Extra
Όπου και να πας, όποιον κι αν συναντήσεις στο εξωτερικό, η πρώτη ερώτηση που θα σου κάνει είναι: «Πόσοι είναι οι ελληνικής καταγωγής πολίτες της Αλβανίας;» Ο καθένας θα δώσει έναν αριθμό, μα πάντως ο αριθμός αυτός θα είναι λανθασμένος. Γιατί ποτέ δεν έγινε μια ξεκάθαρη, διαφανή και νόμιμη καταγραφή, όπως το απαιτούν οι Διεθνείς Συμβάσεις και Πρωτόκολλα. όπως γίνεται και στις άλλες χώρες που ζουν μειονότητες. Όπου ο καθένας να δηλώσει ελεύθερα το τι είναι, τι αισθάνεται. Χωρίς φόβο και χωρίς πάθος.
Ένας αριθμός που στα χρόνια της δικτατορίας, με έμμεσους και άμεσους τρόπους, έχει αλλοιωθεί, αφού όχι μόνον ατόμων αλλά και κοινοτήτων και περιοχών τους έχει αφαιρεθεί η ελληνική εθνικότητα, και αναγνωρίζονταν ως Αλβανοί πολίτες.
Και στα χρόνια της δημοκρατίας, που νομίσαμε πως από δω και πέρα θ’ «ανασάνουμε» αέρα δημοκρατίας και ελευθερίας, διαψευστήκαμε. Η ίδια ταχτική και η ίδια μεταχείριση προς τις μειονότητες και ειδικά προς την Εθνική Ελληνική Μειονότητα.
Αν και η απογραφή του πληθυσμού, βάση της ελεύθερης δήλωσης, ήταν ένα από τα πάγια αιτήματα της οργάνωσης ΟΜΟΝΟΙΑ, από την ίδρυσή της ακόμα, για να πάρει τέλος το παιχνίδι των αριθμών και να ειπωθεί ο πραγματικός αριθμός των κατοίκων ελληνικής καταγωγής..
Δεν συνέφερε αυτό στις εκάστοτε αλβανικές κυβερνήσεις, γιατί όσο μεγαλύτερος ο αριθμός της ΕΕΜ τόσες μεγαλύτερες οι σκοτούρες. Κι όταν λέμε σκοτούρες εννοούμε τις πολιτικές μα και τις οικονομικές. Γιατί άλλο να μιλάμε για 250.000-300.000 κι άλλο για 30.000-35.000 που βγάζουν τα αλβανικά «μαγαζιά».
Τι λέει ο ίδιος ο αλβανικός τύπος
Το φύλλο της 18η Ιουλίου 2005, μιας καθημερινής σοβαρής και μεγάλου αριθμού κυκλοφορίας, αλβανικής εφημερίδας, έγραφε: «Οι Έλληνες μετρημένοι το 1913, χωρίς αριθμό το 2005. Σε όλες τις απογραφές οι Έλληνες από 7-10%».
Και αναφέρει ο αρθρογράφος, βάση της στατιστικής πως το 1913 η απογραφή ανέδειξε 37.000 ελληνικής καταγωγής. Το 1930 φτάνουν τους 40.846 (όταν η Αλβανία ακόμα δεν έχει ξεπεράσει το εκατομμύριο). Από το 1945, που εδραιώθηκε το κομμουνιστικό σύστημα, ο αριθμός των Ελλήνων αρχίζει και μειώνεται. Το 1950, αναφέρουν οι στατιστικές 28.997 με ελληνική εθνικότητα και 34.882 ελληνόφωνους (αρχίζει η εποχή που ολόκληρα χωριά και περιοχές αλβαποιήθηκαν). Μολοταύτα υπάρχει κάποια άνοδος στον αριθμό των Βορειοηπειρωτών. Το 1955 οι στατιστικές βγάζουν 34.281, το 1960 τον αριθμό 37.282, το 1979 τους 49.307, το 1989 τους 58.785 και το 2001 να δίνει τον αριθμό των 65.900 ελληνικής καταγωγής και 89.200 ελληνόφωνους, όταν η χώρα αριθμεί 3.821.000 κατοίκους.
Η αντίστροφη μέτρηση
Οι απογραφές του πληθυσμού, που έγιναν μετά το 2001, κατεβάζουν τον αριθμό των Ελλήνων της Αλβανίας σε 35.829 το 2005 και την τελευταία απογραφή τους 26.000 κατοίκους ελληνικής καταγωγής.
«Η αλβανική κυβέρνηση δεν έχει έναν ακριβή αριθμό του μειονοτικού ελληνικού πληθυσμού. Η πίεση από την Ε. Ένωση και τον ΟΕΕ είναι αρκετά μεγάλη και ζητούν να καταμετρηθεί ο ακριβής αριθμός των μειονοτήτων στην Αλβανία. Η κατάσταση είναι η ίδια όπως το 1923 όταν εμείς (Αλβανική κυβέρνηση) δεν μπορέσαμε να καταμετρήσουμε τις μειονότητες παρά τις πιέσεις της «Ένωσης των Εθνών». Και τώρα… άλλαξαν μόνον τα ονόματα των Διεθνών». καταλήγει ο αρθογράφος στο γραπτό του για τον αριθμό των Ελλήνων της Αλβανίας.
Οι δικοί μας φορείς
Ανεξαρτήτως από την μεγάλη φυγή των Βορειοηπειρωτών, κυρίως στην Ελλάδα, οι ληξιαρχικές πράξεις τους μένουν οι ίδιες στον τόπο γεννήσεώς τους. Οπότε πώς είναι δυνατόν το 2001 ν’ αριθμούνται 65.900 ελληνικής καταγωγής και το 2015 να πέφτουν στους 26.000; Όταν, βάσει των στοιχείων των γραφείων αλλοδαπών, προμηθεύτηκαν την ταυτότητα ομογενούς πάνω από 250.000 και όπως λέει ο αρθογράφος πως ο αριθμός των Ελλήνων στην Αλβανία κυμαίνεται μέχρι 10%. Όταν ο πληθυσμός της Αλβανίας είναι κοντά στα 4 εκατομμύρια οι Έλληνες της Αλβανίας τυχαίνει να είναι 300- 400.000.
Γιατί, στο τέλος της γραφής δε γίνεται μια καθώς πρέπει απογραφή όπου ο καθένας να δηλώσει ελεύθερα την εθνική του καταγωγή; Τι τους φοβίζει; Ως πότε θα περιπαίζεται με τον πραγματικό αριθμό των Ελλήνων της Αλβανίας, όταν, την ίδια στιγμή, φουσκώνουν απαράδεκτα των αριθμό των Τσάμηδων;
Και ο ίδιος ο Ελληνισμός της Αλβανίας δε στάθηκε στα χαρακώματα που χρειάζεται. Ο ένας ο φορέας έκανε έκκληση στην τελευταία απογραφή για αποχή, ο άλλος για την άμεση ανταπόκριση. Μια αναμπουμπούλα που μόνο αρνητικές επιπτώσεις έφερε.
Πολλά παιδιά που γεννιούνται, το τελευταίο διάστημα, στην Ελλάδα δεν είναι γραμμένα στα αλβανικά ληξιαρχεία. Αυτό είναι λάθος. Ένα δείγμα απομάκρυνσης από τη γενέτειρα, που σημαίνει την μη διεκδίκηση των περιουσιών και των λοιπών δικαιωμάτων μας.
Βαγγέλης Παπαχρήστος
http://www.sfeva.gr/8DFFC05A.el.aspx
Μετά από αίτημα της αλβανικής κυβέρνησης για βοήθεια στην κατάσβεση των πολλών πυρκαγιών που πλήττουν την χώρα, δύο ελικόπτερα έφθασαν, ένα από την Ελλάδα και ένα από το ΝΑΤΟ, σημειώνει αλβανικό δημοσίευμα.
Νωρίτερα ο υπουργός Εσωτερικών της Αλβανίας, Ντριτάν Ντεμιράι επιβεβαίωσε το αίτημα για βοήθεια και πρόσθεσε ότι βρίσκεται σε συνεχή επαφή με τις αρχές της Ελλάδας και του ΝΑΤΟ.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα τις τελευταίες 24 ώρες έχουν εκδηλωθεί 12 νέες πυρκαγιές στην περιοχή της Σκόδρας, των Τιράνων, του Δυρραχίου, του Ελμπασάν και της Φίερ.
Οι πυρκαγιές είναι σε δυσπρόσιτες περιοχές και η πρόσβαση γίνεται μόνο από αέρος.
(www.alsat-m.tv)
--
Το παρόν άρθρο μεταφράστηκε και επιμελήθηκε από το © Βαλκανικό Περισκόπιο-Γιῶργος -http://www.echedoros-a.gr
Όπως είναι λογικό εν μέσω καλοκαιριού, τα μπάνια του λαού είναι που απασχολούν την πλειοψηφία του κόσμου, έχοντας αφήσει το καυτό θέμα της επόμενης ημέρας ανοιχτό για να επιλυθεί τον Σεπτέμβριο. Ο όρος "επόμενη ημέρα" χρησιμοποιήθηκε από τον πρόεδρο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ κ. Λεωνίδα Παππά σε ανακοίνωση που εξέδωσε λίγες μόλις ημέρες πριν της αλβανικές εκλογές και έχει να κάνει με την αντιμετώπιση της κρίσης μεταξύ ΟΜΟΝΟΙΑΣ και ΚΕΑΔ και τα επακόλουθά της.
Αποφάσισα να γράψω το άρθρο αυτό αναφέροντας τα ονόματα των εμπλεκόμενων, όσοι ασχολούνται γνωρίζουν πολύ καλά την κατάσταση που επικρατεί και ποια είναι τα δυο στρατόπεδα, κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας αν νομίζουμε πως η ρήξη είναι καλά κρυμμένο μυστικό.
Αν αυτή η περιβόητη επόμενη ημέρα ξεκινάει στο ίδιο μήκος κύματος (δυστυχώς έτσι φαίνεται) το μόνο που θα καταφέρουμε είναι μια επανάληψη του παρελθόντος. Η λογική ΚΕΑΔ ή ΟΜΟΝΟΙΑ, Ντούλες ή Παππάς είναι φαύλος κύκλος. Ας είμαστε ειλικρινείς για να υπάρξει επόμενη ημέρα θα πρέπει να διαλυθούν τα στρατόπεδα και δυστυχώς αυτό δεν φαντάζει και πολύ εφικτό. Η στήριξη των ανωτέρω είναι ανθρωποκεντρική και όχι θεσμική, δηλαδή όσοι για παράδειγμα υποστηρίζουν πως ο κεντρικός πυλώνας για την επόμενη ημέρα της ΕΕΜ θα πρέπει να είναι η ΟΜΟΝΟΙΑ, δεν θα υποστηρίξουν το ίδιο αν η ΟΜΟΝΟΙΑ περάσει στα χέρια του ΚΕΑΔ και συνεπώς θα βρεθούν απέναντι στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Φυσικά το ίδιο ισχύει και για το"στρατόπεδο" του ΚΕΑΔ.
Η πρότασή μου λοιπόν είναι απλή και συνάμα τόσο σύνθετη, πρέπει να μπουν στην άκρη οι εγωισμοί και οι διαμάχες της κεφαλής γιατί αυτά δυναμιτίζουν το κλίμα και μαζί και τους ακόλουθους του καθενός. Το ρητό "τα εν οίκω μη εν δήμω" ταιριάζει γάντι στην προκειμένη περίπτωση και το αναφέρω γνωρίζοντας πως διαμάχες και προβλήματα υπήρχαν και στο παρελθόν απλά κάποιοι αποφάσισαν πως δεν εξυπηρετούσε κανέναν το να τα διατυμπανίζει αριστερά δεξιά και δικαιώθηκαν.
Προτείνουμε σοβαρότητα και σεβασμό στους θεσμούς από τους ίδιους τους προέδρους, όσοι θεωρούν πως φταίει μόνο η μια πλευρά και η άλλη έχει το αλάθητο, κρίνονται ακατάλληλοι να συμβάλουν στο σχέδιο για την επόμενη ημέρα. Οι ευθύνες για την τρέχουσα κατάσταση βαραίνουν τους δυο τους.
Θοδωρής Γκούμας
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο
Η λέξη «κανούν» προέρχεται από την ελληνική λέξη «κανών» και στην Αλβανία το κανούν ρυθμίζει κάθε τομέα της καθημερινότητας. Πρόκειται για ένα άγραφο ηθικό κώδικα, που δίνει οδηγίες για τη σωστή συμπεριφορά του άντρα, της γυναίκας, τις σχέσεις των πολιτών με την εκκλησία και την εργασία. Ένα μεγάλο τμήμα αφορά την «μπέσα», την τιμή και είναι αυτό που έχει κάνει το «κανούν» σεβαστό στις κοινωνίες, αλλά και υπεύθυνο για πολύνεκρες βεντέτες. Γιατί, σύμφωνα τον κώδικα Λεκ Ντουγκαγκίνι, «το αίμα ξεπλένεται με αίμα». Για κάθε δολοφονία, τιμωρός δεν είναι ο νόμος, αλλά οι συγγενείς του θύματος και η ποινή είναι μόνο μία: θάνατος. Shkoder, Αλβανία Cristian Luli, 17 χρονών Η οικογένεια Luly είναι κλεισμένη στο σπίτι τους από το 1995, φοβούμενη την εκδίκηση της οικογένειας Vukaj Δεν έχει σημασία η θρησκεία, η οικονομική κατάσταση του δράστη ή οι λόγοι που τον οδήγησαν στη δολοφονία ενός συγγενή. Για την οικογένειά του απ’ τη στιγμή που έχυσε αίμα, πρέπει να πεθάνει. Κι αν οι συγγενείς του θύματος δεν τον προλάβουν ζωντανό, ίσως επειδή πέθανε από φυσικά αίτια, τότε πρέπει να πεθάνει ένα συγγενικό του πρόσωπο ακόμα κι αν δεν είχε καμία σχέση με τον φόνο. RRILA, ALBANIA. Rrila, Αλβανία. Dila, 31 χρονών. Ο σύζυγός της είναι στη φυλακή γιατί σκότωσε τον γείτονά τους. Ο γιος της έφυγε στο εξωτερικό για να γλιτώσει και η 7χρονη κόρη της ρισκάρει τη ζωή της κάθε φορά που βγαίνει απ’ το σπίτι Ο νόμος της πολιτείας δεν έχει καμία ισχύ στις περιοχές που εφαρμόζεται το «κανούν», κυρίως στη βόρεια Αλβανία. Έχουν υπάρξει περιπτώσεις που συγγενείς του θύματος είπαν ψέματα για να αθωωθεί ο δράστης και να μπορέσουν να αναλάβουν εκείνοι την τιμωρία του. Ακόμα κι αν ο νόμος λειτουργήσει και ο δράστης καταδικαστεί, το «κανούν» δεν ικανοποιείται. Θα τον περιμένουν μέχρι να αποφυλακιστεί και θα τον σκοτώσουν τότε. KALMET, ALBANIA. Η Rosa, 40 χρόνων και ο 16χρονος γιος της, Edi. Είναι εγκλωβισμένος στο σπίτι για 4 χρόνια. Ο πατέρας του σκότωσε δύο γείτονες ύστερα από μία διαφωνία για καλώδια ηλεκτρικού ρεύματος Το «κανούν» λήγει μόνο όταν η οικογένεια του θύματος δώσει τη συγχώρεσή της, αλλά λίγες το κάνουν, γιατί με αυτό τον τρόπο εμποδίζουν τους απογόνους του να πάρουν εκδίκηση. Στην όχθη του ποταμού Λάνα στα Τίρανα στέκεται ένα μοναχικό σπίτι. Ο δήμαρχος Έντι Ράμα δεν το κατεδάφισε, αν και εμπόδιζε την κατασκευή ενός πάρκου, επειδή εκεί κατοικεί μια οικογένεια που προσπαθεί να σωθεί από τη βεντέτα. Δεν βγαίνει έξω, ούτε ανοίγει σε αγνώστους. LHEJA, ALBANIA. Agim, 42 χρόνων. Μαχαίρωσε έναν άντρα και φυλακίστηκε για 4 χρόνια. Το «κανούν» όμως συνεχίζεται Εκεί ζει ο Γκιν Μάρκου με τη σύζυγο, τις νύφες και τα εγγόνια του. Οι γιοι του σκοτώθηκαν, αλλά εκείνος αρνήθηκε να πάρει εκδίκηση. Αντί όμως να δώσει τέλος στην υπόθεση, αποφάσισε να φύγει απ’ το χωριό του για τα Τίρανα και ζει φυλακισμένος στο σπίτι του, έτσι ώστε να δώσει την ευκαιρία στα εγγόνια να πάρουν εκδίκηση για τους γονείς τους, αν και όποτε το αποφασίσουν. Περισσότερες από δύο χιλιάδες οικογένειες ζουν εγκλωβισμένες στα σπίτια τους, φοβούμενες ότι θα τους σκοτώσουν μόλις βγουν στον δρόμο. Δεν μπορούν να δουλέψουν, ούτε να αγοράσουν φαγητό, με αποτέλεσμα να έχουν ανάγκη τη φιλανθρωπία γειτόνων και συγγενών. Τα παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο και τα τελευταία χρόνια, ορισμένοι δάσκαλοι τους κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα. RRILA, ALBANIA. Η ζωγραφιά της Νταϊάνα, ενός κοριτσιού που είναι κλειδωμένο στο σπίτι του για να αποφύγει το «κανούν» Τις διαφορές ανάμεσα στις δύο οικογένειες συχνά αναλαμβάνει να λύσει ο ειρηνοποιός, που είναι ο λεγόμενος «μπαϊρακτάρης», δηλαδή ο τοπικός άρχοντας. Αυτός μπορεί να δώσει ένα χρονικό περιθώριο «ασυλίας» στον δράστη, κατά το οποίο οι συγγενείς του θύματος δεν μπορούν να τον αγγίξουν. Έχουν υπάρξει περιπτώσεις, που ο δράστης χρησιμοποίησε αυτό το διάλειμμα όχι για να ξεφύγει, αλλά για να παραστεί στη κηδεία του θύματος. Βέβαια αυτή η ασυλία δίνεται συνήθως όταν το επιτρέπουν και οι ιδιαίτερες συνθήκες της κόντρας και όχι όταν η τιμή του θύματος έχει προσβληθεί σοβαρά. RRILA, ALBANIA. Η Dila και η κόρη της, Νταϊάνα, εγκλωβισμένες στο σπίτι τους Το «κανούν» Εμφανίστηκε τον 15ο αιώνα και σύμφωνα με κοινωνιολόγους είχε ως στόχο να διαφοροποιήσει τους Αλβανούς από τους Τούρκους κατακτητές. Δημιουργώντας έναν δικό τους κώδικα τιμής και συμπεριφοράς, ένιωθαν πως διατηρούσαν την ανεξαρτησία τους από τους Οθωμανούς. Το «κανούν» μεταδιδόταν προφορικά από γενιά σε γενιά. Καταγράφηκε πρώτη φορά τον 19ο αιώνα και εκδόθηκε το 1913. Η εφαρμογή του διακόπηκε μόνο την περίοδο του κομμουνισμού, όταν κυβερνούσε ο Χότζα, ο οποίος όρισε αυστηρές ποινές για όποιον ακολουθούσε το «κανούν». SHKODER, ALBANIA. Οικογένεια Shitani: Alexander 6 χρονών, Mailinda 8, η γιαγιά Groshe 55, και η μητέρα 31 ετών. Τον Δεκέμβριο του 2007, ο πατέρας των παιδιών μέθυσε και σκότωσε έναν άντρα. Φυλακίστηκε, αλλά τώρα πρέπει να τιμωρηθεί η οικογένειά του. Τα παιδιά δεν μπορούν να πάνε σχολείο, γι’ αυτό τους κάνει ιδιαίτερα μαθήματα ο καθηγητής Leka (δεξιά). Όμως μετά την πτώση του κομμουνισμού, το «κανούν» επέστρεψε ακόμη πιο άγριο και σκληρό. Η αρχική εκδοχή του «κανούν» απαγόρευε να δολοφονηθούν γυναίκες και παιδιά, αλλά τα τελευταία χρόνια έχουν υπάρξει πολλά ανήλικα θύματα. Οι γυναίκες απαγορευόταν να πάρουν εκδίκηση, καθώς δεν θεωρούνταν ισότιμες των αντρών. Παρ’ όλα αυτά, έχουν υπάρξει περιπτώσεις, όπως αυτή της Ζουλφιέ Χακλεΐ, που μεταμφιέστηκε σε άντρα για να εκδικηθεί τον θάνατο των πέντε αδερφών της. Οι δολοφονίες σύμφωνα με τον άγραφο κώδικα, γίνονταν για λόγους τιμής και αντιμετωπίζονται με κατανόηση και σεβασμό από την κοινωνία. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, ήταν η κοινωνία αυτή που πίεζε τους συγγενείς των θυμάτων να πάρουν εκδίκηση. Όμως στη σύγχρονη εποχή, το εκμεταλλεύεται συχνά η μαφία για ξεκαθάρισμα λογαριασμών, που δεν έχουν καμία σχέση με την «τιμή», αλλά αφορούν αποκλειστικά οικονομικά συμφέροντα. Πολλές φορές αναλαμβάνουν να «καθαρίσουν» κάποιον για λογαριασμό της οικογένειας, ζητώντας υπέρογκα ποσά, ενώ ταυτόχρονα προσφέρουν ασφάλεια στην οικογένεια του δράστη. KALMET, ALBANIA Το «κανούν» εφαρμόζεται περισσότερο στα χωριά της βόρειας Αλβανίας, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες έχει φτάσει μέχρι και στα Τίρανα, καθώς πολλοί φεύγουν απ’ τα χωριά τους για να γλιτώσουν το «κυνηγητό» των συγγενών. Σύμφωνα με έρευνα του 2014, περίπου τρεις χιλιάδες οικογένειες στην Αλβανία εμπλέκονται σε εγκλήματα τιμής. KALMET, ALBANIA. Η Nusha, 17 χρόνων φοβάται να βγει απ’ το σπίτι της, γιατί ο πατέρας της σκότωσε μία γυναίκα μετά από μία διαφωνία. Δεν έχει πάει σχολείο για δύο χρόνια....
Me sy mbyllur pashë disa djem dhe vajza veshur e mbathur, mbaruar universitete të famshme të botës duke folur me zjarr si bëhet Shqipëria Zvicër.
Me sy hapur pashë po ata djem dhe po ato vajza të pispillosura në një kafene duke dërrdëllitur për postime në rrjete sociale dhe të tjera broçkulla që s’i rrok mendja.
Me sy mbyllur lexova një libër të mirë që më lumturoi.
Me sy hapur pashë promuovimin e librit të palexueshëm të një ish-spiuni pa asnjë talent dhe asnjë frymëzim.
Me sy mbyllur pashë një adoleshent që i lëshoi një të moshuare vendin në autobuz.
Me sy hapur pashë në televizor dy adoleshenta në spital duke ngacmuar një mikeshën e tyre pa ndjenja shtrirë mbi një shtrat.
Me sy mbyllur pashë një djalë që i bëri një vajze një kompliment të bukur, dhe vajza u skuq nga kënaqësia.
Me sy hapur pashë një djalë që i tha një vajze “je derr femre” dhe vajza i tha “faleminderit”.
Me sy mbyllur pashë një pllajë mahnitëse në Skrapar me ujvara që rridhnin në Osum.
Me sy hapur pashë një kazan plehrash brenda të cilit një i rreckosur në bashkëpunim me disa mace kërkuan me ngulm diçka që nuk e gjetën dot.
Me sy mbyllur pashë se si i lodhur dhe i lumtur arrita të ngjitem më këmbë në majën e një mali.
Me sy hapur pashë një obez tek të tridhjetat brenda një makinë të madhe me xhamat mbyllur duke ngrënë si i babëzitur një hamburger.
Me sy mbyllur, pasi hëngra groshë dhe piva dhallë në një katund, j’a futa një sy gjumë në një livadh.
Me sy hapur pashë në një restorant në Bllok ca karaputana OJQ-sh nga ato që në ’91-in ishin të reja dhe fukaresha, ndërsa tani janë plaka me zinxhira floriri dhe rruaza nëpër qafa duke ngrënë e duke pirë me paret e taksapaguesve tanë dhe të huaj.
Me sy mbyllur pashë Voskopojën magjepsëse plot me kisha dhe monastere.
Me sy hapur pashë lumin e Ishmit plot me minj të mëdhenj si gica.
Me sy mbyllur pashë një prift të urtë duke mbajtur meshë para besimtarëve kokulur.
Me sy hapur pashë në Youtube një imam Kosove duke predikuar hajvanllëqe me ulurima.
Me sy mbyllur mu bë sikur diktatura kishte mbyllur nëpër burgje vetëm Poetët.
Me sy hapur pashë se diktatura bashkë me poetët kishte futur nëpër burgje edhe plot rrugeçër.
Me sy mbyllur mu faneps sikur dosjet u hapën, u hodha përpjetë nga lumturia, dhe bërtita; Shpëtuam nga mutërit që po na mbahen për të pastër.
Me sy hapur mora vesh se manipulimi i dosjeve nuk ka filluar pas ’90-ës por, që viktimizimi i viktimave të vazhdojë pa pafund, qyshkur janë përpiluar.
Me sy mbyllur pashë Djallin duke u lodhur ta bindi Zotin të heqi dorë nga mirësitë, butësitë, urtësitë, dhe të fillojë të zbatojë strategjira perverse por kurative për shpëtimin e shqiptarëve nga veset.
Me sy hapur pashë Zotin duke u përpjekur t’i bindi njerëzit të mos kenë frikë nga asgjë sa kohë është e vërtetë thënia e Shekspirit; “Ferri është bosh, të gjithë djajtë janë midis nesh”.
Me sy mbyllur mu duk se Shqipëria hyri më së fundi atje ku është, në Europë.
Me sy hapur më zuri gjumi.
