Αλβανοί και Σκοπιανοί να αφήσουν τις μαγκιές και να ακούσουν τη μητέρα Ελλάδα – Η Ελλάδα θα τους σώσει

Με… ευχάριστη αμηχανία υποδέχθηκαν τα σκοπιανά Μέσα Ενημέρωσης τις δηλώσεις του Νίκου Κοτζιά την Τετάρτη, ο οποίος μιλώντας στην παρουσίαση του βιβλίου του Νίκου Σηφουνάκη ξεκαθάρισε ότι η Ελλάδα τάσσεται υπέρ της εδαφικής ακεραιότητας των Σκοπίων.

Οι Σκοπιανοί όλα αυτά τα χρόνια «μάθαιναν» ότι οι Έλληνες είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί τους. Ένα τεράστιο ψέμα, αφού η Ελλάδα ουδέποτε είχε κάποιο άλλο πρόβλημα με τα Σκόπια εκτός του ονόματος της Μακεδονίας και της προσπάθειας «κλοπής» της μακεδονικής εθνικής και πολιτισμικής ταυτότητας.

Ένα πρόβλημα που το δημιούργησαν τα Σκόπια και όχι η Ελλάδα.

Οι Σκοπιανοί ψευδομακεδόνες εθνικιστές ήταν που στράφηκαν κατά της χώρας μας, με ανόητους αλυτρωτισμούς και διαστρέβλωση της ιστορίας.

Η Ελλάδα ουδέποτε είπε ότι ήθελε να απελευθερώσει το Μοναστήρι και τους 250.000 Έλληνες των Σκοπίων.

Οι Σκοπιανοί ήταν που «διεκδικούσαν» τη Θεσσαλονίκη, έκαναν σημαία τους τον Ήλιο της Βεργίνας, ισχυρίστηκαν ότι αν και Σλάβοι και μάλιστα βουλγαρόφωνοι ότι ήταν «απευθείας» απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος σύμφωνα με τους Σκοπιανούς «δεν ήταν Έλληνας».

Αν και η Ελλάδα θα είχε κάθε λόγο να εξαφανίσει από το πρόσωπο του χάρτη αυτό το «κακό σπυρί», και θα μπορούσε να το κάνει με πολλούς τρόπους, δεν το έκανε. Ελληνικές επιχειρήσεις επένδυσαν στα Σκόπια και έδωσαν δουλειές. Δεν ταΐζεις τον εχθρό σου, αλλά οι Σκοπιανοί, ως άλλο ποντίκι που βρυχάται, δεν το εκτίμησαν ποτέ αυτό.

Όπως δεν εκτίμησαν ότι η Ελλάδα δεν ενεπλάκη ποτέ στα εσωτερικά τους, ούτε ανακίνησε θέμα ελληνικής μειονότητας στο πολυεθνικό κρατίδιο, προκαλώντας μεγάλη στεναχώρια στους Έλληνες μειονοτικούς, που ένιωσαν να εγκαταλείπονται από τη μητέρα πατρίδα.

Σήμερα που τα Σκόπια απειλούνται με διάλυση, από το αλβανικό στοιχείο στη χώρα, η Ελλάδα πάλι δεν αναμίχθηκε στα εσωτερικά του ταραγμένου κρατιδίου.

Δεν έσπευσε να διεκδικήσει το Μοναστήρι και την ελληνική μειονότητα, όπως θα έκαναν άλλοι παράγοντες αστάθειας στην περιοχή, αλλά φέρθηκε με τη σοβαρότητα μιας δύναμης σταθερότητας.

Όχι γιατί αυτές δεν είναι ελληνικές περιοχές με ελληνικό πληθυσμό, αλλά γιατί η Ελλάδα ως αρχαίο έθνος και αρχαίος πολιτισμός γνωρίζει ότι εύκολα ανάβουν φωτιές αλλά δύσκολα σβήνουν.

Το μόνο που είπε η Ελλάδα, ως υπουργείο Εξωτερικών, είναι ότι εάν στη χώρα μας ζητηθεί θα συμβάλλει στην αποκλιμάκωση της κρίσης.

Γιατί η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα των Βαλκανίων που είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, είναι η μόνη χώρα των Βαλκανίων που διαθέτει έναν μεγάλο και ισχυρότατο στρατό, παραμένει μετά από επτά χρόνια μνημονίων η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στα Βαλκάνια και η πλουσιότερη χώρα.

Πολλοί «κατσαπλιάδες» πέρα από τα βόρεια σύνορά μας κάνουν ένα λάθος. Αντί να κοιτούν τη δική τους πείνα, στην κυριολεξία πείνα, για να «αισθάνονται» καλύτερα διαδίδουν ότι η Ελλάδα είναι ανίσχυρη εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.

Η ιστορία διδάσκει ότι η ισχύ μιας χώρας δεν μετριέται με τα πόσα χρωστάει αλλά με τα πόσα κανόνια έχει.

Η Ελλάδα με περισσότερα από 4.000 κανόνια και 2.000 τανκς, έχει μια ασύλληπτη ισχύ. Η Ελλάδα είναι και η μόνη που έχει πολεμική αεροπορία στην περιοχή.

Η Ελλάδα, για να λέμε και λίγο ιστορία, όταν ενεπλάκη στους Βαλκανικούς Πολέμους πάλι είχε προέλθει από μια χρεοκοπία. Αυτή δεν την εμπόδισε να συντρίψει τον τουρκικό στρατό και να απελευθερώσει Ήπειρο και Μακεδονία.

Η Ελλάδα όμως δεν είναι μόνο το κράτος. Είναι και ο παγκόσμιος Ελληνισμός, είναι και η ελληνική διασπορά. Η παγκόσμια οικονομική και πολιτική δύναμη του Ελληνισμού είναι ένας γίγαντας που το ελληνικό κράτος σπανίως χρησιμοποίησε. Μόνο οι Εβραίοι μπορούν να συγκριθούν σε παγκόσμια ισχύ με τους Έλληνες.

Οι φτωχοδιάβολοι των Βαλκανίων δεν τα υπολογίζουν αυτά, ίσως γιατί στον επαρχιωτισμό τους ούτε καν τα γνωρίζουν.

Ας τα μάθουν λοιπόν, διότι οι Έλληνες είμαστε καλά παιδιά, είναι η αλήθεια, αλλά η ιστορία διδάσκει ότι εύκολα γινόμαστε και κακά παιδιά όταν μας αδικούν και μας προσβάλλουν.

Οι Σκοπιανοί, μια χούφτα ανήμποροι «νταήδες», έχουν ξεπεράσει όλες τις κόκκινες γραμμές σε σχέση με την Ελλάδα, ιδιαίτερα αυτός ο αστείος ελληνικής καταγωγής εξωμότης Γκρουέφκσι (Γρούιος), που τα οικογενειακά του κόμπλεξ και το διαζύγιο του Έλληνα πατέρα του με τη Σλάβα μάνα του, το «έβγαλε» σε αγάλματα και αψίδες στην επαρχιακή του πρωτεύουσα.

Τώρα όμως που το ψευδομακεδονικό τους όνειρο γίνεται αλβανικός εφιάλτης, με τη «μάνα» Βουλγαρία ανήμπορη στην πραγματικότητα να τους προστατέψει διότι δεν διαθέτει τη στρατιωτική ή διπλωματική ισχύ για κάτι τέτοιο, ποιος απέμεινε να τους «σώσει» από τον χαμό; Μόνο η Ελλάδα.

Ο Κοτζιάς τους το είπε «όμορφα». Τους είπε ότι εμείς δεν έχουμε άλλο πρόβλημα μαζί σας εκτός από το όνομα. Και τους έδωσε να καταλάβουν ότι θα σας σώσουμε αλλά… κάντε κάτι με το όνομα.

Το σκοπιανό πρακτορείο ειδήσεων MIA, σε ανταπόκρισή του από την Αθήνα, μετέδωσε ως εξής τα λόγια του Νίκου Κοτζιά:

«Η Ελλάδα, και αυτό αφορά και την βόρεια γείτονα μας, είναι σταθερά υπέρ της σταθερότητας στην περιοχή. Είμαστε σταθερά υπέρ της ύπαρξης της ενότητας της FYROM, είμαστε οι μόνοι που δεν μπερδευτήκαμε ακόμα και σήμερα στα εσωτερικά της και θα υπερασπιστούμε την ύπαρξη της», ανέφερε, σύμφωνα με το MIA, ο Έλληνας ΥΠΕΞ και πρόσθεσε ότι «είμαστε σε μία εποχή που υπάρχει σταθερότητα και απαιτείται σταθερότητα στους διεθνείς κανόνες και στην εφαρμογή των διεθνών σχέσεων, αλλά απαιτείται πριν απ’ όλα μεγάλος σεβασμός απέναντι στα σύνορα».

Το σχετικό τηλεγράφημα του MIA αναδημοσιεύεται, χωρίς σχόλια, από μεγάλο μέρος των ηλεκτρονικών ΜΜΕ της πΓΔΜ, υπό τον πανομοιότυπο τίτλο «Κοτζιάς: Η Ελλάδα στηρίζει την ενότητα της “Μακεδονίας”».

Από την πλευρά του, το πρακτορείο ειδήσεων META, υπό τον τίτλο «Κοτζιάς: «Εμείς είμαστε υπέρ της ύπαρξης της ενότητας της ΠΓΔΜ και δεν ανακατευόμαστε στα εσωτερικά της», υπογραμμίζει ότι ο Έλληνας ΥΠΕΞ έστειλε σαφές μήνυμα ότι η Ελλάδα στηρίζει την σταθερότητα και την ενότητα της πΓΔΜ.

Η ενημερωτική ιστοσελίδα MKD, υπό τον τίτλο «Κοτζιάς: Θα υπερασπιστούμε την ύπαρξη της ενότητας της ΠΓΔΜ» αναφέρει ότι ο ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς απηύθυνε μήνυμα ότι η Ελλάδα στηρίζει την σταθερότητα και την ενότητα της ΠΓΔΜ, αλλά και προειδοποίηση προς εκείνους «που σκέφτονται και ονειρεύονται αποσταθεροποίηση στα Βαλκάνια και ανατροπές των συνόρων».

Τέλος, η ιστοσελίδα του τηλεοπτικού σταθμού KANAL 5, σε ανταπόκριση από την Αθήνα υπό τον τίτλο «Κοτζιάς: Επιθυμούμε την ενότητα της FYROM, η χώρα είναι δώρο των θεών, αλλά με κακό νονό», αναφέρει ότι ο Έλληνας ΥΠΕΞ έστειλε μήνυμα υπέρ της σταθερότητας και της ενότητας της πΓΔΜ, «ωστόσο δεν παρέλειψε και αυτή τη φορά να μνημονεύσει τον νονό, δηλαδή να αναφερθεί εμμέσως στο θέμα του ονόματος επαναλαμβάνοντας τη γνωστή θέση του ότι η “Μακεδονία” είχε κακό νονό». «Η χώρα είναι δώρο των θεών, αλλά δεν είχε καλό νονό», σημείωσε ο Έλληνας ΥΠΕΞ, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του KANAL 5.

Η Ελλάδα είναι μοναδική δύναμη σταθερότητας στην περιοχή όχι γιατί είναι απλά μια σταθερή χώρα, όπως κάποιοι νομίζουν, αλλά γιατί μπορεί να επιβάλλει τη σταθερότητα.

Η Ελλάδα είναι η μητέρα των Βαλκανίων. Όλες οι βαλκανικές χώρες, νοτιοσλαβικές και μη, στην Ελλάδα έχουν μία ισχυρή και ομόθρησκη σύμμαχο. Ακόμα και η Αλβανία, που είναι μια πολυθρησκευτική χώρα, γνωρίζει ότι με την Ελλάδα τη συνδέουν και δεσμοί αίματος από την πανάρχαια κοινή μας πελασγική γενιά, ανεξάρτητα εάν οι Αλβανοί δεν κατάφεραν ποτέ από Πελασγοί να εξελιχθούν σε Έλληνες και παρέμειναν αγροίκοι.

Οι Αλβανοί συνδέονται με την Ελλάδα μέσω των Πελασγών και οι Σλάβοι μέσω της Ορθοδοξίας. Οι μόνοι που δεν «χωράνε» σε αυτή τη γειτονιά είναι οι Τούρκοι. Όμως είναι οι Αλβανοί που τους βάζουν από την πίσω πόρτα στα Βαλκάνια, όχι όλοι οι Αλβανοί, αυτός ο γελωτοποιός ο Ράμα, επίσης ελληνικής καταγωγής εξωμότης.

Εάν δεν υπήρχε η Ελλάδα, η Τουρκία θα είχε καταπιεί ξανά τα Βαλκάνια. Η Ελλάδα είναι που προστατεύει τα Βαλκάνια από την Τουρκία, όλοι το γνωρίζουν αυτό και το βλέπουν κοιτώντας τον χάρτη.

Η Ελλάδα πάντα ήθελε την ειρήνη στα Βαλκάνια και για αυτή αγωνίζεται. Όχι ως «αφεντικό» με την κακή έννοια, αλλά ως πρώτη μεταξύ ίσων, ως μητέρα. Ως η ισχυρότερη χώρα.

Κανείς δεν κινδυνεύει από την Ελλάδα, αλλά κανείς δεν μπορεί και να στενοχωρεί την Ελλάδα. Γιατί όποιος στεναχωρεί την Ελλάδα από εδώ και πέρα θα αντιμετωπίζει και τις συνέπειες.

Αλβανοί και Σκοπιανοί να ηρεμήσουν λοιπόν. Να αφήσουν πέρα τις ψευτομαγκιές, σαν αλητάκια στον δρόμο και να ακούσουν τι τους λέει η Ελλάδα για το καλό όλων μας. Για την κοινή μας προκοπή.

Οι Αλβανοί να πάψουν να ταλαιπωρούν τους Έλληνες Βορειοηπειρώτες, οι Σκοπιανοί να πάψουν να τρομοκρατούν τους Μακεδόνες στο Μοναστήρι, να σταματήσουν να καπηλεύονται το όνομα της Μακεδονίας και την ελληνική μακεδονική εθνική ταυτότητα και να είναι βέβαιοι ότι η Ελλάδα θα φροντίσει για όλων την προκοπή.

Αντί όμως όλοι αυτοί να έρχονται κοντά στην Ελλάδα κοιτώντας το συμφέρον τους πάνε και εμπλέκουν την Τουρκία στα εσωτερικά των Βαλκανίων σκάβοντας τους λάκκους τους.

Σε μια εποχή «αγωνίας» μόνο η Ελλάδα μπορεί να προσφέρει ηρεμία, τάξη, ειρήνη, ασφάλεια. Η βαλκανική μητέρα Ελλάδα θα προστατέψει τα παιδιά της. Αρκεί να το θέλουν κι εκείνα και να μην βρίζουν τη μητέρα τους.

tribune.gr

"Ελληνοαλβανίδα" Από το Ζουμπανάτ της Αλβανίας στο Μεσολόγγι... Συναισθήματα και πατρίδες...

Αφεντιά και καμάρι κατέχει ο αγέρας που κατευθύνει το ποδήλατο ενώ κατηφορίζει στα ψυχρά, μοναχικά σοκάκια της φτωχής μου φαμίλιας, εκείνης που βρεθήκαμε στο ίδιο έδαφος, κάτω από τον ίδιο ήλιο, με το φεγγάρι να καθοδηγεί το τιμόνι που παραπαίει.

Πέρασα από γέφυρες με τα φρένα χαλασμένα, το πετάλ στις βουνοκορυφές χαλιναγωγούσε τον προσανατολισμό μου. Το είπα πολλές φόρες για να το ακούσουν και η σιωπή δυνάμωνε. Έκοψαν τις ρίζες μου, έκαψαν τα κλαδιά μου λέγοντας δυο λέξεις μόλις με είδαν να φλέγομαι: «Είσαι ξένη».

«Είσαι ξένη», «Είσαι ξένη», «Είσαι ξένη» όσες φόρες κι αν το ψιθυρίζω αρνούμαι να το πιστέψω. Γιατί όταν οι γονείς μου έβαλαν τα ρούχα μέσα σε μια βαλίτσα χάθηκαν από το πέπλο που χώριζε τις δυο χώρες Αλβανία – Ελλάδα, το μέλλον μου ήταν καθορισμένο και η πατρίδα θα χανόταν, δεν θα ήμουν ποτέ ξανά Αλβανίδα, δεν θα γινόμουν ούτε στιγμή Ελληνίδα, θα γινόμουν ένα σώμα τεμαχισμένο ανάμεσα σε δυο κόσμους.

Αγάπησα την ελληνική γλωσσά, ενστερνίστηκα τα ήθη και τα έθιμα του πλούτου που απέπνεε η Ελλάδα, έγινα και εγώ σαν τους φίλους μου, είχα την τιμή να παρελάσω με το άσπρο μου πουκάμισο και την μπλε φούστα αν και ήθελα να το αποφύγω. «Γιατί μια ξένη, μια Αλβανίδα να τιμήσει την Ελλάδα; Με ποιο δικαίωμα;» έτσι το σκεφτόμουν και έτσι το σκεφτόντουσαν.

Ήταν ανήκουστο να θεωρώ τον Σωκράτη, τον Αριστοτέλη και όλους τους Αρχαίους φιλοσόφους μας, λογοτέχνες του 20υ αιώνα και πολεμιστές της Ελλάδας πρόγονους μου, που μόχθησαν για την νέα Ελλάδα, για τα στερνοπούλια της, για τα παιδιά τους.

«Μνήσθητί μου Κύριε» φώναξε ο άνθρωπος που υποδύθηκε τον Καψάλη στην αναπαράσταση της ανατίναξης το Σάββατο, αναδράμοντας στην Έξοδο του 1821.

«Πατερά είναι κακό που αγαπώ την Ελλάδα;»

Σιωπή. Τι θα μπορούσε να πει ο πατέρας όταν το παιδί του χάνει τις ρίζες του; Όταν θυμάται την καταγωγή της μονό όταν επισκέπτεται τον τόπο της, όταν μέχρι χθες δεν ήξερε την Ιστορία της Αλβανίας, όταν η αλβανική αλφάβητος φαντάζει άγνωστη και όταν απωθεί τον αέρα στο πέρασμα των συνόρων.

Οδηγώντας το αυτοκίνητο και βγαίνοντας από τα σύνορα της Αλβανίας ένιωθα ασφάλεια, ήμουν στην Ελλάδα, μπορώ να μιλώ μόνο ελληνικά, να γραφώ, να εκφράζομαι.

«Ντροπή»

Κάνοντας βόλτες περιμετρικά της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου παρατηρούσα πόσο όμορφα εναρμονίζονται και γαληνεύουν τα χρώματα του ουρανού, πίσω από τις πελάδες με τα μοναδικά χρώματα της φύσης και τότε έγραψα τους δυο αυτούς στοίχους στην γραφομηχανή μου: «Χάνω τις ρίζες μου

Ποια είμαι; Και γιατί βρέθηκα σε τούτον εδώ τον τόπο;

Είμαι Ελληνοαλβανίδα. Και αυτός είναι ένας τίτλος που τον αισθάνομαι. Όταν φτάνω στον τόπο μου ξέρω πως εκείνος με έσπειρε στα έγκατα εκείνης της γης, ξέρω πως είμαι καρπός της Αλβανίας. Βλέποντας τα συντρίμμια του σπιτιού που γεννήθηκα στο Ζουμπανάτ, σε ένα χωριό διπλά στην λίμνη, μια βαθιά συγκίνηση ήρθε να στεγάσει μέσα μου. Όταν είδα το δωμάτιο που έμεναν οι νιόπαντροι τότε γονείς μου όταν γεννήθηκα, εκείνο το μέρος που αργότερα έγινε στάνη είπα: «Αυτή είμαι» Όταν με ρωτούν λέω πως είμαι Αλβανίδα. Η μητέρα μου πάνω σε ένα γέρικο γαϊδούρι και εγώ στην κοιλία της έτοιμη να ξεπροβάλω. Με φάσκιωσαν για να ισώσουν τα άκρα μου. Πάνες δεν υπήρχαν, αντικαταστάθηκαν από κουρέλια όπως και παλιά μπαλωμένα ρούχα για να ζεσταθώ»

Αλίμονο σε όσους ξέχασαν. Αλίμονο σε όσους στον τόπο τους αισθάνονται ξένοι και αλίμονο σε έμενα που είμαι μια Ελληνοαλβανίδα με πρόγονο τον Skenderbeu και τον Enver Hoxha και πρότυπο τον Κολοκοτρώνη και τον Ιωάννη Καποδίστρια. Και ναι με καμάρι αντιπροσώπευσα την Αιτωλοακαρνανία στην πομπή της Εξόδου και τα τσαρούχια μου τα φόρεσα και το φέσι μου αλλά και την το βαρύ γιλέκο μου από προβιά, ενδυμασία της νύφης από την Άπλιανη.

Ιστορία, αίμα, τιμή, έθνος, πατρίδα όποιος εθνικιστής δεν τίμησε ποτέ το χώμα του. Γιατί την σημαία της Ελλάδας θα την σηκώσω ψηλά όσο και την σημαία της Αλβανίας. Και τις δυο μαζί, την μια στο ένα χέρι και την άλλη στο άλλο χέρι.

Θα χορεύω το Kanga Mallekastriote όπως και τους Ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς και ξέρεις γιατί;

Γιατί είμαι μια Ελληνοαλβανίδα.

Άντζελα Υζεϊράι

http://www.aixmi-news.gr/apopsis/168-apopseis/58810-ellinoalvanida.html

Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος στην Θεσσαλονίκη

Οι εκδόσεις Εν πλω στο πλαίσιο της 14ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης διοργανώνουν μεγάλη εκδήλωση για την παρουσίαση του νέου βιβλίου του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. Αναστασίου: «Ἐγρήγορση-Χρέος των Ορθοδόξων»

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο θέατρο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ Εθν. Αμύνης 2, Θεσσαλονίκη (έναντι Λευκού Πύργου) την Κυριακή 14 Μαΐου στις 12 το μεσημέρι

Ομιλητές:

Θεόδωρος Γιάγκου, Καθηγητής Τμήματος Ποιμαντικής & Κοινωνικής Θεολογίας Α.Π.Θ

Χρήστος Τσιρώνης, Επίκουρος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ.

Χαράλαμπος Ατματζίδης, Αναπληρωτής Καθηγητής Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ.

Γιώργος Παπαγεωργίου, Χειρουργός

Επίσης θα παρουσιαστεί το βιβλίο "Η Ανασύσταση της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας (1991-2016)” και θα προβληθεί σχετικό video

Είσοδος ελεύθερη
πληροφορίες 211 11 98 900-1

Νέες προκλήσεις εναντίον των Ελλήνων στη Βόρεια Ήπειρο - ΒΙΝΤΕΟ

Εντείνεται η προκλητικότητα στα μειονοτικά χωριά της Βορείου Ηπείρου.

Το κάψιμο της ελληνικής σημαίας για πολλοστή φορά έξω από τα γραφεία της «Ομόνοιας» στους Αγίους Σαράντα και η προκλητική αδιαφορία των αρχών, δημιουργούν κλίμα έντασης ενάμιση μήνα πριν από τις βουλευτικές εκλογές.

Εκπρόσωποι της ελληνικής μειονότητας καταγγέλλουν στον ΑΝΤ1, τη δράση συμμοριών που έχουν ισχυρά πολιτικά στηρίγματα και στοχεύουν στην αποσταθεροποίηση της μειονότητας. Άλλωστε το μαύρο χρήμα στην Αλβανία, σύμφωνα με ευρωπαϊκά στοιχεία ρέει άφθονο.

Πάντως οι Έλληνες δεν πτοούνται από τις προκλήσεις και διαμηνύουν πως τα ψυχικά αποθέματα της ελληνικής μειονότητας, είναι ανεξάντλητα.

Δείτε το βίντεο από τον ΑΝΤ1:

Νέες προκλήσεις εναντίον των Ελλήνων στη Βόρεια... by Enikos_gr

Σκόπια: Ο Ζορμπάς και η οικογένεια Γιάντα από τη Νικολίτσα του Γράμμου - Shkup: Zorbas dhe familja Janda nga Nikolica e Gramozit!

Ο οικογενειακός τάφος της ελληνοβλαχικής οικογένειας Γιάντα βρίσκεται στα Σκόπια. Είναι ο τάφος της κόρης του Ζορμπά, της Κατίνας Γιάντα και του άντρα της, Γιοβάν Γιάντα, καθώς και των γονιών του, Βαγγέλη και Ασπασίας Γιάντα, γραμμένος στα σλαβικά. Μαζί τους αναπαύεται κι ο Ζορμπάς. 

Η οικογένεια Γιάντα ήταν από το Κρούσοβο, με απώτερη καταγωγή από την Νικολίτσα (βλ. Ντούσαν Πόποβιτς ''Αρμάνοι Βλάχοι στα Βαλκάνια'', σελ. 324) και είχε μετοικήσει στη πόλη των Σκοπίων.

Varri familjar i familjes helenovlalhe Janda që gjendet në Shkup. Është vari i vajzës së Zorbasë, Katinas Janda, dhe burrit të saj, Joavan Janda, si dhe të prindërve të tyre Vangjeli dhe Aspasia Janda, të shkruara në sllavisht. Bashkë me ta prehet dhe Zorba. 

Familja Janda ishte nga Krushova, me origjinë më të hershme nga fshati Nikolicë (shiko Dushan Popopviç "Vllehët arëmanë të Ballkanit" fq 324) dhe ishte transferuar në qytetin e Shkupit,

Η απειλή διάλυσης της ΠΓΔΜ και η «σανίδα σωτηρίας»: Το θανάσιμο σπιράλ των Σκοπιανών και η Ελλάδα…

Του Νίκου Μελέτη

Η ΠΓΔΜ εχει μπει σε ένα θανάσιμο σπιράλ, όπου όλα αυτά που συνέβαλαν στην συγκρότηση της ως ανεξάρτητης κρατικής οντότητας, η τεχνητή δημιουργία «μακεδονικής ταυτότητας» και η υποχρέωση της αλβανικής μειονότητας να υποταχθεί σε αυτήν, κλείνοντας τα αυτιά στις σειρήνες του Αλβανικού Μεγαλοϊδεατισμού, δοκιμάζονται σκληρά.

Τα διλήμματα και οι προκλήσεις για την Ελλάδα είναι πολλά.

Είναι προφανές ότι για την χώρα μας αποτελεί στρατηγική επιλογή η διάτρηση της κρατικής οντότητας στα βόρεια σύνορα μας, όπου παρά τα προβλήματα που προκαλεί η διαφορά για το όνομα, οι σχέσεις των δυο χωρών κινούνται σε καλό επίπεδο, ενώ η ΠΓΔΜ έχει λειτουργήσει ως ένα αποτελεσματικός μηχανισμός απορρόφησης των κραδασμών που προκαλεί η αντιπαλότητα των εθνικισμών στα Βαλκάνια.

Η ΠΓΔΜ αποτέλεσε το ανάχωμα μιας αντιπαράθεσης του αλβανικού με τον σερβικό και τον βουλγαρικό εθνικισμό με λάφυρο την γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας (που έμεινε εκτός του «κορμού» της Ελληνικής Μακεδονίας), κάτι που είχε ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα καθώς η  χώρα μας που δεν είχε τουλάχιστον μετά την Ενδιάμεση Συμφωνία, την οποιαδήποτε εδαφική βλέψη εις βάρος της ΠΓΔΜ.

Το θέμα της ονομασίας έχει φθάσει στα όρια του. Δεν υπάρχουν νέες ιδέες, ούτε νέες προτάσεις. Έχουν όλα εξαντληθεί. Η Ελλάδα έχει περιορίσει στο ελάχιστον τις απαιτήσεις της: να βρεθεί μια λύση που θα εξασφαλίσει τουλάχιστον μια αξιοπρεπή για την χώρα διέξοδο που δεν θα υπονομεύσει την διπλωματική και πολίτικη αξιοπιστία της ως μιας σημαντικής δύναμης στα Βαλκάνια, και κυρίως να βρεθεί μια ονομασία με την οποία θα υπάρχει σαφής διάκριση με τον κορμό της γεωγραφικής ενότητας της  Μακεδονίας  που ανήκει στην Ελλάδα.

Και αυτό είναι αναγκαίο ώστε να αποτραπούν αλυτρωτισμοί και αιτήματα «επανένωσης» της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας.

Όλα αυτά τα χρόνια και ειδικά μετά τον πόλεμο του Κοσσόβου, όταν άρχισε η αφύπνιση του αλβανικού αλυτρωτισμού, το θέμα της ονομασίας απέκτησε μια ακόμη σημαντική διάσταση: η ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και η επιβολή «μακεδονικής» ταυτότητας και γλώσσας, ακύρωνε τον διεθνοτικό χαρακτήρα της  ΠΓΔΜ, όπου οι Αλβανοί αποτελούν τουλάχιστον το 23% του πληθυσμού.

Ο Νίκολα Γκρουέφσκι επιβίωσε πολιτικά κτίζοντας ένα καθεστώς, που στα τελευταία χρόνια διολίσθησε στον αυταρχισμό και στην διαφθορά, στα θεμέλια ότι «Μακεδονισμού» και ενός καταδικασμένου εκ προοιμίου σε αποτυχία  αλυτρωτισμού, εις βάρος κυρίως της Ελλάδας.

Με βασικό όπλο σε αυτή την πολιτική, το θέμα της ονομασίας συνέβαλλε ουσιαστικά στο να παραμένει η χώρα του στάσιμη στην ευρωατλαντική πορεία της  ,να σπαταλά διπλωματικό και οικονομικό κεφάλαιο στην διαρκή σύγκρουση της με την Ελλάδα και τελικά να προσφέρει την ευκαιρία στον αλβανικό παράγοντα να απαιτήσει πλέον όχι απλώς κάποια δικαιώματα αλλά την επιβολή ενός δικοινοτικού κράτους.

Έτσι η ΠΓΔΜ βρέθηκε στην τρομερή θέση η επιβίωση της  να εξαρτάται από την εξεύρεση modus vivendi με την αλβανική μειονότητα (που έχει την στήριξη της γειτονικής Αλβανίας και του Κοσσόβου) και από  την υπέρβαση της  «μακεδονικής» ταυτότητας ως αποκλειστικής ταυτότητας του κράτους,  ώστε πλέον να μπορεί να χωρέσει κάτω από την νέα ομπρέλα και η  αλβανική οντότητα.

Ο αλβανικός εθνικισμός και αναθεωρητισμός αποτελεί σημαντική απειλή για τα Βαλκάνια, όχι μόνο γιατί  αλληλοτροφοδοτείται από ένα σύστημα που έχει εύκολη πρόσβαση σε όπλα και συνδέεται με ιδιαίτερα επικερδή κυκλώματα διακίνησης ανθρώπων και ναρκωτικών. Η στήριξη που προσφέρθηκε από την δεκαετία του ’90 στον Αλβανικό παράγοντα ως ανάχωμα στην ρωσική διείσδυση στα Βαλκάνια αποθράσυνε τελικά τον αλβανικό εθνικισμό που λειτουργεί διαλυτικά για τα Βαλκάνια καθώς κινητοποιεί  έναν δυναμικό και νέο σε ηλικία πληθυσμό  και διατηρεί βλέψεις εναντίον τουλάχιστον πέντε βαλκανικών χωρών.

Το εμπόδιο για την  άρση του αδιέξοδου στην ΠΓΔΜ είναι ο ίδιος ο Γκρουέφσκι που ως εκφραστής του σκληρού «Μακεδονισμού» τροφοδοτεί τελικά τον Αλβανικό Μεγαλοϊδεατισμό.

Η όποια πρωτοβουλία αναπτυχθεί θα πρέπει να εχει σαν άξονα ,την συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας με την αναλογική συμμέτοχη και των αλβανοφώνων, Συμφωνία για την υιοθέτηση νέας ονομασίας του κράτους που θα ξεμπλοκάρει την ευρωατλαντική πορεία του και πλήρη προστασία όλων των δικαιωμάτων των αλβανόφωνων υπό την εγγύηση των ευρωπαϊκών θεσμών κι αρχών και όχι της Αλβανίας. Ένα ξεκάθαρο μήνυμα απαιτείται να σταλεί και στα Τίρανα, ότι δεν θα επιτραπεί καμία απολύτως ανάμειξη στα εσωτερικά της ΠΓΔΜ, και ότι θα αποτραπεί με κάθε τρόπο κάθε νέα προσπάθεια δια της βίας αλλαγή των συνόρων στα Βαλκάνια.

Τα οξυμένα πάθη στην γειτονική χώρα ίσως δεν επιτρέπουν άμεσα την ανάληψη τέτοιων τολμηρών πρωτοβουλιών καθώς οι κινήσεις τόσο για την αλλαγή της ονομασίας όσο και για την αποκατάσταση των δικαιωμάτων των αλβανόφωνων θα στοχοποιηθούν από τους εθνικιστές.

Όμως θα πρέπει να καταστεί σαφές στον κ. Γκρουέφσκι ότι πλέον  δεν διακυβεύεται η προσωπική πολιτική του καριέρα  αλλά η τύχη και η επιβίωση της χώρας του. Και να μπορέσουν έτσι και οι πολίτες της ΠΓΔΜ να αντιληφθούν  ότι η επιβίωση τους και η ευημερία τους κάθε άλλο παρά ταυτίζονται  με τα παιγνίδια του Ν. Γκρουέφσκι και τον τυφλό εθνικισμό του. Η τελευταία «σανίδα σωτηρίας» δεν θα είναι για πολύ ακόμη διαθέσιμη.

http://mignatiou.com/

Τα Βαλκάνια δεν βρίσκονται στα πρόθυρα του πολέμου… Μικρή η πιθανότητα αλβανικής επίθεσης στα Σκόπια

Του ΗΛΙΑ ΚΟΥΣΚΟΥΒΕΛΛΗ

Με αφορμή τα επεισόδια στα Σκόπια (27.04.2017) και σε συνδυασμό με τις δηλώσεις Ράμα (18.04.2017), ότι δεν θα πρέπει να αποκλείεται η ένωση της Αλβανίας με το Κοσσυφοπέδιο σε περίπτωση μη ένταξης της πρώτης στην ΕΕ, αναπτύχθηκε στα ελληνικά ΜΜΕ ένα κλίμα κινδυνολογίας.

Το αφήγημα που μεταδόθηκε στους πολίτες, με την βοήθεια αβάσιμων αναλύσεων, είναι ότι η περιοχή βρίσκεται, περισσότερο ή λιγότερο, στα πρόθυρα της ανάφλεξης.

Είναι όμως πράγματι έτσι;

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μετά από έξι μήνες ακυβερνησίας στα Σκόπια και της εμμονής του Γκρούεφσκι να παραμείνει στην εξουσία, η πιθανότητα σύγκρουσης μεταξύ των Σλαβόφωνων και των Αλβανόφωνων υπάρχει. Άλλωστε δεν θα είναι η πρώτη φορά, αφού οι δύο κοινότητες συγκρούσθηκαν το 2001. Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι ίδια με το 2001. Πολύ απλά διότι οι εθνοτικές διαχωριστικές γραμμές έχουν υποχωρήσει έναντι των πολιτικών, καθώς μαζί με τους Αλβανόφωνους συμπράττει και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SDSM) των Σκοπίων.

Κύριος σκοπός είναι η απομάκρυνση του Γκρούεφσκι από την εξουσία, η διερεύνηση όλων εκείνων των υποθέσεων για τις οποίες κατηγορείται, αλλά και η πλήρης ισονομία και ισοπολιτεία μεταξύ των κοινοτήτων, όπως προέβλεπε η συμφωνία της Αχρίδας του 2001.Και εδώ μπαίνει στο παιχνίδι ο Γκρούεφσκι που κατηγορεί τους Σοσιαλδημοκράτες περίπου ως προδότες, διότι έχουν συμφωνήσει με τα κόμματα των Αλβανόφωνων την ομοσπονδοποίηση του κράτους, στην βάση μίας συμφωνία που έγινε με την βοήθεια της Αλβανίας, της «πλατφόρμας των Τιράνων». Ουσιαστικά, δηλαδή, ο Γκρούεφσκι πολώνει για να μην σχηματισθεί κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών και κομμάτων των Αλβανόφωνων, και να ξαναγίνουν εκλογές, τις οποίες και ελπίζει πως, μέσω της πόλωσης που έχει καλλιεργήσει, θα κερδίσει.

Σε αυτήν την εικόνα, ας προστεθεί και ο ρόλος του διεθνούς παράγοντα, ο οποίος, εδώ και πολύ καιρό, πιέζει προς την κατεύθυνση σχηματισμού κυβέρνησης, με βάση την αρχή της δεδηλωμένης, που εμφανώς διαθέτει ο αντίπαλος του Γκρούεφσκι συνασπισμός. Με μία μόνη εξαίρεση: αυτήν της Ρωσίας, η οποία, χρησιμοποιώντας τακτικές αντίστοιχες της Μέσης Ανατολής, προσπαθεί να επιστρέψει στα Βαλκάνια και προς την οποία έχει στραφεί ο Γκρούεφσκι.

Τι θα μπορούσε κανείς να αναμένει; Το πιθανότερο και καλό σενάριο είναι να σχηματισθεί κυβέρνηση. Σε αυτήν την περίπτωση θα εξαλειφθούν οι τριβές; Όχι, απαραίτητα, καθώς τίποτε δεν αποκλείει να συνεχισθούν. Και αν το καλό σενάριο δεν προκύψει και η χώρα οδηγηθεί σε σύγκρουση, ποιές θα είναι οι συνέπειες για την Ελλάδα; Για να απαντηθεί το ερώτημα, προτείνω να θυμηθούμε το 2001: κάποια εμπόδια στις οδικές μεταφορές, κάποιες δυσκολίες για τους Έλληνες που δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά στα Σκόπια και, ασφαλώς, μείωση των όχι και τόσο πολύφερνων Σκοπιανών τουριστών. Αυτά… τίποτε άλλο!

Στην περίπτωση μίας τέτοιας σύγκρουσης, υπάρχει πιθανότητα η Αλβανία να επέμβει ώστε να βοηθήσει τους Αλβανόφωνους; Ναι, πιθανότητα πάντα υπάρχει. Ωστόσο είναι μικρή.

Πρώτον, γιατί η στρατιωτική και οικονομική ισχύς της Αλβανίας είναι περιορισμένες για μία τέτοια επιχείρηση και, δεύτερον, γιατί ο Ράμα, που βρίσκεται σε προεκλογική ουσιαστικά περίοδο, έχει ξεκάθαρα και αυστηρά προειδοποιηθεί και από το ΝΑΤΟ και από την ΕΕ, τόσο για το Κοσσυφοπέδιο όσο και για τα Σκόπια.

Από την άλλη πλευρά, όπως θέλει το σενάριο των κινδυνολογούντων, υπάρχει πιθανότητα η Βουλγαρία να επέμβει ώστε να βοηθήσει τους Σλαβόφωνους; Αυτή η πιθανότητα είναι ακόμη πιο μικρή, καθώς η Βουλγαρία είναι κράτος μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, και οι σαφείς της προτεραιότητες είναι αναπτυξιακές και οικονομικές.

Και η Ελλάδα; Σε αντίθεση με την Τουρκία ή άλλα κράτη, η χώρα μας δεν παρεμβαίνει στα εσωτερικά των γειτόνων. Υποστηρίζει πάντα την εφαρμογή των αρχών και των διαδικασιών της δημοκρατίας, τον σεβασμό του κράτους δικαίου και το απαραβίαστο των διεθνών συνόρων. Και, φυσικά, εφόσον της ζητηθεί, μπορεί, όπως το έκανε το 2001, να συμβάλει στην αποκατάσταση της δημοκρατικής ομαλότητας.

Με βάση λοιπόν τα παραπάνω, η ψύχραιμη επαγρύπνηση από τους αρμόδιους παράγοντες της χώρας μας είναι δικαιολογημένη, όπως και ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός, τον οποίο πάντα υποστήριζα. Όχι όμως και η διαχεόμενη κινδυνολογία, η οποία, σε αυτήν την οικονομικά δύσκολη περίοδο, προσθέτει στους πολίτες και την ανησυχία του πολέμου. Στον οποίο κανένας από τους βόρειους γείτονες δεν μπορεί να εμπλέξει την Ελλάδα, πολύ απλά γιατί δεν έχει την ισχύ να το κάνει.

Ωστόσο αυτή η κινδυνολογία μπορεί να στραφεί και εναντίον των συμφερόντων της χώρας μας. Διότι το επιχείρημα έχει ήδη διαμορφωθεί και ακούστηκε υπό μορφή ερώτησης: μήπως η γειτονική χώρα βιώνει την αστάθεια επειδή, λόγω της Ελλάδας, δεν έχει ενταχθεί στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ; Ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι το επιχείρημα μπορεί να μετατραπεί σε πίεση προς την χώρα μας, δηλαδή να υποχωρήσει στις ενταξιακές επιδιώξεις των Σκοπίων και στο ζήτημα του ονόματος χάριν της «σταθερότητας» της περιοχής!

Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει οι «αναλυτές» να είναι πιο προσεκτικοί. Διότι το παραπάνω επιχείρημα ξανακούστηκε και το 2001 και το 1992, αλλά ακόμη περισσότερο, το πρόβλημα της χώρας μας με τα Σκόπια έτσι περίπου ξεκίνησε. Όταν η Ελλάδα, ωθούμενη από τις συμμαχικές ανάγκες της δεκαετίας του 1950, συνήψε διπλωματικές σχέσεις με την Γιουγκοσλαβία του Τίτο και έθεσε το θέμα της «Σοσιαλιστικής Ομόσπονδης Δημοκρατίας της Μακεδονίας», τότε της ζητήθηκε να μην επιμείνει και της αντιτάχθηκε το επιχείρημα της σταθερότητας της περιοχής, της μεγάλης της συνεισφοράς προς την Δύση, αλλά και του ότι εν λόγω Δημοκρατία δεν είχε διεθνή οντότητα. Όμως, σαράντα χρόνια μετά, απέκτησε!

Με βάση τα παραπάνω, τα Βαλκάνια δεν βρίσκονται τώρα στα πρόθυρα του πολέμου! Δεν υπάρχει αμφιβολία ως προς την ύπαρξη εθνικιστικών διεκδικήσεων ή την ανάμειξη παραγόντων εκτός περιοχής, όπως η Τουρκία και η Ρωσία, οι οποίες επιθυμούν την ανάπτυξη των επιρροών τους στα Βαλκάνια. Όμως, κανείς δεν γνωρίζει το άμεσο ή απώτερο μέλλον, καθώς τα ανθρώπινα πράγματα χαρακτηρίζονται από άγνοια του μέλλοντος και αβεβαιότητα. Συνεπώς καλό θα ήταν να παραμείνουμε στις πάγιες συμβουλές που προκύπτουν από την επιστημονική μελέτη των Διεθνών Σχέσεων:

Να παρακολουθούμε σταθερά, να αναλύουμε και να αντιμετωπίζουμε με νηφαλιότητα και ψυχραιμία τα γεγονότα, οι κινήσεις μας να στηρίζονται σε έναν μακροχρόνιο σχεδιασμό και, φυσικά, να αποφεύγουμε την κινδυνολογία, την συνομωσιολογία και την συγκυριακή προσέγγιση των σοβαρών ζητημάτων της ειρήνης και του πολέμου!

Πηγή: mignatiou.com

Μέχρι Πότε Προοδεύουν Οι Άδικοι; - Deri Kur Përparojnë të Padrejtët?

 

Μέχρι Πότε Προοδεύουν Οι Άδικοι; Μέχρι πότε προοδεύουν; Και τί συμβαίνει στο τέλος σ΄ αυτούς και στους απογόνους τους; Αναρωτήθηκες ποτέ; Να μη σκοντάφτουν οι σκέψεις σου όταν βλέπεις ότι κάποιος καυχιέται με τη δύναμη και ξεχνά το Δωρητή της δύναμης. Θυμήσου πως ο υπερήφανος και καυχόμενος Γολιάθ σκοτώθηκε από τη σφεντόνα ενός αγοριού, του Δαβίδ. Να μη συγχύζεται η καρδιά σου όταν βλέπεις πως κάποιος πλουτίζει με άδικο τρόπο. Θα τρώει και δεν θα χορταίνει, θα αρπάζει και δεν θα του φτάνουν. Θυμήσου τους πλούσιους πολίτες στα Σόδομα, πως σε μία στιγμή ρίχτηκε πάνω τους φωτιά και έγιναν στάχτη μ’ όλο τους τον πλούτο. Εσύ είσαι χριστιανός, και ο χριστιανός παρατηρεί τα γεγονότα στην άλλη γραμμή, στην ολότητα, και όχι επί μέρους. Την πρόοδο του αδίκου ο χριστιανός δεν εκτιμά σαν κάποιο τετελεσμένο γεγονός αλλά περιμένει να δει τι ακολουθεί. Αυτός ξέρει πως ο άδικος δεν προοδεύει ούτε με τη δική του δύναμη ούτε με το δικό του μυαλό αλλά μόνο επειδή ο Θεός του επιτρέπει να προοδεύει, μπας και κάποια στιγμή θυμηθεί το Θεό. Αφού είναι ανείπωτα ελεήμων ο Θεός μας, και επιτρέπει στους αδίκους εκείνο που αυτοί επιθυμούν, μπας και κάποια στιγμή σκεφθούν, ότι αυτό είναι από το Θεό και ντραπούν για την αδικία τους και διορθωθούν. Στο Θεό είναι αγαπητοί οι μετανοούντες, είναι πολύ αγαπητοί σ’ Αυτόν όσοι μετανοούν ταπεινά για τις άδικες πράξεις τους. Ο Δημιουργός δεν θέλει πάντα να τιμωρήσει αμέσως μόλις κάποιος ξεκινήσει σε λάθος δρόμο. Εκείνος περιμένει τον πλανημένο να γυρίσει μόνος του στον σωστό δρόμο. Εκείνος βλέπει και σιωπά. Περιμένει και δεν αργεί. Είναι θαυμαστός στη σοφία, πανθαύμαστος στο έλεός Του. Γι’ αυτό ο προορατικός Ψαλμωδός ενθουσιασμένα λέει στον Κύριο: «Τα κρίματά σου ωσεί άβυσσος πολλή» (Ψαλμ. 35,7). Ποιός θα ερευνήσει όλο το βάθος της πρόνοιας του Θεού; Οι ανόητοι θυμώνουν επειδή ο Θεός δεν διοικεί τον κόσμο κατά τη δική τους λογική, και οι λογικοί κοπιάζουν ασταμάτητα να μπουν στη λογική του Θεού. Είναι δύσκολο καμιά φορά και στο λογικότατο να κατανοήσει το γιατί σ’ έναν άνθρωπο συμβαίνει έτσι, ενώ στον άλλον αλλιώς· γιατί ο νέος που επιθυμεί τη ζωή πεθαίνει, ενώ ο γέρος που επιθυμεί τον θάνατο ζει – γιατί ο ευσεβής βασανίζεται, ενώ ο άθεος καλοπερνά. Και οι αγιότατες ψυχές καμιά φορά βρίσκονται σε αμηχανία μπροστά στο αίνιγμα των γεγονότων. Στην Ιερά παράδοση υπάρχει γραμμένη η εξής περίπτωση: πέθανε κάποιος αμαρτωλός πλούσιος, του οποίου οι αμαρτίες ήταν γνωστές σε όλους, και ο ενταφιασμός του ήταν πανηγυρικός, με τον επίσκοπο και πολλούς Ιερείς. Λίγο μετά απ’ αυτό επιτέθηκε ύαινα σ’ έναν ασκητή στην έρημο και τον κατασπάραξε. Κάποιος μοναχός, ο οποίος είχε δει εκείνη την πανηγυρική νεκρώσιμη πομπή του αμαρτωλού και τα ματωμένα υπολείμματα του δίκαιου, στη σύγχυση του άρχισε να κλαίει και φώναξε: «Κύριε, πώς έγινε αυτό και γιατί; Πώς εκείνος ο αμαρτωλός είχε και απαλή ζωή και απαλό θάνατο, ενώ αυτός ο δίκαιος πικρή ζωή και πικρό θάνατο;». Σ’ αυτό του εμφανίστηκε άγγελος του Θεού και εξήγησε: «Εκείνος ο κακός πλούσιος είχε στη ζωή του μόνο μία καλή πράξη, ενώ αυτός ο ασκητής είχε στη ζωή του μόνο μία πιο βαριά αμαρτία. Με την εορταστική και τιμητική νεκρώσιμη πομπή ο Ύψιστος ήθελε στον κακό πλούσιο να ξεπληρώσει εκείνο το καλό έργο, ώστε να μην περιμένει τίποτα άλλο σ’ εκείνον τον κόσμο, ενώ με τον φρικτό θάνατο του ασκητή ήθελε να τον απαλλάξει από εκείνη τη μία αμαρτία, ώστε να του δώσει πλήρες βραβείο στους ουρανούς». Γι’ αυτό εσύ να σκέπτεσαι περί των κρίσεων του Θεού και τοποθέτησε όλη την ελπίδα στον Δημιουργό σου. «Μη φθονείς την ευτυχία εκείνων που σκέφτονται το πονηρό και μη ζηλεύεις εκείνους που κάνουν το κακό» (Ψαλμ. 36,1). Έτσι γράφει ο δίκαιος βασιλιάς Δαβίδ, τον οποίον για πολύ καιρό βασάνιζε εκείνο που βασανίζει και σένα, ώσπου ο Κύριος του αποκάλυψε το λόγο για να καταλάβει. Ο ίδιος λέει και αυτή την παρήγορη εμπειρία του: «Ήμουν νέος και τώρα γέρασα και δεν είδα δίκαιο να εγκαταλείπεται από το Θεό, ούτε τα παιδιά του να ζητιανεύουν ψωμί» (Ψαλμ. 36,25). Διάβαζε συχνά το Ψαλτήρι, και θα καταλάβεις και θα παρηγορηθείς. Ειρήνη και η ευλογία από τον Κύριο! Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Deri Kur Përparojnë të Padrejtët? Deri kur përparojnë? Çfarë ndodh në fund tek ata dhe pasardhësit e tyre? Pyete ndonjëherë veten? Të mos pengohen mendimet e tua kur dikush krenohet me forcën dhe harron Dhuruesin e Forcës. Kujto se si Goliathi krenar dhe mburracak u vra nga llastiku i një djali, Davidit. Të mos ngatërrohet zemra jote kur shikon se si dikush pasurohet në mënyrë të padrejtë. Do të hajë dhe nuk do të ngopet, do të rrëmbejë dhe nuk do t’i mjaftojnë. Kujto qytetarët e pasur në Sodomë, se si në një çast u ra zjarri dhe u bënë hi, me të gjithë pasurinë e tyre. Ti je i krishter, dhe i krishteri vëren ngjarjet në një linjë tjetër, në tërësi, jo pjesërisht. Përparimin e pardrejtësisë i krishteri nuk e konsideron si një fakt të përfunduar por pret që të shohë se çfarë do të pasojë. Ai e di se i padrejti nuk përparon as me forcën e tij as me mendjen e tij por vetëm sepse Zoti e lejon të përparojë, se mos ndoshta në një çast kujton Zotin. Mqs Zoti është mëshirëplotë  dhe ju lejon të padrejtëve atë që ata dëshirojnë, se mos ndoshta në ndonjë çast mendohen, se të mirat e tyre janë nga Zoti dhe ju vjen turp për pardrejtësinë e bërë dhe korrigjohen. Zoti i do të penduarit,  është shumë i dashur me  ata sa pendohen duke u përulur për veprimet e tyre të padrejta. Zoti nuk dëshiron që të ndëshkojë menjëherë sapo dikush fillon rrugën e gabuar. Ai pret të mashtruarin që të kthehet vetëm në rrugën e drejtë. Ai shikon dhe hesht. Pret dhe nuk vonon. Është i mrekullueshëm në mençurinë e tij, i pakufijshëm në mëshirën e Tij. Për këtë dhe psaltshkruesi me aftësi profetike i thotë Zotit me entuziazëm: “ Gjykimi yt i drejte sa abisi i madh” (psalm 35,7). Kush është ai i cili do të hulumtojë të gjithë thellësinë e providencës Hyjnore? Mendjelehtët zemërohen sepse Zoti nuk e administron botën sipas llogjikës së tyre, dhe të llogjikshmit përpiqen pandalim që të hyjnë në llogjikën e Zotit. Është e vështirë nganjëherë  dhe tek ai që është shumë i llogjikshëm që të kuptojë se përse tek një njeri ndodh kështu dhe tek një tjetër ndryshe, përse i riu që dëshiron jetën vdes, ndërsa plaku që dëshiron vdekjen jeton- pse besimtari torturohet, ndërsa ateisti kalon mirë. Shpirtërat e shenjtë ndonjëherë qëndrojnë si të ngrirë para enigmave që krijonë ngjarjet. Në traditën e Shenjtë ekziston e shkruar rasti i mëposhtëm: Vdiq një i pasur mëkatar, mëkatet e të cilit ishin të njohura për të gjithë dhe varrimi i tij ishte madhështor, me dhespotin e shumë klerikë. Pak më vonë nga vdekja e tij një çakall sulmoi një asket në shkrretëtirë dhe e copëtoi. Një murg, i cili kishte parë ceremoninë madhështore mortore të mëkatarit dhe copërat e gjakosura të të drejtit, në zemërim e sipër filloi të qante dhe të thërriste: “O Zot, si u bë kjo dhe përse? Si ai mëkatari kishte një jetë të qetë dhe vdekje të butë, ndërsa i drejti, jetë dhe vdekje të hidhur?” Atij ju shfaq një ëngjëll i Zotit dhe shpjegoi: “ Ai i pasuri i keq kishte në jetën e tij vetëm një vepër të mirë, ndërsa asketi në jetën e tij një mëkat të rëndë. Me ceremoninë mortore madhështore Zoti i   shpërbleu atij veprën e vetme të mirë, në mënyrë që të mos presë asgjë nga Ai në botën tjetër ndrësa me vdekjen e tmerrshme të asketit donte që ta çlironte nga ai një mëkat, në mënyrë që ti jepte të plotë kurorrën në qiell”. Prandaj të mendosh mbi gjykimet e Zotit dhe vendose të gjithë shpresën tënde tek Krijuesi tënd: “Mos kesh zili lumturinë e atryre që mendojnë gjërat e këqija dhe mos kesh xhelozi ata që bëjnë keq” (Psalmi 36,1) Kështu shkruan mbreti i drejtë David, të cilin për shumë kohë e torturonte ajo që të torturon dhe ty, derisa Zoti i zbuloi arsyen që ta kuptonte. Ai vetë thotë dhe këtë eksperiencë ngushëlluese: “Isha i ri dhe tani u plaka dhe nuk pashë të drejtë të braktisej nga Zoti, as fëmijët e tij të vuanin për bukë” (Psalmi 36,25. Lexohe shpesh psaltirin dhe do të kuptosh e e do të ngushëllohesh. Bekimi dhe Paqja nga Zoti! Shën Nikolla Velimiroviç

Πού οδηγούν οι «κορώνες» των Αλβανών

• 

Ο Ράμα και οι άλλοι Αλβανοί ηγέτες θέλουν να προχωρήσουν οι διαδικασίες ένταξης της Αλβανίας, του Κοσόβου αλλά και της FYROM στην Ε.Ε.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Το σύνθημα έδωσε ο Εντι Ράμα με συνέντευξή του σε βελγική εφημερίδα και ακολούθησαν ο πρόεδρος του Κοσόβου Χακίμ Θάτσι και ο δήμαρχος Γινούζ Μουσλίου της πόλης Μπουγιάνοβατς στην κοιλάδα του Πρέσεβο, όπου το υπέρτερο πληθυσμιακά αλβανικό στοιχείο είχε πάρει τα όπλα παλαιότερα αξιώνοντας την απόσχισή του. «Εάν διακοπεί η διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης των Δυτικών Βαλκανίων, τότε μια μορφή ολοκλήρωσης ενδεχομένως θα είναι η ένωση (σ.σ.: της Αλβανίας) με το Κόσοβο», είπε ο Pάμα, για να ακολουθήσει ο Θάτσι δηλώνοντας στον ραδιοσταθμό Ελεύθερη Ευρώπη πως «εάν η Ευρώπη μάς κλείσει την πόρτα, τότε όλοι οι Αλβανοί θα ζήσουμε σε ένα και ενιαίο κράτος». Kαι από κοντά ο δήμαρχος του Μπουγιάνοβατς διακήρυξε, μιλώντας σε τοπικό αλβανικό πρακτορείο ειδήσεων, πως «χωρίς την κοιλάδα του Πρέσεβο, δεν νοείται Μεγάλη Αλβανία». Μόνο ο Aλί Αχμέτι στο Τέτοβο δεν μπήκε στον χορό των δηλώσεων περί «ενοποίησης» των αλβανικών πληθυσμών στη Βαλκανική υπό μία «στέγη», ίσως για να μην τροφοδοτήσει τις εναντίον του κατηγορίες από τον σλαβομακεδονικό εθνικισμό ότι απεργάζεται την υπονόμευση του ενιαίου χαρακτήρα του κράτους της ΠΓΔΜ, προς όφελος της «Μεγάλης Αλβανίας».

Αρπαξαν οι Αλβανοί ηγέτες την ευκαιρία –δεδομένης και της παγκόσμιας αναστάτωσης και του κενού εξουσίας που παρατηρείται στη Βαλκανική εξαιτίας της αναιμικής πλέον παρουσίας των Αμερικανών και της αδυναμίας των Ευρωπαίων να επιβάλουν πολιτικές– για να θέσουν ατζέντα «Μεγάλης Αλβανίας»; Ο προαιώνιος και μεγαλύτερος εθνικός τους εχθρός, οι Σέρβοι, ερμήνευσαν κατ’ αυτόν τον τρόπο την σε επίπεδο δηλώσεων κινητικότητα στο αλβανικό τόξο και αντέδρασαν με οξύτητα, καλώντας διά του ΥΠΕΞ Ντάτσιτς και του πρωθυπουργού Βούτσιτς την Ε.Ε. «να τους μαζέψει», ενώ τις δηλώσεις των Αλβανών πολιτικών αποδοκίμασαν, χλιαρά είναι η αλήθεια, οι πρέσβεις των ΗΠΑ τόσο στο Βελιγράδι όσο και στα Τίρανα, αλλά και η εκπρόσωπος της Ε.Ε. Φεντερίκα Μογκερίνι.

Τι ακριβώς θέλουν ο Ράμα και οι άλλοι Αλβανοί ηγέτες; Πρωτίστως να προχωρήσουν οι διαδικασίες ένταξης της Αλβανίας, του Κοσόβου αλλά και της FYROM στην Ε.Ε., ώστε να έλθουν οι Αλβανοί της περιοχής «εις σάρκα μίαν» εντός μιας κοινωνίας δίχως σύνορα, με ευρωπαϊκές δομές και χωρίς εθνοτικούς διαχωρισμούς.

Και επειδή βλέπουν ότι το όραμα αυτό, το οποίο οι Ευρωπαίοι πασχίζουν, σε επίπεδο διακηρύξεων, να κρατήσουν ζωντανό στους πληθυσμούς της Βαλκανικής, απομακρύνεται, καθώς ούτε οι χώρες τους έχουν προχωρήσει τις απαιτούμενες από τις Βρυξέλλες μεταρρυθμίσεις ούτε όμως κλίμα διεύρυνσης υπάρχει στην Ε.Ε., αναδεικνύουν, ως εναλλακτική, την ένωση σταδιακά σε ένα κράτος: κατ’ αρχάς της Αλβανίας με το Κόσοβο και ακολουθούν οι αλβανοκατοικούμενες περιοχές της ΠΓΔΜ, η κοιλάδα του Πρέσεβο, τμήμα του Μαυροβουνίου και η δική μας Ηπειρος και Δυτική Μακεδονία.

Τρέφουν οι Αλβανοί ηγέτες ψευδαισθήσεις ότι μπορούν να επιβάλουν στη βαλκανική ατζέντα ζήτημα «Μεγάλης Αλβανίας» ή όπως αλλιώς (Φυσική Αλβανία, εθνική ενοποίηση κ.ά.) επιχειρούν να καμουφλάρουν τον μεγαλοϊδεατισμό τους; Δύσκολο να το πει κανείς, μολονότι κάποιοι εξ αυτών δείχνουν να μην έχουν συνέλθει εντελώς από το «εθνικό μεθύσι» της ανεξαρτησίας του Κοσόβου, ούτε να συνειδητοποιούν ότι οι γεωπολιτικές ισορροπίες αλλάζουν και σε κάθε περίπτωση οι Αλβανοί δεν πήραν από τους Σέρβους την αιματοβαμμένη σκυτάλη του «περιούσιου λαού» της Βαλκανικής.

Ούτε φυσικά οι Ευρωπαίοι εκβιάζονται με απειλές του τύπου ή μας βάζετε στην Ε.Ε. ή φτιάχνουμε τη δική μας αλβανική ένωση εντός των Βαλκανίων αποσταθεροποιώντας το υφιστάμενο συνοριακό καθεστώς, όπως ενδεχομένως να νομίζουν ο Εντι Pάμα, ο Χακίμ Θάτσι και άλλοι ομοεθνείς τους πολιτικοί.

Προς τι τότε οι συνεχιζόμενες «κορώνες»; Η ευρωπαϊκή και η αμερικανική διπλωματία δεν τις παίρνουν ιδιαίτερα στα σοβαρά. Εκτιμούν ότι γίνονται περισσότερο για εσωτερική κατανάλωση σε μια εποχή που επίκεινται εκλογές στην Αλβανία και στο Κόσοβο και ραγδαίες εξελίξεις στην ΠΓΔΜ. Αυτό πάντως δεν σημαίνει ότι μια τέτοια ρητορική εκ μέρους των Τιράνων και της Πρίστινας, κυρίως, δεν προκαλεί ανησυχίες στη Δύση.

http://www.kathimerini.gr/