Επιστολή Πατριάρχη προς Ορθόδοξες Εκκλησίες : Μην υποχωρείτε – Δεν θα μείνουμε άφωνοι!!!

Επιμέλεια: Γιάννης Παπανικολάου
Την ξεκάθαρη θέση της Εκκλησίας να μην υποχωρήσει στο θέμα της Θείας Κοινωνίας εκφράζει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, μέσω επιστολής στις Ορθόδοξες Εκκλησίες.

Οπως σημειώνει “ηκούσθησαν ανοίκειοι απόψεις τινές περί του τρόπου προσελεύσεως εις τα Άχραντα Μυστήρια, είναι αδύνατον εις ημάς να παραμείνωμεν άφωνοι και αμέτοχοι ενώπιον μιάς τοιαύτης αμφισήμου καταστάσεως, αδρανούντες πρότών εξελίξεων και των κατά Πολιτείαν σχετικών ρυθμίσεων και απαγορεύσεων”.

Αναλυτικά όσα αναφέρει:

«Μακαριώτατε, Χριστός Ανέστη!

Εβιώσαμεν επωδύνως τας συνθήκας αι οποίαιεν εφανίσθησαν εις την ζωήν της Εκκλησίας, λόγω της σοβούσης πανδημίας του νέου κορωνοιού, και έφθασαν ενώπιον ημών, διάγραμμάτων και υπό μορφήν ερωτήσεων και προβληματισμού, πανταχόθεν, νέα κατά τόπους δεδομένα και ποικιλόμορφοι εξελίξεις. Ημείς, εμφορούμενοι υπό πνεύματος αλληλεγγύης και συνεργασίας, διά την προστασίαν της υγιείας των πιστών και το κοινόν καλόν, απεδέχθημεν την τέλεσιν των ιερών ακολουθιών άχρι καιρού άνευτής παρουσίας πιστών εις τους ναούς, πλην ως πρωτεύον μέλημα έγνωμεν την διαφύλαξιν της πίστεως των Πατέρων ημών, της αεί φωτιζούσης την οικουμένην.

Επειδή όμως, ομού μετά του επαινετού κατά την πανδημίαν του COVID-19, εν πολλοίς, κρατικού ενδιαφέροντος και της των ιθυνόντων αξιοζήλου προνοίας, ηκούσθησαν ανοίκειοι απόψεις τινές περί του τρόπου προσελεύσεως εις τα Άχραντα Μυστήρια, είναι αδύνατον εις ημάς να παραμείνωμεν άφωνοι και αμέτοχοι ενώπιον μιάς τοιαύτης αμφισήμου καταστάσεως, αδρανούντες πρότών εξελίξεων και των κατά Πολιτείαν σχετικών ρυθμίσεων και απαγορεύσεων.

Υπηκούσαμεν εις τας προτροπάς των υγιειονομικών και πολιτικών αρχών, και, ως εικός, υπακούομεν, μέχρις, όμως, του σημείου καθ᾽ου θίγεται η ουσία και το κέντρον της πίστεως ημών. Η συγκατάβασις της Εκκλησίας φθάνει μέχρι Σταυρού, αρνείται, όμως, την κατάβασιν εξαυτού, εξ υπακοής προς τας αρχάς και τας εξουσίας του κόσμου τούτου, όταν αμφισβητήται το Μυστήριον των μυστηρίων της ζωής της, η Θεία Ευχαριστία.

Εις την ζωήν της Εκκλησίας, είναι γνωστόν τοις πάσιν ότι αυθεντικός ερμηνευτής των Ευαγγελικών και Αποστολικών προτροπών και νοημάτων, ου μην αλλά και του πνεύματος και του γράμματος των Θείων και Ιερών Κανόνων, υπάρχει η Ιερά Παράδοσις, συνυφασμένη αρρήκτως μετά της καθ᾽ημέραν εκκλησιαστικής πρακτικής και κενωτικής εμπειρίας. Προσφεύγοντες εις αυτήν την καθηγιασμένην πράξιν της Εκκλησίας, βλέπομεν και αδιαψεύστως διαπιστούμεν ότι αύτη ζη εν τω κόσμω διά της Θείας Ευχαριστίας και εν τη Θεία Ευχαριστία, ή, άλλως, η Θεία Ευχαριστία είναι η αποκάλυψις και η βίωσις του θεανδρικού μυστηρίου της Εκκλησίας. Ο ίδιος ο Κύριος, ο «αοράτως συνών», «ο προσφέρων και προσφερόμενος και διαδιδόμενος», δίδωσιν ημίν εν τη Ευχαριστία το άχραντον σώμα και το τίμιον Αυτού αίμα, καθιστών ημάς «βασιλείας ουρανών πλήρωμα».

Εν τω πνεύματι και εν τω φρονήματι τούτω, επικοινωνούμεν μετά της λίαν ημίν αγαπητής Υμετέρας Μακαριότητος, προσεπιδηλούντες εν συνειδήτως ότι ουδόλως προτιθέμεθα να αποστώμεν εκ των κληροδοτηθέντων πάσιν ημίν υπό των μακαρίων Πατέρων ημών. Ενώπιον των διαμορφουμένων συνθηκών, επιθυμούμεν να ενωτισθώμεν τον αδελφικόν Υμών λογισμόν και τας σκέψεις, ώστε, από κοινού να πορευθώμεν εις την ποιμαντικήν αντιμετώπισιν των αμφισβητήσεων του καθιερωμένου τρόπου μεταδόσεως της Θείας Κοινωνίας.

Εφ᾽οις και πόθω Χριστού και φιλήματι αγίω περιπτυσσόμεν οι την Υμετέραν σεβασμιοπόθητον Μακαριότητα, διατελούμεν Αυτής αγαπητός αδελφός, συλλειτουργός και συγκοινωνός εν τω ενί και κοινώ Ποτηρίω, εξούπίοντες, ου μη διψήσωμεν εις τον αιώνα. Αμήν!»

Εν τοις Πατριαρχείοις, τη 1η Ιουνίου 2020

Εκ της Αρχιγραματείας

της Αγίας και Ιεράς Συνόδου

πηγή

Κυριακή Αγίων Πατέρων Α' Οικουμενικής Συνόδου-Ορθοδοξία και αιρέσεις Αρχιμ Επιφάνιος Χατζηγιάγκου!

Βιωματικοί λόγοι σύγχρονων αγίων Γερόντων για την προσευχή

Όταν προσεύχεσαι, να ξεχνάς την σωματική σου αρρώστια, να την αποδέχεσαι σαν κανόνα, σαν επιτίμιο, για την άφεση των αμαρτιών σου. Για τα παραπέρα μην ανησυχείς, άφησέ τα στο Θεό κι ο Θεός ξέρει τη δουλειά Του.
Άγιος Πορφύριos
* * * * * * * * *

Όσο κόβεις σχέσεις από τα κοσμικά, τόσο ελευθερώνεται ο νούς σου και καθαρίζει και προσεύχεσαι καλύτερα.
Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης
* * * * * * * * *

Για να προσευχηθούμε με την καρδιά  για τον συνάνθρωπό μας, πρέπει να τον πονέσουμε. Να βγούμε σιγά-σιγά από τον εαυτό μας και ν’αρχίσουμε ν’αγαπάμε και να πονάμε τους συνανθρώπους μας εάν θέλουμε  η  προσευχή μας να γίνει καρδιακή. Να κάνουμε τον πόνο του, δικό μας πόνο.

Άγιος Παΐσιος

* * * * * * * * * * * * * * *

Καμιά προσευχή δεν πάει χαμένη. Εμένα η προσευχή με κράτησε τόσα χρόνια.
Άγιος  Ιάκωβος  Τσαλίκης
* * * * * * * * * * * * * * *

Μην αφήνεις την προσευχή. Να φοβάσαι την αμέλεια και την αδιαφορία. Όταν το πρωί προσευχηθείς και νιώσεις κατάνυξη, όλη την ημέρα θα πετάς. Όταν το πρωί ξεκινήσεις χωρίς προσευχή, όλα ανάποδα θα σου έρχονται.
Γέροντας Ιερώνυμος
* * * * * * * * * * * * * *

Όταν  είμαστε στην χάρη του Θεού, τότε η προσευχή μας γίνεται καθαρή. Να προσευχόμαστε συνεχώς, ακόμα και ξαπλωμένοι στο κρεβάτι μας, όταν ετοιμαζόμαστε για ύπνο ή ξεκουραζόμαστε.
Άγιος Πορφύριος
* * * * * * * * * * * * * *

Όταν πηγαίνεις να κάνεις την προσευχή σου, να θυμάσαι τα πάθη σου, τα αδύνατα σημεία  που έχεις την ευκολία με την οποία ξεφεύγεις και πέφτεις, να θυμάσαι  ότι ο Χριστός  μπορεί να σε συγκρατήσει.
Γέροντας  Ιωήλ
* * * * * * * * * * * * * *

Να γονατίζεις και να λες: Κράτα με ,Χριστέ μου, να  μη σου φύγω.
Γέροντας  Ιωήλ
* * * * * * * * * * * * * *
Όταν  ο άνθρωπος προσεύχεται πρέπει  να αισθάνεται ότι είναι μικρό  παιδί και ο Θεός ο στοργικός πατέρας, που ότι και να του γυρέψει θα του το δώσει ο καλός  Θεός εάν είναι προς όφελός του.
Άγιος Παΐσιος
* * * * * * * * * * * * *

Ζήτησα στην προσευχή μου από τον Θεό να μου δώσει  το χάρισμα να γνωρίζω από τα πρόσωπα τις καρδιές των ανθρώπων για να μπορώ να τους βοηθάω.Και ο Θεός μου το έδωσε.
Άγιος  Ιάκωβος
* * * * * * * * * * * * * *

Η  προσευχή χωρίς την αγάπη είναι σαν το πουλί  που το βλέπεις καλό και όμορφο, αλλά δεν έχει φτερά και δεν μπορεί να πετάξει.
Γέροντας Αμφιλόχιος
* * * * * * * * * * * * * *

Να κάνετε μετάνοιες όταν προσεύχεστε. Έστω και αν αυτό σας κουράζει. Η προσευχή που συνοδεύεται από εκούσια θυσία, γίνεται πιο ευάρεστη στο Θεό και πιο αποτελεσματική.
Άγιος  Πορφύριος
* * * * * * * * * * * * * *

Η προσευχή, όταν γίνεται με επιμέλεια, εγρήγορση, ευλάβεια, πίστη, κατάνυξη και προσοχή, είναι και ωφέλιμη. Ο διάβολος πολεμάει με ποικίλους τρόπους εκείνους που προσεύχονται, ενώ εκείνους που δεν προσεύχονται τους αγαπάει. Με την προσευχή ο άνθρωπος μιλάει στο Θεό και του ζητάει τα καλά και σωτηρία. Ο προσευχόμενος πρέπει να έχει ταπείνωση.
Γέροντας  Αμφιλόχιος
* * * * * * * * * * * * * *

Πάντοτε να κάνεις ευχή πριν αρχίσεις κάθε εργασία. Να λες « Θεέ μου, δώσε μου δύναμη και φώτιση» και κατόπιν να αρχίσεις την δουλειά σου. Και στο τέλος «δόξα τον Θεό»
Γέροντας Τύχον
* * * * * * * * * * * * * *

Αρχή της πορείας προς την καθαρή προσευχή, είναι η μάχη προς τα πάθη. Είναι αδύνατο να γίνει πρόοδος στην ευχή όσο ενεργούν τα πάθη. Παρ’όλα αυτά δεν εμποδίζεται η παρουσία της χάρης της προσευχή, αρκεί να μην υπάρχει αμέλεια και κενοδοξία.
Γέροντας Ιωσήφ
* * * * * * * * * * * * *

Όταν πηγαίνεις να κάμεις την προσευχή σου,
• να θυμάσαι τα πάθη σου· τα αδύνατα σημεία σου· την ευκολία, με την οποία ξεφεύγεις και πέφτεις!
• να θυμάσαι, ότι ο Χριστός μπορεί να σε συγκρα τήσει· και να σε δυναμώσει· και να σε βοηθήσει να νικήσεις·
• να γονατίζεις λοιπόν ενώπιον Του και να Τον ικετεύεις:
* Κράτα με, Χριστέ μου, μη Σου φύγω!
* Κράτα με, Χριστέ μου, μη Σου φύγω!
* Κράτα με, Χριστέ μου, μη Σου φύγω!
Και μη φοβάσαι. Δεν θα σε αφήσει. Είναι φιλάνθρωπος. Και φιλόψυχος.
Γέροντας Ιωήλ
* * * * * * * * * * * * * *

Για να βρεις καλό πνευματικό, πρέπει να κάνεις τρεις μέρες προσευχή και κατόπιν  ο Θεός θα φωτίσει. Και στο δρόμο που θα πηγαίνεις, να κάνεις προσευχή να τον φωτίσει ο Θεός να σου πει λόγους καλούς.
Γέροντας Τύχον
* * * * * * * * * *  * *  *

Η πρώτη βαθμίδα της πνευματικής ανυψώσεως είναι η νοερά προσευχή.
Γέροντας Αμφιλόχιος
* * * * * * *  * * * * * * * *

Με την ευχή αγιάζεις τον τόπο που κάθεσαι και το έργο που κάνεις.

Γέροντας Αμφιλόχιος

* * * * * * *  * * * * * * * *

Η προσευχή είναι χάρη. Την δίνει ο Θεός, όταν υπάρχει ζήλος και ταπείνωση.
Γέροντας Αμφιλόχιος
* * * * * * * * * * * * *

Δεν έχει αξία να κάνεις εκατό μετάνοιες και να μην νιώθεις τίποτα. Ας κάνεις μόνο είκοσι ή δεκαπέντε αλλά να γίνονται με συναίσθηση και αγάπη.
Άγιος  Πορφύριος
* * * * * * *  * * * * * * * *

Γενικά, η προσευχή είναι η μόνη υποχρεωτική και απαραίτητη εργασία και αρετή για όλη την λογική φύση.
Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπεδινός
* * * * * * *  * * * * * * * *

Δεν πρέπει παιδιά μου να έχει κανείς αμφιβολίες ούτε δυσπιστίες. Να έχετε πίστη Θεού ως κόκκον σινάπεως και ότι ζητήσετε ο Θεός θα σας το δώσει. Πάντα η προσευχή στηρίζει. Να μη φοβόμαστε.
Άγιος  Ιάκωβος Τσαλίκης
* * * * * * * * * * * * * * *

Όταν η νοικοκυρά λέει την ευχή, κάνοντας τις δουλειές του σπιτιού, όλα αγιάζονται. Και το φαγητό της και αυτοί που τρώνε το φαγητό της.
Άγιος Παΐσιος
* * * * * * * * * * * * *

Να σκέπτεσαι καλά για τον άλλο. Με την προσευχή σας, μέσω του Χριστού, επηρεάζετε ευνοϊκά τον άλλο. Να μην σκέφτεστε άσχημα για κάποιον, διότι τότε επηρεάζετε κι’ αυτόν άσχημα.

Άγιος  Πορφύριος

Μαρτυρίες ενός Έλληνα στρατιώτη για την Κορυτσά του 40. ( Βίντεο) - Dëshmi të një ushtari helen për Korçën në vitin 1940. (Video )

Μαρτυρίες ενός Έλληνα στρατιώτη για την Κορυτσά του 40. ( Βίντεο)   Καθώς κάμνουμε την επίσκεψή μας στο Ντρένοβο, ξαφνιαζόμαστε που βλέπουμε τον κόσμο να μας μιλάει ελληνικά, να φοράει την ίδια με μας φορεσιά, να έχει το ίδιο βλέμμα και την όμοια έκφραση. Στα μαγαζιά πίνουμε ούζα, κονιάκ, γλυκά τρώμε και διαβάζουμε στο κοινοτικό γραφείο, σε γλώσσα ελληνική και αλβανική: «Εν ονόματι της Α.Μ του Βασιλέως Γεωργίου ανακηρύσσω την πόλιν Κορυτσάς ελευθέραν και καλώ τον λαόν εις υποταγήν. Ο Δ/της Κορυτσάς» Κρέας 70 δραχμές, 10 λεκ. Το σχολείο γεμάτο από υλικά του εχθρού. Πλήθος ποδήλατα, μουσικά όργανα και άλλα.. σελ 33   Μέχρι το λεκανοπέδιο της Κορυτσάς βρίσκαμε κόσμο να μιλάει ελληνικά θαυμάσια. Οι αρβανίτες έδειχναν ικανοποίηση και χαρά από τις επιτυχίες του στρατού μας.  Το μέρος φτωχό και ο κόσμο φτωχός. Σε πολλά χωριά δεν βρίσκουμε σχολεία. .. σελ 37   … Να η σιλουέτα της Κορυτσάς. Φτάσαμε! Πολλά αυτοκίνητα η πρώτη εντύπωση. Σε λίγο μπροστά στο Δημαρχείο, όπου και η μικρή πλατεία της πόλης. Μαζί με το νοσοκομείο της πόλης, το ξενοδοχείο «Πάλλας» και τις στρατώνες να είναι τα πιο επιβλητικά κτίρια. Είναι στολίδια της και τα χρυσαφικά της αυτά. Εφημερίδες… «Νίκη», «Εξόρμηση», Δελτάρια, κύριοι… ο Γκράτσι προφήτης!... Ο Μουσολίνι καρνάβαλος… Ρεκλάμες, εφημερίδες, περιοδικά, όλα ελληνικά. Η πρώτη μας φροντίδα- παρέα με τον εφ. Σπυρούλη- ήταν να επισκεφτούμε τη Μητρόπολη, που τη βομβάρδισαν εχθρικά αεροπλάνα. Ένας επιβλητικός τρούλος μας περιμένει να κάνει την εμφάνισή του, μια Παναγιά χτυπημένη από τα σίδερα των εχτρικών οβίδων και τρεις αστραφτεροί πολυέλαιοι στη μέση κρεμασμένοι σαν από ουράνιο θόλο. Η εκκλησία είναι απαλλαγμένη από περιττές ζωγραφιές. Ανάβουμε τα κεράκια μας και φεύγουμε. Γύρω από την Μητρόπολη πολλά σπίτια γκρεμισμένα από το βομβαρδισμό. Όλα αυτά θα θυμίζουν το πέρασμα του ιταλικού πολιτισμού. Σελ 116   Πολεμικές δόξες, Ελληνικό Έπος στα Βουνά της Β Ηπείρου Τάκης Γ Σίσκου Εκδόσεις 3Ε- Ελίκρανον

Dëshmi të një ushtari helen për Korçën në vitin 1940. (Video )     Pasi bëjmë vizitën tonë në Drenovë, befasohemi kur shikojmë njerëzit që na flasin greqisht, të kenë veshur veshje të njejta me tona, të kenë të njejtin shikim dhe shprehje me ne. Në dyqan pimë uzo, konjak, hamë ëmbëlsira dhe lexojmë në zyrën e komunës, në gjuhën greke dhe shqip. “Në emër të Madhërisë së Tij Mbretit Gjergj, shpall qytetin e Korçës të lirë dhe i bëj thirrje popullit të bindet. Komandanti i Korçës”. Mishi 70 dhrahmi, 10 lek. Shkolla e mbushur me materiale të armikut. Biçikletat, veglat muzikore etj ishin me shumicë.. Fq 33 Deri në fushëgropën e Korçës gjenim njerëz që flisnin në mënyrë të mrekullueshme greqisht. Arvanitët ishin të kënaqur dhe gëzuar për sukseset e ushtrisë sonë. Vendi ishte i varfër dhe populli i varfër.  Në shumë fshatra nuk gjenim as shkolla. Fq 37.   ... Ja silueta e Korçës. Mbërritëm! Shumë makina, përshtypja e parë. Pas pak mbërritëm në Bashkia ku ishte dhe sheshi i vogël i qytetit. Bashkë me spitalin e qytetit, hoteli “Pallas” dhe gazermat  ishin ndërtesat më mbizotëruese. Janë zbukurimet dhe stolitë e saj. Gazeta... “Fitorja”, “Sulmi”, Raporte zotërinj.. Graci profet! ... Musolini Karnaval... Reklama, gazeta, revista, të gjitha greqisht. Puna jonë e parë- bashkë me rekrutin Spiruli- ishte që të vizitonim Mitropolinë , të cilën e bombarduan aeroplanët armiq. Një kupolë impresionuese na priste që të shaqej,një e Tërëshenjtë e goditur nga hekurat e gjyleve armike dhe tre llambadarë të varur në mes si nga qielli. Kisha e çliruar nga ikonat murale të tepërta. Ndezim qirinjtë tanë dhe largohemi. Rreth Mitropolisë shumë shtëpi të rrëzuara nga bombardimi. Të gjitha këto na kujtojnë kalimin e kulturës italiane. Fq 116   Lavdi Luftarake: Epopeja Helene në Malet e Epirit të Veriut, Taki G Siskou, Botimet 3E Elikranon.

Γεννεαλογία Ευθυμίου . Κ. Ι. Μήτκου. - Gjenealogjia e Efthim (Thimi) . K. J. Mitkos

Γεννεαλογία Ευθ. Κ. Ι. Μήτκου.       “Ο ιερεύς από Δέλβινον μετῴκησεν εις Μπόριαν, μεγαλούπολιν ούσαν τότε. Εγέννησεν τούτος τον Αθανάσιον, ο δε Αθανάσιος τον Δημήτριον (Μήτκον) και ο Δημήτριος τον Ιωάννην και Αναστάσιον, Αικατερίναν, και Λήναν, ο δε Ιωάννης τον Κωνσταντίνον, Ναούμ, Πέτρον, Χρήστον, Δημήτριον, και Αθανάσιον. Και τέλος ο Κωνσταντίνος τον Ευθύμιον, Φίλιππον, Ιωσήφ, Ιωάννην, Αικατερίναν, Μαρίαν, και Θεμιστοκλέα. Εκ των αδελφών του Κωνσταντίνου οι μεν Ναούμ, Πέτρος και Δημήτριος, έμειναν άτεκνοι διόλου καίτοι νυμφευθέντες (δεν ετεκνοποίησαν) ο δε Χρήστος επήγεν εις την Επανάστασιν της Ελλάδος του 1821, ως αγωνιστής, και εφονεύθη, ως και ο Αθανάσιος απέθανεν άγαμος. Εκ δε των αδελφών του Ευθυμίου, ο μεν Φίλιππος απέθανε τριετής, ο δε Ιωσήφ 32 ετών νυμφευμένος καταλιπών μόνον ένα υιόν τον Ιωάννην. Ο δε έτερος Ιωάννης απέθανε 13 ετών, και οι λοιποί κόρη και ο Θεμιστοκλής απέθανον νήπια όντα ακόμη. Η δε Αικατερίνη υπανδρεύθη τον Δημ. Ν. Τόλκον, και εχήρευσε το 1859 έχουσα ένα υιόν τον Νικολάκην. Ο προπάτωρ μου Ιωάννης Μήτκος νυμφευθείς την Αικατερίναν του Θεοδώρου Παύλη, έζησεν ως έμπορος της Ευρώπης, 65 ετών, εν μεγίστῃ ομονοίᾳ και έρωτι μετά της γυναικός του, ώστε εκάτεροι ηύχοντο ν’ αποθάνη πρώτος αυτός. Ότε λοιπόν απέθανε πρώτη η σύζυγός  του, τόσον ελυπήθη και τοι γέρων ήδη ων, ώστε ενώ το λείψανόν της εκείτο εις την οικίαν την πρώτην εσπέραν, οι δε συγγενείς άπαντες εδειπνούσαν όλοι μαζί κατ’ έθος, εγερθείς εκ της τραπέζης ο Ιωάννης επήγεν εις το λείψανον επάνω εκφωνών τους πόνους του, και εκείθεν εξήλθε του δωματίου ίνα υπάγῃ, φαίνεται, εις την χρείαν. Κυριευθείς όμως αίφνης υπό λειποθυμίας, χωρίς να παρατηρηθῇ παρά τινος, έπεσεν από την υψηλήν κλίμακα κάτω εις τον λιθόστρωτον, και έμεινεν ημιθανής. Ούτω λοιπόν μετά 24 ώρες απέθανεν και ο ίδιος, και ενταφιάσθη πλησίον της συζύγου την αυριανήν του ενταφιασμού αυτής.  Ο ρηθείς προπάτωρ μου έλαβε πολλάς αλλεπαλλήλους καταδρομάς των κατά καιρούς διοικητών του τόπου και μάλιστα ένεκα του υιού του Χρήστου, πολεμούντος εις τον αγώνα της Ελλάδος κατά των Τούρκων εν γνώσει αυτών. Ο διοικητής της πατρίδος λοιπόν απεκάλει τον πάππον μου αντάρτην, και παρ’ ολίγον να τον καταστρέψη οικογενειακώς, αν δεν είχεν υποστήριγμα άλλων Τούρκων πατριωτών. Τοιαύτας καταδρομάς ποτέ ποτέ δεν του έλειψαν του μακαρίτου. Παρομοίας καταδρομάς έλαβον κι εγώ κατά το 1860 έτος υπό του Διοικητού Κοριτσάς Χαϊδάρ Βέη Κρητικού, χαρακτηρίσαντος εμέ ως απόστολον της Ελλάδος, και επάλαισα πέντε έτη εις τα Δικαστήρια με μεγάλην μου ικανοποίησιν, ουχ ήττον όμως με θυσίαν μου χρηματικήν μεγάλην. Φαίνεται ήσαν πεπρωμένα αυτά εις την οικογένειάν μας. Μυστήρια ην τα του θεού βουλεύματα. Τούτου ένεκα ήλθον πάλιν εις Αίγυπτον, την γην της ελευθερίας διά τους ξένους, να πνέω ελεύθερον αέρα, να διατηρήσω δε αξιοπρεπώς της κοινωνικής μου θέσεως και τη πολυμελή απορφανευμένην μου οικογένειαν.   Ότε περιπλανώμην εις την Τάχταν προς αποσύνταξιν παλαιών βερεσεδίων του μακαρίτου γαμβρού μου, μετά τόσας καταδρομάς, όσας έλαβον εν τῇ πατρίδι, μετά τόσην λύπην, όσην είχε ποτισθή η οικογένειά μου δι’ αυτάς, εσυλλογιζόμην δε και την παρούσαν θλίψιν αυτής διά την μακράν μου απουσίαν, να πονῇ εκείνη δι’ εμέ, και εγώ δι’ εκείνην, τόσον εθλιβόμην, ώστε ησθανόμην παλμούς εντός του στήθους μου. Αλλά τέλος πάντων έστρεφον βλέμμα προς πάσαν εν γένει την κοινωνίαν, πάσχουσαν πολυειδώς και πολυτρόπως και ως εκ του διοικητικού, και του κοινωνικού τρόπου, όπως γράφει ο περίφημος Βίκτωρ Ουγώ, εσκεφτόμην δε φιλοσοφικώς το άστατον εν γένει της φύσεως, και το ατελές της ανθρωπότητος, επομένως ότι οι μεγάλοι και αγαθοί άνδρες πάσχουν προ πάντων, παρηγορούμην τα μέγιστα. Και ως φαίνεται, η θεία αγαθότης και πρόνοια με ενεθάρρυνεν, επάνω εις το δίκαιόν μου, διότι και εις την πλέον μεγίστην δοκιμασίαν μου δεν απηλπίσθην ποτέ, αλλά πάντοτε ήμουν εύθυμος και θαρραλέος, ώστε ηπόρουν οι εχθροί μου βλέποντες την γενναιότητά μου [και] το θάρρος μου.”   Πηγή Ευθύμιος Μήτκος Λεξικογραφία Αλβανό-Ελληνική, Ελλήνο-Αλβανική Δώρις Κυριαζής Τίρανα 2014 σελ 78

Gjenealogjia e Th. K. J. Mitkos       Urata u zhvendos prej Delvine [të Leskovikut] në Mborje, asokohe qytet i madh. Ky lindi Thanasin, Thanasi Dhimitrin (Mitkon) dhe Dhimitri Janin dhe Anastasin, Katerinën, dhe Linën, ndërsa Jani Kostandinin, Naumin, Petron, Kriston, Dhimitrin, dhe Thanasin. Dhe, fundi, Kostandini [lindi] Efthimin, Filipin, Josifin, Janin, Katerinën, Marien, dhe Themistokliun. Prej vëllezërve të Kostandinit, Naumi, Petroja dhe Dhimitri mbetën pa asnjë trashëgimtar edhe pse u martuan (nuk bënë fëmijë) ndërsa Kristoja shkoi në Kryengritjen e Greqisë të 1821-së, si luftëtar, dhe u vra, kurse Thanasi vdiq pa vënë kurorë. Prej vëllezërve të Efthimit, Filipi vdiq në moshë tre vjeç, kurse Josifi ndërroi jetë 32-vjeçar, i martuar, dhe la vetëm një djalë, Janin. Jani tjetër vdiq 13 vjeç, kurse të tjerët, njëra vajzë dhe Themistokliu vdiqën në moshë të vogël. Katerina u martua me Dhim. N. Tolkon, dhe mbeti e ve më 1859, me një djalë, Nikollaqin. Stërgjyshi im Jani Mitkoja u martua me Katerinën e Theodhor Pavlit dhe e shkoi jetën si tregtar i Europës, 65 vjeç, në mirëkuptim dhe dashuri të plotë me gruan e vet, saqë çdonjëri uronte të vdiste i pari. Kur qëlloi dhe vdiq e para e shoqja, kaq shumë u pikëllua edhe pse tashmë i plakur, saqë ndërsa lipsana e saj ndodhej në shtëpi mbrëmjen e parë, kurse të afërmit po darkonin pas zakonit, Jani u ngrit prej tryezës dhe iu afrua kufomës me thirrje plot dhembje, dhe prej aty doli nga dhoma për të shkuar, duket, që të derdhte ujët. Por papritur i ra të fikët, pa u vënë re nga askush, dhe u rrëzua nga shkalla e lartë drejt e në kalldrëm, duke mbetur gjysmë i vdekur. Kësisoj, pas 24 orësh vdiq edhe ai vetë dhe e kallën pranë së shoqes të nesërmen e varrimit të saj  Gjyshi im, për të cilin po flasim, mori goditje të njëpasnjëshme prej mydyrëve të vendit, sidomos për shkak të të birit Kristos, që luftonte në kryengritjen e Greqisë kundër turqve, dhe ata e njihnin këtë gjë. Mydyri i Korçës pra e quante gjyshin tim rebel dhe sa nuk e shkatërroi me gjithë familje, po të mos kish mbështetjen e patriotëve të tjerë myslimanë. Të tilla goditje kurrë nuk iu ndanë të ndjerit. Goditje të ngjashme mora edhe unë gjatë vitit 1860 prej mydyrit të Korçës Hajdar Bej Gjiritlliut, që më quajti të dërguar të Greqisë, dhe m’u desh të përplasem gjyqeve për pesë vjet, me të madhe kënaqësi, por edhe me dëm jo të vogël e pará të madhe. Duket se kështu ish e shkruar t’i ndodhte derës sonë. Tekat e Perëndisë nuk i njeh kurrkush. Paskëtaj erdha gjene në Egjipt, të mbushesha me ajër lirie, e, siç i kish hije sërës sime,të kujdesesha për familjen time me shumë gojë e me jo pak morte. Tek endesha rrugëve të Tahtas për të mbledhur paratë e dhëna veresé qëmoti prej të ndjerit dhëndrit tim, pas kaq goditjesh që mora në vendlindje, pas kaq hidhërimesh, që kishte provuar familja ime nga shkaku i tyre, mendja më shkonte edhe te brenga e saj shkaktuar prej mungesës sime të zgjatur, teksa i dhimbsesha unë asaj e më dhimbsej ajo mua, dhe vrerosesha aq shumë, saqë më dukej se do më çahej kraharori. Prapëseprapë i ktheja sytë nga vegjëlia mbarë, që vuante prej gjithfarë plagësh e gjithësosh mënyrash për shkak të organizimit [të keq] të shtetit e të shoqërisë, sikurse shkruan edhe i famshmi Viktor Hygo; rrekesha të kuptoja thelbin e paqëndrueshmërisë së natyrës në përgjithësi dhe të papërsosmërisë së njerëzimit, e, për rrjedhojë – mendoja– burrat e mëdhenj dhe fisnikë heqin më shumë se të tjerët, e kësisoj ndihesha mjaft i ngushëlluar. Dhe me sa duket, mirësia dhe providenca hyjnore më jepnin zemër, për të drejtën time, ngaqë edhe në çastin më të vështirë nuk i humba shpresat kurrë, por ngaherë kam qenë gazmor dhe kurajoz, aq sa edhe armiqtë e mi çuditeshin me trimërinë dhe guximin tim.   Burimi. Thimi Mitko Fjalëtore Shqip -Greqisht, Greqisht – Shqip, Dhori Qirjazi Tiranë 2014

Κυριακή του Τυφλού Η μεγαλύτερη αρρώστια της ψυχής Αρχιμ Επιφάνιος Χατζηγιάγκου!

Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΘΕΕ ΜΟΥ

Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΘΕΕ ΜΟΥ

 

Ὅταν τριγύρω βλέπω τῆς φύσεως τὰ κάλλη,
τὸν ἥλιο, τὴ σελήνη, τ’ ἄστρα τὰ φωτεινά,
τὴ θάλασσα, π’ ἀφρίζει κι ἁπλώνεται μεγάλη,
τοὺς ποταμούς, τὰ δένδρα, τοὺς κάμπους, τὰ βουνὰ
καὶ τ’ ἄνθη, ποὺ στολίζουν ἀγροὺς καὶ μονοπάτια,
Σ’ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, ποὺ μοῦ  δωκες τὰ μάτια.

 

***

Κι ὅταν ἀκούω τὸ φλοῖσβο στὴν ἥσυχη ἀμμουδιὰ
κι ὅταν ἀκούω στὸ δάσος τὸ ζηλεμμένο ἀηδόνι
κι ὃταν ἀκούω τ’ ἀγέρι στοῦ δέντρου τὰ κλαδιὰ
κι ὅταν ἀκούω ἀκόμη τοὺς στεναγμοὺς τοῦ γκιώνη
καὶ τὴ φωνὴ τοῦ γρύλλου στὴ σκοτεινὴ νυχτιά,
Σ’ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, ποὺ  μοῦ ᾽δωκες τ’ αὐτιά.

 

***

Κι ὅταν στὸ δρόμο βρίσκω γέρο, τυφλό, ζητιᾶνο
ἢ κι ὀρφανὰ παιδάκια, ποὺ τρέμουν καὶ πεινοῦν,
καὶ σταματῶ μ’ ἀγάπη κι ἐλεημοσύνη κάνω
κρυφὰ ἀπ’ τοὺς διαβάτες, ποὺ δίπλα μου περνοῦν,
κι εὐφραίνετ’ ἡ ψυχή μου κι ἀγάλλεται καὶ χαίρει,
Σ’ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, ποὺ μοῦ  ’δωκες τὸ χέρι.

.
᾽Ιωάννης Πολέμης