Ερτ 2 Μονόγραμμα -Αφιέρωμα στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο! Τις καλύτερες ευχές μας για την ονομαστική του εορτή! - Emision dedikuar Kryepiskopit Anastas nga ERT2- Urimet tona të përzemërta për ditën e emrit!

Του Αγίου Αναστασίου του Πέρση σήμερα. Γιορτάζει και ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος. Οι πρωτεργάτες της ιστοσελίδας μας του ευχόμαστε από καρδιάς χρόνια ευλογημένα και καλά. 

Shën Anastas Persiani përkujtohet sot, feston dhe Kryepiskopi Anastas. Faqja jonë me të gjithë bahkëpunëtorët i urojnë nga thellësia e zemrës, PËR SHUMË VJET O KRYEZOT, VITE TË BEKUARA DHE TË MIRA. 

Επί 28 χρόνια παρακρατείται παράνομα περιουσία της Εκκλησίας της Αλβανίας! - Mbi 28 vjet mbahet në mënyrë të paligjshme pasuria e Kishës së Shqipërisë!

Ενώ κατασκευάζεται το μεγαλύτερο τζαμί των Βαλκανίων από την Τουρκία στην Αλβανία, που θα μπορεί να φιλοξενεί μέχρι 10.000 πιστούς, επί 28 χρόνια παρακρατείται παράνομα περιουσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη γειτονική χώρα (ναοί, μονές, εικόνες, λατρευτικά αντικείμενα, ιερά λείψανα, αρχεία). Δημεύτηκε απ' το κράτος αυθαίρετα κατά την περίοδο του αθεϊστικού κομουνιστικού διωγμού. Εξάλλου κειμήλια είναι στοιβαγμένα σε αποθήκες, ενώ κάποιες εικόνες περιλαμβάνονται σε εκθέσεις, χωρίς καν να αναφέρεται ο χαρακτηρισμός τους ως "Ορθόδοξες". Όπως συνέβη πρόσφατα σε έκθεση με τον τίτλο «Παράθυρο στην Μεσαιωνική Αλβανική Τέχνη», που οργάνωσε η αλβανική κυβέρνηση στο Παρίσι, με αφορμή την 60η επέτειο από την ένταξή της στην UNESKO (που ρόλος της είναι να προστατεύει την πολιτιστική κληρονομιά). Οι βυζαντινής τεχνοτροπίας εκκλησιαστικές εικόνες εμφανίστηκαν ως εικόνες μεσαιωνικής τεχνοτροπίας. Παρότι έχουν εκδοθεί δικαστικές αποφάσεις, που αναγνωρίζουν στην Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας την ιδιοκτησία σε όλες τις εκκλησίες, εδώ και πολλά χρόνια οι διαδικασίες "σκοντάφτουν" στην "Επιτροπή Επιστροφής και Αναγνώρισης Περιουσιών", η οποία δεν εκδίδει τις σχετικές αποφάσεις. Προβλέπεται πως κάθε δικαιούχος, εκτός από τα δικαστήρια, θα πρέπει να αποδείξει και στη συγκεκριμένη Επιτροπή ότι είναι ο πραγματικός ιδιοκτήτης, προκειμένου να έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει την περιουσία του. Στο πλαίσιο αυτό, η Επιτροπή δεν πείθεται και δεν αποδέχεται ότι οι ναοί ανήκουν στην Εκκλησία της Αλβανίας! Μια από τις εκκλησίες, που δεν είχε επιστραφεί, ο ναός του αγίου Αθανασίου στο χωριό Δρυμάδες, κατεδαφίστηκε στις 26 Αυγούστου του 2015 από της αλβανικές υπηρεσίες με σκοπό τον χωροταξικό ανασχεδιασμό. Στο μεταξύ από το αλβανικό υπουργείο Πολιτισμού επιτράπηκε κατό το κοντινό παρελθόν η φωτογράφηση νεαρών γυναικών να διαφημίζουν νυφικά, στεκόμενες πάνω στο Δεσποτικό Θρόνο και μπροστά στην Ωραία Πύλη στους ιστορικούς ναούς του Βερατίου και του Ελμπασάν, που με αυτό τον τρόπο βεβηλώθηκαν και προσβλήθηκε το θρησκευτικό αίσθημα των πιστών. Την ίδια ώρα, εκτός από το τζαμί των Τιράνων, για την ολοκλήρωση του απομένει το 30% περίπου των εργασιών και για το οποίο το ίδρυμα "Turkiye Diyanet" σημειώνει ότι "είναι ένα όνειρο 100 ετών των Μουσουλμάνων της περιοχής", ανακαινίστηκαν με τουρκικές δαπάνες τέσσερα τζαμιά και συγκεκριμένα το τζαμί στο Κάστρο της Πρέζας, το τζαμί στη Ναζιρέσα του Ελμπασάν, το τζαμί του Ιλιάζ Μπέι Μιραχόρη στην Κορυτσά και το Τζαμί του Μόλυβδου στο Μπεράτι. Και σαφώς δεν έχει κανείς αντίρρηση τα θρησκεύματα να έχουν τους χώρους λατρείας τους. Ωστόσο δεν είναι ορθό να παραβλέπεται επίμονα το αίτημα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας να εφαρμοστεί η συμφωνία, που ψηφίστηκε από το αλβανικό κοινοβούλιο ως νόμος, ανάμεσα σ' αυτή και το υπουργικό συμβούλιο της Αλβανίας, και διευθετεί τα θέματα αυτά. Έτσι ζητάει, χωρίς άλλες καθυστερήσεις και προσχήματα, όλοι οι ναοί, οι μονές, τα ιερά λείψανα, οι εικόνες, τα αντικείμενα λατρείας και οτιδήποτε άλλο της ανήκει, να της επιστραφούν, γιατί είναι σεβαστά, πολύτιμα και καθαγιασμένα για όλους τους ανά την οικουμένη Ορθοδόξους, και ασφαλώς και για τους πιστούς της Αλβανίας. ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΜΝΗΜΕΙΑ Παρά το γεγονός ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας δεν έχει λάβει πίσω την περιούσια της, κατόρθωσε να συγκεντρώσει από διαφόρους δωρητές ανά τον κόσμο άνω των 11 εκατομμυρίων ευρώ και αναστήλωσε περισσότερα από 60 ιερές μονές και ιερούς ναούς – πολιτιστικά μνημεία σε διάφορα σημεία της Αλβανίας. Μεταξύ των οποίων τις μονές Αγίου Γεωργίου Τσούκας, Αγίου Δημητρίου Κυπαρό, Γενέθλιο της Θεοτόκου Αρδενίτσα, Κοίμησης της Θεοτόκου στο Σβερνέτς. Αγίου Νικολάου Τσέπου. Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κακομιάς, Τίμιος Πρόδρομος Μοσχοπόλεως, Αγ. Ιωάννου Βλαδιμήρου Ελμπασάν κ.α. Και επιβλητικούς ναούς όπως Ελεούσα Πρεμετής, Αγ. Ταξιαρχών Αργυροκάστρου, Αγ. Νικολαου Γκράμποβο, Αγ. Παρασκευή Καβάγια, Αγ. Σπυρίδωνα Βερατίου, Αγ. Γεωργίου Λιμπόφσας, κ.ά.

Ndërsa po ndërtohet xhamia më e madhe e Ballkanit nga Turqia në Shqipëri, e cila mund të mikpresë deri 10.000 besimtarë, këtu e 28 vjet mbahet në mënyrë të paligjshme prona e Kishës Orthodhokse në vendin fqinj (kisha, manastire, ikona, objekte adhurimi, lipsanë të shenjtë, arkiva). Kjo pasuri është konfiskuar në mënyrë të paligjshme nga shteti gjatë periudhës së përndjekjes komuniste ateiste. Objekte me vlerë janë të nëpër depo me stiva, ndërsa disa ikona prezantohen në eksopzita pa u cilësuar si "orthodhokse". Ashtu siç ndodhi kohët e fundit në  një ekspozitë me titullin "Dritare në artin mesjetar shqiptar", që organizoi qeveria shqiptare në Paris, duke marrë shkas nga 60 vjetori i anëtarësimit të saj në UNESKO (që roli i saj është mbrojtja e trashëgimisë kulturore.) Ikonat e rritit bizantin u shfaqën si ikona të një stili mesjetar. Mgjth se janë marrë vendime gjykate që i njohin Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë pronësinë në të gjitha Kishat, këtu e shumë vite procedurat "pengohen" në "Këshillin e Kthimit dhe Njohjes së Pasurive", e cila nuk i publikon këto vendime. Anashkalohet fakti që çdo pronar, përveç gjykatave, do të duhet të vërtetojë tek ky komision i caktuar se është pronari i ligjshëm, në mënyrë që të ketë të drejtën të pretendojë pasurinë e tij. Në këtë kontekst, Komisioni/Këshilli nuk bindet dhe nuk pranon që tempujt  i përkasin Kishës së Shqipërisë! Një nga Kishat, që nuk ishte kthyer, Kisha e Shën Athanasit në Drimadhe, u shkatërruar më 26 Gusht të 2015-ës nga institucionet shqiptare me qëllim riplanifikimin urban. Në të njetën kohë nga Ministria e Kulturës u lejua gjatë të shkuar së afërme nxjerrja e fotografive e vjazave të reja që reklamonin fustane nusesh, duke qëndruar mbi fronin Dhespotik dhe para Hyrjes së Bukur në tempujt historikë të Beratit dhe të Elbasanit, që me këtë mënyrë u përdhosën dhe u fye ndjenja fetare e besimtarëve. Në të njejtën kohë, përveç xhamisë së Tiranës, për të cilën ka mbetur 30 përqind pothuajse e punimeve për të përfunduar dhe për të cilën institucioni  "Turkiye Diyanet" ka shënuar se "është një ëndërr 100 vjeçare e Myslymanëve të zonës", u rikonstruktuan me investime turke katër xhami dhe më konkretisht xhamia në Kështjellën e Prezës, xhamia në Naziresh të Elbasanit, xhamia e Iliaz Bej Mirahorit në Korçë dhe xhamia e Plumbit në Berat. Sigurisht që askush nuk kundërshton faktin që fetë e tjera të kenë vendet e tyre të adhurimit. Por ndëkraq nuk është e drejtë që të anashkalohet me këmbëngulje kërkesa e Kishës Orthodhokse të Shqipërisë që të aplikohet marrveshja e cila u votua nga parlamenti shqiptar si ligj, ndër to dhe këshilli i ministrave të Shqipërisë dhe rregullon këto çështje. Kështu kërkon, pa vonesa të tjera dhe justifikime, të gjithë tempujt, manastiret, lipsanet e shenjta, ikonat, objektet e adhurimit dhe gjithçka tjetër i përket, që t'i kthehen, sepse janë të respektueshme, të çmuara dhe të shenjtëruara nga të gjithë orthodhoksët në botë, dhe sigurisht dhe për besimtarët e Shqipërisë. Monumente Orthodhokse. Përtej faktit që Kisha Orthodhokse e Shqipëriisë, nuk ka marrë prapa pasurinë e sja, ja doli që të përqëndrojë nga donatorë të ndryshëm  nëpër botë mbi 11 milion euro dhe rindërtoi më tepër se 60 manastire dhe kisha të shenjta- monumente kulture në disa pika të Shqipërisë. Ndër to Manastiret e Shën Gjergj Tsukas, Shën Dhimitrit Qiparo, Lindjes së Hyjlindëses në Ardenicë, Fjetjes së Hyjlindëses të Zvërnecit, Shën Nikolla në Çepë. Fjetjes së Hyjlindëses në Kokomia, Prodhromit të Nderuar në Voskopojë, Shën Joan Vladimirit në Elbasan etj. Po ashtu dhe tempuj hijerëndë si Eleusa e Përmetit, Taksiarkëve të Shenjtë në Gjirokastër, Shën Nikollas në Grabovë, Shën e Premtes në Kavajë, Shën Spiridhonit në Berat, Shën Gjergjit në Libofshë etj. Përktheu Pelasgos K

Το Ίδρυμα Μπότση τίμησε τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο

Για την φετινή χρονιά, το Ίδρυμα Μπότση αποφάσισε να απονείμει ειδική τιμητική διάκριση στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιο.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος του απένειμε την τιμητική διάκριση, στάθηκε στο πνευματικό έργο του Μακαριωτάτου, με ειδική μνεία στον τρόπο που υπερασπίζεται την Ελλάδα και τον Ελληνισμό, «κάτι που εμπνέει όλους εμάς» τόνισε ο κ. Παυλόπουλος.

Ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, ευχαριστώντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για την τιμή, είπε ότι εκτός από τα ιδανικά της ελευθερίας και της δημοκρατίας, χρειάζεται και η αγάπη. «Χρειαζόμαστε μια 'αντίσταση ποιότητας' σήμερα, ως ελπίδα για το μέλλον» τόνισε κλείνοντας ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος.

https://www.romfea.gr/

Η Εκκλησία της Αλβανίας απαντά για υβριστικό δημοσίευμα στο Γραφείο Αιρέσεων της Ι.Μ. Πειραιώς

Αποτελεί πρωτάκουστη θλιβερή πρωτοτυπία στα εκκλησιαστικά χρονικά ένα Γραφείο μιας Ιεράς Μητροπόλεως της Εκκλησίας της Ελλάδος να εκδίδει κείμενο, το οποίο καθυβρίζει Προκαθήμενο μιας άλλης Αυτοκεφάλου Εκκλησίας: συγκεκριμένα της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας, που μόλις πριν λίγα χρόνια ανασυγκροτήθηκε από τα ερείπια του σκληρού αθεϊστικού διωγμού. Πρόκειται για την «Ανακοίνωση του Γραφείου επί των αιρέσεων και των παραθρησκειών της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς» (10 Δεκεμβρίου 2018), η οποία κυκλοφόρησε σε διάφορες ιστοσελίδες με τίτλο «Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος και ο παγκόσμιος οικουμενισμός» ή «Ποιους πραγματικά στόχους εξυπηρετεί ο θρησκευτικός πλουραλισμός;». Δυστυχώς με τα σύγχρονα μέσα της τεχνολογίας οι ανυπόστατες κατηγορίες διαχέονται ανεξέλεγκτα.

Αποφύγαμε να σχολιάσουμε δημόσια τον αλλόκοτο αυτό λίβελλο κατά την περίοδο των εορτών του Αγίου Δωδεκαημέρου. Ύστερα όμως από τη μετάφρασή του στην αλβανική γλώσσα είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε μια γενική απάντηση στα κρίσιμα σημεία του.

Η Ανακοίνωση δηλώνει: «Πρόκειται για εισήγηση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας κ. Αναστασίου, σε κάποιο Συνέδριο, στην 12η Διαθρησκειακή Συνδιάσκεψη για τον θρησκευτικό πλουραλισμό και την ειρηνική συνύπαρξη στη Μέση Ανατολή». Πρώτη παραπληροφόρηση: Η ομιλία που δημοσίευσε η «Καθημερινή» (4 Νοεμβρίου 2018) δεν είναι «Εισήγηση σε κάποιο Συνέδριο, στην 12η Διαθρησκειακή Συνδιάσκεψη....», αλλά απόσπασμα της ευχαριστήριας αντιφωνήσεως του Αρχιεπισκόπου μας κατά την τελετή απονομής της ανώτατης διάκρισης του «Χρυσού Αριστοτέλη» από τη Σύγκλητο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στις 18.10.2018, η οποία έλαβε μεγάλη δημοσιότητα.

Όπως είναι φυσικό, ανάλογα με το ακροατήριο, τους αποδέκτες και τις συγκεκριμένες συνθήκες, προσδιορίζεται και το περιεχόμενο των ομιλιών. Δεν ήταν κάποιο θεολογικό ή διαθρησκειακό συνέδριο. Η ομιλία απευθυνόταν σε ένα πολύμορφο ακαδημαϊκό ακροατήριο.

Στην εν λόγω πανηγυρική συνεδρίαση είχαν οριστεί ο Πρύτανης και τρεις διακεκριμένοι ακαδημαϊκοί καθηγητές του Πανεπιστημίου, οι οποίοι προηγήθηκαν και διεξοδικά αναφέρθηκαν στη θεολογική σκέψη και συγγραφή, την ιεραποστολική δράση και την κοινωνική προσφορά του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου.

Δεύτερη διαστρέβλωση: αυτή τη φορά της επιστημονικής ορολογίας. Η Ανακοίνωση του «Γραφείου» αρχίζει με την ερώτηση: «Ποιους πραγματικά στόχους εξυπηρετεί ο θρησκευτικός πλουραλισμός;»

Η πολυμορφία των θρησκειών, ο θρησκευτικός, δηλαδή, πλουραλισμός, αποτελεί απλή διαπίστωση ενός παγκοσμίου φαινομένου, γεγονότος αναμφισβήτητου, και όχι θρησκευτική κίνηση, που εξυπηρετεί κάποιο στόχο.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος διετέλεσε επί εικοσαετία Καθηγητής της Ιστορίας των Θρησκευμάτων στη Θεολογική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ασχολήθηκε επιστημονικά με το θρησκευτικόφαινόμενο στην παγκόσμια ιστορία και γενικά με όλες τις θρησκείες.

Είναι ευρέως γνωστό ότι στην εποχή μας επιβιώνουν 19 θρησκείες, οι οποίες υποδιαιρούνται σε 240 κλάδους. Στον αιώνα μας κατά προσέγγισιν οι Χριστιανοί υπολογίζονται 33% του παγκοσμίου πληθυσμού, το Ισλάμ 20%, ο Ινδουισμός 13%, ο Βουδισμός 6%, ο Ταοϊσμός και ο Λαϊκός Κομφουκιανισμός 4%., ο Ιουδαϊσμός 0,5% και τα άλλα θρησκεύματα σε μικρότερα ποσοστά.

Οι Αγνωστικιστές και οι Άθεοι περίπου στο 5,9%. Άρα, το επαναλαμβάνουμε, οι λέξεις θρησκευτικός πλουραλισμός σε αυτό ακριβώς το γεγονός αναφέρονται, στην ποικιλία των θρησκευτικών πεποιθήσεων στον κόσμο και όχι σε κάποια σκοτεινή κίνηση που προωθεί την «πανθρησκεία».

Στην Αλβανία, όπως και σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου, επικρατεί θρησκευτικός πλουραλισμός. Όλοι οι υπεύθυνοι πολίτες επιδιώκουμε την ειρηνική συνύπαρξη.

Η Ανακοίνωση έχει ως προοίμιο τις γνωστές απόψεις μερικών ακραίων κύκλων, οι οποίοι πιστεύουν πως προστατεύουν την Ορθοδοξία από «ένα παγκόσμιο κίνημα, γέννημα της Μασονίας και του Διεθνούς Σιωνισμού», που έχει σαν μοναδικό σκοπό τη δημιουργία μιας νέας τάξης πραγμάτων και που προωθεί την «παγκοσμιοποίηση».

Αυτή είναι η έμμονη ιδέα των συντακτών, που την εκτοξεύουν ως κατηγορία εναντίον εκείνων που στοχοποιούν. Η παγκοσμιοποίηση όμως είναι ένα ιστορικό φαινόμενο, το οποίο οφείλεται και προωθείται κυρίως με τη ραγδαία τεχνολογική ανάπτυξη σε όλο τον κόσμο.

Βεβαίως, πολλά προϊόντα της (διαδίκτυο, κινητή τηλεφωνία κ.λ.π), ευχαρίστως τα χρησιμοποιούν και οι επικριτές της. Πράγματι η παγκοσμιοποίηση είναι μία τάση που μπορεί να εξελιχθεί σε παγκοσμιοποίηση συγχύσεως, αδικίας και διαφθοράς ή παγκοσμιοποίηση αλληλεγγύης με σεβασμό σε κάθε λαό και σε κάθε ανθρώπινο πρόσωπο. Δεν αρκεί να καταριέται κανείς τις τρικυμίες, τις θύελλες, το τσουνάμι. Οφείλει να αναζητεί κατάλληλους τρόπους για την αντιμετώπισή τους.

Ο όρος «οικουμένη» δεν έχει τη σημασία την οποία προσπαθούν οι συγκεκριμένοι επικριτές του Αρχιεπισκόπου να του αποδώσουν. Σημαίνει απλώς την κατοικουμένη γη και με αυτή τη σημασία χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή, την Πατερική Γραμματεία και τα λειτουργικά κείμενα. Κάθε θεία λειτουργία προσφέρεται «υπέρ της οικουμένης» («ἔτι προσφέρομεν τήν λειτουργίαν ταύτην ὑπέρ της οἰκουμένης...»).

Κάθε Ορθόδοξος πριν από τη θεία κοινωνία λέγει τον ψαλμό: «Τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς, ἡ οἰκουμένη καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ» (Ψαλμ. 23:1). Του Κυρίου είναι όλη η οικουμένη και όχι μόνον εκείνοι τους οποίους εγκρίνουν ορισμένοι κύκλοι υπερορθοδόξων. Ο δικός μας Αρχιεπίσκοπος δεν έχει καμιά σχέση με το προσβλητικό, παραπλανητικό, κατασκεύασμα «οικουμενιστής». Είναι «οικουμενικός», σύμφωνα με τη δισχιλιετή Ορθόδοξη παράδοση.

Η Ορθόδοξη μαρτυρία του ανά την οικουμένη άρχισε, όταν η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος τον απέστειλε το 1963, ακόμη Διάκονο, για να την εκπροσωπήσει στην Συνέλευση «Παγκόσμιου Ιεραποστολής και Ευαγγελισμού» του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών στο Μεξικό.

Στη συνέχεια, με αποφάσεις πάντοτε της Εκκλησίας συμμετείχε σε διάφορες επιτροπές, συνέδρια, συνελεύσεις. Όχι βέβαια για να συμβάλει στη δημιουργία μιας παγκόσμιας θρησκείας (!) ή για να προδώσει την Ορθοδοξία, αλλά για να δώσει την Ορθόδοξη μαρτυρία σε κάθε ξένο θρησκευτικό περιβάλλον.

Βεβαίως το εν λόγω «Γραφείο» δεν επικρίνει μόνο τον δικό μας Αρχιεπίσκοπο, επιμένει ότι«πληθώρα Ορθοδόξων Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων, κληρικών, μοναχών και λαϊκών κινούνται προς αυτή την αρνητική κατεύθυνση και μαζί τους έχουν συστρατευθεί και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αλλά και ο έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος με μία πληθώρα δημοσιεύσεων».Όλοι αυτοί είναι αποστάτες της ορθής πίστεως και επικίνδυνοι (!), ενώ οι επικριτές τους έχουν αναλάβει εργολαβικώς την προστασία της παγκόσμιας Ορθοδοξίας.

Τα περί «Νέας παγκόσμιας θρησκείας ή πανθρησκείας» και η ομοιογενοποίηση όλων των θρησκειών δεν έχουν καμία σχέση με τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο. Χιλιάδες φοιτητές του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών καθώς και εκατομμύρια Ορθοδόξων όλων των ηπείρων, ακόμη και αναρίθμητοι συνομιλητές του ξένων θρησκευτικών πεποιθήσεων γνωρίζουν την ακλόνητη αφοσίωσή του στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Ότι υπάρχουν «φωτεινές ακτίνες» στις διδασκαλίες άλλων θρησκευτικών παραδόσεων ουδείς σοβαρός, αντικειμενικός μελετητής της Ιστορίας των Θρησκευμάτων το αμφισβητεί. Άλλωστε το συμμαρτυρούν οι βιβλικές φράσεις: Ο Θεός «οὐκ ἀμάρτυρον ἑαυτὸν ἀφῆκεν» (Πραξ. 14:17)˙ «ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος»(Ρωμ. 2:14).

Ο τρόπος επίσης με τον οποίο ο Απόστολος των Εθνών Παύλος μίλησε στους Αθηναίους δείχνει τον σεβασμό του για την αρχαιοελληνική θρησκευτικότητα.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος ήδη ως Καθηγητής της Ιστορίας των Θρησκευμάτων είχε δημοσιεύσει τη μελέτη Θέσεις των Χριστιανών έναντι των άλλων θρησκειών-Ιστορικό διάγραμμα (Πανεπιστημιακές παραδόσεις, Αθήνα, 1976) και έχει από τότε επισημάνει ότι οι απόψεις των Χριστιανών κυμαίνονται για το θέμα αυτό από τις πιο ακραίες αρνητικές (όπως αυτές που υποστηρίζει το «Γραφείο») έως τις απόλυτα θετικές. Η Ορθόδοξη πάντως παράδοση ακολουθεί τη νηφάλια θέση των Καππαδοκών Πατέρων.

Όσο για τις θεωρίες περί ειρήνης του «Γραφείου» περιοριζόμαστε να παραπέμψουμε στο άρθρο του Αρχιεπισκόπου «Ειρηνικές φωνές από τους πνεύμονες των θρησκειών» (ΣυνύπαρξηΕκδ. Αρμός, Αθήνα 2015), όπου εξαίρεται η ιδιαιτερότητα της ἐν Χριστῷ ειρήνης.

Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι άνθρωποι στην εποχή μας, ποθούν την ειρήνη, την ειρηνική συνύπαρξη στο άμεσο περιβάλλον τους και σε όλον τον κόσμο.

Σε αυτό όλοι οι υπεύθυνοι άνθρωποι (πολιτικοί, στρατιωτικοί, διανοούμενοι, δημοσιογράφοι, οικονομικοί παράγοντες και φυσικά οι θρησκευτικοί ηγέτες όλων των παραδόσεων, όχι μόνον οι Ορθόδοξοι) είναι δυνατόν και οφείλουν να συμβάλλουν.

Σε άλλο σημείο ο λίβελος συνεχίζει: «Και αν ο Θεός ευαρεστείται σε τέτοιου είδους «γνήσια θρησκευτικότητα», γιατί ο Θεός έγινε άνθρωπος και ήρθε στον κόσμο και πέθανε επάνω στο σταυρό; Αν οι θρησκείες του κόσμου προσφέρουν σωτηρία, τί χρειάζεται η Εκκλησία του Χριστού;»

Ουδέποτε ο Αρχιεπίσκοπος αμφισβήτησε την ἐν Χριστῷ σωτηρία. Τα γραφόμενα αποτελούν δοκησίσοφη ύβρη εναντίον ενός Ορθοδόξου Προκαθημένου, ο οποίος σε ολόκληρη τη ζωή του δεν παύει να διακηρύσσει ότι: «Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ιω. 3:16).

Στο πρόσφατο Χριστουγεννιάτικο Μήνυμά του, και σε όλα τα Μηνύματα των Χριστούγεννων και του Πάσχα των τελευταίων 27 ετών, καθώς και τα πολλαπλά δημοσιευμένα κείμενά του, επιβεβαιώνουν την προσήλωσή του στον Λυτρωτή Χριστό.

Για τα περί διαθρησκειακών διαλόγων αρμοδίως έχουν αποφασίσει οι Ι. Σύνοδοι των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Στη σύγχρονη πολυθρησκευτική οικουμένη είμαστε υποχρεωμένοι να προσφέρουμε με κάθε τρόπο την Ορθόδοξη μαρτυρία στους συνανθρώπους μας, που ανεξαρτήτως των θρησκευτικών πεποιθήσεών τους, δεν παύουν να είναι δημιουργήματα του μόνου αληθινού Θεού.

Οι συντάκτες του συγκεκριμένου κειμένου εκφράζουν μια υπεροπτική θρησκευτική στάση, που περιφρονεί κάθε άλλη θρησκευτική παράδοση. Αυτή η στάση τουλάχιστον ως προς την πολυθρησκευτική Αλβανία είναι επικίνδυνη για την ειρηνική συνύπαρξη˙ και θα αχρήστευε κάθε προσπάθεια Ορθοδόξου μαρτυρίας στη χώρα μας.

Η Ανακοίνωση αποσιωπά σκόπιμα από την ομιλία του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, βασικές προτάσεις για την ειρήνη που δημοσιεύθηκαν, στην «Καθημερινή», και εκφράζουν σαφώς την Ορθόδοξη συνείδησή και την προσωπική του σχέση με τον Χριστό, όπως ότι: α) «Η ειρήνη συνδέεται άμεσα με τη δικαιοσύνη. Ένας άδικος κόσμος δεν μπορεί να είναι ειρηνικός. Στον αιώνα μας η ειρήνη και η δικαιοσύνη έχουν προσλάβει ένα ακόμη όνομα, ανάπτυξη».

β) «Στην μετά τον αθεϊστικό διωγμό πολυθρησκευτική Αλβανία έχουμε επιτύχει, με ενεργό συμμετοχή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ειρηνική συνύπαρξη των θρησκευτικών κοινοτήτων».

γ) «Το αντίθετο της ειρήνης δεν είναι ο πόλεμος, αλλά ο εγωκεντρισμός, ο ατομικός, ο συλλογικός, ο εθνικός, ο φυλετικός».

δ) «Το αντίδοτο στον εγωκεντρισμό ...είναι η ενδυνάμωση της αγάπης μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, μέσα στην κοινωνία.... Μόνο η εξουσία της αγάπης είναι εκείνη που μπορεί να νικήσει την αγάπη για εξουσία».

ε) «Αστείρευτη πηγή αγάπης παραμένει η αλήθεια την οποία με τον πιο λιτό και συγκλονιστικό τρόπο διατύπωσε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: «Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ».

Και κατέληξε: στ) «Η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία αποτελεί διαχρονικά εργαστήριο αγάπης και αυτό παραμένει στους αιώνες το βαθύτερο έργο και χρέος της».

Το απαράδεκτο δημοσίευμα ξεπερνάει κάθε όριο άδικης προσβολής στις τελευταίες παραγράφους του: «Περαίνοντας την αναφορά μας, εκφράζουμε τη λύπη μας, για τα λεχθέντα και γραφέντα από τον Μακαριώτατο, τον οποίο η Εκκλησία του Χριστού τίμησε και έθεσε να ποιμαίνει το λαό του Θεού στην πολύπαθη αυτή χώρα και να οδηγήσει τους εκτός της Εκκλησίας στην μόνη σωστική αγκαλιά της.

Ας μην ελπίζουν ο ίδιος και οι όμοια φρονούντες (λίγο πιο πάνω τους προσδιόρισε: Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι και θεολόγοι) ότι μπορούν να εδραιώσουν ειρήνη και συναδέλφωση στη γη χωρίς τον Μέγα Ειρηνοποιό, την Ένσαρκη Ειρήνη, το Χριστό, διότι, μόνο Αυτός και κανένας άλλος είναι «ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἕν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας,....» (Εφ.2,14-18)».

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος δεν χρειάζεται προφανώς τέτοιας ποιότητος παραινέσεις. Βεβαίως δεν θεώρησε ποτέ τον εαυτό του αλάνθαστο. Από τα νεανικά του πάντως, χρόνια σε οποιαδήποτε θέση διακόνησε, ως λαϊκός ή κληρικός, προσπάθησε με τη ζωή, τον λόγο και το έργο του να καταθέτει τις Ορθόδοξες πεποιθήσεις, να εκφράζει την ολόψυχη αγάπη του στον Χριστό και την προσήλωσή του στο Ευαγγέλιο, σε όλα τα περιβάλλοντα.

Στην Ελλάδα, σε διάφορους τομείς της χριστιανικής κινήσεως, ως Γενικός Διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας και Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπως επίσης στην Ανατολική Αφρική, όπου διοργάνωσε την Ορθόδοξη Ιεραποστολή και σχεδόν τρεις δεκαετίες στην Αλβανία.

Εδω αξιώθηκε, παρά τις τεράστιες δυσκολίες, να ανασυγκροτήσει μια εντελώς διαλυμένη Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία. Οι ζηλωτές συντάκτες της Ανακοινώσεως είναι ευπρόσδεκτοι να επισκεφθούν και να συμπροσευχηθούν με τους Ορθοδόξους της Αλβανίας στους νέους καθεδρικούς ναούς των Τιράνων, Κορυτσάς, Αργυροκάστρου, Βερατίου, Φίερι και στους ναούς πολλών άλλων πόλεων και χωριών και να δουν από κοντά το ιεραποστολικό, εκπαιδευτικό, εκδοτικό, υγειονομικό, φιλανθρωπικό, κοινωνικό έργο, γενικότερα την άνθηση της Ορθοδοξίας στην Αλβανία.

Το υστερικό αυτό παραλήρημα καταλήγει: «Αν θέλουν να επικρατήσει η πραγματική και μόνιμη ειρήνη στον κόσμο, ας εργαστούν με όλες τους τις δυνάμεις, να διαδοθεί και να επικρατήσει στον κόσμο το Ευαγγέλιο του Χριστού και ας μην αναλώνονται στους ατελέσφορους και επιζήμιους Διαθρησκειακούς Διαλόγους, γενόμενοι εκόντες άκοντες, όργανα των σκοτεινών δυνάμεων για την προώθηση της δαιμονικής πανθρησκείας».

Άθλιες υβριστικές φράσεις όπως, «όργανα των σκοτεινών δυνάμεων για την προώθηση της δαιμονικής πανθρησκείας» φανερώνουν κυρίως εμπαθή θρησκευτικό φανατισμό.

Την καλύτερη όμως απάντηση στην άδικη συκοφαντική επίθεση δίνει η επιστολή–πρόσκληση του Σεβαμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ και του Αξιοτίμου Δημάρχου Πειραιώς κ. Ιωάννου Μώραλη (Δεκέμβριος 2017), οι οποίοι αναγγέλλουν στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Τιράνων Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας τα εξής: «Ἡ ναύλοχος πόλις τοῦ Πειραιῶς, ἔχουσα την ἰδιαιτάτην τιμήν να ἀποτελῇ την Ὑμετέραν γενέτειραν, ὁλοθύμως ἐπιθυμεῖ, τόσον ἡ Δημοτική Αὐτῆς Ἀρχή, ὅσον καί ἡ κατά Πειραιᾶ συνεκλεκτή, ὅπως τιμήσῃ τήν Ὑμετέραν Θεοτίμητον και Γεραράν Μακαριότητα, την κλεΐζουσα τήν Ὀρθόδοξον Καθολικήν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν και χάριτι Θεοῦ ἀναγεννήσασα ἐκ τέφρας, τήν κατά Ἀλβανίαν Ἐκκλησιαστικήν ὀλκάδα Αὐτῆς.

Ἐν ταυτῷ, διά τῆς τιμῆς εἰς το Ὑμέτερον Σεπτόν Πρόσωπον τιμᾶται ὁ ἀληθής ἀνθρωπισμός καί ἡ πάντα νοῦν ὑπερέχουσα εἰρήνη τοῦ Θεοῦ και το ζείδωρον μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου εἰς τούς ἐγγύςκαί τούς μακράν, τόὁποῖον μετ' ἀφάτου πιστότητος, ὑπομονῆς και ἐπιστήμης διακονεῖτε.

Ὅθεν θερμῶς παρακαλοῦμεν, γνωρίζοντες Ὑμῖν ὅτι θα ἀπονείμωμεν εἰς Ὑμᾶς ἐκ μέρους μέν τῆς Ι. Μητροπόλεως την ἀνωτάτην τιμητικήν διάκρισιν Αὐτῆς, τόν χρυσοῦν Σταυρόν μετ' ἀστέρος τοῦ πολιούχου ἡμῶν ἉγίουΣπυρίδωvos, ἐκ μέρους δε τοῦ Δήμου Πειραιῶς την ἀνακήρυξιν ὡς ἐπιτίμου δημότου τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος μετά τῆς χρυσῆς κλειδός τῆς Ὑμετέρας γενετείρας, πόλεως τοῦ Πειραιῶς, ὅπως ἀποδεχθήτε την ἡμετέραν πρόσκλησιν και καθορίσητε την σχετικήν ἡμερομηνίαν τῆς Ὑμετέρας Θεοφιλοῦς ἐπισήμου ἐπισκέψεως.»

Περιττεύει κάθε άλλος επίλογος. Η τιμητική επιστολή των δύο κορυφαίων εκπροσώπων της Πειραϊκής κοινωνίας είναι επαρκής και σαφής.

https://www.romfea.gr/

Οι διαχρονικές προκαταλήψεις των Ευρωπαίων για τους Έλληνες και η μοναδική απάντηση του Λόρδου Βύρωνα - Paragjykimet diakronike të europianëve për helentë dhe përgjigjia unikale e Lord Bajronit!

Τα τελευταία χρόνια, με αφορμή τα μνημόνια, καλλιεργήθηκε στην Ευρώπη μια αρνητική εικόνα των Ελλήνων. Πολύς λόγος έγινε για τους «τεμπέληδες του νότου» που «αθετούν τις υποχρεώσεις τους» και «εξαπατούν τους δανειστές τους». Σύμφωνα με την επικρατούσα πεποίθηση, οι απαξιωτικές αυτές απόψεις αποτελούν ένα πρόσφατο φαινόμενο, απότοκο της οικονομικής κρίσης. Η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική. Οι αρνητικές προκαταλήψεις των Ευρωπαίων για τους Έλληνες εντοπίζονται πολύ παλιότερα, όταν ακόμα οι τελευταίοι δεν είχαν ιδρύσει καν το δικό τους κράτος. Το 1812 εκδόθηκε ένα από τα σημαντικότερα ποιήματα του Λόρδου Βύρωνα(Μπάυρον) (1788-1824), με τίτλο «Το προσκύνημα του Τσάιλντ Χάρολντ» (Childe Harold’s Pilgrimage). Το συγκεκριμένο έργο έχει έναν ξεκάθαρα αυτοβιογραφικό χαρακτήρα. Από το 1809 μέχρι το 1811, ο Λόρδος Βύρωνας ταξίδεψε σε πολλές χώρες της Μεσογείου, ανάμεσα στις οποίες και η Ελλάδα. Το «Προσκύνημα του Τσάιλντ Χάρολντ» αποτελεί μια εκτεταμένη έμμετρη διήγηση των εντυπώσεων που αποκόμισε ο ποιητής από αυτήν την μακρά και περιπετειώδη περιήγησή του. Εκτός από τους στίχους, ο Λόρδος Βύρωνας περιέλαβε στο έργο του και διάφορες σημειώσεις με ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τις χώρες που επισκέφθηκε. Οι αναφορές του όμως για τις σχέσεις μεταξύ Ελλήνων και ξένων κατοίκων της Αθήνας ξαφνιάζουν. Οι ομοιότητες ανάμεσα στον 19ο αιώνα και την σύγχρονη εποχή είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτες. Όταν ο Λόρδος Βύρωνας  έφτασε στην Αθήνα, διαπίστωσε ότι εκεί είχαν εγκατασταθεί μόνιμα πολλοί Ευρωπαίοι, όπως Ιταλοί, Γερμανοί, Γάλλοι κ.α. Σε αυτούς έρχονταν να προστεθούν διάφοροι περιηγητές από την Αγγλία, την Δανία και γενικά αρκετές βόρειες χώρες. Ο Άγγλος ποιητής σημειώνει ότι όλοι αυτοί οι Ευρωπαίοι διαφωνούσαν μεταξύ τους στα πάντα εκτός από ένα ζήτημα: στην κοινή διαπίστωση ότι οι Έλληνες ήταν αχάριστοι και αφερέγγυοι. Για να καταδείξει μάλιστα αυτήν την πλήρη έλλειψη εμπιστοσύνης των «Φράγκων» προς τους «Ρωμιούς», ο Λόρδος Βύρωνας παραθέτει τα παραδείγματα κάποιων ατόμων που γνώρισε προσωπικά. Ο Λουί Φρανσουά Σεμπάστιαν Φωβέλ ήταν πρόξενος της Γαλλίας στην Αθήνα, όπου είχε περάσει πάρα πολλά χρόνια της ζωής του. Στα ενδιαφέροντά του περιλαμβάνονταν η ζωγραφική και η αρχαιολογία – ή μάλλον η αρχαιοκαπηλία. Ο Φωβέλ γνωρίστηκε με τον Λόρδο Βύρωνα, στον οποίο δήλωνε συχνά την αντίθεσή του απέναντι σε οποιαδήποτε προοπτική ανεξαρτησίας των Ελλήνων. «Η εθνική και ατομική τους ανηθικότητα δεν τους επιτρέπει να είναι ελεύθεροι», συνήθιζε να λέει ο Γάλλος πρόξενος, δυσαρεστώντας τον φιλελεύθερο Άγγλο ποιητή. Ο Βύρωνας παραθέτει στην συνέχεια την γνώμη ενός ακόμη ξένου, που ζούσε μόνιμα στην Αθήνα του 19ου αιώνα. Ο κύριος Ροκ, επίσης Γάλλος, ήταν ένας ευκατάστατος έμπορος, ο οποίος διέθετε μεγάλο κύρος στους ευρωπαϊκούς κύκλους της πόλης. Ο Λόρδος Βύρωνας συναναστράφηκε αρκετά μαζί του, αλλά δεν φαίνεται να τον συμπάθησε. Σε κάποια συζήτηση που είχαν, ο Ροκ διαβεβαίωσε τον Άγγλο ποιητή ότι «οι Αθηναίοι παραμένουν οι ίδιοι παλιάνθρωποι από την εποχή που εξόρισαν τον Θεμιστοκλή». Ο ποιητής συνεχίζει αναφέροντας κι άλλες περιπτώσεις Ευρωπαίων που δεν έτρεφαν την παραμικρή εκτίμηση για τους «ξεπεσμένους Ρωμιούς».  Χαρακτηρισμοί όπως «πανούργοι», «απατεώνες», «στερημένοι κάθε αρετής» ήταν πολύ συνηθισμένοι στα σχόλια των ξένων για τους Έλληνες. Ο Άγγλος ποιητής δεν κρύβει την θλίψη του, όταν διαβεβαιώνει ότι οι αρνητικές αυτές απόψεις εξέφραζαν γενικότερα όλους τους Ευρωπαίους και όχι μόνο όσους κατοικούσαν στην Αθήνα. «Με μια φωνή κραυγάζουν ότι οι Έλληνες είναι αχάριστοι· διαβόητα και αηδιαστικά αχάριστοι», δηλώνει με πικρία ο Μπάυρον, περιγράφοντας τις απαξιωτικές προκαταλήψεις των Δυτικών. Λίγο πιο κάτω όμως, σπεύδει ο ίδιος να δώσει την δική του απάντηση σε όλα αυτά. «Για όνομα της Δικαιοσύνης πια! Για ποιο πράγμα πρέπει να είναι ευγνώμονες οι Έλληνες; […]  Πρέπει να είναι ευγνώμονες στους Τούρκους για τα δεσμά τους και στους Ευρωπαίους για τις αθετημένες υποσχέσεις και τις ψεύτικες συμβουλές τους; Πρέπει οι Έλληνες να είναι ευγνώμονες στον καλλιτέχνη που χαράζει τις αρχαιότητές τους και στον αρχαιολάτρη που τις αρπάζει μακριά; Ή μήπως πρέπει να είναι ευγνώμονες στον περιηγητή που ο υπηρέτης του τους μαστιγώνει και στον άσημο συγγραφέα που τους εκμεταλλεύεται για το βιβλίο του; Αυτές είναι οι μόνες ‘υποχρεώσεις’ των Ελλήνων απέναντι στους ξένους».  https://www.huffingtonpost.gr/

Vitet e fundit, duke marrë shkasë nga memorandumet, u përpunua në Europë një imazh negativ i helenëve. U fol shumë për "dembelët e jugut" që "nuk përmbushin detyrimet e tyre" dhe " që mashtrojnë huadhënësit e tyre". Sipas bindjes mbizotëruese, këto opinione përbëjnë një fenomen të kohëve të fundit, produkt të krizës ekonomike. Por e vërteta është shumë e ndryshme. Paragjykimet negative të Europianëve për helenët gjenden shumë më herët, kur akoma këta të fundit nuk kishin themeluar shtetin e tyre. Në vitin 1812 u publikua një prej poezive më të rëndësishme të Lord Bayronit (1788-824), me titullin "Peligrinazhi i Çaild Harold" (Childe Harold’s Pilgrimage). Kjo vepër ka një karakter të pastër autobiografik. Nga 1809 deri në 1811, Lord Baironi  udhëtoi në shumë vende të mesdheut, ndër të cilat dhe në Greqi. "Peligrinazhi i Çaild Harold" përbën një tregim të zgjeruar  të përshtypjeve që përfitoi poeti nga ky udhëtim i tij i gjatë dhe aventuresk. Përveç vargjeve, Lordi Bairon përfshihu në veprën e tij dhe shënime të ndryshme me informacione interesante për vendet që vizitoi. Këto referata të tij për marrdhëniet e Helenëve dhe banorëve të huaj të Athinës të çudisin. Ngjashmëritë ndërmjet shek të 19-të me epokën e sotme janë me të vërtetë për tu parë me kujdes. Kur Lord Bajroni mbërriti në Athinë konstatoi se atje ishin vendosur si banorë të përhershëm shumë Europianë, si Italianë, Gjermanë, Francezë etj. Tek këta shtoheshin dhe udhëtarë të ndryshëm nga Anglia, Danimarka dhe në përgjithësi  nga disa vendet veriore. Poeti anglez shënon se të gjithë këta europianë nuk binin dakort ndërmjet tyre për gjithçka përveç se një çështjeje: në kosntatimin e përgjithshëm se Helenët ishin mosmirënjohës dhe joproduktivë. Që të shfaqte këtë mungesë të plotë të besimit të "Frangëve" ndaj "Romius", Lord Bajroni rëndit shembujt e disa personave që njohu personalisht. Lui Fransua Sebastian Fovel, ishte konsull i Francës në Athinë, ku kishte kaluar dhe shumë vite të jetës së tij.  Në interesat e tij përfshihej vizatimi dhe arkeologjia - ose më mirë vjedhja e objekteve të lashta. Foveli, u njoh me Lordin Bajron, tek i cili deklaronte shepsh kundërshtinë e tij ndaj çdo lloj prespektive pavarsie për helenët. "Imoraliteti kombëtar dhe personal nuk lejon që të jenë të lirë", thoshte zakonisht konsulli francez duke krijuar pakënaqësi tek poeti liberalist anglez. Bajroni në vazhdimësi paraqet opinionin e një të huaji tjetër, i cili jetonte në Athinën e shek. të 19-të. Zoti Rok, po ashtu francez, ishte një tregëtar i pasur, i cili dispononte një reputacion të madh në qarqet europiane të qytetit. Lord Bajroni bëri mjaft shoqëri me të, por nuk duket se e simpatizonte. Në një bisedë që patën, Roku e siguroi poetin anglez se "athineasit vazhdojnë të jenë të njejtët njerëz të ulët që prej kohës që internuarn Themistokliun". Poeti vazhdon duke përmendur dhe raste të tjera europianësh të cilët nuk ushqenin vlerësmin minimal për "romiotë (rumët) e rënë" Cilësimet si "dinakë", "mashtrues", "pa asnjë lloj virtyti" ishin  të zakonshme në komentet e të huajve për helenët. Poeti anglez nuk fsheh mërzitjen e tij, kur thotë me siguri se këto opinione negative shprehnin në përgjithësi të gjithë Europianët dhe jo vetëm ata që banonin në Athinë. "Në një zë thërrisnin se helenët janë mosmirënjohës, mosmirënjohës të njohur dhe të pështirosur" deklaron me hidhërim Bajroni, duke përshkruar paragjykimet nënvleftësuese  të perendimorëve. Por pak më poshtë nxiton, ai vetë, që t'iu japë të gjitha këtyre përgjigjen e tij. "Në emër të Drejtësisë, mjaft më! Për çfarë duhet të jenë mirënjohës Helenët? (...) Duhet të jenë mirënjohës për Turqit dhe zinxhirët e tyre dhe tek Europianët për premtimet e tyre të shkelura dhe këshillat e tyra të gënjeshtra? Duhet që grekët të jenë mirënjohës tek artisti që gërvisht objektet e tyre të lashta dhe tek adhuruesi i lashtësisë që i rrëmben për t'i çuar larg ato? Apo mos ndoshta duhet të jenë mirënjohës tek udhëtari që shërbëtori i tij i kamxhikos dhe tek shkrimtari i parëndësishëm për librin e tij? Këto janë të vetmet "detyrime" të helnëve ndaj të huajve"

Επιστολή του Παύλου Μελά προς νεαρό Εύελπι

«Η ζωή είναι πόλεμος. Η γη σου είναι φρούριο και χρέος σου η ΝΙΚΗ. Μη μιλάς, να σκέπτεσαι, ν’ αγαπάς, να μην πονάς. Ένας είναι ο σκοπός σου: ο ΠΟΛΕΜΟΣ. Πολέμα για τα ιδανικά σου, για τα Ελληνικά ιδανικά του ανθρωπισμού. Πολέμα για τη μεγάλη ΕΛΛΑΔΑ.

Άνδρες που περπατούν στη ζωή ευθυτενείς και με γαλήνη, μαθημένοι να πονούν χωρίς να υποφέρουν, να νικούν χωρίς να θριαμβολογούν, να νικώνται χωρίς να μοιρολογούν. Αυτοί είναι οι πραγματικοί άνδρες, θεμέλια γενεών. Αυτοί είναι οι Ευέλπιδες, οι αυριανοί ηγήτορες του Έθνους.

Νεαρέ Εύελπι μάθε και εξασκήσου να είσαι απλός, ολιγόλογος, συγκρατημένος, σεμνός. Λίγα λόγια, πολλά έργα. Ανθρωπιά μεγάλη, πειθαρχία, πείσμα, αντοχή. Όποιος σε κοιτά, τα μάτια να γεμίζουν παλικάρι.

Περισσότερο να προσβάλλεσαι όταν σε κυριεύει ο πόνος. Μη θυμώνεις, χειρότερα είναι να κτυπήσεις, έστω και αν μόλις κρατιέσαι με έναν κόμπο στο λαιμό.

Να φύγεις είναι δειλία. Μόνος σου αποφάσισες να γίνεις Αξιωματικός. Απελπισία, ύστερα γελάς και από τη μία μέρα στην άλλη γίνεσαι άνδρας, δηλαδή μαθαίνεις να κρατάς μέσα σου τον πόνο και την απορία, έτσι, χωρίς να φαίνεται, αλλά να επιμένεις πάντα στο σκοπό σου, στα όνειρά σου…»

Αν προχωρήσω, ακολουθείστε με…

Αν υποχωρήσω, σκοτώστε με…

Αν σκοτωθώ, εκδικηθείτε με…  

Μέλη της ιστοσελίδας μας παρόντες στο συλλαλητήριο για την Μακεδονία!

Τα μέλη της σελίδας μας ήταν παρόντες στο συλλαλητήριο για την Μακεδονία μάλιστα κάποιοι από μας ήταν κάτω από την σημαία του Κατσίφα. Είμαστε περήφανοι για το παλικάρι αυτό που σκοτώθηκε για το υπέρτατο αγαθό που είναι η ΕΛΕΥΘΕΡΙΆ. 

Η Μακεδονία είναι Ελλάδα!