Tὸ θηρίο τοῦ ἐγωισμοῦ! - Përbindëshi i Egoizmit.

Tὸ θηρίο τοῦ ἐγωισμοῦ «Ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι» (Μᾶρκ. 10,45) Oλη ἡ ζωὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τῆς γῆς εἶνε, ἀγαπητοί μου, τύπος καὶ ὑπογραμμός· ἰδιαιτέρως ὅμως τὸ τέλος. Ἕνα ἐπεισόδιο αὐτῶν τῶν ἡμερῶν διηγεῖται σήμερα τὸ εὐαγγέλιο· συνέβη ὅταν ὁ Κύριος ανέβαινε με τους μαθητές εις τα Ιεροσόλυμα για να  προσφέρῃ τὴν ὑψίστη θυσία «ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καὶ σωτηρίας» (Λειτ. Μ. Βασ., καθαγ.). Καθ᾿ ὁ δὸν προβλέπει ὡς Θεὸς ὅλα ὅσα πρόκειται νὰ ὑποφέρῃ· σὰν σὲ κινηματογραφικὴ ταινία περνοῦν μπροστά του.  Εἶνε  συγκινημένος.  Καὶ  θὰ ἤθελε στὸ ὕψος τῶν σκέψεων καὶ αἰσθημάτων του ν᾽ ἀνυψώσῃ καὶ τοὺς μαθητάς του. Ἀλλὰ οἱ μαθηταὶ παρέμεναν ἀσυντόνιστοι, ἀπροσάρμοστοι. Ἄλλα σκεπτόταν ὁ Κύριος, ἄλλα σκέπτονταν αὐτοί· ἐκεῖνος σκεπτόταν τὴ θυσία οἱ μαθηταὶ τὴ δόξα, ἐκεῖνος τὸ σταυρό αὐτοὶ θρόνους ἐπιγείους! Φαντάζονταν ὅτι, τώρα ποὺ θὰ μπῇ στὰ Ἰεροσόλυμα, θὰ διώξῃ τοὺς Ῥωμαίους κατακτητάς, θ᾽ ἀνακηρυχθῇ βασιλιᾶς πιὸ ἔνδοξος ἀπ᾽ τὸ Σολομῶντα καὶ τὸ Δαυΐδ, καὶ θὰ τὸν περιστοιχίζουν ἀξιωματοῦχοι… Κ᾽ ἐπειδὴ τέτοια ἰδέα εἶχαν γιὰ τὸ Χριστό, τοὺς κατέλαβε ἐπιθυμία δόξης ἐπιγείου. Δύο μάλιστα ἀπὸ αὐτούς, ὁ Ἰάκωβος κι ὁ Ἰωάννης οἱ γυιοὶ τοῦ Ζεβεδαίου, ἔβαλαν τὴ μητέρα τους, ὅπως λέει ἄλλος εὐαγγελιστής (βλ. Ματθ. 20,20-28), νὰ βοηθήσῃ. κ᾽ ἡ μάνα, ποὺ ἀγαπάει τὰ παιδιά της, ἔρχεται μαζί τους στὸ Χριστό, πέφτει στὰ πόδια του καὶ τοῦ λένε· Διδάσκαλε, τώρα ποὺ θὰ γίνῃς βασιλιᾶς καὶ θά ᾽χῃς δύναμι, σὲ παρακαλοῦμε νὰ δώσῃς σ᾽ ἐμᾶς τὶς καλύτερες θέσεις!… Φανταστῆτε παρανόησι πόσο μακριὰ ἀπὸ τὴ σκέψι τοῦ Χριστοῦ ἦταν καὶ αὐτοί, καὶ ἡ μητέρα τους, μὰ καὶ οἱ ἄλλοι μαθηταὶ ποὺ ἀγανάκτησαν γιὰ τὴν ἀξίωσι τῶν δύο! Γιὰ νὰ μιλήσουμε μὲ σύγχρονη γλῶσσα, ζητοῦσαν ἀπ᾽ τὸ Χριστὸ χαρτοφυλάκια, θέσεις ὑπουργοῦ - πρωθυπουργοῦ. Στὴν προκειμένη περίπτωσι, δὲν τοὺς εἶχε φωτίσει ακόμη το Άγιο Πνεύμα , σκέπτονταν κοσμικά. Οἱ μαθηταί, «σὰρξ ἐκ τῆς σαρκὸς ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων» (πρβλ. Γέν. 2,23) τοῦ λαοῦ τους, δὲν διέφεραν στὸ φρόνημα ἀπὸ τὸν κόσμο. Οἱ ἄνθρωποι, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τὰ ἀρχαιότατα χρόνια μέχρι σήμερα (εἴτε στὴν ἐποχὴ τῶν σπηλαίων, εἴτε στὴν κλασσικὴ Ἑλλάδα, εἴτε ἐπὶ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ, εἴτε στὴν ἐποχὴ τῶν πυραύλων), παρὰ τὴ μόρφωσι καὶ τὰ φῶτα τους, ὅλοι μέσα τους κρύβουν ἕνα θηρίο πιὸ φοβερὸ κι ἀπ᾽ τὸ λιοντάρι καὶ τὴν τίγρι, ποὺ ἂν δὲν τὸ ἐξοντώσουμε θὰ μᾶς φάῃ. Κι αὐτὸ εἶνε ὁ ἐγωισμός, τὸ «ἐγώ» τοῦ ἀνθρώπου. Τί εἶνε τὸ «ἐγώ»; Τὸ νὰ σκέπτεσαι μόνο τὸν ἑαυτό σου, σὰν νὰ μὴν ὑπάρχῃ ἄλλος στὸν κόσμο· εἶνε τὸ πάθος νὰ ζητᾷς μόνο τὰ ἀτομικὰ καὶ οἰκογενειακά σου συμφέροντα, καὶ ν᾽ ἀδιαφορῇς γιὰ τὴν εὐρύτερη οἰκογένεια ποὺ λέγεται ἔθνος, κοινωνία, ἀνθρωπότης. Ἂν βάλουμε τὸν ἐγωισμὸ μέσα στὸ «χημεῖο» τοῦ Εὐαγγελίου, θὰ δοῦμε ὅτι τὸ πάθος αὐτὸ  αναλύεται σε τρεις  λύσώδεις ἔρωτες. Εγωισμός λοιπόν ίσων λύσσα α) για χρήμα-λεφτά β΄) γιὰ σάρκα - αἰσχροὺς ἔρωτες, καὶ γ) για δόξα – αξιώματα. Σ’ αυτά κινείται η κοσμική ζωής, ἢ λεφτὰ θὰ κυνηγάῃ ὁ ἄλλος, ἢ αἰσχροὺς ἔρωτες καὶ θὰ πέφτῃ στὴ σάρκα σὰν τὰ ὄρνια στὸ ψοφίμι, ἢ θὰ λυσσάῃ γιὰ ἀξιώματα. Ὁ φιλάργυρος κυνηγάει τὸ χρῆμα, ὁ σαρκολάτρης τὴν ἀκάθαρτη ἡδονή, καὶ ὁ φιλόδοξος τὰ ἀξιώματα μὲ κάθε μέσο, θεμιτὸ ἢ ἀθέμιτο· ψέματα, κατηγορίες, συκοφαντίες, διαβολές, φόνοι, ἀντιζηλίες, πολιτικὰ πάθη, ἐμφύλιοι σπαραγμοί, κινήματα, ἐπαναστάσεις, παγκόσμιοι πόλεμοι. Ὁ ἐγωιστὴς εἶνε ἱκανὸς νὰ πατήσῃ ἀκόμη καὶ πάνω σὲ πτώματα, νὰ πυργώσῃ πυραμίδα ἀπὸ ἀνθρώπινα κεφάλια, γιὰ νὰ στήσῃ στὴν κορυφὴ τὴν ἀφεντιά του. Ἀπατώμεθα. Τί εἶνε αὐτὴ ἡ Γῆ ποὺ κατοικοῦμε, μὲ ὅλα τὰ βασίλεια, τὰ πλούτη καὶ τὴ λαμπρότητά της· ἕνας κόκκος ἄμμου μέσα στὸ ἄπειρο. Κι ὅμως κάποτε οἱ ἄνθρωποι νόμιζαν, ὅτι αὐτὴ εἶνε τὸ κέντρο τοῦ σύμπαντος. Πλάνη. Ὅπως λοιπὸν αὐτὸ ἦταν πλάνη, ἔτσι ὑπάρχει καὶ σήμερα ἡ πλανεμένη ἰδέα ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶνε κάτι. Τί εἶσαι, ἄνθρωπε, ὅσο σπουδαῖος καὶ μεγάλος κι ἂν γίνῃς; ἀφοῦ ἡ Γῆ εἶνε ἕνας κόκκος, τί εἶσαι σὺ ἐπάνω στὸν κόκκο αὐτόν; Σκόνη, σταγονίδιο. Ἀγνοοῦμε τὴν ἀληθινὴ φύσι μας. Ἀκούσατε τί ψάλλουμε στὴν κηδεία, μπροστὰ στὸ νεκρό; Ἐκεῖ, μέσα τὸ φέρετρο, θρυμματίζεται ὁ ἐγωισμός μας καὶ ἡ Ἐκκλησία ψάλλει· «Ἐμνήσθην τοῦ προφήτου βοῶντος»· τώρα ποὺ βλέπω μέσα στὴν κάσσα τὰ πλούτη, τὰ κάλλη, τὰ ἀξιώματα, θυμήθηκα τὸν προφήτη ποὺ φώναζε «Ἐγώ εἰμι γῆ καὶ σποδός», ἐγὼ εἶμαι χῶμα καὶ στάχτη (Γέν. 18,27). Αὐτὰ ὅμως δὲν τὰ σκέπτεται ὁ ἐγωιστὴς καὶ φίλαυτος, καὶ θέλει τὸ ἀτομίδιό του, τὸ σταγονίδιό του, νὰ τὸ κάνῃ ἄξονα γύρω ἀπ᾽ τὸν ὁποῖο νὰ κινοῦνται ὅλοι. Ἐνῷ λοιπὸν οἱ μαθηταὶ ὀνειρεύονται ἀξιώματα, ὁ Χριστὸς τοὺς προσγειώνει λέγοντας· «Ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι» (Μᾶρκ. 10,45). Δηλαδή; Ἐναντίον αὐτοῦ τοῦ πάθους, τοῦ θηρίου ποὺ λέγεται ἐγωισμός, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ μὲ λόγια καὶ μὲ τὸ παράδειγμά του τί ἔκανε· ἐπιτρέψτε μου τὴ φράσι, πῆρε μπουλντόζα καὶ ἄνοιξε καινούργιο δρόμο, τὸ δρόμο τῆς ἀγάπης καὶ προσφορᾶς· ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ ἄνοιξε νέα λεωφόρο. Κήρυξε μιὰ ἁγία ἐπανάστασι ἐναντίον τοῦ μεγαλυτέρου ἐχθροῦ μας, τοῦ ἐγωισμοῦ. Ἐπέφερε ἀλλαγὴ ῥιζικὴ στὶς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων. «Καθεῖλε δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ ὕψωσε ταπεινούς» (Λουκ. 1,52)· γκρέμισε ἀπ᾽ τοὺς θρόνους Καίσαρες καὶ Μεγάλους Ἀλεξάνδρους, καὶ ἀνύψωσε ταπεινοὺς καὶ καταφρονημένους. Δίδαξε, ὅτι ἡ ζωὴ αὐτὴ δὲν εἶνε θησαυρισμός, ἀπόλαυσις, τυραννικὴ βία· σκοπὸς τῆς ζωῆς εἶνε τὸ διακονεῖν - ὑπηρετεῖν, νὰ προσφέρῃς τὸν ἑαυτό σου στὴν ὑπηρεσία τοῦ πλησίον. Ἀνέστρεψε, δηλαδή, τὴν πυραμίδα τοῦ κόσμου· πῆρε τὴν κορυφὴ καὶ τὴν ἔβαλε κάτω, καὶ πῆρε τὴ βάσι τὴν ὕψωσε ἐπάνω. Εἶνε εὔκολο πρᾶγμα νὰ πᾷς στὴν Αἴγυπτο, νὰ πάρῃς τὶς Πυραμίδες καὶ νὰ τὶς ἀναστρέψῃς; εἶνε εὔκολο νὰ γυρίσῃς τὸν Ὄλυμπο ἀνάποδα; Καθόλου. Καὶ ὅμως αὐτὸ τὸ ἀναποδογύρισμα, τὸ ξερρίζωμα τοῦ ἐγωισμοῦ, ἔκανε ὁ Χριστός. Ξερρίζωσε τὸν ἐγωισμό, καὶ στὴ θέσι του ἔβαλε τί; τὴν ὡραιότερη καὶ εὐγενέστερη  λέξι· τὴν ἀγάπη. Ἡ ὁδὸς τῆς δόξης εἶνε ἡ ὁδὸς τῆς ἀγάπης, τῆς ταπεινώσεως, τῆς θυσίας. Πέστε μου, σᾶς παρακαλῶ, ποῦ κατοικεῖτε; Αλληγορικῶς ἐρωτῶ, σύμφωνα μὲ τὸ εὐαγγέλιο, σὲ ποιό δρόμο κατοικεῖτε; Θὰ σᾶς τὸ πῶ. Κατοικεῖτε ἄλλοι στὴν ὁδὸ Φιλαργυρίας, ἄλλοι στὴν ὁδὸ Φιληδονίας, ἄλλοι στὴν ὁδὸ Φι- λοδοξίας. Τώρα ὅμως φύγετε ἀπὸ τοὺς δρόμους αὐτούς, κ᾽ ἐλᾶτε ὅλοι νὰ κατοικήσετε σὲ μία ὁδὸ ποὺ ὑποδεικνύει σήμερα ὁ Κύριος. Ἐλᾶτε νὰ κατοικήσουμε ὅλοι στὴν ἀνηφορικὴ ὁδὸ Γολγοθᾶ! Εἶνε ἡ εὐλογημένη ὁδὸς τῆς ἀγάπης, τῆς θυσίας, τῆς αὐταπαρνήσεως· αὐτὴ ποὺ βάδισε ὁ Ἰησοῦς Χριστός, οἱ ἀπόστολοι, οἱ πατέρες, οἱ ὅσιοι καὶ οἱ μάρτυρες· αὐτὴ ποὺ πρέπει νὰ βαδίσῃ κάθε Χριστιανός. Καὶ ἂν αὐτὰ φαίνωνται κάπως ἀφῃρημένα, τὰ παρουσιάζω πιὸ συγκεκριμένα μὲ παραδείγματα μεταφράζοντας τὸ εὐαγγέλιο.  - Στὸ βασίλειο τοῦ Χριστοῦ ἕνας ὁδοκαθαριστής, ποὺ εὐεργετεῖ τὴν κοινωνία μὲ μιὰ ὑπηρεσία ἀηδιαστικὴ ἀλλ᾽ ἀναγκαία – ἂν λείψῃ αὐτός, θὰ πέσῃ χολέρα στὰ παλάτια, εἶνε πιὸ ψηλὰ ἀπὸ τὸν τοκογλύφο κεφαλαιοκράτη. - Στὸ βασίλειο τοῦ Χριστοῦ ἕνας ἐργάτης τοῦ ἐργοστασίου εἶνε πολὺ ἀνώτερος ἀπὸ ἕναν ὑψηλόβαθμο κρατικὸ ὑπάλληλο. - Στὸ βασίλειο τοῦ Χριστοῦ ὁ χωριάτης, ποὺ ποτίζει τὴ γῆ μὲ τὸν ἱδρῶτα του, εἶνε πιὸ ψηλὰ ἀπὸ τὸν ἄθεο ἐκεῖνον «ἐπιστήμονα», ποὺ ἔχει κλείσει πιὰ τὰ βιβλία, παίζει τάβλι στὸ καφενεῖο, καὶ ξέρει μόνο τὸ «Δὲν ὑπάρχει Θεός». - Στὸ βασίλειο τοῦ Χριστοῦ μιὰ νοσηλεύτρια, ποὺ δὲν ἔκλεισε μάτι τὴ νύχτα, ἔμεινε ὧρες πάνω σ᾽ ἕναν ἄγνωστο ἄρρωστο καὶ τοῦ ᾿κλεισε τὰ μάτια στὸ μάταιο τοῦτο κόσμο, εἶνε ἀνώτερη ἀπὸ τὴ διάσημη ἠθοποιό. - Στὸ βασίλειο τοῦ Χριστοῦ μιὰ μάνα, ποὺ δὲν ξέρει τί θὰ πῇ διασκέδασι, ἀλλὰ κλεισμένη στὸ σπίτι νταντεύει τὸ παιδί, στέκεται πιὸ ψηλὰ ἀπὸ τὴν κυρία τῆς ἀριστοκρατίας, ποὺ δὲν κάνει τίποτ᾽ ἄλλο ἀπ᾽ τὸ νὰ διασκεδάζῃ στὰ κέντρα καὶ νὰ χάσκῃ μπροστὰ στὶς βιτρίνες. - Στὸ βασίλειο τοῦ Χριστοῦ μιὰ μετανοημένη πόρνη, ὅπως ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία ποὺ ἑορτάζουμε, εἶνε πιὸ ψηλὰ ἀπὸ τὴ βασίλισσα τῆς Ἀγγλίας καὶ κάθε ἄλλη βασίλισσα. Αὐτὸ εἶνε, ἀγαπητοί μου, ἐν συγχρόνῳ μεταφράσει τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο. Θέλετε λοιπὸν δόξα καὶ μεγαλεῖο; Ἐμπρός, βαδίστε ὅλοι τὴν ὁδὸ τοῦ Γολγοθᾶ, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στὴν Ἀνάστασι καὶ στὴ δόξαν· ἀμήν. (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Përbindëshi i Egoizmit. “Biri i njeriut nuk erdhi që t’i shërbejnë por që të shërbejë”. (Mark 10, 45) E gjithë jeta e Zotit tonë Jesu Krisht mbi tokë është, të dashurit e mi, e përsosur, në veçanti në fund të saj. Një prej episodeve të atyre ditëve na rrëfen sot ungjilli. Ndodhi kur Zoti po ngjitej me nxënësit e tij në Jerusalem që të ofrojë sakrificën më të lartë “Për shpëtimin dhe jetën e botës” (Mesha e Shën Vasilit). Gjatë rrugës, si Zot që ishte, parashikon të gjitha ato sa do të vuajë, si në një film kinematografik kalojnë para syve të tij. Është i mallëngjyer. Do të donte në lartësinë e mendimeve dhe ndjenjave të tij të ngrejë dhe nxënësit e tij. Por nxënësit qëndronin të pakoordinuar, të papërshtatur. Të tjera mendonte Zoti, të tjera mendonin ata, ai mendonte sakrificën ndërsa nxënësit lavdinë, ai kryqin ata karrige tokësore! Imagjinonin se tani që do të hynte në Jerusalem do të dëbojë pushtuesit Romakë, do të shpallet mbret më i lavdishëm se Solomoni dhe Davidi dhe rreth vetes do të ketë oficerë.... Pasi të tillë ide kishin për Krishtin, i kapi dëshira e lavdisë tokësore. Kaq shumë sa dy prej tyre, Jakovi dhe Joani, dërguan nënën e tyre, siç na rrëfen ungjillori tjetër (Mattheu 20,20-28) që t’i ndihmonte, dhe nëna që i do fëmijët e saj vjen me ta tek Krishti, bie në këmbët e tij dhe i thonë: Mësonjës, tani që do të bëhesh mbret e do të kesh fuqi, të lutemi që të na japësh vendet më të mira!... Imgjinoni se çfarë konceptimi të gabuar, se sa larg nga mendimi i Krishtit ishin dhe ata, dhe e ëma e tyre, por dhe nxënësit e tjerë që  u indinjuan me këtë kërkesë të dy të tjerëve! Që të flasim me gjuhën e sotme, kërkonin nga Krishti, karrige, vendin e ministrit, kryeministrit. Në këtë rast nuk i kishte akoma ndriçuar Shpirti i Shenjtë, mendonin akoma si njerëz të botës. Nxënësit “trup prej trupit dhe kockë prej kockave” (Gjeneza 2, 23) e popullit të tyre dhe nuk ndryshonin nga mentaliteti i botës. Njerëzit, të dashurit e mi, që prej lashtësisë deri më sot ( qoftë në epokën e shpellave, qoftë në Greqinë Klasike, qoftë gjatë kulturës europiane, qoftë gjatë epokës së raketave), me gjithë edukimin dhe dijet e tyre, fshehin brenda një përbindësh më të egër se luani dhe se tigri, të cilin nës nuk e eliminojmë do të na hajë. Ky përbindësh është egoizmi, “Ego-ja” e njeriut. Çfarë është “Ego-ja”? Të mendosh vetëm për veten tënde, sikur të mos ekzistojë  njeri tjetër në botë, është pasioni i cili të bën të kërkosh vetëm interesat e tua personale dhe familjare dhe të jesh indiferent ndaj familjes së gjërë që quhet, komb, shoqëri, njerëzim. Nëse vendosim egoizmin në “laboratorin” e Ungjillit do të shikojmë se ky pasjon analizohet ë tre përbërës, tre erose të tërbuara. Egoizmi pra është i barabartë me tërbim për : a) para, b)  për mish (trup)-dashuri të ndyra dhe c) për lavdi – grada. Në këto nivele lëviz jeta e botës, ose para kërkon dikush, ose dashuri të ndyra dhe sulet tek “mishi” si huta në kufoma, ose do të tërbohet për grada. Kopraci ndjek paranë, adhuruesi i trupit epshin e papastër dhe lavdidashësi kërkon grada me çdo lloj mënyre e mjeti të ndershëm apo të pandershëm. Gënjeshtra, akuza, shpifje, djallëzi, vrasje, xhelozi, pasione politike, luftra civile, lëvizje shoqërore, revolucione, luftra botërore. Egoisti është i aftë që të shkelë mbi kufoma, t’i bëjë piramidë kokat e njerëzve, që të nxjerrë në majë veten e tij. Mashtrojmë veten. Çfarë është kjo Botë që ne banojmë, me të gjitha mbretëritë, pasuritë dhe ndriçimin e saj, një kokërr rërë brenda pafundësisë. Por megjithatë njerëzit  kujtuan se është qëndra e universit. Mashtrim. Ashtu siç ishte kjo një mashtrim, kështu ekziston dhe sot ideja e gabuar se njeriu është diçka. Çfarë je, o njeri, sado i madh sikur të bëhesh? Përderisa Toka është një kokrrizë rërë, çfarë je ti mbi këtë kokrrizë? Pluhur, grimcë. Nuk kemi njohuri mbi natyrën tonë të vërtetë. Keni dëgjuar se çfarë psalim në një varrim, para të vdekurit? Atje, brenda në arkivol dërrmohet egoizmi ynë dhe Kisha psalën:”U kujtova për profetin që po thërriste” – tani që shikoj në arkën e vdekjes pasuritë, bukuritë, gradët, u kujtova për profetin që thërriste “Unë jamë tokë dhe hi” (Gjeneza 18,27). Por këto nuk i mendon egoisti dhe vetëdashësi, dhe do veten e tij, grimcën e tij, që ta bëjë bosht rreth të cilët lëvizin të gjithë. Ndërsa nxënësit ëndërronin grada, Krishti i ul me këmbë në tokë duke iu thënë: “Biri i njeriut nuk erdhi që t’i shërbejnë, por që të shërbejë” (Mark 10, 45). Çdo të thotë kjo? Kundër këtij pasioni, të përbindëshit që quhet egoizëm, Zoti ynë Jesu Krisht dhe me fjalë  dhe me shembullin e tij, çfarë bëri? Më lejoni shprehjen, mori një buldozier dhe hapi një rrugë të re, rrugën e dashurisë dhe të ofrimit. Kryqi i Krishtit hapi një bulevard. Shpalli një revolucion të shenjtë kundër armikut më të madh që kemi, egoizmit. Solli një ndryshim rrënjësor në marrdhëniet me njerëzit. “Zbriti nga froni dinastët dhe lartësoi të përulurit” (Lluka 1,52), rrëzoi nga froni Çezarët dhe Aleksandrit e Mëdhenj dhe lartësoi të përulurit dhe të përbuzurit. Na mësoi, se kjo jetë nuk është thesar, shijim, dhunë tiranike. Qëllimi i jetës është që të shërbesh, të ofrosh veten tënde në shërbim të të afërmit. Përmbysi, pra, piramidën e botës, mori majën dhe e vendosi poshtë dhe mori bazën dhe e ngriti lart. Është diçka e lehtë  të shkosh në Egjipt, të marrësh Piramidat dhe t’i kthesh përmbys ? Është e lehtë që të kthesh Olimpin përmbys? Aspak. Por ja që këtë lloj përmbysje, shkuljen e egoizmit, bëri Krishti. Shkuli egoizmin, dhe në vend të tij vendosi çfarë? Fjalën më të bukur e më fisnike, Dashurinë. Rruga e lavdisë është rruga e dashurisë, e përulësisë e sakrificës. Më thoni iu lutem, ku banoni? Në mënyrë alegorike po pyes, sipas Ungjillit në cilën rrugë banoni? Do t’ia u them. Banoni disa prej jush në rrugën e Dashurisë për Para, të tjerë në rrugën e Dashurisë për Epsh, të tjerë në rrugën e Dashurisë për Lavdi. Por tani largohuni nga këto rrugë dhe hajdeni të banoni në një rrugë që sot Zoti na tregon. Ejani të banojmë të gjithë në rrugën e përpjetë të Golgothasë! Është rruga e bekuar e dashurisë, sakrificës, vetëmohimit, është ajo që eci Jesu Krishti, apostujt, etërit, oshënarët dhe martirët, ajo që duhet të ecë çdo i krishter. Dhe nëse këto ju duken disi të përhumbura këto fjalë, o  i paraqes me shembuj konkrretë duke përkthyer ungjillin. -         Në mbretërinë e Krishtit një pastrues rrugësh, që  i bën mirë shoqërisë me një shërbim të pështirë por të nevojshëm- sepse nëse ai mungon, do të bjerë kolera në pallate, është më lart se një kapitalist  fajdexhi. -         Në  mbretërinë e Krishtit, fshatari, që ujit tokën me djersën e tij, është më lartë se ai “shkencëtarei” ateist, që ka mbyllur tashmë librat dhe luan tavëll në kafene dhe di të thotë vetëm se “Zoti nuk ekziston”. -         Në mbretërinë e Krishtit një infermiere që nuk mbylli sytë gjatë gjithë natës dhe qëndroi mbi kokën e një të sëmuri të panjohur dhe i mbylli sytë në këtë botë të kotë, është më lart se aktorja e  famshme. -         Në mbretërinë e Krishtit një nënë, që nuk di se çfarë do të thotë argëtim, por e mbyllur në shtëpi merret me fëmijën e saj, qëndron më lart se një zonjë aristokrate, që nuk bën asgjë përveç se të argëtohet nëpër lokale e të kalojë nga vitrina në vitrinë. -         Në mbretërinë e Krishtit një prostitutë e penduar, si oshënarja Maria Egjiptiania që festojmë sot, është më lart se mbretëresha e Anglisë dhe çdo mbretëreshë tjetër. Ky është, në përkthim modern, Ungjilli i shenjtë. Doni pra lavdi dhe madhështi? Pëpara, ecni të gjithë në rrugën e Golgothasë, e cila të çojnë tek Ngjallja dhe Lavdia. Amin. † Episkop Avgustini Përktheu B. T.

Ένωση Χειμαρριωτών: Καταγγέλλουμε την νέα απόπειρα εκφοβισμού των κατοίκων της Χιμάρας από το αλβανικό κράτος

ΟΜΟΝΟΙΑ: Καταγγέλουμε την απόπειρα καταστολής θρησκευτικής ελευθερίας στην Χιμάρα

Αγανάκτηση προκαλεί η σημερινή αστυνομική επιχείρηση στη Χιμάρα, κλιμακίου αξιωματικών της Κεντρικής Διεύθυνσης της Αστυνομίας του Κράτους, (Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία) όπου κατόπιν ελέγχου στις κατοικίες προσήγαγε κι ανέκρινε πλέον των 10 κατοίκων της κωμόπολης.

Πρόκειται για νέους οι οποίοι ως τάμα που εκκρεμούσε τις προηγούμενες μέρες ανύψωσαν σε παρακείμενο της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου της Αειθαλιώτισσας, το σημείο του Τιμίου Σταυρού.

Πρόκειται για κάτι σύνηθες ως προς την επισήμανση ιερών τόπων σε όλο τον Ορθόδοξο κόσμο και όχι μόνο.

Αποτελεί δε κατοχυρωμένο δικαίωμα σε ότι αφορά τη δημόσια ομολογία της πίστεως και την απρόσκοπτη άσκηση των θρησκευτικών ελευθεριών, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.

Άλλο τόσο δε στη Χιμάρα όπου η θρησκευτική ταυτότητα της κοινωνίας ιστορικά και σήμερα είναι αποδεδειγμένη Χριστιανική Ορθόδοξη.

Ως εκ τούτου η συμπεριφορά των κρατικών φορέων αποτελεί στην ουσία προσπάθεια καταστολής των θρησκευτικών ελευθεριών, αποδεικνύει την προκατάληψη έναντι των Ορθόδοξων κοινοτήτων, παραβιάζει το πλαίσιο ανεξιθρησκίας και δεν εξυπηρετεί την διαθρησκευτική ειρηνική συνύπαρξη.

Τούτα ειδικά υπό το πρίσμα ότι οι μηχανισμοί της Αστυνομίας του Κράτους τέθηκαν σε κίνηση υπό την πίεση γνωστών πλέον κέντρων και πολιτικών κομμάτων που τους ενοχλεί ο Σταυρός και η Ορθόδοξη πίστη. Δεν μπορούν να καλυφθούν με προσχήματα: διακατέχονται από νοοτροπία του ισλαμικού ολοκληρωτισμού και ως εκ τούτου αποτελούν ουσιαστικό κίνδυνο διαταραχής της αρμονικής συνύπαρξης.

Η πολιτεία θα πρέπει να αναλογιστεί όντως τις υποχρεώσεις της ειδικά υπό τις συνθήκες έκτακτης κατάστασης που βιώνουμε λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.

Ο Σταυρός παραμένει όχι απλά ιερό σύμβολο της Εκκλησίας και Κοινότητας μας αλλά πηγή ευλογίας, ειρήνης και καταλλαγής!

Εκ του Γραφείο Τύπου κι Ενημέρωσης

ΔΕΕΕΜ – ΟΜΟΝΟIA

Η Ελλάδα!!- Greqia!!

Η Ταυτότητα Της Κυριακής!!! 5 Απριλίου 2020

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ - ΟΜΟΝΟΙΑ

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ

Η κατάσταση που δημιουργείται λόγω μέτρων αντιμετώπισης της Πανδημίας απ το COVID-19, εκτός των άλλων έχει επιφέρει και το κλείσιμο σχεδόν της κυκλοφορίας από και προς την Ελλάδα.

Δεδομένου ότι ήδη η χρονική περίοδος ισχύς των μέτρων είναι μεγάλη κι επί το πλείστον δεν έχει χρονικό ορίζοντα λήξης, προκύπτουν δυσκολίες σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο και για τα μέλη της ΕΕΜ.

Ειδικά έντονο γίνεται το πρόβλημα για άτομα μεγάλης ηλικίας ή χρόνια ασθενείς που προμηθεύονταν την φαρμακευτική τους αγωγή απ’ την Ελλάδα. 

Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις που η αγωγή αυτή απ’ τη φύση της και όχι μόνο οικονομικό κόστος δεν μπορεί να αντικατασταθεί από εγχώρια αγορά φαρμάκων.

Προκειμένου διευκολύνει και ελαχιστοποιηθεί κατά το δυνατό η αρνητική συνέπεια το Προεδρείο της ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ αποφάσισε, όπως κινητοποιήσει τοπικές δομές και στελέχη για την αποστολή φαρμάκων κατ’ οίκον.

Προς τούτο ενημερώνουμε τους υπεύθυνους όπου συγγενείς απ’ την Ελλάδα αφού έχουν αγοράσει τα πράγματα θα μπορούν να στείλουν τα δεματάκια στις διευθύνσεις που θα σας δώσουν. Στη συνέχεια και με τρόπους που ήδη έχουμε εξασφαλίσει θα φτάνουν στα Παραρτήματα της Οργάνωσης και από τους συντονιστές τους στα σπίτια προορισμού:

- Ανά Παράρτημα οι  υπεύθυνοι για οποιαδήποτε συνεννόηση και λεπτομέρεια:

- Παράρτημα Αγίων Σαράντα: Βασίλης Κάγιος (τηλ. 00355 692668658)

- Παράρτημα Δελβίνου: Ρολάνδος Μπιλέρος (τηλ. 00355 692211884 )

- Παράρτημα Χιμάρας: Φρέντης Μπελέρης (τηλ. 00355 697097510)

- Παράρτημα Αργυροκάστρου και Πρεμετής: Στέφανος Κώτσιας (τηλ. 00355 69205

2876)

- Παράρτημα Κορυτσάς: Θωμάς Μάρκου (τηλ. 00355 682661721 )

- Παράρτημα Αυλώνας και Φίερι: Παναγιώτης Διαμάντης (τηλ. 00355 697498429)

- Παράρτημα Τιράνων και Δυρραχίου: Ολγκέρτ Θωμολάρης.  (τηλ.00355 692604461)

Για επικοινωνία στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ΟΜΟΝΟΙΑΣ:  

deeemomonoia1991@gmail.com

Σας ευχαριστουμε

Με εκτίμηση,

ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ

Παρακολουθώντας τις εξελίξεις θα εκδηλωθούν κατά τις ανάγκες και οι ανάλογες πρωτοβουλίες μας για τη διαχείριση της κατάστασης.

ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ: ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ, ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ, ΕΘΝΙΚΟ!

Εκ του Γραφείο Τύπου κι Ενημέρωσης

ΔΕΕΕΜ – ΟΜΟΝΟIA

Με εκτίμηση,

ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ 

Δεκάδες οι πρόσφυγες που κατευθύνονται πεζοί από την Καστοριά προς Κορυτσά! (Βίντεο) - Me dhjetra emigrantë të jashtligjshëm në Greqi po drejtohen më këmbë nga Kosturi në Korçë! (Video)

Οι δρόμοι που επιλέγουν για να φτάσουν στο περιορισμό πεζοί.. Η δεύτερη εικόνα είναι και ο βασικός δρόμος. - Rrugët që zgjedhin emigrantët drejt Korçës. Harta e 2-të tregon rrugën e tyre të parapëlqyer. 

Καστοριά, Ιεροπηγή. 40 χλμ και 8 ώρες περπατώντας από την Κορυτσά. Δεκάδες μετανάστες από την ανατολή, στην Καστοριά, στην προσπάθεια να φύγουν εκτός Ελλάδας προς την Αλβανία. Μεγάλα τα προβλήματα σε απομακρυσμένες περιοχές Κάτοικοι καταγγέλλουν λεηλασίες και κλοπές σε σπίτια. Γίνονται οι καταγγελίες έρχεται η αστυνομία αλλά γενικά δεν μειώνεται το κύμα μεταναστών. Είναι δεκάδες, η πλειοψηφία δεν προκαλεί προβλήματα αλλά κάποιοι μπαίνουν σε σπίτια, κλέβουν και κάνουν ζημιές. Αυτό συμβαίνει και στα χωριά που είναι στα σύνορα όπως η Δάρδα, η Σινίτσα, η Μπομποστίτσα. Το θέμα προκύπτει εδώ σε μας, στην Κορυτσά αλλά και στην Αλβανία εν γένη αφού κανείς δεν ξέρει αν οι μετανάστες  αυτοί είναι άρρωστοι με τον κορονοϊό. Η κυβέρνηση στην Αλβανία δεν επιτρέπει ούτε στους ίδιους τους πολίτες της να μπουν στην Αλβανία από την Ελλάδα για να αποφύγει κρούσματα από εξωτερικό. Επιπλέον προκύπτουν κάποια ερωτήματα όπως: Μήπως αυτός είναι ο τρόπος για την εισαγωγή προσφύγων και την αλλαγή της σύνθεσης του πληθυσμού της περιοχής από την στιγμή που η Κυβέρνηση της Αλβανίας παραδέχτηκε πως θα δεχτεί 30000 πρόσφυγες; Που θα πάνε αυτοί οι άνθρωποι από την στιγμή που τίποτα δεν κυκλοφορεί στην Αλβανία; Που θα φιλοξενηθούν και ποιος εγγυάται πως δεν αποτελούν υγειονομική βόμβα; Ποια μέτρα θα ληφθούν από την κυβέρνηση; κ.α Μακάρι τα ερωτήματα να μείνουν σε επίπεδο υπόθεσης και όχι επιβεβαίωσης.

Kostur, Ieropigi, 40 klm dhe 8 orë duke ecur nga Korça. Me dhjetra emigrantë nga gjithë bota arabe,  nga Kosturi janë drejtuar në këmbë drejt Shqiërisë. Janë krijuar probleme më të mëdha në zonat e largëta të Greqisë. Banorët po denoncojnë dhe vjedhje në shtëpi. Mgjth se denoncohen  policia vjen por në përgjithësi numri i tyre nuk zvogëlohet. Janë me dhjetra, shumica e tyre nuk shkakëton problem,  por disa vjedhin dhe bëjnë dëme. Kjo ndodh dhe në fshatrat si Dardhë, Sinicë e fshatra të tjera kufitare  por dhe në Boboshticë. Çështja më serioze krijohet këtu tek ne, në Korçë por dhe në të gjithë Shqipërinë në përgjithësi  pasi askush nuk di nëse këta emigrantë janë të sëmurë me koronavirus. Qeveria Shqiptare nuk lejon as qytetarët e saj që të hyjnë në Shqipëri nga Greqia që të shmangë rastet e importuara. Për më tepër lindin dhe disa pyetje: Mos ndoshta kjo është mënyra për të futur emigrantë për ndryshimin e përbërjes së popullatës në zonën tonë duke pasur parsysh  faktin se Qeveria Shqiptare pranoi se do të presë 30000 emigrantë? Ku do shkojnë të gjithë këta njerëz kur në Shqipëri nuk qarkullon asgjë? Ku do të priten, streohen dhe kush garanton se këta persona nuk janë një bombë shëndetsore? Cilat janë masat do të merren nga qeveria? etj. Urojmë që pyetjet tona të qëndrojnë në nivelin e supozimeve dhe jo të vërtetimit në praktikë.

Έχασε την μάχη με τον κορονϊοό εκπαιδευτικός των Εκπαιδευτηρίων Όμηρος Κορυτσάς!

Χθες αργά το βράδυ έχασε την μάχη με τον κορονοϊό εκπαιδευτικός των Ελληνοαλβανικών Εκπαιδευτηρίων Όμηρος. Δίδασκε Φυσική Αγωγή, καταγόταν από την Καστοριά, ήταν μόλις 51 ετών και είχε τέσσερα παιδιά. Βρέθηκε εδώ στην Κορυτσά για να προσφέρει με την εμπειρία του στο σχολείο αυτό.  Οι συνάδερφοί του μιλούν με τα καλύτερα λόγια. "Ήταν ακούραστος, αγαπητός, δυναμικός, καλός άνθρωπος, οικογενειάρχης με αρχές" - μας λένε. Με τις δυσκολίες που είχε περάσεις με την υγεία του τα είχε καταφέρει. Ήρθε όμως αυτός ο ιός για να τον πάρει από αυτό τον κόσμο. 

Εκφράζουμε τα βαθιά συλλυπητήρια μας στην οικογένεια του και προσευχόμαστε να τον αναπαύσει ο Θεός . Ο Θεός να ευλογεί την οικογένεια του και να τους δίνει κουράγιο. Καλό ταξίδι προς τον ουρανό αδερφέ μας.  

Αγαπητοί μου τοίχοι,σεβαστά στασίδια και καρέκλες

Εδώ και εκατοντάδες ή δεκάδες ή μερικά χρόνια,όλοι ακούσατε,κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, τον λόγο του Ευαγγελίου,τις Εκτενείς δεήσεις,τις προσευχές και τις εκφωνήσεις,τα κηρύγματα. Συγκλονιστήκατε στο άκουσμα του ''Τρισάγιου Ύμνου'',κλίνατε τα κεφάλια σας στον ''Χερουβεικό Ύμνο'',ιερός φόβος σας κατάλαβε στο ''Σε Υμνούμεν'',όταν κοινωνούσαν οι λειτουργοί και οι πιστοί. Μετά την απόλυση,φεύγοντας οι πιστοί και μένοντας μόνα στον ναό,δακρύσατε.Μείνατε μόνα σας με τον Πανταχού Παρών Θεό,με την Παναγία και με όλους τους Αγίους. Εσείς είχατε την μεγαλύτερη λαχτάρα από την μία Θεία Λειτουργία στην άλλη. Εσείς είχατε την πιο θερμή αγάπη από το ένα Ευαγγέλιο στο άλλο. Εσείς νιώσατε τον πιο μεγάλο συγκλονισμό σε κάθε καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων.Συχνά δεχτήκατε τους πιστούς,τους πιο κρύους το Πάσχα και τα Χριστούγεννα,τους πιο χλιαρούς τις Κυριακές και στις γιορτές.Η φωνή της καμπάνας σάς αγαλλίασε,το πέτρωμα των ψυχών σάς λύπησε,η αμετανοησία τον ανθρώπων σάς στενοχώρησε.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι,εδώ και μερικές εβδομάδες,δεν μπορούν να διαβούν την πόρτα σας. Οι πόρτες του ναού είναι κλειδωμένες,όπως κλειδωμένες τις βρήκαν και οι μωρές παρθένες της Παραβολής.Ο κατακλυσμός έχει αρχίσει,η κιβωτός του Νώε όμως κλειδώνει απ'έξω. Τα νερά του θανάτου άρχισαν να φουσκώνουν. Οι λόφοι θα σκεπαστούν,τα βουνά θα πνιγούν. Μόνο η κορυφή του εσχατολογικού Αραράτ περιμένει την Κιβωτό του Νώε και της Εκκλησίας του Χριστού. Το ουράνιο τόξο της υπόσχεσης θα εμφανιστεί στα σύννεφα. Η ευωδία της θυσίας του Νώε θα υψωθεί προς τον Ουρανό. Ένα μυστικό μνημόσυνο θα γίνεται ακατάπαυστα,για τις ψυχές όσων πέθαναν από τον κορωνοϊο και όσων πνίγηκαν από τις πλημμύρες των καιρών.

Γι'αυτό σήμερα,άγιοι τοίχοι,σεβαστά αναλόγια του Δαβίδ,σιωπηλές και ταπεινές καρέκλες του Τελώνη, το κήρυγμά μου απευθύνεται σε εσάς. Κλαίνε οι Άγιοι στους τοίχους,θρηνούν τα δισκοπότηρα στα Άγια Βήματα,παραπονούνται τα λάβαρα,δακρύζουν οι εικόνες στο τέμπλο για τα κεριά που δεν ανάβονται πια.

Ο Σταυρός του Κυρίου όμως υψώνεται πάνω απ'όλους και απ'όλα τα μανιασμένα κύματα των καιρών που ζούμε.

Σεβαστοί τοίχοι:Συγχωρέστε εμάς που ήμασταν και ακόμη είμαστε «τοῖχοι κεκονιαμένοι»(Πραξ.Αποστόλων 23,3)στην Εκκλησία του Χριστού

Αρχιερέας Δανιήλ (Στοενέσκου)

20 Μαρτίου 2020

Θερμές ευχαριστίες στην Ελόνα Αγκόλι! - Falënderime të ngrohta për Elona Agollin!

Falënderime të ngrohta për Elona Agollin!

Presidentja e Republikës së Greqisë zonja Ekaterini Sakellaropoulou, pati një bisedë telefonike me pronaren Shqiptare të dyqanit të veshjeve Elona Agolli, me qëllim që ta përgëzonte për akordimin falas të 600 maskave për spitalin e Grevenasë.

Nëpërmjet akteve të tilla, në kushtet e vështira që përjetojmë sot, ‘’shpaloset humanizmi i solidaritetit dhe i përgjegjësisë’’, shkroi në një mesazh të saj zonja Sakellaropoulou.

-------

Θερμές ευχαριστίες στην Ελόνα Αγκόλι!

Η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, κα Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, επικοινώνησε τηλεφωνικά με την Αλβανίδα ιδιοκτήτρια καταστήματος ένδυσης, Ελόνα Αγκόλι, προκειμένου να τη συγχαρεί για τη δωρεά 600 προστατευτικών μασκών στο νοσοκομείο των Γρεβενών.

Μέσα από τέτοιου είδους πράξεις, υπό τις παρούσες δύσκολες συνθήκες, «αναδύεται ο ανθρωπισμός της αλληλεγγύης και της ευθύνης», έγραψε σε μήνυμά της η κα Σακελλαροπούλου.

1η Ἀπριλίου 1955 Ἔναρξη τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ ἀγῶνα τῶν Κυπρίων!

Εἶναι γεγονὸς ἀδιαμφισβήτητο, ὅτι κάθε σελίδα τῆς μακραίωνης ἑλληνικῆς ἱστορίας, εἶναι γεμάτη μὲ θυσίες καὶ ἡρωϊκὰ κατορθώματα, ποὺ καμμιὰ φυλὴ δὲν ἔχει νὰ παρουσιάσει. Κάθε σπιθαμὴ ἑλληνικῆς γῆς εἶναι ποτισμένη μὲ αἷμα μαρτύρων καὶ ἡρώων, ποὺ ἔπεσαν ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος.

Ὑπάρχει ὅμως μιὰ γωνιὰ τοῦ ἑλληνισμοῦ ποὺ κατέχει θέση ξεχωριστή. Εἶναι ἴσως ἡ πιὸ πολύπαθη καὶ μαρτυρική. Κι αὐτὴ εἶναι ἡ Κύπρος. Γῆ ἑλληνικὴ πάνω ἀπὸ τρεῖς χιλιάδες χρόνια, δόξασε τὴ φυλὴ μὲ τὸν πολιτισμὸ καὶ τοὺς ἀγῶνες της.

Μὲ τὴν ἐξάπλωση τοῦ χριστιανισμοῦ, ἡ Κύπρος δέχεται τὸ κήρυγμα τοῦ Θεανθρώπου ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους Παῦλο καὶ Βαρνάβα. Ἀναρίθμητοι εἶναι οἱ μάρτυρες καὶ οἱ ὅσιοι τῆς πίστεως ποὺ ἔχει νὰ παρουσιάσει, ὥστε δίκαια νὰ χαρακτηριστεῖ ὡς «ἁγία νῆσος».

 Τὸ ἔτος 1191 μ.Χ. ἀποτελεῖ ἕνα τραγικὸ σταθμὸ στὴν κυπριακὴ ἱστορία. Τὴ χρονιὰ αὐτὴ ἀποκόπτεται μιὰ γιὰ πάντα ἀπὸ τὸν ἑλληνικὸ κορμὸ καὶ ὑποδουλώνετεαι σὲ ἀλλεπάλληλους κατακτητές: Φράγκους, Ἑνετούς, Τούρκους, Ἄγγλους καὶ πάλι σήμερα στοὺς Τούρκους. Ὀκτακόσια χρόνια σκλαβιά! Ποιός μπορεῖ νὰ διηγηθεῖ τὰ μαρτύρια ποὺ πέρασε; Παρ᾿ ὅλ᾿ αὐτὰ κράτησε καὶ συνεχίζει νὰ κρατᾶ ἄσβεστη τὴ φλόγα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀγάπης στὴ μάνα Ἑλλάδα. «Πολλοὺς ἀφέντες ἄλλαξε, δὲν ἄλλαξε καρδιά».

Ἔτος 1878. Ἡ Κύπρος ἀλλάζει κατακτητή. Οἱ Τοῦρκοι τὴν παραχωροῦν στοὺς Ἄγγλους. Ὁ πονεμένος λαὸς πίστεψε πὼς ἡ Ἀγγλία, χώρα πολιτισμένη καὶ χριστιανική, θὰ παραχωροῦσε ἐπιτέλους στὸ πολύπαθο νησὶ  τὴν αὐτοδιάθεση γιὰ νὰ ἐκπληρώσει τὸν προαιώνιο πόθο του, τὴν ἕνωση μὲ τὴ μητέρα Ἑλλάδα.

Σύντομα ὅμως οἱ προσδοκίες διαψεύστηκαν. Ὁ νέος δυνάστης ἀποδείχτηκε σκληρὸς καὶ πιεστικὸς ὅπως καὶ ὁ προηγούμενος. Οἱ προδομένοι ἀκρίτες τοῦ νότου συνειδητοποιοῦν ὅτι μὲ τὴ διπλωματία εἶναι ἀδύνατο νὰ ἐπιτύχουν τὴν ἐκπλήρωση τῶν πόθων τους. Ὡς Ἕλληνες γνωρίζουν πολὺ καλὰ ὅτι ἡ ἐλευθερία δὲν χαρίζεται ἀλλὰ κερδίζεται αἷμα. Ἔτσι παίρνουν τὴ μεγάλη ἀπόφαση: «Ἐλευθερία ἢ θάνατος»…

Ἡ προπαρασκευὴ τοῦ ἀγῶνα ἀρχίζει. Στὸ πολιτικὸ πεδίο ἡγεῖται ὁ ἐθνάρχης Ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος ὁ Γ΄, ἐνῶ στὸ στρατιωτικὸ ὁ στρατηγὸς Γεώργιος Γρίβας, ὁ γνωστὸς «Διγενής». Μὲ τὸν ἐρχομό του στὴν Κύπρο ὁ Διγενὴς ἱδρύει τὴν ΕΟΚΑ (Ἐθνικὴ Ὀργάνωση Κυπρίων Ἀγωνιστῶν). Ἡ ΕΟΚΑ ἀποτελεῖται ἀπὸ ἀνταρτικὲς ὁμάδες, μὲ σκοπὸ νὰ διενεργοῦν καταδρομικὲς ἐπιχειρήσεις στὰ στρατεύματα κατοχῆς.

 Καὶ ἡ μεγάλη στιγμὴ ἔφτασε. 1η Ἀπριλίου 1955. Ἡ Κύπρος ξυπνᾶ ἀπὸ ἐκκωφαντικὲς ἐκρήξεις. Δὲν εἶναι ψέμα. Ὁ μεγάλος ξεσηκωμὸς ἀρχίζει. «Ἴτε παῖδες Ἑλλήνων, ἐλευθεροῦτε πατρίδα, …νῦν ὑπὲρ πάντων ὁ ἀγών». Ταυτοχρόνως κυκλοφορεῖ καὶ ἡ πρώτη ἐπαναστατικὴ προκήρυξη τοῦ Διγενῆ:

«Μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ, μὲ πίστιν εἰς τὸν τίμιον ἀγῶνά μας, μὲ τὴν συμπαράστασιν ὁλοκλήρου τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ μὲ τὴν βοήθειαν τῶν Κυπρίων, ἀναλαμβάνομεν τὸν ἀγῶνα διὰ τὴν ἀποτίναξιν τοῦ Ἀγγλικοῦ ζυγοῦ, μὲ σύνθημα ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον μᾶς κατέλιπαν οἱ πρόγονοί μας ὡς ἱερὰν παρακαταθήκην: “Ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς”…».

Ε.Ο.Κ.Α., Ὁ Ἀρχηγὸς Διγενής».

Ὁ ἀγώνας κρατᾶ τέσσερα χρόνια. Μέσα σ’ αὐτὰ γράφεται τὸ ἡρωικὸ ἔπος τοῦ 55-59, ἕνα ἀπὸ τὰ ἐνδοξότερα ποὺ ἔχει νὰ παρουσιάσει ἡ ἑλληνικὴ ἱστορία. Μιὰ χούφτα ἄνθρωποι ὑψώνουν τὸ ἀνάστημά τους στὴ Μεγάλη Βρεττανικὴ Αὐτοκρατορία. Ἡ ἀνθρωπότητα μένει καὶ πάλι κατάπληκτη μπροστὰ στὸ νέο ἑλληνικὸ θαῦμα.

Ὁ πόλεμος εἶναι ἄνισος καὶ σκληρός. Οἱ Ἄγγλοι χρησιμοποιοῦν ὅλα τὰ ἀπάνθρωπα μέσα γιὰ  νὰ δαμάσουν τὸ φρόνημα τοῦ λαοῦ: Ἐξορίζουν στὶς Σεϋχέλλες τὸν ἐθνάρχη Μακάριο, τὸν Μητροπολίτη Κυρηνείας Κυπριανό, τὸν Παπασταῦρο Παπαγαθαγγέλου καὶ τὸν Πολύκαρπο Ἰωαννίδη, βασικὰ στελέχη τοῦ ἀγώνα. Ἐφαρμόζουν κατ᾿ οἶκον περιορισμούς. Κλείνουν σὲ στρατόπεδα συγκεντρώσεως, τὰ ἀπαίσια «κρατητήρια», ἀγωνιστὲς καὶ τοὺς ὑποβάλλουν σὲ φρικτὰ καὶ ἀπάνθρωπα βασανιστήρια. Τέλος, καταδικάζουν σὲ θάνατο μὲ ἀπαγχονισμὸ ἐννέα παλληκάρια. Τίποτα ὅμως ἀπ᾿ ὅλ᾿ αὐτὰ δὲν μπόρεσε νὰ δαμάσει τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς καὶ νὰ σβήσει τὸ ὄνειρο τῆς λευτεριᾶς.  

Ὁ ἀπελευθερωτικὸς ἀγώνας τοῦ Κυπριακοῦ λαοῦ ἔχει νὰ παρουσιάσει δύο ἰδιαίτερα βασικὰ γνωρίσματα. Τὸ πρῶτο εἶναι ὅτι ἀποτελεῖ ἀποκλειστικὸ δημιούργημα τῶν νέων· τῶν παιδιῶν τοῦ Δημοτικοῦ, τοῦ Γυμνασίου καὶ τῆς ἀμέσως μετὰ ἡλικίας. Δὲν εἶναι λίγες οἱ φορὲς ποὺ οἱ μαθητὲς ὀργανώνουν ἔξω ἀπὸ τὰ σχολεῖα διαδηλώσεις, κατὰ τὶς ὁποῖες βρίσκονται ἀντιμέτωποι μὲ τοὺς πανίσχυρους Βρεττανοὺς στρατιῶτες, ἔχοντας ὡς μόνο ὅπλο τους πέτρες καὶ ἄλλα ἀντικείμενα. Σὲ μιὰ τέτοια διαδήλωση σκοτώθηκε καὶ ὁ δεκαοκτάχρονος σημαιοφόρος Πετράκης Γιάλλουρος.

 «Διάβασα τὸν κατάλογο καὶ σεῖς λείπατε·

γράφατε τὴν ὀρθογραφία σας στοὺς τοίχους.

Διάβασα τὸν κατάλογο καὶ σεῖς βρισκόσαστε στὰ ὁδοφράγματα.

Διάβασα τὸν κατάλογο καὶ σεῖς γράφατε στὶς φυλακές,

στὰ μικρά σας γόνατα, τὴν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου.

Κι ἔγραψα στὸν κατάλογο·

ὅλοι παρόντες!

καὶ πλάι στὸ βαθμὸ τοῦ καθενός σας,

Ἄριστα».

Ἄλλοι μὴ ὑποφέροντας τὸν τυραννικὸ ζυγὸ ἀφήνουν τὰ θρανία καὶ βγαίνουν στὰ βουνὰ γιὰ ν᾿ ἀναπνεύσουν μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους ἀγωνιστὲς λίγο ἐλεύθερο ἀέρα. Ἐκεῖ δίνουν μάχες καὶ προσφέρουν τὸ νεανικό τους αἷμα γιὰ νὰ ποτιστεῖ τὸ δένδρο τῆς λευτεριᾶς. Ἀνάμεσα σ᾿ αὐτοὺς καὶ ὁ 17χρονος Εὐαγόρας Παλληκαρίδης ἀπὸ τὴν Τσάδα τῆς Πάφου. Λίγο πρὶν φύγει γιὰ τὸ βουνὸ ἀφήνει τὸ τελευταῖο του γράμμα στοὺς συμμαθητές του: «Θὰ πάρω μιὰν ἀνηφοριά, θὰ πάρω μονοπάτια, νὰ βρῶ τὰ σκαλοπάτια ποὺ πᾶν στὴ λευτεριά». Λίγο ἀργότερα ὁ Εὐαγόρας συλλαμβάνεται καὶ καταδικάζεται σὲ θάνατο. Πρὶν ἀπὸ τὴν ἀπόφαση τοῦ δίνεται ὁ λόγος:

 «Γνωρίζω ὅτι θὰ μοῦ ἐπιβάλετε τὴν ποινὴν τοῦ θανάτου. Ἐκεῖνο ὅμως τὸ ὁποῖον ἔχω νὰ εἴπω εἶναι τοῦτο· Ὅ,τι ἔκαμα, τὸ ἔκαμα ὡς Ἕλλην Κύπριος ὅστις ζητεῖ τὴν ἐλευθερίαν του. Τίποτε ἄλλο!».

 Ἔτσι τὸ νεαρὸ παλληκάρι ὁδηγεῖται στὴν ἀγχόνη καὶ ἀφήνει τὴν τελευταία του πνοὴ τὰ ξημερώματα τῆς 14ης Μαρτίου 1957.

 Τὸ δεύτερο χαρακτηριστικὸ τοῦ ἀγώνα τοῦ ᾿55 ἦταν ἡ ἀκράδαντη πίστη στὸ Θεὸ ποὺ φλόγιζε τὶς ψυχὲς τῶν ἀγωνιστῶν. Ὅλος ὁ δυναμισμός, ἡ τόλμη καὶ ἡ αὐτοθυσία τους εἶχε ὡς ὑπόβαθρο τὴν πίστη. Αὐτὸ ἦταν τὸ μυστικὸ τοῦ μεγαλείου τους. Ἦταν παιδιὰ τῶν κατηχητικῶν σχολείων ποὺ ζοῦσαν μὲ προσευχὴ καὶ μυστηριακὴ ζωή. Στὶς φυλακὲς καὶ στὰ λημέρια μελετοῦσαν τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἄλλα θρησκευτικὰ βιβλία. Σπάνια στὴν παγκόσμια ἱστορία ἕνας ἐθνικὸς ἀγώνας συνοδευόταν ἀπὸ τόση πίστη.

 Χωρὶς ἀμφιβολία ὁ ἡρωικότερος τῶν ἡρώων τοῦ ἔπους τοῦ ’55 ἦταν ὁ ὑπαρχηγὸς τῆς ΕΟΚΑ, ὁ θρυλικὸς Γρηγόρης Αὐξεντίου. Ἀγαποῦσε μὲ πάθος τὴν Ἑλλάδα καὶ θεωροῦσε μεγάλη του τιμὴ ποὺ φοροῦσε τὴν ἔνδοξη στολὴ τοῦ Ἕλληνα ἀξιωματικοῦ. «Τὴ λευτεριά μας», ἔγραφε σὲ φίλο του, «θὰ τὴν ὑπογράψω ὁποιαδήποτε στιγμὴ τὸ ζητήσει ἡ Κύπρος μας μὲ τὸ αἷμα μου.»

 Καὶ ἡ μεγάλη στιγμὴ δόθηκε. Μετὰ ἀπὸ ἀξιόλογη δράση πέφτει θύμα προδοσίας. Στὶς 3 Μαρτίου 1957, μέσα ἀπὸ τὸ κρησφύγετό του, κοντὰ στὴ Μονὴ Μαχαιρᾶ, φωνάζει σὰν ἄλλος Λεωνίδας τὸ «μολὼν λαβέ» στοὺς 5.000 Ἄγγλους στρατιῶτες ποὺ ἦλθαν νὰ τὸν συλλάβουν. Ἀφοῦ διέταξε τοὺς συντρόφους του νὰ παραδοθοῦν δίνει μόνος ἐπὶ 8 ὧρες σκληρὴ μάχη ἐναντίον τῆς 3ης Ταξιαρχίας Πεζικοῦ. Τέλος καίγεται σὰν λαμπάδα μὲ βενζίνη ποὺ τοῦ ἔρριξαν οἱ ἄνανδροι πολιορκητές του γιὰ νὰ φωτίζει μὲ τὸ ὁλοκαύτωμά του τὶς ἑπόμενες γενιὲς στὸν δρόμο τῆς θυσίας.

 Ἂς κάνουμε, τέλος, ἕνα νοερὸ προσκύνημα στοῦ «κόσμου τὸ προσκυνητάρι», στὰ «ἅγια τῶν ἁγίων» τῆς κυπριακῆς ἱστορίας, στὰ Φυλακισμένα Μνήματα, στὸν ἱερὸ χῶρο ὅπου βρίσκονται οἱ τάφοι τῶν 9 ἀπαγχονισθέντων ἡρώων.

 Οἱ Ἄγγλοι κατακτητὲς  γιὰ νὰ κάμψουν τὸ ἠθικὸ τοῦ λαοῦ καὶ νὰ ἐνσπείρουν τὸν τρόμο, καταδίκασαν κατὰ καιροὺς σὲ θάνατο μὲ ἀπαγχονισμὸ 9 νεαρὰ βλαστάρια τοῦ νησιοῦ, τούς· Ἀνδρέα Δημητρίου, Μιχαὴλ Καραολῆ, Ἀνδρέα Ζάκο, Χαρίλαο Μιχαήλ, Ἰάκωβο Πατάτσο, Μιχαὴλ Κουτσόφτα, Στέλιο Μαυρομάτη, Ἀνδρέα Παναγίδη καὶ Εὐαγόρα Παλληκαρίδη.

 Μετὰ τὴν καταδικαστικὴ ἀπόφαση τοὺς ὁδηγοῦσαν στὰ κελλιὰ τῶν μελλοθανάτων, ὅπου τοὺς ὑπέβαλλαν σὲ ἀπερίγραπτα ψυχικὰ καὶ σωματικὰ βασανιστήρια. Ὡστόσο τὸ φρόνημά τους ἔμενε ἀκατάβλητο. Ἡ ψυχική τους ἀντοχὴ πέρασε κάθε ὅριο. Τὰ δεσμὰ καὶ ἡ ἀγχόνη δὲν μπόρεσαν νὰ πνίξουν τὰ ἰδανικά τους. Αὐτὰ τὰ ἰδανικὰ ἐκφράζουν στὶς ἀθάνατες ἐπιστολές τους, ἀληθινὰ διαμάντια, ποὺ ἔγραψαν τὶς παραμονὲς τῆς ἐκτελέσεώς τους. Γράφει ὁ Στ. Μαυρομάτης:

 «Σεβαστοί μου γονεῖς, πολυαγαπημένες μου ἀδελφὲς καὶ ἀδελφέ μου,

Σᾶς ἀπευθύνω τὸ τελευταῖο μου γράμμα μὲ τὴν ἐλπίδα πὼς θὰ κατορθώσω νὰ ρίξω λίγο βάλσαμο στὴν πονεμένη σας ψυχή.

Τώρα ποὺ σᾶς γράφω, εὑρίσκομαι μέσα στὸ σκοτεινὸ κελλὶ τῆς φυλακῆς μου, περιμένοντας μὲ θάρρος καὶ ὑπομονὴ τὸν δήμιο νὰ ᾿ρθῇ νὰ μὲ ὁδηγήσῃ στὸν τόπο τῆς ἐκτελέσεως. Αἰσθάνομαι τὸν ἑαυτό μου ἰσχυρὸν καὶ γαλήνιον, γιατὶ ἔχω τὸν Χριστὸ μέσα μου καὶ εἶμαι βέβαιος πὼς θὰ μὲ βοηθήσῃ μέχρι τέλους…

Θέλω νὰ εἶστε ὑπερήφανοι γιατὶ ὁ υἱὸς καὶ ἀδελφός σας θυσιάστηκε γιὰ τὴν κοινὴν ἐλευθερία. Θυσιάστηκε γιατὶ θέλησε νὰ χαρῇ κι αὐτὸς μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς Ἕλληνες τῆς Κύπρου τὸ μεγαλύτερο δῶρο ποὺ χάρισε ὁ Θεὸς στὴν ἀνθρωπότητα.

Μὲ αὐτά, σεβαστοί μου γονεῖς καὶ πολυαγαπημένες μου ἀδελφὲς καὶ ἀδελφέ μου, κλείω τὸ γράμμα μου καὶ σᾶς στέλλω τὸν τελευτεῖο θερμό μου ἀσπασμόν.

Σᾶς γλυκοφιλῶ

Ὁ υἱὸς καὶ ἀδελφός σας

Στέλιος Μαυρομάτης».

Αὐτὸ ἦταν σὲ ἁδρὲς γραμμὲς τὸ περιεχόμενο καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀγῶνα τοῦ ᾿55.

Τρία εἶναι τὰ βασικὰ μηνύματά του. Πρῶτον, ἡ ἐλευθερία δὲν δωρίζεται, ἀλλὰ ἀποκτᾶται μὲ ἀγῶνες καὶ θυσίες. Δεύτερον, τὰ νειάτα εἶναι πλασμένα γιὰ τὸν ἡρωισμό. Μόνο ἐκεῖ καταξιώνονται καὶ βρίσκουν τὴν πραγματική τους ὁλοκλήρωση. Καὶ τρίτον, ἡ Κύπρος ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ἑλληνική.

Τῶν ἡρώων τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ ἀγώνα τῶν Κυπρίων ἂς εἶναι ἡ μνήμη αἰωνία!

Ἀρχιμ. Ἐπιφάνιος Κ. Χατζηγιάγκου

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ 1986 ΑΝ ΔΕΝ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤ. ΛΗΘΑΡΓΟ ΘΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕ

Μένουμε σπίτι με τα παιδιά μας: μια πραγματική ευλογία

Τρία πράγματα μάς θυμίζουν τον χαμένο παράδεισο: το άρωμα των λουλουδιών, το κελάιδισμα των πουλιών και το γέλιο των παιδιών

Ντοστογιέφσκι

Ό,τι ακολουθεί γράφεται κυρίως για παιδιά του Δημοτικού σχολείου. Να σημειώσω κατ’ αρχάς αυτό το όμορφο που γράφει ο μέγας διδάσκαλος, ο άγιος Χρυσόστομος: τα παιδιά είναι χρυσά αγάλματα που στολίζουν το σπίτι∙ «Νόμισον αγάλματα χρυσά έχειν επί της οικίας τους παίδας». Τώρα βέβαια, λόγω συνθηκών, τα χρυσά μας αγάλματα καθηλώθηκαν «εις τας οικίας», τα σχολεία, τα φροντιστήρια έκλεισαν, οπότε το κοχλάζον νεανικό τους αίμα, απαιτεί τιθάσευση ή κάπου να διοχετευτεί. 

 Ο Αριστοτέλης στην «Ρητορική» σημειώνει τα εξής, διαχρονικώς εύστοχα, για τα νιάτα:  «Οι μεν ουν νέοι…. ευμετάβολοι δε και αψίκοροι προς τας επιθυμίας, και σφόδρα μεν επιθυμοῦσι ταχέως δε παύονται· οξείαι γαρ αι βουλήσεις και ου μεγάλαι, ώσπερ αι των καμνόντων δίψαι και πείναι. και θυμικοὶ και οξύθυμοι και οίοι ακολουθείν τη οργή. και ήττους εισὶ του θυμού· διὰ γαρ φιλοτιμίαν ουκ ανέχονται ολιγωρούμενοι, αλλά αγανακτούσιν αν οίωνται αδικείσθαι».  Και σε μετάφραση: «Οι νέοι λοιπόν…. αλλάζουν εύκολα επιθυμίες και τις χορταίνουν γρήγορα: οι επιθυμίες τους είναι σφοδρές, ξεθυμαίνουν όμως γρήγορα· γιατί η όρεξή τους για κάτι είναι έντονη, διαρκεί όμως λίγο, όπως ακριβώς η δίψα και η πείνα —κάθε λίγο και λιγάκι— των αρρώστων. Παραφέρονται εύκολα, είναι ευέξαπτοι και ρέπουν στο να αφήνονται να παρασυρθούν από το θυμό τους. Δεν έχουν τη δύναμη να αντισταθούν στις παρορμήσεις τους· γιατί η αγάπη τους για την τιμή τούς κάνει να μη μπορούν να ανεχθούν την περιφρόνηση, αλλά αγανακτούν όταν πιστεύουν ότι αδικούνται». 

 Κατ’ αρχάς δεν χρειάζεται να πανικοβληθούν οι γονείς. Και ένας και δυο μήνες χωρίς σχολικά μαθήματα δεν υπάρχει πρόβλημα, η απώλεια είναι ασήμαντη, όλα μπορούν να αναπληρωθούν. Κάθε Σεπτέμβριο, όταν παραλαμβάνουμε μαθητές μετά τις θερινές διακοπές, οι περισσότεροι δάσκαλοι αφιερώνουμε έναν και δύο μήνες σε επαναλήψεις, σε ανατροφοδότηση των γνώσεων. Άρα «μη ταρασσέσθω υμών η καρδία» αγαπητοί γονείς. Αρκετό τρόμο ενσπείρουν τα κανάλια της συμφοράς. Και καλό είναι τα παιδιά να μην παρακολουθούν τις μακάβριες ειδήσεις, ο οποίες μαυρίζουν και φαρμακώνουν την ψυχή τους. Όχι για να κρυβόμαστε υποκριτικά, αλλά γιατί ο νους των μικρών παιδιών δεν χωράει το κακό, οπότε το μόνο που αποφέρει μια τέτοια ενημέρωση είναι να διαταράσσεται η πνευματική τους ισορροπία.

Είναι βέβαιο ότι τώρα με τον εγκλεισμό ξεβράστηκε το τεράστιο πρόβλημα που λέγεται διαχείριση του ελεύθερου χρόνου και κυρίως πώς θα κρατήσουμε το μέτρο με τις νέες τεχνολογίες. 

Είναι γνωστό ότι το διαδίκτυο με την τεράστια αποθήκευση πληροφοριών δημιουργεί στο χρήστη του, ιδίως στις νεότερες ηλικίες, την ολέθρια ψευδαίσθηση ότι ο ίδιος κατέχει και έχει κατακτήσει αυτές τις γνώσεις. Το θεωρεί, τρόπον τινά, ως προέκταση, εξάρτημα της μνήμης του. Γι’ αυτό η μελέτη θεωρείται πια χάσιμο χρόνου, γίνεται αντικείμενο χλεύης, πράγμα καταστρεπτικότατο για την γλώσσα και την σκέψη. Θύματα αυτής της απώλειας είναι πολλές φορές και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί. Κάποτε λέγαμε «έχει μεταδοτικότητα», όταν θέλαμε να επαινέσουμε το δάσκαλο. Η μεταδοτικότητα είναι «τέχνη τεχνών» που τα θεμέλιά της «τρέφονται» από την αγάπη προς τους μαθητές «ουδέν ούτω προς διδασκαλίαν επαγωγόν ως το φιλείν και φιλείσθαι» κατά τον άγιο Χρυσόστομο – και βέβαια, την βαθιά γνώση του αντικειμένου, αποκύημα πολλής μελέτης. Σήμερα λέμε πως είναι επικοινωνιακός. Η διαφορά μεταξύ μετάδοσης και επικοινωνίας είναι τεράστια. Μετάδοση σημαίνει παιδεία. Επικοινωνία σημαίνει εντυπωσιοθηρία, αμάθεια. Τώρα με την λεγόμενη ασύγχρονη εκπαίδευση, την τηλεδιδασκαλία το πρόβλημα θα ενταθεί. Αυτό ας προσεχθεί γιατί ο «ιός» της εξάρτησης από τις νέες τεχνολογίες είναι δυσίατος και επιβλαβέστατος. 

Τι μπορούν λοιπόν να πράξουν οι γονείς για να βοηθήσουν τα παιδία τους; Εκ πείρας 30 ετών συνεχούς παρουσίας στην τάξη γνωρίζω ότι τα σημερινά παιδιά υστερούν σε τρεις κυρίως τομείς. Με απλά λόγια : στην σωστή και στρωτή ανάγνωση κειμένων. Στην ορθογραφία. Και στα μαθηματικά, την ανεπάρκεια στις τέσσερις πράξεις κλασμάτων και δεκαδικών αριθμών και στην λύση προβλημάτων.  

Για την ανάγνωση. Θυμάμαι είχα διαβάσει ένα βιβλίο, περί ορθοφωνίας, του αειμνήστου και σπουδαίου ηθοποιού Δημήτρη Μυράτ. Πρότεινε στους άπειρους συναδέλφους του να διαβάζουν «φωναχτά» κείμενα αρχαίων Ελλήνων ή το Ευαγγέλιο. Τα παιδιά μπορούν να κάνουν το ίδιο με βιβλία Ελλήνων συγγραφέων παιδικής λογοτεχνίας. (Θα αναφέρω ονόματα παρακάτω)

Οι γονείς μπορούν να διαβάζουν στα παιδιά τους κείμενα, όπως Βίους αγίων-πάντα συγκινούν- μύθους του Αισώπου, βιογραφίες ηρώων και βιβλία κατάλληλα για τα παιδιά. Οι γονείς είναι παιδαγωγοί και παιδαγωγούμενοι ταυτόχρονα. Τι ευλογημένη εικόνα να διαβάζει ο πατέρας, που συνήθως απουσιάζει, ένα κείμενο για κάποιον ήρωα, ένα απόσπασμα βιβλίου στα παιδιά του. Και ο ίδιος και τα παιδιά του θα το χαρούν και δεν θα το ξεχάσουν…. 

Είναι λαμπρή ευκαιρία να γίνει αυτό που έπρεπε να υλοποιήσει το υπουργείο Παιδείας. Μαθήματα Πατριδογνωσίας. Να μάθουν τα παιδιά τι σημαίνει Ελλάδα.Γιατί η Παιδεία μας σήμερα ούτε Παιδεία είναι ούτε εθνική. Να σημειώσω παρενθετικώς τα εξής: 

Ανέκαθεν η ελληνική παιδεία είχε χαρακτήρα χριστοκεντρικό και εθνοκεντρικό. Πρώτιστος στόχος της ήταν η πνευματική καλλιέργεια του νέου, αποσκοπούσε δηλαδή να οδηγήσει τον μαθητή στην πατριδογνωσία –γλώσσα και παράδοση- στην αυτογνωσία και τελικά στην θεογνωσία, που είναι και το κατ’ εξοχήν ζητούμενο.  

Σήμερα όμως η Παιδεία έχει αλλοτριωθεί σε βαθμό επικίνδυνο. Δεχόμενη θανάσιμα χτυπήματα με τις αλλεπάλληλες «αλλα­γές, μεταρρυθμίσεις, αναπτερώσεις και αναγεννήσεις» στα εκπαιδευτικά προγράμματά της, έχει υποστεί ανυ­πολόγιστη καταστροφή, αφού ξένα κέντρα εξουσίας και λήψεως αποφάσεων καθορίζουν ακόμη και αυτό το περιεχόμενο των σχολικών. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του έθνους μας, η Γλώσσα, η Ιστορία, η ορθόδοξη Πίστη (τα Θρησκευτικά), πλήττονται εδώ και πολ­λά χρόνια συστηματικά και συνειδητά από φανερούς και κυρίως «αόρατους» εχθρούς. Και με ένα υπουργείο περίπου συνένοχο.

Τι διαβάζουμε; Όπως προανέφερα: Συναξάρια αγίων και ηρώων, Πηνελόπη Δέλτα, Γαλάτεια Σουρέλη, Μυρσίνη Βιγγοπούλου, Αγγελική Βαρελά, μύθους του Αισώπου.  

Για την ορθογραφία αντιγραφή κειμένων και ετυμολογία. Για την σπουδαιότητα της ετυμολογίας σημείωνα σε παλαιότερο κείμενό μου με τίτλο: «Ταξίδι στην πάντερπνη ετυμολογία μας».

 Πρώτον: Θα κατανοούσαν  οι μαθητές  την συνέχεια της ελληνικής γλώσσας ότι “είναι κόρη από μεγάλη γενιά, είναι η θυγατέρα της γλώσσας των αρχαίων Αθηναίων συγγραφέων, το σόι της βαστά από τους τραγικούς, τον Πλάτωνα, τον Θουκυδίδη κι από την Καινή Διαθήκη” σημειώνει  ο Γιώργος Θεοτοκάς σε κείμενό του το 1939. (Να προσθέσουμε στην απαρίθμηση των γεννητόρων και τον Όμηρο).

Δεύτερον: Η ετυμολογία και η διδασκαλία της προξενεί σεβασμό και θαυμασμό στα παιδιά για την γλώσσα.

Τρίτον: Πληγή πυορρέουσα σήμερα κατάντησε η ανορθογραφία. Το δε υπουργείο «φρόντισε» να καταργήσει και το μάθημα, το τετράδιο της ορθογραφίας σε μια γλώσσα που η ομορφιά και η απαράμιλλη η σαφήνειά της εδράζονται στις ορθογραφικές τις αποχρώσεις. Η ορθογραφία, η υπακοή στους κανόνες της, είναι μάθημα πειθαρχίας για τα παιδιά, πράγμα που δεν συνάδει με τον αναρχικό….κουκουλοφλώρο της εποχής μας. («Όταν οι εχθροί σου θα έχουν ξεμάθει την ορθογραφία τους να ξέρεις ότι η νίκη πλησιάζει» έλεγε σοφός Ρώσος  γλωσσολόγος). Ίσως δεν λείπει από τον νου των Ελληνομάχων και η καθιέρωση της φωνητικής γραφής, για να γίνουμε επιτέλους… ακραιφνείς Ευρωπαίοι. Ορθογραφία μαθαίνεις κυρίως μέσω της ετυμολογίας τελεία και παύλα. Και ευτυχώς πολλοί δάσκαλοι χρησιμοποιούν  τετράδιο ορθογραφίας, κατά παράβασιν των άνωθεν εντολών και διασώζουν ό,τι μπορεί να περισωθεί. (Κάποτε είχαμε και τετράδιο καλλιγραφίας, διότι μας ενδιέφερε και η φιλοκαλία, η νοικοκυροσύνη, η ομορφιά, ο καλλωπισμός.  Στα χωριά μας, στην Μακεδονία μας, ακόμη οι μάνες μας χρησιμοποιούν το φουκάλι – η σκούπα, το σάρωθρον- και φουκαλίζουν τις αυλές. Και όμως η λέξη προέρχεται από το φιλοκαλώ, την φιλοκαλία. Το αναφέρει νομίζω και ο σπουδαίος Φ. Κουκουλές στο “Βυζαντινών βίος και πολιτισμός”).

«Ω! γλώσσα της Ρωμηοσύνης, Ω! νικήτρα του θανάτου» γράφει ο Παλαμάς για την πανσεβάσμιο λαλιά μας. Και ο μεγάλος Σολωμός μας κληροδότησε το αειθαλές ρητό: “μήγαρις έχω άλλο στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα”. Το ένα συντηρεί το άλλο. Για να αγαπήσουν την “νικήτρα του θανάτου” γλώσσα μας τα παιδιά, πρέπει να αρωματιστούν από την ευωδιαστή ετυμολογία της.

Για τα Μαθηματικά όσοι γονείς μπορούν, και σήμερα, δόξα τω Θεώ, όλοι ξέρουν γράμματα, να βάζουν τα παιδιά τους να κάνουν τις τέσσερις  πράξεις της αριθμητικής. Στους ακεραίους τα μικρότερα, στους δεκαδικούς και τα κλάσματα των μεγαλυτέρων τάξεων.

Να κλείσω με μια παραίνεση. Ναι, περνάμε δύσκολες ώρες. Τα αλαλάζοντα τηλεοπτικά κανάλια, για λόγους τηλεθέασης, τρομοκρατούν. Το «μένουμε σπίτι», αν το διαχειριστούμε σωστά μπορεί να αποβεί ευλογία. (Προσωπικώς το μόνο που μου λείπει είναι η εκκλησία και η τάξη.  Όσοι συνάδελφοι απολαμβάνουν την διδασκαλία με καταλαβαίνουν).

Οι γονείς είναι οι αρχιτέκτονες της οικογένειας. Ας μην αναζητούν την τελειότητα. Ας εμπιστευτούν πρώτα την καρδιά τους. Εκεί θα συναντήσουν την θερμουργό αγάπη και την όντως Αγάπη, τον Χριστό. «Τοις αγαπώσι και τα δύσκολα εύκολα γίνεται». Σ’ αυτούς που αγαπούν και τα δύσκολα γίνονται εύκολα, τονίζει ο μέγας παιδαγωγός των γονέων αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Ας κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες της λαλίστατης εποχής μας κι ας στραφούμε πίσω στο λόγο του Πλούταρχου:

«Παράδειγμα τοις τέκνοις παρέχειν». Με τα έργα μας θα αναθρέψουμε σωστά τα παιδιά και όχι με κούφια λόγια. Ας αντλήσουμε το δροσερό νερό από τη σοφία των προγόνων μας, ό,τι εκλεκτότερο έχει η ανθρωπότητα. Ας σκύψουμε το κεφάλι κάτω από το πετραχήλι του απ. Παύλου: ανατρέφετε τα παιδιά «εν νουθεσία και παιδεία Κυρίου».

Σιχαθήκαμε, το ξαναλέω, τις σειρηνωδίες των διεφθαρμένων εκκλησιομάχων και εθνομηδενιστών. Είναι «γεννήματα εχιδνών και λύκοι βαρείς». «Όλα τα έθνη για να προοδεύσουν πρέπει να στραφούν εμπρός πλην του ελληνικού που πρέπει να στραφεί πίσω», έγραφε ο Δημ. Καμπούρογλου. Μεγάλη κουβέντα, ας την φιλοσοφήσουμε λίγο, όπως έλεγαν οι παλιοί.

Είναι μακρύς ο δρόμος της ανατροφής των παιδιών μας, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. Οι γέροι πελαργοί, όταν γεράσουν, λένε πως τα νέα πουλιά τους παίρνουν στα φτερά τους και τους βοηθούν στο πέταγμα. Ο Μέγας Βασίλειος ονομάζει αυτήν την εξαίσια εικόνα με μια ωραιότατη φράση: «εις αντιπελάργωσιν».

Οι γονείς κάνοντας το χρέος τους, έρχεται η στιγμή που τα παιδιά τους, ανταποδίδοντας την ευεργεσία της ανατροφής, τους παίρνουν στα φτερά τους, «εις αντιπελάργωσιν».  

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς – Μέλος ΙΗΑ 

Η Θεσσαλονίκη χωρίς κόσμο! Selaniku bosh!