Οι 114 πεσόντες Κορυτσαίοι κατά τον Αυτονομιακό Αγώνα (1914)! - 114 helenët korçarë të rrënë në betejën për liri (1914)!

Την νύχτα της 19 προς 20 Μαρτίου 1914 ημέρα Τετάρτη ξεκίνησε η επανάσταση, η εξέγερση των Ελλήνων της Κορυτσάς ενάντια στους Αλβανούς και τους Ολλανδούς που τους βοηθούσαν. Δύο ώρες μετά την έναρξη της επανάστασης δολοφονείται  μπροστά από τον Ναό του Αγίου Γεωργίου ο διάκων  Βασίλειος Γκιώνης. Ένας άξιος επαναστάτης από το Λάμποβο του Αργρυροκάστρου. Τον άφησαν άταφο για τέσσερις μέρες μέχρι που έγινε αγνώριστος. Κατά τις πενθήμερες μάχες  όπου 5000 γέγκιδες ήρθαν από την Άνω Αλβανία και περιέζωσαν την πόλη , έπεσαν 114 (μεταξύ των οποίων και 7 γυναίκες) άτομα στην Κορυτσά. Ακολούθησε άγριος διωγμός. Εκδιώχθηκαν οι Έλληνες και μόνο για έναν χαιρετισμό όπως είναι το "καλημέρα" και οι Άθλιοι αλβανίζοντες χριστιανοί χρησιμοποίησαν τα πάντα για να αλλάξουν την ιστορία του τόπου, να εισάγουν την αλβανική ως την μόνη γλώσσα στην εκκλησία κ.α. Στις 24 Ιουνίου 1914 οι αυτονομιακές δυνάμεις υπό την αρχηγία του ταγματάρχου  κ Γεωργίου Τσόντου Βάρδα και του λοχαγού Γεωργίου Μουρατζά μπήκαν στην Κορυτσά θριαμβευτικά δίνοντας ένα τέλος στην Αλβανική αρχή στην Κορυτσά που διήρκησε τέσσερεις μήνες και οκτώ ημέρες. Τα ονόματα των ηρώων από όλη την περιοχή που έπεσαν στην μάχη για την ελευθερία είναι:

Natën e 19 duke u gëdhirë 20 Mars  1914 ditë e Mërkurë filloi kryengritja e helnëve të Korçës kundër forcave shqiptare dhe hollandeze që i ndihmonin. Dy orë pas fillimit të kryengritjes u vra  para Kishës së Shën Gjergjit  dhiakon Vasil Gjioni një kryengritësi i denjë.  U qëllua nga një vrimë. Kishte origjinë nga Labova e Gjirkoastrës. E lanë të pavarosur për katër ditë deri sa nuk njihej më.   Gjatë luftimeve pesëditore ku 5000 gegë erdhën nga Shqipëria e sipërme dhe rrethuan qytetin, ranë në betejë 114 (ndërmjet tyre 7 gra) persona në Korçë. Vrasjet u pasuan nga përndjekjet ndaj helenëve të qytetit të cilët u mbyllën në burg dhe për fjalën “mirëmëngjes” në greqisht. Filoshqiptarët e mjerë gjoja të krishterë përdorën çfarëdo që kishin mundësi që të ndryshonin historinë e vendit dhe të futnin në kisha, si gjuhë të vetme, shqipen etj. Më 24 Qershor 1914 forcat autonome nën udhëheqjen e kolonelit Gjeorgjio Tsontou Varda dhe oficerit Gjeorgi Muratza  hynë në Korçës triumfuese duke i dhënë fund udhëheqjes shqiptare e cila zgjati 4 muaj dhe tetë ditë. Emrat e heronjëve që ranë nga e gjithë zona në luftë për liri janë:

Tabelë e të vrarëve dhe e të maskaruarve nga shqiptarët  gjatë kryengritjes së helenëve të Korçës
1	Heriodiakon Vasil	Gjoni	Epirot
2	Alip	Gjergji Fundo	Korçë
3	Nikola	Kotta	Korçë
4	Dhimitër	Kocijorgji	Korçë
5	Sokrati	Qirjako	Korçë
6	Grigor	Konstandin Orgocka	Korçë
7	Stavro	Adham Orgocka	Korçë
8	Theodhos	Vasil Lubonja	Korçë
9	Haralllamb	Ilia Qesaraka	Korçë
10	Lluka	Vasil Kuku	Korçë
11	Sotir	Mele	Korçë
12	Konstandin	Joan Alabashi	Korçë
13	Anastas	Krosnoridhi	Korçë
14	Nikola	Joan Rëmbeci	Korçë
15	Theodhos	Kristo Milonas	Korçë
16	Konstandin	Kovi Malaveci	Korçë
17	Petro	Puriki	Korçë
18	Nikola	Shipska	Korçë
19	Kristo	Maliqiari	Korçë
20	Dhionis	Kristo Maliqiari	Korçë
21	Llazar	Anastas Kashta	Korçë
22	Rafail	Anastas Boboshtica	Korçë
23	Ilia	Papasotiriu Gjyresi	Korçë
24	Efthim	Llazar Sovjani	Korçë
25	Grigor	Kristo Grabocka	Korçë
26	Andrea	Naum Mborja	Korçë
27	Apostol	Konstandin Bodhica	Korçë
28	Athanas	Karelis	Korçë
29	Vasil	Kristo Skorovoda	Korçë
30	Joan	Polena	Korçë
31	Konstandin	Vasil Gjançi	Korçë
32	Guri	Vani Rizo	Korçë
33	Gjergj	Athanas Lialiazis	Korçë
34	Nikola	Pula	Korçë
35	Vasil	Kristo Civici	Korçë
36	Joan	Treska	Korçë
37	Joan	Anastasiu	Korçë
38	Konstandin	Dhimitri	Kamenicë
39	Anastas	Dhimitri	Bellovodë
40	Irakli	Theodhosi	Bellovodë
41	Ilia	Mano	Bradvicë
42	Adam	Evangjel Sepi	Bradvicë
43	Kristo	Gargara	Bradvicë
44	Petro	Antoniu Dadi	Grapsh
45	Gjergj	Vasil Pipuli	Grapsh
46	Andon	Lionu	Grapsh
47	Nikola	Dhimitri	Malavec
48	Grigor	Joani	Malavec
49	Nikola	Kristo	Pendavinj
50	Nikola	Llambi	Pendavinj
51	Athanas	Tasi	Pendavinj
52	Kristo	Koçi	Pendavinj
53	Konstandin	Nasi	Pendavinj
54	Konstandin	Jani	Pendavinj
55	Papa Vasili		Pendavinj
56	Efthim	Joani	Kalvarës
57	Nikola	Treni	Hoçisht
58	Jakov	Sotir Plaku	Hoçisht
59	Evangjel	Konstandin Tredu	Bilisht
60	Jakov	Vasili	Bilisht
61	Dhimitër	Sotiri	Pojan
62	Dhimitër	Kreshu	Pojan
63	Joan	Boiku	Pojan
64	Vasil	Kolie	Pojan
65	Perikli	Cega	Pojan
66	Llazar	Sotiri	Gjyrez
67	Haralllamb	Kovi	Rembec
68	Ilia	Kristo Nuni	Rembec
69	Athanas	Moni	Rembec
70	Efthim	Moni	Rembec
71	Andon	Nikolla	Tërova
72	Pavllo	Papakristo	Tërova
73	Apostol	Meliu	Tërova
74	Konstandin	Penu	Ormançiflig
75	Filip	Harallamb Viso	Ormançiflig
76	Dhiamand	Josif	Ormançiflig
77	Athanas	Taqe	Ormançiflig
78	Stavro	Luaresi	Mborje
79	Llazar	Theodhor Nasi	Shipskë
80	Gjergj	Anastas Miti	Shipskë
81	Efthim	Gjergj Gusho	Boboshticë
82	Themistokli	Anastasiu	Pumirë
83	Aleks	Vasili	Pumirë
84	Stavro	Gjergj Binziu	Osojë
85	Nikola	Anastasiu	Korçë
86	Thomai	Anastas Vasili	Korçë
87	Eleni	e veja e Josif Manos	Korçë
88	Ksanthipi	e veja e Dhimitër Piperit	Korçë
89	Sofia	Naum Bardhi	Korçë
90	Vasiliqi	bashkëshortja e Aleks Kristos	Korçë
91	Llazar	Nikolla	Skorovodë
92	Grigor	Qirici	Skorovodë
93	Argjir	Sotiri	Skorovodë
94	Llazar	Athanasi	Skorovodë
95	Aleks	Mihail	Skorovodë
96	Aleks	Kristo	Bellush
97	Pandeli	Gjeorgjiu	Bellush
98	Naum	Llazari	Orgockë
99	Gjergj	Anastasi	Gostivisht
100	Anastas	Evangjeli	Gozhdarasda
101	Josif	Gjergji Fundo	Gozhdarasda
102	Sotir	K. Dhimashi	Bezhan
103	Kristo	Athanas Dede	Bezhan
104	Llazar	Athanas Dede	Bezhan
105	Llazar	G. Shtragu	Bezhan
106	Athanas	Zatu	Bezhan
107	Haralllamb	V. Kristo	Lubonja
108	Kosta	Kristo	Lubonja
109	Spiri	Jo. Martini	Borovë
110	Kristo	Gjergj Lina	Borovë
111	Kristo	A. Qiriaqidhi	Rehovë
112	Anastas	Qiriaqidhi	Rehovë
113	Thoma	Panajotu	Rehovë
114	Vasil	Jako	Skorovodë

Πηγή : Τα κατά τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας της πόλεως και επαρχίας Κορυτσάς- Γεωργίου Μπαϊρακτάρη, Τυπογραφείο Π.Α Πετράκου, Αθήναις 1921

Αλβανία: Η γειτονική και συγγενική μας χώρα...

Η Αλβανία από το 1955 είναι μέλος – κράτος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) και από το 1995 μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης. Διακαής επιθυμία και στόχος είναι η ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.). Από μέρους των αλβανικών κυβερνήσεων καταβάλλονται προσπάθειες για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Ελλάδα συνδράμει με κάθε τρόπο την Αλβανία στην προσπάθειά της να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή οικογένεια. Η εξωτερική πολιτική της στα Βαλκάνια επικεντρώνεται στις σχέσεις με τη Σερβία (το αλβανόφωνο Κόσοβο απέκτησε ανεξαρτησία) και την (Π.Γ.Δ.Μ.) – Βόρεια Μακεδονία στην οποία ζουν Αλβανοί στο Τέτοβο, Κίτσεβο και Γκόστιβαρ) και κυρίως με την Ελλάδα.
Οι σχέσεις της Αλβανίας με την Ελλάδα επιρεάζονται από τον τρόπο που πολιτεύονται με την Ελληνική μειονότητα που ζει στην Αλβανία και χαρακτηρίζονται από πολύ άσχημες έως αγαθές.
Είναι γνωστό ότι με την ίδρυση του αλβανικού κράτους (1912) ένα κομμάτι της Ενιαίας Ηπείρου, το οποίο έμελλε να ονομάζεται στη διπλωματική γλώσσα, Βόρειος Ήπειρος, παραχωρήθηκε από τις τότε Μεγ. Δυνάμεις στην Αλβανία.
Μετά την παραχώρηση του βόρειου ηπειρωτικού τμήματος στο αλβανικό κράτος στα γεωγραφικά όρια της Αλβανίας παρέμεινε η Βόρειος Ήπειρος, η οποία από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα κατοικείται από αυτόχθονους ελληνικούς πληθυσμούς.
Η Αλβανία τον Οκτώβριο του 1921 έγινε μέλος της Κοινωνίας των Εθνών (ΚτΕ), αφού προηγουμένως υποσχέθηκε ότι θα σεβαστεί πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματα (πολιτικά, θρησκευτικά, εκπ/κά, κλπ.) της ελληνικής μειονότητας.

Δυστυχώς, αθέτησε τις υποχρεώσεις της και άρχισε τους διωγμούς των Ελλήνων της Βορ. Ηπείρου. Μια πολιτική ανθελληνική που συνεχίστηκε σφοδρότερη μετά το 1939 που η φασιστική Ιταλία κατέλαβε την Αλβανία και την χρησιμοποίησε ως ορμητήριο εναντίον της Ελλάδας. Αυτή την περίοδο οι άγριοι διωγμοί κατά του ελληνικού στοιχείου αυξήθηκαν. Κατά δε την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου οι διωγμοί εναντίον των Ελλήνων απέκτησαν μεγαλύτερη ένταση.

Πολλές προσωπικότητες από τις βορ/κές περιοχές φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν και θανατώθηκαν, με απώτερους στόχους την τρομοκράτηση των ελληνικών πληθυσμών. Η ίδια και χειρότερη μεταχείρηση της μειονότητας συνεχίστηκε μετά τον πόλεμο, από το τυραννικό και βάρβαρο καθεστώς του Ενβέρ Χότζα. Οι διωγμοί την περίοδο αυτή συστηματοποιήθηκαν με σκοπό τον πλήρη αφανισμό της μειονότητας.
Το 1946 στο Συνέδριο της Ειρήνης στο Παρίσι η Ελλάδα διεκδίκησε την Βόρειο Ήπειρο, αλλά αντέδρασε ο υπουργός των Εξωτερικών της Ρωσίας και η Βόρειος Ήπειρος παρέμεινε στην αλβανική επικράτεια.

Μετά το τέλος του πολέμου οι σχέσεις των δύο χωρών επιδεινώθηκαν. Η αλβανική πλευρά απροκάλυπτα ετήρησε εχθρική στάση απέναντι στην Ελλάδα. Είναι η εποχή των διωγμών των Ελλήνων από το καθεστώς του Χότζα και η πολιτική της βίαιης αφομοίωσης και του αφελληνισμού, σε όλους τους τομείς δραστηριότητας.
Τότε έγινε ο αυθαίρετος γεωγραφικός περιορισμός της μειονότητας μόνο στις δύο επαρχίες Αργυροκάστρου και Αγίων Σαράντα. Από τις λεγόμενες μειονοτικές ζώνες αποκλείστηκαν οι επαρχίες της Χιμάρας, της Πρεμετής, της Ερδέκας, της Κοριτσάς.

Είναι η καταστρεπτική εποχή κατά την οποία οι αλβανικές αρχές μεθόδευσαν την αλλοίωση των απογραφικών στοιχείων της μειονότητας και επιδιώχθηκε εθνολογική αλλοίωση του πληθυσμού και των ελληνικών χωριών με την εκδίωξη των Ελλήνων από τον τόπο τους και τη μεταφορά και εγκατάσταση Αλβανών αποίκων από το Βορρά.

Ακόμη, στα σχολικά βοηθητικά βιβλία της μειονότητας παραποιήθηκε η ελληνική ιστορία και απαγορεύτηκε η χρήση στα νεογέννητα κατά τη βάπτιση ελληνικών ονομάτων. Το τελικό χτύπημα ήρθε με την κατάργηση της θρησκείας.

Το 1971 έχουμε την αποκατάσταση των διπλωματικών επαφών. Τα πράγματα, κάπως ομαλοποιήθηκαν. Μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος οι σχέσεις των δύο χωρών άρχισαν βαθμιαίως να βελτιώνονται. Αντηλλάγησαν πρεσβευτές και ξεκίνησαν εμπορικές και τουριστικές επαφές μεταξύ Αθηνών και Τιράνων.
Το 1984 υπογράφτηκαν μεταξύ των δύο χωρών αρκετές συνεργασίες σε πολλούς τομείς. Οι δύο χώρες το 1986 συμφώνησαν την άρση του εμπολέμου που είχε επιβληθεί τον Οκτώβριο του 1940 και άνοιξε ο συνοριακός σταθμός της Κακαβιάς.
Το 1990 με την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία, η Ελλάδα υποδέχτηκε εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς λαθρομετανάστες, οι οποίοι βρήκαν στέγη και εργασία. Και σήμερα σε χιλιάδες υπολογίζονται οι Αλβανοί που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα. Με τα εμβάσματά τους κρατούν ακόμη, ως ένα μέτρο, και την αλβανική οικονομία.
Η Ελλάδα πάντοτε ερχόταν αρωγός στα προβλήματα της γειτονικής μας χώρας και πρόθυμα συνέβαλε στην αποκατάσταση και εδραίωση της δημοκρατίας.

Τέλος, ουσιαστική και, θα λέγαμε, καταλυτική, ήταν η βοήθεια που προσέφερε η χώρα μας προς τους κατοίκους της Αυλώνας και των περιχώρων που δεινοπάθησαν από τον σεισμό του προηγούμενου έτους.

Σήμερα οι σχέσεις των δύο χωρών θεωρούνται καλές ως πολύ καλές. Η συμβολή της Ελλάδας στην ανάπτυξη της Αλβανίας, στην προσπάθειά της να πραγματοποιήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και στην ένταξή της στην Ευρωπαϊκή ένταξη, είναι αξιοσημείωτη.
Το καλό κλίμα, όπως είναι φυσικό, εξαρτάται και από τον τρόπο με τον οποίο οι αλβανικές κυβερνήσεις συμπεριφέρονται προς την ελληνική μειονότητα, να ζει ήσυχα και με ασφάλεια στις πατρογονικές της εστίες, γεγονός που θα βοηθήσει στην ανάπτυξη φιλικών σχέσεων και στην πρόοδο των δύο συγγενικών λαών.

Γράφει ο Νίκος Υφαντής

Πηγη: Πρωινός Λόγος 

πηγή

Το ανθρώπινο “κοπάδι” που ανηφόρησε τον δρόμο της εξορίας και της προσφυγιάς πνιγμένο στο δάκρυ και στο αίμα…

ΣΚΙΤΣΟ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ

Παραφράζοντας ένα απλό στίχο του Καζαντζάκη, από την Ασκητική του … αντιλήφθηκα ότι το μόνο που κάνουμε είναι να “κραυγάζουμε”…

Τις κραυγές αυτές όμως θα έπρεπε να τις κάνουμε λόγο! Λόγο ουσίας. Και τελικά να ζητήσουμε τον λόγο απο αυτούς που πρέπει να λογοδοτήσουν.

Αν όχι σε εμάς, σε αυτο το ανθρώπινο “κοπάδι” που ανηφόρησε τον δρόμο της εξορίας και της προσφυγιάς πνιγμένο στο δάκρυ και στο αίμα…

Γονατίζουμε μπροστά στη Γενοκτονία των Ποντίων. Και ζητούμε την παγκόσμια αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας. Η κατοχική δύναμη Τουρκία πρέπει να πληρώσει…

Κ.Π. ΓΚ.

Το Χρονικό της Γενοκτονίας

1908: Κίνημα των Νεότουρκων στην οθωμανική Θεσσαλονίκη. Οι εθνικιστές ηγέτες (Κεμάλ – Ενβέρ – Ταλάτ) υποσκελίζουν το σουλτάνο Αμπτούλ Χαμίτ και αναλαμβάνουν τον πολιτικό έλεγχο της αυτοκρατορίας.

1910. Αυταρχικά, κατασταλτικά μέτρα κατά των χριστιανικών κοινοτήτων της αυτοκρατορίας.

1911: Σε συνέδριο του «Κομιτάτου Ένωση και Πρόοδος» των Νεότουρκων κυριαρχεί το σύνθημα: «Η Τουρκία στους Τούρκους».

1913 : Οργανώνεται από τους Νεότουρκους το «Γραφείο Εγκατάστασης Φυλών και Μεταναστών» και ιδρύεται η μυστική υπηρεσία (Teskilat i-mahsusa)

1914. Έναρξη του Α’ ΠΠ. Οι πρώτες μαζικές διώξεις κατά Ελλήνων στην Ανατολική Θράκη. Πογκρόμ στη Δυτική Μικρά Ασία και η σφαγή της Φώκαιας. Ρωσοτουρκικός Πόλεμος. Έξαρση του τουρκικού εθνικισμού, συσπείρωση του μουσουλμανικού στοιχείου.

1915 : Καλούνται στην Κωνσταντινούπολη και εξοντώνονται οι πρόκριτοι των Αρμενίων. Η Γενοκτονία των Αρμενίων ολοκληρώνεται σε λίγους μήνες.

1916 – 1917 : Πορείες «θανάτου» στο εσωτερικό της Ανατολίας από τον οθωμανικό δυτικό Πόντο (Σαμψούντα, Μπάφρα, κ.α) και απώλειες χιλιάδων χριστιανών – αντρών, γυναικών και παιδιών – από τις κακουχίες, το κρύο και την πείνα. Τάγματα καταναγκαστικής εργασίας (Αμελέ Ταμπουρού). Ο ανατολικός Πόντος υπό ρωσική κυριαρχία. Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία και λήξη ρωσοτουρκικού πολέμου.

1918 : Λήξη Α’ ΠΠ. Η ηγεσία των Νεότουρκων παραδίδεται στους συμμάχους της Αντάντ. Αποχώρηση Ρώσων από τον ανατολικό Πόντο και τον Καύκασο.

1919 : Αποβίβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη. Αναχώρηση από Κωνσταντινούπολη στις 15 Μαΐου και άφιξη στις 19 Μαΐου του Μουσταφά Κεμάλ Πασά στη Σαμψούντα, με αποστολή την «ειρήνευση» από τη δράση ομάδων ατάκτων. Αυτονόμηση του από την Υψηλή Πύλη και συνάντηση του στη Χάμσα, στις 29 Μαΐου, με τον Τοπάλ Οσμάν.

1920: Συνθήκη των Σεβρών. Ανατολική Θράκη και Σαντζάκι της Σμύρνης υπό όρους, σε ελληνικό έλεγχο, ο Πόντος εξαιρείται των ρυθμίσεων.

1920-1922 : Από την περιοχή της Βιθυνίας ξεκινούν σε όλο τον Πόντο σφαγές, λεηλασίες, καταστροφή χριστιανικών χωριών από παρακρατικές νεοτουρκικές ομάδες. Δεκάδες χιλιάδες Πόντιοι και Αρμένιοι φεύγουν να σωθούν προς τη Σοβιετική Αρμενία και προς τους υπό γαλλικό έλεγχο Συρία και Λίβανο.

1922 : Μικρασιατική καταστροφή. Ο ελληνικός στρατός ηττάται στον Σαγγάριο, φλέγεται η Σμύρνη.

1923 : Συνθήκη της Λωζάννης. Ανταλλαγή πληθυσμών, προσφυγιά.

πηγή

Τηλεδιάσκεψη Μητσοτάκη με τον αρχηγό της Αλβανικής αντιπολίτευσης – Τι είπαν για τη μειονότητα

Στο πλαίσιο των επαφών του με κόμματα που ανήκουν στην ευρύτερη οικογένεια του ΕΛΚ, ο Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης είχε σήμερα τηλεδιάσκεψη με τον αρχηγό της αντιπολίτευσης και Πρόεδρο του Δημοκρατικού Κόμματος της Αλβανίας Lulzim Basha.

Στρατηγικός εταίρος

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επανέλαβε ότι η χώρα μας επιθυμεί μία ευρωπαϊκή, δημοκρατική και ευημερούσα Αλβανία, η οποία εκτός από γειτονική χώρα είναι και στρατηγικός μας εταίρος.

Παράλληλα, τόνισε στον κ. Basha το διαχρονικό ενδιαφέρον της Ελλάδας για την προστασία των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας, κάτι που αποτελεί προϋπόθεση για την περαιτέρω ανάπτυξη των διμερών σχέσεων καθώς και για την ευρωπαϊκή πορεία της Αλβανίας.

Ο κ. Basha αναφέρθηκε εκτενώς στην κατάσταση που επικρατεί στην Αλβανία, αναφορικά με την εξέλιξη της πανδημίας και τις προοπτικές επιστροφής στην κανονικότητα και έναρξης της τουριστικής περιόδου.

Ανησυχία για το κράτος δικαίου στην Αλβανία

Επίσης, εξέφρασε την ανησυχία της αντιπολίτευσης για την ποιότητα της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου στην χώρα του και εξέφρασε τις ευχαριστίες του για τη στήριξη που παρέχει το ΕΛΚ στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων που είναι αναγκαίες για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της Αλβανίας.

Aπό την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας, παρών στην τηλεδιάσκεψη ήταν επίσης ο βουλευτής Σερρών και o Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων του κόμματος Τάσος Χατζηβασιλείου.

106 χρόνια μετά το πρωτόκολλο της Κέρκυρας, το Βορειοηπειρωτικό ακόμη εκκρεμεί

Συμπληρώθηκαν 106 χρόνια από την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας και ακόμη το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα εκκρεμεί, όταν τα άλλα δύο ζητήματα είχαν αίσιο τέλος. Το Αυστριακό λύθηκε το 1955 με την ουδετερότητα της και το Γερμανικό το 1991 με την ένωση των δύο Γερμανιών.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*

Το Πρωτόκολλο υπογράφηκε στην Κέρκυρα στις 17 Μαΐου 1914, ανάμεσα στηνΑλβανική κυβέρνηση, την οποία εκπροσωπούσε ο πρίγκιπας Wied (Vidi I) και του Γεωργίου Χρηστάκης – Ζωγράφος, προέδρου της «Αυτόνομης Δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου». Με την συνυπογραφή αυτή, τερματίστηκαν οι ένοπλες συγκρούσεις ανάμεσα στην Αλβανική χωροφυλακή και τους Ιερούς Λόχους της Β/Η και παραχωρήθηκε αριθμός δικαιωμάτων και προνομίων στον Ελληνικό τοπικό πληθυσμό της Βορείου Ηπείρου.

Οι Πρέσβεις των Μεγάλων Δυνάμεων ανήγγειλαν στην Ελλάδα ότι οι κυβερνήσεις των εγκρίνουν το Πρωτόκολλο και η Αλβανική κυβέρνηση αποδέχτηκε την συμφωνία και απέδωσε το επίσημο έγγραφο του πρωτοκόλλου στις 23 Ιουνίου 1914 στην αυτόνομη κυβέρνηση της Βορείου Ηπείρου.

Η περιοχή της Βορείου Ηπείρου απέκτησε επίσημα την αυτονομία της υπό την αιγίδα του πρίγκηπα Vidi Ι της Αλβανίας, με δικαιώματα μεταξύ των οποίων :

• Στρατολόγηση αυτοχθόνων στην χωροφυλακή.
• Απαγόρευση παραμονής στρατιωτικών μονάδων αποτελούμενων από μη ντόπιους στην περιοχή, παρά μόνο σε περίπτωση πολέμου ή επανάστασης.
• Διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία, αν και στις τρεις πρώτες τάξεις η αλβανική θα διδάσκονταν παράλληλα με την ελληνική.
• Θρησκευτική διδασκαλία μόνο στα ελληνικά.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος παρακίνησε τον Ζωγράφο να επικυρώσει όσο το δυνατόν ταχύτερα τους όρους του Πρωτοκόλλου χωρίς να προβάλει επιπλέον αξιώσεις. Η κυβέρνηση της Β/Η από την πλευρά της αξίωνε να εγκριθούν και να εγγυηθούν για το Πρωτόκολλο οι Μεγάλες Δυνάμεις. Τελικά την 1η Ιουνίου 1914 το επικύρωσαν με εξαίρεση τους εκπρόσωπους της Χειμάρρας, οι οποίοι επέμεναν υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα με το σύνθημα «Ένωσις ή θάνατος». Λίγες μέρες αργότερα η Αλβανική κυβέρνηση αποδέχτηκε οριστικά την συμφωνία και απέδωσε το επίσημο έγγραφο του πρωτοκόλλου στις 23 Ιουνίου 1914 στην αυτόνομη κυβέρνηση.

Όμως, πριν τεθεί σε εφαρμογή, κηρύχθηκε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (Αύγουστος 1914) και παρόλο που το Πρωτόκολλο δεν αναιρέθηκε ποτέ από κάποια μεταγενέστερη συνθήκη, μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και μέχρι σήμερα ουδέποτε εφαρμόστηκε.

Στις 17 Δεκεμβρίου 1913 είχε υπογραφεί το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας από τις Μεγάλες Δυνάμεις και πιο συγκεκριμένα την Αγγλία, τη Γαλλία, την Αυστρία, τη Γερμανία, την Ιταλία και τη Ρωσία βασιζόμενες αποκλειστικά στο κριτήριο της γλώσσας όσον αφορά στα σύνορα της νεοσύστατης Αλβανίας. Έτσι υπό τις πιέσεις της Ιταλίας και της Αυστρίας, παραχωρήθηκαν στην Αλβανία, το Αργυρόκαστρο, το Δέλβινο, η Κορυτσά, το Λεσκοβίκι και η Πρεμετή.

Στις 14 Οκτωβρίου 1914 οι Μεγάλες Δυνάμεις ζήτησαν από την Ελλάδα να ανακαταλάβει την Β/Η και στην περίπτωση συμμετοχής της Ελλάδας σε Παγκόσμιο Πόλεμο με το μέρος τους τότε η ενσωμάτωση της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα θα ήταν πλέον οριστική. Η Ελλάδα εισήλθε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τον Ιούνιο του 1917 χωρίς να εκμεταλλευτεί την υπόσχεση των Μεγάλων Δυνάμεων για ανακατάληψη της Β/Η.

Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και συγκεκριμένα κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο (1940-41), η Ελλάδα απελευθέρωσε τη Β/Η, πλην όμωςη γερμανική κατοχή που επακολούθησε, ματαίωσε την ενσωμάτωση της στη μητέρα Ελλάδα. Πάλι μπροστά μας οι φίλοι μας οι Γερμανοί!!!!!.

Όταν στις 17 Μαΐου 1914 υπογραφόταν το «Πρωτόκολλο της Κέρκυρας», που επικύρωνε τον Αυτονομιακό Αγώνα των Ηπειρωτών της Β/Η, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτό το ανελεύθερο καθεστώς της Αλβανίας θα έφθανε και θα ξεπερνούσε τα εκατό χρόνια.

Οι Χειμαρριώτες που δεν αναγνώρισαν το «Πρωτόκολλο της Κέρκυρας» και στη συνέχεια το 1946 αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν το κομμουνιστικό καθεστώς του Ενβέρ Χότζα, τιμωρήθηκαν με την «στέρηση» της ελληνικής εθνικότητας τους. Τελικά όχι μόνοι οι Χειμαρριώτες, αλλά και όλοι οι Ηπειρώτες της Β/Η έχασαν τα πάντα, κυρίως δε την ορθόδοξη χριστιανική πίστη τους, όταν τον Νοέμβριο 1967 η Αλβανία ανακηρύχθηκε επίσημα ως το πρώτο άθεο κράτος στον κόσμο.

Με τις φοιτητικές κινητοποιήσεις τέλος του 1990 και το άνοιγμα των συνόρων αρχές του 1992, κατέρρευσε το κομμουνιστικό καθεστώς και γκρεμίστηκαν τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα, που έζωναν την Χώρα, πλην όμως οι συνθήκες εντός της χώρας μέχρι και σήμερα ελάχιστα έχουν βελτιωθεί. Από τη μια μεριά υπάρχει ο μισελληνισμός των Αλβανών, που προβαίνουν σε συχνές εκδηλώσεις κατατρομοκρατήσεως και ενέργειες κατά των περιουσιών των Ηπειρωτών της Β/Η, ενώ απ' την άλλη μεριά βλέπουμε την απόλυτη αδιαφορία της Ελληνικής Πολιτείας για την οριστική προστασία της. Αν δε είχε γίνει ο τιτάνιος αγώνας του Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρού Σεβαστιανού, το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα θα ήταν θαμμένο στα χρονοντούλαπα της ιστορίας και ενδεχομένως να είχε ξεχαστεί.

Παρά του ότι το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας και τα δικαιώματα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας ουδέποτε εφαρμόστηκαν από το αλβανικό καθεστώς και παρά της μη εισέτι άρσης της εμπολέμου καταστάσεως Ελλάδος – Αλβανίας, η Ελληνική κυβέρνηση το 1992 άνοιξε τα σύνορα με τη γείτονα χώρα και έτσι στήριξε την οικονομία της και εμμέσως την επιβίωση του αυταρχικού καθεστώτος της Αλβανίας.

Το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα παραμένει εκκρεμές στο συμβούλιο των υπουργών των Εξωτερικών των τεσσάρων νικητριών Δυνάμεων (ΗΠΑ, τ. Σοβιετικής 'Ένωσης, Βρετανίας και Γαλλίας). Όπως είναι γνωστό στο Παρίσι το 1946 πραγματοποιήθηκε η Διάσκεψη των τεσσάρων νικητριών Δυνάμεων. Στο συμβούλιο των υπουργών των Εξωτερικών και πάλι δεν ικανοποιήθηκε το αίτημα της Ελλάδος και η Βόρειος Ήπειρος παρέμεινε στην αλβανική επικράτεια. Δεν υπάρχει καμιά άλλη μεταπολεμική διεθνής πράξη που να κατοχυρώνει νομικά το γεγονός ότι η Βόρειος Ήπειρος παραμένει τμήμα της Αλβανίας.

H μεθοριακή γραμμή μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας υφίσταται μόνο de facto και όχι de jure και τo Βορειοηπειρωτικό ζήτημα εξακολουθεί να παραμένει ανοικτό ηθικά και νομικά.

Η Αλβανία ενώ επιδιώκει την είσοδο της στην οικογένεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν σέβεται την υπογραφή της όχι μόνο στο πρωτόκολλο της Κέρκυρας, αλλά και στην συμφωνία για την ΑΟΖ το 2009, ενώ η Ελλάδα αδικαιολόγητα αφήνει να διολισθαίνει το θέμα στη λήθη, ενεργώντας μάλιστα μονόπλευρα υπέρ της Αλβανίας. Χτυπητό παράδειγμα ο ΥΠΕΞ της Ελλάδος το 2014 ο οποίος διαβεβαίωνε χωρίς προαπαιτούμενα τον Έντι Ράμα, ότι η απόκτηση του καθεστώτος υποψήφιας χώρας για την Αλβανία, κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας της ΕΕ, αποτελεί βασική προτεραιότητα της προεδρίας.

Η οριστική επίλυση του Βορειοηπειρωτικού ζητήματος θέλει ηγεσία με Αρετή και Τόλμη όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στους Ηπειρώτες της Β/Η, η οποία δυστυχώς δεν υπήρξε ούτε υπάρχει στον απαιτούμενο βαθμό.

* Ο Αντώνης Βασιλείου είναι Αντιστράτηγος (εα), Διπλωματούχος Πολιτικός Μηχανικός, MSc Επιχειρησιακός Ερευνητής, τ. Σύμβουλος ΟΑΣΕ επί Συμβατικών Εξοπλισμών και τ. Μελετητής των Συστημάτων Διοικήσεως και Ελέγχου Πληροφοριών του ΝΑΤΟ.

Πηγή