Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒ
π. Δημητρίου Μπόκου
Δέκα ἑπτὰ χρόνια ἔζησε στὴν Αἴγυπτο ὁ Ἰακώβ, ὅπου λόγῳ τοῦ
συνεχιζόμενου λιμοῦ τὸν εἶχε φέρει ὁ γιός του Ἰωσήφ. Ὁ πολυκύμαντος βίος του ἔφτανε
στὸ τέλος του. Σὲ βαθιὰ γηρατειά, ἑκατὸν σαράντα ἑπτὰ ἐτῶν, ὁ γηραιὸς
πατριάρχης ἀρρώστησε. Ὁ Ἰωσὴφ μὲ τὰ δύο παιδιά του, τὸν Μανασσῆ καὶ τὸν Ἐφραίμ,
ἔτρεξε κοντά του.
Τὰ μάτια τοῦ Ἰακὼβ εἶχαν βαρύνει ἀπὸ τὸ γῆρας καὶ δὲν ἔβλεπε καλά. Ἀγκάλιασε
τὰ ἐγγόνια του καὶ τὰ φίλησε.
-
Ὁ Θεὸς μὲ εὐλόγησε πολύ, εἶπε στὸν Ἰωσήφ. Ὄχι μόνο μὲ ἀξίωσε νὰ ξαναδῶ
τὸ πρόσωπό σου, ἀλλὰ μοῦ ἔδειξε καὶ τοὺς ἀπογόνους σου.
Τὰ παιδιὰ προσκύνησαν τὸν γέροντα παππού τους σκύβοντας, κατὰ τὸ ἔθος,
τὸ πρόσωπό τους ὣς τὸ ἔδαφος.
Ὁ Ἰωσὴφ ἔβαλε τότε τὸν πρωτότοκο Μανασσῆ
στὰ δεξιὰ τοῦ πατέρα του καὶ τὸν Ἐφραὶμ σὰν μικρότερο στὰ ἀριστερά του. Ὅμως ὁ
Ἰακὼβ ἅπλωσε τὸ δεξί του χέρι πάνω στὸ κεφάλι τοῦ Ἐφραίμ, ἐνῶ στὸ κεφάλι τοῦ
πρωτότοκου Μανασσῆ ἔβαλε τὸ ἀριστερό του χέρι. Ἔτσι σχημάτισε ἀπὸ πάνω τους τὸ
σχῆμα τοῦ σταυροῦ καὶ τοὺς εὐλόγησε.
Ὁ Ἰωσὴφ ὅμως, βλέποντας πὼς ὁ πατέρας
του ἔβαλε στὸν μικρότερο τὸ δεξί του χέρι καὶ στὸν πρωτότοκο τὸ ἀριστερό,
στενοχωρήθηκε πολύ. Ἡ εὐλογία τοῦ πρωτότοκου θεωροῦνταν μεγαλύτερη καὶ
δινόταν μὲ τὸ δεξὶ χέρι. Νόμισε πὼς ὁ πατέρας του μέσα στὴ γεροντική του
τύφλωση ἔκανε λάθος. Ἔπιασε λοιπὸν τὸ δεξὶ χέρι τοῦ Ἰακὼβ καὶ πῆγε νὰ τὸ
βάλει στὸ κεφάλι τοῦ Μανασσῆ.
-
Ὄχι ἔτσι, πατέρα μου, εἶπε. Αὐτὸς ἐδῶ εἶναι ὁ πρωτότοκος.
- Τὸ γνωρίζω, τέκνο μου, ἀπάντησε
ὁ Ἰακώβ. Θὰ γεννηθεῖ καὶ ἀπὸ τὸν Μανασσῆ λαὸς πολύς. Θὰ δοξαστεῖ κι αὐτός. Ἀλλὰ
ὁ νεώτερος ἀδελφός του, ὁ Ἐφραίμ, θὰ εἶναι μεγαλύτερός του καὶ οἱ ἀπόγονοί
του θὰ εἶναι πλῆθος λαῶν. Μ᾿ αὐτοὺς τοὺς δύο θὰ εὐλογηθεῖ ὁ Ἰσραὴλ καὶ ὅλοι, ὅταν
θὰ εὔχονται, θὰ λένε: Μακάρι νὰ σὲ κάμει ὁ Θεὸς σὰν τὸν Ἐφραὶμ καὶ τὸν Μανασσῆ.
Ἔτσι ὁ Ἰακὼβ εὐλόγησε τὸν Ἐφραὶμ
περισσότερο ἀπὸ τὸν πρωτότοκο Μανασσῆ (Γεν. 48,
1-20).
Ἡ ἐναλλαγὴ τῶν χεριῶν τοῦ πατριάρχη Ἰακὼβ
κατὰ τὴν εὐλογία τῶν ἐγγονῶν του δὲν ἔγινε καθόλου τυχαῖα, ἀλλὰ «τὸ κραταιὸν τοῦ
Σταυροῦ προεδήλωσε σύμβολον» (Ἰδιόμ.
Λιτῆς τῆς Ὑψώσεως). Ἂν καὶ εἶχε καμφθεῖ ἀπὸ τὸ γῆρας ὁ Ἰακὼβ
καὶ εἶχε ταλαιπωρηθεῖ ἀπὸ τὴν ἀρρώστια του, ὅμως ἀνόρθωσε τὸ κορμί του καὶ ἔδωσε
σταυροειδῶς τὴν εὐλογία του, γιὰ νὰ προεικονίσει «τὴν ἐνέργειαν τοῦ
ζωηφόρου Σταυροῦ».
Καὶ ὁ μὲν Ἰακὼβ ἐνισχύθηκε ἀπὸ τὸν τύπο ἁπλῶς τοῦ Σταυροῦ ποὺ
σχημάτισε μὲ τὰ χέρια του καὶ ὑπερνίκησε τὸ γῆρας καὶ τὴν ἀδυναμία του. Ὁ
Χριστὸς ὅμως διὰ τοῦ Σταυροῦ του «τὴν παλαιότητα τοῦ νομικοῦ σκιώδους γράμματος ἐκαινογράφησε καὶ τὴν
ψυχόλεθρον νόσον τῆς πλάνης ἀπήλασε». Ἔδιωξε τὴν καταστροφικὴ γιὰ τὴν ψυχὴ
νόσο τῆς πλάνης καὶ ἀνακαίνισε τὴν παλαιότητα καὶ τὴ σκιὰ τοῦ γράμματος τοῦ
(Μωσαϊκοῦ) νόμου, ἀναζωογονώντας το μὲ τὸ νέο πνεῦμα τῆς Χάριτος. Στὸ γράμμα
τῆς Παλαιᾶς περιέχεται πλέον τὸ πνεῦμα τῆς Καινῆς Διαθήκης (ἅγ.
Νικόδημος Ἁγιορείτης).
Μὲ τὴ σταυροειδῆ του εὐλογία ὁ Ἰακὼβ ἔδειξε ἐπὶ πλέον ὅτι ὁ νομολάτρης
λαός, οἱ Ἑβραῖοι, εἶναι ἕνα «πρεσβύτερον
κλέος». Μιὰ παλιά, γερασμένη δόξα. Καὶ συμβολίζεται σωστὰ ἀπὸ τὸν Μανασσῆ,
τὸν πρεσβύτερο γιὸ τοῦ Ἰωσήφ. Γι᾿ αὐτὸ δὲν θέλησε νὰ ἀλλοιώσει τὸν τύπο τοῦ
Σταυροῦ ποὺ ἔκαμε μὲ τὰ χέρια του, ὅταν ὁ Ἰωσὴφ τοῦ ὑπέδειξε ὅτι μπέρδεψε τὰ
κεφάλια τῶν παιδιῶν του. Ἤθελε νὰ κηρύξει ὅτι «ὑπερέξει λαὸς Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ
νεοπαγής, Σταυρῷ τειχιζόμενος». Ἕνας ἄλλος λαὸς τοῦ Χριστοῦ νεοσύστατος,
περιχαρακωμένος ἀπὸ τὸν Σταυρό, θὰ ἀναδειχθεῖ ἀνώτερος ἀπὸ τὸν παλαιό. Καὶ
συμβολίζεται ἀπ᾿ τὸν νεώτερο Ἐφραίμ, ποὺ πῆρε γι᾿ αὐτὸ μεγαλύτερη εὐλογία ἀπ᾿
τὸν πρεσβύτερο ἀδελφό του (Κανὼν Ὑψώσεως, ᾠδὴ ς').
Ἐσύ; Τί γοητεία βρίσκεις ἀκόμα στὴ
γερασμένη δόξα τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου μέσα σου; Δὲν εἶναι πιὰ καιρὸς ἡ χάρη τοῦ
Σταυροῦ νὰ σὲ ἀνακαινίσει; Νὰ νοιώσεις τὴν ὑπεροχή τοῦ νέου ἀπέναντι στὸ
παλαιό; (πρβλ. Β΄
Κορ. 5,
17).
(ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, ἀρ. φ. 362, Σεπτ. 2013)
|
Bekimi i Jakovit
p Dhimitër Boku
Shtatëmbëdhjetë vjet jetonte në Egjipt Jakovi, ku për shkak të urisë së
madhe e kishte sjellë djali i tij Josifi. Jeta e tij e mbushur me dallgë po
arrinte në fundin e saj. Në pleqëri të thellë, 147 vjet, patriku plak u
sëmur. Josifi me dy fëmijët e tij Manasin dhe Efremin nxitoi pranë tij.
Sytë e Jakovit ishin rënduar nga pleqëria dhe nuk shikonte mirë. Përqafoi
nipërit e tij dhe i puthi.
-
Zoti më bekoi shumë, i tha Josifit. Jo vetëm që më
denjësoi të shikoj sërish fytyrën tënde, por më tregoi dhe pasardhësit tënd.
Fëmijët ju falën gjyshit të tyre të moçëm, duke u përulur, sipas zakonit,
me fytyrën e tyre deri në tokë.
Josifi vendosi atëhere djalin e tij të parë në të djathtë të të atit të
tij dhe Efremin si më të vogël në të majtën e tij. Por Jakovi shtriu dorën e
tij të djathtë mbi kokën e Efremit, ndërsa në kokën e djalit të madh Manasit
vendosi derën e majtë. Kështu u krijua mbi ta forma e kryqit dhe i bekoi.
Josifi duke parë që i ati vendosi tek djali më i vogël dorën e
djathtë dhe tek djali i madh të
majtën, u shqetësua shumë. Bekimi i djalit të parëlindur konsiderohej më i
madh dhe jepej me dorën e djathtë. Kujtoi që i ati në verbërinë e tij në
pleqëri bëri gabim. Kapi pra dorën e djathtë të Jakovit dhe donte t’ia
vendoste në kokën e Manasit.
-
Jo kështu, baba, i tha. Ky është djali i madh.
-
E di, biri im, i tha Jakovi. Do të lindet dhe prej
Manasit një popull i madh. Do të lavdërohet dhe ai. Por vëllai i tij më i ri,
Efremi, do të jetë më i madh se ai dhe pasardhësit e tij do të jenë një
shumicë popujsh. Me këta të dy do të bekohet Izraeli dhe të gjithë kur të
luten do të thonë: Urojmë që ti bëjë
Zoti si Efremi dhe Manasi.
Kështu Jakovi
bekoi Efremin më tepër se djalin e madh Manasin (Gjeneza 48, 1-20).
Këmbimi i
duarve gjatë bekimit të nipërve të tij nuk u bë aspak rastësish, por
“paradeklaroi forcën e Kryqit” . Mgjth se ishte dobësuar nga pleqëria Jakovi
dhe ishte munduar nga sëmundja e tij, ngriti trupin dhe dha bekimin e tij në
formë kryqi, që të parashfaqte “forcën e Kryqit jetëdhënës”.
Nga njëra anë
Jakovi u forcua thjesht nga forma e Kryqit që krijoi me duart e tij dhe mundi
pleqërinë dhe dobësinë e tij. Por Krishti nëpërmjet Kryqit të tij “vjetërsinë
e gërmës hijembajtëse ligjore dhe sëmundjen shpirtshkatërruese të mashtrimit
largoi”. Dëboi sëmundjen e mashtrimit e cila është shkatërruese për
shpirtin dhe rinovoi vjetërsinë dhe hijen e gërmës (formalitetit) së ligjit
(Moisaik), duke e ringjallur me frymën e Hirit. Në gërmën e Dhjatës së Vjetër
përfshihet tashmë dhe fryma e Dhjatës së Re (Shën Nikodhim Agjioriti).
Me bekimin e
tij në formë kryqi Jakovi tregoi për më tepër se populli ligjadhurues,
Hebrenjtë, janë një “lavdi më e vjetër”. Një lavdi e plakur dhe e vjetëruar
dhe simbolizohet, drejt, nga Manasi, djali i madh i Josifit. Për këtë nuk
donte që të prishë formën e Kryqit që
bëri me duart e tij, kur Josifi i tregoi se ngatërroi kokat e fëmijëve të
tij. Donte që të shpallte se një popull i ri i Krishtit, i sapo themeluar, i
stërshënuar nga Kryqi, do të shfaqet më i lartë se i vjetri. Simbolizohet nga
Efremi më i ri, që mori për këtë dhe bekimin më të madh nga djali më i madh i
tij (Kanoni i lartësimit Oda e 6-të).
Ti? Çfarë
hijeshie i gjen akoma lavdisë së plakur të njeriut të vjetër brenda teje? Nuk
ka erdhur koha që hiri i Kryqit të të rinovojë? Të ndjesh mbizotërimin e të
riut para të vjetrës? (2 Korinthiantë. 5,17).
(Lihnia
Nikopoleos nr. f 362, Shtat 2013).
|
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΉ ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΉ ΙΣΤΟΡΙΚΉ ΟΡΘΌΔΟΞΗ ΤΩΝ ΚΟΡΥΤΣΑΙΩΝ ΗΠΕΙΡΩΤΏΝ - GAZETË ELEKTRONIKE, KULTURORE, HISTORIKE, ORTHODHOKSE E KORÇARËVE EPIROTË
Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2015
Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒ - Bekimi i Jakovit
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ ο επονομαζόμενος ΣΚΕΝΤΕΡΜΠΕΗΣ. ΑΛΒΑΝΟΣ ή ΕΛΛΗΝΑΣ ; ; ;- Gjergj Kastrioti i ashtuquajturi Skenderbe Shqiptar apo Grek?????
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ
ο επονομαζόμενος ΣΚΕΝΤΕΡΜΠΕΗΣ. ΑΛΒΑΝΟΣ ή ΕΛΛΗΝΑΣ ; ; ; -ΚΑΤΑΓΩΓΗ- Παππούς του ήταν ο Κων/νος Καστριώτης (+ 1390), ηγεμόνας της Ημαθίας και της Καστοριάς (εξ ου και Καστοριώτης, Καστριώτης). Υιός του Κωνσταντίνου ήταν ο Ιωάννης Καστριώτης, ο άρχοντας της Κρούγιας (Κρόιας), με σύζυγό του την Σερβίδα Βοϊσάβα. Έφεραν στη ζωή 9 παιδιά : 5 θυγατέρες και 4 υιούς, με τελευταίο στην σειρά (1404) τον Γεώργιο Καστριώτη. -ΑΝΑΤΡΟΦΗ - ΕΞΕΛΙΞΗ-
Στα
χρόνια του σουλτάνου Μουράτ του Β΄ (1421-1451) υποχρεώνεται ο πατέρας
του Ιωάννης, για να διατηρήσει την αυθεντία στην Κρούγια, να παραδώσει ως
ομήρους τους 4 γιους του σ’ αυτόν, οι οποίοι και θα ανατραφούν κατά τις
τουρκικές συνήθειες στην σουλτανική αυλή της Αδριανουπόλεως. Εκεί,
χριστιανοί αυτοί, εξισλαμίζονται. Ο Μουράτ Β' εκτιμώντας τα χαρίσματα
του Γεωργίου (ομορφιά, ευρωστία, γενναιότητα) τον συνεκπαιδεύει με τον διάδοχο
του θρόνου, τον μετέπειτα Μωάμεθ Β' τόν Πορθητή της Κων/πόλεως. Ο Σουλτάνος
θαυμάζοντας την παλληκαριά του, του προσέδωσε την τουρκική ονομασία «Ισκεντέρ
μπέη» (Σκεντέρμπεη), που στα ελληνικά σημαίνει «Αλέξανδρος ηγεμών ή Μέγας
Αλέξανδρος».
Η ανάμνηση όμως της
Κρούγιας, η πληροφορία του θανάτου του πατέρα του πρώτα και κατόπιν της
μητέρας του, δεν τον άφησαν ήσυχο. Με την πρώτη ευκαιρία λιποτακτεί από
τον Τούρκικο Στρατό και ξαναπαίρνει το χριστιανικό όνομα Γεώργιος.
Νυμφεύεται την θυγατέρα του Αριανίτου, Ανδρονίκη Κομνηνή, και το 1443
κηρύσσει την επανάσταση εναντίον του Τούρκου κατακτητού. Ελευθερώνει
την Κρούγια με τα 300 παλληκάρια του και αμέσως εισέρχεται στον Καθεδρικό
Ναό της και ψάλλει ο ίδιος και οι συνακόλουθοί του Δοξολογία ευχαριστήριο προς
τον Θεό. Διατάζει να υψωθεί στα κάστρα της ο δικέφαλος αετός με φόντο
πορφυρό ως έμβλημά του, που ήταν, τι άλλο παρά , η πολεμική σημαία του
Βυζαντίου. Συνήθιζε να φοράει το αρχαίο ελληνικό μακεδονικό κράνος με το
διπλό κέρατο. Η μία μάχη ακολουθεί την άλλη για να κρατήσει ελεύθερη την
Επαρχία του από τους τυρράνους. Πεθαίνει στις 17 Ιανουαρίου του 1468, σε
ηλικία 64 ετών από πυρετό που προκλήθηκε από ελονοσία. Θάφτηκε στο
Ναό του Αγίου Νικολάου στο Αλέσσιο (αρχαία Λισσός). Τον διαδέχθηκε ο υιός του
Ιωάννης Καστριώτης.
-ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ- Οι αγώνες του Γεωργίου Καστριώτου ήταν αγώνες Ορθοδόξου Χριστιανού ηγέτου εναντίον των Τούρκων για να κρατήσει την Επαρχία του ελεύθερη. Ήταν Ηπειρώτης Έλληνας, όπως αδιάψευστα διακηρύσσουν οι ακόλουθες Ιστορικές Πηγές, που αποτελούν μνημειώδη ντοκουμέντα :
Η Ιστορία περίτρανα αποδεικνύει αβίαστα την Ελληνικότητα του Γεωργίου Ιωάννου Καστριώτου. Η όποια προσπάθεια πλαστογραφήσεως και φαλκιδεύσεως της Ιστορίας έρχεται ώρα που φανερώνεται και ξεσκεπάζεται . Διότι , «μεγάλη η αλήθεια και υπερισχύει » (Α' 'Εσδρας 4,41). |
Gjergj Kastrioti
i ashtuquajturi Skenderbe
Shqiptar apo Grek?????
Prejardhja-
Gjyshi i tij që ishte
Konstandin Kastrioti (+1390), hegjemon i Imathisë dhe i Kastoriasë (Kostur).
I biri i Konstandinit ishte Joan Kastrioti, arkondi i Krujës (Krias), me
bashkëshorte të tij serben Vojsavën. Sollën në jetë 9 fëmijë me rradhë (1404)
Gjeorgjio Kastrioti.
Edukimi – Zhvillimi
Në vitet e sulltanit
Murat i II-të (1421-1451) u detyrua i ati i tij Joani, që të ruajë zotërimin
e Krujës të dorëzojë pengj 4 prej djemve të tij, të cilët do të riten sipas
zakoneve turke në oborrin e sulltanit të Andrianupolit. Atje, këta të
krishterë, u konvertuan në myslymanë. Murati i II-të duke vlerësuar dhuntitë
e Gjeorgjit (bukurinë, forcën, trimërinë) e bashkëstërviti me pasaardhësin e
fronit Mehmetin e II-të pushtuesin e Konstandinupojës. Sulltani duke u
mrekulluar me trimërinë e tij, i dha emërtimin turk “Iskender Bej”
(Skenderbej), që në greqisht do të thotë “hegjemoni Aleksandër ose
Aleksandëri i Madh”.
Por kujtimi i Krujës,
lajmi i vdekjes së të atit në fillim dhe më pas vdekja e nënës së tij, nuk e
lanë të qetë. Me rastin e parë braktis Ushtrinë Turke dhe rimerr emrin e tij
të Krishter Gjeorgjio. Martohet me të bijën e Arianitit, Andronikin Komnini,
dhe më 1443 shpall revolucionin kundër pushtuesit Turk. Çliron Krujën me 300
trimat e tij dhe hyn në Tempullin Katedrale të saj dhe ai vetë së bashku me
shoqëruesit psalën Dhoksologji falenderuese ndaj Zotit. Urdhëron që të
ngrihet në kështjellat e saj shqiponja dy krenare me sfond të kuq si simbol i
tij, që ishte, asgjë tjetër, veçse flamuri Bizantin në kohë lufte. Kishte si
zakon që të mbante veshur një helmetë të lashtësisë greke maqedonase me një
dybrirësh. Një betejë pason tjetrën që të mbajë të lirë Zonën e tij nga
tiranët.
Vdes më 17 Janar 1468
në moshën 64 vjeçare nga temperatura që ju shkakëtua nga malarja. U varros në
Kishën e Shën Nikollës në Alessia (Lissosi i lashtë sot Lezha). Trashëgimtar
i tij në fron ishte djali i tij Joan Kastrioti.
Kombësia
Betejat e Gjeorgjio
Kastriotit ishin beteja të një udhëheqësi të Krishter Orthodhoks kundër
Turqve që të mbante zonën e tij të lirë. Ishte një Grek Epirot, siç dëshmojnë
në mënyrë të pa kontestueshme Burimet Historike, që përbëjnë dokumeta
monumentale:
·
Marin Barleti,
biografi i parë i tij nga Shkodra (fillimi i shek të 16-të pas Krishtit), e quan
“Princ Epirot” dhe “Higjemon të Epirotëve”, ndërsa e gjithë bigrafia e tij i
rreferohet vetëm tek Epirotët dhe aspak tek Shqiptarët.
·
Gjithashtu, vetë
Skenderbeu, duke ju drejtuar Higjemonit të Tarantës Joan Andonit dhe duke
treguar kështu dhe ndjenjat e tij të vërteta, shkruan: “etërit tanë
pararendës ishin Epirotë, nga të cilët doli ai Pirro të cilit vrrullin vetëm
Romakët mundën ta përballojnë”
·
Në të njejtën kohë si
pasaardhës të Epirotëve dhe jo të Ilirëve përmendet në letrën e tij drejtuar
Italianit Ursini më 1460.
·
Për më tepër, drejtuar
Mbretit Alfons, udhëheqësit të Aragonës, Neapoleos(Napolit) dhe Siçelisë
shkruan: “Mbretit të stërndritshëm dhe të fuqishëm Alfonso, Monarkut të
Aragonës, Neapoleos dhe Siçelisë, Skënderbeu Princ i Epirit përshëndet dhe
qofsh shëndoshë”.
·
Duke folur para Papa
Pavllit të II-të thekson: “Pas nënshtrimit të Azisë dhe të Greqisë, pas
masakrimit të familjeve higjemonike të Konstandinupojës, të Trapezuntës ..
dhe shkrretimit të shumicës së territorit të Maqedonisë dhe Epiriti, kundër pushtuesit
të egër që lufton të dërmojë kryqin, të ngrerë në Kapitol gjysmëhënën dhe të kthejë
botën e tërë në rrobëri... vetëm unë qëndroj me lipsanet e ushtarëve të mi
dhe me mbizotërimin tim të vogël...”.
·
Ishte zotërues i
Gjuhës dhe Arsimit Grek, pasi nga meterizi i tij dërgoheshin shkresa,
dokumente të shkruara në gjuhën Greke.
·
Biografi Turk i Ali
Pashës, Ahmet Mufiti, shkruan për Kastriotin: “në viti 1443 ja mbathi nga
ushtria osmane e Moravës higjemoni
Kastrioti dhe shkoi në fronin e paraardhësve të tij, Krujën”.
·
Burimi Italiane,
Angleze dhe Suedeze e konsiderojnë Skendërbeun Helen. Kështu Italiani A Salvi
në tragjedinë e tij (1718) e përmend si Helen (Greco). Anglezi C Randall më
1810 e quan Hero Grek (Grecian Hero) dhe Suedezi Barraz në fillim dhe Rudbeck
më vonë (1835) e konsideron Gj Kastriotin Helen.
·
Historia e historianit
Francez Paganel: Histoire de Scanderbey), e cila u publikua në Paris më 1855
e përmend qartë si Helen.
·
Donë dhe një pohim
shqiptar të origjinës Heleno Epirote të Skenderbut? Pulla shqiptare e 1968, e
cila u krijua për 500 vjetorin nga vdekja e tij, paraqet kopertinën e
Historisë së Barletit që u përmend dhe më lart, në të cilën përmendet pastër
se ishte Princ Epirot (Epirotarum Principis) dhe jo Shqiptar apo Illir.
Shkruan kopertina. «HISTORIA DE VITA ET GESTIS SCANDERBEGI EPIROTARUM
PRINCIPIS».
·
Kështu pra drejt Danezi Franz De Zessen korrespondent ushtarak
i gazetës “Le Temps” të Parisit, dyshon për prejardhjen shqiptare të
Kastriotit duke theksuar në fjalën e tij: “Çështja nuk është nëse dhe ky
Skëndërbeu mund të konsiderohet Shqiptar, pasi ishte biri i një finsiku Helen, Joan Kastriotit dhe i një
princeshe Serbe”. Fund.
Historia në mënyrën më
të dukshme vërteton prejardhje e Helene të padiskutueshme të Gjeorgjio Joan
Kastriotit. Çdo përpjekje për të fallcifikuar
dhe shtrembëruar Historinë vjen çasti që zbulohet dhe demaskohet.
Sepse “e vërteta është e madhe dhe mbizotëron” (1 Esdra 4,41)
|
Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2015
Παιδαγωγός! - Mësuesi/ja e vërtetë!
Παιδαγωγός
Καθώς στεκόταν μπρος
στην τάξη της την Ε’ δημοτικού, την πρώτη ημέρα του σχολείου η κυρία Τζοβάννα
είπε στα παιδιά ένα ψέμα. Όπως οι περισσότερες δασκάλες, κοίταξε τους μαθητές
της και είπε ότι τους αγαπούσε όλους το ίδιο.
Αλλά αυτό ήταν
αδύνατον, διότι εκεί στην μπροστινή σειρά, βυθισμένο στο κάθισμά του ήταν ένα
μικρό αγόρι, ο Μάνος Μανούσας… Η κυρία Τζοβάννα είχε παρακολουθήσει τον Μάνο
την προηγούμενη χρονιά και είχε προσέξει ότι ο Μάνος δεν έπαιζε καλά με τα
άλλα παιδιά. Τα ρούχα του ήταν τσαλακωμένα. Πάντα φαινόταν ότι χρειαζόταν
μπάνιο. Και ο Μάνος μπορούσε να είναι πολύ δυσάρεστος.
Στο σχολείο που δούλευε
η κυρία Τζοβάννα έπρεπε να επιθεωρήσει του κάθε μαθητού το ιστορικό. Άφησε
του Μάνου το ιστορικό να το διαβάσει τελευταίο. Όταν όμως διάβασε το ιστορικό
που έγραφαν οι προηγούμενες δασκάλες έμεινε έκπληκτη!
Η δασκάλα της Α’
δημοτικού έγραφε: «Ο Μάνος είναι ένα φωτεινό παιδί με έτοιμο πάντα το
χαμόγελο. Κάνει τις εργασίες του σωστά και προσεγμένα, και έχει καλούς
τρόπους… είναι χαρά να τον έχουμε κοντά μας».
Η δασκάλα της Β’
δημοτικού έγραφε: «Ο Μάνος είναι άριστος μαθητής. Αγαπητός από τους
συμμαθητές του, αλλά φαίνεται προβληματισμένος εξ αιτίας της μητέρας του που
έχει μια ανίατη ασθένεια, η ζωή στο σπίτι θα είναι δύσκολη».
Η δασκάλα της Γ’
δημοτικού έγραφε: «Ο θάνατος της μητέρας του ήταν πολύ σκληρός και οδυνηρός
για αυτόν. Προσπαθεί να κάνει καλά τις εργασίες του, αλλά ο πατέρας του δε
δείχνει πολύ ενδιαφέρον. Η ζωή του σπιτιού σύντομα θα τον επηρεάσει εάν δε
παρθούν ορισμένα μέτρα».
Η δασκάλα της Δ’
δημοτικού έγραφε: «Ο Μάνος έχει αποσυρθεί και δεν δείχνει ενδιαφέρον για το
σχολείο. Δεν έχει πολλούς φίλους και πολλές φορές κοιμάται στην τάξη».
Διαβάζοντας όλα αυτά η
κυρία Τζοβάννα κατάλαβε το πρόβλημα και ντράπηκε πολύ για τον εαυτό της.
Αισθάνθηκε ακόμη χειρότερα, όταν οι μαθητές της της έφεραν χριστουγεννιάτικα
δώρα. Όλα ήταν διπλωμένα σε πολύχρωμα χαρτιά με ωραίους φιόγκους, εκτός από
του Μάνου. Το δώρο του ήταν άγαρμπα διπλωμένο σε μια καφετιά χοντρή σακούλα
του μανάβη. Η κυρία Τζοβάννα δυσκολεύτηκε να το ανοίξει εν μέσω των άλλων
δώρων. Μερικά παιδιά άρχισαν να γελάνε όταν έβγαλε από τη σακούλα ένα
βραχιόλι που λείπανε μερικές από τις ψεύτικες αδαμάντινες χάντρες και ένα
μπουκάλι ένα τέταρτο γεμάτο άρωμα. Αλλά έπνιξε τα γέλια των μαθητών καθώς είπε
θαυμαστικά πόσο όμορφο ήταν το βραχιόλι φορώντας το στο χέρι της και βάζοντας
μερικές σταγόνες στον καρπό του χεριού της.
Ο Μάνος έμεινε λίγο
παραπάνω στο σχολείο στο σχόλασμα για να πει «κυρία Τζοβάννα σήμερα μυρίζατε
όπως ακριβώς μύριζε η μαμά μου». Όταν έφυγαν τα παιδιά έκλαιγε για περίπου
μισή ώρα. Από εκείνη την ημέρα η κυρία σταμάτησε να διδάσκει ανάγνωση, γραφή
και αριθμητική. Έδειχνε ιδιαίτερη προσοχή στο Μάνο. Καθώς δούλευε μαζί του το
μυαλό του ζωντάνευε. Όσο πιο πολύ τον ενθάρρυνε τόσο πιο γρήγορα
ανταποκρινόταν. Έως το τέλος του χρόνου ο Μάνος είχε γίνει ένα από τα πιο
έξυπνα παιδιά της τάξης του, και παρόλο το ψέμα ότι θα αγαπούσε όλα τα παιδιά
το ίδιο η κυρία Τζοβάννα ευνοούσε τον Μάνο ιδιαίτερα.
Μετά από ένα χρόνο
βρήκε ένα σημείωμα κάτω από την πόρτα της. Ήταν από τον Μάνο. Της έλεγε ότι
ακόμη ήταν η καλύτερη δασκάλα που είχε ποτέ στη ζωή του. Πέρασαν έξι χρόνια
πριν πάρει άλλο σημείωμα από τον Μάνο. Της έγραφε ότι τελείωσε το Λύκειο και
ήταν τρίτος στην τάξη του, και ότι ακόμη ήταν η καλύτερη δασκάλα που είχε
ποτέ στη ζωή του.
Μετά τέσσερα χρόνια
πήρε άλλο ένα σημείωμα που της έλεγε ότι παρόλο που τα πράγματα ήταν αρκετά
δύσκολα κατάφερε να επιμείνει και να συνεχίσει τις σπουδές του, και ότι
σύντομα θα αποφοιτούσε από το πανεπιστήμιο με τις μεγαλύτερες διακρίσεις. Την
διαβεβαίωνε ότι αυτή ήταν η πιο αγαπητή δασκάλα που είχε σε όλη του την ζωή.
Πέρασαν ακόμη τέσσερα
χρόνια και έφτασε ακόμα άλλο ένα γράμμα. Αυτή τη φορά εξηγούσε ότι αφού πήρε
το δίπλωμά του αποφάσισε να προχωρήσει πιο πολύ και να κάνει διδακτορικό. Στο
γράμμα εξηγούσε ότι αυτή παρέμεινε η πιο καλή και αγαπητή δασκάλα που είχε
ποτέ στη ζωή του. Μα τώρα το όνομά του ήταν πιο μακρύ Dr. Εμμανουήλ Σ.
Μανούσος.
Η ιστορία δεν τελείωνε
εκεί. Υπήρξε ακόμη ένα γράμμα εκείνη την άνοιξη. Ο Μάνος της ανακοίνωνε ότι
είχε γνωρίσει μια υπέροχη κοπέλα την οποία θα παντρευόταν. Της εξηγούσε ότι ο
πατέρας του είχε πεθάνει πριν μερικά χρόνια και αναρωτιόταν αν θα συμφωνούσε
να παραβρεθεί στο γάμο και να καθόταν στη θέση της μητέρας του γαμπρού. Βεβαίως
η κυρία Τζοβάννα δέχτηκε. Μαντέψτε! Στο γάμο φορούσε εκείνο το βραχιόλι που
της είχε δωρίσει κάποια Χριστούγεννα – χρόνια πίσω. Ναι, εκείνο το βραχιόλι
που έλειπαν οι αδαμάντινες πέτρες. Και βεβαιώθηκε ότι φορούσε το ίδιο άρωμα
που θυμόταν ότι φορούσε η μητέρα του Μάνου στα τελευταία τους Χριστούγεννα
μαζί.
Όταν συναντήθηκαν
αγκαλιάστηκαν με στοργή. Ο κύριος Μανούσος ψιθύρισε στο αυτί της κυρίας
Τζοβάννας «Σας ευχαριστώ κυρία Τζοβάννα που πιστεύατε σε μένα. Σας ευχαριστώ
πάρα πολύ που με κάνατε να νιώθω σπουδαίος και μου δείξατε πως εγώ μπορούσα
να διαφέρω».
Η κυρία Τζοβάννα με
δάκρυα στα μάτια ψιθύρισε: «Μάνο μου λάθος κατάλαβες. Εσύ ήσουν που δίδαξες
σε εμένα πώς να διαφέρω. Δεν ήξερα πώς να διδάσκω μέχρι που σε γνώρισα».
Σε παρακαλώ να θυμάσαι
πως ό,τι κι αν κάνεις, όπου κι αν πας θα έχεις την ευκαιρία να αγγίξεις ή και
να αλλάξεις τη σκοπιά, την άποψη ενός ανθρώπου. Και όταν το κάνεις σε
παρακαλώ προσπάθησε να την κάνεις θετική.
|
Pedagog=Edukues
Pasi qëndronte para klasës
së 5-të gjatë ditës së parë të shkollës mësuese Xhoana ju tha fëmijëve një gënjeshtër. Si
shumica e mësuese ve, i pa nxënësit dhe ju tha që i donte të gjithë njësoj.
Por kjo ishte e pamundur
sepse atje në bangën e parë, i zhytur në karrigen e tij ishte një djalë i
vogël, Mano Manusa... Mësuese Xhovana
kishte ndjekur Manon vitin e kaluar dhe kishte vënë re se ai nuk luante mirë
me fëmijët e tjerë. Rrobat e tij ishin të zhubrosura. Gjithmonë dukej që i
duhej një banjo. Manoja mund të ishte shumë i pakëndshëm.
Në shkollën që punonte mësuese
Xhovana duhej të inspektonte
historikun e çdo nxënësi. Historikun e Manos e la që ta lexonte në fund. Por
kur lexoi Historikun që shkruanin mësueset para saj mbeti e çuditur!
Mësuesja e klasës së 1-rë
fillore shkruante: “Manoja është një djalë si dritë, me buzëqeshjen gjithmonë
në fytyrë. Bën detyrat e tij drejt dhe me kujdes dhe ka sjellje të mirë...
është kënaqësi që ta kemi pranë”.
Mësuesja e klasës së 2-të
shkruante: “Manoja është një nxënës i shkëlqyer. Nxënësit e tjerë e duan, por
duket se diçka e shqetëson për shkak të nënës së tij që ka një sëmundje të
pashërueshme, jeta në shtëpinë e tij është e vështirë”
Mësuesja e klasës së 3-të shkruante:
“Vdekja e nënës së tij ishte shumë e ashpër dhe e hidhur për të. Përpiqet që
të bëjë mirë detyrat e tij, por i ati i tij nuk tregon shumë interes. Jeta e
shtëpisë shpejt do të ndikojnë nëse nuk merren masa”.
Mësuesja e klasës së 4-ët
shkruante: Manoja është tërhequr dhe nuk tregon interes për shkollën. Nuk ka
shumë miqë dhe shpesh herë fle në klasë”.
Duke lexuar këto mësuesja
Xhovana kuptoi problemin dhe i erdhi turp nga vetja e saj. U ndje akoma më
keq kur nxënësit i sollën dhurata për Krishtlindje. Të gjitha ishin të
paketuara me letra me ngjyra dhe me fiongo, përveç dhuratës së Manos. Dhurata
e tij ishte e mbështjellë keq me në një qese të trashë kafe si ato që
përdoren në dyqani i frutave. Mësuese Xhovana u vështirësua që ta hapte në mes të
dhuratave të tjera. Disa fëmijë filluan të qeshin kur nxorri nga qesja një
byzylyk me gurë fallco dhe një shishe që ishte e mbushur deri në çereku i
saj. Por i mbyti të qeshurat e nxënësve pasi u shpreh me çudi se sa i bukur
ishte byzylyku duke e veshur në dorën e saj dhe duke hedhur disa pika nga
aroma në kyçin e saj.
Manoja qëndroi pak më tepër
në shkollë pas mësimit që të thoshte “zysh Xhovana sot ju mbanit një erë ashtu si mamaja ime”. Kur
ikën fëmijët qante për pothuajse gjysmë ore. Që prej asaj dite mësuesja
ndaloi së mësuari lexim, shkrim dhe matematikë. I tregonte shumë kujdes
Manos. Pasi punonte me të mendja e tij ngjallej. Sa më tepër e inkurajonte aq
më shpejt reagonte. Deri në fund të
vitit Manoja ishte bërë një prej fëmijëve më të zgjuar të klasës së tij, dhe
mgjth gënjeshtrës se i donte të
gjithë zysh Xhovana nënkuptonte Manon
në veçanti.
Pas një viti gjeti një
shënim poshtë derës së saj. Ishte nga Manoja. I thoshte që ishte mësuesja më
e mirë dhe që nuk do ta harronte kurrë në jetën e tij. Kaluan gjashtë vjet
para se marrë një tjetër letër nga Manoja. I shkruante se mbaroi Liceun dhe
ishte i treti në klasën e tij, dhe se ishte mësuesja më e mirë që kishte
ndonjëherë në jetën e tij.
Pas katër vjetësh mori një
letër tjetër që i thoshte se mgjth se gjërat ishin të vështira arriti të
këmbëngulte dhe të vazhdonte studimet e tij dhe shpejt do të mbaronte
Universitetin me të gjitha nderimet. E siguronte që ajo ishte mësuesja më e
dashur që kishte në jetën e tij.
Kaluan dhe katër vjetë të
tjerë që të të merrte një letër. Kësaj here shpjegonte se ai pasi mori dipllomën
e tij vendosi të vazhdojë më tepër dhe të mbarojë një doktoraturë. Në letër i
shpjegonte se ajo mbetej mësuesja më e mirë dhe më e dashur që kishte në
jetën e tij. Por tashmë emri i tij ishte Dr. Emanuil S Manousos.
Historia nuk ndalon atje.
Kishte dhe një letër tjetër në atë pranverë. Manoja e lajmëronte se kishte
njohur një vajzë të mrekullueshme me të cilën do të martohej. I shpjegonte se
i ati i tij kishte vdekur para pak vitesh dhe pyeste veten nëse do të ishte
dakort që të ishte në dasmë dhe të qëndronte në vendin e nënës së dhendërit.
Sigurisht që mësuese Xhovana pranoi.
Gjejeni! Në dasmë kishte veshur byzylykun që i kishte dhuruar për
Krishtlindje vite më parë Manoja. Po atë byzylyk nga i cili mungonin gurët
prej diamanti. Por dhe aromën që mbante nëna e tij në Krishtlindjet e fundit
që ishin bashkë.
Kur u takuan u përqafuan me
dhembshuri. Zotëria Manuso i pëshpëriti në vesh mësuese Xhovanës “ Ju falenderoj mësuese Xhovana që
besuat në mua. Ju falenderoj shumë që më shtytë të ndjehem i rëndësishëm dhe
më treguat që mund të jem i ndryshëm”.
Mësuese Xhovana me lot në sy filloi të përshpëritë:
“Mano e ke kuptuar gabim. Ti ishe ai që më mësove mua si të jem ndryshe. Nuk
dija të jepja mësim der sa të njoha ty”.
Të lutem të mbash mend se
çfarë do që të bësh, kudo që të shkosh do të kesh mundësinë që të prekësh apo
të ndryshosh këndvështrimin, opinionin e një njeriu. Kur ta realizosh
kujdesu, përpiqu që të jetë pozitiv.
|
Τα μειονοτικά δικαιώματα και οι αλβανικές… ζαβολιές
Γράφει ο Δημήτρης Περδίκης
Όταν η Αλβανία έγινε μέλος
της Κοινωνίας των Εθνών (1921) κατέθεσε έγγραφο προς τον οργανισμό με το οποίο
δήλωσε πως θα σεβαστεί τα δικαιώματα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας. Από
τότε σε κάθε βήμα και σε κάθε ερώτηση απαντά πως σέβεται την Ε.Ε.Μ. Αυτό βέβαια
καθησυχάζει τόσο τους Έλληνες όσο και τους διεθνείς θεσμικούς συνομιλητές της.
Αν όμως κάποιος ρωτούσε γιατί δεν επιτρέπει όσα απορρέουν από την συνθήκη για
τις μειονότητες στην, για παράδειγμα, Χιμάρα, θα άκουγε από τον Αλβανό
συνομιλητή του πως… δεν υπάρχουν Έλληνες στην Χιμάρα. Βλέπουμε λοιπόν πως ο
Αλβανός έχει κάτι άλλο στο μυαλό του όταν μιλάει για ελληνική μειονότητα και
κάτι άλλο ο ξένος συνομιλητής του. Η Αλβανία έχει υπογράψει την ευρωπαϊκή
συνθήκη πλαίσιο περί προστασίας των εθνικών μειονοτήτων και η συνθήκη έχει
ψηφιστεί και έχει γίνει νόμος από την αλβανική βουλή. Ένα πολύ βασικό σημείο
είναι πως ενώ στην Συμφωνία Πλαίσιο υπάρχει το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού
(Σύμβαση Πλαίσιο: Άρθρο 3.1), η Αλβανία αρνείται αυτό το δικαίωμα, θεωρώντας
αυθαίρετα πως μειονοτικό δικαίωμα υπάρχει μόνο μέσα στις καλούμενες μειονοτικές
ζώνες. Ακόμα δεν αποδέχεται ούτε την ελληνική εθνική καταγωγή των Ελληνόβλαχων
παρά την επιθυμία τους να αυτοπροσδιορίζονται έτσι. Αυτό είναι σημαντικό επειδή
όπου κατοικεί εθνική μειονότητα η εδαφική έκταση της περιοχής αυτής πρέπει να
είναι προστατευόμενη από υφαρπαγή από ξένα προς την μειονότητα στοιχεία ακόμα
και με νόμιμες κατά τα άλλα αγορές εδαφικών εκτάσεων. Αυτό έχει ιδιαίτερη
σημασία στην περιοχή της Χιμάρας όπου είναι φανερή η πρόθεση των Αλβανών να
υφαρπάξουν την γη των γηγενών κατοίκων για να κάνουν τουριστικές μπίζνες. Οι
μεθοδεύσεις των αλβανικών αρχών για να περάσουν… τις απόψεις τους είναι πολλές
αλλά και κραυγαλέες. Οι εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης που πραγματοποιήθηκαν
τον περασμένο Ιούνιο έδειξαν πως η ανάδειξη των δικών τους ανθρώπων ως δημάρχων
για τον πλήρη έλεγχο της περιοχής όπου διαβιεί η Ελληνική Εθνική Μειονότητα
περιλαμβάνει τα εξής 1. Υποσχεσιολογία των πάντων για τα πάντα. Θέλεις
διορισμό; Παραθαλάσσιο οικόπεδο; Νομιμοποίηση αυθαιρέτου; Την αυλή του γείτονα;
2. Αγορά ψήφων. Για λίγα ευρώ εξαγοράζονται ψήφοι, οι δύσκολοι λαμβάνουν τα
διπλά. 3. Άνοιγμα καλπών, αφαιρείται ποσότητα ψηφοδελτίων που αντικαθίσται με
ίση ποσότητα άλλων ετοιμασμένων ψηφοδελτίων. Η οικειοποίηση του χώρου όπου
κατοικούν, αυτόχθονες από χιλιετιών, τα μέλη της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας
προχωρά με την παραχάραξη των πραγματικών δεδομένων όσο και της ιστορίας. Έχουν
γραφτεί και έχουν δηλωθεί τόσα πολλά και τόσα απίστευτα από τα πιο επίσημα
χείλη, αναφέρω μερικά: «Στην Χιμάρα πριν από το 1990 κανείς δεν δήλωνε Έλληνας,
μετά όσοι πήγαν στην Ελλάδα έπαιρναν χρήματα για να δηλώνουν Έλληνες» «Οι
Χιμαριώτες μάθανε ελληνικά κάνοντας εμπόριο με την Κέρκυρα», «Ποιο εύκολα θα
βρείτε Εσκιμώο στην Σαχάρα παρά Έλληνα στην Χιμάρα», «Οι αρχαίες μας επιγραφές
είναι στα ελληνικά γιατί τότε αυτά ήσαν διεθνής γλώσσα». Όλες οι αρχαίες
ελληνικές πόλεις και τα μνημεία βαφτίζονται ιλλυρικά, και με αυτό εννοούν
αλβανικά. Άλλα βαφτίζονται ρωμαϊκά ή ακόμα εβραϊκά. Οτιδήποτε άλλο εκτός από
ελληνικά. Τα τελευταία χρόνια όμως έχουμε μια αύξηση όλων των μεθοδεύσεων και
των δηλώσεων που σκοπό έχουν την εξαφάνιση κάθε ελληνικού ίχνους, την μείωση
της ορθοδοξίας και την μεγιστοποίηση κάθε απαίτησης απέναντι στην Ελλάδα. Σε
αυτά τα πλαίσια η τελευταία αλβανική απογραφή έδειξε… ως δεύτερη μεγαλύτερη
θρησκευτική ομάδα στην Αλβανία την καθολική ενώ είναι στους πάντες γνωστό πως
μετά την μουσουλμανική που είναι βέβαια πρώτη, η δεύτερη μεγαλύτερη είναι η
ορθόδοξη, ενώ η καθολική είναι μικρή, κυρίως στην βορειοδυτική Αλβανία.
Από την άλλη πλευρά οι
αλβανικές εδαφικές διεκδικήσεις γίνονται πιο συχνές και μάλιστα δια στόματος
και του ίδιου του πρωθυπουργού. Το θέμα των Τσάμηδων έχει αναδειχθεί από τα
Τίρανα σε «γενοκτονία» από τους Έλληνες όπως λένε, ενώ στην πραγματικότητα το
1940 ως 1944 οι Τσάμηδες είναι αυτοί που διέπραξαν φρικτά εγκλήματα κατά των
Ελλήνων στην Θεσπρωτία. Αυτά όλα χρειάζονται μεθοδική αντιμετώπιση για να μη
παγιωθούν με το χρόνο.
Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2015
Παιδιά!!!-CHILDREN [self-produced animation] - FËMIJËT.
Ένα εκπληκτικό animation βίντεο που αποτυπώνει το σκληρό πρόσωπο του εκπαιδευτικού συστήματος και την προσπάθειά του για ομογενοποίηση της σκέψης και ενοχοποίησης του διαφορετικού
- Film i animuar dedikuar sistemit arsimor antinjerëzor që synon të krijojë njerëz pa personalitet dhe me mendim të njejtë duke mos paranuar dhe ndëshkuar ato që janë të ndryshme!
- Film i animuar dedikuar sistemit arsimor antinjerëzor që synon të krijojë njerëz pa personalitet dhe me mendim të njejtë duke mos paranuar dhe ndëshkuar ato që janë të ndryshme!
Περπατώντας στον τόπο μας
Παρακολουθήστε την νέα ελληνική εκπομπή "Περπατώντας στον τόπο μας" που προβλήθηκε την Παρασκευή 02/10/2015 από την δημόσια ραδιοτηλεόραση Αργυροκάστρου (RTGJ) με παρουσιαστή τον δημοσιογράφο κ. Δημήτρη Κίκη.
himara.grΤρίτη 6 Οκτωβρίου 2015
Επίθεση εναντίων της Ορθοδοξία! Βεβήλωσαν το Ναό της Παναγίας στην Κορυτσά.- Sulm kundër Orthodhoksisë, përdhosën dhe vodhën Kishën e së Tërëshenjtës në Korçë!
Ο ναός της Παναγίας στην Κορυτσά βεβηλώθηκε για πολλοστή φορά από ανεύθυνα και επικίνδυνα άτομα. Χτες το πρωί στις 6 η ώρα ο νεωκόρος βρήκε κατεστραμμένες πόρτες και παράθυρα, κλεμμένες αλυσίδες και κλειδαριές. Είχαν κλαπεί και τα παγκάρια. Αμέσως κάλεσε την αστυνομία για να βρει τους ενόχους. Προκαλεί ανησυχία, όμως, το γεγονός πως η καταστροφή ήταν τέτοια που δεν σου έδινε την εντύπωση πως οι δράστες είχαν ως στόχο την κλοπή. Αυτό μάλλον αποτελεί την δικαιολογία και δημιουργεί άλλοθι για όσα είχαν γίνει. Οι καταστροφές σ' όλες τις πλευρές και στο εσωτερικό του ναού αλλά και το γεγονός πως αφού αφαίρεσαν κάθε κάγκελο και μπορούσαν να μπουν από την πόρτα επέλεξαν το παράθυρο απλώς επιβεβαιώνει τις υποψίες μας πως πρόκειται για βεβήλωση που είχε στόχο τη τρομοκράτηση των ορθοδόξων και ως κίνητρο το θρησκευτικό μίσος.Οι βάνδαλοι είχαν την άνεση και το χρόνο να καταστρέψουν ότι θέλουν μέσα στο ναό, ανενόχλητοι. Ο ναός της Παναγίας καταστράφηκε από το Χότζα και τώρα αυτό που υπάρχει είναι μόνο ένα παρεκκλήσι. Φυσικά οι ορθόδοξοι ναοί βρίσκονται στο έλεος των εξτρεμιστικών στοιχείων. Εμείς ενημερώσαμε και στα αλβανικά για την καταστροφή που είχε γίνει στα παρεκκλήσια στα χωριά Δάρδας και Σινίτσας αλλά κανένα αλβανικό ΜΜΕ δεν μετέδωσε τίποτα. Αυτή η σκόπιμη και επικίνδυνη φίμωση των ειδήσεων που αναδεικνύουν ένα σημαντικό πρόβλημα είναι μια εχθρική πράξη εναντίων των ορθοδόξων και των Ελλήνων.
..........................................................................
Kisha e së Tërëshenjtës (Shen Marise) ne qytetin e Korces eshte dhunuar dhe përdhosur nga persona te papergjegjshem te cilet pasi kane thyer dritaren kane hyre ne brendesi te saj jo vetem duke demtuar arkat ku besimtaret hedhin te hollat por nje prej tyre e kane mare me vete. Menjehere pas ngjarjes eshte njoftuar policia e cila po kryhen hetimet e nevojshme per kapjen e autoreve. Ο Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου όπως ήταν πριν την καταστροφή! - Kisha e së Tërëshenjtës ashtu siç ka qënë në të shkuarën. |
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Ενισχύστε οικονομικά την προσπάθεια μας!
Ετικέτες
ενημέρωση
(2161)
ενημέρωση-informacion
(1427)
Αλβανία
(904)
ορθοδοξία
(422)
ιστορία-historia
(374)
Εθνική Ελληνική Μειονότητα
(366)
ελληνοαλβανικές σχέσεις
(311)
ορθόδοξη πίστη - besimi orthodhoks
(277)
Εθνική Ελληνική Μειονότητα - Minoriteti Etnik Grek
(253)
Β Ήπειρος
(239)
ορθοδοξία-orthodhoksia
(234)
ορθόδοξη πίστη
(222)
εθνικισμός
(195)
διωγμοί
(162)
τσάμηδες
(122)
shqip
(119)
Κορυτσά-Korçë
(118)
Κορυτσά Β Ήπειρος
(103)
informacion
(100)
Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος
(97)
ορθόδοξη ζωή
(96)
ορθόδοξη ζωή- jeta orthodhokse
(76)
διωγμοί - përndjekje
(61)
ορθόδοξο βίωμα
(59)
εθνικισμός-nacionalizmi
(56)
ορθόδοξη εκκλησία της Αλβανίας
(55)
Ελλάδα-Αλβανία
(48)
Ι.Μ Κορυτσάς - Mitropolia e Shenjtë Korçë
(45)
ανθελληνισμός
(44)
Ελληνικό Σχολείο Όμηρος
(43)
πολιτισμός - kulturë
(43)
besimi orthodhoks
(40)
Γενικό Προξενείο Ελλάδος Κορυτσά
(39)
Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας - Kisha Orthodhokse Autoqefale Shqiptare
(37)
ιστορία ορθοδοξίας
(36)
βίντεο
(34)
Shqipëria
(32)
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821
(32)
κομμουνισμός- komunizmi
(30)
πνευματικά
(27)
Μητρόπολη Κορυτσάς - MItropolia e Korçës
(24)
πολιτική-politikë
(23)
απόδημος ελληνισμός-helenizmi i diasporës
(22)
αλβανικά
(21)
εκπαίδευση
(21)
Αρχαία Ελλάδα
(20)
helenët-Έλληνες
(19)
κομμουνισμός
(19)
Greqia
(17)
Βλαχόφωνοι Έλληνες
(15)