν με 20 δραχμές και οι αξιωματικοί με 1.200.

"Ούτε μία ηθική επβράβευση για ορισμένους που δεινοπάθησαν, δεν κατορθώθηκε... Η Πατρίδα φάνηκε πολύ φειδωλή. Έδωσε μόνο το δικαίωμα σε όλους όσουν ήσαν άρρωστοι ή ανάπηροι να παρουσιαστούν σε Επιτροπές για να νοσηλευτούν ή να συνταξιοδοτηθούν. Πράγμα βέβαια που έγινε. Στους 'υγιείς', για τα τόσα χρόνια, μόνο ο μισθός των δεκαπέντε ημερών από τον επαναπατρισμό μέχρι την απόλυση. Τίποτ' άλλο"

πηγή 

Διαφημίσεις ΚΕΑΔ ΟΜΟΝΟΙΑ Κορυτσάς , Δημοτικές Εκλογές 2015

Σε εθνικιστική… υπερδιέγερση λόγω εκλογών η Αλβανία!

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ Θ. ΥΦΑΝΤΗΣ

•  Η Αλβανία, λόγω των αυτοδιοικητικών εκλογών της 21ης Ιουνίου, βρίσκεται σε συνεχή εθνικιστική υπερδιέγερση. Ο Αλβανός Πρωθυπουργός Έντι Ράμα και η ηγετική ομάδα, σε καθημερινή βάση, παραληρούν, φλυαρούν χωρίς νόημα, κυρίως, για εσωτερική κατανάλωση, με έναν και μοναδικό σκοπό: Να πείσουν τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν τους  «εκλεκτούς»  υποψήφιους  του  Σοσιαλιστικού Κόμματος.

Καταγράφονται συνεχή παραληρήματα, φανατική εξύμνηση της εθνικής ζωής, ένας τυφλός εθνικισμός, απόρροια κάποιου παρωχημένου συμπτώματος, γιατί διαφορετικά δεν εξηγούνται οι ακατάπαυστες ανθελληνικές θέσεις και δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού και στελεχών του κόμματός του. Οι διατελέσαντες πρωθυπουργοί στην Αλβανία ωχριούν μπροστά στις ανοίκιες και εμπρηστικές δηλώσεις του τωρινού πρωθυπουργού.

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα συνεργάζεται με το κόμμα των Τσάμηδων, του προέδρου Σεπτίμ Ιντρίζι, τον οποίο αναβάθμισε ο πρωθυπουργός ορίζοντάς τον Γ’ Αντιπρόεδρο της Αλβανικής Βουλής, γεγονός που συνέτεινε στην παραίτηση από Αντιπρόεδρο της Βουλής, του Βαγγέλη Ντούλες, προέδρου του ελληνικού κόμματος ΚΕΑΔ (Κόμμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων). Ο κ. Ντούλες ορθώς έπραξε, μάλιστα, σε μια δύσκολη καμπή για τον μειονοτικό ελληνισμό.

Καταδικαστέο είναι το γεγονός ότι τα δύο ελληνικά κόμματα δεν συμφιλιώθηκαν, δεν μόνιασαν, για να κατεβάσουν κοινούς υποψήφιους στις εκλογές. Έτσι παρατηρείται το φαινόμενο η «Ομόνοια» και τα δύο κόμματα να υποστηρίζουν δικούς τους υποψήφιους προς μεγάλη ζημιά του τόπου. Για την «Ομόνοια», ανώτατο γνωμοδοτικό όργανο της ελληνικής μειονότητας, έχουμε αναφερθεί πολλές φορές και παρέλκει κάθε αναφορά στον ρόλο της και στους σκοπούς, που δεν είναι άλλοι από την πραγμάτωση της πραγματικής ομόνοιας και ομοψυχίας του Βορειοηπειρωτικού κόσμου. Είθε ο νέος πρόεδρος, νέος στην ηλικία, με σύγχρονες ιδέες, άνθρωπος καλλιεργημένος, μορφωμένος, με συγκρότηση πνευματική, να συντελέσει ώστε ο πονεμένος ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου να έχει μια φωνή και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και, επιτέλους, να σταματήσουν οι διχαστικές κινήσεις και οι μικροφιλοδοξίες.

Όμως, εκείνο που προξενεί αλγεινή εντύπωση είναι οι δηλώσεις του Τσάμη Γ’ Αντιπροέδρου της Βουλής. Έφτασε στο σημείο, χωρίς αιδώ, να δίνει συμβουλές στην ελληνική κυβέρνηση για το τι πρέπει να πράξει, ώστε οι Τσάμηδες να… δικαιωθούν. Ο άνθρωπος «καβάλησε το καλάμι» και από το ύψος του θρόνου του και του παραλογισμού, με θράσος ανήγγειλλε ότι θα έρθει ώρα που θα υπάρχει Τσιάμης αντιπρόεδρος στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Έλεος πια! Οι Αλβανοτσάμηδες έχουν καταδικαστεί από την ιστορία και κάθε άλλη άποψη αποτελεί ιστορική παραχάραξη και διαστρέβλωση της αλήθειας. Με το τέλος του πολέμου το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων Ιωαννίνων, με απόφασή του (αριθ. 344/25-5-1945) καταδίκασε ερήμην τους μουσουλμάνους Τσάμηδες, αρκετούς με την ποινή του θανάτου. Για την Ελλάδα το ανύπαρκτο θέμα των Τσάμηδων έχει κλείσει οριστικά και αμετάκλητα.

Από την άλλη μεριά, οι δηλώσεις του Αλβανού πρωθυπουργού για υδρογονάνθρακες, για υφαλοκρηπίδα, όρια κρατών και άλλα συναφή, αναζωπυρώνουν τον αλβανικό αλυτρωτισμό για την δημιουργία… «Μεγάλης Αλβανίας». Ο μεγαλοϊδεατισμός πυροδοτείται από την αλβανική κυβέρνηση και από αλβανικούς σοβινιστικούς κύκλους. Ο μισελληνισμός διογκώνεται επικίνδυνα, «σαρώνει» την αλβανική κοινωνία. Σιγοβράζει άκρατος εθνικισμός που εξωτερικεύεται με ακραίες αντιδράσεις σε βάρος των Ελλήνων. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός με τις δηλώσεις του «ρίχνει λάδι στη φωτιά».

Ο μεγαλοϊδεατισμός διδάσκεται στα παιδιά από την τρυφερή τους ηλικία στα σχολεία, ενώ η συνεχής «πλύση εγκεφάλου» από τα Μέσα Ενημέρωσης πολλαπλασιάζουν και γιγαντώνουν το μίσος κατά των Ελλήνων. Και βέβαια η διολίσθηση της πολιτικής ηγεσίας της γειτονικής χώρας δεν βοηθάει την ευρωπαϊκή πολιτική της Αλβανίας.

Οι συνεχείς προκλήσεις ενισχύονται και από την ατολμία της ελληνικής κυβέρνησης. Οι μετριοπαθείς κυβερνητικές δηλώσεις δεν νομίζουμε ότι θα συνετίσουν τους ταγούς της Αλβανίας.

Είναι γεγονός ότι ενόψει των τοπικών εκλογών ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του ανεβάζουν τους τόνους, ασκώντας εκφοβισμό και ψυχολογική βία στην Μειονότητα, ώστε να μην ψηφιστούν Έλληνες υποψήφιοι. Το έργο αυτό το είδαμε να παίζεται πολλές φορές και σε προηγούμενες δημοτικές και εθνικές εκλογές. Σκοπός της αλβανικής ηγεσίας δεν είναι απλώς η συρρίκνωση του ελληνικού στοιχείου, αλλά ο εξαλβανισμός και τελικά ο αφανισμός του.

Γι’ αυτούς τους σοβαρούς λόγους χρειάζεται από μέρους των στελεχών της μειονότητας ψυχραιμία, ανάλυση των αλβανικών επιδιώξεων και αντιμετώπιση των εχθρικών βελών με σύνεση, με νηφαλιότητα και με τεκμηριωμένα επιχειρήματα.

Επιβάλλεται όλα τα στελέχη και οι μειονοτικοί υποψήφιοι να βρίσκονται σε συνεχή επαφή και επικοινωνία με τους Βορειοηπειρώτες, να τους ενθαρρύνουν και να τους εμψυχώνουν, παροτρύνοντάς τους να αναδείξουν Έλληνες δημοτικούς άρχοντες.

Θα πρέπει να γνωρίζουν όλοι ότι όσο θα περνούν οι μέρες και θα πλησιάζει ο χρόνος των εκλογών τόσο και θα εντείνεται ο φανατισμός, οι ανθελληνικές κραυγές, οι εκβιασμοί και, ίσως, που το απευχόμαστε, η βία εις βάρος του Ελληνισμού.

πηγή

Πάνος Καμμένος στο Σούλι: Όσες επιθέσεις και αν δεχθήκαμε, αυτά τα χώματα ποτισμένα με αίμα, παρέμειναν ελεύθερα

«Το μήνυμα της επετείου είναι ότι αυτός εδώ ο λαός, ο οποίος στη διάρκεια της ιστορίας του δέχτηκε πολλές φορές επιθέσεις, δεν μπορεί να μείνει σκλαβωμένος. Η εθνική κυριαρχία αυτής της χώρας δεν παραδίδεται. Τα χώματα εδώ είναι ποτισμένα με αίμα και με αγώνες ανθρώπων που δεν παρέδωσαν τα κλειδιά της πατρίδας. Και όταν ήρθε η ώρα, την ύστατη στιγμή, απέδειξαν ότι προτιμούν το θάνατο από τη σκλαβιά» .
Αυτά επεσήμανε μεταξύ άλλων, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, από το Σούλι, όπου παρέστη στις επετειακές εκδηλώσεις τιμής και μνήμης.
Ο κ. Καμμένος ήταν συνοδευόμενος από τον Αρχηγό ΓΕΣ Αντιστράτηγο Βασίλειο Τελλίδη, παρέστη στις επετειακές εκδηλώσεις τιμής και μνήμης στο Σούλι. Εγινε επιμνημόσυνη δέηση, ακολούθησε προσκλητήριο πεσόντων Σουλιωτών και κατάθεση στεφάνου.
«Θα πρέπει να καταλάβουν ότι η Ελλάδα είναι μία σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα που θέλει τη συνεργασία με όλους, αλλά η Ελλάδα δεν παραδίδει την εθνική της κυριαρχία και κυρίως δεν παραδίδει την αξιοπρέπειά της. Αν έχουν στόχο να παραδώσουμε την αξιοπρέπειά μας με ανταλλάγματα έχουν χτυπήσει πόρτα σε λάθος λαό και σε λάθος χώρα. Ο ελληνικός λαός ενωμένος θα ξαναπεί όταν χρειαστεί το μεγάλο «όχι».

πηγή

Η γυναίκα της αμαρτίας και ο Ερημίτης........ - Gruaja e mëkatit dhe Heremiti...

Η γυναίκα της αμαρτίας και ο Ερημίτης............ Έβαλε κάποτε στο νου της μια γυναίκα της αμαρτίας καί στοιχημάτισε με τους φίλους της, πως θα το πετύχαινε να παρασύρει στα δίχτυα της τον Ερημίτη, που ζούσε στο βουνό, μακριά από την πόλη καί που όλοι έλεγαν γι’ αυτόν πως ήταν άγιος άνθρωπος. Φόρεσε ένα πυκνό πέπλο, που έκρυβε την ομορφιά της κι’ ανέβηκε στο βουνό. Οι φίλοι της την περίμεναν στα μισά του δρόμου. Όταν βράδιασε, χτύπησε την πόρτα της σπηλιάς του Ερημίτη. Εκείνος όταν την είδε, ταράχτηκε… Πώς βρέθηκε τάχα γυναίκα τέτοια ώρα σ’ αυτή την έρημο; Πλάνη σου είναι τούτη, διάβολε, συλλογίστηκε. Τη ρώτησε ποια ήταν καί τί γύρευε. Εκείνη έβαλε τα κλάματα. — Ώρες ολόκληρες πλανιέμαι σ’ αυτές τις ερημιές, Αββά. Έχασα το δρόμο καί τη συντροφιά μου κι’ ούτε κατάλαβα πώς βρέθηκα εδώ. Μα για τ’ όνομα του Θεού, μη με αφήσεις να με φάνε τα θηρία. Ο Ερημίτης βρέθηκε σε δίλημμα. Να βάλει γυναίκα στην κατοικία του; Τέτοιο πράγμα δεν του είχε συμβεί ποτέ. Μα ν’ αφήσει πάλι το πλάσμα του Θεού να φαγωθεί από τα θηρία; Αυτό θα ήταν απάνθρωπο, σχεδόν έγκλημα. Νικήθηκε, τέλος, από την συμπάθεια καί την έβαλε μέσα. Εκείνη τότε τράβηξε δήθεν με αφέλεια το πέπλο της καί του φανέρωσε τα θέλγητρά της. Ο πειρασμός άρχιζε να φλογίζει τον αγωνιστή, αφού η πράξη δεν ήταν πια δύσκολη. Έριξε κατά γης μερικά ξερά φύλλα κι’ είπε στη γυναίκα να πλαγιάσει, ενώ αυτός τράβηξε στο βάθος της σπηλιάς. Γονάτισε κι’ έκανε θερμή προσευχή. Απόψε συλλογίστηκε, έχω να δώσω την πιο σκληρή μάχη εναντίον του ορατού καί αόρατου εχθρού. Ή θα νικήσω ή θα χάσω όλους μου τους κόπους. Όσο προχωρούσε ή νύχτα τόσο η φλόγα της επιθυμίας τον έκαιγε. Για μια στιγμή ένοιωσε να λυγίζει η αντίστασή του καί τρόμαξε. Αυτοί, πού μολύνουν το σώμα με αμαρτωλές πράξεις, πηγαίνουν στην κόλαση, είπε σχεδόν φωναχτά. Για κάνε δοκιμή, αν θα αντέχεις στη βασανιστική φωτιά. Άναψε το λυχνάρι του κι’ έβαλε το δάχτυλό του στη φλόγα. Μα η άλλη φλόγα δεν τον άφηνε να νοιώσει τον πόνο από το κάψιμο. Αφού αχρηστεύθηκε το πρώτο δάχτυλο, έβαλε στη φλόγα του λυχναριού το δεύτερο, το τρίτο… Μέχρι να ξημερώσει έκαψε καί τα πέντε δάχτυλα του χεριού του. Εκείνη παρακολουθούσε κρυφά τον υπεράνθρωπο αγώνα του δούλου του Θεού καί, βλέποντας τον να καίει με πείσμα όλα του τα δάχτυλα το ένα πίσω από το άλλο, τόσο πολύ ταράχτηκε, που από τον τρόμο της ξεψύχησε. Οι φίλοι της στό μεταξύ έκαναν αιφνιδιασμό στη σπηλιά του ερημίτη για να γελάσουν σε βάρος του. Τον βρήκαν όμως απ’ έξω να προσεύχεται. — Μήπως φάνηκε από δω χτες βράδυ καμιά γυναίκα; τον ρώτησαν. — Μέσα είναι καί κοιμάται, τους αποκρίθηκε εκείνος. Μπήκαν μέσα καί τη βρήκαν νεκρή. —Αββά, πέθανε, φώναξαν τρομαγμένοι. Εκείνος τότε ξεσκέπασε το χέρι του καί τους έδειξε τα δάχτυλά του. — Για δέστε δω, τί μου έκανε... Η εντολή του Χριστού όμως με προστάζει να κάνω καλό αντί κακού. Στάθηκε καί προσευχήθηκε πάνω από το άψυχο σώμα καί την επανέφερε στη ζωή.

Gruaja e mëkatit dhe Heremiti.... Nguliti dikur në mendje gruaja e mëkatit dhe vuri bast me shokët e saj, që do t’ia dilte  që të shtinte në rrjetën e saj Heremitin, që jetonte në mal, larg qytetit dhe që të gjithë thoshin për këtë se ishte një njeri i shenjtë. Veshi një veshje të rëndë, që fshente bukurinë e saj dhe u ngjit në mal. Miqtë e saj e prisnin në gjysma e rrugës. Kur ra nata, trokiti në derën e Heremitin. Ai kur e pa, u trondit... Si u gjend vallë një grua në këtë orë në shkrretëtirë? Mashtrimi yt, është ky e djall, mendoi. E pyeti cila ishte dhe çfarë kërkonte. Ajo filloi të qante. -Me orë të tëra po vërtitem  në këto shkrretëtira Abba. Humba rrugën dhe shoqëruesit e mi dhe as e kuptova si u gjenda këtu. Po, në emër të Zotit mos lejo që të më hanë egërsirat. Heremiti u gjend në dilemë. Të futëte një grua në shtëpinë e tij. Kjo gjë nuk kishte ndodhur kurrë. Por ta linte sërish krijesën e Zotit që ta hanin egërsirat? Kjo do të ishte çnjerëzore, pothuajse krim. Në fund u mund nga simpatia dhe u futi brenda. Ajo atëhere hoqi gjoja me mendjelehtësi mbulesën e saj dhe i tregoi pjesët e saj të trupit. Ngacmimi filloi që të digjte luftëtarin, pasi veprimi nuk ishte më i vështirë. Hodhi në tokë disa fletë të thata dhe i tha gruas që të shtrihej, ndërsa ai u tërhoq në fund të shpellës. U ul më gjunjë dhe bëri një lutje të flaktë. Sonte u mendua do të jap një betejë të egër kundër armikut të dukshëm dhe të padukshëm. Ose do të fitoj  ose do ti humbas të gjitha mundimet. Sa më shumë ecte nata aq dhe flaka e dëshirës e digjte. Për një çast ndjeu që u përkul rrezitenca e tij dhe u tremb. Ata që infektojnë trupin me veprime mëkatare shkojnë në ferr, tha pothujse me zë të fortë. Pa provo nëse do të durosh në zjarrin torturues. Ndezi kandilin dhe vendosi gishtin në zjarr. Po flaka tjetër nuk e linte që të ndjente dhimbjen nga përvëlimi. Pasi u përvëlua gishti i parë, vendosi të dytin, të tretin... deri sa u gëdhi dogji pesë gishtat e dorës së tij. Ajo ndiqte fshehur betejën mbinjerëzore të shërbëtorit të Perëndisë dhe duke parë që digjte me këmbëngulje të gjitha gishtat e dorës njëri pas tjetërit, kaq shumë u trodnit, sa nga tmerri i saj dha shpirt. Miqtë e saj ndëkohë hynë pa pritur në shpellën e heremitit që të qeshnin me të. E gjetën jashtë duke u lutur. -          Mos vallë erdhi dje në mbremje ndonjë grua? Pyetën. -          Brenda është dhe po fle, u përgjigj ai. Hynë brenda dhe e gjetën të vdekur. -          Abba vdiq, thirrën të tmerruar. Ai atëhere zbuloi dorën e tij dhe ju tregoi gishtat. -          Pa  shikoni këtu se çfarë më bëri.. Por urdhëri i Zotit më mëson që të bëj mirë në vend të së keqes. Qëndroi mbi të u lut mbi trupin e pajetë dhe e ktheu sërish në jetë.

"Οι Ρουμάνοι για τον Ζάππα"

Ελληνική έκδοση

Εκδόσεις Ομόνοια,  Βουκουρέστι, 2015, 128 σελ.+16 σελ. με έγχρωμες εικόνες

Πρόλογος Γεώργιος  Ι. Δολιανίτης

Μετάφραση στα ελληνικά : Αλεξάνδρα Λουίζου, Ştefan Petrescu

 ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΖΑΠΠΑΣ

Στις Εκδόσεις Ομόνοια κυκλοφόρησε πρόσφατα ένας τόμος αφιερωμένος στη μνήμη του ευεργέτη Ευαγγέλη Ζάππα (1800-1865), από το θάνατο του οποίου συμπληρώνονται τις 19 Ιουνίου 150 χρόνια. Γεννήθηκε στην ´Ηπειρο και μετά το ξέσπασμα της Επανάστασης, συμμετείχε στις μάχες που πραγματοποιήθηκαν στην Πελοπόννησο. Το 1824 του απονεμήθηκε η διάκριση του Αρχάγγελου Μιχαήλ. Γύρω στο 1831 ήρθε στη Βλαχία, όπου ασχολήθηκε με το εμπόριο δημητριακών και με την εκμίσθωση μοναστηριακών κτημάτων. Χάριν στο επιχειρηματικό πνεύμα και στην εργατικότητά του επιτυγχάνει σε σύντομο χρονικό διάστημα να συγκεντρώσει μια τεράστια για εκείνη την εποχή περιουσία. Ο Ζάππας ανήκει – μαζί με τον Απόστολο Αρσάκη και Παναγή Χαροκόπο -  στη χρυσή  «στοά» των Ελλήνων ευεργετών που έζησαν και διακρίθηκαν στη ρουμανική γη, η γενναιδωρία των οποίων στράφηκε τόσο προς τη θετή, όσο και προς τη μητέρα πατρίδα.

Ο τόμος περιλαμβάνει μια επιλογή μελετών των Ρουμάνων ειδικών, που επισημαίνουν τις κύριες συντεταγμένες της δραστηριότητας του Ζάππα: α)ιδρυτής των  «Ολυμπίων» (που έγιναν στην Αθήνα το 1859, 1870, 1875, 1888-1889), β) η σχέση του με την Ρουμανική Ακαδημία (ιδρυτικό μέλος της Ρουμανικής Λογοτεχνικής Εταιρείας, 1866, που μετονομάστηκε σε  Ρουμανική Ακαδημαϊκή Εταιρεία και έπειτα σε Ρουμανική Ακαδημία), γ) η πολλαπλή φιλανθρωπική δράση του. Τα κείμενα που ανήκουν στον Dan Popper (πρ. Γενικό γραμματέα της Ρουμανικής Ολυμπιακής Επιτροπής), στον αείμνηστο ακαδημαϊκό Virgil Cândea, στην ολυμπιονίκη Mihaela Peneş-Lipetz, καθώς και στον δημοσιογράφο Horia Alexandrescu  επιμένουν στη συμβολή του Ζάππα στην αναβίωση των Διεθνών Ολυμπιακών Αγώνων του 1896. Η μελέτη της Dorina N. Rusu  σκιαγραφεί το πορτρέτο του Ζάππα ως πρωτεργάτη και χορηγού μερικών σημαντικών πολιτιστικών σχεδίων όπως η σύνταξη της γραμματικής και του λεξικού της ρουμανικής γλώσσας,  η στήριξη των μεταφράσεων των κλασικών της Αρχαιότητας. Μνημονεύεται η πρώιμη ιστορία της Ρουμανικής Ακαδημίας, που έφερε φόρο τιμής στον «αείμνηστο και αξιόλογο Ευαγγέλη Ζάππα», στον οποίο έφτιαξε και προτομή. Η πρωτοβουλία του Ζάππα για τη σύσταση των «Ολυμπίων» καθώς και τα διαβήματα που έγιναν πριν από την διοργάνωσή τους, αλλά και η πορεία από τη Ρουμανική Λογοτεχνική Εταιρεία στη Ρουμανική Ακαδημαϊκή Εταιρεία αποτελούν το κύριο θέμα των κειμένων που υπογράφει ο Nicolae Postolache, συγγραφέας δύο σημαντικών έργων αφιερωμένων στον Ευαγγέλη Ζάππα το 1996 και το 2004. Η φιλανθρωπική δραστηριότητα (ιδρυτής σχολείων, κτήτορας εκκλησιών κ.ά.) παρουσιάζεται από το πρ. καθηγητή  Gheorghe I.Drăgulin.

Η πλούσια βιβλιογραφία, αν και επιλεκτική, δείχνει το σταθερό ενδιαφέρον των Ρουμάνων ειδικών για τον Ευαγγέλη Ζάππα, εμβληματική προσωπικότητα των δύο πατρίδων του.

Στον πρόλογο, ο κ. Γεώργιος Ι. Δολιανίτης, ιδρυτής και διευθυντής της ομώνυμης Βιβλιοθήκης στην Αθήνα, παρουσίαζει το ιστορικό των «Ολυμπίων», από τον Ρήγα Βελεστινλή, τον πρώτο που χρησιμοποίησε τον όρο σε μετάφρασή του από τονMetastasio, στον Ευαγγέλη Ζάππα. Παράλληλα, υπογραμμίζεται η στήριξη του Ζάππα και η καθοριστική συμβολή των «Ολυμπίων» που ίδρυσε, στην αναβίωση των Διεθνών Ολυμπιακών Αγώνων του 1896.

Η έκδοση έγινε με την ευγενική χορηγία του κ. Γεωργίου Ι. Δολιανίτη, Εκπαιδευτικό και πρ. Σχολάρχη.  Ο τόμος θα παρουσιαστεί Σάββατο, 30 Μαίου, ώρα 18:30 στο Μουσείο της πόλης του Βουκουρεστίου (Μεγάρο Σούτσου), όπου θα γίνουν τα εγκαίνια της ´Εκθεσής Τεκμηρίων από τη Βιβλιοθήκη Γ. Ι. Δολιανίτη για τα «Ολύμπια» του Ευαγγέλη Ζάππα.

Οι Ρουμάνοι για τον Ζάππα:

«Ο Ευαγγέλης Ζάππας, τον οποίο η Ρουμανική Ακαδημία διατηρεί στην προνομιακή στοά των ευεργετών της, ... είναι  μια εξέχουσα προσωπικότητα στη σύγχρονη αναγέννηση του ύψιστου θεσμού αδελφοσύνης και επικοινωνίας του ευρωπαϊκού Κόσμου από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα: τους Ολυμπιακούς Αγώνες.»

 Ακαδ.Virgil Cândea               

«Ο Ευαγγέλης Ζάππας ανήκει και στις δύο ‘πατρίδες’ του, την Ελλάδα και τη Ρουμανία, τις οποίες αγάπησε εξίσου, αλλά και σε ολόκληρο τον βαλκανικό χώρο, τον οποίο σημάδεψε με την παρουσία και το έργο του.»

Dan Popper                   

Το όνομα του Ευαγγέλη Ζάππα «θα μείνει για πάντα χαραγμένο με χρυσά γράμματα στην Ιστορία της Ρουμανικής Ακαδημίας.»

Dorina Ν. Rusu                   

«Ο Ζάππας υπήρξε αγγελιοφόρος της ειρήνης και της φιλίας όλων των λαών του κόσμου.»

 Nicolae Postolache              

Βιογραφικά στοιχεία του Ευάγγελου Ζάππα

Το εξώφυλλο του βιβλίου 

πηγή 

Τιμητικές εκδηλώσεις στη Ρουμανία για τον Ηπειρώτη ευεργέτη Ευ. Ζάππα

• Με ένα πολυήμερο πολιτιστικό πρόγραμμα τιμήθηκε στο Βουκουρέστι η 150ή επέτειος του θανάτου, του μεγάλου Ηπειρώτη εθνικού ευεργέτη και πρώτου οραματιστή της ανασύστασης των Ολυμπιακών Αγώνων στον 19ο αιώνα, Ευαγγέλη Ζάππα. Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, την πρωτοβουλία είχε η «Βιβλιοθήκη Γεωργίου Δολιανίτη» και την γενική επιμέλεια των εκδηλώσεων η Ρουμάνα ελληνίστρια και πανεπιστημιακός Έλενα Λαζάρ.
Το «παρών» έδωσαν από την Ελλάδα ο πρ. Πρέσβης στο Βουκουρέστι Γ. Πουκαμισάς, ο πρ. Υπουργός Ανδρέας Ζαΐμης,  ο Γεν. Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης - Αρεοπαγίτης ε.τ. Λέανδρος Ρακιντζής, η ολυμπιονίκης - Αντιπεριφερειάρχης της Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης Βούλα Πατουλίδου, ο Δήμαρχος Αρχαίας Ολυμπίας Ευθ. Κοτζάς, ο Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής & Εξωτερικής Πολιτικής, καθηγητής Θάνος Βερέμης, ο πρ. Πρόεδρος της Επιτροπής Ολυμπίων και Κληροδοτημάτων Ιωάννης Δομάγερ, ο σύμβουλος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητικών Οικονομολόγων & Στελεχών Κώστας Κατσιγιάννης,  ο Πρόεδρος της Ο.Ε. “NOTOS 2015” της Ελληνικής Φιλοτελικής Εταιρείας Γ. Σπάθης και ο διευθυντής του Αθλητικού Μουσείου του Υπουργείου Παιδείας-απόγονος της Οικογένειας Ζάππα  Δημήτρης Μποντικούλης, που εκπροσώπησε το Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης (EUARCE) της Ελλάδος.
Το πρόγραμμα περιελάμβανε επίσημη φιλολογική εκδήλωση στην Ακαδημία Βουκουρεστίου, έκθεση ιστορικών ντοκουμέντων και ενθυμημάτων στo αρχοντικό Σούτζου στο Βουκουρέστι, επίσκεψη στο Μπροστένι της Γιαλομίτσας με φιλοξενία του τοπικού Δήμαρχου και επιμνημόσυνη δέηση στον τάφο του Ζάππα, πλάι στο ναό του Ευαγγελισμού -που οικοδόμησε ο ίδιος- και τιμητική δεξίωση στην Ελληνική Πρεσβεία του Βουκουρεστίου.

πηγή

«Πανικός» στην Αλβανία...από δηλώσεις Καμμένου περί ενίσχυσης στρατού στα Ελληνοαλβανικά σύνορα

«Πρέπει να ζωντανέψουν τα ελληνοαλβανικά χωριά» δήλωσε χθες (7/6/2015) από τα ακριτικά στρατόπεδα ο ΥΕΘΑ Πάνος Καμμένος, επισημαίνοντας πως αυτό θα επιτευχθεί με την ενίσχυση του στρατού...". Μία δήλωση που δεν πέρασε καθόλου απαρατήρητη από τον Αλβανικό Τύπο που δημοσιεύει σήμερα (8/7/2015) άρθρο με τίτλο «Ο Έλληνας υπουργός Άμυνας απειλεί την Αλβανία».

Μετά τις τελευταίες εντάσεις μεταξύ Ελλάδας-Αλβανίας, που προήλθαν από δηλώσεις Εντι Ράμα περί ΑΟΖ στο Ιόνιο και κυριαρχικά δικαίωματα, οι Αλβανοί ήταν επόμενο να "τρομοκρατηθούν" με την ενίσχυση των μέτρων ασφαλείας στα ελληνοαλβανικά σύνορα, που προανήγγειλε ο ΥΕΘΑΠάνος Καμμένος.

Αναλυτικότερα, το δημοσιεύεμα επισημαίνει πως "Η Ελλάδα δείχνει τα δόντια της στην Αλβανία. Ο Έλληνας υπουργός Άμυνας, Πάνος Καμμένος, δήλωσε κατά τη διάρκεια επίσκεψής του σε μερικά φυλάκια στα σύνορα Ελλάδας-Αλβανίας, ότι θα ανοίξουν εκ νέου όλες οι στρατιωτικές μονάδες και θα ενισχυθεί ο στρατός κατά μήκος των ελληνο-αλβανικών συνόρων".

Οπως είπε ο ΥΕΘΑ «Το καλοκαίρι, στο πλαίσιο του προγραμματισμού που γίνεται βάσει των εντολών που δόθηκαν από εμένα και τον επικεφαλής του Στρατού, θα αυξηθεί περισσότερο ο αριθμός των νεοσυλλέκτων στην περιοχή. Θα υπάρξουν νέα τμήματα, η μονάδα καταδρομών θα προβεί σε στρατιωτικές ασκήσεις στην περιοχή και ελικόπτερα θα δρουν στην περιοχή αυτής της χώρας, για να προσδώσουν στους κατοίκους την αίσθηση της ασφάλειας».

Ερωτηθείς σχετικά με τις αμφισβητήσεις που προέκυψαν από τα Τίρανα για τα θαλάσσια σύνορα, ο πρόεδρος των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», δήλωσε ότι η κυριαρχία της χώρας δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης και κανείς δεν μπορεί να την διαπραγματευθεί, σημειώνει το αλβανικό δημοσίευμα.

Οι δηλώσεις του ΥΕΘΑ

Υπενθυμίζουμε την αναλυτική δήλωση του ΥΕΘΑ Π.  Καμμένου,  από τα ακριτικά στρατιωτικά φυλάκια της Ηπείρου

«Θα υπάρξει επαναλειτουργία φυλακίων, μονάδες καταδρομέων που θα κάνουν ασκήσεις στην περιοχή, αλλά και ελικόπτερα θα επιχειρούν στην περιοχή, για να δώσουν στους κατοίκους αίσθημα ασφάλειας".

Ο υπουργός Εθνικής 'Αμυνας, επισήμανε ότι οι υφιστάμενες δυνάμεις, ο Στρατός, η ελληνική αστυνομία αλλά και οι τοπικές αρχές καταβάλουν προσπάθειες, κάνουν καλά τη δουλειά τους, όμως «πρέπει να ζωντανέψουν τα χωριά».

Όπως τόνισε, τα «νέα παιδιά που έφυγαν από τον τόπο τους και είναι άνεργα στην Αθήνα, να επιστρέψουν, να καλλιεργήσουν και πάλι τη γη μας. Πρέπει να βάλουμε μπροστά την πατρίδα να δουλεύει».

Ο κ. Καμμένος ήταν κατηγορηματικός απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τις αξιώσεις που προβάλλει το τελευταίο διάστημα η Αλβανία.

«Η Εθνική Κυριαρχία της χώρας δεν είναι προς διαπραγμάτευση και κανένας δεν μπορεί να την διαπραγματευτεί, είτε αυτό λέγεται οικονομική απειλή, είτε λέγεται εξωτερική απειλή. Η Ελλάδα, ούτε φοβάται ούτε παραδίδει χιλιοστό της γης του αέρα και της θάλασσας της».

Read more: http://www.newsbomb.gr/ellada/amyna/story/594516/panikos-stin-alvania-apo-diloseis-kammenoy-peri-enisxysis-stratoy-sta-ellinoalvanika-synora#ixzz3cTyAStNf

Eπαναλειτουργία στρατιωτικών φυλακίων στα ελληνοαλβανικά σύνορα προανήγγειλε ο Καμμένος

• 

Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος συνομιλεί με στρατιώτες στο φυλάκιο των Δρυμάδων.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Επαναλειτουργία στρατιωτικών φυλακίων και ενίσχυση του στρατεύματος στα ελληνοαλβανικά σύνορα, προανήγγειλε από το ακριτικό φυλάκιο των Δρυμάδων Πωγωνίου Ιωαννίνων, ο υπουργός Αμυνας Πάνος Κάμμενος, εξέλιξη η οποία θα ικανοποιήσει το πάγιο αίτημα των κατοίκων στα χωριά της μεθορίου, που ζητούν να νιώσουν ασφαλείς.

Ο κ. Καμμένος, ο οποίος πραγματοποιεί περιοδεία στα ακριτικά στρατιωτικά φυλάκια της Ηπείρου, είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ απαντώντας σε σχετική ερώτηση. « Ήδη ανασχεδιάζουμε όλη την περιοχή. Ο ανασχεδιασμός της αμυντικής δομής, θα ανακοινωθεί σε λίγο καιρό. Το καλοκαίρι , στο πλαίσιο της αναδιοργάνωσης που γίνεται, και σύμφωνα με τις εντολές που έχουν δοθεί και από εμένα αλλά και από τον Αρχηγό του Στρατού, από την πρώτη σειρά ,τις επόμενες μέρες, θα ενισχυθεί περεταίρω η παρουσία των κληρωτών στην περιοχή .Θα υπάρξει επαναλειτουργία φυλακίων, μονάδες καταδρομέων που θα κάνουν ασκήσεις στην περιοχή, αλλά και ελικόπτερα θα επιχειρούν στην περιοχή, για να δώσουν στους κατοίκους αίσθημα ασφάλειας».

Ο υπουργός Εθνικής Aμυνας, επισήμανε ότι οι υφιστάμενες δυνάμεις ,ο Στρατός ,η Ελληνική αστυνομία αλλά και οι τοπικές αρχές καταβάλουν προσπάθειες ,κάνουν καλά τη δουλειά τους ,όμως «πρέπει να ζωντανέψουν τα χωριά». Όπως τόνισε, τα «νέα παιδιά που έφυγαν από τον τόπο τους και είναι άνεργα στην Αθήνα, να επιστρέψουν , να καλλιεργήσουν και πάλι τη γή μας. Πρέπει να βάλουμε μπροστά την πατρίδα να δουλεύει». Ο κ. Καμένος ήταν κατηγορηματικός απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τις αξιώσεις που προβάλει το τελευταίο διάστημα η Αλβανία. «Η Εθνική Κυριαρχία της χώρας δεν είναι προς διαπραγμάτευση και κανένας δεν μπορεί να την διαπραγματευτεί, είτε αυτό λέγεται οικονομική απειλή, είτε λέγεται εξωτερική απειλή. Η Ελλάδα, ούτε φοβάται ούτε παραδίδει χιλιοστό της γης του αέρα και της θάλασσας της».

Στο φυλάκιο των Δρυμάδων ο Υπουργός Εθνικής Αμυνας τίμησε την 62χρονη Σοφία Δημητρίου, την γυναίκα φρουρό των συνόρων ,που ζει μόνη της στο χωριό Ορεινό. Ο υπουργός την συνεχάρη για το θάρρος της και της ανακοίνωσε πως θα την εντάξει στην Εθνοφυλακή, αλλάζοντας άμεσα το νόμο, καθώς προβλέπει να υπηρετούν μόνο άνδρες. «Δίνετε θάρρος σε όλους. Αισθανόμαστε ασφαλείς όσο είστε εσείς εδώ» της είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε, «θα αποτελείτε μέρος τη Παλαικής 'Αμυνας της πατρίδας μας». Μάλιστα της έδωσε τιμητική πλακέτα του Υπουργείου Εθνικής Αμυνας.
πηγή