ΧΙΜΑΡΑ ΚΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ…

Και μετά από τόσες αντιδράσεις της χιμαριώτικης  κοινότητας και επανειλημμένες επιπλήξεις  της Ελληνικής κυβέρνησης, η κυβέρνηση των Τιράνων  προχώρησε σήμερα και σε άλλες κατεδαφίσεις  με έντονη παρουσία αστυνομικών δυνάμεων, γκρεμίζοντας κτίρια που δεν έτυχαν των ασφαλιστικών μέτρων του Διοικητικού Δικαστηρίου του Αυλώνα.

Η άσκηση του καθεστώτος κρατικής  βίας στη Χιμάρα και μετά από τη μεσολάβηση διαλόγου μεταξύ εκπροσώπων της Χιμάρας και κυβέρνησης  καθώς και η επιβαλλόμενη εφαρμογή ενός σχεδίου ανάπλασης χωρίς να λυθούν οριστικά τα ιδιοκτησιακά, επιβεβαιώνουν περίτρανα την αδιαλλαξία και την αρνητική στάση του αλβανικού κράτους απέναντι στις οποιεσδήποτε αυθαιρεσίες συμβαίνουν εδώ και 27 χρόνια συνέχεια εις βάρος των Ελλήνων όχι μόνο στην περιοχή αυτή, αλλά σε όλο το χώρο της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.

Το γεγονός αυτού καθ’ αυτού αλλά και όλη η συμπεριφορά της αλβανικής πολιτείας σε σχέση με το περιουσιακό και με όλα  τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα των Ελλήνων της Αλβανίας, θα πρέπει να μας αφυπνίσει όλους ώστε να προβάλλουμε όπως έχει στο μέγεθός της τη συνεχόμενη καταπάτησή τους, σε κάθε χωριό, σε κάθε πόλη και σε κάθε κατοικία όλα αυτά τα χρόνια. Δεν είναι μόνο η εκτελεστική εξουσία εκείνη που χτυπάει αλύπητα τους Έλληνες, αλλά όλο το κατεστημένο της νομοθετικής, της δικαστικής εξουσίας από την κορυφή μέχρι τη βάση.

Σκόπιμες και προγραμματισμένες είναι οι καθυστερήσεις στην κατοχύρωση των τίτλων ιδιοκτησιών από το νόμο  7501 στα Υποθηκοφυλάκεια, στα Πρακτορεία Νομιμοποίησης αυθαιρέτων.  Εσκεμμένες και κατευθυνόμενες είναι οι αποφάσεις  δικαστηρίων όλα αυτά τα χρόνια για την υφαρπαγή των λιβαδικών και δασικών εκτάσεων στα προαύλια  των χωριών Κώσταρη, Κουλουρίτσα, Καισαράτι, Γράβα, Ντερμίσι, Δίβρη, Μεσοπόταμο, Μπραϊλάτι, Πωγώνι, Δερόπολη κλπ. Καλά μελετημένη από το αλβανικό κράτος είναι η εκστρατεία δημογραφικής αλλοίωσης δια της παροχής εδαφικών εκτάσεων εντός του αμιγούς  χώρου.

Μετά το 1990 και ειδικά τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης διενεργείται μια άναρχη μετακίνηση πληθυσμών προς τους Άγιους Σαράντα και γενικότερα σε όλη την παραλία του Ιονίου. Οι νέοι έποικοι, επωφελούμενοι  και από τη μεγάλη έξοδο του ντόπιου πληθυσμού προς την Ελλάδα , εγκαθίστανται σε αδέσμευτες μέχρι τότε εκτάσεις της παραλίας και συγκροτούν τους δικούς τους οικισμούς.

Συγκεκριμένα, 4 χιλιόμετρα από την πόλη των Αγίων Σαράντα και μόλις μετά τη διώρυγα της Τσούκας, στην τοπωνυμία Μπερντενέσι εγκαταστάθηκαν 230 οικογένειες από Τεπελένι, Πρεμετή, Αυλώνα, Μπεράτι, Μαλακάστρα κλπ.

Δύο χιλιόμετρα από το πάρκο του Βουθρωτού κτίστηκε ένα άλλο χωριό στους λόφους του Αι Λια (Σεντελί) με πάνω από 700 κάτοικους.

Στην Πολίχνη των Εξαμιλίων που μέχρι το 1991 κατοικούσαν 427 οικογένειες  (το 50 % ήταν ελληνικής καταγωγής) προστέθηκαν άλλες 570 οικογένειες από τη Μέση και Βόρεια Αλβανία , οι οποίες άρπαξαν με την ευλογία του επίσημου κράτους τις περιουσίες και τα οικόπεδα και σήμερα ο οικισμός αυτός είναι στα χέρια εξ ολοκλήρου φερόμενου πληθυσμού. Οι 427 οικογένειες δεν πήραν γης και οπωροφόρα δέντρα όπως όριζε ο νόμος 7501, ενώ οι ξένοι έκτισαν τις τουριστικές κατοικίες σαν να είχαν εκεί τις περιουσίες των προγόνων τους.

Στην πόλη των Αγίων Σαράντα επίσης έχουμε έντονη εισβολή όπου πολλαπλασίασε τον πληθυσμό από 17.000 το 1990 σε 30.000 το 2000 και άλλαξε τους συσχετισμούς εις βάρος του ελληνικού στοιχείου.

Συνολικά με τον ερχομό των ξένων στην πόλη και στα δύο αναφερόμενα χωριά ο πληθυσμός αυξάνεται κατά 17.700 κάτοικους, αύξηση η οποία διαμορφώνει νέα δημογραφική και θρησκευτική εικόνα.

Εντωμεταξύ το κράτος δημιουργεί συνθήκες ευνοϊκές για τους φερόμενους να ενεργήσουν ανεξέλεγκτα, ενώ για τους ντόπιους  απαιτεί σεβασμό των νόμων.  Η κυβέρνηση παίρνει απόφαση να δώσει 70 εκτάρια γης στο αλβανικό χωριό Γιάννιαρη, ενώ στους ξεριζωμένους κάτοικους του Περδικαριού που εξορίστηκαν επί Χότζα, δεν έδωσε ούτε ένα οικόπεδο στην παραλία των Αγίων Σαράντα, αλλά και ούτε τα κτήματά τους έδωσε στο δικό τους χωριό.

Υπάρχουν πληθώρα τέτοια παραδείγματα που μπορούμε να αναφέρουμε. Και δεν είναι μόνο η Χιμάρα το πρόβλημα. Η Χιμάρα ήταν και παραμένει στην επικαιρότητα γιατί ιστορικά αδικήθηκε και αδικείται βάναυσα. Και οι Χιμαραίοι διαχρονικά αντιστέκονται. Στον υπόλοιπο χώρο της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας η αδικία υποβόσκει και αποτελειώνει οριστικά επί δεκαετίες την ύπαρξή μας. Δε γνωρίζουμε ποιοι ιδιοκτήτες νομιμοποιούνται στα δικαστήρια, ποια έγγραφα αλλοιώνονται στο Κεντρικό Αρχείο του Κράτους. Στα κέντρα αποφάσεων οι Έλληνες απόντες. Κάθε χρόνο και χειρότερα.

Μια ώρα αρχύτερα ας συσπειρώσουμε τις δυνάμεις μας σε ένα κοινό μέτωπο να αποκαλύψουμε την πραγματική διάσταση των παραβάσεων που επιτελέστηκαν και επιτελούνται εις βάρος μας από το κράτος και το παρακράτος, όχι μόνο στη Χιμάρα, αλλά όπου ζουν παραδοσιακά οι Έλληνες στην Αλβανία.

ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

«ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ»

Επιμέλεια: Δήμητρα Σαμαρά 

“Στην Αλβανία Έλληνας, στην Ελλάδα Αλβανός”

Ο Σπύρος Αναγνώστης, Βορειοηπειρώτης από τους Αγίους Σαράντα που ζει στη Ρόδο, μιλά για την κατάσταση της ελληνικής μειονότητας στα 99 ελληνόφωνα χωριά της Αλβανίας


«Οι Γκρέκοι είναι Γκρέκοι και δεν μπορεί κανείς να τους αλλάξει»… λένε οι Αλβανοί αστυνόμοι στην Αλβανία. Στην Ελλάδα όμως είναι οι Βορειοηπειρώτες που… ποιος ξέρει μπορεί να είναι κι Αλβανοί και το κρύβουν, όπως λένε οι πιο καχύποπτοι!
Ο Βορειοηπειρωτικός ελληνισμός στη μακρόχρονη ιστορική διαδρομή του συνεχώς έχει βρεθεί σε τροχιά αδιεξόδου, συνεχώς σ΄ ένα σταυροδρόμι χωρίς φως. Αυτή είναι η ιστορική καταδίκη από τους ισχυρούς του κόσμου. Σαν αποτέλεσμα αυτής της καταδίκης σε όλη την περίοδο του ψυχρού πολέμου, ολόκληρο μισό αιώνα, βίωσε τα δεινά της πιο στυγνής αλβανικής δικτατορίας. Μέχρι που άνοιξε το… σύνορο, και δεν είχανε άλλη επιλογή από το να βρούνε αποκούμπι στη μητέρα πατρίδα. 
Ο Σπύρος Αναγνώστης, είναι πασίγνωστος στη Ρόδο, είναι πανέξυπνος, έξω καρδιά και όσο τον ξέρουμε άλλο τόσο δεν ξέρουμε τίποτα για κείνον. Μέχρι σήμερα που μίλησε…

Πήγες και φέτος στο χωριό σου!
Πάντα πάω στις γιορτές των Χριστουγέννων, εδώ και 18 χρόνια από τότε που ήρθα, είναι οι γονείς μου εκεί, είναι το μέρος που γεννήθηκα. Καρόκι των Αγίων Σαράντα, στο σύνορο.

Πόσο κοντά είναι με την Ελλάδα;
Είναι στο σύνορο με τη Θεσπρωτία, από την Ηγουμενίτσα 31 χιλιόμετρα, με τους Αγίους Σαράντα είναι 52 τα χιλιόμετρα. Φαίνονται τα φώτα τα ελληνικά, προς την Ελλάδα φαίνονται όλα από την Ελλάδα προς τα κει δεν φαίνονται είναι πιο χαμηλά. Όταν αναγκάστηκαν να φύγουν οι Τούρκοι από την Αλβανία μετά από 500 χρόνια Οθωμανική κατοχή και ιδρύθηκε το αλβανικό κράτος, το χωριό μου καταχωρήθηκε στην Αλβανία.

Είσαι Βορειοηπειρώτης δηλαδή!
Είμαι Έλληνας της Αλβανίας. Είμαι 34 χρονών και την γλώσσα την αλβανική δεν την ξέρω, απλά την καταλαβαίνω. Όταν πήγα πριν τρία χρόνια να βγάλω την ταυτότητα την αλβανική, γιατί έχω δικαίωμα να έχω διπλή ταυτότητα όπως κάθε Έλληνας του εξωτερικού, δεν ήξερα να συνεννοηθώ με το αλβανικό κράτος. Κι αυτό θεωρώ ότι είναι κακό γιατί τη γλώσσα τους έπρεπε να τη μάθω. Για να μάθω αλβανικά έπρεπε να τελειώσω το Λύκειο. Είναι τέσσερις και τέσσερις οι τάξεις στα ελληνικά. Μετά άνοιξε το σύνορο και δεν έμαθα αλβανικά. Αλλά εκεί δίνεις κάτι και κάνεις τη δουλειά σου, το κράτος, ο αστυνόμος ο ίδιος στο ζητάει.

Στην Ελλάδα πότε ήρθες;
Ήρθα το 1994, πήγα στα Γιάννενα να γιατρευτώ. Στην Αλβανία λόγω ιατρικού λάθους των γιατρών στα Τίρανα η λεκάνη και το δεξί μου πόδι είχαν μεγάλο πρόβλημα. Το 1980, ήμουν μωρό όταν με πήγαν στα Τίρανα για το πόδι. Στην Αλβανία του Χότζα ήταν πολύ πίσω το σύστημα υγείας. Εγχειρίστηκα στα Γιάννενα, έκανα πέντε χειρουργεία συνολικά, στο ένα έμεινα οκτώ μήνες σε ακινησία, κι είχα λίγες πιθανότητες να ξαναπερπατήσω. Με τη βοήθεια του Θεού όχι μόνο περπάτησα ικανοποιητικά, αλλά δεν έχω και πόνους.

Οι γονείς σου ζουν στο χωριό;
Είναι εκεί. Η μητέρα μου είναι μαία, η Κατερίνα, ο πατέρας μου ο Λευτέρης είναι δάσκαλος. Βγήκε στη σύνταξη τώρα, δίδασκε ελληνικά στο ελληνόφωνο σχολείο του χωριού επί Χότζα, επί Αλία, επί Μπερίσα. Λιγοστά παιδιά μείνανε τώρα. Επί Χότζα ήταν 120 στο σχολείο του χωριού μου και το 1990 που άνοιξε το σύνορο άρχισαν να φεύγουν οι οικογένειες και μείνανε 20 παιδιά. Όταν επί Μπερίσα χάθηκαν τα λεφτά στις παρατράπεζες έφυγαν όλοι για την Ελλάδα. Έκλεισε το σχολείο. Εγώ έκατσα μέχρι τα 14 μου. Είχε 1.000 άτομα και τώρα έχει 60 γερόντια. Είχε ρεύμα, αλλά ακόμα και σήμερα δεν έχει δρόμους. Θέλει τζιπ 5Χ5 για να τους περάσεις, κι όχι 4Χ4 που έχει η αγορά. Αυτή είναι η κατάσταση στα περισσότερα ελληνόφωνα ορεινά χωριά.

Οι γονείς σου γιατί δεν ήρθαν στην Ελλάδα;
Ήταν δημόσιοι υπάλληλοι, είχαν δουλειά, η μητέρα μου ακόμα δουλεύει. Ήρθαμε εμείς τα παιδιά, πέντε αδέλφια. Στην ʼρτα έκανα τα πρώτα πέντε χρόνια. Και τα πέντε αδέλφια είμαστε δημότες Ρόδου.

Πόσους Βορειοηπειρώτες δημότες Ρόδου έχουμε;
Γύρω στους 800 που ψηφίζουν. Το 97% έχει πάρει ελληνικές ταυτότητες.

Δεν σου αρέσει να σε λένε Βορειοηπειρώτη! Γιατί; 
Προσωπικά όχι γιατί στη Βόρειο Ήπειρο υπάρχουν κι αλβανόφωνα χωριά. Αυτός που ζει σ΄ αυτά σαν έκταση ανήκει στη Βόρειο Ήπειρο, αλλά είναι Αλβανός, δεν είναι Έλληνας, υπάρχει διαφορά, εμείς είμαστε μειονότητα ελληνική. Στην αλβανική ταυτότητα του πατέρα μου επί κομουνιστικού καθεστώτος έγραφε «υπηκοότητα αλβανική, εθνικότητα ελληνική»! Σχεδόν σε όλους τους χωριανούς το ίδιο έγραφε. Ένας αδελφός του παππού μου ζούσε πάντα στη Λιβαδειά. Οι Αλβανοί οι αστυνόμοι ακόμα και τώρα μας λένε «Γκρέκους»! «Οι Γκρέκοι είναι Γκρέκοι» λένε… Πήγα στο Αργυρόκαστρο να πάρω βίζα, εκεί που είναι τα πολλά ελληνικά χωριά που ανήκουν στη Χειμάρρα, κι ο Έλληνας αστυνόμος της πρεσβείας που με άκουσε να μην μπορώ να συνεννοηθώ με τον Αλβανό αστυνόμο ο οποίος ήταν στην πόρτα και δεν μ΄ άφηνε να μπω, του είπε να μ΄ αφήσει να περάσω. Κι όταν πέρασα την πόρτα μου λέει «καλώς ήρθες στην πατρίδα σου»…

Σας δυσκολεύουν εκεί οι Αλβανοί;
Επειδή και το ελληνικό κράτος ταλαιπωρεί τους Αλβανούς, οι Αλβανοί στη χώρα τους, το μίσος το βγάζουν στους Έλληνες της Αλβανίας. Αλλά ο λαός έχει τα ίδια προβλήματα, οι άνθρωποι έχουν τα ίδια προβλήματα, τα κράτη είναι που δεν συνεννοούνται.

Οι Αλβανοί που γυρίζουν πίσω τα τελευταία χρόνια είναι καλύτερα εκεί που πάνε; Τι κατάσταση βρίσκουν;
Το κάνουν με την ελπίδα ότι θα είναι καλύτερα, έχουν μαζέψει και κάποια χρήματα εδώ, άλλοι πολλά άλλοι λίγα, αλλά όταν γυρίζουν βλέπουν πόσο χάλια είναι. Τώρα που ήμουνα στο χωριό μου πήγα για καφέ στους Αγίους Σαράντα και βρήκα μία που ήμασταν στη Ρόδο φίλοι και μου είπε «κάτσε εκεί…». Αυτή έφυγε, πήγε έφτιαξε καφετέρια στους Αγίους Σαράντα, αλλά είναι μετανιωμένη. Δεν έχει δουλειά, δεν κινείται τίποτα. Εκεί το κράτος παρακαλάει να πάει το ΔΝΤ γιατί δεν έχει από πού να δανειστεί λεφτά. Ο Μπερίσα τα έχει καταστρέψει όλα. Το κράτος έχει να δώσει τα επιδόματα στους ανάπηρους έξι μήνες και δεν πληρώνει και τις συντάξεις. Πηγαίνω 18 χρόνια στο χωριό μου και πρώτη φορά είναι τόσο χάλια η κατάσταση. Αυτή τη φορά δεν είχαν λεφτά να πάνε ούτε οι Βορειοηπειρώτες που ζουν στην υπόλοιπη Ελλάδα, κι ας ήταν πιο εύκολα και πιο φθηνά από ότι για εμάς στη Ρόδο.

Βορειοηπειρώτες γύρισαν πίσω;
Έλληνες όχι δεν γύρισαν, Αλβανοί γύρισαν. Τι να πας να κάνεις εκεί; Ένα ευρώ είναι 1.400 λεκ. Ένας σερβιτόρος στο οκτάωρό του εκεί παίρνει 8.000 λεκ που είναι 5 ευρώ και 70 λεπτά. Πόσα παίρνει εδώ ο σερβιτόρος στο οκτάωρο του; Τριάντα ευρώ, σαράντα ευρώ, είναι και τα τυχερά... Τι να πάει να κάνει εκεί;

Δηλαδή μία καθαρίστρια σε σπίτια στην Ελλάδα που παίρνει έξι ευρώ την ώρα, για μία ώρα δουλειά στην Ελλάδα παίρνει το μεροκάματο που θα έπαιρνε αν δούλευε οκτώ ώρες στη χώρα της! Και μαύρα!
Δεν ξέρω εγώ απ΄ αυτά, εσύ το είπες.

Στη Ρόδο πως αισθάνεσαι πώς σου φέρθηκαν;
Εγώ δεν έχω πάρει ποτέ ούτε αυτοκίνητο, ούτε μηχανάκι, με τα ποδάρια είμαι, χαίρομαι όμως που με χαιρετάνε όλοι οι Ροδίτες. Κι ο Γιώργος ο Γιαννόπουλος μ΄ έκανε κι ένιωσα άνθρωπος. Με πήρε από το δρόμο και μ΄ έμαθε να μην είμαι τεμπέλης με την αναπηρία που έχω. Μ΄ έβαλε στο κυλικείο του Βενετοκλείου, οκτώ χρόνια με τον Κολοσσό. Έγινα αθλητής του μπάσκετ με αμαξίδιο για 10 χρόνια και τα ίδια χρόνια ήμουν και στην κολύμβηση. Κι ο Κουσουρνάς κατέβασε έναν δικό μας άνθρωπο με την παράταξή του στις προηγούμενες εκλογές για να έχουμε αντιπρόσωπο, τον Χρήστο Κότσα, κι εμένα μ΄ έβαλε στο Συμβούλιο Μεταναστών του δήμου Ρόδου. Χρωστώ ένα ευχαριστώ. Ήμουνα άτυχος στη ζωή που γεννήθηκα, αλλά ήρθα στη Ρόδο που είναι το πιο όμορφο μέρος στον κόσμο. Μόνο το δικό μου σινάφι, τα άτομα με ειδικές ανάγκες ήταν σκληρά μαζί μου γιατί με είδαν σαν Αλβανό, κι όχι σαν άτομο με ειδικές ανάγκες, κι αυτό με πλήγωσε.

Πού ανήκεις όμως, ανήκεις κι εκεί, ανήκεις κι εδώ;
Έχω δυό πόλεις. Η ερώτηση «από πού είσαι», για μένα είναι ρατσιστική από μόνη της. Είμαστε όλοι κάτοικοι αυτής της γης. Με σέβεσαι, σε σέβομαι, έχω όνομα, αυτό μετράει. Τι θα πει από πού είμαι, από τους Αγίους Σαράντα ή από τη Ρόδο; Πρόβλημα υγείας να μην έχουμε, και στο λέω εγώ που μια ζωή έχω πρόβλημα υγείας. Δουλειές βρήκα πέντε πέρυσι το καλοκαίρι, αλλά δεν ήταν για μένα με το πρόβλημα που έχω. Και φέτος θα βρω μια στα μέτρα μου. Όποιος δεν θέλει να δουλέψει δεν δουλεύει στη Ρόδ

Πηγή : “Στην Αλβανία Έλληνας, στην Ελλάδα Αλβανός” | Η ΡΟΔΙΑΚΗ http://www.rodiaki.gr/article/270952/sthn-albania-ellhnas-sthn-ellada-albanos#ixzz4y12PmzyJ 

Εισιτήρια...σε ναούς μας

Είναι προκλητική και αποτελεί σαφώς πράξη δήμευσης και χρήσης ξένης ιδιοκτησίας η ενέργεια του Υπουργείου Πολιτισμού ώστε να συνεχίζει να παρακρατεί Ορθόδοξους ναούς και όχι μόνο.

Συγκεκριμένα στη σελίδα του Ινστιτούτου Πολιτιστικών Μνημείων δημοσιοποιείται ανακοίνωση της υφιστάμενης Περιφερειακής τους Διεύθυνσης Αυλώνας για εισιτήρια επίσκεψης μνημείων και αρχαιολογικών χώρων σ αυτή την περιοχή.

Η Ιερά Μονή του Αγίου Νικολάου στο Μεσοπόταμο, αυτή των Αγίων Σαράντα στους λόφους πάνω απ την ομώνυμη πόλη...αλλά και το Κάστρο της Χιμάρας θέλουν εισιτήριο επίσκεψης. Και για τη χειμερινή περίοδο το Υπουργείο Πολιτισμού κάνει εκπτώσεις αγάπης: μόνο 100 λεκ.

Υπάρχουν στη λίστα και αρχαιολογικοί χώροι αλλά εκεί ισχύει ότι και στη διεθνή πρακτική.

Κι ενώ ο Ναός της Παναγίας Βλαχέρνας στο Μπεράτι εκμεταλλεύεται επίσης με εισιτήριο απ τις αλβανικές κρατικές αρχές υπάρχει τουλάχιστον ελαφρυντικό ότι λειτουργεί ως εικονογραφικό μουσείο!!! Μάλιστα σε στατιστικές του ΥπΠο αναφέρει ότι υο δεκάμηνο του 2017 πλέον των 6 700 000 Λεκ συν άλλα τόσα είσοδο στο Κάστρο.

Ωστόσο δεν υπάρχει ερμηνεία και ούτε δικαιολογία καμιά για την παρακράτηση των Μονών μας ειδικά στην περίπτωση του Μεσοποτάμου.

Ωστόσο όμως περιορισμός στη χρήση λατρευτικών χώρων και άσκηση της θρησκευτικής ελευθερίας προκύπτει σαφώς και στην περίπτωση με το Κάστρο της Χιμάρας καθώς κι εκεί υπάρχουν εκκλησιές οι οποίες πλέον θέλουν εισιτήριο επίσκεψης. Το συγκεκριμένο Κάστρο είναι κατοικημένο και ως εκ τούτου το εισιτήριο των υπηρεσιών του ΥπΠο είναι άλλο τόσο προκλητικό...καθώς θα καλείται κανείς ν' αποδείξει ότι ζει εκεί για να μην καταβάλει το φόρο του ΥπΠο.

Βήματα περιορισμού της αυτονομίας διαχείρισης της πνευματικής κληρονομιάς της Ορθόδοξης κοινότητας αποτελούν τέτοια δεδομένου ότι ούτε ένα ισλαμικό τέμενος ή καθολικός ναός δεν παρακρατείτε για εισπρακτική εκμετάλλευση από κρατικούς φορείς.

Αυτό φυσικά γίνεται σε όλη την Αλβανία. Και στην Μοσχόπολη ο φύλακας που έχει τα κλειδιά ζητάει χρήματα για να τα βάλει στην τσέπη του χωρίς κανέναν έλεγχο, από τους Έλληνες τουρίστες που επισκέπτονται την περιοχή. 

http://tachydromos.org/

Ο Μινωικός σφραγιδόλιθος που ανατρέπει τα δεδομένα

Η 7η Νοεμβρίου θα μείνει στην ιστορία της Τέχνης ως η ημέρα αποκάλυψης ενός ακόμη αριστουργήματος της ανθρώπινης δεξιοτεχνίας. Μόνο που η αποκάλυψη αυτή αφορά ένα αντικείμενο που τα ανθρώπινα χέρια έπλασαν πριν από 3.500 χρόνια σε κάποιο εργαστήριο της μινωικής Κρήτης. Το αντικείμενο αυτό δεν έχει όμοιο του, διότι αν κανείς το παρατηρήσει φευγαλέα, θα μπορούσε να σκεφτεί πως πρόκειται για ένα ανάγλυφο της εποχής της Αναγέννησης. 

​Η πλαστικότητα, η αίσθηση των τριών διαστάσεων, η απίστευτη μικρολεπτομέρεια, το πάθος για τελειότητα ως προς την απεικόνιση της μακράς κόμης του πολεμιστή, όλα αυτά θα θύμιζαν στον αρχαιολόγο που το επεξεργάστηκε τα αριστουργήματα της ιταλικής ΑναγέννησηςΠρόκειται για ένα μικροσκοπικό εύρημα, σε έναν τάφο της αρχαίας Πύλου που το άπειρο μάτι ενός κοινού ανθρώπου, θα το εκλάμβανε ως άλλη μια πετρούλα γύρω από την αρχαιολογική ανασκαφή. Οι έμπειροι αρχαιολόγοι ωστόσο, αν και τους διέφυγε στην αρχή η σπουδαιότητα του ευρήματος, μετά από 2 χρόνια αφού καθάρισαν την πετρούλα, ανακάλυψαν ένα ανάγλυφο πάνω σε αχάτι, χρώματος καστανού. 

Και τότε, ήλθε η έκπληξη: Τίποτε παρόμοιο δεν είχε ως τότε ανακαλυφθεί και που να είχε σχέση με την καλλιτεχνική παραγωγή της Μινωικής Κρήτης. Η πλαστικότητα, η αίσθηση των τριών διαστάσεων, η απίστευτη μικρολεπτομέρεια, το πάθος για τελειότητα ως προς την απεικόνιση της μακράς κόμης του πολεμιστή, όλα αυτά θα θύμιζαν στον αρχαιολόγο που το επεξεργάστηκε τα αριστουργήματα της ιταλικής Αναγέννησης. Υπήρχε όμως μια διαφορά. Ήταν κατασκευασμένα 3.000 χρόνια πριν από ανθρώπους που έζησαν σε έναν πολιτισμό αλλά και που ήταν σε επαφή με άλλους πολιτισμούς, που δεν μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιες μορφές καλλιτεχνημάτων. 

Ο σπουδαίος σφραγιδόλιθος πριν καθαριστεί...

Και μετά...

​Είναι ένας σφραγιδόλιθος από καστανό αχάτη, μήκους περίπου 3 εκατοστών που απεικονίζει έναν γυμνό ήρωα με μακριά, ελεύθερα μαλλιά, να έχει ακινητοποιήσει τον αντίπαλο, πιάνοντάς τον από την περικεφαλαία και να βυθίζει το μακρύ ξίφος στο στέρνο του
Πρόκειται συγκεκριμένα για μικροσκοπικό αντικείμενο που βρέθηκε στον διάσημο πια τάφο του «Γρύπα Πολεμιστή» στην Πύλο το 2015 (διαβάστε περισσότερα για τη σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη εδώ), όμως μόλις τώρα οι αρχαιολόγοι κατάλαβαν τι έχουν στο εργαστήριο τους. Είναι ένας σφραγιδόλιθος από καστανό αχάτη, μήκους περίπου 3 εκατοστών που απεικονίζει έναν γυμνό ήρωα με μακριά, ελεύθερα μαλλιά, να έχει ακινητοποιήσει τον αντίπαλο, πιάνοντάς τον από την περικεφαλαία και να βυθίζει το μακρύ ξίφος στο στέρνο του. Ο αντίπαλος εκπνέει για τελευταία φορά. Πεσμένος στο έδαφος, νεκρός, υπάρχει ακόμη ένας πολεμιστής του εχθρού, με γυρισμένη πλάτη και πρόσωπο στον κάτω κόσμο.

Οι λεπτομέρειες των σωμάτων, οι κινήσεις, η ρυθμολογία της σύνθεσης, ο παλμός της σκηνής, η χορογραφία της ισχύος και το πάθος του γυμνού ήρωα επί του θωρακισμένου αντιπάλου, αποδίδονται με τρόπο πρωτοφανή για την εποχή του και ανεπανάληπτο για πολλούς αιώνες!

Καλλιγραφική απεικόνιση της παράστασης του σφραγιδόλιθου

Ο σφραγιδόλιθος μπορούσε να φορεθεί σαν κόσμημα στον καρπό του πολεμιστή.

Σε ρεπορτάζ τους οι New York Times αναφέρουν:

'Ένα ελληνικό εύρημα ανασύρει ιστορίες από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια', είναι ο τίτλος στην αμερικάνικη εφημερίδα

«Οι αρχαιολόγοι ελάχιστα ασχολήθηκαν με το μικροσκοπικό αντικείμενο, που όμως έμελλε αυτό να αποτελεί τον «θησαυρό του τάφου». Δύο χρόνια αργότερα και σε εργασία ενός αρχαιολόγου-συντηρητή, αποκαλύφθηκε ότι πάνω στον συγκεκριμένο σφραγιδόλιθο έχει χαραχτεί, με πηλό ή κερί, μια εικόνα που ίσως αλλάζει την ιστορία της τέχνης όπως την ξέρουμε έως σήμερα!  

Η εικόνα απίστευτης λεπτομέρειας δείχνει έναν πολεμιστή να μάχεται με δύο εχθρούς, ενώ ο ένας έχει εξοντωθεί, κι έχει το πρόσωπο προς το έδαφος και το ξίφος αφημένο. Ο βαθμός της λεπτομέρειας είναι απίστευτος, αν αναλογιστούμε το ελάχιστο μέγεθος του λίθου - μικρότερος από 3 εκατοστά - ενώ κάποιες λεπτομέρειες δεν είναι εύκολα ορατές δια γυμνού οφθαλμού.

​
«Ο ενθουσιασμός μας έφτασε στο απόγειο, μετά τη διαδικασία του καθαρισμού και της φωτογράφισης, όταν σταδιακά καταλάβαμε ότι έχουμε βρει ένα αριστούργημα»«Ο ενθουσιασμός μας έφτασε στο απόγειο, μετά τη διαδικασία του καθαρισμού και της φωτογράφισης, όταν σταδιακά καταλάβαμε ότι έχουμε βρει ένα αριστούργημα», σχολίασαν σε αρχαιολογικό περιοδικό οιαρχαιολόγοι Jack L. Davis και Sharon R. Stocker, που πραγματοποιούν ανασκαφές στην Πύλο τα τελευταία 25 χρόνια.

«Η λεπτομέρεια είναι απίστευτη, ειδικά αν αναλογιστούμε το μέγεθος. Αισθητικά, πρόκειται για αριστούργημα της μικρογλυπτικής», σχολιάζει ο John Bennet, διευθυντής της Βρετανικής Σχολής Αθηνών, ενός από τα 17 ξένα αρχαιολογικά ινστιτούτα που λειτουργούν στην Ελλάδα.

«Η καθηλωτική σκηνή μάχης πάνω στην πέτρα είναι ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της τέχνης στον κόσμο του Αιγαίου, και συγκρίνεται με μερικά από τα αναγεννησιακά έργα του Μικελάντζελο που εκτίθενται στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Τέχνης», αναφέρει ο Malcolm H. Wiener, ειδικός στην Προϊστορία του Αιγαίου. 

Το μυστήριο της σπουδαίας ανακάλυψης

Τα ερωτήματα που ανακύπτουν σχετικά με αυτή τη φανταστική ανακάλυψη είναι δύο. Πρώτον, το πώς και το γιατί σχεδιάστηκε με τέτοια λεπτομέρεια. Δεύτερον, το τι απεικονίζει: Πρόκειται για μια σκηνή μάχης που σχετίζεται με τα έπη του Ομήρου, και εάν ναι, συνεισέφερε στην προφορική παράδοση πίσω από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια; Πάντως πρόκειται για ένα γεγονός γνωστό στη μινωική αλλά και μυκηναϊκή κουλτούρα. 

Ο Γρύπας Πολεμιστής θάφτηκε περίπου το 1.450 π.Χ., περίοδο κατά την οποία ο μινωικός πολιτισμός διαδίδονταν στην ηπειρωτική Ελλάδα. Οι τοπικοί οπλαρχηγοί χρησιμοποιούσαν συχνά πολύτιμα αντικείμενα από την Κρήτη, ώστε να πιστοποιήσουν έτσι ότι αποτελούν μέρος της «ελίτ» της εποχής. 







​
Οι αρχαιολόγοι δηλώνουν βέβαιοι ότι το έργο έγινε στην Κρήτη, καθώς σε καμία άλλη περιοχή δεν μπορούσε να παραχθεί έργο τέχνης τέτοιας υψηλής ποιότητας, εκείνη την εποχήΟι αρχαιολόγοι δηλώνουν βέβαιοι ότι το έργο έγινε στην Κρήτη, καθώς σε καμία άλλη περιοχή δεν μπορούσε να παραχθεί έργο τέχνης τέτοιας υψηλής ποιότητας, εκείνη την εποχή. Θεωρούν μάλιστα ότι για να καταφέρει ο καλλιτέχνης να επιτύχει τέτοια λεπτομέρεια, θα πρέπει να χρησιμοποίησε κάποιου είδους μεγεθυντικό φακό, αν και δεν έχει βρεθεί ποτέ κάποιο τέτοιο αντικείμενο της εποχής στην Κρήτη.

Με αυτή την άποψη ταυτίζεται και ο Fritz Blakolmer, από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης, ειδικός στην αρχαία τέχνη του Αιγαίου, ο οποίος εξέφρασε την άποψη ότι η εικόνα αποτελεί «αντιγραφή» μιας μεγάλης τοιχογραφίας, η οποία πιθανότατα κοσμούσε το παλάτι της Κνωσσού»...

Το 45% των φοιτητών στα Τίρανα καταγγέλλει ότι οι καθηγητές ζητάνε “δωράκι” για να τους “περάσουν”

Δεν ξέρουν από που να… πρωτομαζέψουν τη διαφθορά οι Αμερικανοί στην Αλβανία, αφού η χώρα έχει μοιάζει να έχει “ξεφύγει” εντελώς από την κανονικότητα.

Το Συμβούλιο Νέων της Πρεσβείας των ΗΠΑ, σύμφωνα με αλβανικά δημοσιεύματα, πραγματοποίησε έρευνα σχετικά με τα προβλήματα διαφθοράς σε πέντε σχολές του Πανεπιστημίου Τιράνων, από την οποία προέκυψε ότι του 45% των φοιτητών σε αυτές της Σχολές, δήλωσαν ότι τους έχουν ζητηθεί χρήματα ή δώρα από τους καθηγητές για να μπορέσουν να περάσουν τα μαθήματα.

Tribune.gr

Τι συνέβη στις συναντήσεις του Ditmir Bushat στα Ιωάννινα, Δερβιτσάνη και Δρόπολη

 

Γράφει ο Παναγιώτης Μπάρκας

Τι συνέβη στις συναντήσεις του Ditmir Bushat στα Ιωάννινα, Δερβιτσάνη και Δρόπολη
Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ο Υπουργός Εξωτερικών Μπουσάτι, που συνοδεύονταν από την Υπουργό Πολιτισμού Μιρέλα Κουμπάρο ταξίδεψαν από το Αργυρόκαστρο στα Γιάννενα όπου είχαν τρεις σταθμούς συναντήσεις: στη Δερβιτσάνη (στην ελληνική εθνική μειονότητα), στο Μεθοριακό Σταθμό της Κακαβιάς (μεταξύ των αποκλεισμένων μεταναστών) και στα Ιωάννινα (με μετανάστες από την Αλβανία σε αυτήν την πόλη).

Στο σύνολό τους αυτοί οι τρεις σταθμοί συναντήσεων, ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο, πρόβαλαν το πραγματικό κλίμα των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, της Ελλάδας και της Αλβανίας, ξεκινώντας αρχικά από τη σχέση της κυβέρνησης με την ελληνική εθνική μειονότητα.

Επρόκειτο για ένα βεβαρυμμένο κλίμα, το οποίο εκτυλίσσεται παραμονές της συνάντησης στην Ελλάδα με τον Έλληνα ομόλογό του κ Κοτζιά, με υψηλές προσδοκίες για τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, τουλάχιστον σύμφωνα με τον Μπουσάτι και στην χρονική στιγμή που σχετίζεται με την ανάγκη της ανανέωσης της Συμφώνου Φιλίας και Συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών. Πρόκειται λοιπόν, για ένα νέο κύκλο επιδείνωσης που καθοδηγείται κυρίως από την αλβανική πλευρά με σύμμαχό της τα ΜΜΕ και ως συνήθως στο ανθελληνικό πνεύμα. Το νέο στην παρούσα φάση δεν έγκειται μόνο στο γεγονός ότι κλίμα μεταφέρεται στις ανθρώπινες σχέσεις μεταξύ των δύο λαών οι οποίες μέχρι στιγμής λίγο ή και καθόλου έχουν επηρεαστεί, αλλά, για πρώτη φορά, έχουμε μια κάθετη και οριζόντια αντίδραση από ελληνικής πλευράς, στοχοποιώντας άμεσα την αλβανική κυβέρνηση προς την αλβανική κυβέρνηση.

Αλλά ας αναλύσουμε αυτήν την κατάσταση με σημείο αναφοράς τους τρεις σταθμούς του Μπουσάτι αυτό το Σαββατοκύριακο.

Η συμμετοχή των μεταναστών στη συνάντηση του Υπουργού στα Ιωάννινα (μερικοί ήταν ελληνικής καταγωγής), ήταν μετρημένoi στα δάχτυλα, παρότι στα Ιωάννινα ζουν εκατοντάδες Αλβανοί μετανάστες. Το μαζικό μποϊκοτάζ του Υπουργού, του άμεσα υπεύθυνου για τα προβλήματά τους δεν αφορά τόσο την απώλεια της εμπιστοσύνης τους στους πολιτικούς και αλβανική κυβέρνησης. Περισσότερο αποτελεί ένδειξη της αντίδρασης και διαφωνίας τους στην πολιτική που ακολουθούν τα Τίρανα απέναντι στην Ελλάδα. Με λίγα λόγια, μια τέτοια πολιτική επηρεάζει αρνητικά στην αρμονία, την ηρεμία, τη συνεργασία, την ένταξη, τις ευρωπαϊκές σχέσεις που η απόλυτη πλειοψηφία αυτών έχει θέσει έχει θέση με τη χώρα διαμονής τους, την Ελλάδα, πράγμα για το οποίο ολίγη σημασία αφιερώνουν στα Τίρανα. 
Πιο δύσκολη γίνεται η ζωή τους στην Ελλάδα ειδικά λόγω των παραληρημάτων στα ΜΜΕ του αναχρονικού και μπαγιάτικου πατριωτισμού εμπνευσμένου με τον ανθελληνικό εθνικισμό, χειραγωγημένου και σερβιρισμένου από την πολιτική, ως μια αλχημεία για να τραβήξει την προσοχή από τα καθημερινά προβλήματα που αφορούν την επιβίωση. 
 Διαφαίνεται λοιπόν μια διπλή στάση του αλβανικού παράγοντα προς την Ελλάδα. Αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανοί που ζουν στην Ελλάδα απαιτούν από τα Τίρανα να ακολουθήσουν μια πολιτική φιλίας, κατανόησης και συνεργασίας με την Ελλάδα. Αντιθέτως, ένα μεγάλο μέρος των Αλβανών στην Αλβανία, ιδιαίτερα εκείνοι που διαμορφώνουν άποψη στο κοινό, νομίζουν ότι θα λύσουν τα εσωτερικά προβλήματά τους παράγοντας ανθελληνισμό.

Αυτό ήταν προφανές στο δεύτερο σταθμό του Υπουργού στην Κακαβιά. Βρισκόμενοι μεταξύ Αλβανών αποκλεισμένων για ώρες στα σύνορα με προορισμό την Ελλάδα, οι δύο υπουργοί, ο Μπουσάτι και η Κουμπάρο, βίωσαν τη σκληρή αντίδρασή τους. Αλβανοί πολίτες, απαλλαγμένοι από την πολιτική χειραγώγηση και εξοργισμένοι για τον πολύωρο αποκλεισμό τους στα σύνορα, ενοχοποιούσαν την κυβέρνησή τους για αυτές τις κουραστικές ώρες αναμονής. 
Δεν τους ενδιέφερε η επίσημη ανακοίνωση της ελληνικής πλευράς ότι τα σύνορα έκλεισαν για τεχνικούς λόγους. Τα μέσα ενημέρωσης των Τιράνων είχαν διαποτίσει τα αγανακτισμένα αφτιά τους με την είδηση ότι τα δεινά τους ήταν μια ελληνική αντίποινα για τα γεγονότα στη Χιμάρα !!! Και παρόλα αυτά εκείνοι είχαν μια απάντηση. Απέδιδαν την αιτία στα Τίρανα. Και το διατύπωναν αυτό άμεσα και κατάματα στον αρμόδιο Υπουργό για τις τύχες τους. 
 Έτσι, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στα Τίρανα με τις εικασίες τους, ότι η πολύωρη αναμονή στα σύνορα οφείλονταν σε πολιτικό υπόβαθρο από ελληνικής πλευράς, δεν προσέφεραν τίποτε άλλο παρά, από την μία πλευρά ενθάρρυναν στη μερίδα των Αλβανών που έχουν συνδέσει τη ζωή τους με την Ελλάδα, τη δυσφορία έναντι της αλβανικής κυβέρνησης. Από την άλλη τροφοδοτούσαν των ανθελληνισμό στους Αλβανούς που θέλουν να ζούνε με τον αρρωστημένο εθνικισμό. 
 Υπό αυτή την έννοια, πιο δύσκολη και πιο περίπλοκη για τους Μπουσάτι και Κουμπάρο ήταν η συνάντηση στο χωριό Δερβιτσάνη, στην καρδιά της εθνικής ελληνικής μειονότητας. Ήταν προφανές ότι ο Μπουσάτι, παραμονές της άτυπης ή επίσημης συνάντησης με τον Έλληνα ομόλογό του, επιδίωκε μια τέτοια συνάντηση, μάλιστα με όσο μεγαλύτερη και ενθουσιώδη συμμετοχή.
Είναι γνωστό ότι στις αναμενόμενες συνομιλίες μεταξύ των δύο υπουργών, τα θέματα της μειονότητας και των δικαιωμάτων της, ο νόμος περί μειονοτήτων που μόλις εγκρίθηκε, το περιουσιακό στο σύνολό του (και όχι μόνο στη Χιμάρα, κλπ), θα είναι πολύ ψηλά στην ατζέντα του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών, καθώς ακόμη και αν θέλει να τα παρακάμψει, δεν μπορεί να αγνοήσει την πολιτική πίεση της αντιπολίτευσης και της ελληνικής κοινής γνώμης. 
 Από την άλλη πλευρά, η πολιτική ηγεσία της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία από καιρό έχει ρίξει τις γέφυρες επικοινωνίας με την κυβέρνηση. Το γεγονός δεν θα είχε σημασία αν η κοινότητα της εθνικής ελληνικής μειονότητας εκδήλωνε διαφορετική στάση από την ηγεσία της. (Αυτός ήταν στην πραγματικότητα ένας από τους στόχους του υπουργού Μπουσάτι στη Δερβιτσάνη). Δυστυχώς, αποδείχθηκε ότι στη μειονότητα καλλιεργείται ως ένα άνευ προηγουμένου φαινόμενο, η σθεναρή αντίδραση κατά της κυβέρνησης. Και αυτό δεν οφείλεται απλά στο παιχνίδι του πρωθυπουργού που συγκρούεται με το Ντούλε για να αυξήσει τον ανθελληνικό κύρος του στο αλβανικό περιβάλλον και του Ντούλε που συγκρούεται με Ράμα για να αυξήσει τις πεσμένες χάμου μετοχές του (εφόσον παραμένει ο πιο λιγότερο ψηφισμένος πολιτικός στην εθνική ελληνική μειονότητα). Τη συνάντηση στη Δερβιτσάνη αγνόησαν όλοι οι άλλοι εκπρόσωποι της εθνικής ελληνικής μειονότητας, με εξαίρεση το ΣΚ Δήμου Δρόπολης. Οι διοργανωτές, άτομα από την ελληνική μειονότητα στο ΣΚ, δεν κατάφεραν να πείσουν εκείνους να μετάσχουν στη συνάντηση. Τόσο το χειρότερο όταν οι ίδιοι επιδίωξαν να εκμεταλλευτούν τη συνάντηση για να επιδείξουν την ισχύ τους στο δήμο Δρόπολης. (Παρευρέθηκαν στη συνάντηση μόνο μέλη του Σ.Κόμματος στο δήμο Δρόπολης) μεταβάλλοντας έτσι την παρουσία των δύο υπουργών σε μέρος της πολιτικής αντιπαράθεσης της εθνικής ομογένειας στο Δήμο Δρόπολης.

Φωνές εκείνων (μεταξύ αυτών και εμού) που ζητούν ώστε οι εκπρόσωποι της ε.ε. μειονότητας θα πρέπει να επιστρέψουν στον εποικοδομητικό διάλογο με την κυβέρνηση, και η κυβέρνηση, όπως και η πλειοψηφία, δεν έχει λόγο να εκδηλώνει ότι φοβάται από μια μειονότητα, και λόγω αυτού του φόβου θα πρέπει να την ελέγχει, μετατρέπονται σε μειοψηφία.
Το σημείο αφετηρίας για τη νέα αυτή κατάσταση φαίνεται να είναι το πρόβλημα που δημιουργήθηκε στη Χιμάρα, όπως και η ψήφιση του νόμου για τις μειονότητες. Το πρόβλημα στη Χειμάρρα είναι πραγματικό, αλλά, δυστυχώς, η προσέγγισή του καταπιάνεται από την κορυφή του παγόβουνου και σκόπιμα μονομερώς. Η αντιμετώπιση του προβλήματος στη Χιμάρα, ως σχέση μιας ομάδας Χιμαριωτών δηλωμένων εθνικά ως Έλληνες και των περιουσιών τους, με το νόμο σε καταστάσεις εφαρμογής ενός σχεδίου ανάπλασης του ιστορικού κέντρου της Χιμάρας, δεν αγγίζει διόλου το πραγματικό οπρόβλημα και την ουσία του. 
Αποδεικνύεται ότι η αντιπαράθεση για το σχέδιο ανάπλασης, λαμβάνει μια διοικητική λύση απαλλοτριώσεων για λογαριασμό δημοσίου οφέλους. Τα πολιτικά κόμματα το αντιμετώπισαν από εθνικιστικές θέσεις, ως αντιπαράθεση για εθνικά συμφέροντα. Ζήτησαν από την μία πλευρά να αποσύρουν την προσοχή από την ουσία του προβλήματος και να κρύψουν το μέγεθος του εγκλήματος το οποίο συνέβη στη Χιμάρα χρόνια κατά σειρά. (Διαφαίνεται εύκολα ότι οι ύψιστοι πολιτικοί παράγοντες που εμπλέκονται στο θέμα της Χιμάρας δείχνουν ότι διασταυρώνουν τα ξίφη μεταξύ τους. Δηλώνουν ότι κατέχουν ενοχοποιητικά στοιχεία σε βάρος των αντιπάλων, αλλά οι απειλές φθάνουν μέχρι τις κόκκινες γραμμές του προκαταρκτικού συμβιβασμού για την αλληλοπροστασία όταν πρόκειται για την έννομη ενοχοποίησή τους. Από την άλλη πλευρά, η προβολή του προβλήματος από τα πολιτικά κόμματα με την ταυτότητα του ανθελληνισμού, επιδιώκει , την περιθωριοποίηση του ελληνικού στοιχείου στη Χειμάρρα, με στόχο την καλλιέργεια του κατάλληλου εδάφους στο μαύρο χρήμα και το οργανωμένο έγκλημα για να ολοκληρώσουν αυτή την αποστολή με πατριωτικό ένδυμα. 
Είναι λοιπόν σαφές ότι η επιδείνωση των σχέσεων με την Ελλάδα βαδίζει στο απροχώρητο και ελάχιστα καταβάλλονται προσπάθειες για την εξομάλυνσή τους. Και το χειρότερο, οι τέτοιες εξελίξεις εμποδίζουν και στενεύουν τα περιθώρια επιστροφής.ΤΕΛΟΣ

Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο με θέμα την Μοσχόπολη διοργανώνει η Επιστημονική Ακαδημία Τιράνων- Konferencë Ndërkombëtare me temë Voskopojën do të organizojë Akademia e Shkencave në Tiranë

 

Διεθνές Συνέδριο με θέμα την Μοσχόπολη διοργανώνει η Επιστημονική Ακαδημία Τιράνων με επιστήμονες από όλα τα Βαλκάνια. Το περίεργο είναι πως στο συνέδριο θα μιλήσει και ο Πελούμπ Τζούφι, ανθέλληνας και αντι-ορθόδοξος, που πούλησε το βιβλίοτου Ιωακείμ Μαρτινιανού, αφού το άλλαξε και το διαστρέβλωσε του έβαλε τ’ όνομα του και είπε αυτή είναι η ιστορία της Μοσχόπολης, και θα κλείσει το Συνέδριο με εκπομπή του ανθέλληνα και αντιορθόδοξου Μαρίν Μέμμα, persona non grata, στην Ελλάδα, που έχει κάνει εκατοντάδες ιστορικές εκπομπές που διαστρεβλώνουν τα πάντα. Δεν ξέρουμε αν κανείς θα έχει το θάρρος, να τους ρωτήσει κανείς, τι σχέση έχει η Αλβανία με την Μοσχόπολη αλλά χωρίς να ξεχάσει  να αναφερθεί και στο δολοφόνο Σαλί Μπούτκα που έκαψε την Μοσχόπολη, σκότωσε, μαζί με τα «παλικάρια» του, όποιων βρήκε μπροστά του, ξέσκισε τις κοιλιές το γυναικών για να δουν το φύλο τους και πολλά άλλα. Ο πρόγονος του κατέστρεψε την Μοσχόπολη αυτοί κάνουν συνέδρια για την Μοσχόπολη. Ω το παράδοξο!! Δείτε το πρόγραμμα του Συνεδρείου:

Konferencë Ndërkombëtare me temë Voskopojën do të organizojë Akademia e Shkencave në Tiranë me shkencëtarë nga i gjithë Ballkani. I çuditshëm është fakti se në këtë konferencë do të ligjërojë dhe z Pëllumb Xhufi, antiortodoks dhe antihelen i betuar, i cili pasi përktheu librin mbi Voskopojën të Joakim Martinianit, e shtrembëroi si deshi dhe pasi i vuri emrin e tij e shiti për libër historik.  Ndërsa Konferenca do të mbyllet me video përgatitur nga z Marin Mema person non grata, në shtetin helen, një antiorthodhoks dhe antihelen i betuar  i cili ka krijuar me dhjetra emisione “historike” me shtrembërime të papara. Nuk  e dimë nëse dikush do të ketë kurajon t’iu thotë se çfarë lidhje ka Shqipëria me Voskopojën dhe gjithashtu të flasë për krimet makabre të Sali Butkës që vrau , preu, therri, masakroi, çau barqet grave shtatëzëna, e  çfarë tjetër nuk bëri dhe Shqipëria e ka hero. Paraardhësi dhe heroi i tyre shkatërroi Voskopojën këta bëjnë konferenca për Voskopojën. Paradoksi i paradoksëve Shikoni programin e Konferencës për një ide më të plotë:

Διεθνές Συνέδριο με θέμα την Μοσχόπολη στα Τίρανα - Konferencë ndërkombëtare me temë Voskopojën në Tiranë by Pelasgos Koritsas on Scribd

Παρουσίαση βιβλίου του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ. Αναστασίου "ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ - ΧΡΕΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ"

Για να δείτε την παρουσίαση πατήστε εδώ