Από μια τριχιά κρέμεται η επιβίωση της Δύσης

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Για τις ανάγκες του νέου μου βιβλίου για το Αζερμπαϊτζάν, συνομίλησα προ καιρού με ένα μετριοπαθή αλλά πιστό μουσουλμάνο της κοινότητας του Αμπού Μπεκρ, στο Μπακού, που δεν μάσησε τα λόγια του:
 
"Εδώ στο Αζερμπαϊτζάν έχουμε εξασφαλίσει μια πραγματική όαση μετριοπάθειας και ηρεμίας. Τα πράγματα όμως δεν είναι παντού και για πάντα έτσι. Εσείς στη Δύση" μου σημείωσε με έμφαση, "κρίνετε τα πράγματα μέσα από τις δικές σας θρησκευτικές και πολιτιστικές αξίες και αντιλήψεις. Γι’ αυτό και συνήθως δεν καταλαβαίνετε τι ακριβώς συμβαίνει".

"Μα αντιδρούμε με ανθρωπισμό και με στήριγμα την ανοχή" του αντέτεινα.
 
"Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα σας" αποκρίθηκε. "Οι μουσουλμάνοι στη Δύση δεν ενσωματώνονται στον δικό σας τρόπο ζωής και στις δικές σας αξίες και αρχές. Κι αντιδρούν με τον δικό τους τρόπο, διατηρώντας άσβεστες και τις αντιλήψεις άλλα και το μίσος που τους πλημμυρίζει. Εσείς σκέφτεστε ανθρωπισμό, λχ με τους πρόσφυγες, κι εισπράττετε τρομοκρατική βαρβαρότητα και φόνους. Απλά και μόνο επειδή είσαστε Δυτικοί και όχι μουσουλμάνοι. Οφείλετε να κατανοήσετε κάποιες θεμελιώδεις ισλαμικές αρχές. Που δεν μπορεί να τις απεκδυθεί κανένας αφοσιωμένος στις παραδόσεις μουσουλμάνος, όπου κι αν βρίσκεται. Λ.χ. η αρχή της "μετακίνησης" (χαιζίρια). Σύμφωνα με το Κοράνι και πολλά "χαντίντ" (πράξεις κι ερμηνείας των εφαρμογής των κανόνων) αποτελεί ιερή υποχρέωση για κάθε πιστό η μετεγκατάσταση σε κομμάτια γης που δεν είναι, καθ’ όλον η εν μέρει, ελεγχόμενα από το Ισλάμ. Με βάση  τις εντολές της "ντα’ ουα", που αποτελούν ένα είδος ισλαμικής επιταγής, όλοι αυτοί οφείλουν να εργασθούν για την διάδοση του μηνύματος του Ισλάμ και την εγκαθίδρυση ενός ισλαμικού κράτους".  

"Εννοείς δηλαδή πως η ροή μεταναστών ή προσφύγων γίνεται βάσει σχεδίου για την εσωτερική υπονόμευση των δυτικο- χριστιανικών χωρών;"

"Αυτό που λέω είναι πως, ανεξαρτήτως προθέσεων, οι γραφές καθοδηγούν τον πιστό μουσουλμάνο σε τέτοια συμπεριφορά. Όλοι οφείλουν, με τον ένα η τον άλλο τρόπο, να ενταχθούν, αυτοί και ο κόσμος στον οποίο ζουν, στο ‘Νταρ αλ Ισλαμ’ –στον κόσμο δηλ. του Θεού. Ενόσω εσείς επιμένετε και ομιλείτε για ανθρωπισμό, υποδοχή προσφύγων με τρόπο ανοικτό και με στόχο την ομαλή αφομοίωση, αυτοί θα συνεχίσουν να δουλεύουν για την σταδιακή επιβολή της Σαρία (ισλαμικού νόμου) και την καθυπόταξη των καφίρων (άπιστων). Σε εποχές εντάσεων μάλιστα αυτός ο στόχος μπορεί να πάρει την μορφή τρομοκρατικών κινήσεων και ένοπλων συγκρούσεων. Όλος ο κόσμος αποτελεί δυνάμει προέκταση της εξουσίας του Ισλάμ. Η τζιχάντ (ο αγώνας) για την επιβολή του μπορεί να πάρει (καί να  νομιμοποιείται γι’ αυτό) κάθε μορφή".  

Δυστυχώς η Δύση έχει τα μάτια κλειστά. Αντιδρώντας με την λογική και τον φιλελεύθερό της ανθρωπισμό υπογράφει την θανατική της καταδίκη. Οι φρικαλεότητες στο Παρίσι δεν αποτελούν παρά το ξεκίνημα μιάς σειράς τέτοιων αποτρόπαιων πράξεων. Εκκολάπτουμε μόνοι μας το φίδι που ετοιμάζεται να μας θανατώσει. Θα συνιστούσα δύο εντυπωσιακά (γαλλικά αλλά μεταφρασμένα στα ελληνικά) βιβλία. Τον "Γερμανό Μουζαχεντίν" και την Υποταγή που περιγράφουν γλαφυρότατα όσα συμβαίνουν στις δυτικές ισλαμοκρατούμενες γειτονιές. Και προδιαγράφουν μάλλον έντονα ανησυχητικές προοπτικές.

Το πρόβλημα είναι το ίδιο το Ισλάμ κι όχι απλά οι τρομοκράτες. Θα σημειώσω μερικά πράγματα για να θεμελιώσω την άποψή μου.

Έχετε διαπιστώσει καμία κινητοποίηση "μετριοπαθών" μουσουλμάνων σε ολόκληρο τον Δυτικό κόσμο εναντίον των φρικαλεοτήτων που διαπράττουν οι φανατικοί; Δεν σας προβληματίζει αυτή η περίεργη σιωπή; 

Γιατί η ροή των προσφύγων από τις εμπόλεμες περιοχές προς την Δύση πήρε τέτοια μεγάλη ένταση τους τελευταίους μήνες; Ο πόλεμος στην Συρία ξεκίνησε το 2010 – 2011. Γιατί τώρα; Μήπως συνδέεται με την δήλωση του ηγέτη του Ισλαμικού Χαλιφάτου τον Φεβρουάριο του 2015 πως "θα πλημμυρίσουμε την Δύση με μετανάστες ώστε να κυριαρχήσουμε στις κοινωνίες αυτές από μέσα" περνώντας το κυρίαρχο μήνυμα του Ισλάμ;

Είναι υποχρεωμένοι ή όχι όλοι οι μουσουλμάνοι να ακολουθήσουν, μόλις υπάρξει ανάγκη, το μήνυμα του Μωάμεθ (μέσα από το Κοράνι και τα Χαντίντ  [ιερές διδασκαλίες]) για μετακίνηση (Al Hijra) ώστε να καταληφθούν πλημμυρισμένες από μέσα περιοχές των απίστων;

Οφείλουν να δείχνουν υποταγμένοι και υπάκουοι μέχρι να είναι σε θέση να κινητοποιηθούν και να εφαρμόσουν την Σαρία; Ηδη σε περιοχές που έχουν σημαντικά μεγάλους αριθμούς απαιτούν αλλαγές στις τοπικές συνήθειες και πρακτικές (στο Ντύσσελντορφ πέτυχαν μόλις την περασμένη εβδομάδα την κατάργηση στα σχολεία της χριστιανικής γιορτής του Αγίου Μαρτίνου και την μετονομασία της σε γιορτή του φωτός, στο Μόναχο ζήτησαν τον Οκτώβριο κατάργηση του Octoberfest διότι γυναίκες πίνουν δημόσια μπύρα, στο Montgomery County των ΗΠΑ απαίτησαν –και πέτυχαν– από τριετίας την κατάργηση του Χριστουγεννιάτικου δένδρου ενώ σε περιοχές της Γαλλίας απαιτούν να εξαιρούνται μουσουλμάνοι στα σουπερμάρκετ από τον χειρισμό ποτών και χοιρινού για εξυπηρέτηση πελατών.

Γιατί ουδείς πρόσφυγας από Συρία, Ερυθραία και Αφγανιστάν δεν μετακινείται στις εύπορες μουσουλμανικές χώρες της Αραβίας και του Κόλπου. Και μετακινούνται όλοι μαζικά προς την Ευρώπη. Έχουν μετακινηθεί μοναχά σε Τουρκία, Ιορδανία, Λίβανο και Αίγυπτο. Όπου οικονομικά είναι αδύνατη η συντήρησή τους κι έτσι στοιβάζονται σε στρατόπεδα με στόχο την μετακίνησή τους μετά... προς την Ευρώπη!!!

Η Ευρώπη επιμένει να πιστεύει πως θα λύσει όλα της τα προβλήματα "αγοράζοντας" την έξοδό της από την όποια κρίση.  Με την λογική και νοοτροπία αυτή δεν έκανε τίποτα μετά τις σφαγές στην Μαδρίτη, το Λονδίνο και τις προηγούμενες εγκληματικές ενέργειες στο Παρίσι. Γεμίζοντας με μουσουλμάνους, που βαθιά όλοι τους πιστεύουν στην μελλοντική κυριαρχία του Ισλάμ, κι ανεξάρτητα τρόπων υποδοχής τους το ζήτημα της εσωτερικής υπονόμευσης εξακολουθεί να υπάρχει.

Οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να δώσουν λύση. Όπως δεν έδωσαν μέχρι τώρα. Μόνο αν προσχωρήσουμε στην Ρωσική λογική αντιμετώπισης του Χαλιφάτου –χτυπήματα δηλ από το έδαφος– θα μπορέσει να γίνει κάτι. Η Ρωσική λογική είναι ξεκάθαρη. Χρησιμοποίηση των δυνάμεων του Ασσάντ –που είναι Αλεβίτες και δεν έχουν πρόβλημα να εντοπίσουν και να τσακίσουν τους Σουνίτες του ISIS– και Ιρανούς (πάλι Σιίτες) και Σιιτικές πολιτοφυλακές από το Ιράκ για να επιτευχθεί η αντίδραση στα κελεύσματα των Σαλαφιστών κι η εξολόθρευση των βάρβαρων φονιάδων του Χαλιφάτου.

Διπλωματικά θα πρέπει να απαιτήσουμε (σαν Ελλάδα) από εταίρους και ΝΑΤΟ την υποχρέωση των συμμαχικών χωρών να κόψουν κάθε βοήθεια και οικονομική σχέση με χώρες που είτε δεν δέχονται επιστροφή μεταναστών στα εδάφη τους (λχ Πακιστάν, Μπανγκλαντές, Σομαλία, Ερυθραία κλπ) είτε διακοπή κάθε (οικονομικής κυρίως) σχέσης με χώρες ενίσχυσης των ακραίων (Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Εμιράτα).

Οι ηγέτες της Ευρώπης ανησυχούν ακόμη για το αν έχουμε οργανωμένες καλές υποδομές να δεχθούμε τους πρόσφυγες!!! Ουδείς ανησυχεί για το αύριο. Ποιες είναι οι προοπτικές ή και οι στόχοι αυτών των ανθρώπων. Η Δημοκρατία δεν θα κινδυνεύσει από την οργή μας. Συνθλίβεται από την περιφρόνηση των αρχών της και την εμμονή των μεταναστευτικών φύλων να επιβάλουν τις δικές τους αξίες κι αρχές. Αντί να ενσωματώνονται στην κουλτούρα της Ευρώπης οι μετανάστες / πρόσφυγες, απαιτούν να ενσωματωθεί η ευρωπαϊκή κουλτούρα στην δική τους! Και στις περιπτώσεις που η Ευρώπη αντιδρά, στο όνομα του Άλλαχ γίνονται εγκλήματα εναντίον απλών ανθρώπων.

Η πρωταρχική υποχρέωση κάθε έθνους απέναντι στην ιστορία και τους νεκρούς του είναι ο πόλεμος για την υπεράσπιση του εαυτού του – με στόχο την κατανίκηση του εχθρού του μέχρι την τελική ολοκληρωτική επιτυχία.  Η Δύση όμως εξακολουθεί να αρνείται να αντιδράσει έτσι. Κι ακούγονται φωνές για δικές της ευθύνες απέναντι στις εξελίξεις. Ποιες ευθύνες. Πότε είχε η Γερμανία, η Σουηδία, η Νορβηγία, η Δανία, η Ισπανία και τόσοι άλλοι αποικίες στη Μέση Ανατολή. Για να μην ξεχνάμε, αν πάμε ιστορικά όσο πίσω πηγαίνουν οι μουσουλμάνοι, πως δώσαμε μάχες και στην Ανδαλουσία, και στο Πουατιέ της Γαλλίας , και στον Τάρανδα και στη Βουδαπέστη και στη Βιέννη για να αποκρούσουμε τις κατακτητικές στρατιές του Ισλάμ. 

Η σωτηρία της Δύσης κρέμεται πλέον στην κυριολεξία από μια τριχιά. Και δεν φαίνεται να το συνειδητοποιεί. Ο Γιούνκερ δείχνει έτοιμος να τσιμπήσει το μαγουλάκι του Αλ Μπαγκντατί, αν τον συναντούσε!!  Με το πορτοφόλι έτοιμο μάλιστα, για να τον στηρίξει αν χρειασθεί και οικονομικά...

Ζούμε πλέον από τις αναθυμιάσεις των επιτευγμάτων των προγόνων μας, κι αυτωνών που πολέμησαν και πέθαναν στο βωμό της ελευθερίας και των ατομικών δικαιωμάτων. 

Η τριχιά όμως πλέον αδυνατίζει. Κι ο χρόνος τελειώνει

Ένας σύγχρονος ήρωας του Ελληνισμού μας μιλά δια του βιβλίου του

Ο Ανδρέας Μαρτίνος είναι η ζωντανή ιστορία των αγώνων του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Κατά τη διάρκεια του καθεστώτος του Ενβέρ Χότζα υπέφερε τα πάνδεινα, διατηρώντας άσβεστη μέσα του την αγάπη για την πατρίδα. Και δεν λύγισε. Και όταν το κομμουνιστικό καθεστώς της Αλβανίας κατέρρευσε, ποτέ δεν προσπάθησε να «κεφαλαιοποιήσει» τους αγώνες του. Ήρθε στην Ελλάδα και εξακολούθησε να μάχεται, παρά τις αμέτρητες δυσκολίες και δυσχέρειες. Ένας άνθρωπος «χαλυβδωμένος» και συνάμα χαμογελαστός, που κοίταζε επί δεκαετίες τους ανθρώπους της κομμουνιστικής απανθρωπιάς άφοβα στα μάτια.

Και ήρθε ένα βιβλίο για να περιγράψει τη ζωή του και τον αγώνα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. «Το πρέπον του Ανδρέα Μαρτίνου», από τις εκδόσεις «Πελασγός». Για το βιβλίο μίλησαν την περασμένη Τετάρτη στο Πνευματικό Κέντρο Κωνσταντινουπολιτών (Δ. Σούτσου 46) οι Κώστας Κυριακού, δικηγόρος και αγωνιστής, ο οποίος ήταν κι εκείνος φυλακισμένος μαζί με τον Ανδρέα Μαρτίνο, ο καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου Άγγελος Συρίγος, ο συνιδρυτής της «Ένωσης Χειμαρριωτών» και δικηγόρος Αθανάσιος Κόρμαλης και ο Σταύρος Παπουτσής, που βοήθησε στη συγγραφή. Την εκδήλωση συντόνισε ο γράφων, ενώ αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασαν η Ελίνα Μαστέλλου – Γιαννάκενα που επιμελήθηκε το βιβλίο και η Αλεξάνδρα Δημαλέξη. Την εκδήλωση χαιρέτισαν η Μαρία Μπολάνου, Πρόεδρος της Ένωσης Χειμαρριωτών και ο εκδότης του βιβλίου, Γιάννης Γιαννάκενας.

Στην ομιλία του ο Άγγελος Συρίγος αναφέρθηκε στις φυλακίσεις των Ελλήνων αγωνιστών στο περιβόητο κάτεργο Σπατς, ενώ ειδική μνεία έκανε και στο θεσμό της δημογεροντίας και πως αυτός λειτουργούσε στη Βόρειο Ήπειρο. Ο Κώστας Κυριακού αναφέρθηκε στις ημέρες του Ανδρέα Μαρτίνου στο κάτεργο, ο Αθανάσιος Κόρμαλης δεν έκρυψε τη συγκίνησή του ενθυμούμενος τους αγώνες παλαιότερων εποχών υπέρ των Βορειοηπειρωτών, ενώ ο γράφων έκανε αναφορά στα μηνύματα που στέλνει στις νέες γενιές των Ελλήνων η έκδοση του βιβλίου, σε μια εποχή μάλιστα που κάποιοι, κρύβοντας προσεκτικά τις κονκάρδες με το σφυροδρέπανο κάτω από τα πέτα τους, εποφθαλμιούν τις ελευθερίες μας.

Νίκος Χιδίρογλου

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ

Πηγή: http://www.himara.gr

Θανάσης Πότσης, "παραιτήθηκα από το ΚΕΑΔ, όχι από την ΟΜΟΝΟΙΑ"

Σε δηλώσεις του ο πρόεδρος της Ένωσης Ελληνοβλάχων και αντιπρόεδρος του ΚΕΑΔ, Θανάσης Πότσης σχολίασε την είδηση της αποχώρησής του από το ΚΕΑΔ, σημειώνοντας πως παραιτήθηκε από το ΚΕΑΔ και την θέση του αντιπροέδρου αναλαμβάνοντας την ευθύνη που του αναλογεί για το τέλμα που έχει φθάσει το κόμμα και τις επαναλαμβανόμενες εκλογικές αποτυχίες, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο σε νέα πρόσωπα και νέες ιδέες για το καλό της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.

Ωστόσο δεν αποχωρεί από την ΟΜΟΝΟΙΑ στην οποία παραμένει μέλος του προεδρείου, του γενικού συμβουλίου και αντιπρόεδρος της.

πηγή

Η Ομόνοια Χιμάρας τίμησε τους πρωτεργάτες του ηρωικού ΟΧΙ στο απολυταρχικό καθεστώς

Με πρωτοβουλία του Παραρτήματος Ομόνοιας Χιμάρας, τιμήθηκαν σήμερα οι πρωτεργάτες της μαζικής αντίδρασης της Χιμαριώτικης Κοινότητας κατά της κομμουνιστικής δικτατορίας το 1945.

Η αποχή σε ποσοστό 93% από τις πρώτες στημένες εκλογές – δημοψήφισμα του καθεστώτος, που ήθελε την εγκαθίδρυση της κομμουνιστικής Αλβανίας με την απόλυτη «στήριξη» του λαού, αναδείκνυε το υψηλό φρόνιμα που απέρρεε από την ένδοξη ιστορία και εθνική υπερηφάνεια των Χιμαριωτών.

Το γεγονός αυτό εξόργισε τους ανθρώπους του καθεστώτος και εκδικήθηκαν με τον πιο βάναυσο τρόπο κατά των πρωτεργατών αυτού του κινήματος, των συγγενών τους και γενικότερα κατά της κοινότητας.

Από τα δημοτολόγια της Χιμάρας αφαιρέθηκε η Ελληνική Εθνικότητα, έκλεισε το ελληνικό σχολείο που η λειτουργία του είχε κατοχυρωθεί με την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (1935).

Για την σπουδαιότητα της επετείου και την θυσία των αγωνιστών, μίλησε ο Πρόεδρος του Παραρτήματος Χιμάρας κ. Φρέντης – Διονύσης Μπελέρης, ο Γενικός Πρόεδρος της Ομόνοιας κ. Λεωνίδας Παππάς, ο Πρόεδρος και βουλευτής του ΚΕΑΔ κ. Ευάγγελος Ντούλες και ο βουλευτής Θεσπρωτίας της ΝΔ κ. Βασίλης Γιόγιακας.

Το Παράρτημα Ομόνοιας Χιμάρας παρέδωσε τιμητικές πλακέτες στους συγγενείς των επτά πρωτεργατών του κινήματος:

Ανδρέας Δήμας - Καταδικάστηκε σε θάνατο και θάφτηκε ζωντανός σε λόφο έξω από τη Χιμάρα για παραδειγματισμό.

Νίκος Κούτουλας – Καταδικάστηκε σε θάνατο. Στην απολογία του, δήλωσε πως η μητρική του γλώσσα είναι η ελληνική, αρνήθηκε να μιλήσει αλβανικά και ζήτησε από τον δικαστή να του φέρει μεταφραστή.

Ηρακλής Γκιώνης – Καταδικάστηκε εις θάνατον.

Δημήτρης Ανδρούτσος - Καταδικάστηκε εις θάνατον.

Πύλιος Γκόρος - Καταδικάστηκε εις θάνατον.

Νίκος Κατσελάνος - Καταδικάστηκε εις θάνατον.

Κίτσος Κόκας - Καταδικάστηκε εις θάνατον.

Για την ιστορία, η θανατική ποινή των έξι καταδικασθέντων μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη.

29/11/2015 

ΟΜΟΝΟΙΑ 

Παράρτημα Χιμάρας

Πηγή: http://www.himara.gr

Οι Έλληνες της Γερμανίας τίμησαν την 75η επέτειο απελευθέρωσης της Κορυτσάς και τους άταφους ήρωες του 1940-41 στη Β.Ήπειρο

Την Κυριακή 22 Νοεμβρίου στο πνευματικό κέντρο του Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής Βούπερταλ πραγματοποιήθηκε εκδήλωση με αφορμή τη συμπλήρωση 75 χρόνων από την απελεύθερωση της Κορυτσάς.Το πρόγραμμα που παρουσίασαν μαθητές του Ελληνικού Γυμνασίου-Λυκείου Βούπερταλ περιελάμβανε τραγούδια και οπτικοακουστικό υλικό καθώς και πρωτότυπο θεατρικό αφιερωμένο στους 8.000 ήρωες που παραμένουν άταφοι στα βουνά της Β.Ηπείρου.Οι ομογενείς μας τόνισαν το χρέος μας απέναντι σε “νεκρούς και ζωντανούς ήρωες” αναφερόμενοι και στη σημερινή κατάσταση του Βορειοηπειρωτικού ζητήματος.

   Ιδιαίτερα θερμή επιστολή έστειλε ο επίτιμος πρόεδρος της Ένωσης Συγγενών Πεσόντων, πρώην Υπουργός κ.Γεώργιος Σούρλας όπου αναφέρει χαρακτηριστικά: “Το μήνυμα  “Δε θα σας ξεχάσουμε” φθάνει πολύ ηχηρό από το Βούπερταλ και ενισχύει τον αγώνα που κάνουμε για την αποκατάσταση της μεγάλης εθνικής εκκρεμότητας”. Η εκδήλωση έκλεισε με βράβευση των μαθητών.

Η επιστολή του κ. Σούρλα προς τον υπεύθυνο εκπαιδευτικό

πηγή

75η επέτειος απελευθέρωσης Κορυτσάς

Τιμήθηκε σήμερα 22/11/2015 στη Θεσσαλονίκη η 75η επέτειος απευλευθέρωσης της Κορυτσάς, η 4η απελευθέρωση της πόλης στον 20ο αιώνα (προηγήθηκαν οι απελευθερώσεις κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων, του  αυτονομιακού αγώνα του 1914 και αυτής στον Α' Π.Π.). Τελέστηκε δοξολογία στον Ι.Ν. Νέας Παναγίας, κατάθεση στεφάνου στο μνημείο της Ηπειρώτισσας γυναίκας επί της οδού Π. Μελά και κατόπιν εκδήλωση στην αίθουσα της Ηπειρωτικής Εστίας, που για ακόμη μία χρονιά οργάνωσε τις σχετικές εκδηλώσεις.

ΣΦΕΒΑ, 22/11/2015 

28 Nοεμβρίου 1940: Επέτειος μνήμης για τους 'Ελληνες πεσόντες στρατιώτες στο Βοδίνο Άνω Δρόπολης

27 Νοεμβρίου του 1940. Οι Έλληνες φαντάροι του 40^ου  Συντάγματος Ευζώνων ξεκίνησαν από την Καστάνιανη, πέρασαν την Κοσοβίτσα προς την Πέπελη και το βραδάκι έφθασαν στην Αγία Παρασκευή του Βοδίνου. Έπρεπε πάση θυσία να πιάσουν τον λόφο στρατηγικής σημασίας (λόφος που λέγεται και μπαλκόνι της Δρόπολης),  για να ελέγχουν τις κινήσεις των Ιταλών προς πάσα κατεύθυνση και να καθορίζουν συντεταγμένες για το πυροβολικό τους. Αφού πρωτίστως τους προαπάντησε η δημογεροντία του χωριού προτίμησαν να μη μοιραστούνε στα σπίτια αλλά για τυχών απρόοπτα να στρατοπεδεύσουν στην εκκλησία.

     Σαν να προμάντευαν το κακό. Την ίδια νύχτα Ιταλικός λόχος, που φαίνεται είχε παρακολουθήσει τις κινήσεις τους, μέσα από την Κλεισούρα στα βόρεια του χωριού ανηφόρησε στην αθέατη πλευρά του λόφου και στρατοπέδευσε περίπου 200 μ. απέναντι της εκκλησίας, κεκαλυμμένος από μαντρότοιχο, απόμερα του χωριού και καμουφλαρισμένος από πυκνή βλάστηση.

     28 του Νοέμβρη. Ξημερώνοντας, ριπές από πολυβόλα και τουφεκιές προς την εκκλησία, ανταπάντηση από τους Έλληνες που αιφνιδιάσθηκαν και το τουφεκίδι άναψε για καλά. Ελιγμοί από τους Έλληνες και μετά αρκετού χρόνου φθάσανε στον μαντρότοιχο, τώρα αντιμέτωποι με τους Ιταλούς. Τρεις οι πεσόντες εκ μέρους των Ελλήνων. Ο Ιωάννης Μπουραντάς από το Κομπότι Άρτας, ο Χρήστος Στάμου από τα Άγναντα και ο Στέφανος Γραβιάς από τον Καταρράχτη. Τρεις σκοτωμένους άφησαν πίσω τους και οι Ιταλοί αφού τράπηκαν σε άτακτη φυγή.

     Οι πεσόντες ενταφιάστηκαν στην δυτική πλευρά της εκκλησίας με όλες τις τιμές και κατ’ εντολή του Έλληνα αξιωματικού οι χωριανοί ενταφίασαν και τους Ιταλούς στην τοποθεσία που είχαν σκοτωθεί. Μετά από σχεδόν μήνα που οι Εύζωνοι  απομακρύνθηκαν από το χωριό  οι χωριανοί τίμησαν τους πεσόντες με λιθόκτιστο τάφο και σκαλιστά τα ονόματα τους. Από τις Βοδινιώτισες μανάδες ποτέ δεν τους έλειψε το μοιρολόγι όταν κλαίγανε τους δικούς τους, τα κεριά, τα τρισάγια, τα μνημόσυνα σ’ επετείους, σαν να ανέμεναν να αναστηθούν όπως και ο θρύλος για τον «μαρμαρωμένο βασιλιά». Αυτό μέχρι το 1967 που καταργήθηκε η θρησκεία, καθώς μετά «Θεός φυλάξει».

     Ήρθε όμως το 1990 και η ψυχή του Βορειοηπειρώτη ευαίσθητη. Έγινε ξανά ο γκρεμισμένος τάφος με χρήματα του κατοικούντα στην Αθήνα Μιχάλη Λαχανά, διακοσμήθηκε με μπρούτζινο σταυρό και καντήλα, γράφηκαν ξανά τα ονόματα των πεσόντων. Παράλληλα από το 1995 με άρθρα στην εφημερίδα «ΣΕΛΛΑΔΙΤΙΚΑ ΝΕΑ» (μετοίκων στην Αθήνα από τους Σελλάδες Κομποτίου) άρχισε και η αναζήτηση της ταυτότητας τους, ενδιαφέρον στο Υπουργείο Αμύνης όπου βρέθηκαν τα στοιχεία τους, αλλά η επίσημη πολιτεία στου «κουφού την πόρτα».

    

 Προσφέρθηκε όμως ανεψιός, φέρων και το όνομα, του πεσόντα Μπουραντά από το Κομπότι, ο οποίος σαν να γαλήνεψε τις ψυχές τους. Ανέβηκε στο Βοδίνο το 2009, αντικατέστησε τον τάφο με ολόκληρο σκαλιστό μνημείο και στις 28 του Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς (ημέρα μνήμης του σκοτωμού των πεσόντων) οργάνωσε μια ανεπανάληπτη τελετή, όντας παρών οι ανώτεροι πολιτικοί και θρησκευτικοί άρχοντες της Άρτας και της ιδιαίτερης πατρίδας των πεσόντων, της προξενικής αρχής και της Ιεράς Μητρόπολης Αργυροκάστρου, παρών και πλήθος κόσμου από το Βοδίνο και τα περίχωρα. Τελετή μνήμης που οι Βοδινιώτες και οι συγγενείς των πεσόντων την επαναλαμβάνουν κάθε χρόνο στις 28 του Νοέμβρη.

Η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής του Βοδίνου και ο μνημιακός τάφος των Αρτινών πεσόντων.

    

 Είπα πιο πάνω «σαν να γαλήνεψαν οι ψυχές τους» επειδή η έρευνα δεν ολοκληρώθηκε. Ακριβώς πίσω από την εκκλησία μένουν ενταφιασμένα τα οστά ενός άλλου πεσόντα, του Δημήτρη Τσίχλα που όντας τραυματισμένος σε άλλο πεδίο μαχών μεταφέρθηκε και ξεψύχησε στο Βοδίνο. Δυστυχώς τα ίχνη του τάφου δεν εξερευνήθηκαν και η επίσημη πολιτεία κωφεύει. Όπως κωφεύει εδώ και 75 χρόνια για την εύρεση των οστών των περίπου 10.000 φαντάρων που ανεμοδέρνονται στα βουνά και τους λόφους της Βορείου Ηπείρου.

     Ως ευαίσθητοι Βορειοηπειρώτες για την αναγνώριση των θυσιών υπέρ πατρίδας δικαιούμαστε να κρίνουμε τις προηγούμενες κυβερνήσεις για το ότι διαχρονικά δεν έπραξαν το χρέος τους. Ας ελπίσουμε ότι θα το πράξει η σημερινή κυβέρνηση.

Αιωνία η μνήμη των Ελλήνων φαντάρων που έπεσαν πολεμώντας ηρωικά στο Βοδίνο της Πάνω Δρόπολης.