Η Αποχώρηση Του Ελληνικού Στρατού Από Την Β Ήπειρο Και Οι Προετοιμασίες Για Τον Αγώνα- Ελευθερία Μαντά

Η Αποχώρηση Του Ελληνικού Στρατού Από Την Β Ήπειρο Και Οι Προετοιμασίες Για Τον Αγώνα- Ελευθερίας Μαντά by Pelasgos Koritsas on Scribd

Οι Άγιοι μας: Ο θρύλος της εικόνας και τα θαύματα της Αγίας Βαρβάρας Αλύκου

H παλιά εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας χτίστηκε τέλη του 5ου αρχές του 6ου αιώνα και έπαψε να στέκει όρθια από το βάρος των αιώνων, είτε από κάποια άλλη αιτία: καταστροφή από φωτιά, από επιδρομές βαρβάρων ή από σεισμό, στα τέλη του 17ου αιώνα. Στη διάρκεια των 12 αιώνων η εκκλησία επισκευάστηκε μερικές φορές. Μας το επιβεβαίωσε ο αρχαιολόγος κ. Τσιόντης από τα ευρήματα οικοδομικών υλικών διαφόρων περιόδων. Στην τελευταία ερείπωση η εικόνα της Αγίας Βαρβάρας βρέθηκε από τους χωρικούς στην κορυφή του λόφου. Την πήραν και την τοποθέτησαν ξανά στην μισογκρεμισμένη εκκλησία. Την επομένη η εικόνα βρέθηκε ξανά στην κορυφή του λόφου και αφού αυτό το θαυματουργό γεγονός επαναλήφθηκε, τότε οι χωρικοί των χωριών Αλύκο, Τσαούσι και Τρέμουλη αποφάσισαν και έκτισαν την εκκλησία στην κορυφή του λόφου, στο μέρος όπου επέλεξε η Αγία, εκεί όπου η θέα ήταν εξαιρετική, στο μέρος όπου βρίσκεται και σήμερα.

Τοn θρύλο της φυγής της εικόνας τον συναντάμε συχνά όπως: «Η θαυματουργή “Παναγία η Καναλιώτισσα” εργασμένη από το χέρι του Αγίου Λουκά, εικόνα που έφευγε μόνη της από το χωριό Κανάλια της Καρδίτσας και ανέβαινε στη Μεταμόρφωση που προτιμούσε να μείνει. Όσες φορές τη γύριζαν στη θέση της, τόσες ξανάφευγε, ώσπου την άφησαν ήσυχη να μένει 11 μήνες στα Μετέωρα κι ένα μήνα στο χωριό». Και άλλα παραδείγματα όπως: του Π. Αραβαντινού στο βιβλίο του: «Χρονογραφία της Ηπείρου», τόμος δεύτερος σελ. 185, όπου αναφέρει την μετάσταση της εικόνας της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ο Βασίλης Μπαράς στο βιβλίο του: «Το Δέλβινο …» γράφει: «Την πήραν την εικόνα της Αγίας Τριάδος με δώδεκα παπάδες ιεροφορεμένους και την έβαλαν στο προσκυνητάρι της εκκλησίας της Πέπελης, για να προσκυνάει ο κόσμος. Η εικόνα, όμως, έφυγε από κει και ξαναβρέθηκε στην πρώτη θέση της. Εκεί χτίστηκε η ονομαστή Μονή της Πέπελης». Όσο για τα θαύματα:

1. Όταν το χωριό Τρέμουλη έγινε τσιφλίκι, όπως μας μετέφερε η παράδοση, ο αγάς, ο ονομαζόμενος Μέτο, στο κέντρο του χωριού έχτισε το σαράι του με Έλληνες μαστόρους από την Κόνιτσα. Όταν φτάσανε στη σκεπή ρώτησαν τον αγά το πού θα έβρισκαν την ξυλεία. «Για ορέ», τους είπε και τους έδειξε το όμορφο δασάκι που βρίσκονταν γύρω στα 300 μ. ΒΑ του χωριού. Ένα μοναχικό δασάκι με αιωνόβια δέντρα, σ’ ένα λοφίσκο στους πρόποδες του μεγάλου λόφου. «Δε γίνεται, αγά μας, είναι βακούφι και είναι αμαρτία», του απάντησαν οι μαστόροι και άλλοι χωριανοί. Αντέδρασε δυναμικά και ο παπα-Γιώρης. «Δε γίνεται αυτό, αγά, δεν μπορείς να χαλάσεις την εκκλησιά». Ο αγάς οργισμένος, πήδηξε πάνω στο άλογό του και βρόντηξε: «Me ndiqni, ore” (ακολουθείσθε με, ορέ). Σε λίγα λεπτά όλοι τους βρέθηκαν στο δασάκι. Στο εσωτερικό του πύργοι. Άλλοι στέκονταν ακόμα όρθιοι και άλλοι είχαν γίνει σωροί από μαυρισμένες πέτρες. Βλέποντας το τοπίο ο αγάς, αφού είχε κατέβει από το άλογο, το οποίο όρμησε ορεξάτο στο παρθένο περιβόλι για βοσκή, βροντοφώναξε με ύφος θριάμβου: «Πού είναι η εκκλησιά, βρε παππά;. Εγκώ δε αλάω εκκλησιά, εδώ αλάσματα είναι, μπρε». «Δεν επιτρέπετε, αγά, είναι η εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας, είναι μεγάλη αμαρ…». Δεν πρόκανε να τελειώσει τη φράση ο παππάς, όταν ακούστηκε η αγριοφωνάρα του αγά. «Τι φοβάστε, μπρε γκιαούρηδες, από μια γκυναίκα; Αν έχει δύναμη ας κάνει ένα θαύμα, μπρε και τότε να την πιστέψω κι εγκώ». Άπλωσε το χέρι του να πάρει ένα τσεκούρι, για να ’ριχνε αυτός τις πρώτες τσεκουριές, αλλά για μεγάλη του έκπληξη το χέρι του δεν υπάκουγε, ήταν παράλυτο. Κρύος ιδρώτας έλουσε το σώμα του και οι χτύποι της καρδιάς του έμοιαζαν με χτύπους τσεκουριάς όπου γκρέμιζε το δέντρο. «Όχι δεν είναι δυνατόν», ψέλλισε με τρεμάμενη φωνή ο αγάς. Μετά από λίγο ακούστηκε το σπαραχτικό χλιμίντρισμα του αλόγου. Όλοι κοίταξαν προς τα κει. Το άλογο σπάραζε καταγής από φρικτούς πόνους. Είδαν ένα τεράστιο φίδι όπου το είχε δαγκώσει στο στόμα και του είχε ζωθεί στο λαιμό. Τότε ήταν που ο αγάς έπεσε καταγής και ψέλλισε: «Συγχώρα με, Παναγιά μου! Συγχώρα με, Αγία Βαρβάρα μου!». Λιποθύμησε για μια στιγμή και συνειδητοποίησε το τι είχε συμβεί όταν άκουσε τον παπα-Γιώρη να ψάλλει το: «Άγιος ο Θεός, Άγιος ισχυρός, Άγιος αθάνατος, ελέησον ημάς». Στα χέρια μετέφεραν τον αγά οι υπηρέτες του στο σπίτι του μουχτάρη του χωριού όπου τον έπλυναν, γιατί είχε λερωθεί και βραχεί για τα καλά. Ο Μέτος, ο αγάς, βοήθησε να χτιστεί η νέα εκκλησία και άφησε παρακαταθήκη στα παιδιά του να μην πειράξουν ποτέ την εκκλησία και τα βακούφια, αν και το χέρι του έμεινε παράλυτο για όλη του τη ζωή, για να θυμίζει στους απογόνους του να σέβονται το Θεό και τους Αγίους των Ελλήνων Χριστιανών.

2. Ένα άλλο θαυματουργό γεγονός συνέβη στις ημέρες του Δεκέμβρη του 1912 (λίγο μετά το χαλασμό του 12). Μετά τη σφαγή των τεσσάρων Αλυκιωτών και δεκάδων άλλων από τα γύρω χωριά από τους Τουρκαλβανούς, (28-29.11.1912) οι μέρες που ακολούθησαν στόχευαν στο πλιατσικολόγημα και σε ολοκληρωτικές καταστροφές σε κατοικίες, σχολεία και εκκλησίες. Μια ομάδα Κουρβελέσηδων, αφού είχε τελειώσει το μακάβριο έργο της με το χωριό Αλύκο, έβαλε φωτιά και στο σχολείο που βρίσκονταν δίπλα στην εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας. Με αναμμένο πυρσό, ένας νεαρός Κουρβελεσιώτης, όρμησε προς την εκκλησία φωνάζοντας: «Τώρα θα δεις τι θα πάθεις». Κλώτσησε την μισάνοιχτη πόρτα και μπήκε μέσα. Μετά από λίγο, οι άλλοι απ’ έξω, άκουσαν βογκητό και σπαρακτικές φωνές που ζητούσαν βοήθεια. Έτρεξαν και τον βρήκαν καταγής με τον πυρσό σβησμένο κοντά στα μάτια του, μπροστά στην εικόνα της Αγίας Βαρβάρας. «Τι έπαθες;» «Τι έπαθες;», του είπαν κι αυτός κλαίγοντας με λυγμούς τους απάντησε: «Δε βλέπω! Τυφλώθηκα, τυφλώθηκα».

Το Μάρτη του 1913, όταν επέστρεψαν οι διωγμένοι δια της βίας κάτοικοι του Αλύκου, αφού είδαν τα καμένα και ρημαγμένα σπίτια τους, επισκέφτηκαν την εκκλησία και το σχολείο. Το σχολείο ήταν ένα ερείπιο με αποκαΐδια και μισογκρεμισμένους τοίχους. Για απορία όλων η πόρτα της εκκλησίας ήταν ανοιχτή και η εκκλησία άθικτη. Μπροστά από την εικόνα της Αγίας Βαρβάρας ένας μισοκαμένος πυρσός. Η εκκλησία δεν είχε πάθει ούτε την παραμικρή ζημιά. «Μυστήριο, μυστήριο! Θαύμα, θαύμα!», έλεγαν οι χωριανοί. Μετά από χρόνια ένας αυτόπτης μάρτυρας, χωριανός του δράστη από το Κουρβελέσι, ομολόγησε το θαυματουργό συμβάν.

3. Πολλά θαύματα της Αγίας Βαρβάρας μάς είναι γνωστά, άλλα πολύ περισσότερα είναι άγνωστα για μας. Θ’ αναφερθώ στην ομολογία της άτυχης Κ. λίγο πριν φύγει απ’ τη ζωή: «Γέννησα το γιο μου με σοβαρά προβλήματα υγείας. Τον έτρεξα, για χρόνια, στους καλύτερους γιατρούς. Τον πήγα και ως την πρωτεύουσα στα Τίρανα και όλοι μου έλεγαν ό,τι δε γίνεται τίποτε με το γιο σου και ό,τι θα μείνει φυτό. Τότε έτρεξα στην εκκλησία και προσκύνησα την Αγία Βαρβάρα. Κάθισα στα γόνατα μπροστά στην εικόνα της και ζήτησα συγχώρεση και έλεος για το γιο μου. «Βοήθα τον, Αγία μου, να σηκωθεί στα πόδια του», έλεγα και τα δάκρυά μου έπεφταν βροχή. Κάποια στιγμή ένιωσα ένα χέρι στα μαλλιά μου και άκουσα μια φωνή να μου λέει: «Πήγαινε, ο γιος σου θα περπατήσει». Και το ’κανε το θαύμα η Αγία Βαρβάρα. Ο γιος μου περπάτησε».

Βασίλης Ιωάννου, τέως έπαρχος Αλύκου

http://www.sfeva.gr/

ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ, ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Οι μεγάλες επιτυχίες του Ελληνικιύ Στρατού κατά του Μουσσολίνι από τον Οκτώβριο του  1940 μέχρι και την άνοιξη του 1941 (επιχείρηση Primavera) έλαβαν χώραν στη Βόρειο Ήπειρο, δηλαδή στην περιοχή της Αλβανίας, η οποία κατοικείται κυρίως από την Ελληνική Εθνική Κοινότητα. Πήραμε το Αργυρόκαστρο, νικήσαμε στο Τεπελένι, απελευθερώσαμε την Κορυτσά, ήσαν τα πρωτοσέλιδα των αθηναϊκών εφημερίδων που σκορπούσαν ρίγη συγκινήσεως. Οι Βορειοηπειρώτες περίμεναν με ελληνικές σημαίες τον Στρατό μας και όλοι μαζί, άνδρες και γυναίκες, μοιρολόγησαν τους νεκρούς.

Οφείλουμε πολλά στον Βοειοηπειρωτικο Ελληνισμό. Όχι μόνον για τη συνεισφορά του στη νίκη κατά της Φασιστικής Ιταλίας, αλλά και γενικότερα. Μέσα από πολλές κατακτήσεις και καταπιέσεις κράτησε την Ορθόδοξη Πίστη και, διαφύλαξε την ελληνική συνείδηση. Ακόμη κι όταν χανόταν η ελληνική γλώσσα και τη θέση της έπαιρναν διάλεκτοι, όπως τα Βλάχικα, οι Βορειοηπειρώτες παρέμεναν στενά προσηλωμένοι στο Ελληνορθόδοξο Γένος.

Σήμερα τα προβλήματα των ομοεθνών μας στην Αλβανία είναι πολλά και έρχονται να προστεθούν στο βεβαρημένο κλίμα των ελληνοαλβανικών σχέσεων.

Θυμίζω τα κυριώτερα σημεία διαφωνίας μεταξύ Αθηνών και Τιράνων.

Α) Η αμφισβήτηση από το αλβανικό κράτος των ιδικτησιακών δικαιωμάτων των Ελλήνων της Χειμάρρας.

Β) Η απαγόρευση καθόδου στις εκλογές αυτονόμου ελληνικού κόμματος, διότι ο εκλογικός νόμος τούς αναγκάζει να ενταχθούν σε συνασπισμό με αλβανικά κόμματα ακόμη και με ανθέλληνες Τσάμηδες.

Γ) Η κυκλοφορία σχολικών βιβλίων, τα οποία παρουδσιάζουν ελληνικά εδάφη να εντάσσονται στη «Φυσική Αλβανία» .

Δ) Η άγνοια του ακριβούς αριθμού των Βορειοηπειρωτών λόγω μη υπάρξεως αντικειμενικής απογραφής.

Ε) Η άρνηση λειτουργίας μειονοτικών Δημοτικών Σχολείων σε μεγάλες πόλεις. Τόσα χρόνια μετά την πτώση του Κομμουνισμού οι αλβανικές κυβερνήσεις αναγνωρίζουν ως Έλληνες μόνον τις 58.000 που αναγνώριζαν ο Χότζα και ο Αλία.

Στ) Η προπαγάνδα περί δικαιωμάτων των Τσάμηδων- συνεργατών των Γερμανο-ιταλών στην Κατοχή- και ο χαρακτηρισμός ης Θεσπρωτίας ως «Τσαμουριάς».

Ζ) Η προπαγάνδα των Τιράνων ότι οι Έλληνες Αρβανίτες είναι Αλβανοί.

Η) Η αμφισβήτηση από την κυβέρνηση Ράμα της συμφωνίας μεταξύ Κώστα Καραμανλή και Σάλι Μπερίσα για την οροθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των δύο χωρών.

Θ) Ο νέος νόμος περί μειονοτήτων που ψήφισε το Αλβανικό Κοινοβούλιο, ο οποίος περιορίζει τα δικαιώματα της Ελληνικής Μειονότητος.

Ι) Η πρόκληση εμποδίων απέναντι στο ελληνικό αίτημα για την περισυλλογή των οστών και τον Χριστιανικό ενταφιασμό των Ελλήνων στρατιωτών του 1940- 41.

Ο εορτασμός της επετείου του ΟΧΙ ας οδηγήσει όλους μας, Κυβέρνηση, κόμματα και πολίτες, να σταθούμε εμπράκτως στο πλευρό των Βορειοηπειρωτών. Αν δεν σεβασθούν τους Βορειοηπειρώτες και τα ιστορικά δίκαια του Ελληνισμού,  τα Τίρανα δεν πρόκειται να προσεγγίσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Άρθρο στην ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Σάββατο 28 – Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017

http://konstantinosholevas.gr/

Η ξεχασμένη Βόρειος Ήπειρος

Αν και το 2018 σημαδεύτηκε από την αναζωπύρωση του «σκοπιανού», που, με αποκλειστική ευθύνη του συνόλου των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, έφθασε στην εθνικά επιζήμια συμφωνία των Πρεσπών και στο απίστευτο ενδοκυβερνητικό «τσίρκο» που την επικύρωσε, ωστόσο, ταυτοχρόνως είχαμε και την επανεμφάνιση του Βορειοηπειρωτικού.

Μάξιμος Χαρακόπουλος

Αφορμή για το τελευταίο ήταν από τη μία οι υπόγειες διεργασίες για μια ελληνο-αλβανική συμφωνία και από την άλλη η όξυνση του αλβανικού εθνικισμού που εκδηλώθηκε με αυθαιρεσίες εναντίον των βορειοηπειρωτών. Η αλβανική επιθετικότητα κορυφώθηκε ανήμερα την 28η Οκτωβρίου, με τη δολοφονία του ομογενούς Κωνσταντίνου Κατσίφα στους Βουλιαράτες.

Η αλήθεια είναι ότι ο ελληνισμός της περιοχής αυτής έως πρόσφατα, είχε λησμονηθεί σχεδόν εντελώς από τη μητρόπολη. Κι αυτό δεν οφειλόταν μόνον στην παρατεταμένη οικονομική κρίση, που μας κατάντησε «ομφαλοσκόπους». Το κακό είχε ξεκινήσει πολύ πιο πριν, καθώς ως κοινωνία εκδηλώσαμε συμπτώματα απώλειας της ιστορικής μας μνήμης αλλά και αδιαφορίας για τον μείζονα ελληνισμό. Πιο εύκολα έβλεπε κανείς διαδήλωση για τη Νικαράγουα, παρά για τις καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Βόρειο Ήπειρο. Παραδόξως, η αριστερά κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να στιγματίσει ως ακροδεξιούς όσους αγωνιούσαν για τον βορειοηπειρωτικό ελληνισμό, καθώς βρίσκονταν υπό το φιλικό τους κομμουνιστικό καθεστώς Χότζα. 

Το βορειοηπειρωτικό, λοιπόν, περιθωριοποιήθηκε και ξεχάστηκε. Εξαίρεση αποτέλεσαν οι προσπάθειες λίγων πολιτικών που όλα αυτά τα χρόνια «τσιγκλούσαμε», στο μέτρο του δυνατού, την ελληνική πολιτεία για να πιέσει την αλβανική πλευρά και να δώσει επιτέλους την άδεια για να ταφούν οι χιλιάδες στρατιώτες μας που έδωσαν τη ζωή τους στο έπος του 40-41. Και είναι ευχής έργο που βρήκαν ανάπαυση τα οστά κάποιων απ’ αυτούς, 77 χρόνια μετά, έστω και χωρίς την παρουσία συγγενών τους. 

Ωστόσο, στην Αλβανία είναι προφανές ότι εδώ και καιρό ηχούν τα τύμπανα ενός ακραίου εθνικισμού, που στοχεύει στη δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας. Κι αυτό είναι κάτι που δεν το κρύβουν οι γείτονές μας. Στον πρόσφατο ανασχηματισμό που έκανε ο «σοσιαλιστής» Έντι Ράμα πρότεινε για υπουργούς του και δύο Κοσοβάρους -τον έναν μάλιστα για υπουργό Εξωτερικών, χωρίς να τα καταφέρει λόγω αντίδρασης του προέδρου Ιλίρ Μέτα. 

Δυστυχώς, το αλβανικό σχέδιο φαίνεται ότι προβλέπει άσχημες εξελίξεις και για τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου. Ο στόχος είναι ούτε λίγο ούτε πολύ ο εκτοπισμός των ομογενών από τις προγονικές τους εστίες. Ήδη από το 2014, με τη νέα διοικητική διαίρεση της χώρας, προωθήθηκαν αυθαίρετες συνενώσεις δήμων, ώστε να χαθούν οι ελληνικές πλειοψηφίες. Το 2015, με κυβερνητική απόφαση, που θυμίζει εποχές Χότζα, κατεδαφίζεται ο Ναός του Αγίου Αθανασίου στο χωριό Δρυμάδες. Τελευταίο κτύπημα, μετά τα γεγονότα στους Βουλιαράτες, ήταν η κυβερνητική απόφαση του Νοεμβρίου, με την οποία περίπου 14 χιλιάδες στρέμματα σε όλη την ακτογραμμή του Ιονίου, από τη Χειμάρρα μέχρι τα Εξαμήλια, ελληνικής κατά βάση ιδιοκτησίας, απαλλοτριώνονται παρανόμως, δήθεν για αξιοποίηση. 

Πρόκειται για αναμφίβολη κλοπή, που δεν συνάδει με κράτος δικαίου, το οποίο, υποτίθεται, ότι επιδιώκει να εισέλθει στην ΕΕ. Οι παραπάνω αποφάσεις συνοδεύονται από μια σκληρή ανθελληνική ρητορική τόσο από την κυβέρνηση, όσο και από πολιτικούς της αντιπολίτευσης, όπως ο Μπερίσα, που δεν ταιριάζει σε καμία περίπτωση σε χώρα που επιδιώκει φιλικές σχέσεις με τους γείτονές της. Ελπιδοφόρο στοιχείο η συντονισμένη, απέναντι στις αλβανικές προκλήσεις, αντίδραση από τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου και ιδιαιτέρως της Χειμάρρας.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο βορειοηπειρωτικός ελληνισμός για να επιβιώσει στις εστίες του χρειάζεται τη βοήθεια του εθνικού κέντρου. Και αυτό δεν μπορεί να συμβεί με την στάση που έχει τηρήσει η παρούσα κυβέρνηση και σ’ αυτό το ζήτημα. Οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις του πρώην υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά με την Αλβανία, που έμειναν στη μέση, λόγω των αντιδράσεων στο «μακεδονικό», αν ήταν όπως αυτές με τα Σκόπια, είναι λογικό να τροφοδοτούσαν ακόμη περισσότερο την αλβανική θρασύτητα. Στο ίδιο συνετέλεσε, δυστυχώς, και η στάση του ελληνικού υπουργείου Προστασίας του Πολίτη με τη δολοφονία Κατσίφα, για την οποία, παρά τις ερωτήσεις μας, σαφείς απαντήσεις δεν λάβαμε. 

Τα Τίρανα πρέπει να κατανοήσουν ότι θα έχουν κόστος για τη συμπεριφορά τους. Η Ευρώπη δεν είναι μια «ζούγκλα» χωρίς κανόνες. Η Ελλάδα οφείλει να αναδείξει με μεγαλύτερη ένταση τις αλβανικές αυθαιρεσίες, σε όλα τα ευρωπαϊκά και διεθνή όργανα. Επιπλέον, δεν είναι δυνατόν η αλβανική οικονομία να επιβιώνει, εκτός από τα κέρδη της εκτεταμένης εγκληματικότητας -όπως καταγγέλλεται διεθνώς-. από τα εμβάσματα των μεταναστών στην Ελλάδα και να δεχόμαστε τέτοιου είδους επιθέσεις. Για τον λόγο αυτό, τώρα, περισσότερο από ποτέ, η Ελλάδα χρειάζεται μια άλλη κυβέρνηση, που με σοβαρότητα και αίσθημα ευθύνης θα υπερασπιστεί τα εθνικά της δίκαια, χωρίς επιζήμιες συμφωνίες που μας οδηγούν σε εθνικές υποχωρήσεις. 

* Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Λαρίσης.

https://www.protothema.g

Πώς η Βόρεια Ήπειρος παραχωρήθηκε στην Αλβανία με αντάλλαγμα τα νησιά του Αιγαίου. Πόσες φορές ο ελληνικός στρατός την απελευθέρωσε. Δείτε το οδοιπορικό στα ξεχασμένα χωριά (βίντεο)

Η Βόρεια Ήπειρος δημιουργήθηκε πριν από περίπου έναν αιώνα μετά τη διχοτόμηση της Ηπείρου από της Μεγάλες Δυνάμεις.

Όλα ξεκίνησαν με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας που υπογράφηκε στις 13 Φεβρουαρίου του 1914 στην ιταλική πόλη από τις Μεγάλες Δυνάμεις και με το οποίο χαράζονταν τα αλβανικά σύνορα. Η περιοχή της Βόρειας Ηπείρου παραχωρούνταν στην Αλβανία, η οποία είχε αναγνωριστεί επίσημα ως ανεξάρτητο κράτος με τη Συνθήκη του Λονδίνου. Σύμφωνα με την απόφαση το Αργυρόκαστρο, το Βουθρωτό, το Δέλβινο, η Κορυτσά, η Χειμάρα, οι Άγιοι Σαράντα και η νήσος Σάσων ήταν πλέον αλβανικά εδάφη. Οι Μεγάλες Δυνάμεις, οι οποίες μετείχαν στη συνδιάσκεψη ήταν η Αγγλία , η Γαλλία, η  Ιταλία, η  Ρωσία, η Γερμανία, και η Αυστροουγγαρία. Η συμμαχία της Ιταλίας και της Αυστρίας, ήθελε ένα ανεξάρτητο κράτος στην περιοχή για να αποτελεί μία ζώνη ουδέτερη που να μπορεί να μετατραπεί εύκολα σε προγεφύρωμα σε πολεμική φάση.

Η επίσημη ανακήρυξη της βορειοηπειρωτικής αυτονομίας στο Αργυρόκαστρο, την 1η Μαρτίου 1914. Σε πρώτο πλάνο, ο Γεώργιος Χρηστάκης – Ζωγράφος, μέλη της κυβέρνησης, του κλήρου και του στρατού. Πηγή: Εθνικό και Ιστορικό Μουσείο, Αθήνα.

Μέσα σε μια νύχτα οι ελληνικοί πληθυσμοί της περιοχή ανήκαν σε διαφορετικό έθνος. Αρχικά ο Ελευθέριος Βενιζέλος αρνήθηκε να παραχωρήσει την περιοχή, καθώς εκεί ο ελληνικός στρατός μετά την απελευθέρωση των Ιωαννίνων από τους Οθωμανούς (21 Φεβρουαρίου 1913) είχε απελευθερώσει και όλες πόλεις της Βορείου Ηπείρου. Ωστόσο, τον Φεβρουάριο του 1914 οι Μεγάλες Δυνάμεις έστειλαν υπόμνημα στο ελληνικό κράτος στο οποίο διαμήνυαν ότι αν δεν αποχωρούσαν οι ελληνικές δυνάμεις δεν θα γινόταν αναγνώριση των νησιών του Αιγαίου.

Η σημαία της «Αυτόνομης Δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου» σε γραμματόσημο

Τελικά, η Ελλάδα έκανε πίσω όμως σύντομα ξέσπασαν αναταραχές ανάμεσα στους Βορειοηπειρώτες και τους Αλβανούς. Ακολούθησε το πρωτόκολλο της Κέρκυρας, με το οποίο η Βόρεια Ήπειρος αναγνωρίστηκε ως αυτόνομη περιοχή υπό αλβανική κυριαρχία. Όμως η κατάσταση άλλαξε όταν ξεκίνησε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Στις 14 Οκτωβρίου 1914 ο ελληνικός στρατός προήλασε για δεύτερη φορά στη Βόρεια Ήπειρο, όμως πάλι με τη λήξη του πολέμου οι Σύμμαχοι επιδίκασαν τα εδάφη στην Αλβανία, με αποτέλεσμα πολλά ελληνικά σχολεία να κλείσουν και η ελληνική μειονότητα να περιοριστεί από το αλβανικό κράτος.

Οι Έλληνες κατάφεραν για τρίτη φορά να καταλάβουν ξανά τα εδάφη στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν αντεπιτέθηκαν στον ιταλικό στρατό και μπήκαν θριαμβευτές στα ελληνικά χωριά της Β. Ηπείρου. Ωστόσο, μετά την επίθεση των Γερμανών, ο Ελληνικός Στρατός εγκατέλειψε και πάλι την περιοχή.
Τα χρόνια της κατοχής η αγγλική κυβέρνηση προέβη σε ευνοϊκές δηλώσεις για το βορειοηπειροτικό ζήτημα στη Βουλή των Κοινοτήτων, αλλά η κατάσταση παρέμεινε ίδια. Όταν ο πόλεμος τελείωσε, ο στρατηγός Ν. Ζέρβας εισηγήθηκε να ενσωματωθεί η Βόρειος Ήπειρος στην Ελλάδα. Στις 19 Οκτωβρίου 1944 ο Γεώργιος Παπανδρέου ως πρωθυπουργός, διακήρυξε ότι η Βόρειος Ήπειρος είναι αναπόσπαστο τμήμα της Ελληνικής επικράτειας. Ωστόσο, το 1945 ο Ενβέρ Χότζα ανέλαβε την εξουσία και υπήρξαν αντιδράσεις από τους σοβιετικούς αξιωματούχους.
Οι Βορειοηπειρώτες υπέστησαν καταπίεση και πολλοί αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στα αστικά κέντρα. Σημειώνεται ότι σύμφωνα με τη νομοθεσία μόνο όσοι κατοικούσαν στη μειονοτική ζώνη θεωρούνταν Έλληνες. Εκείνο το διάστημα η ελληνική γλώσσα απαγορεύτηκε και ο πληθυσμός διδάσκονταν πλέον την αλβανική ιστορία.

Η Αλβανία συγκροτήθηκε ως Κράτος με τη Συνθήκη του Λονδίνου τον Μάιο του 1913 και τα σύνορά της καθορίστηκαν με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας στις 17 Δεκεμβρίου 1913. Οι τότε μεγάλες δυνάμεις συμπεριέλαβαν στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος και το κομμάτι της Βορείου Ηπείρου. Στη φωτογραφία το αρχηγείο των Ηπειρωτών στους Αγίους Σαράντα τον Απρίλιο του 1914.

Τον Ιούνιο του 1960 ο Γεώργιος Παπανδρέου σε ομιλία του στη Βουλή επανέφερε το ζήτημα της Βόρειας Ηπείρου:
«Εκείνο πάντως το οποίο οφείλουν όλαι αι Ελληνικαί Κυβερνήσεις να γνωρίζουν, είναι ότι το θέμα της Βορείου Ηπείρου υφίσταται. Και εκείνον το οποίον απαγορεύεται εις τον αιώνα, είναι δι΄ οιονδήποτε λόγον η απάρνησις του ιερού αιτήματος…..Καθ΄ όσον αφορά την Βόρειο Ήπειρο… η διεκδίκησις είναι ιερά και απαράγραπτος». Στο τέλος της ομιλίας του ανέφερε: «Αλλ’ εκτός της εθνικής διεκδικήσεως, υπάρχει και κάτι άλλο καθημεριvόν, επείγον θέμα: Η προστασία του πληθυσμού της Βορείου Ηπείρου. Η προστασία της ζωής, της τιμής και της περιουσίας του. Εις το σημείον αυτό, έχομεν χρέος να διεξαγάγωμεν συνεχώς αγώνας. Οι μάρτυρες αδελφοί μας, ζητούν από την Μητέρα πατρίδα μόνον συνεχή στοργικήν συμπαράστασιν. διότι ζουν, υπό το κράτος της αφορήτου τυραννίας. Και αυτήν την στοργήν, οφείλομεν να τους παράσχωμεν!».

Τη δεκαετία του ’60 η αλβανική κυβέρνηση ακολούθησε μια πολιτική αφελληνισμού της ελληνικής μειονότητας και τον Μάρτιο του 1984 ο ΟΗΕ εξέδωσε απόφαση με την οποία καταδικαζόταν διεθνώς η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Αλβανία, σε βάρος των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου.
Τα επόμενα χρόνια οι σχέσεις των δύο χωρών άρχισαν να βελτιώνονται, αν και κατά καιρούς υπήρξαν επεισόδια που καλλιέργησαν εθνικιστικοί κύκλοι.

Σήμερα υπολογίζεται ότι υπάρχουν 99 χωριά όπου ζουν Έλληνες, εκ των οποίων οι περισσότεροι μιλούν την ελληνική γλώσσα και ζουν αρμονικά με τους Αλβανούς.

Όλες οι πτήσεις drone ανεβαίνουν με την υποστήριξη του καταστήματος myhelis που διαθέτει και υποστηρίζει με επίσημο σέρβις τα κορυφαία μοντέλα Phantom και Mavic. Μάθε να πετάς στην Σχολή εκπαίδευσης Drone pilot school

Δείτε βίντεο με οδοιπορικό των  WanderLads στην ξεχασμένη Ήπειρο του Up Drones:

Ρενέ Πυώ – Η Ήπειρος ανακηρύσσεται αυτόνομη

Η είδηση της ανακήρυξης της αυτονομίας εκείνου του μέρους της Ηπείρου το οποίο οι Μεγάλες Δυνάμεις αποφάσισαν να ενσωματώσουν στο νεοϊδρυθέν αλβανικό κράτος, δεν εξέπληξε κανέναν απ’ όσους έχουν παρακολουθήσει την πορεία των γεγονότων στη βαλκανική χερσόνησο.

Οι αναγνώστες της < <ΙΛΙΣΤΡΑΣΙΟΝ>> θυμούνται ίσως τις σελίδες που αφιέρωνε, το Μάιο του 1913 στο ταξίδι που έκανα τότε στην Ήπειρο και ιδιαίτερα στις περιοχές που εκείνη την εποχή ήταν απλώς σε αμφισβήτηση και σήμερα έχουν επίσημα αποσπαστεί από την Ελλάδα με τη βούληση των ευρωπαϊκών καγκελαριών. Από την περασμένη άνοιξη οι πληθυσμοί αυτοί, συνειδητοποιώντας τον κίνδυνο που τους απειλούσε, είχαν πάρει τα αναγκαία μέτρα για να μην παραδοθούν ανυπεράσπιστοι στους Αλβανούς, τους προαιώνιους εχθρούς τους τόσο λόγω φυλής, θρησκείας και εθίμων όσο και λόγω των αλβανικών συνηθειών της αρπαγής, των οποίων οι ορθόδοξοι στάθηκαν πάντα θύματα.

Ο Μητροπολίτης Βασίλειος, ο διοικητής Τρουπάκης, ο κ. Ζωλίδης και ο κ. Χ. Ζωγράφος, στο Αργυρόκαστρο.

Οι Ηπειρώτες νέοι σχημάτισαν «Ιερούς Λόχους», στους οποίους έχει στερρός αποφασίσει να στρατολογηθεί όλος ο ακμαίος πληθυσμός, που σ’ αυτόν συμπεριλαμβάνονται και γυναίκες θαρραλέες. Ο ακριβής αριθμός αυτών των συνεισφορών είναι πολύ δύσκολο να δοθεί, μιας και καμία επίσημη απογραφή δεν είναι δυνατό να γίνει. Όταν το έθνος είναι στα όπλα, ξεφεύγει από τις στατιστικές. Πρέπει, πραγματικά, να υπάρχουν καμιά δεκαριά χιλιάδες άνδρες συγκροτημένοι σε στρατιωτικό σχηματισμό και καμιά εικοσαριά χιλιάδες ελεύθεροι σκοπευτές κάθε ηλικίας συνολικά 30.000 περίπου ντουφέκια.

Οι ομάδες των ομογενών έχουν πυροβολικό, είτε από παλιά κανόνια τουρκικά, μοντέλο Κρουπ, εγκαταλελειμμένα κατά την εσπευσμένη υποχώρηση της φρουράς των Ιωαννίνων ή των αποσπασμάτων που επιτηρούσαν την πλαγιά ανάμεσα στο Δέλβινο και τους Αγίους Σαράντα, είτε από καινούργια κανόνια εκστρατείας, του τύπου Κρέζο – Σνάιντερ με το τηλεβολοστάσιο τους πλήρες, δώρα Ηπειρωτών εκατομμυριούχων εγκατεστημένων στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίοι συνεισφέρουν έτσι, από μακριά, αλλά αποτελεσματικά, στην υπεράσπιση των ελευθεριών της πατρίδας της καταγωγής τους.

Αυτά τα στρατεύματα κρατούν τα βορειοδυτικά σύνορα από τη Χειμάρρα ως το Τεπελένι, δηλαδή την ακτή και το βόρειο τμήμα τη μεγάλης κοιλάδας του Αργυροκάστρου . Έχουν αρχηγό έναν αξιωματικό που έχει παραιτηθεί από τον ελληνικό στρατό, το λοχαγό Σπύρο Σπυρομήλιο*. Αυτός ο άνθρωπος, νέος ακόμα, έχει μια ενεργητικότητα και μία τόλμη χωρίς όρια. Είναι ο Ντερουλέντ** της Ηπείρου. Πέρασα κοντά του, στη Χειμάρρα, την πατρίδα του, αρκετές ώρες που μου επιτρέπουν να καταλάβω την τυφλή αφοσίωση με την οποία τον ακολουθούν για την ώρα στον απελπισμένο του αγώνα κατά της αλβανικής τυραννίας. Μου έλεγε, την περασμένη άνοιξη, πως, τον δέκατο πέμπτο αιώνα, οι Χειμαρριώτες σχημάτιζαν, έχοντας ένα λάβαρο μπλε και άσπρο, τα ελληνικά χρώματα, ένα επίλεκτο σώμα των στρατευμάτων του Γεωργίου Καστριώτη που αγωνίζονταν κατά των σουλτάνων.

Οι Αργυροκαστρίτες την ήμερα της Αυτονομίας κρατώντας   ελληνικές σημαίες

«Έχουμε, πρόσθετε, στο πέρασμα των αιώνων, με τη δύναμή μας μόνο, πετύχει από την Υψηλή Πύλη το προνόμιο να οπλοφορούμε, να μην πληρώνουμε έγγειο φόρο, ούτε φόρο στον καπνό, να είμαστε απαλλαγμένοι από δικαιώματα τελωνείου, κυβερνιόμαστε μόνοι μας, οι γιοί μας στο εξωτερικό εγγράφονται στα προξενεία της Ελλάδας και θα ΄πρεπε σήμερα να υποταχθούμε στον έλεγχο των Αλβανών ληστών!!! Είμαστε Έλληνες και θα παραμείνουμε Έλληνες!!!»

Δεν είναι άξιο απορίας ότι μαθαίνοντας πως, παρά τις εκκλήσεις της κυβέρνησης της Αθήνας στις Μεγάλες Δυνάμεις, υπήρχε πίεση στο βασιλιά Κωνσταντίνο να τους εγκαταλείψει στην τύχη τους, οι Χειμαρριώτες ανακήρυξαν, στις 25 του περασμένου Φεβρουαρίου, στην καθεδρική τους εκκλησία, την ανεξαρτησίας τους και ορκίστηκαν να την υπερασπίσουν. Η ημερομηνία αυτής της ανακήρυξης δεν επελέγη αυθαίρετα. Πραγματικά, μετά από τέσσερις μέρες, την πρώτη Μαρτίου, έπρεπε να αρχίσει η εκκένωση από τα ελληνικά στρατεύματα της ζώνης που παραδόθηκε στην Αλβανία. Ήταν το τελευταίο χρονικό όριο για να σταθεί δυνατό στον κ. Ζωγράφο (Ηπειρώτη κι αυτόν, πρώην υπουργό Εξωτερικών την Ελλάδας, γενικό κυβερνήτη της Ηπείρου μετά την απελευθέρωση των Ιωαννίνων, ο οποίος παραιτήθηκε πρόσφατα από τα υψηλά καθήκοντα, για να έχει ελευθερία δράσης και να τεθεί στην υπηρεσία της πατρίδας της καταγωγής του) να προειδοποιήσει επίσημα τις αλβανικές αρχές για την απόφαση των συμπατριωτών του, για να μην μπορέσει να πει κανείς ότι οι Ηπειρώτες είχαν υποδεχθεί προδοτικά, με πυρά, τους ειρηνικούς Αλβανούς, χωροφύλακες, που έρχονταν να πάρουν στην κατοχή τους, τους τόπους που πρόσφερε η Ευρώπη στον ηγεμόνα τους.

Το σύνθημα έφυγε από τη Χειμάρρα. Την ίδια μέρα, στο Αργυρόκαστρο ανακηρύσσεται επίσης η αυτονομία. Ξέρω πως η ψυχή της αντίστασης στο Αργυρόκαστρο, είναι ο μητροπολίτης αυτής τη πόλης, ο πανιερότατος Βασίλειος – αν και τα τηλεγραφήματα δεν τον αναφέρουν παρεμπιπτόντως , μία από της προσωπικότητες τις πιο συγκλονιστικές που έτυχε να συναντήσω στο ταξίδι μου στην Ήπειρο.

Στη φωτογραφία που τον παρουσιάζει εδώ και που τον τράβηξα τη στιγμή που έβγαινε από την Αρχιεπισκοπή, είναι περοιτιχισμένος από το διοικητη Τρουπάκη, διοικητή του στρατού στο Αργυρόκαστρο, τον κ. Ζωτίδη, τον πιο μεγάλο Έλληνα φιλανθρωπό της πόλης, του οποίου όλο το σπίτι και τα αγαθά έχουν κληροδοτηθεί με διαθήκη για τη δημιουργία παρθεναγωγείου Ελληνίδων στο Αργυρόκαστρο και τον κ. Σωτηριάδη, συντηρητή του μουσείου της Ακρόπολης, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Αισθάνομαι ακόμα συγκίνηση με την οποία ο σεβάσμιος μητροπολίτης μας έλεγε τη χαρά του που είδε επιτέλους την ελληνική σημαία να κυματίζει στην ακρόπολη του Αργυροκάστρου, αυτό το παλιό βυζαντινό φρούριο του Αλεξίου Κομνηνού, που ο Αλή πασάς το είχε σα γυποφωλιά της τυραννικής του βασιλείας. Πίστευε τότε πως εκέινη η αποθέωση ήταν οριστική.Ο Μητροπολίτης Βασίλειος, ο διοικητής Τρουπάκης, ο κ. Ζωλίδης και ο κ. Χ. Ζωγράφος, στο Αργυρόκαστρο. Οι Αργυροκαστριώτες σήμερα είναι συναθροισμένοι γύρω από τον ποιμένα τους, όπως στις χειρότερες ώρες της τουρκικής κυριαρχίας. Εάν δεν συμβεί κάποια καταστροφή των Μεγάλων Δυνάμεων και δε δοθούν σοβαρές εγγυήσεις, ο αγώνας θα αρχίσει και το πένθος θα εξαπλωθεί ακόμα μια φορά πάνω σ’ αυτή την ελληνική Αλσατία – Λωραίννη.

ΡΕΝΕ ΠΥΩ

Πρόκειται για τον εγγονό του ομώνυμου Χειμαρριώτη αγωνιστή του ’21, που βάδιζε στα ίχνη του παππού του.

** Ντερουλέντ (Παύλος): Γάλλος ποιητής και πολιτικός. Γεννήθηκε στο Παρίσι, όπου και πέθανε (1846 – 1914). Χρημάτισε πρόεδρος της: Λίγκας των πατριωτών. Έγραψε «Άσματα του στρατιώτη».

Πηγές – έρευνα – προσαρμογή από: “Δυστυχισμένη Βόρειος Ήπειρος” (Οδοιπορικό 1913-Απελευθέρωση- Αυτονομία) Ρενέ Πυώ.

http://dervitsani.gr/

Β.Ηπειρος:O ιστορικός Ναός της Παναγίας στην Επισκοπή..."ξαναγεννιέται"! (βίντεο)

Ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της περιοχής Αργυροκάστρου και  της Β.Ηπείρου είναι η Παναγία της Επισκοπής (μεταξύ Άνω και Κάτω),4 χλμ   βορειοδυτικά της Κακαβιάς .

 Σημειώνεται ότι κάποτε , δίπλα ακριβώς από αυτή  την εκκλησία, ήταν τοποθετημένα τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα των συνόρων.
Οι εκκλησίες της Επισκοπής, του Λαμπόβου, ο Αγ. Νικόλαος Μεσοποτάμου και ενδεχομένως κάποιες της Χειμάρρας, είναι οι μοναδικές εκκλησίες στην Μητρόπολη Αργυροκάστρου από την Μεσοβυζαντινή Περίοδο (8ος – 12ος αιων.) και οι παλαιότερες που σώζονται μέχρι σήμερα όρθιες.
Ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της Παναγίας της Επισκοπής είναι το σύνθρονο στην κόγχη του Ιερού. Τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού, ο επισκοπικός θρόνος τοποθετούνταν στο εσωτερικό του ιερού, στο κέντρο της κόγχης, ακριβώς πίσω από την Αγ, Τράπεζα.

Ο συγκεκριμένος  ιστορικός ναός δυστυχώς επι σειρά ετών ήταν παραδομένος στο έλεος του χρόνου  και της φθοράς που  αυτός επιφέρει .
Οι πολλές ρωγμές σε διάφορα σημεία της εκκλησίας αλλά και  τα δέντρα που είχαν φυτρώσει στη στέγη επιβάρυναν τη στατικότητά της .

Η τελευταία φορά που  έγιναν εργασίες ανακαίνισης ήταν το 1938 και το 1942 τοποθετήθηκε το ανώφλι στην εξωτερική σιδερένια πόρτα.

Τον Σεπτέμβρη του 2014 το epirus-tv-news είχε  επισκεφθεί στην περιοχή προκειμένου να καταγράψει την κατάσταση του ναού που κινδύνευε με κατάρρευση ,με τους  κατοίκους  να απευθύνουν έκκληση   για την έναρξη εργασιών ανάπλασης πριν  να είναι αργά για το εν λόγω σύμβολο χριστιανοσύνης.
Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί  την εικόνα που παρουσίαζε ο ναός και τι είχαν πει  οι κάτοικοι  στις 23 Σεπτεμβρίου 2014.

Σήμερα  4 χρόνια μετά ,  τα νέα είναι αισιόδοξα για τον ιστορικό ναό της Παναγιάς στην Επισκοπή αφού το Ινστιτούτο Μνημείων της Αλβανίας ενέκρινε επιτέλους ένα κονδύλι και έτσι ξεκίνησαν οι εργασίες αποκατάστασης,όπως γνωστοποίησε  και ο πρώην πρόεδρος της Ομόνοιας ,αρχιτέκνων -πολιτικός μηχανικός κ.Λεωνίδας Παππάς ,  ο οποίος  μαζί με τον πρόεδρο της  κοινότητας  Επισκοπής και Δημοτικό Σύμβουλο του Δήμου Δρόπολης, κ.Παναγιώτη Μάντη, επισκέφθηκε χθες  την ιστορική εκκλησιά προκειμένου να δει  απο κοντά την πρόοδο των εργασιών ανάπλασης .

Η εξέλιξη αυτή  ,αν και με καθυστέρηση ετών, χαροποίησε   ιδιαίτερα τους  πιστούς της περιοχής, όπως είπε στο epirus-tv-news ο κ.Μάντης .
Σημειώνεται  ότι η μελέτη αποκατάστασης έγινε από αξιόλογη επιστημονική ομάδα, έχοντας ως συμβούλους τους πιο καταρτισμένους σε αυτόν τον τομέα στην Αλβανία, τον Αλεξ. Μέξη και Πύρρο Θώμο,  μόνο που οι εργασίες δεν παρακολουθούνται από εξειδικευμένους , όπως  διαπίστωσε  ο κ.Λεωνίδα Παππάς.
"Είναι οδυνηρό να βλέπεις  τους  αμφορείς που βρέθηκαν στα σφαιρικά τρίγωνα όπου βρίσκονταν τοποθετημένοι  για  την καλή ηχητική  του ναού ,να είναι τσουβαλιασμένοι στο έδαφος  προκειμένου να μεταφερθούν κάπου αλλού" επισημαίνει  ο  κ.Παππάς   ,υπογραμμίζοντας παράλληλα πως τέτοιου είδους επεμβάσεις πρέπει να γίνονται παρουσία εξειδικευμένων αρχαιολόγων και μηχανικών .

Ετσι   κρίνεται απαραίτητο   να ζητηθεί ο συνδρομή Ελλήνων  επιστημόνων τόσο για την πλούσια τεχνογνωσία που διαθέτουν στις επεμβάσεις των μνημείων, όσο και για την τεκμηρίωση των νέων δεδομένων που προκύπτουν κατά τη διάρκεια των εργασιών.
Ωστόσο παρά τα λάθη που εντοπίζονται ,οι  κάτοικοι της περιοχής με "μπροστάρη" τον πρόεδρο της Επισκοπής τον κ.Μάντη αισθάνονται δικαιωμένοι βλέποντας τον αγώνα  που έδωσαν όλα αυτά τα χρόνια για τη συγκεκριμένη εκκλησιά να πιάνει τόπο ,με τον πρόεδρο του χωριού να  ευελπιστεί πως του χρόνου 8  Σεπτεμβρίου   ημέρα που γιορτάζει  ιστορικός ναός οι εργασίες θα έχουν ολοκληρωθεί και ο χώρος θα "αναστηθεί" και  θα κατακλυστεί απο πιστούς  !

Η νέα σχολική χρονιά στα σχολεία της Ελληνικής μας Κοινότητας

Η νέα σχολική χρονιά άνοιξε τις πύλες σε όλα τα στάδια του  εκπαιδευτικού συστήματος, από την πρώτη τάξη και μέχρι τα πανεπιστήμια και στο χώρο της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.

Με τον καθιερωμένο αγιασμό ξεκίνησε η νέα σχολική χρονιά στο Λύκειο «Τίμιος Σταυρός» στην Ιερά Μητρόπολη Αργυρόκαστρου, στο Τεχνικό και Λύκειο Γενικής εκπαίδευσης «Πνοή Αγάπης» στο Μεσοπόταμο και στο Εννιάχρονο σχολείο υπό την αιγίδα της Μητρόπολης Αργυροκάστρου. Με την παρουσία των τοπικών αρχών στα κεντρικά σχολεία του βορειοηπειρωτικού χώρου, όπως Φοινίκη, Μεσοπόταμο, Λιβαδειά, Δερβιτσιάνη, Βρυσερά, Χιμάρα και σε άλλες κοινότητες με μικρότερο αριθμό μαθητών.

 Στο Εννιάχρονο ελληνικό σχολείο των Αγίων Σαράντα, που στεγάζεται στο σχολείο «Αντέμ Σιέμε», εφέτος κάθισαν στα θρανία όλων των τάξεων 146 μαθητές, δέκα από τους οποίους στην πρώτη τάξη, με την έμπειρη δασκάλα Θωμαΐδα Σώνου.

Στα 25 χρόνια της ύπαρξης του σχολείου αυτού, είναι η πρώτη χρονιά που ο αριθμός των μαθητών έπαθε μεγάλη ύφεση. Ήταν το μοναδικό σχολείο που αριθμούσε άνω των διακοσίων μαθητών κάθε χρόνο, με ολοκληρωμένο αριθμό για την κάθε τάξη.

Όπως μας ενημέρωσε η υποδιευθύντρια του σχολείου, που καλύπτει και το ελληνικό σχολείο, Άρτα Μπουζούκα, το φαινόμενο  της πτώσης του αριθμού είναι γενικό. Και στις τάξεις του αλβανικού σχολείου παρατηρείται το ίδιο φαινόμενο.

Διαπιστώθηκε, όμως, πως πολλοί ελληνικής καταγωγής μαθητές πηγαίνουν στις αλβανικές τάξεις. Κι αυτό γιατί μερικοί γονείς αγνοούν το ελληνικό σχολείο κι άλλοι λόγω των προβλημάτων με τα βιβλία και του ισοζυγίου των ωρών στην ελληνική γλώσσα που παρατηρούνταν τα τελευταία χρόνια.

Εφέτος τα βιβλία ήρθαν κανονικά και εντός εβδομάδος οι μαθητές θα εφοδιαστούν. Ας ευχηθούμε (γιατί απ’ όσους ρωτήσαμε δε γνωρίζουν) να είναι «ξεφορτωμένα» από το εθνικιστικό περιεχόμενο περί Μεγάλης Αλβανίας, που εδώ και 25 χρόνια δηλητηρίασαν τους μαθητές μας.

Ο Αντιδήμαρχος και πρόεδρος του ΜΕΓΚΑ Χρήστος Κίτσιος, επισκέφτηκε τις τάξεις του ελληνικού σχολείου των Αγίων Σαράντα και τους ευχήθηκε καλή πρόοδο.

(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)

http://www.sfeva.gr/

Την αλβανική μισαλλοδοξία κατά των Ελλήνων της Β. Ηπείρου κατήγγειλε στην Σύνοδο του ΟΑΣΕ η ΚΑΒΗ

Την τελευταία της παρέμβαση στην Σύνοδο του ΟΑΣΕ στην Βαρσοβία "Human Dimension Implementation Meeting 2018" έκανε την Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου η Κίνηση για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου στην Συνεδρίαση 16 με θέμα: "Καταπολέμηση του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, της μισαλλοδοξίας και των διακρίσεων".

Στην παρέμβαση, ο πρόεδρος της Κίνησης Δημήτριος Περδίκης ανέφερε το καθημερινό φαινόμενο, Έλληνες να δέχονται εκφοβισμό από Αλβανούς ακόμα και στα ελληνικά μειονοτικά χωριά, επειδή επικοινωνούν μεταξύ τους στα ελληνικά.

Παράλληλα, κατήγγειλε την δράση της εθνικιστικής ομάδας του Ταχίρ Βελίου "Κίνημα για την Μεγάλη Αλβανία", η οποία, υπό την ανοχή των αλβανικών αρχών δρα ανενόχλητη κατεβάζοντας ελληνικές σημαίες για να τις βεβηλώσουν, από Μνημεία, δημόσια κτίρια και ιδιωτικές κατοικίες.

Ο κ. Περδίκης ενημέρωσε επίσης για τον βανδαλισμό που υφίστανται συνεχώς οι οδικές πινακίδες που είναι γραμμένες στα ελληνικά στην Εθνική Οδό Κακαβιάς - Αργυροκάστρου, με την αλβανική αστυνομία να μην λαμβάνει κανένα μέτρο. 

Η αντιπρόσωπος της Αλβανίας κατά την απάντηση της, επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις λέγοντας ότι "Η αυτοαποκαλούμενη Κίνηση για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου παραπληροφορεί και παρουσιάζει διαστρεβλωμένη την πραγματικότητα σχετικά με την ελληνική μειονότητα στην Αλβανία. Δεν δραστηριοποιείται στην Αλβανία και δεν γνωρίζει για τις εξελίξεις γύρω από τον σεβασμό των δικαιωμάτων των μειονοτήτων στην χώρα".

Η αλβανίδα αντιπρόσωπος έκανε μία γενική αναφορά στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην χώρα της βάσει των όσων προβλέπουν οι διεθνείς οργανισμοί και χαρακτήρισε την ελληνική μειονότητα γέφυρα φιλίας με την Ελλάδα.

Ολόκληρη η εισήγηση της Κίνησης για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου στην Συνεδρίαση 16 με θέμα: "Καταπολέμηση του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, της μισαλλοδοξίας και των διακρίσεων", όπως κατατέθηκε στα πρακτικά:

Ξεκινώντας τις προτάσεις μας, θα πρέπει να καταστεί σαφές στην αλβανική κυβέρνηση και όπου αλλού ότι πρέπει να σεβαστούν την Εθνική Ελληνική Μειονότητα στην Αλβανία και να περάσουν αυτό το μήνυμα σε όλους τους πολίτες της χώρας.

Στις 12 Αυγούστου 2010, αλβανοί εθνικιστές δολοφόνησαν στην Χιμάρα της Βορείου Ηπείρου, τον Έλληνα μειονοτικό Αριστοτέλη Γκούμα, λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι του, επειδή επέμενε στο δικαίωμα του, να ομιλεί την μητρική του γλώσσα, την ελληνική, στον γενέθλιο τόπο του.

Οι επιβάτες του οχήματος με το οποίο πέρασαν πάνω από τον Αριστοτέλη Γκούμα αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από λίγες ημέρες, ενώ ο οδηγός του φονικού αυτοκινήτου Ιλίρ Μούκαϊ καταδικάστηκε σε μόλις δώδεκα χρόνια φυλάκιση, χωρίς να γνωρίζουμε εάν εξέτισε όντως την ποινή του. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι γονείς του θύματος δεν ενημερώθηκαν ποτέ από την αλβανική δικαιοσύνη, για να είναι παρόντες στην δίκη και να ακούσουν την απόφαση του δικαστηρίου.

Παράλληλα μερίδα των πολιτικών και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης της Αλβανίας πρόβαλλαν τους δράστες της ρατσιστικής δολοφονίας ως ήρωες οι οποίοι σκότωσαν έναν Έλληνα που τους προκάλεσε. Να σημειωθεί ότι το αλβανικό κράτος δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Χιμάρα, παρόλο που η περιοχή έχει μακραίωνη ελληνική ιστορία, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της έχει ελληνική συνείδηση.

Καθημερινό είναι το φαινόμενο είτε στα αστικά κέντρα που πλειοψηφεί το αλβανικό στοιχείο είτε ακόμα και μέσα σε ελληνικά μειονοτικά χωριά, αλβανοί να επιπλήττουν Έλληνες μειονοτικούς επειδή επικοινωνούν μεταξύ τους στα ελληνικά. 

Τα τελευταία δύο χρόνια μία εθνικιστική συμμορία που αυτοαποκαλείται «Κίνημα για την Μεγάλη Αλβανία», με αρχηγό τον Ταχίρ Βελίου, πραγματοποιεί επιθέσεις σε πόλεις και χωριά της Βορείου Ηπείρου, όπου κατεβάζουν την ελληνική σημαία από Μνημεία, δημόσια κτίρια αλλά και ιδιωτικές κατοικίες και στη συνέχεια την βεβηλώνουν. Τις ενέργειες της αυτές η συμμορία του Βελίου τις απαθανατίζει με φωτογραφίες τις οποίες αναρτά στο διαδίκτυο και τις αναπαράγουν πολλά αλβανικά ΜΜΕ. Όμως η Αλβανική Αστυνομία εκτός από μία φορά που προσήγαγε τον Ταχίρ Βελίου για να του κάνει ερωτήσεις, τον αφήνει να δρα ανενόχλητος.

Επίσης άλυτο παραμένει εδώ και πολλά χρόνια στην Εθνική Οδό Κακαβιάς – Αργυροκάστρου, η οποία διασχίζει τον ελληνικό μειονοτικό Δήμο Δρόπολης, το πρόβλημα με τις πινακίδες που αναγράφουν τα τοπωνύμια στα ελληνικά και συνεχώς σβήνονται με σπρέι από ρατσιστές. Δυστυχώς οι αλβανικές Αρχές αφήνουν τις πινακίδες στα ελληνικά σβησμένες για πολύ καιρό χωρίς να προχωρούν σε έρευνες ούτε στην σύλληψη των δραστών.   

Δείτε το βίντεο της 16ης Συνεδρίασης της Συνόδου του ΟΑΣΕ 2018. 

Η παρέμβαση του προέδρου της ΚΑΒΗ Δημήτριου Περδίκη στο 49:21

Η απάντηση της αντιπροσωπείας της Αλβανίας στο 2:33:00

Η παρέμβαση της ΚΑΒΗ στην Συνεδρίαση 16 στα πρακτικά της Συνόδου του ΟΑΣΕ "Human Dimension Implementation Meeting 2018"

https://www.osce.org/odihr/396719?download=true

Η απάντηση της αλβανικής αντιπροσωπείας όπως κατατέθηκε στα πρακτικά 

https://www.osce.org/odihr/396782?download=true

https://northernepirusmovement.blogspot.com/