Εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία από τις επιτροπές το Μνημόνιο Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας

Δεκτά κατά πλειοψηφία έγιναν από την Επιτροπή Εξωτερικών και 

Άμυνας της Βουλής τα νομοσχέδια του Υπουργείου Εξωτερικών για την κύρωση της Συμφωνίας Πολιτικού Διαλόγου και Συνεργασίας Ελλάδας - Κούβας και του Μνημονίου Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας για την επιτάχυνση της διαδικασίας ένταξης της γείτονας χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τη συμφωνία πολιτικού διαλόγου με την Κούβα υπερψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, Ένωση Κεντρώων και Ποτάμι. Η ΔΗΣΥ δήλωσε ότι στηρίζει την κύρωση, αλλά επιφυλάσσεται για την Ολομέλεια.

Υπέρ του Μνημονίου Συνεργασίας με την Αλβανία τάχθηκαν ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ και Ποτάμι. Από την πλευρά τους ΝΔ, ΔΗΣΥ και Ένωση Κεντρώων κράτησαν επιφυλάξεις για την Ολομέλεια διευκρινίζοντας, ωστόσο, ότι τάσσονται υπέρ της ενταξιακής προοπτικής της γείτονας χώρας.

Κατά των δύο συμφωνιών τάχθηκαν ΚΚΕ και Χρυσή Αυγή με διαφορετικό, όμως, σκεπτικό.

Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Κατρούγκαλος, έδωσε έμφαση στη συμφωνία με την Αλβανία επισημαίνοντας ότι η ευρωπαϊκή προοπτική της περνάει μέσα από τη τήρηση των κριτηρίων της Κοπεγχάγης και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τήρησης των όρων καλής γειτονίας.

«Αν θέλει η Αλβανία να συνεχίσει την ευρωπαϊκή της προοπτική και να ενταχθεί στην ΕΕ θα πρέπει να προσαρμοστεί στις πέντε προτεραιότητες που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στα κριτήρια της συνθήκης της Κοπεγχάγης σεβόμενη τα ανθρώπινα δικαιώματα και τηρώντας τους όρους καλής γειτονίας» επεσήμανε ο κ. Κατρούγκαλος.

Ταυτόχρονα, απαντώντας στον αρμόδιο τομεάρχη της ΝΔ, Γιώργο Κουμουτσάκο, που έθεσε θέμα απουσίας ρήτρας αιρεσιμότητας στη συμφωνία, αντέτεινε ότι δεν χρειάζεται, καθώς αυτή εξυπηρετεί πλήρως τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα ως προ τα κριτήρια συμμόρφωσης της Αλβανίας για την ένταξή της στην ΕΕ.

Νωρίτερα ο κ. Κουμουτσάκος είχε υποστηρίξει ότι η συμφωνία δείχνει να είναι ετεροβαρής και τόνισε ότι θα έπρεπε να υπάρχει ρήτρα αιρεσιμότητας σε αυτή τη συνεργασία, ώστε η Αλβανία που έχει βεβαρυμένο παρελθόν να αναγκαστεί να συμμορφωθεί με τις δεσμεύσεις της και να σεβαστεί την Ελλάδα.

Πηγή: AΠΕ-ΜΠΕ

Έτος 1958: Πως καθορίστηκαν τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας. - VITI 1958: Si e ndamë detin me Greqinë

VITI 1958: Si e ndamë detin me Greqinë Tashmë dy vendet janë drejt diskutimit të një marrëveshjeje të re për delimitimin e kufirit detar, pas asaj që shkaktoi shumë polemika për fshehtësinë e hartimit të saj dhe mungesën e transparencës. Por historia na fton të kërkojmë shembuj të ngjashëm kur Shqipëria dhe Greqia janë marrë vesh normalisht për kufirin e tyre detar, madje me koordinata të qarta e të përcaktuara me mirëkuptim. Dhe rasti i vitit 1958 dëshmon se kufiri ynë ujor me Greqinë nuk po caktohet për herë të parë tani. Ndoshta formulimi i saktë do të ishte që “delitimitimi i përpiktë po bëhet për herë të parë” – raporton Dita. Po për ç’farë bëhej fjalë dhe si ishte gjendja në vitin 1958, kur Shqipëria komuniste dhe Greqia mbretërore firmosën protokollin për pastrimin e Kanalit të Korfuzit nga minat e Luftës së Dytë? Ishte shenja e parë e shkrirjes së akujve në një kohë kur de facto dhe de jure, Greqia ishte në gjendje lufte me Shqipërinë. Vetëm nëntë vjet më herët kishin ndodhur të famshmet “provokacione të gushtit” të 1949-ës, kur ushtria qeveritare greke me ndihmë të fortë anglo-amerikane luftonte jo vetëm kundër partizanëve grekë në malet e Gramozit dhe Viçit, por kreu agresion edhe ndaj territorit shqiptar, ku u përplas me ushtrinë shqiptare, me viktima nga të dyja palët. Në fund, rezultati ishte puna e përbashkët e dy flotave detare dhe deklarimi i Kanalit të Korfuzit, “i hapur dhe i sigurtë për lundrim ndërkombëtar”. Por le ta nisim nga e para. Përgatitjet kishin nisur që në fillim të vitit 1958, siç e tregon dhe autorizimi i datës 29 janar me firmë të ministrit të Jashtëm shqiptar Behar Shtylla, për kapitenin e rangut të parë Abdi Mati, shef i shtabit të Flotës Luftarake Detare, që ky i fundit të zhvillojë bisedime dhe të nënshkruajë bashkë me përfaqësuesin përkatës grek, protokollin mbi masat praktike për spastrimin e Kanalit. Në fakt, Shqipëria si anëtare e Traktatit të Varshavës, kishte bërë përgatitje paraprake, trajnim në terren dhe konsultime intensive politike dhe teknike (për mungesë të pajisjeve të duhura detare dhe përvojës) me sovjetikët përgjatë gjithë vitit 1957. Abdi Mati ishte personaliteti kryesor ushtarak detar i Shqipërisë dhe së shpejti do të ngrihej deri në rangun e kundëradmiralit, ndërsa ne delegacion ishin dhe ushtarakë të aftë si Mark Plani, Paskal Thanasi etj. Mati kishte përballë kreun e delegacionit të qeverisë së mbretërisë së Greqisë, kapitenin Emanuel Dhimotaqis. Palët u mblodhën në qytetin e Korfuzit dhe nga data 3 deri më 8 shkurt 1958, përfunduan protokollin dypalësh. Çfarë parashikonte ky protokoll? Secila palë, brenda ujërave të veta territoriale dhe me mjetet e veta, do të kryente punimet përkatëse për pastrimin e minave. Në protokoll bien në sy koordinatat e veçanta (po botojmë faksimilet e tyre) që pala shqiptare dhe ajo greke veçmas, kishin si kufi ujërash territoriale, ndërkohë që në zonën e ngushticës së Korfuzit (pjesa më e afërt me tokën shqiptare, pranë Ksamilit), të përcaktuar me shtatë koordinata, pastrimi do të kryhej me radhë nga të dyja palët, njëra pas tjetrës.  Operacioni i pastrimit nisi në datën 15 mars 1958 dhe përfundoi më 7 korrik të këtij viti. Pala shqiptare përdori 2 dragamina, 1 anije shenjëvendosëse, 1 anije polumbare dhe 1 helikopter, ndërsa marina greke 5 dragamina të mesme, 3 dragamina të vogla, 2 anije shenjuese dhe 1 anije ofiçinë. Minat që kërkoheshin nga koha e luftës ishin të llojit mina me spirancë, mina akustike dhe manjetike. Në fakt, do të ishte e udhës që të quhej “operacion kërkimi”, sepse në nenin 7 të Protokollit të përfunduar dypalësh, theksohet se asnjë nga palët nuk gjeti minë në zonën e vet të tralimit (term detar për kontrollin ujor). Atëherë pse u ndërmor ky operacion? Në bazë të detyrimeve ndërkombëtare, palët duhej të kryenin kontroll në zonat e tyre të përgjegjësisë dhe në ato të përbashkëta, dhe të deklaronin ujëra të sigurta për lundrim ndërkombëtar. Por nga ana tjetër, siç vihet re nga dokumentet, ishte koha që Shqipëria i kishte bërë disa ftesa Greqisë mbretërore për vendosjen e marrëdhënieve diplomatike. Provokacionet e gushtit 1949 dhe vala e viteve 1949-54 e dërgimit të diversantëve nga kufiri grek kishte marrë fund. Shqipëria ishte pranuar në OKB dhe përgjithësisht, realiteti i një Shqipërie sovrane ishte fakt i kryer tashmë. Nga ana tjetër, në vendin tonë ndodheshin shumë ushtarakë grekë të zënë rob nga koha e provokacioneve të gushtit, që Greqia kërkonte t’i riatdhesonte, ashtu si dhe shumë luftëtarë të majtë grekë që pas dështimit të luftës civile, kaluan këtej kufirit. Një pjesë e komunistëve grekë u transportuan pastaj nëpër vende të tjera të Europës Lindore dhe Bashkimin Sovjetik, por shumë syresh mbetën këtu. Faktikisht, gjesti i vullnetit të mirë nga ana shqiptare për lidhjen e marrëdhënieve diplomatike nuk kishte marrë përgjigje pozitive nga Athina,që megjithatë i kërkonte shtetasit e vet. Lirimi i këtyre të fundit që vazhdoi deri në fillim të vitit 1958, ishte paraprirë nga kërkesa e palës greke që në vitin 1956, e cila me pastrimin e përbashkët të Kanalit të Korfuzit, po testonte synimet dhe qëndrimin shqiptar. Për të shqyrtuar punën e kryer, delegacioni grek mbërriti në Sarandë më 30 korrik 1958 dhe për tre ditë u zhvilluan bisedimet përmbyllëse dhe i firmos deklarata e fundit për çështjen e Kanalit. Përbërjen interesante të delegacionit grek e jep një raport i plotë i palës shqiptare mbi këtë çështje. Përveç kreut Dhimotaqis, nënkryetar i grupit grek ishte himarioti Spiro Milo, kapiten i rangut të dytë në marinën mbretërore greke, nëna e të cilit jetonte ende në Himarë. Anëtar delegacioni ishte komandanti i bazës detare të Korfuzit, kapiteni i tretë Lagonikas, dhe tre ushtarakë të tjerë: komandant dragamine Zulias, oficeri i shtabit të marinës Dhaispis dhe oficeri i ministrisë së Marinës, Agapitos. Sipas një informacioni të detajuar shqiptar dërguar qendrës, këta të fundit ishin aty për plotësimin e delegacionit, pasi Dhimotaqis dhe Spiro Milo ishin ata që kryenin të gjithë bisedimet dhe kishin autoritet absolut. Jo vetëm kaq, por këta të dy një pjesë të mirë të komunikimeve e bënë pa delegatët e tjerë dhe sipas shqiptarëve, ata kishin simpati të fortë politike nga e majta.  Pjesë e grupit ishte dhe përkthyesi Konstandin Cigos. Ja çfarë thotë për të raporti konfidencial shqiptar: “Si përkthyes, delegacioni grek kishte sjellë Konstandin Cigos,i cili është rritur në Sarandë dhe bashkë me familjen e tij është larguar legalisht për në Greqi më 1946, dhe sipas shenjave, duhet të jetë ndonjë agjent. Ky ka ardhur edhe katër herë të tjera në Shqipëri si përkthyes i delegacioneve greke që kanë tërhequr ushtarakët grekë të strehuar në Shqipëri. Qëndrimi i këtij gjatë gjithë kohës në Sarandë ka qenë jo i mirë, aq sa atë e shanë edhe vetë kryetari dhe pjesëtarët e tjerë të delegacionit grek, dhe pothuaj në të gjitha bisedimet ai nuk u përdor fare si përkthyes”. Anëtarët e delegacionit grek ishin të lirë të shëtisnin dhe bisedonin nëpër Sarandë, sigurisht të mbikqyrur. Bisedimet dypalëshe përfunduan më 2 gusht, kur u firmos edhe protokolli përfundimtar mbi punimet për pastrimin e Kanalit të Korfuzit, bashkë me komunikatën e përbashkët për shtyp, e cila shpallte se “përfaqësuesit e të dy qeverive deklarojnë se duke filluar nga ora 12.00 e datës 2 gusht 1958, Kanali i Korfuzit është i lirë për lundrimin e anijeve të mbiujshme”. Në të njëjtën orë të datës 4 gusht, mund të kryhej shpallja me të gjitha mjetet e informacionit, për të njoftuar lundërtarët.  Ajo çka bie në sy nga kjo marrëveshje, është se përmes neneve të ndryshme të saj Shqipëria dhe Greqia ja kanë njohur njëra-tjetrës ujërat përkatëse territoriale me koordinata të definuara qartë, edhe pse bëhej fjalë për dy vende pa marrëdhënie diplomatike dhe praktikisht në gjendje lufte. Pra do të ishte naive të thuhej se mes tyre nuk kishte kufi ujor të përcaktuar. Gjithsesi, do të duheshin konventat e mëvonshme ndërkombëtare mbi kufijtë detarë, detin territorial, zonën speciale, rrafshnaltën kontinentale etj, që kjo njohje të ishte e vlefshme dhe e sanksionuar në aspekt global. k.a. / dita

Έτος 1958: Πως καθορίστηκαν τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας. Και οι δύο χώρες διαπραγματεύονται  μια νέα συμφωνία για το καθορισμό των θαλάσσιων συνόρων, μετά από αυτό που προκάλεσε πολλά προβλήματα σχετικά με την μυστικότητα που υπήρχε όταν δημιουργήθηκε αλλά και την έλλειψη της διαφάνειας. Η ιστορία μας καλεί να αναζητήσουμε παρόμοια παραδείγματα, όταν η Αλβανία και η Ελλάδα έχουν συνεννοηθεί κανονικά για το καθορισμό των θαλάσσιων συνόρων τους, μάλιστα με ξεκάθαρα τα σημεία και σε πνεύμα αλληλοκατανόησης και αλληλοσεβασμού. Το 1958 μαρτυρεί πως τα θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα δεν καθορίζονται για πρώτη φορά , τώρα. Ίσως η σωστή διατύπωση θα ήταν "ακριβής καθορισμός γίνεται για πρώτη φορα" - σύμφωνα με την εφημερίδα "Ντίτα". Αλλά για ποιό πράγμα γίνεται λόγος και πως ήταν η κατάσταση το 1958, όταν η κομμουνιστική Αλβανία και η Ελλάδα υπέγραψαν το πρωτόκολλο για τον καθαρισμό του Στενού της Κέρκυρας από της νάρκες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου? Ήταν το πρώτο σημάδι που έδειχνε πως έλιωσαν οι πάγοι σε μια περίοδο που de facto και de Jure, η Ελλάδα βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με την Αλβανία. Μόνο 9 χρόνια νωρίτερα είχαν συμβεί οι γνωστές "προκλήσεις του Αυγούστου" του 1949, όταν ο  ελληνικός κυβερνητικός στρατός με την αγγλοαμερικανική βοήθεια πολεμούσε εναντίων της ΕΑΜ στο Γράμμο και στο Βίτσι, αλλά και μέσα σε αλβανικό έδαφος όπου υπήρχε μια σύγκρουση με τον αλβανικό στρατό με θύματα και από τις δύο πλευρές. Στο τέλος ως αποτέλεσμα προήλθε η κοινή εργασία των ναυτικών των δύο χωρών   και η δήλωση πως τα στενά της Κέρκυρας "είναι ανοιχτά και ασφαλής προς διεθνή διέλευση". Ας τα πιάσουμε από την αρχή. Οι προετοιμασίες ήγαν ξεκινήσει από την αρχή του 1958, όπως και αποδεικνύει η έγκριση της 29 Ιανουρίου με υπογραφή του Αλβανού υπουργού εξωτερικών Μπεχάρ Στύλλα, για τον  Ανώτατο αξιωματικό  Αμπντί Μάτι, Αρχηγός του Ναυτικού Στόλου, ώστε αυτός ο τελευταίος να διαπραγματευτή και στο τέλος να συνυπογράψει με τον έλληνα ομόλογο του, το πρωτόκολλο πάνω στα πρακτικά μέτρα για το καθαρισμό του Στενού. Στην πραγματικότητα, Αλβανία ως  μέλος του Συμφώνου της Βαρσοβίας, είχε προετοιμαστεί,  εκπαίδευση στο πεδίο και και εντατικές πολιτικές και τεχνικές διαβουλεύσεις ( λόγω της έλλειψης των  κατάλληλων ναυτικών οργάνων και της εμπειρίας) με τους σοβιετικούς καθ' όλο το 1957. Ο Αμπντί Μάτι  ήταν βασική στρατιωτική,  ναυτική προσωπικότητα  της Αλβανίας,  και σύντομα θα έπαιρνε το βαθμό του αντιναύαρχου, ενώ στην επιτροπή υπήρχαν και άλλοι ικανοί στρατιωτικοί όπως ο Μαρκ Πλάνι, Πασκάλ Θανάση κ.α. Ο Μάτι είχε απέναντι του τον αρχηγό της Ελληνικής Βασιλικής Κυβέρνησης τον Εμμανουήλ Δημοτάκη.  Οι επιτροπές συναντήθηκαν στην πόλη της Κέρκυρας  και από της 3 μέχρι και στις 8 Φεβρουαρίου 1958, τελείωσαν την σύνταξη του κοινού πρωτόκολλου. Τί προέβλεπε αυτό το πρωτόκολλο ; Η κάθε πλευρά, μέσα στα εγχώρια ύδατα και με τα δικά της μέσα θα τελούσε τις ανάλογες εργασίες για το καθαρισμό των ναρκών. Στο πρωτόκολλο διακρίνει κανείς δύο ειδικές συντεταγμένες , που η αλβανική και η ελληνική πλευρά, χώρια, είχαν ως θαλάσσια σύνορα, εντωμεταξύ στην περιοχή του στενού της Κέρκυρας  (το κοντινότερο σημείο με το αλβανικό έδαφος το Κσαμίλ (Εξαμίλια), καθορισμένα με 7 συντεταγμένες, ο καθαρισμός θα γινόταν με την σειρά και από τις  δύο πλευρές, το ένα μετά το άλλο. Η επιχείρηση καθαρισμού ξεκίνησε στις 15 Μαρτίου του 1958 και τελείωσε στις 7 Ιουλίου του ιδίου έτους. Η αλβανική πλευρά χρησιμοποίησε   2 ναρκαλιευτές , 1 πλοίο σημαδούρων, 1 καταδυτικό και 1 ελικόπτερο, ενώ το ελληνικό ναυτικό, 5 μεσαίου μεγέθους ναρκαλιευτές,  3 μικρού μεγέθους ναρκαλιευτές, δύο πλοία σημαδούρες και ένα πλοίο εργαστήριο. Οι νάρκες που αναζητούσαν από την περίοδο του πολέμου ήταν  νάρκες με άγκυρα, ακουστικές νάρκες και μαγνητικές. Θα έπρεπε, στην πραγματικότητα να ονομαστεί "επιχείρηση αναζήτησης " γιατί στο άρθρο 7 του τελικού Πρωτόκολλου που σύνταξαν οι δύο πλευρές, τονίζεται πως καμία πλευρά δεν βρήκε νάρκη στην περιοχή αναζήτησης. Αλλά γιατί έγινε όλη αυτή η επιχείρηση; Με βάση τις διεθνές υποχρεώσεις, οι πλευρές θα έπρεπε να τελέσουν έλεγχο στις περιοχές τους αλλά και στα κοινά θαλάσσια ύδατα, και να δηλώσουν πως τα νερά τους είναι ασφαλής προς διεθνή πλεύση. Από την άλλη μεριά όμως, όπως παρατηρεί κανείς στα έγγραφα, ήταν η περίοδος όταν η Αλβανία είχε καλέσεις αρκετές φορές το Ελληνικό Βασίλειο για την έναρξη των διπλωματικών σχέσεων. Οι προκλήσεις του Αυγούστου του 1949 και το κύμα των αποστολών δολιοφθορέων,  των ετών 1949-54  από τα ελληνικά σύνορα είχαν πια τελειώσει. Η Αλβανία είχε γίνει μέλος του ΟΗΕ και γενικά η πραγματικότητα μιας ανεξάρτητης Αλβανίας ήταν πια δεδομένο. Από την άλλη μεριά στην Αλβανία βρίσκονταν όμηροι πολλοί έλληνες στρατιωτικοί, από την περίοδο των συγκρούσεων του Αυγούστου, που η Ελλάδα σκοπούσε τον επαναπατρισμό τους, όπως και πολλούς πολεμιστές της ελληνικής αριστεράς που μετά το εμφύλιο πέρασαν τα σύνορα. Ένα μέρος των ελλήνων κομμουνιστών μεταφέρθηκαν σε άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της Σοβιετικής Ένωσης , αλλά πολλοί έμειναν και Αλβανία. Γεγονός είναι πως η πράξη καλής θελήσεως από την αλβανική πλευρά για την δημιουργία διπλωματικών σχέσεων  δεν είχε την αναμενόμενη θετική ανταπόκριση από την Αθήνα, που επέμενε όμως να πάρει πίσω τους υπηκόους της. Η απελευθέρωση τους συνεχίστηκε μέχρι και στις αρχές του 1958, και είχε προηγηθεί το αίτημα της ελληνικής πλευράς από το 1956, η οποία με το κοινό καθαρισμό τους Στενού της Κέρκυρας, δοκίμαζε τους σκοπούς της Αλβανίας. Για να συζητήσουν σχετικά με την εργασία που είχε τελεστεί, η ελληνική αποστολή έφτασε στους Αγίους Σαράντα στις 30 Ιουλίου του 1958 και για τρείς μέρες πραγματοποιήθηκαν οι τελικές συζητήσεις και συνυπέγραψαν την κοινή δήλωση  για το θέμα του Στενού. Την ιδιαίτερη σύνθεση της Ελληνικής αποστολής το δίνει μια πλήρης αναφορά   της αλβανικής πλευράς για την υπόθεση. Πέρα από τον Πρόεδρο Δημοτάκη, αντιπρόεδρος της ελληνικής αποστολής ήταν ο χιμαριώτης  Σπύρος Μίλιος , αξιωματικός δευτέρου βαθμού στο ελληνικό βασιλικό ναυτικό η μητέρα του οποίου ζούσε ακόμη στην Χιμάρα. Μέλος της αποστολής ήταν ο Διοικητής της Ναυτικής Βάσης της Κέρκυρας, αξιωματικός Λαγονίκας, και τρεις άλλοι στρατιωτικοί: Διοικητής  Ναρκαλευτή Ζούλιας, ο αξιωματικός της ναυτικής διοίκησης, Δαϊσίπης και ο αξιωματικός του Υπουργείου Ναυτιλίας, Αγαπητός. Σύμφωνα με την αλβανική λεπτομερή πληροφόρηση, οι τελευταίοι ήταν εκεί για συμπληρώσουν τον αριθμό, αφού ο Δημοτάκης και ο Σπύρο Μίλο (Μίλιος) ήταν αυτοί οι οποίοι που έκαναν τις διαπραγματεύσεις και είχαν απόλυτη εξουσία. Όχι, μόνο αυτό, αυτοί οι δύο, ένα μεγάλο μέρος των συνομιλιών την έκαναν χωρίς τα άλλα μέλη, και σύμφωνα με τους αλβανούς, εκείνοι είχαν ιδιαίτερη πολιτική συμπάθεια προς την αριστερά. Μέρος της ομάδας ήταν και ο μεταφραστής Κωνσταντίνος Τσίγκος. Ιδού τι αναφέρει η εμπιστευτικής αλβανική αναφορά: " Ως μεταφραστή η ελληνική αποστολή είχε τον Κωνσταντίνο Τσίγκο, ο οποίος είχε μεγαλώσει στους Αγίους Σαράντα και μαζί με την οικογένεια του είχε φύγει παράνομα στην Ελλάδα το 1946, και σύμφωνα με τα δεδομένα θα πρέπει να είναι κάποιος πράκτορας. Αυτός έχει έρθει άλλες τέσσερεις φορές στην Αλβανία ως μεταφραστής των ελληνικών αποστολών που έχουν παραλάβει έλληνες στρατιωτικούς που είχαν βρει καταφύγιο στην Αλβανία. Η στάση του καθ' όλη την διάρκεια στους Αγίους Σαράντα δεν ήταν καλή, τόσο που ακόμη και ο αρχηγός της αποστολής και τα μέλη του έκαναν παρατήρηση, και σχεδόν σε όλες τις συνομιλίες δεν χρησιμοποιήθηκε ως μεταφραστής". Τα μέλη της ελληνικής αποστολής ήταν ελεύθεροι να κάνουν βόλτες και να συζητήσουν στους Αγίους Σαράντα, φυσικά με επίβλεψη. Οι διμερείς συζητήσεις τελείωσαν στις 2 Αυγούστου, όπου και υπεγράφη και το τελικό πρωτόκολλο σε σχέση με τις εργασίες καθαρισμού του Στενού της Κέρκυρας, μαζί με το κοινό δελτίο τύπου το οποίο  δήλωνε πως " οι εκπρόσωποι των  δύο κυβερνήσεων δηλώνουν πως ξεκινώντας από την ώρα 12:00 της 2 Αυγούστου 1958, το Στενό της Κέρκυρας είναι ελεύθερο προς διέλευση των πλοίων". Την ίδια ώρα της 4 Αυγούστου, θα μπορούσε να γίνει η διακήρυξη με όλα τα ΜΜΕ, για να ενημερωθούν όλοι οι  θαλασσοπόροι" Αυτό που αξίζει την προσοχή στην συμφωνία αυτή, είναι το γεγονός, πως μέσα από τα διάφορα άρθρα της, η Αλβανία και η Ελλάδα έχουν αναγνωρίσει η μία στην άλλη τα εγχώρια θαλάσσια ύδατα με συντεταγμένες ξεκάθαρα καθορισμένες, αν και γινόταν λόγος για δύο χώρες χωρίς διπλωματικές σχέσεις και πρακτικά σε εμπόλεμη κατάσταση. Άρα θα ήταν ανόητο να ειπωθεί πως μεταξύ τους δεν υπήρχαν καθορισμένα θαλάσσια σύνορα. Όπως και να έχει θα έπρεπε να γίνουν αργότερα και άλλες διεθνείς συμφωνίες σε σχέση με τα θαλάσσια όρια, το δίκαιο της θάλασσας, την ειδική περιοχή, το ηπειρωτικό οροπέδιο κ.α ώστε αυτή η αναγνώριση να ήταν έγκυρη και επικυρωμένη σε διεθνή επίπεδο. Κ.Α Ντίτα Μετέφρασε προετοίμασε, Πελασγός Κορυτσάς.

Η Καθημερινή: Ο Αλβανικός εθνικισμός το τελευταίο οχυρό στα σχέδια του Ερντογάν - Kathimerini: “Nacionalizmi shqiptar, bastioni i vetëm kundër ambicieve të Erdogan në Ballkan

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΖΙΜΑΣ Ο Ερντογάν μπορεί να έχει ανοίξει πολεμικά μέτωπα στη Μέση Ανατολή και να εξακοντίζει φοβέρες στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, δεν σημαίνει όμως ότι έχει αφήσει εκτός βεληνεκούς του τα Βαλκάνια. Ο «πόλεμος» εκεί γίνεται για το ξερίζωμα των θυλάκων του Φετουλάχ Γκιουλέν, που εντοπίζονται κυρίως σε δίκτυα ιδιωτικών σχολείων. Μέχρι τώρα πίεζε τις κυβερνήσεις να κλείσουν τα σχολεία και να του παραδώσουν τους «τρομοκράτες». Πριν από μερικές ημέρες προχώρησε σε απαγωγές στο Κόσοβο και ταυτόχρονα, μέσω της προπαγάνδας, επιδιώκει να τρομοκρατήσει τους απλούς Αλβανούς ότι δήθεν οι γκιουλενιστές ετοιμάζουν στις χώρες τους πραξικοπήματα! Στην επιχείρηση χειραγώγησης των αλβανικών πληθυσμών της Βαλκανικής διά της θρησκευτικής ριζοσπαστικοποίησής τους ο ισλαμιστής ηγέτης δείχνει να έχει ξεπεράσει τα ανεκτά για εκείνους όρια. Ακουμπάει την ευαίσθητη χορδή των Αλβανών, που είναι ο εθνικισμός, εξ ου και οι αντιδράσεις για την ενέργεια στο Κόσοβο. Η ρήση του εθνικού τους ποιητή Πάσκο Βάσα ότι «η θρησκεία των Αλβανών είναι ο αλβανισμός» απηχεί την πραγματικότητα, η οποία και λειτουργεί ως ανάχωμα στην επιχειρούμενη νεοοθωμανική διείσδυση. Οι Αλβανοί μπορεί να καλοβλέπουν τα χρήματα για τζαμιά και τις τουρκικές επενδύσεις, ελάχιστοι όμως επιθυμούν να ζήσουν σε ένα μοντέλο «δημοκρατίας» σαν αυτό που ο Ερντογάν έχει εγκαθιδρύσει στη χώρα του. Εχουν στη συντριπτική πλειονότητα στραμμένο το βλέμμα στη Δύση, όπου βλέπουν το μέλλον τους και, κυρίως, αυτό των παιδιών τους. Πάνω απ’ όλα αισθάνονται ότι το Ισλάμ, ειδικά το ριζοσπαστικό, υποσκάπτει την εθνική τους ταυτότητα. Γνωρίζουν, εξάλλου, από τα σχολικά τους βιβλία ότι οι προγονοί τους πολέμησαν για να αποτινάξουν τη σκλαβιά των Οθωμανών και να χειραφετηθούν ως έθνος. Πρόσφατα έγιναν στη Σκόδρα τα εγκαίνια ενός υδροηλεκτρικού φράγματος με χρήματα από την Τουρκία και οι κατασκευαστές λάξευσαν στην πρόσοψη μια μεγάλη τουρκική σημαία. Τη νύχτα κάποιοι πήγαν και την κατέστρεψαν. «Ηταν πρόκληση, εμείς πολεμήσαμε τους Οθωμανούς που μας είχαν επί αιώνες σκλάβους, δεν μπορούμε τώρα να ξυπνάμε κάθε πρωί και να αντικρίζουμε τη σημαία τους», δήλωσε ένας ντόπιος σε τηλεοπτικό σταθμό των Τιράνων. Και μπορεί ο Ερντογάν να θεωρεί εαυτόν «αφέντη» των μουσουλμάνων της Βαλκανικής, όταν όμως επισκέφθηκε τα Σκόπια, ο ηγέτης των εκεί Αλβανών Αλί Αχμέτι αρνήθηκε να τον συνοδεύσει σε περιοδεία του στα αλβανικά χωριά, ούτε επέτρεψε στους υπουργούς του να τον ακολουθήσουν.

Gazeta më e madhe greke “Kathimerini” thotë se nacionalizmi i shqiptarëve është i vetmi mjet për të ndaluar ambicien e Presidentit turk Rexhep Tajip Erdogan në Ballkan. Përmes një editoriali të titulluar “Nacionalizmi shqiptar është bastion kundër ambicieve të Erdogan në Ballkan”, Kathimerini shkruan se shqiptarët janë i vetmi popull në Ballkan që mund të ndalojnë Presidentin turk të shtrijë ndikimin në këtë rajon. “Presidenti turk, Rexhep Tajip Erdogan ka hapur disa fronte lufte në Lindjen e Mesme dhe njëkohësisht po kërcënon Detin Egje dhe Mesdheun Lindor. Kjo nuk do të thotë se Ballkani nuk është në vëmendjen e tij. Plani i Erdogan është çrrënjosja nga rajoni e çdo bashkëpunëtori të klerikut në arrati Fetullah Gylen, të cilët gjenden nëpër shkolla dhe institucione të tjera të lidhura me lëvizjen e Gylen. Pak kohë më parë ai detyroi qeveritë që të mbyllnin shkollat dhe të dorëzonin “terroristët”. Vetëm muajin e kaluar, 6 shtetas turq u rrëmbyen në Kosovë nga agjentët e Shërbimit të Inteligjencës së Ankarasë. Ndërkohë Erdogan ka nisur një fushatë propagande për të frikësuar shqiptarët, me pretendimin se gylenistët planifikuan grusht shteti. Përpjekjet e Presidentit turk për të manipuluar shqiptarët etnikë në Ballkan përmes radikalizmit fetar, duket se kanë shkuar shumë larg në sytë e shqiptarëve. Kjo sepse ai ka goditur në një temë të ndjeshme, që është nacionalizmi. Poeti i tyre kombëtar, Pashko Vasa i cili ka shkruar se ‘feja e shqiptarit është shqiptaria’, është një fakt që vepron si pengesë kundër përpjekjes së infiltrimit neo-otoman. Shqiptarët mund të mirëpresin investimet turke ose paratë për ndërtimin e xhamive, por shumë pak duan të jetojnë nën një demokraci sipas linjës së Erdogan. Pjesa më e madhe e tyre i kanë sytë drejt Perëndimit, ku ata shohin një të ardhme për veten e tyre, dhe më e rëndësishmja, për fëmijët e tyre. Mbi të gjitha, ata mendojnë se Islami, sidomos Islami radikal, minon identitetin e tyre kombëtar. Në fund të fundit, ata e dinë nga librat e historisë se paraardhësit e tyre luftuan për të çliruar veten nga sundimi osman. Disa muaj më parë, pranë Shkodrës u përurua një hidrocentral, ndërtimi i të cilit u financua nga Turqia. Banorët e zonës shkatërruan flamurin turk që ishte vendosur në fasadën e hidrocentralit. “Ishte provokim. Ne luftuam osmanët që na kishin skllavëruar për shekuj me radhë. Nuk mund të zgjohemi në mëngjes nën atë flamur”, tha një banor për një televizion të Tiranës. Erdogan mund ta shohë veten si udhëheqës të myslimanëve që jetojnë në Ballkan, por kohët e fundit kur vizitoi Maqedoninë, kreu i partisë politike më të madhe shqiptare, Ali Ahmeti nuk pranoi ta shoqëronte atë gjatë ndalesave në fshatrat me popullsi shqiptare dhe ndaloi gjithashtu ministrat e tij që ta shoqëronin“./ Kathimerini http://www.gazetadita.al/

Greqia, investuesi më i madh në Shqipëri.

Ndonëse prej disa vitesh është në krizë, shteti fqinjë helen vijon të jetë investitori historik më i madh në Shqipëri.

Sipas statistikave të Bankës së Shqipërisë për stokun e Investimeve të Huaja Direkte, në vend të parë është Greqia, me kompanitë e së cilës kanë investuar në Shqipëri, kryesisht në telekomunikacione dhe banka.

Stoku i investimeve greke në Shqipëri në fund të vitit 2017 ishte 1.27 miliardë euro, ose gati 20% e totalit që janë investuar në Shqipëri nga të huajt pas viteve ’90 (në total stoku i investimeve të huaja është 6.54 miliardë euro).

Η ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΑΠΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ «ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ»

 









 Δημήτρης Γαρούφας

Η Ελλάδα έχασε την ιστορική ευκαιρία να λειτουργήσει ως περιφερειακή δύναμη ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή

Από τον
Δημήτρη Γαρούφα*

Αφορμή για το σημερινό άρθρο ήταν η επίσκεψη στο γραφείο μου πανεπιστημιακού από την Κορυτσά, ο οποίος -μεταξύ άλλων-, με παράπονο, μου ανέφερε ότι στην Αλβανία ιδρύθηκαν δύο ελληνικά σχολεία, ένα στα Τίρανα κι ένα στην Κορυτσά, αλλά η Τουρκία έχει ιδρύσει περισσότερα, και μάλιστα με κάποιες παροχές προσελκύει και παιδιά χριστιανών για να φοιτούν στα τουρκικά σχολεία…

Με αφορμή αυτή την επίσκεψη, θυμήθηκα ότι το 1994 (νέος δικηγόρος τότε, πρωτοεκλεγείς στο Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης το 1993) ήμουν πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικών Θεμάτων του ΔΣΘ και με εισήγησή μας ο σύλλογος διοργάνωσε, την άνοιξη του 1994, ένα διήμερο συνέδριο με θέμα «Ο Ελληνισμός σήμερα στα Βαλκάνια και στις παρευξείνιες χώρες», του οποίου είχα την εποπτεία.

Καλέσαμε τους ηγέτες των ελληνικής καταγωγής πληθυσμών από αυτές τις χώρες, οι οποίοι παρουσίασαν καθένας για τη χώρα του στοιχεία παρουσίας Ελληνισμού, υπάρχουσα υποδομή, προβλήματα και προοπτικές. Τα συμπεράσματα υποβλήθηκαν στους αρμόδιους φορείς και, απ’ ό,τι θυμάμαι, όλοι οι εκπρόσωποι τόνιζαν την αναγκαιότητα ίδρυσης φροντιστηρίων ελληνικής γλώσσας και τμημάτων διδασκαλίας της σε πανεπιστήμια, γιατί σε όλες τις χώρες υπήρχε ενδιαφέρον για εκμάθησή της.

Το ενδιαφέρον έγινε πιο έντονο με την ίδρυση και λειτουργία ελληνικών επιχειρήσεων σε αυτές τις χώρες (μεταξύ αυτών, τράπεζες κ.λπ.), οι οποίες στις προσλήψεις προσωπικού σε κάποιους τομείς αναζητούσαν συνήθως στελέχη που μιλούσαν και ελληνικά. Χαρακτηριστικό του ενδιαφέροντος είναι ότι το Πανεπιστήμιο Σόφιας, όπου ιδρύθηκε το 1993 Τμήμα Νεοελληνικής Φιλολογίας στο οποίο εισάγονταν κάθε χρόνο 25 άτομα, έφτασε να έχει, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, το 1996 2.055 υποψηφίους, το 1999 2.385, το 2002 2.682 - πολύ περισσότερους από τους υποψηφίους για το Τμήμα Αγγλικής Φιλολογίας!

Γι’ αυτό, άλλωστε, την ίδια εποχή ιδρύθηκαν τρία φροντιστήρια ελληνικής γλώσσας στο Μοναστήρι των Σκοπίων, αλλά και φροντιστήρια σε πόλεις της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας κ.λπ., όπου ιδρύθηκαν επίσης σύλλογοι Ελλήνων. Σε όλες αυτές τις χώρες τα υπολείμματα του ακμάζοντος έως τις αρχές του 20ού αιώνα Ελληνισμού στα Βαλκάνια διέπρεπαν και προσπαθούσαν να λειτουργούν ως γέφυρα φιλίας ανάμεσα στις χώρες που ζούσαν και στην προγονική πατρίδα Ελλάδα. Δυστυχώς, δεν αξιοποιήσαμε αυτό το ενδιαφέρον εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας που παρατηρήθηκε σε όλες τις βαλκανικές χώρες ελλείψει οράματος από αυτούς που άσκησαν εξουσία… Γιατί, αν υπήρχε όραμα, η σημαντική οικονομική παρουσία μας στα Βαλκάνια έπρεπε να συνοδεύεται και από την αντίστοιχη πολιτιστική, για να έχει μακροχρόνια αποτελέσματα. Αν υπήρχε όραμα, θα έπρεπε να βοηθήσουμε τις γειτονικές χώρες να αποκτήσουν σύγχρονους δημοκρατικούς θεσμούς, θα έπρεπε ακόμη να προβάλουμε την ευρωπαϊκή προοπτική της περιοχής και την ανάγκη ύπαρξης κλίματος φιλίας και συνεργασίας, και θα έπρεπε εμείς να είμαστε ο αναμφισβήτητος εκπρόσωπος της Ε.Ε. στην περιοχή.

Βεβαίως, έγιναν κάποιες προσπάθειες από φορείς της Θεσσαλονίκης για προβολή του ελληνικού πολιτισμού και στήριξη της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας (ενδεικτικά αναφέρω την Επιτροπή Διάδοσης Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού, που είχε ιδρύσει το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας το 1995 και έως το 2005 διοργάνωνε σεμινάρια για την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό σε εκπαιδευτικούς από αυτές τις χώρες), και σημαντική είναι η συνεχιζόμενη δράση του Ιδρύματος Mελετών Xερσονήσου του Aίμου (ΙΜΧΑ) σε αυτόν τον τομέα, καθώς και κάποιων άλλων φορέων, αλλά όλα αυτά ήταν και είναι αποσπασματικά… Ελειπαν ο κεντρικός προγραμματισμός, το όραμα και η στρατηγική, και γι’ αυτό δεν αξιοποιήσαμε την ιστορική ευκαιρία που οι γεωπολιτικές εξελίξεις δημιούργησαν για τον Ελληνισμό μετά το 1989.

Μάλιστα, μετά το 2010, με αφορμή την οικονομική κρίση, η Ελλάδα εγκαταλείπει και τα οικονομικά ερείσματα που δημιούργησε σε γειτονικές χώρες και, δυστυχώς, το κενό το καλύπτει η Τουρκία, η οποία ξοδεύει τεράστια ποσά ιδρύοντας σχολεία σε γειτονικές χώρες (ακόμη και στην Αλβανία), αναλαμβάνοντας μεγάλα έργα και δημιουργώντας ερείσματα ισχυρής επιρροής σε κάθε χώρα. Και, φυσικά, αυτή η επιρροή της δημιουργεί πολλαπλά προβλήματα για την Ελλάδα...

Με θλίψη τα γράφω αυτά, επισημαίνοντας ότι η Ελλάδα, ως κράτος, με ευθύνη αυτών που άσκησαν εξουσία, όχι μόνο δεν αξιοποίησε την ιστορική ευκαιρία που οι γεωπολιτικές εξελίξεις δημιούργησαν γι’ αυτήν μετά το 1989 για να λειτουργήσει με βάση τις αρχές του οικουμενικού Ελληνισμού ως περιφερειακή δύναμη σταθερότητας και ειρήνης στην περιοχή, ως σημαιοφόρος της ευρωπαϊκής προοπτικής, αλλά τώρα αποσύρεται και εγκαταλείπει και τα οικονομικά ερείσματα που δημιούργησε, αφήνοντας κενό το οποίο καλύπτει η Τουρκία… Φοβάμαι ότι αυτή την ολιγωρία και τα λάθη θα τα πληρώσουν πολλαπλά η Ελλάδα και ο Ελληνισμός στο μέλλον.

*Δικηγόρος, πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης

http://www.dimokratianews.gr/ 

Ράμα και Μπουσάτι 'αδειάζουν' τους Τσάμηδες

Με σειρά δηλώσεών του, ο Αλβανός υπουργός Εξωτερικών Ντιτμίρ Μπουσάτι πλέον καθιστά σαφές ότι δεν αναγνωρίζει θέμα διεκδίκησης "περιουσιών τσάμηδων" στην Ελλάδα. "Η “τσάμικη κοινότητα” δεν έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει περιουσίες", διευκρινίζει

Του Γιώργου Σκαφιδά

Μέχρι πρότινος, και κυρίως την περίοδο από το 2016 έως και τις αλβανικές εκλογές του καλοκαιριού του 2017, η κυβέρνηση του Έντι Ράμα εξαπέλυε από τα Τίρανα αλλεπάλληλες επιθέσεις κατά της Ελλάδας, εγείροντας αλυτρωτικές αξιώσεις με πολιορκητικό κριό το καλούμενο τσάμικο ζήτημα.

Διεμήνυε, μάλιστα, άλλες φορές εμμέσως και άλλες σαφώς, ότι εάν η Αθήνα προχωρήσει σε άρση του «καθεστώτος του εμπολέμου» με την Αλβανία, τότε αυτομάτως ανοίγει και ο δρόμος για τη διεκδίκηση «περιουσιών» από τσάμηδες πίσω στην Ελλάδα.

Ωστόσο έκτοτε, και ειδικά από τις αλβανικές εκλογές του 2017 και μετά, κάποια πράγματα δείχνουν να έχουν αλλάξει στο μυαλό της αλβανικής κυβέρνησης (προσωρινά ή όχι, μένει να φανεί).

Το εκλογικά αποδεκατισμένο κόμμα των Τσάμηδων, PDIU, δεν κατέχει πλέον θέση εταίρου στην κυβέρνηση Ράμα. Η ίδια την κυβέρνηση μάλιστα, δείχνει επί του παρόντος, τουλάχιστον στη θεωρία, να υποβαθμίζει το καλούμενο τσάμικο ζήτημα στο βωμό της προώθησης του ενταξιακών της διαπραγματεύσεων με την ΕΕ.

Ακόμη και από πολιτική σκοπιά άλλωστε, η καλούμενη «τσαμουριά» δεν έχει να προσφέρει πολλά ως εκλογική δύναμη στον Ράμα αλλά ούτε και στην αλβανική αντιπολίτευση (Μπερίσα, Νισάνι, Μέτα κ.α.). Αμφότεροι κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι την χρησιμοποιούν εργαλειακά, κάθε φορά που θέλουν να εξαπολύσουν επιθέσεις είτε κατά της Ελλάδας είτε κατά αλλήλων στο εσωτερικό της Αλβανίας.

Ενδεικτικές αυτής της νέας τάσης από την πλευρά της αλβανικής κυβέρνησης, είναι και οι δηλώσεις που έκανε προ ημερών ο Αλβανός υπουργός Εξωτερικών Ντιτμίρ Μπουσάτι. «Το διάταγμα του εμπολέμου δεν έχει σχέση με τις περιουσίες της τσάμικης κοινότητας», δήλωσε προ ημερών ο κ. Μπουσάτι στο πλαίσιο συνέντευξης που παραχώρησε στο φιλοκυβερνητικό τηλεοπτικό κανάλι Report TV. Αλλά και νωρίτερα, στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου, ο επικεφαλής του αλβανικού ΥΠΕΞ είχε ξεκαθαρίσει μέσα από σειρά δηλώσεων ότι το «εμπόλεμο» δεν συνδέεται με «θέμα περιουσιών τσάμηδων» στην Ελλάδα. Μιλώντας στον σταθμό Report TV, ο κ. Μπουσάτι υπογράμμισε ότι οι «τσάμικες περιουσίες» συνδέονται όχι με το «εμπόλεμο» αλλά με αποφάσεις του Δικαστηρίου των Ιωαννίνων, η άρση των οποίων (αποφάσεων) ωστόσο, αν και έχει ζητηθεί από τα Τίρανα, αντιμετωπίζει «πολλές δυσκολίες», όπως σημείωσε. Ελληνικές πηγές διευκρινίζουν ότι δεν υπάρχει απολύτως καμία πιθανότητα άρσης εκείνων των αποφάσεων, ούτε στην Ελλάδα αλλά ούτε και σε κάποιο διεθνές δικαστήριο.

«Το “τσάμικο” δεν έχει σχέση με εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας... Επισημαίνω ότι η άρση του εμπολέμου δεν έχει σχέση με τις περιουσίες που διεκδικεί η “τσάμικη κοινότητα”. Ο νόμος του εμπολέμου τέθηκε σε ισχύ το 1940, ενώ οι περιουσίες των Τσάμηδων κατασχέθηκαν το 1946... Δεν νομίζω ότι ο νόμος θα έχει αναδρομική ισχύ... Η “τσάμικη κοινότητα” δεν έχει αυτό το δικαίωμα να διεκδικήσει περιουσίες, διότι οι περιουσίες τους κατασχέθηκαν αργότερα», δήλωνε ο ίδιος ο Αλβανός ΥΠΕΞ Ντιτμίρ Μπουσάτι στα τέλη Ιανουαρίου στο αλβανικό κανάλι News 24. Οι εν λόγω δηλώσεις θα έπρεπε ίσως να «κρατηθούν» από την ελληνική πλευρά για ενδεχόμενη μελλοντική χρήση και υπενθύμιση, σε περίπτωση που κάποιοι αποφασίσουν στο μέλλον ανασύρουν και πάλι ανύπαρκτα θέματα περί «τσαμικών περιουσιών».

Για την αλβανική κυβέρνηση ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι η άρση του «εμπόλεμου» συνεπάγεται άλλες διεκδικήσεις στην Ελλάδα, όχι τσαμικών αλλά αλβανικών περιουσιών και περιουσιών του αλβανικού δημοσίου οι οποίες είχαν τεθεί υπό καθεστώς μεσεγγύησης μετά το 1940. Σύμφωνα με τα λεγόμενα πάντως του Αλβανού υπουργού υπουργού Εξωτερικών, είναι πλέον σαφές ότι μεσεγγύηση και τσάμηδες δεν σχετίζονται κατ' ουδένα τρόπο.

(Φωτογραφία: AP Photo/Darko Vojinovic)

Ραμα: Να γιατί αυξήσαμε σκοπίμως την ένταση με την Ελλάδα...

Ο Πρωθυπουργός Ράμα αποκάλυψε την αλήθεια για τις τεταμένες σχέσεις με την Ελλάδα κατά τη διάρκεια της πρώτης τετραετίας της διακυβέρνησής του, φτάνοντας στο σημεία να τον καταραστεί ορθόδοξος ιερέας .

Βάσει της ερμηνείας του πρωθυπουργού ήταν όλα καλομελετημένα, και φυσικά υποβεβλημένα για να φτάσουμε στο σημερινό επίπεδο όπου η Αθήνα είναι υποχρεωμένη να καθίσει στην τράπεζα συνομιλιών με τα Τίρανα, για την κατάρτιση μιας άλλης συμφωνία για τα θαλάσσια χωρικά ύδατα ή για να άρει το εμπόλεμο.

Κι όλα αυτά, σύμφωνα με το Ράμα, συμπίπτουν με μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, με την απόφαση της Ελλάδας για να κάνει έρευνες για υδρογονάνθρακες στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ των δύο χωρών, κάπου εκεί γύρω στο 2015.

Ο Ράμα είπε πως μέχρι εκείνη τη στιγμή όταν η κυβέρνησή του αντίδρασε μέσω διπλωματικής νότας, η ελληνική κυβέρνηση ούτε που ήθελε να ξέρει για την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου.

Τις διευκρινίσεις αυτές ο Ράμα τις έκανε κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στην εκπομπή στην εκπομπή Ζώνη Αντιπαράθεσης στο Klan Kosova.

«Εμείς βρισκόμαστε εδώ και μερικά χρόνια σε κατάσταση αδιεξόδου με την Ελλάδα, ως αποτέλεσμα του γεγονότος ότι μια υπογεγραμμένη συμφωνία, της προηγούμενης κυβερνήσεώς μας με την προηγούμενη κυβέρνηση της Ελλάδας, έχει θεωρηθεί αντισυνταγματική.

Ήταν το έτος 2015, όταν, αφού η ελληνική πλευρά άνοιξε μια διαδικασία πλειστηριασμού και υπογραφής συμβολαίου με δυο εταιρείες για γεωτρύσεις στην πετρελαιοφόρου περιοχής, εμείς απατήσαμε με διπλωματική νότα του Υπουργείου Εξωτερικών την άμεση αναβολή αυτής της διαδικασίας, βάσει τους διεθνούς δικαίου που προϋποθέτει ότι για όσο χρονικό διάστημα υπάρχει διαφορά για τα θαλάσσια χωρικά ύδατα μεταξύ δυο χωρών, καμιά πλευρά δεν δικαιούται να κάνει έρευνες για δικό της λογαριασμό.

Κι αυτή ήταν η στιγμή κατά την άποψή μας, όταν η ελληνική πλευρά άρχισε να συμμορφώνεται με το γεγονός ότι δεν θα μπορούσε να υποβάλλει μονομερώς την ύπαρξη μιας συμφωνία η οποία για μας ήταν και είναι άκυρη.

Τότε, αυτό που εμείς κάναμε ήταν μια διαδικασία δύσκολη: εμείς αυξήσαμε την ένταση με την ελληνική πλευρά, όχι γιατί είχαμε ως αυτοσκοπό την αύξηση της έντασης, αλλά γιατί δεν αποδεχτήκαμε να κλείσουμε τα μάτια ή να σιωπήσουμε, και ενώπιον αυτού του σοβαρού προβλήματος που σχετίζεται με την εδαφική ακεραιότητα της Αλβανικής Δημοκρατίας, ακόμη και απέναντι από το πρόβλημα που σχετίζεται με το τσάμικο θέμα και των δικαιωμάτων των αλβανών που ανήκουν σ’ αυτή την κοινότητα. Ακόμη και με το θέμα του εμπόλεμου που είναι σοβαρό θέμα το οποίο εδώ και πολλά χρόνια έχει άμεση σχέση με τα περιουσιακά δικαιώματα, κοκ…» δήλωσε ο επικεφαλής της αλβανικής κυβέρνησης.

Άρα, αυτό που θα μπορούσαμε να καταλάβουμε από όσα επισημαίνει ο Ράμα, όλες οι κινήσεις ομολογούν ότι πρόκειται για διπλωματική στρατηγική που πήρε χρόνο, για να υποχρεωθεί η Αθήνα να καθίσει στο τραπέζι. Η αλβανική κοινή γνώμη έμεινε άναυδη από την αλλαγή της γλώσσας και της γραμμής των Τιράνων με την Αθήνα από πλευράς Ράμα, αλλά σύμφωνα με τις διευκρινίσεις του, αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος για να αλλάξει τα πράγματα: αρχικά με το μαστίγιο και μετά με την κουλούρα!

Πηγή: tesheshi.com/

Μετάφραση tachydromos.org

Δημιουργείται βάση δεδομένων για τους πεσόντες στην Αλβανία: Πού δίνουν αίμα οι συγγενείς - Nis identifikimi i ushtarëve grekë përmes ADN-së

Τη δημιουργία βάσης δεδομένων για την ταυτοποίηση με τη διαδικασία της λήψης DNA, από εν ζωή συγγενείς πεσόντων, κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικου πολέμου, ανακοίνωσε το ΓΕΕΘΑ, με την ευκαιρία των εν εξελίξει εργασιών ανεύρευσής τους στην Αλβανία. Με την ανακοίνωσή του, το ΓΕΕΘΑ γνωστοποιεί τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσουν οι ενδιαφερόμενοι. Η ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ έχει ως εξης: Γνωρίζεται ότι στις 22 Ιανουαρίου 2018 άρχισαν από την περιοχή DRAGOT (TEPELENE) Αλβανίας, οι εργασίες αναζήτησης, εκταφής, προσδιορισμού της ταυτότητας και ενταφιασμού των Ελλήνων Πεσόντων Στρατιωτικών σε πολεμικές επιχειρήσεις στην Αλβανία κατά τη διάρκεια του Ελληνο – Ιταλικού πολέμου 1940 – 41. Οι ανωτέρω εργασίες εντάσσονται στο πλαίσιο υλοποίησης σχετικής διακρατικής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας, καθώς και των συμφωνηθέντων στις 20 Δεκεμβρίου 2017 από τη Μεικτή Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων. Η υλοποίηση της διαδικασίας ταυτοποίησης των εντοπιζόμενων οστών, απαιτεί τη λήψη 2 δειγμάτων αίματος από τους ενδιαφερόμενους εν ζωή συγγενείς των πεσόντων και ειδικότερα 1 δείγματος από τη μητρική «γραμμή» και 1 δείγματος από την πατρική «γραμμή», ως εξής: Από τη μητρική «γραμμή» Από αδελφό/ή του πεσόντα ο οποίος/α να προέρχεται από την ίδια μητέρα. Από παιδί της αδελφής του πεσόντα (ανιψιός-ανιψιά). Από παιδί (αγόρι-κορίτσι) της εξαδέλφης του πεσόντος, της οποίας η μητέρα να είναι αδελφή της μητέρας του πεσόντος. Από παιδί της κόρης της αδελφής του πεσόντος. Από την πατρική «γραμμή» Από αδελφό του πεσόντος ο οποίος να προέρχεται από τον ίδιο πατέρα. Από υιό του πεσόντος. Από υιό του αδελφού του πεσόντος (ανιψιός). Από εξάδελφο του πεσόντος (υιός του αδελφού του πατέρα του) ή από τον υιό του ως άνω εξαδέλφου του. Εν λόγω δείγματα αίματος απαιτείται να τοποθετηθούν σε σωληνάρια προπυλενίου με αντιπηκτικό παράγοντα EDTA (γενική αίματος) και θα πρέπει απαραιτήτως να συνοδεύονται με ενυπόγραφη συγκατάθεση των συγγενών των πεσόντων. Υπόδειγμα εντύπου παροχής συγκατάθεσης είναι αναρτημένο στην ιστοσελίδα ΓΕΕΘΑ (www.geetha.mil.gr). Για περισσότερες πληροφορίες επί της διαδικασίας οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στα τηλέφωνο 210-7494749 του 401 Γενικού Στρατιωτικού Νοσοκομείου Αθηνών / Κέντρο Μοριακής Βιολογίας (κος Παν. Μενούνος). Για την απαιτούμενη αιμοληψία οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθυνθούν αδαπάνως στα παρακάτω στρατιωτικά νοσοκομεία-υγειονομικές μονάδες: Ν. Αττικής: 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών-417 Νοσηλευτικό Ίδρυμα Μετοχικού Ταμείου Στρατού (ΝΙΜΤΣ)-414 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ειδικών Νοσημάτων-Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών (ΝΝΑ)-251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας (251 ΓΝΑ). 424 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Εκπαιδεύσεως (Ν. Θεσσαλονίκης). Ναυτικό Νοσοκομείο Κρήτης (Ν. Χανίων). 404 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Λάρισας. 411 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Τρίπολης. 212 Κινητό Χειρουργικό Νοσοκομείο Εκστρατείας (Ν. Ξάνθης). 216 – 219 Κινητά Χειρουργικά Νοσοκομεία Εκστρατείας (Ν. Έβρου). 88 Τάγμα Υγειονομικού (Ν. Λήμνος). 98 Τάγμα Υγειονομικού Εθνοφυλακής (Ν. Λέσβος). 96 Τάγμα Υγειονομικού Εθνοφυλακής (Ν. Χίος). 79 Τάγμα Υγειονομικού Εθνοφυλακής (Ν. Σάμος). 80 Τάγμα Υγειονομικού Εθνοφυλακής (Ν. Κως). 95 Τάγμα Υγειονομικού Εθνοφυλακής (Ν. Ρόδος). Εναλλακτικά οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθυνθούν σε οιοδήποτε ιδιωτικό μικροβιολογικό εργαστήριο από το οποίο θα πραγματοποιηθεί η απαι- τούμενη αιμοληψία και τα δείγματα θα αποσταλούν (μέσω courier) στο 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών / Κέντρο Μοριακής Βιολογίας (Λεωφ. Μεσογείων 138 και Κατεχάκη, Τ.Κ.11525). Στην περίπτωση αυτή οι ενδιαφερόμενοι θα επιβαρυνθούν το ανάλογο κόστος. Για τα οστά, τα οποία ανευρίσκονται και καθοιονδήποτε τρόπο καθίσταται εφικτή η αναγνώρισή τους, θα ενημερώνονται από την αρμόδια Διεύθυνση του ΓΕΕΘΑ οι συγγενείς / απόγονοι του πεσόντα. Για οποιαδήποτε ερώτηση ή πληροφορία, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στα τηλέφωνα 210 6573274 – 6575020 της αρμόδιας Διεύθυνσης του ΓΕΕΘΑ (ΓΕΕΘΑ/Β1), κατά τις εργάσιμες ημέρες και ώρες. Για το έντυπο για παροχή συγκατάθεσης πατήστε ΕΔΩ http://www.eleftherostypos.gr/

Nis krijimi i bazës së të dhënave  të ADN-së për të identifikuar të rënët e luftës italo-greke. Procesi i identifikimit të eshtrave të zbuluara, kërkon marrjen e dy mostrave të gjakut përkatës nga të afërmit e të ndjerit dhe veçanërisht 1 mostër nga "linja" amtare dhe një mostër nga linja  "atësore". Më 22 janar, 2018 në zonën e Dragotit të Tepelenës kanë filluar, operacionet e kërkimit, zhvarrimit dhe identifikimit të ushtarëve grekë të rënë gjatë përplasjes së vitit 1940 -1941. Operacioni është pjesë e zbatimit të një marrëveshje dyshtetërore midis Greqisë dhe Shqipërisë, si dhe vendimeve të miratuara më 20 dhjetor 2017 nga Komiteti i Përbashkët i Ekspertëve. http://www.respublica.al/